เพทุบายรัก
เพทุบายรัก ประพันธ์โดย นรีนาท
***หมายเหตุ***
เดิมชื่อเรื่องเจมส์...สุภาพบุรุษยอดนักรัก
(ฉบับรีไรท์ที่ปรับเปลี่ยนบทใหม่ทั้งหมดเพื่อความเหมาะสม)
(เปิดให้ทดลองอ่านเพียงบางส่วนเท่านั้น)
***หมายเหตุ***
เดิมชื่อเรื่องเจมส์...สุภาพบุรุษยอดนักรัก
(ฉบับรีไรท์ที่ปรับเปลี่ยนบทใหม่ทั้งหมดเพื่อความเหมาะสม)
(เปิดให้ทดลองอ่านเพียงบางส่วนเท่านั้น)
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทนำ
เพทุบายรัก
ประพันธ์โดย...นรีนาท
***หมายเหตุ***
เดิมชื่อเรื่องเจมส์..สุภาพบุรุษยอดนักรัก
(ฉบับรีไรท์ปรับเปลี่ยนบทใหม่ทั้งหมดเพื่อความเหมาะสม)
บทนำ...
“เชิญ”
แดเนียล แมคไซเฟอร์ บุรุษสูงวัยท่าทางใจดีเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มเอกสารเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู พลางอิงหลังกับพนักเก้าอี้หนังชั้นดี มองร่างระหงบนรองเท้าส้นสูงในชุดยูนิฟอร์มของบริษัทที่ก้าวเข้ามาในห้องทำงานด้วยท่าทางนอบน้อมอย่างนึกชื่นชม
“คุณมารตี วีรสวัสดิ์สินะ”
“ค่ะ”
“นั่งก่อนสิ” เจ้าของห้องคลี่ยิ้มแสดงอัชฌาสัยอันดี พลางผายมือไปที่เก้าอี้ด้านหน้าโต๊ะทำงาน ครั้นเห็นโอเปอร์เรเตอร์สาวนั่งลงตามคำเชื้อเชิญเป็นที่เรียบร้อยก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง
“คุณคงแปลกใจสินะ ที่จู่ ๆ ผมก็เรียกคุณขึ้นมาพบ”
“ก็มีบ้างค่ะ” คนที่นั่งก้มหน้านิ่งตอบออกไปไม่เต็มเสียงนัก หวาดหวั่น เพราะเพิ่งจะเข้ามาทำงานในบริษัทแมคไซเฟอร์ เน็ทเวิรค์ จำกัด ได้ไม่ถึงสามเดือนเสียด้วยซ้ำ
“ไม่ต้องกังวลไปหรอก ที่ผมเรียกมาพบไม่เกี่ยวกับเรื่องงาน แต่มีเรื่องอยากจะรบกวนคุณสักหน่อย”
“อย่าถือว่าเป็นการรบกวนเลยค่ะ ถ้าเป็นเรื่องที่ดิฉันช่วยได้ ดิฉันก็ยินดี” คนนั่งตัวลีบช้อนตาขึ้นมองเจ้านาย อดแปลกใจไม่ได้ แต่ถึงกระนั้นก็ยังรักษาท่าที
“คืออย่างงี้...พอดีพรุ่งนี้ลูกชายผมจะบินกลับจากอังกฤษ แต่ผมจะต้องไปดูงานที่สิงค์โปร์กับญี่ปุ่นเกือบสองเดือน มันค่อนข้างจะกะทันหันไปนิด ผมก็เลยหาคนมาดูแลไม่ทัน ก็เลยอยากจะรบกวนคุณช่วยดูแลตาหนูให้หน่อย หวังว่าคุณคงจะไม่ขัดข้องหรอกนะ”
“ไม่เลยค่ะ ดิฉันยินดีเสียด้วยซ้ำที่ท่านประธานไว้วางใจให้ดิฉันดูแลลูกชายของท่าน” คนกลัวตกงานตอบโดยไม่ต้องคิดเสียด้วยซ้ำ ซึ่งนั่นก็ทำให้เจ้านายสูงวัยคลี่ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ
“ได้ยินคุณพูดแบบนี้ผมก็สบายใจ เอาเป็นว่าช่วงที่คุณดูแลตาหนูก็ไม่ต้องมาทำงานหรอกนะ ผมจะให้แผนกบัญชีเขาโอนเงินเข้าบัญชีคุณทุกเดือนตามปรกติ แล้วคุณก็ย้ายข้าวของไปอยู่ที่คอนโดของตาหนูนั่นแหละ จะได้ไม่ต้องไป ๆ มา ๆ”
“ได้ค่ะ”
“อ้อ...มีอีกเรื่องหนึ่ง คือผมไม่ชอบให้ใครขัดใจตาหนู สงสารแก เพราะแม่แกตายตั้งแต่ยังเล็ก ยังไงคุณก็ตามใจแกหน่อยก็แล้วกันนะ”
“ท่านประธานไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ ดิฉันจะดูแลลูกชายท่านเป็นอย่างดี”
มารตีคลี่ยิ้ม อดคิดไม่ได้ว่าเจ้านายของหล่อนคงจะรักบุตรชายหัวแก้วหัวแหวนคนนี้ไม่ใช่เล่น ก็แน่ล่ะ...ด้วยวัยขนาดนี้มีบุตรเล็ก ๆ ซ้ำยังเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวที่จะสืบทอดตระกูลแมคไซเฟอร์ ท่านประธานก็ต้องรักต้องหลงเป็นเรื่องธรรมดา ไม่เช่นนั้นคงไม่ย้ำนักย้ำหนา
“เอ่อ...ไม่ทราบว่าตาหนูชื่ออะไรเหรอคะ”
“เจมส์ แมคไซเฟอร์ หรือคุณจะเรียกว่า ‘ตาหนูเจมส์’ ก็ได้”
ประพันธ์โดย...นรีนาท
***หมายเหตุ***
เดิมชื่อเรื่องเจมส์..สุภาพบุรุษยอดนักรัก
(ฉบับรีไรท์ปรับเปลี่ยนบทใหม่ทั้งหมดเพื่อความเหมาะสม)
บทนำ...
“เชิญ”
แดเนียล แมคไซเฟอร์ บุรุษสูงวัยท่าทางใจดีเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มเอกสารเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู พลางอิงหลังกับพนักเก้าอี้หนังชั้นดี มองร่างระหงบนรองเท้าส้นสูงในชุดยูนิฟอร์มของบริษัทที่ก้าวเข้ามาในห้องทำงานด้วยท่าทางนอบน้อมอย่างนึกชื่นชม
“คุณมารตี วีรสวัสดิ์สินะ”
“ค่ะ”
“นั่งก่อนสิ” เจ้าของห้องคลี่ยิ้มแสดงอัชฌาสัยอันดี พลางผายมือไปที่เก้าอี้ด้านหน้าโต๊ะทำงาน ครั้นเห็นโอเปอร์เรเตอร์สาวนั่งลงตามคำเชื้อเชิญเป็นที่เรียบร้อยก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง
“คุณคงแปลกใจสินะ ที่จู่ ๆ ผมก็เรียกคุณขึ้นมาพบ”
“ก็มีบ้างค่ะ” คนที่นั่งก้มหน้านิ่งตอบออกไปไม่เต็มเสียงนัก หวาดหวั่น เพราะเพิ่งจะเข้ามาทำงานในบริษัทแมคไซเฟอร์ เน็ทเวิรค์ จำกัด ได้ไม่ถึงสามเดือนเสียด้วยซ้ำ
“ไม่ต้องกังวลไปหรอก ที่ผมเรียกมาพบไม่เกี่ยวกับเรื่องงาน แต่มีเรื่องอยากจะรบกวนคุณสักหน่อย”
“อย่าถือว่าเป็นการรบกวนเลยค่ะ ถ้าเป็นเรื่องที่ดิฉันช่วยได้ ดิฉันก็ยินดี” คนนั่งตัวลีบช้อนตาขึ้นมองเจ้านาย อดแปลกใจไม่ได้ แต่ถึงกระนั้นก็ยังรักษาท่าที
“คืออย่างงี้...พอดีพรุ่งนี้ลูกชายผมจะบินกลับจากอังกฤษ แต่ผมจะต้องไปดูงานที่สิงค์โปร์กับญี่ปุ่นเกือบสองเดือน มันค่อนข้างจะกะทันหันไปนิด ผมก็เลยหาคนมาดูแลไม่ทัน ก็เลยอยากจะรบกวนคุณช่วยดูแลตาหนูให้หน่อย หวังว่าคุณคงจะไม่ขัดข้องหรอกนะ”
“ไม่เลยค่ะ ดิฉันยินดีเสียด้วยซ้ำที่ท่านประธานไว้วางใจให้ดิฉันดูแลลูกชายของท่าน” คนกลัวตกงานตอบโดยไม่ต้องคิดเสียด้วยซ้ำ ซึ่งนั่นก็ทำให้เจ้านายสูงวัยคลี่ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ
“ได้ยินคุณพูดแบบนี้ผมก็สบายใจ เอาเป็นว่าช่วงที่คุณดูแลตาหนูก็ไม่ต้องมาทำงานหรอกนะ ผมจะให้แผนกบัญชีเขาโอนเงินเข้าบัญชีคุณทุกเดือนตามปรกติ แล้วคุณก็ย้ายข้าวของไปอยู่ที่คอนโดของตาหนูนั่นแหละ จะได้ไม่ต้องไป ๆ มา ๆ”
“ได้ค่ะ”
“อ้อ...มีอีกเรื่องหนึ่ง คือผมไม่ชอบให้ใครขัดใจตาหนู สงสารแก เพราะแม่แกตายตั้งแต่ยังเล็ก ยังไงคุณก็ตามใจแกหน่อยก็แล้วกันนะ”
“ท่านประธานไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ ดิฉันจะดูแลลูกชายท่านเป็นอย่างดี”
มารตีคลี่ยิ้ม อดคิดไม่ได้ว่าเจ้านายของหล่อนคงจะรักบุตรชายหัวแก้วหัวแหวนคนนี้ไม่ใช่เล่น ก็แน่ล่ะ...ด้วยวัยขนาดนี้มีบุตรเล็ก ๆ ซ้ำยังเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวที่จะสืบทอดตระกูลแมคไซเฟอร์ ท่านประธานก็ต้องรักต้องหลงเป็นเรื่องธรรมดา ไม่เช่นนั้นคงไม่ย้ำนักย้ำหนา
“เอ่อ...ไม่ทราบว่าตาหนูชื่ออะไรเหรอคะ”
“เจมส์ แมคไซเฟอร์ หรือคุณจะเรียกว่า ‘ตาหนูเจมส์’ ก็ได้”
นรีนาท เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 ส.ค. 2555, 02:36:51 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 ส.ค. 2555, 18:21:58 น.
จำนวนการเข้าชม : 1101
| ตอนที่ 1 >> |