พระพรหมสีชมพู
เรื่องพระพรหมสีชมพู เรื่องล่าสุดที่แต่งขึ้นจากจินตนาการ
จะมีประเทศที่ติ๊ต่างขึ้นมาเองนะคะ ผู้แต่งให้ชื่อว่าประเทศกรีนนา
...เป็นเรื่องของสาวน้อยคนไทยที่ไปตามหาพี่ชายต่างสายเลือดที่เธอรักและหวงแหนมาก พอพี่ชายจะไปแต่งงานกับผู้หญิงอื่นเธอเลยยอมไม่ได้ ความบังเอิญจากอุบัติเหตุทำให้เธอเจอกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นถึงลูกชายประธานาธิบดีแห่งกรีนนา ที่ถูกปฏิเสธการขอแต่งงาน เพราะว่าผู้หญิงคนนั้นมีคู่หมั้นอยู่แล้ว ซึ่งคู่หมั้นของหล่อนก็คือพี่ชายต่างสายเลือดของแม่สาวน้อยคนไทยนี่เอง
เธอถูกจับมาเป็นตัวประกันชั่วคราวของเขา และอะไรไม่ซวยเท่ากับการที่จู่ ๆ เธอก็เกิดสัมผัสพิเศษสามารถเห็นเหตุการณ์อันตรายที่จะเกิดขึ้นกับเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น ได้ล่วงหน้าเหตุการณ์จริง 1 นาที จากแค่ตัวประกัน เลยกลับกลายเป็นต้องอยู่คอยคุ้มภัยเขาราวผูกตัวติดกันซะอย่างนั้น...
..."เมื่อพี่ชายของคุณเป็นคนทำให้ผมถูกปฏิเสธการขอแต่งงาน คนที่น่าจะรับผิดชอบเรื่องนี้ก็เห็นที่ว่าคงต้องเป็นคุณซะแล้วแหละ แม่หนูน้อยหมวกแดง"
..."ไม่เอา...ปล่อยฉันนะ อีตาเฒ่าทารก"
..."ภายในสองเดือน ถ้าคุณทำให้พี่ชายของคุณถอนหมั้นกับแจนได้ ผมจะปล่อยคุณไป"
จะมีประเทศที่ติ๊ต่างขึ้นมาเองนะคะ ผู้แต่งให้ชื่อว่าประเทศกรีนนา
...เป็นเรื่องของสาวน้อยคนไทยที่ไปตามหาพี่ชายต่างสายเลือดที่เธอรักและหวงแหนมาก พอพี่ชายจะไปแต่งงานกับผู้หญิงอื่นเธอเลยยอมไม่ได้ ความบังเอิญจากอุบัติเหตุทำให้เธอเจอกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นถึงลูกชายประธานาธิบดีแห่งกรีนนา ที่ถูกปฏิเสธการขอแต่งงาน เพราะว่าผู้หญิงคนนั้นมีคู่หมั้นอยู่แล้ว ซึ่งคู่หมั้นของหล่อนก็คือพี่ชายต่างสายเลือดของแม่สาวน้อยคนไทยนี่เอง
เธอถูกจับมาเป็นตัวประกันชั่วคราวของเขา และอะไรไม่ซวยเท่ากับการที่จู่ ๆ เธอก็เกิดสัมผัสพิเศษสามารถเห็นเหตุการณ์อันตรายที่จะเกิดขึ้นกับเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น ได้ล่วงหน้าเหตุการณ์จริง 1 นาที จากแค่ตัวประกัน เลยกลับกลายเป็นต้องอยู่คอยคุ้มภัยเขาราวผูกตัวติดกันซะอย่างนั้น...
..."เมื่อพี่ชายของคุณเป็นคนทำให้ผมถูกปฏิเสธการขอแต่งงาน คนที่น่าจะรับผิดชอบเรื่องนี้ก็เห็นที่ว่าคงต้องเป็นคุณซะแล้วแหละ แม่หนูน้อยหมวกแดง"
..."ไม่เอา...ปล่อยฉันนะ อีตาเฒ่าทารก"
..."ภายในสองเดือน ถ้าคุณทำให้พี่ชายของคุณถอนหมั้นกับแจนได้ ผมจะปล่อยคุณไป"
Tags: น่ารัก+บู๊เล็ก ๆ
ตอน: บทนำ
บทนำ
“ตู๊ดดด...ตู๊ด...” เสียงเครื่องอินเตอร์คอมที่ติดผนังห้องนอนใกล้ประตู ร้องเรียกให้เจ้าของห้องซึ่งนอนคดคู้อยู่กลางเตียงใหญ่ขนาดคิงไซต์ เด้งตัวลุกขึ้นนั่งทั้งยังสะลึมสะลือ
“ใครวะ กวนใจแต่เช้ามืด จะบ้าหรือไงเนี้ยคนจะนอน !” ปากหนาบ่นพึมพำ ยกมือขยี้เส้นผมดกหนาสีน้ำตาลเข้มแรง ๆ อย่างเสียอารมณ์ ควานหาสวิตไฟบนหัวนอนกดเปิด ก่อนปรือตาขึ้นมองนาฬิกาตู้ไม้สียาวทรงสูงขนาดสองเมตรที่ชิดผนังด้านปลายเตียงนอน บอกเวลาตอนนี้ว่าอีกสิบนาทีจะตีห้าเท่านั้น
เสียงตู๊ด ๆ ยังคงต่อเนื่อง ไม่มีทีท่าว่าคนกดเรียกด้านนอกหน้าประตูจะยอมหยุดกดสักที เจ้าของห้องนอนกว้างหรูเลยจำยอม แพ้ให้กับเสียงกวนใจอย่างเสียมิได้ เขาลุกเดินไปกดรับตรงเครื่องอินเตอร์คอมพลางถามเสียงหงุดหงิด ในใจก็นึกต่อว่าถ้าไอ้เรื่องที่คนด้านนอกมาก่อกวนปลุกให้ตื่นในเวลาไม่ควรเช่นนี้ บังเอิญไม่ใช่เรื่องสำคัญจริง ๆ ละก็ สาบานได้เลยว่าคน ๆ นั้นจะต้องหัวแตกเป็นแน่
“ใครจะตายว่ะ ! ถึงได้มาปลุกแต่เช้าแบบนี้”
“ตอนนี้ยังไม่มีหรอกครับ แต่ถ้าหากคุณฌานขืนช้ากว่านี้อีกแค่ครึ่งชั่วโมง อาจจะเป็นคุณนั้นแหละครับที่ต้องตาย” เสียงทุ้มของชายหนุ่มด้านนอกตอบสุภาพจริงจัง หาได้หยอกล้อแต่อย่างใด
“นายเอาอะไรมาพูดกันมาร์ค...เราจะตายได้ยังไง มีเหตุผลอะไรกัน” เสียงขุ่น ๆ ในตอนแรกอ่อนลง นึกถึงเรื่องที่จะทำให้เขาถึงแก่ความตายได้เห็นจะไม่มีทางเลย ด้านนอกตึกนี้มีบอดี้การ์ดรักษาการเป็นสิบชีวิต ถึงแม้บังเอิญจะมีคนป้องร้าย บอดี้การ์ดที่ถูกฝึกฝนมาปกป้องบิดาและคุณปู่ของเขา ย่อมช่วยชีวิตเขาได้สบาย ๆ อยู่แล้ว
“ลืมไปแล้วหรือครับ ว่าวันนี้วันแต่งงานของคุณ” ลูกน้องคนสนิทบอกผ่านเจ้าเครื่องเดิม หากสีหน้าคนฟังยังคงปกติ ไม่ได้ตกใจหรือแสดงความตื่นเต้นกับพิธีงานแต่งงานของตัวเองที่กำลังจะมาถึงเร็ว ๆ นี้
เจ้าของร่างสูงโปร่ง อกกว้างกำยำในเสื้อกล้ามผ้าเนื้อดีกับกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวสั้นเดินไปเปิดประตูห้องนอน โผล่หน้างัวเงียออกมองคนสนิท พร้อมตอบกลับอย่างใจเย็น
“ไม่ได้ลืม ก็เข้าโบสถ์เก้าโมงเช้า ไม่ใช่ตีห้าสักกะหน่อย” คนเป็นเจ้านายไหวไหล่นิด ๆ “นายนั้นแหละลืมเวลาหรือเปล่า ถึงได้รีบมาปลุกเรา”
“ผมก็ไม่ได้ลืมครับ แต่เกรงว่าถ้าปลุกคุณฌานช้ากว่านี้ ฤกษ์เข้าโบสถ์ตอนเก้าโมง คุณฌานอาจจะยังตัดสินใจเลือกเจ้าสาวไม่ทันก็ได้”
คิ้วหนาเป็นระเบียบที่พาดเหนือดวงตาคมกริบสีเทาขมวดเกลียว “พูดให้งง เจ้าสาวของเรานายก็รู้อยู่แล้วนี่มาร์ค ว่าคือใคร ยายเปี๊ยกตัวแสบก็นอนอยู่ชั้นสองของบ้านเรานี่ไง แล้วทำไมเราต้องไปคัดเลือกใครที่ไหนอีก ?”
มาร์ค มาวิน คนสนิทยิ้มหน้าเจื่อน วางมือหมับบนข้อมือคนเป็นเจ้านายวัยใกล้เคียงกันแล้วออกแรงฉุดให้ร่างสูงกว่าเดินตามเร็ว ๆ รู้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่ควรจะต้องใจเย็นยืนเล่าได้อีกแล้ว
“มาดูให้เห็นกับตาจะดีกว่าครับ และหลังจากที่เห็นแล้ว คุณฌานก็ช่วยเตรียมหาวิธีแก้ปัญหาได้เลยครับ”
การิม ฌาน อารัณ หรือที่คนในครอบครัวและคนสนิทเรียกติดปากว่าฌาน ชายหนุ่มทำทีอิดออด หากก็ยอมสาวเท้าตามลูกน้องไปอย่างไม่เข้าใจนัก มาร์คพาเจ้านายมาหยุดยืนตรงระเบียงปีกขวาของบ้าน ซึ่งสร้างสูงใหญ่โตเป็นตึกห้าชั้น ผนังกรุด้วยกระจกใสเนื้อดีมองเห็นทัศนียภาพด้านนอกได้โดยรอบ และจากชั้นสามของตึกซึ่งเป็นอาณาจักรส่วนตัวของการิมเพียงผู้เดียว มองลงไปจากมุมนี้ ทุกวันก็จะเห็นสนามเนินหญ้าเขียวขจี ได้รับการตัดแต่งดูแลอย่างดีจากคนสวน ทว่าเวลานี้ภาพมุมสูงที่ชายหนุ่มเห็น สนามหญ้าสีเขียวของเขากลับสว่างจ้าด้วยไฟสปอร์ตไลต์ที่ส่องมายังกลุ่มคนในชุดสีขาวโพลนหลายสิบชีวิตละลานตา
“อะไรกัน ! ผู้หญิงพวกนั้นเป็นใคร แล้วทำไมต้องพากันใส่ชุดเจ้าสาวมายืนเต็มสนามด้วย นี่ฝีมือใคร ใครกันที่เล่นพิเรนทร์แบบนี้” นัยน์ตาสีเทาเบิกกว้างตะลึงระคนงวยงง
“ก็นี่แหละครับที่ผมจะบอก ไม่แน่ใจว่าเป็นฝีมือของใคร อาจจะเป็นแม่เลี้ยงของคุณหรือไม่ก็ยายเปี๊ยกตัวแสบของคุณก็ได้ บางทีเธออาจเปลี่ยนใจไม่อยากจะแต่งงานกับตาเฒ่าทารกอย่างคุณขึ้นมา” คนสนิทยิ้มน้อย ๆ ใส่ตาอีกฝ่าย ที่หันขวับมาเปลี่ยนสีตาเป็นเขียวขุ่น
“เราไม่สนุกนะมาร์ค เราว่านี่มันต้องเป็นฝีมือยายเปี๊ยกแน่นอน คิดจะไม่ยอมแต่งงานกับเรา แล้วเชิดเงินค่าจ้างหนีไปหาไอ้ล่ำคิ้วหนาสาหร่ายนั่นนะซิ ฝันไปเถอะ ! ต่อให้มีคนแต่งตัวเหมือนกันมาสักร้อยคน เราก็จำได้อยู่ดี” การิมทำเสียงฉุน กวาดตาแข็งขวางมองไปยังกลุ่มเจ้าสาวซึ่งแต่งตัวละม้ายคล้ายกันไปหมด แถมดู ๆ แล้วสัดส่วนแม่เจ้าประคุณพวกนั้นยังใกล้เคียงกันเอามาก บางทีที่พูดออกไปด้วยอารมณ์เมื่อกี้ว่าจำผู้หญิงของตัวเองได้แม่นยำ ก็เริ่มชักกจะไม่มั่นใจขึ้นมาเสียแล้ว
“ถ้าคุณฌานคิดว่าจำได้และเลือกไม่ผิดตัวก็คงดีนะครับ เพราะว่าถ้าคุณเลือกผิด คุณก็จะได้แต่งกับเธอคนใดคนหนึ่งในกลุ่มไปโดยปริยาย ซึ่งผู้หญิงพวกนั้นคุณไม่เคยรู้จักหน้าคร่าตามาก่อนซะด้วยซิ” มาร์คยิ้มมุมปาก หากสีหน้าบอกหนักใจแทนเจ้านาย “ถ้าอยากให้เจ้าสาวเป็นคนเดิมที่วางแผนการไว้ คุณก็จำเป็นต้องนึกให้ออกครับ ว่าตลอดช่วงเวลาที่ได้ใกล้ชิดกับเธอ ยายเปี๊ยกของคุณมีอะไรพิเศษทำให้คุณจำเธอได้บ้าง”
การิมบดกรามแน่น เขาไม่มีเวลาจะเสียเพราะเกมบ้า ๆ นี่มากนักหรอกนะ เพราะถ้าช้าเกินกำหนดแต่งงานเพียงนาทีเดียว ก็หมายถึงคุณปู่ของเขาต้องเสียมรดกหลายร้อยล้านที่สร้างสมมา ให้กับบิดาและน้องชายต่างมารดาของเขา ซึ่งคุณปู่ไม่ได้หวังให้เป็นเช่นนั้น เพราะท่านคิดมาเสมอว่าน้องชายของเขาคนนี้อาจไม่ใช่สายเลือดบิดาเดียวกับเขา อาจเป็นลูกติดแม่เลี้ยงคนสวยมา และหวังจะชุบมือเปิบกอบโกยสมบัติของวงศ์ตระกูลไปก็ได้
“แล้วนายรู้ได้ยังไง ว่าในกลุ่มนั้นจะมียายเด็กแสบรวมอยู่ด้วยจริง ๆ”
“นี่ครับ” มาร์คล้วงกระดาษที่พับอย่างเรียบร้อยจากกระเป๋าเสื้อคลุมออกมายื่นให้ “ผมเจอมันแปะไว้หน้าห้องนอนของคุณเมื่อตอนตีสี่”
การิมรับมาคลี่ออกอ่านทันควัน และพบว่ามีคนจงใจอยากจะเล่นตลกกับเขาจริง ๆ เสียด้วย คงอยากจะให้เขาพลาดการกอบกู้มรดกของคุณปู่ซินะ...
‘เกมนี้น่าสนุกไหมคะคุณฌาน หวังว่าผู้หญิงของคุณที่พึ่งคบกันมาไม่นาน จะพอมีดีทำให้คุณจำเธอได้บ้างนะคะ เพราะไม่เช่นนั้นคุณก็เตรียมขนเสื้อผ้าไปอยู่กระท่อมท้ายเมืองได้เลย ขอให้สนุกกับการเสี่ยงดวงเลือกคู่นะคะ อ้อ...อย่าลืมละฤกษ์ดีมีถึงแค่เก้าโมง’
กระดาษโน้ตแผ่นสี่เหลี่ยมผืนผ้าในมือถูกขยำบีบแน่น ก่อนจะปาลงกับพื้นเต็มแรงโกรธ นี่มันไม่ใช่ฝีมือของแม่สาวน้อยตัวแสบของเขา แต่เป็นสตรีหมายเลขหนึ่ง ภรรยาคนใหม่ที่บิดาแสนรักและลุ่มหลง
“โรสลีนา ! คิดว่าจะใช้เกมเลือกคู่มาหยุดฉันได้เรอะ ไม่มีทาง” ชายหนุ่มสบถหน้าดำหน้าแดง
“นึกให้ดี ๆ นะครับ ว่าคุณเน่ย์มีอะไรแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นบ้าง ถ้าไม่อย่างนั้น เกมนี้โอเวอร์แน่ !”
ว่าที่เจ้าบ่าวอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าเม้มปากแน่น เขาเลือกเจ้าสาวของเขาไว้เรียบร้อยแล้ว และเธอก็มีคุณสมบัติมากพอที่เขาอยากจะแต่งงานด้วย ที่สำคัญเขาไม่ต้องการเจ้าสาวฉุกละหุกแต่อยากได้เจ้าสาวนกต่อต่างหาก...
กันเหงา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 มิ.ย. 2555, 18:44:13 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 มิ.ย. 2555, 18:44:13 น.
จำนวนการเข้าชม : 1362
| ตอนที่ 1 พระพรหมสีชมพู >> |
grazioso 10 มิ.ย. 2555, 19:17:30 น.
ดูน่าติดตามดีค่ะ ยัยแสบ นางเอกของเราสงสัยคงจะแสบใช่เล่น :))
ดูน่าติดตามดีค่ะ ยัยแสบ นางเอกของเราสงสัยคงจะแสบใช่เล่น :))
กันเหงา 11 มิ.ย. 2555, 07:36:14 น.
ขอบคุณค่ะ เรื่องนี้ปั่นไปลงไปนะคะ อาจช้าหน่อย
ขอบคุณค่ะ เรื่องนี้ปั่นไปลงไปนะคะ อาจช้าหน่อย