My Superstar เปลี่ยนยัยหน้าจืด เป็นซุปเปอร์สตาร์
การมีแม่เป็นนางแบบสุดเอ๊ก เซีกซี่ไม่เห็นจะดีตรงไหน มีอย่างที่ไหนกันที่แม่บังคับให้ลูกเลิกเรียนแล้วไปเป็นนางแบบ แถมยังบังคับให้มีแฟนหล่อๆ รวยๆเท่านั้น ให้ตายเหอะฉันออกจะเด็กเรียน สอบเข้ามหาลัยเอ็ดวานที่เป็นมหาลัยอันดับ1 ได้อย่างง่ายได้ โนโนโน ''บอลลูน'' คนนี้ขอปฏิเสธ แต่จู่ๆก็มีเทพบุตรที่มีใบหน้าชวนฝัน บอกกับฉันว่า ''ฉันคือพระเจ้าของเธอ ต่อจากนี้ไปชีวิตของเธอก็จะเปลี่ยน'' คนหล่อเพี้ยนเจ้าข่าาาาา-*-
Tags: วัยรุ่นวุ่นรัก
ตอน: ข้อแลกเปลี่ยน
"แม่ค่ะ มีไรกินบ้างค่ะ"ฉันถามแม่ด้วยความอดอยาก เมื่อเช้าแม่ของฉันให้ฉันกินแค่สลัด1จานจะไปอิ่มอะไร
"มีสลัดกุ้งแก้วจ๊ะ"
"ฮะ แม่สลัดอีกแล้วเมื้อเช้าหนูพึ่งกินไปน่ะค่ะ"เฮ้อ ชาตินี้ฉันคงออกลูกเป็นสลัดแน่ๆ
"สลัดน่ะมีประโยชน์ แถมยังกินแล้วไม่อ้วนอีก"แม่ฉันตอบด้วยสีหน้าที่จริงจังสุดๆ
"แต่แม่ค่ะ หนูเป็นนักศึกษาไม่ใช่นางแบบแบบแม่นี่ค่ะ ไม่จำเป็นเลยที่หนูต้องรักษาหุ่นสิ่งที่หนูต้องรักษาคือสมองค่ะแม่"ฉันบ่นยาวเยียด
"ไม่เอาล่ะ ถ้าไม่กินก็ไม่ต้องกินแล้วอีกอย่างในไม่ช้าลูกก็จะได้เป็นนางแบบชื่อดัง555"แม่ช่างไม่เข้าใจฉันเอาเสียเลย
"ว่าแต่บอลลูนเมื่อไหร่จะปิดเทอมล่ะเนี่ย"พ่อที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับฉันพูดขึ้น
"อ๋อๆอีกแค่อาทิตย์เดียวค่ะพ่อ"
"แล้วพ่อค่ะ หนูจะได้ไปเรียนต่อปริชญาตรีที่เมืองไทยหรือป่าวค่ะ"ความฝันอีกอย่างของฉันคือได้ไปเรียนต่อที่ประเทศไทย เพราะฉันไม่ได้ไปมานานตั้งแต่อายุ12ขวบ
"ถ้าลูกอยากไปต้องมีข้อแลกเปลี่ยน"อีกแล้วข้อแลกเปลี่ยนอีกแล้ว แม่ฉันนี้ไม่เข้าใจฉันจริงๆแต่เอาเถอะเพื่อความฝันของฉัน ฉันทำได้
"อะไรอีกล่ะค่ะ"ฉันถามออกไปด้วยความเบื่อหน่ายกับความคิดจอมเผด็จการของแม่
"ลูกต้องไปเดินแบบก่อน"อ๋อๆ แค่นี้เอง
"ฮะ เดินแบบแต่แม่ค่ะหนูไม่ชอบนี่น่า อีกอย่างหน้าตาหนูก็ไม่เหมาะกับอาชีพนี้ด้วย"ฉันตอบออกไปพร้อมกับขยับแว่นให้แม่ดู
"ใช่นาเดียจ๋า ถ้าลูกไม่อยากทำก็ไม่ต้องไปบังคับเขาเลย"อย่างน้อยก็มีพ่อนี่แหละที่เข้าใจฉัน
"ไม่ได้ค่ะ เสียชื่อนาเดียหมด"ให้ตายฉันยอมไปเป็นเมียไส้เดือนยังดีกว่าอีก
"แล้วแต่น่ะลูก แม่ให้เวลาคิด1อาทิตย์แล้วมาให้คำตอบแม่ด้วยล่ะ"
โอ้ย!!!ฉันจะเอาไงดีเนี่ย
"มีสลัดกุ้งแก้วจ๊ะ"
"ฮะ แม่สลัดอีกแล้วเมื้อเช้าหนูพึ่งกินไปน่ะค่ะ"เฮ้อ ชาตินี้ฉันคงออกลูกเป็นสลัดแน่ๆ
"สลัดน่ะมีประโยชน์ แถมยังกินแล้วไม่อ้วนอีก"แม่ฉันตอบด้วยสีหน้าที่จริงจังสุดๆ
"แต่แม่ค่ะ หนูเป็นนักศึกษาไม่ใช่นางแบบแบบแม่นี่ค่ะ ไม่จำเป็นเลยที่หนูต้องรักษาหุ่นสิ่งที่หนูต้องรักษาคือสมองค่ะแม่"ฉันบ่นยาวเยียด
"ไม่เอาล่ะ ถ้าไม่กินก็ไม่ต้องกินแล้วอีกอย่างในไม่ช้าลูกก็จะได้เป็นนางแบบชื่อดัง555"แม่ช่างไม่เข้าใจฉันเอาเสียเลย
"ว่าแต่บอลลูนเมื่อไหร่จะปิดเทอมล่ะเนี่ย"พ่อที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับฉันพูดขึ้น
"อ๋อๆอีกแค่อาทิตย์เดียวค่ะพ่อ"
"แล้วพ่อค่ะ หนูจะได้ไปเรียนต่อปริชญาตรีที่เมืองไทยหรือป่าวค่ะ"ความฝันอีกอย่างของฉันคือได้ไปเรียนต่อที่ประเทศไทย เพราะฉันไม่ได้ไปมานานตั้งแต่อายุ12ขวบ
"ถ้าลูกอยากไปต้องมีข้อแลกเปลี่ยน"อีกแล้วข้อแลกเปลี่ยนอีกแล้ว แม่ฉันนี้ไม่เข้าใจฉันจริงๆแต่เอาเถอะเพื่อความฝันของฉัน ฉันทำได้
"อะไรอีกล่ะค่ะ"ฉันถามออกไปด้วยความเบื่อหน่ายกับความคิดจอมเผด็จการของแม่
"ลูกต้องไปเดินแบบก่อน"อ๋อๆ แค่นี้เอง
"ฮะ เดินแบบแต่แม่ค่ะหนูไม่ชอบนี่น่า อีกอย่างหน้าตาหนูก็ไม่เหมาะกับอาชีพนี้ด้วย"ฉันตอบออกไปพร้อมกับขยับแว่นให้แม่ดู
"ใช่นาเดียจ๋า ถ้าลูกไม่อยากทำก็ไม่ต้องไปบังคับเขาเลย"อย่างน้อยก็มีพ่อนี่แหละที่เข้าใจฉัน
"ไม่ได้ค่ะ เสียชื่อนาเดียหมด"ให้ตายฉันยอมไปเป็นเมียไส้เดือนยังดีกว่าอีก
"แล้วแต่น่ะลูก แม่ให้เวลาคิด1อาทิตย์แล้วมาให้คำตอบแม่ด้วยล่ะ"
โอ้ย!!!ฉันจะเอาไงดีเนี่ย
เปียกปูน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 เม.ย. 2555, 11:32:22 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 เม.ย. 2555, 11:35:01 น.
จำนวนการเข้าชม : 1042
| << บทนำ ฉันคือบอลลูน |