เสน่ห์รัก...บอดี้การ์ดสาว
ด้วยความจำเป็นทำให้ ภัทรธิดา ต้องมาเป็นบอดี้การ์ดให้กับ เนตรนภา ลูกสาวของ ครรชิต นักธุรกิจเจ้าของโรงแรมชื่อดัง
เพียงแค่วันแรกของการทำงานภายในคฤหาสน์ของครรชิต หญิงสาวก็เกือบถูก พรหมเมศ พี่ชายของเนตรนภาล่วงเกินเพราะเข้าผิดห้อง แต่เธอก็รอดตัวมาได้ด้วยความสามารถเฉพาะตัว
ตลอดระยะเวลาที่เธอทำหน้าที่บอดี้การ์ดนั้น เนตรนภารู้สึกรำคาญและคอยหาโอกาสหนีจนทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายต่างๆ ขึ้นมากมาย แต่สุดท้ายภัทรธิดาก็คอยช่วยเหลือเนตรนภาได้ทุกครั้ง นั่นยิ่งทำให้พรหมเมศประทับใจในตัวหญิงสาว เช่นเดียวกับที่เธอก็เริ่มมีใจให้ชายหนุ่ม
แต่ความแตกต่างระหว่างฐานะของเธอและเขาก็กลายเป็นอุปสรรคของความรักครั้งนี้เข้าจน
เพียงแค่วันแรกของการทำงานภายในคฤหาสน์ของครรชิต หญิงสาวก็เกือบถูก พรหมเมศ พี่ชายของเนตรนภาล่วงเกินเพราะเข้าผิดห้อง แต่เธอก็รอดตัวมาได้ด้วยความสามารถเฉพาะตัว
ตลอดระยะเวลาที่เธอทำหน้าที่บอดี้การ์ดนั้น เนตรนภารู้สึกรำคาญและคอยหาโอกาสหนีจนทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายต่างๆ ขึ้นมากมาย แต่สุดท้ายภัทรธิดาก็คอยช่วยเหลือเนตรนภาได้ทุกครั้ง นั่นยิ่งทำให้พรหมเมศประทับใจในตัวหญิงสาว เช่นเดียวกับที่เธอก็เริ่มมีใจให้ชายหนุ่ม
แต่ความแตกต่างระหว่างฐานะของเธอและเขาก็กลายเป็นอุปสรรคของความรักครั้งนี้เข้าจน
Tags: โรแมนติก
ตอน: ตอนที่ 4/1 ลุยเดี่ยว
ตอนที่ 4 ลุยเดี่ยว
ณ คฤหาสน์หลังงามของเศรษฐีนามว่าสิทธา ชายวัยห้าสิบต้นๆ กระแทกหูโทรศัพท์ทันทีที่สิ้นเสียงของคนปลายสาย ซึ่งก็คือคู่แข่งคนสำคัญของเขา
“ไอ้ครรชิต แก! แกจะจองล้างจองผลาญฉันไปถึงไหน” สิทธาตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง เขายังถึงแค้นใจไม่หายที่หุ้นของสถานบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดของกรุงเทพ นั้นถูกครรชิตซื้อไปเป็นที่เรียบร้อย คิดแล้วน่าเจ็บใจเสียจริง อดิสรเจ้าของผับนั้นก็เป็นเพื่อนกับเขา ซึ่งเขาก็ทาบทามเอาไว้ก่อนแล้วแท้ๆ แต่ครรชิตมาทีหลังกลับได้หุ้นรายใหญ่ไปเสียนี่มันน่าเจ็บใจเสียจริง
“นายครับ” สิทธาหันไปมองหน้าลูกน้องที่เพิ่งเดินเข้ามาอย่างไม่สบอารมณ์ โต้งเห็นสีหน้าของนายตัวเองแล้วใจไม่ดีเท่าไรนักเพราะดูรู้อยู่ว่าเจ้านายอารมณ์ไม่ดีแน่
“มีอะไร!” สิทธาตะคอกใส่เสียงดัง จนโต้งสะดุ้ง
“ตอนนี้สายของเรารายงานมาว่าลูกชายคนโตของนายครรชิตกลับมาจากเมืองนอกแล้วขอรับ แล้วก็กำลังจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับอีกไม่กี่วันข้างครับ” สิทธาได้ฟังแล้วเลือดขึ้นหน้าอีกครั้ง เมื่อรู้ว่าผู้ชายที่ทำให้ลูกสาวคนเดียวของเขาต้องตายจากไปกลับมาเหยียบบนแผ่นดินเดียวกับเขาอีก
“หนอย ไอ้เด็กเมื่อวานซีน คอยดูนะฉันจะหาทางแก้แค้นให้ลูกสาวฉันให้ได้” สิทธาพูดอย่างเคียดแค้นเป็นร้อยเท่า ครรชิตก็เป็นคู่แข่งทางธุรกิจของเขามาตลอด อีกทั้งลูกชายตัวแสบก็มาหลอกลวงลูกสาวของเขาจนต้องตายไปอีก นาทีนี้คงไม่มีใครเจ็บปวดเท่าเขาอีกแล้วกระมัง
“แล้วหน้าแกไปโดนอะไรมา” สิทธาสังเกตุเห็นหน้าตาของโต้งมีรอยฟกช้ำจึงถามขึ้น
“คือผมถูกบอดี้การ์ดของคุณหนูเนตรนภาเล่นงานเอาครับ”
“นี่แกไปเจอลูกสาวไอ้ครรชิตมาเรอะ”
“ครับ ผมไปเจอที่งานมอเตอร์โชว์ ก็เลยกะจะฉุดมาให้นาย แต่บอดี้การ์ดของคุณหนูเห็นก่อน”
“หึ แกนี่เสียทีไอ้เอกอีกจนได้นะ”
“ไม่ใช่เอกนะครับนาย แต่เป็นบอดี้การ์ดผู้หญิงครับ” สิทธาตาโตทันทีที่ได้รู้ว่าคนที่เล่นงานโต้งเป็นผู้หญิง เขาตบโต๊ะเสียงดังอย่างฉุนเฉียว
“หานี่แกแพ้ผู้หญิง งั้นเหรอไอ้โต้ง”
“คือเธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มดี ผมก็เลยประมาทไปหน่อยครับ ไม่คิดว่าเธอจะเก่งกาจขนาดนี้ครับ” โต้งก้มหน้าก้มตาพูด ด้วยเกรงว่านายจะอารมณ์เสียมากไปอีก
“แกก็แพ้ความสวยของผู้หญิงอีกตามเคย คราวที่แล้วฉันอุตส่าห์ส่งแกไปเป็นคนของไอ้ครรชิตเพื่อจะเป็นสายสืบความเคลื่อนไหวของมันมาให้ฉัน งานของฉันก็กำลังไปได้สวย แต่แกก็ดันทำพลาด ดันไปปล้ำลูกสาวมันเสียนี่ ดีนะที่แกหนีมาได้ไม่งั้นแกคงตายไปนานแล้ว”สิทธาคิดแล้วยิ่งแค้นใจไมาหาย ตอนที่โต้งซมซานกลับมาเขาก็อยากจะยิงทิ้งเหมือนกันที่ทำให้งานเขาเสีย แต่เมื่อนึกถึงความจงรักภักดีของโต้งแล้วก็นึกเห็นใจ ขนาดไปอยู่กับครรชิตยังทำให้ไว้เนื้อเชื่อใจได้จึงรับเลี้ยงต่อไป หวังจะทำประโยชน์ให้เขาอีก
“คราวหน้าผมจะระวังตัวให้มากกว่านี้ จะไม่ให้พลาดอีกครับ” โต้งรับปากอย่างมั่นอกมั่นใจ แล้วเขาก็ได้ยินเสียงสิทธาถอนหายใจยาวออกมา
“เซ็งโว้ย เฮ้ย!เอารถออก ฉันจะไปหาหนูริน”สิทธาตะโกนสั่งลูกน้องที่อยู่ข้างนอกเสียงดังก่อนจะเดินผ่านโต้งไปโดยไม่ใส่ใจอะไร
ณ คอนโดหรูราคาหลายล้าน
หนุ่มสาวคู่หนึ่งนอนเปลือยกายกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่บนเตียงนอนหนานุ่มในห้องชุดสุดหรู หลังจากที่เสร็จกิจกรรมรักร่วมกันหลายครั้ง แต่ดูเหมือนทั้งคู่ยังไม่มีทีท่าว่าจะอิ่มเอม
“เมื่อไหร่คุณจะให้ผมมาอยู่ที่นี่สักทีละครับ ผมไม่อยากอยู่หอแห้งเหี่ยวคนเดียวนะ” เกริกชัยพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ในขณะที่มือหนาของเขากำลังเคล้าคลึงกับทรวงอกอิ่ม
“แหมก็พ่อลิลหวงรินมากนี่คะ ท่านไม่อยากให้ยุ่งกับผู้ชายคนไหนจนกว่าจะเรียนจบ เอาไว้รินเรียนจบเมื่อไหร่จะพาชัยไปแนะนำให้คุณพ่อรู้จักนะคะ” รินลดาพูดพลางใช้มือบางลูบแผงอกกำยำที่มีขนขึ้นบางๆ
“โอ้โห! กว่าคุณจะเรียนจบ ผมคงเฉาตายกันพอดี”
“เฉาอะไรกันล่ะคะ ถ้าคุณคิดถึงริน คุณก็มาหาที่นี่ได้นี่คะ ดีนะที่รินขอคุณพ่ออยู่ที่คอนโดนี่ ถ้ารินอยู่ที่บ้าน เราคงไม่ได้พบกันแน่ คงได้เจอกันแค่ในมหาลัยเท่านั้นแหละค่ะ” พูดจบแล้วรินลดาก็หลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่ม แต่จู่ๆเกริกชัยก็ลุกขึ้นมาค่อมร่างบางของเธอ รินลดาค่อยๆลืมตาขึ้น
“อีกแล้วเหรอคะชัย แต่รินชักจะไม่ไหวแล้วนะคะ”
“แต่ผมยังไหวนี่ และผมก็รู้ด้วยว่าคุณยังต้องการอยู่” ว่าแล้วเกริกชัยก็ลูบไล้ไปทั่วร่างบางที่แสนเย้ายวนอย่างหลงไหล ก่อนจะระดมจูบไปทั่วร่างงามนั้นแล้วเขาก็เริ่มบทรักอีกครั้ง…
รินลดาร้องครวญครางเบาๆอย่างพอใจกับความสุขที่ชายหนุ่มกระทำให้ แล้วเธอก็ร้องเสียงดังและหายใจหอบมากขึ้นเมื่อร่างกำยำของเกริกชัยเข้ามาแนบชิดร่างเล็กบางของเธอ และพาเธอเคลื่อนไหวไปกับเขา
“กิ๊งก่องๆกิ๊งก่องๆ”
“ใคร..ร..มา..า..”รินลดาพูดเสียงแผ่วเบาเมื่อได้ยินเสียงกริ่งในขณะที่ร่างกายของเธออยู่ภายใต้ร่างหนาของเกริกชัย
“กิ๊งก่องๆๆกิ๊งก่องๆๆๆ” เสียงกดกริ่งดังขึ้นอีกครั้งและถี่ขึ้น เกริกชัยเริ่มหงุดหงิด
“ใครมาวะ กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย” รินลดาร้องครางอย่างมีความสุขไปกับทุกการเคลื่อนไหว เธอเริ่มมองเห็นสวรรค์อยู่รำไร และเธอก็ร้องครางดังมากขึ้น เมื่อเกริกชัยเร่งจังหวะบทรักของเขาเร็วและถี่ขึ้น ทั้งเกริกชัยและรินลดาต่างร้องครางแข่งกันไม่เป็นภาษา จนในที่สุดทั้งสองก็พากันขึ้นสวรรค์
เกริกชัยผละออกจากร่างบางแล้วล้มตัวนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยอ่อน รินลดานอนหลับตาอย่างอ่อนเพลีย
“กิ๊งก่องๆๆๆกิ๊งก่องๆๆ” เสียงกดกริ่งดังขึ้นอีกครั้ง รินลดาลืมตาขึ้นและลุกพรวดจากเตียง เธอคิดว่าคนที่มาหาเธออาจจะเป็นคนที่เธอกำลังคิดอยู่ก็ได้ หญิงสาวคว้าผ้าขนหนูมาพันกายแล้วเดินไปที่ประตูโดยที่เกริกชัยยังนอนอยู่บนเตียง
เมื่อเธอดูกล้องที่ติดกับประตู ก็พบว่าแขกผู้มาเยือนนั้นเป็นใครรินลดาเบิกตากว้างด้วยความตกใจสุดขีด เมื่อรู้ว่าคนที่ยืนกดกริ่งอยู่นานสองนานนั้นคือสิทธา สามีที่ชุบเลี้ยงเธออยู่นั่นเอง เธอรีบถลาไปที่เตียงนอนทันที
“ชัยคะ รีบหลบก่อนเถอะค่ะ พ่อรินมา” เกริกชัยสะดุ้งทันทีเขาลนลานลุกจากเตียงพลางหันซ้ายหันขวาเพื่อหาที่หลบซ่อนตัว รินลดาเห็นชายหนุ่มยืนเปลือยกายล่อนจ้อนจึงหยิบเสื้อผ้าของเขาส่งให้พร้อมกับชี้นิ้วไปที่ระเบียง เกริกชัยไม่รอช้ารีบคว้าเสื้อผ้าแล้วเปิดประตูไปซ่อนที่ระเบียงอย่างที่รินลดาแนะนำ เมื่อเกริกชัยเข้าไปหลบแล้วหญิงสาวปิดประตูระเบียงมิดชิดและรูดม่านกั้นไว้ หลังจากนั้นเธอก็เข้าห้องน้ำ เอาน้ำล้างตัวอย่างลวกๆแล้วรีบออกมานุ่งผ้าเช็ดตัวก่อนวิ่งตัวปลิวไปเปิดประตู
เมื่อประตูเปิด รินลดาไม่รอช้าโผเข้ากอดสิทธาผู้เป็นสามีอย่างเอาใจ
“ขอโทษด้วยนะคะป๋า พอดีรินอาบน้ำอยู่น่ะค่ะ ก็เลยเปิดประตูช้าไปหน่อย” รินลดาพูดเสียงออดอ้อน เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็พบกับใบหน้าบูดบึ้งของสิทธา เธอจึงผละออกจากการกอดแล้วดึงมือหนานั้นเข้ามาข้างในห้อง ส่วนลูกน้องสองคนของสิทธานั้นยืนคุมอยู่ข้างนอก
“นั่งก่อนนะคะ เดี๋ยวรินไปหาน้ำเย็นๆมาให้ดื่ม” สิทธามองตามร่างบางนั้นไปอย่างสงสัย เขามองสำรวจไปรอบห้อง ก็พบข้าวของวางเกะกะอยู่ ลักษณะเหมือนมีใครมาก่อนหน้าเขา
ไม่กี่อึดใจน้ำส้มเย็นๆก็ถูกรินลดานำมาวางตรงหน้า หญิงสาวนั่งลงข้างๆเขาพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้
“อาบน้ำไม่ใช้ครีมอาบเรอะ กลิ่นไม่หอมเหมือนทุกครั้งเลย” สิทธาถามพลางจ้องหน้าภรรยารุ่นลูกอย่างสงสัย
รินลดาหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย แต่ด้วยไหวพริบและมารยาร้อยเล่มเกวียนของเธอ ทำให้เธอยังยิ้มตอบกลับไปอย่างแนบเนียน
“แหม!ป๋า ก็รินกำลังขัดตัวอยู่นี่คะ ยังไม่ได้ใช้ครีมอาบน้ำเลย ใช้เกลือขัดผิวมันจะไปหอมได้ยังไงล่ะคะ”
พูดจบรินลดาก็ซบที่อกกว้างของชายวัยกลางคนอย่างเอาใจ
“เรื่องแค่นี่เอง ไม่เห็นต้องสงสัยรินขนาดนี้เลยนะคะ น้อยใจจัง จนป่านนี้แล้วป๋ายังไม่ไว้ใจลิลอีกเหรอคะ”
สิทธาเริ่มใจอ่อน เขาใช้มือสากลูบไล้ไปที่ไหล่ขาวเนียน รินลดาลอบยิ้มอย่างดีใจที่เธอใช้มารยาทำให้สิทธาหลงเชื่อจนได้
“เอาเถอะ ป๋าขอโทษละกัน ก่อนที่จะมาหาหนูป๋าก็อารมณ์ไม่ดีมาก่อน ก็เลยมาพาลลงกับหนู” รินลดายิ้มกว้างอย่างโล่งใจแล้วเธอก็หอมไปที่แก้มสากที่เต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งวัยของสามี แล้วเธอก็เห็นรอยตีนกาชัดขึ้นไปอีกเมื่อสิทธาฉีกยิ้มอย่างพอใจ
“ป๋ากินอะไรมาหรือยังคะ รินยังไม่ได้กินเลยตั้งแต่กลับมาจากร้องเพลงเมื่อคืน”
“ป๋าก็ยังเหมือนกัน กะว่าจะมาชวนหนูกินข้าวด้วยกันน่ะ”
“งั้นเดี๋ยวป๋ารอรินอาบน้ำแต่งตัวแป๊บเดียวนะคะเดี๋ยวเราไปหาอะไรกินข้างนอกกัน” ว่าแล้วก็รินลดาก็ลุกขึ้นเข้าห้องน้ำที่อยู่ภายในห้องนอนไปอย่างรวดเร็ว เธอรีบอาบน้ำชำระล้างร่างกายให้สะอาดทุกซอกทุกมุม เสร็จแล้วรีบจัดการแต่งตัวด้วยชุดสวยราคาแพงที่สิทธาซื้อให้ และแต่งหน้าทำผมพอเป็นพิธี
ทว่ายังไม่ทันแต่งหน้าเสร็จ สิทธาก็เดินเข้ามาในห้องนอน รินลดาตกใจแทบตกเก้าอี้
“ป๋า เข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลยนะคะ ตกใจหมด” รินลดาแสร้งทำสีหน้าให้ปรกติที่สุด ด้วยกลัวสิทธาจะสงสัย
สิทธามองไปที่เตียงก็ต้องขมวดคิ้ว แล้วถามรินลดาอย่างหงุดหงิด
“นี่มันอะไรกัน ทำไมเตียงมันยับยู่ยี่ อย่างนี้ ทั้งหมอนทั้งผ้าห่มไปคนละทิศคนละทาง เธอพาใครมานอนหรือเปล่าหา รินลดา” รินลดาสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสิทธาถามเสียงดัง แล้วเธอก็งัดจริตจะก้านออกมารับมือกับเขาอีกครั้ง
แหม! ป๋าขา ป๋าก็รู้นี่ว่ารินเป็นคนนอนดิ้น แล้วเมื่อคืนกลับมาจากผับก็เมาด้วย รินก็นอนดิ้นทั้งคืนแหละค่ะ ว่าจะเก็บที่นอนเหมือนกันแต่ป๋าก็มาพอดี” สิทธายอมจำนนกับคำพูดแก้ตัวของรินลดา ด้วยเขาก็รู้ดีว่าเธอนอนดิ้นมากแค่ไหน เพราะเธอกับเขานอนด้วยกันมาหลายครั้ง
รินลดาเห็นท่าทีของชายวัยกลางคนสงบลง เธอจึงรีบเดินไปควงแขนเขาออกมาจากห้องนอน ด้วยกลัวว่าเขาจะสงสัยอะไรอีก เพราะถ้าหากอยู่นานเขาอาจจะไปที่ระเบียงแล้วไปเจออะไรดีๆเข้าเมื่อนั้นชีวิตที่หรูหราฟู่ฟ่าของเธอต้องจบลงแน่ๆ
“ไปกันเถอะค่ะ รินหิวมากแล้วนะคะ” รินลดาพูดพลางกึ่งฉุดกึ่งควงแขนสิทธาให้มากับเธอ จนในที่สุดเธอก็พาเขาออกมาจากห้องได้สำเร็จ สิทธาพยายามปลอบใจตัวเองว่าคงไม่มีอะไร เพราะเขาทั้งรักทั้งหลงและทุ่มเทให้เธอมากขนาดนี้ ตลอดเวลาปีกว่าที่เขาคบกับเธอมา เขาทั้งส่งเสียเธอให้ได้เรียนมหาลัย ซื้อคอนโดหรูให้ จากที่เคยอยู่หอพักนักศึกษาธรรมดา ด้วยความสงสารที่เธอเป็นเด็กกำพร้าต้องส่งเสียตัวเองเรียนด้วยการร้องเพลงในผับ เธอเคยบอกว่าเธออยากเรียนให้จบเพื่อจะได้ทำงานดีๆจะได้ส่งเงินให้ลุงกับป้าใช้ที่บ้านนอก สิทธาจึงดูแลช่วยเหลือเรื่องเงินทุกอย่างจนเธอมีความเป็นอยู่อย่างสุขสบาย และด้วยความสาวและสวยบวกกับความช่างเอาใจของเธอทำให้สิทธาทั้งรักทั้งหลงเมียเด็กคนนี้อย่างหัวปักหัวปำ และหวังว่าเธอคงไม่คิดทรยศหักหลังเขา
เกริกชัยออกมาจากระเบียงที่ซ่อนตัวหลังจากที่แน่ใจว่า รินลดาได้พาคนที่เธอบอกว่าเป็นพ่อของเธอออกไปแล้ว เขารีบใส่เสื้อผ้า แล้วก็ออกไปจากห้องนั้นอย่างลุกลี้ลุกลนด้วยกลัวว่าใครจะเห็น
ณ คฤหาสน์หลังงามของเศรษฐีนามว่าสิทธา ชายวัยห้าสิบต้นๆ กระแทกหูโทรศัพท์ทันทีที่สิ้นเสียงของคนปลายสาย ซึ่งก็คือคู่แข่งคนสำคัญของเขา
“ไอ้ครรชิต แก! แกจะจองล้างจองผลาญฉันไปถึงไหน” สิทธาตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง เขายังถึงแค้นใจไม่หายที่หุ้นของสถานบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดของกรุงเทพ นั้นถูกครรชิตซื้อไปเป็นที่เรียบร้อย คิดแล้วน่าเจ็บใจเสียจริง อดิสรเจ้าของผับนั้นก็เป็นเพื่อนกับเขา ซึ่งเขาก็ทาบทามเอาไว้ก่อนแล้วแท้ๆ แต่ครรชิตมาทีหลังกลับได้หุ้นรายใหญ่ไปเสียนี่มันน่าเจ็บใจเสียจริง
“นายครับ” สิทธาหันไปมองหน้าลูกน้องที่เพิ่งเดินเข้ามาอย่างไม่สบอารมณ์ โต้งเห็นสีหน้าของนายตัวเองแล้วใจไม่ดีเท่าไรนักเพราะดูรู้อยู่ว่าเจ้านายอารมณ์ไม่ดีแน่
“มีอะไร!” สิทธาตะคอกใส่เสียงดัง จนโต้งสะดุ้ง
“ตอนนี้สายของเรารายงานมาว่าลูกชายคนโตของนายครรชิตกลับมาจากเมืองนอกแล้วขอรับ แล้วก็กำลังจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับอีกไม่กี่วันข้างครับ” สิทธาได้ฟังแล้วเลือดขึ้นหน้าอีกครั้ง เมื่อรู้ว่าผู้ชายที่ทำให้ลูกสาวคนเดียวของเขาต้องตายจากไปกลับมาเหยียบบนแผ่นดินเดียวกับเขาอีก
“หนอย ไอ้เด็กเมื่อวานซีน คอยดูนะฉันจะหาทางแก้แค้นให้ลูกสาวฉันให้ได้” สิทธาพูดอย่างเคียดแค้นเป็นร้อยเท่า ครรชิตก็เป็นคู่แข่งทางธุรกิจของเขามาตลอด อีกทั้งลูกชายตัวแสบก็มาหลอกลวงลูกสาวของเขาจนต้องตายไปอีก นาทีนี้คงไม่มีใครเจ็บปวดเท่าเขาอีกแล้วกระมัง
“แล้วหน้าแกไปโดนอะไรมา” สิทธาสังเกตุเห็นหน้าตาของโต้งมีรอยฟกช้ำจึงถามขึ้น
“คือผมถูกบอดี้การ์ดของคุณหนูเนตรนภาเล่นงานเอาครับ”
“นี่แกไปเจอลูกสาวไอ้ครรชิตมาเรอะ”
“ครับ ผมไปเจอที่งานมอเตอร์โชว์ ก็เลยกะจะฉุดมาให้นาย แต่บอดี้การ์ดของคุณหนูเห็นก่อน”
“หึ แกนี่เสียทีไอ้เอกอีกจนได้นะ”
“ไม่ใช่เอกนะครับนาย แต่เป็นบอดี้การ์ดผู้หญิงครับ” สิทธาตาโตทันทีที่ได้รู้ว่าคนที่เล่นงานโต้งเป็นผู้หญิง เขาตบโต๊ะเสียงดังอย่างฉุนเฉียว
“หานี่แกแพ้ผู้หญิง งั้นเหรอไอ้โต้ง”
“คือเธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มดี ผมก็เลยประมาทไปหน่อยครับ ไม่คิดว่าเธอจะเก่งกาจขนาดนี้ครับ” โต้งก้มหน้าก้มตาพูด ด้วยเกรงว่านายจะอารมณ์เสียมากไปอีก
“แกก็แพ้ความสวยของผู้หญิงอีกตามเคย คราวที่แล้วฉันอุตส่าห์ส่งแกไปเป็นคนของไอ้ครรชิตเพื่อจะเป็นสายสืบความเคลื่อนไหวของมันมาให้ฉัน งานของฉันก็กำลังไปได้สวย แต่แกก็ดันทำพลาด ดันไปปล้ำลูกสาวมันเสียนี่ ดีนะที่แกหนีมาได้ไม่งั้นแกคงตายไปนานแล้ว”สิทธาคิดแล้วยิ่งแค้นใจไมาหาย ตอนที่โต้งซมซานกลับมาเขาก็อยากจะยิงทิ้งเหมือนกันที่ทำให้งานเขาเสีย แต่เมื่อนึกถึงความจงรักภักดีของโต้งแล้วก็นึกเห็นใจ ขนาดไปอยู่กับครรชิตยังทำให้ไว้เนื้อเชื่อใจได้จึงรับเลี้ยงต่อไป หวังจะทำประโยชน์ให้เขาอีก
“คราวหน้าผมจะระวังตัวให้มากกว่านี้ จะไม่ให้พลาดอีกครับ” โต้งรับปากอย่างมั่นอกมั่นใจ แล้วเขาก็ได้ยินเสียงสิทธาถอนหายใจยาวออกมา
“เซ็งโว้ย เฮ้ย!เอารถออก ฉันจะไปหาหนูริน”สิทธาตะโกนสั่งลูกน้องที่อยู่ข้างนอกเสียงดังก่อนจะเดินผ่านโต้งไปโดยไม่ใส่ใจอะไร
ณ คอนโดหรูราคาหลายล้าน
หนุ่มสาวคู่หนึ่งนอนเปลือยกายกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่บนเตียงนอนหนานุ่มในห้องชุดสุดหรู หลังจากที่เสร็จกิจกรรมรักร่วมกันหลายครั้ง แต่ดูเหมือนทั้งคู่ยังไม่มีทีท่าว่าจะอิ่มเอม
“เมื่อไหร่คุณจะให้ผมมาอยู่ที่นี่สักทีละครับ ผมไม่อยากอยู่หอแห้งเหี่ยวคนเดียวนะ” เกริกชัยพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ในขณะที่มือหนาของเขากำลังเคล้าคลึงกับทรวงอกอิ่ม
“แหมก็พ่อลิลหวงรินมากนี่คะ ท่านไม่อยากให้ยุ่งกับผู้ชายคนไหนจนกว่าจะเรียนจบ เอาไว้รินเรียนจบเมื่อไหร่จะพาชัยไปแนะนำให้คุณพ่อรู้จักนะคะ” รินลดาพูดพลางใช้มือบางลูบแผงอกกำยำที่มีขนขึ้นบางๆ
“โอ้โห! กว่าคุณจะเรียนจบ ผมคงเฉาตายกันพอดี”
“เฉาอะไรกันล่ะคะ ถ้าคุณคิดถึงริน คุณก็มาหาที่นี่ได้นี่คะ ดีนะที่รินขอคุณพ่ออยู่ที่คอนโดนี่ ถ้ารินอยู่ที่บ้าน เราคงไม่ได้พบกันแน่ คงได้เจอกันแค่ในมหาลัยเท่านั้นแหละค่ะ” พูดจบแล้วรินลดาก็หลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่ม แต่จู่ๆเกริกชัยก็ลุกขึ้นมาค่อมร่างบางของเธอ รินลดาค่อยๆลืมตาขึ้น
“อีกแล้วเหรอคะชัย แต่รินชักจะไม่ไหวแล้วนะคะ”
“แต่ผมยังไหวนี่ และผมก็รู้ด้วยว่าคุณยังต้องการอยู่” ว่าแล้วเกริกชัยก็ลูบไล้ไปทั่วร่างบางที่แสนเย้ายวนอย่างหลงไหล ก่อนจะระดมจูบไปทั่วร่างงามนั้นแล้วเขาก็เริ่มบทรักอีกครั้ง…
รินลดาร้องครวญครางเบาๆอย่างพอใจกับความสุขที่ชายหนุ่มกระทำให้ แล้วเธอก็ร้องเสียงดังและหายใจหอบมากขึ้นเมื่อร่างกำยำของเกริกชัยเข้ามาแนบชิดร่างเล็กบางของเธอ และพาเธอเคลื่อนไหวไปกับเขา
“กิ๊งก่องๆกิ๊งก่องๆ”
“ใคร..ร..มา..า..”รินลดาพูดเสียงแผ่วเบาเมื่อได้ยินเสียงกริ่งในขณะที่ร่างกายของเธออยู่ภายใต้ร่างหนาของเกริกชัย
“กิ๊งก่องๆๆกิ๊งก่องๆๆๆ” เสียงกดกริ่งดังขึ้นอีกครั้งและถี่ขึ้น เกริกชัยเริ่มหงุดหงิด
“ใครมาวะ กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย” รินลดาร้องครางอย่างมีความสุขไปกับทุกการเคลื่อนไหว เธอเริ่มมองเห็นสวรรค์อยู่รำไร และเธอก็ร้องครางดังมากขึ้น เมื่อเกริกชัยเร่งจังหวะบทรักของเขาเร็วและถี่ขึ้น ทั้งเกริกชัยและรินลดาต่างร้องครางแข่งกันไม่เป็นภาษา จนในที่สุดทั้งสองก็พากันขึ้นสวรรค์
เกริกชัยผละออกจากร่างบางแล้วล้มตัวนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยอ่อน รินลดานอนหลับตาอย่างอ่อนเพลีย
“กิ๊งก่องๆๆๆกิ๊งก่องๆๆ” เสียงกดกริ่งดังขึ้นอีกครั้ง รินลดาลืมตาขึ้นและลุกพรวดจากเตียง เธอคิดว่าคนที่มาหาเธออาจจะเป็นคนที่เธอกำลังคิดอยู่ก็ได้ หญิงสาวคว้าผ้าขนหนูมาพันกายแล้วเดินไปที่ประตูโดยที่เกริกชัยยังนอนอยู่บนเตียง
เมื่อเธอดูกล้องที่ติดกับประตู ก็พบว่าแขกผู้มาเยือนนั้นเป็นใครรินลดาเบิกตากว้างด้วยความตกใจสุดขีด เมื่อรู้ว่าคนที่ยืนกดกริ่งอยู่นานสองนานนั้นคือสิทธา สามีที่ชุบเลี้ยงเธออยู่นั่นเอง เธอรีบถลาไปที่เตียงนอนทันที
“ชัยคะ รีบหลบก่อนเถอะค่ะ พ่อรินมา” เกริกชัยสะดุ้งทันทีเขาลนลานลุกจากเตียงพลางหันซ้ายหันขวาเพื่อหาที่หลบซ่อนตัว รินลดาเห็นชายหนุ่มยืนเปลือยกายล่อนจ้อนจึงหยิบเสื้อผ้าของเขาส่งให้พร้อมกับชี้นิ้วไปที่ระเบียง เกริกชัยไม่รอช้ารีบคว้าเสื้อผ้าแล้วเปิดประตูไปซ่อนที่ระเบียงอย่างที่รินลดาแนะนำ เมื่อเกริกชัยเข้าไปหลบแล้วหญิงสาวปิดประตูระเบียงมิดชิดและรูดม่านกั้นไว้ หลังจากนั้นเธอก็เข้าห้องน้ำ เอาน้ำล้างตัวอย่างลวกๆแล้วรีบออกมานุ่งผ้าเช็ดตัวก่อนวิ่งตัวปลิวไปเปิดประตู
เมื่อประตูเปิด รินลดาไม่รอช้าโผเข้ากอดสิทธาผู้เป็นสามีอย่างเอาใจ
“ขอโทษด้วยนะคะป๋า พอดีรินอาบน้ำอยู่น่ะค่ะ ก็เลยเปิดประตูช้าไปหน่อย” รินลดาพูดเสียงออดอ้อน เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็พบกับใบหน้าบูดบึ้งของสิทธา เธอจึงผละออกจากการกอดแล้วดึงมือหนานั้นเข้ามาข้างในห้อง ส่วนลูกน้องสองคนของสิทธานั้นยืนคุมอยู่ข้างนอก
“นั่งก่อนนะคะ เดี๋ยวรินไปหาน้ำเย็นๆมาให้ดื่ม” สิทธามองตามร่างบางนั้นไปอย่างสงสัย เขามองสำรวจไปรอบห้อง ก็พบข้าวของวางเกะกะอยู่ ลักษณะเหมือนมีใครมาก่อนหน้าเขา
ไม่กี่อึดใจน้ำส้มเย็นๆก็ถูกรินลดานำมาวางตรงหน้า หญิงสาวนั่งลงข้างๆเขาพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้
“อาบน้ำไม่ใช้ครีมอาบเรอะ กลิ่นไม่หอมเหมือนทุกครั้งเลย” สิทธาถามพลางจ้องหน้าภรรยารุ่นลูกอย่างสงสัย
รินลดาหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย แต่ด้วยไหวพริบและมารยาร้อยเล่มเกวียนของเธอ ทำให้เธอยังยิ้มตอบกลับไปอย่างแนบเนียน
“แหม!ป๋า ก็รินกำลังขัดตัวอยู่นี่คะ ยังไม่ได้ใช้ครีมอาบน้ำเลย ใช้เกลือขัดผิวมันจะไปหอมได้ยังไงล่ะคะ”
พูดจบรินลดาก็ซบที่อกกว้างของชายวัยกลางคนอย่างเอาใจ
“เรื่องแค่นี่เอง ไม่เห็นต้องสงสัยรินขนาดนี้เลยนะคะ น้อยใจจัง จนป่านนี้แล้วป๋ายังไม่ไว้ใจลิลอีกเหรอคะ”
สิทธาเริ่มใจอ่อน เขาใช้มือสากลูบไล้ไปที่ไหล่ขาวเนียน รินลดาลอบยิ้มอย่างดีใจที่เธอใช้มารยาทำให้สิทธาหลงเชื่อจนได้
“เอาเถอะ ป๋าขอโทษละกัน ก่อนที่จะมาหาหนูป๋าก็อารมณ์ไม่ดีมาก่อน ก็เลยมาพาลลงกับหนู” รินลดายิ้มกว้างอย่างโล่งใจแล้วเธอก็หอมไปที่แก้มสากที่เต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งวัยของสามี แล้วเธอก็เห็นรอยตีนกาชัดขึ้นไปอีกเมื่อสิทธาฉีกยิ้มอย่างพอใจ
“ป๋ากินอะไรมาหรือยังคะ รินยังไม่ได้กินเลยตั้งแต่กลับมาจากร้องเพลงเมื่อคืน”
“ป๋าก็ยังเหมือนกัน กะว่าจะมาชวนหนูกินข้าวด้วยกันน่ะ”
“งั้นเดี๋ยวป๋ารอรินอาบน้ำแต่งตัวแป๊บเดียวนะคะเดี๋ยวเราไปหาอะไรกินข้างนอกกัน” ว่าแล้วก็รินลดาก็ลุกขึ้นเข้าห้องน้ำที่อยู่ภายในห้องนอนไปอย่างรวดเร็ว เธอรีบอาบน้ำชำระล้างร่างกายให้สะอาดทุกซอกทุกมุม เสร็จแล้วรีบจัดการแต่งตัวด้วยชุดสวยราคาแพงที่สิทธาซื้อให้ และแต่งหน้าทำผมพอเป็นพิธี
ทว่ายังไม่ทันแต่งหน้าเสร็จ สิทธาก็เดินเข้ามาในห้องนอน รินลดาตกใจแทบตกเก้าอี้
“ป๋า เข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลยนะคะ ตกใจหมด” รินลดาแสร้งทำสีหน้าให้ปรกติที่สุด ด้วยกลัวสิทธาจะสงสัย
สิทธามองไปที่เตียงก็ต้องขมวดคิ้ว แล้วถามรินลดาอย่างหงุดหงิด
“นี่มันอะไรกัน ทำไมเตียงมันยับยู่ยี่ อย่างนี้ ทั้งหมอนทั้งผ้าห่มไปคนละทิศคนละทาง เธอพาใครมานอนหรือเปล่าหา รินลดา” รินลดาสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสิทธาถามเสียงดัง แล้วเธอก็งัดจริตจะก้านออกมารับมือกับเขาอีกครั้ง
แหม! ป๋าขา ป๋าก็รู้นี่ว่ารินเป็นคนนอนดิ้น แล้วเมื่อคืนกลับมาจากผับก็เมาด้วย รินก็นอนดิ้นทั้งคืนแหละค่ะ ว่าจะเก็บที่นอนเหมือนกันแต่ป๋าก็มาพอดี” สิทธายอมจำนนกับคำพูดแก้ตัวของรินลดา ด้วยเขาก็รู้ดีว่าเธอนอนดิ้นมากแค่ไหน เพราะเธอกับเขานอนด้วยกันมาหลายครั้ง
รินลดาเห็นท่าทีของชายวัยกลางคนสงบลง เธอจึงรีบเดินไปควงแขนเขาออกมาจากห้องนอน ด้วยกลัวว่าเขาจะสงสัยอะไรอีก เพราะถ้าหากอยู่นานเขาอาจจะไปที่ระเบียงแล้วไปเจออะไรดีๆเข้าเมื่อนั้นชีวิตที่หรูหราฟู่ฟ่าของเธอต้องจบลงแน่ๆ
“ไปกันเถอะค่ะ รินหิวมากแล้วนะคะ” รินลดาพูดพลางกึ่งฉุดกึ่งควงแขนสิทธาให้มากับเธอ จนในที่สุดเธอก็พาเขาออกมาจากห้องได้สำเร็จ สิทธาพยายามปลอบใจตัวเองว่าคงไม่มีอะไร เพราะเขาทั้งรักทั้งหลงและทุ่มเทให้เธอมากขนาดนี้ ตลอดเวลาปีกว่าที่เขาคบกับเธอมา เขาทั้งส่งเสียเธอให้ได้เรียนมหาลัย ซื้อคอนโดหรูให้ จากที่เคยอยู่หอพักนักศึกษาธรรมดา ด้วยความสงสารที่เธอเป็นเด็กกำพร้าต้องส่งเสียตัวเองเรียนด้วยการร้องเพลงในผับ เธอเคยบอกว่าเธออยากเรียนให้จบเพื่อจะได้ทำงานดีๆจะได้ส่งเงินให้ลุงกับป้าใช้ที่บ้านนอก สิทธาจึงดูแลช่วยเหลือเรื่องเงินทุกอย่างจนเธอมีความเป็นอยู่อย่างสุขสบาย และด้วยความสาวและสวยบวกกับความช่างเอาใจของเธอทำให้สิทธาทั้งรักทั้งหลงเมียเด็กคนนี้อย่างหัวปักหัวปำ และหวังว่าเธอคงไม่คิดทรยศหักหลังเขา
เกริกชัยออกมาจากระเบียงที่ซ่อนตัวหลังจากที่แน่ใจว่า รินลดาได้พาคนที่เธอบอกว่าเป็นพ่อของเธอออกไปแล้ว เขารีบใส่เสื้อผ้า แล้วก็ออกไปจากห้องนั้นอย่างลุกลี้ลุกลนด้วยกลัวว่าใครจะเห็น
พราวเพชร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 มิ.ย. 2555, 12:53:06 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 มิ.ย. 2555, 12:53:06 น.
จำนวนการเข้าชม : 1671
| ตอนที่ 15/2 ดอกไม้ข้างทาง >> |