หัวใจหลงเงา(จบแล้วค่ะ)
เมื่อสาวน้อยสุดเชยราวกับหลงมาจากยุคโบราณพบจุดเปลี่ยนจนต้องลุกขึ้นมาปรับภาพลักษณ์ใหม่หมด จากยายสุดเฉิ่มเป็นสาวน้อยสวยใสสไตล์วินเทจ
เพียงเธอเริ่มเปลี่ยนลุคใหม่ก็ไปเข้าตานักร้องหนุ่มวงบอยแบนด์แสนเจ้าชู้ ที่ตามจีบเป็นว่าเล่น เรื่องคงไม่ชุลมุนขนาดนี้เพราะแต่ละคนที่มาจีบล้วนมีเบื้องหลังไม่น่าไว้วางใจจนพี่ชายต่างสายเลือดชื่อ 'ต้นสัก' ที่แอบรักเธอมานานต้องคอยตามดูแล กันท่าสารพัด จนเธอรอดเงื้อมมือนักร้องมาได้
แต่เธอหลงรักพี่ชายคนนี้ เข้าอย่างจัง ทั้งที่ความจริงในตอนหลังเปิดเผยว่าเขาเป็นลูกพ่อเดียวกันกับเธอ!
แล้วบัวบูชาต้องทำเช่นไร ในสถานการณ์กระอักกระอ่วนสุดแสนหักมุมเช่นนี้
เพียงเธอเริ่มเปลี่ยนลุคใหม่ก็ไปเข้าตานักร้องหนุ่มวงบอยแบนด์แสนเจ้าชู้ ที่ตามจีบเป็นว่าเล่น เรื่องคงไม่ชุลมุนขนาดนี้เพราะแต่ละคนที่มาจีบล้วนมีเบื้องหลังไม่น่าไว้วางใจจนพี่ชายต่างสายเลือดชื่อ 'ต้นสัก' ที่แอบรักเธอมานานต้องคอยตามดูแล กันท่าสารพัด จนเธอรอดเงื้อมมือนักร้องมาได้
แต่เธอหลงรักพี่ชายคนนี้ เข้าอย่างจัง ทั้งที่ความจริงในตอนหลังเปิดเผยว่าเขาเป็นลูกพ่อเดียวกันกับเธอ!
แล้วบัวบูชาต้องทำเช่นไร ในสถานการณ์กระอักกระอ่วนสุดแสนหักมุมเช่นนี้
Tags: อดีตสาวน้อยสุดเชยกับวงบอยแบนด์และพี่ชายสุดที่รัก
ตอน: ตอนที่ 9
บทที่ 9
บัวบูชาวิ่งตามพิมพ์ชนกมาจนถึงทางเข้าสู่คอนเสิร์ต เลยเวลาการแสดงมาห้านาทีแล้ว โอโนโน่ก็เกิดอยากเข้าห้องน้ำขึ้นมาตอนนี้ ขอแยกตัวไป สองสาวจึงต้องยืนแกร่วรออยู่หน้าประตูทางเข้า บัวบูชาชะเง้อมองเข้าไปภายในงานเมื่อได้ยินเสียงกรี๊ดสนั่นของวัยรุ่นที่อยู่ในนั้น
“บอกแล้วไงว่าไม่ต้องแต่งตัวเยอะ พิมนะพิม ถ้าเชื่อฉัน รีบออกมาก็ทันแล้ว แกมัวแต่สนับสนุนให้ฉันวิ่งไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่นั่นแหละ” หญิงสาวที่อยู่ในชุดกระโปรงจีบรอบยาวกรอมเท้าสีเหลืองมัสตาร์ดกับเสื้อผ้าชีฟองขาวแขนตุ๊กตามีระบายลูกไม้ด้านหน้าบ่น มือขยับเข็มขัดสานเส้นใหญ่สีน้ำตาลที่คาดเอวอยู่ให้เข้าที่
“โทษนังโอโนโน่โน่นเลย มันน่ะเรื่องมาก กว่าจะเลือกชุดให้แกได้ เฮ้อ แต่ก็คุ้มละ สภาพแกเปลี่ยนไปมากนะบัว เผื่อมีโอกาสเจอพี่ๆ วงเดอะบีช จะได้เกิดความประทับใจเบื้องต้น วันนี้มีจับสลากรับรางวัลจากหางบัตรที่เราต้องกรอกชื่อไว้ไง เป็นไอแพดเชียวน้า แกไม่อยากได้เหรอ ได้ขึ้นไปรับบนเวทีจากมือศิลปินคนโปรดที่คนรับมีสิทธิ์เลือกว่าอยากรับจากใครอีกต่างหาก” พิมพ์ชนกเล่าได้เป็นฉากเพราะติดตามความเคลื่อนไหวของคอนเสิร์ตมาอย่างดี
“ฉันไม่สนหรอก ไม่เคยมีดวงทางนี้ย่ะ ลาภลอยน่ะ เกิดมาไม่เคยได้สักที” บัวบูชาส่ายหน้า ไม่อยากบอกเพื่อนเลยว่าที่ได้มางานคอนเสิร์ตนี้โดยไม่มีนมเป็ดพ่วงมาด้วยก็เป็น ‘ลาภลอย’ สำหรับเธอแล้ว
“แกมันมีครบทุกอย่างแล้วนี่ จะต้องมารอลาภลอยทำไม เอาเป็นว่าถ้าแกไม่อยากได้ก็ขอให้ฉันได้แล้วกัน โอมเพี้ยง! อ้าว! นั่นนังโอโนโน่มาแล้ว ทำไมมันฉี่นานอย่างนี้นะ” พิมพ์ชนกกวักมือเร่งเพื่อน เท้าก็เดินนำเข้าไปสู่งาน ไม่ลืมคว้าข้อมือบัวบูชาให้ตามไปติดๆ
“โทษทีนะสาวๆ บังเอิ๊ญ ฉันไปปิ๊งหนุ่มในห้องน้ำชายน่ะ มัวแต่ขอเบอร์ เลยนานไปหน่อย” โอโนโน่ในชุดกระโปรงรัดรูปสีแดงเพลิงที่สั้นขนาดก้มหยิบของไม่ได้ เอ่ยขณะรีบเดินตามเข้าไปในงาน
“นี่แหละนะ อภิสิทธิ์ของกะเทย เข้าห้องน้ำมันซะสองเพศเลย เลือกตามใจชอบ ชิ”
พิมพ์ชนกค่อนขอดพร้อมส่งค้อนไปให้เพื่อนสาวประเภทสอง ก่อนจะลากตัวบัวบูชามาจนถึงที่นั่งตามระบุในบัตร ด้วยเงินสนับสนุนจากนมเป็ด สามสาวจึงได้ที่นั่งค่อนมาทางด้านหน้า แทบชิดเวที มองเห็นศิลปินได้ชัดเจนเต็มตา
“โชคดีนะเนี่ย พี่ซี แซนด์ ซัน ยังไม่ออกมาร้อง ไม่งั้นเสียดายแย่” พิมพ์ชนกกระซิบทันทีที่นั่งลงบนเก้าอี้บุนวมสีแดงสด สายตาจับจ้องไปยังศิลปินสาวที่กำลังร้องเพลง ‘รักวันเติมวัน’ อยู่บนเวที
“เพลงนี้ฉันไม่อินอะ ยายนี่ตอนอยู่ในบ้านแรดจะตาย คงไม่มานั่ง ‘อยากเติมความรักสักวันละนิด ออมไว้ในจิตสถิตย์นิรันดร์ชีวี’ หรอกย่ะ อย่างคุณเธอทำอะไรทีละนิดเป็นซะที่ไหน ชีเยอะตลอด มีแฟนยังมีทีละเป็นโหล” โอโนโน่ค่อนขอดเสียงดังลั่นจนคนนั่งข้างหน้าหันมามอง คุณเธอจึงรีบก้มหน้างุด ยิ่งเห็นว่าคนหันมามองเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ในวงการเพลงก็ยิ่งหน้าจ๋อย ก้มมากระซิบข้างหูบัวบูชา
“วันหลังไม่ต้องจองที่นั่งหน้าขนาดนี้ก็ได้นะยะ มันอึดอัด ดูสิ มีแต่วีไอพีนั่งเรียงเป็นแถวเชียว”
พิมพ์ชนกส่งสายตาปรามโอโนโน่ให้หยุดพูด ทั้งสามจึงนั่งเงียบ ฟังและดื่มด่ำกับเสียงเพลงสุนทราภรณ์ที่ศิลปินเอ เอส ทยอยขึ้นมาร้อง ต่อเนื่องไม่เสียอารมณ์
บัวบูชาฟังเพลงเพลินอยู่พักใหญ่ หันไปมองเพื่อนที่นั่งขนาบซ้ายขวาแล้วก็อดขำไม่ได้ โอโนโน่เริ่มหาวหวอดๆ ในขณะที่พิมพ์ชนกทำตาปรือ ... อะไรกันนี่ เพลงออกจะไพเราะน่าประทับใจ นี่อย่าบอกนะว่าสองคนนี้มาดูคอนเสิร์ตเพราะเหตุผลเดียวคือต้องการเห็นตัวจริงของ ซี แซนด์ ซัน
แล้วบัวบูชาก็ไม่ต้องสงสัยอยู่นานเลย เมื่อพิธีกรประกาศชื่อศิลปินคนต่อไปที่จะขึ้นมาร้องเพลงบนเวที สองสาวที่ขนาบข้างเธออยู่ก็ร้องกรี๊ด กระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที
“เพลงต่อไป ขอเชิญท่านพบกับนักร้องเอ เอส ที่มีผลโหวตเป็นอันดับหนึ่ง น้องซี ในเพลง ‘ขอพบในฝัน’ ครับ”
บัวบูชาถึงขั้นต้องยกมือขึ้นมาปิดหู นาทีนี้ทั้งเพื่อนของเธอและสาวกเอ เอสทุกคนไม่สามารถสะกดกลั้นอารมณ์และเสียงกรีดร้องได้อีกแล้ว เสียงปรบมือต้อนรับเกรียวกราวปะปนกับเสียงกรีดแหลมของวัยรุ่นกลุ่มใหญ่ด้านหลังที่ถือป้ายไฟชื่อ ‘SEA’ ชูขึ้นเหนือศีรษะ โบกไปมาเมื่อเพลงเริ่มบรรเลง พร้อมกับร่างผอมสูงของซี ศิรพล เด็กหนุ่มบ้านไร่บ้านนาจากแดนอีสานเดินออกมาจากมุมเวทีด้านซ้าย ร่างสูงสง่าในสูทแบบเรียบสีเทาส่งให้เขาดูงดงามราวเจ้าชาย ไร้แววเด็กหนุ่มยากจนชาวชนบทโดยสิ้นเชิง
“ฉันชื่นใจเมื่อได้เห็น หัวใจเต้นเพราะได้เห็นดวงหน้า
เฝ้าแต่มองมิคลายสายตา ชื่นนักหนาชักพาสุขฤทัย
ฉันจ้องมองเป็นหนักหนา เห็นเธอเต็มตาแล้วก็พาเพลินได้
เปรียบดังยารักษาดวงใจ ชุบอารมณ์ให้สดใสชื่นชีวัน”
บัวบูชาเกิดอาการตรงข้ามกับคนอื่นโดยสิ้นเชิง เธอกำลังนั่งตัวแข็งทื่อ แม้จะเปล่งเสียงออกมายังทำไม่ได้ มัวแต่ตกตะลึงกับน้ำเสียงอันแสนทุ้มนุ่มนวล หญิงสาวเคยฟังเพลง ‘ขอพบในฝัน’ นี้มาเป็นร้อยๆ รอบ แต่ไม่มีคราวไหนเลยที่ทั้งภาพและเสียงน่าประทับใจถึงเพียงนี้
ยิ่งเมื่อชายหนุ่มบนเวทีมาหยุดยืนอยู่ในจุดใกล้กับตำแหน่งที่เธอนั่งอยู่ แล้วส่งสายตามาให้ หัวใจของหญิงสาวก็เต้นโครมคราม พอประกอบกับเนื้อเพลงซึ่งเข้ากันกับสถานการณ์ บัวบูชาก็เพิ่งรู้ว่าอย่างนี้เอง ที่เขาเรียกว่า หัวใจละลาย!
“ยายบัว! กรี๊ดดด พี่ซียิ้มให้แกด้วย โบกมือตอบสิยะ โบกมือเดี๋ยวนี้”
เสียงพิมพ์ชนกตะโกนสั่ง แต่บัวบูชาไม่ได้ทำตาม อย่าว่าแต่ยกมือเลย ตอนนี้เธอระทวยจนทำอะไรไม่ได้สักอย่างเดียว เอาแต่นั่งตาค้างจ้องมองศิลปินหนุ่มหนวดเคราเขียวครึ้มตาไม่กะพริบ เขาช่างดูดี...ดูดีกว่าในทุกสื่อที่เธอเคยเข้าไปดูมา โอ! รอยยิ้มของซีช่างน่าประทับใจ แววตาคมที่ส่งมาบาดลึกถึงหัวใจ
“แกไม่โบกฉันโบกเอง กรี๊ดดด กรี๊ดดด พี่ซีขา น่ารักที่ซู้ด หนูรักพี่ซี” โอโนโน่ลุกขึ้นยืน โบกมือไป กระโดดไป ไม่สนสายตาใครหน้าไหนทั้งสิ้น รวมทั้งแขกวีไอพีที่นั่งอยู่ด้านหน้าด้วย
พิมพ์ชนกก็บ้าไม่แพ้กัน คุณเธอลุกยืน ส่งเสียงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง เมื่อประสานกันถึงสองเสียง ก็ทำเอาแขกวีไอพีคนหนึ่งหันหลังมามอง บัวบูชาแทบตกเก้าอี้ เมื่อเห็นว่าแขกคนนั้นมองมายังเธอด้วยสายตาตำหนิ ...ที่สำคัญ ดวงตาคมดุคู่นั้นเธอคุ้นจนทำเอาความตื่นเต้นปลาบปลื้มศิลปินต้องหดหายไปในทันใด
“พี่ต้น!”
เธอเอ่ยเบาๆ ก่อนที่ต้นสักจะหันกลับไปทางหน้าเวทีเหมือนเดิม ไม่ทักไม่ทาย ราวกับคนไม่รู้จักกัน ดีละ! ไม่รู้จักยิ่งดี คราวนี้บัวบูชาจะได้กรี๊ดสลบตามสบาย ถือเสียว่าไม่มีพี่ชายต่างสายเลือดอยู่ตรงนี้
หญิงสาวนั่งฟังเพลงเงียบๆ จนจบ ไม่ได้กรีดร้องอย่างที่ตั้งใจจะประชดใครบางคน แต่เมื่อพิธีกรบนเวทีขึ้นมาประกาศชื่อนักร้องคนต่อไป พร้อมเสียงเพลงกระหึ่มตามมา บัวบูชาก็อดไม่ได้แล้ว ยอมรับว่าในนักร้องหนุ่มสามคน เธอชอบแซนด์มากที่สุด เขาดูน่ารัก มนุษยสัมพันธ์ดี การแต่งกายก็ทันสมัย ดูเป็นเกาหลีจ๋าตลอดเวลา...ไม่เว้นแม้วันนี้ เขาสวมสูทสีขาวกระจ่างตาแบบทันสมัย เก๋ด้วยหูกระต่ายสีเงินสะท้อนแสงไฟ ดูงามสง่าน่ารักจนเธอต้องกรี๊ดออกมาเบาๆ
“เจ้ายักคิ้วให้พี่ เจ้ายิ้มในทีเหมือนเจ้าจะมีรักอารมณ์
ยั่วเรียมให้เหงามิใช่เจ้าชื่นชม อกเรียมก็ตรมตรมเพราะคมตาเจ้า
เรียมพะวักพะวง เรียมคิดทะนงแล้วเรียมก็คงหลงตายเปล่า
ดังพรานล่อเนื้อเงื้อแล้วเล็งเพ่งเอา ยั่วใจให้เมาเมาแล้วยิงนั่นแล”
เพลง ‘พรานล่อเนื้อ’ เป็นเพลงสนุกๆ ที่เหมาะกับบุคลิกของแซนด์ สหรัฐเหลือเกิน แววตากรุ้มกริ่มและการโยกตัวน้อยๆ ตามจังหวะเพลงทำให้เขายิ่งดูน่ารักนัก
“โอ๊ย! ฉันกรี๊ดจนเจ็บคอไปหมดแล้วเนี่ย ยายบัว แกว่ามั้ย พี่แซนด์โคตรน่ารักอะ”
พิมพ์ชนกหันมาชวนคุย ตาไม่ละจากร่างของศิลปินบนเวที ชุดสีขาวของแซนด์ดูราวกับเปล่งประกาย รัศมีดาราจับจนไม่อาจละสายตาได้ง่ายๆ ไหนจะท่าทางขี้เล่น ยักคิ้วหลิ่วตาให้แฟนๆ ยิ่งทำให้คนดูเปล่งเสียงเชียร์กันดังสนั่น
“บอกได้เลยนะยะ ในสามคนนี่ ฉันชอบพี่แซนด์ที่สุด ถึงจะตัวเล็กไปนิด แต่น่าเอ็นดูว่ะ” พิมพ์ชนกตะโกนแข่งกับเสียงเพลง
บัวบูชาไม่อาจบอกความในใจได้ ว่าเธอก็รู้สึกไม่ต่างจากเพื่อนสาว ยิ่งมาเห็นตัวจริงตรงหน้าอย่างนี้ยิ่งปลาบปลื้มจนพูดไม่ออก
“แต่ฉันรักพี่ซัน พี่ซันแมนสุดละ ในสามคนเนี่ย คอยดูเหอะ เดี๋ยวออกมาฉันจะกรี๊ดให้หูแตกเลย วีไอพีก็วีไอพีเหอะ ไม่สนละ ใครใช้ให้มานั่งหน้าเราล่ะ เกะกะอะ พาให้ออกอารมณ์ไม่เต็มที่ วันหลังอย่าซื้อนะยะ บัตรแพงสุดเนี่ย จำเอาไว้ ยายบัว” โอโนโน่บ่นพร้อมส่งค้อนไปยังแผ่นหลังของวีไอพีทั้งแถบที่นั่งอยู่ข้างหน้า
“ความผิดฉันเหรอ ก็ไหนว่าอยากใกล้ชิดศิลปินไง อุตส่าห์อ้อนวอนขอนมเป็ด กว่าจะได้มาแทบแย่”
บัวบูชาทำหน้าง้ำ สองสาวที่ขนาบข้างอยู่รีบปลอบ งานนี้ถ้าไม่มีนมเป็ดเป็นสปอนเซอร์ ก็อาจจะไม่ได้เข้ามาดูเลยก็ได้ เพราะบัตรราคาถูกนั้น ถูกจองหมดเกลี้ยงในเวลาแค่สองวัน โชคดีที่คุณประภา เลขาฯ เก่าของคุณพ่ออุตส่าห์วิ่งวุ่นหาบัตรให้จนได้ แต่ก็เป็นราคาสูงสุด
“โอ๋ๆๆ สงบศึกจ้า ดูต่อๆ”
พิมพ์ชนกบอกขณะยกมือขึ้นโบกลาแซนด์ซึ่งร้องเพลงจบพอดี
พิธีกรหนุ่มออกมาหน้าเวทีอีกครั้ง พร้อมประกาศก้อง
“ในที่สุดก็มาถึงเพลงสุดท้ายสำหรับวันนี้นะครับ หวังว่าทุกท่านคงได้รับความสุข สนุกสนาน ดื่มด่ำไปกับเพลงเก่าอันทรงคุณค่าที่เรามอบให้ เราขอปิดคอนเสิร์ตยิ่งใหญ่ครั้งนี้ด้วยศิลปินเอ เอส ที่มีสาวๆ โหวตว่าเซ็กซี่ที่สุดในบ้าน คุณซัน อาทิตย์ กับเพลง ขอให้เหมือนเดิม แต่จบเพลงนี้แล้วอย่าเพิ่งรีบกลับนะครับ เรามีการจับรางวัลแจกไอแพด แจกกันบนเวทีนี่เลย โดยรับจากมือศิลปินเอ เอสที่ท่านเป็นคนเลือกได้เอง อย่าพลาดนะครับ ตอนนี้รับฟังรับชมเพลงจากคุณซัน อาทิตย์ได้เลยครับ”
เสียงเพลงดังกระหึ่ม ขณะศิลปินในชุดสูทสีเงินวาวเดินออกมาหน้าเวที เห็นกับตาแล้วบัวบูชาจึงรู้ว่าซันรูปร่างสูงใหญ่มาก ชุดสูทพอดีตัวเน้นให้เห็นโครงร่างชายชาตรีอันสมบูรณ์แบบ ไม่แปลกเลยถ้าสาวๆ จะจินตนาการไปถึงมัดกล้ามหนั่นหนาที่ซ่อนอยู่ภายใน
“ก่อนจากกันคืนนั้นสองเรา แนบซบเนาเคล้าคลอพ้อพลอดภิรมย์
หวานล้ำบำเรอเธอให้ชิดชม ฉันกอดเล้าโลมชื่นใจ
จูบแก้มนวลช่างยวนเย้าตรึง จิตคะนึงถึงวันรักซ่านฤทัย
หอมหอมนวลปรางมิสร่างหายไป ถึงห่างแสนไกลยังติดหัวใจมิเลือน”
“กรี๊ด! เพลงติดเรต! เนื้อเพลงเซ็กซี่มาก ฉันไม่เคยได้ยินเลยนะยายบัว” พิมพ์ชนก กรีดร้องไป คุยไป
“เพลงออกจะดัง แกนี่ไม่เคยฟังเพลงเก่ามั่งรึไง” บัวบูชาต่อว่า
“โอ๊ย! ฉันไม่เหมือนแกนี่ยะ ฟังแต่เพลงสุนทราภรณ์ สาวกสุนทราภรณ์ของจริง แต่ก็ดีแล้วแหละ เพราะแกบ้าสุนทราภรณ์ ฉันกับนังโอโนโน่ถึงได้มีวาสนามานั่งดูคอนเสิร์ตนี้แบบไม่เสียตังค์ซักบาท ยังไงก็ขอบใจนะเพื่อน ได้มาเห็นตัวจริงของชายในฝัน มันชื่นใจ” เมื่อพิมพ์ชนกพูดจบเสียงทุ้มที่ดัดแล้วของโอโนโน่ก็แย้งขึ้นมาทันควัน
“นี่ๆ อย่านะยะ อย่ามาชายในฝง ชายในฝันแถวนี้ ขอบอกย่ะ สามคนสุดท้ายที่ขึ้นมาร้องเนี่ย ฉันจองเกลี้ยง เตรียมตัวกวาดเรียบ คอยดูนะ ต้องเอามาทำสามีให้หมด ฉันมันคนมีโอกาสย่ะ ฉันต้องได้เป็นสไตลิสต์ให้สามหนุ่มเข้าสักวันละ รับรองเลย นิตยสารที่ฉันทำงานอยู่คว้ามาถ่ายแบบแน่ ไม่มีพลาดอยู่แล้ว”
โอโนโน่มาดมั่น เสียงดังและเนื้อหาจัดจ้านทำเอาป้าวีไอพีข้างหน้าหันมาส่งค้อนปราม สามสาวจึงค่อยสงบลง จนกระทั่งเพลงสุดท้ายจบ พิธีกรคนเดิมออกมาหน้าเวทีอีกครั้ง
“ในที่สุดก็ถึงเวลาระทึกใจ เรานำหางบัตรของทุกท่านมาทำการจับสลาก โดยท่านผู้บริหารบริษัทที่จัดการประกวดเอ เอส ขอเรียนเชิญคุณเกียรติยศบนเวทีเลยครับ”
เสียงปรบมือต้อนรับดังขึ้น บัวบูชาก้มมองนาฬิกาเห็นว่าดึกมากแล้วจึงสะกิดพิมพ์ชนก
“ฉันว่าเรากลับกันเหอะพิม เดี๋ยวนมเป็ดจะรอ”
“เฮ้ย! ได้ไงล่ะ ไฮไลต์เชียวนะ ฉันอยากได้ไอแพด แกก็รู้” เพื่อนสาวแย้งขึ้นมาทันที ยังนั่งปักหลัก ไม่มีทีท่าจะลุก
“แล้วมาหวังลาภลอยเนี่ยนะ ไม่มีทางหรอก กลับเหอะ”
บัวบูชาคว้าแขนเพื่อน ทำท่าจะลุกขึ้นจากที่นั่ง แต่เมื่อมองไปรอบๆ เห็นไม่มีใครเคลื่อนไหวกันเลย สายตาทุกคนจดจ้องบนเวทีเพื่อลุ้นขณะผู้จับสลากส่งกระดาษหางบัตรในมือให้พิธีกร
“ได้มาแล้วครับ ชื่อผู้โชคดีเพียงหนึ่งเดียวในที่นี้ ผมขออนุญาตประกาศเลยนะครับ ผู้โชคดีได้รับไอแพดได้แก่...”
เสียงเพลงกระหึ่มเร้าใจ ตามด้วยเสียงประกาศก้อง
“คุณบัวบูชา อัครบดีศักดิ์ ครับ”
บัวบูชาหูอื้อ นอกจากเพราะเสียงกรี๊ดดังสนั่นของเพื่อนทั้งสองแล้ว คงเป็นเพราะเธอตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก รู้สึกเหมือนจะเป็นลมให้ได้ ไม่ใช่ดีใจที่ได้รับรางวัล แต่เพราะตกใจที่จะต้องขึ้นไปโชว์ตัวบนเวทีต่างหากล่ะ เธอไม่อยากขึ้นไปเลย
“พิม แกออกไปรับแทนฉันหน่อย”
เมื่อได้สติบัวบูชาก็สะกิดเพื่อนให้ยืน ในขณะที่ตัวเองยังนั่งบนเบาะสีแดง ทำตัวให้จมลงไปอีกเพื่อหลบสายตาทุกคู่ที่มองมา
“จะบ้าเหรอ แกนั่นแหละ ขึ้นไปเลยยายบัว ถึงเวลาของนิวบัวบูชาแล้วนะ ที่ผ่านมาแกโดนใครๆ ตราหน้ามาเยอะ ทั้งเชย ทั้งเอ๊าต์ งานนี้สมควรแก้ภาพพจน์เสียที”
พิมพ์ชนกช่างรู้ใจเธอเสียจริงๆ คำพูดที่เพิ่งจบลงทำเอาบัวบูชาลุกพรวดจากเก้าอี้ ยืนตัวตรงยืดหลังไหล่ให้ตรง บอกตัวเองให้นึกถึงคำสบประมาทของผู้หญิงที่นั่งกินเค้กกับภูวดลวันนั้น โอกาสมาถึงแล้ว เธอต้องแสดงให้ทุกคนในวงสังคมเห็นว่าเธอก็เป็นสาวน้อยธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ใช่สาวหลงมาจากยุคโบราณอย่างที่ใครๆ ชอบนินทาลับหลัง
บัวบูชาเดินขึ้นบันไดด้านข้างเวทีไปจนถึงตัวพิธีกรซึ่งยืนรออยู่ตรงกลาง สีหน้ายิ้มแย้มเป็นกันเองของเขา ช่วยให้เธอสบายใจขึ้น
“สวัสดีครับ คุณบัวบูชา ยินดีด้วยนะครับกับโชคใหญ่ครั้งนี้”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ” บัวบูชาตอบได้เท่านั้น สายตาเธอกำลังปรับกับแสงสว่างจ้าที่ส่องมา มองลงไปแทบไม่เห็นอะไรด้านล่างเวทีเลย น่าแปลกไม่น้อย สิ่งเดียวที่โดดเด่นขึ้นมาเมื่อมองลงไปคือสายตาของชายหนุ่มซึ่งนั่งอยู่แถวหน้าสุด แม้เขาจะไม่ได้ยิ้มกว้างหรือโบกไม้โบกมือ แต่เธอก็มองออกว่าต้นสักส่งกำลังใจมาให้ หญิงสาวรีบส่งยิ้มให้เขาแล้วตั้งสติ สะกดกลั้นความตื่นกลัวไว้ภายใน
“ก่อนอื่นต้องให้คุณบัวบูชาเลือกนะครับ ว่าอยากรับของรางวัลจากศิลปินคนไหน เลือกได้ตามใจชอบเลยครับ น้องๆ เอ เอสทั้งสิบสองคนยืนรออยู่หลังเวทีแล้ว”
อันที่จริงถ้าเป็นบัวบูชาคนเก่า เธอก็คงตอบไปว่า ‘ใครก็ได้ค่ะ’ แต่ตอนนี้หญิงสาวกำลังนึกภาพย้อนไปถึงศิลปินหนุ่มสามคนสุดท้ายที่ขึ้นมาร้องเพลงบนเวที และเพลงที่เธอประทับใจที่สุด ชอบมานานคือเพลง ‘ขอให้เหมือนเดิม’ หญิงสาวจึงตัดสินใจตอบออกไป สาบานได้ว่าไม่ได้นึกถึงรูปร่างล่ำสันสะกดใจสาวๆ เลยสักนิด เธอเลือกเพราะเพลงที่เขาร้องจริงๆ
“เลือกคุณซัน อาทิตย์ ก็แล้วกันค่ะ”
พูดได้แค่นั้นเสียงกรีดร้องของสาวกซันที่ยืนอยู่ด้านหลังก็ดังลั่น ป้ายไฟชื่อของเขาถูกโบกไปมาเพื่อต้อนรับการขึ้นมายืนบนเวทีอีกครั้งของศิลปินหนุ่มขวัญใจสาวๆ
ซันเดินมาจากด้านข้างของเวที หยุดยืนเคียงข้างเธอ บัวบูชาใจเต้นแรงเมื่อเขาก้มลงมากระซิบ
“ยินดีด้วยนะครับ และขอบคุณที่เลือกผม”
โอย! ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร รู้แต่ว่าโลกทั้งโลกเหมือนจะเหลือเพียงเขาและเธอ เสียงกระซิบของซันทุ้มนุ่ม ใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมช่างงดงามเหมือนรูปปั้น เพิ่งสังเกตว่าซันมีลักยิ้มตรงข้างแก้มทั้งซ้าย ขวา ทำให้ดูมีเสน่ห์ขึ้นไปอีก
“โอกาสนี้ขอเชิญน้องซันมอบไอแพดให้กับผู้โชคดีเลยนะครับ เชิญครับ”
บัวบูชารับกล่องสี่เหลี่ยมสีขาวจากมือศิลปินหนุ่ม รู้ตัวว่ามือสั่นก็ตอนที่ไอแพดในมือสั่นระริกจนต้องรีบเอามาแนบไว้กับอก ก้มตัวขอบคุณพิธีกรและศิลปินหนุ่มบนเวทีแล้วเธอก็เดินงุดๆ ลงบันไดด้านข้าง มาถึงที่นั่งของตัวเอง เพื่อนสาวทั้งสองแย่งกันพูดแทบไม่ทัน
“แก! ฉันอยากเป็นแกว่ะบัว ถ้าได้ขึ้นไปยืนบนนั้นนะ จะกอดพี่ซันสักครั้ง แกยืนทื่ออยู่ได้ ไม่ได้ดั่งใจเล้ย” พิมพ์ชนกบ่น
“ถ้าเป็นฉันนะยะ แค่กอดไม่พอย่ะ ต้องโดดหอมแก้มเลย แกปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปได้ไง ยายบัว” โอโนโน่ร่วมทับถมอีกคน
“ก็ฉันตื่นเต้นนี่ ทำอะไรไม่ถูก แล้วอีกอย่าง ก็คงไม่กล้าทำแบบพวกแกว่าหรอก”
“เชอะ! นาทีนี้ไม่ต้องมาเหนียมเลย เฮ้อ มีเพื่อนเรียบร้อยนี่มันอึดอัดจริงจริ๊ง”
บัวบูชาฟังเพื่อนบ่นจนหูชา ก่อนที่ทุกคนจะทยอยลุกจากที่นั่งเพราะพิธีกรบนเวทีกล่าวปิดงานไปแล้ว หญิงสาวเดินตามพิมพ์ชนกกับโอโนโน่มาจนใกล้ถึงประตูทางออกด้านข้างก็ได้ยินเสียงทักจากด้านหลัง
“บัว แล้วนี่กลับยังไงกัน” เสียงทุ้มมีแววห่วงใยจนบัวบูชาหัวใจพองโต ลืมความหมั่นไส้ที่ตอนแรกต้นสักไม่ยอมทักไปหมด
“ลุงหวินรอรับอยู่ค่ะพี่ต้น”
“ไม่น่าถามเลยเนอะ ยินดีด้วยนะ โชคดีจัง ได้รางวัลกลับบ้านด้วย”
บัวบูชารู้สึกว่ามีมือสองมือสะกิดสีข้างของเธอทั้งสองข้างพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย จึงรีบแนะนำต้นสักให้เพื่อนๆ รู้จัก
“ต๊าย! ยายบัวไม่เคยเล่าเลยฮ่ะ ว่ามีพี่ชายด้วย ปกติเห็นไร้ญาติ” โอโนโน่บอกด้วยน้ำเสียงใส่จริตเต็มที่
“อันที่จริงผมก็ไม่เชิงญาติเธอหรอกครับ น่าจะเรียกว่าพี่ที่รู้จักกันมากกว่า”
ได้ยินแค่นี้บัวบูชาก็นิ่งอึ้ง หงุดหงิดขึ้นมาทันที ทำไมนะ เธอชอบเผลอคิดว่าต้นสักเป็นพี่ชาย ทั้งที่เขาไม่เคยคิดอะไรกับเธอเลย...แค่คนรู้จักกันเท่านั้นเองหรือ
“กลับเหอะ ฉันง่วงแล้ว เดี๋ยวลุงหวินจะรอนานด้วย”
เธอฉุดมือเพื่อน เดินจากมาโดยไม่ล่ำลา ระหว่างทางมาถึงที่จอดรถก็ได้ยินเสียงบ่นจากสองสาวไม่หยุด
“แกนะแก มีพี่ชายหล่อขนาดนี้ก็ไม่บอก ทำไมฉันไม่เคยรู้เลยล่ะ” พิมพ์ชนกซัก
“ก็อย่างที่เขาบอกไง เราไม่ได้สนิทกัน แค่รู้จักกันนิดหน่อย”
บัวบูชาตั้งใจแล้วว่าจะไม่บอกเรื่องที่คุณพ่อของเธอมีเมียน้อยอีกคน และต้นสักก็เป็นลูกติดเมียน้อยคนนั้น เดาว่าถ้าเล่าก็ต้องเป็นประเด็นอีกยาว
“รู้จักกันน่ะดีแล้ว แกรู้มั้ยว่าผู้ชายแบบพี่ต้นเนี่ย สเปกฉัน หล่อสะอาด มาดขรึมๆ ชอบอะ ผิวดี๊ดีนะ เป็นคนที่ไหนเนี่ย” โอโนโน่ยังจ้อไม่หยุด กระทั่งเข้ามานั่งในรถ
“คนจังหวัดน่าน เพิ่งย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ ไม่กี่ปีนี้เอง”
“อ๋อ เป็นคนเหนือ มิน่าล่ะผิวดี บุคลิกสุภาพ ท่าทางใจดีเชียว” พิมพ์ชนกเสริม ยังไม่หลุดจากประเด็นของต้นสักเสียที บัวบูชาจึงรีบหาเรื่องตัดบท
“ไอแพดเนี่ย ฉันได้มาก็ไม่รู้จะใช้เป็นหรือเปล่า พวกแกต้องสอนฉันด้วยนะ”
“อู๊ย จะไปยากอะไร ง่ายกว่าโน้ตบุ๊คที่แกใช้อยู่อีก อันนี้นะ แค่เอานิ้วแตะๆ เดี๋ยวก็เล่นเป็น เอาไว้ฉันสอนให้ เออ ไหนๆ แล้ว เอามาชื่นชมหน่อย ว่าสวย น่าใช้แค่ไหน”
บัวบูชาส่งกล่องไอแพดให้เพื่อน ดีใจที่หลุดออกมาจากเรื่องต้นสักได้เสียที
______________________________________________________________
ต้นสักยืนมองร่างบอบบางที่เดินออกไปยังลานจอดรถด้วยความรู้สึกที่แปลกไป
ต้องยอมรับว่าวันนี้บัวบูชาดูทันสมัยขึ้น ไม่รู้เพราะอะไร ทั้งที่เสื้อผ้ายังดูเหมือนเป็นสไตล์เดิมๆ ของเธอ แต่ดูดีขึ้นมาก ดวงหน้าหวานถูกแต่งเติมกว่าที่เคยเห็น เมื่อขึ้นไปยืนบนเวทีเธอจึงดูเด่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
“แหม! มองตาไม่กะพริบเลยนะคะคุณต้น หนิงว่าน้องบัวบูชานี่ดูไปดูมาก็สวยนะคะ วันนี้ยิ่งดูสวย เป๊ะเลย ไม่รู้ไปทำอะไรมา แต่ก่อนน่ะ คณหนูไฮโซคนนี้ออกจะเชยๆ เสื้อผ้าที่ใส่บดบังความงามไปหมด ตั้งแต่คุณพ่อคุณแม่เธอจากไป ก็คงพยายามพัฒนาตัวเอง เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น เขาเม้าท์กันให้แซดว่า คุณเธอถูกเลี้ยงแบบเหมือนอยู่ในสถานกักกัน พ่อแม่มีลูกเมื่อแก่ก็เป็นแบบนี้”
คุณหนิงวิจารณ์ยาวเหยียด ต้นสักไม่ให้ความเห็นใดๆ เพิ่มเติม แต่เปลี่ยนเรื่องเอาดื้อๆ
“เรื่องที่ผมขอร้องคุณหนิงให้ไปเสนอบริษัท คุณหนิงอย่าลืมช่วยเชียร์ด้วยนะครับ ถ้าน้องๆ มาพักในคอนโดฯ ที่คุณแม่ผมมีร้านค้าอยู่ จะง่ายกับการดูแล ไหนๆ ก็อยากให้น้องมาอยู่ในความดูแลของบริษัทตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงอยู่แล้ว ผมจะได้ง่ายด้วย อีกอย่าง ห้องว่างก็ยังพอมี เป็นเพราะราคาสูง คนสู้ราคาไม่ไหว ไม่งั้นทำเลดีแบบนี้คงไม่เหลือ”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงค่ะ พรุ่งนี้หนิงเอาเข้าที่ประชุมเลย การฟอร์มวงเดอะบีชต้องเร่งเต็มสปีดแล้ว เพราะข่าวรั่วไหลออกไปเยอะ กลัวคู่แข่งทำแซงหน้าไป เรื่องที่พัก ไม่น่ามีปัญหา แพงเท่าไหร่คุณวิษณุก็สู้อยู่แล้วล่ะค่ะ ยิ่งถ้าคุณต้นสะดวกก็ยิ่งดีเลยนะคะ เผลอๆ จะให้ห้องบนคอนโดฯ ให้คุณต้นพักด้วย จะได้ใกล้ชิดน้องๆ อย่างแท้จริง เพราะที่พักปัจจุบันคุณต้นอยู่ชั้นสองของร้านค้าไม่ใช่หรือคะ อาจจะไม่สะดวก ถ้าผลการประชุมเป็นยังไงหนิงจะรีบโทร.มาบอก คุณต้นจะได้จัดการจองห้องเลย”
“ดีครับ แต่ห้องของผมคงไม่ต้อง เพราะสะดวกจะพักกับแม่มากกว่า จะได้ดูแลท่านด้วย เอาเป็นว่างั้นผมกลับเลยนะครับ คุณหนิงเอารถมาใช่ไหม”
“ขับมาเองค่ะ แยกกันตรงนี้นะคะ”
ต้นสักแยกตัวมาขึ้นรถ ขณะขับกลับ ภาพของบัวบูชาบนเวทียังลอยวนอยู่ในสมอง จะว่าไปเธอก็ไม่ได้เปลี่ยนไปจากตอนเด็กๆ มากนัก เห็นทีไรก็อดเอ็นดูไม่ได้เสียที ทั้งที่ทุกครั้งจะตามมาด้วยภาพเหตุการณ์ในคืนนั้น และหยุดความรู้สึกดีๆ ที่เขามีต่อเธอได้ทุกคราวไป
ถ้าไม่อยากเสียใจก็อย่าไปสนใจผู้หญิงคนนี้มากเป็นพิเศษเลย ขอเป็นแค่คนรู้จัก...ขอแค่นั้นพอ
จบบทที่ 9
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
___________________________________________________________
ตอบคอมเมนต์ค่ะ
คุณ Oleang คะ ... ช่วยตามติดด้วยน้าาาา อิอิ
คุณ nunoi ขา ... พี่ต้นชอบเก็บความรู้สึกอะ...แต่เท่าที่ดู ก็ตะลึงอยู่นะคะ ^^
คุณ goldensun คะ ... "มาดใหม่ไฉไลกว่าเดิม" ... ชอบวลีนี้ค่ะ คริ คริ
___________________________________________________________
บัวบูชาวิ่งตามพิมพ์ชนกมาจนถึงทางเข้าสู่คอนเสิร์ต เลยเวลาการแสดงมาห้านาทีแล้ว โอโนโน่ก็เกิดอยากเข้าห้องน้ำขึ้นมาตอนนี้ ขอแยกตัวไป สองสาวจึงต้องยืนแกร่วรออยู่หน้าประตูทางเข้า บัวบูชาชะเง้อมองเข้าไปภายในงานเมื่อได้ยินเสียงกรี๊ดสนั่นของวัยรุ่นที่อยู่ในนั้น
“บอกแล้วไงว่าไม่ต้องแต่งตัวเยอะ พิมนะพิม ถ้าเชื่อฉัน รีบออกมาก็ทันแล้ว แกมัวแต่สนับสนุนให้ฉันวิ่งไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่นั่นแหละ” หญิงสาวที่อยู่ในชุดกระโปรงจีบรอบยาวกรอมเท้าสีเหลืองมัสตาร์ดกับเสื้อผ้าชีฟองขาวแขนตุ๊กตามีระบายลูกไม้ด้านหน้าบ่น มือขยับเข็มขัดสานเส้นใหญ่สีน้ำตาลที่คาดเอวอยู่ให้เข้าที่
“โทษนังโอโนโน่โน่นเลย มันน่ะเรื่องมาก กว่าจะเลือกชุดให้แกได้ เฮ้อ แต่ก็คุ้มละ สภาพแกเปลี่ยนไปมากนะบัว เผื่อมีโอกาสเจอพี่ๆ วงเดอะบีช จะได้เกิดความประทับใจเบื้องต้น วันนี้มีจับสลากรับรางวัลจากหางบัตรที่เราต้องกรอกชื่อไว้ไง เป็นไอแพดเชียวน้า แกไม่อยากได้เหรอ ได้ขึ้นไปรับบนเวทีจากมือศิลปินคนโปรดที่คนรับมีสิทธิ์เลือกว่าอยากรับจากใครอีกต่างหาก” พิมพ์ชนกเล่าได้เป็นฉากเพราะติดตามความเคลื่อนไหวของคอนเสิร์ตมาอย่างดี
“ฉันไม่สนหรอก ไม่เคยมีดวงทางนี้ย่ะ ลาภลอยน่ะ เกิดมาไม่เคยได้สักที” บัวบูชาส่ายหน้า ไม่อยากบอกเพื่อนเลยว่าที่ได้มางานคอนเสิร์ตนี้โดยไม่มีนมเป็ดพ่วงมาด้วยก็เป็น ‘ลาภลอย’ สำหรับเธอแล้ว
“แกมันมีครบทุกอย่างแล้วนี่ จะต้องมารอลาภลอยทำไม เอาเป็นว่าถ้าแกไม่อยากได้ก็ขอให้ฉันได้แล้วกัน โอมเพี้ยง! อ้าว! นั่นนังโอโนโน่มาแล้ว ทำไมมันฉี่นานอย่างนี้นะ” พิมพ์ชนกกวักมือเร่งเพื่อน เท้าก็เดินนำเข้าไปสู่งาน ไม่ลืมคว้าข้อมือบัวบูชาให้ตามไปติดๆ
“โทษทีนะสาวๆ บังเอิ๊ญ ฉันไปปิ๊งหนุ่มในห้องน้ำชายน่ะ มัวแต่ขอเบอร์ เลยนานไปหน่อย” โอโนโน่ในชุดกระโปรงรัดรูปสีแดงเพลิงที่สั้นขนาดก้มหยิบของไม่ได้ เอ่ยขณะรีบเดินตามเข้าไปในงาน
“นี่แหละนะ อภิสิทธิ์ของกะเทย เข้าห้องน้ำมันซะสองเพศเลย เลือกตามใจชอบ ชิ”
พิมพ์ชนกค่อนขอดพร้อมส่งค้อนไปให้เพื่อนสาวประเภทสอง ก่อนจะลากตัวบัวบูชามาจนถึงที่นั่งตามระบุในบัตร ด้วยเงินสนับสนุนจากนมเป็ด สามสาวจึงได้ที่นั่งค่อนมาทางด้านหน้า แทบชิดเวที มองเห็นศิลปินได้ชัดเจนเต็มตา
“โชคดีนะเนี่ย พี่ซี แซนด์ ซัน ยังไม่ออกมาร้อง ไม่งั้นเสียดายแย่” พิมพ์ชนกกระซิบทันทีที่นั่งลงบนเก้าอี้บุนวมสีแดงสด สายตาจับจ้องไปยังศิลปินสาวที่กำลังร้องเพลง ‘รักวันเติมวัน’ อยู่บนเวที
“เพลงนี้ฉันไม่อินอะ ยายนี่ตอนอยู่ในบ้านแรดจะตาย คงไม่มานั่ง ‘อยากเติมความรักสักวันละนิด ออมไว้ในจิตสถิตย์นิรันดร์ชีวี’ หรอกย่ะ อย่างคุณเธอทำอะไรทีละนิดเป็นซะที่ไหน ชีเยอะตลอด มีแฟนยังมีทีละเป็นโหล” โอโนโน่ค่อนขอดเสียงดังลั่นจนคนนั่งข้างหน้าหันมามอง คุณเธอจึงรีบก้มหน้างุด ยิ่งเห็นว่าคนหันมามองเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ในวงการเพลงก็ยิ่งหน้าจ๋อย ก้มมากระซิบข้างหูบัวบูชา
“วันหลังไม่ต้องจองที่นั่งหน้าขนาดนี้ก็ได้นะยะ มันอึดอัด ดูสิ มีแต่วีไอพีนั่งเรียงเป็นแถวเชียว”
พิมพ์ชนกส่งสายตาปรามโอโนโน่ให้หยุดพูด ทั้งสามจึงนั่งเงียบ ฟังและดื่มด่ำกับเสียงเพลงสุนทราภรณ์ที่ศิลปินเอ เอส ทยอยขึ้นมาร้อง ต่อเนื่องไม่เสียอารมณ์
บัวบูชาฟังเพลงเพลินอยู่พักใหญ่ หันไปมองเพื่อนที่นั่งขนาบซ้ายขวาแล้วก็อดขำไม่ได้ โอโนโน่เริ่มหาวหวอดๆ ในขณะที่พิมพ์ชนกทำตาปรือ ... อะไรกันนี่ เพลงออกจะไพเราะน่าประทับใจ นี่อย่าบอกนะว่าสองคนนี้มาดูคอนเสิร์ตเพราะเหตุผลเดียวคือต้องการเห็นตัวจริงของ ซี แซนด์ ซัน
แล้วบัวบูชาก็ไม่ต้องสงสัยอยู่นานเลย เมื่อพิธีกรประกาศชื่อศิลปินคนต่อไปที่จะขึ้นมาร้องเพลงบนเวที สองสาวที่ขนาบข้างเธออยู่ก็ร้องกรี๊ด กระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที
“เพลงต่อไป ขอเชิญท่านพบกับนักร้องเอ เอส ที่มีผลโหวตเป็นอันดับหนึ่ง น้องซี ในเพลง ‘ขอพบในฝัน’ ครับ”
บัวบูชาถึงขั้นต้องยกมือขึ้นมาปิดหู นาทีนี้ทั้งเพื่อนของเธอและสาวกเอ เอสทุกคนไม่สามารถสะกดกลั้นอารมณ์และเสียงกรีดร้องได้อีกแล้ว เสียงปรบมือต้อนรับเกรียวกราวปะปนกับเสียงกรีดแหลมของวัยรุ่นกลุ่มใหญ่ด้านหลังที่ถือป้ายไฟชื่อ ‘SEA’ ชูขึ้นเหนือศีรษะ โบกไปมาเมื่อเพลงเริ่มบรรเลง พร้อมกับร่างผอมสูงของซี ศิรพล เด็กหนุ่มบ้านไร่บ้านนาจากแดนอีสานเดินออกมาจากมุมเวทีด้านซ้าย ร่างสูงสง่าในสูทแบบเรียบสีเทาส่งให้เขาดูงดงามราวเจ้าชาย ไร้แววเด็กหนุ่มยากจนชาวชนบทโดยสิ้นเชิง
“ฉันชื่นใจเมื่อได้เห็น หัวใจเต้นเพราะได้เห็นดวงหน้า
เฝ้าแต่มองมิคลายสายตา ชื่นนักหนาชักพาสุขฤทัย
ฉันจ้องมองเป็นหนักหนา เห็นเธอเต็มตาแล้วก็พาเพลินได้
เปรียบดังยารักษาดวงใจ ชุบอารมณ์ให้สดใสชื่นชีวัน”
บัวบูชาเกิดอาการตรงข้ามกับคนอื่นโดยสิ้นเชิง เธอกำลังนั่งตัวแข็งทื่อ แม้จะเปล่งเสียงออกมายังทำไม่ได้ มัวแต่ตกตะลึงกับน้ำเสียงอันแสนทุ้มนุ่มนวล หญิงสาวเคยฟังเพลง ‘ขอพบในฝัน’ นี้มาเป็นร้อยๆ รอบ แต่ไม่มีคราวไหนเลยที่ทั้งภาพและเสียงน่าประทับใจถึงเพียงนี้
ยิ่งเมื่อชายหนุ่มบนเวทีมาหยุดยืนอยู่ในจุดใกล้กับตำแหน่งที่เธอนั่งอยู่ แล้วส่งสายตามาให้ หัวใจของหญิงสาวก็เต้นโครมคราม พอประกอบกับเนื้อเพลงซึ่งเข้ากันกับสถานการณ์ บัวบูชาก็เพิ่งรู้ว่าอย่างนี้เอง ที่เขาเรียกว่า หัวใจละลาย!
“ยายบัว! กรี๊ดดด พี่ซียิ้มให้แกด้วย โบกมือตอบสิยะ โบกมือเดี๋ยวนี้”
เสียงพิมพ์ชนกตะโกนสั่ง แต่บัวบูชาไม่ได้ทำตาม อย่าว่าแต่ยกมือเลย ตอนนี้เธอระทวยจนทำอะไรไม่ได้สักอย่างเดียว เอาแต่นั่งตาค้างจ้องมองศิลปินหนุ่มหนวดเคราเขียวครึ้มตาไม่กะพริบ เขาช่างดูดี...ดูดีกว่าในทุกสื่อที่เธอเคยเข้าไปดูมา โอ! รอยยิ้มของซีช่างน่าประทับใจ แววตาคมที่ส่งมาบาดลึกถึงหัวใจ
“แกไม่โบกฉันโบกเอง กรี๊ดดด กรี๊ดดด พี่ซีขา น่ารักที่ซู้ด หนูรักพี่ซี” โอโนโน่ลุกขึ้นยืน โบกมือไป กระโดดไป ไม่สนสายตาใครหน้าไหนทั้งสิ้น รวมทั้งแขกวีไอพีที่นั่งอยู่ด้านหน้าด้วย
พิมพ์ชนกก็บ้าไม่แพ้กัน คุณเธอลุกยืน ส่งเสียงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง เมื่อประสานกันถึงสองเสียง ก็ทำเอาแขกวีไอพีคนหนึ่งหันหลังมามอง บัวบูชาแทบตกเก้าอี้ เมื่อเห็นว่าแขกคนนั้นมองมายังเธอด้วยสายตาตำหนิ ...ที่สำคัญ ดวงตาคมดุคู่นั้นเธอคุ้นจนทำเอาความตื่นเต้นปลาบปลื้มศิลปินต้องหดหายไปในทันใด
“พี่ต้น!”
เธอเอ่ยเบาๆ ก่อนที่ต้นสักจะหันกลับไปทางหน้าเวทีเหมือนเดิม ไม่ทักไม่ทาย ราวกับคนไม่รู้จักกัน ดีละ! ไม่รู้จักยิ่งดี คราวนี้บัวบูชาจะได้กรี๊ดสลบตามสบาย ถือเสียว่าไม่มีพี่ชายต่างสายเลือดอยู่ตรงนี้
หญิงสาวนั่งฟังเพลงเงียบๆ จนจบ ไม่ได้กรีดร้องอย่างที่ตั้งใจจะประชดใครบางคน แต่เมื่อพิธีกรบนเวทีขึ้นมาประกาศชื่อนักร้องคนต่อไป พร้อมเสียงเพลงกระหึ่มตามมา บัวบูชาก็อดไม่ได้แล้ว ยอมรับว่าในนักร้องหนุ่มสามคน เธอชอบแซนด์มากที่สุด เขาดูน่ารัก มนุษยสัมพันธ์ดี การแต่งกายก็ทันสมัย ดูเป็นเกาหลีจ๋าตลอดเวลา...ไม่เว้นแม้วันนี้ เขาสวมสูทสีขาวกระจ่างตาแบบทันสมัย เก๋ด้วยหูกระต่ายสีเงินสะท้อนแสงไฟ ดูงามสง่าน่ารักจนเธอต้องกรี๊ดออกมาเบาๆ
“เจ้ายักคิ้วให้พี่ เจ้ายิ้มในทีเหมือนเจ้าจะมีรักอารมณ์
ยั่วเรียมให้เหงามิใช่เจ้าชื่นชม อกเรียมก็ตรมตรมเพราะคมตาเจ้า
เรียมพะวักพะวง เรียมคิดทะนงแล้วเรียมก็คงหลงตายเปล่า
ดังพรานล่อเนื้อเงื้อแล้วเล็งเพ่งเอา ยั่วใจให้เมาเมาแล้วยิงนั่นแล”
เพลง ‘พรานล่อเนื้อ’ เป็นเพลงสนุกๆ ที่เหมาะกับบุคลิกของแซนด์ สหรัฐเหลือเกิน แววตากรุ้มกริ่มและการโยกตัวน้อยๆ ตามจังหวะเพลงทำให้เขายิ่งดูน่ารักนัก
“โอ๊ย! ฉันกรี๊ดจนเจ็บคอไปหมดแล้วเนี่ย ยายบัว แกว่ามั้ย พี่แซนด์โคตรน่ารักอะ”
พิมพ์ชนกหันมาชวนคุย ตาไม่ละจากร่างของศิลปินบนเวที ชุดสีขาวของแซนด์ดูราวกับเปล่งประกาย รัศมีดาราจับจนไม่อาจละสายตาได้ง่ายๆ ไหนจะท่าทางขี้เล่น ยักคิ้วหลิ่วตาให้แฟนๆ ยิ่งทำให้คนดูเปล่งเสียงเชียร์กันดังสนั่น
“บอกได้เลยนะยะ ในสามคนนี่ ฉันชอบพี่แซนด์ที่สุด ถึงจะตัวเล็กไปนิด แต่น่าเอ็นดูว่ะ” พิมพ์ชนกตะโกนแข่งกับเสียงเพลง
บัวบูชาไม่อาจบอกความในใจได้ ว่าเธอก็รู้สึกไม่ต่างจากเพื่อนสาว ยิ่งมาเห็นตัวจริงตรงหน้าอย่างนี้ยิ่งปลาบปลื้มจนพูดไม่ออก
“แต่ฉันรักพี่ซัน พี่ซันแมนสุดละ ในสามคนเนี่ย คอยดูเหอะ เดี๋ยวออกมาฉันจะกรี๊ดให้หูแตกเลย วีไอพีก็วีไอพีเหอะ ไม่สนละ ใครใช้ให้มานั่งหน้าเราล่ะ เกะกะอะ พาให้ออกอารมณ์ไม่เต็มที่ วันหลังอย่าซื้อนะยะ บัตรแพงสุดเนี่ย จำเอาไว้ ยายบัว” โอโนโน่บ่นพร้อมส่งค้อนไปยังแผ่นหลังของวีไอพีทั้งแถบที่นั่งอยู่ข้างหน้า
“ความผิดฉันเหรอ ก็ไหนว่าอยากใกล้ชิดศิลปินไง อุตส่าห์อ้อนวอนขอนมเป็ด กว่าจะได้มาแทบแย่”
บัวบูชาทำหน้าง้ำ สองสาวที่ขนาบข้างอยู่รีบปลอบ งานนี้ถ้าไม่มีนมเป็ดเป็นสปอนเซอร์ ก็อาจจะไม่ได้เข้ามาดูเลยก็ได้ เพราะบัตรราคาถูกนั้น ถูกจองหมดเกลี้ยงในเวลาแค่สองวัน โชคดีที่คุณประภา เลขาฯ เก่าของคุณพ่ออุตส่าห์วิ่งวุ่นหาบัตรให้จนได้ แต่ก็เป็นราคาสูงสุด
“โอ๋ๆๆ สงบศึกจ้า ดูต่อๆ”
พิมพ์ชนกบอกขณะยกมือขึ้นโบกลาแซนด์ซึ่งร้องเพลงจบพอดี
พิธีกรหนุ่มออกมาหน้าเวทีอีกครั้ง พร้อมประกาศก้อง
“ในที่สุดก็มาถึงเพลงสุดท้ายสำหรับวันนี้นะครับ หวังว่าทุกท่านคงได้รับความสุข สนุกสนาน ดื่มด่ำไปกับเพลงเก่าอันทรงคุณค่าที่เรามอบให้ เราขอปิดคอนเสิร์ตยิ่งใหญ่ครั้งนี้ด้วยศิลปินเอ เอส ที่มีสาวๆ โหวตว่าเซ็กซี่ที่สุดในบ้าน คุณซัน อาทิตย์ กับเพลง ขอให้เหมือนเดิม แต่จบเพลงนี้แล้วอย่าเพิ่งรีบกลับนะครับ เรามีการจับรางวัลแจกไอแพด แจกกันบนเวทีนี่เลย โดยรับจากมือศิลปินเอ เอสที่ท่านเป็นคนเลือกได้เอง อย่าพลาดนะครับ ตอนนี้รับฟังรับชมเพลงจากคุณซัน อาทิตย์ได้เลยครับ”
เสียงเพลงดังกระหึ่ม ขณะศิลปินในชุดสูทสีเงินวาวเดินออกมาหน้าเวที เห็นกับตาแล้วบัวบูชาจึงรู้ว่าซันรูปร่างสูงใหญ่มาก ชุดสูทพอดีตัวเน้นให้เห็นโครงร่างชายชาตรีอันสมบูรณ์แบบ ไม่แปลกเลยถ้าสาวๆ จะจินตนาการไปถึงมัดกล้ามหนั่นหนาที่ซ่อนอยู่ภายใน
“ก่อนจากกันคืนนั้นสองเรา แนบซบเนาเคล้าคลอพ้อพลอดภิรมย์
หวานล้ำบำเรอเธอให้ชิดชม ฉันกอดเล้าโลมชื่นใจ
จูบแก้มนวลช่างยวนเย้าตรึง จิตคะนึงถึงวันรักซ่านฤทัย
หอมหอมนวลปรางมิสร่างหายไป ถึงห่างแสนไกลยังติดหัวใจมิเลือน”
“กรี๊ด! เพลงติดเรต! เนื้อเพลงเซ็กซี่มาก ฉันไม่เคยได้ยินเลยนะยายบัว” พิมพ์ชนก กรีดร้องไป คุยไป
“เพลงออกจะดัง แกนี่ไม่เคยฟังเพลงเก่ามั่งรึไง” บัวบูชาต่อว่า
“โอ๊ย! ฉันไม่เหมือนแกนี่ยะ ฟังแต่เพลงสุนทราภรณ์ สาวกสุนทราภรณ์ของจริง แต่ก็ดีแล้วแหละ เพราะแกบ้าสุนทราภรณ์ ฉันกับนังโอโนโน่ถึงได้มีวาสนามานั่งดูคอนเสิร์ตนี้แบบไม่เสียตังค์ซักบาท ยังไงก็ขอบใจนะเพื่อน ได้มาเห็นตัวจริงของชายในฝัน มันชื่นใจ” เมื่อพิมพ์ชนกพูดจบเสียงทุ้มที่ดัดแล้วของโอโนโน่ก็แย้งขึ้นมาทันควัน
“นี่ๆ อย่านะยะ อย่ามาชายในฝง ชายในฝันแถวนี้ ขอบอกย่ะ สามคนสุดท้ายที่ขึ้นมาร้องเนี่ย ฉันจองเกลี้ยง เตรียมตัวกวาดเรียบ คอยดูนะ ต้องเอามาทำสามีให้หมด ฉันมันคนมีโอกาสย่ะ ฉันต้องได้เป็นสไตลิสต์ให้สามหนุ่มเข้าสักวันละ รับรองเลย นิตยสารที่ฉันทำงานอยู่คว้ามาถ่ายแบบแน่ ไม่มีพลาดอยู่แล้ว”
โอโนโน่มาดมั่น เสียงดังและเนื้อหาจัดจ้านทำเอาป้าวีไอพีข้างหน้าหันมาส่งค้อนปราม สามสาวจึงค่อยสงบลง จนกระทั่งเพลงสุดท้ายจบ พิธีกรคนเดิมออกมาหน้าเวทีอีกครั้ง
“ในที่สุดก็ถึงเวลาระทึกใจ เรานำหางบัตรของทุกท่านมาทำการจับสลาก โดยท่านผู้บริหารบริษัทที่จัดการประกวดเอ เอส ขอเรียนเชิญคุณเกียรติยศบนเวทีเลยครับ”
เสียงปรบมือต้อนรับดังขึ้น บัวบูชาก้มมองนาฬิกาเห็นว่าดึกมากแล้วจึงสะกิดพิมพ์ชนก
“ฉันว่าเรากลับกันเหอะพิม เดี๋ยวนมเป็ดจะรอ”
“เฮ้ย! ได้ไงล่ะ ไฮไลต์เชียวนะ ฉันอยากได้ไอแพด แกก็รู้” เพื่อนสาวแย้งขึ้นมาทันที ยังนั่งปักหลัก ไม่มีทีท่าจะลุก
“แล้วมาหวังลาภลอยเนี่ยนะ ไม่มีทางหรอก กลับเหอะ”
บัวบูชาคว้าแขนเพื่อน ทำท่าจะลุกขึ้นจากที่นั่ง แต่เมื่อมองไปรอบๆ เห็นไม่มีใครเคลื่อนไหวกันเลย สายตาทุกคนจดจ้องบนเวทีเพื่อลุ้นขณะผู้จับสลากส่งกระดาษหางบัตรในมือให้พิธีกร
“ได้มาแล้วครับ ชื่อผู้โชคดีเพียงหนึ่งเดียวในที่นี้ ผมขออนุญาตประกาศเลยนะครับ ผู้โชคดีได้รับไอแพดได้แก่...”
เสียงเพลงกระหึ่มเร้าใจ ตามด้วยเสียงประกาศก้อง
“คุณบัวบูชา อัครบดีศักดิ์ ครับ”
บัวบูชาหูอื้อ นอกจากเพราะเสียงกรี๊ดดังสนั่นของเพื่อนทั้งสองแล้ว คงเป็นเพราะเธอตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก รู้สึกเหมือนจะเป็นลมให้ได้ ไม่ใช่ดีใจที่ได้รับรางวัล แต่เพราะตกใจที่จะต้องขึ้นไปโชว์ตัวบนเวทีต่างหากล่ะ เธอไม่อยากขึ้นไปเลย
“พิม แกออกไปรับแทนฉันหน่อย”
เมื่อได้สติบัวบูชาก็สะกิดเพื่อนให้ยืน ในขณะที่ตัวเองยังนั่งบนเบาะสีแดง ทำตัวให้จมลงไปอีกเพื่อหลบสายตาทุกคู่ที่มองมา
“จะบ้าเหรอ แกนั่นแหละ ขึ้นไปเลยยายบัว ถึงเวลาของนิวบัวบูชาแล้วนะ ที่ผ่านมาแกโดนใครๆ ตราหน้ามาเยอะ ทั้งเชย ทั้งเอ๊าต์ งานนี้สมควรแก้ภาพพจน์เสียที”
พิมพ์ชนกช่างรู้ใจเธอเสียจริงๆ คำพูดที่เพิ่งจบลงทำเอาบัวบูชาลุกพรวดจากเก้าอี้ ยืนตัวตรงยืดหลังไหล่ให้ตรง บอกตัวเองให้นึกถึงคำสบประมาทของผู้หญิงที่นั่งกินเค้กกับภูวดลวันนั้น โอกาสมาถึงแล้ว เธอต้องแสดงให้ทุกคนในวงสังคมเห็นว่าเธอก็เป็นสาวน้อยธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ใช่สาวหลงมาจากยุคโบราณอย่างที่ใครๆ ชอบนินทาลับหลัง
บัวบูชาเดินขึ้นบันไดด้านข้างเวทีไปจนถึงตัวพิธีกรซึ่งยืนรออยู่ตรงกลาง สีหน้ายิ้มแย้มเป็นกันเองของเขา ช่วยให้เธอสบายใจขึ้น
“สวัสดีครับ คุณบัวบูชา ยินดีด้วยนะครับกับโชคใหญ่ครั้งนี้”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ” บัวบูชาตอบได้เท่านั้น สายตาเธอกำลังปรับกับแสงสว่างจ้าที่ส่องมา มองลงไปแทบไม่เห็นอะไรด้านล่างเวทีเลย น่าแปลกไม่น้อย สิ่งเดียวที่โดดเด่นขึ้นมาเมื่อมองลงไปคือสายตาของชายหนุ่มซึ่งนั่งอยู่แถวหน้าสุด แม้เขาจะไม่ได้ยิ้มกว้างหรือโบกไม้โบกมือ แต่เธอก็มองออกว่าต้นสักส่งกำลังใจมาให้ หญิงสาวรีบส่งยิ้มให้เขาแล้วตั้งสติ สะกดกลั้นความตื่นกลัวไว้ภายใน
“ก่อนอื่นต้องให้คุณบัวบูชาเลือกนะครับ ว่าอยากรับของรางวัลจากศิลปินคนไหน เลือกได้ตามใจชอบเลยครับ น้องๆ เอ เอสทั้งสิบสองคนยืนรออยู่หลังเวทีแล้ว”
อันที่จริงถ้าเป็นบัวบูชาคนเก่า เธอก็คงตอบไปว่า ‘ใครก็ได้ค่ะ’ แต่ตอนนี้หญิงสาวกำลังนึกภาพย้อนไปถึงศิลปินหนุ่มสามคนสุดท้ายที่ขึ้นมาร้องเพลงบนเวที และเพลงที่เธอประทับใจที่สุด ชอบมานานคือเพลง ‘ขอให้เหมือนเดิม’ หญิงสาวจึงตัดสินใจตอบออกไป สาบานได้ว่าไม่ได้นึกถึงรูปร่างล่ำสันสะกดใจสาวๆ เลยสักนิด เธอเลือกเพราะเพลงที่เขาร้องจริงๆ
“เลือกคุณซัน อาทิตย์ ก็แล้วกันค่ะ”
พูดได้แค่นั้นเสียงกรีดร้องของสาวกซันที่ยืนอยู่ด้านหลังก็ดังลั่น ป้ายไฟชื่อของเขาถูกโบกไปมาเพื่อต้อนรับการขึ้นมายืนบนเวทีอีกครั้งของศิลปินหนุ่มขวัญใจสาวๆ
ซันเดินมาจากด้านข้างของเวที หยุดยืนเคียงข้างเธอ บัวบูชาใจเต้นแรงเมื่อเขาก้มลงมากระซิบ
“ยินดีด้วยนะครับ และขอบคุณที่เลือกผม”
โอย! ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร รู้แต่ว่าโลกทั้งโลกเหมือนจะเหลือเพียงเขาและเธอ เสียงกระซิบของซันทุ้มนุ่ม ใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมช่างงดงามเหมือนรูปปั้น เพิ่งสังเกตว่าซันมีลักยิ้มตรงข้างแก้มทั้งซ้าย ขวา ทำให้ดูมีเสน่ห์ขึ้นไปอีก
“โอกาสนี้ขอเชิญน้องซันมอบไอแพดให้กับผู้โชคดีเลยนะครับ เชิญครับ”
บัวบูชารับกล่องสี่เหลี่ยมสีขาวจากมือศิลปินหนุ่ม รู้ตัวว่ามือสั่นก็ตอนที่ไอแพดในมือสั่นระริกจนต้องรีบเอามาแนบไว้กับอก ก้มตัวขอบคุณพิธีกรและศิลปินหนุ่มบนเวทีแล้วเธอก็เดินงุดๆ ลงบันไดด้านข้าง มาถึงที่นั่งของตัวเอง เพื่อนสาวทั้งสองแย่งกันพูดแทบไม่ทัน
“แก! ฉันอยากเป็นแกว่ะบัว ถ้าได้ขึ้นไปยืนบนนั้นนะ จะกอดพี่ซันสักครั้ง แกยืนทื่ออยู่ได้ ไม่ได้ดั่งใจเล้ย” พิมพ์ชนกบ่น
“ถ้าเป็นฉันนะยะ แค่กอดไม่พอย่ะ ต้องโดดหอมแก้มเลย แกปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปได้ไง ยายบัว” โอโนโน่ร่วมทับถมอีกคน
“ก็ฉันตื่นเต้นนี่ ทำอะไรไม่ถูก แล้วอีกอย่าง ก็คงไม่กล้าทำแบบพวกแกว่าหรอก”
“เชอะ! นาทีนี้ไม่ต้องมาเหนียมเลย เฮ้อ มีเพื่อนเรียบร้อยนี่มันอึดอัดจริงจริ๊ง”
บัวบูชาฟังเพื่อนบ่นจนหูชา ก่อนที่ทุกคนจะทยอยลุกจากที่นั่งเพราะพิธีกรบนเวทีกล่าวปิดงานไปแล้ว หญิงสาวเดินตามพิมพ์ชนกกับโอโนโน่มาจนใกล้ถึงประตูทางออกด้านข้างก็ได้ยินเสียงทักจากด้านหลัง
“บัว แล้วนี่กลับยังไงกัน” เสียงทุ้มมีแววห่วงใยจนบัวบูชาหัวใจพองโต ลืมความหมั่นไส้ที่ตอนแรกต้นสักไม่ยอมทักไปหมด
“ลุงหวินรอรับอยู่ค่ะพี่ต้น”
“ไม่น่าถามเลยเนอะ ยินดีด้วยนะ โชคดีจัง ได้รางวัลกลับบ้านด้วย”
บัวบูชารู้สึกว่ามีมือสองมือสะกิดสีข้างของเธอทั้งสองข้างพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย จึงรีบแนะนำต้นสักให้เพื่อนๆ รู้จัก
“ต๊าย! ยายบัวไม่เคยเล่าเลยฮ่ะ ว่ามีพี่ชายด้วย ปกติเห็นไร้ญาติ” โอโนโน่บอกด้วยน้ำเสียงใส่จริตเต็มที่
“อันที่จริงผมก็ไม่เชิงญาติเธอหรอกครับ น่าจะเรียกว่าพี่ที่รู้จักกันมากกว่า”
ได้ยินแค่นี้บัวบูชาก็นิ่งอึ้ง หงุดหงิดขึ้นมาทันที ทำไมนะ เธอชอบเผลอคิดว่าต้นสักเป็นพี่ชาย ทั้งที่เขาไม่เคยคิดอะไรกับเธอเลย...แค่คนรู้จักกันเท่านั้นเองหรือ
“กลับเหอะ ฉันง่วงแล้ว เดี๋ยวลุงหวินจะรอนานด้วย”
เธอฉุดมือเพื่อน เดินจากมาโดยไม่ล่ำลา ระหว่างทางมาถึงที่จอดรถก็ได้ยินเสียงบ่นจากสองสาวไม่หยุด
“แกนะแก มีพี่ชายหล่อขนาดนี้ก็ไม่บอก ทำไมฉันไม่เคยรู้เลยล่ะ” พิมพ์ชนกซัก
“ก็อย่างที่เขาบอกไง เราไม่ได้สนิทกัน แค่รู้จักกันนิดหน่อย”
บัวบูชาตั้งใจแล้วว่าจะไม่บอกเรื่องที่คุณพ่อของเธอมีเมียน้อยอีกคน และต้นสักก็เป็นลูกติดเมียน้อยคนนั้น เดาว่าถ้าเล่าก็ต้องเป็นประเด็นอีกยาว
“รู้จักกันน่ะดีแล้ว แกรู้มั้ยว่าผู้ชายแบบพี่ต้นเนี่ย สเปกฉัน หล่อสะอาด มาดขรึมๆ ชอบอะ ผิวดี๊ดีนะ เป็นคนที่ไหนเนี่ย” โอโนโน่ยังจ้อไม่หยุด กระทั่งเข้ามานั่งในรถ
“คนจังหวัดน่าน เพิ่งย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ ไม่กี่ปีนี้เอง”
“อ๋อ เป็นคนเหนือ มิน่าล่ะผิวดี บุคลิกสุภาพ ท่าทางใจดีเชียว” พิมพ์ชนกเสริม ยังไม่หลุดจากประเด็นของต้นสักเสียที บัวบูชาจึงรีบหาเรื่องตัดบท
“ไอแพดเนี่ย ฉันได้มาก็ไม่รู้จะใช้เป็นหรือเปล่า พวกแกต้องสอนฉันด้วยนะ”
“อู๊ย จะไปยากอะไร ง่ายกว่าโน้ตบุ๊คที่แกใช้อยู่อีก อันนี้นะ แค่เอานิ้วแตะๆ เดี๋ยวก็เล่นเป็น เอาไว้ฉันสอนให้ เออ ไหนๆ แล้ว เอามาชื่นชมหน่อย ว่าสวย น่าใช้แค่ไหน”
บัวบูชาส่งกล่องไอแพดให้เพื่อน ดีใจที่หลุดออกมาจากเรื่องต้นสักได้เสียที
______________________________________________________________
ต้นสักยืนมองร่างบอบบางที่เดินออกไปยังลานจอดรถด้วยความรู้สึกที่แปลกไป
ต้องยอมรับว่าวันนี้บัวบูชาดูทันสมัยขึ้น ไม่รู้เพราะอะไร ทั้งที่เสื้อผ้ายังดูเหมือนเป็นสไตล์เดิมๆ ของเธอ แต่ดูดีขึ้นมาก ดวงหน้าหวานถูกแต่งเติมกว่าที่เคยเห็น เมื่อขึ้นไปยืนบนเวทีเธอจึงดูเด่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
“แหม! มองตาไม่กะพริบเลยนะคะคุณต้น หนิงว่าน้องบัวบูชานี่ดูไปดูมาก็สวยนะคะ วันนี้ยิ่งดูสวย เป๊ะเลย ไม่รู้ไปทำอะไรมา แต่ก่อนน่ะ คณหนูไฮโซคนนี้ออกจะเชยๆ เสื้อผ้าที่ใส่บดบังความงามไปหมด ตั้งแต่คุณพ่อคุณแม่เธอจากไป ก็คงพยายามพัฒนาตัวเอง เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น เขาเม้าท์กันให้แซดว่า คุณเธอถูกเลี้ยงแบบเหมือนอยู่ในสถานกักกัน พ่อแม่มีลูกเมื่อแก่ก็เป็นแบบนี้”
คุณหนิงวิจารณ์ยาวเหยียด ต้นสักไม่ให้ความเห็นใดๆ เพิ่มเติม แต่เปลี่ยนเรื่องเอาดื้อๆ
“เรื่องที่ผมขอร้องคุณหนิงให้ไปเสนอบริษัท คุณหนิงอย่าลืมช่วยเชียร์ด้วยนะครับ ถ้าน้องๆ มาพักในคอนโดฯ ที่คุณแม่ผมมีร้านค้าอยู่ จะง่ายกับการดูแล ไหนๆ ก็อยากให้น้องมาอยู่ในความดูแลของบริษัทตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงอยู่แล้ว ผมจะได้ง่ายด้วย อีกอย่าง ห้องว่างก็ยังพอมี เป็นเพราะราคาสูง คนสู้ราคาไม่ไหว ไม่งั้นทำเลดีแบบนี้คงไม่เหลือ”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงค่ะ พรุ่งนี้หนิงเอาเข้าที่ประชุมเลย การฟอร์มวงเดอะบีชต้องเร่งเต็มสปีดแล้ว เพราะข่าวรั่วไหลออกไปเยอะ กลัวคู่แข่งทำแซงหน้าไป เรื่องที่พัก ไม่น่ามีปัญหา แพงเท่าไหร่คุณวิษณุก็สู้อยู่แล้วล่ะค่ะ ยิ่งถ้าคุณต้นสะดวกก็ยิ่งดีเลยนะคะ เผลอๆ จะให้ห้องบนคอนโดฯ ให้คุณต้นพักด้วย จะได้ใกล้ชิดน้องๆ อย่างแท้จริง เพราะที่พักปัจจุบันคุณต้นอยู่ชั้นสองของร้านค้าไม่ใช่หรือคะ อาจจะไม่สะดวก ถ้าผลการประชุมเป็นยังไงหนิงจะรีบโทร.มาบอก คุณต้นจะได้จัดการจองห้องเลย”
“ดีครับ แต่ห้องของผมคงไม่ต้อง เพราะสะดวกจะพักกับแม่มากกว่า จะได้ดูแลท่านด้วย เอาเป็นว่างั้นผมกลับเลยนะครับ คุณหนิงเอารถมาใช่ไหม”
“ขับมาเองค่ะ แยกกันตรงนี้นะคะ”
ต้นสักแยกตัวมาขึ้นรถ ขณะขับกลับ ภาพของบัวบูชาบนเวทียังลอยวนอยู่ในสมอง จะว่าไปเธอก็ไม่ได้เปลี่ยนไปจากตอนเด็กๆ มากนัก เห็นทีไรก็อดเอ็นดูไม่ได้เสียที ทั้งที่ทุกครั้งจะตามมาด้วยภาพเหตุการณ์ในคืนนั้น และหยุดความรู้สึกดีๆ ที่เขามีต่อเธอได้ทุกคราวไป
ถ้าไม่อยากเสียใจก็อย่าไปสนใจผู้หญิงคนนี้มากเป็นพิเศษเลย ขอเป็นแค่คนรู้จัก...ขอแค่นั้นพอ
จบบทที่ 9
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
___________________________________________________________
ตอบคอมเมนต์ค่ะ
คุณ Oleang คะ ... ช่วยตามติดด้วยน้าาาา อิอิ
คุณ nunoi ขา ... พี่ต้นชอบเก็บความรู้สึกอะ...แต่เท่าที่ดู ก็ตะลึงอยู่นะคะ ^^
คุณ goldensun คะ ... "มาดใหม่ไฉไลกว่าเดิม" ... ชอบวลีนี้ค่ะ คริ คริ
___________________________________________________________
ดาริยา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ต.ค. 2555, 07:48:06 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 พ.ย. 2555, 04:31:07 น.
จำนวนการเข้าชม : 2083
| << ตอนที่ 8 |
goldensun 4 ต.ค. 2555, 18:46:26 น.
พ่อแม่บัวมีส่วนในเหตุการณ์ที่พลิกผัน ยับยั้งความรู้สึกดีๆ ที่ต้นมีให้บัวให้เหลือแค่คนรู้จักรึเปล่า เพราะออกจะถนอมบัวเกินเหตุอยู่ บัวกระทบไหล่ซันแล้ว มาดใหม่นี่สะดุดตาซันด้วยรึเปล่า
พ่อแม่บัวมีส่วนในเหตุการณ์ที่พลิกผัน ยับยั้งความรู้สึกดีๆ ที่ต้นมีให้บัวให้เหลือแค่คนรู้จักรึเปล่า เพราะออกจะถนอมบัวเกินเหตุอยู่ บัวกระทบไหล่ซันแล้ว มาดใหม่นี่สะดุดตาซันด้วยรึเปล่า
agentaja 6 พ.ย. 2555, 13:32:22 น.
ตามมาติดๆ ค่ะ
ตามมาติดๆ ค่ะ
เจนิส 12 ก.พ. 2556, 08:16:09 น.
คุณต้นน่ารัก ดูอบอุ่น ชอบบ
คุณต้นน่ารัก ดูอบอุ่น ชอบบ