นิราศรักกรุงสยาม
ศักดิ์ศรีมีไว้ให้คนสรรเสริญมิใช่ทำลาย ความรักมีไว้เพื่อให้ได้รักในกันและกัน ปัญหาเดียวของความรักคือความไม่เข้าใจ
Tags: สู้ ไม่ยอม แพ้
ตอน: ตอนพิเศษ
คุณหญิงใหญ่นั่งอยู่บนพื้นยก คุณเหมกับคุณส้มลิ้มไม่ได้อยู่ในที่นั้น มีแต่น้ำผึ้งนั่งเพียงลำพัง หญิงสาวนั่งพับกลีบดอกไม้ร้อยเรียงเป็นพานรอง ช้องนางเข้าไปนั่งตรงข้ามกับน้ำผึ้ง คุณหญิงรีบกล่าวอย่างร้อนใจ
“แม่ช้องมาแล้ว มา มารู้งาน พึ่งมีคนมาบอกว่าจะมีแขกมาเยี่ยมดูบ้านเรือนของพ่อไกร บอกฝากมาว่าจะทานมื้อกลางวัน หล่อนจะว่าอย่างไรน้ำผึ้งจะช่วยดูแลทางหนึ่ง”
“เป็นคนไทยใช่ไหมเจ้าคะ”
“เป็นคนไทยฉันจะร้อนใจไปทำไม”
“เช่นนั้นคงเป็นเพื่อนต่างชาติของคุณพี่ใช่ไหมเจ้าคะ”
“ก็เป็นพวกฝรั่งมังฆ้องน่ะสิ ไม่ได้มาแต่ผู้ชาย แต่จะพามาดามของพวกเขามาด้วยนะสิ จึงต้องเรียกหล่อนมารับรู้ เพราะหล่อนก็เป็นมาดามของพ่อไกร จะมาทำให้ขายหน้าสยามไม่ได้นะแม่ช้อง เพื่อนพ่อไกรล้วนเป็นเลขาทูต ทำงานกงสุลก็มี”
“เช่นนั้นอิฉันจัดรับแขกเหรื่อที่กลางสวนนะเจ้าคะ”
“ทำอะไรผิดธรรมเนียมสยาม แม่ช้อง”คุณหญิงใหญ่เอ็ดอึง “เรื่องกินนี้เป็นเรื่องใหญ่นักหนา แม่ช้องต้องแสดงให้เห็นถึงวัฒนธรรมการกินอยู่ของชาติเราสิ”
“ฝรั่งไม่เปิบข้าวด้วยมือดอกเจ้าค่ะคุณแม่ และจะให้นั่งพับเพียบกับชานเรือนอย่างนี้เห็ฯทีจะโดนนินทาว่าคุณหลวงไม่รู้ธรรมเนียมต่างชาติ”
“ว่าอะไรนะแม่ช้อง”
“ฝรั่งมาเยือนบ้านเพราะอยากเห็นความเป็นอยู่ของเรือนไทยเราให้เห็นความสวยงามของอาหาร หรือการจัดเรือนอย่างไทย อิฉันว่าทำตามปกติจะเหมาะกว่า ส่วนเรื่องการรับประทานอาหาร เหมาะแก่การจัดให้เขานั่งตามสบายในสวนเหมือนดังผู้ดีชาวต่างชาติทำ”
“หล่อนเอาความที่ไหนมาเจรจา”
“มาดามเฮเรียต ท่านสอนประเพณีต่างชาติมากมายเจ้าค่ะ ท่านมีความรู้มาก ผ่านไปหลายประเทศ ท่านได้เก็บมาบอกเล่าว่า คนจีน ‘กินโต๊ะ’ ‘อินเดียกินอิงหมอน’ ‘คนไทยเปิบมือไพร่ยันเจ้า’ช้องได้เรียนรู้เอาไว้เจ้าค่ะว่าฝรั่งเขาชอบหรือเขาดูถูกอะไรคนไทย เรื่องกินเป็นเรื่องหนึ่ง ส่วนเรื่องสำคัญคืออีกเรื่อง”
“แล้วเขาดูถูกอะไรคนไทยกันเล่าแม่ช้อง”
“เขาเห็นว่าผู้ชายไทยมีเมียมากเป็นการกดขี่ผู้หญิง เขาไม่ชอบค่ะ เขาชอบให้มีผัวเดียวเมียเดียวเจ้าค่ะ”
“เอาแล้วไหมเมียพ่อไกร หาเรื่องมาถอนหงอกคนได้ แล้วยังด่ากระแทกกระทั้นไปที่ใครอีกเล่า”คุณหญิงร้อนแทนหลานสาว
น้ำผึ้งเผลอกำมือแน่นด้วยความรู้สึกเจ็บ และขื่นขมไม่น้อยกับการโดนถากถาง
“ช้องกล่าวไปตามที่ได้ยินจากผู้หญิงฝรั่งที่เป็นครูของช้องสอนมาเจ้าค่ะคุณแม่ ช้องไม่ได้มีเจตนาจะดูถูกสามีตัวเองดอกเจ้าค่ะ”
“ดูถูกพ่อไกรอะไรกันหล่อน ฉันได้ยินสองหูว่าหล่อนกระแทกข้างผู้หญิงเสียล่ะมาก”
“อิฉันจะกระแทกคุณแม่ได้อย่างไรเจ้าคะ คุณแม่เป็นเมียหลวง ส่วนช้องก็เป็นเมียแรก ช้องอยากเรียนคุณแม่ว่า คุณพี่เป็นเหมือนคันฉ่อง ส่องผ่านให้ฝรั่งได้เห็นความเป็นอยู่ของชายไทย คุณพี่จึงต้องเป็นดังฝรั่งเรื่องเมียเดียวเจ้าค่ะ”
“ถ้าหากพ่อไกรจะมีอีกสักเมียคงไม่ทำให้เมืองสยามทั้งเมืองขายขี้หน้าไปดอกแม่ช้อง”
“ต้องแล้วแต่ผู้หญิงจะทนออกงานให้เพื่อนๆของคุณพี่ หรือคนแปลกหน้ามาซักถามว่า รู้สึกเยี่ยงไรที่ได้มาเป็นเมียที่สอง เพราะหากเป็นพวกเขาคงทำใจไม่ได้ มาดามเธอเคยพูดอย่างนี้เจ้าค่ะ ช้องมิได้ทึกทักเอาเอง”
“ก็ไม่ต้องออกงานก็ให้สิ้นเรื่อง”คุณหญิงประชดลูกสะใภ้ปากร้าย
ช้องนางทำยิ้มเยื้อนแต่พอสวยในสีหน้า ก่อนเอ่ยเต็มปากว่า
“แหม นี่ถ้าอิฉันไม่ได้แต่งงานกับคุณพี่ แล้วมีคนมานั่งคิดแทนอิฉันว่า จะให้ไปเป็นน้อยค้างอยู่แต่ในห้องหอ เก็บตัวปิดเงียบเหมือนผีเรือน อิฉันคงอยู่เป็นสาวแก่เสียดีกว่าเจ้าค่ะคุณแม่”
น้ำผึ้งไสพานดอกไม้ถึงเธอนั่งประดิษฐ์ไปตรงหน้า เกือบจะถูกตัวช้องนาง พลางเอ่ยออกมาอย่างสุดทนว่า
“หากแม่ช้องจะพาดพิงว่าหญิงคนนั้นคือพี่ เห็นทีว่า แม่ช้องจะดูถูกน้ำใจลูกผู้หญิงด้วยกันไม่น้อยแล้ว”
“พี่น้ำผึ้ง”
****
“พี่น้ำผึ้งอย่าเข้าใจช้องผิดไปทีเดียวนะคะ เพราะช้องคิดแต่เพียงพี่น้ำผึ้งเป็นน้องสาวของพี่ไกรเท่านั้น ไม่เคยแม้แต่จะคิดว่าพี่น้ำผึ้งจะมาเป็นรองใครได้ พี่น้ำผึ้งเป็นผู้ดีออกอย่างนี้”
ยิ่งฟังยิ่งเจ็บ ช้องนางร้ายจนน้ำผึ้งเหลือรับ สุดท้ายเธอหันไปขอตัวกับคนเป็นป้า
“อิฉันขอตัวก่อนนะเจ้าคะคุณป้า ฝุ่นผลเข้าตามากนักจักไปล้างออกเสียก่อน”
“นี่แม่น้ำผึ้ง แม่ช้องเขาบอกตัวแล้วนะว่าไม่ได้หมายความว่าเขากระแทกแดกดันแม่น้ำผึ้ง”
“อิฉันทราบเจ้าค่ะคุณป้า ทราบว่าแม่ช้องไม่ได้ด่าว่าอิฉันแม้แต่คำเดียว”
กล่าวได้แค่นั้น น้ำผึ้งต้องรีบคลานเข่า และลุกขึ้นวิ่งชักชายสไบปิดหน้าร้องไห้ออกไปโดยเร็ว
คุณหญิงเขม้นมองสะใภ้ที่ท่านไม่ได้เลือก แต่ทั้งสามีและลูกชายช่างเลือกมาให้นั่งขวางตาอยู่ ช้องนางทำท่าเสียใจ จึงเอ่ยปากออกมาว่า
“คุณแม่เริ่มเรื่องเมียสองเมียสามจนคุณพี่น้ำผึ้งเสียใจไปเสียแล้ว น่าเห็นใจเธอเหลือเกิน”
“เอ๊ะแม่ช้อง ช่างเอาดีเข้าตัวได้จริงๆเชียวนะ”
ช้องนางก้มหน้า ซ่อนยิ้มไม่ให้คุณหญิงได้เห็น คุณหญิงจึงค้อนขวับๆ แล้วอดนึกไปไม่ได้ว่า ตนเองนั้นเองที่เริ่มเรื่องมาก่อน แล้วไปโดนสะใภ้ตัวแสบโต้กลับอย่างที่หาความผิดไม่ได้ กระทั่งทำให้น้ำผึ้งเสียน้ำตา
“หล่อนนี่ร้ายไม่ใช้น้อยเชียวแม่ช้อง”
***** “เวลานี้ชาวสยามชั้นสูงนิยมผ้าไทยประยุกต์กันมาก สวมเสื้อเข้ารูป ผ้าลูกไม้จากฝรั่งเศส นุ่งเข้ากันกับผ้าจูงงามดีนะเจ้าคะ”
“ฉันมันคนเก่าแก่ ห่มเป็นแต่ผ้าสไบออกงาน นี่เป็นพนักงานของหล่อนจะรับหน้าเพื่อนพ่อไกรอย่างไรก็ทำไป ฉันไม่ออกหน้ามาดอก”
ช้องนางหันไปทางน้ำผึ้ง อีกฝ่ายหน้าถอดสีเผือดขาว เกรงต้องมารับฝรั่งขึ้นมาอย่างจับใจ เพราะนอกจากไม่คุ้นเคยแล้ว เธอยังรู้สึกละอายที่ไม่เก่งเหมือนช้องนาง
“พี่เห็นจะช่วยงานเท่านั้น”
“พี่น้ำผึ้งไปเรือนช้องไหมคะ คุณพี่ไกรเคยให้ผ้าช้องไปหลายพับ บ่าวของช้องเย็บผ้าทันสมัยหลายตัว พี่น้ำผึ้งตัวไม่โตไปกว่าช้องสักกี่มากน้อย เอ่อลองสวมใส่ดูเห็นจะพอได้”
“หล่อนคิดจะทำอะไรอีกแม่ช้อง”คุณหญิงเอ่ยปาก อย่างระแวงเต็มที่
“ช้องบอกก่อนหน้านี้แล้วนี่เจ้าคะคุณแม่ ว่าจะแนะนำพี่น้ำผึ้งเป็นน้องสาวคุณพี่ไกร ก็จะออกงานคู่กับช้องไปเลยเจ้าค่ะ”
“ไม่นะ พี่ไม่ออกงานด้วยดอก”น้ำผึ้งปฏิเสธ เดินไปแอบข้างผู้เป็นป้าอย่างขอความช่วยเหลือไม่ให้ช้องนางนำเธอออกงาน
คุณหญิงเห็นใจหลานสาว ไม่อยากให้มาตากหน้า ดังนั้นจึงตัดบทกับสะใภ้ว่า
“แม่น้ำผึ้งไม่คุ้นเคยกับแขกต่างบ้านต่างเมือง จะทำกิริยาอันใดก็ไม่เข้ารีตเข้ารอยเหมือนแม่ช้อง เอาเป็นว่าหล่อนจัดการไปคนเดียวเห็นจะพอแล้วแม่ช้อง”
ช้องนางเอ่ยขัดว่า
“คุณแม่เป็นคุณแม่ของคุณพี่ไกร อย่างไรคุณพี่ต้องแนะนำต่อเพื่อนๆของเขา คุณแม่เลี่ยงไม่ได้ดอกเจ้าค่ะ”
“ฉันไม่เคยออกงานออกการตากหน้าอย่างนี้ จะเคยออกกับเจ้าคุณพี่ก็งานสำคัญในรั้วในวังเท่านั้นนะแม่ช้อง”
****คุณน้อยกลับมาจากธุระ สายตาเอาเรื่องของท่านเห็นแขกเหรื่ออยู่ในสวน เป็นคนต่างชาติ และได้เห็นช้องนางต้อนรับขับสู้ อย่างทันสมัย พูดคุยเจรจาอย่างไม่มีอมพะนำ
ท่านถึงกับอึ้งกับการเข้าร่วมรับรองแขกของช้องนาง ซึ่งยังไม่นิยมกันมากขนาดนั้น แม้แต่วังซึ่งท่านเคยเป็นข้าหลวง ท่านได้เห็นพระองค์หญิงจัดงานเรื่องละครเท่านั้นไม่คบหากับคนต่างชาติอย่างนี้
คุณน้อยขึ้นไปบนหอนั่ง ยังไม่ทันนั่งดี ความร้อนใจทำให้เอ่ยปากกระแทกไปถึงช้องนางว่า
“จัดจ้านจริง ๆ สะใภ้คุณพี่”
“ถ้าไม่ใช่แม่ช้อง พ่อไกรคงขายหน้า” คุณหญิงพึ่งรู้สึกรักสะใภ้ก็วันนี้
“พวกนี้เขาสำคัญทางด้านการทูต ถ้าเรารับเขาดีเขาจะพูดถึงประเทศสยามของเราแต่สิ่งดี การช่วยเหลือก็ง่ายขึ้น เจ้าคุณท่านบอกกับพี่บ่อย ๆ พุทธเจ้าหลวงทรงอยากให้ชาวสยามเท่าเทียมหน้าอาณาประเทศ ฉันเห็นว่าแม่ช้องเขา ดีแล้วสมควรแล้ว”
“คุณพี่แล้วหลานคุณพี่จะว่าอย่างไรเจ้าคะ” คุณนายแทบตระโกนใส่อย่างอัดอั้นตันใจ
“จะดู ๆ ให้แม่น้อยวางใจเถอะ ถึงยังไงตอนนี้ข้าวยังใหม่ปลายังมันอยู่ยังทำอะไรไม่ถนัด ดูอย่างเมื่อเช้า พ่อไกรแสดงออกว่าเอ็นดูเมียมาก หากเราทำอะไรในตอนนี้ คนของเรานั่นละน้ำตาจะเช็ดหัวเข่า”
“คุณพี่นะคุณพี่ไม่น่าให้แม่น้ำผึ้งรอคอยพ่อไกรเรียนจบจากเมืองนอกเมืองนาเลย ถ้ารู้จะเป็นอย่างนี้ ถวายตัวแม่น้ำผึ้งไปเสียก่อนหน้านี้ไม่ดีกว่ารึ หัดละครฟ้อนรำ อาจบางทีไป...”
“แม่น้อย จะเห็นว่าเป็นความผิดพี่ก็ตามใจแม่น้อย แต่ถ้าจะพูดว่าเป็นบุญวาสนาของแม่น้ำผึ้งก็ได้นะ”
“บุญที่แก่คาบ้านไม่ได้แต่งงานรึคุณพี่”คุณน้อยย้อนอย่างเจ็บใจ หน้าบอกบุญไม่รับ คุณหญิงถอนใจยาวก่อนเอ่ยออกมาว่า
“มาคิดดูแล้วนะแม่น้อย เรือนพวกเรามีเมียมากกันจริงๆเห็นเช่นนั้นหรือไม่”
“คุณพี่จะพูดเรื่องอะไรกันแน่”
“คิดถึงลูก คิดถึงหลาน คิดถึงเรื่องวันนี้”
คุณน้อยนิ่งงันไปอย่างไม่เข้าใจ ดังนั้นจึงได้แต่ปิดปากเงียบ ปล่อยให้พี่สาวเอ่ยออกมา ท่าทีของคุณหญิงใหญ่อ่อนลงไป แววตาอ่อนแสง ทอดนิ่ง คุณน้อยรูทันทีว่านี่คือหน้าต่างของหัวใจ ที่แสดงออกมาจากก้นบึ้งของคนเป็นพี่สาว แสดงถึงความอ่อนไหวที่มีมานานปี
“ครั้งแรกที่เจ้าคุณทำตัวเปลี่ยนไป จะนั่งจะนอนต้องเอามือก่ายหน้าผาก พอถูกตัวก็บ่นว่าร้อน คอยแต่จะรำคาญเราอยู่ทุกที พี่นั้นเอะใจตามประสาหญิง เมื่อปรึกษาคุณแม่ ท่านก็ให้เลียบเคียงถามเรื่องผู้หญิงอื่น เมื่อพี่ฟังคุณแม่บอกเช่นนั้น ใจพี่เหลือยู่ไม่ถึงปลายก้อย คุณแม่ท่านปลอบว่า ผู้หญิงเราจะมัดใจผัวให้เกรงใจได้ ต้องใจกว้าง พี่แทบอยากกลับไปทุบตีเจ้าคุณที่เห็นความรักของเมียไร้ค่านัก แต่เพราะเราถูกสั่งสอนมาอย่างนี้ เราจึงต้องตามใจ เมื่อเอ่ยปากบอกว่าหากเจ้าคุณจะมีอีกเรือนพี่จะสู่ขอมาให้ ท่านเจ้าคุณดีใจจนออกนอกหน้า แม้พี่จะเห็นว่าหากไม่ทำตามใจ เจ้าคุณก็ต้องมีอยู่แล้ว...แม่น้อยคงเข้าใจพี่ดีใช่ไหมเมื่อมีหญิงอื่นเข้ามาร่วมหมอนเดียวกับผัวตัวเอง”
คุณน้อยอ้าปากค้างจะเถียงอย่างคนไม่ยอมใครง่าย แต่เรื่องจริงคือความจริงที่ไม่อาจโกหกตัวเองได้ ท่านเจ็บใจแค้นใจ และยังทำใจไม่ได้เรื่องสามี มีเมียมาก ท่านจึงพาลูกสาวเข้านอกออกวัง และไปทุกแห่งหนเพื่อไม่ต้องเจอภาพบาดใจ เพราะสามีของท่านหลงเมียน้อยจนขึ้นชื่อ และนี่เองที่ท่านมองว่าไกรเป็นคนดี เป็นหลาน อย่างไรคงไม่ทำให้น้องสาวต้องช้ำใจ ท่านจึงหวังมาก แต่เมื่อพี่สาวเปิดปาก และได้เห็นช้องนาง ซึ่งท่านเรียกว่า จัดจ้าน
“ปลูกเรือนตามใจคนอยู่ เจ้าคุณบอกกับพี่เมื่อตามใจพ่อไกรให้ไปขอแม่ช้องมาเป็นเมีย พี่เองคัดง้างไม่เคยได้ แม่น้อยก็รู้”
ใช่ คุณน้อยยอมรับสภาพของพี่สาว และสภาพของตนเอง
“ดูแม่ช้องในวันนี้ทำให้พี่เห็นวาสนาหลานสาวตัวเองว่า ดีแล้วที่ไม่ต้องมาเป็นน้อยพ่อไกร”
“คุณพี่เห็นแม่น้ำผึ้งไม่มีทางสู้เชียวรึ”
“สู้...คำว่าสู้มีแต่เจ็บ แม่น้อยว่าไหม ที่สำคัญ ได้แม่ช้องมาในเรือนไม่นานก็จริง พี่ได้สังเกตหล่อนอยู่ไม่คลาดสายตา แม่ช้องร้ายเล่น แต่ไม่เปิดออกมาให้ใครเห็นเท่านั้น สงสารหลานบอกตามตรง”
มิสเตอร์ เฮนรี่เป็นชาวอังกฤษ ลุกขึ้นพูดพรรณนาธรรมชาติ ขณะที่เขาเปรียบเปรยบทพรรณนาอยู่นั้นสายตาเหลือบมองเห็นน้ำผึ้งแอบมองจากต้นเสาบัง เมื่อรู้ตัวว่า เฮนรี่จับตามาที่เธอ น้ำผึ้งประหม่า จนเหงื่อแตกซิกหายใจเต้นแรงกระทั่งไม่อาจฝืนทนยืนอยู่ได้ จึงผละหนีไปจาก ใต้ต้นไม้ใหญ่ในที่ห่างไป
“โอ้พระเจ้า เธอช่างสวยเหลือเกิน”
“ ไฮ เฮนรี่ จ้องมองอะไรรึ ทำตาค้างไปเชียว”
“ผมเห็นผู้หญิงสวยมาก เอ่อผมทราบมาว่าผู้ชายไทยมีภรรยาหลาย ๆ คน ไม่ใช่หรือไกร” เขาถาม
“ผมมีภรรยาคนเดียว รับรองได้เลย”
“เอ ที่ผมเจอ ไม่น่าจะเรียกว่า เป็นแม่บ้าน หรือคนงาน แต่คาดได้ว่าไม่ใช่นางฟ้า แต่เธอเหมือนนางฟ้า
****หญิงสาวเจียนหมากพลูส่งให้เฮนรี่ เขารับมาดูด้วยความสงสัย หลวงไกรกระซิบบางอย่าง เฮนรี่ถึงกับรีบส่งพลูเข้าปากทันที แต่ไม่นานนักเขาทำหน้าเหยเกกลืนไม่เข้า คายไม่ออก เพราะคำที่หลวงไกรกระซิบว่า
หญิงคนไหนพึงใจชาย จะส่งหมากพลูบอกเป็นความในใจ ว่าเธอรับรัก เฮนรี่จึงทำหน้าขื่นขมเพราะปูนกัด หมากยันจนเหงื่อโทรมกาย
น้ำผึ้งถูกคนเป็นป้าเอ็ดไปแกนๆจากนั้นสั่งให้ดูแลเฮนรี่ให้หายหมากยัน เฮนรี่รีบบอกว่า
“น้ำพุ่งให้กินอีกกี่ครั้งก็ได้คะรับ ฉันยินดีเพื่อน้ำพุ่งคนเดียว”
“แน่ะ อย่างนี้คนไทยเรียกว่าปากหวานนะเฮนรี่”
“ฉันพูดจริงๆคุณหญิง”เฮนรี่รีบบอก น้ำหมากกระเซ็นทีเดียว
น้ำผึ้งรู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาด จึงส่งยิ้มน้อยๆให้กับอีกฝ่าย เป็นการบอกความนัยว่า เรือนนี้ยินดีต้อนรับชายหนุ่มอย่างเต็มใจ
****เมื่อช้องนางตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ จึงพบตัวเองถูกขังไว้ในห้อง ช้องนางได้รับรู้มากก่อนหน้านี้แล้วว่าตนเองจะโดนลงโทษดังนี้ หญิงสาวจึงไม่ได้ร้องวิงวอนให้ใครได้ยิน แต่ผิวทนไม่ได้ดังนั้นสองคนกับพับ ช่วยกันหาเหล็กมางัด แต่ถูกคนของคุณเหม คุณส้มลิ้มลากไปขังไว้ใต้ถุนเรือนหอของช้องนาง
“พวกมึงนี้รู้เห็นกับนายตัวดีของมึง ต้องเฆี่ยนให้หลังลาย”
“นายของบ่าวไม่ได้มีสิ่งใดผิดสักนิดนะเจ้าคะคุณนาย”
“มีชู้หรือจักเรียกว่ามิได้กระทำผิด”
“คำก็ชู้สองคำก็ชู้ เห็นทีคุณนายนี้รู้ดีเกินจริงเสียแล้ว” ขาดคำของผิว คุณเหมจึงตบเปรี้ยงไปที่แก้มนวลของอีกฝ่าย พับรีบรับร่างถลาของสาวใช้รุ่นพี่
ผิวขบฟันแน่น ก่อนถ่มน้ำลายปนเลือดทิ้ง ก่อนยกมือท่วมหัวสาปแช่งสองหญิงกลางคน ผู้มีฐานะเป็นนาย
“ใครคิดร้าย ทำร้าย นายกูต่อหน้าหรือลับหลัง กูขอแช่งให้ไม่ได้นั่งแท่นเมียหลวงทุกชาติทุกชาติไป ให้กรรมตามทันเสียแต่ตะวันยังไม่ทันตกดิน ให้โดนไล่เหมือนหมาด้วยเทิดผีบ้านผีเรือน ผีเสื้อเมืองทรงเมือง”
“อีไพร่ นี่มึงบังอาจลามปามกูขนาดนี้เทียวรึ”
ผิวนั่งกระแทกพื้นใต้ถุนเรือน เบือนหน้าไปทางอื่น เก็บปากเก็บคำ คุณเหมหันไปทางพับต่อว่าอีกฝ่าย
“นังพับ มึงนี้กลายเป็นบ่าวสองนายไปแล้วรึ มึงจึงได้ไม่เอาเรื่องมาบอกคุณหญิงท่าน”
“คุณช้องมิได้ทำสิ่งใดผิดแผกไปจากการเป็นเมียที่ดีนี่เจ้าคะ”
สองหญิงกลางคนไม่ได้ดังใจ ดังนั้นจึงสั่งบ่าวของตนให้ล่ามสองบ่าวไว้ที่ใต้ถุนนั้นเอง
***“บ่าวไปตามมาหาคุณแม่ มีเรื่องอันใดหรือขอรับ”
“มิซิ เรื่องใหญ่ทีเดียว” คุณหญิงวางท่าขึงขัง
“เรื่องใดขอรับ”
“แม่จะรับผู้หญิงมาเป็นน้อยพ่อไกรอีกคนหนึ่ง”
ช้องนางใจหายวาบ ส่วนหลวงไกรปฏิเสธทันทีว่า
“กระผมไม่รับขอรับคุณแม่ กระผมไม่ต้องการใครอีกแล้วขอรับ”
“พ่อไกรจะทำตามอำเภอน้ำใจไม่ได้ แม่ช้องก็เช่นกัน ตัวแต่งงานมานานแล้วแต่ไม่มีเชื้อมีสายมาเป้นทายาท หลบ่อนก็ต้องเปิดทางให้พ่อไกรมีเมียอื่นได้”
ช้องนางได้แต่อ้ำอึ้ง หลวงไกร เอ่ยกับมารดาด้วยสีหน้ายิ้มๆว่า
“คงไม่สบช่องสบโอกาสขอรับคุณแม่ ต่อไปนี้กระผมจะสร้างทายาททุกคืนไปทีเดียว หากไม่มีอีก กระผมจะทำอย่างเดิมอีกสามปี และถ้ายังไม่สามารถมีได้ กระผมจะทำต่อไปอีกเจ็ดปีขอรับคุณแม่”
“พูดจาก สัปดี้ สัปดน ไป ไปเสียให้พ้น ก่อนจะสัญญาทำลูกทำเต้าเป็นร้อยปี”
หลวงไกรกราบลามารดาและไหว้สองแม่เลี้ยง ช้องนางทำตาม และเดินออกมา ไม่ทันพ้นสายตา หลวงไกรหอมแก้มเมียโดยแรง สามหญิงพากันเบือนหน้าซ่อนยิ้มไปทางอื่น เพราะพยายามแล้วที่จะไม่ให้ทั้งสองดีต่อกัน แต่ไร้ผลโดยสิ้นเชิง
ช้องนางอิงแอบแนบข้างสามี เขาฟอนจูบภรรยาอย่างแสนรัก ในหัวใจนั้นมีความมั่นคงอยู่ว่า ชายหนุ่มผู้มีอนาคตไกลอย่างหลวงไกรคนนี้ ไม่รู้วันแหนงหน่ายต่อช้องนางแม้เพียงเวลาเดียว เขาจะต้องสร้างลูกหลานมาให้มารดาเลี้ยงเล่นสักเจ็ดแปดคน!!!
ปล.นำความมาส่งท่านผู้อ่านทั้งหมดมิได้ หากได้ตัดเป้นช่วงตอนแต่ละตอนมาเป็นพิเศษ หวังใจว่า นิยายเรื่องนี้คงนำความชื่นชอบมาสู่ท่านผู้อ่านทุกท่านนะเจ้าคะ
นางแก้ว
“แม่ช้องมาแล้ว มา มารู้งาน พึ่งมีคนมาบอกว่าจะมีแขกมาเยี่ยมดูบ้านเรือนของพ่อไกร บอกฝากมาว่าจะทานมื้อกลางวัน หล่อนจะว่าอย่างไรน้ำผึ้งจะช่วยดูแลทางหนึ่ง”
“เป็นคนไทยใช่ไหมเจ้าคะ”
“เป็นคนไทยฉันจะร้อนใจไปทำไม”
“เช่นนั้นคงเป็นเพื่อนต่างชาติของคุณพี่ใช่ไหมเจ้าคะ”
“ก็เป็นพวกฝรั่งมังฆ้องน่ะสิ ไม่ได้มาแต่ผู้ชาย แต่จะพามาดามของพวกเขามาด้วยนะสิ จึงต้องเรียกหล่อนมารับรู้ เพราะหล่อนก็เป็นมาดามของพ่อไกร จะมาทำให้ขายหน้าสยามไม่ได้นะแม่ช้อง เพื่อนพ่อไกรล้วนเป็นเลขาทูต ทำงานกงสุลก็มี”
“เช่นนั้นอิฉันจัดรับแขกเหรื่อที่กลางสวนนะเจ้าคะ”
“ทำอะไรผิดธรรมเนียมสยาม แม่ช้อง”คุณหญิงใหญ่เอ็ดอึง “เรื่องกินนี้เป็นเรื่องใหญ่นักหนา แม่ช้องต้องแสดงให้เห็นถึงวัฒนธรรมการกินอยู่ของชาติเราสิ”
“ฝรั่งไม่เปิบข้าวด้วยมือดอกเจ้าค่ะคุณแม่ และจะให้นั่งพับเพียบกับชานเรือนอย่างนี้เห็ฯทีจะโดนนินทาว่าคุณหลวงไม่รู้ธรรมเนียมต่างชาติ”
“ว่าอะไรนะแม่ช้อง”
“ฝรั่งมาเยือนบ้านเพราะอยากเห็นความเป็นอยู่ของเรือนไทยเราให้เห็นความสวยงามของอาหาร หรือการจัดเรือนอย่างไทย อิฉันว่าทำตามปกติจะเหมาะกว่า ส่วนเรื่องการรับประทานอาหาร เหมาะแก่การจัดให้เขานั่งตามสบายในสวนเหมือนดังผู้ดีชาวต่างชาติทำ”
“หล่อนเอาความที่ไหนมาเจรจา”
“มาดามเฮเรียต ท่านสอนประเพณีต่างชาติมากมายเจ้าค่ะ ท่านมีความรู้มาก ผ่านไปหลายประเทศ ท่านได้เก็บมาบอกเล่าว่า คนจีน ‘กินโต๊ะ’ ‘อินเดียกินอิงหมอน’ ‘คนไทยเปิบมือไพร่ยันเจ้า’ช้องได้เรียนรู้เอาไว้เจ้าค่ะว่าฝรั่งเขาชอบหรือเขาดูถูกอะไรคนไทย เรื่องกินเป็นเรื่องหนึ่ง ส่วนเรื่องสำคัญคืออีกเรื่อง”
“แล้วเขาดูถูกอะไรคนไทยกันเล่าแม่ช้อง”
“เขาเห็นว่าผู้ชายไทยมีเมียมากเป็นการกดขี่ผู้หญิง เขาไม่ชอบค่ะ เขาชอบให้มีผัวเดียวเมียเดียวเจ้าค่ะ”
“เอาแล้วไหมเมียพ่อไกร หาเรื่องมาถอนหงอกคนได้ แล้วยังด่ากระแทกกระทั้นไปที่ใครอีกเล่า”คุณหญิงร้อนแทนหลานสาว
น้ำผึ้งเผลอกำมือแน่นด้วยความรู้สึกเจ็บ และขื่นขมไม่น้อยกับการโดนถากถาง
“ช้องกล่าวไปตามที่ได้ยินจากผู้หญิงฝรั่งที่เป็นครูของช้องสอนมาเจ้าค่ะคุณแม่ ช้องไม่ได้มีเจตนาจะดูถูกสามีตัวเองดอกเจ้าค่ะ”
“ดูถูกพ่อไกรอะไรกันหล่อน ฉันได้ยินสองหูว่าหล่อนกระแทกข้างผู้หญิงเสียล่ะมาก”
“อิฉันจะกระแทกคุณแม่ได้อย่างไรเจ้าคะ คุณแม่เป็นเมียหลวง ส่วนช้องก็เป็นเมียแรก ช้องอยากเรียนคุณแม่ว่า คุณพี่เป็นเหมือนคันฉ่อง ส่องผ่านให้ฝรั่งได้เห็นความเป็นอยู่ของชายไทย คุณพี่จึงต้องเป็นดังฝรั่งเรื่องเมียเดียวเจ้าค่ะ”
“ถ้าหากพ่อไกรจะมีอีกสักเมียคงไม่ทำให้เมืองสยามทั้งเมืองขายขี้หน้าไปดอกแม่ช้อง”
“ต้องแล้วแต่ผู้หญิงจะทนออกงานให้เพื่อนๆของคุณพี่ หรือคนแปลกหน้ามาซักถามว่า รู้สึกเยี่ยงไรที่ได้มาเป็นเมียที่สอง เพราะหากเป็นพวกเขาคงทำใจไม่ได้ มาดามเธอเคยพูดอย่างนี้เจ้าค่ะ ช้องมิได้ทึกทักเอาเอง”
“ก็ไม่ต้องออกงานก็ให้สิ้นเรื่อง”คุณหญิงประชดลูกสะใภ้ปากร้าย
ช้องนางทำยิ้มเยื้อนแต่พอสวยในสีหน้า ก่อนเอ่ยเต็มปากว่า
“แหม นี่ถ้าอิฉันไม่ได้แต่งงานกับคุณพี่ แล้วมีคนมานั่งคิดแทนอิฉันว่า จะให้ไปเป็นน้อยค้างอยู่แต่ในห้องหอ เก็บตัวปิดเงียบเหมือนผีเรือน อิฉันคงอยู่เป็นสาวแก่เสียดีกว่าเจ้าค่ะคุณแม่”
น้ำผึ้งไสพานดอกไม้ถึงเธอนั่งประดิษฐ์ไปตรงหน้า เกือบจะถูกตัวช้องนาง พลางเอ่ยออกมาอย่างสุดทนว่า
“หากแม่ช้องจะพาดพิงว่าหญิงคนนั้นคือพี่ เห็นทีว่า แม่ช้องจะดูถูกน้ำใจลูกผู้หญิงด้วยกันไม่น้อยแล้ว”
“พี่น้ำผึ้ง”
****
“พี่น้ำผึ้งอย่าเข้าใจช้องผิดไปทีเดียวนะคะ เพราะช้องคิดแต่เพียงพี่น้ำผึ้งเป็นน้องสาวของพี่ไกรเท่านั้น ไม่เคยแม้แต่จะคิดว่าพี่น้ำผึ้งจะมาเป็นรองใครได้ พี่น้ำผึ้งเป็นผู้ดีออกอย่างนี้”
ยิ่งฟังยิ่งเจ็บ ช้องนางร้ายจนน้ำผึ้งเหลือรับ สุดท้ายเธอหันไปขอตัวกับคนเป็นป้า
“อิฉันขอตัวก่อนนะเจ้าคะคุณป้า ฝุ่นผลเข้าตามากนักจักไปล้างออกเสียก่อน”
“นี่แม่น้ำผึ้ง แม่ช้องเขาบอกตัวแล้วนะว่าไม่ได้หมายความว่าเขากระแทกแดกดันแม่น้ำผึ้ง”
“อิฉันทราบเจ้าค่ะคุณป้า ทราบว่าแม่ช้องไม่ได้ด่าว่าอิฉันแม้แต่คำเดียว”
กล่าวได้แค่นั้น น้ำผึ้งต้องรีบคลานเข่า และลุกขึ้นวิ่งชักชายสไบปิดหน้าร้องไห้ออกไปโดยเร็ว
คุณหญิงเขม้นมองสะใภ้ที่ท่านไม่ได้เลือก แต่ทั้งสามีและลูกชายช่างเลือกมาให้นั่งขวางตาอยู่ ช้องนางทำท่าเสียใจ จึงเอ่ยปากออกมาว่า
“คุณแม่เริ่มเรื่องเมียสองเมียสามจนคุณพี่น้ำผึ้งเสียใจไปเสียแล้ว น่าเห็นใจเธอเหลือเกิน”
“เอ๊ะแม่ช้อง ช่างเอาดีเข้าตัวได้จริงๆเชียวนะ”
ช้องนางก้มหน้า ซ่อนยิ้มไม่ให้คุณหญิงได้เห็น คุณหญิงจึงค้อนขวับๆ แล้วอดนึกไปไม่ได้ว่า ตนเองนั้นเองที่เริ่มเรื่องมาก่อน แล้วไปโดนสะใภ้ตัวแสบโต้กลับอย่างที่หาความผิดไม่ได้ กระทั่งทำให้น้ำผึ้งเสียน้ำตา
“หล่อนนี่ร้ายไม่ใช้น้อยเชียวแม่ช้อง”
***** “เวลานี้ชาวสยามชั้นสูงนิยมผ้าไทยประยุกต์กันมาก สวมเสื้อเข้ารูป ผ้าลูกไม้จากฝรั่งเศส นุ่งเข้ากันกับผ้าจูงงามดีนะเจ้าคะ”
“ฉันมันคนเก่าแก่ ห่มเป็นแต่ผ้าสไบออกงาน นี่เป็นพนักงานของหล่อนจะรับหน้าเพื่อนพ่อไกรอย่างไรก็ทำไป ฉันไม่ออกหน้ามาดอก”
ช้องนางหันไปทางน้ำผึ้ง อีกฝ่ายหน้าถอดสีเผือดขาว เกรงต้องมารับฝรั่งขึ้นมาอย่างจับใจ เพราะนอกจากไม่คุ้นเคยแล้ว เธอยังรู้สึกละอายที่ไม่เก่งเหมือนช้องนาง
“พี่เห็นจะช่วยงานเท่านั้น”
“พี่น้ำผึ้งไปเรือนช้องไหมคะ คุณพี่ไกรเคยให้ผ้าช้องไปหลายพับ บ่าวของช้องเย็บผ้าทันสมัยหลายตัว พี่น้ำผึ้งตัวไม่โตไปกว่าช้องสักกี่มากน้อย เอ่อลองสวมใส่ดูเห็นจะพอได้”
“หล่อนคิดจะทำอะไรอีกแม่ช้อง”คุณหญิงเอ่ยปาก อย่างระแวงเต็มที่
“ช้องบอกก่อนหน้านี้แล้วนี่เจ้าคะคุณแม่ ว่าจะแนะนำพี่น้ำผึ้งเป็นน้องสาวคุณพี่ไกร ก็จะออกงานคู่กับช้องไปเลยเจ้าค่ะ”
“ไม่นะ พี่ไม่ออกงานด้วยดอก”น้ำผึ้งปฏิเสธ เดินไปแอบข้างผู้เป็นป้าอย่างขอความช่วยเหลือไม่ให้ช้องนางนำเธอออกงาน
คุณหญิงเห็นใจหลานสาว ไม่อยากให้มาตากหน้า ดังนั้นจึงตัดบทกับสะใภ้ว่า
“แม่น้ำผึ้งไม่คุ้นเคยกับแขกต่างบ้านต่างเมือง จะทำกิริยาอันใดก็ไม่เข้ารีตเข้ารอยเหมือนแม่ช้อง เอาเป็นว่าหล่อนจัดการไปคนเดียวเห็นจะพอแล้วแม่ช้อง”
ช้องนางเอ่ยขัดว่า
“คุณแม่เป็นคุณแม่ของคุณพี่ไกร อย่างไรคุณพี่ต้องแนะนำต่อเพื่อนๆของเขา คุณแม่เลี่ยงไม่ได้ดอกเจ้าค่ะ”
“ฉันไม่เคยออกงานออกการตากหน้าอย่างนี้ จะเคยออกกับเจ้าคุณพี่ก็งานสำคัญในรั้วในวังเท่านั้นนะแม่ช้อง”
****คุณน้อยกลับมาจากธุระ สายตาเอาเรื่องของท่านเห็นแขกเหรื่ออยู่ในสวน เป็นคนต่างชาติ และได้เห็นช้องนางต้อนรับขับสู้ อย่างทันสมัย พูดคุยเจรจาอย่างไม่มีอมพะนำ
ท่านถึงกับอึ้งกับการเข้าร่วมรับรองแขกของช้องนาง ซึ่งยังไม่นิยมกันมากขนาดนั้น แม้แต่วังซึ่งท่านเคยเป็นข้าหลวง ท่านได้เห็นพระองค์หญิงจัดงานเรื่องละครเท่านั้นไม่คบหากับคนต่างชาติอย่างนี้
คุณน้อยขึ้นไปบนหอนั่ง ยังไม่ทันนั่งดี ความร้อนใจทำให้เอ่ยปากกระแทกไปถึงช้องนางว่า
“จัดจ้านจริง ๆ สะใภ้คุณพี่”
“ถ้าไม่ใช่แม่ช้อง พ่อไกรคงขายหน้า” คุณหญิงพึ่งรู้สึกรักสะใภ้ก็วันนี้
“พวกนี้เขาสำคัญทางด้านการทูต ถ้าเรารับเขาดีเขาจะพูดถึงประเทศสยามของเราแต่สิ่งดี การช่วยเหลือก็ง่ายขึ้น เจ้าคุณท่านบอกกับพี่บ่อย ๆ พุทธเจ้าหลวงทรงอยากให้ชาวสยามเท่าเทียมหน้าอาณาประเทศ ฉันเห็นว่าแม่ช้องเขา ดีแล้วสมควรแล้ว”
“คุณพี่แล้วหลานคุณพี่จะว่าอย่างไรเจ้าคะ” คุณนายแทบตระโกนใส่อย่างอัดอั้นตันใจ
“จะดู ๆ ให้แม่น้อยวางใจเถอะ ถึงยังไงตอนนี้ข้าวยังใหม่ปลายังมันอยู่ยังทำอะไรไม่ถนัด ดูอย่างเมื่อเช้า พ่อไกรแสดงออกว่าเอ็นดูเมียมาก หากเราทำอะไรในตอนนี้ คนของเรานั่นละน้ำตาจะเช็ดหัวเข่า”
“คุณพี่นะคุณพี่ไม่น่าให้แม่น้ำผึ้งรอคอยพ่อไกรเรียนจบจากเมืองนอกเมืองนาเลย ถ้ารู้จะเป็นอย่างนี้ ถวายตัวแม่น้ำผึ้งไปเสียก่อนหน้านี้ไม่ดีกว่ารึ หัดละครฟ้อนรำ อาจบางทีไป...”
“แม่น้อย จะเห็นว่าเป็นความผิดพี่ก็ตามใจแม่น้อย แต่ถ้าจะพูดว่าเป็นบุญวาสนาของแม่น้ำผึ้งก็ได้นะ”
“บุญที่แก่คาบ้านไม่ได้แต่งงานรึคุณพี่”คุณน้อยย้อนอย่างเจ็บใจ หน้าบอกบุญไม่รับ คุณหญิงถอนใจยาวก่อนเอ่ยออกมาว่า
“มาคิดดูแล้วนะแม่น้อย เรือนพวกเรามีเมียมากกันจริงๆเห็นเช่นนั้นหรือไม่”
“คุณพี่จะพูดเรื่องอะไรกันแน่”
“คิดถึงลูก คิดถึงหลาน คิดถึงเรื่องวันนี้”
คุณน้อยนิ่งงันไปอย่างไม่เข้าใจ ดังนั้นจึงได้แต่ปิดปากเงียบ ปล่อยให้พี่สาวเอ่ยออกมา ท่าทีของคุณหญิงใหญ่อ่อนลงไป แววตาอ่อนแสง ทอดนิ่ง คุณน้อยรูทันทีว่านี่คือหน้าต่างของหัวใจ ที่แสดงออกมาจากก้นบึ้งของคนเป็นพี่สาว แสดงถึงความอ่อนไหวที่มีมานานปี
“ครั้งแรกที่เจ้าคุณทำตัวเปลี่ยนไป จะนั่งจะนอนต้องเอามือก่ายหน้าผาก พอถูกตัวก็บ่นว่าร้อน คอยแต่จะรำคาญเราอยู่ทุกที พี่นั้นเอะใจตามประสาหญิง เมื่อปรึกษาคุณแม่ ท่านก็ให้เลียบเคียงถามเรื่องผู้หญิงอื่น เมื่อพี่ฟังคุณแม่บอกเช่นนั้น ใจพี่เหลือยู่ไม่ถึงปลายก้อย คุณแม่ท่านปลอบว่า ผู้หญิงเราจะมัดใจผัวให้เกรงใจได้ ต้องใจกว้าง พี่แทบอยากกลับไปทุบตีเจ้าคุณที่เห็นความรักของเมียไร้ค่านัก แต่เพราะเราถูกสั่งสอนมาอย่างนี้ เราจึงต้องตามใจ เมื่อเอ่ยปากบอกว่าหากเจ้าคุณจะมีอีกเรือนพี่จะสู่ขอมาให้ ท่านเจ้าคุณดีใจจนออกนอกหน้า แม้พี่จะเห็นว่าหากไม่ทำตามใจ เจ้าคุณก็ต้องมีอยู่แล้ว...แม่น้อยคงเข้าใจพี่ดีใช่ไหมเมื่อมีหญิงอื่นเข้ามาร่วมหมอนเดียวกับผัวตัวเอง”
คุณน้อยอ้าปากค้างจะเถียงอย่างคนไม่ยอมใครง่าย แต่เรื่องจริงคือความจริงที่ไม่อาจโกหกตัวเองได้ ท่านเจ็บใจแค้นใจ และยังทำใจไม่ได้เรื่องสามี มีเมียมาก ท่านจึงพาลูกสาวเข้านอกออกวัง และไปทุกแห่งหนเพื่อไม่ต้องเจอภาพบาดใจ เพราะสามีของท่านหลงเมียน้อยจนขึ้นชื่อ และนี่เองที่ท่านมองว่าไกรเป็นคนดี เป็นหลาน อย่างไรคงไม่ทำให้น้องสาวต้องช้ำใจ ท่านจึงหวังมาก แต่เมื่อพี่สาวเปิดปาก และได้เห็นช้องนาง ซึ่งท่านเรียกว่า จัดจ้าน
“ปลูกเรือนตามใจคนอยู่ เจ้าคุณบอกกับพี่เมื่อตามใจพ่อไกรให้ไปขอแม่ช้องมาเป็นเมีย พี่เองคัดง้างไม่เคยได้ แม่น้อยก็รู้”
ใช่ คุณน้อยยอมรับสภาพของพี่สาว และสภาพของตนเอง
“ดูแม่ช้องในวันนี้ทำให้พี่เห็นวาสนาหลานสาวตัวเองว่า ดีแล้วที่ไม่ต้องมาเป็นน้อยพ่อไกร”
“คุณพี่เห็นแม่น้ำผึ้งไม่มีทางสู้เชียวรึ”
“สู้...คำว่าสู้มีแต่เจ็บ แม่น้อยว่าไหม ที่สำคัญ ได้แม่ช้องมาในเรือนไม่นานก็จริง พี่ได้สังเกตหล่อนอยู่ไม่คลาดสายตา แม่ช้องร้ายเล่น แต่ไม่เปิดออกมาให้ใครเห็นเท่านั้น สงสารหลานบอกตามตรง”
มิสเตอร์ เฮนรี่เป็นชาวอังกฤษ ลุกขึ้นพูดพรรณนาธรรมชาติ ขณะที่เขาเปรียบเปรยบทพรรณนาอยู่นั้นสายตาเหลือบมองเห็นน้ำผึ้งแอบมองจากต้นเสาบัง เมื่อรู้ตัวว่า เฮนรี่จับตามาที่เธอ น้ำผึ้งประหม่า จนเหงื่อแตกซิกหายใจเต้นแรงกระทั่งไม่อาจฝืนทนยืนอยู่ได้ จึงผละหนีไปจาก ใต้ต้นไม้ใหญ่ในที่ห่างไป
“โอ้พระเจ้า เธอช่างสวยเหลือเกิน”
“ ไฮ เฮนรี่ จ้องมองอะไรรึ ทำตาค้างไปเชียว”
“ผมเห็นผู้หญิงสวยมาก เอ่อผมทราบมาว่าผู้ชายไทยมีภรรยาหลาย ๆ คน ไม่ใช่หรือไกร” เขาถาม
“ผมมีภรรยาคนเดียว รับรองได้เลย”
“เอ ที่ผมเจอ ไม่น่าจะเรียกว่า เป็นแม่บ้าน หรือคนงาน แต่คาดได้ว่าไม่ใช่นางฟ้า แต่เธอเหมือนนางฟ้า
****หญิงสาวเจียนหมากพลูส่งให้เฮนรี่ เขารับมาดูด้วยความสงสัย หลวงไกรกระซิบบางอย่าง เฮนรี่ถึงกับรีบส่งพลูเข้าปากทันที แต่ไม่นานนักเขาทำหน้าเหยเกกลืนไม่เข้า คายไม่ออก เพราะคำที่หลวงไกรกระซิบว่า
หญิงคนไหนพึงใจชาย จะส่งหมากพลูบอกเป็นความในใจ ว่าเธอรับรัก เฮนรี่จึงทำหน้าขื่นขมเพราะปูนกัด หมากยันจนเหงื่อโทรมกาย
น้ำผึ้งถูกคนเป็นป้าเอ็ดไปแกนๆจากนั้นสั่งให้ดูแลเฮนรี่ให้หายหมากยัน เฮนรี่รีบบอกว่า
“น้ำพุ่งให้กินอีกกี่ครั้งก็ได้คะรับ ฉันยินดีเพื่อน้ำพุ่งคนเดียว”
“แน่ะ อย่างนี้คนไทยเรียกว่าปากหวานนะเฮนรี่”
“ฉันพูดจริงๆคุณหญิง”เฮนรี่รีบบอก น้ำหมากกระเซ็นทีเดียว
น้ำผึ้งรู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาด จึงส่งยิ้มน้อยๆให้กับอีกฝ่าย เป็นการบอกความนัยว่า เรือนนี้ยินดีต้อนรับชายหนุ่มอย่างเต็มใจ
****เมื่อช้องนางตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ จึงพบตัวเองถูกขังไว้ในห้อง ช้องนางได้รับรู้มากก่อนหน้านี้แล้วว่าตนเองจะโดนลงโทษดังนี้ หญิงสาวจึงไม่ได้ร้องวิงวอนให้ใครได้ยิน แต่ผิวทนไม่ได้ดังนั้นสองคนกับพับ ช่วยกันหาเหล็กมางัด แต่ถูกคนของคุณเหม คุณส้มลิ้มลากไปขังไว้ใต้ถุนเรือนหอของช้องนาง
“พวกมึงนี้รู้เห็นกับนายตัวดีของมึง ต้องเฆี่ยนให้หลังลาย”
“นายของบ่าวไม่ได้มีสิ่งใดผิดสักนิดนะเจ้าคะคุณนาย”
“มีชู้หรือจักเรียกว่ามิได้กระทำผิด”
“คำก็ชู้สองคำก็ชู้ เห็นทีคุณนายนี้รู้ดีเกินจริงเสียแล้ว” ขาดคำของผิว คุณเหมจึงตบเปรี้ยงไปที่แก้มนวลของอีกฝ่าย พับรีบรับร่างถลาของสาวใช้รุ่นพี่
ผิวขบฟันแน่น ก่อนถ่มน้ำลายปนเลือดทิ้ง ก่อนยกมือท่วมหัวสาปแช่งสองหญิงกลางคน ผู้มีฐานะเป็นนาย
“ใครคิดร้าย ทำร้าย นายกูต่อหน้าหรือลับหลัง กูขอแช่งให้ไม่ได้นั่งแท่นเมียหลวงทุกชาติทุกชาติไป ให้กรรมตามทันเสียแต่ตะวันยังไม่ทันตกดิน ให้โดนไล่เหมือนหมาด้วยเทิดผีบ้านผีเรือน ผีเสื้อเมืองทรงเมือง”
“อีไพร่ นี่มึงบังอาจลามปามกูขนาดนี้เทียวรึ”
ผิวนั่งกระแทกพื้นใต้ถุนเรือน เบือนหน้าไปทางอื่น เก็บปากเก็บคำ คุณเหมหันไปทางพับต่อว่าอีกฝ่าย
“นังพับ มึงนี้กลายเป็นบ่าวสองนายไปแล้วรึ มึงจึงได้ไม่เอาเรื่องมาบอกคุณหญิงท่าน”
“คุณช้องมิได้ทำสิ่งใดผิดแผกไปจากการเป็นเมียที่ดีนี่เจ้าคะ”
สองหญิงกลางคนไม่ได้ดังใจ ดังนั้นจึงสั่งบ่าวของตนให้ล่ามสองบ่าวไว้ที่ใต้ถุนนั้นเอง
***“บ่าวไปตามมาหาคุณแม่ มีเรื่องอันใดหรือขอรับ”
“มิซิ เรื่องใหญ่ทีเดียว” คุณหญิงวางท่าขึงขัง
“เรื่องใดขอรับ”
“แม่จะรับผู้หญิงมาเป็นน้อยพ่อไกรอีกคนหนึ่ง”
ช้องนางใจหายวาบ ส่วนหลวงไกรปฏิเสธทันทีว่า
“กระผมไม่รับขอรับคุณแม่ กระผมไม่ต้องการใครอีกแล้วขอรับ”
“พ่อไกรจะทำตามอำเภอน้ำใจไม่ได้ แม่ช้องก็เช่นกัน ตัวแต่งงานมานานแล้วแต่ไม่มีเชื้อมีสายมาเป้นทายาท หลบ่อนก็ต้องเปิดทางให้พ่อไกรมีเมียอื่นได้”
ช้องนางได้แต่อ้ำอึ้ง หลวงไกร เอ่ยกับมารดาด้วยสีหน้ายิ้มๆว่า
“คงไม่สบช่องสบโอกาสขอรับคุณแม่ ต่อไปนี้กระผมจะสร้างทายาททุกคืนไปทีเดียว หากไม่มีอีก กระผมจะทำอย่างเดิมอีกสามปี และถ้ายังไม่สามารถมีได้ กระผมจะทำต่อไปอีกเจ็ดปีขอรับคุณแม่”
“พูดจาก สัปดี้ สัปดน ไป ไปเสียให้พ้น ก่อนจะสัญญาทำลูกทำเต้าเป็นร้อยปี”
หลวงไกรกราบลามารดาและไหว้สองแม่เลี้ยง ช้องนางทำตาม และเดินออกมา ไม่ทันพ้นสายตา หลวงไกรหอมแก้มเมียโดยแรง สามหญิงพากันเบือนหน้าซ่อนยิ้มไปทางอื่น เพราะพยายามแล้วที่จะไม่ให้ทั้งสองดีต่อกัน แต่ไร้ผลโดยสิ้นเชิง
ช้องนางอิงแอบแนบข้างสามี เขาฟอนจูบภรรยาอย่างแสนรัก ในหัวใจนั้นมีความมั่นคงอยู่ว่า ชายหนุ่มผู้มีอนาคตไกลอย่างหลวงไกรคนนี้ ไม่รู้วันแหนงหน่ายต่อช้องนางแม้เพียงเวลาเดียว เขาจะต้องสร้างลูกหลานมาให้มารดาเลี้ยงเล่นสักเจ็ดแปดคน!!!
ปล.นำความมาส่งท่านผู้อ่านทั้งหมดมิได้ หากได้ตัดเป้นช่วงตอนแต่ละตอนมาเป็นพิเศษ หวังใจว่า นิยายเรื่องนี้คงนำความชื่นชอบมาสู่ท่านผู้อ่านทุกท่านนะเจ้าคะ
นางแก้ว
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 พ.ค. 2555, 10:03:54 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 พ.ค. 2555, 10:05:03 น.
จำนวนการเข้าชม : 3633
| << เหนือชั้น |
zilvermoon 24 พ.ค. 2555, 11:42:11 น.
คุณแม่ทั้งสองก็น่าจะเจ็บกันมาใช่น้อยก็ยังจะอุตส่าห์ทำให้หลวงไกรเป็นผู้ชายมักมากทั่วไปที่มีเมียสองสามตามมา เหนื่อยใจ ส่วนแม่ช้องร้ายได้ใจแบบผู้ดีมาก ไม่ตบไม่ตีแต่ย้อนรอยทุกอย่างอย่างฉลาดคิดและฉลาดพูด ไม่ทำอะไรใครถ้าไม่มาทำก่อน ขอบคุณไรเตอร์สำหรับนางเอกในดวงใจอีกหนึ่งคนค่ะ
คุณแม่ทั้งสองก็น่าจะเจ็บกันมาใช่น้อยก็ยังจะอุตส่าห์ทำให้หลวงไกรเป็นผู้ชายมักมากทั่วไปที่มีเมียสองสามตามมา เหนื่อยใจ ส่วนแม่ช้องร้ายได้ใจแบบผู้ดีมาก ไม่ตบไม่ตีแต่ย้อนรอยทุกอย่างอย่างฉลาดคิดและฉลาดพูด ไม่ทำอะไรใครถ้าไม่มาทำก่อน ขอบคุณไรเตอร์สำหรับนางเอกในดวงใจอีกหนึ่งคนค่ะ
คิมหันตุ์ 24 พ.ค. 2555, 12:26:29 น.
เอ.......ทำไมมีตอนพิเศษไวจังคะคุณนางแก้ว หรือว่าจะหยุดอัพลงเว็บแล้วคะ?
เห็นวันนี้เอาลงซะหลายตอน..แล้วมีตอนพิเศษสั่งลา..โอววไม่นะ!!!
เอ.......ทำไมมีตอนพิเศษไวจังคะคุณนางแก้ว หรือว่าจะหยุดอัพลงเว็บแล้วคะ?
เห็นวันนี้เอาลงซะหลายตอน..แล้วมีตอนพิเศษสั่งลา..โอววไม่นะ!!!
นางแก้ว 24 พ.ค. 2555, 14:11:57 น.
ตามอ่านเรื่องสะเทือนอารมณ์กันต่อค่ะ หนาวเปลวไฟ
ตามอ่านเรื่องสะเทือนอารมณ์กันต่อค่ะ หนาวเปลวไฟ
tookta 24 พ.ค. 2555, 14:56:53 น.
ขอบคุณไรเตอร์นะคะ น่ารักจริงๆๆ
ขอบคุณไรเตอร์นะคะ น่ารักจริงๆๆ
นางแก้ว 24 พ.ค. 2555, 15:53:20 น.
คุณคิมหันต์ เมื่อคืนนางแก้วระห่ำแก้ไขจนจบเรื่องค่ะ งอมไปเลยค่ะ ตอนเช้าตื่นมาก็เกือบสิบโมง ไม่เช้าแล้วเนอะเวลานั้น แล้วก็ทำการส่งลงเวบ จากนั้นก็ไปที่กรีนด์มายด์ค่ะ แรกเริ่ม บก.ให้แก้เพียงไม่เท่าไหร่ แต่นางแก้วมาอ่านดูแล้ว ต้องแก้หมด จากแนวข้ามภพ มาเป็นพีเรียดล้วน อ่านแล้วสนุกดีค่ะ ก็เลยเขียนยกเรื่อง เป็นนิยายออกกับกรีนมายด์ค่ะเรื่องนี้
คุณคิมหันต์ เมื่อคืนนางแก้วระห่ำแก้ไขจนจบเรื่องค่ะ งอมไปเลยค่ะ ตอนเช้าตื่นมาก็เกือบสิบโมง ไม่เช้าแล้วเนอะเวลานั้น แล้วก็ทำการส่งลงเวบ จากนั้นก็ไปที่กรีนด์มายด์ค่ะ แรกเริ่ม บก.ให้แก้เพียงไม่เท่าไหร่ แต่นางแก้วมาอ่านดูแล้ว ต้องแก้หมด จากแนวข้ามภพ มาเป็นพีเรียดล้วน อ่านแล้วสนุกดีค่ะ ก็เลยเขียนยกเรื่อง เป็นนิยายออกกับกรีนมายด์ค่ะเรื่องนี้
nunoi 24 พ.ค. 2555, 16:24:49 น.
อ่านที่เดียวรวดชอบจัง สนุกมากค่ะ
อ่านที่เดียวรวดชอบจัง สนุกมากค่ะ
Zephyr 24 พ.ค. 2555, 19:46:25 น.
อ่าว มีตอนพิเศษซะแล้ว จะไม่ลงแล้วใช่มั้ยคะ
ว้า กำลังมันเลย เหอๆๆมีใส่สีว่ามีชู้ด้วยแฮะ
แต่ตอนสุดท้าย พี่ไกรน่ารักอ่ะ
ท่าทางจะฝ่าฟันอีกเยอะนะช้องนาง
อ่าว มีตอนพิเศษซะแล้ว จะไม่ลงแล้วใช่มั้ยคะ
ว้า กำลังมันเลย เหอๆๆมีใส่สีว่ามีชู้ด้วยแฮะ
แต่ตอนสุดท้าย พี่ไกรน่ารักอ่ะ
ท่าทางจะฝ่าฟันอีกเยอะนะช้องนาง
นางแก้ว 26 พ.ค. 2555, 21:50:57 น.
อ่านตั้งแต่ตอนแรกนะคะ ส่วนตัวพิเศษคัดตอนสำคัญมาลง แบบว่าเชิญชวนเชิญชิมเล็กน้อยค่ะ ผลงานจริงอ่านสนุกติดต่อกันอย่างต่อเนื่องไม่งงแน่ค่ะ ออกกับกรีนด์มายนะคะเรื่องนี้ นามปากการุ่งแก้ว
อ่านตั้งแต่ตอนแรกนะคะ ส่วนตัวพิเศษคัดตอนสำคัญมาลง แบบว่าเชิญชวนเชิญชิมเล็กน้อยค่ะ ผลงานจริงอ่านสนุกติดต่อกันอย่างต่อเนื่องไม่งงแน่ค่ะ ออกกับกรีนด์มายนะคะเรื่องนี้ นามปากการุ่งแก้ว
องุ่น 27 พ.ค. 2555, 04:06:50 น.
กำลังจะตัดพ้อ...แต่พอได้อ่านฉาก......คราวนี้ไม่ตัดพ้อแล้วคะ เพราะนางแก้วทุ่มเท ตัดมาให้อ่าน ไปทำใจ(เน้นคำว่าทำใจ)รออ่านเล่มเต็มๆ
กำลังจะตัดพ้อ...แต่พอได้อ่านฉาก......คราวนี้ไม่ตัดพ้อแล้วคะ เพราะนางแก้วทุ่มเท ตัดมาให้อ่าน ไปทำใจ(เน้นคำว่าทำใจ)รออ่านเล่มเต็มๆ
แพม 11 มิ.ย. 2555, 21:34:37 น.
แบบว่างง คงไม่ทันอ่านจบตอนแน่ ๆ เลยใช่ไหมนิ
แบบว่างง คงไม่ทันอ่านจบตอนแน่ ๆ เลยใช่ไหมนิ
anonym 7 ก.ค. 2555, 01:24:54 น.
เรื่องนี้ก็สนุกมากๆ อีกเช่นเคย
นางเอกเก่งมาก ชอบจริงๆ กับบุคลิกฉลาด คล่องแคล่วแบบนี้
พ่อพระเอกก็ช่างมีจิตใจเดียวได้อย่างน่ายกย่อง
อยากอ่านแบบเต็มๆ มากมายเลยค่ะ
เรื่องนี้ก็สนุกมากๆ อีกเช่นเคย
นางเอกเก่งมาก ชอบจริงๆ กับบุคลิกฉลาด คล่องแคล่วแบบนี้
พ่อพระเอกก็ช่างมีจิตใจเดียวได้อย่างน่ายกย่อง
อยากอ่านแบบเต็มๆ มากมายเลยค่ะ