หัวใจไร้ที่อยู่ (Homeless Heart)...จบแล้วค่ะ
หัวใจเจ้าชู้…เพราะไม่รู้จักรัก
หรือเป็นเพราะอกหัก…ถึงไม่กล้าปักใจรักใครจริงจัง…
"สิ้นรัก" แค่ชื่อ ก็ทำให้คนได้ยินถึงกับยิ้มขันได้แล้ว...
ในโลกนี้คงมีแค่เธอที่ชื่อนี้คนเดียว...
และคงเป็นปริศนาที่ว่าทำไมเธอถึงมีชื่อเช่นนี้
"เป็ดวานาโน" ฉายาที่หลายคนบอกว่าน่ารักน่าเรียก
พี่รหัสสุดหล่อของเธอเป็นคนตั้งให้เองแหล่ะ
พี่รหัสแสนดีอย่างพี่ลมที่ร่างสูงใหญ่ไซส์ XL
ส่วนเธอแต่ไซส์ XS ลองนึกภาพเวลาที่เราสองคนเดินด้วยกันสิคะ
ว่ามันจะออกมาในสภาพไหน...
แต่ใครเล่าจะรู้ปริศนาที่มาของฉายาดังกล่าว
เรื่องราวของสิ้นรักหรือเป็ดวานาโนเริ่มขึ้นในรั้วมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
ในภาคใต้ของประเทศไทย...
เป็นเรื่องราวที่ทำให้เกิดเรื่องราวต่อมาว่า...เธอได้หายไปไหน...
ทำไมไม่มีเธอในเรื่อง "รังรัก"...
เรื่องนี้จึงเป็นภาคต่อของเรื่อง"รังรัก" ที่เล่าเท้าความย้อนไปในอดีต
ของหมอรังกับวายุ โดยมีสิ้นรักที่กำลังเดินทางตามหา
ที่อยู่ของหัวใจ...ใครจะเป็นที่อยู่ของหัวใจให้กับสาวร่างเล็กคนนี้หนอ...
และเธอจะทำอย่างไรกับหัวใจที่ยังไร้ที่อยู่...
คนที่ไร้บ้าน ก็ว่าน่าสงสารแล้ว
แล้วคนที่หัวใจไร้ที่อยู่เล่า...จะเป็นเช่นไร...
หรือเป็นเพราะอกหัก…ถึงไม่กล้าปักใจรักใครจริงจัง…
"สิ้นรัก" แค่ชื่อ ก็ทำให้คนได้ยินถึงกับยิ้มขันได้แล้ว...
ในโลกนี้คงมีแค่เธอที่ชื่อนี้คนเดียว...
และคงเป็นปริศนาที่ว่าทำไมเธอถึงมีชื่อเช่นนี้
"เป็ดวานาโน" ฉายาที่หลายคนบอกว่าน่ารักน่าเรียก
พี่รหัสสุดหล่อของเธอเป็นคนตั้งให้เองแหล่ะ
พี่รหัสแสนดีอย่างพี่ลมที่ร่างสูงใหญ่ไซส์ XL
ส่วนเธอแต่ไซส์ XS ลองนึกภาพเวลาที่เราสองคนเดินด้วยกันสิคะ
ว่ามันจะออกมาในสภาพไหน...
แต่ใครเล่าจะรู้ปริศนาที่มาของฉายาดังกล่าว
เรื่องราวของสิ้นรักหรือเป็ดวานาโนเริ่มขึ้นในรั้วมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
ในภาคใต้ของประเทศไทย...
เป็นเรื่องราวที่ทำให้เกิดเรื่องราวต่อมาว่า...เธอได้หายไปไหน...
ทำไมไม่มีเธอในเรื่อง "รังรัก"...
เรื่องนี้จึงเป็นภาคต่อของเรื่อง"รังรัก" ที่เล่าเท้าความย้อนไปในอดีต
ของหมอรังกับวายุ โดยมีสิ้นรักที่กำลังเดินทางตามหา
ที่อยู่ของหัวใจ...ใครจะเป็นที่อยู่ของหัวใจให้กับสาวร่างเล็กคนนี้หนอ...
และเธอจะทำอย่างไรกับหัวใจที่ยังไร้ที่อยู่...
คนที่ไร้บ้าน ก็ว่าน่าสงสารแล้ว
แล้วคนที่หัวใจไร้ที่อยู่เล่า...จะเป็นเช่นไร...
Tags: เบาสมอง ดราม่า สิ้นรัก เป็ดวานาโน รังสิมันต์ หมอรัง วายุ ปองขวัญ
ตอน: บทนำ
มาแล้วค่ะกับภาคต่อของเรื่อง "รังรัก"...
หัวใจใครยังไร้ที่อยู่...ลองมาอ่านนิยายเรื่องนี้ดูกันนะคะ...
เพราะตัวเอกของเรา เขาบอกว่า หัวใจของเขายังคงตามหา "ที่อยู่"อยู่
ใครนะจะเป็นที่อยู่ของหัวใจของเธอ...
จนแล้วจนรอด...เมื่ออกหัก หญิงสาวจึงระเห็ดระเหขึ้นไปอยู่บนคานน้อย คอยรัก...
และเรื่องนี้ก็จะเป็นที่มาของเรื่อง "คานน้อย คอยรัก"...ที่โยจะเอามาลงเมื่อโพสต์เรื่องนี้จบค่ะ
มาเป็นกำลังใจให้ "สิ้นรัก" หรือ "เป็ดวานาโน" ด้วยนะคะ...
บทนำ
ฉัน นางสาวสิ้นรัก ลือสื่อสกุล ชื่อเล่นว่า ‘รัก’
แต่ใครๆต่างก็พากันเรียกฉันว่า ‘คุณสิ้น’ ‘หนูสิ้น’ ‘น้องสิ้น’
‘ไอ้สิ้น’ ‘ยัยสิ้น’ สารพัดจะเรียกค่ะ
แต่สุดท้ายก็มักจะลงท้ายที่คำว่า ‘สิ้น’
ฉันเองก็แอบเผลอคิดว่าตัวเองชื่อสิ้นไปแล้ว
แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกค่ะ ที่ใครๆจะเรียกฉันว่าอย่างนั้น
เพราะวันที่ฉันเกิดมา ก็เป็นวันที่ภรรยาของพ่อหรือแม่ของฉันจากไป
พ่อคงเสียใจมาก และนี่กระมังคือที่มาของชื่อฉัน
พ่อคงเคืองฉันไม่น้อย เพราะฉันดันเกิดมาทำให้คนที่พ่อรักต้องตาย
แต่ว่าพ่อก็ยังคงเลี้ยงฉันมานะ อย่างดีซะด้วย สอนทุกอย่างที่พ่อเป็น
ให้ทุกอย่างที่ให้ได้ แต่ฉันดันไม่เอาสักเรื่อง กรรมของกรรม...
ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากจะเอาหรอกค่ะ...แต่พรสวรรค์มันไม่มีมากกว่า
จนใครๆต่างก็ถามฉันว่า ‘แกเกิดมาเพื่ออะไรวะนังสิ้น’
เฮ้อ…ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน...แต่ไม่ได้เศร้านะคะ
นี่แหล่ะค่ะ...ที่มาที่ใครๆต่างเรียกฉันว่า ‘สิ้น’
แต่ฉันไม่โกรธหรอกค่ะ ออกจะยื่นหน้ารับซะด้วยซ้ำไป...
ก็มันเป็นเรื่องจริงนี่...นี่กระมังคือข้อดีของฉันที่พอจะมีเหลืออยู่บ้าง...
นั่นก็คือ...ความเป็นผู้กล้า...กล้ายอมรับความจริงอย่างลูกเสือเนตรนารี...
ส่วนเรื่องเรียนน่ะเหรอ...อย่าถามเลยค่ะ...
เพราะฉันไม่ได้โง่...แต่โคตรโง่มากกว่า...
ไม่ใช่ว่าฉันจะหลอกด่าตัวเองหรอกนะคะ...และก็ไม่ได้ถล่มตัวด้วย
เพราะใครๆเขาก็ชมกันมาอย่างนั้นตั้งแต่ฉันเริ่มเข้าอนุบาลแล้วล่ะค่ะ
ส่วนเรื่องหัวใจ...อันนี้ฉันไม่โง่แน่นอนค่ะ
เพราะฉันสามารถรักใครได้ทีละหลายๆคนแถมจัดระบบระเบียบหัวใจได้ดีซะจนเพื่อนอึ้ง
แม้กระทั่งรู้ว่าวันนี้ควรคิดถึงใครดี…น่าทึ่งใช่มั้ยล่ะคะ...
แล้วฉันยังสามารถท่องจำประวัติ หน้าตา
และก็ทุกการกระทำของผู้ชายที่ฉันแอบปลื้มได้ทั้งนั้น...
มีการจดบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรเสมอ....
และยิ่งไปกว่านั้น ฉันยังมีวิธีพิชิตใจผู้ชายเหล่านั้นด้วยกันหลายๆวิธี...
ไม่เหมือนใครและไม่มีใครสามารถลอกเลียนแบบได้...
เพราะมันเป็นความสามารถเฉพาะตัวของฉันเองค่ะ....
เห็นมั้ยคะ...ถ้าฉันไม่เก่งแล้วจะเรียกว่าอะไร…
ฉันจึงถือว่า ‘ฉันเกิดมาเพื่อสิ่งนี้’
แต่ก็น่าแปลก ที่พวกผู้ชายเหล่านั้นไม่เห็นหันมามองฉันเลย
รึว่าฉันจะเก่งเกินไป...ฉลาดในเรื่องนี้เกินไป...
เลยทำให้พวกเขาไม่เข้าใจในการกระทำของฉัน
รึว่าฉันจะไม่ได้เกิดมาเพื่อ ‘ผู้ชาย’
ว้าย...อันนี้ไม่จริงค่ะไม่จริง...
เพราะฉัน ‘ชอบผู้ชาย’ ขอย้ำค่ะว่า ‘ชอบผู้ชาย’
และที่ที่ฉันตามหามาตลอด...นั่นก็คือ...ที่อยู่ให้หัวใจช้ำๆดวงนี้ได้พักพิงตลอดไป...
/////////////////////////////
วันที่ฉันอายุ18ปี วัยใสที่ใครๆไม่อยากให้ผ่่านพ้นไปเฉยๆ
“เหนื่อยเราไม่เหนื่อย เมื่อยเราไม่เมื่อย เราเชียร์ไปเรื่อยๆ
เราไม่เหนื่อย เราไม่เมื่อย…”
“ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา มันจะถูกไม้เสียบ โอ้ว…
มันจะถูกไม้เสียบ โอ้ว…เสียบตูดซ้าย เสียบตูดขวา…
ร้อนจริงๆ ร้อนจริงๆ ร้อนจริงๆ…”
“ไก่ย่างแมดทริค ไก่ย่างแมดทริค มันจะถูกยิงตาย ว้าย…
มันจะถูกยิงตาย ว้าย…เฉี่ยวปีกซ้าย…เฉี่ยวปีกขวา…
ยิงไม่โดน ยิงไม่โดน ยิงไม่โดน…”เสียงกึกก้องดังไปทั่วทั้งสนามฟุตบอล
ที่ตอนนี้นักบอลกำลังซ้อมแข่งกีฬาสีกันอยู่
พร้อมทั้งกองเชียร์ที่กำลังกระโดดโลดเต้นและส่งเสียงซ้อมเชียร์กันอย่างสนุกสนาน
จะมีก็แต่เด็กใหม่อย่างเธอที่กำลังมองหาเพื่อนรักอยู่ข้างๆขอบสนาม
แต่หายังไงก็ไม่เจอสักที ก็ไหนยัยเพื่อนตัวดีบอกว่าอยู่แถวๆนี้ไม่ใช่เหรอ
แต่ด้วยความเมามันในเสียงเพลงเชียร์ทำให้เธอ
อดส่ายสะโพกไปตามเพลงเชียร์ไม่ได้
โยกไปโยกมาพร้อมร้องตามไปด้วยสีหน้าเบิกบาน
“มันจะถูกยิงตาย ว้าย…มันจะถูกยิงตาย ว้าย…เฉี่ยวปีกซ้าย…เฉี่ยวปีกขวา…
ยิงไม่โดน ยิงไม่โดน ยิง…ว้าย…โดนแล้ว อื้อๆๆ”
เอ๊ะทำไมตอนท้ายของเพลงมันถึงเพี้ยนไป สงสัยโดนยิง…
…ใช่แล้วค่ะ ลูกบอลถูกเตะเข้าประตูอย่่างจัง เธอโดนยิงเข้าให้แล้ว…
โดนยิงเข้าข้างตูดซะด้วย ทำไมประตูใหญ่ๆที่เขาให้ยิงดันไม่ยิง
มายิงทำไมที่ตูดของเธอ แม่เจ้า…แรงอัดนั่นเหลือทน ลูกช้างจะนั่งได้กระไรไหว…
หญิงสาวคลำตรงบั้นท้ายป้อยๆ หน้าบอกบุญไม่รับก่อนจะได้ยินเสียงห้าว
ทว่านุ่มหน้าฟังดังมาจากคนเก็บลูกบอล
“ขอโทษครับน้อง พี่ไม่ได้ตั้งใจ พอดีมันพลาดเป้าไปหน่อยน่ะครับ”
หญิงสาวก้มเก็บหนังสือที่ยืมมาจากห้องสมุดหมาดๆ ก่อนจะนึกในใจ…
…พลาดเป้านิดหน่อย…พูดออกมาได้…คนถูกยิงประตูเลยหลับหูหลับตา
หันมาพูดกับไอ้คนเก็บลูกบอลที่เพิ่งจะสารภาพว่าเตะมันเข้าข้างตูดเธอไปหมาดๆ…
“คุณพูดอย่างนี้ได้ไง ตูดใครใครก็หวงนะ!”ชายหนุ่มหัวเราะลั่นกับคำพูดนั้น
ทำเอาหญิงสาวเริ่มเดือด ก่อนจะอ้าปากเตรียมจะต่อว่า
แต่ตามันดันเป็นมารขวางปากที่กำลังจะขยับ
…โอ้ว…ผู้ชายอะไร หล่อ หล่อมาก มากๆ มากจัง มากจังเลย
…โอ้ว จอร์ท มันบ่ยอดเยี่ยมเลย…
หญิงสาวชงักกึก ราวกับโลกหยุดหมุน มีแค่ความหล่อตรงหน้าเท่านั้น…
ความหล่อที่บาดจิตบาดใจ บาดใบหน้าของเธอตนร้อนผ่่าว
ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตอนนี้จะแดงสักแค่ไหน…รู้แค่ว่าความหล่อตรงหน้า
มันทำให้ใจหวั่นไหว…อีกแล้ว…
ทำไมโลกนี้ถึงมีแต่ผู้ชายหล่อๆมาให้ทรมานใจ
แต่ความฝันพลันสลายเมื่อคนตรงหน้าสะกิดเธอ
…ใช่…ความฝันพัง แต่ความหล่อนั่นยังอยู่…
“น้องครับ เป็นอะไรรึเปล่า พี่ขอโทษนะครับ คือพี่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”
เสียงนั้นเรียกสติเธอได้ทันตา หญิงสาวเลยส่ายหน้าเป๋อเหลอ พูดอะไรไม่ออก
“แน่นะ”ชายหนุ่มมองคนตรงหน้าอย่างสำรวจว่ามีตรงไหนของเธอ
ที่ได้รับบาดเจ็บบ้าง
“มะ มะ ไม่เป็นไรค่ะ”เสียงตะกุกตะกักกับแววตาที่ยังคงจ้องตาคมไม่วาง
ด้วยเลื่อนลอย จนชายหนุ่มเริ่มเป็นห่วง
แต่เพราะเสียงเรียกจากเพื่อนในสนามทำให้เขาต้องรีบส่งลูกฟุตบอล
ที่ถืออยู่ในมือส่งไปให้ก่อนจะหันหน้ามาขอโทษหญิงสาวตัวเล็ก
ตรงหน้าอีกครั้ง
“พี่ขอโทษจริงๆนะครับ…งั้นพี่ขอตัวก่อนนะครับ ก่อนที่เพื่อนมันจะฆ่าพี่ในเกม
ไปนะครับ”ชายหนุ่มเอ่ยเสร็จก็รีบวิ่งกลับสนาม ในขณะที่เสียงเชียร์ยังคงดังกระหึ่ม
หญิงสาวยืนนิ่งไว้อาลัยให้กับความหล่อที่ชาตินี้คงลืมไม่ลง…
“คนอะไร หล่อได้บาดจิตบาดใจจริงๆ สิ้นเอ๊ยตกหลุมเข้าให้อีกแล้วหนอเรา”
หญิงสาวเกาหัวตัวเองป้อยๆก่อนจะได้ยินเสียงทักทายดังมาจาก
ทางด้านข้างของเธอ
“ว่าไง…มาทำอะไรอยู่ตรงนี้จ๊ะน้องนาโน”หญิงสาวรู้ได้ในทันทีว่านี่คือ
เสียงของผู้ใด…ก่อนจะหันไปทำหน้างอใส่เจ้าของเสียงทันที
“พี่ลม ทำไมเรียกสิ้นอย่างนี้ล่ะ เพราะพี่ลมคนเดียวเลย…
เพื่อนๆพี่ๆในคณะเลยพากันเรียกสิ้นว่านาโนกันหมด”ชายหนุ่มยิ้มขัน
ให้กับน้องรหัสตัวน้อยตัวนิดตรงหน้าก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ๆ
แล้วเอามือวางทับไว้บนหัวของเธอ ขอย้ำว่าวางทับเอาไว้แค่นั้นจริงๆ
“พี่ว่าชื่อนี้มันเหมาะกับเราดี…รึว่าเราจะเถียงพี่…และที่สำคัญ
ชื่อมันก็ออกจะน่ารักน่าเรียก”หญิงสาวคว้าหมับเข้าที่มือของพี่รหัส
ที่วางทับอยู่บนหัวของเธอก่อนจะสลัดมันลงด้วยสีหน้างอง่ำ
“เชอะ แล้วความหมายล่ะ พี่ลมอย่าคิดนะว่าสิ้นจะโง่ไม่รู้ ว่าไอ้ฉายาที่พี่
ตั้งให้น่ะมันหมายความว่าไง”
ใช่…ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าคำว่านาโน ที่ใครๆต่างพากันเรียกเธอนั้น
แท้จริงความหมายลึกๆของมันคืออะไร
“ก็หมายความว่า สิบยกกำลังลบเก้าไงครับ หรือเรารู้ความหมายอื่น”
นั่นไง ว่าแล้วว่าต้องมาไม้นี้
“อย่ามาทำไก๋เลยพี่ลม ทั้งคณะเขาก็รู้กันทั้งนั้นว่า นาโนมันมีรากศัพท์
มาจากภาษากรีก ที่แปลว่า คนแคระ หึ…”
“แถมยังออกข้อสอบด้วย ยัยปองยังเคยติวให้สิ้นอยู่เลย เชอะ…
ที่แท้ก็หลอกด่าน้อง”หญิงสาวสะบัดหน้า เชิดจนคนเป็นพี่รหัสยิ้มขัน
“โธ่ ก็มีแต่พวกพี่เท่านั้นแหล่ะน่าที่รู้ คนนอกเขาไม่รู้กันหรอก พี่ว่าน่ารักจะตายไป
เล็กจิ๋ว น่ารัก พกพาสะดวก ทำอะไรรวดเร็วทันใจ พี่ชอบ”
หญิงสาวหน้าเบ้ ย่นจมูกใส่พี่รหัสที่เป็นประธานคณะวิศวกรรมศาสตร์
ของมหาวิทยาาลัยที่บุญหล่นทับให้เธอได้มาอยู่
เพราะว่าคนที่สอบได้ที่สุดท้ายเขาเกิดสละสิทธิ์ขึ้นมา เธอเลยมีโอกาสได้เสียบแทน
เพราะได้คะแนนสอบเป็นรองที่สุดท้าย เข้ามาได้อย่างหวุดหวิด
แถมจับฉลากได้พี่รหัสสุดหล่อสุดเท่ที่เป็นถึงประธานคณะ
และยังเรียนภาควิชาเดียวกันกับเธออีก ทั้งใจดี เอาใจใส่น้องรหัสอย่างเธอ
เสียอยู่อย่างเดียว ชอบแกล้ง ก็เล่นแกล้งเธอให้ได้อับอายขายขี้หน้าประชาชีตั้งแต่พิธีรับน้อง
แถมมีการตั้งฉายาที่ใครได้ยินเป็นขำ
ไม่ใช่เพราะชื่อ แต่เป็นเพราะว่า ไอ้ลักษณะทางกายภาพ…
โอ้ว…ไม่ใช่ค่ะ…ลักษณะทางบุคลิกภาพของเธอมันก็พอเป็นนางบงนางแบบกับเขาได้บ้าง…
เพียงแต่ถ้ามันจะมีนางแบบ size ssน่ะนะ
หากพอมาเจอกับพี่รหัสsize XLอย่างพี่ลมหรือวายุ อาทิตยะ
หนุ่มหล่อจากกรุงเทพฯที่คะแนนสอบนำมาเป็นอันดับหนึ่งของภาควิชาและของคณะ
ก็เลยทำให้เกิดปรากฏการณ์ สิบยกกำลังลบเก้าหรือนาโนลิซึ่ม
เพราะไม่ว่าจะเดินไปทางไหนกับพี่เขา เธอเป็นต้องกลายเป็นคนแคระ
โดยมีพี่เขาเป็นเจ้ายักษ์วัดแจ้งที่คอยอารักขาคนแคระไปตลอดทางเดิน
มันเลยเป็นบุญที่หล่นทับเธอเป็นลูกที่สอง
“ว่าแต่เราเถอะ มาเดินทำอะไรแถวนี้ หรือว่าจะมาสมัครเป็นเชียร์ลีดเดอร์กับเขากัน”
หญิงสาวส่ายหน้าอย่างไม่ต้องคิดนาน
“โอย น้ำหน้าอย่างสิ้นเนี่ยนะ ใครเขาจะเอาไปเต้นเชียร์กันล่ะพี่ลม
ถ้าเต้นแร้งเต้นกาล่ะก็ว่าไปอย่าง พ่อเคยบอกสิ้นเมื่อตอนเด็กๆว่า
อย่าเต้นเลยลูก พ่อขี้เกียจเก็บกางเกงใน และยังบอกอีกว่า เดี๋ยวใครเขา
จะรู้ว่าลูกพ่อเรียนเกษตร เพาะพันธุ์เห็ดขาย”หญิงสาวทำเสียงล้อเลียนบิดา
ของตนจนคนฟังยิ้มขันแต่ก็ยังไม่เข้าใจในตอนท้ายของประโยค
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเพาะพันธุ์เห็ดขายเหรอน้องนาโน”หญิงสาวหน้ามุ่ย
กับคำเรียกชื่อของเธอ ก่อนจะยิ้มออกมาพร้อมเริ่มอธิบาย
“เห็นมั้ย ขนาดพี่ลมที่ตัวเท่ายักษ์ สมองเท่าแตงโมยังไม่รู้ แล้วไอ้สิ้นตอน
เด็กๆมันจะไปเข้าใจได้ไงใช่มั้ยพี่ลม แต่ดีนะที่สิ้นยังจำคำพูดนั้นได้
ไม่งั้นคงไม่รู้ว่่าโดนพ่อหลอกด่ามาตั้งแต่เด็ก”หญิงสาวทำหน้าจริงจังขึงขัง
ราวกับคาดโทษบิดาไปด้วยในที
“ก็พ่อเล่นหาว่่าสิ้นเพาะเห็ดเพาะราที่กางเกงในน่ะสิคะ ถึงไม่มีแม่
แต่สิ้นก็ซักนะเออ แอบหลอกด่ากันชัดๆ”ชายหนุ่มหัวเราะลั่นออกมาทันที
ที่ได้ยินอย่างนั้นทำให้เกิดอยากเจอหน้าบิดาของน้องรหัสสุดจิ๋วคนนี้ขึ้นมาซะแล้วสิ
“ไม่ต้องขำเลย ไม่เอาแล้ว ไปหายัยปองดีกว่า อยู่กับพี่ลม
แล้วกลายเป็นตัวตลกยังไงก็ไม่รู้ ไปดีกว่า”หญิงสาวหน้ามุ่ย
ก่อนจะทำท่าขยับปลีกตัวออกไป ทว่าชายหนุ่มกับรั้งแขนเอาไว้เสียก่อน
“เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหน เมื่อกี้พี่เห็นนะ ว่าเราแอบจ้องมองเพื่อนพี่
ตานี้เป็นมันเชียว บอกมานะว่าคิดอะไรกับเพื่อนพี่รึเปล่า”
ชายหนุ่มเริ่มหยอกน้องรหัสที่ตอนนี้ใบหน้าเริ่มเปลี่ยนสี
พร้อมมือไม้ที่บิดไปมา ทำเอาคนทักเริ่มขันกับท่าทางเขินอายนั่น
“บ้า พี่ลมไม่ต้องมาหาเรื่องเลย”
“อะๆ พี่รู้หรอกน่า อย่าปิดพี่เลย”
“ก็ได้ๆ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ในฐานะที่พี่ลมเป็นพี่รหัสของสิ้น
พี่ลมต้องช่วยสิ้นเรื่องเพื่อนพี่ด้วย ไม่งั้นสิ้นจะฟ้องทวด”
คนฟังเริ่มขนลุก นี่ถึงขั้นฟ้องทวดเลยเหรอ
ก็ไอ้ทวดที่เจ้าน้องรหัสตัวแสบพูดถึงน่ะ คือย่ารหัสของเขาเอง
ใครก็รู้ว่าย่ารหัสของเขาขี้บ่นขนาดไหน หูชาทุกครั้งที่ได้เฉียดเข้าใกล้รัศมี
ดีหน่อยตรงที่เรียนจบไปแล้ว แต่ก็ยังไม่วายโทรมาบ่นตลอด ไม่รู้ว่าโชคดี
หรือร้ายกันแน่ที่เขาดันมามีน้องรหัสที่มีเพื่อนสนิทเป็นน้องสาว
ของย่ารหัสเข้าให้…
“อย่านะน้องนาโน พี่ยังไม่อยากหูชา”
“ถ้างั้นพี่ลมก็ต้องช่วยสิ้น ไม่งั้นไม่ยอมจริงๆด้วย”หญิงสาวยิ้มหน้าบาน
เมื่อเห็นพี่รหัสแสนดีพยักหน้าไหวๆ
“งั้นสิ้นไปแล้วนะคะ เดี๋ยวยัยปองจะคอยนาน เห็นบอกว่าอยู่แถวๆนี้
สิ้นเดินหาจนทั่ว ก็ไม่เจอ จนโดนเพื่อนพี่ลมยิงประตูเข้าให้เนี่ยแหล่ะค่ะ
เนี่ยเห็นว่าหล่อหรอกนะ ถึงให้อภัย แต่ดันยิงประตูใส่กันอย่างนี้
สิ้นไม่ยอมปล่อยให้ลูกบอลเล็ดลอดออกนอกตาข่ายแน่นอนค่ะ
คราวนี้ล่ะ สิ้นจะยิงกลับบ้าง เอาให้จุกไปเลยคอยดู”
หญิงสาวหมายมาดจนคนฟังเริ่มห่วงเพื่อนขึ้นมา
…สงสัยเพื่อนเขาจะโดนราหูอมก็งานนี้แหล่ะ…
“คราวหลังก็ระวังหน่อยนะน้องนาโน เพราะคราวหน้าอาจจะเป็นหัวที่โนแทนนา
กลายเป็นน้องหัวโนแทนนะเออ”ชายหนุ่มยิ้มขันกับท่าเดิน
ของน้องรหัสที่มองก็รู้ว่าไอ้เพื่อนของเขามันยิงประตูโดนเข้าตรงไหน
…แม่นจริงๆเพื่อนเรา…
ท่าเดินนั่นชวนให้นึกถึงงานรับน้องขึ้นมา
ชายหนุ่มจึงส่งเสียงตะโกนร้องเพลงตามหลังไปว่า
“ยามเมื่อเป็ดมันเดินไป มองแล้วไม่น่าดูเลย จำไว้เถอะน้องๆเอ๋ย
จงอย่าเดินให้เหมือนเป็ด”หญิงสาวตวัดสายตากลับมาทางด้านหลังทันที
ก่อนจะส่งค้อนไปให้พี่รหัสจอมแกล้ง ก็ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าพี่ลมล้อท่าเดินของเธอ
รู้หรอกน่าว่ามันทุเรศ แต่ให้ทำไงเล่า เพราะใครกันล่ะ
แถมวันรับน้องเธอยังโดนแกล้งให้ทำหน้าเป็ด ตูดเป็ด ปากเป็ด ปีกเป็ด
แล้วก็เท้าเป็ดเดินไปรอบๆสโมสร อายแสนอาย ไอ้พี่ลมก็ไม่ช่วยแถมยังมาซ้ำกันอีก
กลับบ้านไปยังนอนละเมอออกมาเป็นท่าเป็ดเลย
แถมยังโดนเรียกว่า ‘น้องเป็ดวานาโน’อยู่ช่วงนึงด้วย
เฮ้อ…ชีวิตนี้ เธอจะมีชื่อที่ไพเราะเสนาะหู ความหมายดีๆกับเขาบ้างมั้ยเนี่ย
คิดแล้วเศร้า…
//////////////////////
หัวใจเจ้าชู้…เพราะไม่รู้จักรัก
หรือเป็นเพราะอกหัก…ถึงไม่กล้าปักใจรักใครจริงจัง…
///////////////////////////
...ส่งกำลังใจกันมาเชียร์เป็ดวานาโนกันเยอะๆนะคะ...
...รักษาสุขภาพนะคะ...
yoraya เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 ก.ย. 2555, 11:11:12 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ก.ย. 2555, 21:35:37 น.
จำนวนการเข้าชม : 3902
| บทที่ 29 ศรีตรังลาต้น (ตอนจบ) >> |
ตามหาฝัน 2 ก.ย. 2555, 21:15:38 น.
น่ารักสดใสเหมือนเดิมเลย
น่ารักสดใสเหมือนเดิมเลย
บัวขาว 19 ก.ย. 2555, 23:33:22 น.
=^_^=
=^_^=
หนอนฮับ 20 ก.ย. 2555, 19:36:15 น.
มาแว้วววววววววววววววววววว
มาแว้วววววววววววววววววววว
Setia 13 พ.ย. 2555, 19:18:38 น.
ฮาดีแท้ๆ
ฮาดีแท้ๆ