ลิขิตรักในสายลม # จุฬามณี
รัก หวานๆ ขม ของสาวไทยกับหนุ่มมาเลย์
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: 1.ออเดิร์ฟ...เรียกน้ำย่อย
นวนิยาย
ลิขิตรักในสายลม
จุฬามณี
บทที่ 1
เสียงอึกทึกที่ดังลอดหูฟังสมอลทอร์คเข้ามาทำให้ขวัญชีวี วัชระประสิทธิ์ ถึงกับนิ่วหน้า...และหญิงสาวก็ต้องละมือจากพวงมาลัยรถเบนซ์สปอร์ตคูเป้สองประตูสีดำมาปรับลดเสียงเครื่องมือช่วยสื่อสารเพื่อที่การสนทนากับคนปลายสายจะได้เป็นไปอย่างสุนทรีย์...
“ขวัญจ๋า ถึงไหนแล้วเพคะ” เสียงของวรรณรดา ลิ้มวรรักษ์ เจ้าของงานวันเกิดที่ขวัญชีวีต้องไปร่วมงานให้ได้ ดังแข่งกับเสียงเพลงพร้อมเครื่องดนตรีแบบเล่นสดเข้ามา ขวัญชีวีต้องรีบตะโกนตอบกลับไปว่า
“ใกล้ถึงแล้วเจ้าค่ะเจ้าหญิง...ไปแน่นอนไม่ต้องเป็นกังวลใจหรอก...เออ ๆ เจอกันแน่ ๆ”
ตัดสัญญาจากวรรณรดาแล้วขวัญชีวีก็ถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเหลือบตาดูเวลาที่คอนโซล
อีกสิบนาทีก็จะเที่ยงคืน เธอน่าจะไปถึงผับหรูกลางเมืองที่วรรณรดานัดเลี้ยงปาร์ตี้วันเกิดไว้ก็คงราว ๆ เที่ยงคืนยี่สิบนาที เธอจะมีเวลาให้วรรณรดาสักครึ่งชั่วโมง แล้วประมาณหนึ่งนาฬิกาเธอจะต้องรีบขอบตัวกลับบ้าน ไม่เช่นนั้นพรุ่งนี้เช้ายามตื่นไปทำงานมันจะกลายเป็นช่วงเวลาทุกข์ทรมานของเธออีกแน่ ๆ ขวัญชีวีถอนหายใจเบา ๆ แล้วสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างแรงก่อนจะเลื่อนนิ้วโป้งข้างซ้ายกดปุ่มเร่งเสียงเพลงประกอบละครเรื่องที่กำลังถ่ายทำอยู่และเริ่มออกอากาศไปแล้วสองตอน...
‘ฯขอบน้ำขวางหน้า ขอบฟ้าขวางกั้น บุพเพยังสรรค์ประสบให้ได้พบสบรักกันได้ ห่างกันแค่ไหนเขาสูงบังกั้นไว้รักยังได้บูชา ความรักศักดิ์ศรี รักไม่มีพรมแดนรักไม่มีศาสนา แม้ใครบุญญา ได้ครองกันมา พรหมลิขิตพาชื่นใจฯ’
เพลง บุพเพสันนิวาส ของครูสุรัฐ พุกกะเวส ที่ให้ทำนองใหม่ ขับร้องด้วยน้ำเสียงของเธอเอง เพื่อใช้ประกอบละครเรื่อง ‘ลานลูกไม้’ ทำให้ขวัญชีวีต้องร้องคลอเบา ๆ ด้วยหัวใจนั้นชุ่มฉ่ำ เพราะละครสองตอนที่ออนแอร์ไปแล้วก็มีวี่แววว่าเธอจะกลับมาครองใจคนประชาชนอีกครั้ง ดังนั้น สองตอนสุดท้ายที่ยังต้องถ่ายทำก่อนละครปิดกล้อง เธอจะต้องทุ่มเทให้กับงานชิ้นนี้อย่างเต็มที่ เพราะลึก ๆ นั้นขวัญชีวีก็คาดหวังว่าบทบาทที่เธอได้รับในละครดราม่าเรื่องนี้เธอน่าจะได้เข้าชิงรางวัลดารานำฝ่ายหญิงที่จะจัดขึ้นในต้นปีหน้าอย่างแน่นอน
แต่ว่าเวลาที่ต้องเจียดให้วรรณรดาในครั้งนี้ก็นับว่าสำคัญ เพราะวรรณรดาเป็นลูกสาวคนเล็กของเจ้าของบริษัทตัวแทนจำหน่ายสินค้าหลากหลายชนิด ตั้งแต่เข้าวงการบันเทิงจากเวทีเฟ้นหาดาวดวงใหม่ของสถานีโทรทัศน์เอบีทีวี ครั้งเมื่อเธอเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยชั้นปีที่สอง วรรณรดาเพื่อนสนิทช่วยให้เธอมีงานเป็นพรีเซนเตอร์โฆษณาสินค้ามากมาย...
ที่เธอยืนหยัดในบทนางเอกมาเกือบสิบปีทั้งที่มีคลื่นลูกใหม่ซัดเข้าใส่อยู่ตลอดเวลาก็เพราะวรรณรดาให้การช่วยเหลือทางอ้อม...วรรณรดามีบุญคุณกับเธอ แม้ว่าเจ้าตัวจะไม่เคยเอ่ยปากตรงๆ แต่ขวัญชีวีก็ตระหนักดีว่า เพื่อนที่ชื่อวรรณรดาคนนี้จะลบทิ้งจากความทรงจำเหมือนเพื่อนคนอื่น ๆ นอกวงการบันเทิงไม่ได้
และวันเกิดปีนี้ก็เหมือนทุก ๆ ปีที่วรรณรดาจัดงาน หญิงสาวที่มีชีวิตวุ่นวายอยู่กับสังคมไฮโซไซตี้ตามฐานะทางบ้านนั้นไม่ต้องการของขวัญวันเกิดจากเพื่อนที่ร่วมดื่มกิน วรรณรดาต้องการเพียงอยากพบเจอหน้าเพื่อน ๆ ที่เรียนจบแล้วต่างแยกย้ายกันไปทำงานเท่านั้น
นอกจากนั้น ปีนี้งานฉลองครอบรอบอายุ 27 ปี วรรณรดาอยากทำหน้าที่แม่สื่อให้กับเธอ ทั้งที่วรรณ รดาก็รู้อยู่แก่ใจเหมือนคนทั่วประเทศว่าปัจจุบันนี้เธอกำลังคบหาอยู่กับ ‘พี่ปุ้ม’ ปวุฒิ วัฒนธิยะ พระเอกละครที่อยู่ในสังกัดเดียวกัน...
หลังถอยรถเข้าจอดแล้วขวัญชีวีก็โทรศัพท์กลับไปหาคุณยายซึ่งได้โทรมาหาระหว่างที่หญิงสาวกำลังวนรถหาที่จอด...
“อยู่ที่ไหนละลูก...จะกลับถึงบ้านกี่โมงกี่ยามกัน” เสียงอารีของคุณยายก็ทำให้ขวัญชีวีต้องลอบระบายลมหายใจเบา ๆ ออกมาก่อนที่จะตอบคำถาม
“คืนนี้ขวัญจะถึงบ้านราว ๆ ตีหนึ่งค่ะคุณยาย คุณยายไม่ต้องรอขวัญนะคะ”
“ทำอะไรอยู่รึ ถ่ายละครหรือไงลูก”
“..เอ่อ...เปล่าหรอกค่ะ ขวัญมางานวันเกิดของวรรณรดาค่ะ”
วรรณรดาเป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมกระทั่งเอนทรานเข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลัยของรัฐคณะเดียวกัน ช่วงนั้นวรรณรดามาที่บ้านของเธอบ่อย ๆ ทำให้คุณยายรู้จักวรรณรดาเป็นอย่างดี...และถ้าได้อ้างถึงวรรณรดาออกไปอย่างนี้แล้ว ขวัญชีวีก็เชื่อว่าคุณยายจะคลายความเป็นห่วงเธอได้
...และขณะที่คุยกับคุณยายไปนั้นสายตาของขวัญชีวีก็มองผ่านกระจกหน้ารถไปเห็นวิศรุต ลิ้มวรรักษ์ ญาติผู้พี่ของวรรณรดาเดินเคียงคู่อยู่กับชายหนุ่มสูงสง่างามคนหนึ่งเข้าไปในผับ ขวัญชีวีนิ่วหน้าครุ่นคิดว่า นอกจากวิศรุตคนที่เธอไม่ได้รู้สึกอยากพบหน้าแล้วคืนนี้เธอจะต้องปั้นยิ้มให้ใครต่อใครอีกบ้าง
“อย่าให้ดึกนักนะลูก พรุ่งนี้ต้องมีถ่ายละครอีกไม่ใช่เหรอ...”
“ค่ะ...คุณยายไม่ต้องรอขวัญนะคะ นอนได้เลยค่ะ...ฝันดีนะคะ”
“เดี๋ยว พรุ่งนี้ยายจะทำข้าวต้มกุ้งไว้ให้นะ ต้องกินก่อนออกไปกองถ่ายด้วย”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ...ขวัญรักคุณยายนะคะ”
“ยายก็รักหนู...ดูแลตัวเองด้วยนะ”
วางสายจากคุณยายแล้วขวัญชีวีก็เปิดไฟในรถมองใบหน้าและทรงผมตัวเองกับกระจก...แม้ชีวิตในผับจะไม่ได้อยู่หน้ากล้อง หน้าไฟ แต่ขวัญชีวีจะต้องงดงามและเข้าใจบทบาทของตัวเองอยู่เสมอ
ขวัญชีวีอยู่ในชุดแซคแขนยาวคอลึกสีม่วงซึ่งเป็นสีที่เจ้าหล่อนโปรดปรานเพราะเกิดวันเสาร์ ส่วนทรงผมนั้นวันนี้ที่ยังเป็นทรงที่คนส่วนใหญ่คุ้นตานั่นก็คือแสกกลางดัดหยิกเป็นลอนใหญ่เพียงปลายผมแล้วปล่อยสยายคลุมบ่า...
หลายคนบอกว่าใบหน้าของขวัญชีวีนั้นมีความโดดเด่นที่ดวงตากลมโตที่มีขนตางอนดำเป็นธรรมชาติ ใต้คิ้วหนาดกดำที่เหมือนดวงตาของสาวแขก แต่ว่ามันก็ขัดแย้งกับจมูกเล็กเป็นสันเหนือริมฝีปากบางแบบสาวจีน และเมื่อยิ้มอวดฟันเรียงเสมอกันที่แก้มข้างซ้ายจึงมีลักยิ้มเกิดขึ้น...
แต่ว่าข้อติของใบหน้าที่ทำให้ขวัญชีวีต้องปล่อยผมดำเส้นใหญ่สยายอยู่บ่อย ๆ ก็คือโหนกแก้มสูงกับกรามที่เกือบจะทำให้เป็นคนใบหน้าสี่เหลี่ยม แต่เมื่อพิศดูทั้งดวงหน้าแล้ว ใบหน้าแบบขวัญชีวีนับว่าสามารถตรึงใจคนที่ได้พบเห็น...แต่งหน้าออกมาแล้วดูสะดุดตาโดยเฉพาะยามถ่ายแบบขึ้นปกนิตยสารหรือเดินแบบบนแคทวอร์ค ขวัญชีวีโดนเด่นจากเพื่อนดาราด้วยกันเป็นอย่างมาก
ขวัญชีวียิ้มบาง ๆ เอียงคอให้กับบริกรที่เปิดประตูให้ ชายสองคนที่มีหน้าที่ดูแลประตูยิ้มตอบด้วยสายตาชื่นชม...ร่างที่มีความสูงถึง 172 เซนติเมตรขณะที่สวมรองเท้าส้นสูงถึงสองนิ้วดูสะโอดสะองชวนมองเดินหายเข้าประตูไปแล้ว...
หนึ่งในสองหนุ่มก็พูดขึ้นมาว่า...
“ตัวจริงสวยกว่าในโทรทัศน์อีกเนอะ...แถมดูไม่หยิ่งยโสเหมือนดาราบางคนเสียด้วย...”
คำพูดเหล่านี้เป็นสิ่งที่ขวัญชีวีปรารถนาได้ยินในทางลับหลัง ดังนั้นหญิงสาวจึงไม่มีข่าวในเชิงลบหรือข่าวฉาวเหมือนเพื่อนดาราบางคน
“สุขสันต์วันเกิดนะองค์หญิงของขวัญ ขอให้เป็นเพื่อนที่แสนดีของขวัญและเพื่อน ๆ ไปตราบนานเท่านาน ขอให้ได้เจอเจ้าชายในฝันเร็ว ๆ ด้วยนะ” ขณะสวมกอดกับเจ้าของงานวันเกิด ขวัญชีวีก็พูดกรอกหูวรรณ รดาไปด้วย พูดจบขวัญชีวีก็จูบไปที่ใบหน้าของวรรณรดาเบา ๆ...โดยเพื่อน ๆ ที่มาร่วมงานวันเกิดของวรรณรดาในครั้งนี้ต่างมองมายังเจ้าภาพและแขกรับเชิญคนดังแทบจะเป็นสายตาเดียวกัน
“ขอบคุณจ้า...” วรรณรดานั้นสูงประมาณ 163 ซม. แต่ว่าได้รองเท้าส้นสูงกับชุดเดรสไหล่เฉียงสีชมพูกับผมที่ดัดจนหยิกแล้วเกล้าขึ้นเป็นพุ่มสูงอย่างคนที่แต่งตัวเป็นทำให้วรรณรดาดูสูงไล่เลี่ยกับขวัญชีวี...
และพอสองสาวทักทายอวยพรวันเกิดให้กันแล้ว ขวัญชีวีก็มองกราดไปรอบ ๆ โต๊ะตัวยาว หญิงสาวยิ้มโปรยปรายไปหาเพื่อนอีกครั้ง...กระทั่งสายตาของขวัญชีวีมาหยุดอยู่ที่ผู้ชายสองคนที่ยืนอยู่ตรงกันข้าม...และคนทั้งคู่ก็มองมาหาเธอเช่นกัน
“สวัสดีค่ะพี่รุต...” ขวัญชีวียกมือไหว้ค้อมหัวเพียงเล็กน้อยให้วิศรุต เขายกมือรับไหว้พลางยิ้มทักทายตอบแต่ด้วยเพลงยังคงเสียงดังอึกทึกทำให้เรื่องที่จะสนทนากันนั้นเป็นไปอย่างยากเย็น...
“สบายดีนะ”
“สบายดีค่ะพี่...”
“งานยังชุกเหมือนเดิม”
“เรื่อย ๆ ค่ะ” เรื่อย ๆ ของขวัญชีวีคือมีละครปีละสามเรื่อง มีงานพรีเซนเตอร์สินค้าเข้ามาบ้างแม้ไม่มากเท่าคลื่นลูกใหม่ แต่ว่าชื่อของเธอนั้นยังขายได้ สถานีโทรทัศน์ยังให้การสนับสนุน กระแสมวลชนยังไม่ตก...นอกจากนั้นยังมีงานโชว์ตัวที่แม้ไม่ชุกเท่าเดิม แต่หลังจากที่ละครออนแอร์ไปแล้ว งานและเงินจะต้องวิ่งกลับมาหาเธออีกครั้งแน่ ๆ
...และแม้นจะหมดงานในวงการบันเทิงจริง ๆ ก็ใช่ว่าคนอย่างขวัญชีวีจะสิ้นไร้ไม้ตอก ช่วงที่เรียกว่า ‘น้ำขึ้น’ นั้น ขวัญชีวีเก็บเงินได้ไม่น้อย หญิงสาวลงทุนทางด้านอสังหาริมทรัพย์ในรูปแบบคอนโดมิเนียมหรูที่ตั้งอยู่บนที่ถนนสายที่มีรถไฟฟ้าวิ่งผ่านไว้เกือบสิบห้อง แต่ละห้องนั้น ตอนนี้ก็เก็บค่าเช่ามีรายได้อย่างสบาย ๆ
นอกจากนั้นขวัญชีวียังชอบสะสมทองคำมากกว่าเพชรพลอยเครื่องประดับราคาแพง และปัจจุบันนี้ทองคำก็ราคาขึ้นพรวดพราดทำกำไรให้อย่างมีความสุข แต่เรื่องหนึ่งที่ขวัญชีวีไม่ยอมทำ นั่นก็คือเข้าหุ้นทำกิจการใด ๆ กับเพื่อนดาราด้วยกันเพราะหญิงสาวโตมากับครอบครัวข้าราชการ เรื่องบริหารจัดการหรือลงทุนลงแรงนั้นจึงไม่ใช่เรื่องถนัด...
ซึ่งผิดกับปวุฒิ รายนั้นแม้จะมาจากครอบครัวข้าราชการ พื้นฐานชีวิตเป็นคนต่างจังหวัดแต่ด้วยรู้ว่าอาชีพที่ทำอยู่นี้ไม่จีรังยั่งยืน เขาก็ขวนขวายทำกิจการค้าขาย และล่าสุดเขาก็เข้าหุ้นกับเพื่อนดาราชายที่เหมาบทพระรองมาโดยตลอดและมาจากจังหวัดเดียวกัน เปิดร้านอาหารโดยใช้ชื่อของเขาเป็นชื่อร้าน
‘ครัวปวุฒิ’ ตั้งอยู่ในซอยแห่งหนึ่งย่านรามอินทรา เปิดตั้งแต่สี่โมงเช้าจนถึงสี่ทุ่ม ใช้เงินลงทุนไปไม่น้อย และด้วยอยากให้ครัวปวุฒิเป็นที่กล่าวถึง เมื่อว่างเว้นจากงานในวงการบันเทิง ขวัญชีวีก็จะไปนั่งเป็นนางกวักช่วยเรียกแขกเข้าร้านพอให้นักข่าวรู้เห็นเอาไปเขียนแซวเล่น ๆ ทั้งที่ขวัญชีวีรู้อยู่เต็มอกว่า ครัวปวุฒินั้นอย่างไรก็ไม่ใช่กิจการของตนในอนาคตอย่างแน่นอน!
“นี่ มิสเตอร์มาร์คเพื่อนพี่” พอวิศรุตแนะนำหนุ่มหน้าตี๋ที่ดูจะคล้าย ๆ คนไทยเสียมากกว่าเพียงแต่หุ่นก้านนั้นใหญ่โตกว่าและด้วยชื่อของเขาถูกแนะนำเป็นภาษาอังกฤษขวัญชีวีก็ถึงกับนิ่วหน้าแปลกใจ ครั้นพอสบตาที่แพรวพราวของเขาในความมืดสลัวของฮอลล์ที่ดังไปด้วยเสียงเพลงแล้ว ขวัญชีวีก็ต้องเอ่ยอย่างมีมารยาทว่า
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ” สำเนียงของเขาแปร่ง ๆ หู จนขวัญชีวีต้องอมยิ้มให้...เขายิ้มตอบโดยใช้ดวงตาเปิดเผยแสดงความอยากเป็นมิตร แต่ขวัญชีวีนั้นเจอประเภทพอให้โอกาสแล้วหวังจะทำคะแนนชนะหัวใจมาเยอะ หญิงสาวจึงเบือนหน้าหนีสายตาของเขา...เลิกคิดที่จะสนใจซักถามว่าเขาเป็นใครมาจากไหน ซึ่งอาการแบบนี้ของขวัญชีวีที่มีต่อผู้ชายที่หวังเข้ามาทาบนั้น จะเรียกว่า สวย เริ่ด เชิด หยิ่ง ก็ได้...
-----------------
นำมาลงให้ชิมกันนิดหน่อยก่อนครับ ...อีกทางหนึ่งก็เป็นการจองชื่อนี้ไว้...เรื่องนี้ใช้นามปากกา จุฬามณี เป็นแนวโรแมนติกดราม่า...หลาย ๆ ท่านอาจจะรู้แล้วว่า เรื่องนี้ เป็นหนึ่งในนิยายชุดอาเซียน หรือชุด บุพเพสันนิวาส ของบก.โป่ง แห่งสนพ.พิมพ์คำ ซูก้าบีส และมายดรีม...ซึ่งผมรับผิดชอบเรื่องในมาเลเซีย ส่วนนักเขียนท่านอื่นที่รับผิดชอบประเทศไหนอย่างไร คงจะค่อย ๆ เปิดตัวกันเร็ว ๆ นี้ครับ...อดใจรออีกนิดครับ...ขอบคุณสำหรับแรงใจล่วงหน้าเลยครับ
ลิขิตรักในสายลม
จุฬามณี
บทที่ 1
เสียงอึกทึกที่ดังลอดหูฟังสมอลทอร์คเข้ามาทำให้ขวัญชีวี วัชระประสิทธิ์ ถึงกับนิ่วหน้า...และหญิงสาวก็ต้องละมือจากพวงมาลัยรถเบนซ์สปอร์ตคูเป้สองประตูสีดำมาปรับลดเสียงเครื่องมือช่วยสื่อสารเพื่อที่การสนทนากับคนปลายสายจะได้เป็นไปอย่างสุนทรีย์...
“ขวัญจ๋า ถึงไหนแล้วเพคะ” เสียงของวรรณรดา ลิ้มวรรักษ์ เจ้าของงานวันเกิดที่ขวัญชีวีต้องไปร่วมงานให้ได้ ดังแข่งกับเสียงเพลงพร้อมเครื่องดนตรีแบบเล่นสดเข้ามา ขวัญชีวีต้องรีบตะโกนตอบกลับไปว่า
“ใกล้ถึงแล้วเจ้าค่ะเจ้าหญิง...ไปแน่นอนไม่ต้องเป็นกังวลใจหรอก...เออ ๆ เจอกันแน่ ๆ”
ตัดสัญญาจากวรรณรดาแล้วขวัญชีวีก็ถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเหลือบตาดูเวลาที่คอนโซล
อีกสิบนาทีก็จะเที่ยงคืน เธอน่าจะไปถึงผับหรูกลางเมืองที่วรรณรดานัดเลี้ยงปาร์ตี้วันเกิดไว้ก็คงราว ๆ เที่ยงคืนยี่สิบนาที เธอจะมีเวลาให้วรรณรดาสักครึ่งชั่วโมง แล้วประมาณหนึ่งนาฬิกาเธอจะต้องรีบขอบตัวกลับบ้าน ไม่เช่นนั้นพรุ่งนี้เช้ายามตื่นไปทำงานมันจะกลายเป็นช่วงเวลาทุกข์ทรมานของเธออีกแน่ ๆ ขวัญชีวีถอนหายใจเบา ๆ แล้วสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างแรงก่อนจะเลื่อนนิ้วโป้งข้างซ้ายกดปุ่มเร่งเสียงเพลงประกอบละครเรื่องที่กำลังถ่ายทำอยู่และเริ่มออกอากาศไปแล้วสองตอน...
‘ฯขอบน้ำขวางหน้า ขอบฟ้าขวางกั้น บุพเพยังสรรค์ประสบให้ได้พบสบรักกันได้ ห่างกันแค่ไหนเขาสูงบังกั้นไว้รักยังได้บูชา ความรักศักดิ์ศรี รักไม่มีพรมแดนรักไม่มีศาสนา แม้ใครบุญญา ได้ครองกันมา พรหมลิขิตพาชื่นใจฯ’
เพลง บุพเพสันนิวาส ของครูสุรัฐ พุกกะเวส ที่ให้ทำนองใหม่ ขับร้องด้วยน้ำเสียงของเธอเอง เพื่อใช้ประกอบละครเรื่อง ‘ลานลูกไม้’ ทำให้ขวัญชีวีต้องร้องคลอเบา ๆ ด้วยหัวใจนั้นชุ่มฉ่ำ เพราะละครสองตอนที่ออนแอร์ไปแล้วก็มีวี่แววว่าเธอจะกลับมาครองใจคนประชาชนอีกครั้ง ดังนั้น สองตอนสุดท้ายที่ยังต้องถ่ายทำก่อนละครปิดกล้อง เธอจะต้องทุ่มเทให้กับงานชิ้นนี้อย่างเต็มที่ เพราะลึก ๆ นั้นขวัญชีวีก็คาดหวังว่าบทบาทที่เธอได้รับในละครดราม่าเรื่องนี้เธอน่าจะได้เข้าชิงรางวัลดารานำฝ่ายหญิงที่จะจัดขึ้นในต้นปีหน้าอย่างแน่นอน
แต่ว่าเวลาที่ต้องเจียดให้วรรณรดาในครั้งนี้ก็นับว่าสำคัญ เพราะวรรณรดาเป็นลูกสาวคนเล็กของเจ้าของบริษัทตัวแทนจำหน่ายสินค้าหลากหลายชนิด ตั้งแต่เข้าวงการบันเทิงจากเวทีเฟ้นหาดาวดวงใหม่ของสถานีโทรทัศน์เอบีทีวี ครั้งเมื่อเธอเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยชั้นปีที่สอง วรรณรดาเพื่อนสนิทช่วยให้เธอมีงานเป็นพรีเซนเตอร์โฆษณาสินค้ามากมาย...
ที่เธอยืนหยัดในบทนางเอกมาเกือบสิบปีทั้งที่มีคลื่นลูกใหม่ซัดเข้าใส่อยู่ตลอดเวลาก็เพราะวรรณรดาให้การช่วยเหลือทางอ้อม...วรรณรดามีบุญคุณกับเธอ แม้ว่าเจ้าตัวจะไม่เคยเอ่ยปากตรงๆ แต่ขวัญชีวีก็ตระหนักดีว่า เพื่อนที่ชื่อวรรณรดาคนนี้จะลบทิ้งจากความทรงจำเหมือนเพื่อนคนอื่น ๆ นอกวงการบันเทิงไม่ได้
และวันเกิดปีนี้ก็เหมือนทุก ๆ ปีที่วรรณรดาจัดงาน หญิงสาวที่มีชีวิตวุ่นวายอยู่กับสังคมไฮโซไซตี้ตามฐานะทางบ้านนั้นไม่ต้องการของขวัญวันเกิดจากเพื่อนที่ร่วมดื่มกิน วรรณรดาต้องการเพียงอยากพบเจอหน้าเพื่อน ๆ ที่เรียนจบแล้วต่างแยกย้ายกันไปทำงานเท่านั้น
นอกจากนั้น ปีนี้งานฉลองครอบรอบอายุ 27 ปี วรรณรดาอยากทำหน้าที่แม่สื่อให้กับเธอ ทั้งที่วรรณ รดาก็รู้อยู่แก่ใจเหมือนคนทั่วประเทศว่าปัจจุบันนี้เธอกำลังคบหาอยู่กับ ‘พี่ปุ้ม’ ปวุฒิ วัฒนธิยะ พระเอกละครที่อยู่ในสังกัดเดียวกัน...
หลังถอยรถเข้าจอดแล้วขวัญชีวีก็โทรศัพท์กลับไปหาคุณยายซึ่งได้โทรมาหาระหว่างที่หญิงสาวกำลังวนรถหาที่จอด...
“อยู่ที่ไหนละลูก...จะกลับถึงบ้านกี่โมงกี่ยามกัน” เสียงอารีของคุณยายก็ทำให้ขวัญชีวีต้องลอบระบายลมหายใจเบา ๆ ออกมาก่อนที่จะตอบคำถาม
“คืนนี้ขวัญจะถึงบ้านราว ๆ ตีหนึ่งค่ะคุณยาย คุณยายไม่ต้องรอขวัญนะคะ”
“ทำอะไรอยู่รึ ถ่ายละครหรือไงลูก”
“..เอ่อ...เปล่าหรอกค่ะ ขวัญมางานวันเกิดของวรรณรดาค่ะ”
วรรณรดาเป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมกระทั่งเอนทรานเข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลัยของรัฐคณะเดียวกัน ช่วงนั้นวรรณรดามาที่บ้านของเธอบ่อย ๆ ทำให้คุณยายรู้จักวรรณรดาเป็นอย่างดี...และถ้าได้อ้างถึงวรรณรดาออกไปอย่างนี้แล้ว ขวัญชีวีก็เชื่อว่าคุณยายจะคลายความเป็นห่วงเธอได้
...และขณะที่คุยกับคุณยายไปนั้นสายตาของขวัญชีวีก็มองผ่านกระจกหน้ารถไปเห็นวิศรุต ลิ้มวรรักษ์ ญาติผู้พี่ของวรรณรดาเดินเคียงคู่อยู่กับชายหนุ่มสูงสง่างามคนหนึ่งเข้าไปในผับ ขวัญชีวีนิ่วหน้าครุ่นคิดว่า นอกจากวิศรุตคนที่เธอไม่ได้รู้สึกอยากพบหน้าแล้วคืนนี้เธอจะต้องปั้นยิ้มให้ใครต่อใครอีกบ้าง
“อย่าให้ดึกนักนะลูก พรุ่งนี้ต้องมีถ่ายละครอีกไม่ใช่เหรอ...”
“ค่ะ...คุณยายไม่ต้องรอขวัญนะคะ นอนได้เลยค่ะ...ฝันดีนะคะ”
“เดี๋ยว พรุ่งนี้ยายจะทำข้าวต้มกุ้งไว้ให้นะ ต้องกินก่อนออกไปกองถ่ายด้วย”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ...ขวัญรักคุณยายนะคะ”
“ยายก็รักหนู...ดูแลตัวเองด้วยนะ”
วางสายจากคุณยายแล้วขวัญชีวีก็เปิดไฟในรถมองใบหน้าและทรงผมตัวเองกับกระจก...แม้ชีวิตในผับจะไม่ได้อยู่หน้ากล้อง หน้าไฟ แต่ขวัญชีวีจะต้องงดงามและเข้าใจบทบาทของตัวเองอยู่เสมอ
ขวัญชีวีอยู่ในชุดแซคแขนยาวคอลึกสีม่วงซึ่งเป็นสีที่เจ้าหล่อนโปรดปรานเพราะเกิดวันเสาร์ ส่วนทรงผมนั้นวันนี้ที่ยังเป็นทรงที่คนส่วนใหญ่คุ้นตานั่นก็คือแสกกลางดัดหยิกเป็นลอนใหญ่เพียงปลายผมแล้วปล่อยสยายคลุมบ่า...
หลายคนบอกว่าใบหน้าของขวัญชีวีนั้นมีความโดดเด่นที่ดวงตากลมโตที่มีขนตางอนดำเป็นธรรมชาติ ใต้คิ้วหนาดกดำที่เหมือนดวงตาของสาวแขก แต่ว่ามันก็ขัดแย้งกับจมูกเล็กเป็นสันเหนือริมฝีปากบางแบบสาวจีน และเมื่อยิ้มอวดฟันเรียงเสมอกันที่แก้มข้างซ้ายจึงมีลักยิ้มเกิดขึ้น...
แต่ว่าข้อติของใบหน้าที่ทำให้ขวัญชีวีต้องปล่อยผมดำเส้นใหญ่สยายอยู่บ่อย ๆ ก็คือโหนกแก้มสูงกับกรามที่เกือบจะทำให้เป็นคนใบหน้าสี่เหลี่ยม แต่เมื่อพิศดูทั้งดวงหน้าแล้ว ใบหน้าแบบขวัญชีวีนับว่าสามารถตรึงใจคนที่ได้พบเห็น...แต่งหน้าออกมาแล้วดูสะดุดตาโดยเฉพาะยามถ่ายแบบขึ้นปกนิตยสารหรือเดินแบบบนแคทวอร์ค ขวัญชีวีโดนเด่นจากเพื่อนดาราด้วยกันเป็นอย่างมาก
ขวัญชีวียิ้มบาง ๆ เอียงคอให้กับบริกรที่เปิดประตูให้ ชายสองคนที่มีหน้าที่ดูแลประตูยิ้มตอบด้วยสายตาชื่นชม...ร่างที่มีความสูงถึง 172 เซนติเมตรขณะที่สวมรองเท้าส้นสูงถึงสองนิ้วดูสะโอดสะองชวนมองเดินหายเข้าประตูไปแล้ว...
หนึ่งในสองหนุ่มก็พูดขึ้นมาว่า...
“ตัวจริงสวยกว่าในโทรทัศน์อีกเนอะ...แถมดูไม่หยิ่งยโสเหมือนดาราบางคนเสียด้วย...”
คำพูดเหล่านี้เป็นสิ่งที่ขวัญชีวีปรารถนาได้ยินในทางลับหลัง ดังนั้นหญิงสาวจึงไม่มีข่าวในเชิงลบหรือข่าวฉาวเหมือนเพื่อนดาราบางคน
“สุขสันต์วันเกิดนะองค์หญิงของขวัญ ขอให้เป็นเพื่อนที่แสนดีของขวัญและเพื่อน ๆ ไปตราบนานเท่านาน ขอให้ได้เจอเจ้าชายในฝันเร็ว ๆ ด้วยนะ” ขณะสวมกอดกับเจ้าของงานวันเกิด ขวัญชีวีก็พูดกรอกหูวรรณ รดาไปด้วย พูดจบขวัญชีวีก็จูบไปที่ใบหน้าของวรรณรดาเบา ๆ...โดยเพื่อน ๆ ที่มาร่วมงานวันเกิดของวรรณรดาในครั้งนี้ต่างมองมายังเจ้าภาพและแขกรับเชิญคนดังแทบจะเป็นสายตาเดียวกัน
“ขอบคุณจ้า...” วรรณรดานั้นสูงประมาณ 163 ซม. แต่ว่าได้รองเท้าส้นสูงกับชุดเดรสไหล่เฉียงสีชมพูกับผมที่ดัดจนหยิกแล้วเกล้าขึ้นเป็นพุ่มสูงอย่างคนที่แต่งตัวเป็นทำให้วรรณรดาดูสูงไล่เลี่ยกับขวัญชีวี...
และพอสองสาวทักทายอวยพรวันเกิดให้กันแล้ว ขวัญชีวีก็มองกราดไปรอบ ๆ โต๊ะตัวยาว หญิงสาวยิ้มโปรยปรายไปหาเพื่อนอีกครั้ง...กระทั่งสายตาของขวัญชีวีมาหยุดอยู่ที่ผู้ชายสองคนที่ยืนอยู่ตรงกันข้าม...และคนทั้งคู่ก็มองมาหาเธอเช่นกัน
“สวัสดีค่ะพี่รุต...” ขวัญชีวียกมือไหว้ค้อมหัวเพียงเล็กน้อยให้วิศรุต เขายกมือรับไหว้พลางยิ้มทักทายตอบแต่ด้วยเพลงยังคงเสียงดังอึกทึกทำให้เรื่องที่จะสนทนากันนั้นเป็นไปอย่างยากเย็น...
“สบายดีนะ”
“สบายดีค่ะพี่...”
“งานยังชุกเหมือนเดิม”
“เรื่อย ๆ ค่ะ” เรื่อย ๆ ของขวัญชีวีคือมีละครปีละสามเรื่อง มีงานพรีเซนเตอร์สินค้าเข้ามาบ้างแม้ไม่มากเท่าคลื่นลูกใหม่ แต่ว่าชื่อของเธอนั้นยังขายได้ สถานีโทรทัศน์ยังให้การสนับสนุน กระแสมวลชนยังไม่ตก...นอกจากนั้นยังมีงานโชว์ตัวที่แม้ไม่ชุกเท่าเดิม แต่หลังจากที่ละครออนแอร์ไปแล้ว งานและเงินจะต้องวิ่งกลับมาหาเธออีกครั้งแน่ ๆ
...และแม้นจะหมดงานในวงการบันเทิงจริง ๆ ก็ใช่ว่าคนอย่างขวัญชีวีจะสิ้นไร้ไม้ตอก ช่วงที่เรียกว่า ‘น้ำขึ้น’ นั้น ขวัญชีวีเก็บเงินได้ไม่น้อย หญิงสาวลงทุนทางด้านอสังหาริมทรัพย์ในรูปแบบคอนโดมิเนียมหรูที่ตั้งอยู่บนที่ถนนสายที่มีรถไฟฟ้าวิ่งผ่านไว้เกือบสิบห้อง แต่ละห้องนั้น ตอนนี้ก็เก็บค่าเช่ามีรายได้อย่างสบาย ๆ
นอกจากนั้นขวัญชีวียังชอบสะสมทองคำมากกว่าเพชรพลอยเครื่องประดับราคาแพง และปัจจุบันนี้ทองคำก็ราคาขึ้นพรวดพราดทำกำไรให้อย่างมีความสุข แต่เรื่องหนึ่งที่ขวัญชีวีไม่ยอมทำ นั่นก็คือเข้าหุ้นทำกิจการใด ๆ กับเพื่อนดาราด้วยกันเพราะหญิงสาวโตมากับครอบครัวข้าราชการ เรื่องบริหารจัดการหรือลงทุนลงแรงนั้นจึงไม่ใช่เรื่องถนัด...
ซึ่งผิดกับปวุฒิ รายนั้นแม้จะมาจากครอบครัวข้าราชการ พื้นฐานชีวิตเป็นคนต่างจังหวัดแต่ด้วยรู้ว่าอาชีพที่ทำอยู่นี้ไม่จีรังยั่งยืน เขาก็ขวนขวายทำกิจการค้าขาย และล่าสุดเขาก็เข้าหุ้นกับเพื่อนดาราชายที่เหมาบทพระรองมาโดยตลอดและมาจากจังหวัดเดียวกัน เปิดร้านอาหารโดยใช้ชื่อของเขาเป็นชื่อร้าน
‘ครัวปวุฒิ’ ตั้งอยู่ในซอยแห่งหนึ่งย่านรามอินทรา เปิดตั้งแต่สี่โมงเช้าจนถึงสี่ทุ่ม ใช้เงินลงทุนไปไม่น้อย และด้วยอยากให้ครัวปวุฒิเป็นที่กล่าวถึง เมื่อว่างเว้นจากงานในวงการบันเทิง ขวัญชีวีก็จะไปนั่งเป็นนางกวักช่วยเรียกแขกเข้าร้านพอให้นักข่าวรู้เห็นเอาไปเขียนแซวเล่น ๆ ทั้งที่ขวัญชีวีรู้อยู่เต็มอกว่า ครัวปวุฒินั้นอย่างไรก็ไม่ใช่กิจการของตนในอนาคตอย่างแน่นอน!
“นี่ มิสเตอร์มาร์คเพื่อนพี่” พอวิศรุตแนะนำหนุ่มหน้าตี๋ที่ดูจะคล้าย ๆ คนไทยเสียมากกว่าเพียงแต่หุ่นก้านนั้นใหญ่โตกว่าและด้วยชื่อของเขาถูกแนะนำเป็นภาษาอังกฤษขวัญชีวีก็ถึงกับนิ่วหน้าแปลกใจ ครั้นพอสบตาที่แพรวพราวของเขาในความมืดสลัวของฮอลล์ที่ดังไปด้วยเสียงเพลงแล้ว ขวัญชีวีก็ต้องเอ่ยอย่างมีมารยาทว่า
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ” สำเนียงของเขาแปร่ง ๆ หู จนขวัญชีวีต้องอมยิ้มให้...เขายิ้มตอบโดยใช้ดวงตาเปิดเผยแสดงความอยากเป็นมิตร แต่ขวัญชีวีนั้นเจอประเภทพอให้โอกาสแล้วหวังจะทำคะแนนชนะหัวใจมาเยอะ หญิงสาวจึงเบือนหน้าหนีสายตาของเขา...เลิกคิดที่จะสนใจซักถามว่าเขาเป็นใครมาจากไหน ซึ่งอาการแบบนี้ของขวัญชีวีที่มีต่อผู้ชายที่หวังเข้ามาทาบนั้น จะเรียกว่า สวย เริ่ด เชิด หยิ่ง ก็ได้...
-----------------
นำมาลงให้ชิมกันนิดหน่อยก่อนครับ ...อีกทางหนึ่งก็เป็นการจองชื่อนี้ไว้...เรื่องนี้ใช้นามปากกา จุฬามณี เป็นแนวโรแมนติกดราม่า...หลาย ๆ ท่านอาจจะรู้แล้วว่า เรื่องนี้ เป็นหนึ่งในนิยายชุดอาเซียน หรือชุด บุพเพสันนิวาส ของบก.โป่ง แห่งสนพ.พิมพ์คำ ซูก้าบีส และมายดรีม...ซึ่งผมรับผิดชอบเรื่องในมาเลเซีย ส่วนนักเขียนท่านอื่นที่รับผิดชอบประเทศไหนอย่างไร คงจะค่อย ๆ เปิดตัวกันเร็ว ๆ นี้ครับ...อดใจรออีกนิดครับ...ขอบคุณสำหรับแรงใจล่วงหน้าเลยครับ
จุฬามณีเฟื่องนคร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 ต.ค. 2555, 11:40:25 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 พ.ย. 2555, 12:49:39 น.
จำนวนการเข้าชม : 3392
| 1.2 เรียน้ำย่อย(กันต่อ) >> |
รอให้เป็นเล่ม 1 ต.ค. 2555, 12:00:34 น.
กรี้ดดดดดดดดดด เรื่องใหม่!!!
กรี้ดดดดดดดดดด เรื่องใหม่!!!
รอให้เป็นเล่ม 1 ต.ค. 2555, 12:02:14 น.
แล้วเมื่อไหร่หนังสือที่ออกกับสำนักพิมพ์มายดรีมจะวางแผงล่ะค้าาาาา
ทันงานหนังสือตุลานี้มั๊ยอ่ะ
แล้วเมื่อไหร่หนังสือที่ออกกับสำนักพิมพ์มายดรีมจะวางแผงล่ะค้าาาาา
ทันงานหนังสือตุลานี้มั๊ยอ่ะ
จุฬามณีเฟื่องนคร 1 ต.ค. 2555, 12:08:11 น.
ทราบจากพี่โป่งว่า ด้วยชื่อเรื่อง พระอาทิตย์ขึ้นในคืนหนาว เลยจะออกหน้าหนาวครับ ประมาณปลายเดือนพฤศจิกายน อดใจรอกันสักนิดนะครับ
ทราบจากพี่โป่งว่า ด้วยชื่อเรื่อง พระอาทิตย์ขึ้นในคืนหนาว เลยจะออกหน้าหนาวครับ ประมาณปลายเดือนพฤศจิกายน อดใจรอกันสักนิดนะครับ
นภาสรร 1 ต.ค. 2555, 12:14:56 น.
แวะมาทักทายค่ะคุณเฟื่อง ชื่อเรื่องน่าอ่านมากเลยค่ะ ไว้จะติดตามนะคะ
แวะมาทักทายค่ะคุณเฟื่อง ชื่อเรื่องน่าอ่านมากเลยค่ะ ไว้จะติดตามนะคะ
คิมหันตุ์ 1 ต.ค. 2555, 13:26:47 น.
แหมะ...ทันกระแสจริง...จะเข้าสู่อาเซียนก็มีนิยายแนวอาเซียนมาให้อ่าน บร๊ะ!!! เลิศมากมายค่า
แหมะ...ทันกระแสจริง...จะเข้าสู่อาเซียนก็มีนิยายแนวอาเซียนมาให้อ่าน บร๊ะ!!! เลิศมากมายค่า
evelover 1 ต.ค. 2555, 17:46:10 น.
เรื่องพระอาทิตย์ฯ ไม่ลงต่อแล้วเหรอคะ แบบว่ารออ่านอ่ะค่ะ ^-^
เรื่องพระอาทิตย์ฯ ไม่ลงต่อแล้วเหรอคะ แบบว่ารออ่านอ่ะค่ะ ^-^
Orathai 2 ต.ค. 2555, 00:56:43 น.
มาชิมลาง จุฬามณีค่ะ
มาชิมลาง จุฬามณีค่ะ
อ้อย 3 ต.ค. 2555, 15:49:01 น.
แล้ว มาลี เมื่อไรจะอัพต่ออ่ะคะ รออยู่นะคะ
แล้ว มาลี เมื่อไรจะอัพต่ออ่ะคะ รออยู่นะคะ
Zephyr 4 ต.ค. 2555, 22:56:29 น.
ว้าว เรื่องใหม่ พระเอกอินเตอร์ซะด้วย อิอิ คนนี้ป่าวคะ มาร์ค
ว้าว เรื่องใหม่ พระเอกอินเตอร์ซะด้วย อิอิ คนนี้ป่าวคะ มาร์ค