วิมานไฟ
ฐานะ ชาติตะกูล คือตัวชีวัดในสังคมชนชั้นสูง ดังนั้นชายผูมีเบ้องหลังอันต่ำต้อยจึงทะเยอทยานได้สายเลือดสูงส่งมาย้อมเลือดให้มีสีเทาเปรอะเปื้อน
บ่าวสาวผูไม่ได้เคยเห้นหน้า ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ต้องมาใช้ชีวิตที่ต่างคนต่างไม่ต้องการ วิมานของคนทั้งสองจึงเหมือนมีไฟมาสุม
บ่าวสาวผูไม่ได้เคยเห้นหน้า ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ต้องมาใช้ชีวิตที่ต่างคนต่างไม่ต้องการ วิมานของคนทั้งสองจึงเหมือนมีไฟมาสุม
Tags: แพ้ ไม่ เป็น
ตอน: ฐานะ
......................................
ท่ามกลางพายุฝนตกกระหน่ำอย่างไม่ลืมตา ไกรวิ่งสุดชีวิตเพื่อไปให้ทันน้ำป่าที่กำลังทะลัก บ่าล้นเข้าไปใกล้รถจิ๊บ ซึ่งประสบอุบัติเหตุตกลงไปใกล้สายน้ำเชียวกราก ร่างท้วมของชายต่างชาติ และร่างบอบบางของหญิงสาว กำลังตะเกียกตะกายออกจากรถ เพื่อเอาตัวเองให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของมัจจุราช
มือแข็งแรงฉุดดึงร่างบอบบางขึ้นมาบนตลิ่งอย่างง่ายดาย ร่างของแมรี่สั่นเทาราวกับลูกนกด้วยความกลัว และเหน็บหนาวต่อสายฝนอันเย็นเยียบ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความหวัง เมื่อเห็นร่างของบิดา ได้รับการช่วยเหลือจากไกร เดชะบุญ เมื่อร่างท้วมพ้นจากรถเจ้ากรรมคันนั้นมาได้ น้ำป่าทะลัก พัดขอบตลิ่งพัง รถจิ๊บไหลลื่นลงไปในสายน้ำ
“พระเจ้า”ชายร่างท้วมอุทาน เขาได้รับบาดเจ็บ แขนและขาหัก แต่พ้นอันตรายจากน้ำป่ามาได้เพราะไกร หัวหน้าคนงานในเหมืองดีบุก
อีกส่วนหนึ่งของจังหวัดทางภาคกลางตอนล่าง เรือนไม้หลังเล็กๆกำลังโดนฝนกระหน่ำเช่นเดียวกัน ภายในบ้านกำลังวุ่นวายต่อการทำคลอดหญิงสาว ผู้ที่หมอตำแยรู้แต่เพียงว่า เป็นหลานของนางหลิว เจ้าของบ้าน และผู้ทำคลอดไม่มีวันจะรู้ได้ว่า หญิงที่กำลังอดทนอย่างสุดชีวิต เพื่อให้ได้เห็นลูกน้อย สายเลือดฟาติมา ซึ่งเธอประคบประหงมมาตลอด โดยระมัดระวังไม่ให้เกิดอันตรายต่อทารกในครรภ์ แม้ว่าผู้ให้กำเนิดจะบังคับ ขู่เข็น หรือแม้แต่แอบใส่ยาร้อน เพื่อให้เกิดตกเลือด สุดท้าย ท่านหญิงสูงศักดิ์ ต้องหนีภัยมาอยู่กับพี่เลี้ยง และรอวันให้กำเนิดสายเลือดของคนที่ตนรักที่สุด
วันนี้แล้ว ลูกของเธอจะออกมาดูโลกที่แบ่งชนชั้นวรรณะ แม้แต่พ่อและแม่ยังต้องไปคนละทาง หรือแม้แต่ทารกน้อยๆคนนี้ ได้รับการวางรากฐานแล้วว่า จะได้ดื่มน้ำนมจากอกมารดาเพียงสามเดือน จากนั้น เขาจะเป็นลูกของคนอื่น
“เบ่งอีกอีหนู มดลูกบีบตัวแล้ว เบ่งอีกครั้ง เอ้า อื๊บ” หมอตำแย แก่มากแล้ว ช่วยออกลมแบ่งด้วยปาก ส่วนคนกำลังเป็นแม่ ออกกำลังครั้งสุดท้าย ส่งชีวิตน้อยๆพ้นออกจากครรภ์
“โอโห ตัวแดงยังกับลูกหนู ท่าทางจะขาวน่าดู ผู้ชายซะด้วย แหม่ อันเท่านี้ ต่อไปคงเบ้อเริ่มเลย” หมอตำแยวิจารณ์เด็กน้อยในมือ
นางหลิวพี่เลี้ยงท่านหญิงพิศนภางค์ หันไปบอกคนที่นางทำหน้าที่บริบาลตั้งแต่เด็กจนโตเป็นสาว ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ผู้ชายค่ะ”
“กริช ชื่อกริชนะคะหลิว”
“เพคะ” หลิวรับคำลืมตัว ก่อนออกไปดูหมอตำแยทำความสะอาดเด็กน้อย ซึ่งร้องไห้ แสดงความแข็งแรงไม่หยุดเสียงทีเดียว
‘กริชคนดีของแม่ ลูกจะไม่มีวันอาภัพเด็ดขาด แม่จะทำทุกอย่างเพื่อชีวิตที่ดีของลูก แม่จะทำเพื่อลูกทุกวิถีทาง ชนชั้นที่กางกั้นเราแม่ลูกต้องสะบั้นลงด้วยน้ำมือของแม่นี้คอยดูนะลูกรัก’
สี่ปีต่อมา
หนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ อยู่ในหัตถ์ของท่านหญิงพิศนภางค์ ภาพข่าวทำให้ท่านหญิงสั่นด้วยความหวั่นไหว ข่าวการได้รับสัมปทาน เหมืองแร่ดีบุกต่อเนื่องไปอีกยี่สิบห้าปีเป็นของนายฟรังซัว ภาพชายผู้ยืนซ้อนหลังนายฟรังซัว คือไกร ฟาติมา ท่านหญิงจ้องมองแทบทะลุกระดาษ แม้ภาพนั้นจะไม่ชัดเจนเพียงพอ แต่ท่าจำได้ไม่เคยลืม พ่อของโอรสของท่าน
“ไกร คุณจริงๆใช่แน่ ฉันไม่มีวันลืม” ท่านหญิงขมวดพระขนงเข้าหากันอย่างครุ่นคิดหนัก ไกรในวันนี้ คือใคร เขามีหน้าที่อะไรขึงออกภาพซ้อนกับนายฟรังซัว ซึ่งหากไม่มีหน้าที่สำคัญ เขาจะไม่ได้รับเกียรติให้ได้ยืนอยู่ตรงนี้แน่นอน
“คุณ...อยู่ที่นั่นหรือเปล่าคะไกร”
ท่านหญิง มีคำถาม แต่ยังไร้คำตอบให้กับองค์เอง พระทัยเต้นแรงด้วยไม่อาจระงับความตื่นเต้นได้ ห้าปีแล้วที่ข่าวของคนที่ท่านรักหายไปเหมือนตายจาก บัดนี้ข่าวนั้นได้มาสู่ท่านแล้ว เพียงแต่ คำตอบของชายหนุ่มเป็นเรื่องที่ท่านต้องแสวงหาเอง!!
“มามี้ มามี้” เด็กชายตัวน้อยตะกายขึ้นบนเตียงมารดาอย่างซุกซน แมรี่หันไปดุไม่จริงจัง
“แพรีส อย่าซน มามี๊ปูที่นอนอย่างดีแล้วนะ”
“คืนนี้แพรี้สจะนอนกับมามี้”
“ไม่ได้ แพรีสเป็นลูกผู้ชาย นอนคนเดียวได้แล้วนะ”
เด็กชายทำหน้าบอกบุญไม่รับเมื่อได้ฟังคำตอบจากมารดา จากนั้นจึงดึงหมอนลงมาขว้างใส่พื้น ก่อนวิ่งจากไปด้วยความไม่พอใจ
“แพรีส ทำไมดื้ออย่างนี้”
“มามี้เป็นอย่างนี่ ปาปาถึงเกลียดมามี้”เด็กชายหันไปโตตอบหยาบคาย หากว่า เขาไม่รู้ความหมายของคำที่โพล่งออกไป แมรี่กดดวงใจซึ่งเจ็บปวดราวกับว่าโดนบีบอย่างแรง
ท่าทางการทรุดตัวกับพื้นของมารดา ทำให้เด็กชายขี้โมโหหน้าถอดสีซีด รับวิ่งกลับมาสวมกอดมารดา
“มามี้ มามี้ แพรีสขอโทษ”
“แพรีส มามี้ไม่เป็นอะไรแล้ว ไม่เป็นอะไรจริงๆ” หญิงสาวตอบพลางกอดลูกชายแนบแน่น ปารีส ลูกชายของเธอมีอารมณ์อ่อนไหวมาก เธอไม่สามารถโทษใครได้ นอกจาก สามีผู้ไม่มีเวลาให้กับลูกชายคนนี้
สามเดือนที่ผ่านมา เมื่อว่างเขาจะหายไปอย่างที่เธอส่งคนตามและทราบว่า เขามีหญิงอื่นอีกคน ผู้หญิงที่มาจากเมืองกรุง!!!
ท่ามกลางพายุฝนตกกระหน่ำอย่างไม่ลืมตา ไกรวิ่งสุดชีวิตเพื่อไปให้ทันน้ำป่าที่กำลังทะลัก บ่าล้นเข้าไปใกล้รถจิ๊บ ซึ่งประสบอุบัติเหตุตกลงไปใกล้สายน้ำเชียวกราก ร่างท้วมของชายต่างชาติ และร่างบอบบางของหญิงสาว กำลังตะเกียกตะกายออกจากรถ เพื่อเอาตัวเองให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของมัจจุราช
มือแข็งแรงฉุดดึงร่างบอบบางขึ้นมาบนตลิ่งอย่างง่ายดาย ร่างของแมรี่สั่นเทาราวกับลูกนกด้วยความกลัว และเหน็บหนาวต่อสายฝนอันเย็นเยียบ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความหวัง เมื่อเห็นร่างของบิดา ได้รับการช่วยเหลือจากไกร เดชะบุญ เมื่อร่างท้วมพ้นจากรถเจ้ากรรมคันนั้นมาได้ น้ำป่าทะลัก พัดขอบตลิ่งพัง รถจิ๊บไหลลื่นลงไปในสายน้ำ
“พระเจ้า”ชายร่างท้วมอุทาน เขาได้รับบาดเจ็บ แขนและขาหัก แต่พ้นอันตรายจากน้ำป่ามาได้เพราะไกร หัวหน้าคนงานในเหมืองดีบุก
อีกส่วนหนึ่งของจังหวัดทางภาคกลางตอนล่าง เรือนไม้หลังเล็กๆกำลังโดนฝนกระหน่ำเช่นเดียวกัน ภายในบ้านกำลังวุ่นวายต่อการทำคลอดหญิงสาว ผู้ที่หมอตำแยรู้แต่เพียงว่า เป็นหลานของนางหลิว เจ้าของบ้าน และผู้ทำคลอดไม่มีวันจะรู้ได้ว่า หญิงที่กำลังอดทนอย่างสุดชีวิต เพื่อให้ได้เห็นลูกน้อย สายเลือดฟาติมา ซึ่งเธอประคบประหงมมาตลอด โดยระมัดระวังไม่ให้เกิดอันตรายต่อทารกในครรภ์ แม้ว่าผู้ให้กำเนิดจะบังคับ ขู่เข็น หรือแม้แต่แอบใส่ยาร้อน เพื่อให้เกิดตกเลือด สุดท้าย ท่านหญิงสูงศักดิ์ ต้องหนีภัยมาอยู่กับพี่เลี้ยง และรอวันให้กำเนิดสายเลือดของคนที่ตนรักที่สุด
วันนี้แล้ว ลูกของเธอจะออกมาดูโลกที่แบ่งชนชั้นวรรณะ แม้แต่พ่อและแม่ยังต้องไปคนละทาง หรือแม้แต่ทารกน้อยๆคนนี้ ได้รับการวางรากฐานแล้วว่า จะได้ดื่มน้ำนมจากอกมารดาเพียงสามเดือน จากนั้น เขาจะเป็นลูกของคนอื่น
“เบ่งอีกอีหนู มดลูกบีบตัวแล้ว เบ่งอีกครั้ง เอ้า อื๊บ” หมอตำแย แก่มากแล้ว ช่วยออกลมแบ่งด้วยปาก ส่วนคนกำลังเป็นแม่ ออกกำลังครั้งสุดท้าย ส่งชีวิตน้อยๆพ้นออกจากครรภ์
“โอโห ตัวแดงยังกับลูกหนู ท่าทางจะขาวน่าดู ผู้ชายซะด้วย แหม่ อันเท่านี้ ต่อไปคงเบ้อเริ่มเลย” หมอตำแยวิจารณ์เด็กน้อยในมือ
นางหลิวพี่เลี้ยงท่านหญิงพิศนภางค์ หันไปบอกคนที่นางทำหน้าที่บริบาลตั้งแต่เด็กจนโตเป็นสาว ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ผู้ชายค่ะ”
“กริช ชื่อกริชนะคะหลิว”
“เพคะ” หลิวรับคำลืมตัว ก่อนออกไปดูหมอตำแยทำความสะอาดเด็กน้อย ซึ่งร้องไห้ แสดงความแข็งแรงไม่หยุดเสียงทีเดียว
‘กริชคนดีของแม่ ลูกจะไม่มีวันอาภัพเด็ดขาด แม่จะทำทุกอย่างเพื่อชีวิตที่ดีของลูก แม่จะทำเพื่อลูกทุกวิถีทาง ชนชั้นที่กางกั้นเราแม่ลูกต้องสะบั้นลงด้วยน้ำมือของแม่นี้คอยดูนะลูกรัก’
สี่ปีต่อมา
หนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ อยู่ในหัตถ์ของท่านหญิงพิศนภางค์ ภาพข่าวทำให้ท่านหญิงสั่นด้วยความหวั่นไหว ข่าวการได้รับสัมปทาน เหมืองแร่ดีบุกต่อเนื่องไปอีกยี่สิบห้าปีเป็นของนายฟรังซัว ภาพชายผู้ยืนซ้อนหลังนายฟรังซัว คือไกร ฟาติมา ท่านหญิงจ้องมองแทบทะลุกระดาษ แม้ภาพนั้นจะไม่ชัดเจนเพียงพอ แต่ท่าจำได้ไม่เคยลืม พ่อของโอรสของท่าน
“ไกร คุณจริงๆใช่แน่ ฉันไม่มีวันลืม” ท่านหญิงขมวดพระขนงเข้าหากันอย่างครุ่นคิดหนัก ไกรในวันนี้ คือใคร เขามีหน้าที่อะไรขึงออกภาพซ้อนกับนายฟรังซัว ซึ่งหากไม่มีหน้าที่สำคัญ เขาจะไม่ได้รับเกียรติให้ได้ยืนอยู่ตรงนี้แน่นอน
“คุณ...อยู่ที่นั่นหรือเปล่าคะไกร”
ท่านหญิง มีคำถาม แต่ยังไร้คำตอบให้กับองค์เอง พระทัยเต้นแรงด้วยไม่อาจระงับความตื่นเต้นได้ ห้าปีแล้วที่ข่าวของคนที่ท่านรักหายไปเหมือนตายจาก บัดนี้ข่าวนั้นได้มาสู่ท่านแล้ว เพียงแต่ คำตอบของชายหนุ่มเป็นเรื่องที่ท่านต้องแสวงหาเอง!!
“มามี้ มามี้” เด็กชายตัวน้อยตะกายขึ้นบนเตียงมารดาอย่างซุกซน แมรี่หันไปดุไม่จริงจัง
“แพรีส อย่าซน มามี๊ปูที่นอนอย่างดีแล้วนะ”
“คืนนี้แพรี้สจะนอนกับมามี้”
“ไม่ได้ แพรีสเป็นลูกผู้ชาย นอนคนเดียวได้แล้วนะ”
เด็กชายทำหน้าบอกบุญไม่รับเมื่อได้ฟังคำตอบจากมารดา จากนั้นจึงดึงหมอนลงมาขว้างใส่พื้น ก่อนวิ่งจากไปด้วยความไม่พอใจ
“แพรีส ทำไมดื้ออย่างนี้”
“มามี้เป็นอย่างนี่ ปาปาถึงเกลียดมามี้”เด็กชายหันไปโตตอบหยาบคาย หากว่า เขาไม่รู้ความหมายของคำที่โพล่งออกไป แมรี่กดดวงใจซึ่งเจ็บปวดราวกับว่าโดนบีบอย่างแรง
ท่าทางการทรุดตัวกับพื้นของมารดา ทำให้เด็กชายขี้โมโหหน้าถอดสีซีด รับวิ่งกลับมาสวมกอดมารดา
“มามี้ มามี้ แพรีสขอโทษ”
“แพรีส มามี้ไม่เป็นอะไรแล้ว ไม่เป็นอะไรจริงๆ” หญิงสาวตอบพลางกอดลูกชายแนบแน่น ปารีส ลูกชายของเธอมีอารมณ์อ่อนไหวมาก เธอไม่สามารถโทษใครได้ นอกจาก สามีผู้ไม่มีเวลาให้กับลูกชายคนนี้
สามเดือนที่ผ่านมา เมื่อว่างเขาจะหายไปอย่างที่เธอส่งคนตามและทราบว่า เขามีหญิงอื่นอีกคน ผู้หญิงที่มาจากเมืองกรุง!!!
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 เม.ย. 2555, 10:50:18 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 เม.ย. 2555, 10:50:18 น.
จำนวนการเข้าชม : 1845
| << เลือดไพร่ | ไฟตัณหา >> |
Auuuu 11 เม.ย. 2555, 11:01:10 น.
ไอ้หย่ะะะะะ รู้สึกว่าจะเริ่มมีประเด็นมากมาย
ไอ้หย่ะะะะะ รู้สึกว่าจะเริ่มมีประเด็นมากมาย
Zephyr 11 เม.ย. 2555, 18:03:18 น.
หย่ะ แพรีสกะกริช อึ๊กๆๆๆๆ เริ่มวุ่นวาย
เอ๊หรือจะเด็กคนเดียวกัน ฮือๆๆๆ ประเด็นเยอะจังค่ะ
หย่ะ แพรีสกะกริช อึ๊กๆๆๆๆ เริ่มวุ่นวาย
เอ๊หรือจะเด็กคนเดียวกัน ฮือๆๆๆ ประเด็นเยอะจังค่ะ
konhin 11 เม.ย. 2555, 19:43:54 น.
ประเด็นแรง
ประเด็นแรง
nutcha 11 เม.ย. 2555, 22:31:34 น.
เรื่องเริ่มยุ่งวุ่นวายเรื่อย ๆ แล้ว
เรื่องเริ่มยุ่งวุ่นวายเรื่อย ๆ แล้ว