ดวงใจอนาคิน
...นีราเกิดมาพร้อมกับ 'หัวใจเพชร' สิ่งวิเศษที่จะช่วยล้างคำสาปและรอยแค้นระหว่างสองครอบครัว แล้วอนาคินจะทำเช่นไรเมื่อรู้ว่าสิ่งที่เขาตามล่าหามานานนั้นอยู่ในร่างกายของเธอ หญิงสาวผู้เป็นที่รักซึ่งเขาสัญญาว่าจะปกป้องเธอไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่...
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: **:: บทนำ ::**
บทนำ
สองร้อยปีก่อน... ณ ปราสาทสีขาวกลางหุบเขาสูงชันในเขตป่าทางเหนือของประเทศไทย
“Black Lion พวกเจ้าจะไม่มีวันสงบสุขแน่ คิดจะเป็นใหญ่ในโลกแห่งมนต์ดำงั้นรึ ฝันไปเถอะ แล้วพวกเจ้าจะได้รู้ว่าผลของการต่อกรกับข้าจะเป็นยังไง”
ธีมา ผู้นำมนต์ดำแห่ง White Dragon คำรามกระหึ่มในลำคออย่างคับแค้นใจ ด้วยบัดนี้มิตรภาพของเพื่อนรักที่แสนยาวนานระหว่างเขากับโมรัน ผู้นำมนต์ดำแห่ง Black Lion ได้ขาดสะบั้นลงแล้ว จากที่เคยเคียงบ่าเคียงไหล่รับใช้กษัตริย์ในฐานะผู้ครอบครองมนต์วิเศษในการปกปักรักษาบ้านเมืองจากศัตรูหมู่มาร จากที่เคยดื่มนํ้าจัณฑ์ร่วมสาบานกันว่าต่างจะช่วยกันปกปิดอำนาจแห่งมนต์ดำที่ได้รับสืบทอดมาตั้งแต่รุ่นบรรพกาลไว้เป็นความลับ เพราะต่างก็รู้ดีว่ามนต์ดำเป็นสิ่งชั่วร้ายต้องห้ามที่ไม่มีผู้ใดยอมรับก็กลับกลายเป็นเพียงไฟแค้นที่สุมอยู่ในอก
ความละโมบและความทะเยอทะยานของผู้นำแห่ง Black Lion ที่ต้องการเป็นใหญ่เพียงหนึ่งเดียวในโลกแห่งมนต์ดำ และต้องการครอบครองทุกสิ่งทุกอย่าง รวมถึงอำนาจของกษัตริย์ด้วย เมื่อสบโอกาสที่ธีมาทำงานพลาด เขาจึงคิดกุเรื่องมาใส่ร้ายว่าพวก White Dragon เป็นกบฏต่อบ้านเมือง เป็นทายาทของปิศาจซาตานอันชั่วร้ายที่จะนำความหายนะมาสู่ระบอบกษัติรย์อันมั่นคง และด้วยความไว้เนื้อเชื่อใจ กษัตริย์จึงทรงขับไล่พวก White Dragon ออกไปอยู่นอกเมือง ให้ไปอยู่ในป่าเขาสูงชันอันร้างไร้ผู้คน ห้ามกลับมาเหยียบแผ่นดินในเมืองหลวงอีก และพวกเขาจะถูกตราหน้าว่าเป็นกบฏไปตลอดชั่วลูกชั่วหลาน
“ท่านพี่...” รามีนาเอ่ยเรียกผู้เป็นสามีอย่างสงสารจับใจ นางรู้ว่าการถูกทรยศหักหลังมันเจ็บปวดมากสักเพียงใด และนางรู้ดีว่าสามีของนางคงไม่ยอมหยุดเพียงแค่นี้แน่ แต่ถ้าพวก White Dragon ลงมือทำอะไรไปตอนนี้ ดีไม่ดีก็อาจจะถูกสั่งประหารชีวิตถึงเจ็ดชั่วโคตร แม้แต่มนต์ดำก็คงช่วยอะไรไม่ได้ “พิธีพร้อมแล้วค่ะ”
และนี่ก็คือวิธีแก้แค้นที่ White Dragon จะขอเอาคืน Black Lion ไม่ว่าจะภพใดชาติใด คำสาปชั่วร้ายนี้จะต้องอยู่กับคนทรยศหักหลังไปตลอด
ณ ลานกว้างหน้าปราสาท ใบไม้แห่ง White Dragon กำลังปลิดปลิวร่วงหล่นลงสู่พื้นตามแรงลมที่กระโชกแรง และเพียงไม่นานเมื่อผู้นำปรากฏกายขึ้นท่ามกลางเหล่าบริวาร กระแสลมนั้นก็กลับสงบลงกลายเป็นเพียงสายลมแผ่วผิวเท่านั้น เมื่อท้องฟ้าเปิดสว่างอย่างเป็นใจ และเครื่องบวงสรวงเหล่าดวงวิญญาณถูกจัดวางไว้เต็มโต๊ะบริเวณปะรำพิธีอย่างเพียบพร้อม บัดนั้นพิธีจึงเริ่มขึ้น...
ธีมาก้าวมายืนหน้าโต๊ะบริเวณปะรำพิธีอย่างองอาจประหนึ่งนักรบ น้ำเสียงกร้าวแกร่งที่เปล่งออกมาก้องกังวานไปทั้งปราสาทและผืนป่าโดยรอบ
“ข้าธีมา... ขอบวงสรวงเหล่าดวงวิญญาณแห่ง White Dragon และเจ้าแห่งมนต์ดำ ด้วยบัดนี้มีคนคิดคดทรยศหักหลังพวกเรา ทำให้พวกเราต้องถูกขับไล่อย่างไร้ศักดิ์ศรีและไร้เกียรติ ดังนั้นข้า... ธีมา... ในนามของผู้นำมนต์ดำแห่ง White Dragon ข้าขอสาปแช่งพวกมัน Black Lion… นับจากนี้ไปไม่ว่าจะภพใดชาติใด บุตรชายคนโตของครอบครัวพวกมันจะต้องมีอันเป็นไปถึงแก่ชีวิตด้วยคำสาปต้องมนต์ดำแห่งข้า... Black Lion จะไม่มีวันพานพบความสงบสุข ไม่ว่าจะอีกพันปีหรือหมื่นปี ลูกหลานผู้สืบทอดเชื้อสายของพวกมันจะไม่มีวันรอดพ้นคำสาปนี้... จนกว่าลิขิตสวรรค์จะปรากฏ...”
สิ้นคำสาปแช่ง ธีมาก็ใช้กริชคู่กายกรีดที่ข้อมือซ้ายด้วยใบหน้าดุกร้าวอย่างไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่กรีดลึกลงบนผิวเนื้อ จนโลหิตสีแดงฉานค่อยๆ ไหลรินออกมา เขาเลื่อนข้อมือไปตามเครื่องบวงสรวงต่างๆ เพื่อให้โลหิตนั้นเป็นเครื่องสังเวยแก่ดวงวิญญาณแห่ง White Dragon ทันทีที่โลหิตสีแดงสดหยาดหยดลงไปถูกเครื่องบวงสรวง โลหิตนั้นก็กลับกลายเป็นสีดำสนิทและค่อยๆ ระเหยฟุ้งกระจายลอยขึ้นไปในอากาศราวกับเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าดวงวิญญาณเหล่านั้นรับรู้ถึงคำสาปแช่งนี้แล้ว
ไม่มีความเจ็บปวดใดๆ ปรากฏให้เห็น มีเพียงแววตาแห่งความสาสมใจเท่านั้นที่ฉายชัดออกมา
คำสาป... ที่จะไม่มีวันลบล้างได้ นอกจากลิขิตสวรรค์เท่านั้น...
สองร้อยปีก่อน... ณ ปราสาทสีขาวกลางหุบเขาสูงชันในเขตป่าทางเหนือของประเทศไทย
“Black Lion พวกเจ้าจะไม่มีวันสงบสุขแน่ คิดจะเป็นใหญ่ในโลกแห่งมนต์ดำงั้นรึ ฝันไปเถอะ แล้วพวกเจ้าจะได้รู้ว่าผลของการต่อกรกับข้าจะเป็นยังไง”
ธีมา ผู้นำมนต์ดำแห่ง White Dragon คำรามกระหึ่มในลำคออย่างคับแค้นใจ ด้วยบัดนี้มิตรภาพของเพื่อนรักที่แสนยาวนานระหว่างเขากับโมรัน ผู้นำมนต์ดำแห่ง Black Lion ได้ขาดสะบั้นลงแล้ว จากที่เคยเคียงบ่าเคียงไหล่รับใช้กษัตริย์ในฐานะผู้ครอบครองมนต์วิเศษในการปกปักรักษาบ้านเมืองจากศัตรูหมู่มาร จากที่เคยดื่มนํ้าจัณฑ์ร่วมสาบานกันว่าต่างจะช่วยกันปกปิดอำนาจแห่งมนต์ดำที่ได้รับสืบทอดมาตั้งแต่รุ่นบรรพกาลไว้เป็นความลับ เพราะต่างก็รู้ดีว่ามนต์ดำเป็นสิ่งชั่วร้ายต้องห้ามที่ไม่มีผู้ใดยอมรับก็กลับกลายเป็นเพียงไฟแค้นที่สุมอยู่ในอก
ความละโมบและความทะเยอทะยานของผู้นำแห่ง Black Lion ที่ต้องการเป็นใหญ่เพียงหนึ่งเดียวในโลกแห่งมนต์ดำ และต้องการครอบครองทุกสิ่งทุกอย่าง รวมถึงอำนาจของกษัตริย์ด้วย เมื่อสบโอกาสที่ธีมาทำงานพลาด เขาจึงคิดกุเรื่องมาใส่ร้ายว่าพวก White Dragon เป็นกบฏต่อบ้านเมือง เป็นทายาทของปิศาจซาตานอันชั่วร้ายที่จะนำความหายนะมาสู่ระบอบกษัติรย์อันมั่นคง และด้วยความไว้เนื้อเชื่อใจ กษัตริย์จึงทรงขับไล่พวก White Dragon ออกไปอยู่นอกเมือง ให้ไปอยู่ในป่าเขาสูงชันอันร้างไร้ผู้คน ห้ามกลับมาเหยียบแผ่นดินในเมืองหลวงอีก และพวกเขาจะถูกตราหน้าว่าเป็นกบฏไปตลอดชั่วลูกชั่วหลาน
“ท่านพี่...” รามีนาเอ่ยเรียกผู้เป็นสามีอย่างสงสารจับใจ นางรู้ว่าการถูกทรยศหักหลังมันเจ็บปวดมากสักเพียงใด และนางรู้ดีว่าสามีของนางคงไม่ยอมหยุดเพียงแค่นี้แน่ แต่ถ้าพวก White Dragon ลงมือทำอะไรไปตอนนี้ ดีไม่ดีก็อาจจะถูกสั่งประหารชีวิตถึงเจ็ดชั่วโคตร แม้แต่มนต์ดำก็คงช่วยอะไรไม่ได้ “พิธีพร้อมแล้วค่ะ”
และนี่ก็คือวิธีแก้แค้นที่ White Dragon จะขอเอาคืน Black Lion ไม่ว่าจะภพใดชาติใด คำสาปชั่วร้ายนี้จะต้องอยู่กับคนทรยศหักหลังไปตลอด
ณ ลานกว้างหน้าปราสาท ใบไม้แห่ง White Dragon กำลังปลิดปลิวร่วงหล่นลงสู่พื้นตามแรงลมที่กระโชกแรง และเพียงไม่นานเมื่อผู้นำปรากฏกายขึ้นท่ามกลางเหล่าบริวาร กระแสลมนั้นก็กลับสงบลงกลายเป็นเพียงสายลมแผ่วผิวเท่านั้น เมื่อท้องฟ้าเปิดสว่างอย่างเป็นใจ และเครื่องบวงสรวงเหล่าดวงวิญญาณถูกจัดวางไว้เต็มโต๊ะบริเวณปะรำพิธีอย่างเพียบพร้อม บัดนั้นพิธีจึงเริ่มขึ้น...
ธีมาก้าวมายืนหน้าโต๊ะบริเวณปะรำพิธีอย่างองอาจประหนึ่งนักรบ น้ำเสียงกร้าวแกร่งที่เปล่งออกมาก้องกังวานไปทั้งปราสาทและผืนป่าโดยรอบ
“ข้าธีมา... ขอบวงสรวงเหล่าดวงวิญญาณแห่ง White Dragon และเจ้าแห่งมนต์ดำ ด้วยบัดนี้มีคนคิดคดทรยศหักหลังพวกเรา ทำให้พวกเราต้องถูกขับไล่อย่างไร้ศักดิ์ศรีและไร้เกียรติ ดังนั้นข้า... ธีมา... ในนามของผู้นำมนต์ดำแห่ง White Dragon ข้าขอสาปแช่งพวกมัน Black Lion… นับจากนี้ไปไม่ว่าจะภพใดชาติใด บุตรชายคนโตของครอบครัวพวกมันจะต้องมีอันเป็นไปถึงแก่ชีวิตด้วยคำสาปต้องมนต์ดำแห่งข้า... Black Lion จะไม่มีวันพานพบความสงบสุข ไม่ว่าจะอีกพันปีหรือหมื่นปี ลูกหลานผู้สืบทอดเชื้อสายของพวกมันจะไม่มีวันรอดพ้นคำสาปนี้... จนกว่าลิขิตสวรรค์จะปรากฏ...”
สิ้นคำสาปแช่ง ธีมาก็ใช้กริชคู่กายกรีดที่ข้อมือซ้ายด้วยใบหน้าดุกร้าวอย่างไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่กรีดลึกลงบนผิวเนื้อ จนโลหิตสีแดงฉานค่อยๆ ไหลรินออกมา เขาเลื่อนข้อมือไปตามเครื่องบวงสรวงต่างๆ เพื่อให้โลหิตนั้นเป็นเครื่องสังเวยแก่ดวงวิญญาณแห่ง White Dragon ทันทีที่โลหิตสีแดงสดหยาดหยดลงไปถูกเครื่องบวงสรวง โลหิตนั้นก็กลับกลายเป็นสีดำสนิทและค่อยๆ ระเหยฟุ้งกระจายลอยขึ้นไปในอากาศราวกับเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าดวงวิญญาณเหล่านั้นรับรู้ถึงคำสาปแช่งนี้แล้ว
ไม่มีความเจ็บปวดใดๆ ปรากฏให้เห็น มีเพียงแววตาแห่งความสาสมใจเท่านั้นที่ฉายชัดออกมา
คำสาป... ที่จะไม่มีวันลบล้างได้ นอกจากลิขิตสวรรค์เท่านั้น...
อนีรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 มิ.ย. 2555, 17:38:34 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 มิ.ย. 2555, 17:38:39 น.
จำนวนการเข้าชม : 1135
| **:: ตอนที่ 1 ::** >> |