ซ้อนซ่อนรัก
“อาการของคุณธามธง บอกได้ชัดนะคะว่าเป็นโรคSexual Sadism”
“พูดง่ายๆ ก็คือ...”
“ค่ะ คุณธามธงเป็นโรคซาดิสม์”
..................................
เมื่อชีวิตสมรสของ “ธามธง” และ “เพียงพร” ไม่เป็นไปอย่างที่หวัง เพราะปมอดีตปวดร้าวทำให้ความสุขเกือบพังทลาย
...ความลับ-ความรักที่จำต้องเก็บซ่อนไว้ของ “เอกรัช” ผู้ชายอบอุ่นที่หวังดูแลเธอมาตลอด
...สัมพันธ์ลับที่ต้องซ่อนไว้ภายใต้รักซ้อนของ “มนรดา” ปรารถนาครอบครองทำให้เธอเรียกร้องต้องการ
...จิตแพทย์สาว “เวทิตา” ผู้บำบัดดูแลรักษาจิตไร้สำนึกที่ซ่อนอยู่ภายใน
เมื่อรักไม่ได้มีแค่สอง...คนที่หวังครอบครองเป็นเงื่อนซ้อนซ่อนอยู่ในรัก
Tags: เอสเอ็ม ดราม่า ซาดิสม์
ตอน: ตอนที่ 4
ตอนที่ 4
เอกรัชชะงักทันทีเมื่อเห็นร่างสูงนอนเหยียดตัวยาวบนโซฟาหรูในห้องรับแขก เขาก้าวเท้าเข้าไปใกล้พลางเพ่งดูให้แน่ชัดว่าเป็นเพื่อนรักคุณผู้ชายของคฤหาสน์หลังนี้ ธามธงหลับสนิทเหมือนเหนื่อยล้า ใบหน้าเข้มขมวดคิ้วสงสัย เหตุใดสามีถึงไม่นอนกับภรรยา
“เฮ้ย! ไอ้ธาม ไอ้ธาม”
“หือ...” ธามธงปรือตามองคนเรียก
“ทำไมมานอนตรงนี้วะ”
“อ้าว ไอ้เอก” ธามธงขยับตัวนั่งพลางยืดตัวบิดไล่ความง่วงออกไป
“ทำไมไม่นอนบนห้องวะ อย่าบอกนะโว้ยว่าลงมานอนรอฉันน่ะ” เอกรัชพูดกลั้วหัวเราะ
“ไอ้บ้า! ฉันไม่ได้พิศวาสแกขนาดนั้น”
“หรือน้องเพียงไล่ลงมานอนข้างล่าง”
“พอๆๆ เลิกเดามั่วได้แล้ว ฉันนั่งคิดอะไรเพลินๆ เลยเผลอหลับไป ว่าแต่ ทำไมแกกลับดึกจังวะ”
“นานทีเจอเพื่อนๆ ก็สังสรรค์บ้างสิว่ะ...ขึ้นนอนได้แล้วไอ้ธาม น้องเพียงไม่สบายแกน่าจะดูแลบ้างนะโว้ย”
ธามธงกลืนน้ำลายพยักพเยิดหน้าคล้ายว่าเข้าใจในสิ่งที่เพื่อนพูด ความจริงแล้วที่ไม่กล้านอนร่วมเตียงเพราะกลัวตัณหาพิศวาสจะทำร้ายเพียงพร ที่ว่านั่งคิดอะไรเพลินก็เพียงข้ออ้าง เขาจงใจลงมานอนเพื่อให้ห่างภรรยาสาวสวย
เอกรัชขอตัวขึ้นนอนก่อนเพราะแอลกอฮอล์ทำให้เขามึน พ้นร่างเพื่อนรักธามธงก็ลุกไปยังห้องทำงานหวังอาศัยเป็นที่หลับตานอนในคืนนี้ คนมาดเซอร์ที่ลอบมองมาจากชั้นบนอดสงสัยในพฤติกรรมไม่นอนร่วมห้องของสามีภรรยาคู่นี้ไม่ได้ สายตาเข้มเปลี่ยนมองประตูห้องนอนใหญ่ เพียงพรคงนอนเดียวดายอยู่บนเตียงนุ่ม ทำไมธามธงถึงปล่อยให้ภรรยาสุดที่รักนอนลำพังเพียงคนเดียว
........................
ประชุมเรื่องที่พักตากอากาศแห่งใหม่ในเช้าวันนี้ ดูเหมือนว่าประธานกรรมการใหญ่จะฟังรายงานต่างๆ ไม่รู้เรื่องเท่าที่ควร อาจเพราะเมื่อคืนเขานอนไม่ค่อยหลับ มนรดาตั้งใจจดรายงานการประชุมอย่างจดจ่อแต่ก็ลอบสังเกตอาการของประธานหนุ่มอย่างเป็นห่วง
กว่าจะเสร็จการประชุมก็ปาไปใกล้เวลาอาหารกลางวัน ธามธงกลับมายังห้องทำงานด้วยอาการอิดโรย ใบหน้าหล่อหลับตาลงเพียงครู่ เสียงเคาะประตูพร้อมร่างอรชรที่เดินมาหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงานตัวหรู ทำให้เขาลืมตาพลางขยับตัวนั่ง
“มีอะไรเหรอ? คุณมน”
“ดิฉันจะสั่งอาหารกลางวันมาให้ท่านประธานน่ะค่ะ ไม่ทราบว่าท่านจะรับอะไรดีคะ”
“ผมยังไม่ค่อยหิว”
“ไม่หิวก็ต้องทานนะคะ...วันนี้ดูท่านไม่ค่อยสดชื่น จะเลื่อนนัดลูกค้าที่ต้องไปพบตอนบ่ายออกไปก่อนมั้ยคะ?”
“ไม่ต้องหรอก ผมไปได้ อ่อ...แล้วเรื่องประชุมเมื่อเช้า สรุปแล้วเราต้องไปปราณบุรีกันเมื่อไรนะ?”
“อาทิตย์หน้าค่ะ”
ธามธงพยักหน้า ดีเหมือนกัน จะได้ถือโอกาสพาเพียงพรไปเที่ยวพักผ่อน ช่วงหลังเขาไม่ค่อยมีเวลาพาภรรยาไปเที่ยวไหน หากดูบ้านพักตากอากาศแห่งใหม่ที่เพิ่งสร้างเสร็จและทุกอย่างเรียบร้อย เขาคิดจะพักร้อนเสียหน่อย
“คุณมนไม่ต้องสั่งอาหารนะครับ เอาเป็นว่าเดี๋ยวเราออกไปกันเลยดีกว่า จะได้ไปหามื้อกลางวันทานกันก่อนไปพบลูกค้า”
“ค่ะ ท่านประธาน”
............
ไม่น่าเชื่อว่าระดับประธานกรรมการบริษัทจะมานั่งรับประทานอาหารในร้านข้าวธรรมดาๆ มนรดาแปลกใจที่เจ้านายหนุ่มของเธอมีนิสัยติดดินเช่นนี้
“ไม่อยากจะเชื่อเลยค่ะว่าท่านประธานจะมีร้านประจำเป็นร้านอาหารตามสั่งธรรมดาๆ”
“ผมมาทานตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยแล้วล่ะ ตอนนั้นชอบมาทานกับภรรยาและเพื่อนสนิทอีกคน”
เลขาคนสวยใจหายเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำว่าภรรยา แต่จะแปลกอะไร ในเมื่อท่านประธานของเธอทั้งหล่อและดูดีขนาดนี้ ผู้หญิงคนนั้นน่าอิจฉาเสียจริง
“คุณมน วันหลังไม่ต้องเรียกผมว่าท่านประธานแล้วนะ ผมไม่ค่อยชอบ เรียกชื่อเฉยๆ ก็พอ”
“ค่ะ คุณธาม”
ธามธงยิ้มบางเมื่อเลขารับคำสั่ง เขาเพิ่งสังเกตใบหน้าของเธอชัดๆ มนรดาจัดว่าสวยเลยทีเดียว ดวงตาโตนั่นช่างเหมือนเพียงพรซะเหลือเกิน ร่างอรชรคล้ายถูกสร้างมาเพื่อเย้ายวนเพศตรงข้ามทำให้เขาเกือบละสายตาไปไม่ได้ คงเป็นธรรมดาหากผู้หญิงสวยอยู่ตรงหน้า ผู้ชายไหนเล่าจะไม่มอง
.....................
เพียงพรดีใจลิงโลดเมื่อรู้ว่าธามธงจะพาไปเที่ยวทะเล ถึงแม้จะมีเรื่องงานเข้ามาปะปนแต่นั่นก็ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับเธอ ขอเพียงแค่เขาพาเธอไปด้วย เธอก็ดีใจมากแล้ว ธามธงชวนเอกรัชไปด้วยกัน แต่เพื่อนรักปฏิเสธเพราะไม่อยากขัดจังหวะการฮันนีมูนย่อยๆ
“ฮันนีมูนอะไรกันว้า แค่ไปเที่ยวพักผ่อน”
“นั่นแหละ มันก็เหมือนๆ กัน ฉันไม่อยากไปขัดจังหวะ”
“พี่เอกไปด้วยกันเถอะค่ะ”
เพียงพรส่งสายตาอ้อนวอนพลางเขย่าแขนราวกับเด็กหญิงตัวน้อยร้องขอ ธามธงหัวเราะอารมณ์ดีในท่าทางของภรรยาสาวพร้อมคิดว่าไม่นานเอกรัชคงตอบตกลง เขารู้นิสัยเพื่อนรักคนนี้ดี
“โธ่ น้องเพียง พี่ต้องเขียน...”
“เอางานไปเขียนที่นั่นก็ได้นี่ค่ะ” เสียงใสตัดบทเพราะรู้ว่าเอกรัชจะอ้างอะไร “บรรยากาศดีๆ งานจะได้ลื่นไหลไงค่ะ นะๆๆ”
“พี่ว่าพี่จะไปเป็นก้างมากกว่านะ”
“ไม่หรอกค่ะพี่เอก ไปเถอะนะคะ เพียงอยากให้พี่เอกไปด้วย จริงๆ นะ”
ดูแววตาที่เป็นประกายนั่นสิ มันแทบหลอมให้หัวใจของเขาละลายได้ง่ายนัก ทำไมนะ เขาถึงใจอ่อนกับเสียงเจื้อยแจ้วอ้อนวอนนี้ได้ตลอด เอกรัชพ่นลมหายใจก่อนพยักหน้า
“โอเค ไปก็ไป”
คราวนี้เพียงพรดีใจมากกว่าเดิม ในที่สุดก็ได้ไปเที่ยวทะเลด้วยกันเหมือนครั้งที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัย เธอยังจำได้ดี เพราะการสัมมนาของทางมหาวิทยาลัยในวันนั้นทำให้เธอได้พบรักกับธามธง และได้พี่ชายแสนดีมาหนึ่งคนคือเอกรัช แม้จะต่างสถานที่ แต่สำหรับเธอแล้วไม่ว่าทะเลที่ไหนมันก็คือความทรงจำที่ดีทั้งหมด
.................
“พี่ธามจะไปไหนเหรอคะ?”
ภรรยาสาวถามขึ้นเมื่อเห็นสามีในชุดนอนกำลังจะออกไปจากห้อง ร่างเล็กก้าวเข้ามาใกล้ก่อนถามย้ำอีกรอบด้วยเสียงนุ่มนวลปนสงสัย เพราะเมื่อคืนตอนเธอตื่นมากลางดึกก็ไม่เห็นร่างใหญ่นอนเคียงข้าง
“พี่...พี่ว่าจะลงไปเคลียร์เอกสารนิดหน่อยน่ะค่ะ”
“ดึกแล้วนะคะ พี่ธามยังจะทำงานอีกเหรอ?”
“งานพี่เยอะน่ะค่ะ น้องเพียงนอนก่อนเลยก็ได้นะ”
“พี่ธามจะลงไปนอนที่ห้องทำงานใช่มั้ยคะ?” เพียงพรพูดดักอย่างรู้ทัน
“น้องเพียง...” ธามธงครางแผ่ว
“พี่ธาม...เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?”
“พี่ พี่...” สามีหนุ่มกลืนน้ำลาย “พี่กลัวว่าพี่จะทำให้น้องเพียงเจ็บตัวอีก พี่อยู่ใกล้น้องเพียงแล้วพี่ห้ามความรู้สึกนั้นไม่ได้ สู้พี่ลงไปนอนที่ห้องทำงานดีกว่า คงทำให้อะไรมันดีขึ้น”
“พี่ธาม...”
“พี่รักน้องเพียงมากนะคะ พี่ไม่อยากให้หนูต้องมาเจ็บตัวเพราะความหน้ามืดของพี่”
“เรานอนด้วยกัน แต่ไม่ต้องมีอะไรกันก็ได้นี่ค่ะ”
“น้องเพียงก็รู้ว่าพี่ทำไม่ได้ พี่มันเป็นพวกป่าเถื่อนไปแล้ว”
“พี่ธาม...เรานอนด้วยกันเหมือนเดิมนะคะ แค่นอนกอดกัน พี่ธามทำได้ค่ะ เพียงเชื่อ”
“น้องเพียง...ไม่กลัวพี่ห้ามใจไม่ได้เหรอ?”
“กลัวค่ะ...” เพียงพรสารภาพตามตรง “แต่เพียงเป็นภรรยาของพี่ เรามีปัญหาอะไรเราต้องช่วยกันแก้ไขสิค่ะ เพียงรักพี่ธามนะคะ ถ้าพี่ธามอยากหายเพียงจะช่วยพี่ธามเองค่ะ”
ตื้นตันเหลือเกินกับสิ่งที่ภรรยาเอ่ย ธามธงไม่คิดว่าเพียงพรจะแสนดีและเข้าใจเขามากถึงเพียงนี้ เขาเคยคิดมาตลอดว่าอีกหน่อยเพียงพรคงจะเกลียดกลัวเขาจนเข้ากระดูกดำ กี่ปีแล้วที่เขาตักตวงสวาทรุนแรงจากเรือนร่างสวยจนอิ่มหนำด้วยความวิปริตโหดร้าย แต่เพียงพรยังรักและพร้อมจะยื่นมือช่วย
แขนแกร่งกอดรัดร่างเล็กด้วยความปลาบปลื้ม นึกขอบใจภรรยาที่ยังไม่เกลียดเขา...
แม้จะเจ็บตัวเพราะปรารถนาของสามีมากแค่ไหน แต่เพียงพรก็รู้ว่าเนื้อแท้ของธามธงเป็นคนจิตใจดี เธอไม่อาจรู้ได้ว่าเพราะอะไรทำให้ธามธงมีสวาทรุนแรงเช่นนั้น แต่เธอเชื่อเหลือเกินว่า สักวันความป่าเถื่อนโหดร้ายจะจางหมดไปจากตัวสามีของเธอ
....................
ความตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยวทำให้เพียงพรออกมาซื้อเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นตั้งแต่เช้า โดยมีเอกรัชมาเป็นเพื่อน แม้จะไม่ถูกกับการเดินเลือกซื้อของแต่หากเพียงพรเอ่ยปาก เอกรัชมีหรือจะปฏิเสธ
“ไอ้ธามนี่มันบ้างานเนอะ ดูสิวันหยุดแท้ๆ ยังออกไปทำงาน นี่ถ้าไม่รู้นิสัยมันคงคิดว่ามันไปหาเมียน้อยนะเนี่ย”
“แต่เรารู้นี่ค่ะว่าพี่ธามไม่ใช่คนแบบนั้น”
“ก็เพราะรู้ไง พี่ถึงโล่งใจแทนน้องเพียง...แต่ถ้าวันไหนมันทำให้น้องเพียงเสียใจนะ พี่จะจัดการมันเอง”
เพียงพรหัวเราะกับท่าทางเอาจริงเอาจังของเอกรัช คงไม่มีวันนั้นล่ะมั้ง? ใครต่างก็รู้ว่าธามธงรักเธอมากขนาดไหน ซึ่งเอกรัชเองก็รู้ดี
“พี่เอกรู้มั้ยคะว่าเพียงดีใจมากเลยนะที่พี่เอกมาพักอยู่กับเรา...เมื่อก่อนเพียงรู้สึกว่าเหมือนอยู่ตัวคนเดียว บางวันพี่ธามกลับดึกหรือเวลาที่เรามีปัญหากัน เพียงก็ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร คิดถึงตอนที่เราไปไหนมาไหนด้วยกันสามคน”
“น้องเพียงเคยทะเลาะกับไอ้ธามด้วยเหรอ?”
“ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ น่ะค่ะ” เพียงพรตอบเลี่ยงๆ “บางเรื่องก็เกิดจากความงี่เง่าของเพียงเอง”
“สามีภรรยาก็แบบนี้แหละ กระทบกระทั่งกันบ้างเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรพี่ก็โล่งอก”
“ค่ะพี่เอก แต่ตอนนี้เพียงรู้สึกอบอุ่นนะที่มีพี่เอกอยู่ด้วย น่าแปลกเนอะ ทำไมเพียงถึงรู้สึกแบบนั้นก็ไม่รู้ หรือว่าเพียงคิดว่าพี่เอกคือพี่ชายจริงๆ ไปซะแล้ว” เพียงพรยิ้มละมุน “แล้วพี่เอกล่ะค่ะ รู้สึกว่าเพียงเป็นน้องสาวจริงๆ มั้ย?”
“อืม พี่ก็...” เอกรัชยิ้มเจื่อน “รู้สึกว่าน้องเพียงเป็นน้องสาวของพี่จริงๆ”
ทำไมแค่จะเอ่ยว่า เธอเป็นเหมือนน้องสาว ดูมันช่างยากเย็นเหลือเกิน ก็เพราะมันไม่ใช่ความรู้สึกที่แท้จริงน่ะสินะ ถึงได้อึดอัดขัดแย้ง ดวงตาคมมองหญิงสาวที่กำลังเพลินในการเลือกเสื้อผ้า เอกรัชคนนี้...คงเป็นได้แค่พี่ชายที่แสนดีเท่านั้น
...................
เพียงพรกลับมาจัดเตรียมอาหารเย็นไว้เพื่อรอสามี โดยมีเอกรัชเป็นผู้ช่วยมือขวาและป้านิ่มเป็นมือซ้าย ความจริงแล้วเพียงพรแอบแซวว่าน่าจะให้เอกรัชเป็นมือซ้ายมากกว่า เพราะท่าทางเงอะงะทำให้เอกรัชเหมาะกับตำแหน่งที่ว่า
หมู่นี้ถ้าภรรยาสาวจะดูร่าเริงกว่าปรกติก็คงไม่แปลก เพราะสวาทเถื่อนร้ายของสามีมิได้เกิดขึ้น ธามธงหักห้ามใจได้เก่งนัก แม้เพียงนอนเคียงกันก็กอดโอบให้อบอุ่นเสียมากกว่า หากหวังให้ปรารถนาอ่อนโยนคงต้องใช้เวลาค่อยเป็นค่อยไปมากกว่านี้ ธามธงเองก็รู้สึกดีที่มิได้เป็นต้นเหตุทำให้ภรรยาเจ็บตัว เพียงพรก็ดูสดใสร่าเริงไม่เศร้าหมองปวดร้าว
...............
ประธานหนุ่มปิดแฟ้มเอกสารพลางยกข้อมือดูนาฬิกา เกือบหกโมงเย็นแล้ว ป่านนี้เพียงพรคงกลับมาบ้านและตั้งโต๊ะรอ ใบหน้าหล่อยิ้มน้อยๆ เมื่อนึกถึงภรรยาคนสวย แม้หลายวันที่ผ่านมาเขาจะไม่ได้ตักตวงสวาทจากเธอ แต่ความรักที่มีให้เพียงพรก็ไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย
ตุ้บ!
เสียงอะไรบางอย่างหล่นลงสู่พื้นดังมาจากนอกห้องทำงาน ร่างสูงรีบเดินออกไปดูเพราะไม่คิดว่าจะมีใครเข้ามาที่บริษัทในวันนี้
“อ้าว คุณมน” หญิงสาวที่นั่งลงเก็บแฟ้มเอกสารและเครื่องเขียนที่หล่นกระจายอยู่บนพื้นทำให้เขาต้องช่วยเก็บ
“ท่านประธาน เอ๊ย คุณธาม”
“คุณมาทำอะไรครับ วันนี้วันหยุดนี่”
“พอดีมนลืมของน่ะค่ะ เลยเข้ามาเอา ซุ่มซ่ามไปหน่อยเลยทำของหล่นหมดเลย...แล้วนี่คุณธามมาทำอะไรคะ?”
“ผมมาเคลียร์งานนิดหน่อยน่ะ เพิ่งเสร็จพอดี”
“เคลียร์งานอีกแล้วเหรอคะ? คุณธามทำงานเยอะจัง ทั้งที่ความจริงมนดูๆ แล้ว งานที่นี่ก็ไม่น่าจะยุ่งมากมายอะไร หาเวลาพักผ่อนบ้างนะคะ...เออ ที่มนพูดเพราะมนเป็นห่วงน่ะค่ะ”
“จริงอย่างที่คุณมนพูด งานมันก็ไม่ได้ยุ่งอะไรมากนักเพียงแต่ผมอยากให้งานทุกอย่างออกมาเรียบร้อยที่สุด เลยตรวจแล้วตรวจอีกไม่อยากให้ผิดพลาดอะไรน่ะครับ”
“มีอะไรให้มนช่วยก็บอกนะคะ”
“ขอบคุณมากครับ แล้วนี่คุณมนจะกลับหรือยังครับ?เดี๋ยวผมไปส่งให้ก็ได้ ผมกำลังจะกลับพอดี”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวมนกลับเองได้ค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปส่ง”
ธามธงลอบมองการแต่งตัวของเลขาสาวสวยในวันหยุด เสื้อยืดรัดรูปช่างเน้นสัดส่วนซะเหลือเกิน คอเสื้อที่ปาดลึกนั่นอีก ทำให้เนินอกเนียนโผล่เรียกร้องความสนใจจนแทบละสายตาไปไม่ได้ กางเกงขาสั้นอวดเรียวขางามทำเอาประธานหนุ่มต้องกลืนน้ำลายบ่อยครั้ง มนรดาดูเย้ายวนซะจริง...
เอกรัชชะงักทันทีเมื่อเห็นร่างสูงนอนเหยียดตัวยาวบนโซฟาหรูในห้องรับแขก เขาก้าวเท้าเข้าไปใกล้พลางเพ่งดูให้แน่ชัดว่าเป็นเพื่อนรักคุณผู้ชายของคฤหาสน์หลังนี้ ธามธงหลับสนิทเหมือนเหนื่อยล้า ใบหน้าเข้มขมวดคิ้วสงสัย เหตุใดสามีถึงไม่นอนกับภรรยา
“เฮ้ย! ไอ้ธาม ไอ้ธาม”
“หือ...” ธามธงปรือตามองคนเรียก
“ทำไมมานอนตรงนี้วะ”
“อ้าว ไอ้เอก” ธามธงขยับตัวนั่งพลางยืดตัวบิดไล่ความง่วงออกไป
“ทำไมไม่นอนบนห้องวะ อย่าบอกนะโว้ยว่าลงมานอนรอฉันน่ะ” เอกรัชพูดกลั้วหัวเราะ
“ไอ้บ้า! ฉันไม่ได้พิศวาสแกขนาดนั้น”
“หรือน้องเพียงไล่ลงมานอนข้างล่าง”
“พอๆๆ เลิกเดามั่วได้แล้ว ฉันนั่งคิดอะไรเพลินๆ เลยเผลอหลับไป ว่าแต่ ทำไมแกกลับดึกจังวะ”
“นานทีเจอเพื่อนๆ ก็สังสรรค์บ้างสิว่ะ...ขึ้นนอนได้แล้วไอ้ธาม น้องเพียงไม่สบายแกน่าจะดูแลบ้างนะโว้ย”
ธามธงกลืนน้ำลายพยักพเยิดหน้าคล้ายว่าเข้าใจในสิ่งที่เพื่อนพูด ความจริงแล้วที่ไม่กล้านอนร่วมเตียงเพราะกลัวตัณหาพิศวาสจะทำร้ายเพียงพร ที่ว่านั่งคิดอะไรเพลินก็เพียงข้ออ้าง เขาจงใจลงมานอนเพื่อให้ห่างภรรยาสาวสวย
เอกรัชขอตัวขึ้นนอนก่อนเพราะแอลกอฮอล์ทำให้เขามึน พ้นร่างเพื่อนรักธามธงก็ลุกไปยังห้องทำงานหวังอาศัยเป็นที่หลับตานอนในคืนนี้ คนมาดเซอร์ที่ลอบมองมาจากชั้นบนอดสงสัยในพฤติกรรมไม่นอนร่วมห้องของสามีภรรยาคู่นี้ไม่ได้ สายตาเข้มเปลี่ยนมองประตูห้องนอนใหญ่ เพียงพรคงนอนเดียวดายอยู่บนเตียงนุ่ม ทำไมธามธงถึงปล่อยให้ภรรยาสุดที่รักนอนลำพังเพียงคนเดียว
........................
ประชุมเรื่องที่พักตากอากาศแห่งใหม่ในเช้าวันนี้ ดูเหมือนว่าประธานกรรมการใหญ่จะฟังรายงานต่างๆ ไม่รู้เรื่องเท่าที่ควร อาจเพราะเมื่อคืนเขานอนไม่ค่อยหลับ มนรดาตั้งใจจดรายงานการประชุมอย่างจดจ่อแต่ก็ลอบสังเกตอาการของประธานหนุ่มอย่างเป็นห่วง
กว่าจะเสร็จการประชุมก็ปาไปใกล้เวลาอาหารกลางวัน ธามธงกลับมายังห้องทำงานด้วยอาการอิดโรย ใบหน้าหล่อหลับตาลงเพียงครู่ เสียงเคาะประตูพร้อมร่างอรชรที่เดินมาหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงานตัวหรู ทำให้เขาลืมตาพลางขยับตัวนั่ง
“มีอะไรเหรอ? คุณมน”
“ดิฉันจะสั่งอาหารกลางวันมาให้ท่านประธานน่ะค่ะ ไม่ทราบว่าท่านจะรับอะไรดีคะ”
“ผมยังไม่ค่อยหิว”
“ไม่หิวก็ต้องทานนะคะ...วันนี้ดูท่านไม่ค่อยสดชื่น จะเลื่อนนัดลูกค้าที่ต้องไปพบตอนบ่ายออกไปก่อนมั้ยคะ?”
“ไม่ต้องหรอก ผมไปได้ อ่อ...แล้วเรื่องประชุมเมื่อเช้า สรุปแล้วเราต้องไปปราณบุรีกันเมื่อไรนะ?”
“อาทิตย์หน้าค่ะ”
ธามธงพยักหน้า ดีเหมือนกัน จะได้ถือโอกาสพาเพียงพรไปเที่ยวพักผ่อน ช่วงหลังเขาไม่ค่อยมีเวลาพาภรรยาไปเที่ยวไหน หากดูบ้านพักตากอากาศแห่งใหม่ที่เพิ่งสร้างเสร็จและทุกอย่างเรียบร้อย เขาคิดจะพักร้อนเสียหน่อย
“คุณมนไม่ต้องสั่งอาหารนะครับ เอาเป็นว่าเดี๋ยวเราออกไปกันเลยดีกว่า จะได้ไปหามื้อกลางวันทานกันก่อนไปพบลูกค้า”
“ค่ะ ท่านประธาน”
............
ไม่น่าเชื่อว่าระดับประธานกรรมการบริษัทจะมานั่งรับประทานอาหารในร้านข้าวธรรมดาๆ มนรดาแปลกใจที่เจ้านายหนุ่มของเธอมีนิสัยติดดินเช่นนี้
“ไม่อยากจะเชื่อเลยค่ะว่าท่านประธานจะมีร้านประจำเป็นร้านอาหารตามสั่งธรรมดาๆ”
“ผมมาทานตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยแล้วล่ะ ตอนนั้นชอบมาทานกับภรรยาและเพื่อนสนิทอีกคน”
เลขาคนสวยใจหายเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำว่าภรรยา แต่จะแปลกอะไร ในเมื่อท่านประธานของเธอทั้งหล่อและดูดีขนาดนี้ ผู้หญิงคนนั้นน่าอิจฉาเสียจริง
“คุณมน วันหลังไม่ต้องเรียกผมว่าท่านประธานแล้วนะ ผมไม่ค่อยชอบ เรียกชื่อเฉยๆ ก็พอ”
“ค่ะ คุณธาม”
ธามธงยิ้มบางเมื่อเลขารับคำสั่ง เขาเพิ่งสังเกตใบหน้าของเธอชัดๆ มนรดาจัดว่าสวยเลยทีเดียว ดวงตาโตนั่นช่างเหมือนเพียงพรซะเหลือเกิน ร่างอรชรคล้ายถูกสร้างมาเพื่อเย้ายวนเพศตรงข้ามทำให้เขาเกือบละสายตาไปไม่ได้ คงเป็นธรรมดาหากผู้หญิงสวยอยู่ตรงหน้า ผู้ชายไหนเล่าจะไม่มอง
.....................
เพียงพรดีใจลิงโลดเมื่อรู้ว่าธามธงจะพาไปเที่ยวทะเล ถึงแม้จะมีเรื่องงานเข้ามาปะปนแต่นั่นก็ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับเธอ ขอเพียงแค่เขาพาเธอไปด้วย เธอก็ดีใจมากแล้ว ธามธงชวนเอกรัชไปด้วยกัน แต่เพื่อนรักปฏิเสธเพราะไม่อยากขัดจังหวะการฮันนีมูนย่อยๆ
“ฮันนีมูนอะไรกันว้า แค่ไปเที่ยวพักผ่อน”
“นั่นแหละ มันก็เหมือนๆ กัน ฉันไม่อยากไปขัดจังหวะ”
“พี่เอกไปด้วยกันเถอะค่ะ”
เพียงพรส่งสายตาอ้อนวอนพลางเขย่าแขนราวกับเด็กหญิงตัวน้อยร้องขอ ธามธงหัวเราะอารมณ์ดีในท่าทางของภรรยาสาวพร้อมคิดว่าไม่นานเอกรัชคงตอบตกลง เขารู้นิสัยเพื่อนรักคนนี้ดี
“โธ่ น้องเพียง พี่ต้องเขียน...”
“เอางานไปเขียนที่นั่นก็ได้นี่ค่ะ” เสียงใสตัดบทเพราะรู้ว่าเอกรัชจะอ้างอะไร “บรรยากาศดีๆ งานจะได้ลื่นไหลไงค่ะ นะๆๆ”
“พี่ว่าพี่จะไปเป็นก้างมากกว่านะ”
“ไม่หรอกค่ะพี่เอก ไปเถอะนะคะ เพียงอยากให้พี่เอกไปด้วย จริงๆ นะ”
ดูแววตาที่เป็นประกายนั่นสิ มันแทบหลอมให้หัวใจของเขาละลายได้ง่ายนัก ทำไมนะ เขาถึงใจอ่อนกับเสียงเจื้อยแจ้วอ้อนวอนนี้ได้ตลอด เอกรัชพ่นลมหายใจก่อนพยักหน้า
“โอเค ไปก็ไป”
คราวนี้เพียงพรดีใจมากกว่าเดิม ในที่สุดก็ได้ไปเที่ยวทะเลด้วยกันเหมือนครั้งที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัย เธอยังจำได้ดี เพราะการสัมมนาของทางมหาวิทยาลัยในวันนั้นทำให้เธอได้พบรักกับธามธง และได้พี่ชายแสนดีมาหนึ่งคนคือเอกรัช แม้จะต่างสถานที่ แต่สำหรับเธอแล้วไม่ว่าทะเลที่ไหนมันก็คือความทรงจำที่ดีทั้งหมด
.................
“พี่ธามจะไปไหนเหรอคะ?”
ภรรยาสาวถามขึ้นเมื่อเห็นสามีในชุดนอนกำลังจะออกไปจากห้อง ร่างเล็กก้าวเข้ามาใกล้ก่อนถามย้ำอีกรอบด้วยเสียงนุ่มนวลปนสงสัย เพราะเมื่อคืนตอนเธอตื่นมากลางดึกก็ไม่เห็นร่างใหญ่นอนเคียงข้าง
“พี่...พี่ว่าจะลงไปเคลียร์เอกสารนิดหน่อยน่ะค่ะ”
“ดึกแล้วนะคะ พี่ธามยังจะทำงานอีกเหรอ?”
“งานพี่เยอะน่ะค่ะ น้องเพียงนอนก่อนเลยก็ได้นะ”
“พี่ธามจะลงไปนอนที่ห้องทำงานใช่มั้ยคะ?” เพียงพรพูดดักอย่างรู้ทัน
“น้องเพียง...” ธามธงครางแผ่ว
“พี่ธาม...เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?”
“พี่ พี่...” สามีหนุ่มกลืนน้ำลาย “พี่กลัวว่าพี่จะทำให้น้องเพียงเจ็บตัวอีก พี่อยู่ใกล้น้องเพียงแล้วพี่ห้ามความรู้สึกนั้นไม่ได้ สู้พี่ลงไปนอนที่ห้องทำงานดีกว่า คงทำให้อะไรมันดีขึ้น”
“พี่ธาม...”
“พี่รักน้องเพียงมากนะคะ พี่ไม่อยากให้หนูต้องมาเจ็บตัวเพราะความหน้ามืดของพี่”
“เรานอนด้วยกัน แต่ไม่ต้องมีอะไรกันก็ได้นี่ค่ะ”
“น้องเพียงก็รู้ว่าพี่ทำไม่ได้ พี่มันเป็นพวกป่าเถื่อนไปแล้ว”
“พี่ธาม...เรานอนด้วยกันเหมือนเดิมนะคะ แค่นอนกอดกัน พี่ธามทำได้ค่ะ เพียงเชื่อ”
“น้องเพียง...ไม่กลัวพี่ห้ามใจไม่ได้เหรอ?”
“กลัวค่ะ...” เพียงพรสารภาพตามตรง “แต่เพียงเป็นภรรยาของพี่ เรามีปัญหาอะไรเราต้องช่วยกันแก้ไขสิค่ะ เพียงรักพี่ธามนะคะ ถ้าพี่ธามอยากหายเพียงจะช่วยพี่ธามเองค่ะ”
ตื้นตันเหลือเกินกับสิ่งที่ภรรยาเอ่ย ธามธงไม่คิดว่าเพียงพรจะแสนดีและเข้าใจเขามากถึงเพียงนี้ เขาเคยคิดมาตลอดว่าอีกหน่อยเพียงพรคงจะเกลียดกลัวเขาจนเข้ากระดูกดำ กี่ปีแล้วที่เขาตักตวงสวาทรุนแรงจากเรือนร่างสวยจนอิ่มหนำด้วยความวิปริตโหดร้าย แต่เพียงพรยังรักและพร้อมจะยื่นมือช่วย
แขนแกร่งกอดรัดร่างเล็กด้วยความปลาบปลื้ม นึกขอบใจภรรยาที่ยังไม่เกลียดเขา...
แม้จะเจ็บตัวเพราะปรารถนาของสามีมากแค่ไหน แต่เพียงพรก็รู้ว่าเนื้อแท้ของธามธงเป็นคนจิตใจดี เธอไม่อาจรู้ได้ว่าเพราะอะไรทำให้ธามธงมีสวาทรุนแรงเช่นนั้น แต่เธอเชื่อเหลือเกินว่า สักวันความป่าเถื่อนโหดร้ายจะจางหมดไปจากตัวสามีของเธอ
....................
ความตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยวทำให้เพียงพรออกมาซื้อเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นตั้งแต่เช้า โดยมีเอกรัชมาเป็นเพื่อน แม้จะไม่ถูกกับการเดินเลือกซื้อของแต่หากเพียงพรเอ่ยปาก เอกรัชมีหรือจะปฏิเสธ
“ไอ้ธามนี่มันบ้างานเนอะ ดูสิวันหยุดแท้ๆ ยังออกไปทำงาน นี่ถ้าไม่รู้นิสัยมันคงคิดว่ามันไปหาเมียน้อยนะเนี่ย”
“แต่เรารู้นี่ค่ะว่าพี่ธามไม่ใช่คนแบบนั้น”
“ก็เพราะรู้ไง พี่ถึงโล่งใจแทนน้องเพียง...แต่ถ้าวันไหนมันทำให้น้องเพียงเสียใจนะ พี่จะจัดการมันเอง”
เพียงพรหัวเราะกับท่าทางเอาจริงเอาจังของเอกรัช คงไม่มีวันนั้นล่ะมั้ง? ใครต่างก็รู้ว่าธามธงรักเธอมากขนาดไหน ซึ่งเอกรัชเองก็รู้ดี
“พี่เอกรู้มั้ยคะว่าเพียงดีใจมากเลยนะที่พี่เอกมาพักอยู่กับเรา...เมื่อก่อนเพียงรู้สึกว่าเหมือนอยู่ตัวคนเดียว บางวันพี่ธามกลับดึกหรือเวลาที่เรามีปัญหากัน เพียงก็ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร คิดถึงตอนที่เราไปไหนมาไหนด้วยกันสามคน”
“น้องเพียงเคยทะเลาะกับไอ้ธามด้วยเหรอ?”
“ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ น่ะค่ะ” เพียงพรตอบเลี่ยงๆ “บางเรื่องก็เกิดจากความงี่เง่าของเพียงเอง”
“สามีภรรยาก็แบบนี้แหละ กระทบกระทั่งกันบ้างเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรพี่ก็โล่งอก”
“ค่ะพี่เอก แต่ตอนนี้เพียงรู้สึกอบอุ่นนะที่มีพี่เอกอยู่ด้วย น่าแปลกเนอะ ทำไมเพียงถึงรู้สึกแบบนั้นก็ไม่รู้ หรือว่าเพียงคิดว่าพี่เอกคือพี่ชายจริงๆ ไปซะแล้ว” เพียงพรยิ้มละมุน “แล้วพี่เอกล่ะค่ะ รู้สึกว่าเพียงเป็นน้องสาวจริงๆ มั้ย?”
“อืม พี่ก็...” เอกรัชยิ้มเจื่อน “รู้สึกว่าน้องเพียงเป็นน้องสาวของพี่จริงๆ”
ทำไมแค่จะเอ่ยว่า เธอเป็นเหมือนน้องสาว ดูมันช่างยากเย็นเหลือเกิน ก็เพราะมันไม่ใช่ความรู้สึกที่แท้จริงน่ะสินะ ถึงได้อึดอัดขัดแย้ง ดวงตาคมมองหญิงสาวที่กำลังเพลินในการเลือกเสื้อผ้า เอกรัชคนนี้...คงเป็นได้แค่พี่ชายที่แสนดีเท่านั้น
...................
เพียงพรกลับมาจัดเตรียมอาหารเย็นไว้เพื่อรอสามี โดยมีเอกรัชเป็นผู้ช่วยมือขวาและป้านิ่มเป็นมือซ้าย ความจริงแล้วเพียงพรแอบแซวว่าน่าจะให้เอกรัชเป็นมือซ้ายมากกว่า เพราะท่าทางเงอะงะทำให้เอกรัชเหมาะกับตำแหน่งที่ว่า
หมู่นี้ถ้าภรรยาสาวจะดูร่าเริงกว่าปรกติก็คงไม่แปลก เพราะสวาทเถื่อนร้ายของสามีมิได้เกิดขึ้น ธามธงหักห้ามใจได้เก่งนัก แม้เพียงนอนเคียงกันก็กอดโอบให้อบอุ่นเสียมากกว่า หากหวังให้ปรารถนาอ่อนโยนคงต้องใช้เวลาค่อยเป็นค่อยไปมากกว่านี้ ธามธงเองก็รู้สึกดีที่มิได้เป็นต้นเหตุทำให้ภรรยาเจ็บตัว เพียงพรก็ดูสดใสร่าเริงไม่เศร้าหมองปวดร้าว
...............
ประธานหนุ่มปิดแฟ้มเอกสารพลางยกข้อมือดูนาฬิกา เกือบหกโมงเย็นแล้ว ป่านนี้เพียงพรคงกลับมาบ้านและตั้งโต๊ะรอ ใบหน้าหล่อยิ้มน้อยๆ เมื่อนึกถึงภรรยาคนสวย แม้หลายวันที่ผ่านมาเขาจะไม่ได้ตักตวงสวาทจากเธอ แต่ความรักที่มีให้เพียงพรก็ไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย
ตุ้บ!
เสียงอะไรบางอย่างหล่นลงสู่พื้นดังมาจากนอกห้องทำงาน ร่างสูงรีบเดินออกไปดูเพราะไม่คิดว่าจะมีใครเข้ามาที่บริษัทในวันนี้
“อ้าว คุณมน” หญิงสาวที่นั่งลงเก็บแฟ้มเอกสารและเครื่องเขียนที่หล่นกระจายอยู่บนพื้นทำให้เขาต้องช่วยเก็บ
“ท่านประธาน เอ๊ย คุณธาม”
“คุณมาทำอะไรครับ วันนี้วันหยุดนี่”
“พอดีมนลืมของน่ะค่ะ เลยเข้ามาเอา ซุ่มซ่ามไปหน่อยเลยทำของหล่นหมดเลย...แล้วนี่คุณธามมาทำอะไรคะ?”
“ผมมาเคลียร์งานนิดหน่อยน่ะ เพิ่งเสร็จพอดี”
“เคลียร์งานอีกแล้วเหรอคะ? คุณธามทำงานเยอะจัง ทั้งที่ความจริงมนดูๆ แล้ว งานที่นี่ก็ไม่น่าจะยุ่งมากมายอะไร หาเวลาพักผ่อนบ้างนะคะ...เออ ที่มนพูดเพราะมนเป็นห่วงน่ะค่ะ”
“จริงอย่างที่คุณมนพูด งานมันก็ไม่ได้ยุ่งอะไรมากนักเพียงแต่ผมอยากให้งานทุกอย่างออกมาเรียบร้อยที่สุด เลยตรวจแล้วตรวจอีกไม่อยากให้ผิดพลาดอะไรน่ะครับ”
“มีอะไรให้มนช่วยก็บอกนะคะ”
“ขอบคุณมากครับ แล้วนี่คุณมนจะกลับหรือยังครับ?เดี๋ยวผมไปส่งให้ก็ได้ ผมกำลังจะกลับพอดี”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวมนกลับเองได้ค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปส่ง”
ธามธงลอบมองการแต่งตัวของเลขาสาวสวยในวันหยุด เสื้อยืดรัดรูปช่างเน้นสัดส่วนซะเหลือเกิน คอเสื้อที่ปาดลึกนั่นอีก ทำให้เนินอกเนียนโผล่เรียกร้องความสนใจจนแทบละสายตาไปไม่ได้ กางเกงขาสั้นอวดเรียวขางามทำเอาประธานหนุ่มต้องกลืนน้ำลายบ่อยครั้ง มนรดาดูเย้ายวนซะจริง...
พัณอักษร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 เม.ย. 2555, 01:02:34 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 30 เม.ย. 2555, 01:02:34 น.
จำนวนการเข้าชม : 1309
| << ตอนที่ 3 |
พัณอักษร 30 เม.ย. 2555, 01:05:18 น.
คุณZephyr ... ขอบคุณมากนะคะ ดีใจจังเลยค่ะ ^^
คุณZephyr ... ขอบคุณมากนะคะ ดีใจจังเลยค่ะ ^^
Zephyr 30 เม.ย. 2555, 17:40:05 น.
ค่า ^^ เค้ายังรออ่านไปเรื่อยๆค่ะ ช่วงนี้ไม่ได้เข้าเวบนู้นแล้ว มารอต่อจากในนี้เลยละกัน อิอิ ^^
แง่มๆๆ พี่ธามเริ่ม ย้ากกกกกกกกกกก ยายมน กรี๊ดดดดดดดดดดดด อุ๊ ไม่เอา ไม่สปอยล์
ค่า ^^ เค้ายังรออ่านไปเรื่อยๆค่ะ ช่วงนี้ไม่ได้เข้าเวบนู้นแล้ว มารอต่อจากในนี้เลยละกัน อิอิ ^^
แง่มๆๆ พี่ธามเริ่ม ย้ากกกกกกกกกกก ยายมน กรี๊ดดดดดดดดดดดด อุ๊ ไม่เอา ไม่สปอยล์
ขวัญดาว 2 พ.ค. 2555, 15:39:14 น.
มาให้กำลังใจน้องสาวค่ะ สู้ๆ นะจ๊ะ กุ้งเต้น ^^
มาให้กำลังใจน้องสาวค่ะ สู้ๆ นะจ๊ะ กุ้งเต้น ^^