รักนี้...หัวใจ (ไม่) กำมะลอ
“ ฉันไม่ใช่ผู้ชาย ฉันไม่ใช่กระเทย และแน่นอนว่าไม่ได้เป็นทอมด้วย!”
จุ๊ๆ ....จุ๊ๆ รู้แล้วเหยียบ รู้แล้วอย่าบอกใครเชียวนะ ว่าอีตาซุป’ตาร์ (บอด+บื้อ) คนนั้นทั้งตาบอดและตาต่ำยิ่งกว่าตาตุ่มแค่ไหน ที่ดั๊นมาติ๊ต่างเอาเองว่าสาวน้อยน่ารักอย่างฉันเป็นไอ้หนุ่มน้อยหน้าหยกไปซะได้ แถมยังไม่พออีตาบ้านั่นยังมายัดเยียดข้อหา “ไอ้หนูนักถ้ำมอง” แล้วจับฉันมาเล่นเป็นพระเอกมิวสิคให้มันอีกต่างหาก ฮึ! มันจะมากไปแล้วนะ ไอ้...ฝาหลุดเอ้ย...
เออ รู้แล้วน่าว่าฉันมันเป็นของแปลก แล้วไง หา...ช่วยไม่ได้นี่ที่ฉันอยากเกิดมาหล่อผิดมนุษย์แบบนี้ แต่ถึงหน้าตาฉันมันจะไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไป นายก็ไม่มีสิทธ์มาปล้นหัวใจกันแบบนี้นะโว้ย
แล้วเมื่อไหร่นายจะรู้สักทีนะว่าไอ้หนูที่นายเก็บมาปั้นให้ดังในชั่วข้ามคืนคนนี้ แท้ที่จริงแล้วรู้สึกยังไงกับนายกันแน่...
ไม่มีคำอธิบายอะไร นอกจากลองอ่านดูสักครั้งสิ แล้วคุณจะหลงเสน่ห์ “นายซุปตาร์หนุ่มกำมะลอ” แสนน่ารักน่าหยิกคนนี้จนถอนตัวไม่ขึ้น คำเตือน++ อย่าเชื่อจนกว่าจะได้อ่านเองนะ ขอบอก!!!

Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: ตอนที่ 7 อัพ 50%

ตอนที่ 7

“ ขอเสียงปรบมือต้อนรับอย่างอบอุ่นให้กับว่าที่ศิลปินคนใหม่ล่าสุดของเรา...คุณลม-ภัทรวิน คูลเลอร์...ครับ!!!”

สิ้นเสียงนั้นไฟในห้องก็ดับพรึ่บลง พร้อมกับไฟฟอลโล่สว่างขึ้นจับไปยังร่างสูงโปร่งที่ปรากฏกายขึ้นบริเวณหลังห้อง ก่อนเดินตรงมายังเวทีแห่งนั้น เขาเดินฝ่ากลางแถวที่นักข่าวนั่งกันอยู่ก่อนเดินขึ้นมาบนเวทีอย่างสง่างาม ใบหน้าคมดุจรูปสลักนิ่งคุมสติได้อย่างยอดเยี่ยม หากพอถึงเวทีทุกคนก็ต้องตะลึงทึ่งกับความหล่อชวนฝันชนิดที่นักข่าวสาวๆ เห็นแล้วต้องอ้าปากค้างสะดุดลมหายใจของตัวเองไปตามๆ กัน อย่าว่าแต่ผู้หญิงเลย แม้แต่ผู้ชายด้วยกันเองก็เถอะยากจะถอนสายตาจากดวงหน้านั้นได้

“ และนี่คือหนุ่มปริศนาในข่าวที่ทุกคนสนใจ วันนี้ผมขอถือโอกาสแนะนำอย่างเป็นทางการกับทุกคนเลยนะครับว่า คุณภัทรวิน หรือคุณลมจะเข้ามาเป็นสมาชิกอีกคนของค่ายเรา ในฐานะนักร้องดูโอคู่กับคุณเฟิร์สครับ”

คนถูกแนะนำแทบเป็นลมตกเวที นี่หล่อนฟังผิดไปหรือเปล่า หรืออีตาโปรดิวเซอร์จะเซ่อสมชื่อเลยเอ่ยผิดๆ ออกไปแบบนั้น ใครจะไปเป็นนักร้องดูโอคู่กับอีตาโรคจิตนั่นกัน ต้องมีการเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ

หากยังไม่ทันที่จะได้คาดคั้นเอาความจริง แสงแฟรชก็สว่างวูบวาบจากทุกทิศทุกทางจนแสบตาไปหมด พระพายต้องกระพริบตาถี่ๆ เพราะแสบตาสุดๆ แล้วจู่ๆ อะไรบางอย่างก็ถูกยัดเยียดใส่มือโดยฝีมือของคนตัวโตที่ยืนข้างๆ ริมฝีปากที่เหยียดยิ้มค้างสู้กล้องนั้นกัดฟันกระซิบโดยแทบไม่ได้ขยับริมฝีปากอย่างมืออาชีพ

“ถ้าไม่อยากตาบอด ก็ใส่ซะ”

ที่แท้วัตถุนั่นก็คือแว่นตากันแดดนั่นเอง ถึงไม่ชอบขี้หน้าคนให้นัก แต่หล่อนก็ไม่ได้อยากตาบอดอย่างที่ถูกขู่ มือเรียวสะบัดแว่นเล็กน้อยด้วยท่วงท่าสง่างาม ก่อนรีบสวมบดบังดวงตาของตัวเองไว้ทันที ภาพนั้นเรียกเสียงกรี๊ดจากบรรดานักข่าวสาวๆ ในห้องจนหูแทบดับ เพราะมันช่างแสนเท่ห์บาดใจสุดๆ

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าแผนการพลิกวิกฤตเป็นโอกาสครั้งนี้ ประสบความสำเร็จแค่ไหน ข่าวนี้ต้องเป็นข่าวดังกระฉ่อนวงการกลบข่าวลือสุดฉาวจนมิด ไม่มีใครให้ความสนใจกับข่าวมือที่สามตบตีแย่งชิงรักหักสวาทนั่นอีกต่อไป แต่สิ่งที่ทุกคนกำลังจับตาคือศิลปินหน้าใหม่ที่จะมาประกบคู่กับนักร้องเบอร์หนึ่งของค่ายนั่นเอง เพราะฟารุตม์นั้นมีฉายา เจ้าชายน้ำแข็งหิน หล่อแต่เย็นชาสุดๆ คนหนึ่งของวงการ ที่ใครต่อใครก็รู้ถ้าไม่เจ๋งจริงหรือฝีมือไม่เข้าขั้นล่ะก็อาจถูกซัดดับเอาง่ายๆ แต่หนุ่มน้อยรูปหล่อชวนฝันหวานผู้มีนามกรว่า ‘ลม’ คนนี้มีดียังไง ถึงฝ่าด่านน้ำแข็งหินเข้ามาได้ มันน่าสนใจน้อยเสียเมื่อไหร่

“ ถ้างั้นเพื่อเป็นการยืนยันว่านี่ไม่ได้เป็นการสร้างภาพ ช่วยพิสูจน์หน่อยได้ไหมคะ” เสียงนักข่าวสาวคนหนึ่งแทรกขึ้น

“ คุณเฟิร์สกับคุณลมจะช่วยกอดกันเพื่อเป็นการยืนยันมิตรภาพครั้งนี้สักนิดได้หรือเปล่าคะ”

พระพายสะดุ้งโหยงกับคำขอนั้นรีบหันไปหาคนเป็นเพื่อนเพื่อขอตัวช่วย ในขณะที่ฟารุตม์ก็หันขวับมองผู้จัดการส่วนตัวที่ยืนเอาใจช่วยข้างๆ เวที เพื่อขอความช่วยเหลือเช่นกัน แน่นอนว่าเขาไม่ไว้ใจไอ้หนูเสือใบนี้นัก เกิดมันมาปล้ำจูบเขากลางเวทีอีกล่ะ ใครจะรับผิดชอบ มันยิ่งบ้าบิ่นซะด้วย

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับ”

จู่ๆ เสียงเจ้าของค่ายเพลงนั้นทำให้ทั้งสองสะดุ้งหันขวับมามองคนพูดเป็นตาเดียว

“ ยืนบื้ออะไรวะ ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง รีบกอดกันซักทีสิโว้ย” เจ้าของค่ายเพลงหนุ่มใหญ่ยิ้มพลางกัดฟันเอ่ยเบาๆ กับทั้งคู่แบบไม่ขยับริมฝีปาก พลางแอบขยิบตาส่งซิกแกมบังคับให้ทำตาม

พระพายนึกอยากกระโดดเวทีตายซะเดี๋ยวนั้น...ให้หล่อนกอดกับอีตาโรคจิตเนี่ยนะ ให้หล่อนไปกอดกับหมีแพนด้าดีกว่ามั้ง ระหว่างที่หญิงสาวยังละล้าละลังนั้นเอง จู่ๆ มือใครคนหนึ่งก็กระชากร่างบางปลิวเข้าไปสู่อ้อมแขนอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันตั้งตัว พระพายเบิกตาค้างอย่างตกตะลึง ทันใดนั้นเองเสียงชัตเตอร์ก็รัวขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับแสงแฟรชที่สว่างวูบวาบทั่วห้อง

“ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” พระพายกัดฟันเอ่ย

“ เฮ้ย อยู่เฉยๆ ไว้ อย่าดิ้นสิโว้ย เดี๋ยวปั๊ดหนะ...อุ้บ”

ฟารุตม์ตาเหลือก เพราะคมเขี้ยวของคนในอ้อมแขนฝังลึกลงบนหัวไหล่เขาจนเกือบจมเขี้ยว ไอ้เด็กเวรมันอาศัยทีเผลอแอบงับเขาเข้าให้ ยังดีที่อยู่ในมุมอับจึงไม่มีใครข้างล่างเวทีได้เห็น พระพายแอบยิ้มสะใจ ก่อนสะดุ้งโหยงเมื่อถูกอีกฝ่ายแก้เกมส์ด้วยการรัดร่างหล่อนไว้แน่นจนแทบหายใจไม่ออกด้วยมือที่เหนียวกว่ากาวตราตุ๊กแกแถมแข็งอย่างกับคีมเหล็กคู่นั้น จนเจ้าหล่อนจำใจต้องคลายคมเขี้ยวจากหัวไหล่ของเขาออกเพราะทนเจ็บไม่ไหว

ริมฝีปากที่แย้มยิ้มสุดเท่ห์เสียเต็มประดาของเขาเอ่ยเบาๆ โดยไม่ขยับริมฝีปากเอ่ย

“จำไว้นะไอ้หนู ถ้าแกไม่แน่จริง อย่าคิดมาแหยมกับฉัน!”

พระพายตาวาวโรจน์ กัดฟันกระซิบคำราม “ ถ้าไม่แน่จริงฉันไม่มาเหยียบเวทีเดียวกับนายหรอก นายต่างหากที่ต้องระวัง เผลอเมื่อไหร่ถูกเหยียบแน่!” ขาดคำส้นรองเท้าหนังหนาหนักก็แอบกระแทกปั๊กเข้าให้ที่เท้าของฟารุตม์อย่างแรงทันที...



winchaya
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ส.ค. 2555, 23:08:10 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ส.ค. 2555, 23:08:30 น.

จำนวนการเข้าชม : 1709





<< ตอนที่ 6 งานแถลงข่าวอลเวง   
หมูอ้วน 15 ส.ค. 2555, 12:34:26 น.
เรื่องนี้หายไปนานมากเลยค่าาา อย่าปล่อยให้อยากแล้วจากไปอีกนะค่ะ


Pat 15 ส.ค. 2555, 21:51:30 น.
เกือบลืมเนื้อเรื่องไปแล้วนะเนี่ย


แกงส้ม 16 ส.ค. 2555, 07:23:22 น.
รออ่านอยู่ค่า มาอัพบ่อยๆเน้อออออ!


nunoi 16 ส.ค. 2555, 11:27:36 น.
อย่าหายไปนานนะคะ ติดตามอยู่น๊า


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account