World the War สงครามรัก เผาผลาญหัวใจ
'เธอ'...ผู้ที่ใครต่อใครตาพากันหลีกหนี 'เขา'...ผู้ที่มีรอยยิ้มดั่งแสงอาทิตย์ที่ใครต่อใครต่างพากันมาหลุมล้อม จะเกิดอะไรขึ้น...เมื่อเขากลับสนใจเธอผู้ที่ใครต่อใครต่างพากันกลัว!!
Tags: โรแมนติก คอมเมดี้ & บู๊

ตอน: PROLOGUE บทนำ

รอยยิ้มของนาย...เปรียบเสมือนพระอาทิตย์ที่ส่องสว่างในหัวใจ
อ้อมแขนแข็งแกร่งของนายที่โอบอุ้มฉัน...เปรียบเสมือนปีกขนาดใหญ่ที่คอยปกป้องฉัน
แต่ก็แค่นั้น...เพราะฉันยังไม่พร้อมที่จะเปิดใจให้กับใคร เพราะหัวใจของฉัน...
มันด้านชาไปหมดแล้ว

BY : UMIKAWA USAGI





PROLOGUE
บทนำ

ณ สุสานชิอง
ท้องฟ้าที่เคยสว่างไสวเมื่อหลายนาทีก่อนนั้น บัดนี้กำลังถูกเมฆที่มีสีครึ้มสนิทบดบังทีละน้อยๆ พร้อมกับที่เด็กสาวผมสีทรายที่ยาวระบ่าเพียงเล็กน้อยในชุดสีดำทั้งตัวเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าป้ายหลุมศพป้ายหนึ่งที่มีชื่อสลักเอาไว้ว่า
‘อุมิคาวา เคนชิโร่ & อุมิคาวะ มินาโกะ’
เธอค่อยๆ วางดอกไม้ช่อใหญ่ช่อหนึ่งที่เธอซื้อมาวางลงที่หน้าหลุมศพ พร้อมกับยกมือขึ้นมาเคารพหลุมศพตรงหน้า
“คุณพ่อ คุณแม่...หลับให้สบายๆ นะคะ” เธอกล่าวกับหลุมศพตรงหน้าก่อนจะส่งยิ้มให้เล็กน้อยแล้วลุกขึ้นเดินออกไปด้วยใบหน้าเรียบเฉย ผิดกลับหัวใจของเธอ ที่ถึงจะผ่านมา 5 ปีแล้ว..เธอก็ยังทำใจไม่ได้กลับการจากไปของผู้เป็นพ่อและแม่ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอไม่เคยเชื่อเลยสักนิด...ว่าพวกท่านจะจากไปด้วยอุบัติเหตุ
การตายของคุณพ่อ คุณแม่...มันไม่ใช่อุบัติเหตุใช่ไหมคะ? มันไม่ใช่...ใช่ไหม?

@ KUMO CLUB
“อ้าว! อุซากิจัง...ทำไมวันนี้มาช้าจังล่ะ?” เด็กสาวผมสีทรายหันไปมองตามเสียงเรียกทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาในร้านอาหารแห่งหนึ่ง ถึงจะเรียกว่าร้านอาหาร...แต่ความจริงแล้วร้านนี้ก็เปรียบเสมือนผับแห่งหนึ่ง ที่เปิดให้บริการตั้งแต่หนึ่งทุ่มเป็นต้นไปจนกระทั่งถึงเวลาตีสามถึงจะปิดร้านได้ ร้านอาหารแห่งนี้มีชื่อว่า ‘คุโมะคลับ’ ซึ่งคำว่าคุโมะเขียนมาจากคำว่า เมฆ...เมฆที่ล่องลอย มีอิสระ ที่คอยโอบล้อมพวกเหล่าคนมีชื่อเสียง และศิลปินมากมาย รวมทั้ง...มาเฟียทั้งหลายที่มีอิทธิพลมากของญี่ปุ่นในเวลานี้
“ไปไหว้หลุมศพมาน่ะ” เด็กสาวผมสีทรายที่ถูกเรียกว่า ‘อุซากิ’ หรืออีกชื่อหนึ่งว่า ‘อุมิคาวะ อุซากิ’ หันไปตอบคนที่เรียกเธอเสียงเรียบตามนิสัยของเธอที่เปลี่ยนไป ก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องแต่งตัวที่อยู่ภายในร้านเพื่อออกมาทำงานของตนเอง ใช่แล้ว...ความจริงแล้วเธอไม่ใช่คนที่มีนิสัยเรียบเฉย ออกเย็นชา ไม่แคร์ ไม่สนใจใคร แต่เธอออกจะเป็นคนที่มีนิสัยร่าเริง มองโลกในแง่ดี ใสซื่อบริสุทธิ์ แต่เพราะเหตุการณ์เมื่อ 5 ปีที่แล้วที่เธอต้องสูญเสียพ่อแม่ไป ทำให้เธอเปลี่ยนไปโดยไม่รู้ตัว ครอบครัวเพียงหนึ่งเดียวที่เหลืออยู่ของเธอได้หายไปจากชีวิตเธอแล้ว เธอจึงปิดกั้นหัวใจของตัวเอง ไม่แคร์ ไม่สนใจ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครทั้งนั้น นั่นก็เพื่อตัวเธอเอง...จะได้ไม่ต้องเจ็บปวดอีก
ใช่แล้ว...คนอย่างเธอไม่ต้องการความรักจากใคร ไม่ต้องการให้ใครมารัก มาสนใจหรือสงสารกัน เพราะเธอจะไม่อ่อนแอ เพราะเธอไม่อยากให้ใครต้องตายจากเธอไปแล้วปล่อยให้เธออยู่คนเดียว แบบนี้แหละดีแล้ว...ยิ่งทุกคนเกลียดเธอมากเท่าไหร่ เธอยิ่งมีความสุข..สุขที่ไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลังเมื่อพวกเขาจากเธอไป ถึงแม้ว่าหัวใจของเธอจะเหน็บหนาวเพราะความเหงาก็ตาม เธอก็ไม่นึกเสียใจ...ไม่เลยสักนิดเดียว
“ฉันไม่ต้องการใคร...ไม่ต้องการใครทั้งนั้น” เธอพึมพำกับตัวเองคนเดียวที่หน้ากระจกบานใหญ่หลังจากที่เธอแต่งตัวเสร็จแล้ว น้ำตาที่ไหลรินอาบแก้มทั้งสองข้างของเธอถูกปาดออกอย่าไม่ใยดี
นับตั้งแต่นี้ไป...เธอจะไม่มีน้ำตาให้กับความเหงาอีกแล้ว



------------------------------------------------------------------------------------


ยินดีที่ได้รู้จักนะคะทุกท่าน (-/\-)

ถ้ายังไงก็ขอึวามกรุณาช่วยกันอ่าน ติชม นิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ!



PuNeow
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 พ.ค. 2555, 01:27:05 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 พ.ค. 2555, 01:27:05 น.

จำนวนการเข้าชม : 1258





   CHAPTER I : ประธานนักเรียน >>
PuNeow 13 พ.ค. 2555, 21:50:01 น.
ช่วยกันเม้น ช่วยกันอ่านหน่อยนะคะ :)


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account