เสือซ่อนรัก
เมื่อเสือตกหลุมรัก...แม่สาวบ้านนอกผู้ประเปรียวเหมือนหมูป่าโทน เสือจำต้องซ่อนเล็บให้เหยื่อตายใจ จนกว่าแม่สาวตาคมจะเผลอ...
Tags: เสืออิฐ
ตอน: บทที่ 13
*** ความจริงจะโพส 2 ตอน แต่เน็ตที่ร้าน 'บ้านนอก' เน่ามาก เลยต้องกลับบ้านไปตั้งหลัก แล้วออกมาใหม่ (แดดร้อนเปรี้ยงทีเดียว) คราวนี้ย้ายมาร้านใหม่ ตอนนี้คนเขียนอยู่บ้าน ยังไม่ได้กลับพิษณุโลก ไม่มีเน็ตใช้ เลยหายหัวยาว เหอะ ๆ
ปล. ขออภัยคนอ่าน แก้คำผิดตอนที่แล้ว ชื่อจังหวัดที่ถูกคือ สิงห์บุรี จ้ะ เพราะตอนพิมพ์ รู้สึกคิดถึงเพื่อนที่อยู่สรรคบุรี (ชัยนาท) ขึ้นมาเลยโทร.หา แล้วมันก็ออกมาเป็นเช่นนั้นแล 555
บทที่ 13
วันรุ่งขึ้นทั้งหมู่บ้านคึกคักไปด้วยเสียงเพลงลูกทุ่ง จารุมาศตื่นแต่เช้าตรู่เพราะติ้งโทร.ปลุก
“เราจองที่ขายน้ำไว้ตรงลานลั่นทม ต้องไปเตรียมของก่อน จาวแต่งหน้าแต่งตัวแล้วไปช่วยบ้างนะ”
เพื่อนรักโทรศัพท์มาแจ้ง ‘คอนเซ็ปต์’ ของงานตั้งแต่เมื่อคืน เช้านี้ติ้งตื่นตีห้าเพื่อแต่งหน้าทำผมเอง เห็นหุ่นอ้วน ๆ แขนขาล่ำเป็นมะขามข้อเดียว ตัวดำมิดหมีแบบนั้น แต่เพื่อนสาวเนื้อหอมใช่ย่อยเพราะเป็นแม่ค้าปากหวานน้ำตาลเรียกพี่ หนุ่มน้อยใหญ่ในตลาดติดกันเกรียว เคยมีเรื่องมีราวกันหน้ารถเข็นขายน้ำมาแล้ว
เสื้อลายดอกสีสดใสของเมื่อปีกลายยังอยู่ จารุมาศลองสวมแล้วปรากฏว่าหลวมกว่าเดิมเสียอีก คงเพราะหล่อนอยู่กรุงเทพฯ ต้องกระเหม็ดกระแหม่ใช้สอย ตามใจปากไม่ได้เหมือนตอนอยู่บ้านเกิด ไม่ถึงเดือนจึงผอมลงรวดเร็ว ผ้าถุงสีเหลือบต้องใช้เข็มขัดนากของแม่รัดให้แน่นกว่าเคย เอวหล่อนบางลงจนดูอ้อนแอ้น ผิดกับตอนก่อนเข้ากรุงจนแม่ทัก
“เอวจะหักอยู่แล้ว ยังแบกจอบแบกเสียมไหวไหมจาว”
หล่อนหัวเราะอาย ๆ ให้มารดา ตอง เพื่อนสาววัยใกล้เคียงกันซึ่งอยู่ข้างบ้านเยี่ยมหน้าเข้ามาทักทาย เธอสวมเสื้อผ้าคล้าย ๆ กับจารุมาศ แต่ผมเผ้าตีโป่งมาเรียบร้อย และตองมาที่นี่เพื่อมาช่วยจารุมาศแต่งหน้าทำผม
ขั้นตอนการติดขนตาปลอมเป็นสิ่งที่จารุมาศเกลียดที่สุด เมื่อปีกลายหล่อนแพ้กาวติดขนตา หลังปลดมันออกหล่อนน้ำตาไหลไม่หยุด ทั้งแสบทั้งเคือง แต่ตองรับรองแข็งขันว่าของที่เธอซื้อมาดีกว่าปีที่แล้ว เพราะกาวยี่ห้อนี้แม่ค้าร้านเครื่องสำอางในตลาด หิ้วมาเองจากเกาหลี
หลังกระบวนการแห่งความทรมาน จารุมาศก็หยิบกระเป๋าสานใส่ของกระจุกกระจิก ลงจากบ้านเตรียมรถมอเตอร์ไซค์ไปหน้าอำเภอ เพื่อช่วยติ้งเปิดร้านเครื่องดื่ม โดยมีตองซ้อนท้ายไปด้วย
รถปิกอัพคันใหญ่แล่นเข้ามาจอดเทียบหน้าบันไดบ้าน จารุมาศหยุดมอง ก่อนหน้ามุ่ยเมื่อเห็นคนขับที่ก้าวลงมาจากรถ
“จาวจะไปแล้วเหรอ อย่าขี่รถไปเองเลย ไปกับพี่ดีกว่า”
แค่ได้ยินเสียงหล่อนก็อยากอาเจียน แก่จนจะเข้าโลงอยู่แล้วยังเรียกตัวเองว่าพี่ได้อีก
ชายวัยกลางคนรูปร่างผอมบาง ในเสื้อคอกลมลายดอกสีแดง กับกางเกงยีนส์ คาดผ้าขาวม้าไว้ที่เอวต่างเข็มขัด สวมรองเท้าหนังเป็นเงาวับ เดินเชื่องช้ามายังสองสาว
“เอารถไปเก็บสิ เดี๋ยวไปกับพี่ นั่งรถใหม่สบายกว่านะ”
“อ้าว ตาเพิ่ม มาแต่เช้าเชียวนะ” เสียงบิดาของจารุมาศแว่ว ๆ มาจากบนเรือน หญิงสาวสตาร์ทรถทันที ก่อนขี่หวือออกจากบ้านโดยไม่สนใจเสียงร้องเรียกของชายแก่
“ตานี่ขี้โอ่ไม่เลิก” ตองพูดเสียงดังแข่งเสียงรถ “ตอนจาวไม่อยู่มานั่งคุยกับพ่อแม่จาวเป็นวัน ๆ ที่ใต้ถุนบ้านนั่นน่ะ คุยเรื่องรถใหม่ เรื่องโบนัสให้พนักงาน บอกได้กำไรทีปีละเป็นล้าน ๆ แล้วว่าจะไปเที่ยวเมืองนอก แหวะ...”
จารุมาศนิ่งฟัง
“ที่จาวไม่อยากแต่งกับตาเพิ่มน่ะดีแล้ว ขี้อวดจนคนเขาเกลียดทั้งตำบล”
“ไม่ใช่เพราะแค่ขี้อวดหรอกตอง” จารุมาศว่า “แก่จนหนังเหี่ยวยังมาทำกะลิ้มกะเหลี่ย คิดว่าดูดีตายละ ยังกับตาแก่ตัณหากลับ เราถึงไม่อยากอยู่บ้าน”
รถปิกอัพกลางเก่ากลางใหม่แล่นแซงไปพร้อมเสียงแซวจากหนุ่ม ๆ บ้านนาบนนั้น จารุมาศกับตองยิ้มกว้าง ชักรู้สึกคึกคัก
หล่อนคิดถูกจริง ๆ ที่ตัดสินใจกลับมา ‘ชาร์ต’ พลังงานที่บ้านเกิด
......................................................................
อิฐทำหน้าพิกล เมื่อถูกมองด้วยสายตากึ่งขบขันกึ่งชื่นชมจากครอบครัวของปพล เขาถูกเพื่อนบังคับให้สวมเสื้อตัวเมื่อคืน นุ่งกางเกงขาสั้นแค่เข่า และยังคาดเอวด้วยผ้าขาวม้าผืนใหม่เอี่ยมที่ซื้อมาจากตลาด
“หล่อจังเลยค่ะ” น้องสาวตัวดีของปพลอุทานโดยไม่สนใจสามีตัวเองที่นั่งอุ้มลูกอยู่ข้าง ๆ “พี่อิฐต้องได้ตำแหน่งไอ้คล้าว ณ บ้านก้านบัวแน่นอนเลยค่ะปีนี้”
“แล้วใครจะเป็นทองกวาวล่ะ” บิดาถาม หันมาทางลูกชายคนโตที่สวมเสื้อสีเขียวสด แถมประแป้งที่หน้าเสียลายพร้อย เตรียมตัวสนุกกับงานเต็มที่ “แฟนเราเขาไม่แต่งตัวเหรอ”
“ฟางเขาบอกให้เขาไปตายดีกว่า” ปพลตอบ “แต่ไม่เป็นไร แค่เดินเที่ยวงานก็พอแล้วล่ะพ่อ”
น้องสาวแอบเบะปาก หล่อนกับสามีและลูกมาถึงเมื่อเช้า พอเห็นหน้า ‘ว่าที่พี่สะใภ้’ ก็รู้สึกไม่ถูกชะตา “ดีแล้วล่ะพี่พล อย่าให้แฟนพี่เขาลำบากเลย เขาคงไม่คุ้นกับงานบ้านเรา”
น้ำเสียงหล่อนหยามเยาะ และพี่ชายก็รู้ “อย่ามาจิกแฟนพี่หน่อยเลย ตัวเองก็ไม่เห็นแต่งนี่ รังเกียจงานแบบนี้เหมือนกันล่ะน่า”
“เอ๊ะ พิมเปล่านะ”
บิดามารดาปรามให้ลูกหยุดทะเลาะกัน ด้วยเกรงสายตาของแขกคืออิฐ หากเขาเพียงแต่ยิ้มบางตามเคย
ดูเหมือนรถทุกคันจากถนนทุกสาย มุ่งหน้าสู่ลานกิจกรรมหน้าอำเภอเป็นจุดหมายเดียว เสียงเพลงดังกระหึ่ม ร้านรวงข้างทางนำเสื้อสีสดใส ของเล่นเด็กและน้ำดื่มออกมาขายหน้าร้าน เพราะเป็นสินค้าที่ขายดีที่สุดในวันงานประจำปี
ปพลคึกคัก ก้าวลงจากรถหลังหาที่จอดยากเย็น วันนี้บิดาอนุญาตให้เอารถที่บ้านมา เพราะฟางงอแงไม่ยอมขับรถของหล่อนมางานนี้ ด้วยกลัวโดนเฉี่ยวชน หล่อนแอบเบะปากหลายครั้งที่เห็นชาวบ้านขี่รถบ้าง เดินบ้าง อุ้มลูกจูงหลานมาร่วมสนุกในงาน บางกลุ่มก็ร้องรำทำเพลงอยู่หน้างาน หล่อนไม่ชอบแบบนี้...ไม่ทันสมัย ไม่รื่นหูรื่นตาเอาเสียเลย
พอลงจากรถหญิงสาวหน้าหมวยก็สวมแว่นกันแดดอันโต แม้จะผิวขาวหุ่นบางตามแบบในฝันของหนุ่ม ๆ แต่ฟางก็เกลียดเจ้าลูกตาเล็ก ๆ เหมือนเม็ดก๋วยจี๊ของตัวเองเหลือเกิน หล่อนเคยขอบิดาไปทำตา แต่ถูกคัดค้านหัวชนฝา ด้วยกลัวลูกสาวจะเจ็บ ฟางจึงเป็นเดือดเป็นแค้นกับมันเรื่อยมา เพื่อน ๆ ของหล่อนก็บอกว่าหล่อนสวมแว่นกันแดดแล้วดูดีกว่า ไม่รู้ว่าเพราะมันปิดตาตี่ ๆ เล็ก ๆ ของหล่อนได้มิดหรือดูดีจริงอย่างเพื่อนว่า
อิฐเป็นเป้าสายตาของคนในงานอย่างที่ปพลว่า ไม่ว่าร่างสูงเดินไปทางไหน สาว ๆ ชาวบ้านในงานเหลียวมองกันคอแทบเคล็ดทีเดียว ปพลเองก็พลอยเนื้อหอมไปด้วย เพราะเจอเพื่อนเก่าหลายคน บางคนเป็นผู้หญิงสวย ทักทายกันลั่นด้วยไมตรีจิต ฟางจึงเกาะแขนชายหนุ่มแจ นัยว่า ‘คนนี้แฟนฉันนะยะ...รู้ไว้เสียด้วย’
“เพื่อนปพลเหรอ...หล่อเนอะ” สาวคนหนึ่งพูดต่อหน้าตรง ๆ อิฐทำหน้าไม่ถูก เพราะสาวเมืองกรุงส่วนมากใช้สายตาชื่นชมโลมเลียเขา ไม่ชมตรง ๆ แบบสาวบ้านนอกนี่
แต่เขาก็สัมผัสได้ถึงความใสซื่อจริงใจจากคนรอบกาย บรรยากาศอบอุ่นเป็นกันเอง ไม่ต้องระวังตัวหรือเสแสร้งเหมือนเวลาอยู่เมืองหลวง
“นั่นจาวนี่” ปพลชี้มือ ท่ามกลางคนพลุกพล่าน จารุมาศยืนอยู่ข้างเพื่อนร่างอ้วนคุ้นตา กำลังช่วยกันทำเครื่องดื่มเย็น ๆ มีลูกค้ายืนรออยู่สามสี่คน เขาเดินนำฟางกับอิฐไปทันที
จารุมาศเงยหน้าขึ้นตามเสียงทักทายของปพล พอหล่อนเห็นอิฐ และเขาเองก็เห็นหล่อนเต็มตัว ต่างฝ่ายต่างก็หัวเราะเขิน ลำพังจารุมาศเป็น ‘ทองกวาว’ ไม่เท่าไร แต่อิฐยามเป็น ‘พี่คล้าว’ นี่สิ...มันผิดหูผิดตาชอบกล แต่ก็น่ารักดี...หล่อนไม่คิดว่าเขาจะยอมแต่งตัวแบบนี้
“นี่ไงติ้ง ปพลจำได้ไหม” หญิงสาวแนะนำ หล่อนไม่ทันสังเกตเห็นฟางที่ยืนอยู่หลังอิฐ สาวหมวยแอบมองจารุมาศอย่างพินิจพิจารณา
ผู้หญิงคนนี้น่ะหรือ...ที่มาอาศัยคอนโดฯ ของอิฐอยู่...บ้านนอกแบบนี้เนี่ยนะ...
“จำได้ ๆ แต่ทำไมอ้วนแบบนี้ล่ะ” ปพลพูดไม่เกรงใจ ติ้งหัวเราะก่อนแกล้งเท้าเอว ทำหน้าบึ้ง
“แหม คนเรามันต้องมีพัฒนาการ เธอเองก็ขาวขึ้นนะปพล เมื่อก่อนตัวดำยังกับควาย”
ชายหนุ่มหุบปากฉับ ปกติเขาเป็นคนปากไว แต่พอเจอประโยคนั้นของติ้งก็รู้สึกเสียฟอร์มนิดหน่อย เพราะปากติ้งเองก็ใช่ย่อย
จารุมาศหัวเราะขำเพื่อน “ไงล่ะปพล พอฟัดพอเหวี่ยงไหม”
“โอเคเลยจาว แบบนี้เราชอบ ติ้งมาเป็นทองกวาวให้เราด้วยนะ เราอยากได้ตังค์”
“คนทั้งงานจะได้เห็นเราเป็นตัวตลกน่ะสิยะ” ติ้งว่า ปรายตามองไปเบื้องหลัง แน่ละ...นาทีนี้ใครจะดึงดูดสายตาเท่าอิฐไม่มีอีกแล้ว “ใครน่ะ เพื่อนเธอเหรอ”
ปพลยิ้มโอ่ ขยับดันอิฐให้ออกมายืนเคียงกัน “เราขอภูมิใจนำเสนอ นี่เพื่อนเรา ชื่ออิฐ หรือจะเรียกว่าเสือนอนกินก็ได้”
อิฐมองหน้างุนงงของติ้ง ก่อนแอบกระทุ้งศอกใส่สีข้างเพื่อน กระซิบเหี้ยม ๆ ว่า “อยากโดนชกปากใช่ไหมวะ”
ปพลจึงต้องทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมโดยไว อิฐเหลือบมองจารุมาศ ฝ่ายนั้นแกล้งก้มหน้าผสมเครื่องดื่ม ทำเป็นไม่ได้ยิน
“แล้วนี่แฟนเรา ชื่อฟาง” สาวฟางแค่นยิ้มให้ติ้งกับจารุมาศอย่างเสียมิได้
“นั่งสิ เดี๋ยวเราจะเสิร์ฟน้ำกล้วยหอมให้ลองชิมดู รับรองอร่อยสู้ของเกาหลีได้แน่นอน” ติ้งเชื้อเชิญเพื่อน ๆ อย่างใจกว้าง
“เอะอะอะไรก็เกาหลี ๆ แล้วนะคนบ้านเรา” จารุมาศพูด ติ้งหัวเราะ มือสาละวนผสมส่วนผสมนานาชนิด
“จริงจังที่ไหน ก็แค่ตามกระแสไปเท่านั้นเอง แล้วนมกล้วยมันก็อร่อยจริง ๆ นี่นา” เพื่อนตัวอ้วนอวดด้วยความภาคภูมิใจ “ต่อไปจะเป็นสินค้าโอท็อป ชื่อนมกล้วยตุ้งติ้ง”
“ชื่อบ้านนอกแบบนั้นใครจะอยากกิน” ปพลท้วง “น่าจะชื่อบานาน่ามิลค์ บาย ติ้ง จะเหมาะกว่านะ”
“แหม ทำโกอินเตอร์ เราไม่อยากเป็นคนลืมกำพืดตัวเองนี่นา เอาชื่อไทย ๆ สิดี”
ฟางปรายตามอง นึกสมเพชในความบ้านนอก จารุมาศมองเห็นสายตาของแฟนเพื่อน หล่อนรู้สึกไม่สบายใจนัก ปพลร่าเริงขี้เล่น ดูสบาย ๆ เป็นมิตร แต่ทำไมแฟนของเขาถึงชอบทำหน้าคว่ำ เบะปากใส่ลมฟ้าอากาศอยู่เรื่อย
ร่างบางเดินถือเหยือกนมมาเสิร์ฟที่โต๊ะ “ใครไม่ชอบหวานมาก ก็เติมน้ำแข็งได้นะ”
หล่อนรินนมใส่แก้วให้ปพลกับแฟนของเขา ก่อนถึงคิวอิฐ ชายหนุ่มมีรอยยิ้มระบายบนหน้าขาว พอปพลหันไปคุยกับติ้งเรื่องเครื่องดื่มชนิดอื่น ๆ เขาก็กระซิบกับจารุมาศว่า
“คุณเหมาะกับชุดนี้มากเลย”
ฟางกำลังมองมาทางนี้ สายตาของสาวผอมบางดูแปลก จารุมาศจึงมิได้เอ่ยอะไรกับอิฐ
“เดี๋ยวอิฐกับจาว จะต้องเป็นคล้าวกับทองกวาวนะ” ปพลดูดนมจากหลอดดังซู้ดไม่เกรงใจใคร
“ไม่เอา”
คนถูกเอ่ยชื่อปฏิเสธพร้อมกัน
“ทำไมเล่า” ปพลมอง ‘เพื่อน’ ทั้งสองของเขาด้วยแววตาคาดคั้น “สนุกดีออกจาว ความจริงเรากะจะเป็นไอ้คล้าวเอง แต่ฟางเขาไม่ได้เตรียมชุดมา เราก็เลยต้องบาย กรรมการเขาไม่ได้ดูแค่ชุดสวยงามนะ เขาดูว่าคนที่มาเข้าคู่กันน่ะ สมกันไหมด้วยนะ”
จารุมาศเบิกตา หล่อนอยากถาเข้าไปหยิกเนื้อเขาให้เจ็บเสียบ้างจริง ๆ
“เธอรู้ได้ไง” ติ้งสงสัย แต่ก็ปรายตามาทางอิฐ ส่งยิ้มหวานเห็นฟันขาวให้ “ถ้าอย่างนั้นต้องเป็นเรากับคุณอิฐ จะเหมาะสมกว่านะ”
“หยุดเลยเธอ เสียดายนม” ปพลร้อง “ให้อิฐกับจาวน่ะดีแล้ว คงลงแข่งได้อย่างเดียวนี่แหละ เซ็งเลย”
“คนเดียวลงหลายอย่างก็ได้” ติ้งว่า “เราจะลงชักเย่อ เดี๋ยวเที่ยงก็เริ่มแข่งแล้ว เราขายถึงสิบเอ็ดโมงครึ่งนะ จะดื่มอะไรก็สั่งมาเลย พอสิบเอ็ดโมงก็เริ่มเก็บร้านแล้ว เราจะไปดูประกวดร้องเพลง...” หล่อนหยุดพูดเหมือนฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้ ก่อนจ้องหน้าปพลเขม็ง
“จริงสิปพล เธอร้องเพลงได้นี่นา!” ติ้งอุทาน
จารุมาศตาโตเพราะเพิ่งนึกได้เหมือนกัน
“ใครบอก ไม่ใช่เสียหน่อย” ชายหนุ่มรีบปฏิเสธ อิฐกับฟางมองกิริยานั้นงง ๆ
“จริงด้วยปพล” จารุมาศปราดเข้ามาเขย่าแขนเพื่อน “เธอเคยเป็นนักร้องให้กับวงลูกทุ่งของโรงเรียนตอนม.ต้นนี่นา”
“ก็นั่นมันม.ต้น นานนมแล้ว ไม่เอาหรอก”
อิฐมองคนโน้นทีคนนี้ที ก่อนยิ้มล้อ ๆ “มิน่า...เวลาร้องเพลงคาราโอเกะ แกถึงไม่ยอมวางไมค์เลย”
“ประกวดเลย ๆ” ติ้งกับจารุมาศประสานเสียง ปพลยิ้มอาย ๆ แต่ด้วยอารมณ์สนุกก็ทำทีเป็นพยักหน้าอย่างเสียมิได้
“ถ้าไม่ใช่เพราะเพื่อนของร้องนะ...”
อิฐหัวเราะ จารุมาศลอบมอง เวลาเขาหัวเราะดูสดใสไม่แพ้ปพลเลยทีเดียว
“เอาเพลงมนต์รักลูกทุ่งนะ จะได้ได้คะแนนเยอะ ๆ” ติ้งเสียงดังท่าทางสนุก ตองพาเพื่อนผู้ชายมาสมทบอีกสองสามคน ซึ่งปพลเองพอรู้จักอยู่บ้าง เขารู้สึกมีความสุข บรรยากาศอบอุ่นรายล้อมไปด้วยความทรงจำของอดีต
“นมกล้วยอร่อยมากครับ” อิฐเอ่ยกับติ้งเมื่อหญิงสาวมาเก็บโต๊ะ “แล้วทั้งหมดนี่เท่าไรครับ”
“เฮ่ย ข้าจ่ายเองเพื่อน ข้าเลี้ยง” ปพลร้องห้าม ล้วงกระเป๋าสตางค์ออกมา
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณอิฐ” ติ้งโบกมือ “เครื่องดื่มเล็ก ๆ น้อย ๆ เลี้ยงเพื่อนแค่นี้จิ๊บจ๊อยค่ะ วันนี้ฉันได้กำไรเยอะแล้ว”
ชายหนุ่มมองหน้าปพล ฝ่ายนั้นผิวปากหวือดีใจที่ได้กินฟรี แต่อิฐกลับรู้สึกขอบคุณลึกซึ้งกว่านั้น
ยามอยู่เมืองหลวง ส่วนมากเขาเป็นคนจ่ายค่าเหล้าเบียร์เวลาสังสรรค์กันในกลุ่มเพื่อนสนิท แต่อิฐไม่เคยคิดมาก มีปพลที่แอบส่งเงินให้เวลาอยู่กันสองคน
‘แกเลี้ยงตลอดเลย เกรงใจว่ะ เอาไป’
‘ไม่เอา’ อิฐเสียงเข้ม
‘ไม่ได้ มันทำให้ข้ารู้สึกไม่ดีรู้ไหมวะ’ ปพลยัดเงินใส่กระเป๋าเสื้ออิฐจนได้
‘แกก็ไม่ค่อยมีเงิน...’ อิฐพึมพำ หากอีกฝ่ายส่ายหน้า
‘ข้าไม่ได้หน้าด้านเหมือนไอ้หนุ่ยกับไอ้รุตนี่หว่า กินของแกมาตลอด ไม่เคยปริปากช่วยแชร์เลย คราวก่อนแกออกค่าเหล้า ส่วนข้าเสนอออกมิกเซอร์ นึกว่าพวกมันจะช่วยแชร์ค่ากับแกล้ม แม่งนั่งกันเฉย ข้าทำแบบนั้นไม่ได้หรอก...’
น้ำใจเล็กน้อยที่ได้รับกลับคืน มันทำให้อิฐรู้สึกดีและคุ้มค่ากว่าที่เสียไป อย่างน้อยเพื่อนคนนี้ก็เป็นทั้งเพื่อนกินและเพื่อนตาย ไม่หนีหายไปในยามยาก เขามั่นใจเช่นนั้น
ชายหนุ่มมองปพลที่ช่วยยกโต๊ะและเก้าอี้พลาสติกซ้อนกัน ส่วนจารุมาศกำลังเก็บล้างถ้วยแก้ว มีสาวตัวเล็กชื่อตองคอยรับไปเช็ดให้แห้ง ก่อนส่งให้ติ้งเก็บใส่กล่อง ส่วนเขากับฟางถูกกันออกมา นัยว่าเป็น ‘แขกบ้านแขกเมือง’ จึงห้ามหยิบจับทำอะไรเด็ดขาด เจ้าบ้านจะคอยบริการเอง
อิฐรู้สึกว่าตัวเองโชคดีเหลือเกิน ที่มีปพลเป็นเพื่อน ในร้อยคนพันคน แม้จะมีเพียงหนึ่งคน ที่รักและห่วงใย เข้าใจในตัวตนของเรา นั่นก็เพียงพอแล้ว
และจารุมาศ...กับเพื่อนของหล่อน...
แก้มหญิงสาวแดงเพราะเริ่มเหนื่อย ตาคมมองมาทางนี้พอดี อิฐยิ้มให้หล่อน
ติ้งทันเห็นภาพนั้น พออิฐหันไปทางอื่น เพื่อนสาวก็แอบกระซิบกับจารุมาศว่า “เวลาคุณอิฐยิ้ม ใจเราแทบละลายเลยว่ะจาว”
หญิงสาวหัวเราะ กระซิบตอบว่า “เราก็เป็น”
......................................................................
“คู่นั้นน่ะ ถ้าจูงมือกันได้ก็คงจูงกันแล้วมั้ง”
ฟางกระตุกมือแฟนหนุ่มพลางกระซิบเบา ๆ ขณะเดินเคียงกันชมบรรยากาศในงาน ร่างสูงของอิฐเดินคู่กับจารุมาศอยู่ข้างหน้า ส่วน ‘จ่าฝูง’ คือติ้งกับตองและบรรดาหนุ่ม ๆ เห็นผลุบโผล่อยู่ลิบ ๆ
“ไม่มีอะไรหรอกน่า” ปพลว่า
“ไม่จริงมั้ง” ฟางเสียงสูง “พลอย่าบอกนะว่า คิดจะเป็นพ่อสื่อ...ให้สองคนนั่นเขาเป็นแฟนกันน่ะ เมื่อวานพลก็เจ้ากี้เจ้าการให้อิฐไปรับผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เหรอ”
“เขาชื่อจาว”
“รู้แล้ว ไม่อยากเรียกนี่ ไม่ได้สนิทกันเสียหน่อย” สาวหมวยหน้าหงิก “ว่าไง อิฐคงไม่ได้ชอบผู้หญิงบ้านนอกแบบนั้นหรอกนะ”
ปพลหยุดเดิน “ถ้าคำว่าบ้านนอกหลุดออกมาจากปากฟางอีกครั้งเดียวนะ เราจบกัน ฟางกลับกรุงเทพฯ ไปเลย”
หน้าตาเขาขึงขังไม่เป็นปพลคนเก่า หญิงสาวหน้าเสีย
“พลเองก็คนบ้านเดียวกับจาว พลเป็นคนบ้านนอก และพื้นดินที่ฟางเหยียบอยู่นี่ก็บ้านนอก แต่มันเป็นดินผืนเดียวกับบ้านของฟาง เป็นผืนเดียวกันกับดินที่กรุงเทพฯ ถ้าฟางคิดว่ามันไม่ดีพอที่จะเหยียบย่างลงไปล่ะก็ เท่ากับว่าพลเองก็ไม่คู่ควรกับฟางเหมือนกัน”
เขาพูดจบแล้วก็เดินจากมาอย่างไม่ใยดี
บรรยากาศกำลังอบอวลด้วยความสุข แม้ไม่อยากให้อิฐกับจารุมาศเป็นแฟนกัน แต่ยามเห็นใบหน้าเปี่ยมสุขของทั้งคู่ ขณะเดินเคียงกัน ชี้ชวนดูนั่นนี่ ปพลก็ใจอ่อน
ได้กลับบ้านเกิด พบหน้าพ่อแม่ น้องสาว และหลานชายตัวน้อย ทั้งยังได้เฮฮากับเพื่อนเก่าที่จริงใจ เขาไม่อยากให้ใครหน้าไหนก็ตามมาทำลายบรรยากาศหวานชื่นนี้ลง แม้คนคนนั้นจะเป็นแฟนของเขาก็ตาม
สาวหมวยกัดฟันกรอดด้วยความโกรธ
“กะอีแค่สะกิดปมเรื่องบ้านนอก ก็ทำเป็นฟืนเป็นไฟ เพราะ ‘นังนั่น’ แท้ ๆ”
ฟางโยนความผิดให้จารุมาศทันที ตั้งแต่ยายนั่นก้าวเข้ามา แฟนหนุ่มของหล่อนก็เปลี่ยนไป จากที่เคยเชื่อฟังคล้อยตามทุกเรื่อง ก็กลายเป็นดื้อแพ่ง เถียงเก่งขึ้น และไม่ค่อยง้อเวลาหล่อนโกรธ
การที่หล่อนมา ‘เหยียบ’ บ้านเกิดของเขา ถือว่าหล่อนเสียสละเวลาอันมีค่ามากพอแล้ว นี่ถ้าเขาไม่ทำเงียบงอน โกรธหล่อนจริงจัง ฟางก็คงไม่มาหรอก ลึก ๆ แล้วหล่อนเองกลัวเขาจะบอกเลิก เพราะในขณะที่เพื่อนคนอื่น ๆ มีตัวสำรองไว้สำหรับเวลาฉุกเฉิน แต่ฟางไม่มีเลยสักคน หล่อนอ่อยหนุ่ม ๆ ในที่ทำงานไว้มากมาย แต่ไม่มีใครสนใจหล่อน สาว ๆ สมัยนี้สวย ๆ ทั้งนั้น ฟางเองอาจดูดี ณ ที่แห่งนี้ แต่เมื่อกลับกรุงเทพฯ หล่อนก็เป็นแค่ผู้หญิงหน้าตาพื้น ๆ ที่แต่งหน้าแต่งตัวเก่งคนหนึ่งเท่านั้น นึกแล้วก็ยิ่งอยากไปทำศัลยกรรมเหลือเกิน!
หญิงสาวกลับไปสงบสติอารมณ์ยังใต้ร่มเงาต้นไม้ข้างรถ
รอให้กลับถึงกรุงเทพฯ ก่อนเถอะ!
......................................................................
เสียงอินโทรเพลงมนต์รักลูกทุ่งดังขึ้น พร้อมเสียงปรบมือเป่าปากถูกอกถูกใจของชาวบ้าน อิฐยืนกอดอก แหงนมองปพลที่ยิ้มอาย ๆ แต่มือถือไมค์แน่นบนเวที พอเสียงหวานเพราะของเขาร้องวรรคแรก คนก็กรี๊ดลั่น ติ้งกระโดดไชโยสะใจทั้งที่สวมผ้าถุง
“ชนะใสแน่ ๆ โว้ย ปพลต้องได้รางวัลแน่ ๆ” หล่อนเสียงดัง กำหมัดชูขึ้นสุดแขน
“สำรวมหน่อยเพื่อน” จารุมาศปราม หล่อนหันมองอิฐ เขากำลังหัวเราะขำท่าทางของติ้ง คราวนี้หัวเราะนานเสียด้วย
“เราจะแบ่ง ๆ กันล่ารางวัลนะ เดี๋ยวจาวไปชักเย่อกับเรา ไอ้ตองกับไอ้กวางมันจะลงกินวิบาก รุ่นเราต้องได้รางวัลมากสุด ไม่สิ...ต้องกวาดรางวัลในงานนี้ให้หมด!”
ติ้งทำท่ากระเหี้ยนกระหือรือ ก่อนหันไปส่งเสียงเชียร์ปพลดังลั่น ตองรับบทหน้าม้าซื้อมาลัยดอกดาวเรืองพวงใหญ่วิ่งไปคล้องคอปพล
“ฉันเบิกเงินเดือนมาแล้วนะคะ” จารุมาศพูดกับอิฐ “จะขอจ่ายค่าน้ำไฟให้ค่ะ”
“ครับ” อิฐตอบรับ “แล้วจะอยู่ต่อไหมครับ”
ใบหน้าขาวหันมา พร้อมรอยยิ้มที่ดูขี้เล่นคล้ายปพล จารุมาศอยากให้ตรงนี้มิใช่ลานหน้าเวทีกลางแจ้ง ที่มีชาวบ้านยืนชมการประกวดนับร้อยคน อยากให้มันเป็นพื้นที่ว่างเปล่า มีทุ่งนาสีเขียวกว้างไกล และไม่มีใครอื่นอยู่แถวนั้น หล่อนจะเขย่งปลายเท้าจุ๊บแก้มขาว ๆ ของอิฐสักฟอด...ไม่สิ หลาย ๆ ฟอดดีกว่า ฟอดเดียวไม่พอ...
“ว่าไงครับ คุณจาวจะอยู่ต่อไหม” เสียงนุ่มดึงหล่อนออกจากภวังค์มาหัวเราะแหะ ๆ
“คุณอยากให้ฉันอยู่ต่อไหมล่ะคะ”
อิฐเม้มปาก ทำเสียงในลำคอเบา ๆ เป็นเชิงว่าครุ่นคิด ก่อนตอบว่า “อยากสิครับ แต่...เดือนต่อไปนี่ สำหรับคุณอาจหนักหนาสาหัสกว่าเก่านะ...”
คนฟังย่นคิ้ว “หมายความว่าไงคะ”
“ก็คุณบอกว่านอนไม่ค่อยหลับ เพราะมีผมคอย ‘กวน’ ไม่ใช่หรือครับ” นัยน์ตาเสือพราวระยับ
“คุณอิฐจะบอกว่าเดือนที่ผ่านมาฉันนอนไม่ค่อยหลับ แต่เดือนหน้าฉันอาจไม่ได้นอน งั้นหรือคะ” หญิงสาวเสียงซื่อจนชายหนุ่มหัวเราะพรืดออกมา
“ไอ้พลมันเคยบอกว่าคุณน่ะเป็นลูกแกะ...เอ...หรือกระต่ายนะ...แต่ผมว่าไม่ใช่ คุณฉลาด ประเปรียวเหมือน...” เขาทำท่านึก
“ตุ่น” หล่อนต่อให้
“ตุ่นมันฉลาดประเปรียวยังไงครับ” อิฐเลิกคิ้ว
“อย่างน้อย ๆ ก็ไม่ค่อยมีใครได้เห็นมันนี่คะ”จารุมาศยักไหล่ เหงื่อใส ๆ ซึมขมับ และไหลลงมาบนแก้มเนียน อิฐมองภาพนั้นด้วยสายตาเอ็นดู ยกมือขึ้นแตะผิวแก้มอ่อนบางนั้นเบา ๆ เพื่อปาดเหงื่อออกให้
“คุณได้นอนหลับสบายแน่ ๆ ผมสัญญา แต่อาจต้องจ่ายค่าน้ำไฟเป็นอย่างอื่น”
คนฟังทำหน้างง อิฐชอบเหลือเกินเวลาหล่อนทำหน้าซื่อตาใสแบบนี้
นิ้วเรียว แตะเบา ๆ บนผิวแก้มหญิงสาว จารุมาศยืนตัวแข็ง
“ตรงนี้...ค่าน้ำ” อิฐพึมพำ ปากแดงของเขาห่างใบหน้าหล่อนไปคืบเดียว คืบเดียวเท่านั้น...
“ตรงนี้...” นิ้วสะอาดนั้นแตะบนริมฝีปากบางของจารุมาศ “ค่าไฟ”
เขาอยู่ใกล้...จนจารุมาศมองเห็นรอยเคราเขียว และฟันขาว รวมถึงเส้นเลือดบนผิวแก้มของชายหนุ่มชัดเจน
โอย...หัวใจจะวาย
“ก็ดูหวานดี”
เสียงปพลทำลายความรื่นรมย์ ณ ที่แห่งนั้นให้พังครืนลง
“เสียอย่างเดียว นี่ไม่ใช่ที่รโหฐานพอให้คนจู๋จี๋กันได้” เขายืนกอดอกจังก้า แววตาเคืองชัดแจ้ง
“ใครจะบ้าทำแบบนั้น” อิฐพูดดัง ส่วนจารุมาศเบือนหน้าไปทางอื่นเพื่อซ่อนความอาย
“ปล่อยให้อยู่กันตามลำพังไม่ได้เสียแล้ว” ปพลก้าวเข้ามา ฉุดมือจารุมาศไปอีกทาง อิฐรีบเดินตามมาติด ๆ
“แกจะพาคุณจาวไปไหน”
“ไปให้ห่างจากเสืออย่างแกมั้ง ข้าไม่น่าชวนแกมาเล้ย...”
แม้รู้ว่าเพื่อนพูดเล่น แต่อิฐก็อดโกรธไม่ได้ เขาคว้ามือจารุมาศ “แกไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้นะไอ้พล”
อีกฝ่ายหยุดเดิน อิฐก็เช่นกัน จารุมาศซึ่งยืนอยู่ตรงกลาง มองคนนั้นทีคนนี้ทีด้วยความหวาดหวั่น
จะมีเรื่องกันเหรอ...ตรงนี้เนี่ยนะ...
“ทำไมข้าจะทำไม่ได้ ในเมื่อแกรับปากข้าแล้วว่าจะไม่ยุ่งกับจาว” มือแข็งคว้าไหล่หญิงสาวกระชากเข้าหาตัว อิฐไม่ยอมแพ้เขาดึงร่างบางกลับ กลายเป็นยื้อยุดฉุดกระชาก จารุมาศหวีดร้อง
“ฉันเจ็บนะ ปพลใจเย็นสิ คุณอิฐปล่อยฉันก่อนค่ะ”
“อะไรกันน่ะ” ติ้งวิ่งมาทางนี้พอดี หล่อนพูดรัวว่า “ทำอะไรกัน ปพลทำไมเธอไม่ขึ้นไปรับรางวัลเล่า เธอได้ที่หนึ่งนะ เขาให้ตั้งพันห้าแน่ะ”
“พันห้า!”
ปพลอุทานตาโต ผลักจารุมาศใส่อิฐก่อนวิ่งตามติ้งไปทันที
“ไอ้บ้านี่” อิฐร้องหัวเสีย จับร่างบางให้ยืนตรง “คุณเจ็บหรือเปล่า”
“นิดหน่อยค่ะ” หญิงสาวพูดปนหัวเราะ “ฉันนึกว่าปพลโกรธจริง ๆ เสียอีก”
“มันก็กันท่าผมไปอย่างนั้นแหละ แต่ก็น่าเห็นใจมันนะครับ” ชายหนุ่มพูดแล้วยิ้มแปลก พอหล่อนมองเขาด้วยแววตาอยากรู้ เขาก็ต่อว่า “เพราะมันไม่รู้ว่าลับหลัง คุณโดนผมแทะไปเยอะแล้วเหมือนกัน”
“คุณอิฐ!”
จารุมาศอุทาน แก้มแดงทันตา อยากหยิกแก้มขาวของเขานัก แต่ต้องระงับใจไว้
“มานี่เลยไอ้เสือ” ปพลวิ่งกลับมาคว้าคอเสื้ออิฐ ลากไปอีกทาง “ข้าร้องเพลงแล้ว ชนะด้วย มีแกที่ยังไม่ได้ทำอะไร ไปจับปลาไหลลงรูเลยโว้ย”
“คุณอิฐเขาจะทำได้เหรอปพล ดูเขาผู้ดี๊...ผู้ดี” ติ้งซึ่งตามหลังมาร้องถาม พลางฉุดมือจารุมาศให้ออกวิ่ง ตอนนี้ชาวบ้านมารวมตัวกันรอบบ่อปลาไหล และข้างทางวิ่ง ซึ่งสุดทางมีกระบอกไม้ไผ่ยาวเมตรเศษปักพื้นรอท่าอยู่
“เฮ้ย ข้าไม่แข่ง...” อิฐปฏิเสธพัลวัน แต่ปพลผลักไสร่างสูงให้ออกหน้า ตะโกนว่า
“ตัวแทนหมู่หกคร้าบ...ตัวแทนหมู่หก”
“ไอ้พล” อิฐก้าวขาหนี แต่ถูกกดบ่าไว้
“ของรางวัลเป็นอะไรรู้ไหม” ปพลกระซิบ “วัวทั้งตัวเชียวนะแก”
“ข้าไม่เอา”
“เอาเถอะค่ะคุณอิฐ” ติ้งยื่นหน้าเข้ามา ขณะนั้นรอบบ่อเริ่มคึกคักเพราะเสียงเชียร์ ผู้ชายวัยไล่เลี่ยกันก้าวลงไปในบ่อ แต่อิฐยังลังเล “เขาจะย่างวัวให้ด้วย แล้วเราก็แบ่งให้คนในหมู่บ้านตามสัดส่วน เนื้อวัวบ้านก้านบัวอร่อยนะคะ”
เพราะเห็นแก่ติ้ง เพื่อนใหม่ที่หยิบยื่นน้ำใจให้ หนุ่มรูปงามจึงปลงใจ ยอมลงแข่ง เขามองไปทางจารุมาศ เห็นหล่อนอ้าปากหวอ
ชายหนุ่มถอดรองเท้า ท่อนขากับเท้าขาวจนแดง ชาวบ้านนับร้อยจับตามองหนุ่มหล่อแปลกหน้า ผู้มีผิวพรรณผิดชาวบ้านทั่วไป กับท่าทางเก้กังยามก้าวลงบ่อโคลนสูงเกือบถึงหัวเข่า เขาสะดุ้งทั้งตัวเมื่อสัมผัสกับวัตถุลื่นเป็นเมือกผ่านหลังเท้าไป
“จะไหวเหรอ”
เสียงชาวบ้านโจษจัน แต่มีสายตาลุ้นระทึกเอาใจช่วยของเพื่อน ๆ มองมา อิฐจึงพ่นลมหายใจฟู่ พอเสียงระฆังดังแหลม เสียงเชียร์ก็ดังอึกทึก ชายฉกรรจ์ในบ่อกระโจนพรวด พุ่งตัวลงเกลือกโคลน บ้างก็ถลาไถไปในบ่อ ขี้โคลนกระเด็นปลิวกระจาย อิฐหลับหูหลับตากระโจนลงตะครุบโคลนเบื้องหน้า
“อิฐแกควานสิวะ ควานน่ะ! ปลาไหลมีเต็มบ่อนั่นแหละ!” เสียงปพลดังกว่าใคร
สาว ๆ รอบบ่อกรี๊ดสนั่นเมื่ออิฐ ‘ควาน’ มือสองข้างไปในโคลนเย็นเฉียบเบื้องหน้า ท่ามกลางความชุลมุนเขาสัมผัสถึงสิ่งมีชีวิตตัวยาวลื่นเป็นเมือก แม้รู้สึกขยะแขยงแต่เสียงเชียร์ทำให้จำใจไล่ตามมันไป
“จับมันให้ได้อิฐ จับมันให้ได้โว้ย” ปพลโก่งคอเชียร์ออกท่าออกทางสุดชีวิต
อิฐไถลไปในขี้โคลน เท้าใครไม่รู้กระแทกเข้ามาที่สะโพก โคลนเละ ๆ กระเด็นมาแปะบนศีรษะ จารุมาศหวีดร้อง ทั้งสงสารทั้งสนุก ส่วนติ้งเอาแต่หัวเราะท้องคัดท้องแข็ง
หนุ่มรูปงามจับปลาไหลได้ตัวหนึ่ง เขากำหัวท้ายมันแน่น แล้วล้มลุกคลุกคลานตะกายออกจากบ่อโคลน วิ่งลิ่วไปยังกระบอกไม้ไผ่ ปพลกับเพื่อน ๆ วิ่งตามไปเชียร์ตอนเขาจับปลาใส่ลงไปในกระบอก ดูเหมือนสาว ๆ ทั้งงานจะเทใจเชียร์หนุ่มหล่อแปลกหน้า บรรดาคนแก่ก็หัวเราะชอบอกชอบใจ
“ค่อย ๆ อิฐค่อย ๆ นุ่มนวลไว้พวก เดี๋ยวมันก็ไม่ลงรูหรอก!” ปพลตื่นเต้นกว่าคนแข่งเองเสียอีก เขาส่งเสียงดังวิ่งตามหลังอิฐกลับมาที่บ่อ “เร็วเพื่อน เร็ว ๆ จะหมดเวลาแล้ว”
จารุมาศหน้าเหยเก มองอิฐที่ล้มลุกมอมแมมเปื้อนโคลนอยู่ในบ่อด้วยความสงสาร สภาพเขาดูไม่จืด แต่ดูชายหนุ่มจะสนุก เพราะหน้าขาวมีโคลนติดแก้มเป็นปื้นนั้นแต้มรอยยิ้มสดใส
“คุณอิฐน่ารักชะมัดเลยนะจาว” ติ้งพูดเสียงต่ำให้พอได้ยินกันสองคน ท่ามกลางเสียงเชียร์
จารุมาศพยักหน้า นาทีนั้น...หล่อนนึกถึงชลัลดา เวลาที่อิฐอยู่กับสาวสวยคนนั้น เขาคงไม่มีทางทำอะไรแบบนี้แน่
แล้วเขารู้สึกอย่างไรหนอ ที่ได้มาที่นี่ มาร่วมงานประจำปีแบบบ้านนอก ได้แต่งตัวเป็นพี่คล้าว ดูปพลร้องเพลง และต้องมาแข่งจับปลาไหล เป็นชีวิตอีกแบบหนึ่ง แล้วเขาชอบไหมนะ...
เสียงระฆังดังแก๊ง พร้อมเสียงเฮของกองเชียร์ ดังก้องเข้าไปในหูของหญิงสาว
ถ้าหล่อนกลัวว่ากลับกรุงเทพฯ แล้วทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิม ทำไมไม่ตักตวงช่วงเวลาแห่งความสุขนี้เสียให้พอล่ะ
......................................................................
“เจ็บใจชะมัด รู้อย่างนี้แข่งเองเสียก็ดี”
ปพลคำรามด้วยความเจ็บแค้นไม่หาย ขณะเดินกลับไปที่รถ หลังได้แต่ยืนมองตาละห้อยตอนประกาศผลการแข่งขันจับปลาไหล ผลคืออิฐแพ้ราบคาบจับได้แค่ตัวเดียวเท่านั้น
“ก็แล้วทำไมไม่ลงเองแต่แรกล่ะ ไปบังคับคุณอิฐเขาทำไม” ติ้งว่า แล้วเบะปากเยาะเย้ย
“ก็ใครจะไปรู้ว่าชาวบ้านคนอื่นเขาจับปลาไหลเก่งขนาดนั้น แถมไอ้อิฐยังเปื้อนขี้โคลน เลยชวดตำแหน่งพี่คล้าว ณ บ้านก้านบัวด้วย ทองกวาวก็ไม่ได้ อดหมดเลย”
“ไม่เป็นไรน่าปพล” จารุมาศปลอบ “ยังไง ๆ เราก็จะได้ส่วนแบ่งเนื้อย่างตั้งสองกิโลฯ นะ”
“เจ็บใจ ๆ เราอยากได้ทั้งตัวนี่นา” ชายหนุ่มยังไม่ยอม
“เอามาทั้งตัวแล้วกินหมดเหรอ ต้องแบ่งให้หมู่อื่นเขาอยู่ดีแหละ” ตองซึ่งเดินมาด้วยพูดเสียงใส ปพลหันไปมองสาวร่างเล็ก
“เธอนี่โตแล้วสวยนะตอง...” เขาเปลี่ยนเรื่อง “มีแฟนหรือยัง”
“อ้าว...จะเล่นเพื่อนกันเองละหรือปพล” ติ้งวี้ดว้าย
“แหม...” ชายหนุ่มลากเสียง “ก็ตอนนั้นเราอยู่คนละห้องนี่ใช่ไหม จำได้แค่ว่าตองอยู่ห้องสามหรือสี่นะ”
“สามจ้ะ” สาวตัวเล็กบางตอบ
“นั่นแหละ สมัยนั้นก็รู้ ๆ กันอยู่ว่าห้องหนึ่งสอง กับห้องสามสี่น่ะ ไม่สุงสิงกัน เราก็เลยไม่ค่อยได้ยลโฉมสาว ๆ ห้องสามกับสี่เท่าไร ไม่คิดว่าจะมีคนสวยด้วย”
“โห...ดูถูก” ตองเอียงคอ ยิ้มเห็นรอยบุ๋มบนแก้ม “ห้องท้าย ๆ สิมีแต่คนสวย ๆ เยอะแยะ อย่างเรานี่แค่พื้น ๆ”
“นี่พื้นแล้วเรอะ ไม่เชื่อ” ปพลว่า “ต้องพิสูจน์ เอาเบอร์มาเลย”
อิฐเหลือบมองจารุมาศ นัยว่า ‘จะดีเหรอ’ แต่หญิงสาวมองตอบมาแบบเฉย ๆ เขาจึงเอ่ยกับเพื่อน “ฟางอยู่ที่ไหนล่ะ”
“ที่รถมั้ง...ไม่งั้นก็งอนเดินกลับบ้านไปแล้ว” ปพลตอบไม่แยแส
“คงไม่หรอก ทะเลาะกันเรื่องอะไรอีกล่ะ ไหนว่าคุมได้แล้ว”
เพื่อนนิ่งเงียบไม่ตอบ อิฐเริ่มเป็นห่วง
“เย็นนี้ออกมาที่ตลาดนะ” ติ้งประกาศ “แข่งชักเย่อได้ที่สอง เขาให้ห้าร้อย เราเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวเนื้อยายจวงตรงสามแยก ใครอยากกินก็มารวมพลที่บ้านเราก่อน โอเคนะ”
ปพลล้วงเงินพันห้าออกมายื่นให้ติ้ง “สมทบทุน จะได้สั่งส้มตำกับแกล้มเครื่องดื่มร้านข้าง ๆ ด้วย เอาให้เต็มที่” ติ้งกรี๊ดดีใจ ชายหนุ่มหันไปมองตอง ซึ่งหญิงสาวก็มองตอบ
“แล้วใครจะไปเอาเนื้อย่างล่ะ” เสียงเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งถาม
“เราไปก็ได้ เขาย่างวัวที่ลานใกล้ ๆ บ้านน้าเรา” ตองอาสา “จาวกลับบ้านไปเถอะ เดี๋ยวเราขอแยกไปบ้านน้า”
จารุมาศพยักหน้า
“ชักอยากเห็นเขาย่างวัวแฮะ” ปพลเอ่ย “ตองพาเราไปด้วยคนสิ”
“ฮั่นแน่” ติ้งได้ที “คู่นี้ชักยังไง”
“แล้วฟางล่ะ” อิฐเห็นท่าไม่ดี จารุมาศมองอิฐ เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ
“แกขับรถข้าได้ใช่ไหม แกก็พาฟางกลับไปสิ”
“ไอ้พล”
คราวนี้อิฐเสียงเข้ม ลากคอเสื้อเพื่อนพาเดินออกมาจากตรงนั้น ท่ามกลางสายตางุนงงของคนอื่น ๆ รวมทั้งจารุมาศ
“แกเป็นอะไรวะ” อิฐคาดคั้น
“ข้าเบื่อฟาง”
คำตอบสั้น และใบหน้าของปพลดูไม่ร่าเริงเหมือนเคย
“อิฐ” เขาสบตาหนุ่มหล่อ “แกเคยนึกรังเกียจข้าไหม ที่ข้าเป็นคนต่างจังหวัด แล้วก็จนกว่าแกน่ะ”
คนฟังเบิกตา ไม่คิดว่าจู่ ๆ เพื่อนจะถามแบบนี้
“ทำไมแกถามแบบนี้ แกก็รู้ดีว่าข้าไม่เคยคิดแบบนั้น ไม่ว่าแกจะเป็นใครมาจากไหน จะรวยจนข้าไม่สน”
“เพราะแกเป็นแกไงอิฐ” เสียงปพลขมขื่น วันนี้เขาแสร้งร่าเริงมาทั้งวันแล้ว พอหมดวันความเครียดเรื่องฟางก็กลับมาแทนที่ “แกเป็นคนดี แกไม่เหมือนฟางหรอก”
“เรื่องที่เขาชอบพูดจาไม่ดีเกี่ยวกับบ้านของแกน่ะเหรอ อย่าคิดมากสิวะ”
“ไม่คิดมากไม่ได้หรอก” เสียงปพลยังเรียบ แต่เย็นชาน่ากลัว “คนคบกัน วางแผนว่าจะแต่งงานกัน อยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต แต่ฝ่ายหนึ่งชอบพูดจาดูถูกอีกฝ่ายหนึ่ง แกว่ามันจะไปรอดไหมล่ะ”
อิฐนิ่งเงียบ
“แกอาจจะเห็นว่าข้าทนจนดูเหมือนโง่ แต่ในความโง่นั้นน่ะ ข้าคิดมาตลอดว่าทำไมฟางต้องดูถูกข้า มันทำให้ข้าคาใจว่าเขารักข้าหรือเปล่า คนรักกัน มันต้องถนอมน้ำใจกันไม่ใช่หรือวะ”
จารุมาศกับติ้ง และคนอื่น ๆ มองมาด้วยสายตาสงสัยและเป็นห่วง ปพลเหลียวไปแวบหนึ่ง
“ข้าได้กลับมาบ้าน ได้เห็นพ่อแม่แล้วก็คิดว่านี่คือครอบครัวของข้า คนที่ข้ารักมากที่สุดในโลก แต่ฟางทำเหมือนพวกท่านไม่สลักสำคัญอะไร บอกให้มาไหว้พวกท่านตั้งหลายครั้ง เขาก็ไม่ยอมมา ตอนอยู่ที่บ้านแกก็เห็น ฟางเขาไม่คุยกับพ่อแม่หรือน้องสาวข้าเลย เขาไม่พยายามที่จะเข้าหาพวกท่าน มันผิดวิสัยคนเป็นแฟนกัน ไม่ใช่ว่าข้าจะให้เขาเสแสร้งทำดีกับพ่อแม่หรอก แต่อย่างน้อย ถ้าเขารักข้าจริง เขาก็น่าจะเคารพให้เกียรติ พูดคุยบ้าง นี่ดีแต่ทำหน้างอง้ำ ถามคำตอบคำเหมือนไม่เต็มใจมา” ชายหนุ่มถอนใจเฮือก “รู้อย่างนี้ข้าไม่พามาแต่แรก...ไม่สิ พามาน่ะดีแล้ว อย่างน้อยก็ได้เห็นว่าฟางเขาเป็นแบบนี้ เขาไม่มีวันเปลี่ยนนิสัยแย่ ๆ ของเขาเพื่อข้า ข้าจะได้คิดทบทวนถึงความสัมพันธ์ของเราเสียที”
“ใจเย็นน่า” อิฐตบบ่าเพื่อนเบา ๆ “บางทีฟางอาจต้องใช้เวลาปรับตัวนานกว่านี้”
“เขาใช้เวลานานเกินไปแล้วล่ะอิฐ และข้าเองก็ใช้เวลากับเขานานเกินไปเหมือนกัน”
ปพลผละจากอิฐเดินไปหากลุ่มเพื่อน ติ้งถามทันที “มีอะไรกันเหรอ”
“ไม่มีหรอก เย็นนี้เจอกันกี่โมงล่ะ”
ติ้งบอกเวลา และเพื่อน ๆ ก็แยกย้ายกลับบ้าน ทั้งที่ยังงง ๆ กับท่าทางของสองหนุ่มอยู่ ปพลเดินนำไปที่รถ จารุมาศก็ตามไปด้วย สาวหมวยผิวขาวนั่งพิงหลังกับโคนต้นไม้ข้างรถ พอเห็นปพลก็ทำหน้าบูดบึ้งใส่ แต่ดูเหมือนฝ่ายหลังจะไม่สนใจ เขาไขกุญแจเปิดประตูรถ แล้วก้าวขึ้นนั่ง อิฐต้องเป็นฝ่ายเอ่ยกับฟางเอง
“ฟางขึ้นรถสิ รอนานหรือเปล่า”
หญิงสาวไม่ตอบ เพราะกำลังส่งสายตาเคียดแค้นไปยังแฟนหนุ่ม
จารุมาศมองหน้าอิฐด้วยความเป็นห่วง แต่เขาเม้มปาก พร้อมส่ายศีรษะนิด ๆ หล่อนจึงไม่เอ่ยถามอะไร
กลับถึงร้านขายยา มารดากับน้องสาวของปพลกรี๊ดกร๊าดที่เห็นสภาพมอมแมมของอิฐ
“จับปลาไหล! ทำไมพลถึงให้อิฐทำแบบนั้นล่ะลูก”
อิฐหัวเราะไม่ถือสา ปพลไล่ให้เพื่อนขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนเขาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา เริ่มคุยถึงความสนุกของงานในวันนี้ให้พ่อแม่และน้องสาวน้องเขยฟัง ชายหนุ่มจงใจทำให้ฟางรู้สึกตัวว่าเป็นส่วนเกิน หล่อนจึงกระฟัดกระเฟียดขึ้นชั้นบน
หลังอาบน้ำสระผมจนสะอาดสะอ้าน อิฐรู้สึกสบายสดชื่นขึ้น วันนี้สนุกเหลือเกิน ตั้งแต่เกิดเขาไม่เคยหัวเราะมากเท่าวันนี้ แม้แดดร้อน เปื้อนโคลนมอมแมม อยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้า แต่ก็สนุกที่สุดจนไม่อยากกลับกรุงเทพฯ
ร่างสูงมีผ้าพันกายท่อนล่าง เดินเช็ดผมออกจากห้องน้ำอย่างสบายอารมณ์ ก่อนชะงักเมื่อเห็นฟางยืนอยู่ตรงประตูห้อง
“ฟางอยากกลับกรุงเทพฯ”
ปล. ขออภัยคนอ่าน แก้คำผิดตอนที่แล้ว ชื่อจังหวัดที่ถูกคือ สิงห์บุรี จ้ะ เพราะตอนพิมพ์ รู้สึกคิดถึงเพื่อนที่อยู่สรรคบุรี (ชัยนาท) ขึ้นมาเลยโทร.หา แล้วมันก็ออกมาเป็นเช่นนั้นแล 555
บทที่ 13
วันรุ่งขึ้นทั้งหมู่บ้านคึกคักไปด้วยเสียงเพลงลูกทุ่ง จารุมาศตื่นแต่เช้าตรู่เพราะติ้งโทร.ปลุก
“เราจองที่ขายน้ำไว้ตรงลานลั่นทม ต้องไปเตรียมของก่อน จาวแต่งหน้าแต่งตัวแล้วไปช่วยบ้างนะ”
เพื่อนรักโทรศัพท์มาแจ้ง ‘คอนเซ็ปต์’ ของงานตั้งแต่เมื่อคืน เช้านี้ติ้งตื่นตีห้าเพื่อแต่งหน้าทำผมเอง เห็นหุ่นอ้วน ๆ แขนขาล่ำเป็นมะขามข้อเดียว ตัวดำมิดหมีแบบนั้น แต่เพื่อนสาวเนื้อหอมใช่ย่อยเพราะเป็นแม่ค้าปากหวานน้ำตาลเรียกพี่ หนุ่มน้อยใหญ่ในตลาดติดกันเกรียว เคยมีเรื่องมีราวกันหน้ารถเข็นขายน้ำมาแล้ว
เสื้อลายดอกสีสดใสของเมื่อปีกลายยังอยู่ จารุมาศลองสวมแล้วปรากฏว่าหลวมกว่าเดิมเสียอีก คงเพราะหล่อนอยู่กรุงเทพฯ ต้องกระเหม็ดกระแหม่ใช้สอย ตามใจปากไม่ได้เหมือนตอนอยู่บ้านเกิด ไม่ถึงเดือนจึงผอมลงรวดเร็ว ผ้าถุงสีเหลือบต้องใช้เข็มขัดนากของแม่รัดให้แน่นกว่าเคย เอวหล่อนบางลงจนดูอ้อนแอ้น ผิดกับตอนก่อนเข้ากรุงจนแม่ทัก
“เอวจะหักอยู่แล้ว ยังแบกจอบแบกเสียมไหวไหมจาว”
หล่อนหัวเราะอาย ๆ ให้มารดา ตอง เพื่อนสาววัยใกล้เคียงกันซึ่งอยู่ข้างบ้านเยี่ยมหน้าเข้ามาทักทาย เธอสวมเสื้อผ้าคล้าย ๆ กับจารุมาศ แต่ผมเผ้าตีโป่งมาเรียบร้อย และตองมาที่นี่เพื่อมาช่วยจารุมาศแต่งหน้าทำผม
ขั้นตอนการติดขนตาปลอมเป็นสิ่งที่จารุมาศเกลียดที่สุด เมื่อปีกลายหล่อนแพ้กาวติดขนตา หลังปลดมันออกหล่อนน้ำตาไหลไม่หยุด ทั้งแสบทั้งเคือง แต่ตองรับรองแข็งขันว่าของที่เธอซื้อมาดีกว่าปีที่แล้ว เพราะกาวยี่ห้อนี้แม่ค้าร้านเครื่องสำอางในตลาด หิ้วมาเองจากเกาหลี
หลังกระบวนการแห่งความทรมาน จารุมาศก็หยิบกระเป๋าสานใส่ของกระจุกกระจิก ลงจากบ้านเตรียมรถมอเตอร์ไซค์ไปหน้าอำเภอ เพื่อช่วยติ้งเปิดร้านเครื่องดื่ม โดยมีตองซ้อนท้ายไปด้วย
รถปิกอัพคันใหญ่แล่นเข้ามาจอดเทียบหน้าบันไดบ้าน จารุมาศหยุดมอง ก่อนหน้ามุ่ยเมื่อเห็นคนขับที่ก้าวลงมาจากรถ
“จาวจะไปแล้วเหรอ อย่าขี่รถไปเองเลย ไปกับพี่ดีกว่า”
แค่ได้ยินเสียงหล่อนก็อยากอาเจียน แก่จนจะเข้าโลงอยู่แล้วยังเรียกตัวเองว่าพี่ได้อีก
ชายวัยกลางคนรูปร่างผอมบาง ในเสื้อคอกลมลายดอกสีแดง กับกางเกงยีนส์ คาดผ้าขาวม้าไว้ที่เอวต่างเข็มขัด สวมรองเท้าหนังเป็นเงาวับ เดินเชื่องช้ามายังสองสาว
“เอารถไปเก็บสิ เดี๋ยวไปกับพี่ นั่งรถใหม่สบายกว่านะ”
“อ้าว ตาเพิ่ม มาแต่เช้าเชียวนะ” เสียงบิดาของจารุมาศแว่ว ๆ มาจากบนเรือน หญิงสาวสตาร์ทรถทันที ก่อนขี่หวือออกจากบ้านโดยไม่สนใจเสียงร้องเรียกของชายแก่
“ตานี่ขี้โอ่ไม่เลิก” ตองพูดเสียงดังแข่งเสียงรถ “ตอนจาวไม่อยู่มานั่งคุยกับพ่อแม่จาวเป็นวัน ๆ ที่ใต้ถุนบ้านนั่นน่ะ คุยเรื่องรถใหม่ เรื่องโบนัสให้พนักงาน บอกได้กำไรทีปีละเป็นล้าน ๆ แล้วว่าจะไปเที่ยวเมืองนอก แหวะ...”
จารุมาศนิ่งฟัง
“ที่จาวไม่อยากแต่งกับตาเพิ่มน่ะดีแล้ว ขี้อวดจนคนเขาเกลียดทั้งตำบล”
“ไม่ใช่เพราะแค่ขี้อวดหรอกตอง” จารุมาศว่า “แก่จนหนังเหี่ยวยังมาทำกะลิ้มกะเหลี่ย คิดว่าดูดีตายละ ยังกับตาแก่ตัณหากลับ เราถึงไม่อยากอยู่บ้าน”
รถปิกอัพกลางเก่ากลางใหม่แล่นแซงไปพร้อมเสียงแซวจากหนุ่ม ๆ บ้านนาบนนั้น จารุมาศกับตองยิ้มกว้าง ชักรู้สึกคึกคัก
หล่อนคิดถูกจริง ๆ ที่ตัดสินใจกลับมา ‘ชาร์ต’ พลังงานที่บ้านเกิด
......................................................................
อิฐทำหน้าพิกล เมื่อถูกมองด้วยสายตากึ่งขบขันกึ่งชื่นชมจากครอบครัวของปพล เขาถูกเพื่อนบังคับให้สวมเสื้อตัวเมื่อคืน นุ่งกางเกงขาสั้นแค่เข่า และยังคาดเอวด้วยผ้าขาวม้าผืนใหม่เอี่ยมที่ซื้อมาจากตลาด
“หล่อจังเลยค่ะ” น้องสาวตัวดีของปพลอุทานโดยไม่สนใจสามีตัวเองที่นั่งอุ้มลูกอยู่ข้าง ๆ “พี่อิฐต้องได้ตำแหน่งไอ้คล้าว ณ บ้านก้านบัวแน่นอนเลยค่ะปีนี้”
“แล้วใครจะเป็นทองกวาวล่ะ” บิดาถาม หันมาทางลูกชายคนโตที่สวมเสื้อสีเขียวสด แถมประแป้งที่หน้าเสียลายพร้อย เตรียมตัวสนุกกับงานเต็มที่ “แฟนเราเขาไม่แต่งตัวเหรอ”
“ฟางเขาบอกให้เขาไปตายดีกว่า” ปพลตอบ “แต่ไม่เป็นไร แค่เดินเที่ยวงานก็พอแล้วล่ะพ่อ”
น้องสาวแอบเบะปาก หล่อนกับสามีและลูกมาถึงเมื่อเช้า พอเห็นหน้า ‘ว่าที่พี่สะใภ้’ ก็รู้สึกไม่ถูกชะตา “ดีแล้วล่ะพี่พล อย่าให้แฟนพี่เขาลำบากเลย เขาคงไม่คุ้นกับงานบ้านเรา”
น้ำเสียงหล่อนหยามเยาะ และพี่ชายก็รู้ “อย่ามาจิกแฟนพี่หน่อยเลย ตัวเองก็ไม่เห็นแต่งนี่ รังเกียจงานแบบนี้เหมือนกันล่ะน่า”
“เอ๊ะ พิมเปล่านะ”
บิดามารดาปรามให้ลูกหยุดทะเลาะกัน ด้วยเกรงสายตาของแขกคืออิฐ หากเขาเพียงแต่ยิ้มบางตามเคย
ดูเหมือนรถทุกคันจากถนนทุกสาย มุ่งหน้าสู่ลานกิจกรรมหน้าอำเภอเป็นจุดหมายเดียว เสียงเพลงดังกระหึ่ม ร้านรวงข้างทางนำเสื้อสีสดใส ของเล่นเด็กและน้ำดื่มออกมาขายหน้าร้าน เพราะเป็นสินค้าที่ขายดีที่สุดในวันงานประจำปี
ปพลคึกคัก ก้าวลงจากรถหลังหาที่จอดยากเย็น วันนี้บิดาอนุญาตให้เอารถที่บ้านมา เพราะฟางงอแงไม่ยอมขับรถของหล่อนมางานนี้ ด้วยกลัวโดนเฉี่ยวชน หล่อนแอบเบะปากหลายครั้งที่เห็นชาวบ้านขี่รถบ้าง เดินบ้าง อุ้มลูกจูงหลานมาร่วมสนุกในงาน บางกลุ่มก็ร้องรำทำเพลงอยู่หน้างาน หล่อนไม่ชอบแบบนี้...ไม่ทันสมัย ไม่รื่นหูรื่นตาเอาเสียเลย
พอลงจากรถหญิงสาวหน้าหมวยก็สวมแว่นกันแดดอันโต แม้จะผิวขาวหุ่นบางตามแบบในฝันของหนุ่ม ๆ แต่ฟางก็เกลียดเจ้าลูกตาเล็ก ๆ เหมือนเม็ดก๋วยจี๊ของตัวเองเหลือเกิน หล่อนเคยขอบิดาไปทำตา แต่ถูกคัดค้านหัวชนฝา ด้วยกลัวลูกสาวจะเจ็บ ฟางจึงเป็นเดือดเป็นแค้นกับมันเรื่อยมา เพื่อน ๆ ของหล่อนก็บอกว่าหล่อนสวมแว่นกันแดดแล้วดูดีกว่า ไม่รู้ว่าเพราะมันปิดตาตี่ ๆ เล็ก ๆ ของหล่อนได้มิดหรือดูดีจริงอย่างเพื่อนว่า
อิฐเป็นเป้าสายตาของคนในงานอย่างที่ปพลว่า ไม่ว่าร่างสูงเดินไปทางไหน สาว ๆ ชาวบ้านในงานเหลียวมองกันคอแทบเคล็ดทีเดียว ปพลเองก็พลอยเนื้อหอมไปด้วย เพราะเจอเพื่อนเก่าหลายคน บางคนเป็นผู้หญิงสวย ทักทายกันลั่นด้วยไมตรีจิต ฟางจึงเกาะแขนชายหนุ่มแจ นัยว่า ‘คนนี้แฟนฉันนะยะ...รู้ไว้เสียด้วย’
“เพื่อนปพลเหรอ...หล่อเนอะ” สาวคนหนึ่งพูดต่อหน้าตรง ๆ อิฐทำหน้าไม่ถูก เพราะสาวเมืองกรุงส่วนมากใช้สายตาชื่นชมโลมเลียเขา ไม่ชมตรง ๆ แบบสาวบ้านนอกนี่
แต่เขาก็สัมผัสได้ถึงความใสซื่อจริงใจจากคนรอบกาย บรรยากาศอบอุ่นเป็นกันเอง ไม่ต้องระวังตัวหรือเสแสร้งเหมือนเวลาอยู่เมืองหลวง
“นั่นจาวนี่” ปพลชี้มือ ท่ามกลางคนพลุกพล่าน จารุมาศยืนอยู่ข้างเพื่อนร่างอ้วนคุ้นตา กำลังช่วยกันทำเครื่องดื่มเย็น ๆ มีลูกค้ายืนรออยู่สามสี่คน เขาเดินนำฟางกับอิฐไปทันที
จารุมาศเงยหน้าขึ้นตามเสียงทักทายของปพล พอหล่อนเห็นอิฐ และเขาเองก็เห็นหล่อนเต็มตัว ต่างฝ่ายต่างก็หัวเราะเขิน ลำพังจารุมาศเป็น ‘ทองกวาว’ ไม่เท่าไร แต่อิฐยามเป็น ‘พี่คล้าว’ นี่สิ...มันผิดหูผิดตาชอบกล แต่ก็น่ารักดี...หล่อนไม่คิดว่าเขาจะยอมแต่งตัวแบบนี้
“นี่ไงติ้ง ปพลจำได้ไหม” หญิงสาวแนะนำ หล่อนไม่ทันสังเกตเห็นฟางที่ยืนอยู่หลังอิฐ สาวหมวยแอบมองจารุมาศอย่างพินิจพิจารณา
ผู้หญิงคนนี้น่ะหรือ...ที่มาอาศัยคอนโดฯ ของอิฐอยู่...บ้านนอกแบบนี้เนี่ยนะ...
“จำได้ ๆ แต่ทำไมอ้วนแบบนี้ล่ะ” ปพลพูดไม่เกรงใจ ติ้งหัวเราะก่อนแกล้งเท้าเอว ทำหน้าบึ้ง
“แหม คนเรามันต้องมีพัฒนาการ เธอเองก็ขาวขึ้นนะปพล เมื่อก่อนตัวดำยังกับควาย”
ชายหนุ่มหุบปากฉับ ปกติเขาเป็นคนปากไว แต่พอเจอประโยคนั้นของติ้งก็รู้สึกเสียฟอร์มนิดหน่อย เพราะปากติ้งเองก็ใช่ย่อย
จารุมาศหัวเราะขำเพื่อน “ไงล่ะปพล พอฟัดพอเหวี่ยงไหม”
“โอเคเลยจาว แบบนี้เราชอบ ติ้งมาเป็นทองกวาวให้เราด้วยนะ เราอยากได้ตังค์”
“คนทั้งงานจะได้เห็นเราเป็นตัวตลกน่ะสิยะ” ติ้งว่า ปรายตามองไปเบื้องหลัง แน่ละ...นาทีนี้ใครจะดึงดูดสายตาเท่าอิฐไม่มีอีกแล้ว “ใครน่ะ เพื่อนเธอเหรอ”
ปพลยิ้มโอ่ ขยับดันอิฐให้ออกมายืนเคียงกัน “เราขอภูมิใจนำเสนอ นี่เพื่อนเรา ชื่ออิฐ หรือจะเรียกว่าเสือนอนกินก็ได้”
อิฐมองหน้างุนงงของติ้ง ก่อนแอบกระทุ้งศอกใส่สีข้างเพื่อน กระซิบเหี้ยม ๆ ว่า “อยากโดนชกปากใช่ไหมวะ”
ปพลจึงต้องทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมโดยไว อิฐเหลือบมองจารุมาศ ฝ่ายนั้นแกล้งก้มหน้าผสมเครื่องดื่ม ทำเป็นไม่ได้ยิน
“แล้วนี่แฟนเรา ชื่อฟาง” สาวฟางแค่นยิ้มให้ติ้งกับจารุมาศอย่างเสียมิได้
“นั่งสิ เดี๋ยวเราจะเสิร์ฟน้ำกล้วยหอมให้ลองชิมดู รับรองอร่อยสู้ของเกาหลีได้แน่นอน” ติ้งเชื้อเชิญเพื่อน ๆ อย่างใจกว้าง
“เอะอะอะไรก็เกาหลี ๆ แล้วนะคนบ้านเรา” จารุมาศพูด ติ้งหัวเราะ มือสาละวนผสมส่วนผสมนานาชนิด
“จริงจังที่ไหน ก็แค่ตามกระแสไปเท่านั้นเอง แล้วนมกล้วยมันก็อร่อยจริง ๆ นี่นา” เพื่อนตัวอ้วนอวดด้วยความภาคภูมิใจ “ต่อไปจะเป็นสินค้าโอท็อป ชื่อนมกล้วยตุ้งติ้ง”
“ชื่อบ้านนอกแบบนั้นใครจะอยากกิน” ปพลท้วง “น่าจะชื่อบานาน่ามิลค์ บาย ติ้ง จะเหมาะกว่านะ”
“แหม ทำโกอินเตอร์ เราไม่อยากเป็นคนลืมกำพืดตัวเองนี่นา เอาชื่อไทย ๆ สิดี”
ฟางปรายตามอง นึกสมเพชในความบ้านนอก จารุมาศมองเห็นสายตาของแฟนเพื่อน หล่อนรู้สึกไม่สบายใจนัก ปพลร่าเริงขี้เล่น ดูสบาย ๆ เป็นมิตร แต่ทำไมแฟนของเขาถึงชอบทำหน้าคว่ำ เบะปากใส่ลมฟ้าอากาศอยู่เรื่อย
ร่างบางเดินถือเหยือกนมมาเสิร์ฟที่โต๊ะ “ใครไม่ชอบหวานมาก ก็เติมน้ำแข็งได้นะ”
หล่อนรินนมใส่แก้วให้ปพลกับแฟนของเขา ก่อนถึงคิวอิฐ ชายหนุ่มมีรอยยิ้มระบายบนหน้าขาว พอปพลหันไปคุยกับติ้งเรื่องเครื่องดื่มชนิดอื่น ๆ เขาก็กระซิบกับจารุมาศว่า
“คุณเหมาะกับชุดนี้มากเลย”
ฟางกำลังมองมาทางนี้ สายตาของสาวผอมบางดูแปลก จารุมาศจึงมิได้เอ่ยอะไรกับอิฐ
“เดี๋ยวอิฐกับจาว จะต้องเป็นคล้าวกับทองกวาวนะ” ปพลดูดนมจากหลอดดังซู้ดไม่เกรงใจใคร
“ไม่เอา”
คนถูกเอ่ยชื่อปฏิเสธพร้อมกัน
“ทำไมเล่า” ปพลมอง ‘เพื่อน’ ทั้งสองของเขาด้วยแววตาคาดคั้น “สนุกดีออกจาว ความจริงเรากะจะเป็นไอ้คล้าวเอง แต่ฟางเขาไม่ได้เตรียมชุดมา เราก็เลยต้องบาย กรรมการเขาไม่ได้ดูแค่ชุดสวยงามนะ เขาดูว่าคนที่มาเข้าคู่กันน่ะ สมกันไหมด้วยนะ”
จารุมาศเบิกตา หล่อนอยากถาเข้าไปหยิกเนื้อเขาให้เจ็บเสียบ้างจริง ๆ
“เธอรู้ได้ไง” ติ้งสงสัย แต่ก็ปรายตามาทางอิฐ ส่งยิ้มหวานเห็นฟันขาวให้ “ถ้าอย่างนั้นต้องเป็นเรากับคุณอิฐ จะเหมาะสมกว่านะ”
“หยุดเลยเธอ เสียดายนม” ปพลร้อง “ให้อิฐกับจาวน่ะดีแล้ว คงลงแข่งได้อย่างเดียวนี่แหละ เซ็งเลย”
“คนเดียวลงหลายอย่างก็ได้” ติ้งว่า “เราจะลงชักเย่อ เดี๋ยวเที่ยงก็เริ่มแข่งแล้ว เราขายถึงสิบเอ็ดโมงครึ่งนะ จะดื่มอะไรก็สั่งมาเลย พอสิบเอ็ดโมงก็เริ่มเก็บร้านแล้ว เราจะไปดูประกวดร้องเพลง...” หล่อนหยุดพูดเหมือนฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้ ก่อนจ้องหน้าปพลเขม็ง
“จริงสิปพล เธอร้องเพลงได้นี่นา!” ติ้งอุทาน
จารุมาศตาโตเพราะเพิ่งนึกได้เหมือนกัน
“ใครบอก ไม่ใช่เสียหน่อย” ชายหนุ่มรีบปฏิเสธ อิฐกับฟางมองกิริยานั้นงง ๆ
“จริงด้วยปพล” จารุมาศปราดเข้ามาเขย่าแขนเพื่อน “เธอเคยเป็นนักร้องให้กับวงลูกทุ่งของโรงเรียนตอนม.ต้นนี่นา”
“ก็นั่นมันม.ต้น นานนมแล้ว ไม่เอาหรอก”
อิฐมองคนโน้นทีคนนี้ที ก่อนยิ้มล้อ ๆ “มิน่า...เวลาร้องเพลงคาราโอเกะ แกถึงไม่ยอมวางไมค์เลย”
“ประกวดเลย ๆ” ติ้งกับจารุมาศประสานเสียง ปพลยิ้มอาย ๆ แต่ด้วยอารมณ์สนุกก็ทำทีเป็นพยักหน้าอย่างเสียมิได้
“ถ้าไม่ใช่เพราะเพื่อนของร้องนะ...”
อิฐหัวเราะ จารุมาศลอบมอง เวลาเขาหัวเราะดูสดใสไม่แพ้ปพลเลยทีเดียว
“เอาเพลงมนต์รักลูกทุ่งนะ จะได้ได้คะแนนเยอะ ๆ” ติ้งเสียงดังท่าทางสนุก ตองพาเพื่อนผู้ชายมาสมทบอีกสองสามคน ซึ่งปพลเองพอรู้จักอยู่บ้าง เขารู้สึกมีความสุข บรรยากาศอบอุ่นรายล้อมไปด้วยความทรงจำของอดีต
“นมกล้วยอร่อยมากครับ” อิฐเอ่ยกับติ้งเมื่อหญิงสาวมาเก็บโต๊ะ “แล้วทั้งหมดนี่เท่าไรครับ”
“เฮ่ย ข้าจ่ายเองเพื่อน ข้าเลี้ยง” ปพลร้องห้าม ล้วงกระเป๋าสตางค์ออกมา
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณอิฐ” ติ้งโบกมือ “เครื่องดื่มเล็ก ๆ น้อย ๆ เลี้ยงเพื่อนแค่นี้จิ๊บจ๊อยค่ะ วันนี้ฉันได้กำไรเยอะแล้ว”
ชายหนุ่มมองหน้าปพล ฝ่ายนั้นผิวปากหวือดีใจที่ได้กินฟรี แต่อิฐกลับรู้สึกขอบคุณลึกซึ้งกว่านั้น
ยามอยู่เมืองหลวง ส่วนมากเขาเป็นคนจ่ายค่าเหล้าเบียร์เวลาสังสรรค์กันในกลุ่มเพื่อนสนิท แต่อิฐไม่เคยคิดมาก มีปพลที่แอบส่งเงินให้เวลาอยู่กันสองคน
‘แกเลี้ยงตลอดเลย เกรงใจว่ะ เอาไป’
‘ไม่เอา’ อิฐเสียงเข้ม
‘ไม่ได้ มันทำให้ข้ารู้สึกไม่ดีรู้ไหมวะ’ ปพลยัดเงินใส่กระเป๋าเสื้ออิฐจนได้
‘แกก็ไม่ค่อยมีเงิน...’ อิฐพึมพำ หากอีกฝ่ายส่ายหน้า
‘ข้าไม่ได้หน้าด้านเหมือนไอ้หนุ่ยกับไอ้รุตนี่หว่า กินของแกมาตลอด ไม่เคยปริปากช่วยแชร์เลย คราวก่อนแกออกค่าเหล้า ส่วนข้าเสนอออกมิกเซอร์ นึกว่าพวกมันจะช่วยแชร์ค่ากับแกล้ม แม่งนั่งกันเฉย ข้าทำแบบนั้นไม่ได้หรอก...’
น้ำใจเล็กน้อยที่ได้รับกลับคืน มันทำให้อิฐรู้สึกดีและคุ้มค่ากว่าที่เสียไป อย่างน้อยเพื่อนคนนี้ก็เป็นทั้งเพื่อนกินและเพื่อนตาย ไม่หนีหายไปในยามยาก เขามั่นใจเช่นนั้น
ชายหนุ่มมองปพลที่ช่วยยกโต๊ะและเก้าอี้พลาสติกซ้อนกัน ส่วนจารุมาศกำลังเก็บล้างถ้วยแก้ว มีสาวตัวเล็กชื่อตองคอยรับไปเช็ดให้แห้ง ก่อนส่งให้ติ้งเก็บใส่กล่อง ส่วนเขากับฟางถูกกันออกมา นัยว่าเป็น ‘แขกบ้านแขกเมือง’ จึงห้ามหยิบจับทำอะไรเด็ดขาด เจ้าบ้านจะคอยบริการเอง
อิฐรู้สึกว่าตัวเองโชคดีเหลือเกิน ที่มีปพลเป็นเพื่อน ในร้อยคนพันคน แม้จะมีเพียงหนึ่งคน ที่รักและห่วงใย เข้าใจในตัวตนของเรา นั่นก็เพียงพอแล้ว
และจารุมาศ...กับเพื่อนของหล่อน...
แก้มหญิงสาวแดงเพราะเริ่มเหนื่อย ตาคมมองมาทางนี้พอดี อิฐยิ้มให้หล่อน
ติ้งทันเห็นภาพนั้น พออิฐหันไปทางอื่น เพื่อนสาวก็แอบกระซิบกับจารุมาศว่า “เวลาคุณอิฐยิ้ม ใจเราแทบละลายเลยว่ะจาว”
หญิงสาวหัวเราะ กระซิบตอบว่า “เราก็เป็น”
......................................................................
“คู่นั้นน่ะ ถ้าจูงมือกันได้ก็คงจูงกันแล้วมั้ง”
ฟางกระตุกมือแฟนหนุ่มพลางกระซิบเบา ๆ ขณะเดินเคียงกันชมบรรยากาศในงาน ร่างสูงของอิฐเดินคู่กับจารุมาศอยู่ข้างหน้า ส่วน ‘จ่าฝูง’ คือติ้งกับตองและบรรดาหนุ่ม ๆ เห็นผลุบโผล่อยู่ลิบ ๆ
“ไม่มีอะไรหรอกน่า” ปพลว่า
“ไม่จริงมั้ง” ฟางเสียงสูง “พลอย่าบอกนะว่า คิดจะเป็นพ่อสื่อ...ให้สองคนนั่นเขาเป็นแฟนกันน่ะ เมื่อวานพลก็เจ้ากี้เจ้าการให้อิฐไปรับผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เหรอ”
“เขาชื่อจาว”
“รู้แล้ว ไม่อยากเรียกนี่ ไม่ได้สนิทกันเสียหน่อย” สาวหมวยหน้าหงิก “ว่าไง อิฐคงไม่ได้ชอบผู้หญิงบ้านนอกแบบนั้นหรอกนะ”
ปพลหยุดเดิน “ถ้าคำว่าบ้านนอกหลุดออกมาจากปากฟางอีกครั้งเดียวนะ เราจบกัน ฟางกลับกรุงเทพฯ ไปเลย”
หน้าตาเขาขึงขังไม่เป็นปพลคนเก่า หญิงสาวหน้าเสีย
“พลเองก็คนบ้านเดียวกับจาว พลเป็นคนบ้านนอก และพื้นดินที่ฟางเหยียบอยู่นี่ก็บ้านนอก แต่มันเป็นดินผืนเดียวกับบ้านของฟาง เป็นผืนเดียวกันกับดินที่กรุงเทพฯ ถ้าฟางคิดว่ามันไม่ดีพอที่จะเหยียบย่างลงไปล่ะก็ เท่ากับว่าพลเองก็ไม่คู่ควรกับฟางเหมือนกัน”
เขาพูดจบแล้วก็เดินจากมาอย่างไม่ใยดี
บรรยากาศกำลังอบอวลด้วยความสุข แม้ไม่อยากให้อิฐกับจารุมาศเป็นแฟนกัน แต่ยามเห็นใบหน้าเปี่ยมสุขของทั้งคู่ ขณะเดินเคียงกัน ชี้ชวนดูนั่นนี่ ปพลก็ใจอ่อน
ได้กลับบ้านเกิด พบหน้าพ่อแม่ น้องสาว และหลานชายตัวน้อย ทั้งยังได้เฮฮากับเพื่อนเก่าที่จริงใจ เขาไม่อยากให้ใครหน้าไหนก็ตามมาทำลายบรรยากาศหวานชื่นนี้ลง แม้คนคนนั้นจะเป็นแฟนของเขาก็ตาม
สาวหมวยกัดฟันกรอดด้วยความโกรธ
“กะอีแค่สะกิดปมเรื่องบ้านนอก ก็ทำเป็นฟืนเป็นไฟ เพราะ ‘นังนั่น’ แท้ ๆ”
ฟางโยนความผิดให้จารุมาศทันที ตั้งแต่ยายนั่นก้าวเข้ามา แฟนหนุ่มของหล่อนก็เปลี่ยนไป จากที่เคยเชื่อฟังคล้อยตามทุกเรื่อง ก็กลายเป็นดื้อแพ่ง เถียงเก่งขึ้น และไม่ค่อยง้อเวลาหล่อนโกรธ
การที่หล่อนมา ‘เหยียบ’ บ้านเกิดของเขา ถือว่าหล่อนเสียสละเวลาอันมีค่ามากพอแล้ว นี่ถ้าเขาไม่ทำเงียบงอน โกรธหล่อนจริงจัง ฟางก็คงไม่มาหรอก ลึก ๆ แล้วหล่อนเองกลัวเขาจะบอกเลิก เพราะในขณะที่เพื่อนคนอื่น ๆ มีตัวสำรองไว้สำหรับเวลาฉุกเฉิน แต่ฟางไม่มีเลยสักคน หล่อนอ่อยหนุ่ม ๆ ในที่ทำงานไว้มากมาย แต่ไม่มีใครสนใจหล่อน สาว ๆ สมัยนี้สวย ๆ ทั้งนั้น ฟางเองอาจดูดี ณ ที่แห่งนี้ แต่เมื่อกลับกรุงเทพฯ หล่อนก็เป็นแค่ผู้หญิงหน้าตาพื้น ๆ ที่แต่งหน้าแต่งตัวเก่งคนหนึ่งเท่านั้น นึกแล้วก็ยิ่งอยากไปทำศัลยกรรมเหลือเกิน!
หญิงสาวกลับไปสงบสติอารมณ์ยังใต้ร่มเงาต้นไม้ข้างรถ
รอให้กลับถึงกรุงเทพฯ ก่อนเถอะ!
......................................................................
เสียงอินโทรเพลงมนต์รักลูกทุ่งดังขึ้น พร้อมเสียงปรบมือเป่าปากถูกอกถูกใจของชาวบ้าน อิฐยืนกอดอก แหงนมองปพลที่ยิ้มอาย ๆ แต่มือถือไมค์แน่นบนเวที พอเสียงหวานเพราะของเขาร้องวรรคแรก คนก็กรี๊ดลั่น ติ้งกระโดดไชโยสะใจทั้งที่สวมผ้าถุง
“ชนะใสแน่ ๆ โว้ย ปพลต้องได้รางวัลแน่ ๆ” หล่อนเสียงดัง กำหมัดชูขึ้นสุดแขน
“สำรวมหน่อยเพื่อน” จารุมาศปราม หล่อนหันมองอิฐ เขากำลังหัวเราะขำท่าทางของติ้ง คราวนี้หัวเราะนานเสียด้วย
“เราจะแบ่ง ๆ กันล่ารางวัลนะ เดี๋ยวจาวไปชักเย่อกับเรา ไอ้ตองกับไอ้กวางมันจะลงกินวิบาก รุ่นเราต้องได้รางวัลมากสุด ไม่สิ...ต้องกวาดรางวัลในงานนี้ให้หมด!”
ติ้งทำท่ากระเหี้ยนกระหือรือ ก่อนหันไปส่งเสียงเชียร์ปพลดังลั่น ตองรับบทหน้าม้าซื้อมาลัยดอกดาวเรืองพวงใหญ่วิ่งไปคล้องคอปพล
“ฉันเบิกเงินเดือนมาแล้วนะคะ” จารุมาศพูดกับอิฐ “จะขอจ่ายค่าน้ำไฟให้ค่ะ”
“ครับ” อิฐตอบรับ “แล้วจะอยู่ต่อไหมครับ”
ใบหน้าขาวหันมา พร้อมรอยยิ้มที่ดูขี้เล่นคล้ายปพล จารุมาศอยากให้ตรงนี้มิใช่ลานหน้าเวทีกลางแจ้ง ที่มีชาวบ้านยืนชมการประกวดนับร้อยคน อยากให้มันเป็นพื้นที่ว่างเปล่า มีทุ่งนาสีเขียวกว้างไกล และไม่มีใครอื่นอยู่แถวนั้น หล่อนจะเขย่งปลายเท้าจุ๊บแก้มขาว ๆ ของอิฐสักฟอด...ไม่สิ หลาย ๆ ฟอดดีกว่า ฟอดเดียวไม่พอ...
“ว่าไงครับ คุณจาวจะอยู่ต่อไหม” เสียงนุ่มดึงหล่อนออกจากภวังค์มาหัวเราะแหะ ๆ
“คุณอยากให้ฉันอยู่ต่อไหมล่ะคะ”
อิฐเม้มปาก ทำเสียงในลำคอเบา ๆ เป็นเชิงว่าครุ่นคิด ก่อนตอบว่า “อยากสิครับ แต่...เดือนต่อไปนี่ สำหรับคุณอาจหนักหนาสาหัสกว่าเก่านะ...”
คนฟังย่นคิ้ว “หมายความว่าไงคะ”
“ก็คุณบอกว่านอนไม่ค่อยหลับ เพราะมีผมคอย ‘กวน’ ไม่ใช่หรือครับ” นัยน์ตาเสือพราวระยับ
“คุณอิฐจะบอกว่าเดือนที่ผ่านมาฉันนอนไม่ค่อยหลับ แต่เดือนหน้าฉันอาจไม่ได้นอน งั้นหรือคะ” หญิงสาวเสียงซื่อจนชายหนุ่มหัวเราะพรืดออกมา
“ไอ้พลมันเคยบอกว่าคุณน่ะเป็นลูกแกะ...เอ...หรือกระต่ายนะ...แต่ผมว่าไม่ใช่ คุณฉลาด ประเปรียวเหมือน...” เขาทำท่านึก
“ตุ่น” หล่อนต่อให้
“ตุ่นมันฉลาดประเปรียวยังไงครับ” อิฐเลิกคิ้ว
“อย่างน้อย ๆ ก็ไม่ค่อยมีใครได้เห็นมันนี่คะ”จารุมาศยักไหล่ เหงื่อใส ๆ ซึมขมับ และไหลลงมาบนแก้มเนียน อิฐมองภาพนั้นด้วยสายตาเอ็นดู ยกมือขึ้นแตะผิวแก้มอ่อนบางนั้นเบา ๆ เพื่อปาดเหงื่อออกให้
“คุณได้นอนหลับสบายแน่ ๆ ผมสัญญา แต่อาจต้องจ่ายค่าน้ำไฟเป็นอย่างอื่น”
คนฟังทำหน้างง อิฐชอบเหลือเกินเวลาหล่อนทำหน้าซื่อตาใสแบบนี้
นิ้วเรียว แตะเบา ๆ บนผิวแก้มหญิงสาว จารุมาศยืนตัวแข็ง
“ตรงนี้...ค่าน้ำ” อิฐพึมพำ ปากแดงของเขาห่างใบหน้าหล่อนไปคืบเดียว คืบเดียวเท่านั้น...
“ตรงนี้...” นิ้วสะอาดนั้นแตะบนริมฝีปากบางของจารุมาศ “ค่าไฟ”
เขาอยู่ใกล้...จนจารุมาศมองเห็นรอยเคราเขียว และฟันขาว รวมถึงเส้นเลือดบนผิวแก้มของชายหนุ่มชัดเจน
โอย...หัวใจจะวาย
“ก็ดูหวานดี”
เสียงปพลทำลายความรื่นรมย์ ณ ที่แห่งนั้นให้พังครืนลง
“เสียอย่างเดียว นี่ไม่ใช่ที่รโหฐานพอให้คนจู๋จี๋กันได้” เขายืนกอดอกจังก้า แววตาเคืองชัดแจ้ง
“ใครจะบ้าทำแบบนั้น” อิฐพูดดัง ส่วนจารุมาศเบือนหน้าไปทางอื่นเพื่อซ่อนความอาย
“ปล่อยให้อยู่กันตามลำพังไม่ได้เสียแล้ว” ปพลก้าวเข้ามา ฉุดมือจารุมาศไปอีกทาง อิฐรีบเดินตามมาติด ๆ
“แกจะพาคุณจาวไปไหน”
“ไปให้ห่างจากเสืออย่างแกมั้ง ข้าไม่น่าชวนแกมาเล้ย...”
แม้รู้ว่าเพื่อนพูดเล่น แต่อิฐก็อดโกรธไม่ได้ เขาคว้ามือจารุมาศ “แกไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้นะไอ้พล”
อีกฝ่ายหยุดเดิน อิฐก็เช่นกัน จารุมาศซึ่งยืนอยู่ตรงกลาง มองคนนั้นทีคนนี้ทีด้วยความหวาดหวั่น
จะมีเรื่องกันเหรอ...ตรงนี้เนี่ยนะ...
“ทำไมข้าจะทำไม่ได้ ในเมื่อแกรับปากข้าแล้วว่าจะไม่ยุ่งกับจาว” มือแข็งคว้าไหล่หญิงสาวกระชากเข้าหาตัว อิฐไม่ยอมแพ้เขาดึงร่างบางกลับ กลายเป็นยื้อยุดฉุดกระชาก จารุมาศหวีดร้อง
“ฉันเจ็บนะ ปพลใจเย็นสิ คุณอิฐปล่อยฉันก่อนค่ะ”
“อะไรกันน่ะ” ติ้งวิ่งมาทางนี้พอดี หล่อนพูดรัวว่า “ทำอะไรกัน ปพลทำไมเธอไม่ขึ้นไปรับรางวัลเล่า เธอได้ที่หนึ่งนะ เขาให้ตั้งพันห้าแน่ะ”
“พันห้า!”
ปพลอุทานตาโต ผลักจารุมาศใส่อิฐก่อนวิ่งตามติ้งไปทันที
“ไอ้บ้านี่” อิฐร้องหัวเสีย จับร่างบางให้ยืนตรง “คุณเจ็บหรือเปล่า”
“นิดหน่อยค่ะ” หญิงสาวพูดปนหัวเราะ “ฉันนึกว่าปพลโกรธจริง ๆ เสียอีก”
“มันก็กันท่าผมไปอย่างนั้นแหละ แต่ก็น่าเห็นใจมันนะครับ” ชายหนุ่มพูดแล้วยิ้มแปลก พอหล่อนมองเขาด้วยแววตาอยากรู้ เขาก็ต่อว่า “เพราะมันไม่รู้ว่าลับหลัง คุณโดนผมแทะไปเยอะแล้วเหมือนกัน”
“คุณอิฐ!”
จารุมาศอุทาน แก้มแดงทันตา อยากหยิกแก้มขาวของเขานัก แต่ต้องระงับใจไว้
“มานี่เลยไอ้เสือ” ปพลวิ่งกลับมาคว้าคอเสื้ออิฐ ลากไปอีกทาง “ข้าร้องเพลงแล้ว ชนะด้วย มีแกที่ยังไม่ได้ทำอะไร ไปจับปลาไหลลงรูเลยโว้ย”
“คุณอิฐเขาจะทำได้เหรอปพล ดูเขาผู้ดี๊...ผู้ดี” ติ้งซึ่งตามหลังมาร้องถาม พลางฉุดมือจารุมาศให้ออกวิ่ง ตอนนี้ชาวบ้านมารวมตัวกันรอบบ่อปลาไหล และข้างทางวิ่ง ซึ่งสุดทางมีกระบอกไม้ไผ่ยาวเมตรเศษปักพื้นรอท่าอยู่
“เฮ้ย ข้าไม่แข่ง...” อิฐปฏิเสธพัลวัน แต่ปพลผลักไสร่างสูงให้ออกหน้า ตะโกนว่า
“ตัวแทนหมู่หกคร้าบ...ตัวแทนหมู่หก”
“ไอ้พล” อิฐก้าวขาหนี แต่ถูกกดบ่าไว้
“ของรางวัลเป็นอะไรรู้ไหม” ปพลกระซิบ “วัวทั้งตัวเชียวนะแก”
“ข้าไม่เอา”
“เอาเถอะค่ะคุณอิฐ” ติ้งยื่นหน้าเข้ามา ขณะนั้นรอบบ่อเริ่มคึกคักเพราะเสียงเชียร์ ผู้ชายวัยไล่เลี่ยกันก้าวลงไปในบ่อ แต่อิฐยังลังเล “เขาจะย่างวัวให้ด้วย แล้วเราก็แบ่งให้คนในหมู่บ้านตามสัดส่วน เนื้อวัวบ้านก้านบัวอร่อยนะคะ”
เพราะเห็นแก่ติ้ง เพื่อนใหม่ที่หยิบยื่นน้ำใจให้ หนุ่มรูปงามจึงปลงใจ ยอมลงแข่ง เขามองไปทางจารุมาศ เห็นหล่อนอ้าปากหวอ
ชายหนุ่มถอดรองเท้า ท่อนขากับเท้าขาวจนแดง ชาวบ้านนับร้อยจับตามองหนุ่มหล่อแปลกหน้า ผู้มีผิวพรรณผิดชาวบ้านทั่วไป กับท่าทางเก้กังยามก้าวลงบ่อโคลนสูงเกือบถึงหัวเข่า เขาสะดุ้งทั้งตัวเมื่อสัมผัสกับวัตถุลื่นเป็นเมือกผ่านหลังเท้าไป
“จะไหวเหรอ”
เสียงชาวบ้านโจษจัน แต่มีสายตาลุ้นระทึกเอาใจช่วยของเพื่อน ๆ มองมา อิฐจึงพ่นลมหายใจฟู่ พอเสียงระฆังดังแหลม เสียงเชียร์ก็ดังอึกทึก ชายฉกรรจ์ในบ่อกระโจนพรวด พุ่งตัวลงเกลือกโคลน บ้างก็ถลาไถไปในบ่อ ขี้โคลนกระเด็นปลิวกระจาย อิฐหลับหูหลับตากระโจนลงตะครุบโคลนเบื้องหน้า
“อิฐแกควานสิวะ ควานน่ะ! ปลาไหลมีเต็มบ่อนั่นแหละ!” เสียงปพลดังกว่าใคร
สาว ๆ รอบบ่อกรี๊ดสนั่นเมื่ออิฐ ‘ควาน’ มือสองข้างไปในโคลนเย็นเฉียบเบื้องหน้า ท่ามกลางความชุลมุนเขาสัมผัสถึงสิ่งมีชีวิตตัวยาวลื่นเป็นเมือก แม้รู้สึกขยะแขยงแต่เสียงเชียร์ทำให้จำใจไล่ตามมันไป
“จับมันให้ได้อิฐ จับมันให้ได้โว้ย” ปพลโก่งคอเชียร์ออกท่าออกทางสุดชีวิต
อิฐไถลไปในขี้โคลน เท้าใครไม่รู้กระแทกเข้ามาที่สะโพก โคลนเละ ๆ กระเด็นมาแปะบนศีรษะ จารุมาศหวีดร้อง ทั้งสงสารทั้งสนุก ส่วนติ้งเอาแต่หัวเราะท้องคัดท้องแข็ง
หนุ่มรูปงามจับปลาไหลได้ตัวหนึ่ง เขากำหัวท้ายมันแน่น แล้วล้มลุกคลุกคลานตะกายออกจากบ่อโคลน วิ่งลิ่วไปยังกระบอกไม้ไผ่ ปพลกับเพื่อน ๆ วิ่งตามไปเชียร์ตอนเขาจับปลาใส่ลงไปในกระบอก ดูเหมือนสาว ๆ ทั้งงานจะเทใจเชียร์หนุ่มหล่อแปลกหน้า บรรดาคนแก่ก็หัวเราะชอบอกชอบใจ
“ค่อย ๆ อิฐค่อย ๆ นุ่มนวลไว้พวก เดี๋ยวมันก็ไม่ลงรูหรอก!” ปพลตื่นเต้นกว่าคนแข่งเองเสียอีก เขาส่งเสียงดังวิ่งตามหลังอิฐกลับมาที่บ่อ “เร็วเพื่อน เร็ว ๆ จะหมดเวลาแล้ว”
จารุมาศหน้าเหยเก มองอิฐที่ล้มลุกมอมแมมเปื้อนโคลนอยู่ในบ่อด้วยความสงสาร สภาพเขาดูไม่จืด แต่ดูชายหนุ่มจะสนุก เพราะหน้าขาวมีโคลนติดแก้มเป็นปื้นนั้นแต้มรอยยิ้มสดใส
“คุณอิฐน่ารักชะมัดเลยนะจาว” ติ้งพูดเสียงต่ำให้พอได้ยินกันสองคน ท่ามกลางเสียงเชียร์
จารุมาศพยักหน้า นาทีนั้น...หล่อนนึกถึงชลัลดา เวลาที่อิฐอยู่กับสาวสวยคนนั้น เขาคงไม่มีทางทำอะไรแบบนี้แน่
แล้วเขารู้สึกอย่างไรหนอ ที่ได้มาที่นี่ มาร่วมงานประจำปีแบบบ้านนอก ได้แต่งตัวเป็นพี่คล้าว ดูปพลร้องเพลง และต้องมาแข่งจับปลาไหล เป็นชีวิตอีกแบบหนึ่ง แล้วเขาชอบไหมนะ...
เสียงระฆังดังแก๊ง พร้อมเสียงเฮของกองเชียร์ ดังก้องเข้าไปในหูของหญิงสาว
ถ้าหล่อนกลัวว่ากลับกรุงเทพฯ แล้วทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิม ทำไมไม่ตักตวงช่วงเวลาแห่งความสุขนี้เสียให้พอล่ะ
......................................................................
“เจ็บใจชะมัด รู้อย่างนี้แข่งเองเสียก็ดี”
ปพลคำรามด้วยความเจ็บแค้นไม่หาย ขณะเดินกลับไปที่รถ หลังได้แต่ยืนมองตาละห้อยตอนประกาศผลการแข่งขันจับปลาไหล ผลคืออิฐแพ้ราบคาบจับได้แค่ตัวเดียวเท่านั้น
“ก็แล้วทำไมไม่ลงเองแต่แรกล่ะ ไปบังคับคุณอิฐเขาทำไม” ติ้งว่า แล้วเบะปากเยาะเย้ย
“ก็ใครจะไปรู้ว่าชาวบ้านคนอื่นเขาจับปลาไหลเก่งขนาดนั้น แถมไอ้อิฐยังเปื้อนขี้โคลน เลยชวดตำแหน่งพี่คล้าว ณ บ้านก้านบัวด้วย ทองกวาวก็ไม่ได้ อดหมดเลย”
“ไม่เป็นไรน่าปพล” จารุมาศปลอบ “ยังไง ๆ เราก็จะได้ส่วนแบ่งเนื้อย่างตั้งสองกิโลฯ นะ”
“เจ็บใจ ๆ เราอยากได้ทั้งตัวนี่นา” ชายหนุ่มยังไม่ยอม
“เอามาทั้งตัวแล้วกินหมดเหรอ ต้องแบ่งให้หมู่อื่นเขาอยู่ดีแหละ” ตองซึ่งเดินมาด้วยพูดเสียงใส ปพลหันไปมองสาวร่างเล็ก
“เธอนี่โตแล้วสวยนะตอง...” เขาเปลี่ยนเรื่อง “มีแฟนหรือยัง”
“อ้าว...จะเล่นเพื่อนกันเองละหรือปพล” ติ้งวี้ดว้าย
“แหม...” ชายหนุ่มลากเสียง “ก็ตอนนั้นเราอยู่คนละห้องนี่ใช่ไหม จำได้แค่ว่าตองอยู่ห้องสามหรือสี่นะ”
“สามจ้ะ” สาวตัวเล็กบางตอบ
“นั่นแหละ สมัยนั้นก็รู้ ๆ กันอยู่ว่าห้องหนึ่งสอง กับห้องสามสี่น่ะ ไม่สุงสิงกัน เราก็เลยไม่ค่อยได้ยลโฉมสาว ๆ ห้องสามกับสี่เท่าไร ไม่คิดว่าจะมีคนสวยด้วย”
“โห...ดูถูก” ตองเอียงคอ ยิ้มเห็นรอยบุ๋มบนแก้ม “ห้องท้าย ๆ สิมีแต่คนสวย ๆ เยอะแยะ อย่างเรานี่แค่พื้น ๆ”
“นี่พื้นแล้วเรอะ ไม่เชื่อ” ปพลว่า “ต้องพิสูจน์ เอาเบอร์มาเลย”
อิฐเหลือบมองจารุมาศ นัยว่า ‘จะดีเหรอ’ แต่หญิงสาวมองตอบมาแบบเฉย ๆ เขาจึงเอ่ยกับเพื่อน “ฟางอยู่ที่ไหนล่ะ”
“ที่รถมั้ง...ไม่งั้นก็งอนเดินกลับบ้านไปแล้ว” ปพลตอบไม่แยแส
“คงไม่หรอก ทะเลาะกันเรื่องอะไรอีกล่ะ ไหนว่าคุมได้แล้ว”
เพื่อนนิ่งเงียบไม่ตอบ อิฐเริ่มเป็นห่วง
“เย็นนี้ออกมาที่ตลาดนะ” ติ้งประกาศ “แข่งชักเย่อได้ที่สอง เขาให้ห้าร้อย เราเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวเนื้อยายจวงตรงสามแยก ใครอยากกินก็มารวมพลที่บ้านเราก่อน โอเคนะ”
ปพลล้วงเงินพันห้าออกมายื่นให้ติ้ง “สมทบทุน จะได้สั่งส้มตำกับแกล้มเครื่องดื่มร้านข้าง ๆ ด้วย เอาให้เต็มที่” ติ้งกรี๊ดดีใจ ชายหนุ่มหันไปมองตอง ซึ่งหญิงสาวก็มองตอบ
“แล้วใครจะไปเอาเนื้อย่างล่ะ” เสียงเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งถาม
“เราไปก็ได้ เขาย่างวัวที่ลานใกล้ ๆ บ้านน้าเรา” ตองอาสา “จาวกลับบ้านไปเถอะ เดี๋ยวเราขอแยกไปบ้านน้า”
จารุมาศพยักหน้า
“ชักอยากเห็นเขาย่างวัวแฮะ” ปพลเอ่ย “ตองพาเราไปด้วยคนสิ”
“ฮั่นแน่” ติ้งได้ที “คู่นี้ชักยังไง”
“แล้วฟางล่ะ” อิฐเห็นท่าไม่ดี จารุมาศมองอิฐ เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ
“แกขับรถข้าได้ใช่ไหม แกก็พาฟางกลับไปสิ”
“ไอ้พล”
คราวนี้อิฐเสียงเข้ม ลากคอเสื้อเพื่อนพาเดินออกมาจากตรงนั้น ท่ามกลางสายตางุนงงของคนอื่น ๆ รวมทั้งจารุมาศ
“แกเป็นอะไรวะ” อิฐคาดคั้น
“ข้าเบื่อฟาง”
คำตอบสั้น และใบหน้าของปพลดูไม่ร่าเริงเหมือนเคย
“อิฐ” เขาสบตาหนุ่มหล่อ “แกเคยนึกรังเกียจข้าไหม ที่ข้าเป็นคนต่างจังหวัด แล้วก็จนกว่าแกน่ะ”
คนฟังเบิกตา ไม่คิดว่าจู่ ๆ เพื่อนจะถามแบบนี้
“ทำไมแกถามแบบนี้ แกก็รู้ดีว่าข้าไม่เคยคิดแบบนั้น ไม่ว่าแกจะเป็นใครมาจากไหน จะรวยจนข้าไม่สน”
“เพราะแกเป็นแกไงอิฐ” เสียงปพลขมขื่น วันนี้เขาแสร้งร่าเริงมาทั้งวันแล้ว พอหมดวันความเครียดเรื่องฟางก็กลับมาแทนที่ “แกเป็นคนดี แกไม่เหมือนฟางหรอก”
“เรื่องที่เขาชอบพูดจาไม่ดีเกี่ยวกับบ้านของแกน่ะเหรอ อย่าคิดมากสิวะ”
“ไม่คิดมากไม่ได้หรอก” เสียงปพลยังเรียบ แต่เย็นชาน่ากลัว “คนคบกัน วางแผนว่าจะแต่งงานกัน อยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต แต่ฝ่ายหนึ่งชอบพูดจาดูถูกอีกฝ่ายหนึ่ง แกว่ามันจะไปรอดไหมล่ะ”
อิฐนิ่งเงียบ
“แกอาจจะเห็นว่าข้าทนจนดูเหมือนโง่ แต่ในความโง่นั้นน่ะ ข้าคิดมาตลอดว่าทำไมฟางต้องดูถูกข้า มันทำให้ข้าคาใจว่าเขารักข้าหรือเปล่า คนรักกัน มันต้องถนอมน้ำใจกันไม่ใช่หรือวะ”
จารุมาศกับติ้ง และคนอื่น ๆ มองมาด้วยสายตาสงสัยและเป็นห่วง ปพลเหลียวไปแวบหนึ่ง
“ข้าได้กลับมาบ้าน ได้เห็นพ่อแม่แล้วก็คิดว่านี่คือครอบครัวของข้า คนที่ข้ารักมากที่สุดในโลก แต่ฟางทำเหมือนพวกท่านไม่สลักสำคัญอะไร บอกให้มาไหว้พวกท่านตั้งหลายครั้ง เขาก็ไม่ยอมมา ตอนอยู่ที่บ้านแกก็เห็น ฟางเขาไม่คุยกับพ่อแม่หรือน้องสาวข้าเลย เขาไม่พยายามที่จะเข้าหาพวกท่าน มันผิดวิสัยคนเป็นแฟนกัน ไม่ใช่ว่าข้าจะให้เขาเสแสร้งทำดีกับพ่อแม่หรอก แต่อย่างน้อย ถ้าเขารักข้าจริง เขาก็น่าจะเคารพให้เกียรติ พูดคุยบ้าง นี่ดีแต่ทำหน้างอง้ำ ถามคำตอบคำเหมือนไม่เต็มใจมา” ชายหนุ่มถอนใจเฮือก “รู้อย่างนี้ข้าไม่พามาแต่แรก...ไม่สิ พามาน่ะดีแล้ว อย่างน้อยก็ได้เห็นว่าฟางเขาเป็นแบบนี้ เขาไม่มีวันเปลี่ยนนิสัยแย่ ๆ ของเขาเพื่อข้า ข้าจะได้คิดทบทวนถึงความสัมพันธ์ของเราเสียที”
“ใจเย็นน่า” อิฐตบบ่าเพื่อนเบา ๆ “บางทีฟางอาจต้องใช้เวลาปรับตัวนานกว่านี้”
“เขาใช้เวลานานเกินไปแล้วล่ะอิฐ และข้าเองก็ใช้เวลากับเขานานเกินไปเหมือนกัน”
ปพลผละจากอิฐเดินไปหากลุ่มเพื่อน ติ้งถามทันที “มีอะไรกันเหรอ”
“ไม่มีหรอก เย็นนี้เจอกันกี่โมงล่ะ”
ติ้งบอกเวลา และเพื่อน ๆ ก็แยกย้ายกลับบ้าน ทั้งที่ยังงง ๆ กับท่าทางของสองหนุ่มอยู่ ปพลเดินนำไปที่รถ จารุมาศก็ตามไปด้วย สาวหมวยผิวขาวนั่งพิงหลังกับโคนต้นไม้ข้างรถ พอเห็นปพลก็ทำหน้าบูดบึ้งใส่ แต่ดูเหมือนฝ่ายหลังจะไม่สนใจ เขาไขกุญแจเปิดประตูรถ แล้วก้าวขึ้นนั่ง อิฐต้องเป็นฝ่ายเอ่ยกับฟางเอง
“ฟางขึ้นรถสิ รอนานหรือเปล่า”
หญิงสาวไม่ตอบ เพราะกำลังส่งสายตาเคียดแค้นไปยังแฟนหนุ่ม
จารุมาศมองหน้าอิฐด้วยความเป็นห่วง แต่เขาเม้มปาก พร้อมส่ายศีรษะนิด ๆ หล่อนจึงไม่เอ่ยถามอะไร
กลับถึงร้านขายยา มารดากับน้องสาวของปพลกรี๊ดกร๊าดที่เห็นสภาพมอมแมมของอิฐ
“จับปลาไหล! ทำไมพลถึงให้อิฐทำแบบนั้นล่ะลูก”
อิฐหัวเราะไม่ถือสา ปพลไล่ให้เพื่อนขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนเขาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา เริ่มคุยถึงความสนุกของงานในวันนี้ให้พ่อแม่และน้องสาวน้องเขยฟัง ชายหนุ่มจงใจทำให้ฟางรู้สึกตัวว่าเป็นส่วนเกิน หล่อนจึงกระฟัดกระเฟียดขึ้นชั้นบน
หลังอาบน้ำสระผมจนสะอาดสะอ้าน อิฐรู้สึกสบายสดชื่นขึ้น วันนี้สนุกเหลือเกิน ตั้งแต่เกิดเขาไม่เคยหัวเราะมากเท่าวันนี้ แม้แดดร้อน เปื้อนโคลนมอมแมม อยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้า แต่ก็สนุกที่สุดจนไม่อยากกลับกรุงเทพฯ
ร่างสูงมีผ้าพันกายท่อนล่าง เดินเช็ดผมออกจากห้องน้ำอย่างสบายอารมณ์ ก่อนชะงักเมื่อเห็นฟางยืนอยู่ตรงประตูห้อง
“ฟางอยากกลับกรุงเทพฯ”
Robinhood เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 พ.ค. 2554, 15:11:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 12 พ.ค. 2554, 15:11:19 น.
จำนวนการเข้าชม : 12106
| << บทที่ 12 |
Robinhood 12 พ.ค. 2554, 15:29:11 น.
ตอบคุณ สนสามใบ เรื่อง The Milky Way แก้เยอะมาก เพราะเรื่องมันยาว แล้วมันก็มีข้อบกพร่องเยอะ ไม่ได้ดั่งใจคนเขียนเอาเสียเลย แต่ปีนี้สัญญาว่าจะ rewrite ให้เสร็จและส่งสนพ.แน่นอนจ้ะ
ตอบคุณ สนสามใบ เรื่อง The Milky Way แก้เยอะมาก เพราะเรื่องมันยาว แล้วมันก็มีข้อบกพร่องเยอะ ไม่ได้ดั่งใจคนเขียนเอาเสียเลย แต่ปีนี้สัญญาว่าจะ rewrite ให้เสร็จและส่งสนพ.แน่นอนจ้ะ
sunntee 12 พ.ค. 2554, 15:35:25 น.
ยังม่ะทันต้มน้ำเลย..
..คุณอิฐใด้ปลาใหลแระ..
สงสัยต้องปล่อยเอาบูญ...
อนาคตจะใด้เจอแบบคุณอิฐ...สักคน..
..อุอุอุ..
ยังม่ะทันต้มน้ำเลย..
..คุณอิฐใด้ปลาใหลแระ..
สงสัยต้องปล่อยเอาบูญ...
อนาคตจะใด้เจอแบบคุณอิฐ...สักคน..
..อุอุอุ..
แพม 12 พ.ค. 2554, 15:51:35 น.
กรรม! แล้วไง? ขับกลับเองไม่ได้แงะ
อ้อ พระเอกเป็นสุภาพบุรุษ ต้องกลับไปเป็นเพื่อน...
กรรม! แล้วไง? ขับกลับเองไม่ได้แงะ
อ้อ พระเอกเป็นสุภาพบุรุษ ต้องกลับไปเป็นเพื่อน...
จิรารัตน์ 12 พ.ค. 2554, 16:59:58 น.
รถ She ก็มีหรูด้วยให้ขับกลับเองหล่ะกัน
รถ She ก็มีหรูด้วยให้ขับกลับเองหล่ะกัน
85valse 12 พ.ค. 2554, 17:00:59 น.
แอบตกใจ มีก๊อกสอง ยัยฟางจะมาทำอะไรให้จาวคิดมากรึเปล่า จาวมั่นใจหน่อยยยยย
แอบตกใจ มีก๊อกสอง ยัยฟางจะมาทำอะไรให้จาวคิดมากรึเปล่า จาวมั่นใจหน่อยยยยย
Pat 12 พ.ค. 2554, 17:15:37 น.
ไม่อยากเชื่อสายตา ได้อ่านสองตอนติดกัน อิอิ เสืออิฐนี่พร้อมจะกินจาวตลอดเวลาเลยน้า
ไม่อยากเชื่อสายตา ได้อ่านสองตอนติดกัน อิอิ เสืออิฐนี่พร้อมจะกินจาวตลอดเวลาเลยน้า
nooyen 12 พ.ค. 2554, 17:15:52 น.
เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอ่านต่อ มารายงานตัวก่อน
เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอ่านต่อ มารายงานตัวก่อน
ของขวัญ 12 พ.ค. 2554, 17:20:16 น.
เชียร์ให้ปพลทิ้งสาวเมืองกรุงแล้วมาคบสาวบ้านเดียวกันแทนดีกว่า 555
เชียร์ให้ปพลทิ้งสาวเมืองกรุงแล้วมาคบสาวบ้านเดียวกันแทนดีกว่า 555
sai 12 พ.ค. 2554, 17:21:11 น.
คุณอิฐไม่ต้องมาเป็นสุภาพบุรุษกับฟางเลยนะ ไม่ยอมมมม แต่เราว่าพระเอกคุณโรบิ้นฉลาดอยู่แล้ววล่ะ อิอิ
คุณอิฐไม่ต้องมาเป็นสุภาพบุรุษกับฟางเลยนะ ไม่ยอมมมม แต่เราว่าพระเอกคุณโรบิ้นฉลาดอยู่แล้ววล่ะ อิอิ
คิมหันตุ์ 12 พ.ค. 2554, 17:56:17 น.
อ๊ายมาสองตอน...น่ารักที่สุดคนโรบิ้น...
คุณอิฐ ก็น่ารักไม่แพ้กันค่ะ......หลงรักๆ
อ๊ายมาสองตอน...น่ารักที่สุดคนโรบิ้น...
คุณอิฐ ก็น่ารักไม่แพ้กันค่ะ......หลงรักๆ
ก้อนอิฐ 12 พ.ค. 2554, 18:15:37 น.
เอิ่ม...........ปพลขา..ถ้ามันสุดทนแล้วก็เลิกเถอะนะคะ...ชะนีบ้านนอก..รออยู่....เคลียให้เค้ารู้ตัวด้วยนะคะผู้ชายต้องมีสาเหตุในการบอกเลิกสินะ ห้าห้า
เอิ่ม...........ปพลขา..ถ้ามันสุดทนแล้วก็เลิกเถอะนะคะ...ชะนีบ้านนอก..รออยู่....เคลียให้เค้ารู้ตัวด้วยนะคะผู้ชายต้องมีสาเหตุในการบอกเลิกสินะ ห้าห้า
นัฐชา 12 พ.ค. 2554, 18:55:17 น.
อิอิ...
อิอิ...
นมเย็นน้ำเขียว 12 พ.ค. 2554, 19:01:43 น.
อยากกลับก็กลับเองสิคะคุณนายฟาง มาบอกคุณอิฐของหนูจาวทำไมเนี่ย กลับไปเลย ชิ่วๆ
อยากกลับก็กลับเองสิคะคุณนายฟาง มาบอกคุณอิฐของหนูจาวทำไมเนี่ย กลับไปเลย ชิ่วๆ
Gingfara 12 พ.ค. 2554, 19:22:06 น.
อยากให้หวานแล้ว อิอิ
อยากให้หวานแล้ว อิอิ
NokKaPooD 12 พ.ค. 2554, 19:27:07 น.
คุณนายฟางค่ะ มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยหย่ะไม่ต้องกลัวหลง...ชิส์
คุณนายฟางค่ะ มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยหย่ะไม่ต้องกลัวหลง...ชิส์
น้ำค้าง 12 พ.ค. 2554, 19:39:15 น.
ฟางเนี่ย เป็นผู้หญิงน่ารำคาญของแท้เลย กลับกรุงเทพแล้วจาวกับอิฐจะเป็นไงต่อน้อ
ฟางเนี่ย เป็นผู้หญิงน่ารำคาญของแท้เลย กลับกรุงเทพแล้วจาวกับอิฐจะเป็นไงต่อน้อ
Bigbee 12 พ.ค. 2554, 19:47:03 น.
วันนี้เหมือนถูกหวย 2 รอบ ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ
วันนี้เหมือนถูกหวย 2 รอบ ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ
กาสะลอง 12 พ.ค. 2554, 19:57:36 น.
ดีใจเว่อร์
ดีใจเว่อร์
mummy 12 พ.ค. 2554, 20:25:26 น.
เป็นงานประจำปีที่สนุกมากทีเดียวค่ะ อ่านแล้วมีความสุข คิดถึงบ้านเหมือนกัน เฮ้อชีวิตในเมืองกรุง!!!
เป็นงานประจำปีที่สนุกมากทีเดียวค่ะ อ่านแล้วมีความสุข คิดถึงบ้านเหมือนกัน เฮ้อชีวิตในเมืองกรุง!!!
Orathai 12 พ.ค. 2554, 20:47:27 น.
ฮื่อ..อ่านเท่าไรก็ไม่อิ่ม..
ฮื่อ..อ่านเท่าไรก็ไม่อิ่ม..
เด็กหญิงม่อน 12 พ.ค. 2554, 21:05:14 น.
กรี๊ดดดดด วันนี้คุณโรบิ้นมาทีเดียว 2 ตอนเลย ฮี่ๆๆ
เอาใจช่วยปพลนะคะ มีแฟนอย่างฟางนี่ไม่ไหวจริงๆ
ปล.คุณอิฐนี่น่ารักจังเลยค่ะ :)
กรี๊ดดดดด วันนี้คุณโรบิ้นมาทีเดียว 2 ตอนเลย ฮี่ๆๆ
เอาใจช่วยปพลนะคะ มีแฟนอย่างฟางนี่ไม่ไหวจริงๆ
ปล.คุณอิฐนี่น่ารักจังเลยค่ะ :)
เดิมเดิม 12 พ.ค. 2554, 21:53:31 น.
เลิกเถอะปพน อย่าทนอีกเลย
เลิกเถอะปพน อย่าทนอีกเลย
กาซะลองพลัดถิ่น 12 พ.ค. 2554, 21:54:51 น.
ปพลนายคิดถูกแล้วที่จะเลิกกับฟาง...เป็นคนบ้านนอกมันไม่ดีที่ตรงไหนเหรอ ...แต่ว่าอิฐจะงานเข้าหรือปล่้าวที่ยัยฟางไปบอกว่าอยากกลับกรุงเทพ ไม่อยากให้พระเอกเป็นคนดีเกินไปหรือว่าบื้อเกินไป....
ปพลนายคิดถูกแล้วที่จะเลิกกับฟาง...เป็นคนบ้านนอกมันไม่ดีที่ตรงไหนเหรอ ...แต่ว่าอิฐจะงานเข้าหรือปล่้าวที่ยัยฟางไปบอกว่าอยากกลับกรุงเทพ ไม่อยากให้พระเอกเป็นคนดีเกินไปหรือว่าบื้อเกินไป....
kraten 12 พ.ค. 2554, 22:06:26 น.
สนุกอย่างไม่น่าให้จบ!อ่านซะ2รอบเลย...
สนุกอย่างไม่น่าให้จบ!อ่านซะ2รอบเลย...
pandepam 12 พ.ค. 2554, 22:13:27 น.
น่ารักมากคะ อ่านไปยิ้มไป อิอิ ขอบคุณนะคะ ^^
น่ารักมากคะ อ่านไปยิ้มไป อิอิ ขอบคุณนะคะ ^^
กาแฟสีชมพู 12 พ.ค. 2554, 22:57:29 น.
ชอบจัง ช๊อบบบ ชอบ
ชอบตัวละครทุกตัวเลย ดูมีชีวิตดี
พระเอกนางเอกก็น่าร๊ากกก
ชอบจัง ช๊อบบบ ชอบ
ชอบตัวละครทุกตัวเลย ดูมีชีวิตดี
พระเอกนางเอกก็น่าร๊ากกก
กาแฟสีชมพู 12 พ.ค. 2554, 23:00:21 น.
ลืมมมม.......
ขอบคุณที่ฝ่าแดดเปรี้ยงๆ มาอัพให้อ่านนะคะ (สำหรับตอนแรก)
ขอบคุณที่ยังคงยึดมั่นกับความตั้งใจมาอัพตอนสองให้อ่าน
คนเขียนน่ารักที่สุด มาบ่อยๆจะน่ารักยิ่งขึ้นค่า
ลืมมมม.......
ขอบคุณที่ฝ่าแดดเปรี้ยงๆ มาอัพให้อ่านนะคะ (สำหรับตอนแรก)
ขอบคุณที่ยังคงยึดมั่นกับความตั้งใจมาอัพตอนสองให้อ่าน
คนเขียนน่ารักที่สุด มาบ่อยๆจะน่ารักยิ่งขึ้นค่า
kapooknoi 12 พ.ค. 2554, 23:46:47 น.
ขอให้ปพลคิดได้เร็วๆ จะได้เลิกกับฟางซะที
ขอให้ปพลคิดได้เร็วๆ จะได้เลิกกับฟางซะที
goldensun 13 พ.ค. 2554, 00:36:41 น.
เก่งนะ จับปลาไหลได้ด้วย
ว่าแต่ฟางมาบอกอิฐทำไม ก็ขับรถมาเองไม่ใช่เหรอ
เก่งนะ จับปลาไหลได้ด้วย
ว่าแต่ฟางมาบอกอิฐทำไม ก็ขับรถมาเองไม่ใช่เหรอ
yellowblob 13 พ.ค. 2554, 00:38:24 น.
งานจัดที่บ้านนอกดูน่าสนุกนะคะ อยากไปจับปลาใหลบ้าง 555 แล้วก็ ฮาประโยคนี้มากค่ะ "เธอเองก็ขาวขึ้นนะปพล เมื่อก่อนตัวดำยังกับควาย" 5555
งานจัดที่บ้านนอกดูน่าสนุกนะคะ อยากไปจับปลาใหลบ้าง 555 แล้วก็ ฮาประโยคนี้มากค่ะ "เธอเองก็ขาวขึ้นนะปพล เมื่อก่อนตัวดำยังกับควาย" 5555
รัชต์ 13 พ.ค. 2554, 05:20:48 น.
ปพลทำน่าเกลียดไปหรือเปล่า ทนฟางมาได้ตั้งนานแต่พอกลับบ้านเจอเพื่อนเก่าสวยเข้าตา จะตัดความสัมพันธ์กับฟางทันที นิสัยเสียของผู้ชายจริงๆ
ถ้าฟางยอมเลิกง่ายๆงานจะเข้าอิฐหรือเปล่านะ
ปพลทำน่าเกลียดไปหรือเปล่า ทนฟางมาได้ตั้งนานแต่พอกลับบ้านเจอเพื่อนเก่าสวยเข้าตา จะตัดความสัมพันธ์กับฟางทันที นิสัยเสียของผู้ชายจริงๆ
ถ้าฟางยอมเลิกง่ายๆงานจะเข้าอิฐหรือเปล่านะ
หมูบิน 13 พ.ค. 2554, 08:08:34 น.
^________________^ ยิ้มกว้างๆ ให้ไรท์เตอร์ค่าา สนุกมากมาย
^________________^ ยิ้มกว้างๆ ให้ไรท์เตอร์ค่าา สนุกมากมาย
bow 13 พ.ค. 2554, 08:11:44 น.
ขอบคุณที่ต่อให้ตั้งสองตอนรวดเลยนะคะ..
อ่านไปยิ้มไปเลยละค่ะ.. :)
จะเป็นกำลังใจและคอยติดตามตอนต่อๆ ไปนะคะ
ขอบคุณที่ต่อให้ตั้งสองตอนรวดเลยนะคะ..
อ่านไปยิ้มไปเลยละค่ะ.. :)
จะเป็นกำลังใจและคอยติดตามตอนต่อๆ ไปนะคะ
namwannaja 13 พ.ค. 2554, 08:38:00 น.
คุณอิฐน่ารักจังเลยตอนนี้ค่ะ หนูจาวสู้สู้...
คุณอิฐน่ารักจังเลยตอนนี้ค่ะ หนูจาวสู้สู้...
stardust 13 พ.ค. 2554, 08:51:06 น.
โชคสองชั้น ได้อ่านสองตอน อิอิ เสือจะปลาได้ไงเนอะ เสือต้องจับตัวตุ่น ชิมิ เสืออิฐ ตัวตุ่นจาว
โชคสองชั้น ได้อ่านสองตอน อิอิ เสือจะปลาได้ไงเนอะ เสือต้องจับตัวตุ่น ชิมิ เสืออิฐ ตัวตุ่นจาว
roseolar 13 พ.ค. 2554, 08:51:15 น.
โว้วโวเย้เย๊~
I love you moe than I can say
คุณโรบินน่ารักที่สุด วันนี้เข้ามาเห็น กรี๊ดจนห้องสะเทือนเลยทีเดียว
แอบหวังว่าพรุ่งนี้จะมีอีกตอนมั้ยน้า ^ ^
โว้วโวเย้เย๊~
I love you moe than I can say
คุณโรบินน่ารักที่สุด วันนี้เข้ามาเห็น กรี๊ดจนห้องสะเทือนเลยทีเดียว
แอบหวังว่าพรุ่งนี้จะมีอีกตอนมั้ยน้า ^ ^
Sir0737 13 พ.ค. 2554, 10:45:32 น.
เย้ๆๆๆ มาสักที รอนานมาก แล้วก็จะรอต่อไป สนุกมากค่ะ
เย้ๆๆๆ มาสักที รอนานมาก แล้วก็จะรอต่อไป สนุกมากค่ะ
namzuza 13 พ.ค. 2554, 11:19:55 น.
อ๊ายยยย อ่านไป ยิ้มไป มีความสุขจังเลย ไม่คิดว่าจะมีตอน ที่ 2 ไวขนาดนี้ อิฐค่า น่ารักจังจับปลาไหลด้วย นิสัยเลวมากยัยฟางเน่าให้พลทิ้งไปได้ซะก็ดีแล้วทำไมเธอต้องไปบอกอิฐของฉันว่าจะกลับ กรุงเทพ!!!!
อ๊ายยยย อ่านไป ยิ้มไป มีความสุขจังเลย ไม่คิดว่าจะมีตอน ที่ 2 ไวขนาดนี้ อิฐค่า น่ารักจังจับปลาไหลด้วย นิสัยเลวมากยัยฟางเน่าให้พลทิ้งไปได้ซะก็ดีแล้วทำไมเธอต้องไปบอกอิฐของฉันว่าจะกลับ กรุงเทพ!!!!
mw 13 พ.ค. 2554, 11:20:16 น.
ค่าน้ำ ค่าไฟบอกแล้วว่าจะเรียกเก็บยังไง
แล้วค่าเช่าเดือนหน้าเฮียจะขึ้นราคาเรียกเก็บเพิ่มเป็นอะไรป่าววว
ค่าน้ำ ค่าไฟบอกแล้วว่าจะเรียกเก็บยังไง
แล้วค่าเช่าเดือนหน้าเฮียจะขึ้นราคาเรียกเก็บเพิ่มเป็นอะไรป่าววว
nooyen 13 พ.ค. 2554, 12:50:06 น.
สงสารคุณอิฐน่ะจับปลาไหล และปพลเลิกกับฟางไปเลยก็ดีถ้านิสัยยังเป็นงี้
สงสารคุณอิฐน่ะจับปลาไหล และปพลเลิกกับฟางไปเลยก็ดีถ้านิสัยยังเป็นงี้
XaWarZd 13 พ.ค. 2554, 12:53:31 น.
ส่งขึ้นรถกลับไปคนเดียวเลยนะ ไม่ต้องเป็นสุภาพบุรุษเลยคุณอิฐ เดี๋ยวมีงอนมีงอน
ส่งขึ้นรถกลับไปคนเดียวเลยนะ ไม่ต้องเป็นสุภาพบุรุษเลยคุณอิฐ เดี๋ยวมีงอนมีงอน
เกลียวคลื่น 13 พ.ค. 2554, 14:30:34 น.
อ่านมาเรื่อยๆ มาสะดุดตรงคุณฟางนี่ล่ะ จะเข้ามาอีกทำม้ายยยยยย
อ่านมาเรื่อยๆ มาสะดุดตรงคุณฟางนี่ล่ะ จะเข้ามาอีกทำม้ายยยยยย
Thananya 13 พ.ค. 2554, 18:19:43 น.
คนอ่านเปิดเว็บเลิฟวันนี้แล้วมาเจอนิยายคุณโรบิ้นสองตอนซ้อน ป๊าดดดด อ่านแล้วรู้สึกเหมือนได้รับของขวัญหลังวันมหันตภัยสอบไฟนอลที่แสนจะทารุณสมองเลยค่ะ ฮ่าๆ ดีใจที่กลับมานะคะ คิดถึงและรอติดตามเสมอ อ่านแล้วคิดถึงบ้านมากเลย คิดตามได้เป็นฉากๆ เพราะมันคล้ายบรรยากาศบ้านเกิดมากๆ อ่านแล้วประทับใจจัง
คนอ่านเปิดเว็บเลิฟวันนี้แล้วมาเจอนิยายคุณโรบิ้นสองตอนซ้อน ป๊าดดดด อ่านแล้วรู้สึกเหมือนได้รับของขวัญหลังวันมหันตภัยสอบไฟนอลที่แสนจะทารุณสมองเลยค่ะ ฮ่าๆ ดีใจที่กลับมานะคะ คิดถึงและรอติดตามเสมอ อ่านแล้วคิดถึงบ้านมากเลย คิดตามได้เป็นฉากๆ เพราะมันคล้ายบรรยากาศบ้านเกิดมากๆ อ่านแล้วประทับใจจัง
Pamy 14 พ.ค. 2554, 09:32:24 น.
มา2วันติดกัน พรุ่งนี้จะมาไหมเนี๊ยะอยากรู้ว่าฟางจะทำอะไรหว่า เหมือนอย่างที่เราคิดมะ
มา2วันติดกัน พรุ่งนี้จะมาไหมเนี๊ยะอยากรู้ว่าฟางจะทำอะไรหว่า เหมือนอย่างที่เราคิดมะ
NNK 14 พ.ค. 2554, 13:08:53 น.
:)
:)
ทราย 14 พ.ค. 2554, 16:13:56 น.
ฟาง ก็เป็นอีกคนนึงที่น่ากลัวเหมือนกันนะคะเนี่ย
คงมีเรื่องให้จาวปวดหัวอีกเยอะแน่ๆ ><
ฟาง ก็เป็นอีกคนนึงที่น่ากลัวเหมือนกันนะคะเนี่ย
คงมีเรื่องให้จาวปวดหัวอีกเยอะแน่ๆ ><
porpla 15 พ.ค. 2554, 09:46:43 น.
จะมีรักหลายเส้าเกิดอีกคู่ไหมเนี่ย ปพล-ตอง
จะมีรักหลายเส้าเกิดอีกคู่ไหมเนี่ย ปพล-ตอง
เจียร์ 16 พ.ค. 2554, 15:41:16 น.
ลงเม้นต์หน้าผิค่ะยังไม่มีใครเห็นใช่ไหม
ทำไมเสือถึงจับปลาไหลไม่ได้ละคะโรบิ้นส์
ถ้าเป็นโรบิ้นส์อยากได้อะไรเป็นค่าอัพนิยายคะ(ถามกันเล่นๆนะคะไม่เร่งไม่เรียกร้องค่ะเข้าใจว่าต้องใช้เวลาค่ะ)เห็นเขาจ่ายค่าน้ำค่าไฟแล้วอยากจ่ายมั้ง
ลงเม้นต์หน้าผิค่ะยังไม่มีใครเห็นใช่ไหม
ทำไมเสือถึงจับปลาไหลไม่ได้ละคะโรบิ้นส์
ถ้าเป็นโรบิ้นส์อยากได้อะไรเป็นค่าอัพนิยายคะ(ถามกันเล่นๆนะคะไม่เร่งไม่เรียกร้องค่ะเข้าใจว่าต้องใช้เวลาค่ะ)เห็นเขาจ่ายค่าน้ำค่าไฟแล้วอยากจ่ายมั้ง
ปอกะเจา 16 พ.ค. 2554, 20:26:33 น.
ปพลสุดยอด อิฐก็น่ารัก จะรอตอนต่อไปนะคะ
ปพลสุดยอด อิฐก็น่ารัก จะรอตอนต่อไปนะคะ
symphony 16 พ.ค. 2554, 21:20:02 น.
ตรงนี้...ค่าน้ำ
ตรงนี้...ค่าไฟ
อั้ยๆๆๆๆๆๆๆ เขิลอ่ะ(ขอมากรี๊ดอีกสักรอบค่ะ)
ฟาง: ฟางอยากกลับกรุงเทพฯ
คุณอิฐ: เชิญครับ ขับรถระวังด้วย...
ตอนต่อไปขอแบบนี้นะคะ..สะจาย...555+
ตรงนี้...ค่าน้ำ
ตรงนี้...ค่าไฟ
อั้ยๆๆๆๆๆๆๆ เขิลอ่ะ(ขอมากรี๊ดอีกสักรอบค่ะ)
ฟาง: ฟางอยากกลับกรุงเทพฯ
คุณอิฐ: เชิญครับ ขับรถระวังด้วย...
ตอนต่อไปขอแบบนี้นะคะ..สะจาย...555+
มะดัน 16 พ.ค. 2554, 22:46:58 น.
จาว เปนทองกวาววววว
จาว เปนทองกวาววววว
อ้น 17 พ.ค. 2554, 14:06:48 น.
ตอนหน้า ขอร้องด้วยความคิดถึง มาไวไวนะคะ โอม
ตอนหน้า ขอร้องด้วยความคิดถึง มาไวไวนะคะ โอม
omelet 17 พ.ค. 2554, 14:32:19 น.
ปพลเกินไปนะ ถ้าทนไม่ได้ทนไม่ไหว ทำไมไม่ค่อยๆพูดกัน
แล้วนี่เจอคนใหม่ก็เริ่มสานต่อเลยเหรอ ทั้งที่ยังมีฟางอยู่ข้างๆแท้ๆ
ใจไม่รักอยู่แล้วละมั้ง แบบนี้
ปพลเกินไปนะ ถ้าทนไม่ได้ทนไม่ไหว ทำไมไม่ค่อยๆพูดกัน
แล้วนี่เจอคนใหม่ก็เริ่มสานต่อเลยเหรอ ทั้งที่ยังมีฟางอยู่ข้างๆแท้ๆ
ใจไม่รักอยู่แล้วละมั้ง แบบนี้
HoTGirl 17 พ.ค. 2554, 18:26:54 น.
ตามมาอ่านจ้า
ตามมาอ่านจ้า
Setia 18 พ.ค. 2554, 17:08:05 น.
แบบนี้อาจจะดีกว่าก็ได้ ไม่ค่อยชอบยัยฟางนี่เหมือนกัน ดูถูกบ้านนอกอยู่ได้
ก็บ้านนอกนี่แหละที่ปลูกข้าว เลี้ยงสัตว์ให้คนเมืองหลวงกินน่ะ
ไม่มีบ้านนอกก็ไม่มีเมืองหลวงหรอก
แบบนี้อาจจะดีกว่าก็ได้ ไม่ค่อยชอบยัยฟางนี่เหมือนกัน ดูถูกบ้านนอกอยู่ได้
ก็บ้านนอกนี่แหละที่ปลูกข้าว เลี้ยงสัตว์ให้คนเมืองหลวงกินน่ะ
ไม่มีบ้านนอกก็ไม่มีเมืองหลวงหรอก
smallman 18 พ.ค. 2554, 20:09:20 น.
เอิบ...อิฐเริ่มงานงอก
เอิบ...อิฐเริ่มงานงอก
แม่หนูมาลี 18 พ.ค. 2554, 23:45:21 น.
ชอบเหมือนคุณ Symphony เลย อยากจ่ายค่าน้ำค่าไฟแบบนั้นบ้างจั๊ง...อิอิ
ขอบคุณคุณเอ็กซ์นะคะ รอมานานได้อ่านสองตอนติด ดีใจๆ แต่จะดีใจกว่านี้อีกนะถ้าคุณเอ็กซ์มาอัพอีกสักตอน 555
ชอบเหมือนคุณ Symphony เลย อยากจ่ายค่าน้ำค่าไฟแบบนั้นบ้างจั๊ง...อิอิ
ขอบคุณคุณเอ็กซ์นะคะ รอมานานได้อ่านสองตอนติด ดีใจๆ แต่จะดีใจกว่านี้อีกนะถ้าคุณเอ็กซ์มาอัพอีกสักตอน 555
นู๋ปูจ้า 19 พ.ค. 2554, 20:38:17 น.
อยากอ่านต่อคะ ^^
อยากอ่านต่อคะ ^^
แพม 25 พ.ค. 2554, 15:14:34 น.
เมื่อไหร่จะมาหนอ
เมื่อไหร่จะมาหนอ
jead 29 พ.ค. 2554, 10:47:39 น.
ยิ่งอ่านยิ่งรัก ยิ่งอ่านยิ่งชอบบ บ บ บ
ยิ่งอ่านยิ่งรัก ยิ่งอ่านยิ่งชอบบ บ บ บ
angle101 2 มิ.ย. 2554, 15:14:58 น.
เมื่อไหร่หนอที่เธอจะกลับมา คอยนับวันเวลา...
เมื่อไหร่หนอที่เธอจะกลับมา คอยนับวันเวลา...
ree 6 มิ.ย. 2554, 22:11:16 น.
เค้าอยากจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ให้คุณอิฐมั่งอ่ะ
เค้าอยากจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ให้คุณอิฐมั่งอ่ะ
หนอนแก้ว 8 มิ.ย. 2554, 22:13:10 น.
ความสุขจากการรอคอย คือได้พบเจอกับสิ่งที่รอคอย นะค่ะคุณเอ็กซ์
+_+ น่ารักอ่ะ +_+
ความสุขจากการรอคอย คือได้พบเจอกับสิ่งที่รอคอย นะค่ะคุณเอ็กซ์
+_+ น่ารักอ่ะ +_+
คิมหันตุ์ 21 มิ.ย. 2554, 05:06:45 น.
เมื่อไรจะมาน๊อออออออออออออออคิดถึงจัง
เมื่อไรจะมาน๊อออออออออออออออคิดถึงจัง
milbol 27 มิ.ย. 2554, 16:54:44 น.
รอ ฉันรอเธออยู่แต่่ไม่รู้เธออยู่หนใด เธอจะมาๆเมื่อไร
รอ ฉันรอเธออยู่แต่่ไม่รู้เธออยู่หนใด เธอจะมาๆเมื่อไร
Robinhood 27 มิ.ย. 2554, 18:58:49 น.
ประกาศจาก Robinhood
เนื่องจากภาระงานช่วงนี้เยอะมาก (เยอะจนจะไม่ไหวแล้ว) ทำให้ห่างหายไปจากการแต่งนิยาย และคนเขียนมีความตั้งใจว่าปีนี้จะทำต้นฉบับเก่า ๆ ให้สมบูรณ์พร้อมส่งสนพ.ทั้งหมดที่มีในสต็อก ดังนั้นเรื่องใหม่จึงจำต้องรอคิวในการแต่งไปก่อน ตอนนี้คนเขียนเครียดทั้งงานประจำ และการแก้ไขต้นฉบับ เหอะ ๆ
จึงขออภัยแฟน ๆ ที่คนเขียนอาจหายหัวไปสักสองสามเดือน เรียกว่าลากยาวกันเลยทีเดียว เพื่อไปเคลียร์ทั้งงานและต้นฉบับเก่า
ขอโทษอีกครั้งที่ไม่สม่ำเสมออย่างคนเขียนท่านอื่น น้อมรับความผิดจ้ะ
ประกาศจาก Robinhood
เนื่องจากภาระงานช่วงนี้เยอะมาก (เยอะจนจะไม่ไหวแล้ว) ทำให้ห่างหายไปจากการแต่งนิยาย และคนเขียนมีความตั้งใจว่าปีนี้จะทำต้นฉบับเก่า ๆ ให้สมบูรณ์พร้อมส่งสนพ.ทั้งหมดที่มีในสต็อก ดังนั้นเรื่องใหม่จึงจำต้องรอคิวในการแต่งไปก่อน ตอนนี้คนเขียนเครียดทั้งงานประจำ และการแก้ไขต้นฉบับ เหอะ ๆ
จึงขออภัยแฟน ๆ ที่คนเขียนอาจหายหัวไปสักสองสามเดือน เรียกว่าลากยาวกันเลยทีเดียว เพื่อไปเคลียร์ทั้งงานและต้นฉบับเก่า
ขอโทษอีกครั้งที่ไม่สม่ำเสมออย่างคนเขียนท่านอื่น น้อมรับความผิดจ้ะ
ปิศาจสัญจร 28 มิ.ย. 2554, 18:49:16 น.
โอเคค่ะ ยอมรับได้
โอเคค่ะ ยอมรับได้
หนอนแก้ว 1 ก.ค. 2554, 13:14:24 น.
รับทราบด้วยความหดหู่ใจ T_T
รับทราบด้วยความหดหู่ใจ T_T
คุณนายแหม่ม 5 ก.ค. 2554, 09:08:28 น.
ง่ะ..
ง่ะ..
SonickA 5 ก.ค. 2554, 13:09:56 น.
เพิ่งเข้ามาอ่านเจอ รับทราบ และคอตกออกไป...เริ่มนับวันรอเหมือนคราวที่แล้ว T_T
เพิ่งเข้ามาอ่านเจอ รับทราบ และคอตกออกไป...เริ่มนับวันรอเหมือนคราวที่แล้ว T_T
KEI 5 ก.ค. 2554, 22:57:47 น.
ไม่ได้เข้ามาเช็คซะนาน มาอีกทีเลยได้อ่านจุใจสี่ตอนรวดเลย
ขอบคุณมากเลยค่ะ ที่กลับมาเขียนหลังจากหายไปนาน
แล้วก็หายไปอีกครั้ง ฮ่าๆ ๆ ๆ
จะรอการกลับมานะคะ สู้ๆ ค่ะ!
ไม่ได้เข้ามาเช็คซะนาน มาอีกทีเลยได้อ่านจุใจสี่ตอนรวดเลย
ขอบคุณมากเลยค่ะ ที่กลับมาเขียนหลังจากหายไปนาน
แล้วก็หายไปอีกครั้ง ฮ่าๆ ๆ ๆ
จะรอการกลับมานะคะ สู้ๆ ค่ะ!
AHA 11 ก.ค. 2554, 22:25:11 น.
รอได้ค่ะพี่โรบิ้น ขอแค่ให้มีนิยายออกมาฝากแฟนๆสักเล่มสองเล่มเร็วๆนี้นะคะ ^0^
รอได้ค่ะพี่โรบิ้น ขอแค่ให้มีนิยายออกมาฝากแฟนๆสักเล่มสองเล่มเร็วๆนี้นะคะ ^0^
117 13 ก.ค. 2554, 22:46:00 น.
รอคุณโรบินฮู้ดค่า...อยากอ่านมาก รักเรื่องนี้อ่ะ
รอคุณโรบินฮู้ดค่า...อยากอ่านมาก รักเรื่องนี้อ่ะ
บะหมี่เกี๊ยวหมูแดง 14 ก.ค. 2554, 10:48:35 น.
การรอคอยมันช่างทรมานเหลือเกิน...อิอิ
การรอคอยมันช่างทรมานเหลือเกิน...อิอิ
milbol 15 ก.ค. 2554, 11:33:55 น.
writer หายไปไหน??? มาอัพต่อเร็วอยากอ่านตอนต่อไปอ่ะคะ
writer หายไปไหน??? มาอัพต่อเร็วอยากอ่านตอนต่อไปอ่ะคะ
หนอนแก้ว 20 ก.ค. 2554, 01:12:07 น.
อัพเรื่องนี้ให้จบก่อนได้มั้ยอ่ะ ค่อยไปรีไรท์อันอื่น+อันนี้ด้วยเลย
ถือว่าเห็นแก่ส่วน(ตัวหนอนแก้ว)รวม นะนะ
อัพเรื่องนี้ให้จบก่อนได้มั้ยอ่ะ ค่อยไปรีไรท์อันอื่น+อันนี้ด้วยเลย
ถือว่าเห็นแก่ส่วน(ตัวหนอนแก้ว)รวม นะนะ
Natsuko 7 ส.ค. 2554, 00:20:35 น.
คุณโรบิ้นสบายดีมั้ยคะ หายไปนานมากเลย คิดถึงนะคะ แต่กลับมาคราวนี้ก็ยังทำบุญด้วยการสร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะเหมือนเดิม ขอบคุณนะคะ อ่านตอนนี้แล้วนอกจากจะหลงสเน่ห์อิฐแล้วยังประทับใจปพลด้วย ต้องอย่างนั้นสิคน(บ้านนอก)อย่างเรา ว่าแต่คุณโรบิ้นจะไม่หายไปนาน(แสนนาน) อีกแล้วใช่มั้ยคะ
คุณโรบิ้นสบายดีมั้ยคะ หายไปนานมากเลย คิดถึงนะคะ แต่กลับมาคราวนี้ก็ยังทำบุญด้วยการสร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะเหมือนเดิม ขอบคุณนะคะ อ่านตอนนี้แล้วนอกจากจะหลงสเน่ห์อิฐแล้วยังประทับใจปพลด้วย ต้องอย่างนั้นสิคน(บ้านนอก)อย่างเรา ว่าแต่คุณโรบิ้นจะไม่หายไปนาน(แสนนาน) อีกแล้วใช่มั้ยคะ
mais 8 ส.ค. 2554, 20:03:43 น.
แงงงง ยังคงรออยุ่น้า
แงงงง ยังคงรออยุ่น้า
คิมหันตุ์ 26 ส.ค. 2554, 23:23:06 น.
4664
4664
sarapan 1 ก.ย. 2554, 13:48:48 น.
ฮัลโหล ฮัลโหล เสืออิฐซ่อนตัวนานแล้วนะค๊า ออกมาเถิดค่า ได้โปรดดดดดดดดด
ฮัลโหล ฮัลโหล เสืออิฐซ่อนตัวนานแล้วนะค๊า ออกมาเถิดค่า ได้โปรดดดดดดดดด
mais 22 ก.ย. 2554, 17:05:21 น.
I miss khun-It!!! Also miss u my writer!!!! Reeb reeb up na kaa
I miss khun-It!!! Also miss u my writer!!!! Reeb reeb up na kaa
Natsuko 25 ต.ค. 2554, 00:07:27 น.
คิดถึงจัง ...ตอนนี้กลับพิษณุโลกหรือยังคะ ถ้ายังอยู่แถวสิงห์บุรีก็หวังว่าคุณอิฐ เอ้ยคุณโรบิ้นจะปลอดภัยนะคะ ...ถ้าเมื่อไหร่คุณโรบิ้นคิดถึงกัน แค่แวะมาอัพสักสองสามบรรทัด นักอ่านแถวนี้คงยิ้มออกกันบ้าง..
คิดถึงจัง ...ตอนนี้กลับพิษณุโลกหรือยังคะ ถ้ายังอยู่แถวสิงห์บุรีก็หวังว่าคุณอิฐ เอ้ยคุณโรบิ้นจะปลอดภัยนะคะ ...ถ้าเมื่อไหร่คุณโรบิ้นคิดถึงกัน แค่แวะมาอัพสักสองสามบรรทัด นักอ่านแถวนี้คงยิ้มออกกันบ้าง..
nateetip 13 พ.ย. 2554, 09:09:03 น.
คิดถึงเหมือนกันค่ะ มาอ่านอีกรอบ ยังไงก็อ่านได้ตลอด ไม่เฝือเลยค่ะ
คิดถึงเหมือนกันค่ะ มาอ่านอีกรอบ ยังไงก็อ่านได้ตลอด ไม่เฝือเลยค่ะ
หนอนแก้ว 15 พ.ย. 2554, 20:36:20 น.
Hm...ก็มันนานแล้วนะ นานแล้วนะ...
หายไปนานจัง เมื่อไหร่จะกลับมาค่ะ คิดถึงคุณอิฐกับหนูจาวมากมายแล้วจ้า
Hm...ก็มันนานแล้วนะ นานแล้วนะ...
หายไปนานจัง เมื่อไหร่จะกลับมาค่ะ คิดถึงคุณอิฐกับหนูจาวมากมายแล้วจ้า
milbol 16 พ.ย. 2554, 13:11:58 น.
เมื่อไรจะมาอัพต่อค่ะ รอนานม๊ากมาก
เมื่อไรจะมาอัพต่อค่ะ รอนานม๊ากมาก
Natsuko 16 พ.ย. 2554, 16:14:15 น.
รู้สึกว่าจะเกินสองเดือนที่ของแล้วนา...คุณโรบิ้นขากลับมาได้แล้ว เอ..หรือตอนนี้กำลังอยู่ที่ศูนย์อพยพคะ บอกมานะจะได้ตามไปส่งถุงยังชีพให้ (จะได้ส่งหนูจาวกะเสืออิฐมายังชีพนักอ่านแถวนี้บ้าง)
รู้สึกว่าจะเกินสองเดือนที่ของแล้วนา...คุณโรบิ้นขากลับมาได้แล้ว เอ..หรือตอนนี้กำลังอยู่ที่ศูนย์อพยพคะ บอกมานะจะได้ตามไปส่งถุงยังชีพให้ (จะได้ส่งหนูจาวกะเสืออิฐมายังชีพนักอ่านแถวนี้บ้าง)
คุณนายแหม่ม 24 ธ.ค. 2554, 16:20:53 น.
ฮาโหลลลลลลลลลลล ...
ฮาโหลลลลลลลลลลล ...
หนอนแก้ว 12 ม.ค. 2555, 00:26:22 น.
อ๊ายยยยยยยยยยย นายเบสของชั้นเป็นหนังแล้ว ไปแน่นอนค่ะ ถ้าจำไม่ผิดเลื่อนเข้าฉายเป็นวันที่ 26 ม.ค.นี้ ค่ะ
"ยินดีกับคุณเอ็กซ์ด้วยนะคะ ที่นิยายจะได้เป็นหนังแล้ว" ในที่สุดความฝันของเราก็เป็นความจริง (นึกว่าต้องรอให้หนอนแก้วถูกล็อตตารี่่ก่อนแล้วเอาตังค์ไปทำหนังเอง) คุณเอ็กซ์จะไปดูรึเปล่าหนอ
อ๊ายยยยยยยยยยย นายเบสของชั้นเป็นหนังแล้ว ไปแน่นอนค่ะ ถ้าจำไม่ผิดเลื่อนเข้าฉายเป็นวันที่ 26 ม.ค.นี้ ค่ะ
"ยินดีกับคุณเอ็กซ์ด้วยนะคะ ที่นิยายจะได้เป็นหนังแล้ว" ในที่สุดความฝันของเราก็เป็นความจริง (นึกว่าต้องรอให้หนอนแก้วถูกล็อตตารี่่ก่อนแล้วเอาตังค์ไปทำหนังเอง) คุณเอ็กซ์จะไปดูรึเปล่าหนอ
แก้วแก้ว 12 ม.ค. 2555, 23:15:37 น.
เมื่อไหร่เสืออิฐจะกลับมาซะทีน๊า
เมื่อไหร่เสืออิฐจะกลับมาซะทีน๊า
คิมหันตุ์ 13 ม.ค. 2555, 15:34:56 น.
มาอ่านรอบที่สาม T_T
มาอ่านรอบที่สาม T_T
mais 15 ม.ค. 2555, 20:35:31 น.
T T still waiting
T T still waiting
ไรน้ำ 14 ก.พ. 2555, 20:24:58 น.
ยังรออ่านอยู่เสมอนะคะ
ยังรออ่านอยู่เสมอนะคะ
เด็กหญิงม่อน 21 ก.พ. 2555, 07:45:26 น.
จะมาบอกว่ารอตอนต่อไปอยู่นะคะคุณโรบิ้น
จะมาบอกว่ารอตอนต่อไปอยู่นะคะคุณโรบิ้น
สิริกมล 1 มี.ค. 2555, 16:00:08 น.
แอบมาทวงสัญญา ว่าคนเขียนจะมาอัพเดือนมีนา จะมารอทุกวันเลย
แอบมาทวงสัญญา ว่าคนเขียนจะมาอัพเดือนมีนา จะมารอทุกวันเลย
yayee62 8 มี.ค. 2555, 23:53:40 น.
เช่นเดียวกับคุณสิริกมลค่ะ มาอ่านซ้ำอีกรอบ พออัพต่อจะได้ไม่งง กลางๆเดือนใช่ไหมคะ ^^
เช่นเดียวกับคุณสิริกมลค่ะ มาอ่านซ้ำอีกรอบ พออัพต่อจะได้ไม่งง กลางๆเดือนใช่ไหมคะ ^^
kratae 10 มี.ค. 2555, 10:35:57 น.
คิดถึงเสืออิฐค่ะ.....
คิดถึงเสืออิฐค่ะ.....
ชิงช้า 29 มี.ค. 2555, 19:18:03 น.
นี้ก็ปลายเดือนมีนาแล้วนะค่ะ....คุณอิฐกะยัยจาวหายไปไหนน้า
นี้ก็ปลายเดือนมีนาแล้วนะค่ะ....คุณอิฐกะยัยจาวหายไปไหนน้า
85valse 2 พ.ค. 2555, 01:39:24 น.
เสืออิฐค้า ครบปีละน้าาาา
เสืออิฐค้า ครบปีละน้าาาา
symphony 4 พ.ค. 2555, 12:51:10 น.
Where are you ? Kun Robin!!...T0T...
Where are you ? Kun Robin!!...T0T...
maruyo 7 พ.ค. 2555, 19:57:57 น.
คิดถึงหนูจาวกับเสืออิฐ คิดถึงคุณโรบินมาก ๆๆๆๆๆๆๆ หายไปไหนเนี่ย กลับมาเถอะ ที่บ้านให้อภัยแล้ว
คิดถึงหนูจาวกับเสืออิฐ คิดถึงคุณโรบินมาก ๆๆๆๆๆๆๆ หายไปไหนเนี่ย กลับมาเถอะ ที่บ้านให้อภัยแล้ว
SonickA 12 พ.ค. 2555, 11:55:34 น.
จะเข้ามาอ่านอีกรอบ เพราะคิดถึงคุณอิฐกับหนูจาว คุณเอ็กซ์ก็ลบตอนที่ 1-8 ไปซะแล้ว T_T
จะเข้ามาอ่านอีกรอบ เพราะคิดถึงคุณอิฐกับหนูจาว คุณเอ็กซ์ก็ลบตอนที่ 1-8 ไปซะแล้ว T_T
Joyce 18 ก.ค. 2555, 14:15:32 น.
คิดถึงอิฐกับจาวยังเลยยย เลยต้องกลับไปอ่านคุณไปป์อีกหลายๆๆๆรอบ มาอัพเร็วๆนะคะ จะรอต่อไป ^^
คิดถึงอิฐกับจาวยังเลยยย เลยต้องกลับไปอ่านคุณไปป์อีกหลายๆๆๆรอบ มาอัพเร็วๆนะคะ จะรอต่อไป ^^
หนอนแก้ว 19 ส.ค. 2555, 00:56:51 น.
วันนี้ก็ 1 ปี 3 เดือนกับอีก 7 วันแล้วนะคะ จะไม่มาอัพให้แฟนๆ คุณอิฐกับหนูจาวดีใจหน่อยเหรอค่ะ นะนะ
วันนี้ก็ 1 ปี 3 เดือนกับอีก 7 วันแล้วนะคะ จะไม่มาอัพให้แฟนๆ คุณอิฐกับหนูจาวดีใจหน่อยเหรอค่ะ นะนะ
saruko 31 ส.ค. 2555, 22:44:11 น.
คิดถึงค่ะ
คิดถึงค่ะ
chuwub 4 ก.ย. 2555, 22:22:30 น.
คิดถึงคุณอิฐมากๆ คุณเอ๊กซ์ส่งคุณอิฐมาให้อ่านกันได้แล้วค่ะ
คิดถึงคุณอิฐมากๆ คุณเอ๊กซ์ส่งคุณอิฐมาให้อ่านกันได้แล้วค่ะ
85valse 16 ต.ค. 2555, 14:44:44 น.
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกค่ะ
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกค่ะ
SonickA 9 พ.ย. 2555, 16:59:27 น.
ปีครึ่งแล้ว ก็ยังไม่มาอัพ คงต้องทำใจแล้วมั้ง :(
ปีครึ่งแล้ว ก็ยังไม่มาอัพ คงต้องทำใจแล้วมั้ง :(
sarapan 7 ธ.ค. 2555, 13:11:12 น.
ใครน้อ บอกว่าคุณอิฐกับจาวจะกลับมาหา
ใครน้อ บอกว่าคุณอิฐกับจาวจะกลับมาหา
Thananya 9 ธ.ค. 2555, 14:15:38 น.
คิดถึงนะคะ
คิดถึงนะคะ
หนอนแก้ว 15 ธ.ค. 2555, 22:02:56 น.
คุณเอ็กซ์เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ หายไปนานจัง ใครรู้ช่วยมาส่งข่าวทีคะ
คุณเอ็กซ์เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ หายไปนานจัง ใครรู้ช่วยมาส่งข่าวทีคะ
ปอกะเจา 22 ธ.ค. 2555, 15:59:55 น.
คิดถึงคุณเอ็กซ์จังค่ะ หายไปนานมากเลย ไม่รู้จะมีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้อีกรึเปล่า T^T ยังรออยู่นะคะ
คิดถึงคุณเอ็กซ์จังค่ะ หายไปนานมากเลย ไม่รู้จะมีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้อีกรึเปล่า T^T ยังรออยู่นะคะ
ชิงช้า 2 ม.ค. 2556, 17:12:31 น.
robinhood หายไปไหนค่ะ ช่วยส่งข่าวคราวมาบ้างเถอะคร้า ..พลีส..
อยากรู้ว่าเรื่องนี้จะได้เป็นรูปเล่นไหมค่ะถ้ามีโอกาสได้เป็นขอจองเล่มแรกเลยจร้า
ถ้าหายไปจริงๆต้องรู้สึกแย่มากๆเลยค่ะ
robinhood หายไปไหนค่ะ ช่วยส่งข่าวคราวมาบ้างเถอะคร้า ..พลีส..
อยากรู้ว่าเรื่องนี้จะได้เป็นรูปเล่นไหมค่ะถ้ามีโอกาสได้เป็นขอจองเล่มแรกเลยจร้า
ถ้าหายไปจริงๆต้องรู้สึกแย่มากๆเลยค่ะ
SonickA 29 ม.ค. 2556, 11:09:53 น.
ไปโผล่ในห้องถนนนักเขียนที่พันทิป แต่ไม่ยอมกลับมาต่อเรื่องนี้ซะที น่าเสียใจจังค่ะ...
ไปโผล่ในห้องถนนนักเขียนที่พันทิป แต่ไม่ยอมกลับมาต่อเรื่องนี้ซะที น่าเสียใจจังค่ะ...
ผักหวาน 29 ม.ค. 2556, 13:30:34 น.
คิดฮอดโรบิ้น
คิดฮอดโรบิ้น
1daysoulmate 19 ก.พ. 2556, 20:27:08 น.
ยังรออยู่นะคะ ปล. จะบอกนานแล้ว แต่ก็ผ่านมานานขนาดนี้
ซื้อหนังสือเล่มใหม่ของคุณ Robinhoodแล้วนะคะ
ยังรออยู่นะคะ ปล. จะบอกนานแล้ว แต่ก็ผ่านมานานขนาดนี้
ซื้อหนังสือเล่มใหม่ของคุณ Robinhoodแล้วนะคะ
mais 4 มี.ค. 2556, 07:00:58 น.
รอ
รอ
saruko 27 มี.ค. 2556, 04:44:48 น.
อยู่
อยู่
Thananya 2 เม.ย. 2556, 23:06:55 น.
เสมอ
เสมอ
Robinhood 17 พ.ค. 2556, 22:59:07 น.
กลับมาแล้วจ้า หลังวิกฤติในหน้าที่การงานและหลงระเริงไปเว็บอื่นเสียนาน พอดีแต่งนิยายเรื่องใหม่จะส่งสนพ. เลยเริ่มร้อน ๆ แล้วหลังเย็นเยือกเป็นน้ำแข็งมานาน บิลด์ตัวเองอีกหน่อยน่าจะกลับมาแต่งเรื่องนี้ต่อได้
ขอบคุณที่รอกันมาเกือบ 2 ปีเน้อ
กลับมาแล้วจ้า หลังวิกฤติในหน้าที่การงานและหลงระเริงไปเว็บอื่นเสียนาน พอดีแต่งนิยายเรื่องใหม่จะส่งสนพ. เลยเริ่มร้อน ๆ แล้วหลังเย็นเยือกเป็นน้ำแข็งมานาน บิลด์ตัวเองอีกหน่อยน่าจะกลับมาแต่งเรื่องนี้ต่อได้
ขอบคุณที่รอกันมาเกือบ 2 ปีเน้อ
Larin 19 มิ.ย. 2556, 23:10:19 น.
ยังรออยู่หนะคะ
ยังรออยู่หนะคะ
nateetip 3 ก.ค. 2556, 09:55:49 น.
wowww... คิดถึงเลยเปิดมาดู ดีใจจังเห็นเมนท์คุณโรบินข้างบนโน้น ไม่เคยลืมนะคะ
ระลึกถึงตลอดค่ะ
wowww... คิดถึงเลยเปิดมาดู ดีใจจังเห็นเมนท์คุณโรบินข้างบนโน้น ไม่เคยลืมนะคะ
ระลึกถึงตลอดค่ะ
SonickA 22 พ.ค. 2557, 09:16:29 น.
คุณอิฐจะกลับมาเมื่อไหร่คะ คิดถึงอ่ะ ... ถ้ากลับมา ช่วยลงตอนเก่าๆให้อ่านอีกรอบได้มั้ยคะ ลืมๆเลือนๆไปแล้ว อยากอ่านตั้งแต่ต้นอีกซักรอบ :)
คุณอิฐจะกลับมาเมื่อไหร่คะ คิดถึงอ่ะ ... ถ้ากลับมา ช่วยลงตอนเก่าๆให้อ่านอีกรอบได้มั้ยคะ ลืมๆเลือนๆไปแล้ว อยากอ่านตั้งแต่ต้นอีกซักรอบ :)
ปิศาจสัญจร 25 มี.ค. 2558, 21:46:41 น.
คุณเอ็กซ์ สบายดีไหมคะ
ว่างแต่งนิยายหรือยังหนอ
พักนานมากแล้ว
คิดถึงคุณบ่อยๆค่ะ
คุณเอ็กซ์ สบายดีไหมคะ
ว่างแต่งนิยายหรือยังหนอ
พักนานมากแล้ว
คิดถึงคุณบ่อยๆค่ะ
pandepam 20 ธ.ค. 2558, 11:20:35 น.
คิดถึงคุณโรบิ้นมากกกกนะคะ ^^
คิดถึงคุณโรบิ้นมากกกกนะคะ ^^