บ้านไร่หัวใจล้อมรัก
บ้านไร่หัวใจล้อมรัก


ไร่ส้มเกรียงไกรวันมีพื้นที่กว้างขวางรายล้อมรอบโดยกินเนื้อที่หลายสิบไร่โดยมีพ่อเลี้ยงสิงห์ไกรวัน วัยห้าสิบต้นๆแต่มีอาณาบริเวณไร่ที่กว้างขวางมีเงินทุนหลายสิบล้านแต่มาตกม้าตายตรงที่ลูกชายเจ้าสำราญไม่ยอมทำการงานแต่อย่างใดวันๆเอาแต่เข้าบ่อนถลุงเงินของพ่อเลี้ยงเป็นว่าเล่นหากเป็นอย่างนี้ต่อไปเงินทองที่เขาเตรียมไว้ต้องสูญเป็นแน่ดังนั้นพ่อเลี้ยงสิงห์ไกรวันคิดหาแผนการแก้เผ็ดลูกชายให้กลับตัวกลับใจเป็นคนดีให้ได้นั่นสิแผนอะไร

สิงห์ราช ลูกชายของสิงห์ไกรวันวัย24ปี ติดการพนันง่อมแงม มีเงินเท่าไหร่แอบเอาไปเล่นหมด

นินทราดา ลูกสาวเจ้าของบ่อนกาสิโนธนาดิน เธอออกอุบายช่วยพ่อเธอหิบไร่ส้มเกรียงไกรที่ยิ่งใหญ่เพราะหวังรวยทางลัดอีกทางเพราะความโลภพ่อของเธอจึงเห็นด้วย

ธนินนาท เจ้าของบ่อนธนาดิน ร่ำรวยเงินทองและมีอิพธิพลมากเมื่อเห็นเหยื่อเศรีฐมาติดเบ็ดมีหรือที่เขาจะไม่โกบกอยโดยไม่รู้สึกผิดอันใดต่อไปอาจจะเป็นจุดจบของครอบครัวสิงห์ไกรวันเป็นแน่

พ่อเลี้ยงสนทรคู่แข่งไร่ส้มอินษา เขาก็ต้องการไร่ส้มเหมือนกันโดยบังคับให้ลูกสาวตนแต่งงานกับสิงห์ราชเพื่อหวังสมบัติและขยายอานาเขตไร่ส้มให้กว้างใหญ่ขึ้น

ดิษสรา หญิงสาววัย 22 ปี อ้วนท้อมสมบูรณ์แอบชอบสิงห์ราชอยู่ลึกเมื่อพ่อของเธอยื่นเงื่อนไขให้ช่วยเขาเธอก็เต็มใจโดยไม่ขัดแย้ง หน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ถูกพ่อตามใจมาแต่เด็ก



Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: ตอนที่4


ภายในห้องนอนขนาดเท่ารูหนูในสายตาของสหราชเพราะเขาเคยอาศัยนอนห้องนอนที่กว้างใหญ่กว่านี้แต่ก็คงจะหลีกเลี่ยงไม่ได้เพราะสหเกียรติเฝ้ามองอย่างจับผิด

"พ่อหนุ่มเป็นไงพอจะนอนห้องนี้ได้บ้างหรือเปล่า"สหเกียรติกล่าวพร้อมกับเดินนำชายหนุ่มคราวลูกเข้ามาในห้องสีฟ้าสดใสขนาดเล็กที่เขาจัดเตรียมไว้สำหรับคนงานหนุ่มหรือคนรับใช้ที่จะเข้ามาพักยังห้องนี้แต่ตอนนี้ก็ไม่มีใครอยู่สหเกียรติเลยเลือกห้องนี้ให้กับสหราชคงจะไม่มีปัญหาอะไรเป็นแน่

"ได้ครับไม่มีปัญหา แล้วผมจะอยู่ที่นี่จนถึงเมื่้อไหร่ครับคุณธนินนาทถึงจะปล่อยผมกลับไปซะที"สหราชกล่าวนัยต์นาเศร้าสร้อย

"จนกว่าเขาจะพอใจน่ะแหล่ะแล้วนี่เอ็งทำไมไม่ยอมคืนเงินที่โกงเขาไปล่ะเขาถึงจะได้ไม่โกรธเคืองเอ็งสักที"สหเกียรติกล่าวถาม

"ครับผมโทรบอกพ่อแล้วแต่ยังเอ๊ะใจว่าคุณธนินนาทพาผมมาที่นี่ทำไมพ่อกำลังจะหาเงินมาใช้หนี้ให้อยู่แล้วเชียวคุณพอจะบอกผมได้ใหมว่าทำไม"สิงหราชกล่าวถามพลางมองสหเกียรติก็เห็นแววตาเหมือนแสดงคำถามบางอย่างที่ชายหนุ่มก็ยังไม่เข้าใจ

"นอนเถอะพรุ่งนี้เอ็งต้องทำงานอย่างหนักเลยเขาคงจะให้เอ็งหัดลำบากละ่มั้งเอ็งจะได้ไม่ก่อความเดือดร้อนให้คนอื่นอีกมีอย่างหนึ่งที่เขาบอกข้าว่าเอ็งติดการพนันมากใช่ใหมนั่นล่ะปัญหาชีวติของเอ็งถ้าไม่หลีกอีกหน่อยที่อยู่ที่อาศัยหรือเงินทองจะไม่มีเหลือชะนั้นเลิกซะพ่อหนุ่มข้าขอเตือนแค่นี้ก่อนที่จะสายเกินกว่าจะกลับไปแก้ไขอะไรได้ีอีก"สหเกียรติพูดให้ข้อคิดชายหนุ่ม

"แต่ผมชอบนี่อีกอย่างถ้าฟลุกผมอาจจะรวยมากขึ้นแต่จะลองคิดดูนะ"สิงหราช

"ไม่ต้องลองคิดหรอกถ้าพลาดก็หมายถึงชีวิตเอ็งจะไม่รอดน่ะแหละการพนันจะมีความสุขก็จริงแต่ไม่มีใครรวยเพราะสิ่งเหล่านี้หรอกนะเพื่อนข้าเยอะแยะที่หมดไปกับการพนันเห็นมีแต่หนี้เต็มหัวแถมบ้านยังโดนพวกเจ้าหนี้ยึิดอีกแหละเลิกซะเชื่อข้า"สหเกียรติกล่าวจบและหันว่าเวลานี้ดึกมากแล้วจึงขอตัวกล่าวลาชายหนุ่มรุ่นคราวลูกก่อนออกจากห้องไป

"พรุ่งนี้เอ็งต้องตื่นแต่ตี5เพราะข้าจะพาเอ็งไปรดน้ำสวนสตอบอรี่ตามนี้ล่ะข้าไปนะ"สหเกียรติสั่ง

"รับทราบครับ"สหราชกล่าวรับแล้วชายหนุ่มก็เตรียมเสื้อผ้าที่สหเกียรติเตรียมไว้ให้เขาในตู้เสื้อผ้าเพียงแค่ชายหนุ่มหยิบออกมาจากตู้เท่านั้นแล้วเข้าห้องน้ำชำระล้างกายให้สะอาดก่อนจะนอน


เช้าวันรุ่งขึ้นสหเกียรติก็พาสหราชเข้าไปในสวนไร่สตอบอรี่ของเขาเองเพียงไม่นานก็เห็นไร่สตอบอรี่ที่กว้างใหญ่ไพศาลมีลูกจ้างสามสี่ร้อยคนกำลังรดน้ำผลต้นกันอยู่ทำให้สหเกียรติเผยตัวลูกจ้างคนใหม่ที่ยืนอยู่ข้างๆเขา

"ทุกคนฟังทางนี้ต่อไปนี้ ผู้ชายคนนี้นายสิงหราช เลิศอมรกิจจะมาเป้นลูกจ้างคนใหม่ของที่นี่ชั่วคราวต่อไปนี้มีอะไรก็เรียกนายคนนี้ช่วยได้ฉันอนุญาติ"สหเกียรติกล่าวนำทำให้เหล่าคนงานต่างมายืนดูเนื่องจากสภาพรูปร่างหน้าตาชายหนุ่มแถมผิวพันธุ์ขาวผ่องไม่เหมาะจะเป็นลูกจ้างชาวไร่อย่างพวกเขา

"พ่อหนุ่มทำใหวเหรองานหนักน่ะฉันว่าลองคิดดูก่อนใหมเดี๋ยวจะมาเป็นลมกลางไร่ซะก่อน"ป้าสมนึกกล่าวบอก

"ฉันทำไหวจ๊ะป๊าเรื่องแค่นี้เองฉันเคยแบกกะสอบข้าวสารมาก่อนหนักกว่านี้อีกฉันก็เคยทำได้ขอแค่เขาปลดหนี้และยอมให้ฉันกลับบ้านตามกำหนดเวลาฉันก็ยอมแหละ"สิงหราชกล่าวนัยน์ตาเศร้าโศกพลอยทำใ้ห้ป้าสมนึกพลอยสงสารเห็นใจชายหนุ่มยิ่งนัก

"อ้อ กตัญญูมากที่แท้ก็ทำงานปลดหนี้นี่เอง"ป้าสมนึกกล่าว

"คงไม่ใช่อย่างที่ป้านึกหรอกค่ะนายคนนี้เขาโดนทำโทษเพราะเขาทำผิดเอาไว้ก็เลยโดนทำโทษกับความผิดบางอย่างที่เขาก่อเพื่อใช้หนี้ต่างหากแค่นี้มันยังไม่พอหรอกยังมีอีกเยอะ"ธนินธาดาที่เดินออกมาจากรถเก๋งคันหรูเพื่อตามบิดาของตนมาด้วยกล่าว

"แล้วคุณพ่อละค่ะคุณน้าสหเกียรติท่านอยู่ที่ไหนแล้ว"ธนินธาดากล่าวถามเพราะเธอเดินมาทางนี้ไม่เห็นบิดาของเธอยืนอยู่เลยจึงกล่าวถามเผื่อว่าสหเกียรติเขาจะรู้บ้าง

"คงจะอยู่ที่บ้านพักหลังโน้นแหละจ๊ะหนูเดินไปอีกสองสามกิโลก็ถึงบ้านหลังสีขาวที่มีต้นมะม่วงหลังนั้นแหละจ๊ะที่คุณพ่อของหนูพักอยู่ไปสิท่านอาจจะดีใจก็ได้"สหเกียรติกล่าว

"ขอบคุณค่ะงั้นหนูไปหาพ่อก่อนนะค่ะขอบคุณคุณน้ามากค่ะ"ธนินธาดากล่าวจบเธอก็หันหลังเดินขึ้นรถเดินออกไปทางที่จะไปบ้านพักหลังนั้น









ม่านฝัน
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 เม.ย. 2555, 19:47:39 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 เม.ย. 2555, 19:47:39 น.

จำนวนการเข้าชม : 1371





<< ตอนที่3   ตอนที่5 >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account