Key of Devil ฝ่าปราการ รักนายปีศาจ (season1)
คีย์หนุ่มน้อยหน้าหวานปานผู้หญิง ต้องรับคำช่วยเหลือจากเชว มินโฮ ชายกลางแห่งบ้านเดวิลหลังจากท่ามินโฮนั้นได้ช่วยเหลือชีวิตเค้า มินโฮได้ให้คีย์แกล้งมาเป็นแฟนกลับเค้าเพราะเพียงต้องการให้คนที่ตัวเองไม่ได้รัก ออกไปจากชีวิต แต่แล้วความรู้สึกของคีย์และมินโฮมีอะไรที่ซับซ้อนกว่านี้
Tags: shinee key minho jonghyun taemin onew

ตอน: การพบเจอเมื่อตอนสายน้ำหยด1/2

ในโลกใบนี้จะมีสักกี่พันคนที่เป็นเหมือนฉัน คนที่คนอื่นๆบอกว่าแปลก คนที่คนอื่นมักบอกว่าเมื่อไหร่เธอจะตอบทุกๆครั้งที่สนทนากับฉัน แต่จะทำไงได้ฉันมันเป็นคนพูดน้อย
ตั้งแต่แจจินย้ายเข้ามาอยู่โรงเรียนเดียวกับฉันฉันเลยได้รู้จักคำว่ามิตรภาพมากขึ้น ทำให้ฉันเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มก็ว่าได้ เพราะฉันมักอยู่คนเดียวมาตลอด ทำให้ฉันเริ่มถูกมองในสายตาคนอื่นว่าไม่ได้เป็นใบ้
คนที่ทำให้ฉันได้มีส่วนร่วมมากที่สุดก็คือทันเดอร์คอยกระตุ้นให้ฉันกล้าพูดกลับเค้ามากขึ้น

“น่าเสียใจจังที่เธอไม่ได้ไปเที่ยวกลับพวกเราด้วยคีย์ ชั้นอยากให้นายไปด้วยจัง”เร็น หนุ่มสวยพูดพรางกับเสีนใจ เร็นเป็นคนที่ตรงข้ามกับชั้นที่สุดเค้าเป็นคนที่เค้ากับคนง่าย พูดจาก็เก่ง เข้ากับสังคมได้เป็นปี่เป็นขลุ่ม ท่าฉันได้สักเสี้ยวของเค้าก็คงจะดีเนาะ
“แล้วฉันจะซื้อขนมมาฝากนายนะคีย์”ซึงโฮแฟนของเร็นลูบแก้วใสของชั้นเบาๆ
“พวกเราไปเที่ยวครั้งนี้จะไม่ลืมเธอนะ อีกอย่างถึงเธอจะไม่ได้ไปด้วยแต่ก็มีตัวแทนของเธอไปด้วยนะคีย์”แจจินเป็นฝาแฝดกลับเร็นเป็นแฟนกลับจองชิน ดูสิทุกคนมีแฟนกันหมดแล้วดูชั้นสิ
“แล้วพวกเราจะรีบกับมาให้นายนะคีย์”จองชินลูบหัวชั้นเบาๆก่อนที่ทุกคนจะเค้ามากอดชั้นเพื่ออำลา กอดอันแสนแน่ทำเอาชั้นเหมือนถูกอัดอยู่ในขวดน้ำอัดลม
“ชั้นว่าพวกเรารีบขึ้นรถกันเถอะ ปล่อยให้คีย์กับทันเดอร์เค้าอำลากันก่อน”ยัยเร็นมักจับคู่ให้ชั้นกับทันเดอร์อยู่บ่อยๆเพราะเค้าเห็นชั้นกับทันเดอร์เป็นคนสนิทกันมากถึงขั้นหอมแก้มกัน แต่ชั้นก็ชินแล้วแล้วชั้นก็ดีใจที่ได้รู้จักกับทันเดอร์

“คีย์....ตลอดระยะเวลาที่ชั้นไม่อยู่นายจะคิดถึงชั้นม็ยคีย์”ทันเดอร์เดินเข้ามาหาชั้นแล้วเค้าสวมกอดชั้น ชั้นรู้สึกเค้าเสียใจอย่างบอกไม่ถูก ข้างในใจของชั้นเองก็รู้สึกสั่นๆเหมือนกันเวลาไม่อยู่กับทันเดอร์
“เค้าต้องคิดถึงเตงอยู่แล้ว”ชั้นมักพูดเค้ากับเตงแทนสรรพนามกับทันเดอร์เพราะเราค่อนข้างสนิทกันและรักและห่วงใหญ่กันมาก ทันเดอร์เห็นชั้นพูดอย่างงี้ทีไหลเค้ามักจะบีบจมูกชั้นไม่กูลูบผมของชั้น
ครั้งนี้ก็เหมือนกัน
“ถ้งถึงฮาวายแล้วเค้าจะโทรหาเตงนะคีย์”ทันเดอร์ย่อเข่าพูดกับชั้นก่อนจะขโมยหอมแรกของชั้นและวิ่งไปอย่างน่าตาเฉย
“คีย์จ๋าอย่าเดินชนประตูละ”แจจินแซวชั้นเล่นทันทีพอเห็นชั้นกับทันเดอร์อำลากันเสร็จ
“จ๊ะ พวกนายดูแลตัวเองกันดีๆด้วยละคิดถึงชั้นบ้างอย่าเที่ยวกันจนลืมเพื่อนคนนี้ละ”ชั้นรวบรวมคำพูดตั้งแต่ที่ทุกคนเค้ามาอำลาชั้นจนนาทีสุดท้ายค่อยพูดออกไป
“คีย์ก็เช่นกันนะ ช่วงนี้ฝนเริ่มตกนอนห่มผ้าด้วยละคีย์เดี๋ยวจะเป็นหวัด”ทันเดอร์ยื่นน่าออกมาจากหน้าต่างแล้วพูดกับชั้น”แหมๆๆ ทันเดอร์ตกลงแกจะอยู่รึจะไป”จองชินหันมาพูดกับทันเดอร์
“ท่าชั้นจะอยู่พวกแกคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมวะ”ทันเดอร์พูดก่อนจะทำท่าเปิดประตูลงรถ
“เฮ้ยๆๆ ชั้นพูดเล่นแกไม่ไปก็ไม่หนุกดีวะ แหมพูดแค่นี้ทำเป็นงอลนะ”จองชินรีบแก้ตัวทันทีเมื่อรู้ว่าคนที่สนุกสนานของกลุ่มจะลงรถเพื่อไปหาหวานใจ

พวกเรากล่าวอำลากันอีก5นาทีเล่นเอาชั้นผอึดผอมเลยทีเดียว สุดท้าประตูรั้วก็ถูกปิดลงโดยอีตโนมัติพร้อมกับรถของจองชินที่ทยานออกไป
ฉันได้แต่เดินเข้ามาในบ้านอย่างหดหู่ที่ตอนนี้ไม่มีทันเดอร์และเพื่อนๆอีกมากมายอยู่เป็นเพื่อน จู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

Rrrrrrrrrrrrr..rrr

"ฮัลโล๋ สวสัดีครับคีย์พูดครับ"
"สวสัดีจร้านี่น้าเอง"ปลายเสียงพูดก่อนที่ร่างบางจะขมวดคิ้วเข้าหากัน เพราะงงว่าต้นเสียงคือใคร
"น้าคือแม่ของทันเดอร์ น้ายูริเองจร้า"คีย์เลิกขมวดคิ้วสวยก่อนยิ้มแปร้มที่คุนน้ายูริโทรมาหาเค้า
"ครับ คุณน้ามีอะไรรึปล่าวครับ"
"เออคือตอนนี้ทันเดอร์ไม่อยู่ เจ้าอิริชมันหายไปไหนไม่รู้อะจ๊ะ น้าตามหามันไม่เจอเห็นทันเดอร์บอกว่าหนูเข้ากับสัตว์ง่ายๆน้าเลยวานอยากให้หนูมาช่วยนอนบ้านนน้า บางทีอิริชอ่านออกมาก็ได้"
"ได้ครับ แล้วผมจะรีบไป"รางบางพูดก่นอที่ปลายสายจะตัดสายไป
"แม่ฮะ เมื่อกี้ป้ายูริเค้าโทรให้คีย์ไปค้างที่นู้นแม่ไม่ว่าอะไรนะครับ"คนไปลูกอ้อนแม่อย่างสุดชีวิตเพราะบ้านของทันเดอร์นั้นมีสระว่ายน้ำ ต่างจากบ้านเค้าที่ไม่มีเราะคีย์เป็นคนที่โรคเยอะคนเป็นแม่เลยอดห่วงไม่ได้
"ได้สิจ๊ะ งั้นแม่จะให้เจสันไปส่งลูกนะคีย์อยู่นู้นอย่าดื้อนะจ๊ะ"คนเป็นแม่พลางลูบหัวคนเป็นลูกอย่างถนุถนอม
"ครับ คีย์รักแม่ที่สุดเลยครับ"คีย์เค้าโผลกอดแม่และหอมฟอดใหญ่

30นาทีผ่านไป

ร่างบางมาหยุดตรงน่าบ่านหลังเบอเอ็บของทันเดอร์ ร่างบางเริ่มสำผัสถึงสายฝนที่กำลังโปรบลงมาโดนผิวขาวๆของเค้า ร่างบางจึงเอาหมวกที่อยู่ในกระเป๋าสะพายมีสวมแต่แรงลมก็ทำให้เป็นอุปอรรค ขี้ฝุ่นที่ลอยเหนือพื้นดินกำลอยขึ้นสูงๆจนร่างบางถูกขี้ฝุ่นเข้าไปสำผัสกับดวงตาดำ
"โอ็ยเจ็บจัง กริ่งบ้านอยู่ตรงไหนเนี่ย"ร่างบางควานหากริ่งที่อยู่หน้าบ้านก่อนจะกดมันลงไป
แต่ "เอ็ะ นี่ม่ายช่ายบ้านทันเดอร์หนิ สงสัยจะกดผิด"เพราะขี้ฝ่นจำนวนมหาสารพ้นขึ้นสูง เปรียบได้กลับหมอดที่ขึ้นในตอนเช้า
"มาแล้วเหรอ มาเร็วกว่าที่คิดไว้หนิ"ชายร่างสูงเสื้อคอวีสีเทา กระชากข้อมือบางๆของร่างบางเข้าไปในบ้านก่อนจะปิดประตูรั้วลง นี่คุนกำลังเข้าใจผิดอยู่นะ
ร่างบางไม่ทันพูดอะไรเพราะนิสัยการพูดไม่เก่งมา เลยทำให้เค้าเข้าบ้านคนอื่น อากจะพูดแต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไร ชั้นอยากจะบอกกับนายว่านายชวนคนผิดแร้ว

ภายในบ้าน

จะว่าไปบ้านนายนี่ก็ถูกจัดตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรู แถวยังมีรูปคนแก่ในกรอปหลุยส์สงสัยจะเป็นบรรพบุรุษ
"เห้ยไอ้มินโฮแกพาไครมาวะ"จงฮยอนกับอนยูที่นั่งดูทีวีอยู่พูดพร้อมกัน
"เนี่ยแหละแขกของพ่อเรา"มินโฮพูดจาด้วยน้ำเสียงราบเรียบก่อนจะหันสายตาอันดุร้ายเหมืนอหมาป่าที่กำลังหิวโหย
"นี่เธอ จะยืนตรงนี้อีกนานมั๊ยเข้ามาในบ้านแล้วก็ไปเลือกห้องนอนเอาเองแล้วกัน เลือกได้แล้วก็เอากระเป๋าไปเก็บซะ หรือจะต้องให้พวกชั้นช่วยยกเป็นคุณหนู"มินโฮตระคอกใส่ร่างบางที่ยืนมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว
"นี่เธอไม่ได้ยินที่ชั้นพูดรึงัย รึฟังภาษาไทยไม่ออกฮะ"มินโฮที่ดูท่าทางหงุดหงิดตระโกนเสียงดังจนร่างบางเริ่มกลัว
"พวกนายพาแขกเข้าบ้านผิดตัวเราไม่ใช่แขกของพวกนาย แล้วจะเรียกเราว่าเธอทำไมเราไม่ใช่ผู้หญิงนะ"ร่างบางรวบรวมความกล้าแล้วพูดมันออกไปทำเอาสีหน้าแต่ละคนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็น
"แกได้ยินอย่างที่ชั้นเห็นไหม้วะ"อนยูหันมาถามจงฮยอนพร้อมกับหน้าเหวอๆ
ภาพตรงหน้าที่สามพี่น้องเห็นมันไม่จริงใช่มั็ยที่จะเรียกว่าผู้ชาย ดวงตาสีน้ำตาลโต ผสมผสานกับดิ้วที่ได้รูปและปากสชมพูอ่อนชวนน่าลิ้มรอง ไหนจะผมสีน้ำตาลเข้มและหุ่นอันแสนบางกับผิวอันขาวโบ๊ะ
"ทีนี้ชั้นควรจะออกไปจากที่นี่ได้ใช่ไหม"มันทันที่ร่างบางจะเดินไปเปิดประตู แต่ประตูกับเปิดออกมาเองพร้อมกับผู้หญิงในชุดคลุมสีดำสนิท ผมสีดำยาวบวกกับสีเทอที่อยู่ในตา ไม่ผิดเลยที่ทำให้เธอสวยเข้ากับสภาพอากาศ

"หวัดดีชั้นชื่อชื่อเจสสิก้าเป็นแขกของพ่อพวกนาย และจะมาพักอยู่ที่นี่"หญิงสาวปริศนาพูดขึ้นในขณะที่ทุกคนตอนนี้กำลังสบสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
"คนไหนคือ มินโฮ"หญิงสาวที่บอกว่ามีชื่อว่าเจสสิก้ามองหน้าสามพี่น้องก่อนจะหันมาเจอกับหน้าอันแสนหล่อของมินโฮและยิ้วให้เค้าก่อนจะหันมามองร่างบางที่อยู่ข้างๆมินโฮ ทำให้เทอต้องเอ่นถามด้วยความสงสัย
"ไม่นึกว่าคุณลุงจะมีลูกสะไภ้เร็วขนาดนี้นะเนี่ย ของใครละ"ไม่ทันจะละสายตาออกถึงเวลาที่ร่างบางจะตอบโต้บ้าง
"พูดจาบ้าอะไรของคุณผมเป็นผู้ชาย แล้วอีกอย่างผมไม่ใช่ของๆใคร"คีย์พูดขึ้นก่อนจะเดินออกจากบ้านบ้าๆหลังนี้ไป
"นี่นายจะไปไหน"มินโฮที่เดิมตามออกมาทำให้ร่างบางหยุดชงักทันที ที่ตอนนี้ร่างบางอยู่กลางฝายฝนที่ตกอย่างกระหน่ำทำให้ร่างสูงที่เห็นถึงกับรีบคว้าล่มที่พิงอยู่ข้างๆประตูกลางออกแล้วรีบวิ่งมาที่ร่างบางทันที
"ไม่เห็นรึงัยว่าฝนมันตก เดี๋ยวก็โดนฟ้าผ่าตายหรอก"ร่างบางยอมเดินตามร่างสูงแต่โดยดี

20นาทีผ่านไป

"อะนี่ของเธอ เอ้ย ของนาย"ร่างสูงที่สังเกตุเห็นร่างบางเริ่มมีอาการตัวสั่นจึงไปชงโกโก้ร้อนเพื่อผ่อนคลายความหนาว
"อื้มขอบใจ"ร่างบางเอ่ยขอบใจ แล้วรับถ้ายโกโก้รีบมากลุมหวังเอาความร้อนจากถ้วยแก้ว
"นี่นายไม่คิดจะแนะนำตัวหน่อยเหรอ เข้าบ้านคนอื่นมาทั้งที"ร่างสูงเริ่มทักทายร่างบางก่อนเพราะความเงียบเริ่มปกคลุมเพราะอยู่กันเพียงสองคน หลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาอนยูและพี่จงฮยอนก็พาขึ้นไปจัดห้องให้ยัยนั่น
"ชั้นไม่ได้เป็นฝ่ายขอนายเข้ามาเลยนะ นายพาชั้นเค้ามาต่างหาก"
"ยังไงก็ควรรู้ชื่อไว้ก่อน เผื่อนายเข้ามาขโมยของในบ้านฉัน ฉันจะแจ้งตำรวจอย่างไรท่าไม่รู้ชื่อนาย"
ร่างสูงทำท่ากวนใส่ร่างบาง
"นี่นาย...เห้อ....ชั้นชื่อคีย์"ร่างบางถอนหายใจก่อนจะยกโกโก้ร้อนดื่ม
"ก็แค่นั้นเล่นตัวอยู่ได้"ร่างสูงบนพรึมพรำก่อนจะยกเครื่องดื่มของตัวเองตาม

"ไหนๆนายก็เข้ามาแล้วช้นว่านายไปอาบน้ำก่อนดีมั็ยเดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก"ร่างสูงเริ่มบทสนทนาอีกครั้งหลังจากความเงียบปกคลุมมากว่าหลายนาที
"ไม่เป็นไรหรอกบ้านที่ชั้นพักอยู่หลังถัดไปจากบ้านนายเอง"ร่างบางปฏิเสธ
"นี่นายกลัวชั้นรึงัย ร่างบางๆอย่างนายนะดีดนิดเดียวก็ปลิวแล้วมั้ง"
"ชั้นปล่าวกลัว แต่มันไม่เหมาะสมชั้นไม่รู้จักนายชั้นจะมีสิทธิอะไรไหนบ้านหลังนี้"ร่างบางเถียงคนร่างสูงอย่างไม่มีไครยอมไครเพราะเค้าโกรธมากที่หญิงที่ชื่อเจสสิก้าด่าเค้าว่าเป็นของๆไคร
"นายนี่มันจริงๆเลยจะอาบเองหรือจะให้ชั้นพาไปอาบ"ร่างสูงเริ่มประสาทจะกินเพราะความกวนของร่างบาง
"ไม่ต้องชั้นอาบเองได้ อาบเสร็จชั้นจะได้ไปสักที"ร่างบางพูดก็จะเดินออกไปจากห้องรับแขก
(เห้อ
ไม่ทันเสี้ยวนาทีร่างบางก็เดินกลับมาหาร่างสูงอีกครั้ง
"หื้มเปลี่ยนใจจะให้ชั้นพาไปแล้วใช่มั็ย"ร่างสูงที่เห็นร่างบางเดินกลับเข้ามาเลยอดที่จะโยกย้อนไม่ได้
"ปล่าว..ห้องน้ำอยู่ไหน"แห้วรับประทานร่างสูงถึงกับหมดยิ้มเลยทีเดียว แล้วก็จัดการชี้ทางไปห้องน้ำ



JuniorSATC
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 พ.ค. 2555, 11:35:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 พ.ค. 2555, 13:42:07 น.

จำนวนการเข้าชม : 1454





<< Intro   
จุฬามณีเฟื่องนคร 8 พ.ค. 2555, 12:26:23 น.
จัดหน้าหน่อยสิครับ กลับไปที่แก้ไข แล้วเคาะ ตรงหัวประโยคสนทนาลงจะได้อ่านง่ายขึ้น


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account