ปราการปรารถนา (ตีพิมพ์กับ สนพ ธราธร)
ตระกูลสูงส่งมั่งคั่งร่ำรวยล้นฟ้าของคิรากร พ่อหนุ่มสุดหล่อขั้นเทพ ทว่าเจ้าสำราญ ผลาญสมบัติเป็นว่าเล่น บุพการีระบุให้เขาหาผู้หญิงดีๆสักคนเพื่อแต่งงานมีลูกกันอย่างน้อยสามคน
บ้าจริง ! เขาจะหาผู้หญิงบ้าบอแบบนั้นที่ไหน
ในเมื่อเขาไม่คิดจะแต่งงานกับผู้หญิงคนใดให้รำคาญหัวใจ
หนุ่มเจ้าสำราญเช่นเขาไม่เคยต้องการเอาพันธะบ้าๆมาผูกคอให้เปล่าประโยชน์
แต่เพราะคำสั่งเด็ดขาด เขาจำใจต้องทำตาม
เขาพบภริตาผู้น่าสงสาร ความปรารถนาอันไม่เคยมีต่อผู้หญิงคนใด จึงปรากฏขึ้น
แผนการเจ้าเล่ห์จับสาวมาแต่งงานจึงอุบัติในบัดดล ภายใต้ความรุ่มร้อนที่แฝงเร้นในจิตใจ
บ้าจริง ! เขาจะหาผู้หญิงบ้าบอแบบนั้นที่ไหน
ในเมื่อเขาไม่คิดจะแต่งงานกับผู้หญิงคนใดให้รำคาญหัวใจ
หนุ่มเจ้าสำราญเช่นเขาไม่เคยต้องการเอาพันธะบ้าๆมาผูกคอให้เปล่าประโยชน์
แต่เพราะคำสั่งเด็ดขาด เขาจำใจต้องทำตาม
เขาพบภริตาผู้น่าสงสาร ความปรารถนาอันไม่เคยมีต่อผู้หญิงคนใด จึงปรากฏขึ้น
แผนการเจ้าเล่ห์จับสาวมาแต่งงานจึงอุบัติในบัดดล ภายใต้ความรุ่มร้อนที่แฝงเร้นในจิตใจ
Tags: หื่น เร่าร้อน ละมุน ลุ้นระทึก
ตอน: ตอน 004
ตอน 004
คิรากรนั่งแนบชิดอยู่กับร่างบางเย้ายวนของ ประภาวรินทร์สาวสังคมชั้นสูง ที่คบหากันไม่นาน พบกันตอนที่เดินทางไปเที่ยวออสเตรเลีย เธอเป็นสาวนักธุรกิจไปดูงานที่นั่นพอดี ด้วยเสน่ห์ ความหล่อ ชื่อเสียงของนามสกุล ทำให้ประภาวรินทร์หลงไหลได้ปลื้มคิรากรนักหนา แต่ถ้าหากเธอรู้เบื้องลึกเบื้องหลังของเขา เธอจะพะเน้าพะนอแนบชิดอย่างนี้หรือเปล่า ยังไม่แน่ใจ พอกลับมายังคงติดต่อคบหากัน ร่วมสองสัปดาห์ โดยเจ้าหล่อนไม่รู้เลยว่าตอนนี้เขาตกอับต้องออกจากคฤหาสน์แสนสวยแห่งตระกูลมั่งคั่งของบิดาที่มีเงื่อนไขโหดร้ายกับชีวิตเขา สำหรับมรดกมหาศาลของตระกูล ถ้าหล่อนทำตัวดี เขาอาจจะเลือกหล่อนเป็นคู่แต่งงานสร้างทายาท เพื่อให้ได้กลับไปมีสิทธิ์ในมรดกมหาศาลนั้นเป็นได้
“คิจ๋า รินเมาแล้วค่ะ” ร่างบางแนบเบียดกระแซะชิด ร่างแกร่งที่นั่งนิ่งไม่มีทีท่าจะล่วงเกิน ร่างบางทั้งที่แต่งตัวเน้นสัดส่วนให้เขาแตะต้อง โดยปกติเขาจะแสดงความรักกับเธออย่างออกนอกหน้าไม่อายสายตาใคร หากแต่ตอนนี้ดูเหมือนสติชายหนุ่มไม่ได้อยู่กับเธอเอาซะเลย
“เมาแล้วหรือพึ่งมาเองริน”
“เมาแล้วสิคะจ๋า เมาคิ วันนี้คิหล๊อหล่อ” ใบหน้าสวยแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพง แนบชิดเบียดกับอกกว้าง แปลกจังปกติเขาคลั่งไคล้ประภาวรินทร์ จนอดไม่ไหวจะเข้าคุกวงใน วันนี้กลับนิ่ง ต้องยั่วอีก
“หล่อจริงหรือครับ” เขาว่าพร้อมปรายตาไปทางหญิงสาวในชุดเดรสสีดำสายเดี่ยว ร่างกายนั้นนวลเนียนส่องประกาย ตั้งแต่เขาก้าวเข้ามาในผับ การสนทนาของเธอกับเพื่อนสาวและอีกหนึ่งหนุ่ม ที่เธอบอกว่าเป็นแฟน อยู่ในความสนใจของเขา เรื่องที่เธอคุยกับเพื่อนคุ้นๆกับเรื่องที่เขาได้ยินจากมารดา ถ้าเป็นอย่างนั้นเขาก็พอจะหาทางเข้าใกล้ชิดสาวเจ้ากระทั่งได้ครอบครองเธอ แต่ทว่าเธอกลับหยิ่งชะมัด ทั้งที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนใดปฏิเสธเขาแม้กระทั่งผู้หญิงที่ได้ขึ้นชื่อว่าโดดเด่นในวงสังคมชั้นสูงยังสยบแทบเท้า
ร่างหนาขยับ เมื่อคนทั้งคู่ควงคู่กอดคอเดินออกไปจากผับ ผ่านสายตาคมไปอย่างไม่แยแส คงไปต่อกันสิท่า เรื่องอะไรจะยอม
“อะไรคะคิจ๋า”
“เปล่าครับ คุณรินรออยู่ตรงนี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวผมมา” มือหนาแกะมือบางที่ยังเกาะเกี่ยว ให้หลุดออกยากเย็น
“คิจ๋า คิจ๋า เดี๋ยวค่ะจะไปไหน” มือบางคว้าร่างหนา หากแต่กลับคว้าได้แค่อากาศ หน้าสวยงอง้ำ เขาแปลกๆไม่ใส่ใจสนใจเธอเหมือนอย่างเคยหรือว่าพบเป้าหมายใหม่ ไม่มีทางที่เธอจะปล่อยเขาแน่ สายตาวาวมองตามร่างหนาที่ผละจากไป แต่เขาก็ไม่ตรงดิ่งไปหาผู้หญิงคนใด คงจะเข้าห้องน้ำ ประภาวรินทร์ จึงเมินหันกลับมาสนใจเครื่องดื่มบนโต๊ะแทน
“แกยืนรอฉันอยู่ตรงนี้แหละยัยอิงค์”
“เออเร็วละกัน”
“แป๊บเดียว”
ชยุตม์เดินไปอีกทาง เพื่อไปยังรถที่จอดอยู่อีกมุมหนึ่ง ด้านข้างโรงแรม ทิ้งร่างบางโอนเอนให้ยืนรอตรงด้านหน้า เวลานี้ภริตามีแต่ความเสียใจ โศกเศร้าเรื่องราวมากมายประเดประดัง แยกแยะไม่ออกจะจัดการเรื่องไหนก่อนหน้าหลัง ร่างบางพยายามพยุงกาย ทว่าไม่ไหว ทรุดกายลงนั่งกับที่วางกระถางต้นไม้หน้าโรงแรม บริกรหนุ่มเดินมาหา
“ไหวไหมครับ นี่ครับยาดม”
“ขอบใจจ้ะ ไม่เป็นไรพี่แค่รอเพื่อน” มือบางรับยาดมขวดเล็กมาถือไว้ แล้วสูดดม “อืม ชื่นใจดีนะ ขอบใจมากน้อง” ริมฝีปากรูปกระจับยกยิ้ม เมื่อไหร่ที่หญิงสาวยิ้มโลกทั้งโลกสดใสทั้งที่โลกของเธอเศร้าเกินจะบรรยาย
นาทีต่อมาร่างบางอ่อนแรงล้มลงกองกับพื้นหินอ่อน หากแต่ยังไม่กระแทกกับพื้น มือหนาของใครบางคนช้อนไว้ แล้วอุ้มร่างบางไร้สตินั้นไปขึ้นรถ ที่จอดอยู่ในมุมมืด
“ขอบใจมากไอ้น้อง นี่ทิปของนาย”
“ครับพี่” บริกรหนุ่มรับเงินในการทำงาน แล้วเลี่ยงเดินจากไป พร้อมกับรอยยิ้มบาง รู้สึกดีใจที่ได้ช่วยให้คู่รักเขาเข้าใจกัน นั่นคือความเข้าใจผิด คิรากร บอกกับบริกรหนุ่มไว้อย่างนั้น
เช้าวันใหม่ร่างบางเริ่มขยับกายด้วยความมึนงง ปวดหนึบ ไม่แน่ใจว่าจากเหล้าที่ตนดื่มเข้าไปหรืออะไรกันแน่ รู้แต่ว่าอาการมันประหลาด ในหัวหนักยังกับมีหินก้อนใหญ่ทับอยู่ ที่เอวก็หนักเท่าๆกับที่ศีรษะ ว่าแต่ทำไมเอวหนักได้ ร่างบางค่อยๆขยับอีกครั้ง จึงได้รู้ว่าจริงๆ ไม่ใช่หินแต่เป็นแขน ลำแขนหนักๆ ดวงตาคู่สวยค่อยปรือขึ้นมองรอบกาย และข้างกาย ภาพใบหน้าที่เห็น มองยังไงดูยังไงก็ไม่ใช่ ติ๊นา ไม่ใช่นายชยุตม์เสือไบวายร้าย เขาคือ......
“กรี๊ดดดดด” เสียงสูงแหลมกรีดร้องดังลั่นห้อง ปลุกคนที่กำลังหลับใหลด้วยความสุขให้ตื่นไปด้วย
“โอ๊ย อะไรกันคุณ” คิรากรลืมความง่วงเสียสนิท ลืมตาขึ้นมองเจ้าของเสียงกรี๊ดสูงยิ่งกว่าต้นไม้พันปีเมื่อครู่
“อีตาบ้าตื่นๆ ตื่นเดี๋ยวนี้ นายกับฉันมานานอนให้ห้องนี้ด้วยกันได้อย่างไร และที่นี่มันที่ไหน” ส่ายสายตารวดเร็วมองรอบกาย ไมใช่ห้องติ๊นา ไม่ใช่บ้านตาชยุตม์ ไม่นะ ที่นี่จะต้องไม่ใช่โรงแรม ภริตาทวนภาพสุดท้ายก่อนหมดสติเฮือกสุดท้าย เธอยืนอยู่หน้าโรงแรม รอชยุตม์มารับ แล้วทำไมเธอ....มือบางเปิดผ้าห่มสำรวจตัวเอง
“กรี๊ดดดดด เสียงกรีดร้องดังขึ้นอีกครั้ง เธอโป๊ นอนอยู่กับผู้ชายแปลกหน้า ที่เจอหน้าแค่แวบเดียวในผับเมื่อคืน แถมผู้ชายคนนี้หน้าหม้อสุดๆ เขามากับผู้หญิงสาวสวยอีกคน แล้วนี่มันอะไร คำถามในหัวภริตามีเต็มไปหมด แล้วไอ้ความสาวที่เก็บรักษาไว้รวมยี่สิบสี่ปีกว่าๆ ยังอยู่หรือไม่ หรือว่า......ภริตาไม่อยากคิด
ไม่รอคำตอบ เด้งตัวจากที่นอน รัวกำปั้นเล็กๆ ระดมทุบลงกับกายแกร่งที่ไร้อาภรณ์ไม่ต่างกับเธอ นับครั้งไม่ถ้วน เขาไม่ต่อต้านไม่สู้ กระทั่งร่างบางเหนื่อยหอบไปเอง สายตาชายหนุ่มจับจ้องอยู่บางส่วนบนร่างกายหาสนใจกำปั้นน้อยๆ หรือแม้แต่ใบหน้าสวยเลยสักนิด เธอออกแรงทุบเขา จนผ้าห่มคลุมกายร่นลงมาอยู่ที่เอวคอด เผยให้เห็นหน้าอกคู่สวยขนาดสามสิบหกอวดโฉมต่อห้าต่อตาเขา แถมตามหน้าอกคู่สวยก็ยังมีรอยจ้ำแดงเต็มไปหมด จะจากฝีมือใครซะอีก ก็นายคิรากร ผู้ชายหน้าหม้อที่หญิงสาวตราหน้าให้ตั้งแต่เมื่อคืน
“สวยจัง” เขาเพ้อ แววตาพราวระยับ
“อะไร....” ใบหน้าสวยก้มต่ำมองตามสายตาลามเลียคู่นั้น สายตาที่เธอเห็นแล้วอยากควักลูกตาเขาออกโยนทิ้งให้หมากิน
“ว้าย !!” มือบางรีบคว้าผ้าห่มคลุมส่วนหน้าอก ไซซ์สามสิบหก ให้รอดพ้นจากสายตาลามเลียน่าตบ
“อธิบายมา นายพาฉันมาที่นี่ได้ยังไง”
“คุณต้องการให้ผมพามาเอง จำไม่ได้หรือไง”
“ฉันเนี่ยนะ บ้าชัดๆ ฉันจำได้ว่ารอเพื่อน.....เอ่อ...แฟนฉันอยู่ที่หน้าโรงแรม แล้ว.....” เธอจะบอกเขาว่าต่อจากนั้นก็ไม่รู้เรื่องอะไรทั้งสิ้นกระทั่งตอนนี้ หมดกันสิ่งที่ดูแลมาตลอดชีวิต
“พูดมา ฉันบอกให้อธิบาย”
“มีอะไรต้องอธิบายอีกล่ะที่รัก คุณเป็นเมียผม”
“เมีย บ้า....อย่าพูดบ้าๆ ฉันไม่รู้เรื่อง”
“จะรู้ไม่รู้ไม่สำคัญ ที่แน่ๆ เราสองคนถึงสวรรค์กันนับสิบรอบ คุณมันสุดยอดร้อนแรง ไม่น่าเชื่อ ตัวบางๆ จะเย้ายวนได้ขนาดนี้” เขาว่านัยน์ตาพราวระยับ
“ไอ้บ้า ไอ้เลวไปตายซะเถอะไป๊” มือบางกำปั้นน้อยๆรัวทุบลงกับร่างหนาเปลือยเปล่าอีกครั้ง ร่างหนาเด้งลงจากเตียง ทั้งที่ไร้อาภรณ์
“ว้าย ชีเปลือย อีตาบ้าไม่รู้จักอาย”
“อายทำไม ผัวเมียกัน”
“ทุเรศ ฉันไม่ยอมเป็นเมียนายหรอก ฉันจะไปแจ้งความว่านายข่มขื่นฉัน คอยดูไอ้หน้าหล่อๆได้ไปนอนในคุกมันจะเป็นยังไง” ว่าพลางมือบางกำมั่นกับผ้าห่มที่พันรอบกาย โธ่....หมดกันความสาว ร่างกายสุดหวง รู้อย่างนี้ให้ไอ้ชยุตม์มันกระแทกยังดีซะกว่าไอ้หน้าหม้อตัวนี้
“เอาหลักฐานที่ไหนมาพูดว่าผมข่มขืนคุณ” ชายหนุ่มลอยหน้าลอยตา รู้ว่าเป็นต่อเขายิ่งรุก
“ก็....ก็” ริมฝีปากสวยพูดไม่ออกเธอเองก็ไม่รู้ตัว ว่าจริงๆแล้วเกิดอะไรขึ้น “คนบ้าคนทุเรศ” รู้สึกเจ็บใจที่เอาความผิดอะไรกับเขาไม่ได้ แต่ไม่ว่าจะอย่างไรเธอไม่ยอมเป็นเมียอีตาบ้าหื่นกามนี่เด็ดขาด มากับอีกคน แต่ดันลักพาตัวอีกคนเข้าโรงแรม ที่แย่ไปกว่านั้นคนคนนั้นเป็นเธอนี่สิ เหลือทน
“เอาล่ะๆอย่าโวยวายไปเลยเมียจ๋า เรามาตกลงกันแต่โดยดี ดีกว่านะ ไหนๆคุณก็เสียไปแล้ว ยังไงไอ้ความสาวก็เอาคืนไม่ได้ ที่สำคัญคุณหนีคำว่าเมียผมไปไม่พ้นหรอก ถึงชั่วก็ผัวเธอด่าปาวๆ ก็เท่ากับด่าผัวตัวเอง” รอยยิ้มบาดตาบาดหัวใจเล่นงานเธออย่างจัง ไม่มีวันยอมหรอก ครั้งเดียวจะไปสำคัญอะไร ไม่ใช่สาวโบราณที่ต้องตีโพยตีพาย ทนอยู่กับคนไม่เอาไหน ตลอดชาติ นั่นไม่ใช่สโลแกนผู้หญิงเก่งอย่างภริตา
“ว่ามา” ใบหน้าสวยเง้างอด งอง้ำ เจ็บใจไม่เคยเสียท่าใครขนาดนี้ ทั้งที่เมื่อก่อนเอาตัวรอดจากกลเม็ดของป้าผู้แสนดีสารพัด แต่ดันมาซวยครั้งนี้ คนเราจะเข้าเบญจเพสมันซวยอย่างนี้ทุกคนหรือเปล่าหนอ
ร่างหนาก้าวขึ้นเตียงอีกครั้งเมื่อเห็นท่าทีของหญิงสาวสงบลง ใบหน้าคมโน้มเข้าหาใบหน้าหวาน หญิงสาวตกใจเอนกายหนีใบหน้าคมหล่อที่โน้มเข้าใกล้ทันท่วงที
“เงียบๆเถอะ”
ว่าได้แค่นั้นริมฝีปากหยักนุ่มแตะลงกับกลีบปากรูปกระจับ บดเคล้าเบาแรง ช่วงเวลานั้นความรู้สึกของภริตาเหมือนกับจะลอยเคว้งคว้างกลางอากาศ ริมฝีปาก คู่หยักของเขาราวกับปุยเมฆที่แตะไร้แผ่วเบา อาการต่อต้านในทีแรกแปรเปลี่ยนเป็นต้องการค้นหา ความรู้สึกที่ส่งผ่านมาทางริมฝีปากคู่สวย หญิงสาวเคลิบเคลิ้ม พานให้คนรอบจัดแหย่ลิ้นร้ายเข้าสู่ช่องปากแสนหวานได้ง่ายดาย คิรากรล้อเล่นกับลิ้นเล็ก เมื่อคืนเขาไม่ได้แตะต้องเธอแม้แต่น้อย ถึงจะถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวออกจนหมดทุกชิ้น ทว่าเขาก็ทำไปหลับตาไป รวมทั้งรอยแดงที่หน้าอกสวยคู่นั้นด้วยเขาแอบทำ ไม่ได้แตะต้องด้วยมือ ทั้งที่อยากเห็นชัดเต็มสองตา หากว่าเขากลับยั้งการกระทำไว้ เมื่อครู่เขาได้เห็นชัดเต็มสองตา าสวยงามขนาดไหน นานเท่านานกว่าคิรากรจะถอนริมฝีปากออกจากกลีบปากคู่หวานด้วยความเสียดาย
ภริตารับรู้ได้ถึงรสชาติที่เธอไม่เคยลิ้มลอง หากเมื่อคืนระหว่างเธอกับเขาลึกซึ้งกันจริงแล้วไอ้ความรู้สึกแบบนี้ล่ะ ทำไมไม่มี
“จูบแบบนี้หรือที่บอกกับผมว่ามีแฟนแล้ว”
เขาว่าเธอทั้งที่แก้มเนียนใส ออกสีแดงปลั่งด้วยความอาย เธอเดียงสา แต่ทำท่าก๋ากั่น คราวนี้ต้องแกล้งให้สาสมกับความรู้สึกมากมายที่เขาแอบมีให้เธอตั้งแต่พบตรงหน้าบ้าน คิรากรแอบมองหญิงสาวเงียบๆอยู่บนระเบียงบ้านชั้นสองกระทั่งมีรถแล่นเข้ามารับเธอ แล้วหายไป ได้ฟังเรื่องราวของเธอจากปากของมารดา ก็ให้นึกสงสารแต่ไม่ใช่ความผิดของเขาหรือมารดา ป้ามหาภัยของเธอต่างหาก และตอนนี้เขาก็มีแผนการบางอย่างในหัว ที่จะขอความร่วมมือกับเธอ
คิรากรนั่งแนบชิดอยู่กับร่างบางเย้ายวนของ ประภาวรินทร์สาวสังคมชั้นสูง ที่คบหากันไม่นาน พบกันตอนที่เดินทางไปเที่ยวออสเตรเลีย เธอเป็นสาวนักธุรกิจไปดูงานที่นั่นพอดี ด้วยเสน่ห์ ความหล่อ ชื่อเสียงของนามสกุล ทำให้ประภาวรินทร์หลงไหลได้ปลื้มคิรากรนักหนา แต่ถ้าหากเธอรู้เบื้องลึกเบื้องหลังของเขา เธอจะพะเน้าพะนอแนบชิดอย่างนี้หรือเปล่า ยังไม่แน่ใจ พอกลับมายังคงติดต่อคบหากัน ร่วมสองสัปดาห์ โดยเจ้าหล่อนไม่รู้เลยว่าตอนนี้เขาตกอับต้องออกจากคฤหาสน์แสนสวยแห่งตระกูลมั่งคั่งของบิดาที่มีเงื่อนไขโหดร้ายกับชีวิตเขา สำหรับมรดกมหาศาลของตระกูล ถ้าหล่อนทำตัวดี เขาอาจจะเลือกหล่อนเป็นคู่แต่งงานสร้างทายาท เพื่อให้ได้กลับไปมีสิทธิ์ในมรดกมหาศาลนั้นเป็นได้
“คิจ๋า รินเมาแล้วค่ะ” ร่างบางแนบเบียดกระแซะชิด ร่างแกร่งที่นั่งนิ่งไม่มีทีท่าจะล่วงเกิน ร่างบางทั้งที่แต่งตัวเน้นสัดส่วนให้เขาแตะต้อง โดยปกติเขาจะแสดงความรักกับเธออย่างออกนอกหน้าไม่อายสายตาใคร หากแต่ตอนนี้ดูเหมือนสติชายหนุ่มไม่ได้อยู่กับเธอเอาซะเลย
“เมาแล้วหรือพึ่งมาเองริน”
“เมาแล้วสิคะจ๋า เมาคิ วันนี้คิหล๊อหล่อ” ใบหน้าสวยแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพง แนบชิดเบียดกับอกกว้าง แปลกจังปกติเขาคลั่งไคล้ประภาวรินทร์ จนอดไม่ไหวจะเข้าคุกวงใน วันนี้กลับนิ่ง ต้องยั่วอีก
“หล่อจริงหรือครับ” เขาว่าพร้อมปรายตาไปทางหญิงสาวในชุดเดรสสีดำสายเดี่ยว ร่างกายนั้นนวลเนียนส่องประกาย ตั้งแต่เขาก้าวเข้ามาในผับ การสนทนาของเธอกับเพื่อนสาวและอีกหนึ่งหนุ่ม ที่เธอบอกว่าเป็นแฟน อยู่ในความสนใจของเขา เรื่องที่เธอคุยกับเพื่อนคุ้นๆกับเรื่องที่เขาได้ยินจากมารดา ถ้าเป็นอย่างนั้นเขาก็พอจะหาทางเข้าใกล้ชิดสาวเจ้ากระทั่งได้ครอบครองเธอ แต่ทว่าเธอกลับหยิ่งชะมัด ทั้งที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนใดปฏิเสธเขาแม้กระทั่งผู้หญิงที่ได้ขึ้นชื่อว่าโดดเด่นในวงสังคมชั้นสูงยังสยบแทบเท้า
ร่างหนาขยับ เมื่อคนทั้งคู่ควงคู่กอดคอเดินออกไปจากผับ ผ่านสายตาคมไปอย่างไม่แยแส คงไปต่อกันสิท่า เรื่องอะไรจะยอม
“อะไรคะคิจ๋า”
“เปล่าครับ คุณรินรออยู่ตรงนี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวผมมา” มือหนาแกะมือบางที่ยังเกาะเกี่ยว ให้หลุดออกยากเย็น
“คิจ๋า คิจ๋า เดี๋ยวค่ะจะไปไหน” มือบางคว้าร่างหนา หากแต่กลับคว้าได้แค่อากาศ หน้าสวยงอง้ำ เขาแปลกๆไม่ใส่ใจสนใจเธอเหมือนอย่างเคยหรือว่าพบเป้าหมายใหม่ ไม่มีทางที่เธอจะปล่อยเขาแน่ สายตาวาวมองตามร่างหนาที่ผละจากไป แต่เขาก็ไม่ตรงดิ่งไปหาผู้หญิงคนใด คงจะเข้าห้องน้ำ ประภาวรินทร์ จึงเมินหันกลับมาสนใจเครื่องดื่มบนโต๊ะแทน
“แกยืนรอฉันอยู่ตรงนี้แหละยัยอิงค์”
“เออเร็วละกัน”
“แป๊บเดียว”
ชยุตม์เดินไปอีกทาง เพื่อไปยังรถที่จอดอยู่อีกมุมหนึ่ง ด้านข้างโรงแรม ทิ้งร่างบางโอนเอนให้ยืนรอตรงด้านหน้า เวลานี้ภริตามีแต่ความเสียใจ โศกเศร้าเรื่องราวมากมายประเดประดัง แยกแยะไม่ออกจะจัดการเรื่องไหนก่อนหน้าหลัง ร่างบางพยายามพยุงกาย ทว่าไม่ไหว ทรุดกายลงนั่งกับที่วางกระถางต้นไม้หน้าโรงแรม บริกรหนุ่มเดินมาหา
“ไหวไหมครับ นี่ครับยาดม”
“ขอบใจจ้ะ ไม่เป็นไรพี่แค่รอเพื่อน” มือบางรับยาดมขวดเล็กมาถือไว้ แล้วสูดดม “อืม ชื่นใจดีนะ ขอบใจมากน้อง” ริมฝีปากรูปกระจับยกยิ้ม เมื่อไหร่ที่หญิงสาวยิ้มโลกทั้งโลกสดใสทั้งที่โลกของเธอเศร้าเกินจะบรรยาย
นาทีต่อมาร่างบางอ่อนแรงล้มลงกองกับพื้นหินอ่อน หากแต่ยังไม่กระแทกกับพื้น มือหนาของใครบางคนช้อนไว้ แล้วอุ้มร่างบางไร้สตินั้นไปขึ้นรถ ที่จอดอยู่ในมุมมืด
“ขอบใจมากไอ้น้อง นี่ทิปของนาย”
“ครับพี่” บริกรหนุ่มรับเงินในการทำงาน แล้วเลี่ยงเดินจากไป พร้อมกับรอยยิ้มบาง รู้สึกดีใจที่ได้ช่วยให้คู่รักเขาเข้าใจกัน นั่นคือความเข้าใจผิด คิรากร บอกกับบริกรหนุ่มไว้อย่างนั้น
เช้าวันใหม่ร่างบางเริ่มขยับกายด้วยความมึนงง ปวดหนึบ ไม่แน่ใจว่าจากเหล้าที่ตนดื่มเข้าไปหรืออะไรกันแน่ รู้แต่ว่าอาการมันประหลาด ในหัวหนักยังกับมีหินก้อนใหญ่ทับอยู่ ที่เอวก็หนักเท่าๆกับที่ศีรษะ ว่าแต่ทำไมเอวหนักได้ ร่างบางค่อยๆขยับอีกครั้ง จึงได้รู้ว่าจริงๆ ไม่ใช่หินแต่เป็นแขน ลำแขนหนักๆ ดวงตาคู่สวยค่อยปรือขึ้นมองรอบกาย และข้างกาย ภาพใบหน้าที่เห็น มองยังไงดูยังไงก็ไม่ใช่ ติ๊นา ไม่ใช่นายชยุตม์เสือไบวายร้าย เขาคือ......
“กรี๊ดดดดด” เสียงสูงแหลมกรีดร้องดังลั่นห้อง ปลุกคนที่กำลังหลับใหลด้วยความสุขให้ตื่นไปด้วย
“โอ๊ย อะไรกันคุณ” คิรากรลืมความง่วงเสียสนิท ลืมตาขึ้นมองเจ้าของเสียงกรี๊ดสูงยิ่งกว่าต้นไม้พันปีเมื่อครู่
“อีตาบ้าตื่นๆ ตื่นเดี๋ยวนี้ นายกับฉันมานานอนให้ห้องนี้ด้วยกันได้อย่างไร และที่นี่มันที่ไหน” ส่ายสายตารวดเร็วมองรอบกาย ไมใช่ห้องติ๊นา ไม่ใช่บ้านตาชยุตม์ ไม่นะ ที่นี่จะต้องไม่ใช่โรงแรม ภริตาทวนภาพสุดท้ายก่อนหมดสติเฮือกสุดท้าย เธอยืนอยู่หน้าโรงแรม รอชยุตม์มารับ แล้วทำไมเธอ....มือบางเปิดผ้าห่มสำรวจตัวเอง
“กรี๊ดดดดด เสียงกรีดร้องดังขึ้นอีกครั้ง เธอโป๊ นอนอยู่กับผู้ชายแปลกหน้า ที่เจอหน้าแค่แวบเดียวในผับเมื่อคืน แถมผู้ชายคนนี้หน้าหม้อสุดๆ เขามากับผู้หญิงสาวสวยอีกคน แล้วนี่มันอะไร คำถามในหัวภริตามีเต็มไปหมด แล้วไอ้ความสาวที่เก็บรักษาไว้รวมยี่สิบสี่ปีกว่าๆ ยังอยู่หรือไม่ หรือว่า......ภริตาไม่อยากคิด
ไม่รอคำตอบ เด้งตัวจากที่นอน รัวกำปั้นเล็กๆ ระดมทุบลงกับกายแกร่งที่ไร้อาภรณ์ไม่ต่างกับเธอ นับครั้งไม่ถ้วน เขาไม่ต่อต้านไม่สู้ กระทั่งร่างบางเหนื่อยหอบไปเอง สายตาชายหนุ่มจับจ้องอยู่บางส่วนบนร่างกายหาสนใจกำปั้นน้อยๆ หรือแม้แต่ใบหน้าสวยเลยสักนิด เธอออกแรงทุบเขา จนผ้าห่มคลุมกายร่นลงมาอยู่ที่เอวคอด เผยให้เห็นหน้าอกคู่สวยขนาดสามสิบหกอวดโฉมต่อห้าต่อตาเขา แถมตามหน้าอกคู่สวยก็ยังมีรอยจ้ำแดงเต็มไปหมด จะจากฝีมือใครซะอีก ก็นายคิรากร ผู้ชายหน้าหม้อที่หญิงสาวตราหน้าให้ตั้งแต่เมื่อคืน
“สวยจัง” เขาเพ้อ แววตาพราวระยับ
“อะไร....” ใบหน้าสวยก้มต่ำมองตามสายตาลามเลียคู่นั้น สายตาที่เธอเห็นแล้วอยากควักลูกตาเขาออกโยนทิ้งให้หมากิน
“ว้าย !!” มือบางรีบคว้าผ้าห่มคลุมส่วนหน้าอก ไซซ์สามสิบหก ให้รอดพ้นจากสายตาลามเลียน่าตบ
“อธิบายมา นายพาฉันมาที่นี่ได้ยังไง”
“คุณต้องการให้ผมพามาเอง จำไม่ได้หรือไง”
“ฉันเนี่ยนะ บ้าชัดๆ ฉันจำได้ว่ารอเพื่อน.....เอ่อ...แฟนฉันอยู่ที่หน้าโรงแรม แล้ว.....” เธอจะบอกเขาว่าต่อจากนั้นก็ไม่รู้เรื่องอะไรทั้งสิ้นกระทั่งตอนนี้ หมดกันสิ่งที่ดูแลมาตลอดชีวิต
“พูดมา ฉันบอกให้อธิบาย”
“มีอะไรต้องอธิบายอีกล่ะที่รัก คุณเป็นเมียผม”
“เมีย บ้า....อย่าพูดบ้าๆ ฉันไม่รู้เรื่อง”
“จะรู้ไม่รู้ไม่สำคัญ ที่แน่ๆ เราสองคนถึงสวรรค์กันนับสิบรอบ คุณมันสุดยอดร้อนแรง ไม่น่าเชื่อ ตัวบางๆ จะเย้ายวนได้ขนาดนี้” เขาว่านัยน์ตาพราวระยับ
“ไอ้บ้า ไอ้เลวไปตายซะเถอะไป๊” มือบางกำปั้นน้อยๆรัวทุบลงกับร่างหนาเปลือยเปล่าอีกครั้ง ร่างหนาเด้งลงจากเตียง ทั้งที่ไร้อาภรณ์
“ว้าย ชีเปลือย อีตาบ้าไม่รู้จักอาย”
“อายทำไม ผัวเมียกัน”
“ทุเรศ ฉันไม่ยอมเป็นเมียนายหรอก ฉันจะไปแจ้งความว่านายข่มขื่นฉัน คอยดูไอ้หน้าหล่อๆได้ไปนอนในคุกมันจะเป็นยังไง” ว่าพลางมือบางกำมั่นกับผ้าห่มที่พันรอบกาย โธ่....หมดกันความสาว ร่างกายสุดหวง รู้อย่างนี้ให้ไอ้ชยุตม์มันกระแทกยังดีซะกว่าไอ้หน้าหม้อตัวนี้
“เอาหลักฐานที่ไหนมาพูดว่าผมข่มขืนคุณ” ชายหนุ่มลอยหน้าลอยตา รู้ว่าเป็นต่อเขายิ่งรุก
“ก็....ก็” ริมฝีปากสวยพูดไม่ออกเธอเองก็ไม่รู้ตัว ว่าจริงๆแล้วเกิดอะไรขึ้น “คนบ้าคนทุเรศ” รู้สึกเจ็บใจที่เอาความผิดอะไรกับเขาไม่ได้ แต่ไม่ว่าจะอย่างไรเธอไม่ยอมเป็นเมียอีตาบ้าหื่นกามนี่เด็ดขาด มากับอีกคน แต่ดันลักพาตัวอีกคนเข้าโรงแรม ที่แย่ไปกว่านั้นคนคนนั้นเป็นเธอนี่สิ เหลือทน
“เอาล่ะๆอย่าโวยวายไปเลยเมียจ๋า เรามาตกลงกันแต่โดยดี ดีกว่านะ ไหนๆคุณก็เสียไปแล้ว ยังไงไอ้ความสาวก็เอาคืนไม่ได้ ที่สำคัญคุณหนีคำว่าเมียผมไปไม่พ้นหรอก ถึงชั่วก็ผัวเธอด่าปาวๆ ก็เท่ากับด่าผัวตัวเอง” รอยยิ้มบาดตาบาดหัวใจเล่นงานเธออย่างจัง ไม่มีวันยอมหรอก ครั้งเดียวจะไปสำคัญอะไร ไม่ใช่สาวโบราณที่ต้องตีโพยตีพาย ทนอยู่กับคนไม่เอาไหน ตลอดชาติ นั่นไม่ใช่สโลแกนผู้หญิงเก่งอย่างภริตา
“ว่ามา” ใบหน้าสวยเง้างอด งอง้ำ เจ็บใจไม่เคยเสียท่าใครขนาดนี้ ทั้งที่เมื่อก่อนเอาตัวรอดจากกลเม็ดของป้าผู้แสนดีสารพัด แต่ดันมาซวยครั้งนี้ คนเราจะเข้าเบญจเพสมันซวยอย่างนี้ทุกคนหรือเปล่าหนอ
ร่างหนาก้าวขึ้นเตียงอีกครั้งเมื่อเห็นท่าทีของหญิงสาวสงบลง ใบหน้าคมโน้มเข้าหาใบหน้าหวาน หญิงสาวตกใจเอนกายหนีใบหน้าคมหล่อที่โน้มเข้าใกล้ทันท่วงที
“เงียบๆเถอะ”
ว่าได้แค่นั้นริมฝีปากหยักนุ่มแตะลงกับกลีบปากรูปกระจับ บดเคล้าเบาแรง ช่วงเวลานั้นความรู้สึกของภริตาเหมือนกับจะลอยเคว้งคว้างกลางอากาศ ริมฝีปาก คู่หยักของเขาราวกับปุยเมฆที่แตะไร้แผ่วเบา อาการต่อต้านในทีแรกแปรเปลี่ยนเป็นต้องการค้นหา ความรู้สึกที่ส่งผ่านมาทางริมฝีปากคู่สวย หญิงสาวเคลิบเคลิ้ม พานให้คนรอบจัดแหย่ลิ้นร้ายเข้าสู่ช่องปากแสนหวานได้ง่ายดาย คิรากรล้อเล่นกับลิ้นเล็ก เมื่อคืนเขาไม่ได้แตะต้องเธอแม้แต่น้อย ถึงจะถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวออกจนหมดทุกชิ้น ทว่าเขาก็ทำไปหลับตาไป รวมทั้งรอยแดงที่หน้าอกสวยคู่นั้นด้วยเขาแอบทำ ไม่ได้แตะต้องด้วยมือ ทั้งที่อยากเห็นชัดเต็มสองตา หากว่าเขากลับยั้งการกระทำไว้ เมื่อครู่เขาได้เห็นชัดเต็มสองตา าสวยงามขนาดไหน นานเท่านานกว่าคิรากรจะถอนริมฝีปากออกจากกลีบปากคู่หวานด้วยความเสียดาย
ภริตารับรู้ได้ถึงรสชาติที่เธอไม่เคยลิ้มลอง หากเมื่อคืนระหว่างเธอกับเขาลึกซึ้งกันจริงแล้วไอ้ความรู้สึกแบบนี้ล่ะ ทำไมไม่มี
“จูบแบบนี้หรือที่บอกกับผมว่ามีแฟนแล้ว”
เขาว่าเธอทั้งที่แก้มเนียนใส ออกสีแดงปลั่งด้วยความอาย เธอเดียงสา แต่ทำท่าก๋ากั่น คราวนี้ต้องแกล้งให้สาสมกับความรู้สึกมากมายที่เขาแอบมีให้เธอตั้งแต่พบตรงหน้าบ้าน คิรากรแอบมองหญิงสาวเงียบๆอยู่บนระเบียงบ้านชั้นสองกระทั่งมีรถแล่นเข้ามารับเธอ แล้วหายไป ได้ฟังเรื่องราวของเธอจากปากของมารดา ก็ให้นึกสงสารแต่ไม่ใช่ความผิดของเขาหรือมารดา ป้ามหาภัยของเธอต่างหาก และตอนนี้เขาก็มีแผนการบางอย่างในหัว ที่จะขอความร่วมมือกับเธอ
พิมพ์ชนก เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 เม.ย. 2555, 17:28:23 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 เม.ย. 2555, 17:28:23 น.
จำนวนการเข้าชม : 1455
| << ตอน 003 |
nunoi 27 เม.ย. 2555, 11:36:31 น.
กำลังสนุกค่ะ มาต่อเร็วๆนะคะ
กำลังสนุกค่ะ มาต่อเร็วๆนะคะ