วิมานไฟ
ฐานะ ชาติตะกูล คือตัวชีวัดในสังคมชนชั้นสูง ดังนั้นชายผูมีเบ้องหลังอันต่ำต้อยจึงทะเยอทยานได้สายเลือดสูงส่งมาย้อมเลือดให้มีสีเทาเปรอะเปื้อน
บ่าวสาวผูไม่ได้เคยเห้นหน้า ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ต้องมาใช้ชีวิตที่ต่างคนต่างไม่ต้องการ วิมานของคนทั้งสองจึงเหมือนมีไฟมาสุม
บ่าวสาวผูไม่ได้เคยเห้นหน้า ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ต้องมาใช้ชีวิตที่ต่างคนต่างไม่ต้องการ วิมานของคนทั้งสองจึงเหมือนมีไฟมาสุม
Tags: แพ้ ไม่ เป็น
ตอน: เลือดไพร่
“ไอ้ไพร่สถุล”
สุรเสียงห้าวที่แผดออกมาอย่างเดือดดาล พระวรวงค์เธอ พระองค์เจ้า ชายกลาง ศรีมงคลสวัสดิ์ ทิพย์เทวา วรกายท้วมสั่นเทาด้วยความกริ้ว ฉวีขาวนวล หมดจดซีดจนเขียวเวลานี้ พักตร์งามสง่าถูกความโทสะบดบังจนสิ้น พระชนม์ล่วงเลยมาถึงหกสิบพรรษา
เยื้องไปบนโซฟา สีเลือดหมู สั่งทำพิเศษ สูงล้ำด้วยราคา คือ ท่านชาย ศรีโสภา พระโอรส ร่วมพระทัย ท่านถอดแบบพระบิดามิได้ผิดเพี้ยน ถือในชาติกำเนิดอันสูงส่ง ไม่ได้ทำงาน คงกินบุญเก่า ที่มีอย่างเหลือเฟือ ท่านร่ำๆจะเข้าทำร้ายซ้ำเติม ชายร่างใหญ่ซึ่งนั่งกึ่งนอนเหยียดยาวกับพื้นคลับคล้ายใกล้สิ้นสติ แหล่มิแหล่ ใบหน้า และเนื้อตัวมีรอยฟกช้ำไปทั่ว มีหญิงวัยกลางคนร้องไห้อยู่เคียงข้าง ลูบไล้ไปตามใบหน้าบวมช้ำ นั้นด้วยความรักและเวทนาเป็นที่สุด
ถัดยืนไปไกลคือ ท่านหญิงพิศนภางค์ ราชนิกุล ชันษาเพิ่งแรกรุ่น ท่านกรรแสงจนพระเนตรงามบวมช้ำ ถูกควบคุมองค์ โดย หม่อมพริ้มน้าสาว ซึ่งเป็นหม่อมของพระองค์ชายกลาง อีกทั้งยังถูกจับจาก นางหลิวพี่เลี้ยงวัยสามสิบ เพื่อมิให้ท่านหญิงถลาแล่นเข้ามาช่วยชายอันเป็นที่รัก
ท่านหญิงมีความรักให้กับ ไกรลูกชายวัยรุ่นของนางมุกดา แม่นมของท่าน หากฐานันดรนั้นค้ำพระศออยู่ มิอาจเป็นไปได้ เรื่องถึงพระบิดา เหตุการณ์จึงร้ายอย่างที่เห็น
ไกรถูกข้ารับใช้ในวังทำร้ายจนสาหัส นอกจากไม่ได้รับการรักษา เขายังถูกขับไล่เหมือนสุนัข จรจัดสักตัว
“อย่าให้เลือดไพร่ของมันเป็นเสนียดแก่วังของกู”สิ้นดำรัส ข้ารับใช้ทั้งสองเข้าไปลากร่างที่จวนหมดสติ แม่นมผวาเข้ากอดร่างของลูก จึงถูกลากออกไปทิ้งเสียพร้อมกัน
“ฝนกำลังตก อย่าทำร้ายไกรอีกเลยเพคะทูลหม่อม”ท่านหญิงทูลขอ หากไม่ได้ผล
“ให้มันล้างเลือดชั่ว”ท่านชายศรีโสภาเชษฐาองค์ใหญ่ซ้ำเติม เร่งให้ข้ารับใช้ทำตามดำรัสสั่งของพระบิดา
ท่านหญิงพิศนภางค์ ยิ่งกรรแสง ทรุดกายลงอย่างปวดร้าวพระทัย แม้หม่อมพริ้มจะเวทนา
หากมิอาจช่วยอะไรได้ เรื่องรักต่างฐานะของท่านหญิง หม่อมถูกตำหนิเสียมาก ถึงขนาดพระองค์ชายตัดขาด ในฐานะที่ไม่ดูแล ท่านหญิงพิศนภางค์ให้ดี
นางมุกดา กอดลูกอยู่ข้างถนนนอกประตูวังแสงจันทร์ หยาดน้ำฝนแล น้ำตารินรดใบหน้าบวมช้ำ ไกรกะพริบตาปริบ พึมพำเรียกพระนามท่านหญิงมิได้ขาดปาก นางมุกดายิ่งกอดลูกชายแน่นเข้า ไกรกอดมารดา กล่าวขอโทษนางที่ต้องลำบากเพราะเขา
“แม่ไม่เป็นไร แต่ลูก ลูกบาดเจ็บถึงเพียงนี้”
ไกรกำนิ้วเขาหากันจนเอ็นร้อยขึ้นปูดโป ดวงตาที่หรี่จวนปิด ปรากฏสายเลือดแดงโชติช่วง
“ผม จะล้างเลือดสีน้ำเงินนี้ให้จงได้ เลือดฟาติมา จะต้องเข้าไปไหลพ่านในสายเลือดของ ทิพย์เทวาคอยดูนะแม่”
“โธ่เอ๊ยลูก”
คนเป็นแม่ยิ่งกระชับอ้อมกอดแน่นเข้า คิดว่าลูกของนางคงเสียสติไปแล้ว
เพราะนางไม่เห้นหนทางที่จะเป้นจริงไปได้เลยสักนิดเดียว
สุรเสียงห้าวที่แผดออกมาอย่างเดือดดาล พระวรวงค์เธอ พระองค์เจ้า ชายกลาง ศรีมงคลสวัสดิ์ ทิพย์เทวา วรกายท้วมสั่นเทาด้วยความกริ้ว ฉวีขาวนวล หมดจดซีดจนเขียวเวลานี้ พักตร์งามสง่าถูกความโทสะบดบังจนสิ้น พระชนม์ล่วงเลยมาถึงหกสิบพรรษา
เยื้องไปบนโซฟา สีเลือดหมู สั่งทำพิเศษ สูงล้ำด้วยราคา คือ ท่านชาย ศรีโสภา พระโอรส ร่วมพระทัย ท่านถอดแบบพระบิดามิได้ผิดเพี้ยน ถือในชาติกำเนิดอันสูงส่ง ไม่ได้ทำงาน คงกินบุญเก่า ที่มีอย่างเหลือเฟือ ท่านร่ำๆจะเข้าทำร้ายซ้ำเติม ชายร่างใหญ่ซึ่งนั่งกึ่งนอนเหยียดยาวกับพื้นคลับคล้ายใกล้สิ้นสติ แหล่มิแหล่ ใบหน้า และเนื้อตัวมีรอยฟกช้ำไปทั่ว มีหญิงวัยกลางคนร้องไห้อยู่เคียงข้าง ลูบไล้ไปตามใบหน้าบวมช้ำ นั้นด้วยความรักและเวทนาเป็นที่สุด
ถัดยืนไปไกลคือ ท่านหญิงพิศนภางค์ ราชนิกุล ชันษาเพิ่งแรกรุ่น ท่านกรรแสงจนพระเนตรงามบวมช้ำ ถูกควบคุมองค์ โดย หม่อมพริ้มน้าสาว ซึ่งเป็นหม่อมของพระองค์ชายกลาง อีกทั้งยังถูกจับจาก นางหลิวพี่เลี้ยงวัยสามสิบ เพื่อมิให้ท่านหญิงถลาแล่นเข้ามาช่วยชายอันเป็นที่รัก
ท่านหญิงมีความรักให้กับ ไกรลูกชายวัยรุ่นของนางมุกดา แม่นมของท่าน หากฐานันดรนั้นค้ำพระศออยู่ มิอาจเป็นไปได้ เรื่องถึงพระบิดา เหตุการณ์จึงร้ายอย่างที่เห็น
ไกรถูกข้ารับใช้ในวังทำร้ายจนสาหัส นอกจากไม่ได้รับการรักษา เขายังถูกขับไล่เหมือนสุนัข จรจัดสักตัว
“อย่าให้เลือดไพร่ของมันเป็นเสนียดแก่วังของกู”สิ้นดำรัส ข้ารับใช้ทั้งสองเข้าไปลากร่างที่จวนหมดสติ แม่นมผวาเข้ากอดร่างของลูก จึงถูกลากออกไปทิ้งเสียพร้อมกัน
“ฝนกำลังตก อย่าทำร้ายไกรอีกเลยเพคะทูลหม่อม”ท่านหญิงทูลขอ หากไม่ได้ผล
“ให้มันล้างเลือดชั่ว”ท่านชายศรีโสภาเชษฐาองค์ใหญ่ซ้ำเติม เร่งให้ข้ารับใช้ทำตามดำรัสสั่งของพระบิดา
ท่านหญิงพิศนภางค์ ยิ่งกรรแสง ทรุดกายลงอย่างปวดร้าวพระทัย แม้หม่อมพริ้มจะเวทนา
หากมิอาจช่วยอะไรได้ เรื่องรักต่างฐานะของท่านหญิง หม่อมถูกตำหนิเสียมาก ถึงขนาดพระองค์ชายตัดขาด ในฐานะที่ไม่ดูแล ท่านหญิงพิศนภางค์ให้ดี
นางมุกดา กอดลูกอยู่ข้างถนนนอกประตูวังแสงจันทร์ หยาดน้ำฝนแล น้ำตารินรดใบหน้าบวมช้ำ ไกรกะพริบตาปริบ พึมพำเรียกพระนามท่านหญิงมิได้ขาดปาก นางมุกดายิ่งกอดลูกชายแน่นเข้า ไกรกอดมารดา กล่าวขอโทษนางที่ต้องลำบากเพราะเขา
“แม่ไม่เป็นไร แต่ลูก ลูกบาดเจ็บถึงเพียงนี้”
ไกรกำนิ้วเขาหากันจนเอ็นร้อยขึ้นปูดโป ดวงตาที่หรี่จวนปิด ปรากฏสายเลือดแดงโชติช่วง
“ผม จะล้างเลือดสีน้ำเงินนี้ให้จงได้ เลือดฟาติมา จะต้องเข้าไปไหลพ่านในสายเลือดของ ทิพย์เทวาคอยดูนะแม่”
“โธ่เอ๊ยลูก”
คนเป็นแม่ยิ่งกระชับอ้อมกอดแน่นเข้า คิดว่าลูกของนางคงเสียสติไปแล้ว
เพราะนางไม่เห้นหนทางที่จะเป้นจริงไปได้เลยสักนิดเดียว
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 เม.ย. 2555, 17:23:32 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 เม.ย. 2555, 17:24:16 น.
จำนวนการเข้าชม : 1788
| ฐานะ >> |
Zephyr 10 เม.ย. 2555, 18:17:03 น.
ท่าจะมันหยดเลย พระเอกแค้นซะขนาดนี้อ่ะ
ท่าจะมันหยดเลย พระเอกแค้นซะขนาดนี้อ่ะ
Auuuu 10 เม.ย. 2555, 21:40:36 น.
ไอ๊หย่ะะะะะะ แค่เปิดเรื่องก็น่าสนมากๆแล้วค่ะ
ไอ๊หย่ะะะะะะ แค่เปิดเรื่องก็น่าสนมากๆแล้วค่ะ
nutcha 10 เม.ย. 2555, 23:20:39 น.
น่าจะสนุก รอตอนต่อไปค่ะ
น่าจะสนุก รอตอนต่อไปค่ะ