วิวาห์ลวง...ใช้หนี้รัก
เมื่อน้องชายหายตัวไปพร้อมกับข้อกล่าวหายักยอกเงินบริษัทไป 20 ล้านบาท
ทำให้ ‘แพรวรุ้ง’ ในฐานะพี่สาวและผู้ค้ำประกัน ต้องรับผิดชอบอย่างเสียไม่ได้
แต่ลำพังเงินเดือนอาจารย์ไม่กี่หมื่นบาทจะให้ผ่อนชำระหนี้ก็คงต้องแก่ตายกันไปก่อน
‘ต้นกล้า’ เจ้าหนี้ที่แสนใจดี จึงเสนอให้เธอมาแต่งงานเป็นเมียหลอกๆ เป็นเวลา 5 ปี
โดยตลอด 5 ปีนี้ เธอต้องทำหน้าที่ดูแลบุตรชายวัย 6 ขวบ
และช่วยกีดกันบรรดาผู้หญิงหมายจะมาจับเขา
‘แพรวรุ้ง’ ไม่มีทางเลือกอื่นใด อีกทั้งเธอไม่เชื่อว่าน้องชายจะเป็นอย่างที่ถูกกล่าวหา
เธอจึงจำยอมรับข้อเสนอนี้ และพยายามสืบหาความจริงที่เกิดขึ้น
โดยยิ่งใกล้ความจริงเมื่อไหร่ อันตรายก็เพิ่มขึ้นเท่านั้น
ทำให้ ‘ต้นกล้า’ ต้องกระโดดเข้ามาปกป้องลูกหนี้คนนี้ด้วย ‘หัวใจ’
และคราวนี้ ‘แพรวรุ้ง’ ก็เต็มใจจ่ายคืนเขาด้วย ‘หัวใจ’ เช่นกัน
ทำให้ ‘แพรวรุ้ง’ ในฐานะพี่สาวและผู้ค้ำประกัน ต้องรับผิดชอบอย่างเสียไม่ได้
แต่ลำพังเงินเดือนอาจารย์ไม่กี่หมื่นบาทจะให้ผ่อนชำระหนี้ก็คงต้องแก่ตายกันไปก่อน
‘ต้นกล้า’ เจ้าหนี้ที่แสนใจดี จึงเสนอให้เธอมาแต่งงานเป็นเมียหลอกๆ เป็นเวลา 5 ปี
โดยตลอด 5 ปีนี้ เธอต้องทำหน้าที่ดูแลบุตรชายวัย 6 ขวบ
และช่วยกีดกันบรรดาผู้หญิงหมายจะมาจับเขา
‘แพรวรุ้ง’ ไม่มีทางเลือกอื่นใด อีกทั้งเธอไม่เชื่อว่าน้องชายจะเป็นอย่างที่ถูกกล่าวหา
เธอจึงจำยอมรับข้อเสนอนี้ และพยายามสืบหาความจริงที่เกิดขึ้น
โดยยิ่งใกล้ความจริงเมื่อไหร่ อันตรายก็เพิ่มขึ้นเท่านั้น
ทำให้ ‘ต้นกล้า’ ต้องกระโดดเข้ามาปกป้องลูกหนี้คนนี้ด้วย ‘หัวใจ’
และคราวนี้ ‘แพรวรุ้ง’ ก็เต็มใจจ่ายคืนเขาด้วย ‘หัวใจ’ เช่นกัน
Tags: วิวาห์ลวง...ใช้หนี้รัก, ช่อสุนันท์, ต้นช่อ, วิวาห์ลวง
ตอน: ก่อหนี้ (รีไรท์)
ภายในห้องนอนบนชั้นสองของบ้านหลังใหญ่ แสงจันทร์สาดส่องผ่านหน้าต่างกระจกทรงสูงบานใหญ่กระทบสองร่างเปลือยเปล่าที่นอนกอดก่ายกันอยู่บนเตียงนุ่มที่ตั้งกลางห้อง
“ผมรักคุณนะ” ฟ้าฉายกระซิบบอกกับไรผมที่เปียกชื้นด้วยเหงื่อ ก่อนจูบหน้าผากนวลของหญิงสาวในอ้อมกอด หญิงสาวคนนั้นที่ยังอ่อนเพลียกับบทรักอันร้อนแรงที่เพิ่งผ่านพ้นไปจึงได้แต่เงยหน้าส่งยิ้มให้ และซุกตัวเข้าหาอกอันอบอุ่นของเขาอีก
“ผมสัญญา ผมจะรีบทำทุกอย่างให้ถูกต้อง เราจะแต่งงานกัน” มือหนาลูบไล้แผ่นหลังเนียนไปมาด้วยความรักใคร่ และเขาก็มั่นใจว่าจะสามารถทำตามที่พูดกับหญิงสาวคนรักได้ แม้เขาเองก็รู้อยู่เต็มอกว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย เพราะบิดาของเธอคงไม่ยอมให้ลูกสาวคนเดียวมาแต่งงานกับเขาแน่ๆ แต่เมื่อเขารักผู้หญิงคนนี้และอยากจะใช้ชีวิตอยู่กับเธอจนแก่ตายไปจากกัน เขาก็จะขอสู้ให้ถึงที่สุด
“ค่ะ เราจะแต่งงานกัน” เธอรับคำอย่างแผ่วเบา
“หลังจากแต่งงานแล้ว เราก็จะสร้างครอบครัวเล็กๆ มีคุณ มีผม และมีเจ้าตัวเล็กวิ่งไปมาในบ้าน” ฟ้าฉายยิ้มบอกสิ่งที่เขาวาดฝันเอาไว้ แต่แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็ถูกทำลายทันที เมื่อเสียงมีอำนาจดังขึ้นพร้อมประตูห้องเปิดอ้าอย่างแรง
“มันจะไม่มีวันเกิดขึ้น ฉันจะไม่ยอมให้พวกแกได้แต่งงานกัน” ชายสูงวัยที่ยืนตระง่านอยู่ตรงกลางขอบประตูบอกเสียงดังลั่น พร้อมสีหน้าแดงก่ำ สองมือกำแน่นด้วยความโกรธ
สองร่างบนเตียงผุดนั่งอย่างตกใจ ฟ้าฉายรีบเบี่ยงตัวมาบังหญิงสาวเอาไว้ระหว่างที่เธอดึงผ้าห่มขึ้นมาปกปิดเรือนร่างเปลือยเปล่า
“คุณพ่อ”
“รีบแต่งตัวซะ ฉันจะลงไปรอข้างล่าง” ชายสูงวัยบอกเสียงเข้มก่อนหมุนตัวออกไป
และทันทีที่บานประตูปิดลง ฟ้าฉายก็รีบช่วยหญิงสาวคนรักแต่งตัว เพราะตอนนี้เธอยังช็อกกับเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึง ไม่คิดว่าบิดาจะกลับมาจากต่างประเทศก่อนกำหนดตามที่ได้บอกเอาไว้และมารับรู้เรื่องเธอกับชายคนรัก
“เราจะทำอย่างไรดีคะ” หญิงสาวหน้าซีดเผือด พร่ำถามชายหนุ่มเสียงสั่น
“ไม่ต้องกลัวนะครับ ผมจะไม่ยอมให้คุณเดือดร้อนเด็ดขาด ผมจะพูดกับคุณพ่อของคุณ ขอให้เราได้แต่งงานกัน”
เมื่อสองหนุ่มสาวแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็จูงมือกันเดินลงมาจากบันได ชายสูงวัยประมุขของบ้านที่นั่งรออยู่แล้วก็กล่าวขึ้นมาเสียงสั่นด้วยพยายามระงับความโกรธเอาไว้
“แกกล้ามากนะที่มาเหยียบจมูกฉันถึงในบ้าน”
ฟ้าฉายคุกเข่าลงบนพรมสีเข้มแล้วยกมือไหว้ชายสูงวัยตรงหน้า
“ผมขอโทษครับท่าน ผมจะขอรับผิดชอบทุกอย่าง”
“ไม่จำเป็น แกรีบไสหัวไปจากบ้านฉัน และอย่ามายุ่งกับลูกสาวฉันอีก แล้วฉันจะถือว่าเรื่องวันนี้มันไม่เคยเกิดขึ้น”
ได้ยินแบบนั้นหญิงสาวก็ร้องลั่นด้วยความตกใจ “คุณพ่อคะ”
“ไม่ครับท่าน ผมรักลูกสาวท่าน ผมจะแต่งงานกับลูกสาวท่าน” ฟ้าฉายบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ฝันไปเถอะ ยังไงฉันก็ไม่มีวันยกลูกสาวฉันให้กับแกหรอก”
“แต่ผมรักลูกสาวท่านจริงๆ นะครับ อนุญาตให้ผมแต่งงานกับเธอเถอะครับ”
“นะคะพ่อ ให้เราแต่งงานกันเถอะค่ะ”
“แกนี่มันใฝ่ต่ำจริงๆ ฉันอุตส่าห์หาผู้ชายรวยๆ เพียบพร้อมมาให้แก แกกลับเลือกเอาไอ้คนกระจอกแบบนี้มาทำผัว”
“แต่เรารักกันนะคะพ่อ”
“รัก? แล้วคำว่ารัก มันกินได้ไหม อย่าโง่หน่อยเลย สมัยนี้มันไม่มีคำว่ากัดก้อนเกลือกินแล้ว”
“แต่ท่านครับ ถึงแม้ผมจะไม่ได้ร่ำรวย แต่ผมก็มั่นใจว่าจะสามารถดูแลลูกสาวของท่านไม่ให้ต้องลำบากได้นะครับ”
“หึ น้ำหน้าอย่างแกนี่นะจะมาดูแลลูกสาวฉัน ลำพังทุกวันนี้แกเลี้ยงดูแลตัวแกเองยังลำบากเลย” ชายสูงวัยเหยียดปากอย่างดูถูก
“ผมสาบานกับท่านครับ ว่าถ้าผมแต่งงานกับลูกสาวของท่าน ลูกสาวของท่านจะไม่ลำบากแน่นอน”
“ฉันไม่เชื่อแกหรอก นอกจากเสียว่า...” อยู่ๆ ชายสูงวัยหยุดพูดขึ้นมาเฉยๆ จึงทำให้ฟ้าฉายต้องรีบถามอย่างร้อนรน
“นอกจากอะไรครับ”
“นอกจากภายในสามเดือนนี้ แกจะหาเงินมาได้ยี่สิบล้าน”
“ยี่สิบล้าน!” สองหนุ่มสาวร้องลั่นพร้อมกัน
“ใช่ ถ้าภายในสามเดือนนี้แกหาเงินมาให้ฉันยี่สิบล้าน ฉันจะยอมยกลูกสาวให้แก”
“พ่อคะ เงินตั้งยี่สิบล้านใครจะไปหาได้ภายในสามเดือนกันคะ”
“ถ้าหาไม่ได้ พวกแกก็...” ชายสูงวัยพูดไม่ทันจบประโยค ฟ้าฉายก็พูดแทรกขึ้นมา
“ตกลงครับ ภายในสามเดือนนี้ ผมจะหาเงินยี่สิบล้านมาให้ท่าน” ชายหนุ่มตอบเสียงหนักแน่น เพราะนี่เป็นเหมือนโอกาสครั้งสุดท้ายของเขาและหญิงสาวคนรัก ถึงแม้ข้อแม้ที่บิดาของเธอตั้งขึ้นมานั้นจะตั้งขึ้นมาเพื่อดูถูกไม่ใช่ให้โอกาสก็ตาม แต่ด้วยความรักที่มันล้นอยู่ในใจ เขาจึงจะขอลองสู้สักตั้ง แม้โอกาสที่จะทำสำเร็จนั้นมันจะมีแค่ศูนย์จุดหนึ่งเปอร์เซนต์ก็ตาม
“ผมรักคุณนะ” ฟ้าฉายกระซิบบอกกับไรผมที่เปียกชื้นด้วยเหงื่อ ก่อนจูบหน้าผากนวลของหญิงสาวในอ้อมกอด หญิงสาวคนนั้นที่ยังอ่อนเพลียกับบทรักอันร้อนแรงที่เพิ่งผ่านพ้นไปจึงได้แต่เงยหน้าส่งยิ้มให้ และซุกตัวเข้าหาอกอันอบอุ่นของเขาอีก
“ผมสัญญา ผมจะรีบทำทุกอย่างให้ถูกต้อง เราจะแต่งงานกัน” มือหนาลูบไล้แผ่นหลังเนียนไปมาด้วยความรักใคร่ และเขาก็มั่นใจว่าจะสามารถทำตามที่พูดกับหญิงสาวคนรักได้ แม้เขาเองก็รู้อยู่เต็มอกว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย เพราะบิดาของเธอคงไม่ยอมให้ลูกสาวคนเดียวมาแต่งงานกับเขาแน่ๆ แต่เมื่อเขารักผู้หญิงคนนี้และอยากจะใช้ชีวิตอยู่กับเธอจนแก่ตายไปจากกัน เขาก็จะขอสู้ให้ถึงที่สุด
“ค่ะ เราจะแต่งงานกัน” เธอรับคำอย่างแผ่วเบา
“หลังจากแต่งงานแล้ว เราก็จะสร้างครอบครัวเล็กๆ มีคุณ มีผม และมีเจ้าตัวเล็กวิ่งไปมาในบ้าน” ฟ้าฉายยิ้มบอกสิ่งที่เขาวาดฝันเอาไว้ แต่แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็ถูกทำลายทันที เมื่อเสียงมีอำนาจดังขึ้นพร้อมประตูห้องเปิดอ้าอย่างแรง
“มันจะไม่มีวันเกิดขึ้น ฉันจะไม่ยอมให้พวกแกได้แต่งงานกัน” ชายสูงวัยที่ยืนตระง่านอยู่ตรงกลางขอบประตูบอกเสียงดังลั่น พร้อมสีหน้าแดงก่ำ สองมือกำแน่นด้วยความโกรธ
สองร่างบนเตียงผุดนั่งอย่างตกใจ ฟ้าฉายรีบเบี่ยงตัวมาบังหญิงสาวเอาไว้ระหว่างที่เธอดึงผ้าห่มขึ้นมาปกปิดเรือนร่างเปลือยเปล่า
“คุณพ่อ”
“รีบแต่งตัวซะ ฉันจะลงไปรอข้างล่าง” ชายสูงวัยบอกเสียงเข้มก่อนหมุนตัวออกไป
และทันทีที่บานประตูปิดลง ฟ้าฉายก็รีบช่วยหญิงสาวคนรักแต่งตัว เพราะตอนนี้เธอยังช็อกกับเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึง ไม่คิดว่าบิดาจะกลับมาจากต่างประเทศก่อนกำหนดตามที่ได้บอกเอาไว้และมารับรู้เรื่องเธอกับชายคนรัก
“เราจะทำอย่างไรดีคะ” หญิงสาวหน้าซีดเผือด พร่ำถามชายหนุ่มเสียงสั่น
“ไม่ต้องกลัวนะครับ ผมจะไม่ยอมให้คุณเดือดร้อนเด็ดขาด ผมจะพูดกับคุณพ่อของคุณ ขอให้เราได้แต่งงานกัน”
เมื่อสองหนุ่มสาวแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็จูงมือกันเดินลงมาจากบันได ชายสูงวัยประมุขของบ้านที่นั่งรออยู่แล้วก็กล่าวขึ้นมาเสียงสั่นด้วยพยายามระงับความโกรธเอาไว้
“แกกล้ามากนะที่มาเหยียบจมูกฉันถึงในบ้าน”
ฟ้าฉายคุกเข่าลงบนพรมสีเข้มแล้วยกมือไหว้ชายสูงวัยตรงหน้า
“ผมขอโทษครับท่าน ผมจะขอรับผิดชอบทุกอย่าง”
“ไม่จำเป็น แกรีบไสหัวไปจากบ้านฉัน และอย่ามายุ่งกับลูกสาวฉันอีก แล้วฉันจะถือว่าเรื่องวันนี้มันไม่เคยเกิดขึ้น”
ได้ยินแบบนั้นหญิงสาวก็ร้องลั่นด้วยความตกใจ “คุณพ่อคะ”
“ไม่ครับท่าน ผมรักลูกสาวท่าน ผมจะแต่งงานกับลูกสาวท่าน” ฟ้าฉายบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ฝันไปเถอะ ยังไงฉันก็ไม่มีวันยกลูกสาวฉันให้กับแกหรอก”
“แต่ผมรักลูกสาวท่านจริงๆ นะครับ อนุญาตให้ผมแต่งงานกับเธอเถอะครับ”
“นะคะพ่อ ให้เราแต่งงานกันเถอะค่ะ”
“แกนี่มันใฝ่ต่ำจริงๆ ฉันอุตส่าห์หาผู้ชายรวยๆ เพียบพร้อมมาให้แก แกกลับเลือกเอาไอ้คนกระจอกแบบนี้มาทำผัว”
“แต่เรารักกันนะคะพ่อ”
“รัก? แล้วคำว่ารัก มันกินได้ไหม อย่าโง่หน่อยเลย สมัยนี้มันไม่มีคำว่ากัดก้อนเกลือกินแล้ว”
“แต่ท่านครับ ถึงแม้ผมจะไม่ได้ร่ำรวย แต่ผมก็มั่นใจว่าจะสามารถดูแลลูกสาวของท่านไม่ให้ต้องลำบากได้นะครับ”
“หึ น้ำหน้าอย่างแกนี่นะจะมาดูแลลูกสาวฉัน ลำพังทุกวันนี้แกเลี้ยงดูแลตัวแกเองยังลำบากเลย” ชายสูงวัยเหยียดปากอย่างดูถูก
“ผมสาบานกับท่านครับ ว่าถ้าผมแต่งงานกับลูกสาวของท่าน ลูกสาวของท่านจะไม่ลำบากแน่นอน”
“ฉันไม่เชื่อแกหรอก นอกจากเสียว่า...” อยู่ๆ ชายสูงวัยหยุดพูดขึ้นมาเฉยๆ จึงทำให้ฟ้าฉายต้องรีบถามอย่างร้อนรน
“นอกจากอะไรครับ”
“นอกจากภายในสามเดือนนี้ แกจะหาเงินมาได้ยี่สิบล้าน”
“ยี่สิบล้าน!” สองหนุ่มสาวร้องลั่นพร้อมกัน
“ใช่ ถ้าภายในสามเดือนนี้แกหาเงินมาให้ฉันยี่สิบล้าน ฉันจะยอมยกลูกสาวให้แก”
“พ่อคะ เงินตั้งยี่สิบล้านใครจะไปหาได้ภายในสามเดือนกันคะ”
“ถ้าหาไม่ได้ พวกแกก็...” ชายสูงวัยพูดไม่ทันจบประโยค ฟ้าฉายก็พูดแทรกขึ้นมา
“ตกลงครับ ภายในสามเดือนนี้ ผมจะหาเงินยี่สิบล้านมาให้ท่าน” ชายหนุ่มตอบเสียงหนักแน่น เพราะนี่เป็นเหมือนโอกาสครั้งสุดท้ายของเขาและหญิงสาวคนรัก ถึงแม้ข้อแม้ที่บิดาของเธอตั้งขึ้นมานั้นจะตั้งขึ้นมาเพื่อดูถูกไม่ใช่ให้โอกาสก็ตาม แต่ด้วยความรักที่มันล้นอยู่ในใจ เขาจึงจะขอลองสู้สักตั้ง แม้โอกาสที่จะทำสำเร็จนั้นมันจะมีแค่ศูนย์จุดหนึ่งเปอร์เซนต์ก็ตาม
TonChor เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 พ.ค. 2555, 12:35:49 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 ต.ค. 2555, 12:12:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 1958
| ใช้หนี้(รัก)งวดที่ 1 (รีไรท์) >> |
หมูอ้วน 15 พ.ค. 2555, 13:17:35 น.
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
TonChor 17 พ.ค. 2555, 07:44:39 น.
@หมูอ้วน - ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ ^^
@หมูอ้วน - ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ ^^
วนัน 23 ต.ค. 2555, 16:04:46 น.
oน่าสนคะ
oน่าสนคะ