คุณแม่จำเป็น NC 20+ Romance Comady
คุณแม่จำเป็น NC 20+ Romance Comady
กิ่งเพชร นาคะสมุคร อายุ 23 ปี
นักศึกษาจบใหม่ผู้มีเป้าหมายในชีวิต คือการเป็นอาจารย์สอนในมหา’ลัย ชื่อดังของไทย แต่ความฝันและเป้าหมายนี้เธอจะทำได้ก็ต่อเมื่อเธอเรียนจบมาจากสถาบันอันดับท็อปของโลกในระดับปริญญาโทและปริญญาเอก (เรื่องราวและเงื่อนไขสมมตินะคะ) เธอจะทำอย่างไรเมื่อฐานะทางบ้านสุดยากแค้น ทุนการศึกษาก็ไม่มีในสาขาที่เธอเรียน สมัครงานก็ไม่รับ มีทางเดียวเท่านั้นที่เธอจะทำได้ คือไปตายเอาดาบหน้าที่ประเทศที่อยากเรียน ด้วยความรู้ความสามารถที่มีติดตัว คือการสอนพิเศษให้เด็กๆ แต่ทำไปทำมาเธอถึงกลายเป็นแม่ได้ก็ไม่รู้
Ricardo O’ cornell อายุ 33 ปี เจ้าของโรงแรมและธุรกิจบริการที่มีสาขาทั่วโลก เขาจำเป็นต้องหาคนมาสอนหนังสือลูกชายจอมซนที่อายุ 5 ขวบแล้วยังไม่ยอมไปเข้าดรงเรียนอนุบาล ทั้งๆที่วัดไอคิวแล้วพบว่าไอคิวสูงกว่าเด็กทั่วไป แต่เจ้าลูกชายกลับอีคิวต่ำซะเหลือเกิน เขาเลือกทุกคนที่มีประวัติด้านรงานสอนมาดูตัว และเขาก้คัดสาวเอเชียหน้าหวานทิ้งเป้นคนแรกเนื่องจากโปรไฟล์ต่ำสุด จบมาจากมหาลัยในเอเชียไม่มีทางสอนลูกเขาได้ หากเจ้าลูกชายตัวดีกลับเลือกเธอ!!! ไม่ใช่เลือกเป็นครู แต่เลือกมาเป็นแม่
Roberto O’ cornell อายุ 5 ขวบ ลูกชายสุดที่รักของพ่อริค เขาไม่มีแม่ ดังนั้นการที่เขาจะเอาแต่ใจและโหยหาแม่มันก็ไม่ผิด และการที่เขาดื้อมันก็ไม่ผิดเช่นกัน พ่ออยากให้เขาไปเรียน จะไปทำไมในเมื่อมีแต่คนล้อว่าเขาเป็นลูกไม่มีแม่ เชอะ จ้างให้เขาก็ไม่ไปหรอก อยากให้เรียนก้จ้างครูมาสอน เขาก้เรียนแล้วไง เรียนแล้วมีแม่ขึ้นมาไหมล่ะ แต่ว่า พี่คนนี้น่ารักจัง หนูเลือกพี่คนนี้เป้นแม่ละกันนะพ่อ
“พี่ค้าบ เป็นแม่หนูนะ”
“เฮ้ยยยยย พี่มาสอนหนังสือจ๊ะ เอ่อไม่ได้มาเป็นแม่”
“ไม่รู้แหละ หนูไม่อยากได้ครูหนูอยากได้แม่นี่นา ถ้าพี่จะสอนพี่ต้องเป้นแม่หนู ตกลงตามนี้นะครับ เดี๋ยวหนูจะไปบอกพ่อ”
“.........”
*** มาติดตามความซน ป่วน ฮาของหนูน้อยร็อบบี้จอมแสบ กับคุณพ่อจอมหื่น มาดูกันว่าสุดท้ายแล้วหนูกิ่งจะได้เรียนหนังสือหรือเรียนรักแทน อีกเรื่องราวหวานๆปนฮา ที่นำเสนอโดยกาญจน์เกล้าค่ะ อย่าลืมติดตามด้วยนะคะ ****
กิ่งเพชร นาคะสมุคร อายุ 23 ปี
นักศึกษาจบใหม่ผู้มีเป้าหมายในชีวิต คือการเป็นอาจารย์สอนในมหา’ลัย ชื่อดังของไทย แต่ความฝันและเป้าหมายนี้เธอจะทำได้ก็ต่อเมื่อเธอเรียนจบมาจากสถาบันอันดับท็อปของโลกในระดับปริญญาโทและปริญญาเอก (เรื่องราวและเงื่อนไขสมมตินะคะ) เธอจะทำอย่างไรเมื่อฐานะทางบ้านสุดยากแค้น ทุนการศึกษาก็ไม่มีในสาขาที่เธอเรียน สมัครงานก็ไม่รับ มีทางเดียวเท่านั้นที่เธอจะทำได้ คือไปตายเอาดาบหน้าที่ประเทศที่อยากเรียน ด้วยความรู้ความสามารถที่มีติดตัว คือการสอนพิเศษให้เด็กๆ แต่ทำไปทำมาเธอถึงกลายเป็นแม่ได้ก็ไม่รู้
Ricardo O’ cornell อายุ 33 ปี เจ้าของโรงแรมและธุรกิจบริการที่มีสาขาทั่วโลก เขาจำเป็นต้องหาคนมาสอนหนังสือลูกชายจอมซนที่อายุ 5 ขวบแล้วยังไม่ยอมไปเข้าดรงเรียนอนุบาล ทั้งๆที่วัดไอคิวแล้วพบว่าไอคิวสูงกว่าเด็กทั่วไป แต่เจ้าลูกชายกลับอีคิวต่ำซะเหลือเกิน เขาเลือกทุกคนที่มีประวัติด้านรงานสอนมาดูตัว และเขาก้คัดสาวเอเชียหน้าหวานทิ้งเป้นคนแรกเนื่องจากโปรไฟล์ต่ำสุด จบมาจากมหาลัยในเอเชียไม่มีทางสอนลูกเขาได้ หากเจ้าลูกชายตัวดีกลับเลือกเธอ!!! ไม่ใช่เลือกเป็นครู แต่เลือกมาเป็นแม่
Roberto O’ cornell อายุ 5 ขวบ ลูกชายสุดที่รักของพ่อริค เขาไม่มีแม่ ดังนั้นการที่เขาจะเอาแต่ใจและโหยหาแม่มันก็ไม่ผิด และการที่เขาดื้อมันก็ไม่ผิดเช่นกัน พ่ออยากให้เขาไปเรียน จะไปทำไมในเมื่อมีแต่คนล้อว่าเขาเป็นลูกไม่มีแม่ เชอะ จ้างให้เขาก็ไม่ไปหรอก อยากให้เรียนก้จ้างครูมาสอน เขาก้เรียนแล้วไง เรียนแล้วมีแม่ขึ้นมาไหมล่ะ แต่ว่า พี่คนนี้น่ารักจัง หนูเลือกพี่คนนี้เป้นแม่ละกันนะพ่อ
“พี่ค้าบ เป็นแม่หนูนะ”
“เฮ้ยยยยย พี่มาสอนหนังสือจ๊ะ เอ่อไม่ได้มาเป็นแม่”
“ไม่รู้แหละ หนูไม่อยากได้ครูหนูอยากได้แม่นี่นา ถ้าพี่จะสอนพี่ต้องเป้นแม่หนู ตกลงตามนี้นะครับ เดี๋ยวหนูจะไปบอกพ่อ”
“.........”
*** มาติดตามความซน ป่วน ฮาของหนูน้อยร็อบบี้จอมแสบ กับคุณพ่อจอมหื่น มาดูกันว่าสุดท้ายแล้วหนูกิ่งจะได้เรียนหนังสือหรือเรียนรักแทน อีกเรื่องราวหวานๆปนฮา ที่นำเสนอโดยกาญจน์เกล้าค่ะ อย่าลืมติดตามด้วยนะคะ ****
Tags: โรแมนติก คอมมาดี้ ครอบครัว
ตอน: บทที่ 3 ลูกชายจอมแสบ
บทที่ 3 ลูกชายจอมแสบ
“มอมมี่ มอมมี่มาแล้ว ฮือๆๆๆๆ” ร่างเล็กๆ ป้อมๆ วิ่งเข้ามากอดกิ่งเพชรทันทีที่เห็นเธอเดินเข้าไปในห้องนอน กิ่งเพชรขมวดคิ้วมุ่นอย่างสงสัย หนูน้อยตัวแสบที่เธอรู้จักหายไปไหน ทำไมกลายร่างเป็นหนูน้อยขี้แยได้
“เป็นไรครับคนเก่งของมอมมี่ ร้องไห้ทำไมเอ่ย”
“ฮึกๆ หนูกลัว กลัวว่ามอมมี่จะหายไปอีก ฮือ อย่าทิ้งหนูไปนะ หนูอยากมีมอมมี่” หนูน้อยสะอื้นฮักอย่างหวาดกลัว เขาอยากมีแม่มาตลอด หลายครั้งที่ถามบิดาว่ามอมมี่เขาอยู่ไหน แต่สิ่งที่ได้กลับมามีแค่คำตอบเดิมๆ คือมอมมี่ไปทำงาน อีกไม่นานก็กลับ
“โอ๋ โอ๋ ไม่มีวันนั้นแน่นอนครับ”
“จิงนะ มอมมี่ไม่หลอกหนูนะ” หนูน้อยหันมาสบตามอมมี่ด้วยดวงตาที่ฉ่ำชื้นไปด้วยน้ำตา ก่อนจะฉีกยิ้มออกมาอย่างอ้อนๆ เมื่อมอมมี่พยักหน้ายืนยัน เย้ ในที่สุดเขาก็มีมอมมี่
“เอาล่ะเด็กดีวันนี้วันเสาร์ เรามาเรียนพิเศษกันดีกว่า แล้ววันจันทร์ต้องไปโรงเรียนด้วยนะครับ เดี๋ยวมอมมี่จะไปส่งแล้วไปรับในตอนเย็น ดีไหมครับ” กิ่งเพชรตะล่อมหนูน้อยอีกเรื่องทันทีที่ตัวแสบของเธอเริ่มเชื่อฟัง
“ทำไมหนูต้องไปด้วย มอมมี่สอนหนูไม่ได้หรอ” หนูน้อยร็อบบี้ยังคงต่อรองเพราะอยากอยู่กับมอมมี่นานๆ
“ไม่ได้ครับ เด็กดีต้องไปโรงเรียน ส่วนมอมมี่จะไปรับ ไปส่งและสอนหนูในตอนเย็นทุกวัน และเสาร์อาทิตย์ดีไหมครับคนเก่ง” กิ่งเพชรหันมาตอบหนูน้อยอย่างยิ้มๆ ก่อนที่คนตัวเล็กจะหน้าบึ้งเมื่อโดนขัดใจ ปากเล็กๆกำลังจะเอ่ยปฏิเสธหากแต่พอคิดไปคิดมา หากเขาดื้อมอมมี่อาจจะไม่รักก็ได้ หนูน้อยจึงผละจากอ้อมกอดของมอมมี่แล้ววิ่งตื๋อไปอีกห้องทันทีอย่างมีจุดประสงค์
“อ้าว ร็อบบี้ ร็อบบี้” กิ่งเพชรมองตามร่างเล็กๆนั้นอย่างตกใจ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเมื่อดูท่างานนี้จะไม่ง่ายซะแล้ว หนูน้อยเป็นอะไรนะถึงกลัวโรงเรียนขนาดนี้ เรื่องนี้เธอต้องไปปรึกษาพ่อของเจ้าหนูจอมซนซะดีไหม หญิงสาวคิดก่อนจะนั่งรอหนูน้อยกลับมาบนเตียงเล็กๆ ท่ามกลางขนาดห้องที่ใหญ่มหึมา
************************
“แดดดี๊ แดดดี๊” เสียงใสๆของลูกรักที่ดังขึ้นทำให้ร่างสูงที่กำลังเคร่งเครียดกับการอ่านรายงานโครงการฯ เงยหน้าขึ้นไปมอง ก่อนจะยิ้มรับลูกน้อยที่รีบปีนขึ้นมานั่งตักเขาอย่างอ้อนๆ พร้อมหอมแก้มเขาซ้ายขวา ไม่พอยังลงทุนจุ๊บปากเขาอีกแน่ะ ปกติเขาก็เห็นว่าลูกเขาทำมันน่ารักดี แต่พอคิดว่าเมื่อตอนสายเจ้าตัวดีจูบใครมาก่อนมันทำให้เขาใจเต้นแรง เพราะนั่นเท่ากับว่าเขาจูบกับมอมมี่ของหนูน้อยทางอ้อมผ่านทางปากเล็กๆ ของลูกชาย
“ว่าไงครับจอมซนของแดดดี๊ อ้อนขนาดนี้ต้องการอะไรเอ่ย”
ร่างเล็กป้อมปากยื่นทันทีกับวาจาที่รู้ทันของบิดา ก่อนจะตอบออกมาอย่างฉอเลาะ
“หนูเปล่าซะหน่อย หนูรักแดดดี๊ รักมอมมี่ด้วย”
“ว้า เพิ่งเจอมอมมี่ไม่ทันไร รักมอมมี่เท่ากับแดดดี๊แล้วหรอครับ” ริคาร์โดแกล้งล้อเจ้าตัวดีอย่างงอนๆ ก่อนจะหัวเราะออกมาทันทีที่เจ้าลูกชายเอ่ยออกมาเสียงอ่อยๆ
“ก็มอมมี่ตักนุ้มนุ่ม และอกก็นุ่มนิ่ม แต่แดดดี๊อ่าแข็ง แต่หนูก็ร้ากเท่ากันนะ ร้ากทั้งแดดดี๊และมอมมี่เลย”
เออแฮะ ชักอยากจะลองสัมผัสดูแล้วล่ะสิว่าตักและอกของมอมมี่นุ่มจริงหรือเปล่า แต่ริคาร์โดได้แต่คิดในใจเพราะเขากลับตอบเจ้าลูกชายไปอีกอย่าง เพราะไม่อยากให้เจ้าหนูน้อยงอแงเพราะหวงมอมมี่
“ครับ ครับ แดดดี๊ยอมให้หนูรักมอมมี่อีกคนก็ได้ เอาล่ะ อยากได้อะไรครับคนเก่ง”
“หนูอยากให้มอมมี่ไปโรงเรียนกับหนูอ่ะ นะ นะ นะแดดดี๊...จนกว่าหนูจาปิดเทอม นะๆๆๆๆ” หนูน้อยขอคนเป็นพ่อทันทีที่มีโอกาส ก่อนจะออดอ้อนอย่างน่ารัก พร้อมๆ กับทำท่านับนิ้วเลียนแบบผู้ใหญ่ได้อย่างน่าชัง
“เอ เรื่องนี้เดี๋ยวแดดดี๊ถามกับทางโรงเรียนให้ก่อนนะ และต้องถามมอมมี่ก่อนด้วยว่าต้องการไปโรงเรียนกับตัวแสบหรือเปล่า” ริคาร์โดกึ่งรับกึ่งปฏิเสธอย่างต้องการให้ลูกชายยอมรับเงื่อนไข และเจ้าลูกน้อยก็โพล่งเสนอเงื่อนไขเขาทันที
“งั้นหนูจะไปโรงเรียนไม่ขาด และ และ จะตั้งใจเรียน ขอแค่เทอมนี้มอมมี่ไปเรียนกะหนู นะๆๆๆ แดดดี๊สุดหล่อ นะๆๆๆ” หนูน้อยอยมรับเงื่อนไขที่บิดาเคยบอกมาตั้งนานแต่ก็ไม่ยอมทำตามซะที ก่อนจะออดอ้อนบิดาอย่างประจบประแจง
“เฮ้อ แสบจริงๆ ครับๆ แดดดี๊อนุญาต แต่หนูต้องไปคุยกับมอมมี่เองนะว่ารายนั้นยอมไปหรือเปล่า” ร่างสูงของคนเป็นพ่อเอ่ยตอบรับไม่ทันไรหนูน้อยก็กระโดดจุ๊บที่แก้มและปากอีกหลายๆครั้งทันที ก่อนจะวิ่งตื๋อกลับห้องซึ่งคาดว่าน่าจะมีมอมมี่คนโปรดอยู่เป็นแน่
“เฮ้อ แดดดี๊ชักจะน้อยใจแล้วนะตัวแสบ” ริคาร์ยังมิวายบ่นลูกชายจอมซนออกมาเบาๆ เมื่อรายนั้นวิ่งหนีออกไปทันทีที่ได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว และเขาคาดว่ามอมมี่คนโปรดก็คงจะปฏิเสธลูกอ้อนของลูกเขาไม่ได้เป็นแน่ มีลูกที่เจ้าเล่ห์ร้ายกาจและออดอ้อนเป็นเลิศนี่มันน่ากลัวจริงๆ หวังว่าโตขึ้นลูกเขาคงไม่หักอกสาวๆ หรือหว่านเสน่ห์จนผู้หญิงน้ำตาร่วงหรอกนะ แม้ว่าตระกูลเขาจะมีข่าวฉาวเรื่องผู้หญิงบ้าง แต่ก็ยังไม่มีใครที่เป็นข่าวทำร้ายผู้หญิงจนฆ่าตัวตายอย่างเพื่อนเขา จนมันต้องหนีไปอยู่เมืองไทยเพราะเบื่อข่าวคราว และสุดท้ายเมื่อนักข่าวไม่รู้ความจริงก็ประเคนข่าวว่าเพื่อนเขาเป็นเกย์ซะอีกแน่ะ เฮ้อ ไม่รู้งานนี้เขาควรสงสารหรือสมเพชมันดี
******************
“มอมมี่!! แดดดี๊ให้หนูมาถามว่ามอมมี่จะยอมไปโรงเรียนกับหนูไหม” ท่าทางของหนูน้อยที่ถามออกมาพร้อมกับอาการหอบแฮ่กจากการวิ่งกลับไปกลับมาหลายๆรอบ ทำให้มอมมี่คนสวยอดที่ยิ้มออกมาไม่ได้
“มอมมี่จะปฏิเสธหนูได้ยังไงละครับ ไปก็ไปแต่ว่าหนูต้องตั้งใจเรียนเข้าใจไหมครับ ห้ามงอแง ห้ามดื้อ ห้ามซน และหันมาเล่นแต่กับมอมมี่เด็ดขาด” กิ่งเพชรกำชับหนูน้อยอีกครั้ง
“คับ คับ เย้ เย้ หนูรักมอมมี่ที่สุดเลย จุ๊บๆ”ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูเมื่อหน้ากลมอวบนั้นพยักหน้ารับคำอย่างขันแข็ง
“เอาล่ะเด็กดี ตอนนี้ก็เย็นแล้ว เราไปทานอาหารเย็นกันนะครับ”
“มอมมี่จะทำให้หนูกินอีกเป่า” หนูน้อยกอดขามอมมี่แล้วส่งสายตาออดอ้อนให้ทันที ก่อนที่เขาจะหน้ามุ่ยเมื่อมอมมี่ของเขาส่ายหัวเป็นคำตอบ ว้าวัยรุ่นเซ็งเลย
“มอมมี่ไม่มีเวลาทำครับ เอาไว้วันหลังถ้ามอมมี่มีเวลาจะทำอาหารให้หนูทานทุกวันเลยโอเคไหมครับ”
“เย้ๆๆ” หนูน้อยร้องออกมาอย่างดีใจ ก่อนจะหัวเราะเอิ้กอากเมื่อมอมมี่ที่รัก อุ้มเขามาหอมซ้ายขวาแรงๆ
“เอาล่ะคนเก่ง ไปทานข้าวกัน” กิ่งเพชรอุ้มร่างหนักอึ้งของหนูน้อยจอมซนอย่างไม่รู้สึกหนัก ตรงไปยังห้องรับประทานอาหารทันที ก่อนจะรับประทานอาหารกันสองคนโดยที่เธอไม่รู้ว่าปกติแล้วเวลาอาหารนั้นคือ 16 โมงครึ่งและตอนนี้เธอกำลังทำผิดอย่างใหญ่หลวงที่ทานอาหารก่อนคุณพ่อสุดหล่อของหนูน้อย หรือพูดให้ถูกทั้งเธอและหนูน้อยได้ทิ้งให้แดดดี๊ทานข้าวเย็นคนเดียว!!!
***************
“หลับซะนะคะคนเก่งของมอมมี่” กิ่งเพชรโน้มใบหน้าไปจูบหน้าผากเล็กๆ ของหนูน้อยอย่างรักใคร ไม่น่าเชื่อแค่วันเดียวเธอก็รักหนูน้อยคนนี้ได้อย่างง่ายดาย ทั้งๆ ที่ไม่ได้เป็นอะไรกันมาก่อน เธอห่มผ้าให้หนูน้อยอย่างเบามือก่อนจะเดินออกจากห้องไปยังห้องนอนของเธอ
“กล้ามากขึ้นทุกวันนะ มอมมี่” ริคาร์โดเอ่ยขึ้นเบาๆ พร้อมกับเปิดไฟห้องนอนของหญิงสาวจนสว่างพรึบ ในขณะที่เจ้าของห้องได้แต่งุนงงว่าเขาหมายถึงอะไร แต่ความสงสัยของเธอเป็นอันต้องหยุดลงทันทีที่รู้สึกได้ว่าตอนนี้เขาอยู่ในห้องนอนของเธอ!!
“อะไรคะ ดิฉันไม่เข้าใจ” กิ่งเพชรพยายามถอยกลับไปที่ประตู เรื่องอื่นค่อยว่า ตอนนี้ขอออกไปคุยนอกห้องน่าจะดีกว่า
“อุ๊ย” กิ่งเพชรร้องอุทานออกมาอย่างตกใจ เมื่อมือแข็งๆ ของเจ้านายดึงเธอกลับเข้าห้องไปอย่างแรง จนหลังเธอชนกับแผงอกแข็งๆ ของเขา
“คุยกันในนี้ ฉันไม่อยากให้คนใช้มาเห็น แล้วไปเม้าส์กันจนลูกชายฉันวิ่งมาถาม” เสียงทุ้มเอ่ยออกมาอย่างซีเรียส แม้ใบหน้าจะแอบยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เพราะตอนนี้ร่างบางในอ้อมแขนยืนตัวแข็งทื่อ จนไม่รู้ตัวว่าเขาแอบสูดกลิ่นหอมของกายสาวอย่างหลงใหล ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยมือที่โอบเธอไว้ เมื่อกลัวว่าไก่จะตื่นซะก่อน พลางคิดในใจว่า เมื่อไหร่กันที่เขาชอบกินเด็ก เฮ้อ
กิ่งเพชรใจเต้นแรงกับอ้อมแขนของเขาที่กระชับแน่นป้องกันไม่ให้เธอหนี เธออยากถองศอกใส่เขานักแต่ตอนนี้ฐานะของเธอคือ ลูกจ้าง เขาดังนั้นมันคงจะไม่ดีแน่หากเธอทำร้ายร่างกายนายจ้างแบบนั้น เธอยืนกลั้นหายใจอยู่นานก่อนที่เขาจะค่อยๆ คลายอ้อมแขนออก เมื่อเป็นอิสระ เธอจึงถอยไปยืนห่างๆ เขาทันที
“ว่าไงคะ”
“อีก 2 อาทิตย์จะถึงวันเกิดครบ 5 ขวบของร็อบบี้ ฉันจะจัดงานเลี้ยงที่นี่ และเป็นการเปิดตัวมอมมี่ของหนูน้อยด้วย ดังนั้นระหว่างนี้ฉันอยากให้เธอทำความคุ้นเคยกับการแสดงตัวเป็นเมียฉัน เพราะพรุ่งนี้ฉันจะประกาศว่าเธอเป็นนายหญิงของที่นี่ จะไม่มีใครรู้ยกเว้น เธอ ฉันและโรซาน่าว่าเธอเป็นใครมาจากไหน” เสียงทุ้มบอกในสิ่งที่ต้องการคุยออกไปทันที ก่อนจะรอฟังคำตอบจากคนตัวเล็ก
“เอ่อ ฉัน ยังไม่พร้อม คือว่า ไม่ต้องประกาศก็ได้มั้งคะ ฉัน เอ่อ ฉัน” กิ่งเพชรตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อร่างสูงพูดออกมาแบบนั้น เขาเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ จะให้เธอเป็นนายหญิงปลอมๆ อีก เขาไม่รู้หรือไงนะ แค่ที่ผ่านมาเขาก็สร้างความหวาดหวั่นให้เธอมากมายแค่ไหนแล้ว และนี่ยังคิดจะมาทำให้เธอเผลอใจไปกับเขาอีก
“ไม่มีแต่ ฉันไม่ชอบให้คนขัดใจ เข้าใจไหม” ริคาร์โดหน้าเข้มทันทีที่ได้ยินคำพูดอีกฝ่าย ก่อนจะสั่งออกมาเสียงเฉียบขาด
อีตาบ้า มันใช่เรื่องไหมละ อยู่ดีๆ ก็ถูกคนอื่นยกย่องว่าเป็นเมียเศรษฐีน่ะ ฮึ่ยยย ฉันไม่ได้กลัวอะไรนะ แต่กลัวอกหักจากบอสผู้เอาแต่ใจจากคุณน่ะ เข้าใจไหมกิ่งเพชรแอบบ่นคนตรงหน้าในใจ ก่อนจะพยักหน้าอย่างเสียไม่ได้ เพราะกลัวเขาฆ่าเธอหมกห้องนอนซะก่อน
“ดีมาก เอาล่ะ นอนซะ จุ๊บ” ร่างสูงพยักหน้าอย่างพอใจในคำตอบ ก่อนจะถือวิสาสะหอมแก้มเนียนใสนั้นครั้งนึง ทั้งที่ในใจอยากพุ่งตรงไปที่ปากอิ่มมากกว่า
“อุ๊ย คุณ” กิ่งเพชรหน้าแดงระเรื่อทันที เมื่อเขาหอมแก้มเธอ
“ฝึกไว้จะได้ชิน เพราะต่อไปนี้เราจะต้องแสดงละครแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นๆ อื้ม ว่าแต่แก้มเธอนุ่มดีนะ มิน่าตัวแสบถึงชอบหอมนัก ฮึฮึ อย่าทำหน้าบึ้งอย่างนั้นสิหนูน้อย จะหอมฉันคืนก็ได้นะ เอาไหม” ริคาร์โดยักคิ้วให้คนตรงหน้าอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะพูดออกมาหน้าตาเฉย
“บ้า ใครจะๆ ไปอยากหอมแก้มคุณ และฉันก็เสียเปรียบนี่นาที่คุณลวนลามฉันขนาดนี้” กิ่งเพชรบ่นออกมาทันทีที่ได้ยินว่าจะโดนเจ้านายหอมแก้มบ่อยๆ ก่อนจะหน้าแดงระเรื่อจนคนตัวโตกว่าร่ำๆ จะหอมแก้มเนียนใสนั้นอีกหลายๆครั้ง หากแต่กลัวเธอรู้ตัวซะก่อนว่าเขากำลังหากำไรจึงตีหน้าขรึมแล้วเอ่ยออกมา
“คิดไรมาก คิดซะว่าถือเป็นงานอย่างนึงก็แล้ว เอาล่ะดึกมากแล้วไปนอนเถอะ อ้อ เรื่องวันนี้เธอยังติดฉันอยู่นะที่ปล่อยให้ฉันกินข้าวคนเดียว ปกติเวลาอาหารเย็นของที่นี่คือ 6 โมงครึ่ง เธอต้องรอฉันเสมอ อย่าให้มีครั้งที่ 2 ไม่งั้นเธอถูกลงโทษแน่” ร่างสูงพูดจบก็เดินออกจากห้องทันที เพราะเมื่อคิดมาถึงเรื่องนี้แล้วเขาอดที่จะโมโหไม่ได้ ตอนที่นั่งทานอาหารคนเดียว ลูกชายสุดที่รักก็ช่างกระไรทำเหมือนลืมพ่อไปซะได้เมื่อมีคุณแม่คนใหม่ ฮึ่ม มันน่านัก
กิ่งเพชรเกาหัวอย่างงุนงง เธอผิดหรอเนี่ยก็เขาไม่ได้บอกไว้นี่นา เฮ้อ ถ้าเขาผู้หญิงเธอคิดว่าเขาคงเป็นผู้หญิงวัยทองแน่ๆ เพราะอารมณ์แปรปรวนซะเหลือเกิน
*********
วันจันทร์
“มอมมี่เรวๆ หนูจะพามอมมี่ไปอวดพวกที่มันเคยล้อหนู เชอะ” หนูน้อยลากแขนมอมมี่คนสวยไปยังห้องเรียนทันทีท่ามกลางสายตาเด็กน้อยวัยเดียวกันกับเจ้าลูกชาย (นอกสายเลือดสุดที่รัก)
“เฮ้ โอคอลแนลนี่นายพาพี่เลี้ยงมาเรียนด้วยหรอว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ เด็กน้อยซะไม่มี อย่างนี้ละหนาพวกไม่มีแม่ เลยติดพี่เลี้ยงแทน ใช่ไหมพวกเรา” เด็กนักเรียนอนุบาลอ้วนๆ คนนึงเดินเข้ามาหาเรื่องหนูน้อยร็อบบี้ของเธอทันทีที่เห็นหน้า ก่อนจะหันไปพยักเพยิดกับพรรคพวกอย่างสนุกสนาน เมื่อได้แกล้งลูกชายเธอ
มิน่า ร็อบบี้ของเธอเลยไม่อยากมาโรงเรียนเพราะเรื่องนี้สินะ กิ่งเพชรเข้าใจทันทีว่าทำไมหนูน้อยถึงไม่ชอบมาโรงเรียน เพราะเพื่อนล้อนี่เอง เธอกำลังจะสอนหนุ่มน้อยตรงหน้าอย่างผู้ใหญ่ หากหนูน้อยร็อบบี้ของเธอดูท่าจะใจร้อน (น่าจะตามกรรมพันธุ์) เพราะร่างเล็กกว่าของเจ้าตัวแสบผลักอกเพื่อนร่วมชั้นทันที
“เฮ้ นี่นายกำลังหาเรื่องฉันนะโอคอลแนล” เพื่อนร่วมชั้นของร็อบบี้ขยับเข้ามาหาหนูน้อยอย่างโมโหทันที เพราะทุกครั้งที่เขาแซวหนูน้อยร็อบบี้จะเดินหนีและไปอยู่เงียบๆ คนเดียวเสมอ ไม่คิดว่าจะกล้ามาต่อกรกับเขาได้
“หยุดก่อนจ๊ะเด็กๆ พี่ว่าค่อยๆ คุยกันดีๆ ก่อนนะจ๊ะ” กิ่งเพชรเห็นท่าทางของเด็กอีกคนที่หนูน้อยร็อบบี้เพิ่งผลักอกจนเซไป จึงรีบห้ามทันทีเพราะกลัวว่า จะมีเรื่องกันเกิดขึ้น หากแต่เธอต้องอ้าปากค้างเมื่อเด็กคนนั้นแทนที่จะฟังยังหันมาด่าเธออย่างเสียๆ หายๆ ไม่พอยังด่าว่าลูกชายสุดที่รักของเธออีก
“หยุดไปเลยนังขอทานเอเชีย และแกไอ้ลูกไม่มีแม่แกกล้าผลักฉันแกอย่าอยู่เลย โอ๊ย” ร่างอ้วนใหญ่ของโรมันล้มลงที่พื้นทันทีที่โดนหนูน้อยร็อบบี้ชกมาเต็มแรง หากแต่เขาไม่ยอมแพ้ลุกขึ้นมาสวนกลับอย่างรวดเร็วจนหนูน้อยร็อบบี้ล้มไปในอ้อมแขนของกิ่งเพชรที่อ้ารับ
“ฮะๆ ซุกกระโปรงผู้หญิงหรอไอ้ลูกหมาไม่มีแม่ อ๊ากกกกกกกกกก” หนูน้อยโรมันจอมอันธพาลต้องร้องเสียงดังอย่างเจ็บปวดทันทีเมื่อเจ้าหนูร็อบบี้จอมแสบเอาหัวพุ่งชนอย่างแรง ไม่พอยังจับแขนอันอวบๆ ของเขามากัดเต็มรักจนเลือดไหลออกมามากมาย
“ทีหลังอย่ามาว่าฉันอีก และอย่ามาดูถูกมอมมี่ฉันด้วย ไอ้โสโครก” หนูน้อยร็อบบี้ต่อว่าอันธพาลเสร็จก็ลุกขึ้นไปกอดมอมมี่ที่กำลังยืนอึ้งอยู่ทันที ไม่สนว่าตอนนี้คุณครูกำลังวิ่งมาทางพวกเขาหรือเปล่า
“ร็อบบี้ทำไมทำเขาแรงขนาดนั้นคะ ไม่เอานะไหนสัญญากับมอมมี่ว่าจะเป็นเด็กดีไงคะ” กิ่งเพชรสอบถามหนูน้อยเสียงเรียบ บ่งบอกว่าเธอไม่พอใจที่หนูน้อยทำเกินเหตุ แม้ฝ่ายนั้นจะหาเรื่องแต่หนูน้อยของเธอก็ไม่น่าทำรุนแรงขนาดนี้
“ก็เขาว่าหนู ว่ามอมมี่” หนูน้อยแก้ตัวทันที ก่อนจะทำเสียงอ่อยเมื่อมอมมี่ทำหน้าบูดบึ้งใส่เขา
“ทีหลังห้ามทำแบบนี้นะครับ ถ้าเด็กคนนั้นเป็นอะไรขึ้นมาจะว่ายังไง” กิ่งเพชรยังสอนลูกชายจอมซนไม่จบก็ต้องหันไปมองเสียงที่กรี๊ดกร๊าดทันที เมื่อคุณครูสาวสวยกรี๊ดลั่นออกมา หลังจากเห็นหนูน้อยที่โดนเจ้าลูกชายตัวแสบทำร้ายเลือดไหลไม่หยุด
“คุณ คุณเป็นพี่เลี้ยงของหนูน้อยโอคอลแนลใช่ไหม ทำไมไม่รู้จักห้ามเด็กคะ” คุณครูคนสวยต่อว่าเธอทันทีก่อนจะเรียกให้คนมาอุ้มหนูน้อยที่บาดเจ็บพาไปส่งโรงพยาบาล
“เอ่อ ขอโทษค่ะ ฉันตกใจ” กิ่งเพชรไม่รู้จะแก้ตัวยังไง เพราะเธอเพิ่งเคยเห็นฤทธิ์ของเด็กทั้งสองเป็นครั้งแรก ไม่รวมที่เจ้าตัวแสบของเธอแกล้งคนอื่นแบบเบาๆ ในวันแรกที่เธอก้าวเข้าบ้านโอ คอลแนล
“คุณโทรตามมิสเตอร์โอคอลแนลมาที่โรงเรียนเลยนะ ฉันรู้ว่าพ่อของเด็กคนนี้รวย แต่พ่อของหนูน้อย ริชาร์ด โรมันก็มีอิทธิพลไม่ต่างกัน ให้ผู้ปกครองเขาคุยกันละกัน” คุณครูจอมดุสะบัดหน้าหนีไปทันที ก่อนจะไม่วายหันมาต่อว่าลูกชายจอมแสบของเธอ
“โอคอลแนล ครั้งนี้เธอทำผิดนะ เธอทำร้ายเพื่อนจนเลือดออกและได้เข้าโรงพยาบาล มันร้ายแรงมาก ครูไม่คิดว่าเด็กเกเรที่ไม่ยอมมาโรงเรียนอย่างเธอจะเป็นได้ขนาดนี้ ไม่คิดว่า....” คุณครูตั้งท่าจะดุหนูน้อยร็อบบี้อีกยาวหากแต่เสียงของกิ่งเพชรที่เอ่ยแทรกทำให้สายตาดุๆ ของเธอต้องหันไปมองพี่เลี้ยงด้วยสายตาตื่นตะลึง
“คุณเป็นครูได้ยังไง หากไม่รู้จักสืบสวนเรื่องราวก่อนให้ดี คุณรู้ได้ยังไงว่าลูกฉันทำผิด ถึงแม้ว่าร็อบบี้จะทำร้ายเพื่อนร่วมชั้นจนเลือดตกยางอกและได้เข้าโรงพยาบาลจริง แต่คุณก็ควรจะถามก่อนว่าเรื่องมันเป็นมายังไง และฉันก็คิดว่ามิสเตอร์โอ คอลแนลคงไม่จำเป็นต้องส่งลูกมาเรียนกับครูใจแคบพันธุ์นี้หรอกนะคะ” กิ่งเพชรต่อว่าอีกฝ่ายทันทีที่รายนั้นตำหนิลูกชายจอมแสบจนหนูน้อยน้ำตาปริ่ม โดยที่ไม่สืบสาวหาความให้ดี เธอนั่งลงกอดหนูน้อยเพื่อปลอบใจ ก่อนจะกดโทรศัพท์โทรหาคุณพ่อของหนูน้อย เธอเชื่อว่าเขาน่าจะฟังลูกมากกว่าคนอื่น
“นี่คุณ คุณกล้าต่อว่าฉันขนาดนี้เลยหรอ และอย่ามาพูดเลยว่าเป็นแม่ของเด็กคนนี้ ตั้งแต่ที่เด็กคนนี้เข้าเรียนเขาก็ไม่มีแม่มาตลอด และ..”โซเฟีย มัวร์ยังคงเถียงและตำหนิผู้หญิงที่อ้างตัวว่าเป็นแม่ของหนูน้อยร็อบบี้ไม่หยุด เพราะเธอหน้าชามากกับการที่โดนต่อว่ากลับมาเช่นนั้น
“หยุดนะ นี่หรอคนเป็นครู คุณกล้าตอกย้ำลูกชายฉันแบบนี้ต่อหน้าเขาหรอ นี่สินะทำไมลูกชายฉันถึงไม่อยากมาเรียนที่นี่ แค่เพื่อนร่วมชั้นก็มากเกินพอแล้ว แต่นี่ครูซึ่งถือว่ามีวุฒิภาวะมากกว่าเด็กอนุบาลกลับพูดไม่คิดและไม่ใช้สมองกลั่นกรองมันเลยก่อนจะเอ่ยอะไรออกมา” กิ่งเพชรต่อว่าอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงนิ่มๆ แต่เจ็บลึกทันที ก่อนจะอุ้มหนูน้อยตรงไปยังศาลาเอนกประสงค์เพื่อรอริคาร์โดก่อนที่เธอจะอดใจไม่ไหว พูดและกระทำอย่างอื่นที่รุนแรงมากกว่านี้ออกไป เธอเพิ่งเข้าใจคำว่าจงอางหวงไข่ก็วันนี้เอง เธอโกรธคุณครูคนนั้นมาก จนอยากทำร้ายร่างกายที่มาทำร้ายให้ลูกชายเธอต้องเสียใจ ลำพังเด็กน้อยซนๆ คนนั้นยังไม่เท่าไหร่เพราะพวกเขาเป็นวัยเดียวกัน แต่นี่เป็นถึงคุณครูไม่น่าเลยจริงๆ.....
******************
“มอมมี่ มอมมี่มาแล้ว ฮือๆๆๆๆ” ร่างเล็กๆ ป้อมๆ วิ่งเข้ามากอดกิ่งเพชรทันทีที่เห็นเธอเดินเข้าไปในห้องนอน กิ่งเพชรขมวดคิ้วมุ่นอย่างสงสัย หนูน้อยตัวแสบที่เธอรู้จักหายไปไหน ทำไมกลายร่างเป็นหนูน้อยขี้แยได้
“เป็นไรครับคนเก่งของมอมมี่ ร้องไห้ทำไมเอ่ย”
“ฮึกๆ หนูกลัว กลัวว่ามอมมี่จะหายไปอีก ฮือ อย่าทิ้งหนูไปนะ หนูอยากมีมอมมี่” หนูน้อยสะอื้นฮักอย่างหวาดกลัว เขาอยากมีแม่มาตลอด หลายครั้งที่ถามบิดาว่ามอมมี่เขาอยู่ไหน แต่สิ่งที่ได้กลับมามีแค่คำตอบเดิมๆ คือมอมมี่ไปทำงาน อีกไม่นานก็กลับ
“โอ๋ โอ๋ ไม่มีวันนั้นแน่นอนครับ”
“จิงนะ มอมมี่ไม่หลอกหนูนะ” หนูน้อยหันมาสบตามอมมี่ด้วยดวงตาที่ฉ่ำชื้นไปด้วยน้ำตา ก่อนจะฉีกยิ้มออกมาอย่างอ้อนๆ เมื่อมอมมี่พยักหน้ายืนยัน เย้ ในที่สุดเขาก็มีมอมมี่
“เอาล่ะเด็กดีวันนี้วันเสาร์ เรามาเรียนพิเศษกันดีกว่า แล้ววันจันทร์ต้องไปโรงเรียนด้วยนะครับ เดี๋ยวมอมมี่จะไปส่งแล้วไปรับในตอนเย็น ดีไหมครับ” กิ่งเพชรตะล่อมหนูน้อยอีกเรื่องทันทีที่ตัวแสบของเธอเริ่มเชื่อฟัง
“ทำไมหนูต้องไปด้วย มอมมี่สอนหนูไม่ได้หรอ” หนูน้อยร็อบบี้ยังคงต่อรองเพราะอยากอยู่กับมอมมี่นานๆ
“ไม่ได้ครับ เด็กดีต้องไปโรงเรียน ส่วนมอมมี่จะไปรับ ไปส่งและสอนหนูในตอนเย็นทุกวัน และเสาร์อาทิตย์ดีไหมครับคนเก่ง” กิ่งเพชรหันมาตอบหนูน้อยอย่างยิ้มๆ ก่อนที่คนตัวเล็กจะหน้าบึ้งเมื่อโดนขัดใจ ปากเล็กๆกำลังจะเอ่ยปฏิเสธหากแต่พอคิดไปคิดมา หากเขาดื้อมอมมี่อาจจะไม่รักก็ได้ หนูน้อยจึงผละจากอ้อมกอดของมอมมี่แล้ววิ่งตื๋อไปอีกห้องทันทีอย่างมีจุดประสงค์
“อ้าว ร็อบบี้ ร็อบบี้” กิ่งเพชรมองตามร่างเล็กๆนั้นอย่างตกใจ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเมื่อดูท่างานนี้จะไม่ง่ายซะแล้ว หนูน้อยเป็นอะไรนะถึงกลัวโรงเรียนขนาดนี้ เรื่องนี้เธอต้องไปปรึกษาพ่อของเจ้าหนูจอมซนซะดีไหม หญิงสาวคิดก่อนจะนั่งรอหนูน้อยกลับมาบนเตียงเล็กๆ ท่ามกลางขนาดห้องที่ใหญ่มหึมา
************************
“แดดดี๊ แดดดี๊” เสียงใสๆของลูกรักที่ดังขึ้นทำให้ร่างสูงที่กำลังเคร่งเครียดกับการอ่านรายงานโครงการฯ เงยหน้าขึ้นไปมอง ก่อนจะยิ้มรับลูกน้อยที่รีบปีนขึ้นมานั่งตักเขาอย่างอ้อนๆ พร้อมหอมแก้มเขาซ้ายขวา ไม่พอยังลงทุนจุ๊บปากเขาอีกแน่ะ ปกติเขาก็เห็นว่าลูกเขาทำมันน่ารักดี แต่พอคิดว่าเมื่อตอนสายเจ้าตัวดีจูบใครมาก่อนมันทำให้เขาใจเต้นแรง เพราะนั่นเท่ากับว่าเขาจูบกับมอมมี่ของหนูน้อยทางอ้อมผ่านทางปากเล็กๆ ของลูกชาย
“ว่าไงครับจอมซนของแดดดี๊ อ้อนขนาดนี้ต้องการอะไรเอ่ย”
ร่างเล็กป้อมปากยื่นทันทีกับวาจาที่รู้ทันของบิดา ก่อนจะตอบออกมาอย่างฉอเลาะ
“หนูเปล่าซะหน่อย หนูรักแดดดี๊ รักมอมมี่ด้วย”
“ว้า เพิ่งเจอมอมมี่ไม่ทันไร รักมอมมี่เท่ากับแดดดี๊แล้วหรอครับ” ริคาร์โดแกล้งล้อเจ้าตัวดีอย่างงอนๆ ก่อนจะหัวเราะออกมาทันทีที่เจ้าลูกชายเอ่ยออกมาเสียงอ่อยๆ
“ก็มอมมี่ตักนุ้มนุ่ม และอกก็นุ่มนิ่ม แต่แดดดี๊อ่าแข็ง แต่หนูก็ร้ากเท่ากันนะ ร้ากทั้งแดดดี๊และมอมมี่เลย”
เออแฮะ ชักอยากจะลองสัมผัสดูแล้วล่ะสิว่าตักและอกของมอมมี่นุ่มจริงหรือเปล่า แต่ริคาร์โดได้แต่คิดในใจเพราะเขากลับตอบเจ้าลูกชายไปอีกอย่าง เพราะไม่อยากให้เจ้าหนูน้อยงอแงเพราะหวงมอมมี่
“ครับ ครับ แดดดี๊ยอมให้หนูรักมอมมี่อีกคนก็ได้ เอาล่ะ อยากได้อะไรครับคนเก่ง”
“หนูอยากให้มอมมี่ไปโรงเรียนกับหนูอ่ะ นะ นะ นะแดดดี๊...จนกว่าหนูจาปิดเทอม นะๆๆๆๆ” หนูน้อยขอคนเป็นพ่อทันทีที่มีโอกาส ก่อนจะออดอ้อนอย่างน่ารัก พร้อมๆ กับทำท่านับนิ้วเลียนแบบผู้ใหญ่ได้อย่างน่าชัง
“เอ เรื่องนี้เดี๋ยวแดดดี๊ถามกับทางโรงเรียนให้ก่อนนะ และต้องถามมอมมี่ก่อนด้วยว่าต้องการไปโรงเรียนกับตัวแสบหรือเปล่า” ริคาร์โดกึ่งรับกึ่งปฏิเสธอย่างต้องการให้ลูกชายยอมรับเงื่อนไข และเจ้าลูกน้อยก็โพล่งเสนอเงื่อนไขเขาทันที
“งั้นหนูจะไปโรงเรียนไม่ขาด และ และ จะตั้งใจเรียน ขอแค่เทอมนี้มอมมี่ไปเรียนกะหนู นะๆๆๆ แดดดี๊สุดหล่อ นะๆๆๆ” หนูน้อยอยมรับเงื่อนไขที่บิดาเคยบอกมาตั้งนานแต่ก็ไม่ยอมทำตามซะที ก่อนจะออดอ้อนบิดาอย่างประจบประแจง
“เฮ้อ แสบจริงๆ ครับๆ แดดดี๊อนุญาต แต่หนูต้องไปคุยกับมอมมี่เองนะว่ารายนั้นยอมไปหรือเปล่า” ร่างสูงของคนเป็นพ่อเอ่ยตอบรับไม่ทันไรหนูน้อยก็กระโดดจุ๊บที่แก้มและปากอีกหลายๆครั้งทันที ก่อนจะวิ่งตื๋อกลับห้องซึ่งคาดว่าน่าจะมีมอมมี่คนโปรดอยู่เป็นแน่
“เฮ้อ แดดดี๊ชักจะน้อยใจแล้วนะตัวแสบ” ริคาร์ยังมิวายบ่นลูกชายจอมซนออกมาเบาๆ เมื่อรายนั้นวิ่งหนีออกไปทันทีที่ได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว และเขาคาดว่ามอมมี่คนโปรดก็คงจะปฏิเสธลูกอ้อนของลูกเขาไม่ได้เป็นแน่ มีลูกที่เจ้าเล่ห์ร้ายกาจและออดอ้อนเป็นเลิศนี่มันน่ากลัวจริงๆ หวังว่าโตขึ้นลูกเขาคงไม่หักอกสาวๆ หรือหว่านเสน่ห์จนผู้หญิงน้ำตาร่วงหรอกนะ แม้ว่าตระกูลเขาจะมีข่าวฉาวเรื่องผู้หญิงบ้าง แต่ก็ยังไม่มีใครที่เป็นข่าวทำร้ายผู้หญิงจนฆ่าตัวตายอย่างเพื่อนเขา จนมันต้องหนีไปอยู่เมืองไทยเพราะเบื่อข่าวคราว และสุดท้ายเมื่อนักข่าวไม่รู้ความจริงก็ประเคนข่าวว่าเพื่อนเขาเป็นเกย์ซะอีกแน่ะ เฮ้อ ไม่รู้งานนี้เขาควรสงสารหรือสมเพชมันดี
******************
“มอมมี่!! แดดดี๊ให้หนูมาถามว่ามอมมี่จะยอมไปโรงเรียนกับหนูไหม” ท่าทางของหนูน้อยที่ถามออกมาพร้อมกับอาการหอบแฮ่กจากการวิ่งกลับไปกลับมาหลายๆรอบ ทำให้มอมมี่คนสวยอดที่ยิ้มออกมาไม่ได้
“มอมมี่จะปฏิเสธหนูได้ยังไงละครับ ไปก็ไปแต่ว่าหนูต้องตั้งใจเรียนเข้าใจไหมครับ ห้ามงอแง ห้ามดื้อ ห้ามซน และหันมาเล่นแต่กับมอมมี่เด็ดขาด” กิ่งเพชรกำชับหนูน้อยอีกครั้ง
“คับ คับ เย้ เย้ หนูรักมอมมี่ที่สุดเลย จุ๊บๆ”ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูเมื่อหน้ากลมอวบนั้นพยักหน้ารับคำอย่างขันแข็ง
“เอาล่ะเด็กดี ตอนนี้ก็เย็นแล้ว เราไปทานอาหารเย็นกันนะครับ”
“มอมมี่จะทำให้หนูกินอีกเป่า” หนูน้อยกอดขามอมมี่แล้วส่งสายตาออดอ้อนให้ทันที ก่อนที่เขาจะหน้ามุ่ยเมื่อมอมมี่ของเขาส่ายหัวเป็นคำตอบ ว้าวัยรุ่นเซ็งเลย
“มอมมี่ไม่มีเวลาทำครับ เอาไว้วันหลังถ้ามอมมี่มีเวลาจะทำอาหารให้หนูทานทุกวันเลยโอเคไหมครับ”
“เย้ๆๆ” หนูน้อยร้องออกมาอย่างดีใจ ก่อนจะหัวเราะเอิ้กอากเมื่อมอมมี่ที่รัก อุ้มเขามาหอมซ้ายขวาแรงๆ
“เอาล่ะคนเก่ง ไปทานข้าวกัน” กิ่งเพชรอุ้มร่างหนักอึ้งของหนูน้อยจอมซนอย่างไม่รู้สึกหนัก ตรงไปยังห้องรับประทานอาหารทันที ก่อนจะรับประทานอาหารกันสองคนโดยที่เธอไม่รู้ว่าปกติแล้วเวลาอาหารนั้นคือ 16 โมงครึ่งและตอนนี้เธอกำลังทำผิดอย่างใหญ่หลวงที่ทานอาหารก่อนคุณพ่อสุดหล่อของหนูน้อย หรือพูดให้ถูกทั้งเธอและหนูน้อยได้ทิ้งให้แดดดี๊ทานข้าวเย็นคนเดียว!!!
***************
“หลับซะนะคะคนเก่งของมอมมี่” กิ่งเพชรโน้มใบหน้าไปจูบหน้าผากเล็กๆ ของหนูน้อยอย่างรักใคร ไม่น่าเชื่อแค่วันเดียวเธอก็รักหนูน้อยคนนี้ได้อย่างง่ายดาย ทั้งๆ ที่ไม่ได้เป็นอะไรกันมาก่อน เธอห่มผ้าให้หนูน้อยอย่างเบามือก่อนจะเดินออกจากห้องไปยังห้องนอนของเธอ
“กล้ามากขึ้นทุกวันนะ มอมมี่” ริคาร์โดเอ่ยขึ้นเบาๆ พร้อมกับเปิดไฟห้องนอนของหญิงสาวจนสว่างพรึบ ในขณะที่เจ้าของห้องได้แต่งุนงงว่าเขาหมายถึงอะไร แต่ความสงสัยของเธอเป็นอันต้องหยุดลงทันทีที่รู้สึกได้ว่าตอนนี้เขาอยู่ในห้องนอนของเธอ!!
“อะไรคะ ดิฉันไม่เข้าใจ” กิ่งเพชรพยายามถอยกลับไปที่ประตู เรื่องอื่นค่อยว่า ตอนนี้ขอออกไปคุยนอกห้องน่าจะดีกว่า
“อุ๊ย” กิ่งเพชรร้องอุทานออกมาอย่างตกใจ เมื่อมือแข็งๆ ของเจ้านายดึงเธอกลับเข้าห้องไปอย่างแรง จนหลังเธอชนกับแผงอกแข็งๆ ของเขา
“คุยกันในนี้ ฉันไม่อยากให้คนใช้มาเห็น แล้วไปเม้าส์กันจนลูกชายฉันวิ่งมาถาม” เสียงทุ้มเอ่ยออกมาอย่างซีเรียส แม้ใบหน้าจะแอบยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เพราะตอนนี้ร่างบางในอ้อมแขนยืนตัวแข็งทื่อ จนไม่รู้ตัวว่าเขาแอบสูดกลิ่นหอมของกายสาวอย่างหลงใหล ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยมือที่โอบเธอไว้ เมื่อกลัวว่าไก่จะตื่นซะก่อน พลางคิดในใจว่า เมื่อไหร่กันที่เขาชอบกินเด็ก เฮ้อ
กิ่งเพชรใจเต้นแรงกับอ้อมแขนของเขาที่กระชับแน่นป้องกันไม่ให้เธอหนี เธออยากถองศอกใส่เขานักแต่ตอนนี้ฐานะของเธอคือ ลูกจ้าง เขาดังนั้นมันคงจะไม่ดีแน่หากเธอทำร้ายร่างกายนายจ้างแบบนั้น เธอยืนกลั้นหายใจอยู่นานก่อนที่เขาจะค่อยๆ คลายอ้อมแขนออก เมื่อเป็นอิสระ เธอจึงถอยไปยืนห่างๆ เขาทันที
“ว่าไงคะ”
“อีก 2 อาทิตย์จะถึงวันเกิดครบ 5 ขวบของร็อบบี้ ฉันจะจัดงานเลี้ยงที่นี่ และเป็นการเปิดตัวมอมมี่ของหนูน้อยด้วย ดังนั้นระหว่างนี้ฉันอยากให้เธอทำความคุ้นเคยกับการแสดงตัวเป็นเมียฉัน เพราะพรุ่งนี้ฉันจะประกาศว่าเธอเป็นนายหญิงของที่นี่ จะไม่มีใครรู้ยกเว้น เธอ ฉันและโรซาน่าว่าเธอเป็นใครมาจากไหน” เสียงทุ้มบอกในสิ่งที่ต้องการคุยออกไปทันที ก่อนจะรอฟังคำตอบจากคนตัวเล็ก
“เอ่อ ฉัน ยังไม่พร้อม คือว่า ไม่ต้องประกาศก็ได้มั้งคะ ฉัน เอ่อ ฉัน” กิ่งเพชรตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อร่างสูงพูดออกมาแบบนั้น เขาเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ จะให้เธอเป็นนายหญิงปลอมๆ อีก เขาไม่รู้หรือไงนะ แค่ที่ผ่านมาเขาก็สร้างความหวาดหวั่นให้เธอมากมายแค่ไหนแล้ว และนี่ยังคิดจะมาทำให้เธอเผลอใจไปกับเขาอีก
“ไม่มีแต่ ฉันไม่ชอบให้คนขัดใจ เข้าใจไหม” ริคาร์โดหน้าเข้มทันทีที่ได้ยินคำพูดอีกฝ่าย ก่อนจะสั่งออกมาเสียงเฉียบขาด
อีตาบ้า มันใช่เรื่องไหมละ อยู่ดีๆ ก็ถูกคนอื่นยกย่องว่าเป็นเมียเศรษฐีน่ะ ฮึ่ยยย ฉันไม่ได้กลัวอะไรนะ แต่กลัวอกหักจากบอสผู้เอาแต่ใจจากคุณน่ะ เข้าใจไหมกิ่งเพชรแอบบ่นคนตรงหน้าในใจ ก่อนจะพยักหน้าอย่างเสียไม่ได้ เพราะกลัวเขาฆ่าเธอหมกห้องนอนซะก่อน
“ดีมาก เอาล่ะ นอนซะ จุ๊บ” ร่างสูงพยักหน้าอย่างพอใจในคำตอบ ก่อนจะถือวิสาสะหอมแก้มเนียนใสนั้นครั้งนึง ทั้งที่ในใจอยากพุ่งตรงไปที่ปากอิ่มมากกว่า
“อุ๊ย คุณ” กิ่งเพชรหน้าแดงระเรื่อทันที เมื่อเขาหอมแก้มเธอ
“ฝึกไว้จะได้ชิน เพราะต่อไปนี้เราจะต้องแสดงละครแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นๆ อื้ม ว่าแต่แก้มเธอนุ่มดีนะ มิน่าตัวแสบถึงชอบหอมนัก ฮึฮึ อย่าทำหน้าบึ้งอย่างนั้นสิหนูน้อย จะหอมฉันคืนก็ได้นะ เอาไหม” ริคาร์โดยักคิ้วให้คนตรงหน้าอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะพูดออกมาหน้าตาเฉย
“บ้า ใครจะๆ ไปอยากหอมแก้มคุณ และฉันก็เสียเปรียบนี่นาที่คุณลวนลามฉันขนาดนี้” กิ่งเพชรบ่นออกมาทันทีที่ได้ยินว่าจะโดนเจ้านายหอมแก้มบ่อยๆ ก่อนจะหน้าแดงระเรื่อจนคนตัวโตกว่าร่ำๆ จะหอมแก้มเนียนใสนั้นอีกหลายๆครั้ง หากแต่กลัวเธอรู้ตัวซะก่อนว่าเขากำลังหากำไรจึงตีหน้าขรึมแล้วเอ่ยออกมา
“คิดไรมาก คิดซะว่าถือเป็นงานอย่างนึงก็แล้ว เอาล่ะดึกมากแล้วไปนอนเถอะ อ้อ เรื่องวันนี้เธอยังติดฉันอยู่นะที่ปล่อยให้ฉันกินข้าวคนเดียว ปกติเวลาอาหารเย็นของที่นี่คือ 6 โมงครึ่ง เธอต้องรอฉันเสมอ อย่าให้มีครั้งที่ 2 ไม่งั้นเธอถูกลงโทษแน่” ร่างสูงพูดจบก็เดินออกจากห้องทันที เพราะเมื่อคิดมาถึงเรื่องนี้แล้วเขาอดที่จะโมโหไม่ได้ ตอนที่นั่งทานอาหารคนเดียว ลูกชายสุดที่รักก็ช่างกระไรทำเหมือนลืมพ่อไปซะได้เมื่อมีคุณแม่คนใหม่ ฮึ่ม มันน่านัก
กิ่งเพชรเกาหัวอย่างงุนงง เธอผิดหรอเนี่ยก็เขาไม่ได้บอกไว้นี่นา เฮ้อ ถ้าเขาผู้หญิงเธอคิดว่าเขาคงเป็นผู้หญิงวัยทองแน่ๆ เพราะอารมณ์แปรปรวนซะเหลือเกิน
*********
วันจันทร์
“มอมมี่เรวๆ หนูจะพามอมมี่ไปอวดพวกที่มันเคยล้อหนู เชอะ” หนูน้อยลากแขนมอมมี่คนสวยไปยังห้องเรียนทันทีท่ามกลางสายตาเด็กน้อยวัยเดียวกันกับเจ้าลูกชาย (นอกสายเลือดสุดที่รัก)
“เฮ้ โอคอลแนลนี่นายพาพี่เลี้ยงมาเรียนด้วยหรอว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ เด็กน้อยซะไม่มี อย่างนี้ละหนาพวกไม่มีแม่ เลยติดพี่เลี้ยงแทน ใช่ไหมพวกเรา” เด็กนักเรียนอนุบาลอ้วนๆ คนนึงเดินเข้ามาหาเรื่องหนูน้อยร็อบบี้ของเธอทันทีที่เห็นหน้า ก่อนจะหันไปพยักเพยิดกับพรรคพวกอย่างสนุกสนาน เมื่อได้แกล้งลูกชายเธอ
มิน่า ร็อบบี้ของเธอเลยไม่อยากมาโรงเรียนเพราะเรื่องนี้สินะ กิ่งเพชรเข้าใจทันทีว่าทำไมหนูน้อยถึงไม่ชอบมาโรงเรียน เพราะเพื่อนล้อนี่เอง เธอกำลังจะสอนหนุ่มน้อยตรงหน้าอย่างผู้ใหญ่ หากหนูน้อยร็อบบี้ของเธอดูท่าจะใจร้อน (น่าจะตามกรรมพันธุ์) เพราะร่างเล็กกว่าของเจ้าตัวแสบผลักอกเพื่อนร่วมชั้นทันที
“เฮ้ นี่นายกำลังหาเรื่องฉันนะโอคอลแนล” เพื่อนร่วมชั้นของร็อบบี้ขยับเข้ามาหาหนูน้อยอย่างโมโหทันที เพราะทุกครั้งที่เขาแซวหนูน้อยร็อบบี้จะเดินหนีและไปอยู่เงียบๆ คนเดียวเสมอ ไม่คิดว่าจะกล้ามาต่อกรกับเขาได้
“หยุดก่อนจ๊ะเด็กๆ พี่ว่าค่อยๆ คุยกันดีๆ ก่อนนะจ๊ะ” กิ่งเพชรเห็นท่าทางของเด็กอีกคนที่หนูน้อยร็อบบี้เพิ่งผลักอกจนเซไป จึงรีบห้ามทันทีเพราะกลัวว่า จะมีเรื่องกันเกิดขึ้น หากแต่เธอต้องอ้าปากค้างเมื่อเด็กคนนั้นแทนที่จะฟังยังหันมาด่าเธออย่างเสียๆ หายๆ ไม่พอยังด่าว่าลูกชายสุดที่รักของเธออีก
“หยุดไปเลยนังขอทานเอเชีย และแกไอ้ลูกไม่มีแม่แกกล้าผลักฉันแกอย่าอยู่เลย โอ๊ย” ร่างอ้วนใหญ่ของโรมันล้มลงที่พื้นทันทีที่โดนหนูน้อยร็อบบี้ชกมาเต็มแรง หากแต่เขาไม่ยอมแพ้ลุกขึ้นมาสวนกลับอย่างรวดเร็วจนหนูน้อยร็อบบี้ล้มไปในอ้อมแขนของกิ่งเพชรที่อ้ารับ
“ฮะๆ ซุกกระโปรงผู้หญิงหรอไอ้ลูกหมาไม่มีแม่ อ๊ากกกกกกกกกก” หนูน้อยโรมันจอมอันธพาลต้องร้องเสียงดังอย่างเจ็บปวดทันทีเมื่อเจ้าหนูร็อบบี้จอมแสบเอาหัวพุ่งชนอย่างแรง ไม่พอยังจับแขนอันอวบๆ ของเขามากัดเต็มรักจนเลือดไหลออกมามากมาย
“ทีหลังอย่ามาว่าฉันอีก และอย่ามาดูถูกมอมมี่ฉันด้วย ไอ้โสโครก” หนูน้อยร็อบบี้ต่อว่าอันธพาลเสร็จก็ลุกขึ้นไปกอดมอมมี่ที่กำลังยืนอึ้งอยู่ทันที ไม่สนว่าตอนนี้คุณครูกำลังวิ่งมาทางพวกเขาหรือเปล่า
“ร็อบบี้ทำไมทำเขาแรงขนาดนั้นคะ ไม่เอานะไหนสัญญากับมอมมี่ว่าจะเป็นเด็กดีไงคะ” กิ่งเพชรสอบถามหนูน้อยเสียงเรียบ บ่งบอกว่าเธอไม่พอใจที่หนูน้อยทำเกินเหตุ แม้ฝ่ายนั้นจะหาเรื่องแต่หนูน้อยของเธอก็ไม่น่าทำรุนแรงขนาดนี้
“ก็เขาว่าหนู ว่ามอมมี่” หนูน้อยแก้ตัวทันที ก่อนจะทำเสียงอ่อยเมื่อมอมมี่ทำหน้าบูดบึ้งใส่เขา
“ทีหลังห้ามทำแบบนี้นะครับ ถ้าเด็กคนนั้นเป็นอะไรขึ้นมาจะว่ายังไง” กิ่งเพชรยังสอนลูกชายจอมซนไม่จบก็ต้องหันไปมองเสียงที่กรี๊ดกร๊าดทันที เมื่อคุณครูสาวสวยกรี๊ดลั่นออกมา หลังจากเห็นหนูน้อยที่โดนเจ้าลูกชายตัวแสบทำร้ายเลือดไหลไม่หยุด
“คุณ คุณเป็นพี่เลี้ยงของหนูน้อยโอคอลแนลใช่ไหม ทำไมไม่รู้จักห้ามเด็กคะ” คุณครูคนสวยต่อว่าเธอทันทีก่อนจะเรียกให้คนมาอุ้มหนูน้อยที่บาดเจ็บพาไปส่งโรงพยาบาล
“เอ่อ ขอโทษค่ะ ฉันตกใจ” กิ่งเพชรไม่รู้จะแก้ตัวยังไง เพราะเธอเพิ่งเคยเห็นฤทธิ์ของเด็กทั้งสองเป็นครั้งแรก ไม่รวมที่เจ้าตัวแสบของเธอแกล้งคนอื่นแบบเบาๆ ในวันแรกที่เธอก้าวเข้าบ้านโอ คอลแนล
“คุณโทรตามมิสเตอร์โอคอลแนลมาที่โรงเรียนเลยนะ ฉันรู้ว่าพ่อของเด็กคนนี้รวย แต่พ่อของหนูน้อย ริชาร์ด โรมันก็มีอิทธิพลไม่ต่างกัน ให้ผู้ปกครองเขาคุยกันละกัน” คุณครูจอมดุสะบัดหน้าหนีไปทันที ก่อนจะไม่วายหันมาต่อว่าลูกชายจอมแสบของเธอ
“โอคอลแนล ครั้งนี้เธอทำผิดนะ เธอทำร้ายเพื่อนจนเลือดออกและได้เข้าโรงพยาบาล มันร้ายแรงมาก ครูไม่คิดว่าเด็กเกเรที่ไม่ยอมมาโรงเรียนอย่างเธอจะเป็นได้ขนาดนี้ ไม่คิดว่า....” คุณครูตั้งท่าจะดุหนูน้อยร็อบบี้อีกยาวหากแต่เสียงของกิ่งเพชรที่เอ่ยแทรกทำให้สายตาดุๆ ของเธอต้องหันไปมองพี่เลี้ยงด้วยสายตาตื่นตะลึง
“คุณเป็นครูได้ยังไง หากไม่รู้จักสืบสวนเรื่องราวก่อนให้ดี คุณรู้ได้ยังไงว่าลูกฉันทำผิด ถึงแม้ว่าร็อบบี้จะทำร้ายเพื่อนร่วมชั้นจนเลือดตกยางอกและได้เข้าโรงพยาบาลจริง แต่คุณก็ควรจะถามก่อนว่าเรื่องมันเป็นมายังไง และฉันก็คิดว่ามิสเตอร์โอ คอลแนลคงไม่จำเป็นต้องส่งลูกมาเรียนกับครูใจแคบพันธุ์นี้หรอกนะคะ” กิ่งเพชรต่อว่าอีกฝ่ายทันทีที่รายนั้นตำหนิลูกชายจอมแสบจนหนูน้อยน้ำตาปริ่ม โดยที่ไม่สืบสาวหาความให้ดี เธอนั่งลงกอดหนูน้อยเพื่อปลอบใจ ก่อนจะกดโทรศัพท์โทรหาคุณพ่อของหนูน้อย เธอเชื่อว่าเขาน่าจะฟังลูกมากกว่าคนอื่น
“นี่คุณ คุณกล้าต่อว่าฉันขนาดนี้เลยหรอ และอย่ามาพูดเลยว่าเป็นแม่ของเด็กคนนี้ ตั้งแต่ที่เด็กคนนี้เข้าเรียนเขาก็ไม่มีแม่มาตลอด และ..”โซเฟีย มัวร์ยังคงเถียงและตำหนิผู้หญิงที่อ้างตัวว่าเป็นแม่ของหนูน้อยร็อบบี้ไม่หยุด เพราะเธอหน้าชามากกับการที่โดนต่อว่ากลับมาเช่นนั้น
“หยุดนะ นี่หรอคนเป็นครู คุณกล้าตอกย้ำลูกชายฉันแบบนี้ต่อหน้าเขาหรอ นี่สินะทำไมลูกชายฉันถึงไม่อยากมาเรียนที่นี่ แค่เพื่อนร่วมชั้นก็มากเกินพอแล้ว แต่นี่ครูซึ่งถือว่ามีวุฒิภาวะมากกว่าเด็กอนุบาลกลับพูดไม่คิดและไม่ใช้สมองกลั่นกรองมันเลยก่อนจะเอ่ยอะไรออกมา” กิ่งเพชรต่อว่าอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงนิ่มๆ แต่เจ็บลึกทันที ก่อนจะอุ้มหนูน้อยตรงไปยังศาลาเอนกประสงค์เพื่อรอริคาร์โดก่อนที่เธอจะอดใจไม่ไหว พูดและกระทำอย่างอื่นที่รุนแรงมากกว่านี้ออกไป เธอเพิ่งเข้าใจคำว่าจงอางหวงไข่ก็วันนี้เอง เธอโกรธคุณครูคนนั้นมาก จนอยากทำร้ายร่างกายที่มาทำร้ายให้ลูกชายเธอต้องเสียใจ ลำพังเด็กน้อยซนๆ คนนั้นยังไม่เท่าไหร่เพราะพวกเขาเป็นวัยเดียวกัน แต่นี่เป็นถึงคุณครูไม่น่าเลยจริงๆ.....
******************
กาญจน์เกล้า เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 เม.ย. 2555, 19:20:59 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 30 เม.ย. 2555, 19:20:59 น.
จำนวนการเข้าชม : 8528
| << บทที่ 2 คุณแม่จำเป็น |
icewinter 30 เม.ย. 2555, 23:44:17 น.
มอมมี่อย่ายอมแพ้
มอมมี่อย่ายอมแพ้
Zephyr 2 พ.ค. 2555, 18:55:05 น.
สัญชาตญาณเริ่มมาแล้ว มอมมี่ แด๊ดดี้ไปโรงเรียนด่วนเลย
สัญชาตญาณเริ่มมาแล้ว มอมมี่ แด๊ดดี้ไปโรงเรียนด่วนเลย
SaiParn 12 มิ.ย. 2555, 20:03:21 น.
อยากอ่านต่อจังเลย แด๊ดดี๊จะเอางัยต่อน๊า
อยากอ่านต่อจังเลย แด๊ดดี๊จะเอางัยต่อน๊า
neena 25 มิ.ย. 2556, 10:00:08 น.
รอมานานเเล้วนะค้าาา เฮ้อออ เข้ามาดูทุกวันเลย ว่าอัพรึยัง
รอมานานเเล้วนะค้าาา เฮ้อออ เข้ามาดูทุกวันเลย ว่าอัพรึยัง