ดวงใจในเปลวเทียน [สนพ.อรุณ]
หัวใจของเธอเจ็บปวดร้อนรุ่ม ดังถูกเปลวเพลิงแผดเผา
หัวใจของเขาดังพายุร้าย แต่เมื่ออยู่ใกล้กลับเป็นสายลมอบอุ่น
ชีวิตอันแสนสุขของคุณหนูตระกูลผู้ดีเก่าพังครืนลงอย่างไม่คาดฝัน เมื่อพ่อพาเมียน้อยพร้อมลูกติดอีกสองคนเข้ามาอยู่ร่วมชายคาในบ้านเทวารัตน์ แถมยังเฉดหัวหล่อนให้ไปเรียนไกลถึงอังกฤษ เท่านั้นไม่พอ แม่ผู้แสนดีและน้องชายเสียชีวิต แต่ไม่มีใครสักคนปริปากบอกหล่อนจนกระทั่งเรียนจบกลับมา ความเสียใจและโกรธแค้นทำให้หล่อนไม่มีวันยอมให้อภัยคนที่ได้ชื่อว่า ‘พ่อ’ เด็ดขาด
ปาลิตา หญิงสาวที่น่ารัก สดใส กลับกลายเป็นคนร้ายกาจและแข็งกระด้าง ทำตัวเหลวแหลก ออกเที่ยวสำมะเลเทเมาทุกคืนเพื่อประชดพ่อ ร้อนถึงคุณหญิงย่าที่ต้องออกโรงช่วยฉุดหลานสาวสุดที่รักขึ้นจากขุมนรก แต่เห็นทีงานนี้ต้องมีตัวช่วยเสียแล้ว...
บูรพา ทันตแพทย์หนุ่มรูปงาม ลูกชายบุญธรรมของคุณหญิงย่า คือผู้ที่ได้รับมอบหมายให้ลักพาตัวปาลิตาไปดัดนิสัยบนเกาะจันทร์ผา เรื่องราวดุ เด็ด เผ็ด มัน จึงเริ่มต้นขึ้น เพราะเขาต้องสลัดคราบหมอฟันผู้ใจดีออกไป กลับกลายเป็น นายหมึกจอมโหด แทน!
คนหนึ่งร้าย...คนหนึ่งแรง...ทว่าความใกล้ชิดก็ทำให้หัวใจสองดวงต้องหวั่นไหว แต่เรื่องราวไม่จบลงง่าย ๆ เมื่อปาลิตาค้นพบความจริงบางอย่างบนเกาะแห่งนี้ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของความเข้าใจผิดทั้งหมด และดูเหมือนว่าทุกอย่างจะซับซ้อนจนคาดไม่ถึง เขาและเธอจึงต้องร่วมมือกันกระชากหน้ากากคนชั่วเพื่อพิสูจน์ความจริง
ครอบครัวเทวารัตน์จะกลับมามีความสุขอีกครั้งหรือไม่ ความรักของปาลิตาและบูรพาจะลงเอยอย่างไร เราคงต้องมาลุ้นไปพร้อมกัน!
หัวใจของเขาดังพายุร้าย แต่เมื่ออยู่ใกล้กลับเป็นสายลมอบอุ่น
ชีวิตอันแสนสุขของคุณหนูตระกูลผู้ดีเก่าพังครืนลงอย่างไม่คาดฝัน เมื่อพ่อพาเมียน้อยพร้อมลูกติดอีกสองคนเข้ามาอยู่ร่วมชายคาในบ้านเทวารัตน์ แถมยังเฉดหัวหล่อนให้ไปเรียนไกลถึงอังกฤษ เท่านั้นไม่พอ แม่ผู้แสนดีและน้องชายเสียชีวิต แต่ไม่มีใครสักคนปริปากบอกหล่อนจนกระทั่งเรียนจบกลับมา ความเสียใจและโกรธแค้นทำให้หล่อนไม่มีวันยอมให้อภัยคนที่ได้ชื่อว่า ‘พ่อ’ เด็ดขาด
ปาลิตา หญิงสาวที่น่ารัก สดใส กลับกลายเป็นคนร้ายกาจและแข็งกระด้าง ทำตัวเหลวแหลก ออกเที่ยวสำมะเลเทเมาทุกคืนเพื่อประชดพ่อ ร้อนถึงคุณหญิงย่าที่ต้องออกโรงช่วยฉุดหลานสาวสุดที่รักขึ้นจากขุมนรก แต่เห็นทีงานนี้ต้องมีตัวช่วยเสียแล้ว...
บูรพา ทันตแพทย์หนุ่มรูปงาม ลูกชายบุญธรรมของคุณหญิงย่า คือผู้ที่ได้รับมอบหมายให้ลักพาตัวปาลิตาไปดัดนิสัยบนเกาะจันทร์ผา เรื่องราวดุ เด็ด เผ็ด มัน จึงเริ่มต้นขึ้น เพราะเขาต้องสลัดคราบหมอฟันผู้ใจดีออกไป กลับกลายเป็น นายหมึกจอมโหด แทน!
คนหนึ่งร้าย...คนหนึ่งแรง...ทว่าความใกล้ชิดก็ทำให้หัวใจสองดวงต้องหวั่นไหว แต่เรื่องราวไม่จบลงง่าย ๆ เมื่อปาลิตาค้นพบความจริงบางอย่างบนเกาะแห่งนี้ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของความเข้าใจผิดทั้งหมด และดูเหมือนว่าทุกอย่างจะซับซ้อนจนคาดไม่ถึง เขาและเธอจึงต้องร่วมมือกันกระชากหน้ากากคนชั่วเพื่อพิสูจน์ความจริง
ครอบครัวเทวารัตน์จะกลับมามีความสุขอีกครั้งหรือไม่ ความรักของปาลิตาและบูรพาจะลงเอยอย่างไร เราคงต้องมาลุ้นไปพร้อมกัน!
Tags: ดวงใจ เปลวเทียน ดวงมาลย์ รักโรแมนติก
ตอน: ตอนที่ ๑
เสียงดนตรีจังหวะเร้าใจที่ดังกระหึ่มไปทั่วทั้งผับ กระตุ้นเร้าให้เหล่าบรรดาขาแดนซ์ทั้งชายและหญิงออกไปวาดลวดลายเต้นกันบนฟลอร์อย่างสนุกสนาน
แม้ตามปกติในค่ำคืนของวันอาทิตย์เช่นนี้ สำหรับสถานบันเทิงทั่วไปคงจะมีลูกค้าไม่มากนัก เนื่องจากเช้าวันรุ่งขึ้นเป็นวันทำงาน ทว่าผับแห่งนี้กลับมีคนแน่นขนัด เพราะคืนนี้มีดีเจชื่อดังจากเกาะอังกฤษมาแสดงลวดลายการมิกซ์ดนตรีแบบสด ๆ นับว่าเป็นโอกาสที่หาได้ยาก
ปาลิตานั่งเฮฮาอยู่กับเพื่อนรักที่โต๊ะวีไอพีด้วยอารมณ์กึ่ม ๆ พลางยกแก้ววิสกี้ในมือขึ้นชูทักทายเดวิด ดีเจหนุ่มสุดฮ็อตซึ่งหล่อนรู้จักมาตั้งแต่สมัยเรียนอยู่อังกฤษ
หนุ่มตาน้ำข้าวชูเบียร์ขวดเล็กขึ้นทักทายตอบพร้อมขยิบตาให้หนึ่งทีอย่างรู้กัน ก่อนจะหันไปวาดลวดลายการมิกซ์เสียงขั้นเทพต่ออย่างเมามัน
ปาลิตารินเครื่องดื่มสีอำพันเติมลงในแก้วเป็นรอบที่เท่าไรแล้วก็จำไม่ได้ เมื่อได้ปริมาณตามต้องการก็ยกขึ้นชนกับเพื่อนแล้วดื่มรวดเดียวจนหมด
“ขอบใจแกมากนะลิตา ที่ช่วยตื๊อให้เดวิดมาเล่นที่นี่จนได้ ฝีมือเขาสุดยอดจริง ๆ”
เสียงของเบญญา หุ้นส่วนใหญ่ของผับแห่งนี้เอ่ยขึ้นพร้อมสีหน้ากรุ้มกริ่ม ดวงตาสวยเฉี่ยวด้วยการแต่งแบบสโมกกี้อายนั้นหยาดเยิ้มจากฤทธิ์เหล้าผสมกับความชื่นชมในตัวดีเจหนุ่ม
ปาลิตาดูก็รู้ว่าเพื่อนของหล่อนถูกใจเดวิดมากแค่ไหน อย่างว่า...หนุ่มหล่อระดับเทพ แถมยังมีเสน่ห์แพรวพราวอย่างเขา ไปที่ไหนก็มีสาว ๆ ตามติดกันเป็นพรวน
แต่ใครจะรู้ว่าเดวิดแต่งงานแล้ว และมีลูกสาวแสนน่ารักน่าชังถึงสองคน ที่เขาไม่อยากเดินทางไปไหนไกล ๆ ก็เพราะติดลูกติดเมียจนเรียกได้ว่าอาการหนัก นี่ถ้าเพื่อนเก่าแก่อย่างหล่อนไม่เอ่ยปากอ้อนวอน เดวิดก็คงไม่ยอมมา
ปาลิตาไม่อยากบอกเพื่อนสาวว่างานนี้คงต้องแห้วไปตามระเบียบ เพราะเดวิดเป็นคริสเตียนที่เคร่งครัดเรื่องการใช้ชีวิตคู่มาก เขาไม่เคยคิดนอกใจภรรยาเลยแม้แต่ครั้งเดียว
เมื่อนึกมาถึงตรงนี้ หญิงสาวก็รู้สึกสะท้อนใจขึ้นมาอีกครั้ง…
ทำไมชายหนุ่มที่ใช้ชีวิตหวือหวาอย่างเดวิดถึงคิดเรื่องนี้ได้ แต่พ่อของหล่อนกลับไม่คิด!
ความเจ็บปวดพุ่งเสียดแทงหัวใจของปาลิตาจนน้ำตาคลอรื้นขึ้นมา หญิงสาวยกนิ้วเรียวขึ้นแตะแก้มซ้ายเบา ๆ แม้ความเจ็บแสบนั้นจะจางหายไปแล้ว แต่ภาพและความรู้สึกในวินาทีที่หล่อนถูกตบยังคงฝังแน่นอยู่ในความทรงจำไม่ลืมเลือน
ต่อให้ตาย...หล่อนก็ไม่มีวันลืม!
ปาลิตาผุดลุกขึ้นยืนด้วยความหงุดหงิด ทว่าร่างบางกลับโซเซจนต้องรีบใช้มือยึดพนักเก้าอี้ไว้ ชายหนุ่มโต๊ะติดกันที่เล็งหล่อนมานานรีบปรี่เข้ามาหมายจะช่วยประคอง แต่หญิงสาวกลับยกมือขึ้นห้ามพร้อมเชิดหน้าใส่
“ไม่เป็นไร ฉันยังไหว”
หนุ่มผู้นั้นยิ้มเก้อแล้วถอยกลับไปที่โต๊ะตัวเองอย่างเสียฟอร์ม ปาลิตาไม่คิดจะสนใจเขาผู้นั้นอีกต่อไป หล่อนหันกลับมาสั่งเบญญาด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้
“ฉันไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะเบญ เดี๋ยวสั่งเหล้ามาเพิ่มให้ด้วย คืนนี้ไม่เมาปลิ้น...ม่ายเลิก!”
“ได้เลยคนสวย” เบญญารับคำกระดี๊กระด๊าแล้วกวักมือเรียกพนักงานทันที เห็นดังนั้นปาลิตาจึงเดินเบียดเสียดผู้คนตรงดิ่งไปยังห้องน้ำซึ่งอยู่มุมด้านในสุดของร้านเพียงลำพัง
เมื่อทำธุระเสร็จเรียบร้อย แทนที่จะกลับโต๊ะ หญิงสาวเปลี่ยนใจเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสามซึ่งเป็นดาดฟ้าแทน
บริเวณนี้ทางร้านไม่อนุญาตให้ลูกค้าเข้ามา ทว่าสำหรับหล่อนแล้วได้รับไฟเขียวให้สามารถเข้านอกออกในได้ทุกที่ เพราะได้รับอภิสิทธิ์ในฐานะเพื่อนสนิทหุ้นส่วนใหญ่ของร้านนั่นเอง
เท้าเรียวชะงึกกึกอยู่ตรงประตู เมื่อเดินขึ้นมาถึงแล้วได้ยินเสียงผู้ชายสองคนกำลังยืนคุยกันอยู่
ปาลิตานึกหมดอารมณ์ทันที เพราะตั้งใจว่าจะขึ้นมาสูดอากาศบริสุทธิ์เพียงคนเดียวเงียบๆ ทว่าเมื่อกำลังจะหมุนตัวกลับ เสียงคุ้นหูของหนึ่งในนั้นทำให้หล่อนต้องแอบยื่นหน้าเข้าไปดู
เพียงได้เห็นซีกหน้าด้านข้างอันเกลี้ยงเกลาของเจ้าของร่างสูงเท่ หุ่นสำอาง แต่งตัวมีรสนิยมตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า ปาลิตาก็จำได้ทันทีว่าเขาคือใคร
“โยธิน?” คิ้วเรียวดังคันศรขมวดเข้าหากันด้วยความแปลกใจ เมื่อพบแฟนหนุ่มของชมราตรีอยู่บนดาดฟ้าแห่งนี้
โยธินไปทำธุระที่ฮ่องกงไม่ใช่หรือ แล้วทำไมถึงยังอยู่ที่นี่ได้!...แต่ก็ช่างเถอะ มันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเราที่จะต้องไปยุ่งเกี่ยวด้วย
คิดได้ดังนั้นหญิงสาวจึงสะบัดหน้ากลับ แต่แล้วสิ่งที่ได้ยินต่อมาก็ทำให้ปาลิตาถึงกับต้องเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ
“โย...เดี๋ยวแกจัดการผู้หญิงโต๊ะสิบห้าด้วย สวยเข้าตา แถมยังเอกซ์เป็นบ้า สงสัยเพิ่งมาเป็นครั้งแรก หน้าตาแบบนี้ พวกเสี่ยวิตถารมันชอบนักละ เอายานี่ไปทำให้หล่อนเครื่องร้อนซะก่อน แล้วพาไปรอฉันที่คอนโด เสร็จธุระแล้วจะรีบตามกลับไปตบรางวัลให้อย่างงาม”
“ได้ครับพี่ก้อง”
โยธินรับแผงยามาจากก้องเกียรติ ลูกพี่ของตนที่คบหากันมาเนิ่นนาน แล้วเก็บไว้ในกระเป๋ากางเกงอย่างมิดชิด จากนั้นทั้งสองทำท่าจะแยกย้าย ปาลิตาจึงรีบเผ่นแน่บลงบันไดมาทันที ทว่าด้วยความรีบร้อนและเมาจึงทำให้สะดุดขาตัวเองล้มลง
“ว้าย!”
ร่างเพรียวเกือบจะโหม่งพสุธาลงสู่เบื้องล่าง โชคดีที่มือทั้งสองคว้าราวบันไดไว้ได้ทัน แต่แล้วกลับต้องสะดุ้งโหยงเมื่อเสียงตวาดของโยธินดังขึ้นอย่างดุดัน
“นั่นใคร!” ชายหนุ่มพยายามเพ่งมองฝ่าความมืดสลัวลงมา แล้วต้องหน้าตาตื่นเมื่อเห็นว่าร่างของหญิงสาวที่กำลังโหนราวบันไดอยู่อย่างทุลักทุเลนั้นคือ...
“ปาลิตา!”
“ซวยแล้วฉัน!” ปาลิตาใจหายวาบ ตั้งสติได้ก็รีบใส่ตีนหมาโกยแน่บลงบันไดไปอย่างไม่คิดชีวิต แต่ก็ทำได้ไม่ถนัดนัก เพราะส้นรองเท้าเกือบสี่นิ้วที่หล่อนสวมอยู่เป็นอุปสรรค
“จัดการยายนั่นซะ อย่าให้เสียเรื่อง ไม่งั้นพวกเราได้จบเห่แน่”
คำสั่งของก้องเกียรติที่ดังขึ้นข้างตัวทำให้โยธินถึงกับหน้าซีดเผือด
“ครับพี่ก้อง” ชายหนุ่มรับคำไม่เต็มเสียงนัก ด้วยรู้สึกหนักใจที่จะต้องจัดการกับปาลิตา หล่อนไม่ควรมาอยู่ผิดที่ผิดทางอย่างนี้เลย...
“ครับก็ไปได้แล้ว จะมัวมายืนรอหาพระแสงอะไรอยู่อีก” ก้องเกียรติตะคอกใส่ด้วยความหงุดหงิด ได้ยินดังนั้นโยธินจึงรีบวิ่งตามหญิงสาวไปทันที
*****
ปาลิตาวิ่งตุปัดตุเป๋ลงมาจนถึงชั้นล่างด้วยใจเต้นรัว กลุ่มฝูงชนที่ยืนแออัดยัดเยียดอยู่เบื้องหน้าทำให้ถึงกับนึกท้อใจ ขืนหล่อนทะลวงฝ่าวงล้อมเข้าไปตอนนี้ต้องไปไม่ถึงโต๊ะที่เพื่อนรักนั่งอยู่แน่!
พลันดวงตาตื่นตระหนกเหลือบเห็นประตูหนีไฟซึ่งอยู่ห่างไปเพียงไม่กี่ก้าว โดยไม่รอช้า ปาลิตาตัดสินใจวิ่งตรงดิ่งไปทางนั้นทันที โชคดีที่ประตูไม่ได้ล็อก เมื่อแง้มเปิดได้ หล่อนก็รีบถลาออกไปอย่างไม่คิดชีวิต
แสงไฟสีเหลืองสลัวภายนอกผับทำให้บรรยากาศรอบ ๆ บริเวณดูวังเวงราวกับฉากในหนังระทึกขวัญที่หญิงสาวเคยดู ตรงที่หล่อนยืนอยู่นั้นเป็นด้านข้างของตึกอันเงียบเชียบและไร้ผู้คน ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับหล่อนในตอนนี้ต้องไม่มีใครรู้เห็นแน่!
ถ้าถูกจับตัวได้ โยธินจะทำร้ายหล่อนเหมือนอย่างในหนังหรือเปล่า หรือซ้ำร้ายกว่านั้น หล่อนอาจจะถูกฆ่าปิดปากก็ได้!
ปาลิตาหวาดผวาสุดขีด รีบถอดรองเท้าส้นสูงปรี๊ดของตัวเองออก แล้ววิ่งหน้าตั้งไปยังทางที่จะทะลุออกลานจอดรถ ทว่าวิ่งไปได้ไม่กี่เมตร ประตูบานที่หล่อนเพิ่งจะผ่านออกมาก็ถูกเปิดอีกครั้งพร้อมเสียงตะโกนเรียกของโยธิน
“ปาลิตา หยุดนะ!”
คนถูกเรียกขนลุกเกรียวตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า เมื่อหันกลับไปเห็นร่างสูงยืนจังก้าอยู่ตรงนั้น
“แย่แล้ว!” ปาลิตาครางเสียงอ่อย แล้วออกวิ่งสุดฝีเท้าไปข้างหน้าราวกับกำลังแข่งโอลิมปิกอยู่ก็ไม่ปาน
โยธินสบถสองสามคำ ก่อนจะรีบวิ่งตามหล่อนไปอย่างไม่ลดละ ด้วยช่วงขาที่ยาวกว่าทำให้เขาสามารถถึงตัวหล่อนได้ในเวลาไม่กี่วินาที มือใหญ่คว้าหมับเข้าที่ต้นแขนเพรียวก่อนกระชากอย่างแรง
“ว้าย!” ปาลิตากรีดร้องด้วยความตกใจเมื่อร่างของตนกระเด็นกลับไปกระแทกร่างของโยธินจนจุก
“เธอหนีไม่พ้นหรอก” ชายหนุ่มขู่เสียงหอบ ใช้มือสองข้างยึดต้นแขนของหล่อนเอาไว้แน่น แล้วดันให้ถอยไปจนชิดกำแพง
“ปล่อยฉันนะ นายมาจับตัวฉันไว้ทำไม ฉันไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น” คนตัวเล็กกว่าตวาด ขณะพยายามสะบัดตัวให้หลุดจากการเกาะกุม ทว่าไม่เป็นผล
ส่วนคนที่กำลังได้เปรียบขมวดคิ้วมุ่นด้วยความหนักใจ อันที่จริงเขาไม่อยากทำร้ายปาลิตา ถึงแม้ว่าหล่อนจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากับชมราตรีแฟนของเขา แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรด้วย แถมหล่อนยังเป็นลูกสาวของผู้มีอิทธิพลอย่างอธิป เห็นทีเรื่องนี้จะไม่จบลงง่าย ๆ
“แน่ใจนะว่าเธอไม่รู้ไม่เห็นอะไร”
“นะ...แน่ใจสิ นายปล่อยฉันไปเถอะนะ” ปาลิตาเริ่มมีความหวังเมื่อเห็นสีหน้าลังเลใจของโยธิน แต่แล้วกลับต้องฝันสลายด้วยคำพูดต่อมาของเขา
“ไม่จริง เธอต้องได้ยินทุกอย่างแล้วแน่ ๆ รนหาที่แบบนี้ ฉันคงปล่อยเธอไว้ไม่ได้ เสียใจด้วยนะปาลิตา” ว่าแล้วเขาก็ฉุดหล่อนให้เดินลึกเข้าไปยังด้านหลังร้านซึ่งมีรถของเขาจอดหลบอยู่
“ไม่นะ นายจะพาฉันไปไหน ฉันไม่ไป ปล่อยนะ!” หญิงสาวร้องโวยวายด้วยความตื่นตระหนก พยายามฝืนตัวไว้เต็มที่ ทั้งดิ้นทั้งตบตีเป็นพัลวัน แต่ก็ไม่ได้ระคายเคืองผิวหนา ๆ ของโยธินแม้แต่น้อย
เมื่อจนตรอก ปาลิตาจึงจ้องเป๋งไปที่มือของเขาซึ่งบีบต้นแขนหล่อนอยู่ ก่อนตัดสินใจก้มลงกัดจนจมเขี้ยว
“โอ๊ย!” โยธินสะดุ้งสุดตัว รีบสะบัดมือทิ้ง
ปาลิตาใช้จังหวะนั้นวิ่งเผ่นแน่บย้อนกลับไปอีกทาง แต่แล้วผมยาวสลวยของหล่อนก็ถูกกระชากจากทางด้านหลังอย่างแรงจนถึงกับหน้าหงาย
“กรี๊ด-ด-ด” หญิงสาวกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด น้ำตาไหลพรากออกมาเป็นทาง ยังไม่ทันจะได้ตั้งตัว โยธินก็ซัดหมัดหนัก ๆ เข้าที่ท้องน้อยของหล่อนซ้ำ
คราวนี้ปาลิตาจุกจนร้องไม่ออก ความเจ็บปวดเสียดแทงจนหล่อนทรุดลงไปกองกับพื้นอย่างหมดท่า
“หึ...ถ้ายอมไปด้วยกันดี ๆ ตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้” โยธินเริ่มมีน้ำโหขึ้นมาบ้าง ตอนนี้เขาไม่คิดจะออมมือให้หล่อนอีกต่อไป
ร่างสูงสาวเท้าเข้าหาหมายจะก้มลงฉุดปาลิตาให้ลุกขึ้น แต่แล้วทันใดนั้นก็มีแรงอันมหาศาลกระชากคอเสื้อของเขาแล้วเหวี่ยงจนกระเด็นลอยละลิ่วไปอีกทางอย่างไม่ทันตั้งตัว
“เฮ้ย...อะไรวะ!” โยธินงงเป็นไก่ตาแตก พอตั้งหลักได้ก็ถึงกับผงะ เมื่อเห็นร่างที่ทั้งสูงและใหญ่กว่าตัวเองยืนจังก้าบังปาลิตาไว้ คนผู้นี้ยืนย้อนแสงไฟจึงทำให้มองเห็นใบหน้าที่มีเค้าคมเข้มแค่เพียงเงาดำมืดเท่านั้น
“แกเป็นใคร มาแส่อะไรด้วย!” โยธินตะคอกถามไปด้วยความฉุนพร้อมปรี่เข้าหา บุรุษนิรนามไม่ตอบ แต่เบี่ยงตัวหลบกำปั้นที่พุ่งเข้าใส่แล้วสวนกลับไปเต็มแรง
หมัดที่หนักราวกับเหล็กกล้ากระแทกเข้าใส่ท้องของโยธินจนน้ำย่อยในกระเพาะพุ่งออกทางปาก ใบหน้าขาวผ่องบิดเบี้ยวทุรนทุราย ก่อนค่อย ๆ ทรุดลงไปนอนคุดคู้อยู่กับพื้นไม่ห่างจากปาลิตานัก
“แก...” โยธินเค้นเสียงคำรามออกมาอย่างโกรธแค้น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนอ้าปากพะงาบ ๆ ด้วยความจุกเสียด กระดิกกระเดี้ยตัวไม่ได้แม้แต่น้อย
หนุ่มร่างยักษ์ไม่สนใจโยธินอีกต่อไป เขาเดินไปคุกเข่าลงข้าง ๆ ปาลิตาแล้วเขย่าตัวเรียกเบา ๆ
“ลิตา...”
ไม่มีเสียงตอบรับใด ๆ กลับมา เพราะตอนนี้หล่อนหมดสติไปแล้ว เห็นดังนั้นชายหนุ่มจึงช้อนร่างเล็กไว้ในอ้อมแขนแล้วอุ้มขึ้นมาอย่างง่ายดายราวกับหล่อนเป็นเพียงปุยนุ่นบางเบาน่าทะนุถนอม
ดวงตาคมกริบของนักมวยเก่าตวัดมองมาที่โยธินอีกครั้งด้วยความสมเพช ลองได้โดนหมัดของเขาเข้าไปเต็ม ๆ แบบนี้ ต่อให้เก่งแค่ไหนก็ต้องน็อก
เสียงครางเบา ๆ จากคนตัวเล็กในอ้อมแขนทำให้บูรพาก้มหน้าลงมอง นึกว่าหล่อนจะตื่นขึ้นมา แต่ที่ไหนได้ แม่คุณกลับพึมพำอะไรอ้อแอ้สองสามคำแล้วหลับไปอีกหน้าตาเฉย แถมเนื้อตัวยังเหม็นคลุ้งไปด้วยกลิ่นเหล้า จนคนที่ไม่นิยมน้ำเมาอย่างเขาถึงกับต้องเบ้หน้า
ชายหนุ่มมองปาลิตาด้วยความหนักใจเป็นอย่างยิ่ง ถ้าคุณย่าสร้อยจันทร์ที่เขาเคารพรักดุจญาติแท้ ๆ ไม่เอ่ยปากขอร้องมาละก็ ต่อให้เอาช้างมาฉุด เขาก็ไม่ยอมมาเด็ดขาด!
บูรพาจ้องมองใบหน้านวลเนียนของปาลิตาอย่างพินิจพิเคราะห์อีกครั้ง แต่แล้วต้องส่ายหน้าอย่างเอือมระอา พลางถอนใจเฮือกใหญ่
เด็กมีปัญหา!
คำจำกัดความที่เขาสรุปได้หลังจากฟังวีรกรรมของหล่อนมาจากคุณย่าสร้อยจันทร์ ในระยะหลังมานี้ ปาลิตาไม่ใช่นางฟ้าองค์น้อย ๆ ที่ไร้เดียงสาและน่าทะนุถนอมคนเดิมอีกแล้ว...
เห็นทีงานนี้เขาต้องรับศึกหนักน่าดูทีเดียว แต่เพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณของท่านที่มีต่อเขาอย่างท่วมหัว ชายหนุ่มจึงตั้งใจว่าจะต้องทำภารกิจนี้ให้สำเร็จลุล่วงจงได้
“เอาก็เอา...” บูรพาบ่นพึมพำอย่างปลง ๆ ก่อนจะอุ้มหญิงสาวเดินกลับไปที่รถโฟร์วีลคันใหญ่ของเขา เมื่อจัดแจงให้หล่อนนอนบนเบาะหลังเสร็จเรียบร้อยก็กลับมานั่งประจำที่คนขับ
ชายหนุ่มสะบัดหน้าสะบัดคอเพื่อยืดเส้นยืดสายนิดหนึ่ง แล้วสตาร์ตเครื่องยนต์ หนทางที่เขากำลังจะมุ่งหน้าไปนั้นยังอีกยาวไกลนัก
เกาะจันทร์ผา...เป้าหมายในการเดินทางของเขาคืนนี้ กว่าจะขับไปถึงท่าเรือได้ก็คงจะเกือบเช้าพอดี
บูรพาเหลือบมอง ‘เด็กมีปัญหา’ ผ่านกระจกส่องหลังอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีจึงเคลื่อนรถออกจากผับดังไปช้า ๆ โดยมีสายตาโกรธแค้นของโยธินที่เพิ่งจะเดินโซเซตามออกมายังลานจอดรถได้สำเร็จ
ทว่าเมื่อหนุ่มหน้ามนมาถึง ทุกอย่างก็สายเกินไปเสียแล้ว...
แม้ตามปกติในค่ำคืนของวันอาทิตย์เช่นนี้ สำหรับสถานบันเทิงทั่วไปคงจะมีลูกค้าไม่มากนัก เนื่องจากเช้าวันรุ่งขึ้นเป็นวันทำงาน ทว่าผับแห่งนี้กลับมีคนแน่นขนัด เพราะคืนนี้มีดีเจชื่อดังจากเกาะอังกฤษมาแสดงลวดลายการมิกซ์ดนตรีแบบสด ๆ นับว่าเป็นโอกาสที่หาได้ยาก
ปาลิตานั่งเฮฮาอยู่กับเพื่อนรักที่โต๊ะวีไอพีด้วยอารมณ์กึ่ม ๆ พลางยกแก้ววิสกี้ในมือขึ้นชูทักทายเดวิด ดีเจหนุ่มสุดฮ็อตซึ่งหล่อนรู้จักมาตั้งแต่สมัยเรียนอยู่อังกฤษ
หนุ่มตาน้ำข้าวชูเบียร์ขวดเล็กขึ้นทักทายตอบพร้อมขยิบตาให้หนึ่งทีอย่างรู้กัน ก่อนจะหันไปวาดลวดลายการมิกซ์เสียงขั้นเทพต่ออย่างเมามัน
ปาลิตารินเครื่องดื่มสีอำพันเติมลงในแก้วเป็นรอบที่เท่าไรแล้วก็จำไม่ได้ เมื่อได้ปริมาณตามต้องการก็ยกขึ้นชนกับเพื่อนแล้วดื่มรวดเดียวจนหมด
“ขอบใจแกมากนะลิตา ที่ช่วยตื๊อให้เดวิดมาเล่นที่นี่จนได้ ฝีมือเขาสุดยอดจริง ๆ”
เสียงของเบญญา หุ้นส่วนใหญ่ของผับแห่งนี้เอ่ยขึ้นพร้อมสีหน้ากรุ้มกริ่ม ดวงตาสวยเฉี่ยวด้วยการแต่งแบบสโมกกี้อายนั้นหยาดเยิ้มจากฤทธิ์เหล้าผสมกับความชื่นชมในตัวดีเจหนุ่ม
ปาลิตาดูก็รู้ว่าเพื่อนของหล่อนถูกใจเดวิดมากแค่ไหน อย่างว่า...หนุ่มหล่อระดับเทพ แถมยังมีเสน่ห์แพรวพราวอย่างเขา ไปที่ไหนก็มีสาว ๆ ตามติดกันเป็นพรวน
แต่ใครจะรู้ว่าเดวิดแต่งงานแล้ว และมีลูกสาวแสนน่ารักน่าชังถึงสองคน ที่เขาไม่อยากเดินทางไปไหนไกล ๆ ก็เพราะติดลูกติดเมียจนเรียกได้ว่าอาการหนัก นี่ถ้าเพื่อนเก่าแก่อย่างหล่อนไม่เอ่ยปากอ้อนวอน เดวิดก็คงไม่ยอมมา
ปาลิตาไม่อยากบอกเพื่อนสาวว่างานนี้คงต้องแห้วไปตามระเบียบ เพราะเดวิดเป็นคริสเตียนที่เคร่งครัดเรื่องการใช้ชีวิตคู่มาก เขาไม่เคยคิดนอกใจภรรยาเลยแม้แต่ครั้งเดียว
เมื่อนึกมาถึงตรงนี้ หญิงสาวก็รู้สึกสะท้อนใจขึ้นมาอีกครั้ง…
ทำไมชายหนุ่มที่ใช้ชีวิตหวือหวาอย่างเดวิดถึงคิดเรื่องนี้ได้ แต่พ่อของหล่อนกลับไม่คิด!
ความเจ็บปวดพุ่งเสียดแทงหัวใจของปาลิตาจนน้ำตาคลอรื้นขึ้นมา หญิงสาวยกนิ้วเรียวขึ้นแตะแก้มซ้ายเบา ๆ แม้ความเจ็บแสบนั้นจะจางหายไปแล้ว แต่ภาพและความรู้สึกในวินาทีที่หล่อนถูกตบยังคงฝังแน่นอยู่ในความทรงจำไม่ลืมเลือน
ต่อให้ตาย...หล่อนก็ไม่มีวันลืม!
ปาลิตาผุดลุกขึ้นยืนด้วยความหงุดหงิด ทว่าร่างบางกลับโซเซจนต้องรีบใช้มือยึดพนักเก้าอี้ไว้ ชายหนุ่มโต๊ะติดกันที่เล็งหล่อนมานานรีบปรี่เข้ามาหมายจะช่วยประคอง แต่หญิงสาวกลับยกมือขึ้นห้ามพร้อมเชิดหน้าใส่
“ไม่เป็นไร ฉันยังไหว”
หนุ่มผู้นั้นยิ้มเก้อแล้วถอยกลับไปที่โต๊ะตัวเองอย่างเสียฟอร์ม ปาลิตาไม่คิดจะสนใจเขาผู้นั้นอีกต่อไป หล่อนหันกลับมาสั่งเบญญาด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้
“ฉันไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะเบญ เดี๋ยวสั่งเหล้ามาเพิ่มให้ด้วย คืนนี้ไม่เมาปลิ้น...ม่ายเลิก!”
“ได้เลยคนสวย” เบญญารับคำกระดี๊กระด๊าแล้วกวักมือเรียกพนักงานทันที เห็นดังนั้นปาลิตาจึงเดินเบียดเสียดผู้คนตรงดิ่งไปยังห้องน้ำซึ่งอยู่มุมด้านในสุดของร้านเพียงลำพัง
เมื่อทำธุระเสร็จเรียบร้อย แทนที่จะกลับโต๊ะ หญิงสาวเปลี่ยนใจเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสามซึ่งเป็นดาดฟ้าแทน
บริเวณนี้ทางร้านไม่อนุญาตให้ลูกค้าเข้ามา ทว่าสำหรับหล่อนแล้วได้รับไฟเขียวให้สามารถเข้านอกออกในได้ทุกที่ เพราะได้รับอภิสิทธิ์ในฐานะเพื่อนสนิทหุ้นส่วนใหญ่ของร้านนั่นเอง
เท้าเรียวชะงึกกึกอยู่ตรงประตู เมื่อเดินขึ้นมาถึงแล้วได้ยินเสียงผู้ชายสองคนกำลังยืนคุยกันอยู่
ปาลิตานึกหมดอารมณ์ทันที เพราะตั้งใจว่าจะขึ้นมาสูดอากาศบริสุทธิ์เพียงคนเดียวเงียบๆ ทว่าเมื่อกำลังจะหมุนตัวกลับ เสียงคุ้นหูของหนึ่งในนั้นทำให้หล่อนต้องแอบยื่นหน้าเข้าไปดู
เพียงได้เห็นซีกหน้าด้านข้างอันเกลี้ยงเกลาของเจ้าของร่างสูงเท่ หุ่นสำอาง แต่งตัวมีรสนิยมตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า ปาลิตาก็จำได้ทันทีว่าเขาคือใคร
“โยธิน?” คิ้วเรียวดังคันศรขมวดเข้าหากันด้วยความแปลกใจ เมื่อพบแฟนหนุ่มของชมราตรีอยู่บนดาดฟ้าแห่งนี้
โยธินไปทำธุระที่ฮ่องกงไม่ใช่หรือ แล้วทำไมถึงยังอยู่ที่นี่ได้!...แต่ก็ช่างเถอะ มันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเราที่จะต้องไปยุ่งเกี่ยวด้วย
คิดได้ดังนั้นหญิงสาวจึงสะบัดหน้ากลับ แต่แล้วสิ่งที่ได้ยินต่อมาก็ทำให้ปาลิตาถึงกับต้องเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ
“โย...เดี๋ยวแกจัดการผู้หญิงโต๊ะสิบห้าด้วย สวยเข้าตา แถมยังเอกซ์เป็นบ้า สงสัยเพิ่งมาเป็นครั้งแรก หน้าตาแบบนี้ พวกเสี่ยวิตถารมันชอบนักละ เอายานี่ไปทำให้หล่อนเครื่องร้อนซะก่อน แล้วพาไปรอฉันที่คอนโด เสร็จธุระแล้วจะรีบตามกลับไปตบรางวัลให้อย่างงาม”
“ได้ครับพี่ก้อง”
โยธินรับแผงยามาจากก้องเกียรติ ลูกพี่ของตนที่คบหากันมาเนิ่นนาน แล้วเก็บไว้ในกระเป๋ากางเกงอย่างมิดชิด จากนั้นทั้งสองทำท่าจะแยกย้าย ปาลิตาจึงรีบเผ่นแน่บลงบันไดมาทันที ทว่าด้วยความรีบร้อนและเมาจึงทำให้สะดุดขาตัวเองล้มลง
“ว้าย!”
ร่างเพรียวเกือบจะโหม่งพสุธาลงสู่เบื้องล่าง โชคดีที่มือทั้งสองคว้าราวบันไดไว้ได้ทัน แต่แล้วกลับต้องสะดุ้งโหยงเมื่อเสียงตวาดของโยธินดังขึ้นอย่างดุดัน
“นั่นใคร!” ชายหนุ่มพยายามเพ่งมองฝ่าความมืดสลัวลงมา แล้วต้องหน้าตาตื่นเมื่อเห็นว่าร่างของหญิงสาวที่กำลังโหนราวบันไดอยู่อย่างทุลักทุเลนั้นคือ...
“ปาลิตา!”
“ซวยแล้วฉัน!” ปาลิตาใจหายวาบ ตั้งสติได้ก็รีบใส่ตีนหมาโกยแน่บลงบันไดไปอย่างไม่คิดชีวิต แต่ก็ทำได้ไม่ถนัดนัก เพราะส้นรองเท้าเกือบสี่นิ้วที่หล่อนสวมอยู่เป็นอุปสรรค
“จัดการยายนั่นซะ อย่าให้เสียเรื่อง ไม่งั้นพวกเราได้จบเห่แน่”
คำสั่งของก้องเกียรติที่ดังขึ้นข้างตัวทำให้โยธินถึงกับหน้าซีดเผือด
“ครับพี่ก้อง” ชายหนุ่มรับคำไม่เต็มเสียงนัก ด้วยรู้สึกหนักใจที่จะต้องจัดการกับปาลิตา หล่อนไม่ควรมาอยู่ผิดที่ผิดทางอย่างนี้เลย...
“ครับก็ไปได้แล้ว จะมัวมายืนรอหาพระแสงอะไรอยู่อีก” ก้องเกียรติตะคอกใส่ด้วยความหงุดหงิด ได้ยินดังนั้นโยธินจึงรีบวิ่งตามหญิงสาวไปทันที
*****
ปาลิตาวิ่งตุปัดตุเป๋ลงมาจนถึงชั้นล่างด้วยใจเต้นรัว กลุ่มฝูงชนที่ยืนแออัดยัดเยียดอยู่เบื้องหน้าทำให้ถึงกับนึกท้อใจ ขืนหล่อนทะลวงฝ่าวงล้อมเข้าไปตอนนี้ต้องไปไม่ถึงโต๊ะที่เพื่อนรักนั่งอยู่แน่!
พลันดวงตาตื่นตระหนกเหลือบเห็นประตูหนีไฟซึ่งอยู่ห่างไปเพียงไม่กี่ก้าว โดยไม่รอช้า ปาลิตาตัดสินใจวิ่งตรงดิ่งไปทางนั้นทันที โชคดีที่ประตูไม่ได้ล็อก เมื่อแง้มเปิดได้ หล่อนก็รีบถลาออกไปอย่างไม่คิดชีวิต
แสงไฟสีเหลืองสลัวภายนอกผับทำให้บรรยากาศรอบ ๆ บริเวณดูวังเวงราวกับฉากในหนังระทึกขวัญที่หญิงสาวเคยดู ตรงที่หล่อนยืนอยู่นั้นเป็นด้านข้างของตึกอันเงียบเชียบและไร้ผู้คน ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับหล่อนในตอนนี้ต้องไม่มีใครรู้เห็นแน่!
ถ้าถูกจับตัวได้ โยธินจะทำร้ายหล่อนเหมือนอย่างในหนังหรือเปล่า หรือซ้ำร้ายกว่านั้น หล่อนอาจจะถูกฆ่าปิดปากก็ได้!
ปาลิตาหวาดผวาสุดขีด รีบถอดรองเท้าส้นสูงปรี๊ดของตัวเองออก แล้ววิ่งหน้าตั้งไปยังทางที่จะทะลุออกลานจอดรถ ทว่าวิ่งไปได้ไม่กี่เมตร ประตูบานที่หล่อนเพิ่งจะผ่านออกมาก็ถูกเปิดอีกครั้งพร้อมเสียงตะโกนเรียกของโยธิน
“ปาลิตา หยุดนะ!”
คนถูกเรียกขนลุกเกรียวตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า เมื่อหันกลับไปเห็นร่างสูงยืนจังก้าอยู่ตรงนั้น
“แย่แล้ว!” ปาลิตาครางเสียงอ่อย แล้วออกวิ่งสุดฝีเท้าไปข้างหน้าราวกับกำลังแข่งโอลิมปิกอยู่ก็ไม่ปาน
โยธินสบถสองสามคำ ก่อนจะรีบวิ่งตามหล่อนไปอย่างไม่ลดละ ด้วยช่วงขาที่ยาวกว่าทำให้เขาสามารถถึงตัวหล่อนได้ในเวลาไม่กี่วินาที มือใหญ่คว้าหมับเข้าที่ต้นแขนเพรียวก่อนกระชากอย่างแรง
“ว้าย!” ปาลิตากรีดร้องด้วยความตกใจเมื่อร่างของตนกระเด็นกลับไปกระแทกร่างของโยธินจนจุก
“เธอหนีไม่พ้นหรอก” ชายหนุ่มขู่เสียงหอบ ใช้มือสองข้างยึดต้นแขนของหล่อนเอาไว้แน่น แล้วดันให้ถอยไปจนชิดกำแพง
“ปล่อยฉันนะ นายมาจับตัวฉันไว้ทำไม ฉันไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น” คนตัวเล็กกว่าตวาด ขณะพยายามสะบัดตัวให้หลุดจากการเกาะกุม ทว่าไม่เป็นผล
ส่วนคนที่กำลังได้เปรียบขมวดคิ้วมุ่นด้วยความหนักใจ อันที่จริงเขาไม่อยากทำร้ายปาลิตา ถึงแม้ว่าหล่อนจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากับชมราตรีแฟนของเขา แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรด้วย แถมหล่อนยังเป็นลูกสาวของผู้มีอิทธิพลอย่างอธิป เห็นทีเรื่องนี้จะไม่จบลงง่าย ๆ
“แน่ใจนะว่าเธอไม่รู้ไม่เห็นอะไร”
“นะ...แน่ใจสิ นายปล่อยฉันไปเถอะนะ” ปาลิตาเริ่มมีความหวังเมื่อเห็นสีหน้าลังเลใจของโยธิน แต่แล้วกลับต้องฝันสลายด้วยคำพูดต่อมาของเขา
“ไม่จริง เธอต้องได้ยินทุกอย่างแล้วแน่ ๆ รนหาที่แบบนี้ ฉันคงปล่อยเธอไว้ไม่ได้ เสียใจด้วยนะปาลิตา” ว่าแล้วเขาก็ฉุดหล่อนให้เดินลึกเข้าไปยังด้านหลังร้านซึ่งมีรถของเขาจอดหลบอยู่
“ไม่นะ นายจะพาฉันไปไหน ฉันไม่ไป ปล่อยนะ!” หญิงสาวร้องโวยวายด้วยความตื่นตระหนก พยายามฝืนตัวไว้เต็มที่ ทั้งดิ้นทั้งตบตีเป็นพัลวัน แต่ก็ไม่ได้ระคายเคืองผิวหนา ๆ ของโยธินแม้แต่น้อย
เมื่อจนตรอก ปาลิตาจึงจ้องเป๋งไปที่มือของเขาซึ่งบีบต้นแขนหล่อนอยู่ ก่อนตัดสินใจก้มลงกัดจนจมเขี้ยว
“โอ๊ย!” โยธินสะดุ้งสุดตัว รีบสะบัดมือทิ้ง
ปาลิตาใช้จังหวะนั้นวิ่งเผ่นแน่บย้อนกลับไปอีกทาง แต่แล้วผมยาวสลวยของหล่อนก็ถูกกระชากจากทางด้านหลังอย่างแรงจนถึงกับหน้าหงาย
“กรี๊ด-ด-ด” หญิงสาวกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด น้ำตาไหลพรากออกมาเป็นทาง ยังไม่ทันจะได้ตั้งตัว โยธินก็ซัดหมัดหนัก ๆ เข้าที่ท้องน้อยของหล่อนซ้ำ
คราวนี้ปาลิตาจุกจนร้องไม่ออก ความเจ็บปวดเสียดแทงจนหล่อนทรุดลงไปกองกับพื้นอย่างหมดท่า
“หึ...ถ้ายอมไปด้วยกันดี ๆ ตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้” โยธินเริ่มมีน้ำโหขึ้นมาบ้าง ตอนนี้เขาไม่คิดจะออมมือให้หล่อนอีกต่อไป
ร่างสูงสาวเท้าเข้าหาหมายจะก้มลงฉุดปาลิตาให้ลุกขึ้น แต่แล้วทันใดนั้นก็มีแรงอันมหาศาลกระชากคอเสื้อของเขาแล้วเหวี่ยงจนกระเด็นลอยละลิ่วไปอีกทางอย่างไม่ทันตั้งตัว
“เฮ้ย...อะไรวะ!” โยธินงงเป็นไก่ตาแตก พอตั้งหลักได้ก็ถึงกับผงะ เมื่อเห็นร่างที่ทั้งสูงและใหญ่กว่าตัวเองยืนจังก้าบังปาลิตาไว้ คนผู้นี้ยืนย้อนแสงไฟจึงทำให้มองเห็นใบหน้าที่มีเค้าคมเข้มแค่เพียงเงาดำมืดเท่านั้น
“แกเป็นใคร มาแส่อะไรด้วย!” โยธินตะคอกถามไปด้วยความฉุนพร้อมปรี่เข้าหา บุรุษนิรนามไม่ตอบ แต่เบี่ยงตัวหลบกำปั้นที่พุ่งเข้าใส่แล้วสวนกลับไปเต็มแรง
หมัดที่หนักราวกับเหล็กกล้ากระแทกเข้าใส่ท้องของโยธินจนน้ำย่อยในกระเพาะพุ่งออกทางปาก ใบหน้าขาวผ่องบิดเบี้ยวทุรนทุราย ก่อนค่อย ๆ ทรุดลงไปนอนคุดคู้อยู่กับพื้นไม่ห่างจากปาลิตานัก
“แก...” โยธินเค้นเสียงคำรามออกมาอย่างโกรธแค้น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนอ้าปากพะงาบ ๆ ด้วยความจุกเสียด กระดิกกระเดี้ยตัวไม่ได้แม้แต่น้อย
หนุ่มร่างยักษ์ไม่สนใจโยธินอีกต่อไป เขาเดินไปคุกเข่าลงข้าง ๆ ปาลิตาแล้วเขย่าตัวเรียกเบา ๆ
“ลิตา...”
ไม่มีเสียงตอบรับใด ๆ กลับมา เพราะตอนนี้หล่อนหมดสติไปแล้ว เห็นดังนั้นชายหนุ่มจึงช้อนร่างเล็กไว้ในอ้อมแขนแล้วอุ้มขึ้นมาอย่างง่ายดายราวกับหล่อนเป็นเพียงปุยนุ่นบางเบาน่าทะนุถนอม
ดวงตาคมกริบของนักมวยเก่าตวัดมองมาที่โยธินอีกครั้งด้วยความสมเพช ลองได้โดนหมัดของเขาเข้าไปเต็ม ๆ แบบนี้ ต่อให้เก่งแค่ไหนก็ต้องน็อก
เสียงครางเบา ๆ จากคนตัวเล็กในอ้อมแขนทำให้บูรพาก้มหน้าลงมอง นึกว่าหล่อนจะตื่นขึ้นมา แต่ที่ไหนได้ แม่คุณกลับพึมพำอะไรอ้อแอ้สองสามคำแล้วหลับไปอีกหน้าตาเฉย แถมเนื้อตัวยังเหม็นคลุ้งไปด้วยกลิ่นเหล้า จนคนที่ไม่นิยมน้ำเมาอย่างเขาถึงกับต้องเบ้หน้า
ชายหนุ่มมองปาลิตาด้วยความหนักใจเป็นอย่างยิ่ง ถ้าคุณย่าสร้อยจันทร์ที่เขาเคารพรักดุจญาติแท้ ๆ ไม่เอ่ยปากขอร้องมาละก็ ต่อให้เอาช้างมาฉุด เขาก็ไม่ยอมมาเด็ดขาด!
บูรพาจ้องมองใบหน้านวลเนียนของปาลิตาอย่างพินิจพิเคราะห์อีกครั้ง แต่แล้วต้องส่ายหน้าอย่างเอือมระอา พลางถอนใจเฮือกใหญ่
เด็กมีปัญหา!
คำจำกัดความที่เขาสรุปได้หลังจากฟังวีรกรรมของหล่อนมาจากคุณย่าสร้อยจันทร์ ในระยะหลังมานี้ ปาลิตาไม่ใช่นางฟ้าองค์น้อย ๆ ที่ไร้เดียงสาและน่าทะนุถนอมคนเดิมอีกแล้ว...
เห็นทีงานนี้เขาต้องรับศึกหนักน่าดูทีเดียว แต่เพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณของท่านที่มีต่อเขาอย่างท่วมหัว ชายหนุ่มจึงตั้งใจว่าจะต้องทำภารกิจนี้ให้สำเร็จลุล่วงจงได้
“เอาก็เอา...” บูรพาบ่นพึมพำอย่างปลง ๆ ก่อนจะอุ้มหญิงสาวเดินกลับไปที่รถโฟร์วีลคันใหญ่ของเขา เมื่อจัดแจงให้หล่อนนอนบนเบาะหลังเสร็จเรียบร้อยก็กลับมานั่งประจำที่คนขับ
ชายหนุ่มสะบัดหน้าสะบัดคอเพื่อยืดเส้นยืดสายนิดหนึ่ง แล้วสตาร์ตเครื่องยนต์ หนทางที่เขากำลังจะมุ่งหน้าไปนั้นยังอีกยาวไกลนัก
เกาะจันทร์ผา...เป้าหมายในการเดินทางของเขาคืนนี้ กว่าจะขับไปถึงท่าเรือได้ก็คงจะเกือบเช้าพอดี
บูรพาเหลือบมอง ‘เด็กมีปัญหา’ ผ่านกระจกส่องหลังอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีจึงเคลื่อนรถออกจากผับดังไปช้า ๆ โดยมีสายตาโกรธแค้นของโยธินที่เพิ่งจะเดินโซเซตามออกมายังลานจอดรถได้สำเร็จ
ทว่าเมื่อหนุ่มหน้ามนมาถึง ทุกอย่างก็สายเกินไปเสียแล้ว...
ดวงมาลย์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 เม.ย. 2555, 10:01:41 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 พ.ย. 2556, 09:48:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 1348
| << บทนำ |