EE.hack รหัสมนตรา ออนไลน์
ใครจะไปคิดว่าคนเกลียดเกมอย่างจินตา จะต้องมาโดนขังอยู่ในเกมออนไลน์ แถมจะตายแหล่มิตายแหล่หรือเปล่าก็ยังไม่รู้ ทั้งๆที่เธอรับปากเพื่อนว่าจะเข้ามาลองเล่นเกมแค่วันเดียวเท่านั้น ให้ตายสิ ความซวยของเธอยังไม่จบแค่นั้น เธอต้องมาติดแหง็กอยู่กับนายคีรินทร์ ผู้ชายอะไรไร้มารยาท ใจดำ ปากร้ายเป็นที่หนึ่ง ถึงเขาจะช่วยชีวิตเธอไว้ก็เถอะแต่จะให้สำนึกขอบคุณนายนี่นะเหรอ ไม่มีวันซะละ อยากรู้จริงๆจะมีผู้หญิงที่ไหนยอมคบนายเป็นแฟนกัน
ผมชื่อ คีรินทร์ ผมก็เหมือนพวกคุณหลายๆคนนะแหละ ติดเกม เล่นมันทั้งวันทั้งคืนแต่ใครจะไปคิดว่าอยู่ๆ ก็มีแฮกเกอร์ที่ไหนก็ไม่รู้เจาะระบบเข้ามาแถมยังไล่ล่าฆ่าทุกคน คุณคงจะคิดว่ามันจะเป็นไปได้ยังไง เป็นไปได้สิ ผมเห็นมากับตาตัวเอง แค่จะเอาตัวเองให้รอดก็แทบรากเลือดอยู่แล้ว แล้วยังมียายเรื่องมากนั่นตามเกาะติดผมอีก
ผมชื่อ คีรินทร์ ผมก็เหมือนพวกคุณหลายๆคนนะแหละ ติดเกม เล่นมันทั้งวันทั้งคืนแต่ใครจะไปคิดว่าอยู่ๆ ก็มีแฮกเกอร์ที่ไหนก็ไม่รู้เจาะระบบเข้ามาแถมยังไล่ล่าฆ่าทุกคน คุณคงจะคิดว่ามันจะเป็นไปได้ยังไง เป็นไปได้สิ ผมเห็นมากับตาตัวเอง แค่จะเอาตัวเองให้รอดก็แทบรากเลือดอยู่แล้ว แล้วยังมียายเรื่องมากนั่นตามเกาะติดผมอีก
Tags: ไซไฟ แฟนตาซี โรมานติก คอมเมดี้ วัยรุ่น เกมออนไลน์
ตอน: บทนำ v3
ชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่บนเวที กลางลานกว้างบริเวณจัตุรัสในเมืองใหญ่ ที่ล้อมรอบไปด้วยผู้คนจำนวนมาก ผู้คนส่วนใหญ่มารวมตัวกันเพราะว่ามีงานอีเว้นใหญ่ของเกม แต่ไม่มีใครคิดว่าอยู่ๆผู้ชายคนนี้จะปรากฏตัวขึ้น
เขาส่งสายตามองเย็นชามองไปโดยรอบ ตาดำเล็กบนตาขาว ที่เหลือกออกมาจากเบ้าตาลึก ยิ่งทำให้รอยยิ้มเย้ยหยันดูน่ากลัวยิ่งขึ้น เขาใส่เสื้อโค้ทสีดำมีพู่ขาวรอบคอ สวมทับอยู่บนเสื้อหนังสีแดงและกางเกงดำ
“สวัสดีทุกท่าน วันนี้ผมมีโชว์พิเศษมานำเสนอ” ชายหนุ่ม กางแขนออกพร้อมกับมองไปรอบๆ
ผู้คนส่งเสียงอีกทึก มีคนตะโกนด่าทอว่าชายหนุ่มไปทำอะไรบนเวที ชายหนุ่มเริ่มเดินไปด้านข้างเล็กน้อย มีร่างของชายผู้หนึ่งถูกมัดมือไพล่หลัง คุกเข่าอยู่บนพื้น ทุกคนเพิ่งสังเกตเห็นชายคนนี้ ก่อนหน้านี้ที่ตรงนั้นยังไม่มีใครอยู่เลย แต่ทุกคนรู้ทันทีว่าคนที่คุกเข่าอยู่คือเกมมาสเตอร์ เนื่องจากเขาใส่เครื่องแบบของเกมมาสเตอร์
ชายหนุ่มดีดนิ้ว มีจอแสงขนาดใหญ่ลอยอยู่กลางอากาศเหนือศรีษะของชายหนุ่ม แม้แต่คนที่อยู่ไกลออกไปก็ยังมองเห็นจอแสงนั้นอย่างชัดเจน ในจอภาพปรากฏชายคนเดียวกับที่คุกเข่าอยู่ กำลังนอนหลับโดยมีอุปกรณ์วงแหวน ที่ใช้เข้าสู่โลกเสมือนจริงครอบเอาไว้บนหัว
“ชายผู้นี้เป็นเกมมาสเตอร์” ชายหนุ่มเอามือล้วงเข้าไปในเสื้อแจ็คเก็ตด้านนอกของเกมมาสเตอร์ และดึงวัตถุลักษณะเป็นปืนออกมา ทุกคนจำได้ว่านั่นเป็นอุปกรณ์ของเกมมาสเตอร์เท่านั้นที่มี มันใช้ยิงเพื่อแบนผู้เล่น ชายหนุ่มปาวัตถุนั้นลงพื้น
“หยุด!! นั่นคุณกำลังทำอะไร” มีคนที่ดูเหมือนจะเป็นเกมมาสเตอร์อีกสามคนเดินออกมาจากกลุ่มเกมเมอร์รอบๆ คนตรงกลางพูดขึ้น
“นายเป็นใครกัน”
“ถามคำถามผมมากกมายแบบนี้ จะตอบยังไงไหวละเนี่ย” ชายหนุ่มตอบมาอย่างกวนๆ
เมื่อเกมมาสเตอร์ได้ยินแบบนั้น เขาก็ล้วงอุปกรณ์ลักษณะเดียวอุปกรณ์เมื่อกี้ออกมา ชี้ปืนไปที่ชายหนุ่มและเหนี่ยวไก แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เกมมาสเตอร์คนนั้นพยายามกดอีกหลายครั้งแต่ไม่เป็นผล
ชายหนุ่มมองดูอย่างเยาะเย้ย ชักดาบเซเบอร์สีดำมะเมี่ยมออกมา
ฉับ!!
หัวเกมมาสเตอร์ที่นั่งคุกเข่าอยู่ หลุดกระเด็นออกมาตามแรงฟัน โลหิตไหลนองเต็มพื้น ก่อนที่ร่างไร้ศรีษะจะล้มไปด้านข้าง
ผู้คนกรีดร้องด้วยความตกใจ มีผู้หญิงบางคนปิดตา แต่ในวินาทีเดียวกัน มีเสียงร้องที่ดังกว่ามาจากปากของชายที่อยู่ในจอภาพ เขาร้องตะโกนทุรนทุรายซักพัก ก่อนจะแน่นิ่งไป มีเลือดไหลออกจากตาที่หลับอยู่ทั้งสองข้าง สัญญาณไฟบนอุปกรณ์เชื่อมต่อก็ดับลง ผู้คนที่เห็นภาพดังกล่าวก็ตกตะลึงไปตามกัน แม้แต่เกมมาสเตอร์ทั้งสามคนก็ยืนตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก
พวกเกมมาสเตอร์มองหน้ากัน ไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี ในขณะที่กำลังลังเลอยู่นั้น บนท้องฟ้าและพื้นดินมีแสงสีฟ้าเป็นวงแหวนจำนวนมากมายสุดคณานับปรากฏออกมา พอแสงนั้นหายไปบนท้องฟ้าและพื้นดินก็เต็มไปด้วยปีศาจและสัตว์อสูรจำนวนมาก ชายหนุ่มยกมือขึ้น
“ฆ่าพวกมันให้หมด!!”
แสงแดดตกกระทบพื้นหินอ่อนบนลานกว้างกลางจัตุรัส ขับเน้นให้เห็นเลือดสีแดงเข้มจากร่างไร้วิญญาณของชายผู้โชคร้าย ค่อยๆแผ่ขยายออกเป็นวงกว้าง หยดลงมาจากแท่นที่ยกสูงกลางลาน
ภาพตรงหน้าทำให้จินตาตกตลึง ผู้คนมากมายที่อยู่รอบตัวเธอก็ตกตลึงเช่นกัน หญิงสาวไม่แน่ใจว่านี่เป็นการแสดง หรือว่ามีคนตายจริงๆ
(มันจะต้องเป็นการแสดงแน่ๆ) จินตาคิด
เพราะยังไงเธอก็ยังอยู่ในเกม เธอแค่เข้ามาเล่นตามคำชวนของพีชเพื่อนของเธอ
จินตารู้สึกได้ว่า มีเงาดำทาบทับลงมาบนศีรษะ เธอเงยหน้ามองตาค้าง เงาดำจำนวนมากมายนับไม่ถ้วน สัตว์อสูรจำนวนมากบินวนอยู่เหนือหัว ดูแล้วมีหลากหลายชนิด บางตัวมีปีกคล้ายค้างคาวแต่ตัวเป็นคน บางตัวคล้ายนกอินทรีตัวใหญ่มหึมา พอที่จะโฉบเธอลอยขึ้นไปบนฟ้าได้ พวกมันบินวนกันเป็นวง
จินตารู้สึกมือเย็นเฉียบ ต้องสะดุ้งเมื่อเสียงคำราม และเสียงเห่าหอนของอสูรกาย สัตว์ปีศาจ ที่ล้อมรอบกลางจัตุรัสเอาไว้ รูปร่างพวกมันคล้ายหมาป่าแต่มีขนคอเป็นสิงโต มันกำลังใช้กรงเล็บขนาดใหญ่เท่าหัวคนข่วนไปบนพื้น บางตัวรูปร่างคล้ายกอลิล่ามีเขี้ยวโง้งมีแขนสี่ข้าง กระโดดไปมาบนหลังคาอาคารรอบๆ ท่าทางอยากจะพุ่งเข้าใส่ผู้คน ที่ถูกล้อมอยู่กึ่งกลางอย่างเต็มที่ ผู้ชายบนเวทีกำลังพูดอะไรซักอย่าง พอเขาชูมือให้สัญญาณ เงาสีดำทั้งหมดก็พุ่งกระโจนเข้าใส่ผู้คน
จินตากำลังคิดว่าตัวเองอยู่กลางสนามรบ ภาพที่เธอเห็นไม่ต่างจากสมรภูมิ แบบที่เคยเห็นในหนัง เลือดและเศษชิ้นส่วนจากร่างกายมนุษย์กระเด็นไปทั่ว มีสัตว์อสูรหน้าตาแปลกประหลาดวิ่งไล่กวดตามผู้คนที่พยายามวิ่งหนี แสงสีจากเวทมนต์กระจายไปทั่ว เสียงระเบิดและเปลวไฟแทบทุกทิศทาง จินตาวิ่งไปทางที่ทุกคนกำลังวิ่งไป
บางคนยังไม่ทันจะวิ่งหนี ก็โดนสัตว์ปีศาจจัดการเสียก่อน เสียงผู้คนร่ำร้องครวญคราง จินตาพยายามมองหาพีช เพื่อนสาวของเธอ แต่ผู้คนแออัดไปทั่ว โดนคนเบียดเสียด ดันให้เธอวิ่งไปข้างหน้า จินตาไม่แน่ใจว่าเพื่อนของเธออยู่ที่ไหน ควันไฟยิ่งทำให้หญิงสาวมองเห็นได้ไม่ถนัด เธอพยายามวิ่งไปด้วยมองรอบๆไปด้วย จนเธอถูกชนล้มลง
“เจ็บ!!” จินตาแปลกใจมาก
ตอนนี้เธออยู่ในเกมทำไมเธอรู้สึกเจ็บ ก่อนหน้านี้เธอยังไม่เคยรู้สึกว่าเจ็บเลยซักครั้ง แถมเธอยังได้ยินผู้คนร้องโอดครวญกันทั่วทุกทาง
จินตาได้ยินเสียงทางด้านหลัง เมื่อเธอหันกลับไปต้องตกใจแทบสิ้นสติ มีสัตว์ปีศาจรูปร่างคล้ายสุนัขป่า มีแผงคอแบบสิงโต กระโจนเข้ามาหาเธอ จินตาหลับตาปี๋
เอ๋ง!
พอจินตาลืมตาขึ้น เธอก็เห็นแผ่นหลังของชายหนุ่มคนหนึ่ง เขายืนอยู่หน้าเธอ ดาบคาตะนะ[ดาบญี่ปุ่น]ในมือของชายหนุ่มมีเลือดของสัตว์ปีศาจไหลหยดลงมา เขาหันกลับมาฉุดจินตาให้ลุกขึ้น และลากเธอไปตามทาง ไม่แน่ใจว่าเขาจะพาเธอไปไหน แต่เธอก็ยังตามไป ขอแค่ไปให้พ้นจากที่นี่ให้เร็วที่สุดก็พอ
แต่ปีศาจสุนัขป่ายังวิ่งไล่กวดตามมา มันกระโจนพร้อมกับใช้กรงเล็บตะกุยมาบนแผ่นหลังของจินตา ผู้ชายคนนั้นผลักจินตาให้ล้มลงพร้อมกับดาบรับกรงเล็บเอาไว้
เคร้ง!
เสียงดาบคาตะนะกับกรงเล็บปะทะกัน ชายหนุ่มไม่รอช้าใช้ดาบฟันตามแนวดิ่งเข้าที่หน้าผากของสัตว์ปีศาจตัวนั้น สัตว์ปีศาจส่งเสียงร้อง แม้จะบาดเจ็บบ้างแต่ยังพุ่งเข้ามาอีก ชายหนุ่มเบี่ยงตัวหลบ จับดาบพร้อมกันสองมือ พึมพำบางอย่าง
เกิดประกายสายฟ้าประจุเข้าไปที่ดาบ เขาเงื้อดาบฟันลงไปที่สัตว์ปีศาจเกิดเสียงระเบิดราวฟ้าผ่า พอควันเบาบางลงสัตว์ปีศาจตัวนั้นก็ไหม้เกรียม ก่อนจะสลายหายไป
จินตายังงงว่าเกิดอะไรขึ้น ทุกอย่างเร็วเกินไป ผู้ชายคนนั้นยื่นมือมาฉุดดึงเธอให้ลุกขึ้น ตอนนี้เธอค่อยเห็นหน้าของเขาชัดๆ รู้สึกคุ้นหน้าของเขา
“ไม่เป็นอะไรนะ พวกเรารีบหนีกันเถอะ” ชายหนุ่มถามจินตา เธอส่ายหัว
“ฉันต้องหาเพื่อนของฉันก่อน” จินตาตอบพยายามมองหาพีชอีกครั้ง ควันหนาปกคลุมไปทั่ว เธอแทบมองไม่เห็น
“พวกเราไปจากที่นี่ก่อน เพื่อนของคุณคงหนีไปแล้วแหละ”
“ขอร้องละ ช่วยหาเพื่อนของฉันก่อนได้ไหม”
“...” ชายหนุ่มอึ้งไปนิดนึง สายตามองไปข้างหน้า
“ผมก็อยากจะช่วยนะ แต่ตอนนี้คงทำไม่ได้แล้ว” ยังพูดไม่ทันจบ ก็มีสัตว์ปีศาจหกตัวล้อมพวกเขาเอาไว้ แถมพวกมันยังตัวใหญ่กว่าตัวเมื่อกี้สองถึงสามเท่า จินตาจับเสื้อของชายหนุ่มเอาไว้แน่น เธอมองไปรอบๆตามเสียงขู่คำรามของสัตว์ปีศาจพวกนั้น
สัตว์ปีศาจหมาป่าพวกนี้ ยังไม่ใช่ปัญหา สายตาของชายหนุ่มเคร่งเครียด จ้องเขม็งไปยังที่ห่างออกไป สัตว์ปีศาจตัวใหญ่ราวๆตึกสี่ห้าชั้น ลำตัวมีเกล็ดหนามีหนามแหลม มีช่วงคอยืดยาวออกมา เท้าคล้ายเท้าของช้าง และส่วนหัวของมันเป็นมังกร กำลังพ่นไฟเผารอบๆเมือง ปิดทางถอยของทุกคนเอาไว้ มันอยู่ห่างไปไม่ไกลมาก และกำลังมุ่งตรงมาทางนี้
“คุณเลเวลอะไรแล้ว” ชายหนุ่มถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ฉันเพิ่งเริ่มเล่นเกมวันนี้เอง” จินตาตอบด้วยความกังวล
โครม!
เสียงกำปั้นอวบอูมกระทบกับพื้นโต๊ะ ใบหน้าอวบจากการกินที่มากเกินไป ส่งสายตาโกรธแค้นมองไปยังผู้คนที่อยู่รอบโต๊ะยาว นอกจากเสียงปี๊บๆแผ่วเบาที่ดังมาจากหน้าจอบนผนังแล้ว ไม่มีเสียงอื่นอีก ทุกคนก้มหน้าไม่มีใครกล้าสบตากับใบหน้าอวบอูมนั้น
(แต่ละคนเลี้ยงเสียข้าวสุก) ชายเจ้าของใบหน้าอวบคิดขึ้น
เขาคือ เอกราช ประธานบริษัทอีไออี[E.I.E] เป็นผู้ผลิตเกมออนไลน์ อีพิคอีร่า[Epic Era] หรือที่มักถูกเรียกย่อๆว่า อีอี [EE] ซึ่งมียอดผู้เล่นทั้งในประเทศและต่างประเทศนับล้านคน ถือว่าเป็นเกมอันดับหนึ่ง ณ ขณะนี้
เมื่อชั่วประเดี๋ยวเขากำลังอารมณ์ดีอยู่แท้ๆ กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารสำหรับมื้อเที่ยง พอยังไม่ทันจะกินก็มีข่าวร้ายบินมาเข้าหู ทำเอาเขากินอะไรไม่ลงเลย แล้วต้องรีบมายังห้องประชุมแห่งนี้
“ทำไมคนเล่นเกมตายกันเป็นร้อยแบบนี้” เอกราชตะโกนถาม แต่คำตอบยังเป็นความเงียบเช่นเดิม
*******************************************************************
เพิ่งเขียนครั้งแรก รบกวนช่วยแนะนำด้วยนะครับ
เรื่องนี้จะเป็นแนว ไซไฟฟานตาซี + โรแมนติกคอมเมดี้
เขาส่งสายตามองเย็นชามองไปโดยรอบ ตาดำเล็กบนตาขาว ที่เหลือกออกมาจากเบ้าตาลึก ยิ่งทำให้รอยยิ้มเย้ยหยันดูน่ากลัวยิ่งขึ้น เขาใส่เสื้อโค้ทสีดำมีพู่ขาวรอบคอ สวมทับอยู่บนเสื้อหนังสีแดงและกางเกงดำ
“สวัสดีทุกท่าน วันนี้ผมมีโชว์พิเศษมานำเสนอ” ชายหนุ่ม กางแขนออกพร้อมกับมองไปรอบๆ
ผู้คนส่งเสียงอีกทึก มีคนตะโกนด่าทอว่าชายหนุ่มไปทำอะไรบนเวที ชายหนุ่มเริ่มเดินไปด้านข้างเล็กน้อย มีร่างของชายผู้หนึ่งถูกมัดมือไพล่หลัง คุกเข่าอยู่บนพื้น ทุกคนเพิ่งสังเกตเห็นชายคนนี้ ก่อนหน้านี้ที่ตรงนั้นยังไม่มีใครอยู่เลย แต่ทุกคนรู้ทันทีว่าคนที่คุกเข่าอยู่คือเกมมาสเตอร์ เนื่องจากเขาใส่เครื่องแบบของเกมมาสเตอร์
ชายหนุ่มดีดนิ้ว มีจอแสงขนาดใหญ่ลอยอยู่กลางอากาศเหนือศรีษะของชายหนุ่ม แม้แต่คนที่อยู่ไกลออกไปก็ยังมองเห็นจอแสงนั้นอย่างชัดเจน ในจอภาพปรากฏชายคนเดียวกับที่คุกเข่าอยู่ กำลังนอนหลับโดยมีอุปกรณ์วงแหวน ที่ใช้เข้าสู่โลกเสมือนจริงครอบเอาไว้บนหัว
“ชายผู้นี้เป็นเกมมาสเตอร์” ชายหนุ่มเอามือล้วงเข้าไปในเสื้อแจ็คเก็ตด้านนอกของเกมมาสเตอร์ และดึงวัตถุลักษณะเป็นปืนออกมา ทุกคนจำได้ว่านั่นเป็นอุปกรณ์ของเกมมาสเตอร์เท่านั้นที่มี มันใช้ยิงเพื่อแบนผู้เล่น ชายหนุ่มปาวัตถุนั้นลงพื้น
“หยุด!! นั่นคุณกำลังทำอะไร” มีคนที่ดูเหมือนจะเป็นเกมมาสเตอร์อีกสามคนเดินออกมาจากกลุ่มเกมเมอร์รอบๆ คนตรงกลางพูดขึ้น
“นายเป็นใครกัน”
“ถามคำถามผมมากกมายแบบนี้ จะตอบยังไงไหวละเนี่ย” ชายหนุ่มตอบมาอย่างกวนๆ
เมื่อเกมมาสเตอร์ได้ยินแบบนั้น เขาก็ล้วงอุปกรณ์ลักษณะเดียวอุปกรณ์เมื่อกี้ออกมา ชี้ปืนไปที่ชายหนุ่มและเหนี่ยวไก แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เกมมาสเตอร์คนนั้นพยายามกดอีกหลายครั้งแต่ไม่เป็นผล
ชายหนุ่มมองดูอย่างเยาะเย้ย ชักดาบเซเบอร์สีดำมะเมี่ยมออกมา
ฉับ!!
หัวเกมมาสเตอร์ที่นั่งคุกเข่าอยู่ หลุดกระเด็นออกมาตามแรงฟัน โลหิตไหลนองเต็มพื้น ก่อนที่ร่างไร้ศรีษะจะล้มไปด้านข้าง
ผู้คนกรีดร้องด้วยความตกใจ มีผู้หญิงบางคนปิดตา แต่ในวินาทีเดียวกัน มีเสียงร้องที่ดังกว่ามาจากปากของชายที่อยู่ในจอภาพ เขาร้องตะโกนทุรนทุรายซักพัก ก่อนจะแน่นิ่งไป มีเลือดไหลออกจากตาที่หลับอยู่ทั้งสองข้าง สัญญาณไฟบนอุปกรณ์เชื่อมต่อก็ดับลง ผู้คนที่เห็นภาพดังกล่าวก็ตกตะลึงไปตามกัน แม้แต่เกมมาสเตอร์ทั้งสามคนก็ยืนตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก
พวกเกมมาสเตอร์มองหน้ากัน ไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี ในขณะที่กำลังลังเลอยู่นั้น บนท้องฟ้าและพื้นดินมีแสงสีฟ้าเป็นวงแหวนจำนวนมากมายสุดคณานับปรากฏออกมา พอแสงนั้นหายไปบนท้องฟ้าและพื้นดินก็เต็มไปด้วยปีศาจและสัตว์อสูรจำนวนมาก ชายหนุ่มยกมือขึ้น
“ฆ่าพวกมันให้หมด!!”
แสงแดดตกกระทบพื้นหินอ่อนบนลานกว้างกลางจัตุรัส ขับเน้นให้เห็นเลือดสีแดงเข้มจากร่างไร้วิญญาณของชายผู้โชคร้าย ค่อยๆแผ่ขยายออกเป็นวงกว้าง หยดลงมาจากแท่นที่ยกสูงกลางลาน
ภาพตรงหน้าทำให้จินตาตกตลึง ผู้คนมากมายที่อยู่รอบตัวเธอก็ตกตลึงเช่นกัน หญิงสาวไม่แน่ใจว่านี่เป็นการแสดง หรือว่ามีคนตายจริงๆ
(มันจะต้องเป็นการแสดงแน่ๆ) จินตาคิด
เพราะยังไงเธอก็ยังอยู่ในเกม เธอแค่เข้ามาเล่นตามคำชวนของพีชเพื่อนของเธอ
จินตารู้สึกได้ว่า มีเงาดำทาบทับลงมาบนศีรษะ เธอเงยหน้ามองตาค้าง เงาดำจำนวนมากมายนับไม่ถ้วน สัตว์อสูรจำนวนมากบินวนอยู่เหนือหัว ดูแล้วมีหลากหลายชนิด บางตัวมีปีกคล้ายค้างคาวแต่ตัวเป็นคน บางตัวคล้ายนกอินทรีตัวใหญ่มหึมา พอที่จะโฉบเธอลอยขึ้นไปบนฟ้าได้ พวกมันบินวนกันเป็นวง
จินตารู้สึกมือเย็นเฉียบ ต้องสะดุ้งเมื่อเสียงคำราม และเสียงเห่าหอนของอสูรกาย สัตว์ปีศาจ ที่ล้อมรอบกลางจัตุรัสเอาไว้ รูปร่างพวกมันคล้ายหมาป่าแต่มีขนคอเป็นสิงโต มันกำลังใช้กรงเล็บขนาดใหญ่เท่าหัวคนข่วนไปบนพื้น บางตัวรูปร่างคล้ายกอลิล่ามีเขี้ยวโง้งมีแขนสี่ข้าง กระโดดไปมาบนหลังคาอาคารรอบๆ ท่าทางอยากจะพุ่งเข้าใส่ผู้คน ที่ถูกล้อมอยู่กึ่งกลางอย่างเต็มที่ ผู้ชายบนเวทีกำลังพูดอะไรซักอย่าง พอเขาชูมือให้สัญญาณ เงาสีดำทั้งหมดก็พุ่งกระโจนเข้าใส่ผู้คน
จินตากำลังคิดว่าตัวเองอยู่กลางสนามรบ ภาพที่เธอเห็นไม่ต่างจากสมรภูมิ แบบที่เคยเห็นในหนัง เลือดและเศษชิ้นส่วนจากร่างกายมนุษย์กระเด็นไปทั่ว มีสัตว์อสูรหน้าตาแปลกประหลาดวิ่งไล่กวดตามผู้คนที่พยายามวิ่งหนี แสงสีจากเวทมนต์กระจายไปทั่ว เสียงระเบิดและเปลวไฟแทบทุกทิศทาง จินตาวิ่งไปทางที่ทุกคนกำลังวิ่งไป
บางคนยังไม่ทันจะวิ่งหนี ก็โดนสัตว์ปีศาจจัดการเสียก่อน เสียงผู้คนร่ำร้องครวญคราง จินตาพยายามมองหาพีช เพื่อนสาวของเธอ แต่ผู้คนแออัดไปทั่ว โดนคนเบียดเสียด ดันให้เธอวิ่งไปข้างหน้า จินตาไม่แน่ใจว่าเพื่อนของเธออยู่ที่ไหน ควันไฟยิ่งทำให้หญิงสาวมองเห็นได้ไม่ถนัด เธอพยายามวิ่งไปด้วยมองรอบๆไปด้วย จนเธอถูกชนล้มลง
“เจ็บ!!” จินตาแปลกใจมาก
ตอนนี้เธออยู่ในเกมทำไมเธอรู้สึกเจ็บ ก่อนหน้านี้เธอยังไม่เคยรู้สึกว่าเจ็บเลยซักครั้ง แถมเธอยังได้ยินผู้คนร้องโอดครวญกันทั่วทุกทาง
จินตาได้ยินเสียงทางด้านหลัง เมื่อเธอหันกลับไปต้องตกใจแทบสิ้นสติ มีสัตว์ปีศาจรูปร่างคล้ายสุนัขป่า มีแผงคอแบบสิงโต กระโจนเข้ามาหาเธอ จินตาหลับตาปี๋
เอ๋ง!
พอจินตาลืมตาขึ้น เธอก็เห็นแผ่นหลังของชายหนุ่มคนหนึ่ง เขายืนอยู่หน้าเธอ ดาบคาตะนะ[ดาบญี่ปุ่น]ในมือของชายหนุ่มมีเลือดของสัตว์ปีศาจไหลหยดลงมา เขาหันกลับมาฉุดจินตาให้ลุกขึ้น และลากเธอไปตามทาง ไม่แน่ใจว่าเขาจะพาเธอไปไหน แต่เธอก็ยังตามไป ขอแค่ไปให้พ้นจากที่นี่ให้เร็วที่สุดก็พอ
แต่ปีศาจสุนัขป่ายังวิ่งไล่กวดตามมา มันกระโจนพร้อมกับใช้กรงเล็บตะกุยมาบนแผ่นหลังของจินตา ผู้ชายคนนั้นผลักจินตาให้ล้มลงพร้อมกับดาบรับกรงเล็บเอาไว้
เคร้ง!
เสียงดาบคาตะนะกับกรงเล็บปะทะกัน ชายหนุ่มไม่รอช้าใช้ดาบฟันตามแนวดิ่งเข้าที่หน้าผากของสัตว์ปีศาจตัวนั้น สัตว์ปีศาจส่งเสียงร้อง แม้จะบาดเจ็บบ้างแต่ยังพุ่งเข้ามาอีก ชายหนุ่มเบี่ยงตัวหลบ จับดาบพร้อมกันสองมือ พึมพำบางอย่าง
เกิดประกายสายฟ้าประจุเข้าไปที่ดาบ เขาเงื้อดาบฟันลงไปที่สัตว์ปีศาจเกิดเสียงระเบิดราวฟ้าผ่า พอควันเบาบางลงสัตว์ปีศาจตัวนั้นก็ไหม้เกรียม ก่อนจะสลายหายไป
จินตายังงงว่าเกิดอะไรขึ้น ทุกอย่างเร็วเกินไป ผู้ชายคนนั้นยื่นมือมาฉุดดึงเธอให้ลุกขึ้น ตอนนี้เธอค่อยเห็นหน้าของเขาชัดๆ รู้สึกคุ้นหน้าของเขา
“ไม่เป็นอะไรนะ พวกเรารีบหนีกันเถอะ” ชายหนุ่มถามจินตา เธอส่ายหัว
“ฉันต้องหาเพื่อนของฉันก่อน” จินตาตอบพยายามมองหาพีชอีกครั้ง ควันหนาปกคลุมไปทั่ว เธอแทบมองไม่เห็น
“พวกเราไปจากที่นี่ก่อน เพื่อนของคุณคงหนีไปแล้วแหละ”
“ขอร้องละ ช่วยหาเพื่อนของฉันก่อนได้ไหม”
“...” ชายหนุ่มอึ้งไปนิดนึง สายตามองไปข้างหน้า
“ผมก็อยากจะช่วยนะ แต่ตอนนี้คงทำไม่ได้แล้ว” ยังพูดไม่ทันจบ ก็มีสัตว์ปีศาจหกตัวล้อมพวกเขาเอาไว้ แถมพวกมันยังตัวใหญ่กว่าตัวเมื่อกี้สองถึงสามเท่า จินตาจับเสื้อของชายหนุ่มเอาไว้แน่น เธอมองไปรอบๆตามเสียงขู่คำรามของสัตว์ปีศาจพวกนั้น
สัตว์ปีศาจหมาป่าพวกนี้ ยังไม่ใช่ปัญหา สายตาของชายหนุ่มเคร่งเครียด จ้องเขม็งไปยังที่ห่างออกไป สัตว์ปีศาจตัวใหญ่ราวๆตึกสี่ห้าชั้น ลำตัวมีเกล็ดหนามีหนามแหลม มีช่วงคอยืดยาวออกมา เท้าคล้ายเท้าของช้าง และส่วนหัวของมันเป็นมังกร กำลังพ่นไฟเผารอบๆเมือง ปิดทางถอยของทุกคนเอาไว้ มันอยู่ห่างไปไม่ไกลมาก และกำลังมุ่งตรงมาทางนี้
“คุณเลเวลอะไรแล้ว” ชายหนุ่มถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ฉันเพิ่งเริ่มเล่นเกมวันนี้เอง” จินตาตอบด้วยความกังวล
โครม!
เสียงกำปั้นอวบอูมกระทบกับพื้นโต๊ะ ใบหน้าอวบจากการกินที่มากเกินไป ส่งสายตาโกรธแค้นมองไปยังผู้คนที่อยู่รอบโต๊ะยาว นอกจากเสียงปี๊บๆแผ่วเบาที่ดังมาจากหน้าจอบนผนังแล้ว ไม่มีเสียงอื่นอีก ทุกคนก้มหน้าไม่มีใครกล้าสบตากับใบหน้าอวบอูมนั้น
(แต่ละคนเลี้ยงเสียข้าวสุก) ชายเจ้าของใบหน้าอวบคิดขึ้น
เขาคือ เอกราช ประธานบริษัทอีไออี[E.I.E] เป็นผู้ผลิตเกมออนไลน์ อีพิคอีร่า[Epic Era] หรือที่มักถูกเรียกย่อๆว่า อีอี [EE] ซึ่งมียอดผู้เล่นทั้งในประเทศและต่างประเทศนับล้านคน ถือว่าเป็นเกมอันดับหนึ่ง ณ ขณะนี้
เมื่อชั่วประเดี๋ยวเขากำลังอารมณ์ดีอยู่แท้ๆ กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารสำหรับมื้อเที่ยง พอยังไม่ทันจะกินก็มีข่าวร้ายบินมาเข้าหู ทำเอาเขากินอะไรไม่ลงเลย แล้วต้องรีบมายังห้องประชุมแห่งนี้
“ทำไมคนเล่นเกมตายกันเป็นร้อยแบบนี้” เอกราชตะโกนถาม แต่คำตอบยังเป็นความเงียบเช่นเดิม
*******************************************************************
เพิ่งเขียนครั้งแรก รบกวนช่วยแนะนำด้วยนะครับ
เรื่องนี้จะเป็นแนว ไซไฟฟานตาซี + โรแมนติกคอมเมดี้
PLY เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 มิ.ย. 2555, 20:04:59 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 ก.ค. 2555, 12:30:22 น.
จำนวนการเข้าชม : 1308
| บทที่ 1 >> |