แรงรักทวงแค้น by อัญจรี
“ฉันอยากรู้จังว่าทำไมเจ้าสัวเมฆินทร์ถึงส่งเธอมาขลุกอยู่บนเตียงของฉัน หรือเจ้าสัวผู้มากวัยไร้เรี่ยวแรงจนเตะปี๊บไม่ดัง เลยต้องหาที่ระบายให้เด็กในสังกัด และฉัน! ก็ดันเป็นไอ้โง่ผู้โชคดี ตอนนี้ผัวแก่ของเธอมีแรงแล้วรึ! ถึงรีบกลับไปหากันแม่นางกากี วันทอง สองผัว ผู้หญิงเลว! เป็นเมียฉันคนเดียวไม่พอ เผลอหน่อยเดียวระริกระรี้กลับไปหาคู่ขาเก่า รสชาติเป็นไงล่ะถึงอกถึงใจอย่างที่ฉันเคยปรนเปรอให้รึเปล่าฮะ!”
เผียะ!!!
“ฟังนะวาคิม! ฉันว่าสมองของคุณมันคงด้อยพัฒนา ถึงคิดได้แต่เรื่องต่ำๆใต้สะดือ”
เกล็ดมุกตอกกลับทันที
วาคิมฉุนจัด
“ฉันอยากรู้จริงๆ ผู้ชายคนนั้นซื้อเธอด้วยอะไร! เธอถึงได้กล้าไปจากฉันฮะ!”
“ความรักไง! วาคิม! เขาซื้อฉันด้วยความรัก+แต่คุณซื้อฉันด้วยเงิน!”
Tags: ฝากงานเขียนเล่มแรกในชีวิตด้วยจ้า ^_^

ตอน: เพราะรักจึงยอม 100%

บทที่1
เพราะรักจึงยอม
ร่างสูงใหญ่เกินมาตรฐานชายไทยยืนทอดสายตาคู่คมของเจ้าตัวไปยังผืนแม่น้ำเจ้าพระยาเบื้องล่าง จากชั้นบนสุดของตึก GB ที่ตั้งตระหง่านอยู่ริมแม่น้ำสายนี้ คิ้วเข้มขมวดมุ่นเมื่อขบคิดไปถึงเรื่องที่มารดาได้ฝากฝังเอาไว้ให้กลับมาคิดทบทวน ทั้งที่เขาปฏิเสธไปแล้วในตอนนั้น ความจริงการแต่งงานเพื่อผลทางธุรกิจมันก็มีแต่ผลกำไรที่จะก่อเกิดเพียงแต่ว่าตอนนี้เขายังไม่คิดหาห่วงมาผูกคอ อีกอย่างหากไม่รวมนามสกุลกับตระกูลไหนๆ ผลตอบแทนที่เขาทำให้เกิดกับ GB มันก็มากพอจนทำให้มารดาไม่กล้าทักท้วงคำปฏิเสธเมื่อเย็นวานนี้
“อาหารเช้าเสร็จแล้วค่ะ” เสียงหวานใสดังมาก่อนเจ้าตัวที่เดินยิ้มเผล่ออกมาจากห้องครัวเล็ก พร้อมกับอาหารเช้าในจานสวยเหมือนที่เจ้าหล่อนเคยทำทุกวัน และนี่ก็อาจเป็นอีกเหตุผลที่ทำให้เขายังไม่อยากแต่งงานไม่ใช่เพราะ รัก แต่เป็นเพราะผู้หญิงคนนี้ทำให้เขามั่นใจว่าสุดท้ายแล้ว เงิน ก็บันดาลได้ทุกอย่างแม้กระทั่งคำว่ารักโดยไม่สำคัญว่าจะมีการแต่งงานเกิดขึ้นหรือไม่
แล้วเขาจะดิ้นรนหาความรักและการแต่งงานไปทำไมในเมื่อเงินที่เขามีชาตินี้ก็ใช้ไม่หมด
เกือบครึ่งปีที่ เกล็ดมุก มาอยู่ที่นี่หล่อนก็แค่ผู้หญิงโง่ๆ คนหนึ่งที่บูชาความรักยอมแม้กระทั่งมอบพรหมจรรย์ที่หวงแหนให้แก่เขา คนที่ไม่เคยเห็นค่าของมันมากไปกว่าความสุขทางกาย หล่อนมักพร่ำเพ้อให้เขาฟังอยู่บ่อยครั้งถึงความรักที่หล่อนมีต่อเขาจนชักชาชินกับคำง่ายๆ คำนั้น แต่อาจเป็นเพราะหล่อนเจียมเนื้อเจียมตัวอยู่ในที่ของหล่อนจึงทำให้หล่อนอยู่ตรงนี้ได้นานกว่าผู้หญิงคนก่อนๆ ของเขาก็เป็นได้
“ฉันให้กวินโอนเงินเข้าบัญชีให้เธอแล้ว อย่าลืมไปเช็คเสียล่ะ” เขาไม่ได้เตือนด้วยเหตุผลอื่นใดนอกจากย้ำเตือนถึงสถานะที่ทำให้หล่อนได้รับเงินจำนวนสูงลิ่วนั้น
หญิงสาวเหมือนจะตัดพ้อชายหนุ่มตรงหน้าทางแววตาแต่เขาก็หาได้ใส่ใจไม่ สายตาเฉยชาเย็นเยียบของเขายังทำหน้าที่ของมันได้อย่างดีเยี่ยมยังไม่มีเหตุผลอื่นใดนอกจากความนัยที่สื่อให้รู้เธอต้องฝืนใจยอมรับให้ชิน
อา...เมื่อไรหนอ วาคิม เมื่อไรคุณจะมองเห็นค่าความรักของฉันเสียที
“อ่า...ค่ะ ความจริงคุณไม่ต้องให้มุกก็ได้มุกไม่ได้ใช้อะไร” เธอตอบเสียงอ่อยมือสองข้างยังง่วนอยู่กับอาหารเช้าที่เขา ไม่เคย แตะต้อง
“ไม่เป็นไร มันคือสิ่งที่เธอสมควรได้ ฉันเป็นนักธุรกิจไม่ชอบเอาเปรียบใครและก็ไม่ชอบให้ใครมาเอาเปรียบ” เขาย้ำชัดประโยคนี้อีกครั้งเมื่อเกล็ดมุกยังปฏิเสธที่จะรับแต่สุดท้ายเงินจำนวนนั้นมันก็เข้าไปอยู่ในบัญชีของหล่อนอยู่ดี
เกล็ดมุกลอบถอนหายใจเมื่อเขายัดเยียดในสิ่งที่เธอไม่เคยต้องการมันเลย ชายหนุ่มตรงหน้าที่เธอยอมมอบกายถวายหัวให้ยังคงเหมือนวันแรกที่เธอเจอเขาไม่มีผิด ใช่...คนที่เป็นเหมือนเจ้าชีวิตเมื่อเขาฉุดเธอขึ้นมาจากทะเลสาบอันหนาวเหน็บในวันวานเขาคงลืมไปแล้ว ให้รอดพ้นจากพญามัจจุราชที่อ้าแขนรอรับนักศึกษาต่างชาติคนหนึ่งที่โชคร้ายตกลงไปในทะเลสาบที่เริ่มกลายเป็นน้ำแข็ง และเมื่อเธอลืมตาตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่ได้เห็นคือริมฝีปากสั่นระริกของเขาอยู่ห่างจากเธอแค่คืบ ณ เวลานั้นเธอก็มั่นใจว่าหัวใจของเธอไม่ได้เป็นของเธออีกต่อไป
“อาหารเช้าสำคัญคุณวาทานสักหน่อยนะคะ” เธอคะยั้นคะยอเมื่อเห็นว่าเขาเอาแต่ยืนนิ่งทอดสายตาไปยังแม่น้ำสายสำคัญเบื้องล่าง
“อย่าเซ้าซี้ฉันเกล็ดมุก เธอไม่ใช่แม่บ้านหรือภรรยาที่ต้องตื่นมาทำเรื่องพวกนี้ หน้าที่อย่างเดียวคือ บนเตียง ฉันเคยบอกแล้ว” เขาหันกลับมาต่อว่าหล่อนไม่เคยมีผู้หญิงของเขาคนไหนจะยอมหน้ามันแผล็บอยู่หน้าเตาเหมือนเจ้าหล่อนสักคนไม่รู้จะทำให้เหนื่อยทำไมน่าจะเอาเวลาไปหาเสื้อผ้าเครื่องประดับมาใส่ให้สมกับที่เป็นผู้หญิงของ วาคิม กิติบวร บิ๊กบอสของ GB น่าจะเหมาะกว่า
เกล็ดมุกหน้าชาเมื่อถูกวาจาเชือดเฉือนของเขาตบหน้ารับอรุณ
‘จะรู้สึกแย่ๆ ไปใยเล่าเกล็ดมุกเขาก็เป็นอย่างนี้ของเขามาตั้งแต่วันแรกที่หล่อนเสนอตัวให้เขาแล้วนี่นา ท่องคำนี่เอาไว้สิ อดทนๆๆๆ สักวันหนึ่งเขาต้องเห็นความดีกันบ้างล่ะน่า’
“ก็ตามใจคุณนะคะ มุกลงไปทำงานเลยก็แล้วกัน” เธอรีบเปลี่ยนเรื่องหนีลงไปทำงานที่ออฟฟิศด้านล่างไม่อยากขัดใจเขาให้มากความเกรงว่าเขาจะเขี่ยเธอทิ้งเหมือนอีกหลายๆ คนก่อนหน้าเธอ
“เดี๋ยวก่อน วันเสาร์นี้วันเกิดเธอใช่ไหม”
มือเรียวที่เตรียมเปิดประตูออกไปหยุดชะงัก ‘เขาจำวันเกิดเธอได้ด้วย’ ก่อนจะพยักหน้าแทนคำตอบ
“อยากได้อะไรก็บอกกวินก็แล้วกัน” เขาสั่งโดยไม่ละสายตาไปจากหน้าหนังสือพิมพ์ที่เพิ่งเดินมาคลี่ออกอ่าน
“ได้ทุกอย่างรึเปล่าล่ะคะ” เธอยอกย้อน นึกหมั่นไส้สามีทางพฤตินัยครามครันนี่ขนาดของขวัญวันเกิดนะยังจะให้มือขวาของเขาหามาให้ถ้าอย่างนั้นไม่ต้องก็ได้กระมัง
“ได้ทุกอย่างเกล็ดมุกยกเว้น ทะเบียนสมรส” เขาตอบเสียงเรียบเงยหน้าขึ้นมาจ้องคนที่กล้าย้อนเขาซึ่งนานทีจะได้เห็นสักครั้ง ปกติเกล็ดมุกมักจะเก็บคำถ้อย คำจา อารมณ์ ความรู้สึกได้เก่งจนน่าเหลือเชื่อ
“มุกทราบดีค่ะ แล้วก็ไม่ได้อยากได้ ทะเบียนสมรสเลี่ยมทอง ใบนั้นจากคุณเลยแม้แต่น้อย สิ่งเดียวที่มุกอยากได้คือ หัวใจ ของคุณ ให้ได้รึเปล่าล่ะคะ ถ้าไม่ได้ก็ขอตัวไปทำงานเลยก็แล้วกันค่ะ บอส” เธอเน้นอีกตำแหน่งให้เขาฟังชัดเจนแล้วรีบเปิดประตูเดินออกมากลัวว่าถ้าช้ากว่านั้นสักนาทีระเบิดคงได้ลงกลางกระหม่อมเธอลูกใหญ่ เมื่อเข้ามาในลิฟต์ได้มือน้อยก็ลูบที่ตำแหน่งหัวใจเบาๆ มันยังเต้นตุบๆ ถี่ระรัวด้วยเลือดสูบฉีดมากเกินเพราะความตื่นเต้น
‘เฮ้อ...อุตส่าห์เล่นบทเมียเก็บแสนซื่อผู้น่าสงสารมาได้เกือบครึ่งค่อนปีท่าจะมาล่มเอาก็วันนี้แหละเกล็ดมุกเอ๊ย’ หล่อนคิดอย่างปลงๆ ก้าวออกไปจากลิฟต์ผู้บริหารก่อนจะถึงชั้นที่หล่อนทำงานอยู่ เพื่อที่จะเดินอ้อมไปลงทางบันไดหนีไฟไม่ให้เป็นที่สังเกต แต่ถึงกระนั้นเธอก็มั่นใจว่ามีหลายคนที่ล่วงรู้ถึงความสัมพันธ์ที่ไม่ปกตินี้เพียงแต่ไม่มีใครกล้าพูดออกมาเพราะเกรงซองขาวจากกวินมือขวาของบอสหนุ่มของพวกเขาเท่านั่นเอง

“มาแต่เช้าเชียวหนูมุก” เสียงทุ้มลึกอย่างผู้ใหญ่ใจดีของท่านวัลลภผู้รับผิดชอบด้านบัญชีของ GB เอ่ยทักเลขารุ่นลูกอย่างเป็นกันเองเหมือนที่เคย
“ถ้ามาเช้าจริงคุณอาคงไม่ต้องเดินออกมาชงกาแฟดื่มเองอย่างนี้หรอกค่ะ” เธอตอบยิ้มๆ เรียกเสียงหัวเราะน้อยๆจากบุรุษวัยใกล้เกษียรเมื่อรู้ว่าถูกเลขาสาวย้อนเข้าให้
“ฮะๆๆ จริงๆ เอาเป็นว่าอย่างน้อยเราก็มาเช้ากว่าพนักงานคนอื่นแน่ๆ ขยันๆ อย่างหนูมุกนี่ลูกชายคนแรกยกให้เลยเอาไหมจะได้มาเป็นลูกสะใภ้ของอาไง”
“อุ้ย ขอบคุณล่วงหน้าเลยแล้วกันค่ะแต่ถ้าจะให้รอน้องนนท์มุกคงแก่หง่อมก่อนพอดี” เธอนึกถึงใบหน้าขาวๆ แก้มยุ้ยๆ ของน้องนนท์แล้วก็ต้องอมยิ้มก็น้องนนท์ของคุณอาเพิ่งจะสิบขวบเท่านั้นเอง
“ฮะๆๆ ท่าจะจริงอย่างที่หนูมุกว่าทำไงได้ล่ะเพิ่งมามีลูกหลงเอาตอนแก่ก็อย่างนี้แหละ ชาตินี้จะได้อุ้มหลานรึเปล่าก็ไม่รู้”
“โห...ไม่จริงหรอกค่ะคุณอายังหล่อเฟี้ยวขนาดนี้มีน้องให้น้องนนท์อีกคนสองคนยังไหวค่ะคิกๆๆ”
“ฮ่าๆ ขอให้จริงเถอะหนูมุก” ท่านทิ้งท้ายก่อนจะเดินเข้าห้องด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้าที่เริ่มเหี่ยวย่นลงตามวัย เมื่อนึกถึงคำยกยอของเลขาสาว
เสียงเพลงจากมือถือเครื่องบางดังขึ้นหลังจากที่เจ้านายเดินเข้าห้องไม่ถึงนาที ไม่บอกก็รู้ว่าใครโทรมาเพราะเสียงเรียกเข้าเพลงนี้เธอจำได้ขึ้นใจ
“นึกว่าจะลืมลูกสาวคนนี้ซะแล้วนะคะคุณป๋า” เธอส่งเสียงอ้อนไปยังปลายสาย
‘ใครว่า หนูต่างหากที่ลืมป๋ากับพี่เมฆ’ คนปลายสายทำเสียงเง้างอนกลับมา
“โอ๋ๆ อย่างอนสิคะอีกไม่นานมุกก็กลับไปอยู่บ้านให้คุณป๋าเลี้ยงแล้ว”
‘ขอให้มันจริงเถอะ ป๋าล่ะเสียใจจริงๆ ที่ยอมให้หนูทำแบบนี้ตาเมฆเองยังเคืองป๋าไม่หาย ว่าแต่ว่าป๋าใกล้จะได้ต้อนรับว่าที่ลูกเขยหรือยังล่ะนี่มันจะครึ่งปีแล้วนะคนสวย’
“ยังเลยค่ะ คุณวาใจแข็งเป็นหินจนมุกชักท้อแล้วบางทีมุกอาจจะกลับไปอยู่บ้านเร็วกว่ากำหนดก็ได้”
‘โธ่เอ๋ย...ลูกรัก ถ้าเขาจะโง่จนมองไม่เห็นความรักของหนูแล้วหนูจะทนไปทำไมลูก ลูกสาวป๋าทั้งสวย ทั้งรวย ทั้งเก่งจบปริญญาโทจากเมืองนอกเมืองนา ป๋าพาออกงานสักรอบสองรอบขี้คร้านหัวกระใดบ้านจะไม่แห้ง’ ท่านค้านบุตรสาวอ่อนอกอ่อนใจยามที่ต้องเกลี้ยกล่อมสาวเจ้าให้กลับบ้าน
“โหย...ไม่ไหวหรอกค่ะ รู้ๆ กันอยู่ว่ามุกไม่ชอบออกงานสังคมที่สำคัญหัวใจของมุกมีเจ้าของแล้วนะคะคุณป๋าชอบทำเป็นลืมเรื่อย”
‘จ้าๆ ลูกรักป๋าไม่เคยลืม แต่หนูก็ห้ามลืมเหมือนกันนะว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ป๋าจะยอมให้หนู และถ้าป๋ารู้ว่าผู้ชายคนนั้นทำร้ายหนูแม้แต่ปลายก้อยหนูคงรู้นะว่าคงไม่อยู่เฉยแน่ๆ สัญญาของเราใกล้เข้ามาแล้วนะหนึ่งปีก็คือหนึ่งปีไม่มีการผ่อนผัน ถ้ามันจะเจ็บวันนี้พรุ่งนี้ก็ต้องเจ็บเตรียบใจไว้บ้างนะลูกนะ’
“ค่ะ มุกจะทำให้ได้ไม่ว่าครึ่งปีหลังจากนี้จะเป็นเช่นไรมุกก็จะยอมรับมัน...ขอบคุณนะคะคุณป๋าที่ยอมให้มุกทำเรื่องสิ้นคิดอย่างนี้มุกรักคุณป๋านะคะ” เธอปาดหยาดน้ำตาเมื่อสำนึกส่วนดีบีบคั้นให้ยอมรับว่าแท้ที่จริงแล้วเธอเห็นแก่ตัวเพียงใด
‘ป๋าก็รักลูก หากครึ่งปีหลังจากนี้ไม่ได้เป็นอย่างที่ลูกหวังก็ให้ถือเสียว่าที่ลูกได้ทำไปทั้งหมดนั้นเป็นการตอบแทนที่เขาเคยช่วยชีวิตลูกไว้ในคราวนั้นก็แล้วกันนะ’ ท่านเอ่ยตามสายมาอย่างปลงๆ หนุ่มสาวสมัยนี้ช่างรักแรงเกลียดแรงจนท่านชักกลัวใจขนาดบุตรสาวที่แสนดียังกล้ามาขอในสิ่งที่คนเป็นพ่อแม่ได้ฟังแล้วแทบกระอัก ใช่บุตรสาวท่านร้องขอไปเป็น เมียเก็บ
“ค่ะ มุกรักคุณป๋านะคะ...สวัสดีค่ะ” เธอวางสายแล้วยิ้มขื่นให้กับตัวเอง ไม่เห็นสักนิดหนทางที่เขาจะมารักนางบำเรอคนนี้ เมียเก็บไร้สกุลคนนี้
ความคิดเรื่อยเปื่อยในเรื่องเดิมๆ เป็นอันต้องยุติเมื่อเสียงอินเตอร์คอมดังขึ้น ร่างอรชรเร่งจัดการกับความคิดฟุ้งซ่านของตนก่อนที่มือเรียวจะรวบเอกสารที่เตรียมไว้แต่เย็นวานเข้าไปให้เจ้านายใจดีที่สั่งตามสายมาเมื่อครู่

เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายจากกลุ่มขี้เมาประจำเหมือง กำลังปฏิบัติการรบกวนโสตประสาทแม่นมร่างท้วมในเช้าวันนี้อีกจนได้
“นึกว่าวันนี้จะรอดแล้วเชียว” นางบ่นกับตัวเองอย่างระอาเมื่อเห็นร่างกำยำสูงใหญ่ของใครบางคนถูกหิ้วปีกขึ้นมาบนเรือน
“ป้าโนมมมมคร้าบบบบ เอื๊อกก โผมอาวนายยมาโส่งคร้าบบบบบ เอื๊อกก กองไว้หนายดี” คนเมาเอ่ยถาม ในใจอยากกองนายหนุ่มไว้ที่บันใดเรือนขั้นแรกให้รู้แล้วรู้รอดจะได้กลับไปกอดเมียเสียที
“ชิชะ! ไอ้แสงนั่นนายแกนะ! โน่นเอาขึ้นเรือนไปโน่นเดี๋ยวข้าจะไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้เอง” นางเท้าสะเอวสั่ง ส่ายศีรษะอย่างระอาวันหยุดทีไรเป็นได้เมาปลิ้นทั้งเจ้านายทั้งลูกน้อง
ขันเงินใบใหญ่ใส่น้ำเย็นจัดพร้อมผ้าขนหนูผืนเล็กถูกประคองด้วยมืออวบอูมของแม่นมที่นายเหมืองหนุ่มเคารพนักหนา เสียงอ้อแอ้ของนายแสงหัวหน้าคนงานและลูกน้องอีกสองคนที่มาด้วยค่อยๆ ไกลออกไปแสดงว่าคงลงเรือนไปนานแล้ว ทีอย่างนี้ล่ะไวนัก นางเอ็ดอึงอยู่ในใจ นี่ก็อีกคนอีตอนกินก็ไม่ได้สนับสนุนพอตอนเมาเป็นหมากลับต้องเป็นภาระนางทุกทีสิน่า
“โนมคร้าบบบบ...ชาย...เอื๊อก...โสงสารหนูเล็ก...ชายจาฆ่าไอ้วาคีม เอื๊อก ที่มานไม่ล๊ากน้องสาวชาย เอื๊อก...คร่อก” นมน้อมส่ายหน้าอีกครั้ง นึกเห็นใจคนเมาที่ยังทำใจเรื่องน้องสาวไม่ได้สักทีทั้งที่มันก็ปาเข้าไปครึ่งค่อนปีเข้าไปแล้วที่นายน้อยอีกคนของนางกล้ากระทำในสิ่งที่คนในครอบครัวล้วนแต่ปวดใจ ยิ่งนายเหมืองด้วยแล้วแทบอยากจะฆ่าผู้ชายคนนั้นค่าที่เขาไม่รักน้องสาวของตน ร่างสูงใหญ่โครงหน้าคมคายภายใต้หนวดเคราเขียวครึ้มของนายหนุ่มยังคงขมวดคิ้วมุ่นแม้ยามนิทรา เป็นอีกครั้งที่เขาใช้น้ำเมาเพื่อดับความคับข้องหมองใจที่เกิดจากน้องสาวที่รัก
“เฮ้อ...คุณท่านนาคุณท่านไม่รู้ไปยอมอะไรคุณหนูเล็กนักหนาไม่เห็นแก่วิญญาณคุณแม้นบ้างรึยังไงนะ” นางกล่าวโทษเจ้าสัวใหญ่ที่ตามใจลูกจนเคยตัว หากวันนี้นายผู้หญิงยังอยู่ไม่มีทางเสียล่ะที่นายน้อยเกล็ดมุกจะได้ทำเรื่องน่าอับอายเยี่ยงนั้น นางทอดถอนใจทุกครั้งเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ แต่มืออวบอูมทั้งสองก็ยังคงใช้ผ้าหมาดๆ เช็ดเนื้อตัวให้นายหนุ่มจนเสร็จเรียบร้อยแม้ว่าจะเช็ดไป บ่นไป ถอนหายใจไปสักกี่รอบก็ตาม

เกล็ดมุกซุกร่างเปล่าเปลือยของตนเข้ากับผ้านวมผืนหนาเมื่อความเย็นจากเครื่องปรับอากาศชั้นดีกระทบผิวอ่อนบางของหล่อน อาการขยุกขยิกทำเอาคนที่นอนข้างๆ รู้สึกตัวมือหนามิวายควานหาร่างนุ่มนิ่มนั้นมาแนบอกเมื่อสัมผัสถึงอากาศเย็นเยียบที่รายล้อมและความอบอุ่นจากร่างอรชรที่เขากกกอดอยู่ทุกวันก็ไม่ทำให้ผิดหวังเพราะมันอุ่นซ่านเข้ามาถึงในหัวใจเชียวล่ะ
“วันก่อนคุณถามมุกว่าวันเกิดอยากได้อะไรจำได้ไหมคะ” หล่อนทวนความจำเขาเสียงอู้อี้เพราะริมฝีปากอิ่มอยู่ชิดแผงอกกว้างของเขา
“ฉันไม่ใช่คนขี้ลืม” เขาตอบสั้นๆ ตามแบบฉบับคนพูดน้อยแต่ชัดเจน อดใจไม่ไหวจุมพิตกระหม่อมบางของคนในอ้อมกอดไปหนึ่งทีทั้งที่โดยปกติไม่มีเสียล่ะที่คู่นอนของเขาจะได้รับเกียรตินี้ คงเป็นเพราะพิเศษกว่าคนอื่นในหลายเรื่องโดยเฉพาะเรื่อง...หล่อนช่างเอาอกเอาใจ ออดอ้อน และร้อนแรงในคราเดียวช่างเป็นลูกศิษย์ที่น่ารัก แน่ล่ะก็เขาเป็นครูเพียงคนเดียวของหล่อนนี่นาจะไม่ให้ภูมิใจได้อย่างไรล่ะก็ลูกศิษย์หัวไวอย่างนี้
เขาคิดตามความเป็นจริงที่สัมผัสได้โดยหารู้ไม่ว่าตนเองกำลังเสพติดกลิ่นกายของสาวเจ้าโดยไม่รู้ตัว
“มุกไม่อยากได้ของขวัญ มุก...อยากได้เวลาของคุณให้มุกได้ไหมคะ” ไม่มีคำตอบจากเจ้าของนัยน์ตาสีนิลที่จ้องเธอกลับมาอย่างสงสัยบางทีเขาอาจกำลังคิดว่าคำขอของเธอพิกลนักและคงจะให้ไม่ได้
“ช่างเถอะค่ะมุก...คงขอมากไปรีบนอนดีกว่านะคะพรุ่งนี้คุณต้องเข้าบ้านนี่นา” หล่อนตัดบทอย่างหงอยๆ พลิกกายหันหลังให้ชายหนุ่มแล้วแกล้งหลับทันที
‘เฮ้อ...ผู้หญิงหนอผู้หญิงกี่คนกี่คนก็ไม่ได้แตกต่างกันนักเลย คิดเองเออเองเอาแต่ใจตัวเองทุกคน’
เขาปล่อยให้เจ้าหล่อนหันหลังให้จ่อมจมอยู่กับความน้อยเนื้อต่ำใจเสียให้พอและไม่คิดจะง้อ ทำไมเขาต้องง้อด้วยเล่าก็แค่เมียเก็บ นางบำเรอ คู่นอน ไม่ใช่แม่ของลูกสักหน่อยเขาคิดเข้าข้างตัวเอง แต่ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปจริงๆ ก็ไม่ลืมขยับผ้าห่มให้หญิงสาวจนชิดคางแม้จะหาคำตอบให้กับตนเองไม่ได้ว่าเหตุใดต้องทำเช่นนั้นและทำไมต้องทำมันทุกคืน



Lilly
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ก.ค. 2555, 09:36:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ก.ค. 2555, 09:36:19 น.

จำนวนการเข้าชม : 2666





   เพราะรักจึงยอม 2 100% >>
Lilly 11 ก.ค. 2555, 09:45:49 น.
วางแผงแล้วน้าาาาาาาาาาา ^_^


Lilly 11 ก.ค. 2555, 09:46:36 น.
ขอบคุณล่วงหน้าจ้า มีภาคต่อเรื่อง แรงรักซ่อนปรารถนา ธราธร เร็วๆ นี้จ้า


Lilly 11 ก.ค. 2555, 10:21:23 น.
แวะไปทักทายกันได้ที่หน้าเพจหนูอัญนะคะ มีนิยายหลายเรื่องรอให้เพื่อนๆ ช่วยติติงอยู่จ้า http://www.facebook.com/pages/%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%B3%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%97%E0%B8%A3%E0%B9%8C-%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%AC%E0%B8%8F%E0%B8%B5/334359989916009


สิรินภา 19 ก.ค. 2555, 15:25:09 น.
ออกแล้วหรอคะ กับสำนักพิพม์ไหน จะไปซื้อมาอ่าน น่าสงสารนางเอก


Lilly 22 ก.ค. 2555, 08:28:18 น.
ออกกับสำนักพิมพ์ ธราธรจ้า ^_^


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account