วิมานไฟ
ฐานะ ชาติตะกูล คือตัวชีวัดในสังคมชนชั้นสูง ดังนั้นชายผูมีเบ้องหลังอันต่ำต้อยจึงทะเยอทยานได้สายเลือดสูงส่งมาย้อมเลือดให้มีสีเทาเปรอะเปื้อน
บ่าวสาวผูไม่ได้เคยเห้นหน้า ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ต้องมาใช้ชีวิตที่ต่างคนต่างไม่ต้องการ วิมานของคนทั้งสองจึงเหมือนมีไฟมาสุม
บ่าวสาวผูไม่ได้เคยเห้นหน้า ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ต้องมาใช้ชีวิตที่ต่างคนต่างไม่ต้องการ วิมานของคนทั้งสองจึงเหมือนมีไฟมาสุม
Tags: แพ้ ไม่ เป็น
ตอน: สะพานชีวิต
รุ่งอรุณในวันที่ฝนตกจากเช้ามืดจนสว่าง สายน้ำจากบนเขาล้นบ่าลงไปยังลานเหมือง คนงานยังคงตื่นเช้าเพื่อทำงานโดยไม่สนใจอากาศ เพราะยามฝนไม่ตกอากาศร้อนเหมือนไฟรุม อากาศเช่นนี้จึงทำงานงานได้ดี
แมรี่ตื่นแต่เช้า เธอลุกขึ้นนั่งในสภาพอิดโรย ไกรเดินออกมาจากห้องน้ำ เขาทักทายอีกฝ่ายราวกับว่าเขาไม่เคยทำอะไรผิด
“ไม่นอนอีกสักหน่อยหรือแมรี่ คืนนี้จะได้ออกงานได้เต็มที่”
“ไม่เป็นไร ฉันแค่หน้ามืดไปเท่านั้น”
ไกรนั่งบนเตียง โอบไหล่อีกฝ่าย แม่รี่เบี่ยงตัวหลบ ลุกขึ้นเดินหนี ไกร เอ่ยกับอีกฝ่ายราวกับบังคับให้เธอพูดในสิ่งที่เขาอยากเปิดเผยเช่นกัน
“คุณรังเกียจผมแล้วหรือแมรี่”
หญิงสาวชาวต่างชาติ ผู้มาลงทุนในเมืองไทย ดูเนือย เธอคิดมาตลอดเมื่อรับรู้ว่าไกรไม่เคยรักเธอ และแน่ใจว่าเขาได้มีเพียงรักเดียว เธอจึงเหนื่อยหน่ายที่จะรับการเสแสร้งจากอีกฝ่ายอีกเท่านั้น
“ฉันไม่เคยหนีความจริง” เธอบอก ไม่มองหน้า พาร่างบอบบางและดูผอมไปยังห้องอาบน้ำ
“แมรี่ ผมมีเรื่องจะบอกคุณ”
“ฉันไม่ขอรับฟังทุกเรื่องจากคุณ” แมรี่ตอบหนักแน่น
ไกรสปริงตัวลุกจากที่นอนทันที เขาเดินเร็วตามร่างภรรยา คว้าไหล่ทั้งสองข้างเธอมากุมไว้ด้วยสองมือแข็งแรง
“หมายความว่ายังไง คุณอย่าทำเย็นชาเหมือนผมทำผิดหนักหนาอย่างนี้สิแมรี่”
แมรี่เงยหน้ามองสามีที่เธอเคยรักมาตลอด ด้วยสายตาร้าวราน เสียใจ แม้การแต่งงานเป็นผลมาจากบิดาชอบอีกฝ่ายมาก และเธอพอใจไกร ผู้หญิงเมื่อเป็นเมียของชายใดแล้วน้อยคนนักจะคิดนอกใจหรือรักชายคนอื่นได้ แมรี่ก็เป็นสุภาพสตรีที่แสนดีคนนั้น เมื่อแต่งงานเธอจงรักภักดีต่อไกรมาตลอดแปดปี
“คุณรู้ตัวว่าผิดหรือว่าคุณกล่าวหาฉันว่าผิดคะไกร”
“คุณทำเหมือนไม่เห็นผมอยู่ในสายตา”
“คุณล่ะคะเห็นค่าของสะพานไม้ผุอย่างฉันหรือเปล่า”
“แมรี่”
“เมื่อก่อนฉันคิดว่าฉันมีค่ามาก แต่ตอนนี้ฉันมีแต่ราคาเท่านั้น ราคาหลักร้อยล้านของคุณ”
ไกรกัดกรามกรอด ปล่อยไหล่อีกฝ่าย เขาโกรธตัวเองที่ไม่อาจตอบโต้ต่อความจริงที่แมรี่กล่าวออกมาได้ จะลำเลิกบุญคุณว่าเขาได้ช่วยสร้างสมบัติให้เพิ่มขึ้นเขาไม่อาจพูดได้เต็มปากเช่นกัน
“คุณต้องการให้ฉันพูด หรือบอกอะไรกับคุณ หรือคุณควรบอกอะไรกับฉันมากกว่าล่ะไกร”
“ผม...เคยมีผู้หญิงคนหนึ่ง” แมรี่กำมือแน่น พยายามพยุงกายไม่ให้ซวนเซ ดวงใจเจ็บเหมือนถูกกระทืบซ้ำ และกำลังโดนเหยียบอีกครา
“ผมแค้นพ่อของเธอมาก พวกเขาทำเหมือนผมไม่ใช่คน เขาดูถูกผม ตอนนี้ผมอยากให้เขารู้ว่าผมไม่ใช่ไอ้ไกร หมาจนตรอกคนนั้น แต่ผมเป็นไกร นายเหมืองที่นี่ ผมจะมีสายเลือดฟาติมาเพื่อหยามหน้าพวกนั้น”
“ค่ะ ตามใจคุณ แต่วันนั้นฉันก็ไม่ขอใช้ฟาติมาของคุณแล้ว และแพรีสก็จะใช้นามสกุลฉันด้วย”แมรี่ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น
“แมรี่ แค่ช่วยผมล้างแค้นแค่นี้เท่านั้น คุณอย่าเอามาเป็นประเด็นร้อนขนาดตัดเป็นตัดตายได้มั้ย”
“คุณไม่ลองคิดถึงใจฉันบ้างล่ะคะว่ามีหัวใจมั้ย ฉันกำลังมองคนที่ฉันรักแก้แค้นแสนรักกับคนที่คุณหวังมาตลอดว่าต้องได้ หัวใจฉันร้องไห้ไม่ได้หรือคะ ทำไมจึงกลายเป็นฉันสร้างเรื่องร้อนให้คุณ”
“คุณเอาปารีสมาเป็นข้อต่อรอง”
“ไม่ใช่ต่อรอง แต่เป็นการตัดสินใจต่างหาก เมื่อเลือดฟาติมาเกิดกับผู้หญิงคนนั้น เลือดของปารีสก็ไม่ใช่ของคุณ ฉันจะพาปารีสไปฝรั่งเศส”
“ไม่ ไม่มีทาง”
“คุณจะไม่ได้สองทางค่ะไกร”
แมรี่ทิ้งท้ายแล้วเดินหนีไปเข้าห้องน้ำ ทิ้งตัวลงกับพื้น เปล่งเสียงร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้นไว้ได้ เธอรู้ทั้งรู้ ไม่ว่าอยู่หรือไปตัวเองเจ็บเหลือแสน แต่เธอจะไม่ให้ไกรได้เดินสองทาง มีผู้หญิงสองคนอย่างเด็ดขาด เธอไม่อาจยอมรับการกระทำต่ำช้านั้นได้
ไกรเดินไปหน้าประตูห้องน้ำ ทำท่าเหมือนจะเคาะประตู แต่เปลี่ยนใจ หันไปทุบผนังโดยแรง เขากำลังโดนบีบบังคับ ไม่ใช่เป็นฝ่ายบีบ เขาจะต้องเลือก ถ้าเป็นผู้หญิง เขาเลือกได้ด้วยความคิดว่ารัก โดยไม่มีคำว่าเห็นแก่ตัวเข้ามาสู่หัวใจ แต่นี่ ปารีส เลือดในอกของเขาคือตัวตัดสิน ปีคือชีวิต ไม่ใช่หัวใจ เขาจะมีลูกกับท่านหญิง ก็ไม่ใช่ลูกที่เขาคิดว่าจะสามารถรักได้มากเท่าปารีส เพราะเขาเพียงแต่...เพียงแต่ต้องการได้ลูกจากคนที่รักเพื่อเหยียบย่ำพ่อของเธออีกที
ปัญหาได้เกิดขึ้นแล้ว และเป็นปัญหาที่ร้อนกว่าไฟ ยิ่งปล่อยยิ่งเผาไหม้ ในเมื่อแมรี่ประกาศออกมาแล้ว ว่าเฮตัดสินใจอะไรลงไป ไม่ใช่แค่นำมาต่อรอง หรือเพื่อให้ไกรได้เลือก แต่เป็นเรื่องที่แมรี่คิดทำแล้วจริงๆ แม้เธอดูเหมือนอ่อนโยน แต่แมรี่ไม่ใช่คนอ่อนแอ ไกรไม่อาจจะเพิกเฉยต่อการตัดสินใจของแมรี่ได้ แต่เขาไม่อาจทิ้งท่านหญิงได้เช่นกัน เขาจะทำอย่างไร เขาจะต้องแก้ไขไฟกองนี้ให้ดับอย่างรวดเร็ว ปารีสต้องเป็นลูกของเขาไม่อาจให้แมรี่พรากไปได้ เช่นเดียวกับที่เขาไม่ยอมเสียท่านหญิง เขาต้องทำอะไรสักอย่างกระนั้นหรือ?
ปารีสวิ่งมาหาบิดา เมื่อไกรลงมาจากตึกชั้นบน
“แด้ดดี้ มามี้ตื่นหรือยัง”
“เดี๋ยวพวกเราจะไปในเมืองกัน ไปให้คุณย่าแต่งตัวหล่อๆ รับมามี้ลงมาด้วย บอกว่าพ่อรออยู่”
ปารีสส่งยิ้มสว่างมาให้บิดา ก่อนวิ่งขึ้นตึกไปอย่างรวดเร็ว
แมรี่ตื่นแต่เช้า เธอลุกขึ้นนั่งในสภาพอิดโรย ไกรเดินออกมาจากห้องน้ำ เขาทักทายอีกฝ่ายราวกับว่าเขาไม่เคยทำอะไรผิด
“ไม่นอนอีกสักหน่อยหรือแมรี่ คืนนี้จะได้ออกงานได้เต็มที่”
“ไม่เป็นไร ฉันแค่หน้ามืดไปเท่านั้น”
ไกรนั่งบนเตียง โอบไหล่อีกฝ่าย แม่รี่เบี่ยงตัวหลบ ลุกขึ้นเดินหนี ไกร เอ่ยกับอีกฝ่ายราวกับบังคับให้เธอพูดในสิ่งที่เขาอยากเปิดเผยเช่นกัน
“คุณรังเกียจผมแล้วหรือแมรี่”
หญิงสาวชาวต่างชาติ ผู้มาลงทุนในเมืองไทย ดูเนือย เธอคิดมาตลอดเมื่อรับรู้ว่าไกรไม่เคยรักเธอ และแน่ใจว่าเขาได้มีเพียงรักเดียว เธอจึงเหนื่อยหน่ายที่จะรับการเสแสร้งจากอีกฝ่ายอีกเท่านั้น
“ฉันไม่เคยหนีความจริง” เธอบอก ไม่มองหน้า พาร่างบอบบางและดูผอมไปยังห้องอาบน้ำ
“แมรี่ ผมมีเรื่องจะบอกคุณ”
“ฉันไม่ขอรับฟังทุกเรื่องจากคุณ” แมรี่ตอบหนักแน่น
ไกรสปริงตัวลุกจากที่นอนทันที เขาเดินเร็วตามร่างภรรยา คว้าไหล่ทั้งสองข้างเธอมากุมไว้ด้วยสองมือแข็งแรง
“หมายความว่ายังไง คุณอย่าทำเย็นชาเหมือนผมทำผิดหนักหนาอย่างนี้สิแมรี่”
แมรี่เงยหน้ามองสามีที่เธอเคยรักมาตลอด ด้วยสายตาร้าวราน เสียใจ แม้การแต่งงานเป็นผลมาจากบิดาชอบอีกฝ่ายมาก และเธอพอใจไกร ผู้หญิงเมื่อเป็นเมียของชายใดแล้วน้อยคนนักจะคิดนอกใจหรือรักชายคนอื่นได้ แมรี่ก็เป็นสุภาพสตรีที่แสนดีคนนั้น เมื่อแต่งงานเธอจงรักภักดีต่อไกรมาตลอดแปดปี
“คุณรู้ตัวว่าผิดหรือว่าคุณกล่าวหาฉันว่าผิดคะไกร”
“คุณทำเหมือนไม่เห็นผมอยู่ในสายตา”
“คุณล่ะคะเห็นค่าของสะพานไม้ผุอย่างฉันหรือเปล่า”
“แมรี่”
“เมื่อก่อนฉันคิดว่าฉันมีค่ามาก แต่ตอนนี้ฉันมีแต่ราคาเท่านั้น ราคาหลักร้อยล้านของคุณ”
ไกรกัดกรามกรอด ปล่อยไหล่อีกฝ่าย เขาโกรธตัวเองที่ไม่อาจตอบโต้ต่อความจริงที่แมรี่กล่าวออกมาได้ จะลำเลิกบุญคุณว่าเขาได้ช่วยสร้างสมบัติให้เพิ่มขึ้นเขาไม่อาจพูดได้เต็มปากเช่นกัน
“คุณต้องการให้ฉันพูด หรือบอกอะไรกับคุณ หรือคุณควรบอกอะไรกับฉันมากกว่าล่ะไกร”
“ผม...เคยมีผู้หญิงคนหนึ่ง” แมรี่กำมือแน่น พยายามพยุงกายไม่ให้ซวนเซ ดวงใจเจ็บเหมือนถูกกระทืบซ้ำ และกำลังโดนเหยียบอีกครา
“ผมแค้นพ่อของเธอมาก พวกเขาทำเหมือนผมไม่ใช่คน เขาดูถูกผม ตอนนี้ผมอยากให้เขารู้ว่าผมไม่ใช่ไอ้ไกร หมาจนตรอกคนนั้น แต่ผมเป็นไกร นายเหมืองที่นี่ ผมจะมีสายเลือดฟาติมาเพื่อหยามหน้าพวกนั้น”
“ค่ะ ตามใจคุณ แต่วันนั้นฉันก็ไม่ขอใช้ฟาติมาของคุณแล้ว และแพรีสก็จะใช้นามสกุลฉันด้วย”แมรี่ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น
“แมรี่ แค่ช่วยผมล้างแค้นแค่นี้เท่านั้น คุณอย่าเอามาเป็นประเด็นร้อนขนาดตัดเป็นตัดตายได้มั้ย”
“คุณไม่ลองคิดถึงใจฉันบ้างล่ะคะว่ามีหัวใจมั้ย ฉันกำลังมองคนที่ฉันรักแก้แค้นแสนรักกับคนที่คุณหวังมาตลอดว่าต้องได้ หัวใจฉันร้องไห้ไม่ได้หรือคะ ทำไมจึงกลายเป็นฉันสร้างเรื่องร้อนให้คุณ”
“คุณเอาปารีสมาเป็นข้อต่อรอง”
“ไม่ใช่ต่อรอง แต่เป็นการตัดสินใจต่างหาก เมื่อเลือดฟาติมาเกิดกับผู้หญิงคนนั้น เลือดของปารีสก็ไม่ใช่ของคุณ ฉันจะพาปารีสไปฝรั่งเศส”
“ไม่ ไม่มีทาง”
“คุณจะไม่ได้สองทางค่ะไกร”
แมรี่ทิ้งท้ายแล้วเดินหนีไปเข้าห้องน้ำ ทิ้งตัวลงกับพื้น เปล่งเสียงร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้นไว้ได้ เธอรู้ทั้งรู้ ไม่ว่าอยู่หรือไปตัวเองเจ็บเหลือแสน แต่เธอจะไม่ให้ไกรได้เดินสองทาง มีผู้หญิงสองคนอย่างเด็ดขาด เธอไม่อาจยอมรับการกระทำต่ำช้านั้นได้
ไกรเดินไปหน้าประตูห้องน้ำ ทำท่าเหมือนจะเคาะประตู แต่เปลี่ยนใจ หันไปทุบผนังโดยแรง เขากำลังโดนบีบบังคับ ไม่ใช่เป็นฝ่ายบีบ เขาจะต้องเลือก ถ้าเป็นผู้หญิง เขาเลือกได้ด้วยความคิดว่ารัก โดยไม่มีคำว่าเห็นแก่ตัวเข้ามาสู่หัวใจ แต่นี่ ปารีส เลือดในอกของเขาคือตัวตัดสิน ปีคือชีวิต ไม่ใช่หัวใจ เขาจะมีลูกกับท่านหญิง ก็ไม่ใช่ลูกที่เขาคิดว่าจะสามารถรักได้มากเท่าปารีส เพราะเขาเพียงแต่...เพียงแต่ต้องการได้ลูกจากคนที่รักเพื่อเหยียบย่ำพ่อของเธออีกที
ปัญหาได้เกิดขึ้นแล้ว และเป็นปัญหาที่ร้อนกว่าไฟ ยิ่งปล่อยยิ่งเผาไหม้ ในเมื่อแมรี่ประกาศออกมาแล้ว ว่าเฮตัดสินใจอะไรลงไป ไม่ใช่แค่นำมาต่อรอง หรือเพื่อให้ไกรได้เลือก แต่เป็นเรื่องที่แมรี่คิดทำแล้วจริงๆ แม้เธอดูเหมือนอ่อนโยน แต่แมรี่ไม่ใช่คนอ่อนแอ ไกรไม่อาจจะเพิกเฉยต่อการตัดสินใจของแมรี่ได้ แต่เขาไม่อาจทิ้งท่านหญิงได้เช่นกัน เขาจะทำอย่างไร เขาจะต้องแก้ไขไฟกองนี้ให้ดับอย่างรวดเร็ว ปารีสต้องเป็นลูกของเขาไม่อาจให้แมรี่พรากไปได้ เช่นเดียวกับที่เขาไม่ยอมเสียท่านหญิง เขาต้องทำอะไรสักอย่างกระนั้นหรือ?
ปารีสวิ่งมาหาบิดา เมื่อไกรลงมาจากตึกชั้นบน
“แด้ดดี้ มามี้ตื่นหรือยัง”
“เดี๋ยวพวกเราจะไปในเมืองกัน ไปให้คุณย่าแต่งตัวหล่อๆ รับมามี้ลงมาด้วย บอกว่าพ่อรออยู่”
ปารีสส่งยิ้มสว่างมาให้บิดา ก่อนวิ่งขึ้นตึกไปอย่างรวดเร็ว
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 เม.ย. 2555, 16:02:48 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 เม.ย. 2555, 16:02:48 น.
จำนวนการเข้าชม : 1632
| << ทำไมเงียบ |
Zephyr 17 เม.ย. 2555, 18:34:36 น.
เริ่มเกลียดนายไกรตงิดๆ
สงสารแมรี่สุดๆ ยุให้หย่าแล้วพาปารีสหนีดีกว่า
เริ่มเกลียดนายไกรตงิดๆ
สงสารแมรี่สุดๆ ยุให้หย่าแล้วพาปารีสหนีดีกว่า
nutcha 17 เม.ย. 2555, 20:21:01 น.
เกลียดไกรมากขึ้นทุกที
เกลียดไกรมากขึ้นทุกที
konhin 18 เม.ย. 2555, 06:57:01 น.
แมรี่น่าสงสารมากๆค่ะ
แมรี่น่าสงสารมากๆค่ะ