จับเธอมาเป็นเจ้าสาว ภาค 2
ผูกองมือปราบต้องเผชิญหน้ากับเจ้าสาวแสนที่จะหวงตัว แต่สุดจะขี้หึงบรรลัยไวยวอด การเอาชนะเมียต้องไม่ใช่เรื่องยากสำหรับคนตระกูลพฤกษชาติ ดังนั้นเด่นดวงจึงต้องใช้ลูกล่อ ลูกชนทุกอย่างเพื่อให้ได้ ฟัน
Tags: หื่น มันส์ ฮา
ตอน: โจทก์เก่า
“เด่น “มารดาเรียกกลับมา
“ครับ ๆแม่ เด่นกำลังห่วงแม่อยู่ กำลังคิดว่าจะลาออกไปอยู่เป็นเพื่อนแม่”
คุณนายยิ้ม หน้าแป้น ก่อนเอ่ยอย่างอารมณ์ดี
“แม่จะให้อังกาบโอนเงินไปให้แสนหนึ่งนะ”
“ไหนแม่ ว่าอังกาบมันไปเมืองนอก”
“แม่ลองใจเอ็ง”
เด่นดวง ทั้งเคืองทั้งขำ แต่ที่ดีที่สุดคือเขาโล่งอก ที่มารดาไม่เหลือรอยหดหู่อย่างทีแรก
“อย่าล้อบ่อยนะแม่นะ หัวใจดวงน้อยๆของเด่นจะวายเสียให้ได้ เด่นรักแม่ห่วงแม่ ทุกคนก็ห่วง”
คุณนายไม่ว่าอะไรนอกจากหัวเราะ แล้วเอ่ย
“ทำงานให้สบายใจนะลูก แล้วแม่จะโทรไปลองใจบ่อยๆ”
“ถ้าเป็นไปได้นะครับแม่ ขอเวลาเด่นหกเดือน ให้เด่นทำงานตามลำพังด้วยความสบายใจนะครับ”
“อย่าเอา อย่าเอยมันเลยเงิน” คุณนายงอนเช้งทันที
“ไม่เกี่ยวกับเงินครับ”เด่นดวงตะโกนลั่น “เด่นไม่อยากห่วงหน้าพะวงหลัง นี่ก็เข้าบ้านผู้ต้องสงสัยได้แล้ว ต่อไปเด่นรับสายคงยาก แม่ทำให้เด่นไขว้เขวอย่างนี้เด่นก็แย่สิครับ”
“เออๆ เสือกไม่ไว้ใจอังกาบ มันจะทิ้งแม่ได้ไง”
“เด่นห่วงแม่นี่ ความรักของเด่นไม่หนักแน่นเหมือนขุนเขา แต่มันแกว่งเหมือนห่วงฮูลาฮูบ”
“ทำงานไป เดือดร้อนเงินก็บอกแม่ สมบัติร้อยล้านพันล้านตายไปก็เอาไปไม่ได้ มีอะไรก็ขอมา”
“ขอเพิ่มค่าตกใจสัก...”
“เอามั้ย แสนที่ให้” คุณนายดักคอ
“เอาสิครับแม่ อย่าเปลี่ยนใจสิครับ เด่นรักแม่ท่วมหัว ท่วมเหมือนน้ำท่วมประเทศเลยครับแม่”
“อืมม์ คงจริง แม่ถึงได้เดือดร้อนอยู่เรื่อย”
เด่นดวงหัวเราะมาตามสาย คุณนายกานพลูยิ้มให้โทรศัพท์ คลายห่วงลูกคนเล็ก ซึ่งหมู่นี้ท่านฝันแปลกจึงห่วง จริงๆ และท่านอยากไปอยู่ใกล้เพื่อปกป้องลูกนอกสายเลือดคนนี้
ระหว่างที่เด่นดวงเก็บของ หนึ่งน้องจัดห้อง รอรับชายแปลกหน้า ซึ่งรู้จักกันเพียงวันเดียว และเธอจำไม่ได้ด้วยว่าเป็นคนที่ทำร้ายด้วยการตบหน้าเธอจนถลาเหมือนเหยี่ยวถลาลม
แต่ความกล้าหาญ และความเข้าใจในตัวเธอในวันนี้เพียงวันเดียว ทำให้หนึ่งน้องมีความรู้สึกราวกับว่า รู้จักอีกฝ่ายมาจากชาติที่แล้วก็ไม่ปาน
ส่วนเด่นดวง เริ่มเดินทางเข้าสู่บ้านพ่อเลี้ยงคำตันได้เร็วอย่างสวรรค์สรรสร้าง หรือกรรมตามทันไม่อาจทราบกาลอนาคตได้เลย!!
ที่บ้านของพ่อเลี้ยงคำจู เรืองเดชมาเยี่ยมเยือนทุกวัน แต่ไม่ได้มาหาพ่อเลี้ยง ชายหนุ่มมุ่งหมายที่พรรัมภาเป็นหลักและวันนี้พรรัมภานั่งสนทนาอยู่กับบิดา อย่างหลีกเลี่ยงไปไหนไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงต้องคอยตอบคำถามของเรืองเดชโดยที่พ่อเลี้ยงคำจูเป็นผู้กำกับไม่ให้เธอขอตัวไปที่ไหนได้
“ผมอยากพาคุณพรไปทานมื้อค่ำนี้ครับ”
“พรไม่ทานอาหารเย็นค่ะ”หญิงสาวตัดทุกบทที่ชายหนุ่มยื่นเสนอมาให้
“ไม่ต้องทานก็ได้นี่ครับ แค่นั่งฟังเพลงเบาๆ” ชายหนุ่มยังหน้าทนตื๊อต่อไป
“เครื่องเสียงที่บ้านพรก็มี” หญิงสาวยกเรื่องอ้างสารพัน
พ่อเลี้ยงทนนั่งนิ่งอยู่ไม่ได้ดังนั้นจึงสั่งลูกสาวว่า
“แกจะไปกับเรืองเดชสักคืนมันจะถึงตายมั้ยพร”
“คุณพ่อทำไมไม่ไปเองล่ะคะ”พรรัมภาหันไปเล่นงานผู้ให้กำเนิด ก่อนที่จะผุดลุกจากที่นั่ง พ่อเลี้ยงสั่งอีกฝ่ายทันควัน
“ถ้าฉันสั่งแกไม่ได้ อย่าเรียกว่าพ่อเลี้ยงคำจู” พรรัมภาเสียใจน้ำตาแทบร่วง เมื่อผู้ให้กำเนิดเอาอิทธิพลมาใช้กับเธอ
เรืองเดชยิ้มปากบางยิ่งบางเฉียบอย่างที่พรรัมภาหันไปเห็นแล้ว อยากเอาสองมือฉีกมุมปากทั้งสองของชายหนุ่มให้แหกออกจากกันเสียให้ได้
“เชิญครับคุณพร”
พรรัมภาสะบัดสะบิ้ง เบี่ยงตัวไม่ให้อีกฝ่ายได้ถูกต้อง เอ่ยกับบิดาว่า
“พรขอไปเอากระเป๋าถือก่อนนะคะ ไม่ได้เตรียมตัวให้คุณพ่อส่งไปให้ใครมาก่อน”
กล่าวจบ หญิงสาวจากไปทันที พอเลี้ยงคำจู บดกรามกรอดที่ลูกสาวพูดไม่ไว้หน้าคนทรงอิทธิพลต่อหน้าพ่อเลี้ยงผู้อยากย่ำเข้ามาสู่วงการค้าขายของไม่ต้องเสียภาษีเสียบ้าง
มะตูเดินตามนายสาวไปติดๆ ออกความคิดด้วยความเห็นใจต่ออีกฝ่ายว่า
“ให้มะตูช่วยคุณพรมั้ยคะ”
พรรัมภาชะงักเท้ากึก หันมามองอีกฝ่ายด้วยความสนใจ ย้อนถามว่า
“เธอจะช่วยฉันยังไงมะตู”
มะตูกล่าวด้วยท่าทีเชื่อมั่นว่า
“ให้มะตูปลอมตัวเป็นคุณพรมั้ยคะ แล้วคุณพรก็กลายเป้นมะตู ทีนี้คุณพรไม่ต้องกลุ้มใจอีกแล้วค่ะ”
พรรัมภาใช้นิ้มจิ้มหน้าผากอีกฝ่ายจนหงายเงยไปด้านหลัง ต่อว่าด้วยท่าทีอารมณ์เสียมาก
“ให้ทำอย่างเธอแนะนำ ฉันไม่ลองแกล้งปลอมตัวไปเป็นผู้ชายเสียงหวานเล่น ท่านฮะ ท่านฮะให้พระเอกซื่อบื้อ
มองไม่ออกว่าเป็นผู้หญิงยังจะโง่น้อยกว่าที่เธอคิดมั้ง หรือโง่พอๆกัน” พรรัมภากระแทกแดกดัน
มะตูทำหน้าแหยเมื่อถูกต่อต้านและหยามเหยียดความคิด ซึ่งเธอคิดแล้วว่าสุดยอด รอนายสาวเดินไปไกลแล้วมะตูร้องเพลงให้ตัวเองฟังว่า ไม่ใช่แฟนทำแทนไม่ได้
เด่นดวงขับรถไปบนเส้นทางถนนตัดสายเลี้ยวเพื่อเข้าทางแยก รถอีกคันเลี้ยวเข้าใส่อย่างไม่ระวัง นายตำรวจสันติบาลหักรถหลบข้างทางแต่ยังโดนตามมาชนจนได้
โครม
“แม่ช่วยเด่น”เด่นดวงอุทานด้วยความตกใจ ร่างสูงซึ่งนั่งขับกระเด็นอยู่กับเบาะนั่งในรถของตนเอง เดชะบุญ ที่เขาเป็นนายตำรวจที่เคารพกฎจราจร เขาคาดเข็มขัดนิรภัย
“หวีดดดดดดดดด”
พรรัมภา นั่งร้องหวีดอย่างตกใจ
ส่วนคู่กรณี คือพ่อเลี้ยงเรืองเดช ไม่คาดเข็มขัด เพื่อต้องการอวดเบ่ง หากมีตำรวจนายใดมาจับเขาในข้อหาไม่คาดเข็มขัดป้องกันตัวเอง ดังนั้นเมื่อเขาประมาทขับรถมาชนเด่นดวง เรืองเดชจึงหัวทิ่มไปข้างหน้า อกกระแทกกับพวงมาลัยรถจุก เจ็บจนร้องโอย
“แม่ ง ขับรถจะรีบไปตายหรือไงกันวะ ไอ้ เข้”เรืองเดช อุทานออกมาเป็นชุด จากนั้นจึงหันไปมองคนข้างกาย เอามือมาจับเธอด้วยความเป็นห่วง และเป็นการแต๊ะอั๋งอย่างตั้งใจ
“คุณพรเป็นอะไรมากมั้ยครับ คอยดูนะผมจะลงไปเตะมันเดี๋ยวนี้ โอย จุก”คนเก่งก้มตัวลงไปนิด เจ็บมาก แต่ยังอยากอวดศักดิ์ดา
พรรัมภารีบลงจากรถตามเรืองเดชลงไป เด่นดวงเปิดประตูออกมาจากรถ ลงมาดูรอยบุบด้านประตูหลังด้านคนขับ เรืองเดชพยายามเดินตัวตรงแต่ทำยากเพราะเจ็บมาก ปากยังกร่างด่ากราด
“ไอ้เข้ มึงใหญ่มาจากไหนวะอยากตายหรือไงมาขับรถชนพ่อเลี้ยงอย่างกู”
เด่นดวงสะอิดสะเอียนกับพวกมากบารมีเช่นนี้จริงๆ แต่เขาเห็นอาการบาดเจ็บของอีกฝ่ายเดาได้จากสีหน้าทำให้ไม่อยากมีเรื่องมากกว่านี้ จึงสุภาพกับอีกฝ่าย
“ดูจากการชนไม่น่าเป็นผมผิดนะคุณ”
พรรัมภาตกตะลึงเมื่อพบอีกฝ่ายเธอหลุดปากออกไปอย่างลืมตัว
“คุณเดียว”
เด่นดวงสะดุ้งสุดตัว เพราะชื่อนี้ไม่ได้ยินนานเป็นสองปีกว่าแล้วนับแต่...เขาขยับจะทักอีกฝ่ายตอบ แต่กัดลิ้นตัวเองทัน เพราะว่า เวลานี้เขาไม่ใช่เดียว เป็นดื้อ
“อย่านะ ไอ้เข้ มึงอย่าริสะเออะมาทำรู้จักกับคู่หมั้นกูเด็ดขาด”
พรรัมภาตวาดเรืองเดชอย่างไม่พอใจขึ้นมาทันที เมื่ออยู่ต่อหน้าคนที่เธอไม่สามารถติดต่อและติดตามตัวได้
“อย่าทำหยาบคายกับเดียวนะคุณเรืองเดช และฉันไม่ใช่คู่หมั้นคู่หม้อของคุณ”
“คุณรู้จักไอ้กระจอกคนนี้ด้วยหรือคุณพร”
อาจารย์เดียว นามที่เธอรู้จัก ครูสอนภาษาอังกฤษสวมแว่นสายตา รูปหล่อจนนักเรียนสาวติด กระทั่งเจ้าของโรงเรียนสอนภาษาโดนจับกุมข้อหาลักลอบส่งยาเสพติดไปกับคณะนักเรียนพิเศษในแต่ละโครงการ เดียวจึงหายตัวไป พร้อมกับต้นรักที่เหี่ยวเฉาไร้น้ำมารดริน
“เขาคนนี้ต่างหากที่เป็นยิ่งกว่าคนที่คุณดูถูก เดียวเป็นอาจารย์สอนภาษา และเขาเป็น...”
เด่นดวงเห็นชักไม่เข้าเค้าและเกรงจะเสียการใหญ่ จึงเอ่ยว่า
“คุณเข้าใจผิดแล้วล่ะครับ ผมชื่อดื้อครับ และกระจอกอย่างที่คู่หมั้นคุณว่าจริงๆ ผมขอโทษครับพี่”
เด่นดวงเปลี่ยนบทเล่นทันใด ชายหนุ่มหันไปไหว้พ่อเลี้ยงเรืองเดชด้วยอาการนอบน้อมอย่างที่พรรัมภาคาดไม่ถึง เพราะเขาไม่เคยรู้จักและไม่สนิทสนมกับภาพนี้มาก่อน
พ่อเลี้ยงทำยกยืดอก แต่ทำไม่ถนัด เด่นดวงเล่นบทหนักยิ่งกว่าลิเกด้วยการเข่าไปทรุดร่างกอดขา และเขย่าร่าง
พ่อเลี้ยงสั่นเป็นติ้วในกระบอกเซียมซีอย่างไรอย่างนั้น
“ยกโทษให้ผมนะครับท่าน ยกโทษให้กับความผิดของผมด้วย ผมยังไม่อยากตาย”
“เดียว หยุดนะ ทำไมต้องทำถึงขนาดนั้นด้วย นี่คุณจะลดตัวลงไปทำไม คุณเป็นถึงครูบาอาจารย์นะคะ เป็นคนที่ฉันรักมากด้วยนะคะ”
อย่ารักเลยยาหยี... จะลากให้ผมตายรู้มั้ย เด่นดวงคิดปราดๆก่อนปฏิเสธเสียงแข็งเป็นเสากระโดงเรือ
“คุณทักผิดคนแล้วครับคุณผู้หญิง ผมเรียนแค่มอสอสาม ไม่กล้าเยนต่อเพราะผมอยากปล้ำครู แม่ผมเลยให้ผมลาออกไปไถนา ผมทำไม่ไหวเลยมาขายยา”
“ยาบ้าหรือไงวะ” เรืองเดชตะคอก แล้วจุกแน่น
“ ผมไม่กล้าค้าของผิดกฎหมายหรอกครับ แต่ถ้าท่านขายแล้วจะให้ผมส่งให้ผมก็ยินดีรับเพื่อชดใช้ความหิด ท่านครับ ได้โรปดเถิดครับท่าน”เด่นดวงยิ่งออกแรงสั่นร่างอีกฝ่ายด้วยการเขย่าขาเรืองเดชหนักมือขึ้น “ผมชื่อดื้อ เป็นเซลล์แมนขายยาปลุกเซ็กส์ครับ เอ่อท่านจะเอาสักโหลหนึ่งก็ได้นะครับ”
“โอย โอย”เรืองเดช หน้ามืด เจ็บหน้าอกจนทนไม่ไหว สุดท้ายเขาล้ม เด่นดวงประคองอีกฝ่ายอย่างคนมีสัญชาตญาณนักสู้
“คุณท่าน ตายแล้ว ตายแล้วใช่มั้ย เอาไปเผาวัดไหนดีครับ” เด่นดวงขอความเห็นพรรัมภา ซึ่งยังคงสับสน และเชื่อมั่นว่าตัวเองจำไม่ผิดคน
“เดียว คุณเป็นใครกันแน่ ทำไมต้องทำให้หมดความน่าเชื่อได้ขนาดนี้”
“โธ่คุณผู้หญิงเดี๋ยวผัวคุณก็ฟื้นมาฆ่าผมหรอก แต่ถ้าคุณผู้หญิงอยากได้ผมจริงๆล่ะก็ เอาไอ้หมอนี่ไปเผานั่งยางก่อนก็ได้ครับ”
“บ้า บ้าที่สุด คุณ คุณเป็นคนอย่างนี้ไปได้ยังไงเดียว ปากเสีย ไร้มารยาท”
“ผมชื่อดื้อครับ เอ่อ ตกลงเอาไงครับ เอาผมหรือว่า”
“เอานายคนนี้ไปเผา เอ๊ยไปส่งโรงพยาบาล เอาขึ้นรถมา”พรรัมภาออกคำสั่งเครียด
เด่นดวงรีบประคองเรืองเดช ซึ่งหมดฤทธิ์ คอพับคออ่อน ไม่ได้สติ ยัดส่งเข้าไปในรถ พรรัมภาเรียกเด่นดวงมาขับรถ เด่นดวงรีบยกมือทำท่าจะไหว้ หญิงสาวกรีดเสียงร้องด้วยความไม่พอใจอย่างยิ่งยวด
“หยุด หยุดนะ อย่ามาไหว้ฉันนะ”
“เออปล่อยผมไปเถอะครับ นึกว่าทำบุญทำทานกับคนรูปหล่อสักคนนะครับ เพราะถ้าผมตามไป สามีของคุณฟื้นขึ้นมาคงเอาเรื่องผมถึงตายแน่”
“ฉันจะปล่อยคุณ ถ้ายอมรับว่าคุณเล่นละครตบตาเรืองเดชว่าไม่ใช่เดียวของฉัน”
เด่นดวงทำท่าเหมือนจะลาตาย ถ้าให้เขายอมรับ ดังนั้นจึงโอดครวญ
“ผมจะโกหกคุณไปทำไมครับคุณผู้หญิง คุณสเปกผมเลยนะครับ สูงขาว อวบ อึ๋ม แต่ ผมจะเป็นหมาเห็นปลากระป๋องที่คนใกล้ตายเปิดฝาแล้วได้ไงครับ ผมเป็นนายดื้อก็คือดื้อครับแม้อยากจะเป็นเดียวของคุณสักสิบห้านาทีก็ตาม”
ถ้อยคำไม่สุภาพ และกระล่อนยากเกินจะทำใจได้ของเด่นดวง แตกต่างจากความสุภาพของเดียวที่พรรัมภารู้จัก แม้พรรัมภาจะเริ่มเอนเอียงความคิดว่าเธอจำคนผิด แต่หญิงสาวยังไม่อยากให้ชายรูปงามคนนี้เข้าใจว่าเธอกับเรืองเดชเป็นคู่หมั้นกันดังนั้นจึงปฏิเสธอกมาว่า
“เอาล่ะ ไม่ต้องมาพูดจาน่าเราะฟันออกทั้งปากหรอก แค่คุณอย่าเข้าใจฉันผิดว่าเป็นคู่หมั้นนายคนนี้ก็พอ”
เสียงการปฏิเสธแว่วเข้าหูคนหมดสติ ให้รู้สึกเสลดติดคอหายใจฮืด ราวกับว่าเป็นเฮือกสุดท้าย เด่นดวงจึงว่า
“คุณรีบไปส่งนายคนนี้ดีกว่าครับ เดี๋ยวตายขึ้นมาจะโดนข้อหาร่วมกันฆ่าผู้อื่นโดยเจตานาเสียก่อน ผมเองก็ต้องรีบไปหายอดดวงใจของผมเหมือนกันครับ”
พรรัมภาใจหายวาบ...เมื่อเด่นดวงหลุดปากออกมา เธอสตาร์ทเครื่องแล้ว แต่จำต้องดับมันอีก พ่อเลี้ยงเรืองเดชจึงโดนเสลดลงคออีก เฮือก
พรรัมภาจำตัดใจจากเด่นดวง นำพาคนเจ็บนำส่งโรงพยาบาล และปล่อยคนที่เธออยากเชื่อว่าเล่นละครหนีจริงให้รอดพ้นไป ดังนั้นชายและหญิงทั้งคู่จึงจากกันในลักษณะนี้ กระทั่งหญิงสาวนึกขึ้นได้ว่าเธอมีเบอร์โทรศัพท์ อาจารย์เดียว ซึ่งเสียงตอบรับมานานสองปีว่าไม่มีผู้ตอบรับ ซึ่งแสดงว่า มีผู้ใช้แต่ปิดเครื่อง เธอเพิ่งได้คิดว่า เมื่อครู่ทำไมไม่โทรไปหาเด่นดวง อาจบางทีโทรศัพท์ของชายหนุ่มจะติดขึ้นมาบอกความจริงก็เป็นได้
ไม่น่าเลย ไม่น่าลืมวิธีจับผิดคนอย่างง่ายๆแค่นี้เลย!!
ฝ่ายเด่นดวง ระบายลมหายใจยาวออกจากปอดอย่างช้าๆ เพื่อเริ่มหายใจเข้าไปใหม่ ด้วยความหวังว่าจะเป็นอากาศบริสุทธิ์เพื่อไล่พิษ อากาศเก่า ที่เคยสูดดมเข้าไปอยู่นานหลายครั้ง
อาจารย์เดียว สืบเสาะจนจับชาวต่างชาติได้ยกแก๊ง ในเรื่องการขนยาข้ามชาติ ผ่านคณะทัวร์เรียนรู้ภาษาอย่างใกล้ชิดจากเจ้าของภาษา เขาได้เงื่อนงำและเข้าถึงตัวอย่างรวดเร็วเพราะพรรัมภา เป็นนักเรียนที่นี่ เจ้าของโรงเรียนชอบพอกับอีกฝ่าย แต่เมื่อเด่นดวงเข้าไปทำหน้าที่สอน ด้วยความเก่งกล้าสามารถขงลูกผู้ชายตัวจริง เด่นดวงจึงไม่พลาดเมื่อพรรัมภา เสนอมา เขาจึงสนองไป บัดนี้เขาไม่อยากเชื่อว่าสองปีที่ผ่านมาหญิงสาวยังจำเขาได้ และพูดเต็มปากว่ารักเขา
โอย...มารักเขาทำไม เขาไม่อยากให้ผู้หญิงคนไหนในโลกรักเขาสักคน เว้นแต่คุณนาย กานพลูคนเดียวเท่านั้น ที่เขารักท่านอย่างสุดชีวิตและอยากให้ท่านเมตตาเขาไปอีกสามสิบห้าปี เพื่อเขาจะได้กอดท่านในวันที่ท่านอายุครบร้อย
เด่นดวงเลี้ยวรถเข้าไปในบ้านพ่อเลี้ยงคำตัน เขาได้เห็นหนึ่งน้องลงมารอรับเขาอยู่ชั้นล่างของบ้านด้วยท่าทีกระวนกระวายใจ เด่นดวงคิดโดยฉับไวว่า อีกหน่อยเขาคงโดนเช็คสายโทรฯ อาจจะทุกห้านาที อย่างที่พรรัมภาเคยทำ และเขาไม่เคยรับสายแปลกปลอม เว้นสายที่เต็มไปด้วยรหัสลับประจำตัวของเขา เช่นสายของกานนท์ เขาลงรหัส pp1 ย่อส่วนตัวได้ว่า ปาปาหนึ่ง หลานสาว Gd1 หลานชาย Gs2 และของคุณนายแม่ คือ BMW ย่อมาจากบิ๊กมามาวิน ซึ่งโดนตรวจสอบจากใครเขาก็แหลไปได้เรื่อย ซึ่งไม่มีใครมาตรวจโทรศัพท์ของเขาสักทีเพราะเขาปิดเสียงไม่มีการส่งสัญญาณทั้งสิ้น แต่อีกเครื่องขนาดจิ๋ว ติดต่องานจะเต็มไปด้วยรหัสอีกเช่นกัน
แสงไฟสาดส่องจากหน้ารถของเด่นดวงปะทะดวงหน้าหวานพริ้งของหนึ่งน้อง เด่นดวงเจ็บจิ๊ดที่ดวงใจของเขาอีกแล้ว อาการนี้เขาคิดว่าเลือดไปเลี้ยงหัวใจไม่พอ สีหน้าของหญิงสาวแสดงความตกใจ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยวขนาดกระโจนเข้ามาตบหน้าต่างรถของเด่นดวง ซึ่งเขายังจำท่าทีโมโหร้ายนี้ได้จากหญิงแต่งหน้าเป็นนางค้างคาว เด่นดวงใจหายวับ นึกขึ้นได้ว่า สาวสวยกับนางมารร้ายคนนั้นเป็นคนเดียวกัน อะไรกันเล่าที่ทำให้เขาลืมไปชั่วขณะ?
ชายหนุ่มรูปงาม ผู้เป็นเจ้าของหัวใจของหญิงสาวหลายคนที่ผ่านมา แต่เขาไม่ยอมให้หัวใจใครไปสักคน เปิดประตูลงมา หนึ่งน้องถามเสียงดังลั่น
“ใครทำร้ายพี่ดื้อคะ ใครชนรถของพี่ดื้อ บอกน้องมาเดี๋ยวนี้ น้องจะไปยิงกบาลมันให้กระจุย”
“น้องจ๋า” เด่นดวงโอบร่างงามไว้แนบชิดอก พ่อเลี้ยงคำตันชะโงกหน้าลงมาจากเรือนไม้สักทอง เมื่อได้ยินเสียงกราดเกรี้ยวของลูกสาว และเขาได้เห็นเด่นดวงหาเศษหาเลยกับลูกรัก เขากระแอมไอเสียงดังแทบกระเดือกกระเด็นออกจากปาก
“ฮะแอ้ม แอ้ม ห้ามแอ้ม”
เด่นดวงยิ่งแกล้วกอดหนึ่งน้องแน่นเข้า ก้มหน้าไปบอกใกล้เกินเหตุ
“สามล้อที่ไหนไม่รู้ครับ ท่าทางยากจนมาก พี่เลยไม่เอาเรื่อง พยายามขับรถมาหาน้องแต่ว่านานไปหน่อยเพราะพี่ไม่อยากประมาท”
“สามล้อก็ไม่ได้ค่ะพี่ดื้อ”
“น้องจ๋า คนเราต้องมีเมตตาต่อกันมากมๆนะครับ ถ้าเราไร้ความเมตตา เราจะเป็นนางยักษ์ในสายตาคนอื่นรู้มั้ย”
หนึ่งน้องสะเทือนใจ น้ำตาเอ่อคลอ เสียงปืนลูกซองสั้นดังสนั่นฟ้า
“เปรี้ยง”
เด่นดวงมือตกจากร่างงามทันใด เพราะรู้ว่าพ่อเลี้ยงคำตันเอาจริงก่อนจะมีเสียงห้าวสำทับมาว่า
“อย่ามาเกาะแกะ สะกิด สะเกา เอาเปรียบลูกสาวฉันง่ายๆไอ้ดื้อ”
เด่นดวงยกสองมือชูท่าจำยอม หนึ่งน้องกับเป็นฝ่ายโผเข้าไปกอดชายหนุ่ม ซุกหน้ากับอกกว้าง ร้องไห้ออกมาเบาๆ สารภาพว่า
“พี่ดื้อพูดเหมือนแม่น้อง ท่านสอนน้องให้มีเมตตา น้องคิดถึงท่านเหลือเกินค่ะพี่ดื้อ”
เด่นดวงอยากบอก คืนนี้พี่ไปกอดน้องแทนแม่ก็ได้ แต่ว่า พ่อเลี้ยงคำตันส่งสายตาอ่านได้ว่า มึงตายแน่ ทำให้เด่นดวงเก็บความคิดอย่างเปิดเผยมาปิดมิดเอาไว้ก่อน
“ท่าทางพ่อเลี้ยงยิงพี่ทิ้งแน่เลยครับ ถ้าคุณน้องไม่ปล่อยพี่”
“ช่างคุณพ่อ”
“ถ้าช่างคุณพ่อแล้วพี่ไม่ตายก็ไปอย่าง แต่ถ้าช่างท่านแต่กระสุนปืนเจาะกะโหลกพี่คงไม่ดีแน่เลย”
หนึ่งน้องจึงได้คิด คลายกอดชายหนุ่ม ก่อนเปลี่ยนเป็นจูงมือของเขาให้เดินตามขึ้นเรือน พลางสั่ง
“ปีวาขนของคุณดื้อขึ้นมาที่ห้อง ฉันจะไปให้พี่ดื้อดูห้องเดี๋ยวนี้เลย”
“กินข้าวก่อนก็ได้น้องพี่จะไปเป็นเพื่อนด้วย”พระแพง แนะนำ เพราะเริ่มเห็นโรคภูมมิแพ้ของน้องสาวซึ่งเคยหวงตัวถูกบางสิ่งรักษาหายได้อย่างน่าพิศวง เธอจึงต้องเป็นวัคซีนป้องกันน้องสาวอีกชั้นหนึ่ง
“จริงสิคะพี่ดื้อ หิวหรือเปล่าคะ เลยเวลาทานข้าวมานานแล้ว น้องหิวข้าวแล้วล่ะ สั่งให้ทุกคนรอพี่ดื้ออยู่นะคะ”
เธอออกคำสั่งให้ทุกคนรอ...สำคัญไม่เบา เด่นดวงคิดตาม แต่ในความเป็นจริงนั้นหนึ่งน้องขู่ทุกคนว่า หากใครทานข้าวก่อนที่เด่นดวงจะมา เธอจะใส่สลอดทุกจาน ดังนั้นทุกคนจึงต้องทำตามคำสั่งอย่างไม่อาจเลี่ยงได้ เพราะหนึ่งน้องเป็นคน แปลกๆ ประมาทเธอไม่ได้อยู่แล้ว!!!
“ครับ ๆแม่ เด่นกำลังห่วงแม่อยู่ กำลังคิดว่าจะลาออกไปอยู่เป็นเพื่อนแม่”
คุณนายยิ้ม หน้าแป้น ก่อนเอ่ยอย่างอารมณ์ดี
“แม่จะให้อังกาบโอนเงินไปให้แสนหนึ่งนะ”
“ไหนแม่ ว่าอังกาบมันไปเมืองนอก”
“แม่ลองใจเอ็ง”
เด่นดวง ทั้งเคืองทั้งขำ แต่ที่ดีที่สุดคือเขาโล่งอก ที่มารดาไม่เหลือรอยหดหู่อย่างทีแรก
“อย่าล้อบ่อยนะแม่นะ หัวใจดวงน้อยๆของเด่นจะวายเสียให้ได้ เด่นรักแม่ห่วงแม่ ทุกคนก็ห่วง”
คุณนายไม่ว่าอะไรนอกจากหัวเราะ แล้วเอ่ย
“ทำงานให้สบายใจนะลูก แล้วแม่จะโทรไปลองใจบ่อยๆ”
“ถ้าเป็นไปได้นะครับแม่ ขอเวลาเด่นหกเดือน ให้เด่นทำงานตามลำพังด้วยความสบายใจนะครับ”
“อย่าเอา อย่าเอยมันเลยเงิน” คุณนายงอนเช้งทันที
“ไม่เกี่ยวกับเงินครับ”เด่นดวงตะโกนลั่น “เด่นไม่อยากห่วงหน้าพะวงหลัง นี่ก็เข้าบ้านผู้ต้องสงสัยได้แล้ว ต่อไปเด่นรับสายคงยาก แม่ทำให้เด่นไขว้เขวอย่างนี้เด่นก็แย่สิครับ”
“เออๆ เสือกไม่ไว้ใจอังกาบ มันจะทิ้งแม่ได้ไง”
“เด่นห่วงแม่นี่ ความรักของเด่นไม่หนักแน่นเหมือนขุนเขา แต่มันแกว่งเหมือนห่วงฮูลาฮูบ”
“ทำงานไป เดือดร้อนเงินก็บอกแม่ สมบัติร้อยล้านพันล้านตายไปก็เอาไปไม่ได้ มีอะไรก็ขอมา”
“ขอเพิ่มค่าตกใจสัก...”
“เอามั้ย แสนที่ให้” คุณนายดักคอ
“เอาสิครับแม่ อย่าเปลี่ยนใจสิครับ เด่นรักแม่ท่วมหัว ท่วมเหมือนน้ำท่วมประเทศเลยครับแม่”
“อืมม์ คงจริง แม่ถึงได้เดือดร้อนอยู่เรื่อย”
เด่นดวงหัวเราะมาตามสาย คุณนายกานพลูยิ้มให้โทรศัพท์ คลายห่วงลูกคนเล็ก ซึ่งหมู่นี้ท่านฝันแปลกจึงห่วง จริงๆ และท่านอยากไปอยู่ใกล้เพื่อปกป้องลูกนอกสายเลือดคนนี้
ระหว่างที่เด่นดวงเก็บของ หนึ่งน้องจัดห้อง รอรับชายแปลกหน้า ซึ่งรู้จักกันเพียงวันเดียว และเธอจำไม่ได้ด้วยว่าเป็นคนที่ทำร้ายด้วยการตบหน้าเธอจนถลาเหมือนเหยี่ยวถลาลม
แต่ความกล้าหาญ และความเข้าใจในตัวเธอในวันนี้เพียงวันเดียว ทำให้หนึ่งน้องมีความรู้สึกราวกับว่า รู้จักอีกฝ่ายมาจากชาติที่แล้วก็ไม่ปาน
ส่วนเด่นดวง เริ่มเดินทางเข้าสู่บ้านพ่อเลี้ยงคำตันได้เร็วอย่างสวรรค์สรรสร้าง หรือกรรมตามทันไม่อาจทราบกาลอนาคตได้เลย!!
ที่บ้านของพ่อเลี้ยงคำจู เรืองเดชมาเยี่ยมเยือนทุกวัน แต่ไม่ได้มาหาพ่อเลี้ยง ชายหนุ่มมุ่งหมายที่พรรัมภาเป็นหลักและวันนี้พรรัมภานั่งสนทนาอยู่กับบิดา อย่างหลีกเลี่ยงไปไหนไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงต้องคอยตอบคำถามของเรืองเดชโดยที่พ่อเลี้ยงคำจูเป็นผู้กำกับไม่ให้เธอขอตัวไปที่ไหนได้
“ผมอยากพาคุณพรไปทานมื้อค่ำนี้ครับ”
“พรไม่ทานอาหารเย็นค่ะ”หญิงสาวตัดทุกบทที่ชายหนุ่มยื่นเสนอมาให้
“ไม่ต้องทานก็ได้นี่ครับ แค่นั่งฟังเพลงเบาๆ” ชายหนุ่มยังหน้าทนตื๊อต่อไป
“เครื่องเสียงที่บ้านพรก็มี” หญิงสาวยกเรื่องอ้างสารพัน
พ่อเลี้ยงทนนั่งนิ่งอยู่ไม่ได้ดังนั้นจึงสั่งลูกสาวว่า
“แกจะไปกับเรืองเดชสักคืนมันจะถึงตายมั้ยพร”
“คุณพ่อทำไมไม่ไปเองล่ะคะ”พรรัมภาหันไปเล่นงานผู้ให้กำเนิด ก่อนที่จะผุดลุกจากที่นั่ง พ่อเลี้ยงสั่งอีกฝ่ายทันควัน
“ถ้าฉันสั่งแกไม่ได้ อย่าเรียกว่าพ่อเลี้ยงคำจู” พรรัมภาเสียใจน้ำตาแทบร่วง เมื่อผู้ให้กำเนิดเอาอิทธิพลมาใช้กับเธอ
เรืองเดชยิ้มปากบางยิ่งบางเฉียบอย่างที่พรรัมภาหันไปเห็นแล้ว อยากเอาสองมือฉีกมุมปากทั้งสองของชายหนุ่มให้แหกออกจากกันเสียให้ได้
“เชิญครับคุณพร”
พรรัมภาสะบัดสะบิ้ง เบี่ยงตัวไม่ให้อีกฝ่ายได้ถูกต้อง เอ่ยกับบิดาว่า
“พรขอไปเอากระเป๋าถือก่อนนะคะ ไม่ได้เตรียมตัวให้คุณพ่อส่งไปให้ใครมาก่อน”
กล่าวจบ หญิงสาวจากไปทันที พอเลี้ยงคำจู บดกรามกรอดที่ลูกสาวพูดไม่ไว้หน้าคนทรงอิทธิพลต่อหน้าพ่อเลี้ยงผู้อยากย่ำเข้ามาสู่วงการค้าขายของไม่ต้องเสียภาษีเสียบ้าง
มะตูเดินตามนายสาวไปติดๆ ออกความคิดด้วยความเห็นใจต่ออีกฝ่ายว่า
“ให้มะตูช่วยคุณพรมั้ยคะ”
พรรัมภาชะงักเท้ากึก หันมามองอีกฝ่ายด้วยความสนใจ ย้อนถามว่า
“เธอจะช่วยฉันยังไงมะตู”
มะตูกล่าวด้วยท่าทีเชื่อมั่นว่า
“ให้มะตูปลอมตัวเป็นคุณพรมั้ยคะ แล้วคุณพรก็กลายเป้นมะตู ทีนี้คุณพรไม่ต้องกลุ้มใจอีกแล้วค่ะ”
พรรัมภาใช้นิ้มจิ้มหน้าผากอีกฝ่ายจนหงายเงยไปด้านหลัง ต่อว่าด้วยท่าทีอารมณ์เสียมาก
“ให้ทำอย่างเธอแนะนำ ฉันไม่ลองแกล้งปลอมตัวไปเป็นผู้ชายเสียงหวานเล่น ท่านฮะ ท่านฮะให้พระเอกซื่อบื้อ
มองไม่ออกว่าเป็นผู้หญิงยังจะโง่น้อยกว่าที่เธอคิดมั้ง หรือโง่พอๆกัน” พรรัมภากระแทกแดกดัน
มะตูทำหน้าแหยเมื่อถูกต่อต้านและหยามเหยียดความคิด ซึ่งเธอคิดแล้วว่าสุดยอด รอนายสาวเดินไปไกลแล้วมะตูร้องเพลงให้ตัวเองฟังว่า ไม่ใช่แฟนทำแทนไม่ได้
เด่นดวงขับรถไปบนเส้นทางถนนตัดสายเลี้ยวเพื่อเข้าทางแยก รถอีกคันเลี้ยวเข้าใส่อย่างไม่ระวัง นายตำรวจสันติบาลหักรถหลบข้างทางแต่ยังโดนตามมาชนจนได้
โครม
“แม่ช่วยเด่น”เด่นดวงอุทานด้วยความตกใจ ร่างสูงซึ่งนั่งขับกระเด็นอยู่กับเบาะนั่งในรถของตนเอง เดชะบุญ ที่เขาเป็นนายตำรวจที่เคารพกฎจราจร เขาคาดเข็มขัดนิรภัย
“หวีดดดดดดดดด”
พรรัมภา นั่งร้องหวีดอย่างตกใจ
ส่วนคู่กรณี คือพ่อเลี้ยงเรืองเดช ไม่คาดเข็มขัด เพื่อต้องการอวดเบ่ง หากมีตำรวจนายใดมาจับเขาในข้อหาไม่คาดเข็มขัดป้องกันตัวเอง ดังนั้นเมื่อเขาประมาทขับรถมาชนเด่นดวง เรืองเดชจึงหัวทิ่มไปข้างหน้า อกกระแทกกับพวงมาลัยรถจุก เจ็บจนร้องโอย
“แม่ ง ขับรถจะรีบไปตายหรือไงกันวะ ไอ้ เข้”เรืองเดช อุทานออกมาเป็นชุด จากนั้นจึงหันไปมองคนข้างกาย เอามือมาจับเธอด้วยความเป็นห่วง และเป็นการแต๊ะอั๋งอย่างตั้งใจ
“คุณพรเป็นอะไรมากมั้ยครับ คอยดูนะผมจะลงไปเตะมันเดี๋ยวนี้ โอย จุก”คนเก่งก้มตัวลงไปนิด เจ็บมาก แต่ยังอยากอวดศักดิ์ดา
พรรัมภารีบลงจากรถตามเรืองเดชลงไป เด่นดวงเปิดประตูออกมาจากรถ ลงมาดูรอยบุบด้านประตูหลังด้านคนขับ เรืองเดชพยายามเดินตัวตรงแต่ทำยากเพราะเจ็บมาก ปากยังกร่างด่ากราด
“ไอ้เข้ มึงใหญ่มาจากไหนวะอยากตายหรือไงมาขับรถชนพ่อเลี้ยงอย่างกู”
เด่นดวงสะอิดสะเอียนกับพวกมากบารมีเช่นนี้จริงๆ แต่เขาเห็นอาการบาดเจ็บของอีกฝ่ายเดาได้จากสีหน้าทำให้ไม่อยากมีเรื่องมากกว่านี้ จึงสุภาพกับอีกฝ่าย
“ดูจากการชนไม่น่าเป็นผมผิดนะคุณ”
พรรัมภาตกตะลึงเมื่อพบอีกฝ่ายเธอหลุดปากออกไปอย่างลืมตัว
“คุณเดียว”
เด่นดวงสะดุ้งสุดตัว เพราะชื่อนี้ไม่ได้ยินนานเป็นสองปีกว่าแล้วนับแต่...เขาขยับจะทักอีกฝ่ายตอบ แต่กัดลิ้นตัวเองทัน เพราะว่า เวลานี้เขาไม่ใช่เดียว เป็นดื้อ
“อย่านะ ไอ้เข้ มึงอย่าริสะเออะมาทำรู้จักกับคู่หมั้นกูเด็ดขาด”
พรรัมภาตวาดเรืองเดชอย่างไม่พอใจขึ้นมาทันที เมื่ออยู่ต่อหน้าคนที่เธอไม่สามารถติดต่อและติดตามตัวได้
“อย่าทำหยาบคายกับเดียวนะคุณเรืองเดช และฉันไม่ใช่คู่หมั้นคู่หม้อของคุณ”
“คุณรู้จักไอ้กระจอกคนนี้ด้วยหรือคุณพร”
อาจารย์เดียว นามที่เธอรู้จัก ครูสอนภาษาอังกฤษสวมแว่นสายตา รูปหล่อจนนักเรียนสาวติด กระทั่งเจ้าของโรงเรียนสอนภาษาโดนจับกุมข้อหาลักลอบส่งยาเสพติดไปกับคณะนักเรียนพิเศษในแต่ละโครงการ เดียวจึงหายตัวไป พร้อมกับต้นรักที่เหี่ยวเฉาไร้น้ำมารดริน
“เขาคนนี้ต่างหากที่เป็นยิ่งกว่าคนที่คุณดูถูก เดียวเป็นอาจารย์สอนภาษา และเขาเป็น...”
เด่นดวงเห็นชักไม่เข้าเค้าและเกรงจะเสียการใหญ่ จึงเอ่ยว่า
“คุณเข้าใจผิดแล้วล่ะครับ ผมชื่อดื้อครับ และกระจอกอย่างที่คู่หมั้นคุณว่าจริงๆ ผมขอโทษครับพี่”
เด่นดวงเปลี่ยนบทเล่นทันใด ชายหนุ่มหันไปไหว้พ่อเลี้ยงเรืองเดชด้วยอาการนอบน้อมอย่างที่พรรัมภาคาดไม่ถึง เพราะเขาไม่เคยรู้จักและไม่สนิทสนมกับภาพนี้มาก่อน
พ่อเลี้ยงทำยกยืดอก แต่ทำไม่ถนัด เด่นดวงเล่นบทหนักยิ่งกว่าลิเกด้วยการเข่าไปทรุดร่างกอดขา และเขย่าร่าง
พ่อเลี้ยงสั่นเป็นติ้วในกระบอกเซียมซีอย่างไรอย่างนั้น
“ยกโทษให้ผมนะครับท่าน ยกโทษให้กับความผิดของผมด้วย ผมยังไม่อยากตาย”
“เดียว หยุดนะ ทำไมต้องทำถึงขนาดนั้นด้วย นี่คุณจะลดตัวลงไปทำไม คุณเป็นถึงครูบาอาจารย์นะคะ เป็นคนที่ฉันรักมากด้วยนะคะ”
อย่ารักเลยยาหยี... จะลากให้ผมตายรู้มั้ย เด่นดวงคิดปราดๆก่อนปฏิเสธเสียงแข็งเป็นเสากระโดงเรือ
“คุณทักผิดคนแล้วครับคุณผู้หญิง ผมเรียนแค่มอสอสาม ไม่กล้าเยนต่อเพราะผมอยากปล้ำครู แม่ผมเลยให้ผมลาออกไปไถนา ผมทำไม่ไหวเลยมาขายยา”
“ยาบ้าหรือไงวะ” เรืองเดชตะคอก แล้วจุกแน่น
“ ผมไม่กล้าค้าของผิดกฎหมายหรอกครับ แต่ถ้าท่านขายแล้วจะให้ผมส่งให้ผมก็ยินดีรับเพื่อชดใช้ความหิด ท่านครับ ได้โรปดเถิดครับท่าน”เด่นดวงยิ่งออกแรงสั่นร่างอีกฝ่ายด้วยการเขย่าขาเรืองเดชหนักมือขึ้น “ผมชื่อดื้อ เป็นเซลล์แมนขายยาปลุกเซ็กส์ครับ เอ่อท่านจะเอาสักโหลหนึ่งก็ได้นะครับ”
“โอย โอย”เรืองเดช หน้ามืด เจ็บหน้าอกจนทนไม่ไหว สุดท้ายเขาล้ม เด่นดวงประคองอีกฝ่ายอย่างคนมีสัญชาตญาณนักสู้
“คุณท่าน ตายแล้ว ตายแล้วใช่มั้ย เอาไปเผาวัดไหนดีครับ” เด่นดวงขอความเห็นพรรัมภา ซึ่งยังคงสับสน และเชื่อมั่นว่าตัวเองจำไม่ผิดคน
“เดียว คุณเป็นใครกันแน่ ทำไมต้องทำให้หมดความน่าเชื่อได้ขนาดนี้”
“โธ่คุณผู้หญิงเดี๋ยวผัวคุณก็ฟื้นมาฆ่าผมหรอก แต่ถ้าคุณผู้หญิงอยากได้ผมจริงๆล่ะก็ เอาไอ้หมอนี่ไปเผานั่งยางก่อนก็ได้ครับ”
“บ้า บ้าที่สุด คุณ คุณเป็นคนอย่างนี้ไปได้ยังไงเดียว ปากเสีย ไร้มารยาท”
“ผมชื่อดื้อครับ เอ่อ ตกลงเอาไงครับ เอาผมหรือว่า”
“เอานายคนนี้ไปเผา เอ๊ยไปส่งโรงพยาบาล เอาขึ้นรถมา”พรรัมภาออกคำสั่งเครียด
เด่นดวงรีบประคองเรืองเดช ซึ่งหมดฤทธิ์ คอพับคออ่อน ไม่ได้สติ ยัดส่งเข้าไปในรถ พรรัมภาเรียกเด่นดวงมาขับรถ เด่นดวงรีบยกมือทำท่าจะไหว้ หญิงสาวกรีดเสียงร้องด้วยความไม่พอใจอย่างยิ่งยวด
“หยุด หยุดนะ อย่ามาไหว้ฉันนะ”
“เออปล่อยผมไปเถอะครับ นึกว่าทำบุญทำทานกับคนรูปหล่อสักคนนะครับ เพราะถ้าผมตามไป สามีของคุณฟื้นขึ้นมาคงเอาเรื่องผมถึงตายแน่”
“ฉันจะปล่อยคุณ ถ้ายอมรับว่าคุณเล่นละครตบตาเรืองเดชว่าไม่ใช่เดียวของฉัน”
เด่นดวงทำท่าเหมือนจะลาตาย ถ้าให้เขายอมรับ ดังนั้นจึงโอดครวญ
“ผมจะโกหกคุณไปทำไมครับคุณผู้หญิง คุณสเปกผมเลยนะครับ สูงขาว อวบ อึ๋ม แต่ ผมจะเป็นหมาเห็นปลากระป๋องที่คนใกล้ตายเปิดฝาแล้วได้ไงครับ ผมเป็นนายดื้อก็คือดื้อครับแม้อยากจะเป็นเดียวของคุณสักสิบห้านาทีก็ตาม”
ถ้อยคำไม่สุภาพ และกระล่อนยากเกินจะทำใจได้ของเด่นดวง แตกต่างจากความสุภาพของเดียวที่พรรัมภารู้จัก แม้พรรัมภาจะเริ่มเอนเอียงความคิดว่าเธอจำคนผิด แต่หญิงสาวยังไม่อยากให้ชายรูปงามคนนี้เข้าใจว่าเธอกับเรืองเดชเป็นคู่หมั้นกันดังนั้นจึงปฏิเสธอกมาว่า
“เอาล่ะ ไม่ต้องมาพูดจาน่าเราะฟันออกทั้งปากหรอก แค่คุณอย่าเข้าใจฉันผิดว่าเป็นคู่หมั้นนายคนนี้ก็พอ”
เสียงการปฏิเสธแว่วเข้าหูคนหมดสติ ให้รู้สึกเสลดติดคอหายใจฮืด ราวกับว่าเป็นเฮือกสุดท้าย เด่นดวงจึงว่า
“คุณรีบไปส่งนายคนนี้ดีกว่าครับ เดี๋ยวตายขึ้นมาจะโดนข้อหาร่วมกันฆ่าผู้อื่นโดยเจตานาเสียก่อน ผมเองก็ต้องรีบไปหายอดดวงใจของผมเหมือนกันครับ”
พรรัมภาใจหายวาบ...เมื่อเด่นดวงหลุดปากออกมา เธอสตาร์ทเครื่องแล้ว แต่จำต้องดับมันอีก พ่อเลี้ยงเรืองเดชจึงโดนเสลดลงคออีก เฮือก
พรรัมภาจำตัดใจจากเด่นดวง นำพาคนเจ็บนำส่งโรงพยาบาล และปล่อยคนที่เธออยากเชื่อว่าเล่นละครหนีจริงให้รอดพ้นไป ดังนั้นชายและหญิงทั้งคู่จึงจากกันในลักษณะนี้ กระทั่งหญิงสาวนึกขึ้นได้ว่าเธอมีเบอร์โทรศัพท์ อาจารย์เดียว ซึ่งเสียงตอบรับมานานสองปีว่าไม่มีผู้ตอบรับ ซึ่งแสดงว่า มีผู้ใช้แต่ปิดเครื่อง เธอเพิ่งได้คิดว่า เมื่อครู่ทำไมไม่โทรไปหาเด่นดวง อาจบางทีโทรศัพท์ของชายหนุ่มจะติดขึ้นมาบอกความจริงก็เป็นได้
ไม่น่าเลย ไม่น่าลืมวิธีจับผิดคนอย่างง่ายๆแค่นี้เลย!!
ฝ่ายเด่นดวง ระบายลมหายใจยาวออกจากปอดอย่างช้าๆ เพื่อเริ่มหายใจเข้าไปใหม่ ด้วยความหวังว่าจะเป็นอากาศบริสุทธิ์เพื่อไล่พิษ อากาศเก่า ที่เคยสูดดมเข้าไปอยู่นานหลายครั้ง
อาจารย์เดียว สืบเสาะจนจับชาวต่างชาติได้ยกแก๊ง ในเรื่องการขนยาข้ามชาติ ผ่านคณะทัวร์เรียนรู้ภาษาอย่างใกล้ชิดจากเจ้าของภาษา เขาได้เงื่อนงำและเข้าถึงตัวอย่างรวดเร็วเพราะพรรัมภา เป็นนักเรียนที่นี่ เจ้าของโรงเรียนชอบพอกับอีกฝ่าย แต่เมื่อเด่นดวงเข้าไปทำหน้าที่สอน ด้วยความเก่งกล้าสามารถขงลูกผู้ชายตัวจริง เด่นดวงจึงไม่พลาดเมื่อพรรัมภา เสนอมา เขาจึงสนองไป บัดนี้เขาไม่อยากเชื่อว่าสองปีที่ผ่านมาหญิงสาวยังจำเขาได้ และพูดเต็มปากว่ารักเขา
โอย...มารักเขาทำไม เขาไม่อยากให้ผู้หญิงคนไหนในโลกรักเขาสักคน เว้นแต่คุณนาย กานพลูคนเดียวเท่านั้น ที่เขารักท่านอย่างสุดชีวิตและอยากให้ท่านเมตตาเขาไปอีกสามสิบห้าปี เพื่อเขาจะได้กอดท่านในวันที่ท่านอายุครบร้อย
เด่นดวงเลี้ยวรถเข้าไปในบ้านพ่อเลี้ยงคำตัน เขาได้เห็นหนึ่งน้องลงมารอรับเขาอยู่ชั้นล่างของบ้านด้วยท่าทีกระวนกระวายใจ เด่นดวงคิดโดยฉับไวว่า อีกหน่อยเขาคงโดนเช็คสายโทรฯ อาจจะทุกห้านาที อย่างที่พรรัมภาเคยทำ และเขาไม่เคยรับสายแปลกปลอม เว้นสายที่เต็มไปด้วยรหัสลับประจำตัวของเขา เช่นสายของกานนท์ เขาลงรหัส pp1 ย่อส่วนตัวได้ว่า ปาปาหนึ่ง หลานสาว Gd1 หลานชาย Gs2 และของคุณนายแม่ คือ BMW ย่อมาจากบิ๊กมามาวิน ซึ่งโดนตรวจสอบจากใครเขาก็แหลไปได้เรื่อย ซึ่งไม่มีใครมาตรวจโทรศัพท์ของเขาสักทีเพราะเขาปิดเสียงไม่มีการส่งสัญญาณทั้งสิ้น แต่อีกเครื่องขนาดจิ๋ว ติดต่องานจะเต็มไปด้วยรหัสอีกเช่นกัน
แสงไฟสาดส่องจากหน้ารถของเด่นดวงปะทะดวงหน้าหวานพริ้งของหนึ่งน้อง เด่นดวงเจ็บจิ๊ดที่ดวงใจของเขาอีกแล้ว อาการนี้เขาคิดว่าเลือดไปเลี้ยงหัวใจไม่พอ สีหน้าของหญิงสาวแสดงความตกใจ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยวขนาดกระโจนเข้ามาตบหน้าต่างรถของเด่นดวง ซึ่งเขายังจำท่าทีโมโหร้ายนี้ได้จากหญิงแต่งหน้าเป็นนางค้างคาว เด่นดวงใจหายวับ นึกขึ้นได้ว่า สาวสวยกับนางมารร้ายคนนั้นเป็นคนเดียวกัน อะไรกันเล่าที่ทำให้เขาลืมไปชั่วขณะ?
ชายหนุ่มรูปงาม ผู้เป็นเจ้าของหัวใจของหญิงสาวหลายคนที่ผ่านมา แต่เขาไม่ยอมให้หัวใจใครไปสักคน เปิดประตูลงมา หนึ่งน้องถามเสียงดังลั่น
“ใครทำร้ายพี่ดื้อคะ ใครชนรถของพี่ดื้อ บอกน้องมาเดี๋ยวนี้ น้องจะไปยิงกบาลมันให้กระจุย”
“น้องจ๋า” เด่นดวงโอบร่างงามไว้แนบชิดอก พ่อเลี้ยงคำตันชะโงกหน้าลงมาจากเรือนไม้สักทอง เมื่อได้ยินเสียงกราดเกรี้ยวของลูกสาว และเขาได้เห็นเด่นดวงหาเศษหาเลยกับลูกรัก เขากระแอมไอเสียงดังแทบกระเดือกกระเด็นออกจากปาก
“ฮะแอ้ม แอ้ม ห้ามแอ้ม”
เด่นดวงยิ่งแกล้วกอดหนึ่งน้องแน่นเข้า ก้มหน้าไปบอกใกล้เกินเหตุ
“สามล้อที่ไหนไม่รู้ครับ ท่าทางยากจนมาก พี่เลยไม่เอาเรื่อง พยายามขับรถมาหาน้องแต่ว่านานไปหน่อยเพราะพี่ไม่อยากประมาท”
“สามล้อก็ไม่ได้ค่ะพี่ดื้อ”
“น้องจ๋า คนเราต้องมีเมตตาต่อกันมากมๆนะครับ ถ้าเราไร้ความเมตตา เราจะเป็นนางยักษ์ในสายตาคนอื่นรู้มั้ย”
หนึ่งน้องสะเทือนใจ น้ำตาเอ่อคลอ เสียงปืนลูกซองสั้นดังสนั่นฟ้า
“เปรี้ยง”
เด่นดวงมือตกจากร่างงามทันใด เพราะรู้ว่าพ่อเลี้ยงคำตันเอาจริงก่อนจะมีเสียงห้าวสำทับมาว่า
“อย่ามาเกาะแกะ สะกิด สะเกา เอาเปรียบลูกสาวฉันง่ายๆไอ้ดื้อ”
เด่นดวงยกสองมือชูท่าจำยอม หนึ่งน้องกับเป็นฝ่ายโผเข้าไปกอดชายหนุ่ม ซุกหน้ากับอกกว้าง ร้องไห้ออกมาเบาๆ สารภาพว่า
“พี่ดื้อพูดเหมือนแม่น้อง ท่านสอนน้องให้มีเมตตา น้องคิดถึงท่านเหลือเกินค่ะพี่ดื้อ”
เด่นดวงอยากบอก คืนนี้พี่ไปกอดน้องแทนแม่ก็ได้ แต่ว่า พ่อเลี้ยงคำตันส่งสายตาอ่านได้ว่า มึงตายแน่ ทำให้เด่นดวงเก็บความคิดอย่างเปิดเผยมาปิดมิดเอาไว้ก่อน
“ท่าทางพ่อเลี้ยงยิงพี่ทิ้งแน่เลยครับ ถ้าคุณน้องไม่ปล่อยพี่”
“ช่างคุณพ่อ”
“ถ้าช่างคุณพ่อแล้วพี่ไม่ตายก็ไปอย่าง แต่ถ้าช่างท่านแต่กระสุนปืนเจาะกะโหลกพี่คงไม่ดีแน่เลย”
หนึ่งน้องจึงได้คิด คลายกอดชายหนุ่ม ก่อนเปลี่ยนเป็นจูงมือของเขาให้เดินตามขึ้นเรือน พลางสั่ง
“ปีวาขนของคุณดื้อขึ้นมาที่ห้อง ฉันจะไปให้พี่ดื้อดูห้องเดี๋ยวนี้เลย”
“กินข้าวก่อนก็ได้น้องพี่จะไปเป็นเพื่อนด้วย”พระแพง แนะนำ เพราะเริ่มเห็นโรคภูมมิแพ้ของน้องสาวซึ่งเคยหวงตัวถูกบางสิ่งรักษาหายได้อย่างน่าพิศวง เธอจึงต้องเป็นวัคซีนป้องกันน้องสาวอีกชั้นหนึ่ง
“จริงสิคะพี่ดื้อ หิวหรือเปล่าคะ เลยเวลาทานข้าวมานานแล้ว น้องหิวข้าวแล้วล่ะ สั่งให้ทุกคนรอพี่ดื้ออยู่นะคะ”
เธอออกคำสั่งให้ทุกคนรอ...สำคัญไม่เบา เด่นดวงคิดตาม แต่ในความเป็นจริงนั้นหนึ่งน้องขู่ทุกคนว่า หากใครทานข้าวก่อนที่เด่นดวงจะมา เธอจะใส่สลอดทุกจาน ดังนั้นทุกคนจึงต้องทำตามคำสั่งอย่างไม่อาจเลี่ยงได้ เพราะหนึ่งน้องเป็นคน แปลกๆ ประมาทเธอไม่ได้อยู่แล้ว!!!
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 เม.ย. 2555, 09:10:36 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 เม.ย. 2555, 09:22:23 น.
จำนวนการเข้าชม : 1649
| << เหตุการณ์สร้างวีรบุรุษ |
ling 19 เม.ย. 2555, 11:40:30 น.
ลื่นไหลได้เรื่อยๆเลย
ลื่นไหลได้เรื่อยๆเลย
nutcha 19 เม.ย. 2555, 12:27:13 น.
เด่นดวงนี่ปลาไหลเรียกพ่อเลย
เด่นดวงนี่ปลาไหลเรียกพ่อเลย
Zephyr 19 เม.ย. 2555, 17:48:43 น.
หูย น้องจะล้างเมือกปลาไหลไหวมั้ยเนี่ย ลื่นออกอย่างนี้
พี่เด่น จำได้มั่งมั้ยว่าแหลไปยังไงมั่งอ่ะ ลืมเมื่อไรนี่คงซวยบรม
หูย น้องจะล้างเมือกปลาไหลไหวมั้ยเนี่ย ลื่นออกอย่างนี้
พี่เด่น จำได้มั่งมั้ยว่าแหลไปยังไงมั่งอ่ะ ลืมเมื่อไรนี่คงซวยบรม
แว่นใส 20 เม.ย. 2555, 08:08:33 น.
ระวังรถไฟเจอกันนะ
ระวังรถไฟเจอกันนะ
จิงโกะ 21 เม.ย. 2555, 10:35:35 น.
เด่นเอ๊ย จะมีเมียทั้งที ดันจะได้เมียสวย แต่แอ๊บ.. งี้คุณนายห่วงแย่เลย
เด่นเอ๊ย จะมีเมียทั้งที ดันจะได้เมียสวย แต่แอ๊บ.. งี้คุณนายห่วงแย่เลย