ลายลินิน
อดีต ปัจจุบัน อนาคต ผูกโยงใยจากลายผ้าผืนโบราณ
สัจจะ คำเท็จ การหลอกลวง ถักทอเป็นลายล้ำค่าของผ้าผืนนั้น
ถึงเวลาแล้วที่ประวัติศาสตร์จะถูกคลี่ออกด้วยผ้าลินินเพียงผืนเดียว
สัจจะ คำเท็จ การหลอกลวง ถักทอเป็นลายล้ำค่าของผ้าผืนนั้น
ถึงเวลาแล้วที่ประวัติศาสตร์จะถูกคลี่ออกด้วยผ้าลินินเพียงผืนเดียว
Tags: อียิปต์ ผ้าลินิน ฟาโรห์ เทพเจ้า ลี้ลับ
ตอน: บทนำ
นวนิยายเรื่องนี้ผ่านการพิจารณาจากสำนักพิมพ์สถาพรบุ๊คแล้ว
//////////
บทนำ
//////////
หล่อนอยู่ในชุดลินินพันกายทิ้งชายยาวถึงข้อเท้า เนื้อผ้าขาวบางขับผิวเนื้อสีน้ำผึ้งนวลเนียน รอบคอระหงสวมใส่แผงสร้อยสำริดประดับพลอยเม็ดเล็ก ลักษณะเช่นเดียวกับกำไลข้อมือ ศีรษะสวมวิกผมดำขลับยาวสยายถึงกลางหลัง คาดรัดเกล้าสำริดเรียบเลี่ยน ยามต้องแสงเปลวไฟในคบตามเสาหินใหญ่ค้ำหลังคาดูมลังเมลือง
ใบหน้ารียาวได้รูปเชิดขึ้นรับแสงสว่าง ดวงนัยน์เรียวคมเฉิดฉาย แต้มแต่งสีฟ้าอมเขียวอย่างหินเทอร์คอยซ์บนเปลือกตาขับเส้นขอบตาสีดำยาวเหยียด พวงแก้มทั้งสองแต้มเกลี่ยด้วยด้วยชาด รูปปากทรงกระจับรับกับจมูกโด่งรั้นเคลือบสีแดงพร้อมน้ำมันเป็นเงา
หญิงสาวยืนอยู่ในโถงกว้าง ขนาบสองข้างด้วยเสาหินใหญ่ค้ำหลังคาเขียนภาพกกปาปิรุสและดอกบัว เบื้องหน้า...ตราชั่งคันใหญ่ตั้งตระหง่าน ตัวคันชั่งทำด้วยโลหะสีดำ มาตรวัดและถาดรองห้อยจากแขนทั้งสองฝั่งเป็นทองคำขัดเงา ทอดสายตาไกลไปเบื้องหลัง คือผู้ที่หล่อนไม่คาดคิดว่าจะได้พบ
คณะเทพเทวีแห่งโถงพิพากษาแห่งมาอัต
‘เทวี’ ประทับนั่งเก้าอี้ไม้หุ้มเงินหุ้มทอง เฉิดฉายในฉลององค์สีแดงสดขับเครื่องประดับอัญมณี พักตร์คมคายภายใต้วิกผมดำสยายสวมศิราภรณ์ประดับขนนกกระจอกเทศ แต้มแต่งดวงพักตร์หมดจดไม่ต่างจากหล่อน
เทวีประทับนั่งเป็นสง่า สายเนตรที่ทอดลงมานิ่งสงบ ไม่ปรากฏอารมณ์อื่น ถัดไปด้านหลังเป็นเหล่าคณะทวยเทพเทวีแห่งไอยคุปต์อีก ๑๑ องค์ ประทับนั่งเรียงรายบนเก้าอี้ไม้หุ้มเงินหุ้มทองไม่ต่าง พระพักตร์เหล่านั้นหันจ้องมองหล่อนเป็นหนึ่งเดียว ในแววพระเนตรแต่ละองค์นิ่งสงบ เฉกเช่น 'เทวี' ผู้ประทับเบื้องหน้า
หากเทพผู้นั่งขนาบข้างกลับ...ไม่
ทั้งสององค์จ้องมองราวกับต้องการเค้นหาความจริง ยิ่งสายเนตรส่งกลับมาจากพักตร์ซึ่งไม่ใช่มนุษย์ หญิงสาวก็เริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง
“นางผ่านการพิจารณาจากเหล่าทวยเทพทุกองค์” เทพธอธในฉลององค์เผยพาหากำยำหันไปตรัสกับเทวีซึ่งประทับนั่งอยู่ตรงกลาง ทรงภูษาลินินขาวอัดพลีตถี่ยาวเพียงเข่า บั้นพระองค์คาดด้วยเข็มขัดทองคำประดับอัญมณีเม็ดใหญ่ พ้นแผงสร้อยล้ำค่ารอบพระศอคือเศียรนกช้อนหอยประดับวิกผม ปากกาต้นกกในมือเพิ่งละการทรงอักษรจากกระดาษปาปิรุสเมื่อสักครู่ “หากปฏิเสธความผิดที่กระทำต่อผู้เป็นนาย หลักฐานที่มียังคงยืนยันความผิดนั้นอยู่”
“เข้าพิธีขั้นต่อไป”
'เทวี' ผู้ประทับนั่งเป็นสง่าหลังคันชั่งทองตรัส สุรเสียงแม้จะราบเรียบหากชวนให้นึกถึงความยิ่งใหญ่ “ชั่งดวงใจของนางกับขนนกของเรา”
พิธีการชั่งดวงใจ!
อยู่ๆ ในอกก็วูบไหวพรั่นพรึง แม้จะเตรียมตัวเตรียมใจ หากอดประหม่ากลัวไม่ได้ ถ้าหากดวงใจของหล่อนหนักกว่าขนนกของ ‘เทวี’ ชีวิตและจิตวิญญาณของหล่อนจะเป็นอย่างไร ทว่ายังไม่ทันคิดไปไกลกว่านั้น เสียงทุ้มต่ำของเทพอีกองค์ก็ดังขึ้นราวกับรู้ถึงสิ่งที่หล่อนกำลังคิด
“หากดวงใจของเจ้าหนักกว่าขนนกของเทวีมาอัต” สุรเสียงเย็ยเยียบกอปรกับสายเนตรจากเศียรสุนัขในสีดำประดับวิกผมยาวเคลียบ่า ทำให้หล่อนแทบทรงตัวไม่อยู่ “เจ้าจะกลายเป็นผู้ล่วงลับไปชั่วนิจนิรันดร์ ดวงจิตและดวงวิญญาณของเจ้าจะถูกส่งให้อัมมุทกัดกิน”
อานูบิส...เทพแห่งพิธีมรณะหันไปมองที่มุมมืดของเสาไพลอนด้านหลัง หญิงสาวทอดสายตามองตาม ในอกพรั่นพรึง รับรู้ถึงเสียงลมหายใจและเสียงคำรามต่ำในลำคอของสัตว์ดุร้าย
แล้วเงาร่างทะมึนดำก็ค่อยๆ เคลื่อนตัว ปรากฏให้หญิงสาวได้เห็นอย่างเต็มตา
อสุรกายตัวเขื่องมีใบหน้าเป็นจระเข้ นัยน์ตาวาววับจับจ้องที่หญิงสาวไม่วาง ยามอ้าปากหล่อนเห็นฟันคมขาวเรียงตัวเต็มปากยาวยื่น ผิวหนังบนหน้าเขี้ยวคล้ำ ตะปุ่มตะป่ำเป็นเกล็ดหนา รอบคอเป็นแผงขนสีแดงอิฐของสิงโต เฉกเช่นเท้าคู่หน้าคือฝ่าเท้าของราชสีห์ มีกรงเล็บคมที่คอยจัดการสังหารเหยื่อ ตรงกันข้ามกับด้านหลัง เป็นผิวหนังหนาและเท้าคู่ใหญ่ของฮิปโปโปเตมัส
นี่ล่ะ 'อัมมุท'
ตัวเขมือบความตาย!
อสุรกายตัวใหญ่เทียมร่างหญิงสาวเคลื่อนตัวมาหยุดยืนข้างๆ ตราชั่งแห่งความสัจ ส่งเสียงคำรามต่ำในลำคอเป็นระยะ ผู้รับการพิพากษาได้แต่กลืนน้ำลายเหนียว ไม่กล้าสบตามองสัตว์ร้ายตรงหน้า จึงเสไปยังตราชั่งทองคำนั้นเสีย ก็แลเห็นเทพอานูบิสเสด็จลุกจากเก้าอี้ ยื่นหัตถ์รับขนนกสีขาวจากเทวีมาอัต จากนั้นจึงเสด็จดำเนินอ้อมตราชั่งและตัวอัมมุทมาประทับยืนเบื้องหน้า แล้วตรัสด้วยสุรเสียงเยียบเย็น ที่ทำให้ทั้งตัวและหัวใจของหญิงสาวแทบหยุดเต้นในวินาทีนั้น
“ได้เวลาที่จะต้องเอาหัวใจของเจ้ามาเข้าพิธีแล้ว...บาสตี”
หญิงสาวรู้สึกว่าขาทั้งสองข้างอ่อนแรง ตัวทั้งตัวคล้ายจะทรงไม่อยู่ หันไปมองรอบๆ ภาพต่างๆก็เริ่มพร่ามัวบิดเบี้ยว
หัวใจในอกเต้นแรงทุกขณะ หนักหน่วงและดังสนั่นจนหูของหล่อนก็ได้ยิน แล้วชั่วพริบตา ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงก็แล่นจากทุกส่วนของร่างกายมารวมอยู่ที่อกข้างซ้าย เมื่ออานูบิส เทพแห่งพิธีมรณะได้พรากมันออกจากอก
เสียงกรีดร้องดังลั่นพร้อมร่างที่ทรุดฮวบลงกองกับพื้น หากอึดใจความเจ็บปวดที่เคยมีก็ทุเลาลงอย่างน่าประหลาด หลงเหลือเพียงอาการหอบเหนื่อยกับเหงื่อเม็ดใหญ่น้อยที่ผุดตามร่างกายและใบหน้า หล่อนเอาฝ่ามือกดทับอกข้างซ้ายไว้แน่นราวหวงแหนหัวใจ ทว่าบัดนี้กลับไม่สามารถสัมผัสแรงสะท้อนใดได้อีก
นัยน์ตาของหญิงสาวเบิกกว้าง สองมือพยายามกดคลำหาเสียงเต้นของหัวใจภายในอก แต่ทำอย่างไรก็ไม่ปรากฏ กระทั่งแหงนหน้าขึ้นมองเทพอานูบิส หล่อนจึงพบเข้ากับสิ่งที่น่าหวาดกลัว
หัวใจสีแดงสดขนาดเท่ากำปั้นของหญิงสาวกำลังขยายยุบตามจังหวะการเต้น ส่งเสียงทุ้มต่ำในอุ้งหัตถ์แห่งเทพพิธีมรณะ มีตัวอัมมุทคอยจดจ้อง แย้มปากเผยไรฟันขาวคมคล้ายเตรียมพร้อมที่กัดกินดวงใจของหล่อนเมื่อมันไม่ผ่านบดทดสอบ
บัดนี้...พิธีการชั่งดวงใจ...ได้เริ่มขึ้นแล้ว!
//////////
ปล. เปลี่ยนแปลงการอัพเดตนวนิยายดังนี้
ลายลินิน - จันทร์ - พุธ - ศุกร์ เริ่มตามตารางตั้งแต่ จันทร์ที่ ๒๑ พฤษภาคม ๒๕๕๕
เพลงมาร - อังคาร - พฤหัสบดี เริ่มตามตารางตั้งแต่ อังคารที่ ๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๕
//////////
บทนำ
//////////
หล่อนอยู่ในชุดลินินพันกายทิ้งชายยาวถึงข้อเท้า เนื้อผ้าขาวบางขับผิวเนื้อสีน้ำผึ้งนวลเนียน รอบคอระหงสวมใส่แผงสร้อยสำริดประดับพลอยเม็ดเล็ก ลักษณะเช่นเดียวกับกำไลข้อมือ ศีรษะสวมวิกผมดำขลับยาวสยายถึงกลางหลัง คาดรัดเกล้าสำริดเรียบเลี่ยน ยามต้องแสงเปลวไฟในคบตามเสาหินใหญ่ค้ำหลังคาดูมลังเมลือง
ใบหน้ารียาวได้รูปเชิดขึ้นรับแสงสว่าง ดวงนัยน์เรียวคมเฉิดฉาย แต้มแต่งสีฟ้าอมเขียวอย่างหินเทอร์คอยซ์บนเปลือกตาขับเส้นขอบตาสีดำยาวเหยียด พวงแก้มทั้งสองแต้มเกลี่ยด้วยด้วยชาด รูปปากทรงกระจับรับกับจมูกโด่งรั้นเคลือบสีแดงพร้อมน้ำมันเป็นเงา
หญิงสาวยืนอยู่ในโถงกว้าง ขนาบสองข้างด้วยเสาหินใหญ่ค้ำหลังคาเขียนภาพกกปาปิรุสและดอกบัว เบื้องหน้า...ตราชั่งคันใหญ่ตั้งตระหง่าน ตัวคันชั่งทำด้วยโลหะสีดำ มาตรวัดและถาดรองห้อยจากแขนทั้งสองฝั่งเป็นทองคำขัดเงา ทอดสายตาไกลไปเบื้องหลัง คือผู้ที่หล่อนไม่คาดคิดว่าจะได้พบ
คณะเทพเทวีแห่งโถงพิพากษาแห่งมาอัต
‘เทวี’ ประทับนั่งเก้าอี้ไม้หุ้มเงินหุ้มทอง เฉิดฉายในฉลององค์สีแดงสดขับเครื่องประดับอัญมณี พักตร์คมคายภายใต้วิกผมดำสยายสวมศิราภรณ์ประดับขนนกกระจอกเทศ แต้มแต่งดวงพักตร์หมดจดไม่ต่างจากหล่อน
เทวีประทับนั่งเป็นสง่า สายเนตรที่ทอดลงมานิ่งสงบ ไม่ปรากฏอารมณ์อื่น ถัดไปด้านหลังเป็นเหล่าคณะทวยเทพเทวีแห่งไอยคุปต์อีก ๑๑ องค์ ประทับนั่งเรียงรายบนเก้าอี้ไม้หุ้มเงินหุ้มทองไม่ต่าง พระพักตร์เหล่านั้นหันจ้องมองหล่อนเป็นหนึ่งเดียว ในแววพระเนตรแต่ละองค์นิ่งสงบ เฉกเช่น 'เทวี' ผู้ประทับเบื้องหน้า
หากเทพผู้นั่งขนาบข้างกลับ...ไม่
ทั้งสององค์จ้องมองราวกับต้องการเค้นหาความจริง ยิ่งสายเนตรส่งกลับมาจากพักตร์ซึ่งไม่ใช่มนุษย์ หญิงสาวก็เริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง
“นางผ่านการพิจารณาจากเหล่าทวยเทพทุกองค์” เทพธอธในฉลององค์เผยพาหากำยำหันไปตรัสกับเทวีซึ่งประทับนั่งอยู่ตรงกลาง ทรงภูษาลินินขาวอัดพลีตถี่ยาวเพียงเข่า บั้นพระองค์คาดด้วยเข็มขัดทองคำประดับอัญมณีเม็ดใหญ่ พ้นแผงสร้อยล้ำค่ารอบพระศอคือเศียรนกช้อนหอยประดับวิกผม ปากกาต้นกกในมือเพิ่งละการทรงอักษรจากกระดาษปาปิรุสเมื่อสักครู่ “หากปฏิเสธความผิดที่กระทำต่อผู้เป็นนาย หลักฐานที่มียังคงยืนยันความผิดนั้นอยู่”
“เข้าพิธีขั้นต่อไป”
'เทวี' ผู้ประทับนั่งเป็นสง่าหลังคันชั่งทองตรัส สุรเสียงแม้จะราบเรียบหากชวนให้นึกถึงความยิ่งใหญ่ “ชั่งดวงใจของนางกับขนนกของเรา”
พิธีการชั่งดวงใจ!
อยู่ๆ ในอกก็วูบไหวพรั่นพรึง แม้จะเตรียมตัวเตรียมใจ หากอดประหม่ากลัวไม่ได้ ถ้าหากดวงใจของหล่อนหนักกว่าขนนกของ ‘เทวี’ ชีวิตและจิตวิญญาณของหล่อนจะเป็นอย่างไร ทว่ายังไม่ทันคิดไปไกลกว่านั้น เสียงทุ้มต่ำของเทพอีกองค์ก็ดังขึ้นราวกับรู้ถึงสิ่งที่หล่อนกำลังคิด
“หากดวงใจของเจ้าหนักกว่าขนนกของเทวีมาอัต” สุรเสียงเย็ยเยียบกอปรกับสายเนตรจากเศียรสุนัขในสีดำประดับวิกผมยาวเคลียบ่า ทำให้หล่อนแทบทรงตัวไม่อยู่ “เจ้าจะกลายเป็นผู้ล่วงลับไปชั่วนิจนิรันดร์ ดวงจิตและดวงวิญญาณของเจ้าจะถูกส่งให้อัมมุทกัดกิน”
อานูบิส...เทพแห่งพิธีมรณะหันไปมองที่มุมมืดของเสาไพลอนด้านหลัง หญิงสาวทอดสายตามองตาม ในอกพรั่นพรึง รับรู้ถึงเสียงลมหายใจและเสียงคำรามต่ำในลำคอของสัตว์ดุร้าย
แล้วเงาร่างทะมึนดำก็ค่อยๆ เคลื่อนตัว ปรากฏให้หญิงสาวได้เห็นอย่างเต็มตา
อสุรกายตัวเขื่องมีใบหน้าเป็นจระเข้ นัยน์ตาวาววับจับจ้องที่หญิงสาวไม่วาง ยามอ้าปากหล่อนเห็นฟันคมขาวเรียงตัวเต็มปากยาวยื่น ผิวหนังบนหน้าเขี้ยวคล้ำ ตะปุ่มตะป่ำเป็นเกล็ดหนา รอบคอเป็นแผงขนสีแดงอิฐของสิงโต เฉกเช่นเท้าคู่หน้าคือฝ่าเท้าของราชสีห์ มีกรงเล็บคมที่คอยจัดการสังหารเหยื่อ ตรงกันข้ามกับด้านหลัง เป็นผิวหนังหนาและเท้าคู่ใหญ่ของฮิปโปโปเตมัส
นี่ล่ะ 'อัมมุท'
ตัวเขมือบความตาย!
อสุรกายตัวใหญ่เทียมร่างหญิงสาวเคลื่อนตัวมาหยุดยืนข้างๆ ตราชั่งแห่งความสัจ ส่งเสียงคำรามต่ำในลำคอเป็นระยะ ผู้รับการพิพากษาได้แต่กลืนน้ำลายเหนียว ไม่กล้าสบตามองสัตว์ร้ายตรงหน้า จึงเสไปยังตราชั่งทองคำนั้นเสีย ก็แลเห็นเทพอานูบิสเสด็จลุกจากเก้าอี้ ยื่นหัตถ์รับขนนกสีขาวจากเทวีมาอัต จากนั้นจึงเสด็จดำเนินอ้อมตราชั่งและตัวอัมมุทมาประทับยืนเบื้องหน้า แล้วตรัสด้วยสุรเสียงเยียบเย็น ที่ทำให้ทั้งตัวและหัวใจของหญิงสาวแทบหยุดเต้นในวินาทีนั้น
“ได้เวลาที่จะต้องเอาหัวใจของเจ้ามาเข้าพิธีแล้ว...บาสตี”
หญิงสาวรู้สึกว่าขาทั้งสองข้างอ่อนแรง ตัวทั้งตัวคล้ายจะทรงไม่อยู่ หันไปมองรอบๆ ภาพต่างๆก็เริ่มพร่ามัวบิดเบี้ยว
หัวใจในอกเต้นแรงทุกขณะ หนักหน่วงและดังสนั่นจนหูของหล่อนก็ได้ยิน แล้วชั่วพริบตา ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงก็แล่นจากทุกส่วนของร่างกายมารวมอยู่ที่อกข้างซ้าย เมื่ออานูบิส เทพแห่งพิธีมรณะได้พรากมันออกจากอก
เสียงกรีดร้องดังลั่นพร้อมร่างที่ทรุดฮวบลงกองกับพื้น หากอึดใจความเจ็บปวดที่เคยมีก็ทุเลาลงอย่างน่าประหลาด หลงเหลือเพียงอาการหอบเหนื่อยกับเหงื่อเม็ดใหญ่น้อยที่ผุดตามร่างกายและใบหน้า หล่อนเอาฝ่ามือกดทับอกข้างซ้ายไว้แน่นราวหวงแหนหัวใจ ทว่าบัดนี้กลับไม่สามารถสัมผัสแรงสะท้อนใดได้อีก
นัยน์ตาของหญิงสาวเบิกกว้าง สองมือพยายามกดคลำหาเสียงเต้นของหัวใจภายในอก แต่ทำอย่างไรก็ไม่ปรากฏ กระทั่งแหงนหน้าขึ้นมองเทพอานูบิส หล่อนจึงพบเข้ากับสิ่งที่น่าหวาดกลัว
หัวใจสีแดงสดขนาดเท่ากำปั้นของหญิงสาวกำลังขยายยุบตามจังหวะการเต้น ส่งเสียงทุ้มต่ำในอุ้งหัตถ์แห่งเทพพิธีมรณะ มีตัวอัมมุทคอยจดจ้อง แย้มปากเผยไรฟันขาวคมคล้ายเตรียมพร้อมที่กัดกินดวงใจของหล่อนเมื่อมันไม่ผ่านบดทดสอบ
บัดนี้...พิธีการชั่งดวงใจ...ได้เริ่มขึ้นแล้ว!
//////////
ปล. เปลี่ยนแปลงการอัพเดตนวนิยายดังนี้
ลายลินิน - จันทร์ - พุธ - ศุกร์ เริ่มตามตารางตั้งแต่ จันทร์ที่ ๒๑ พฤษภาคม ๒๕๕๕
เพลงมาร - อังคาร - พฤหัสบดี เริ่มตามตารางตั้งแต่ อังคารที่ ๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๕
นาถลดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 พ.ค. 2555, 08:39:51 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 พ.ค. 2555, 08:39:51 น.
จำนวนการเข้าชม : 1644
| ไคโร (๑) >> |
สุริยาทิศ 17 พ.ค. 2555, 10:55:09 น.
ฮิฮิ สวัสดีค่ะ ฮิฮิ
ฮิฮิ สวัสดีค่ะ ฮิฮิ
สวัสดีคุณน้อง 
พี่แอบตามคุณน้องมาน่ะ 555+
