รักสุดสายที่ปลายรุ้ง (ไฟปรารถนา)
ความรัก ความผูกพัน และความกตัญญู สิ่งไหนในหัวใจคน ที่ต้องมาก่อน ต่างคนต่างใจ รอพิสูจน์จากหลากหลายชีวิต
Tags: รัก ต้องได้ ครอง
ตอน: เปิดประตูใจ
งามพริ้มเดินคุยกับเหมือนแขกลับที่พัก
“ฉันเห็นคุณแมคกอดจูบคุณยุดา”
“อะไรนะ” เหมือนแขถามค่อนข้างดังงามพริ้มยิ้มหยันมุมปาก
“ซุกไซร้ไม่อายฟ้าดินเลยล่ะ อาจจะมีอะไรกันแล้วก็ได้”
“เป็นไปไม่ได้”
“ก็ไม่แน่ ขนาดใต้ต้นไม้ยังไม่กลัวคนเห็น แล้วถ้าลับตาคนจะไปเหลืออะไร”
“พริ้ม เธอพูดกับฉันได้แต่อย่าพูดให้คนอื่น ๆได้ยินเด็ดขาดคุณยุดาจะเสียหาย”
งามพริ้มสาแก่ใจที่ว่าร้ายพรรณยุดาได้เธอยังคิดแช่งให้ท้องโย้งามหน้าไปเสียเลยด้วยซ้ำ แต่เหมือนแขขอให้พรรณยุดาสมหวังในความรัก ถ้าเรื่องที่งามพริ้มกล่าวเป็นความจริง!!
เสียงนกร้องขับขานแต่ยามเช้าตรู่
นาฬิกาปลุกทรงสี่แหลี่ยมจากโต๊ะข้างเตียงปลุกเสียงดัง ติ๊ก ติ๊ก ร่างสูงใหญ่มีเพียงผ้าห่มหลุมปิดกายท่อนล่างค่อยๆลืมตาตื่น แล้วฉับพลันเขารีบเหลียวหาร่างอรชร ซึ่งเขาได้เป็นเจ้าของทั้งคืนไม่มีเธออยู่ที่นั่น ราวกับว่าเขาฝันดีทั้งคืน แต่ร่องรอยความสัมพันธ์ยังคงอยู่ วิลล์ลูบรอยที่พวกเขาสร้างไว้อย่างไร้ความรังเกียจ หากเต็มไปด้วยความภูมิใจ
เธอแลกเปลี่ยนความรักที่มีต่อกันด้วยการให้เขาอยู่เมืองไทย ทั้งที่วิลล์ตักสินใจ ถ้าไปเมืองนอกเขาจะพรวาสิฐีไปอยู่ที่นั่นชั่วกาล แต่วาสิฐีกลับไม่ต้องการเช่นนั้น เธอรู้ใจของเขา เธอทำเพื่อ...ไม่ใช่เพื่อตัวเองอย่างแน่นอน วาสิฐีไม่มีสิ่งใดต้องห่วง นอกจากความเป็นห่วงมารดาของเขาเอง
วาสิฐีทำเพื่อคุณหญิงจิตตรี ทำเพื่อท่านด้วยความรัก เพื่อให้คนที่เธอรักสองคนได้เข้าหากัน
ปิดเป็นความลับไม่ให้คุณหญิงช้ำใจ!
วิลล์เคยพลุ่งพล่านด้วยความอยากเอาชนะทุกสิ่งในโลก และเวลานี้เขากลับคิดว่าเต็มใจพ่ายแพ้เมียรักของเขา เมียที่ต้องปกปิด...ไม่นานหรอกว้าส ไม่นานคุณแม่ต้องยอมรับพวกเรา!
ห้องของคุณหญิงถูกเคาะเรียกแต่เช้า คุณหญิงยังคงนอน ไม่ขานรับ เดวิดมาพบวาสิฐีกำลังเคาะประตูอยู่ แต่มารดาเขาไม่ตอบรับ เดวิดจึงเข้าไปใกล้ วาสิฐีทักทายคนเป็นอาจารย์ วาสิฐีส่ายหน้าเมื่อคุณหญิงไม่ตอบรับกลับมา
“คุณแม่ครับ คุณแม่”คุณหญิงยังนอนเฉย แต่สีหน้าท่านมีรอยเล่นตัว
สองคนแพ้ต่อคนข้างใน คนร่างใหญ่ก้าวเท้าเข้ามายังคนทั้งสอง ซึ่งเดวิดและวาสิฐีหลีกทางให้ วิลล์อยากหอมแก้มผุดผาดของ ‘เมีย’ แต่ต้องเก็บไว้ เขาเอ่ยเสียงดังว่า
“วิลล์พังประตูเข้าไปนะครับ แม่รู้ใช่มั้ยว่าวิลล์เครซี่”
ครู่เดียวเท่านั้นคุณหญิงเดินมาเปิดรับ จากนั้นท่านรีบเดินหันหลังให้ วิลล์รีบคว้าร่างมารดามาโอบ เอาใจ
“วิลล์ขอโทษ วิลล์ไม่จากแม่ไปไหนแล้ว ให้หมอประจำบ้านเราตรวจอาการหน่อยนะ ความดันขึ้นเพราะวิลล์หรือเปล่า คุณแม่เลือกคุณหมอนะครับ บ้านเรามีสองคน”
คุณหญิงเจ็บแปลบเอต้องมองหน้าวาสิฐี ซึ่งเธอห่วงใยอย่างเห็นชัด เสียงเคาะประตุครั้งแรกคงมาจากหญิงสาวที่ท่านไม่ยอมรับฐานะ ความสวยสดงดงามของวาสิฐีไร้รอยตำหนิ เช้านี้ยิ่งดูเปล่งปลั่งมีราศี
ถ้าทุกคนเลือกเกิดได้ ใครเล่าไม่อยากอยู่ในที่ที่ต้องการ
“แม่อยากลองฝีมือหมอใหม่”
“รับรองว่าคุณแม่ได้รับการตรวจจากหมอที่เก่งมากคนหนึ่งครับ”
สองหนุ่มรับรองพร้อมกัน ทำให้คุณหญิงค้อนเสียคราหนึ่ง วาสิฐีวางกระเป๋าถือซึ่งในนั้นจะมีเครื่องมือแพทย์ติดไว้ยามฉุกเฉินเสมอ
คุณหญิงนอนให้หมอวาสิฐีตรวจ วาสิฐีอยากกอด อยากขอโทษท่านสำนึกผิดที่แอบใช้วิธีการของหญิงสาวฉุดดึงความดื้อของวิลล์ วันนี้ท่าทางของชายหนุ่มมีความสุขอย่างปิดไม่มิดท่านอาจจะจับได้ วาสิฐีอยากกราบขอโทษท่านอย่างเหลือเกิน ที่ไม่รู้คุณท่าน ที่ทำเหมือนไม่รู้ว่าท่านไม่อยากได้เป็นสะใภ้
มือเรียวนุ่มแตะต้องร่างกายของคุณหญิงราวกับเป็นของบอบบางที่พร้อมจะแตกร้าว ส่วนหนึ่งคุณหญิงจิตตรีซึมซับความรักและความเทิดทูลในตัวท่าน ผ่านจากการสัมผัสท่านเต็มตื้นหัวใจขณะมองดูหญิงสาว
“วาสิตรวจปอดนะคะ”เสียงบอกอย่างอ่อนหวานและอ่อนโยน
วาสิฐีไม่เคยเสแสร้ง เธอเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆ เดินเข้ามาแนะนำตัวด้วยความนอบน้อม มาเลี้ยงงานวันเกิดร่วมกันกับพรรณยุดาทุกปี เธอกราบท่านทุกครั้งที่พบหน้า เมื่อไรหรือที่วาสิฐีเปลี่ยนแปลง เย่อหยิ่ง ลืมตัว เปล่าเลย ท่านต่างหากที่มีความคิดเปลี่ยนไป เปลี่ยนมากขึ้นทุกทีที่เห็นวาสิฐี แสนสวย ไร้รอยตำหนิ
หากวาสิฐีเป็นสะใภ้ เธอมีความไม่คู่ควรอย่างที่ท่านคิดจริงๆหรือ
“หายใจแรง...เอ่อ”วาสิฐีตกใจ เมื่อเห็นท่านหายใจขัด แต่พอจะสั่ง เธอกลับเห็นหยาดน้ำตาของท่านเอ่อคลอ ก่อนรินไหลออกมา สองหนุ่มไหวตัว
“คุณแม่เป็นอะไรครับ”
“คุณท่านขา วาสิขอโทษ ค่ะ วาสิไม่ดีเอง”
เธอโผกอดซุกหน้ากับต้นแขนอวบคุณหญิงจิตตรี ท่านรู้สึกได้ถึงน้ำตาของหญิงสาว จึงเบี่ยงหลบแต่วาสิฐีกอดแน่นไม่ปล่อยสะอื้นไห้โดยแรง
เธอกลืนก้อนสะอื้นซึ่งจากแน่นพูดไม่ออก
เดวิด เบือนหน้าหนีไปทางอื่น ไม่อยากเห็นน้ำตาของสองหญิงผู้ที่เขาเองรักมาก วิลล์เป็นเช่นผู้ชายทั่วไปที่ไม่ต้องการเห็นความทุกข์ของผู้เป็นที่รัก เขาอยากปลอบใจ ไม่อยากให้ทั้งสองทุกข์อย่างนี้เลย เขานี่เองที่ทำให้ทั้งสองมีความเศร้า แต่จะให้เขาเสียสละเขาไม่มีทางยอมเสียใครไป
“อย่าเกลียดวาสินะคะคุณท่าน ถ้าความตายแลกได้ วาสิจะตายเพื่อคุณท่านเดี๋ยวนี้ วาสิไม่มีวันเทียบเคียงศักดิ์คุณ ในบ้านนี้ วาสิไม่มีวันทำให้คุณท่านเสียใจ คุณท่านขา”
คุณหญิงจิตตรีรู้สึกว่าท่านช่างใจร้ายอย่างเหลือเกินที่โทษเป็นความผิดของวาสิฐี โทษว่าเธอเนรคุณไม่รู้บุญคุณท่านไม่เคยคิดถึงความดีเข้ามาหักล้างการเลือกเกิดของหญิงสาวไม่ได้ และถึงวาสิฐีจะเป็นเด็กกำพร้า แต่ตัวของวาสิฐีมีค่าแห่งความดีเหลือล้นวาสิฐีไม่เคยมีเรื่องมัวหมองเกี่ยวกับเรื่องผู้ชาย
ใช่สิ ท่านไม่เคยห่วงและหวง แต่ถ้าเสียวาสิฐีไปให้ชายคนอื่น คุณหญิงต้องเลือก เลือกคนที่ดี ที่มีชาติตระกูล แล้วนั่นจะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่วิลล์
อะไรกันหรือที่มาปิดบังหัวใจของท่านให้รังเกียจ เสียวาสิฐีให้คนอื่น นั่นต่างหากที่ท่านไม่มีทางยอม
“วาสิ พอเถอะ พอเถอะลูก ยายเอง ยายต่างหาก ที่มองความรักของคนอื่นตามความต้องการของตัวเอง ทั้งที่เมื่อยามที่ยายมีความรัก ยายไม่ยอมให้คุณพ่อตัดสินใจ แต่เมื่อถึงลูก ยายกลับลืมคืนวันในอดีตยายต่างหากที่ไม่มองหัวใจของหนุ่มสาว
“คุณท่านขาวาสิรักคุณท่าน”
“ยายก็รักวาสินะลูก รักมาก พอมาได้คิดว่าถ้าผู้ชายอื่นมาขอวาสิ ยายคงต้องเลือก เลือกให้มีชาติตระกูล มีฐานะ แล้วผู้ชายคนนั้นจะเป็นใครไปได้..ถ้าไม่ใช่ ไม่ใช่เจ้าคนหัวดื้อหัวรั้นของยาย”
“มัม โอ้มัม” วิลล์เดินเข้ามาหาสองหญิงทำท่าจะรวบทั้งคู่ แต่วาสิฐีเลี่ยงออกมา เหลือแต่คุณหญิง ซึ่งหยิกตีลูกชายด้วยความหมั่นไส้เต้ฒที จากนั้นท่านจึงจับแก้มวิลล์หอมเบาๆ
วาสิฐีปล่อยน้ำตารินไหลพราก เดวิดจับบ่าอีกฝ่ายปลอบโยน เธอหันไปมองอีกฝ่ายเล็กน้อยแล้วจึงก้มหน้า ร้องห้ออกมาด้วยความสุข
เธอไม่เคยคิดหนีไปจากคุณหญิง ไม่คิดหนีไปจากวิลล์ แต่เธอขอให้ชีวิตอยู่ในเงามืดกับความรัก เพื่อยึดเหนี่ยววิลล์ให้อยู่ใกล้มารดาของเขา หัวใจของวาสิฐีมีให้กับคุณหญิงมากเหลือล้น ทุกคนอาจจะไม่เข้าใจ แต่เวลานี้ เดวิดเข้าใจหญิงสาวคนนี้อย่างที่สุด
บรรยากาศในห้องนั้นเต็มไปด้วยความสุขอีกครั้ง ครานี้วิลล์โลภมากที่จะกระซิบขอวาสิฐีจากมารดาของเขา เสียงซุบซิบ ซุบซิบ คุณหญิงมองมาทางวาสิฐี อีกฝ่ายใจเสีย เข้าใจว่าวิลล์เปิดเผยความลับ แต่คุณหญิงเอ่ยออกมาเสียก่อนว่า
“เรื่องใช้ชีวิตแบบฝรั่งนั่นต้องไปขอเจ้าตัวเขาเอง แม่ไม่ขัดแล้ว ถ้าวาสิฐีเขายอม ก็ให้เด็กมาย้ายห้องเสีย เดี๋ยวพ่อคนนิสัยรั้นจะทำเจ้าแง่ขู่จะไปเมืองนอกอีก คราวนี้แม่จะดึงวาสิฐีไม่ให้ไปไหนทีเดียว”
“รักมัมที่สุดในโลกเลยครับ เดือนหน้าก็ได้นะว้าส เราไปโบสถ์กัน”
“เอ่อ ไม่ ไม่ค่ะ ยังไม่ไป”
“ทีนี้ได้เห็นแล้วว่าจะมีใครปราบลูกชายคนนี้ของแม่ได้”
วิลล์โอบร่างมารดา เวียนหอมท่านไม่วายจนท่านรำคาญปนสุข ก่อนไล่สองหนุ่มออกไปจากห้อง แล้วเรียกวาสิฐีให้ไปดูแลท่านเพียงลำพัง
วิลล์แอบมองหญิงสาว พี่ชายดึงน้องชายออกไปก่อนเอ่ยให้มารดาได้ยินว่า
“ผมรอทานข้าวนะครับคุณแม่”
“วิลล์หิวมากแล้วนะครับมัม อย่านานนะครับ” ชายหนุ่มอ้อนมารดาตามหลังพี่ชาย จากนั้นสองหนุ่มพากันลงไปข้างล่าง เหลือเพียงหญิงต่างวัยทั้งคู่
คุณหญิงลุกขึ้นยืน วาสิฐีดูแลให้ท่านอาบน้ำชำระกาย หลังจากนั้นจึงช่วยท่านแต่งกายเพื่อลงไปข้างล่างทั้งรับปาหารเช้า และพักผ่อนในวันนี้
คุณหญิงดึงอีกฝ่ายเข้าไปกอดอีกครั้ง
“อย่าเรียกแม่ว่าคุณท่านอีกนะลูก”
“เอ่อวาสิ...”หญิงสาวแก้มแดงระเรื่อจัดด้วยความเก้อเขิน ก่อนจะวอนขอ”
“เรียกคุณยายแทนได้มั้ยคะอย่างนั้นก็ขอให้เรียกย่านะ เผื่อว่ามีลูกเล็กๆของวิลล์จะได้ไม่สับสน”
“คุณท่านขา...”วาสิฐีเรียกท่านเสียงยาว น้ำตาแห่งความยินดีร่วงรินลงมาอีก คุณหญิงจิตตรีก็มีความรู้สึกตื้นตันใจเช่นเดียวกัน
เส้นผมบังภูเขามีอาการแบบนี้อีก หรืออาจจะเรียกว่าของเพียงแค่ปลายจมูกกับไปเห็นสิ่งไกลแสนไกลว่าวิเศษกว่า วาสิฐีคนนี้เหมาะสมที่สุดแล้วสำหรับคนอย่าง วิลเลี่ยม บราวน์ จูเนียร์คนนิสัยเสียของคุณหญิงจิตตรี!!
มื้อเช้าที่บ้านสราญจิต ทุกคนพร้อมหน้า ลำไยและเหมือนแขขึ้นมาดูแลอาหารเช้า คุณหญิงเรียกเหมือนแขให้นั่งร่วมรับประทานอาหารเช้าด้วย กระทั่งอาหารเช้าผ่านไป
คุณหญิงเคาะแก้วน้ำเป็นการเรียกร้องความสนใจ ทุกคนหันไปมองท่านเป็นตาเดียว เอทุกคนนิ่งเงียบแล้วจากนั้นท่านจึงเอ่ยว่า
“ฉันมีเรื่องจะประกาศล่ะนะ”
วิลล์ยิ้มกว้าง วาสิฐี แอบลอบมองพื้น พรรณยุดามองเพื่อนรักแล้วหันไปทางผู้เป็นลุง ซึ่งยิ้มในสีหน้า ส่วนหมอทอแสงกลับรู้สึกแปลกเต็มที
“ไม่ใช่เพราะว่าแม่กลัววิลล์จะหนีแม่ไปอยู่ต่างประเทศและไม่กลับมาอีก หรือไม่ใช่ว่าแม่กลัวว่าวิลล์จะพาวาสิฐีหนีไปจากบ้านหลังนี้”ทุกคนนิ่งเงียบ แม้แต่ลูกยังคาดเดาน้ำใจมารดาผิดไป
“เมื่อแม่รู้ว่าวิลล์หัวแข็งจะขัดใจแม่ให้ได้ ซึ่งก็เป็นเรื่องที่วิลล์ขัดใจแม่มาเสมอไม่ว่าเรื่องอะไร ลูกชายคนนี้ของแม่จะมีความเป็นตัวของตัวเอง คิดตามใจตัวเองทุกอย่าง”
“วิลล์ขอโทษครับมัม”ชายหนุ่ม เอ่ยเสียงแผ่ว เพิ่งทราบว่าทำให้แม่ทุกข์ใจนั้นเป็นสิ่งที่แย่มาก
“เมื่อกลับมาจากเมืองนอก เขาพาใครที่ไหนมาให้แม่รู้จักไม่รู้”
“ชื่อลิลลี่ค่ะคุณยาย ยุดาไม่ชอบเลย”
“นั่นสินะ เราทุกคนต่างใจหายกลัวว่าเขาจะเลือกคนนี้ แต่เขาก็พามาให้เราเห็นหน้าครั้งเดียว แม่ยินดีมาก”ครานี้ทุกคนพากันหัวเราะเบาๆ
“เมื่อวิลล์ทำงานได้สำเร็จเรียกเงินคืนกลับบริษัทได้ในเวลาอันรวดเร็ว ไล่คนไม่ดีออกไปจากวงจรของตระกู
บราวน์ แม่คิดว่าเขาควรจะมีคู่ครองได้แล้ว คู่ครองที่เหมาะสม แม่ได้เลือกให้เขา แม่เห็นดี เห็นชอบ โดยลืมว่าการมีชีวิตคู่สมัยนี้ต้องมาจากความรัก วิลล์รักคนที่แม่ลืมความดี ลืมความเหมาะสมที่สุด แม่คิดทั้งคืนว่า ถ้ามีใครมาขอวาสิฐีไป แม่คงต้องเลือกอย่างที่สุดเพื่อให้คนที่ดีที่วาสิฐีรัก แต่แม่ไม่เคยเห็นความรักของวาสิฐีเลย เพิ่งรู้ เพิ่งทราบว่าคนที่วาสิฐีรัก คือแม่คนนี้ รักมากกว่าคนที่เธอรัก แม่ขอบใจเธอเหลือเกินวาสิ”
“คุณท่าน ไม่พูดแล้วนะคะ วา ไม่ได้ดีขนาดที่คุณท่านจะต้องเสียเวลาอันมีค่าของคุณท่านพูดถึงขนาดนี้”
“หนูสัญญาแล้วจะเลิกเรียกคุณท่านแต่จะเรียกย่า แทนลูกของวิลล์”
“โอ้สุดยอดเลยนะ สุดยอดเลยค่ะคุณยายขา” พรรณยุดาตบมือกราว พลอยให้ทุกคนตบมือดัง
วาสิฐีร้องไห้ เช่นเดียวกับคุณหญิง ท่านรู้สึกเอ็นดูกว่าที่เคย รักกว่าที่เคย วิลล์เลื่อนตัวเองไปนั่งใกล้วาสิฐี โอบบ่าอีกฝ่ายเข้ามากอดต่อหน้าทุกคน
วาสิฐีไม่อาจปฏิเสธอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นได้ เธอซบหน้าร้องไห้อยู่กับอ้อมอกของวิลล์
ข่าวการหมั้นหมายไม่เป็นทางการของวิลล์และวาสิฐีดังกระจายไปทั่วบ้าน มีเพียงงามพริ้มสุดริษยา และหมอทอแสงที่ไม่อยากยอมรับอีกฝ่ายเป็นคู่สะใภ้ และจะเป็นคนให้กำเนิดทายาทของสกุลนี้
แต่คุณหญิงจิตตรีกลับรู้สึกว่าท่านน่าจะทำอย่างนี้มานานแล้ว น่าที่จะส่งเสริมความรักของลูก เพื่อว่า อาจบางทีท่าจะได้เห็นหน้าหลานโดยเร็ววัน!!
พรรณยุดามีท่าทีร่าเริง ขณะที่เดินหาซื้อของควงคู่กับเมืองเอก โดยที่เธอโทรไปนัดแล้วเขารีบมารับทันที ระหว่างที่เดินหาซื้อของ พรรณยุดา แกล้งอีกฝ่าย ด้วยการเดินหยิบเสื้อผ้า มากมายสุดท้ายไม่ยอมซื้อสักที
ชายหนุ่มสูงสะกิด
“ยังไงกันไม่ถูกใจเลยหรือยุดา”เธอเอียงแก้มซบต้นแขนชายหนุ่มเอ่ยร่าเริง
“ยุดาบอกจะมาดูเสื้อค่ะไม่ได้จะมาซื้อ เขาใจมั้ยค่ะคุณอาจารย์ ว่ามาดูเฉยๆ”
“เดี๋ยวเถอะ” เขาเอียงศีรษะชนศีรษะที่พ้นไหล่ของเขา พรรณยุดาเป็นผู้หญิงที่สูงพอควรทีเดียว ชายหนุ่มยื่นแขนให้เธอควง ซึ่งเธอชวนเขาไปถ่ายรูปคู่แบบเด็กๆเขาปฏิเสธทันควัน
“อะไรกันคุณ ผมไม่เด็ก ๆ”
“ลองเป็นเด็กดูสักวันสิค่ะ” เธอออกกำลังดึงกึ่งลากร่างสูงให้ตามไป
ภาพถ่ายออกมาใบหน้าคมเข้มมีความตื่นประหลาดทำให้พรรณยุดาชอบใจหัวเราะร่วน
“น่ารักจังเลยค่ะ ยุดาเอาไปปิด ที่กระจกค่ะไว้บริหารหน้าเวลาหัวเราะ
“มานี่ซิ” เขาดึงเธอกลับไปถ่ายรูป กอดจูบแต่ล่ะภาพยุดาทำตาโตตกใจ
“ว้าย”
“ผมจะเอาไปติดหน้าห้องน้ำ จะได้รู้สึกมีผู้หญิงแอบดูแล้วทำตาโต”
“เซี้ยวเอามานี่หมดเลยเอามา” เธอแย่งชิงเขาเอามือซุกไว้ข้างหลัง เมืองเอกตามแย่ง และแกล้งโอบกอดอีกฝ่ายไปในพลางสองหนุ่มสาวมีความสุขจนคนรอบข้างแอบชื่นชม
บุษรายืนนิ่งขึงต่อภาพชายหญิงควงคู่หัวร่อต่อกระซิกกันอย่างมีความสุข หนึ่งนั้นคือคู่หมั้น อีกสาว สวยทันสมัย ทั้งคู๋มีความสัมพันธ์กันมานานเพียงใดแล้ว นานแค่ไหนแล้วที่เมืองเอกปิดบังเธอ
คุณหญิงดลยาวางของใช้ใส่ตะกร้ามีบริวารเข็นรถให้ ถามวาที่สะใภ้ยืนนิ่งดังรูปปั้น
“มีอะไรหรือหนูบุษ”
“เอ่อปละ ปละ เปล่าค่ะคุณแม่”
“แล้วยืนเหม่ออะไรจ้ะ ไปแม่จะไปดูรองเท้าเขากำลังลดราคา”
คุณหญิงเดินนำไปร้านรองเท้าซึ่งกำลังลดราคา ร่างสูงของเมืองเอกดูเด่นกว่าใครเขาบรรจงสวมรองเท้าส้นสูงให้หญิงสาวร่างโปร่งนั่งไขว่ห้างวางท่าเป็นเจ้าหญิง
“ถ้าใส่ได้คุณคือซินเดอเรนล่าของผม”
“ถ้าไม่ได้ล่ะคะ ยุดาไม่ใช่คนที่เจ้าชายตามหา”
“ยังไงผมต้องอุ้มขึ้นรถฟักทองของผมอยู่ดี”
คุณหญิงดลลยากรากเข้าไปหาลูกชายด้วยความโกรธเกรี้ยวโดยไม่ซักถามท่านใช้ฝ่ามืออวบอูมตบฉาดเข้าที่ใบหน้าพรรณยุดาจนถลาเมืองเอกรีบประคองไว้
“คุณแม่”
“นังแพศยา แกมายุ่งอะไรกับลูกชายของฉันไปให้พ้นนะ”
ท่านเข้าไปฉุดดึงอีกฝ่ายเมืองเอกยกมือปกป้องพรรณยุดาเหลือบเห็นบุษรายืนใบหน้าเผือดซีด เขานิ่งขึงไปชั่วขณะ
“หน็อยแน่นักศึกษาเดี๋ยวนี้แค่มีที่ไม่กี่นิ้วก็ขายได้เป็นหมื่นเป็นแสนแกเป็นครูบาอาจารย์เสียเปล่ายังเสียท่า”
“คุณแม่พอเถอะครับ ยุดาไม่ได้เป็นอย่างที่คุณแม่เข้าใจ”
“แล้วมันเป็นใครแกถึงกอดจนกลม ไม่เห็นหรือไงว่าบุษรายืนอยู่ตรงนั้น”
พรรณยุดาเงยหน้าจากอ้อมอกเมืองเอก หญิงสาวหันไปมองร่างบอบบางซึ่งยืนใบหน้าเผือดขาวราวกับจะเป็นลม คู่หมั้นเมืองเอก
“ยังไม่รีบไสหัวไปอีกเหรอนังโสเภณี” แม่ของเมืองเอกประณามพรรณยุดาให้ได้รับความอับอาย
หญิงสาวไม่เคยรู้สึกอยากตายมากถึงเพียงนี้เลย เธอหมุนกายทำท่าผละหนี เมืองเอกฉวยข้อมือของพรรณยุดายุดไว้ แต่พรรณยุดาทุบตีให้อีกฝ่ายปล่อย คุณหญิงกรากเข้ามาหาพรรณยุดา แต่เมืองเอกกั้นไว้ พรรณยุดาอับอายต่อผู้คนมากที่จับกลุ่มมอง
“อย่าด่าว่ายุดานะครับคุณแม่ ถ้าจะโทษผิด โทษผมเถอะครับ คุณแม่” เมืองเอกจับจูงพรรณหนีออกมาไม่สนใจใครอีก คุณหญิงดลยาตวาดเรียกลูกชายเสียงเขียว
“หยุดเดี๋ยวนี้เมืองเอก”
ชายหนุ่มไม่หยุด จูงมือพรรณยุดาแน่น ไม่ปล่อย ครานี้เขาได้ตัดสินใจแล้วที่จะเลือก ถึงจะต้องแตกหักใครต่อใครก็ตามเขาได้เลือกแล้ว
พรรณยุดาซบหน้ากับต้นแขนชายหนุ่มร้องไห้ออกมาไม่หยุดเมืองเอกโอบร่างไว้หลวม ๆ ก่อนทำหน้าที่ขับรถ ออกไปอย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง!!
ปล.ลงตอนหน้าอีกตอนเดียวนะคะ ส่วนเรื่องอำภา เรื่องคุณแม่ และเรื่องของสุธี ตามอ่านได้ตอนรวมเล่มนะคะ
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 พ.ค. 2555, 16:14:04 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 13 พ.ค. 2555, 16:14:04 น.
จำนวนการเข้าชม : 2664
| << ด้วยรักคือรัก |
violette 13 พ.ค. 2555, 16:45:15 น.
รออ่านรวมเล่มค่า
แอบสงสารหมอทอแสงนะ สามีไปหลงรักคนที่จะมาเป็นคู่สะใภ้ตัวก็ต้องมีระแวงแบบนี้แหละน้า
แล้วคู่นี้จะจบยังไงคะ อยู่กันต่อไปแบบนี้เหรอคะ
รออ่านรวมเล่มค่า
แอบสงสารหมอทอแสงนะ สามีไปหลงรักคนที่จะมาเป็นคู่สะใภ้ตัวก็ต้องมีระแวงแบบนี้แหละน้า
แล้วคู่นี้จะจบยังไงคะ อยู่กันต่อไปแบบนี้เหรอคะ
nutcha 13 พ.ค. 2555, 17:00:07 น.
แล้วจะร่วมเล่มเมื่อไรคะคุณนางแก้ว อยากอ่านใจจะขาด กำลังลุ้นเลย รวมเล่มเร็ว ๆ น้าาาาา
แล้วจะร่วมเล่มเมื่อไรคะคุณนางแก้ว อยากอ่านใจจะขาด กำลังลุ้นเลย รวมเล่มเร็ว ๆ น้าาาาา
tookta 13 พ.ค. 2555, 18:39:04 น.
ในที่สุดคุณหญิงก็คิดได้ ดีใจจังเลยค่ะ ทีนี้มาลุ้นคู่ของยุดาต่อ จะรอซื้อตอนรวมเล่มค่ะ
ในที่สุดคุณหญิงก็คิดได้ ดีใจจังเลยค่ะ ทีนี้มาลุ้นคู่ของยุดาต่อ จะรอซื้อตอนรวมเล่มค่ะ
คิมหันตุ์ 13 พ.ค. 2555, 18:43:27 น.
คุณหญิงย่า อิอิ
คุณหญิงย่า อิอิ
Zephyr 13 พ.ค. 2555, 20:16:42 น.
ลุงเดวิดไปรักวาสิตอนไหนเนี่ย งง
อ้าว คุณหญิงยายคิดเร็วกว่าที่คิดอีก และแล้วก็ยอมรับ เห็นมั้ยคะ วาสิออกจะดีเลิศ เสียให้คนอื่นทำไม เนอะ สู้ยกให้ลูกชายตัวเองดีกว่า ตั้งเยอะ
ปล. ลงไม่จบเหรอคะ ว้า เสียดาย รอรวมเล่มเนอะ
ลุงเดวิดไปรักวาสิตอนไหนเนี่ย งง
อ้าว คุณหญิงยายคิดเร็วกว่าที่คิดอีก และแล้วก็ยอมรับ เห็นมั้ยคะ วาสิออกจะดีเลิศ เสียให้คนอื่นทำไม เนอะ สู้ยกให้ลูกชายตัวเองดีกว่า ตั้งเยอะ
ปล. ลงไม่จบเหรอคะ ว้า เสียดาย รอรวมเล่มเนอะ
นางแก้ว 13 พ.ค. 2555, 21:18:59 น.
คนโง่ คนถือทิฐิ คนไม่เห้นใจคนอื่น คนพวกนี้จะมองเห้นความดีของคนอื่นได้ยาก ส่วนคนที่เป้นคนนมีใจกรุณาอยู่ และความดีอยู่แล้ว แต่ถือทิฐิ เมื่อมีบางสิ่งดลใจ หรือสะกิดว่าต้องสูญเสียจะหันมาทบทวนด้วยความฉลาด เขาจะคิดได้เร็ว
คุณหมอเดวิดรักวาสิฐีตอนไหน แห่ะ ตอนที่นางแก้วไม่ได้ลงให้ค่ะ ตอนเธอเข้าเรียน และเรียนได้เก่งมาก อาจารญืตามมาดูจนกระทั่งถึงวันไปพักจึงได้รูว่า ที่มองนั้นคือรัก แต่เป้นรักที่อยากให้เวลาของตัวเองกลับไปอีกหลายสิบปี เพราะว่า เดวิดไม่สามารถที่จะแต่งงานหรือให้ใครมาเป้นเมียบน้อยได้ โดยเฉพาะคนดีอย่างวาสิฐ๊ และหมอทอแสงได้เสียสละความสุขที่มาแต่งงานก่อนแล้วโดยที่เดวิดพูดว่า คุณแต่งทั้งที่รูว่าผมเป้นหมัน นั่นคือพันธนาการที่หมอเดวิดคนดีต้องรักษาความดีที่หมอเมียแอบอิจฉาคนมีลูกได้อยู่เรื่อย...
คนโง่ คนถือทิฐิ คนไม่เห้นใจคนอื่น คนพวกนี้จะมองเห้นความดีของคนอื่นได้ยาก ส่วนคนที่เป้นคนนมีใจกรุณาอยู่ และความดีอยู่แล้ว แต่ถือทิฐิ เมื่อมีบางสิ่งดลใจ หรือสะกิดว่าต้องสูญเสียจะหันมาทบทวนด้วยความฉลาด เขาจะคิดได้เร็ว
คุณหมอเดวิดรักวาสิฐีตอนไหน แห่ะ ตอนที่นางแก้วไม่ได้ลงให้ค่ะ ตอนเธอเข้าเรียน และเรียนได้เก่งมาก อาจารญืตามมาดูจนกระทั่งถึงวันไปพักจึงได้รูว่า ที่มองนั้นคือรัก แต่เป้นรักที่อยากให้เวลาของตัวเองกลับไปอีกหลายสิบปี เพราะว่า เดวิดไม่สามารถที่จะแต่งงานหรือให้ใครมาเป้นเมียบน้อยได้ โดยเฉพาะคนดีอย่างวาสิฐ๊ และหมอทอแสงได้เสียสละความสุขที่มาแต่งงานก่อนแล้วโดยที่เดวิดพูดว่า คุณแต่งทั้งที่รูว่าผมเป้นหมัน นั่นคือพันธนาการที่หมอเดวิดคนดีต้องรักษาความดีที่หมอเมียแอบอิจฉาคนมีลูกได้อยู่เรื่อย...
นางแก้ว 13 พ.ค. 2555, 21:20:14 น.
รวมเล่มจัดเต็มหลายตอนค่ะ
อย่างที่บอกค่ะว่าได้พล็อตมาห้าสิบหน้า มาเขียนเรื่องเพิ่ม เมื่อเรื่องจบ ก็ต้องรีไรท์เน้อหาให้สมบูรณืจากนั้นก็ส่งค่ะ
รวมเล่มจัดเต็มหลายตอนค่ะ
อย่างที่บอกค่ะว่าได้พล็อตมาห้าสิบหน้า มาเขียนเรื่องเพิ่ม เมื่อเรื่องจบ ก็ต้องรีไรท์เน้อหาให้สมบูรณืจากนั้นก็ส่งค่ะ
Thananya 13 พ.ค. 2555, 22:19:59 น.
เรื่องนี้จะมีให้สั่งซื้อออนไลน์มั้ยคะ อยากอ่านเรื่องของหนูอ้ำจัง
เรื่องนี้จะมีให้สั่งซื้อออนไลน์มั้ยคะ อยากอ่านเรื่องของหนูอ้ำจัง
nunoi 13 พ.ค. 2555, 22:55:56 น.
รอรวมเล่มค่ะ เสร็จเมื่อไรแจ้งด่วนนน นะคะ
รอรวมเล่มค่ะ เสร็จเมื่อไรแจ้งด่วนนน นะคะ
sirynth 14 พ.ค. 2555, 03:34:13 น.
I can't wait to get the book;)
I can't wait to get the book;)
pkka 14 พ.ค. 2555, 08:46:57 น.
ร่วมเล่มเมื่อไรแจ้งด้วยน๊าาาา
ร่วมเล่มเมื่อไรแจ้งด้วยน๊าาาา
องุ่น 15 พ.ค. 2555, 19:35:00 น.
เยอะมาก ไม่รู้ว่าจะอ่านเรื่องไหนดี (เยอะอะชอบ)
เยอะมาก ไม่รู้ว่าจะอ่านเรื่องไหนดี (เยอะอะชอบ)
แพม 18 พ.ค. 2555, 18:00:46 น.
ตอนนี้สงสารพรรณยุดา
ตอนนี้สงสารพรรณยุดา
อ้อย 1 ธ.ค. 2555, 04:48:28 น.
สงสารบุษบาค่ะ
สงสารบุษบาค่ะ