รำพันเสน่หา
เมื่อดวงใจพร่ำรำพัน ถึงคืนวันที่เคยชิดใกล้
แม้อยู่เหนือสุดแคว้นแดนไกล จะตามไปทวงรักกลับคืนรัง

Tags: รักโรแมนติก

ตอน: บทนำ

สวัสดีค่ะคุณผู้อ่านที่น่ารัก
คืนนี้นอนไม่หลับเลยลุกขึ้นมาปั่นนิยายกันให้น่องโป่ง(เกี่ยว?)
หายไปนานมากๆๆๆ(หร๋าาา) คิดถึงคุณผู้อ่านเป็นที่สุด(ทำเสียงอ้อนสุดฤทธิ์)
อย่างไรก็ฝากรำพันเสน่หาไว้ในอ้อมใจอีกสักเรื่องนะคะ
สนุกหรือไม่สนุกก็ติชมกันได้ยินดีรับฟังเสมอค่ะ^^

อ้อ!! ต้องออกตัวก่อนว่า พระเอกเรื่องนี้
อาจจะไม่น่ารักน่าเอ็นดูเหมือนคุณภมร(แต่ก็พอไปวัดไปวาได้แหละน่า)
อยู่ๆ กันไปคุณผู้อ่านก็อาจจะหลงรักก็ได้น้าาา555

ญาณนันต์



........................................................


บทนำ



ร่างสูงใหญ่ตึงแน่นไปด้วยมัดกล้ามอย่างชายสุขภาพดีที่ออกกำลังกายอยู่เป็นประจำของ ราเชน อติวัณณ์ ค่อยๆ ก้าวเข้ามาในห้องพักของโรงแรมหรูระดับห้าดาวของจังหวัดเชียงใหม่ที่ครั้งหนึ่งเขาเคยมาพักที่นี่แล้วและไม่ได้มาอีกเลยจวบจนกระทั่งเวลาผ่านไปเป็นปี แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ได้ทำให้ราเชนหลงลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในห้องแห่งความหลังนี้ไปได้เลย เขายังคงคำนึงถึงร่างนุ่มนิ่มและกลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้จากกายสาวที่ได้กกกอดตลอดค่ำคืนนั้น

และเพียงแค่คิดถึงหญิงสาวนิรนามคนนั้นโลกทั้งใบของราเชนก็คล้ายหมุนกลับไปเมื่อหนึ่งปีก่อน...

เขาเห็นภาพของตัวเองเดินออกจากห้องอาบน้ำในขณะที่ฝนด้านนอกกำลังเทกระหน่ำลงมาไม่ขาดสาย เสียงกริ่งที่หน้าห้องดังขึ้นเป็นจังหวะ ชายหนุ่มจึงเดินออกไปเปิดประตูทั้งชุดคลุมอาบน้ำ

ราเชนเห็นพนักงานโรงแรมสองคนช่วยกันพยุงหญิงสาวที่มีท่าทางสะลึมสะลืออยู่หน้าห้องก็ขมวดคิ้วมุ่น

“มีอะไร?”

“ของขวัญจากเพื่อนคุณครับ”

ไม่มีความแปลกใจในท่าทีของราเชนเมื่อได้รับคำตอบ ชายหนุ่มกลอกตาไปมาก่อนจะถอนหายใจพรืดเมื่อนึกถึงเพื่อนสนิทอย่างอนาวิล ที่ทีแรกเขาคิดว่ามันพูดเล่นเสียอีกที่บอกว่าจะส่ง ‘ของขวัญ’ ขึ้นมาบริการเขาถึงห้อง และตอนนี้ของขวัญที่ว่าก็อยู่ตรงหน้าเขานี่เอง

ราเชนกวาดสายตามอง ‘ของขวัญ’ ที่เพื่อนฝากมาเล็กน้อย ชายหนุ่มเห็นใบหน้าของเธอไม่ชัดเจนนักเนื่องจากเธอก้มหน้าอยู่ ซึ่งเขาพอจะเดาได้ว่าเธออยู่ในอาการใดเพราะกลิ่นเหล้าหึ่งเสียขนาดนี้

“ฉันไม่...” เขากำลังจะปฏิเสธเพราะไม่นิยมมีเซ็กส์กับคนเมา แต่แล้วก็ต้องชะงักคำพูดของตัวเองไว้แต่เพียงเท่านั้นเมื่อหญิงสาวที่อยู่เบื้องหน้าเงยหน้าขึ้นแล้วหรี่ตามองเขาปรือปรอย

แววตาของเธอเหมือนมีแรงดึงดูดที่ราเชนก็อธิบายไม่ถูก เขารับรู้แต่เพียงว่าแค่เธอมองเขาในลักษณะนั้นก็สามารถเรียกเลือดในกายเขาที่เย็นเยือกให้ร้อนฉ่าขึ้นมาได้อย่างน่าอัศจรรย์

“พาเข้าไปในห้องสิ” ราเชนเปลี่ยนใจ เขาไม่คิดปฏิเสธ เพราะไหนๆ เพื่อนก็จ่ายเงินไปแล้ว ไม่อย่างนั้นของขวัญที่มันว่าคงไม่ถูกส่งตรงมาถึงห้องเขาขนาดนี้หรอก เพราะฉะนั้นเมื่อเพื่อนเสนอมาเสียขนาดนี้ หากเขาไม่รีบสนองตอบเดี๋ยวเพื่อนจะเสียน้ำใจ

ราเชนคิดแก้ต่างเข้าข้างตัวเองไปอย่างนั้น เพราะเมื่อสมองสั่งการว่าอยากได้ผู้หญิงคนนี้แล้วเสียอย่าง ต่อให้เพื่อนยังไม่จ่ายเงินเขาก็ยินดีทุ่มสุดตัวอยู่นั่นเอง ก็ตามประสาหนุ่มโสดที่ขาดแคลนผู้หญิงมาเป็นเวลาแรมเดือนเพราะเอาแต่ทุ่มเทกับโครงการสร้างห้างสรรพสินค้าแห่งใหม่จนไม่มีเวลาสนใจสิ่งใดในโลก อนาวิลคงจะเห็นว่าเขาอดอยากปากแห้งมานานกระมัง ก็เลยจัดให้เสียถูกใจ

ราเชนไม่เคยแคร์สายตาคนอื่นว่าจะมองเขาเป็นหนุ่มเจ้าชู้เพล์บอยหรือไม่ เพราะชีวิตทั้งชีวิตเขาเติบโตมาด้วยกำลังของตัวเองโดยมีสองมือเปล่าและหนึ่งมันสมอง เขาไม่เคยต้องง้อหรือว่าต้องเร่ไปขอใครกิน เพราะฉะนั้นสิ่งไหนที่ใจต้องการเขาก็กระทำตามสิ่งนั้น และไม่เคยมีอะไรที่เขาอยากได้แล้วไม่ได้

เพราะอะไรน่ะหรือ ก็เพราะชีวิตที่ต้องดิ้นรนกระเสือกกระสนเพื่อเอาตัวรอดนั้นอย่างไรเล่า ที่สอนให้ราเชนต้องต่อสู้ทุกวิถีทางเพื่อไขว่คว้าหาสิ่งที่ตัวเองขาด จนตอนนี้มันกลายเป็นความเคยชินเสียแล้วที่ว่าเขาจำเป็นต้องได้ทุกอย่าง เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องพบกับคำว่าขาดแคลนเหมือนอย่างที่เคยประสบพบมาในอดีต

ก่อนที่พนักงานชายสองคนจะออกจากห้องไปราเชนยังหยิบธนบัตรจำนวนหนึ่งยื่นให้ไปด้วย หลังจากนั้นเขาก็เข้ามายืนมองร่างบอบบางของหญิงสาวที่บัดนี้ได้ครอบครองเตียงนอนหลังใหญ่ของเขาไปเรียบร้อยแล้ว

“ไอ้นาวมันเก่งแฮะ! รู้ได้ไงว่านี่แหละสเปก” ราเชนรำพึงกับตัวเองขณะทอดสายตามองหญิงสาวไม่ว่างเว้น ผิวของเธอที่โผล่พ้นจากอาภรณ์ที่สวมใส่นั้นขาวอมชมพูและเนียนละเอียด

“คุณตัวสมัยนี้แต่งตัวได้...ยอดแย่และเชยมาก” เขาบ่นเล็กน้อยกับชุดที่หญิงสาวสวมใส่เพราะมันมิดชิดเสียเหลือเกิน เสื้อระบายลูกไม้นั้นไม่เท่าไหร่ แต่กางเกงยีนส์ฟิตๆ นี่สิทำให้เขาต้องคิดหนักหน่อยว่าจะถอดอย่างไร

“คอแห้ง...หิว...น้ำ” เสียงอ้อแอ้ของคนบนเตียงดังขึ้นพร้อมกับที่ร่างบางก็ผุดลุกขึ้นนั่ง

“นี่เมาจริงหรือว่าแกล้งเมาวะเนี่ย”

เจ้าของห้องบ่นพึม ไม่เข้าใจสักนิดว่าทำไมเจ้าหล่อนจะต้องดื่มเหล้าก่อนมารับแขกด้วย หรือว่านี่จะเป็นวิธีเรียกแขกอีกวิธีหนึ่งของพวกหล่อน เขาเองก็ไม่รู้เสียด้วยสิเพราะปกติไม่เคยใช้บริการอะไรแบบนี้เลย เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่ที่เขายุ่งเกี่ยวด้วยแม้จะไม่ได้ผูกมัดกันทางใจ แต่ก็ไม่ใช่ผู้หญิงขายบริการ

“ร้อน...”

ราเชนยังไม่ทันจะไปหยิบน้ำมาให้หญิงสาวก็ร้องออกมาอีก และคราวนี้ไม่ได้เอ่ยปากแต่เพียงเท่านั้น เพราะเธอยังกระตุกเสื้อผ้าของตัวเองเป็นการประท้วงด้วย

“ใจเย็นน้อง พี่มีเวลาให้ทั้งคืนไม่ต้องห่วง”

ชั่วโมงนี้ราเชนไม่อยากจะสนใจแล้วล่ะว่าเธอจะเมาจริงหรือว่าแกล้งเมายั่วแขก และเขาไม่ได้หยิบน้ำให้เธอดื่มเมื่อเห็นเนื้อขาวๆ โผล่พ้นจากคอเสื้อที่เธอปลดออกเลือดในกายเขาก็แทบจะระอุขึ้นมาอย่างฉับพลัน

ราเชนแพ้ผู้หญิงผิวขาวอยู่แล้ว และยิ่งหญิงสาวตรงหน้าไม่ได้ขาวแต่เพียงอย่างเดียวยังสวยด้วยเขาก็ยิ่งถูกใจ ออกจะเสียดายด้วยซ้ำว่าเธอไม่น่าจะต้องมาทำงานอย่างนี้

“ฮื้อ...ร้อน” หญิงสาวครางออกมาอีกเมื่อถูกกอด มิหนำซ้ำยังดิ้นรนจนทำให้ร่างสองร่างเกิดการเสียดสีขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

“อย่าดิ้นสิ” ราเชนปรามเสียงต่ำ เพราะเพียงแค่ร่างกายสัมผัสกันแผ่วเบาเขาก็เหมือนจะควบคุมตัวเองไม่ได้ และความรู้สึกนี้นี่เองที่ทำให้เขาชะงักและเมื่อเธอไม่ยอมฟังยังคงดิ้นเร่าเขาจึงต้องผละออกจากเธออย่างรวดเร็วราวกับถูกของร้อน

ร่างสูงเดินหนีเข้าห้องน้ำไปเสียเฉยๆ และไม่ยอมหันหลังกลับมามองหญิงสาวที่ส่งเสียงอ้อแอ้อยู่บนเตียงแม้แต่นิดเดียว ระหว่างที่ประตูห้องน้ำปิดลงนั้นร่างกายของราเชนก็ต้องสั่นสะท้านเมื่อคิดถึงสัมผัสแนบชิดกับหญิงสาวเบื้องนอกเมื่อครู่ เขาไม่เคยเกิดความรู้สึกชนิดนี้มาก่อนเลย

ราเชนสำนึกได้ว่าเขาต้องการผู้หญิงคนนั้นมาก และมันมากเสียจนเขานึกกลัว

“ไม่สิ...ก็แค่ผู้หญิงขายบริการ” ชายหนุ่มบอกตัวเองอย่างนั้น ก่อนจะตั้งสติควบคุมตัวเองให้แน่วแน่ เขาใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานพอสมควรก่อนจะก้าวออกมาอีกครั้ง และครั้งนี้หัวใจของราเชนก็แทบจะหยุดเต้นเมื่อเห็นภาพตรงหน้าชัดกระจ่างตา

ร่างขาวผ่องเกือบเปลือยเพราะเสื้อและบราเซียร์ตัวจิ๋วได้ระเห็จไปอยู่ที่พื้นข้างเตียงนั้นทำให้ลมหายใจของราเชนติดขัด เขารู้สึกเหมือนร่างตัวเองเบาโหวงและเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ร่างที่นอนขวางอยู่บนเตียงนั้นตั้งเมื่อใดก็ไม่อาจทราบได้ จนเมื่อรู้ตัวอีกทีก็พบว่าฝ่ามือร้อนระอุของเขากำลังสัมผัสโลมไล้ไปตามผิวเนื้อละเอียดของเจ้าหล่อนอย่างย่ามใจ

จำเป็นหรือที่เขาจะต้องอดกลั้นแล้วหักดิบตัวเองก็ในเมื่อเธอเป็นสิทธิ์ของเขา และจำเป็นแค่ไหนกันกับการที่เขาจะต้องพยายามยัดเหยียดความคิดบ้าๆ ให้กับตัวเองที่ว่าห้ามติดใจเธออย่างเด็ดขาด ทุกอย่างมันไม่จำเป็นเลยสักนิด และจะไม่มีความหมายอีกต่อไปเมื่อเวลานี้ราเชนปล่อยอารมณ์ไปไกลอย่างสุดกู่

กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้ชนิดหนึ่งที่ราเชนก็นึกไม่ออกว่าคือดอกอะไรแต่ทราบว่ามันหอมติดจมูกเหลือเกินเมื่อเขาสูดดมที่ซอกคออุ่น ร่างบอบบางอรชรหากเต็มไม้เต็มมือนี้น่าทะนุถนอมเหลือเกินทำให้เขาเกิดความรู้สึกใจหายเล็กๆ ที่เธอต้องผ่านมือชายมานับไม่ถ้วน

ราเชนสลัดความคิดทั้งหมดทั้งมวลทิ้งลง เวลานี้ให้เหลือเพียงเขากับเธอเท่านั้น ชายหนุ่มเลื่อนริมฝีปากขึ้นไปประกบกับปากจิ้มลิ้มของเธอที่ส่งเสียงอ้อแอ้ฟังไม่ได้ศัพท์ และรับรู้ถึงความหวานปานน้ำผึ้งรวงเจือกลิ่นแอลกอฮอล์ทันทีที่ลิ้นร้อนชื้นของเขาซอกซอนเข้าสู่โพลงปากนุ่มของเธอ

ร่างบางสั่นสะท้านเสียจนเขารู้สึกได้ ออกจะแปลกใจว่าเธอดูไร้เดียงสาราวกับไม่เคยต้องมือชาย หรือว่านี่จะเป็นอีกวิธีหนึ่งในการเรียกแขกหรืออย่างไร ราเชนไม่ได้คิดต่อเพราะเขาไม่ว่างจะคิดถึงอะไรทั้งนั้นนอกจากทรวงอกอวบอิ่มนุ่มหยุ่นมือที่กำลังสัมผัสอยู่ตอนนี้ และไม่เพียงแต่มือที่สัมผัสเท่านั้นเมื่อริมฝีปากของเขาก็เคลื่อนลงมาสมทบด้วย

“ฮือ...” เสียงครางผะแผ่วดังลอดออกมาจากริมฝีปากอิ่มระเรื่อที่บวมเห่อขึ้นมาทันตาเห็นเพราะฤทธิ์จุมพิตของชายหนุ่ม

ราเชนเฝ้าวนเวียนจูบซับยอดบัวตูมสีแดงระเรื่อทั้งสองข้างอย่างไม่ให้น้อยหน้ากัน ปลุกปั่นอารมณ์สาวให้ลุกโพลงในขณะที่เขาก็ปวดร้าวไปทั้งกาย และเมื่อไม่อาจจะทนได้อีกต่อไปเขาจึงจัดการกับกางเกงยีนส์ฟิตๆ ของหญิงสาวออกไปให้พ้นทางได้ในที่สุด และแม้ไม่ต้องเสียเวลากับมันมากอย่างที่คิดแต่ก็ทำให้เขาเกือบจะหงุดหงิดไปได้เหมือนกัน แต่เขาไม่ยอมให้อารมณ์ตัวเองสะดุดเมื่อพบกับเนินเนื้อสาวใจกลางร่างงามที่ซ่อนอยู่ภายใต้ซับในตัวจิ๋วสีเดียวกับบราเซียร์

ชายหนุ่มรู้สึกลำคอแห้งผากขึ้นมาทันใด เขาไม่รอช้าที่จะปลดอาภรณ์ชิ้นน้อยและเป็นชิ้นสุดท้ายออกจากกายงาม แล้วต้องครางออกมาอย่างเผลอไผลไม่ได้ศัพท์เมื่อพบว่าหญิงสาวไม่ได้เพียงสวยอย่างเดียวเท่านั้น แต่รูปร่างเธอยังเย้ายวนภมรหนุ่มเช่นเขาอย่างร้ายกาจ

ราเชนสลัดเสื้อคลุมอาบน้ำของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะนำพากายแกร่งของตนลงไปคลอเคลียแนบชิดกับกายงามที่เนียนละมุนทุกสัดส่วน เขาพรมจูบไปทั่วดวงหน้าที่ประจักษ์แก่สายตาว่าหวานปานจะหยดนั้นก่อนจะกดจูบดูดดื่มลงที่ริมฝีปากอิ่ม ได้ยินเสียงครางแผ่วของคนใต้ร่างดังลอดออกมาเป็นระยะก็ยิ้มพอใจ ก่อนจะถอนจูบเมื่อแทบหมดลมหายใจก่อนจะไล้ริมฝีปากลงไปตามลำคอระหงอย่างต้องการจะปลุกเร้า

ชายหนุ่มสูดกลิ่นกายสาวเข้าปอดลึก ก่อนจะจูบไล้มาตามลาดไหล่ขาวเนียนแล้ววกเข้าหาทรวงอกอิ่มทั้งสองข้าง คลุกเคล้าอยู่ไปมา ระหว่างนั้นมือซุกซนก็เคลื่อนลงต่ำเพื่อเข้ากอบกุมเนินเนื้อสาว เขารับรู้ถึงแรงสะดุ้งไหวและแข็งเกร็งของเธอแต่ไม่นานก็กลับมาอ่อนระทวยอีกครั้ง ราเชนออกจะแปลกใจแต่ก็ยังไม่เข้าใจในท่าที จนเมื่อถึงเวลารวมเป็นหนึ่งเดียวกับเธอนั่นเองเขาถึงได้เข้าใจว่าเหตุใดหญิงสาวใต้ร่างถึงได้ดูอ่อนเดียงสานัก

“กรี๊ด...เจ็บ!” หญิงสาวหลับตาปี๋กรีดร้องพร้อมกับสะบัดหน้าไปมาราวกับฝันร้าย

ราเชนเห็นแบบนั้นแล้วก็ค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างช้าๆ เพื่อควบคุมตัวเองไม่ให้เดินหน้าต่อ เขาหยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหว แต่ไม่คิดจะจากไปแน่นอน เพราะมาถึงขนาดนี้แล้วถ้าให้เขาหยุดกลางคันคงได้คลั่งตายกันไปข้างหนึ่ง แต่ที่ยอมอยู่เฉยๆ ตอนนี้ก็เพื่อให้ร่างกายเธอปรับสภาพรับกับสิ่งแปลกปลอมให้ได้เท่านั้น

“ผู้หญิงบ้า ไม่เคยก็ไม่บอก” เขาขบกรามแน่นขณะสบถเสียงรอดไรฟัน รู้สึกเจ็บร้าวไปทั้งกายเมื่อต้องอดกลั้นมากมายถึงเพียงนี้ทั้งที่อยากจะกระโจนจ้วงใส่เธอแล้วทำตามที่ใจตนปรารถนาอย่างบ้าคลั่งเสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็อดรู้สึกแปลกใจไม่ได้ว่าบัดนี้ก้อนเนื้อที่อกเบื้องซ้ายของเขามันเหมือนจะพองโตขึ้นกว่าเดิม ราวกับภูมิอกภูมิใจเสียมากมายกระนั้นที่ได้เป็นคนแรกของเธอ

“เจ็บ...ออกไปนะ” หญิงสาวยังกรีดร้องทั้งอาการสะลึมสะลือ

“แน่ะ! ยังจะมาไล่” ราเชนว่าเข้าให้ก่อนจะบดจูบลงที่ริมฝีปากอิ่มอีกครั้งราวกับลงทัณฑ์ โทษฐานที่ไม่บอกก่อนว่าตัวเองยังบริสุทธิ์อยู่ ไม่อย่างนั้นก็จะได้ไม่เจ็บอย่างนี้ หรือถ้าเจ็บก็อาจจะน้อยกว่านี้เพราะเขาจะต้องระวัง

ไม่เพียงจูบ แต่ราเชนยังใช้ประสบการณ์ที่เหนือชั้นกว่าของตนปลุกเร้าทั้งปลอบประโลมและขู่เข็นระคนกันทำให้หญิงสาวใต้ร่างที่ส่งเสียงอ้อแอ้ประท้วงในคราวแรกกลายมาเป็นครางแผ่วไปได้ และเมื่อทุกอย่างพร้อมเขาก็เดินหน้าต่ออย่างสุดกำลัง

ราเชนตักตวงความหอมหวานจากร่างบางหากมีส่วนเว้าสวนโค้งเป็นที่น่าพอใจนั้นจนเธอสิ้นฤทธิ์พับคาอกเขา และเพราะความหวานระคนเสน่ห์ของเธอที่ดึงดูดเขาได้อย่างน่าอัศจรรย์นั้น ทำให้ราเชนลืมทุกสิ่งทุกอย่างนอกจากตระกองกอดเธอเอาไว้ในอ้อมกอด ลืมกระทั่งว่าเขาจะต้องป้องกันทุกครั้งเมื่อมีสัมพันธ์สวาทไม่ว่าจะกับใครหน้าไหนก็ตาม แต่กับเธอเขากลับลืมมันไปเสียสนิท หรืออีกใจราเชนก็แกล้งลืม

เพราะอะไรน่ะหรือ ก็เพราะเขาเกิดคิดขึ้นมาได้ก่อนที่ตัวเองจะหลับไปน่ะสิว่าบางทีหากเขาเกิดติดใจเธอขึ้นมาแล้วจะขอไปใช้บริการต่อที่บ้านสักระยะหนึ่งเธอจะตกลงหรือไม่

เปรี้ยง!!!




เสียงฟ้าผ่าด้านนอกดังลั่นจนทำให้ร่างสูงใหญ่ที่ไม่ทราบว่าตัวเองเผลอหลับไปเมื่อใดนั้นสะดุ้งตื่น เขารีบควานมือไปที่ว่างข้างเตียงแล้วก็ต้องถอนหายใจพรืดเมื่อคิดได้ว่าตัวเองฝันไป มือหนาล้วงลงไปในกระเป๋าเสื้อเพื่อหยิบบางสิ่งออกมาเพ่งพินิจ

ต่างหูคริสตัลสีขาวเม็ดเล็กข้างหนึ่งส่องแสงระสิบระยับยามสะท้อนกับแสงไฟภายในห้อง นี่เป็นสิ่งเดียวที่ผู้หญิงคนนั้นทิ้งไว้ให้เขาดูต่างหน้าพร้อมกับหยดเลือดบนผ้าปูที่นอนซึ่งเป็นการตอกย้ำถึงความบริสุทธิ์ของเธอที่เขาเป็นคนได้มันไปในคืนนั้น ส่วนเจ้าของพรหมจรรย์กลับหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ซึ่งราเชนไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนั้นเลยสักนิด

ร่างสูงก้าวลงจากเตียงเพื่อมองออกไปนอกหน้าต่างที่ฝนเทลงมาอย่างหนาเม็ดไม่ต่างจากคืนนั้น พร้อมกับถามตัวเองอย่างหงุดหงิดว่านี่มันกี่เดือนกี่ปีเข้าไปแล้ว ผ่านมาก็เนิ่นนานแต่ทำไมเขาถึงยังลืมเจ้าหล่อนไม่ได้สักที!



ญาณนันต์
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 ก.ย. 2555, 23:56:13 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 ก.ย. 2555, 00:02:41 น.

จำนวนการเข้าชม : 3615





   บทที่ 1 ในห้วงคำนึง >>
เคสิยาห์ 29 ก.ย. 2555, 00:07:26 น.
มาเจิมก่อน หายไปนานม๊าาาาาก มากเรยยคร่าาาาา ดีใจนะคะที่มาลงเรื่องใหม่ โปรยซะ อยากอ่านตอนต่อไปแ้ล้ว


ปิศาจสัญจร 29 ก.ย. 2555, 00:12:28 น.
รอตอนต่อไปค่า


sai 29 ก.ย. 2555, 00:13:48 น.
ติดตามคร้าาา


ann 29 ก.ย. 2555, 00:21:09 น.
น่าสนุกค่าเรื่องนี้


konhin 29 ก.ย. 2555, 02:44:19 น.
ว้าวว น่าสนๆ สงสารนางเอกจัง


imsoul 29 ก.ย. 2555, 05:57:23 น.
แวะมาอ่าน และรอต่อคะ


หมูอ้วน 29 ก.ย. 2555, 06:25:53 น.
รอนางเอกมาเปิดตัวค่าาา


sugar 29 ก.ย. 2555, 07:07:57 น.
เร่ิมมาก็สนุกแล้วค่าา


mhengjhy 29 ก.ย. 2555, 09:13:45 น.
รออ่านต่อค่าาาาา


lovemuay 29 ก.ย. 2555, 09:17:41 น.
อ่า ไม่ใช่ว่านางเอกจะมีลูกแถมมาอีก 1 คนนะคะ อิอิ


เด็กหญิงม่อน 29 ก.ย. 2555, 10:49:12 น.
แค่ตอนแรกก็สนุกมากเลยค่า น่าติดตามสุดๆเลย


getup 29 ก.ย. 2555, 12:39:39 น.
รออยู่นะคะ ขอบคุณค่ะ


anOO 29 ก.ย. 2555, 16:21:34 น.
เปิดตัวมาแบบนี้ งานนี้มีเด็กเข้าเกี่ยวด้วยแน่ๆ
รอยลโฉมนางเอกเช่นกันคะ


iAye 29 ก.ย. 2555, 17:01:49 น.
มาลงชื่อรอติดตามด้วยคน รอตอนต่อไปนะค้ะ :)


น้ำค้าง 29 ก.ย. 2555, 18:46:32 น.
อัยยะ พระเอกเราเนี่ย รวดเร็ว ตื่นเช้ามานางเอกจะหายตัวไปหรือเปล่าเนี่ย


ของขวัญ 29 ก.ย. 2555, 21:30:25 น.
เริ่มเรื่องมาก็จัดเลยนะ น่าติดตามนะเนี่ย
ว่าสาวน้อยคนนั้นคือใคร


supayalak 29 ก.ย. 2555, 23:23:26 น.
หาให้เจอนะคะสาวน้อยนิรนามคนนี้


หมูบูลิน 30 ก.ย. 2555, 06:39:35 น.
เปิดเรื่องได้น่าติดตามมากค่ะ


ameerahTaec 1 ต.ค. 2555, 10:19:29 น.
*0* นางเอกจะจำพระเอกได้มั้ยหนอ เมื่อเจอกันอีกครั้ง


lnefficient 1 ต.ค. 2555, 12:48:14 น.
อยากอ่านตอนต่อไปจังเลยค่ะ


panon 2 ต.ค. 2555, 15:40:29 น.
รอตอนต่อไปค่ะ


kaero 2 ต.ค. 2555, 17:28:18 น.
หนุก หนุก หนุก


ลูกกวาดสีส้ม 3 ต.ค. 2555, 18:34:46 น.
ไม่ใช่ว่าเจอกันอีกครั้ง นางเอกจะมีลูกโผล่มานะ


nunoi 4 ต.ค. 2555, 10:52:41 น.
รออ่านตอนต่อไปค่ะ


หมวยจ้า 9 ธ.ค. 2555, 21:43:41 น.
มาแล้วหายลับ


Zephyr 12 ม.ค. 2556, 15:43:02 น.
เปิดมาก็หื่น เอ้ย ร้อนแรง แหะ แหะ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account