♥ เรทรัก ♥
มุกชมพู สาวน้อยหนีรัก ที่พยายามทำทุกอย่างเพื่อแม่ มุมมองของเธอเกี่ยวกับผู้ชายคือ ความไม่มีตัวตน คือความว่างเปล่า เธอ ไม่เคยมองเห็นอนาคตบุรุษเพศผู้ไดที่จะมายืนเคียงข้างตราบชั่ว นิจนิรันดร์อย่างในนิทานปรัมปราเพ้อฝัน เพราะทั้งชีวิต เธอ มีเพียงแม่เท่านั้นที่เป็นทุกอย่าง เธอจึงตั้งกำแพงภาษีหัวใจไว้สูงลิบลิ่ว ยากที่ใครจะก้าวข้ามมาถึงเธอได้ แต่...เมื่อต้องมาเจอะเจอกับแม่เหล็กขั้วเดียวกันแต่ต่างเพศอย่าง ติณณภพ ที่...ผู้ชายของตระกูลเหมือนต้องคำสาป ให้ต้องพบกับหญิงหลายใจอยู่ร่ำไป รุ่นแล้วรุ่นเล่า เขาจึงไม่อินังขังขอบนำเรื่องของหัวใจมาปะปนกับความต้องการตามธรรมชาติของผู้ชาย แค่...หล่อ รวย มีฐานะหน้าที่การงานดี แค่นี้เขาก็ เลือกได้ จะรังสรรค์สเป็กสาวที่จะให้มาเป็น คู่ควง คู่เที่ยว คู่นอน เลิศเลอเพอเฟ็คขนาดไหนก็ย่อมได้ ยิ่งมาเจอโจทย์ที่ดูเหมือนจะยากขึ้นมาสักหน่อยอย่างสาวมุกชมพู มันยิ่งไปเพิ่มความสนุกในการแก้โจทย์ เพื่อผลลัพธ์ที่เขาต้องการนั่นก็คือ ลากเธอมาร่วมเป็นหนึ่งในสาวกสาวบนเตียงของเขา หากเขาแก้โจทย์ที่ดูเหมือนจะยากนี้ได้ ขี้คร้านเจ้าหล่อนจะอ่อนปวกเปียกเป็นขี้ผึ้งรนไฟให้เขาปั้นแต่งแล้วแต่จะให้เป็นตัวอะไรได้ตามใจปรารถนา ยิ่งได้คุณแม่เจ้าหล่อนผู้แสนจะนำเสนอลูกสาวให้กับผู้ชายมั่งคั่งร่ำรวย มีหน้ามีตาในสังคมแบบนี้ด้วยแล้วละก็ยิ่งเข้าทางเขา
มาดูกัน ระหว่างสาวมั่นอย่างมุกชมพู ผู้ไม่เคยงออกชายใดมาให้แอบอิงพึ่งพิง กับ ผู้ชายมาดนิ่งแต่สิงความเจ้าชู้ไว้ในตัว คล้ายเป็นตัวแทนของผู้ชายในตระกูล เอาคืนหญิงสาวทั้งหลายซึ่งถูกตั้งสมมุติฐานว่ามากรักหลายใจเหมือนกันหมด มีเงินให้ใจก็มา ไม่มีทรัพย์สินเงินทองให้ ใจก็ห่างออกไป ศึกครั้งนี้ ใครจะชนะและใครจะแพ้ยับเยิน หรือว่า...จะเยินทั้งสองฝ่าย...
เรื่องราวของคนทั้งคู่ ค่อนข้างจะติดเรทอยู่สักหน่อย ก็ประมาณ... ‘เรทรัก’ ละค่ะ
มาดูกัน ระหว่างสาวมั่นอย่างมุกชมพู ผู้ไม่เคยงออกชายใดมาให้แอบอิงพึ่งพิง กับ ผู้ชายมาดนิ่งแต่สิงความเจ้าชู้ไว้ในตัว คล้ายเป็นตัวแทนของผู้ชายในตระกูล เอาคืนหญิงสาวทั้งหลายซึ่งถูกตั้งสมมุติฐานว่ามากรักหลายใจเหมือนกันหมด มีเงินให้ใจก็มา ไม่มีทรัพย์สินเงินทองให้ ใจก็ห่างออกไป ศึกครั้งนี้ ใครจะชนะและใครจะแพ้ยับเยิน หรือว่า...จะเยินทั้งสองฝ่าย...
เรื่องราวของคนทั้งคู่ ค่อนข้างจะติดเรทอยู่สักหน่อย ก็ประมาณ... ‘เรทรัก’ ละค่ะ
Tags: เรื่องราวของแม่เหล็กขั้วเดียวกันแต่ต่างเพศ อย่าง มุกชมพู กับ ติณณภพ ที่ทั้งคู่ไม่มีความศรัทธาในเรื่องของ...ความรัก
ตอน: ตอนที่ 35 ( พิเศษ 2 ) ^___^
เพียงเพราะคุณผู้อ่านบางท่าน ขอมา ไรเตอร์ก็เลย จัดให้ค่ะ ^____^
Your Honour please
Gotta believe what I say
What I will tell
Happened just the other day…
Baby I swear I'll tell the truth
About all the things you used to do
And if you thought you had me fooled
I'm telling you objection overruled…
One for the money and the free rides it's
Two for the lie that you denied
All rise - all rise
Three for the calls you've been - making it's
Four all the times you've been - faking
All rise - all rise…
I rest my case… (Blue- All Rise)
ฮ่ะๆๆ...เอิ๊กๆๆ... ท่าเต้นควบม้า ‘กังนัม สไตล์’ ถูกคุณแม่มุกชมพูนำมาประยุกต์เต้นเลียนแบบเข้ากับจังหวะเพลงที่กำลังเปิดอยู่ได้อย่างดูน่าตลกขบขันในสายตาคุณลูกริกกี้จนระเบิดเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากทั้งโยกตัวส่ายหัวหงึกหงักตามซึ่งก็ทำให้คุณแม่ก็อดขำคุณลูกไม่ได้เช่นกันจึงสอดประสานเสียงหัวเราะ ขำกันและกัน และทั้งหมดถูกแอบบันทึกโดยคุณพ่อติณณภพที่ทั้งคุณแม่และคุณลูกไม่มีใครทราบการกลับมาถึงเพราะกำลังเมามันกับเสียงเพลงและอารมณ์ฮาๆ ทำเอาคุณพ่อถึงกับหัวเราะครืดคลาดอยู่ในลำคอทั้งพยายามประคองมือที่กำลังเก็บกิจกรรมเข้าจังหวะแบบฮาๆของสองแม่ลูกไม่ให้มือสั่น มุกชมพูเลี้ยงลูกได้เข้ากับอาชีพของตัวเองจริงๆ
“เอิ๊กๆ... จาๆๆจ้า..”
ริกกี้หัวเราะเอิ๊กอากพอดีเพลงจบและเหลือบเห็นคุณพ่อเข้าก็หยุดแดนซ์ทั้งทักขึ้นด้วยภาษาของเขาและเปลี่ยนเป็นคลานตุ้มตะตุ้มตุ้ยมาหาทั้งส่งมือขอให้คุณพ่ออุ้มเมื่อคลานไปใกล้จะถึงตัว ริกกี้ ราวกับถอดเอาหน้าตาของคุณพ่อมาทั้งหมดยกเว้นก็แต่ดวงตาที่กลมโตสวยเหมือนคุณแม่แต่สีของดวงตากลับมีสีฟ้าเหมือนคุณปู่
“พี่ติณณ์! ...พี่ติณณ์คะ เมื่อกี้ริกกี้เต้นด้วย”
คุณแม่ที่เพิ่งจะเห็นคุณพ่อตามคุณลูก รีบรายงานพัฒนาการของลูกน้อย และมุกชมพูเรียกลูกว่า ‘ริกกี้’ ตามคุณยาย แต่สำหรับคุณพ่อส่วนใหญ่จะเรียกว่า ‘ริก’ เวลาคุยกับลูก
“หึๆๆ...คุณแม่ก็เต้น เก่งทั้งคู่”
แถมตลกทั้งคู่อีกด้วยสิ
“เหรอคะ พี่ติณณ์มาทันเห็นริกกี้เต้นด้วยเหรอคะ”
คุณแม่มือใหม่ตื่นเต้นดีใจที่คุณพ่อทั้นได้เห็นฉ็อตเด็ดฉอตฮา
“หึๆๆ...พี่เอาไปขึ้นเฟสดีกว่า ริกกี้แอนด์มัมแดนซ์กระจาย หึๆๆ...”
พอได้ยินคำว่าแดนซ์เท่านั้นแหละริกกี้ส่ายหัวโยกตัวในอ้อมแขนของคุณพ่อที่อุ้มเขาอยู่เป็นการรายงานว่า ผมเต้นฮะแด๊ดผมเต้น.. และส่งเสียงจาๆยาๆประกอบการรายงานทั้งกำนิ้วป้อมๆให้เหลือนิ้วชี้นิ้วเดียวและโน้มตัวพยายามชี้มาที่คุณแม่คล้ายจะสื่อสารกับคุณพ่อว่า แม่ก็เต้นด้วยฮะ คุณพ่อหัวเราะพรืดกับความเป็นอัจฉริยะของลูกน้อย นี่คงเป็นผลพวงจากที่ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ขยันคุยกับคุณลูกตั้งแต่ลูกน้อยยังอยู่ในครรภ์ของมารดา
“คุณแม่ก็เต้นด้วย แด๊ดเห็นแล้ว หึๆ...”
คุณพ่อตอบรับที่ลูกน้อยสื่อสารมาเป็นภาษาอังกฤษเช่นเคย ระหว่างพ่อลูกไม่เคยมีภาษาไทยมาปน
“พี่ติณณ์ ไหน มุกขอดูหน่อยสิคะ ที่อัดไว้เมื่อกี้”
“ไว้รอดูในเฟสเลยดีกว่าน่า...”
“แหม...น่าจะเป็น...ริกกี้มันติณณ์แดนซ์นะคะ อัดใหม่อีกรอบมั้ยคะ พี่ติณณ์เต้นด้วย นะ สนุกดี ริกกี้ก็ชอบ ใช่มั้ยครับริกกี้”
ริกกี้โยกตัวยึกๆยักๆเป็นคำตอบคล้ายว่า ผมก็เข้าใจภาษาไทยของคุณแม่ด้วยฮะ
“เอาไว้ก่อนครับ ตอนนี้คุณพ่อเริ่มหิว คุณแม่กับคุณลูกทานค่ำกันหรือยังครับ”
จะชวนคุณพ่อติณณ์แดนซ์กังนัมด้วยเนี่ยนะคุณแม่มุกชมพู เสียภาพพจน์ประธานบอร์ดกันพอดี
“โอ๊ะจริงสิ ฮึๆๆ..เลยลืม ริกกี้ทานแล้วค่ะ ส่วนมุกยัง วันนี้มีสามอย่างค่ะ แกงจืดเต้าหู้สาหร่าย ผัดผักรวม และน้ำพริกกะปิไม่เผ็ดกับปลาทูทอดและผักลวกค่ะ ริกกี้ชอบผักลวกด้วยค่ะ”
ในตอนนี้มุกชมพูหันมาทำหน้าที่เป็นแม่บ้านอย่างเต็มตัว ด้วยคุณพ่อบ้านให้เหตุผลว่า
‘พี่อยากให้มุกได้อยู่ดูแลลูกและใกล้ชิดลูกตลอดเวลา มันสำคัญกว่าสิ่งใดๆ มุกไม่จำเป็นต้องทำงานนะครับ พี่หาเลี้ยงลูกเมียได้’
ที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งคือ...มุกชมพูรู้ดีว่าเขาต้องการชดเชยให้ลูกได้รับอย่างเต็มที่แทนเขา ในสิ่งที่เขาไม่เคยได้ นั่นคือความอบอุ่นจากแม่...
แล้วก็ที่คุณแม่มุกเม้าท์มอยว่าริกกี้ชอบผักลวกน่ะ ใช่ซะที่ไหน เรื่องจริงคือ...คุณแม่มุกจับแครอทลวก ใส่มือลูกริกกี้ แล้วบังคับจับมือลูกให้นำแครอทลวกเข้าปากต่างหาก และพอริกกี้จะคาย...
‘หม่ำเลยนะริกกี้ ไม่งั้นแม่ไม่เปิดเพลงและเต้นให้ดู อีกนะ’
นั่นแหละ ริกกี้จึงฝืนเคี้ยวแหยบๆด้วยหน้าตาติดจะเหยเกเพราะไม่เคยชินกับรสชาติ ทั้งคุณแม่ปล่อยมือก็ยังต้องพยายยามหม่ำต่อเพราะกลัวคุณแม่ไม่เปิดเพลงเต้นกันซึ่งเขาชอบ เพราะ ‘คุณแม่ฮาดีในความรู้สึกของผมฮะ’
.......................................................................................
“ริกกี้หลับเร็วจังนะคะคืนนี้”
“ครับ...”
เป็นหน้าที่ของคุณพ่อติณณ์ที่จะกล่อมลูกนอน ด้วยการเล่านิทานภาพ ‘STORY A DAY’ ให้ลูกน้อยฟัง เพราะไม่อยากให้ลูกหลับทั้งมีคราบน้ำนมติดในปากเล็กถ้าหากให้คุณแม่เป็นผู้กล่อมให้ลูกรักนอน เพราะริกกี้จะต้องงอแงขอ ‘แนนๆ’ นมคุณแม่จนได้ แล้วก็จะหลับคาอกทั้งคราบน้ำนมก็จะค้างอยู่ในปากเล็กๆนั่น
“ตอนนี้..คุณพ่อหิวแล้วครับ...”
ทำให้ลูกหลับแล้วก็เป็นเวลาของคุณพ่อบ้าง...ชุดนอนสวยๆจึงถูกปลดลงครึ่งๆ...ภาพเคลื่อนไหวในอินเตอร์เน็ตที่ผู้ชายแสนซุกซนเปิดแชร์ให้ภรรยาได้ชม...ผุดขึ้นมาเติมเต็มอารมณ์พิศวาสของภรรยาให้ค่อยๆลุกโชนขึ้นมา มุกชมพูจึงเต็มใจไม่มีอิดออดทั้งซาบซ่านไปถึงแกนกลางของร่างกายเมื่อเขาคลุกเคล้าเข้ามาซุกไซ้ดูดดื่มน้ำนมจากทรวงกลมเต่ง ทรวงสล้างข้างหนึ่งก็ส่งน้ำนมอุ่นพวยพุ่งสู่อุ้งปากหยักสวย ส่วนอีกข้างก็ตั้งชูชันรอล้อนิ้วแกร่งที่เฝ้าเฟ้นฟอน..
“หวาน...”
ส่วนนิ้วแกร่งจากมืออีกข้างที่ว่างก็เลื้อยลูบลงด้านล่างและเริ่มละลาบละล้วงมุกชมพูเม็ดงามที่ฝังซ่อนอยู่ภายในกลีบดอกไม้งามนิ่มละมุนลื่นมือด้วยน้ำเกสรที่ออกมาขังคลอหล่อเลี้ยง...
ปากหยักสวยย้ายมาตักตวงดื่มกินน้ำนมบริสุทธิ์จากทรวงอีกข้าง...ในช่วงหกเดือนแรกที่เขาแตะเขาชิม...ถือว่าเขาแย่งของลูก แต่ในตอนนี้ดูเหมือนเขาจะถือสิทธิ์ครอบครองมากขึ้น...
“ลองชิมนะครับ...”
“ไม่..อืม..”
มุกชมพูถูกยัดเยียดให้รับรู้ความหวานตามธรรมชาติของน้ำนมจากทรวงจนได้ ได้แชร์แล้วเขาก็ย้อนกลับลงไป...
“ขอ...นะครับ...”
ติณณภพดึงมือบางทั้งสองที่สลับกันมาปิดกั้นเขาที่จะเชยชิมหยาดทิพย์แห่งเกสรงามล้ำ ที่เจ้าของรู้สึกว่า มันไม่ดีไม่สมควร ไม่... แต่ก็ต้องยินยอม...รับการทรมานแสนหวานนั้น เมื่อมันเหมือนเป็นสุดยอดแห่งความปรารถนาของเขา...และยอมตามใจให้เขารุกไล่ไขว่คว้าหาความสุขหฤหรรษ์อย่างเต็มที่...พร้อมพลี...ดุจดั่งเป็นโสเภณีส่วนตัว...ให้ผัวไม่ต้องไปแสวงหาจากหญิงใดไหนอื่นที่นอกบ้าน...
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ในเช้าวันต่อมา ริกกี้งอแงคลานไปเกาะขาคุณพ่อไม่ยอมให้ไปทำงานแต่โดยดีเหมือนเช่นทุกวัน
“คุณพ่อจะไปทำงาน มาหาแม่มา แม่จะพาไปอาบน้ำ นะครับ”
ไม่เป็นผล ริกกี้ร้องไห้สะอึกสะอื้นน้ำมูกน้ำตาไหล
“ริค แด๊ดจะไปทำงานนะครับ แด๊ดมีประชุมแต่เช้าเลย”
ติณณภพบอกลูกทั้งจะจับแขนลูกน้อยที่เกาะกอดขาเขาไว้ออก นั่นยิ่งทำให้ริกกี้ร้องไห้จ้าอาระวาดเอากับคุณพ่อหนักขึ้น
“ทุกทีก็ไม่เป็นแบบนี้ ทำเหมือนกับจะตามคุณพ่อไปด้วยให้ได้”
คุณแม่แค่เปรย แต่คุณพ่อกลับฉุกใจคำพูดนั่น จึงก้มลงคว้าตัวลูกน้อยขึ้นอุ้มและเดินหายไปจากสายตาคุณแม่มุก
“ลูก ต้องการทวงสัญญาจากแด๊ดเหรอ...”
สัญญาอะไรน่ะหรือ ก็ เมื่อคืนนี้ไง
‘ริค ถ้าคืนนี้ลูกหลับเร็ว แด๊ดจะพาลูกไปที่ทำงานด้วยนะ’
สาเหตุที่คุณพ่อติณณ์ ลองติดสินบนอย่างนี้เพราะบางทีเล่านิทานจบก็แล้ว คุณลูกก็ยังไม่หลับจนคุณพ่อตาจะปิดมิปิดแหล่ และ ใครจะไปคิดว่าลูกน้อยที่ยังพูดไม่ได้ด้วยซ้ำจะจำและนำมาทวงพ่อ แบบนี้
“แด๊ดมีประชุม แต่เช้าเลย ไว้เดี๋ยวให้คุณแม่ค่อยพาลูกตามไป ได้ไหมครับ”
แต่หนูน้อยที่กอดคอพ่อด้วยมือเล็กข้างหนึ่งก็ยังสะอื้นอย่างไม่ยอม...
“โอเค โอเค้...”
ติณณภพพึมพำและมองประสานดวงตากลมสวยดูไร้เดียงสาแต่รู้มากจริงๆของลูกน้อย สายตาที่บอกตอบลูกไปว่า ‘นายแน่มากจริงๆริก และ แด๊ดยอมแพ้...’ ทั้งล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาต่อสายหาผู้ช่วยของเขาเพื่อแจ้งธุระ ‘ด่วน’
“เรื่องประชุม คุณช่วยโทรเลื่อนทุกคน ขอเป็นช่วงบ่ายให้ผมด้วยนะ ผมติดธุระสำคัญ”
ติณณภพสั่งเสร็จก็กดตัดสายแต่ยังไม่ละสายตาที่สบสานกับลูกน้อย
“ว่าไงเสือน้อย หยุดร้องได้แล้วหรือไง รีบให้คุณแม่อาบน้ำแต่งตัวหล่อได้เลยไป จะได้ไปพร้อมแด๊ด”
ทีหน้าทีหลัง จะสัญญิงสัญญาอะไรกับเจ้านี่เขาคงต้องใคร่ครวญให้ดี และอย่าได้ประมาทความคิดความอ่านของเสือน้อยริกกี้ด้วยใช่ไหมคุณพ่อติณณภพ...
.......................................................................................
“สองคนนั่น มาด้วยกัน รถคันเดียวกัน”
“ค่ะพี่ติณณ์ ก็เห็นพร้อมกัน”
“ยังไงเหรอครับ ดลกับ..เพื่อนมุก”
“มุกไม่ทราบค่ะ ก็ยังงงๆอยู่เหมือนกันว่าดลกับอินมาด้วยกันได้ไง”
ทั้งภูวดลและอินทนิลต่างช่วยกันหิ้วถุงของลงจากรถ หนึ่งในนั้นคืนหมูของเล่นตัวใหญ่สีแปร๋น ซึ่งเป็นของใครไปไม่ได้นอกจากหลานริค ที่ภูวดลชอบมาหามาเล่นกับหลาน
“สวัสดีครับพี่ติณณ์ ไงมุก”
ภูวดลทักทายพี่ชายและเลยมาถึงมุกชมพู อินทนิลที่เดินถือของตามมายกมือขึ้นไหว้สามีเพื่อนทั้งถือของตามภูวดล
“สองคน มาด้วยกันได้ยังไง”
มุกชมพูเป็นผู้ตั้งคำถามที่ทั้งหล่อนและติณณภพกำลังสงสัย เพราะที่ผ่านมา ถามว่าทั้งคู่รู้จักกันไหม ก็ รู้จัก แต่ก็ผิวเผิน ชนิดที่เรียกได้ว่า ผิวเผินมากๆ...เลยละ
“ก็...”
“เราไปเจออินเข้าพอดีก็เลยชวนมาเยี่ยมหลานด้วยกัน เอ่อ...ไม่มีอะไร้...”
ไอ้คำว่า ‘ไม่มีอะไร้’ ของภูวดลนั่นแหละทำให้สองสามีภรรยามองตากันอย่างอ่านได้ว่า ‘ร้อนตัว’ หรือเปล่า และอินทนิลอ้าปากค้าง มองหน้าคนที่ชิงตัดหน้าอธิบาย ซึ่งมันก็ไม่ค่อยจะจริงซะเท่าไหร่ ความจริงก็คือ...อยู่ดีๆภูวดลก็ไปติดตามแซะตัวหล่อนมาจากที่ทำงาน ซึ่งหล่อนเพิ่งได้งานไม่นาน และก็ไม่รู้อีกด้วยว่าภูวดลทราบได้อย่างไรว่าหล่อนทำงานอยู่ที่นั่น ภูวดลบอกว่าบังเอิญเห็นหล่อนทานมื้อเที่ยงแถวนั้นและตามจะทักก็จึงทราบว่าหล่อนทำงานอยู่ที่นั่น ซึ่งมันจริงตามนั้นหรือเปล่าหล่อนไม่แน่ใจ…
‘อิน พี่จะไปเยี่ยมหลาน เห็นว่าโยเยหนัก ไม่สบายหรือเปล่าก็ไม่รู้ ไปด้วยกันหน่อยสิ’
เมื่อเช้าพอดีว่าเด็กพี่เลี้ยงที่คุณย่าส่งไปให้ช่วยดูแลหลานรายงานมาเขาจึงได้ทราบเรื่องไปด้วย
‘...’
ที่อินทนิลเงียบไปไม่ใช่อะไร หล่อนกำลังงงกับสรรพนาม ‘พี่’ ที่ภูวดลใช้กับหล่อนซึ่งมันไม่เหมือนกับที่เขาใช้กับมุกชมพูที่หล่อนได้ยิน และมันก็รู้สึกแปลกๆด้วยที่ ไม่เคยได้สนิทกันสักนิดแล้วอยู่ดีๆเขาก็มาชวน
‘อิน...คือว่า...’
‘ไม่รู้พี่ติณณ์อยู่ด้วยหรือเปล่าและไม่รู้ว่ามุกรับมือไหวไหม’
ภูวดลเปรยต่อ
‘แล้วได้ลองโทรไปถามหรือยังล่ะ เผื่อไม่มีอะไรมาก’
‘ก็เพราะที่บ้านมีโทรไปถึงได้รู้ไงครับ ไปด้วยกันหน่อยนะครับ เผื่อมีอะไรจะได้ช่วยเหลือมุกกับหลานด้วย’
‘ก็ได้ งั้นเดี๋ยวอินขับรถตามไป’
‘ไปด้วยกันนี่แหละครับ จะขับให้เปลืองน้ำมันทำไม เพราะขากลับยังไงพี่ก็ต้องผ่านแถวนี้’
‘เออ...งั้นก็ได้’
อินทนิลไม่ท้วงเขาเรื่องสรรพนาม เพราะคิดว่า ก็ไม่ได้จะต้องพบต้องเจอกันอีกหรอก
“แล้วริกกี้ล่ะมุก เป็นไงบ้าง เห็นคุณอาเขาว่าโยเยมาก”
อินทนิลรีบถาม กำลังสงสัยว่าตัวเองถูกหลอกมาหรือเปล่าเพราะพ่อแม่เขาก็ยืนต้อนรับขับสู้อยู่อย่างยิ้มแย้มแจ่มใสไม่บ่งบอกว่าลูกน้อยกำลังไม่สบายหรืออะไร
“อ๋อ...ตั้งแต่เช้าแล้ว ไม่มีอะไรหรอก แค่อ้อนคุณพ่อขอตามไปที่ทำงานด้วย”
“งั้นเหรอ...”
อินทนิลหันมามองภูวดลที่ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ได้อย่างน่าหมั่นไส้
“แล้วริกกี้หลานอาอยู่ไหนล่ะตอนนี้ มีหมูอ้วนมาฝากด้วย”
“หึๆๆ ไปได้มาจากไหนน่ะ สีสันสุดแสบแบบนี้”
“เจอข้างทาง แล้วตกลงว่าอยู่ไหนล่ะ”
“ห้องดูหนังฟังเพลงนั่นแหละ อยู่กับพี่เลี้ยง”
“ไป อิน”
แล้วภูวดลก็ดึงถุงที่อินทนิลช่วยถืออยู่ ให้คนถือเดินตามไปด้วยกัน ทั้งมุกชมพูและติณณภพมองตามทั้งคู่ไปแล้วหันมองหน้ากันอีก อย่างขอความคิดเห็นซึ่งกันและกันว่า ‘มีอะไรในกอไผ่ไหม’
“โอ้โห...ริกกี้ หลานอา ฮ่ะๆๆ...”
ภูวดลถึงกับหัวเราะกับภาพที่เห็น ริกกี้หลานเขากำลังมีความสุขกับของว่างที่พี่เลี้ยงกำลังป้อนทั้งโยกตัวและส่ายศีรษะไปมาด้วยความมันส์กับจังหวะดนตรีสนุกๆที่กำลังเปิดอยู่ อินทนิลก็พลอยหัวเราะตามไปด้วยกับท่าเต้นฮาๆทั้งชูมือชูไม้ของบอยแบนด์ตัวน้อย ภูวดลนึกสนุกจึงจับแขนอินทนิลดึงให้ไปดิ้นคล้ายท่า ‘โรบอท แดนซ์’ หงึกๆหงักๆด้วยกันตรงหน้าหลาน
จังหวะแรกริกกี้ถึงกับหยุดโยก ทำตาโตเลิกคิ้วและห่อปาก ‘อูววว’ รับรู้การมาปรากฏตัวแบบแปลกๆของคุณอา และในจังหวะต่อมาก็ระเบิดเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากลงลูกคอแถมติดเบรกเป็นช่วงๆ ทั้งคุณอาและโดยเฉพาะคุณน้าจากเดิมที่ไม่ค่อยเต็มใจเลยยิ่งสนุกที่ได้ยั่วให้หลานตัวอ้วนกลมหัวเหม่งหัวเราะได้อย่างอร่อยหลาย ทั้งขำจนเต้นไปหัวเราะไปอย่างกลั้นกันไม่อยู่จริงๆ
.......................................................................................
“ทำไมไม่เรียกพี่ว่า พี่ ล่ะอินทนิล”
“นั่นสิ กำลังจะถามอยู่เหมือนกัน ว่าทำไมถึงเรียกตัวเองว่า พี่”
อินทนิลสบโอกาสก็เลยถามกลับให้หายสงสัยเสียเลย ทั้งสองล่ำลาเจ้าของบ้านทั้งสองกับหลานตัวน้อยและกำลังพากันเดินไปที่รถ
“ก็อินอายุน้อยกว่าพี่เกือบสองปี”
“แต่อินเป็นเพื่อนมุก ก็เป็นเพื่อนเหมือนกัน”
“ไม่เหมือนกัน นั่นเค้าเรียกตามความเคยชินตั้งแต่ยังไม่รู้อายุกัน”
“ก็นั่นแหละ อินเป็นเพื่อนมุก และทำไมจะต้องซีเรียส และมาเฉพาะเจาะจงกับอินด้วย”
“เพราะมันคือสิ่งที่สมควรไง”
และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง อินทนิลไม่ใช่ มุกชมพู ที่ สำหรับเขาแล้ว ยังไงก็ได้...
“เรา ไม่เรียกนายอย่างนั้นหรอก ดล”
“คิดท้าทายกันหรือไง ลองกำลังกันสักตั้งไหมล่ะ ได้ข่าวว่าเตะผู้ชายสลบมาแล้วไม่ใช่เหรอ ยัยทอม”
นี่มันเหมือนภูวดลชวนอินทนิลหาเรื่องชัดๆเลยนะ
“ถ้าเธอแพ้ ฉันจะ จูบ...เธอให้ดินพลาดเลยละ”
ประกอบคำพูดคนตัวสูงกว่าโน้มลงมาจนลมหายใจเฉียดผ่านแก้มเนียน เพียงแค่นั้นก็ทำเอาเจ้าของแก้มตัวชาวาบ
แต่สำหรับใครที่มองมาจากระยะไกลที่ไม่ได้ยินบทสนทนาหาเรื่องวางมวยกันแบบนี้ กลับเห็นว่า ไม่ใช่แค่เฉียด แต่...ภูวดลน้องชายเขาก้มลงหอมแก้มอินทนิลจริงๆ ซึ่งนั่นสร้างความ...ทั้งพอใจและ อุ่นใจ ให้แก่ติณณภพ ที่ลึกๆลงไปในใจยังคงหวาดระแวงน้องชาย ก็นั่นแหละ ติณณภพก็ยังเป็นติณณภพ เป็นจอมหวงเพราะไม่เคยมี...เป็นของตัวเอง ซึ่งภูวดลเองจับความรู้สึกของพี่ชายได้ จึงอึดอัดใจทั้งเกร็งๆแทบจะทุกครั้งที่มาเยี่ยมมาหาหลานด้วยความคิดถึง ซึ่งในบางครั้งพอรู้ว่าเขามาหาหลาน พี่ชายก็หาเรื่องรีบกลับบ้านมาประกบภรรยา ดังนั้นเขาจึงดึงยัยทอมที่อยู่ใกล้ความคิดเขาที่สุดเข้ามาร่วมด้วยช่วยเขา ‘สร้างภาพ’
อันที่จริง อินทนิลก็หน้าตาน่ารักมาก เสียดายที่ชอบทำตัวแข็งกระด้างจนเขาไม่แน่ใจว่าใช่หญิงแท้ไหม ทั้งยอมรับว่าเคยคิดอกุศลสงสัยในความสัมพันธ์ของสองคู่ซี้และเคยแอบคิด ว่าเป็นเพราะเจ้าหล่อน มุกชมพูจึงไม่ยอมรับรักเขาที่เพียรพยายามแสดงออก แต่ตอนนี้เขา หมั่นไส้! จนอยากจะลองปราบพยศ ทอม ดูสักตั้ง
“อะ...ไอ้...ไอ้บ้า ไม่ลองไม่อะไรทั้งนั้น และฉันก็ไม่ใช่ทอม และต่อไปก็อย่ามาข้องเกี่ยวกับฉันอีก ฉันไม่ใช่มุก และฉันไม่คบนายด้วย!”
อินทนิลจากที่หายตัวชาเห่อด้วยความรู้สึกแปลกๆกับสัมผัสแผ่วๆเมื่อครู่ ก็ฉุนโกรธจะผลักทั้งคิดจะวิ่งออกจากรั้วบ้านไป ไม่ขอร่วมทางกับภูวดลด้วยอีกอย่างเด็ดขาด ภูวดลจึงรวบคว้าอินทนิลมากอดไว้แน่นซ้ำคำรามขู่...
“ถ้า...เธอวิ่งหนี...พี่จะจูบเธอให้ขาดใจตรงนี้ เดินไปขึ้นรถด้วยกันซะดีๆ...”
เพราะตลอดการมาที่นี่ เขาปูทุกอย่างไว้ซะสวย และอีกนิดเดียว แค่รถเขาพ้นรั้ว ทุกอย่างก็จะลงตัวสวยงาม...
ติณณภพหัวเราะหึๆในลำคอที่มองเห็นน้องชายที่บอกว่า ‘ไม่มีอะไร้...’ ฉวยหอมแก้มสาว ซ้ำยังเข้าโอบกอดอินทนิลที่คงจะงอนอะไรบางอย่าง และเข็นให้ไปขึ้นรถด้วยกันจนได้
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
“ทุบกระเทียมและสับให้ละเอียดปนไปกับหมู หมูจะได้ไม่คาว...อย่างนั้นแหละ”
คุณแม่ตัวกับคุณแม่ผัวที่ตอนนี้กลายเป็นเพื่อนกัน ได้ร่วมกันเปิดคอร์สสอนการทำอาหารอย่างจริงจังให้กับมุกชมพู โดยคุณดลนภาจะเป็นฝ่ายให้คนขับรถขับพาไปรับคุณอังคณามาที่บ้านลูกชาย
“แล้วก็เจาะเปลือกไข่นิดหนึ่งให้พอไข่ขาวไหลลงไป สับให้เข้ากันเพื่อให้หมูนุ่ม”
คุณแม่อังคณาสอนต่อจากคุณแม่ดลนภาเมื่อครู่ ในมือนางมีแตงกวาที่กำลังปอกเปลือก ปอกเสร็จก็ปาดขั้วไว้เป็นฝาปิด แล้วคว้านเอาไส้แตงกวาออกยื่นส่งให้หลานชายตัวน้อยที่นั่งรออยู่ใต้โต๊ะโดยมีพี่เลี้ยงคอยประกบอยู่ไม่ห่าง ทั้งหมดย้ายกันออกมาเตรียมความพร้อมของวัตถุดิบที่โต๊ะทานข้าวในห้องอาหาร เพื่อจะได้ดูหลานตัวน้อยที่กำลังซนไปด้วย เพราะในครัวมีทั้งเตาแก๊สอุปกรณ์เครื่องครัวต่างๆ ที่มันอาจสร้างอันตรายต่อหลานจอมซนได้
นั่งเล่นรอรับประทานไส้แตงแสนอร่อย สักพักริกกี้ก็คลานไปลากคอเจ้าหมูอ้วนมาใกล้ๆโต๊ะอาหารและพยายามปีนขึ้นนั่ง
“มุกครับ เห็นเอกสารของพี่ไหมครับ งานที่พี่วางไว้บนโต๊ะกระจกในห้องนั่งเล่น บางส่วนมันหายไป”
เมื่อคืนเขาหอบเอกสารงานซึ่งค้างอยู่อีกนิดหน่อยไปนั่งทำที่นั่นเพื่ออยากจะเห็นลูกเมียป้วยเปี้ยนไปด้วยระหว่างทำงาน เป็นงานที่เตรียมจะไปพบลูกค้าในวันนี้
“อ้าว ยังไม่ไปทำงานอีกเหรอลูก”
คุณดลนภาเห็นลูกชายเข้าจึงทักขึ้นเพราะนี่ก็สายมากแล้ว
“ครับคุณแม่ วันนี้ผมไม่เข้าบริษัท จะตรงไปพบลูกค้าเลย”
ติณณภพเกาศีรษะแกรกๆอย่างหงุดหงิดเรื่องเอกสารที่หาย สงสัยคงต้องให้ผู้ช่วยของเขาโทรศัพท์ไปขอเลื่อนนัดลูกค้า เพราะเขาคงต้องเตรียมเอกสารให้สมบูรณ์ใหม่
“ทำยังไงก่อนครับ ธุครับก่อน...”
คุณย่าที่เห็นหลานพยายามเข็นหมูอ้วนที่เป็นทั้งของเล่นและหมูออมสินเขามาใกล้ ก็ควักแบงก์แดงยื่นส่งให้
“จาๆๆ...”
ริกกี้พยายามประกบมือเล็กอวบเข้าด้วยกันเป็นท่าไหว้อย่างที่ทุกคน ทั้งคุณย่าคุณยายคุณแม่และใครๆสอน ก่อนจะรับแบงก์มา...พยายามพับแล้วก็จับยัดใส่ลงไปตรงคอของหมูอ้วนที่ถูกเจาะเป็นช่องกว้างพอสมควรจนนิ้วป้อมๆของริกกี้ยังสามารถแหย่เข้าไปได้ คุณพ่อมองการกระทำของคุณลูกที่ทั้งซนทั้งฉลาดเกินวัย แล้วก็ถึงกับขมวดคิ้วมุ่นอย่างเริ่มนึกสงสัย และสาวเท้าเข้าไปหาลูกริคสุดที่รัก
เจ้าจอมซน แทนที่จะโผเข้าหาคุณพ่ออย่างเคย กลับทำท่าจะเข็นหมูอ้วนสีแปร๋นหนีไปหาคุณแม่มุก
“จาๆๆจ้า...”
ทั้งโบกไม้โบกมือป้อมๆไปมาคล้ายกับจะบอกคุณพ่อว่า ไม่มีอะไรๆจริงจริ๊ง แต่...เพียงแค่คุณพ่อติณณภพก้มลงและพยายามส่องดูตรงช่องคอของหมูอ้วนเท่านั้นแหละ แด๊ดดี้ติณณ์ถึงกับตบหน้าผากตัวเองดังผัวะ!
โอม่ายก้อด...เอกสารงานของเขาทั้งนั้น นอกจากนี้ก็ยังมีเน็คไทเส้นเก่งของเขาซึ่งเขาพยายามตามล่าหามานาน ทั้งหมดนั่นอยู่ในท้องของเจ้าหมูอ้วน!
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เพราะมีตอนพิเศษ 2 เลยได้ยกคอมเม้นท์มาตอบด้วย ^___^
คุณZephyr :น่ารักที่สุดดดดดดด ตามมาอ่านอีก เวอร์ชั่นใหม่ไฉไลกว่าเดิม : Amataใช่ไหมคะที่ น่ารักที่สุดดดดดด^^ และขอบคุณนะคะที่ชอบเวอร์ชั่นอัพเกรด
คุณnunoi :อ่านแล้วน้ำตาก็ยังซึมอีกอยู่ดี เห็นด้วยกับคุณ Zephyr ค่ะ เวอร์ชั่นนี้ไฉไลกว่าเดิม เคลียร์จริงๆ ● ขอบคุณมากๆที่แม้จะเป็นตอนรีไรท์ก็ยังตามให้กำลังใจและแสดงความคิดเห็นนะคะ ดีใจที่ส่วนใหญ่บอกว่าเวอร์ชั่นนี้ดีกว่าเดิมค่ะ ^__^
คุณคิมหันตุ์ :รวบยอดได้ยอดเยี่ยม...มีให้อ่านพร้อมตอบคอมเม้น ฮ่าฮ่า ● ก็เป็นรีไรท์นี่คะ ไม่อยากให้คุณๆผู้ชมเสียเวลาก็เลยจัดให้ทีเดียว ขอบคุณค่ะ
คุณsupayalak :สลัมรักของเรา ร้อรอเธอมานะจ๊ะ ● ขอบคุณที่จะรอนะคะ ^__^
คุณgoldensun :รออ่านเรื่องต่อไปค่ะ นึกว่าจะมีตอนตัวน้อยออกมาโชว์ผลงานของแม่มุก พ่อติณณ์ซะอีก รวบยอดอย่างนี้ได้อ่านทวนต่อเนื่อง ขอบคุณค่ะ ● ขอบคุณด้วยเช่นกันค่ะ และก็ หึๆๆ...อดไม่ได้ที่จะมีตอนพิเศษ 2 ให้อีก
คุณheartlogue :เก็บรายละเอียดครบถ้วน ^^ ● ขอบคุณมากค่ะ มีอะไรที่อยากจะเสริมจะติติงก็เชิญอีกนะคะ
คุณคุณviolette :เวอร์ชันนี้ดีขึ้นจริงๆค่ะ ● ขอบคุณมากค่ะ ที่ช่วยอ่านเวอร์ชั่นใหม่และช่วยแสดงความคิดเห็น
ที่อยากเห็นลูกของสองคนนี้คือตอนเกิดยังเด็กๆน่ะค่ะ (ตอนพิเศษนั่นเอง อิอิ) ● สองเม้นท์นี้ทำให้ไรเตอร์ค้างคาใจและจำต้องจัด ตอนพิเศษ 2 ให้ อย่างที่ว่า ‘เป็นไรเตอร์ที่ตามใจคุณผู้อ่านมากที่สุด’ 5555 และหวังว่าจะได้รับความสุขกับตอนพิเศษ 2 นี้ด้วยเช่นกันนะคะ ^__^
คุณlovemuay : ไรเตอร์น่ารักตรงที่เขียนนิยายสนุกๆให้เราอ่านไงคะ อิอิ ● ถ้าเพราะเหตุนี้ ไรเตอร์จะพยายามรักษาความน่ารักไว้อย่างสุดความสามารถเลยค่ะ ^____^
คุณanOO : ● ขอบคุณสำหรับอมยิ้มหวานๆนะคะ^^
คุณbluelily :รออ่านเรื่องต่อไปนะ ● ขอบคุณมากเชียวค่ะ แต่ รบกวนมาอ่านตอน พิเศษ 2 ก่อนนะคะ ^__^
คุณpanon :รอๆๆๆๆๆ....สลัมรัก..... ● ได้เลยค่ะ แต่...เรื่อง “เรทรัก” นี่ทำให้ไรเตอร์เหนื่อยมาก...ก็เลยขอพักสักหน่อยก่อนนะคะ ^^ ตอนนี้ก็อ่านผลงานสนุกๆของนักเขียนท่านอื่นกันไปก่อนนะคะ
คุณagentaja : รีไรท์แล้วดูดีขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยค่ะ ● ขอบคุณมากมายที่ทั้งอ่านและช่วยแสดงความคิดเห็นค่ะ
คุณSaiParn :อันนี้ชอบนะคะ สมูทดีจ้า ● ขอบคุณมากๆค่ะ แล้วอันนี้ล่ะคะ ชอบไหม?
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ขอบคุณ ทุกกำลังใจที่วางไว้ให้...ทุกlikeที่มากขึ้น และทุกview มากๆด้วยค่ะ
ขอให้อ่านกันอย่างมีความสุขมากๆนะคะ
แล้วพบกันได้ไหมใน... ☼ สลัมรัก ☼ ค่ะ
Your Honour please
Gotta believe what I say
What I will tell
Happened just the other day…
Baby I swear I'll tell the truth
About all the things you used to do
And if you thought you had me fooled
I'm telling you objection overruled…
One for the money and the free rides it's
Two for the lie that you denied
All rise - all rise
Three for the calls you've been - making it's
Four all the times you've been - faking
All rise - all rise…
I rest my case… (Blue- All Rise)
ฮ่ะๆๆ...เอิ๊กๆๆ... ท่าเต้นควบม้า ‘กังนัม สไตล์’ ถูกคุณแม่มุกชมพูนำมาประยุกต์เต้นเลียนแบบเข้ากับจังหวะเพลงที่กำลังเปิดอยู่ได้อย่างดูน่าตลกขบขันในสายตาคุณลูกริกกี้จนระเบิดเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากทั้งโยกตัวส่ายหัวหงึกหงักตามซึ่งก็ทำให้คุณแม่ก็อดขำคุณลูกไม่ได้เช่นกันจึงสอดประสานเสียงหัวเราะ ขำกันและกัน และทั้งหมดถูกแอบบันทึกโดยคุณพ่อติณณภพที่ทั้งคุณแม่และคุณลูกไม่มีใครทราบการกลับมาถึงเพราะกำลังเมามันกับเสียงเพลงและอารมณ์ฮาๆ ทำเอาคุณพ่อถึงกับหัวเราะครืดคลาดอยู่ในลำคอทั้งพยายามประคองมือที่กำลังเก็บกิจกรรมเข้าจังหวะแบบฮาๆของสองแม่ลูกไม่ให้มือสั่น มุกชมพูเลี้ยงลูกได้เข้ากับอาชีพของตัวเองจริงๆ
“เอิ๊กๆ... จาๆๆจ้า..”
ริกกี้หัวเราะเอิ๊กอากพอดีเพลงจบและเหลือบเห็นคุณพ่อเข้าก็หยุดแดนซ์ทั้งทักขึ้นด้วยภาษาของเขาและเปลี่ยนเป็นคลานตุ้มตะตุ้มตุ้ยมาหาทั้งส่งมือขอให้คุณพ่ออุ้มเมื่อคลานไปใกล้จะถึงตัว ริกกี้ ราวกับถอดเอาหน้าตาของคุณพ่อมาทั้งหมดยกเว้นก็แต่ดวงตาที่กลมโตสวยเหมือนคุณแม่แต่สีของดวงตากลับมีสีฟ้าเหมือนคุณปู่
“พี่ติณณ์! ...พี่ติณณ์คะ เมื่อกี้ริกกี้เต้นด้วย”
คุณแม่ที่เพิ่งจะเห็นคุณพ่อตามคุณลูก รีบรายงานพัฒนาการของลูกน้อย และมุกชมพูเรียกลูกว่า ‘ริกกี้’ ตามคุณยาย แต่สำหรับคุณพ่อส่วนใหญ่จะเรียกว่า ‘ริก’ เวลาคุยกับลูก
“หึๆๆ...คุณแม่ก็เต้น เก่งทั้งคู่”
แถมตลกทั้งคู่อีกด้วยสิ
“เหรอคะ พี่ติณณ์มาทันเห็นริกกี้เต้นด้วยเหรอคะ”
คุณแม่มือใหม่ตื่นเต้นดีใจที่คุณพ่อทั้นได้เห็นฉ็อตเด็ดฉอตฮา
“หึๆๆ...พี่เอาไปขึ้นเฟสดีกว่า ริกกี้แอนด์มัมแดนซ์กระจาย หึๆๆ...”
พอได้ยินคำว่าแดนซ์เท่านั้นแหละริกกี้ส่ายหัวโยกตัวในอ้อมแขนของคุณพ่อที่อุ้มเขาอยู่เป็นการรายงานว่า ผมเต้นฮะแด๊ดผมเต้น.. และส่งเสียงจาๆยาๆประกอบการรายงานทั้งกำนิ้วป้อมๆให้เหลือนิ้วชี้นิ้วเดียวและโน้มตัวพยายามชี้มาที่คุณแม่คล้ายจะสื่อสารกับคุณพ่อว่า แม่ก็เต้นด้วยฮะ คุณพ่อหัวเราะพรืดกับความเป็นอัจฉริยะของลูกน้อย นี่คงเป็นผลพวงจากที่ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ขยันคุยกับคุณลูกตั้งแต่ลูกน้อยยังอยู่ในครรภ์ของมารดา
“คุณแม่ก็เต้นด้วย แด๊ดเห็นแล้ว หึๆ...”
คุณพ่อตอบรับที่ลูกน้อยสื่อสารมาเป็นภาษาอังกฤษเช่นเคย ระหว่างพ่อลูกไม่เคยมีภาษาไทยมาปน
“พี่ติณณ์ ไหน มุกขอดูหน่อยสิคะ ที่อัดไว้เมื่อกี้”
“ไว้รอดูในเฟสเลยดีกว่าน่า...”
“แหม...น่าจะเป็น...ริกกี้มันติณณ์แดนซ์นะคะ อัดใหม่อีกรอบมั้ยคะ พี่ติณณ์เต้นด้วย นะ สนุกดี ริกกี้ก็ชอบ ใช่มั้ยครับริกกี้”
ริกกี้โยกตัวยึกๆยักๆเป็นคำตอบคล้ายว่า ผมก็เข้าใจภาษาไทยของคุณแม่ด้วยฮะ
“เอาไว้ก่อนครับ ตอนนี้คุณพ่อเริ่มหิว คุณแม่กับคุณลูกทานค่ำกันหรือยังครับ”
จะชวนคุณพ่อติณณ์แดนซ์กังนัมด้วยเนี่ยนะคุณแม่มุกชมพู เสียภาพพจน์ประธานบอร์ดกันพอดี
“โอ๊ะจริงสิ ฮึๆๆ..เลยลืม ริกกี้ทานแล้วค่ะ ส่วนมุกยัง วันนี้มีสามอย่างค่ะ แกงจืดเต้าหู้สาหร่าย ผัดผักรวม และน้ำพริกกะปิไม่เผ็ดกับปลาทูทอดและผักลวกค่ะ ริกกี้ชอบผักลวกด้วยค่ะ”
ในตอนนี้มุกชมพูหันมาทำหน้าที่เป็นแม่บ้านอย่างเต็มตัว ด้วยคุณพ่อบ้านให้เหตุผลว่า
‘พี่อยากให้มุกได้อยู่ดูแลลูกและใกล้ชิดลูกตลอดเวลา มันสำคัญกว่าสิ่งใดๆ มุกไม่จำเป็นต้องทำงานนะครับ พี่หาเลี้ยงลูกเมียได้’
ที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งคือ...มุกชมพูรู้ดีว่าเขาต้องการชดเชยให้ลูกได้รับอย่างเต็มที่แทนเขา ในสิ่งที่เขาไม่เคยได้ นั่นคือความอบอุ่นจากแม่...
แล้วก็ที่คุณแม่มุกเม้าท์มอยว่าริกกี้ชอบผักลวกน่ะ ใช่ซะที่ไหน เรื่องจริงคือ...คุณแม่มุกจับแครอทลวก ใส่มือลูกริกกี้ แล้วบังคับจับมือลูกให้นำแครอทลวกเข้าปากต่างหาก และพอริกกี้จะคาย...
‘หม่ำเลยนะริกกี้ ไม่งั้นแม่ไม่เปิดเพลงและเต้นให้ดู อีกนะ’
นั่นแหละ ริกกี้จึงฝืนเคี้ยวแหยบๆด้วยหน้าตาติดจะเหยเกเพราะไม่เคยชินกับรสชาติ ทั้งคุณแม่ปล่อยมือก็ยังต้องพยายยามหม่ำต่อเพราะกลัวคุณแม่ไม่เปิดเพลงเต้นกันซึ่งเขาชอบ เพราะ ‘คุณแม่ฮาดีในความรู้สึกของผมฮะ’
.......................................................................................
“ริกกี้หลับเร็วจังนะคะคืนนี้”
“ครับ...”
เป็นหน้าที่ของคุณพ่อติณณ์ที่จะกล่อมลูกนอน ด้วยการเล่านิทานภาพ ‘STORY A DAY’ ให้ลูกน้อยฟัง เพราะไม่อยากให้ลูกหลับทั้งมีคราบน้ำนมติดในปากเล็กถ้าหากให้คุณแม่เป็นผู้กล่อมให้ลูกรักนอน เพราะริกกี้จะต้องงอแงขอ ‘แนนๆ’ นมคุณแม่จนได้ แล้วก็จะหลับคาอกทั้งคราบน้ำนมก็จะค้างอยู่ในปากเล็กๆนั่น
“ตอนนี้..คุณพ่อหิวแล้วครับ...”
ทำให้ลูกหลับแล้วก็เป็นเวลาของคุณพ่อบ้าง...ชุดนอนสวยๆจึงถูกปลดลงครึ่งๆ...ภาพเคลื่อนไหวในอินเตอร์เน็ตที่ผู้ชายแสนซุกซนเปิดแชร์ให้ภรรยาได้ชม...ผุดขึ้นมาเติมเต็มอารมณ์พิศวาสของภรรยาให้ค่อยๆลุกโชนขึ้นมา มุกชมพูจึงเต็มใจไม่มีอิดออดทั้งซาบซ่านไปถึงแกนกลางของร่างกายเมื่อเขาคลุกเคล้าเข้ามาซุกไซ้ดูดดื่มน้ำนมจากทรวงกลมเต่ง ทรวงสล้างข้างหนึ่งก็ส่งน้ำนมอุ่นพวยพุ่งสู่อุ้งปากหยักสวย ส่วนอีกข้างก็ตั้งชูชันรอล้อนิ้วแกร่งที่เฝ้าเฟ้นฟอน..
“หวาน...”
ส่วนนิ้วแกร่งจากมืออีกข้างที่ว่างก็เลื้อยลูบลงด้านล่างและเริ่มละลาบละล้วงมุกชมพูเม็ดงามที่ฝังซ่อนอยู่ภายในกลีบดอกไม้งามนิ่มละมุนลื่นมือด้วยน้ำเกสรที่ออกมาขังคลอหล่อเลี้ยง...
ปากหยักสวยย้ายมาตักตวงดื่มกินน้ำนมบริสุทธิ์จากทรวงอีกข้าง...ในช่วงหกเดือนแรกที่เขาแตะเขาชิม...ถือว่าเขาแย่งของลูก แต่ในตอนนี้ดูเหมือนเขาจะถือสิทธิ์ครอบครองมากขึ้น...
“ลองชิมนะครับ...”
“ไม่..อืม..”
มุกชมพูถูกยัดเยียดให้รับรู้ความหวานตามธรรมชาติของน้ำนมจากทรวงจนได้ ได้แชร์แล้วเขาก็ย้อนกลับลงไป...
“ขอ...นะครับ...”
ติณณภพดึงมือบางทั้งสองที่สลับกันมาปิดกั้นเขาที่จะเชยชิมหยาดทิพย์แห่งเกสรงามล้ำ ที่เจ้าของรู้สึกว่า มันไม่ดีไม่สมควร ไม่... แต่ก็ต้องยินยอม...รับการทรมานแสนหวานนั้น เมื่อมันเหมือนเป็นสุดยอดแห่งความปรารถนาของเขา...และยอมตามใจให้เขารุกไล่ไขว่คว้าหาความสุขหฤหรรษ์อย่างเต็มที่...พร้อมพลี...ดุจดั่งเป็นโสเภณีส่วนตัว...ให้ผัวไม่ต้องไปแสวงหาจากหญิงใดไหนอื่นที่นอกบ้าน...
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ในเช้าวันต่อมา ริกกี้งอแงคลานไปเกาะขาคุณพ่อไม่ยอมให้ไปทำงานแต่โดยดีเหมือนเช่นทุกวัน
“คุณพ่อจะไปทำงาน มาหาแม่มา แม่จะพาไปอาบน้ำ นะครับ”
ไม่เป็นผล ริกกี้ร้องไห้สะอึกสะอื้นน้ำมูกน้ำตาไหล
“ริค แด๊ดจะไปทำงานนะครับ แด๊ดมีประชุมแต่เช้าเลย”
ติณณภพบอกลูกทั้งจะจับแขนลูกน้อยที่เกาะกอดขาเขาไว้ออก นั่นยิ่งทำให้ริกกี้ร้องไห้จ้าอาระวาดเอากับคุณพ่อหนักขึ้น
“ทุกทีก็ไม่เป็นแบบนี้ ทำเหมือนกับจะตามคุณพ่อไปด้วยให้ได้”
คุณแม่แค่เปรย แต่คุณพ่อกลับฉุกใจคำพูดนั่น จึงก้มลงคว้าตัวลูกน้อยขึ้นอุ้มและเดินหายไปจากสายตาคุณแม่มุก
“ลูก ต้องการทวงสัญญาจากแด๊ดเหรอ...”
สัญญาอะไรน่ะหรือ ก็ เมื่อคืนนี้ไง
‘ริค ถ้าคืนนี้ลูกหลับเร็ว แด๊ดจะพาลูกไปที่ทำงานด้วยนะ’
สาเหตุที่คุณพ่อติณณ์ ลองติดสินบนอย่างนี้เพราะบางทีเล่านิทานจบก็แล้ว คุณลูกก็ยังไม่หลับจนคุณพ่อตาจะปิดมิปิดแหล่ และ ใครจะไปคิดว่าลูกน้อยที่ยังพูดไม่ได้ด้วยซ้ำจะจำและนำมาทวงพ่อ แบบนี้
“แด๊ดมีประชุม แต่เช้าเลย ไว้เดี๋ยวให้คุณแม่ค่อยพาลูกตามไป ได้ไหมครับ”
แต่หนูน้อยที่กอดคอพ่อด้วยมือเล็กข้างหนึ่งก็ยังสะอื้นอย่างไม่ยอม...
“โอเค โอเค้...”
ติณณภพพึมพำและมองประสานดวงตากลมสวยดูไร้เดียงสาแต่รู้มากจริงๆของลูกน้อย สายตาที่บอกตอบลูกไปว่า ‘นายแน่มากจริงๆริก และ แด๊ดยอมแพ้...’ ทั้งล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาต่อสายหาผู้ช่วยของเขาเพื่อแจ้งธุระ ‘ด่วน’
“เรื่องประชุม คุณช่วยโทรเลื่อนทุกคน ขอเป็นช่วงบ่ายให้ผมด้วยนะ ผมติดธุระสำคัญ”
ติณณภพสั่งเสร็จก็กดตัดสายแต่ยังไม่ละสายตาที่สบสานกับลูกน้อย
“ว่าไงเสือน้อย หยุดร้องได้แล้วหรือไง รีบให้คุณแม่อาบน้ำแต่งตัวหล่อได้เลยไป จะได้ไปพร้อมแด๊ด”
ทีหน้าทีหลัง จะสัญญิงสัญญาอะไรกับเจ้านี่เขาคงต้องใคร่ครวญให้ดี และอย่าได้ประมาทความคิดความอ่านของเสือน้อยริกกี้ด้วยใช่ไหมคุณพ่อติณณภพ...
.......................................................................................
“สองคนนั่น มาด้วยกัน รถคันเดียวกัน”
“ค่ะพี่ติณณ์ ก็เห็นพร้อมกัน”
“ยังไงเหรอครับ ดลกับ..เพื่อนมุก”
“มุกไม่ทราบค่ะ ก็ยังงงๆอยู่เหมือนกันว่าดลกับอินมาด้วยกันได้ไง”
ทั้งภูวดลและอินทนิลต่างช่วยกันหิ้วถุงของลงจากรถ หนึ่งในนั้นคืนหมูของเล่นตัวใหญ่สีแปร๋น ซึ่งเป็นของใครไปไม่ได้นอกจากหลานริค ที่ภูวดลชอบมาหามาเล่นกับหลาน
“สวัสดีครับพี่ติณณ์ ไงมุก”
ภูวดลทักทายพี่ชายและเลยมาถึงมุกชมพู อินทนิลที่เดินถือของตามมายกมือขึ้นไหว้สามีเพื่อนทั้งถือของตามภูวดล
“สองคน มาด้วยกันได้ยังไง”
มุกชมพูเป็นผู้ตั้งคำถามที่ทั้งหล่อนและติณณภพกำลังสงสัย เพราะที่ผ่านมา ถามว่าทั้งคู่รู้จักกันไหม ก็ รู้จัก แต่ก็ผิวเผิน ชนิดที่เรียกได้ว่า ผิวเผินมากๆ...เลยละ
“ก็...”
“เราไปเจออินเข้าพอดีก็เลยชวนมาเยี่ยมหลานด้วยกัน เอ่อ...ไม่มีอะไร้...”
ไอ้คำว่า ‘ไม่มีอะไร้’ ของภูวดลนั่นแหละทำให้สองสามีภรรยามองตากันอย่างอ่านได้ว่า ‘ร้อนตัว’ หรือเปล่า และอินทนิลอ้าปากค้าง มองหน้าคนที่ชิงตัดหน้าอธิบาย ซึ่งมันก็ไม่ค่อยจะจริงซะเท่าไหร่ ความจริงก็คือ...อยู่ดีๆภูวดลก็ไปติดตามแซะตัวหล่อนมาจากที่ทำงาน ซึ่งหล่อนเพิ่งได้งานไม่นาน และก็ไม่รู้อีกด้วยว่าภูวดลทราบได้อย่างไรว่าหล่อนทำงานอยู่ที่นั่น ภูวดลบอกว่าบังเอิญเห็นหล่อนทานมื้อเที่ยงแถวนั้นและตามจะทักก็จึงทราบว่าหล่อนทำงานอยู่ที่นั่น ซึ่งมันจริงตามนั้นหรือเปล่าหล่อนไม่แน่ใจ…
‘อิน พี่จะไปเยี่ยมหลาน เห็นว่าโยเยหนัก ไม่สบายหรือเปล่าก็ไม่รู้ ไปด้วยกันหน่อยสิ’
เมื่อเช้าพอดีว่าเด็กพี่เลี้ยงที่คุณย่าส่งไปให้ช่วยดูแลหลานรายงานมาเขาจึงได้ทราบเรื่องไปด้วย
‘...’
ที่อินทนิลเงียบไปไม่ใช่อะไร หล่อนกำลังงงกับสรรพนาม ‘พี่’ ที่ภูวดลใช้กับหล่อนซึ่งมันไม่เหมือนกับที่เขาใช้กับมุกชมพูที่หล่อนได้ยิน และมันก็รู้สึกแปลกๆด้วยที่ ไม่เคยได้สนิทกันสักนิดแล้วอยู่ดีๆเขาก็มาชวน
‘อิน...คือว่า...’
‘ไม่รู้พี่ติณณ์อยู่ด้วยหรือเปล่าและไม่รู้ว่ามุกรับมือไหวไหม’
ภูวดลเปรยต่อ
‘แล้วได้ลองโทรไปถามหรือยังล่ะ เผื่อไม่มีอะไรมาก’
‘ก็เพราะที่บ้านมีโทรไปถึงได้รู้ไงครับ ไปด้วยกันหน่อยนะครับ เผื่อมีอะไรจะได้ช่วยเหลือมุกกับหลานด้วย’
‘ก็ได้ งั้นเดี๋ยวอินขับรถตามไป’
‘ไปด้วยกันนี่แหละครับ จะขับให้เปลืองน้ำมันทำไม เพราะขากลับยังไงพี่ก็ต้องผ่านแถวนี้’
‘เออ...งั้นก็ได้’
อินทนิลไม่ท้วงเขาเรื่องสรรพนาม เพราะคิดว่า ก็ไม่ได้จะต้องพบต้องเจอกันอีกหรอก
“แล้วริกกี้ล่ะมุก เป็นไงบ้าง เห็นคุณอาเขาว่าโยเยมาก”
อินทนิลรีบถาม กำลังสงสัยว่าตัวเองถูกหลอกมาหรือเปล่าเพราะพ่อแม่เขาก็ยืนต้อนรับขับสู้อยู่อย่างยิ้มแย้มแจ่มใสไม่บ่งบอกว่าลูกน้อยกำลังไม่สบายหรืออะไร
“อ๋อ...ตั้งแต่เช้าแล้ว ไม่มีอะไรหรอก แค่อ้อนคุณพ่อขอตามไปที่ทำงานด้วย”
“งั้นเหรอ...”
อินทนิลหันมามองภูวดลที่ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ได้อย่างน่าหมั่นไส้
“แล้วริกกี้หลานอาอยู่ไหนล่ะตอนนี้ มีหมูอ้วนมาฝากด้วย”
“หึๆๆ ไปได้มาจากไหนน่ะ สีสันสุดแสบแบบนี้”
“เจอข้างทาง แล้วตกลงว่าอยู่ไหนล่ะ”
“ห้องดูหนังฟังเพลงนั่นแหละ อยู่กับพี่เลี้ยง”
“ไป อิน”
แล้วภูวดลก็ดึงถุงที่อินทนิลช่วยถืออยู่ ให้คนถือเดินตามไปด้วยกัน ทั้งมุกชมพูและติณณภพมองตามทั้งคู่ไปแล้วหันมองหน้ากันอีก อย่างขอความคิดเห็นซึ่งกันและกันว่า ‘มีอะไรในกอไผ่ไหม’
“โอ้โห...ริกกี้ หลานอา ฮ่ะๆๆ...”
ภูวดลถึงกับหัวเราะกับภาพที่เห็น ริกกี้หลานเขากำลังมีความสุขกับของว่างที่พี่เลี้ยงกำลังป้อนทั้งโยกตัวและส่ายศีรษะไปมาด้วยความมันส์กับจังหวะดนตรีสนุกๆที่กำลังเปิดอยู่ อินทนิลก็พลอยหัวเราะตามไปด้วยกับท่าเต้นฮาๆทั้งชูมือชูไม้ของบอยแบนด์ตัวน้อย ภูวดลนึกสนุกจึงจับแขนอินทนิลดึงให้ไปดิ้นคล้ายท่า ‘โรบอท แดนซ์’ หงึกๆหงักๆด้วยกันตรงหน้าหลาน
จังหวะแรกริกกี้ถึงกับหยุดโยก ทำตาโตเลิกคิ้วและห่อปาก ‘อูววว’ รับรู้การมาปรากฏตัวแบบแปลกๆของคุณอา และในจังหวะต่อมาก็ระเบิดเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากลงลูกคอแถมติดเบรกเป็นช่วงๆ ทั้งคุณอาและโดยเฉพาะคุณน้าจากเดิมที่ไม่ค่อยเต็มใจเลยยิ่งสนุกที่ได้ยั่วให้หลานตัวอ้วนกลมหัวเหม่งหัวเราะได้อย่างอร่อยหลาย ทั้งขำจนเต้นไปหัวเราะไปอย่างกลั้นกันไม่อยู่จริงๆ
.......................................................................................
“ทำไมไม่เรียกพี่ว่า พี่ ล่ะอินทนิล”
“นั่นสิ กำลังจะถามอยู่เหมือนกัน ว่าทำไมถึงเรียกตัวเองว่า พี่”
อินทนิลสบโอกาสก็เลยถามกลับให้หายสงสัยเสียเลย ทั้งสองล่ำลาเจ้าของบ้านทั้งสองกับหลานตัวน้อยและกำลังพากันเดินไปที่รถ
“ก็อินอายุน้อยกว่าพี่เกือบสองปี”
“แต่อินเป็นเพื่อนมุก ก็เป็นเพื่อนเหมือนกัน”
“ไม่เหมือนกัน นั่นเค้าเรียกตามความเคยชินตั้งแต่ยังไม่รู้อายุกัน”
“ก็นั่นแหละ อินเป็นเพื่อนมุก และทำไมจะต้องซีเรียส และมาเฉพาะเจาะจงกับอินด้วย”
“เพราะมันคือสิ่งที่สมควรไง”
และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง อินทนิลไม่ใช่ มุกชมพู ที่ สำหรับเขาแล้ว ยังไงก็ได้...
“เรา ไม่เรียกนายอย่างนั้นหรอก ดล”
“คิดท้าทายกันหรือไง ลองกำลังกันสักตั้งไหมล่ะ ได้ข่าวว่าเตะผู้ชายสลบมาแล้วไม่ใช่เหรอ ยัยทอม”
นี่มันเหมือนภูวดลชวนอินทนิลหาเรื่องชัดๆเลยนะ
“ถ้าเธอแพ้ ฉันจะ จูบ...เธอให้ดินพลาดเลยละ”
ประกอบคำพูดคนตัวสูงกว่าโน้มลงมาจนลมหายใจเฉียดผ่านแก้มเนียน เพียงแค่นั้นก็ทำเอาเจ้าของแก้มตัวชาวาบ
แต่สำหรับใครที่มองมาจากระยะไกลที่ไม่ได้ยินบทสนทนาหาเรื่องวางมวยกันแบบนี้ กลับเห็นว่า ไม่ใช่แค่เฉียด แต่...ภูวดลน้องชายเขาก้มลงหอมแก้มอินทนิลจริงๆ ซึ่งนั่นสร้างความ...ทั้งพอใจและ อุ่นใจ ให้แก่ติณณภพ ที่ลึกๆลงไปในใจยังคงหวาดระแวงน้องชาย ก็นั่นแหละ ติณณภพก็ยังเป็นติณณภพ เป็นจอมหวงเพราะไม่เคยมี...เป็นของตัวเอง ซึ่งภูวดลเองจับความรู้สึกของพี่ชายได้ จึงอึดอัดใจทั้งเกร็งๆแทบจะทุกครั้งที่มาเยี่ยมมาหาหลานด้วยความคิดถึง ซึ่งในบางครั้งพอรู้ว่าเขามาหาหลาน พี่ชายก็หาเรื่องรีบกลับบ้านมาประกบภรรยา ดังนั้นเขาจึงดึงยัยทอมที่อยู่ใกล้ความคิดเขาที่สุดเข้ามาร่วมด้วยช่วยเขา ‘สร้างภาพ’
อันที่จริง อินทนิลก็หน้าตาน่ารักมาก เสียดายที่ชอบทำตัวแข็งกระด้างจนเขาไม่แน่ใจว่าใช่หญิงแท้ไหม ทั้งยอมรับว่าเคยคิดอกุศลสงสัยในความสัมพันธ์ของสองคู่ซี้และเคยแอบคิด ว่าเป็นเพราะเจ้าหล่อน มุกชมพูจึงไม่ยอมรับรักเขาที่เพียรพยายามแสดงออก แต่ตอนนี้เขา หมั่นไส้! จนอยากจะลองปราบพยศ ทอม ดูสักตั้ง
“อะ...ไอ้...ไอ้บ้า ไม่ลองไม่อะไรทั้งนั้น และฉันก็ไม่ใช่ทอม และต่อไปก็อย่ามาข้องเกี่ยวกับฉันอีก ฉันไม่ใช่มุก และฉันไม่คบนายด้วย!”
อินทนิลจากที่หายตัวชาเห่อด้วยความรู้สึกแปลกๆกับสัมผัสแผ่วๆเมื่อครู่ ก็ฉุนโกรธจะผลักทั้งคิดจะวิ่งออกจากรั้วบ้านไป ไม่ขอร่วมทางกับภูวดลด้วยอีกอย่างเด็ดขาด ภูวดลจึงรวบคว้าอินทนิลมากอดไว้แน่นซ้ำคำรามขู่...
“ถ้า...เธอวิ่งหนี...พี่จะจูบเธอให้ขาดใจตรงนี้ เดินไปขึ้นรถด้วยกันซะดีๆ...”
เพราะตลอดการมาที่นี่ เขาปูทุกอย่างไว้ซะสวย และอีกนิดเดียว แค่รถเขาพ้นรั้ว ทุกอย่างก็จะลงตัวสวยงาม...
ติณณภพหัวเราะหึๆในลำคอที่มองเห็นน้องชายที่บอกว่า ‘ไม่มีอะไร้...’ ฉวยหอมแก้มสาว ซ้ำยังเข้าโอบกอดอินทนิลที่คงจะงอนอะไรบางอย่าง และเข็นให้ไปขึ้นรถด้วยกันจนได้
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
“ทุบกระเทียมและสับให้ละเอียดปนไปกับหมู หมูจะได้ไม่คาว...อย่างนั้นแหละ”
คุณแม่ตัวกับคุณแม่ผัวที่ตอนนี้กลายเป็นเพื่อนกัน ได้ร่วมกันเปิดคอร์สสอนการทำอาหารอย่างจริงจังให้กับมุกชมพู โดยคุณดลนภาจะเป็นฝ่ายให้คนขับรถขับพาไปรับคุณอังคณามาที่บ้านลูกชาย
“แล้วก็เจาะเปลือกไข่นิดหนึ่งให้พอไข่ขาวไหลลงไป สับให้เข้ากันเพื่อให้หมูนุ่ม”
คุณแม่อังคณาสอนต่อจากคุณแม่ดลนภาเมื่อครู่ ในมือนางมีแตงกวาที่กำลังปอกเปลือก ปอกเสร็จก็ปาดขั้วไว้เป็นฝาปิด แล้วคว้านเอาไส้แตงกวาออกยื่นส่งให้หลานชายตัวน้อยที่นั่งรออยู่ใต้โต๊ะโดยมีพี่เลี้ยงคอยประกบอยู่ไม่ห่าง ทั้งหมดย้ายกันออกมาเตรียมความพร้อมของวัตถุดิบที่โต๊ะทานข้าวในห้องอาหาร เพื่อจะได้ดูหลานตัวน้อยที่กำลังซนไปด้วย เพราะในครัวมีทั้งเตาแก๊สอุปกรณ์เครื่องครัวต่างๆ ที่มันอาจสร้างอันตรายต่อหลานจอมซนได้
นั่งเล่นรอรับประทานไส้แตงแสนอร่อย สักพักริกกี้ก็คลานไปลากคอเจ้าหมูอ้วนมาใกล้ๆโต๊ะอาหารและพยายามปีนขึ้นนั่ง
“มุกครับ เห็นเอกสารของพี่ไหมครับ งานที่พี่วางไว้บนโต๊ะกระจกในห้องนั่งเล่น บางส่วนมันหายไป”
เมื่อคืนเขาหอบเอกสารงานซึ่งค้างอยู่อีกนิดหน่อยไปนั่งทำที่นั่นเพื่ออยากจะเห็นลูกเมียป้วยเปี้ยนไปด้วยระหว่างทำงาน เป็นงานที่เตรียมจะไปพบลูกค้าในวันนี้
“อ้าว ยังไม่ไปทำงานอีกเหรอลูก”
คุณดลนภาเห็นลูกชายเข้าจึงทักขึ้นเพราะนี่ก็สายมากแล้ว
“ครับคุณแม่ วันนี้ผมไม่เข้าบริษัท จะตรงไปพบลูกค้าเลย”
ติณณภพเกาศีรษะแกรกๆอย่างหงุดหงิดเรื่องเอกสารที่หาย สงสัยคงต้องให้ผู้ช่วยของเขาโทรศัพท์ไปขอเลื่อนนัดลูกค้า เพราะเขาคงต้องเตรียมเอกสารให้สมบูรณ์ใหม่
“ทำยังไงก่อนครับ ธุครับก่อน...”
คุณย่าที่เห็นหลานพยายามเข็นหมูอ้วนที่เป็นทั้งของเล่นและหมูออมสินเขามาใกล้ ก็ควักแบงก์แดงยื่นส่งให้
“จาๆๆ...”
ริกกี้พยายามประกบมือเล็กอวบเข้าด้วยกันเป็นท่าไหว้อย่างที่ทุกคน ทั้งคุณย่าคุณยายคุณแม่และใครๆสอน ก่อนจะรับแบงก์มา...พยายามพับแล้วก็จับยัดใส่ลงไปตรงคอของหมูอ้วนที่ถูกเจาะเป็นช่องกว้างพอสมควรจนนิ้วป้อมๆของริกกี้ยังสามารถแหย่เข้าไปได้ คุณพ่อมองการกระทำของคุณลูกที่ทั้งซนทั้งฉลาดเกินวัย แล้วก็ถึงกับขมวดคิ้วมุ่นอย่างเริ่มนึกสงสัย และสาวเท้าเข้าไปหาลูกริคสุดที่รัก
เจ้าจอมซน แทนที่จะโผเข้าหาคุณพ่ออย่างเคย กลับทำท่าจะเข็นหมูอ้วนสีแปร๋นหนีไปหาคุณแม่มุก
“จาๆๆจ้า...”
ทั้งโบกไม้โบกมือป้อมๆไปมาคล้ายกับจะบอกคุณพ่อว่า ไม่มีอะไรๆจริงจริ๊ง แต่...เพียงแค่คุณพ่อติณณภพก้มลงและพยายามส่องดูตรงช่องคอของหมูอ้วนเท่านั้นแหละ แด๊ดดี้ติณณ์ถึงกับตบหน้าผากตัวเองดังผัวะ!
โอม่ายก้อด...เอกสารงานของเขาทั้งนั้น นอกจากนี้ก็ยังมีเน็คไทเส้นเก่งของเขาซึ่งเขาพยายามตามล่าหามานาน ทั้งหมดนั่นอยู่ในท้องของเจ้าหมูอ้วน!
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เพราะมีตอนพิเศษ 2 เลยได้ยกคอมเม้นท์มาตอบด้วย ^___^
คุณZephyr :น่ารักที่สุดดดดดดด ตามมาอ่านอีก เวอร์ชั่นใหม่ไฉไลกว่าเดิม : Amataใช่ไหมคะที่ น่ารักที่สุดดดดดด^^ และขอบคุณนะคะที่ชอบเวอร์ชั่นอัพเกรด
คุณnunoi :อ่านแล้วน้ำตาก็ยังซึมอีกอยู่ดี เห็นด้วยกับคุณ Zephyr ค่ะ เวอร์ชั่นนี้ไฉไลกว่าเดิม เคลียร์จริงๆ ● ขอบคุณมากๆที่แม้จะเป็นตอนรีไรท์ก็ยังตามให้กำลังใจและแสดงความคิดเห็นนะคะ ดีใจที่ส่วนใหญ่บอกว่าเวอร์ชั่นนี้ดีกว่าเดิมค่ะ ^__^
คุณคิมหันตุ์ :รวบยอดได้ยอดเยี่ยม...มีให้อ่านพร้อมตอบคอมเม้น ฮ่าฮ่า ● ก็เป็นรีไรท์นี่คะ ไม่อยากให้คุณๆผู้ชมเสียเวลาก็เลยจัดให้ทีเดียว ขอบคุณค่ะ
คุณsupayalak :สลัมรักของเรา ร้อรอเธอมานะจ๊ะ ● ขอบคุณที่จะรอนะคะ ^__^
คุณgoldensun :รออ่านเรื่องต่อไปค่ะ นึกว่าจะมีตอนตัวน้อยออกมาโชว์ผลงานของแม่มุก พ่อติณณ์ซะอีก รวบยอดอย่างนี้ได้อ่านทวนต่อเนื่อง ขอบคุณค่ะ ● ขอบคุณด้วยเช่นกันค่ะ และก็ หึๆๆ...อดไม่ได้ที่จะมีตอนพิเศษ 2 ให้อีก
คุณheartlogue :เก็บรายละเอียดครบถ้วน ^^ ● ขอบคุณมากค่ะ มีอะไรที่อยากจะเสริมจะติติงก็เชิญอีกนะคะ
คุณคุณviolette :เวอร์ชันนี้ดีขึ้นจริงๆค่ะ ● ขอบคุณมากค่ะ ที่ช่วยอ่านเวอร์ชั่นใหม่และช่วยแสดงความคิดเห็น
ที่อยากเห็นลูกของสองคนนี้คือตอนเกิดยังเด็กๆน่ะค่ะ (ตอนพิเศษนั่นเอง อิอิ) ● สองเม้นท์นี้ทำให้ไรเตอร์ค้างคาใจและจำต้องจัด ตอนพิเศษ 2 ให้ อย่างที่ว่า ‘เป็นไรเตอร์ที่ตามใจคุณผู้อ่านมากที่สุด’ 5555 และหวังว่าจะได้รับความสุขกับตอนพิเศษ 2 นี้ด้วยเช่นกันนะคะ ^__^
คุณlovemuay : ไรเตอร์น่ารักตรงที่เขียนนิยายสนุกๆให้เราอ่านไงคะ อิอิ ● ถ้าเพราะเหตุนี้ ไรเตอร์จะพยายามรักษาความน่ารักไว้อย่างสุดความสามารถเลยค่ะ ^____^
คุณanOO : ● ขอบคุณสำหรับอมยิ้มหวานๆนะคะ^^
คุณbluelily :รออ่านเรื่องต่อไปนะ ● ขอบคุณมากเชียวค่ะ แต่ รบกวนมาอ่านตอน พิเศษ 2 ก่อนนะคะ ^__^
คุณpanon :รอๆๆๆๆๆ....สลัมรัก..... ● ได้เลยค่ะ แต่...เรื่อง “เรทรัก” นี่ทำให้ไรเตอร์เหนื่อยมาก...ก็เลยขอพักสักหน่อยก่อนนะคะ ^^ ตอนนี้ก็อ่านผลงานสนุกๆของนักเขียนท่านอื่นกันไปก่อนนะคะ
คุณagentaja : รีไรท์แล้วดูดีขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยค่ะ ● ขอบคุณมากมายที่ทั้งอ่านและช่วยแสดงความคิดเห็นค่ะ
คุณSaiParn :อันนี้ชอบนะคะ สมูทดีจ้า ● ขอบคุณมากๆค่ะ แล้วอันนี้ล่ะคะ ชอบไหม?
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ขอบคุณ ทุกกำลังใจที่วางไว้ให้...ทุกlikeที่มากขึ้น และทุกview มากๆด้วยค่ะ
ขอให้อ่านกันอย่างมีความสุขมากๆนะคะ
แล้วพบกันได้ไหมใน... ☼ สลัมรัก ☼ ค่ะ
Amata เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 ก.ย. 2555, 16:48:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 ก.ย. 2555, 17:14:07 น.
จำนวนการเข้าชม : 8019
| << ตอนที่ 34 (พิเศษ...จะขอหรือไม่ขอ ก็จ่อจัดให้อยู่แล้วค่ะ :) ) |
violette 21 ก.ย. 2555, 17:19:13 น.
ริกกี้น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกที่สุดดดดด อิอิ
ริกกี้น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกที่สุดดดดด อิอิ
anOO 21 ก.ย. 2555, 17:34:40 น.
ริกกี้เนี้ย ขี้เล่นแต่เด็กเลยนะ
อีกเดี๋ยวต้องได้อ่าน นายดลกับยัยอินแน่ๆ
ริกกี้เนี้ย ขี้เล่นแต่เด็กเลยนะ
อีกเดี๋ยวต้องได้อ่าน นายดลกับยัยอินแน่ๆ
supayalak 21 ก.ย. 2555, 18:00:01 น.
งานนี้เรียกว่า "ครอบครัวอลเวง" ได้ไหมค่ะ ฮากระจายกันได้ทั้งแม่ทั้งลูก แต่พ่อ เอออ แบบว่าแอบหื่นไปนิดก็เอาหนะ ให้อภัยเพราะความน่ารักกกกกก
งานนี้เรียกว่า "ครอบครัวอลเวง" ได้ไหมค่ะ ฮากระจายกันได้ทั้งแม่ทั้งลูก แต่พ่อ เอออ แบบว่าแอบหื่นไปนิดก็เอาหนะ ให้อภัยเพราะความน่ารักกกกกก
lovemuay 21 ก.ย. 2555, 19:00:46 น.
น่ารักจริงๆ หนูน้อย ว่าแต่ยัดเอกสารเข้าไปในท้องหมูได้ไงลูก
ส่วนนายดลแน่ใจหรอว่าสร้างภาพ คริคริ
น่ารักจริงๆ หนูน้อย ว่าแต่ยัดเอกสารเข้าไปในท้องหมูได้ไงลูก
ส่วนนายดลแน่ใจหรอว่าสร้างภาพ คริคริ
SaiParn 21 ก.ย. 2555, 19:13:54 น.
555555555 ริกกี้ แสบได้อีกนะนู๋
เอ๊...เหมือนจะมีตอนพิเศษต่ออีกใช่ป่ะคะ
555555555 ริกกี้ แสบได้อีกนะนู๋
เอ๊...เหมือนจะมีตอนพิเศษต่ออีกใช่ป่ะคะ
คิมหันตุ์ 21 ก.ย. 2555, 20:17:13 น.
อ่านอย่างมีความสุขค่ะ ^^
อ่านอย่างมีความสุขค่ะ ^^
mhengjhy 21 ก.ย. 2555, 21:02:21 น.
น่าร้ากกกก
น่าร้ากกกก
goldensun 21 ก.ย. 2555, 21:30:57 น.
มีลูกเมียฮาอย่างนี้ คุณติณณ์น่าจะหายนอยด์ได้แล้วนะคะ ทั้งฮา ทั้งอบอุ่น
และก็น่าติดตามคู่ดลกับอินด้วย จะไปกันได้ขนาดไหน
เป็นแฟนคลับริคแล้วววว น่ารักอ้ะ
มีลูกเมียฮาอย่างนี้ คุณติณณ์น่าจะหายนอยด์ได้แล้วนะคะ ทั้งฮา ทั้งอบอุ่น
และก็น่าติดตามคู่ดลกับอินด้วย จะไปกันได้ขนาดไหน
เป็นแฟนคลับริคแล้วววว น่ารักอ้ะ
แพม 21 ก.ย. 2555, 22:01:44 น.
น่ารัก คู่ต่อไปเป็นอินกับดลล่ะสิคะ
น่ารัก คู่ต่อไปเป็นอินกับดลล่ะสิคะ
konhin 21 ก.ย. 2555, 23:17:12 น.
ฮ่าๆๆ น้องริกกี้น่ารักมากๆเลยอ่ะ ถ้ามีลูกก็อยากได้แบบเนี้ยยยยย
ฮ่าๆๆ น้องริกกี้น่ารักมากๆเลยอ่ะ ถ้ามีลูกก็อยากได้แบบเนี้ยยยยย
bluelily 21 ก.ย. 2555, 23:56:50 น.
55555 ริกกี้แสบมาก ๆ
แม่มุกก็อินเทรนนะเนี่ยพาลูกชายเต้นกังนัมสไตล์
55555 ริกกี้แสบมาก ๆ
แม่มุกก็อินเทรนนะเนี่ยพาลูกชายเต้นกังนัมสไตล์
grazioso 22 ก.ย. 2555, 06:30:40 น.
๕๕๕ ครอบครัวนี้ น่ารักทั้งคุณพ่อ คุณแม่ คุณลูกเลยนะคะ :)
แอบฮาหนูริกกี้ เอาของคุณพ่อไปหยอดออมสินหมูอ้วนหมดแบบนี้ เจ้าหมูอ้วนกินอิ่มพุงกางเลย ๕๕๕๕
๕๕๕ ครอบครัวนี้ น่ารักทั้งคุณพ่อ คุณแม่ คุณลูกเลยนะคะ :)
แอบฮาหนูริกกี้ เอาของคุณพ่อไปหยอดออมสินหมูอ้วนหมดแบบนี้ เจ้าหมูอ้วนกินอิ่มพุงกางเลย ๕๕๕๕
Pat 22 ก.ย. 2555, 07:54:15 น.
แม่ลูกคู่นี้. ริกกี้รู้ความมากจริงๆ. น่ารักกกกกกกกกกก เขียนจนโตเป็นพระเอกได้เลยนะนี่. ท่าทางจะเอาเรื่องกว่าแด๊ดติณเยอะ อิอิ
แม่ลูกคู่นี้. ริกกี้รู้ความมากจริงๆ. น่ารักกกกกกกกกกก เขียนจนโตเป็นพระเอกได้เลยนะนี่. ท่าทางจะเอาเรื่องกว่าแด๊ดติณเยอะ อิอิ 
Zephyr 22 ก.ย. 2555, 10:26:49 น.
แม่ลูกคู่ฮาจริงเลย อิอิ คุณพ่อยังไม่หลุดมาด มาฮากะเค้าซะที ว้าาาา
อยากเห็นนายติณมาดหลุด
ส่วนดลนายจะมีคนดามใจแล้วววววว
แม่ลูกคู่ฮาจริงเลย อิอิ คุณพ่อยังไม่หลุดมาด มาฮากะเค้าซะที ว้าาาา
อยากเห็นนายติณมาดหลุด
ส่วนดลนายจะมีคนดามใจแล้วววววว
