บ้านไร่หัวใจล้อมรัก
บ้านไร่หัวใจล้อมรัก
ไร่ส้มเกรียงไกรวันมีพื้นที่กว้างขวางรายล้อมรอบโดยกินเนื้อที่หลายสิบไร่โดยมีพ่อเลี้ยงสิงห์ไกรวัน วัยห้าสิบต้นๆแต่มีอาณาบริเวณไร่ที่กว้างขวางมีเงินทุนหลายสิบล้านแต่มาตกม้าตายตรงที่ลูกชายเจ้าสำราญไม่ยอมทำการงานแต่อย่างใดวันๆเอาแต่เข้าบ่อนถลุงเงินของพ่อเลี้ยงเป็นว่าเล่นหากเป็นอย่างนี้ต่อไปเงินทองที่เขาเตรียมไว้ต้องสูญเป็นแน่ดังนั้นพ่อเลี้ยงสิงห์ไกรวันคิดหาแผนการแก้เผ็ดลูกชายให้กลับตัวกลับใจเป็นคนดีให้ได้นั่นสิแผนอะไร
สิงห์ราช ลูกชายของสิงห์ไกรวันวัย24ปี ติดการพนันง่อมแงม มีเงินเท่าไหร่แอบเอาไปเล่นหมด
นินทราดา ลูกสาวเจ้าของบ่อนกาสิโนธนาดิน เธอออกอุบายช่วยพ่อเธอหิบไร่ส้มเกรียงไกรที่ยิ่งใหญ่เพราะหวังรวยทางลัดอีกทางเพราะความโลภพ่อของเธอจึงเห็นด้วย
ธนินนาท เจ้าของบ่อนธนาดิน ร่ำรวยเงินทองและมีอิพธิพลมากเมื่อเห็นเหยื่อเศรีฐมาติดเบ็ดมีหรือที่เขาจะไม่โกบกอยโดยไม่รู้สึกผิดอันใดต่อไปอาจจะเป็นจุดจบของครอบครัวสิงห์ไกรวันเป็นแน่
พ่อเลี้ยงสนทรคู่แข่งไร่ส้มอินษา เขาก็ต้องการไร่ส้มเหมือนกันโดยบังคับให้ลูกสาวตนแต่งงานกับสิงห์ราชเพื่อหวังสมบัติและขยายอานาเขตไร่ส้มให้กว้างใหญ่ขึ้น
ดิษสรา หญิงสาววัย 22 ปี อ้วนท้อมสมบูรณ์แอบชอบสิงห์ราชอยู่ลึกเมื่อพ่อของเธอยื่นเงื่อนไขให้ช่วยเขาเธอก็เต็มใจโดยไม่ขัดแย้ง หน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ถูกพ่อตามใจมาแต่เด็ก
ไร่ส้มเกรียงไกรวันมีพื้นที่กว้างขวางรายล้อมรอบโดยกินเนื้อที่หลายสิบไร่โดยมีพ่อเลี้ยงสิงห์ไกรวัน วัยห้าสิบต้นๆแต่มีอาณาบริเวณไร่ที่กว้างขวางมีเงินทุนหลายสิบล้านแต่มาตกม้าตายตรงที่ลูกชายเจ้าสำราญไม่ยอมทำการงานแต่อย่างใดวันๆเอาแต่เข้าบ่อนถลุงเงินของพ่อเลี้ยงเป็นว่าเล่นหากเป็นอย่างนี้ต่อไปเงินทองที่เขาเตรียมไว้ต้องสูญเป็นแน่ดังนั้นพ่อเลี้ยงสิงห์ไกรวันคิดหาแผนการแก้เผ็ดลูกชายให้กลับตัวกลับใจเป็นคนดีให้ได้นั่นสิแผนอะไร
สิงห์ราช ลูกชายของสิงห์ไกรวันวัย24ปี ติดการพนันง่อมแงม มีเงินเท่าไหร่แอบเอาไปเล่นหมด
นินทราดา ลูกสาวเจ้าของบ่อนกาสิโนธนาดิน เธอออกอุบายช่วยพ่อเธอหิบไร่ส้มเกรียงไกรที่ยิ่งใหญ่เพราะหวังรวยทางลัดอีกทางเพราะความโลภพ่อของเธอจึงเห็นด้วย
ธนินนาท เจ้าของบ่อนธนาดิน ร่ำรวยเงินทองและมีอิพธิพลมากเมื่อเห็นเหยื่อเศรีฐมาติดเบ็ดมีหรือที่เขาจะไม่โกบกอยโดยไม่รู้สึกผิดอันใดต่อไปอาจจะเป็นจุดจบของครอบครัวสิงห์ไกรวันเป็นแน่
พ่อเลี้ยงสนทรคู่แข่งไร่ส้มอินษา เขาก็ต้องการไร่ส้มเหมือนกันโดยบังคับให้ลูกสาวตนแต่งงานกับสิงห์ราชเพื่อหวังสมบัติและขยายอานาเขตไร่ส้มให้กว้างใหญ่ขึ้น
ดิษสรา หญิงสาววัย 22 ปี อ้วนท้อมสมบูรณ์แอบชอบสิงห์ราชอยู่ลึกเมื่อพ่อของเธอยื่นเงื่อนไขให้ช่วยเขาเธอก็เต็มใจโดยไม่ขัดแย้ง หน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ถูกพ่อตามใจมาแต่เด็ก
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่5
วันรุ่งขึ้นสหเกียรติเรียกใช้สหราชเก็บผลสตอเบอรรี่แต่ต้องให้ได้ห้าสิบลูกไม่งั้นเขาก้ไม่ให้ชายหนุ่มไปพักผ่อน
"เข้าใจใหมต้องให้ได้ห้าสิบลูกนะ ไม่งั้นไม่ต้องไปนอน"สหเกียรติข่ม
"อ้าว ทำไมโหดจังแค่ยิบสิบลูกไม่ได้เหรอ"
"ไม่ได้ ปฏิบัติเลย"สหเกียรติสั่งแล้วเขาก็ตั้งใจจะไปเยี่ยมคุณหนูธนินธาดาซึ่งป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าน
"เอ๋อ ไอ้จืดข้าฝากเอ็งดูแลไอ้ราชมันด้วยนะถ้ามันเป็นลมขึ้นมาเอ็งก็พามันไปโรงพยาบาลด้วยเข้าใจใช่ใหมงั้นข้าไปล่ะ"สหเกียรติสั่งแล้วกลับไปยังบ้านฝั่งโน้นเพื่อไปดูธนินนาทและธนินธาดาทันใด
"เร็ว อย่าอู้ทำงานไป"จืดสั่งเหมือนเจ้านายคนใหม่ที่แบ่งอำนาจเต็มที่แล้วสหราชรึจะกล้า
"เอ๊ะ นี่เขากลัวไอ้นี่หรือไง ไม่ได้การล่ะต้องหาทางหลบหนีทำไงดี"สหราชนึกขณะเก็บลูกผลสตอเบอรี่ไปด้วย
จนกระทั่งห้าทุ่มของเย็นนี่ในที่สุดชายหนุ่มก็สามารถเก็บผลสตอเบอรรี่ได้ครบถ้วนแต่ก็เล่นเอาชายหนุ่มเพลียไปมากพอดู
"แข็งแรงดีนี่หว่า เก่งมากพ่อหนุ่ม"จืดชายหนุ่มวัยไล่เลี่ยกันแต่ลักษณะอายุจะมากกว่าหน่อยกล่าวชมนั่นทำให้สหราชยิ้มแก้มไม่หุบเลยทีเดียว
"อ้อ ผมทำได้อยู่แล้วงานหนักกว่านี้ผมก็เคยทำมาเหมือนกันน่ะ ไม่อยากจะคุย"สหราชคุยโวแล้วหันหาคุณสหเกียรติก่อนจะถามจืดกลับ
"นายสหเกียรติไปพักแล้วเหรอ ผมไม่เห็นแกเลย"สหราชถามพลางมองซ้ายขวาหาสหเกียรติอย่างสงสัย
"ไม่ต้องรอหรอกไปพักเถอะ ท่านโทรมาถามเมื่ิอกี้นี้ท่านบอกนายพักได้ไปเถอะ"จืดกล่าว
"เอ้านี่เกือบลืมรางวัลของคนเก่ง เอาไปซะ"จืดโยนพวงผลสตอเบอรรี่ที่ห่ออย่างดีให้กับสหราชเพื่อเป็นสินน้ำใจเล็กๆน้อยๆซึ่งนั่นทำให้ชายหนุ่มรู้สึกดีใจเป็นยิ่งนัก
"ขอบคุณครับพี่"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวพรุ่งนี้มาที่นี่ห้าโมงเช้านะนายท่านให้ขับรถส่งผลไม้เข้าไปในเมืองอย่าช้าล่ะ เวลาเป็นเงินเป็นทองนะห้ามสายล่ะไปได้แล้วไอ้หนุ่ม"จืดกล่าว
"ครับผม พรุ่งนี้ห้าโมงเจอกัน"สหราชกล่าวแล้วเขาก็หันหลังเดินเข้าไปพักในกระท่อมหลังเล็กที่สหเกียรติเตรียมไว้ให้
วันรุ่งขึ้นเช้าวันใหม่ที่สดใสธนินธาดาก็เตรียมตัวไปกับจืดและสหราชด้วยไม่ใช่อะไรหรอกหล่อนตั้งใจจะแกล้งชายหนุ่มต่างหากล่ะดีกว่าอยู่เฉยๆแล้วไม่มีอะไรทำ
"อ้าวคุณหนูดาไปด้วยหรือครับ ถ้างั้นนั่งข้างหน้าเลยครับ"จืดต้อนรับแขกนายท่านอย่างเกรงใจ
"ขอบใจจ้า"ธนินธาดากล่าวเสร็จหญิงสาวก้าวขึ้นรถอย่างรวดเร็วขณะที่รถออกเข้าไปในเมืองหญิงสาวหันหน้าดูวิวข้างทางอย่างสนุกสนาน
"ว๊าว ไม่ได้มาเที่ยวอย่างนี้ตั้งนานแล้วรู้สึกดีจัง"ธนินธาดากล่าว
"คนเมืองแท้ๆทำเป็นคนบ้านนอกไม่เคยเห็นไปได้ อยู่นี่ซักเดือนดีใหมครับจะได้ไม่เบื่อ"สหราชกล่าวประชด
"เอ๊ะ นายนี่ อย่ากลับบ้านเลยอยู่ในไร่ทำงานงกๆอย่างนี้ล่ะดีสมน้ำหน้า"ธนินธาดากล่าวประชดกลับทำให้สหราชหันหน้าบึ้งๆใส่หล่อนอย่างโมโหเช่นกัน
"อ้อ ที่แท้ก้แผนพวกเธอนี่เองหึยังไงฉันก็จะหาทางหนีกลับไปให้ได้เคยดูสิ"สหราชข่ม
"เอาเลย หาทางกลับออกไปเลยสิ นายจืดอย่าไปช่วยนายนี่นะไม่งั้นมีเรื่องแน่"ธนินธาดาสั่งจืดคนสนิทของสหเกียรติ
"ครับ ผม"
"เข้าใจใหมต้องให้ได้ห้าสิบลูกนะ ไม่งั้นไม่ต้องไปนอน"สหเกียรติข่ม
"อ้าว ทำไมโหดจังแค่ยิบสิบลูกไม่ได้เหรอ"
"ไม่ได้ ปฏิบัติเลย"สหเกียรติสั่งแล้วเขาก็ตั้งใจจะไปเยี่ยมคุณหนูธนินธาดาซึ่งป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าน
"เอ๋อ ไอ้จืดข้าฝากเอ็งดูแลไอ้ราชมันด้วยนะถ้ามันเป็นลมขึ้นมาเอ็งก็พามันไปโรงพยาบาลด้วยเข้าใจใช่ใหมงั้นข้าไปล่ะ"สหเกียรติสั่งแล้วกลับไปยังบ้านฝั่งโน้นเพื่อไปดูธนินนาทและธนินธาดาทันใด
"เร็ว อย่าอู้ทำงานไป"จืดสั่งเหมือนเจ้านายคนใหม่ที่แบ่งอำนาจเต็มที่แล้วสหราชรึจะกล้า
"เอ๊ะ นี่เขากลัวไอ้นี่หรือไง ไม่ได้การล่ะต้องหาทางหลบหนีทำไงดี"สหราชนึกขณะเก็บลูกผลสตอเบอรี่ไปด้วย
จนกระทั่งห้าทุ่มของเย็นนี่ในที่สุดชายหนุ่มก็สามารถเก็บผลสตอเบอรรี่ได้ครบถ้วนแต่ก็เล่นเอาชายหนุ่มเพลียไปมากพอดู
"แข็งแรงดีนี่หว่า เก่งมากพ่อหนุ่ม"จืดชายหนุ่มวัยไล่เลี่ยกันแต่ลักษณะอายุจะมากกว่าหน่อยกล่าวชมนั่นทำให้สหราชยิ้มแก้มไม่หุบเลยทีเดียว
"อ้อ ผมทำได้อยู่แล้วงานหนักกว่านี้ผมก็เคยทำมาเหมือนกันน่ะ ไม่อยากจะคุย"สหราชคุยโวแล้วหันหาคุณสหเกียรติก่อนจะถามจืดกลับ
"นายสหเกียรติไปพักแล้วเหรอ ผมไม่เห็นแกเลย"สหราชถามพลางมองซ้ายขวาหาสหเกียรติอย่างสงสัย
"ไม่ต้องรอหรอกไปพักเถอะ ท่านโทรมาถามเมื่ิอกี้นี้ท่านบอกนายพักได้ไปเถอะ"จืดกล่าว
"เอ้านี่เกือบลืมรางวัลของคนเก่ง เอาไปซะ"จืดโยนพวงผลสตอเบอรรี่ที่ห่ออย่างดีให้กับสหราชเพื่อเป็นสินน้ำใจเล็กๆน้อยๆซึ่งนั่นทำให้ชายหนุ่มรู้สึกดีใจเป็นยิ่งนัก
"ขอบคุณครับพี่"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวพรุ่งนี้มาที่นี่ห้าโมงเช้านะนายท่านให้ขับรถส่งผลไม้เข้าไปในเมืองอย่าช้าล่ะ เวลาเป็นเงินเป็นทองนะห้ามสายล่ะไปได้แล้วไอ้หนุ่ม"จืดกล่าว
"ครับผม พรุ่งนี้ห้าโมงเจอกัน"สหราชกล่าวแล้วเขาก็หันหลังเดินเข้าไปพักในกระท่อมหลังเล็กที่สหเกียรติเตรียมไว้ให้
วันรุ่งขึ้นเช้าวันใหม่ที่สดใสธนินธาดาก็เตรียมตัวไปกับจืดและสหราชด้วยไม่ใช่อะไรหรอกหล่อนตั้งใจจะแกล้งชายหนุ่มต่างหากล่ะดีกว่าอยู่เฉยๆแล้วไม่มีอะไรทำ
"อ้าวคุณหนูดาไปด้วยหรือครับ ถ้างั้นนั่งข้างหน้าเลยครับ"จืดต้อนรับแขกนายท่านอย่างเกรงใจ
"ขอบใจจ้า"ธนินธาดากล่าวเสร็จหญิงสาวก้าวขึ้นรถอย่างรวดเร็วขณะที่รถออกเข้าไปในเมืองหญิงสาวหันหน้าดูวิวข้างทางอย่างสนุกสนาน
"ว๊าว ไม่ได้มาเที่ยวอย่างนี้ตั้งนานแล้วรู้สึกดีจัง"ธนินธาดากล่าว
"คนเมืองแท้ๆทำเป็นคนบ้านนอกไม่เคยเห็นไปได้ อยู่นี่ซักเดือนดีใหมครับจะได้ไม่เบื่อ"สหราชกล่าวประชด
"เอ๊ะ นายนี่ อย่ากลับบ้านเลยอยู่ในไร่ทำงานงกๆอย่างนี้ล่ะดีสมน้ำหน้า"ธนินธาดากล่าวประชดกลับทำให้สหราชหันหน้าบึ้งๆใส่หล่อนอย่างโมโหเช่นกัน
"อ้อ ที่แท้ก้แผนพวกเธอนี่เองหึยังไงฉันก็จะหาทางหนีกลับไปให้ได้เคยดูสิ"สหราชข่ม
"เอาเลย หาทางกลับออกไปเลยสิ นายจืดอย่าไปช่วยนายนี่นะไม่งั้นมีเรื่องแน่"ธนินธาดาสั่งจืดคนสนิทของสหเกียรติ
"ครับ ผม"
ม่านฝัน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 เม.ย. 2555, 18:53:35 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 เม.ย. 2555, 18:53:35 น.
จำนวนการเข้าชม : 1478
| << ตอนที่4 | ตอนที่6 >> |