ปราการปรารถนา (ตีพิมพ์กับ สนพ ธราธร)
ตระกูลสูงส่งมั่งคั่งร่ำรวยล้นฟ้าของคิรากร พ่อหนุ่มสุดหล่อขั้นเทพ ทว่าเจ้าสำราญ ผลาญสมบัติเป็นว่าเล่น บุพการีระบุให้เขาหาผู้หญิงดีๆสักคนเพื่อแต่งงานมีลูกกันอย่างน้อยสามคน
บ้าจริง ! เขาจะหาผู้หญิงบ้าบอแบบนั้นที่ไหน
ในเมื่อเขาไม่คิดจะแต่งงานกับผู้หญิงคนใดให้รำคาญหัวใจ
หนุ่มเจ้าสำราญเช่นเขาไม่เคยต้องการเอาพันธะบ้าๆมาผูกคอให้เปล่าประโยชน์
แต่เพราะคำสั่งเด็ดขาด เขาจำใจต้องทำตาม
เขาพบภริตาผู้น่าสงสาร ความปรารถนาอันไม่เคยมีต่อผู้หญิงคนใด จึงปรากฏขึ้น
แผนการเจ้าเล่ห์จับสาวมาแต่งงานจึงอุบัติในบัดดล ภายใต้ความรุ่มร้อนที่แฝงเร้นในจิตใจ


Tags: หื่น เร่าร้อน ละมุน ลุ้นระทึก

ตอน: ตอน 003


ตอน 003
เตชิตหิ้วกระเป๋า โดยสารลิฟต์ไปพร้อมกับภริตา ย่างก้าวเข้าในห้องสวยสุดหรู ที่แต่งแต้มเป็นโทนสีชมพูเหมาะกับสาวหวานที่เคยเป็นชายยิ่งนัก
“แกนอนห้องนี้นะ”
“ห้องแกไว้นอนกกกับผู้ชายสิ”
“รู้แล้วยังจะพล่ามเพื่อ ? ฉันก็มีไว้ชื่นใจบ้างสิ ใครจะเอาแต่เรียน และออกไปซุกซ่อนตัวอยู่แต่บนดอยบนเขาอย่างแกนังอิงค์” ว่าพลางร่างบางสูงระหงด้วยความสูงของผู้ชายเป็นทุนเดิม หิ้วกระเป๋าใบใหญ่เข้าไปวางในห้องข้างๆให้กับเพื่อนผู้มีชะตาพลิกผัน
“ฉันหิวช่วยโทรสั่งของกินให้ฉันหน่อยสิ”
“เดี๋ยว ว่าแต่แกตรวจสอบทรัพย์สินของแกหมดแล้วหรือ นอกจากบ้านและโรงงาน เงินมีไหม”
“มี แต่เวลานี้คงตรวจสอบอะไรไม่ได้”
เงินสดที่ในธนาคารที่บิดา ฝากไว้ให้เธอตั้งแต่ยังเป็นเด็ก สมุดอยู่ในมือเธอ ดีเหลือเกินที่เงินส่วนนี้ไม่ตกไปอยู่ในมือของป้ามหาภัย ไม่เช่นนั้นเธอคงไม่เหลืออะไร แต่ไม่ว่าจะอย่างไรคงไม่พอซื้อบ้านหลังนั้นกลับมา
“อย่าพูดอะไรเลยฉันขอพักก่อนเดินทางมาหลายชั่วโมง ยิ่งต้องเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้ มวลสารในตัวฉันปั่นป่วนเลือดไหลเวียนติดขัดไม่คิดว่าคนที่เคยอุ้มชูฉันทำดีกับฉันมาตลอด....” ภริตาพูดยังไม่ทันจบประโยค เสียงติ๊นาดักคอซะก่อน
“ดีกับแกอย่างนั้นหรือ ฉันว่าไม่”
“เออ อย่างน้อยเขาก็เคยดี ถึงแม้พยายามยัดฉันให้ไปอยู่ในความคุ้มครองของคนนั้นคนนี้”
“ความหวังดีจอมปลอมสิไม่ว่า อย่าจิตใจดีเป็นนางงามนักเลยนังอิงค์” ว่าพลางร่างสูงของติ๊นา ทิ้งตัวลงนั่งเคียงข้างร่างบางที่ทำท่าเหมือนหมดแรงเสียเต็มประดาของอีกฝ่าย
“ทานข้าวซะเอาแรงคืนนี้ฉันจะพาแกไปเปิดหูเปิดตา ไปอยู่บนดอยจนจะเป็นเด็กดอยเข้าไปทุกที” อาหารที่มาส่งถูกวางลงตรงหน้า ภริตามองแล้วก้มหน้าก้มตาสวาปาม ซะเกลี้ยงในพริบตา
“ตายอดตายอยากมาจากไหน”
“นั่งอยู่หน้าบ้านไม่ได้กินอะไรนอกจากใจดีกับสรรพสัตว์”
“ใจดีกับสรรพสัตว์” อีกฝ่ายหน้างงปนฉงาย
“บริจาคเลือดให้ยุงกิน”
“โธ่ นังอิงค์” ติ๊นาแทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่ ทั้งที่ทุกข์เพื่อนคนนี้ยังมีอารมณ์ขัน เธอซ่อนความทุกข์ไว้ตรงไหนกันนะ แต่ถ้าเป็นเธอ คงกลั้นความทุกข์นี้ไว้ไม่อยู่ บ้านไม่มีอยู่ ทรัพย์สมบัติถูกยักยอก ยังมีแก่ใจสร้างอารมณ์ขัน
ยังจำได้ตอนที่ตัวเองทะเลาะกับบิดาในตอน ที่บิดารู้ข่าวที่ปิดมาตลอดชีวิต จากสื่อมวลชนแค่กรอบหน้าข่าวเล็กๆ แต่กลับไม่พ้นสายตาญาติพี่น้องด้วยกัน นำหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นไปให้บิดา ทันทีที่เตชิตในขณะนั้นก้าวย่างเข้าไปในบ้าน เขาก็โดนฝ่ามือหนาของบิดาฟาดลงที่แก้มปลั่งขาวสะอาดดุจอิสตรีทันที น้ำตาแห่งความเป็นชายหัวใจหญิงขณะนั้นปรี่ออกมาราวกับน้ำตก หนังสือพิมพ์ฉบับนั้นฟาดลงตรงหน้าเตชิต และคำด่าว่าจากบิดาอีกสารพัด จากนั้นคือวันสุดท้ายสำหรับการอาศัยอยู่ในบ้านหลังนั้น แม้ทุกวันนี้จะประสบความสำเร็จ ทว่าความสุขกลับเลือนหายด้วยคิดถึงบ้านและบุพการี
“อย่าลืมชวนนายชยุตม์ด้วยล่ะอยากเจอหน้าเจ้าบ้าๆของมันจะแย่”
“เออ เข้าไปอาบน้ำเถอะเจ๊จัดให้” ว่าแล้วติ๊นาหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาคนที่ว่าทันที
ร่างบางในชุดสีดำสั้นเลยเข่า สายเดี่ยวเส้นสปาเกตตี ของเพื่อนสาวข้ามเพศพร้อมเพื่อนนั่งลงตรงหน้าเคาน์เตอร์บาร์ในผับดังใต้ถุนโรงแรมหรู ติ๊นาบอกว่าชอบมาที่นี่ เพราะหรูเริด เยี่ยมยอด ผู้ชายหล่อๆเยอะ หุ่น หน้า รูปร่างอย่างเธออ่อยผู้ชายหล่อๆไปทำมิดีมิร้ายได้เสมอ แต่เธอเองไม่เคยปิดบังผู้ชายพวกนั้นว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิง คนพวกนั้นก็พร้อมยอมกับเธอ หาได้บังคับ หน้าตาเหมือนผู้หญิง แถมสวยออกขนาดนั้น ผู้ชายสมัยนี้มันไม่สนหรอกว่าจะหญิงแท้หรือชายเทียม ขอให้ได้โอเคทั้งนั้น
“ไหนลองเล่ามาซิ มรสุมอะไรเข้าชีวิตสาวสวยนัยน์ตาชวนฝัน ยิ้มเจ้าเสน่ห์อย่างแกยัยอิงค์” ชยุตม์ที่นั่งข้างเริ่มต้นสอบถามความเป็นมาเป็นไป ซึ่งข่าวล่าสุดเพื่อนรักยังตรากตรำอยู่บนดอยมาคราวนี้ กลับได้ยินข่าวน่ารันทดแทน
“โดนยักยอกทรัพย์”
เจ้าของรอยยิ้มสวยกระชากใจตอบเพื่อนชายสั้นๆ ใบหน้านิ่งๆ ไม่ยี่หระกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ทั้งที่ภายในเศร้าจับจิตละเหี่ยหัวใจ
“คืนนี้นอนที่ไหน ไปนอนกับฉันไหม”
“ไอ้ยุตม์อย่ากวน....” สายตาวาววับของภริตาก้มมองรองเท้าตัวเอง
“เออๆ ไม่ชวนก็ได้”
“ฉันรู้นิสัยแกไอ้ยุต ได้ทั้งหน้าทั้งหลังไว้ใจไม่ได้”
“อย่างฉันนี่หรือไว้ใจไม่ได้”
“เออ แกมันตัวร้ายสิ้นดี”
“จะเอาอย่างไรต่อ” ติ๊นาแทรกขึ้นท่ามกลางการทะเลาะวิวาทระหว่างเสื้อไบกับสาวสวย คนยิ่งคุกรุ่นนายชยุตม์ดันมาจุดชนวน กวนบาทา เดี๋ยวได้โดนเข้าให้สาวสวยยิ่งใจนักเลง
“ฉันต้องได้บ้านฉันคืน โรงงานช่างมัน ฉันไม่คิดจะทำอยู่แล้ว ติดตรงที่มีเงินไม่พอ”
“มีให้นังอิงค์ยืมสักยี่สิบล้านหรือเปล่าล่ะไอ้ยุต”
“เรียกให้สวย ไอ้ยุต มันต่ำว่ะ ไฮโซอย่างฉันต้องคุณยุต เรื่องเงินเหรอ... มี”
“จริงหรือยุต” ภริตาได้ยินถึงกับตาโต
“ยี่สิบบาท เอ้านี่จ่ายสด ไม่ต้องเอามาคืน” ธนบัตรใบละยี่สิบถูกวางลงบนฝ่ามือบางภริตา อารมณ์ดีใจยิ้มหน้าบานหุบฉับลงทันที นึกอยากจะเตะเสือไบสักป๊าบสองป๊าบ โทษฐานกวนไม่เป็นเวลา
“โธ่ ไอ้เพื่อนเวร” มือบางกำธนบัตรใบละยี่สิบแน่น ยิ้มอย่างหัวเราะไม่ออก นึกว่าจะเจอทางออก
“ฉันแค่เปิดร้านทำผมไม่ได้เป็นเจ้าของแบงก์ จะเอาที่ไหนมาให้ ยี่สิบล้านนะโว้ย”
ชยุตม์คือเพื่อนอีกคนที่เอาทางไหนไม่ได้สักอย่าง มีแฟนเป็นทั้งผู้หญิงแท้ และพวกที่มีรสนิยมเดียวกัน เอาใจยาก เข้าใกล้แล้วน่ากลัว ต่างจากเตชิต รายนี้เอาให้แน่นอนไปเลยว่าตัวเองจะไปทางไหน ตัดสินใจให้หมอลงมีดทั้งตัว จนสวยสมใจ สวยกว่าผู้หญิง แต่ชีวิตรักอาภัพเปลี่ยนคู่เป็นว่าเล่น เก่าไปใหม่มา พูดไปแล้วก็น่าสงสารเตชิต อุตส่าห์เปลี่ยนร่างตัวเองหมดเงินหมดทองซะขนาดนั้น
“นั่นสิ ฉันจะซื้อบ้านคืนยังไง” น้ำสีชาในแก้วถูกกรอกลงคอครั้งเดียวหมดเกลี้ยง
“กินอย่างกับสามล้อถูกหวย” ติ๊นาว่าพลางแยกจากไปเพื่อเข้าห้องน้ำ
“ค่อยๆคิดคนเราสักวันมันต้องคิดออก” มือหนาตบลงบนไหล่มนเปลือยเปล่า “แกขาวชะมัดยัยอิงค์ ตัวหอม เนื้อนิ่ม เมื่อไหร่จะเป็นเมียฉันซะทีวะ” ว่าพลางแทะโลมเพื่อนสาว จนอีกฝ่ายนึกอยากจะตบลงที่ศีรษะทุยๆซะซักสองสามที ให้หายหมั่นไส้
ชยุตม์หล่อดูดี ใบหน้า สะอาดสะอ้าน เนี้ยบ เฉียบคม ตี๋หล่อ จมูกโด่งไม่ได้ผ่านการศัลยกรรม ตามแบบสมัยที่คนเขานิยมทำๆกัน สูงยาว เข่าดี หรูด้วยรสนิยมการแต่งกาย เสื้อผ้าเริดสง่า ทุกชิ้นที่จะสรรหามาแต่งแต้มสรรร่างตัวเอง ถูกใจทั้งสาว และเพศเดียวกันที่นิยมชอบเพศเดียวกัน ภริตาเองไม่เคยคิดว่าพฤติกรรม รสนิยมของเพื่อนคนนี้จะเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ทั้งที่ไม่เคยมีวี่แวว แต่ความเป็นเพื่อนไม่ได้ลดน้อยตามพฤติกรรมของเพื่อนได้เลย เพื่อนที่คบหากันนานไม่เคยเปลี่ยนแปลงก็มีสองคนนี้ล่ะ ส่วนคนอื่นๆแยกย้ายถ่ายเท ห่างหายกันไป ยิ่งเธอเรียนต่อระดับปริญญาโท ในสาขาที่ใครต่อใครไม่คิดว่าเธอคิดจะเรียน เอาเถอะความชอบห้ามกันยาก เพื่อนทั้งสองนั้นยิ่งไม่ห้ามปราม เว้นแต่ป้ามหาภัยที่พร่ำบอกเธอตลอดเวลาว่า ผู้หญิงไม่จำเป็นต้องเรียนอะไรมากมาย อีกหน่อยต้องมีผัว มีลูก คำพูดเหล่านั้นเพิ่มแรงบันดาลใจให้เธอ ต้องมุ่งหน้าเรียนให้สูงๆ
“นั่งคนเดียวล่ะ ฉันขอตามยัยติ๊นาไปเข้าห้องน้ำก่อน”
“แกจะเข้าห้องไหน”
“ห้องผู้ชายสิวะ ถามได้”
“เหรอ”
เพื่อนทั้งสองหายไป จากนั้นภริตาก็ไม่ได้สนใจเพื่อนอีกเลยกระทั่ง.....
“นั่งด้วยคนนะครับ”
เสียงทุ้มดังขึ้นข้างกาย ทว่าร่างบางกลับไม่ได้สนใจ ในผับดังแห่งนี้ ถึงมีแต่แขกระดับสูงก็จริง แต่พวกหน้าหม้อ มีให้เห็นเกลื่อนไม่ว่าสังคมชั้นสูง หรือชั้นต่ำ แค่เพียงหางตา ภริตารับรู้ได้ว่าผู้ชายข้างหน้านี้ดูดี หากแต่อารมณ์คุกรุ่นเต็มไปด้วยความทุกข์กลับไม่ไยดีแยแสกับความหล่อความดูดีข้างกายแม้แต่น้อย เธอเมินคนหล่อ
“เชิญฉันไม่ใช่เจ้าของสถานที่”
ตอบเหยียดๆ แล้วร่างหนาดูดีในเสื้อเชิ้ตสีดำพับแขนมาถึงข้อศอก นั่งลงข้างร่างบาง กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆแตะปลายจมูกโด่งรั้นของหญิงสาว เธอรู้สึกได้ ถึงแรงดึงดูด
“ผมขอเลี้ยงเหล้าคุณสักแก้วได้ไหมครับ เพื่อมิตรภาพระหว่างเรา” เขาเสนอ
“ใจป้ำจัง”
“พูดอย่างนี้แสดงว่าได้”
“คุณอยากเลี้ยง ฉันคงไม่ปฏิเสธ”
“อยู่เป็นเพื่อนคุยกับผมจะได้หรือเปล่าครับ”
“ได้....ถ้าคุณไม่เกรงใจแฟนของฉันที่เดินมาโน่น” พอดีกับชยุตม์เดินกลับมาจากห้องน้ำพอดี “ที่รักคะพอดีผู้ชายคนนี้เขาอยากเลี้ยงเหล้าอิงค์ค่ะอนุญาตมั้ยคะที่รัก” ร่างบางโผเข้ากอดร่างหนาแนบชิดซุกกายทันที เธอรู้ว่าชยุตม์ทำหน้าที่เป็นไม้กันหมาได้ดี “ว่าแต่ยัยติ๊นาหายไปไหน” กระซิบถามชิดริมหูชยุตม์ ฝ่ายนั้นกระซิบตอบ เขาต้องเป็นไม้กันหมาให้คนสวยอีกแล้วหรือ นี่คือสาเหตุทำให้ภริตาไม่มีแฟน เธอมักใช้สองคนนี้ไล่ผู้ชายที่ไม่ปรารถนาออกไปจากชีวิต
“โทษทีไม่ยักรู้ว่ามี.....” เขามองหน้าหนุ่ม ที่พึ่งเดินมาตาแทบถลน สำรวจตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ดูยังไงผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้แมนเต็มร้อยแต่เขาจะไม่ตอแยหากสาวเจ้าไม่เล่นด้วย
“คิจ๋ารอรินนานมั้ย โทษทีรินมาช้า เสียเวลากับการเลือกชุดให้ถูกใจคิ ดูสิคะคิชอบชุดนี้มั้ย” เสียงหวานสูงแหลมของสาวที่แต่งกายด้วยชุดเดรสสั้น สีดำเกาะอก โชว์ของลับบนเนินเนื้อเต็มที่ ผ้าที่สวมใส่ ยืดรัดรูปเน้นส่วนเว้าส่วนโค้งยวนตาเด่นชัด แม้จะอยู่ในสถานที่ไฟสลัวยังชัดเจนขนาดนี้ ไม่อยากคิดตอนอยู่ในที่มีแสงสว่างเต็มตา
“ครับชอบครับ เราไปกันเถอะ” มือหนาเกี่ยวเอวบางเย้ายวนของอีกฝ่ายที่ปรี่เข้ามาเกาะแข้งเกาะขา กระแซะร่างจนจะกลายเป็นร่างเดียวกัน ให้เดินเลี่ยงไปอีกทาง
“คิดจะหลีฉันคั่นเวลางั้นหรือยะ ตาบ้า” ภริตาส่งค้อนให้ชายหนุ่มจัดได้ว่าหล่อลากไส้
“ว่าแต่ตานั่นหล่อดีนะ” ชยุตม์ว่า นัยน์ตาพราว อันตรายชะมัดคนแบบนี้หญิงก็ได้ชายก็ดี
“ไม่ต้องเลยยุต แกไม่เห็นหรือ ตานั่นมากับชะนีหุ่นเด้ง น่าฟัด สองคนนั้นคงเป็นคู่ขากัน หรือแกจะฟาดทั้งหญิงทั้งชาย” สองคนรีบนั่งลงที่เดิม โดยมีติ๊นาเดินควงผู้ชายติดมือมาด้วย
“ยัย.....” ทั้งสองชี้หน้ากระเทยสวยกว่าผู้หญิง ที่หิ้วผู้ชายติดมือมาด้วย แค่หายไปเข้าห้องน้ำไม่กี่นาที
“ยัยอิงค์คืนนี้แกคงต้องเหงา ฉันมีธุระ ไปล่ะ” ว่าแล้วร่างบางเย้ายวนกว่าผู้หญิงหลายๆคนก็เดินจากไปพร้อมหนุ่มหล่อล่ำ แมนเกินกว่าจะมีเมียเป็นกระเทย
“ผู้ชายสมัยนี้มันเป็นอะไรไปหมดวะ”
“ว่าเรื่องของแกมาเถอะจะจัดการอย่างไร”
“สืบหาป้านีให้เจอ ฉันต้องการรู้ทุกอย่าง เงินที่ขายบ้านยี่สิบล้าน โรงงานเจ็ดสิบล้าน ฉันไม่มีส่วนในเงินนั้นสักบาท มันต้องได้เห็นดีกัน ที่สำคัญฉันต้องได้บ้านของพ่อคืน” แววตามุ่งมั่นฉายแววอาฆาต แล้วเรื่องทุกอย่างถูกถ่ายทอดให้ชยุตม์ฟังจนหมด อีกฝ่ายเห็นใจแต่ไม่รู้จะช่วยอย่างไรนอกจากให้ที่พักพิงในยามที่เพื่อนไร้ที่อยู่อาศัย แต่ทว่าภริตากลัวชยุตม์แอบกินตับทั้งที่เขาเองไม่เคยคิดเกินเลยกับภริตา เพื่อนก็คือเพื่อน
“สำคัญที่เงิน”
“นั่นสิยุต ฉันจะไปหาเงินยี่สิบล้านจากไหน สมบัติก็หมดทุกชิ้น บ้าน รถ โรงงาน แสบจริงๆยัยป้านี”
“แต่แกก็เข้มแข็งฉันยอมรับ”
“ไม่หรอก ยุตมันจุกอยู่ในนี้” และคำว่าแกเข้มแข็งก็ต้องหลุดหายลงคอเมื่อ เสียงสั่นเครือเริ่มแสดงออกให้ชยุตม์เห็น กำปั้นน้อยๆทุบลงหว่างอก หัวใจบางร้าวรวดกับสิ่งทีเกิดขึ้น หากไม่ได้น้ำเมา ช่วยภาพแบบนี้ชยุตม์ไม่มีโอกาสได้เห็น เมาทีไรต่อมน้ำตาแตกทุกที
มือหนาตบลงบนแผ่นหลังเนียนเบาๆ อย่างให้กำลังใจ แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายเข้มแข็งมากเพียงใด ตั้งแต่สิ้นบุญของบุพการี หลายครั้งหลายคราที่ภริตาหลบมาพักและระบายความในใจเกี่ยวกับการกระทำของผู้เป็นป้า หนักสุดก็ตอนที่ภริตาเรียนจบปริญญาตรี ป้าธาวินีจับหญิงสาวให้แต่งงานกับเสี่ยใหญ่เงินถุงเงินถัง ทว่าภริตาหลบหนีการแต่งงานเลวร้ายนั้นมาได้ หลบไปพักอยู่กับชยุตม์ แล้วแอบอ้างว่าชยุตม์คือแฟนของตัวเองเช่นเดียวกับที่ทำกับผู้ชายที่เข้ามาหลีเธอเมื่อครู่ จากนั้นแจ้งความไว้กับตำรวจหากเธอมีอันต้องเป็นไป หรือหายตัวไป ให้ตามจับสองคนตามรายชื่อที่เธอให้ไว้กับตำรวจ เท่านั้นทั้งป้าและเสี่ยใหญ่ต่างไม่กล้าหือ ตามมาลากตัวเธอจากชยุต



พิมพ์ชนก
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 เม.ย. 2555, 17:27:36 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 เม.ย. 2555, 17:27:36 น.

จำนวนการเข้าชม : 1322





<< ตอน 002   ตอน 004 >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account