รักเจ้าเอย
ต่อให้รู้ว่ารักคือไฟ แต่จะเดินเข้าไป ขอเพียงแค่ได้มา จะกล้ายอมทำทุกอย่าง
Tags: รัก, รักเจ้าเอย, นิยายรัก, เศร้า, ชลบุรี
ตอน: บทนำ
บทนำ
‘คำว่ารักแค่เพียงคำเดียว เปลี่ยนชีวิตคนทั้งคน’
(ส่วนหนึ่งในบทเพลงเพลงใจนำทาง, ละครเพลงรักข้ามภพ)
รักเจ้าเอยหัวใจเพรียกหา ความรักมาแย่งชิงไขว้คว้ากัน
หากไม่เป็นเหมือนเช่นใจปอง แต่ต้องการครอบครองหัวใจจึงมืดดำ
เสมือนความชังบังตา ความรักทำให้คนสุขสม และความรักทำให้คนหลั่งน้ำตา
ต่อให้รู้ว่ารักคือไฟ แต่จะเดินเข้าไปขอเพียงให้ได้มา จะกล้ายอมทำทุกอย่าง
ใครไม่รักไม่รู้ ถ้าใครไม่อยู่ตรงนี้ สิ้นไร้พลังต้านความเสน่หา
ถ้าใครได้รักจะรู้ รักคือยอดปรารถนา ชาตินี้ถ้าคลาดคลา
สิ้นรักไปดวงชีวาจบสิ้นกัน
รักเจ้าเอยหัวใจลุ่มหลง จะช้ำตรมเท่าใดก็รักเธอ
ผิดเพียงไหนฉันพร้อมยอมทำ แค่เพียงในสักวันได้หัวใจของเธอ
อยู่คู่เคียงเธอก็พอ…
ต่อให้รู้ว่ารักคือไฟ แต่จะเดินเข้าไปขอเพียงให้ได้มา
จะกล้ายอมทำทุกอย่าง…
ผิดเพียงไหนฉันพร้อมยอมทำ แค่เพียงในสักวัน
ได้หัวใจของเธอ อยู่คู่เคียงเธอก็พอ…
ปัจจุบัน
บางปลาสร้อย, จังหวัดชลบุรี
เสียงเพลง ‘รักเจ้าเอย’ ดังไปทั่วห้องของ ‘พลอยภัสสร’ ในยามชรา เพลงนี้ขับร้องโดย ‘เอิร์น สุรัตติกานต์ พรรคนันท์’ เพื่อใช้ประกอบละครโทรทัศน์เรื่อง ‘ชิงชัง’
พลอยภัสสรชอบฟังเพลงนี้มาก ฟังแล้วมันทำให้หล่อนนึกถึงเรื่องราวในอดีตของหล่อนและคนรอบข้าง ที่มีบางส่วนคล้ายกับเพลงนี้ยิ่งนัก
มันเป็นเรื่องราวที่พลอยภัสสรไม่มีวันลืม...
เรื่องราวในอดีต ในคราที่หล่อนยังสวยสดงดงาม เรื่องราวโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นเพราะ ‘ความรัก’ เพียงแค่คำๆ นี้คำเดียว ก็ทำให้เหตุการณ์วุ่นวายทั้งหมดเกิดขึ้น
ยอมทำผิดเพราะรัก ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ยอมหน้าด้านหน้าทนเพื่อได้คนที่หมายปองมาครอบครอง
‘คำว่ารักแค่เพียงคำเดียว เปลี่ยนชีวิตคนทั้งคน’
พลอยภัสสรมีความสุขในบั้นปลายชีวิต ที่ได้ใช้ชีวิตคู่กับ ‘เขา’
“เปิดเพลงอะไรอยู่ ที่รัก” เสียงของ ‘เขา’ ถามพลอยภัสสรช่างหวานยิ่งนัก แม้อายุของเขาและหล่อนจะร่วงโรยมาถึงแปดสิบปีแล้ว ทว่า ‘เขา’ ยังคงเอ่ยถ้อยคำเช่นนี้ให้พลอยภัสสรฟังอยู่เสมอ
“คุณคะ เลิกเรียกฉันชนแบบนี้ได้แล้วนะ อายลูกอายหลานเสียบ้าง” พลอยภัสสรต่อว่า ‘เขา’ อย่างไม่จริงจังอะไรมากนัก
“ไม่ต้องอายหรอกค่ะคุณย่า ดีเสียอีกพี่แพรจะได้ดูเป็นตัวอย่างเสียบ้าง” เสียงของ ‘พราวแสง’ หลานสาวคนโปรดจอมแก่นดังเข้ามาก่อนที่พลอยภัสสรจะเห็นหน้าเสียอีก
“จะพาดพิงถึงฉันหาอะไร...ยายพราว” ผู้ถูกพาดพิงเดินเข้ามาในห้องคุณย่า และไม่รอช้า ต่อว่าพราวแสงทันที “ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ”
พลอยภัสสรมีหลานสาวสองคนคือ ‘แพรดาว’ และ ‘พราวแสง’ ทั้งสองสาวเป็นหลานที่เกิดจากลูกชายคนโต ส่วน ‘ภาคภูมิ’ หลานชายเพียงคนเดียว เป็นหลานที่เกิดจากลูกชายคนเล็ก
พลอยภัสสรใกล้ชิดกับหลานสาวทั้งสองมากกว่าหลานชาย เนื่องมาจากภาคภูมิไปทำงานอยู่ที่อเมริกาซึ่งหลานชายคนนี้พยายามหาทางย้ายมาประจำการที่เมืองไทย
พราวแสงเป็นหลานสาว ‘คนโปรด’ ของพลอยภัสสร เพราะหลานสาวคนนี้อารมณ์ดี พูดเก่ง ทำให้ผู้เป็นย่าไม่เหงา
พลอยภัสสรมักปรารภกับสามีบ่อยๆ ‘ฉันชอบพราวแสงนะคะคุณ คุยกับเธอไม่เบื่อเลย บางทีฉันรู้สึกว่าพราวแสงคือฝนทองกลับชาติมาเกิด’
แพรดาวแต่งงานแล้ว แต่งกับนักธุรกิจชื่อดัง ทว่าชีวิตคู่กลับมีปัญหา
‘ต่างคนต่างเก่ง ต่างคนต่างเรียนสูง เลยไม่ยอมกัน ฉันล่ะนึกถึงเรื่องของพี่ไพลินเสียจริง...’ ครั้งหนึ่งพลอยภัสสรเคยปรารภกับ ‘เขา’
แพรดาวนิสัยเหมือนป้าไม่มีผิด เก่งมากจนหยิ่งและทำตัวเหนือสามี...
พลอยภัสสรไม่อยากให้เรื่องของแพรดาวเป็นอย่างเรื่องของพี่สาวเลย
“เอาล่ะ เอาล่ะ ย่ากะว่าจะพักผ่อนเสียหน่อย แพรกับพราวออกไปก่อนเถอะลูก คุณด้วย” ถ้อยคำสุดท้ายพลอยภัสสรหันไปบอกสามี
++++++++++++++++++++
พลอยภัสสรค่อยๆ เปิดลิ้นชักส่วนตัว และหยิบสมุดบันทึกเก่าคร่ำครึขึ้นมา ๒-๓ เล่ม ทั้งสามเล่มล้วนเป็นลายมือเดียวกัน
เป็นลายมือของ ‘พลอยมณี’ น้องสาวของหล่อนเอง สมุดบันทึกทั้งสามเล่มนี้บันทึกเรื่องราวส่วนหนึ่งของผู้คนในบางปลาสร้อย ที่เกี่ยวข้องกับหล่อน
ทว่าเป็นแค่ส่วนหนึ่ง...
ยังมีเรื่องราวอีกมากที่ไม่ได้อยู่ในบันทึกของพลอยมณี หากอยู่ในความทรงจำของพลอยภัสสร...
>>>>>>>>>>
ขอบคุณที่ติดตามนะครับ ^^ คาดว่าจะลงอาทิตย์ละตอนนะครับ (ทุกวันเสาร์)
‘คำว่ารักแค่เพียงคำเดียว เปลี่ยนชีวิตคนทั้งคน’
(ส่วนหนึ่งในบทเพลงเพลงใจนำทาง, ละครเพลงรักข้ามภพ)
รักเจ้าเอยหัวใจเพรียกหา ความรักมาแย่งชิงไขว้คว้ากัน
หากไม่เป็นเหมือนเช่นใจปอง แต่ต้องการครอบครองหัวใจจึงมืดดำ
เสมือนความชังบังตา ความรักทำให้คนสุขสม และความรักทำให้คนหลั่งน้ำตา
ต่อให้รู้ว่ารักคือไฟ แต่จะเดินเข้าไปขอเพียงให้ได้มา จะกล้ายอมทำทุกอย่าง
ใครไม่รักไม่รู้ ถ้าใครไม่อยู่ตรงนี้ สิ้นไร้พลังต้านความเสน่หา
ถ้าใครได้รักจะรู้ รักคือยอดปรารถนา ชาตินี้ถ้าคลาดคลา
สิ้นรักไปดวงชีวาจบสิ้นกัน
รักเจ้าเอยหัวใจลุ่มหลง จะช้ำตรมเท่าใดก็รักเธอ
ผิดเพียงไหนฉันพร้อมยอมทำ แค่เพียงในสักวันได้หัวใจของเธอ
อยู่คู่เคียงเธอก็พอ…
ต่อให้รู้ว่ารักคือไฟ แต่จะเดินเข้าไปขอเพียงให้ได้มา
จะกล้ายอมทำทุกอย่าง…
ผิดเพียงไหนฉันพร้อมยอมทำ แค่เพียงในสักวัน
ได้หัวใจของเธอ อยู่คู่เคียงเธอก็พอ…
ปัจจุบัน
บางปลาสร้อย, จังหวัดชลบุรี
เสียงเพลง ‘รักเจ้าเอย’ ดังไปทั่วห้องของ ‘พลอยภัสสร’ ในยามชรา เพลงนี้ขับร้องโดย ‘เอิร์น สุรัตติกานต์ พรรคนันท์’ เพื่อใช้ประกอบละครโทรทัศน์เรื่อง ‘ชิงชัง’
พลอยภัสสรชอบฟังเพลงนี้มาก ฟังแล้วมันทำให้หล่อนนึกถึงเรื่องราวในอดีตของหล่อนและคนรอบข้าง ที่มีบางส่วนคล้ายกับเพลงนี้ยิ่งนัก
มันเป็นเรื่องราวที่พลอยภัสสรไม่มีวันลืม...
เรื่องราวในอดีต ในคราที่หล่อนยังสวยสดงดงาม เรื่องราวโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นเพราะ ‘ความรัก’ เพียงแค่คำๆ นี้คำเดียว ก็ทำให้เหตุการณ์วุ่นวายทั้งหมดเกิดขึ้น
ยอมทำผิดเพราะรัก ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ยอมหน้าด้านหน้าทนเพื่อได้คนที่หมายปองมาครอบครอง
‘คำว่ารักแค่เพียงคำเดียว เปลี่ยนชีวิตคนทั้งคน’
พลอยภัสสรมีความสุขในบั้นปลายชีวิต ที่ได้ใช้ชีวิตคู่กับ ‘เขา’
“เปิดเพลงอะไรอยู่ ที่รัก” เสียงของ ‘เขา’ ถามพลอยภัสสรช่างหวานยิ่งนัก แม้อายุของเขาและหล่อนจะร่วงโรยมาถึงแปดสิบปีแล้ว ทว่า ‘เขา’ ยังคงเอ่ยถ้อยคำเช่นนี้ให้พลอยภัสสรฟังอยู่เสมอ
“คุณคะ เลิกเรียกฉันชนแบบนี้ได้แล้วนะ อายลูกอายหลานเสียบ้าง” พลอยภัสสรต่อว่า ‘เขา’ อย่างไม่จริงจังอะไรมากนัก
“ไม่ต้องอายหรอกค่ะคุณย่า ดีเสียอีกพี่แพรจะได้ดูเป็นตัวอย่างเสียบ้าง” เสียงของ ‘พราวแสง’ หลานสาวคนโปรดจอมแก่นดังเข้ามาก่อนที่พลอยภัสสรจะเห็นหน้าเสียอีก
“จะพาดพิงถึงฉันหาอะไร...ยายพราว” ผู้ถูกพาดพิงเดินเข้ามาในห้องคุณย่า และไม่รอช้า ต่อว่าพราวแสงทันที “ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ”
พลอยภัสสรมีหลานสาวสองคนคือ ‘แพรดาว’ และ ‘พราวแสง’ ทั้งสองสาวเป็นหลานที่เกิดจากลูกชายคนโต ส่วน ‘ภาคภูมิ’ หลานชายเพียงคนเดียว เป็นหลานที่เกิดจากลูกชายคนเล็ก
พลอยภัสสรใกล้ชิดกับหลานสาวทั้งสองมากกว่าหลานชาย เนื่องมาจากภาคภูมิไปทำงานอยู่ที่อเมริกาซึ่งหลานชายคนนี้พยายามหาทางย้ายมาประจำการที่เมืองไทย
พราวแสงเป็นหลานสาว ‘คนโปรด’ ของพลอยภัสสร เพราะหลานสาวคนนี้อารมณ์ดี พูดเก่ง ทำให้ผู้เป็นย่าไม่เหงา
พลอยภัสสรมักปรารภกับสามีบ่อยๆ ‘ฉันชอบพราวแสงนะคะคุณ คุยกับเธอไม่เบื่อเลย บางทีฉันรู้สึกว่าพราวแสงคือฝนทองกลับชาติมาเกิด’
แพรดาวแต่งงานแล้ว แต่งกับนักธุรกิจชื่อดัง ทว่าชีวิตคู่กลับมีปัญหา
‘ต่างคนต่างเก่ง ต่างคนต่างเรียนสูง เลยไม่ยอมกัน ฉันล่ะนึกถึงเรื่องของพี่ไพลินเสียจริง...’ ครั้งหนึ่งพลอยภัสสรเคยปรารภกับ ‘เขา’
แพรดาวนิสัยเหมือนป้าไม่มีผิด เก่งมากจนหยิ่งและทำตัวเหนือสามี...
พลอยภัสสรไม่อยากให้เรื่องของแพรดาวเป็นอย่างเรื่องของพี่สาวเลย
“เอาล่ะ เอาล่ะ ย่ากะว่าจะพักผ่อนเสียหน่อย แพรกับพราวออกไปก่อนเถอะลูก คุณด้วย” ถ้อยคำสุดท้ายพลอยภัสสรหันไปบอกสามี
++++++++++++++++++++
พลอยภัสสรค่อยๆ เปิดลิ้นชักส่วนตัว และหยิบสมุดบันทึกเก่าคร่ำครึขึ้นมา ๒-๓ เล่ม ทั้งสามเล่มล้วนเป็นลายมือเดียวกัน
เป็นลายมือของ ‘พลอยมณี’ น้องสาวของหล่อนเอง สมุดบันทึกทั้งสามเล่มนี้บันทึกเรื่องราวส่วนหนึ่งของผู้คนในบางปลาสร้อย ที่เกี่ยวข้องกับหล่อน
ทว่าเป็นแค่ส่วนหนึ่ง...
ยังมีเรื่องราวอีกมากที่ไม่ได้อยู่ในบันทึกของพลอยมณี หากอยู่ในความทรงจำของพลอยภัสสร...
>>>>>>>>>>
ขอบคุณที่ติดตามนะครับ ^^ คาดว่าจะลงอาทิตย์ละตอนนะครับ (ทุกวันเสาร์)
จักรี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 พ.ค. 2555, 23:16:45 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 ก.ย. 2561, 18:20:15 น.
จำนวนการเข้าชม : 1160
| บทที่ ๑ >> |
violette 12 พ.ค. 2555, 01:20:01 น.
น่าสนใจมากค่ะ
น่าสนใจมากค่ะ
จักรี 12 พ.ค. 2555, 08:14:48 น.
ขอบคุณครับ เป็นกำลังได้ดีมากๆๆแม้จะมีแค่2เสียง
ขอบคุณครับ เป็นกำลังได้ดีมากๆๆแม้จะมีแค่2เสียง
หมูอ้วน 12 พ.ค. 2555, 14:01:29 น.
ปูเสื่อรอค่ะ
ปูเสื่อรอค่ะ
จักรี 19 พ.ค. 2555, 20:14:04 น.
อัพตอนทีี่1แล้ว อิอิ
อัพตอนทีี่1แล้ว อิอิ