อรุณสวัสดิ์หัวใจ # ชอนตะวัน (จบแล้ว)
ความรักก่อให้เกิดความทุกข์ และรักที่เป็นไม่ได้ทุกข์ยิ่งกว่า
ตากับยายหล่อหลอมให้หลานสาวมีวิธีคิดอย่างคนพอเพียง
แต่บุญก็พา วาสนาก็ส่ง ให้เธอเป็นไปเกินกว่าที่ใจปรารถนา..
ไกล สุดเอื้อมมือถึง ไกล อยู่ถึงฟ้ากั้น
ไกล ไปหลายคืนวัน ไย รักมิกรายจากใจ
รักคือการแบ่งปัน รักคือการห่วงใบ รักคือการเสียสละ และรักคือการช่วยเหลือ
"ฉันไม่ได้แย่งเธอมาจากใคร เพียงแต่ว่าฉันทำตามที่ใจฉันเรียกร้องเท่านั้น
ถึงฉันจะเหลวไหลไปตามประสา แต่วันหนึ่งฉันก็รู้ว่าฉันควรหยุดที่ใคร"..
ดุจบ่วง ร้อยรัด ดวงใจ
ยิ่งแก้ ยิ่งพันใจ ยุ่งเหยิง
ยิ่งหนี ยิ่งตามติด ยากหลบ
พบคน ที่หัวใจ วางไว้ ใช่เลย
"ฉันรักเธอตั้งแต่เห็นหน้า เมื่อได้อยู่ใกล้ ๆ ได้เห็นเนื้อแท้จากข้างใน ฉันก็รักเธอยิ่งขึ้น หัวใจของฉันเพรียกหาผู้หญิงดีพร้อมคนหนึ่ง แล้วฉันจะปล่อยเธอไปได้อย่างไร"
ตากับยายหล่อหลอมให้หลานสาวมีวิธีคิดอย่างคนพอเพียง
แต่บุญก็พา วาสนาก็ส่ง ให้เธอเป็นไปเกินกว่าที่ใจปรารถนา..
ไกล สุดเอื้อมมือถึง ไกล อยู่ถึงฟ้ากั้น
ไกล ไปหลายคืนวัน ไย รักมิกรายจากใจ
รักคือการแบ่งปัน รักคือการห่วงใบ รักคือการเสียสละ และรักคือการช่วยเหลือ
"ฉันไม่ได้แย่งเธอมาจากใคร เพียงแต่ว่าฉันทำตามที่ใจฉันเรียกร้องเท่านั้น
ถึงฉันจะเหลวไหลไปตามประสา แต่วันหนึ่งฉันก็รู้ว่าฉันควรหยุดที่ใคร"..
ดุจบ่วง ร้อยรัด ดวงใจ
ยิ่งแก้ ยิ่งพันใจ ยุ่งเหยิง
ยิ่งหนี ยิ่งตามติด ยากหลบ
พบคน ที่หัวใจ วางไว้ ใช่เลย
"ฉันรักเธอตั้งแต่เห็นหน้า เมื่อได้อยู่ใกล้ ๆ ได้เห็นเนื้อแท้จากข้างใน ฉันก็รักเธอยิ่งขึ้น หัวใจของฉันเพรียกหาผู้หญิงดีพร้อมคนหนึ่ง แล้วฉันจะปล่อยเธอไปได้อย่างไร"
Tags: โรแมนติกดราม่า
ตอน: 20 ตอนจบ..
20
“เร็วไปไหมคะ”
“ไม่เร็วหรอกบัว มันนานแล้วนะ”
“ขอเวลาบัวอีกหน่อยเถอะ บัวยังไม่พร้อม”
“เธอจะรออะไรอีกเรือนหอก็มีแล้ว ทุกอย่างที่ผ่านมาเธอก็รู้แล้วนี่ว่าฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอ”
“บัวไม่ได้ต้องการเป็นเมียแต่ง” สายบัวบอกตรง ๆ ถึงแม้วันนี้เธอก็ยังรู้สึกหวาดระแวงถึงผู้หญิงคนเก่า ๆ ของเขา
เมื่อได้ยินดังนั้นอารักษ์ยกมือเกาศีรษะแกรก ๆ
“ที่ผ่านมานั้น ฉันยอมรับนะบัว ว่าฉันอาจจะใช้ความเป็นผู้ชายมากไปบ้าง แต่” เขาอ้ำอึ้งคงกำลังคิดหาคำตอบดี ๆ เพื่อรวบรัด
“โอเคค่ะ อาจจะหมั้นกันก่อน แล้วหลังจากนั้นถ้าไม่มีใครมาทวงสิทธิ์ ความเป็นพ่อของลูกในท้องบัวก็จะแต่งกับคุณ”
“เธอรักฉันไหม”
สายบัวจ้องหน้าของเขาแล้วก็ยิ้มนิดหนึ่งก่อนจะหันหลังกลับ
“ไปหาป้าจำปาก่อนดีกว่า”
เมื่อสายบัวเดินออกประตูรั้ว เลี้ยวขวา บ้านของป้าจำปาที่เคยเป็นบ้านไม้สองชั้นเก่าคร่ำคร่าบัดนี้เปลี่ยนเป็นบ้านสองชั้นครึ่งปูนครึ่งไม้หลังกะทัดรัด ที่ใต้ถุนบ้านตากับยายหลังเก่านั้นมีกลุ่มคนในหมู่บ้านที่สายบัวคุ้นเคยกำลังนั่งหั่นผักหั่นหมูคุยกันประจ๋อประแจ๋ เมื่อสายบัวพาร่างระหงเข้าไป ใคร ๆ ต่างร้องเรียก สายบัวยกมือไหว้ ยิ้มปลาบปลื้มกับการได้กลับมาพบคนคุ้นเคยกัน แต่เธอก็งุนงงว่าจะมีงานอะไรกันถึงได้วุ่นวายแบบนี้
“แม่สายบัว เห็นพ่ออารักษ์บอกว่าจะกลับมาหมั้นกันที่นี่ “ ป้าจำปาแจ้งรายละเอียดทั้งหมดเมื่อสายบัวซักถาม
“หมั้นกันที่นี่” เหมือนถูกค้อนทุบหัว นี่เขากะจะรวบรัดเธออย่างนั้นหรือ แสดงว่าเขามาฝังตัวอยู่ที่นี่จนได้คุ้นเคยกับใคร ๆ ไปจนทั่ว แถมได้มีการพูดจากันไว้เรียบร้อย แต่เธอจะยอมจนมุมเขา ง่าย ๆ อย่างนั้นหรือ
“พี่ต้นหายไปไหน”สายบัวชักฉุนเฉียวขึ้นมา เธอต้องการกลับกรุงเทพฯ ภายในวันนี้เสียแล้ว แต่รถไม่มีนี่เธอจะทำอย่างไร
“นี่ดาวเรืองก็บอกว่ากำลังขับรถมาเหมือนกัน ส่วนพ่อแม่ของเจ้าบ่าวคงถึงพรุ่งนี้เช้า หมั้นเสร็จก็กลับบ้านเลย”
“พี่ต้น” สายบัวรีบผละจากป้าจำปาไปหาผู้จัดการส่วนตัวที่เดินชะแง้ลูกฝรั่งอยู่ที่ต้นหลังบ้าน
“ทำไมเรียกอย่างกับไม่เคยเห็นกันมานาน” พี่ต้นดูไม่ทุกข์ไม่ร้อนเพราะสายตายังมองหาฝรั่งลูกขาวอวบใบโต
“บัวอยากกลับกรุงเทพฯเดี๋ยวนี้”
“ใจเย็น ๆ แม่สายบัว จะรีบกลับไปไหน รอให้งานมันเสร็จก่อนซิ อย่างไรเสีย เธอก็หนีคุณอารักษ์เขาไม่พ้นอยู่แล้ว เธอก็รักเขานี่ รึไม่ใช่”
“แต่บัวยังไม่พร้อม และบัวก็ไม่ชอบวิธีการแบบนี้ด้วย”
“พี่ไม่รู้อะไรทั้งนั้น พี่เป็นแค่ลูกน้องเขา นายสั่งอะไรพี่ก็ทำตาม พี่ถือว่าหมดหน้าที่ของพี่แล้ว พี่พาเธอไปถึงฝั่งอย่างที่คุณอารักษ์ต้องการแล้ว เรื่องที่เหลือเคลียร์กันเอาเอง พี่เองก็อยากกลับกรุงเทพไปหาผู้ชายเหมือนกัน แต่ว่า รถไม่มี จะอาศัยคุณอารักษ์กลับ เขาก็จะกลับวันพรุ่งนี้เสียอีก”
สายบัวถอนหายใจออกมา
เย็นวันนั้นเธอขึ้นไปที่บ้านหลังใหม่ เข้าไปในห้องนอน พบว่ามีกระเป๋าใบใหม่ ในนั้นมีเสื้อผ้าหลายชุดมีเครื่องอาบน้ำครีมถนอมผิวพร้อม อดทึ่งกับความรอบคอบของเขา สายบัวขยับมองหาคนสำคัญ ไม่เห็นเงาของเขา
จนกระทั่งสายบัวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมานั่งดูโทรทัศน์ ขณะยิ้มแย้มกับสะเก็ดข่าว พี่ต้นก็เดินโซเซกลับมาพร้อมกับใบหน้าแดงกลัด
“เป็นอะไรพี่ต้น”
“เหล้าขาว 40 ดีกรีนะซิ คนแถวนี้กรอกมา พี่แย่แล้วบัว” ว่าแล้วคนที่พาตัวเองออกมาจากดงสุราได้ก็ล้มตัวนอนเหยียดยาว สายบัวรีบเอาหมอนไปหนุนที่หัวให้ แล้วก็ไปหยิบมุ้งครอบหลังใหญ่มาครอบกันยุง
เมื่อเห็นว่าพี่ต้นหลับไปแล้ว สายบัวก็กลับไปนั่งที่หน้าจอโทรทัศน์อย่างเดิม แล้วข่าวที่กำลังแพร่ออกมา ทำให้สายบัวมือไม้อ่อน
นางแบบเนตรนภัสจัดแถลงข่าวว่าตั้งท้อง แต่ไม่ยอมเปิดปากว่าใครคือพ่อลูกในท้อง ภาพข่าวนั้นบอกว่า เธอรู้ว่าท้องหลังจากที่บอกเลิกกับผู้ชายแล้ว และไม่คิดจะหวนกลับมาคืนดีกันอีก เพราะทัศนคติไม่ตรงกัน ไปด้วยกันไม่ได้ เธอยืนยันว่าสามารถเลี้ยงลูกได้ตามลำพัง การท้องในครั้งนี้อาจจะนำมาซึ่งความอัปยศในความเป็นลูกผู้หญิงไทย แต่เธอยืนกรานว่าขอให้สังคมเห็นใจ
“พี่ต้น”
“อือ”
“พี่ได้ยินข่าวเมื่อกี้ไหม”
“ข่าวอะไร” พี่ต้นยังคงครางอือ ๆ
“เนตรนภัสท้องไม่มีพ่อ” แค่นั้นเอง พี่ต้นก็รีบผุดลุกแล้วผลักมุ้งครอบกระเด็นออกจากตัว
“อกอีแป้นจะแตก”
สายบัวเล่ารายละเอียดสมทบอีกรอบ
“ใครเป็นพ่อของเด็ก” พี่ต้นใช้ความคิด แต่สายบัวนั้นปักใจเชื่อไปเสียแล้วว่า ใครคือพ่อของเด็ก
ขณะที่สายบัวและพี่ต้นกำลังนั่งหน้าเครียดเรื่องที่น่าจะเกี่ยวกับคนที่ขับรถออกจากบ้านไปนั้น คนที่นึกถึงก็ขับรถกลับเข้ามา อึดใจก็เดินขึ้นบันไดมาพร้อมกับผิวปากด้วยทีท่ารื่นรมย์
พี่ต้นผละลงจากเรือนไปที่บ้านป้าจำปาอีกรอบ
“อยากกิน 40 ดีกรีต่อน่ะ คุยกันตามสบายนะ”
หน้าสายบัวยังคงตึงด้วยรู้สึกไม่พอใจผู้ชายเห็นแก่ตัวตรงหน้า
“เป็นอะไรหรือว่าที่เจ้าสาวของผม” คำถามและแววตาของเขานั้นคล้ายจะยั่วให้เธอยิ้มแย้ม
“ยังมีหน้ามาอารมณ์ดี” สายบัวตอกกลับให้
“รู้ไหมทำอะไรลงไป รู้ไหมว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น”
“รู้” เขายังยิ้มระรื่น
“รู้ทุกอย่าง ก่อนที่บัวจะรู้ด้วยซ้ำ”
“ใช่ซิ บัวมันโง่ บัวอยู่ในเกมส์ชีวิตคุณมาตลอด ที่ผ่านมาคุณคอยบงการและบังคับบัวมาตลอด”
“บัวเป็นอะไร บัวไม่ใช่คนเข้าใจอะไรยากเย็นนี่”
“คุณอารักษ์กำลังจะเป็นพ่อคนนะคะ ถ้าไม่เห็นแก่แม่ เห็นแก่ลูกเห็นแก่เด็กตาดำ ๆ เถอะค่ะ”
อารักษ์จ้องหน้าของสายบัว ใจของเขานั้นคงอยากจะเขย่าตัวเธอให้ได้สติ แล้วไม่พูดอะไรบ้า ๆ นั่นออกมาอีก
“คุณเนตรนภัสเธอท้อง”
“ก็เรื่องของเขาซิ ฉันเกี่ยวอะไร”
“ก็เรากำลังจะหมั้นหมายกัน แล้วข่าวนี้คงไม่ดีกับบัวและคุณในภายภาคหน้าแน่ ๆ ใครก็รู้ว่าคุณกับเขาเคยมีอะไรกัน”
“แต่ฉันยืนยันได้ว่า ฉันกับเขาไม่เคยมีอะไรกัน”
“บัวไม่เชื่อ”
“เออ ยอมรับก็ได้ว่าเคยมีอะไรกัน แต่มันนานมากกว่าปีแล้วนะบัว แล้วจะเป็นลูกของฉันได้อย่างไร”
“แก้ตัวหรือเปล่าก็ไม่รู้ อย่างไรงานหมั้นคงยังไม่เกิด บัวอยากเห็นหน้าเด็กก่อน ดีไม่ดีน่าจะมีการตรวจดีเอ็นเอด้วยซ้ำ”
“เธอไม่เชื่อใจคำพูดของฉันเลยหรือ” คำพูดนั้นแฝงไว้ด้วยความน้อยใจ
“ฉันเตรียมการเพื่อตัวเองมานานนะบัว ฉันไม่ได้แย่งเธอมาจากใคร เพียงแค่ฉันทำตามที่หัวใจฉันเรียกร้องเท่านั้น ฉันพอใจเธอ ถึงฉันจะเหลวไหลไปตามประสาฉันบ้าง ฉันก็วางแผนว่าวันหนึ่งฉันจะหยุดที่ใคร ใครคนนั้นที่ฉันเลือกก็คือเธอ เธอเชื่อใจฉันได้ไหม”
เมื่อเขาอ้างเหตุผลสายบัวก็เริ่มลืมความคิดที่เตรียมการไว้โต้ตอบ
“ค่ะ”
“ฉันรักเธอนะบัว ฉันมั่นใจว่าเราสองคนจะอยู่กันจนแก่เฒ่าได้ เธอล่ะรักฉันไหม”
“บัว”
“มันพูดยากนักหรือไง”
“มันต้องคิดให้รอบคอบก็เท่านั้น” สายบัวพยายามตั้งสติเพื่อเถียง ขอให้ได้เอาชนะเขาบ้างเถอะ หรือเธอเองก็อยากดูว่าจริง ๆ แล้วเขารักเธอมากสักแค่ไหนเชียว ถ้าเธอบ้าขึ้นมา เขาจะทนเธอได้ไหม
“เธอรักฉันได้เท่ากับที่รักพี่หมอไหม”
“มันไม่เหมือนกันคุณอารักษ์ อย่าให้บัวต้องพูดอะไรมากเลย บัวอาย”
“เธออยากอยู่กับฉันไหม อยู่ด้วยกันที่นี่ไปจนชั่วลูกชั่วหลาน”
สายบัวเงียบ หน้าเริ่มแดง เริ่มพ่ายแพ้กับวาจาหวาน ๆ ของเขา
“ถ้าอยาก เธอจะกังวลอะไรเกี่ยวกับฉันอีก แค่นี้ฉันยังแสดงว่ารักเธอไม่พออีกหรือไง”
“แต่”
“ฉันคิดว่าเธอพูดรู้เรื่องมากที่สุดแล้วนะ”
สายบัวถอนหายใจออกมา ผู้ชายบ้านนี้มักอารมณ์ฉุนเฉียวด้วยเคยแต่ถูกตามใจ ข้อนี้เธอต้องยอมรับ สายบัวเพ่งมองคนที่หน้าตึงอยู่ตรงหน้า ที่เธอตั้งใจงอนเขา กลายเป็นว่าเขางอนเธอเสียแล้ว เธอจะเดินหมากหัวใจไปในทางใดดี ถามใจตัวเองเหมือนกันว่า เขากับคุณหมอ
แล้วภาพต่าง ๆ ก็เริ่มแล่นเข้ามา เธอรู้สึกอบอุ่นใจเมื่ออยู่ใกล้ ๆ เขาเข้าใจเธอ รักในแบบที่เธอเป็นแบบนี้ สิ่งใดที่ทำให้เธอดูด้อยค่าหรือต่ำลง เขาจะรีบทำให้เธอสูงส่ง
“คุณอารักษ์ วันนั้นคุณคุยอะไรกับคุณดุจเดือน” สายบัวยังไม่หายข้องใจ
คนถูกถามทำหน้าครุ่นคิด
“คุยอะไร ก็แค่บอกว่า ฉันรักเธอ พี่หมอไม่มีทางได้เธอไปอย่างแน่นอน ก็เท่านั้น”
“คุณดุจเดือนเขาเชื่อซิ”
“ฉันเอาเกียรติของฉัน ให้ความมั่นใจกับเขาว่า พี่หมอไม่มีวันครอบครองเธอได้อย่างแน่นอน”
สายบัวมองค้อนให้หนึ่งที
“แล้วคุณรู้ได้อย่างไรว่าคุณพี่หมอจะไม่”
เขารีบยกมือห้ามปราม สายบัวจำต้องระงับคำถาม แม้กระนั้นก็ยังมีอะไรอีกมากมายที่เธออยากได้ยินจากปากของเขา
“คุณบอกว่ารักบัวตั้งแต่แรกเห็น”
เขายิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปาก แล้วฉุดข้อมือสายบัวให้ลงบันไดมาที่สนามหญ้าด้วยกัน
“จะพาไปไหน” สายบัวยังคงมีคำถาม
“จะเล่านิทานให้ฟังไง ฟังไหม”
หมู่ดาวในคืนเดือนมืดก็ช่างเป็นใจเหลือเกิน เมื่อเขาพาสายบัวมาหยุดแล้วเขาก็ดึงสายบัวให้หันหน้ามาเผชิญ
“ไม่มีเหตุผลนะบัว ก็แค่รู้สึกถูกชะตา รู้สึกว่าอบอุ่นในหัวใจอย่างไรก็ไม่รู้ เธอจำตอนที่เธอประคองแก้วน้ำเข้าไปได้ไหม ฉันเห็นหน้าตาเธอตื่น ๆ แล้วมือสั่น ๆ ฉันเห็นแล้วนึกเวทนาขึ้นมา”
สายบัวนิ่งฟังด้วยใบหน้าที่เริ่มขยายขึ้นเรื่อย ๆ
“หลังจากนั้นก็ตอนที่ฉันขาหัก ฉันรู้สึกอุ่นใจอย่างไรก็ไม่รู้ มันไม่มีเหตุผล ยิ่งตอนที่ฉันเมาแล้วอาเจียนเธอเข้าไปดูแล และที่สำคัญนะ ตอนที่ฉันจ้างเธอให้ไปนวดให้”
“ด้วยเงินห้าร้อย” สายบัวนึกถึงวันนั้นแล้วอดขำไม่ได้
“ฉันไม่ได้มีเจตนาแบบนั้นนะบัว ฉันแค่อยากให้เธอมีเงินไปกินโรงเรียนก็เท่านั้น”
“แต่มันทำให้บัวเกลียดคุณขึ้นมาเลย แล้ววีดีโอโป๊ล่ะ”
“ก็หาเรื่องแกล้งเธอเล่น”
“บ้าแล้ว” แล้วสายบัวก็หยิกมั๊บให้ที่เอวหนาของเขา
“อย่าพูดถึงความหลังเลยบัว เอาแต่วันข้างหน้าเถอะ”
“แล้วเรื่องผิวของบัว” สายบัวยังไม่หายข้องใจเรื่องปมด้อยของตัวเอง
“ชอบคนผิวดำครับ ดูเร้าใจได้อารมณ์ดี”
“อี้”
“คืนนี้ขอชื่นใจหน่อยได้ไหม” ว่าแล้วเขาทำท่าจะดึงร่างของสายบัวเข้าไปกอด แต่สายบัวรีบห้ามไว้
“ยังค่ะ ยัง”
แล้วคุณอารักษ์ก็รีบแก้เขินด้วยคำที่ว่า
“พรุ่งนี้พ่อแม่ฉันจะมานะ ตอนเช้านิมนต์พระมาทำบุญที่บ้านนี้ด้วย เดี๋ยวป้าเธอก็คงให้คนมาปูเสื่อสาด เตรียมข้าวของเลี้ยงพระ พอพระกลับก็หมั้นกัน” สายบัวหน้าแดง
“บัวส่งนิ้วนางข้างซ้ายมาให้ดูหน่อยซิว่าฉันกะแหวนไว้ผิดหรือเปล่า”
สายบัวกำมือแน่น เขาจึงคว้ามากุมไว้ พอสายบัวไม่ขัดขืน คุณอารักษ์ก็ถือโอกาสยกขึ้นจุ๊บหนึ่งที สายบัวจ้องหน้าของเขา แล้วคุณอารักษ์ก็ดึงสายบัวเขาไปสู่อ้อมกอดอันแสนอบอุ่น
สายบัวร้องไห้ออกมาด้วยความเต็มตื้น เขาเป็นมากกว่าสามี เขาทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น มั่นคง
และไม่อ้างว้างเหมือนทุกคืนวันที่ผ่านมา ความรักที่มันสมหวังเป็นเช่นนี้เอง
“แม้วันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ให้เธอมั่นใจว่า ฉันจะรักเธอคนเดียว สัญญา” แล้วจมูกโด่งเป็นสันก็กดลงที่กลางกระหม่อมของสายบัว
“บัวฝากชีวิตบัวไว้กับคุณนะคะ”
“ฉันจะดูแลเธอตราบชั่วชีวิตฉันจะหาไม่”
“จริง ๆ นะ”
“คำไหนคำนั้น”
“จริง ๆ นะ”
“คำไหนคำนั้น เด็กเจ้าปัญหา ฮู้จะให้พูดอะไรอีกคิดไม่ออกแล้วนะ”
---------------------
จบ
อรุณสวัสดิ์หัวใจ ราคาเล่มละ 200 บาทพร้อมค่าจัดส่ง สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ f_nakhon@hotmail.com
หรือใครสะดวกที่ร้านในหนังสือในสวนจตุจักร ก็มีที่ร้าน แผง 15 ร้าน 55 บุ๊ค และร้าน บี ครับ....
ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากทุก ๆ ท่าน..
“เร็วไปไหมคะ”
“ไม่เร็วหรอกบัว มันนานแล้วนะ”
“ขอเวลาบัวอีกหน่อยเถอะ บัวยังไม่พร้อม”
“เธอจะรออะไรอีกเรือนหอก็มีแล้ว ทุกอย่างที่ผ่านมาเธอก็รู้แล้วนี่ว่าฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอ”
“บัวไม่ได้ต้องการเป็นเมียแต่ง” สายบัวบอกตรง ๆ ถึงแม้วันนี้เธอก็ยังรู้สึกหวาดระแวงถึงผู้หญิงคนเก่า ๆ ของเขา
เมื่อได้ยินดังนั้นอารักษ์ยกมือเกาศีรษะแกรก ๆ
“ที่ผ่านมานั้น ฉันยอมรับนะบัว ว่าฉันอาจจะใช้ความเป็นผู้ชายมากไปบ้าง แต่” เขาอ้ำอึ้งคงกำลังคิดหาคำตอบดี ๆ เพื่อรวบรัด
“โอเคค่ะ อาจจะหมั้นกันก่อน แล้วหลังจากนั้นถ้าไม่มีใครมาทวงสิทธิ์ ความเป็นพ่อของลูกในท้องบัวก็จะแต่งกับคุณ”
“เธอรักฉันไหม”
สายบัวจ้องหน้าของเขาแล้วก็ยิ้มนิดหนึ่งก่อนจะหันหลังกลับ
“ไปหาป้าจำปาก่อนดีกว่า”
เมื่อสายบัวเดินออกประตูรั้ว เลี้ยวขวา บ้านของป้าจำปาที่เคยเป็นบ้านไม้สองชั้นเก่าคร่ำคร่าบัดนี้เปลี่ยนเป็นบ้านสองชั้นครึ่งปูนครึ่งไม้หลังกะทัดรัด ที่ใต้ถุนบ้านตากับยายหลังเก่านั้นมีกลุ่มคนในหมู่บ้านที่สายบัวคุ้นเคยกำลังนั่งหั่นผักหั่นหมูคุยกันประจ๋อประแจ๋ เมื่อสายบัวพาร่างระหงเข้าไป ใคร ๆ ต่างร้องเรียก สายบัวยกมือไหว้ ยิ้มปลาบปลื้มกับการได้กลับมาพบคนคุ้นเคยกัน แต่เธอก็งุนงงว่าจะมีงานอะไรกันถึงได้วุ่นวายแบบนี้
“แม่สายบัว เห็นพ่ออารักษ์บอกว่าจะกลับมาหมั้นกันที่นี่ “ ป้าจำปาแจ้งรายละเอียดทั้งหมดเมื่อสายบัวซักถาม
“หมั้นกันที่นี่” เหมือนถูกค้อนทุบหัว นี่เขากะจะรวบรัดเธออย่างนั้นหรือ แสดงว่าเขามาฝังตัวอยู่ที่นี่จนได้คุ้นเคยกับใคร ๆ ไปจนทั่ว แถมได้มีการพูดจากันไว้เรียบร้อย แต่เธอจะยอมจนมุมเขา ง่าย ๆ อย่างนั้นหรือ
“พี่ต้นหายไปไหน”สายบัวชักฉุนเฉียวขึ้นมา เธอต้องการกลับกรุงเทพฯ ภายในวันนี้เสียแล้ว แต่รถไม่มีนี่เธอจะทำอย่างไร
“นี่ดาวเรืองก็บอกว่ากำลังขับรถมาเหมือนกัน ส่วนพ่อแม่ของเจ้าบ่าวคงถึงพรุ่งนี้เช้า หมั้นเสร็จก็กลับบ้านเลย”
“พี่ต้น” สายบัวรีบผละจากป้าจำปาไปหาผู้จัดการส่วนตัวที่เดินชะแง้ลูกฝรั่งอยู่ที่ต้นหลังบ้าน
“ทำไมเรียกอย่างกับไม่เคยเห็นกันมานาน” พี่ต้นดูไม่ทุกข์ไม่ร้อนเพราะสายตายังมองหาฝรั่งลูกขาวอวบใบโต
“บัวอยากกลับกรุงเทพฯเดี๋ยวนี้”
“ใจเย็น ๆ แม่สายบัว จะรีบกลับไปไหน รอให้งานมันเสร็จก่อนซิ อย่างไรเสีย เธอก็หนีคุณอารักษ์เขาไม่พ้นอยู่แล้ว เธอก็รักเขานี่ รึไม่ใช่”
“แต่บัวยังไม่พร้อม และบัวก็ไม่ชอบวิธีการแบบนี้ด้วย”
“พี่ไม่รู้อะไรทั้งนั้น พี่เป็นแค่ลูกน้องเขา นายสั่งอะไรพี่ก็ทำตาม พี่ถือว่าหมดหน้าที่ของพี่แล้ว พี่พาเธอไปถึงฝั่งอย่างที่คุณอารักษ์ต้องการแล้ว เรื่องที่เหลือเคลียร์กันเอาเอง พี่เองก็อยากกลับกรุงเทพไปหาผู้ชายเหมือนกัน แต่ว่า รถไม่มี จะอาศัยคุณอารักษ์กลับ เขาก็จะกลับวันพรุ่งนี้เสียอีก”
สายบัวถอนหายใจออกมา
เย็นวันนั้นเธอขึ้นไปที่บ้านหลังใหม่ เข้าไปในห้องนอน พบว่ามีกระเป๋าใบใหม่ ในนั้นมีเสื้อผ้าหลายชุดมีเครื่องอาบน้ำครีมถนอมผิวพร้อม อดทึ่งกับความรอบคอบของเขา สายบัวขยับมองหาคนสำคัญ ไม่เห็นเงาของเขา
จนกระทั่งสายบัวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมานั่งดูโทรทัศน์ ขณะยิ้มแย้มกับสะเก็ดข่าว พี่ต้นก็เดินโซเซกลับมาพร้อมกับใบหน้าแดงกลัด
“เป็นอะไรพี่ต้น”
“เหล้าขาว 40 ดีกรีนะซิ คนแถวนี้กรอกมา พี่แย่แล้วบัว” ว่าแล้วคนที่พาตัวเองออกมาจากดงสุราได้ก็ล้มตัวนอนเหยียดยาว สายบัวรีบเอาหมอนไปหนุนที่หัวให้ แล้วก็ไปหยิบมุ้งครอบหลังใหญ่มาครอบกันยุง
เมื่อเห็นว่าพี่ต้นหลับไปแล้ว สายบัวก็กลับไปนั่งที่หน้าจอโทรทัศน์อย่างเดิม แล้วข่าวที่กำลังแพร่ออกมา ทำให้สายบัวมือไม้อ่อน
นางแบบเนตรนภัสจัดแถลงข่าวว่าตั้งท้อง แต่ไม่ยอมเปิดปากว่าใครคือพ่อลูกในท้อง ภาพข่าวนั้นบอกว่า เธอรู้ว่าท้องหลังจากที่บอกเลิกกับผู้ชายแล้ว และไม่คิดจะหวนกลับมาคืนดีกันอีก เพราะทัศนคติไม่ตรงกัน ไปด้วยกันไม่ได้ เธอยืนยันว่าสามารถเลี้ยงลูกได้ตามลำพัง การท้องในครั้งนี้อาจจะนำมาซึ่งความอัปยศในความเป็นลูกผู้หญิงไทย แต่เธอยืนกรานว่าขอให้สังคมเห็นใจ
“พี่ต้น”
“อือ”
“พี่ได้ยินข่าวเมื่อกี้ไหม”
“ข่าวอะไร” พี่ต้นยังคงครางอือ ๆ
“เนตรนภัสท้องไม่มีพ่อ” แค่นั้นเอง พี่ต้นก็รีบผุดลุกแล้วผลักมุ้งครอบกระเด็นออกจากตัว
“อกอีแป้นจะแตก”
สายบัวเล่ารายละเอียดสมทบอีกรอบ
“ใครเป็นพ่อของเด็ก” พี่ต้นใช้ความคิด แต่สายบัวนั้นปักใจเชื่อไปเสียแล้วว่า ใครคือพ่อของเด็ก
ขณะที่สายบัวและพี่ต้นกำลังนั่งหน้าเครียดเรื่องที่น่าจะเกี่ยวกับคนที่ขับรถออกจากบ้านไปนั้น คนที่นึกถึงก็ขับรถกลับเข้ามา อึดใจก็เดินขึ้นบันไดมาพร้อมกับผิวปากด้วยทีท่ารื่นรมย์
พี่ต้นผละลงจากเรือนไปที่บ้านป้าจำปาอีกรอบ
“อยากกิน 40 ดีกรีต่อน่ะ คุยกันตามสบายนะ”
หน้าสายบัวยังคงตึงด้วยรู้สึกไม่พอใจผู้ชายเห็นแก่ตัวตรงหน้า
“เป็นอะไรหรือว่าที่เจ้าสาวของผม” คำถามและแววตาของเขานั้นคล้ายจะยั่วให้เธอยิ้มแย้ม
“ยังมีหน้ามาอารมณ์ดี” สายบัวตอกกลับให้
“รู้ไหมทำอะไรลงไป รู้ไหมว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น”
“รู้” เขายังยิ้มระรื่น
“รู้ทุกอย่าง ก่อนที่บัวจะรู้ด้วยซ้ำ”
“ใช่ซิ บัวมันโง่ บัวอยู่ในเกมส์ชีวิตคุณมาตลอด ที่ผ่านมาคุณคอยบงการและบังคับบัวมาตลอด”
“บัวเป็นอะไร บัวไม่ใช่คนเข้าใจอะไรยากเย็นนี่”
“คุณอารักษ์กำลังจะเป็นพ่อคนนะคะ ถ้าไม่เห็นแก่แม่ เห็นแก่ลูกเห็นแก่เด็กตาดำ ๆ เถอะค่ะ”
อารักษ์จ้องหน้าของสายบัว ใจของเขานั้นคงอยากจะเขย่าตัวเธอให้ได้สติ แล้วไม่พูดอะไรบ้า ๆ นั่นออกมาอีก
“คุณเนตรนภัสเธอท้อง”
“ก็เรื่องของเขาซิ ฉันเกี่ยวอะไร”
“ก็เรากำลังจะหมั้นหมายกัน แล้วข่าวนี้คงไม่ดีกับบัวและคุณในภายภาคหน้าแน่ ๆ ใครก็รู้ว่าคุณกับเขาเคยมีอะไรกัน”
“แต่ฉันยืนยันได้ว่า ฉันกับเขาไม่เคยมีอะไรกัน”
“บัวไม่เชื่อ”
“เออ ยอมรับก็ได้ว่าเคยมีอะไรกัน แต่มันนานมากกว่าปีแล้วนะบัว แล้วจะเป็นลูกของฉันได้อย่างไร”
“แก้ตัวหรือเปล่าก็ไม่รู้ อย่างไรงานหมั้นคงยังไม่เกิด บัวอยากเห็นหน้าเด็กก่อน ดีไม่ดีน่าจะมีการตรวจดีเอ็นเอด้วยซ้ำ”
“เธอไม่เชื่อใจคำพูดของฉันเลยหรือ” คำพูดนั้นแฝงไว้ด้วยความน้อยใจ
“ฉันเตรียมการเพื่อตัวเองมานานนะบัว ฉันไม่ได้แย่งเธอมาจากใคร เพียงแค่ฉันทำตามที่หัวใจฉันเรียกร้องเท่านั้น ฉันพอใจเธอ ถึงฉันจะเหลวไหลไปตามประสาฉันบ้าง ฉันก็วางแผนว่าวันหนึ่งฉันจะหยุดที่ใคร ใครคนนั้นที่ฉันเลือกก็คือเธอ เธอเชื่อใจฉันได้ไหม”
เมื่อเขาอ้างเหตุผลสายบัวก็เริ่มลืมความคิดที่เตรียมการไว้โต้ตอบ
“ค่ะ”
“ฉันรักเธอนะบัว ฉันมั่นใจว่าเราสองคนจะอยู่กันจนแก่เฒ่าได้ เธอล่ะรักฉันไหม”
“บัว”
“มันพูดยากนักหรือไง”
“มันต้องคิดให้รอบคอบก็เท่านั้น” สายบัวพยายามตั้งสติเพื่อเถียง ขอให้ได้เอาชนะเขาบ้างเถอะ หรือเธอเองก็อยากดูว่าจริง ๆ แล้วเขารักเธอมากสักแค่ไหนเชียว ถ้าเธอบ้าขึ้นมา เขาจะทนเธอได้ไหม
“เธอรักฉันได้เท่ากับที่รักพี่หมอไหม”
“มันไม่เหมือนกันคุณอารักษ์ อย่าให้บัวต้องพูดอะไรมากเลย บัวอาย”
“เธออยากอยู่กับฉันไหม อยู่ด้วยกันที่นี่ไปจนชั่วลูกชั่วหลาน”
สายบัวเงียบ หน้าเริ่มแดง เริ่มพ่ายแพ้กับวาจาหวาน ๆ ของเขา
“ถ้าอยาก เธอจะกังวลอะไรเกี่ยวกับฉันอีก แค่นี้ฉันยังแสดงว่ารักเธอไม่พออีกหรือไง”
“แต่”
“ฉันคิดว่าเธอพูดรู้เรื่องมากที่สุดแล้วนะ”
สายบัวถอนหายใจออกมา ผู้ชายบ้านนี้มักอารมณ์ฉุนเฉียวด้วยเคยแต่ถูกตามใจ ข้อนี้เธอต้องยอมรับ สายบัวเพ่งมองคนที่หน้าตึงอยู่ตรงหน้า ที่เธอตั้งใจงอนเขา กลายเป็นว่าเขางอนเธอเสียแล้ว เธอจะเดินหมากหัวใจไปในทางใดดี ถามใจตัวเองเหมือนกันว่า เขากับคุณหมอ
แล้วภาพต่าง ๆ ก็เริ่มแล่นเข้ามา เธอรู้สึกอบอุ่นใจเมื่ออยู่ใกล้ ๆ เขาเข้าใจเธอ รักในแบบที่เธอเป็นแบบนี้ สิ่งใดที่ทำให้เธอดูด้อยค่าหรือต่ำลง เขาจะรีบทำให้เธอสูงส่ง
“คุณอารักษ์ วันนั้นคุณคุยอะไรกับคุณดุจเดือน” สายบัวยังไม่หายข้องใจ
คนถูกถามทำหน้าครุ่นคิด
“คุยอะไร ก็แค่บอกว่า ฉันรักเธอ พี่หมอไม่มีทางได้เธอไปอย่างแน่นอน ก็เท่านั้น”
“คุณดุจเดือนเขาเชื่อซิ”
“ฉันเอาเกียรติของฉัน ให้ความมั่นใจกับเขาว่า พี่หมอไม่มีวันครอบครองเธอได้อย่างแน่นอน”
สายบัวมองค้อนให้หนึ่งที
“แล้วคุณรู้ได้อย่างไรว่าคุณพี่หมอจะไม่”
เขารีบยกมือห้ามปราม สายบัวจำต้องระงับคำถาม แม้กระนั้นก็ยังมีอะไรอีกมากมายที่เธออยากได้ยินจากปากของเขา
“คุณบอกว่ารักบัวตั้งแต่แรกเห็น”
เขายิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปาก แล้วฉุดข้อมือสายบัวให้ลงบันไดมาที่สนามหญ้าด้วยกัน
“จะพาไปไหน” สายบัวยังคงมีคำถาม
“จะเล่านิทานให้ฟังไง ฟังไหม”
หมู่ดาวในคืนเดือนมืดก็ช่างเป็นใจเหลือเกิน เมื่อเขาพาสายบัวมาหยุดแล้วเขาก็ดึงสายบัวให้หันหน้ามาเผชิญ
“ไม่มีเหตุผลนะบัว ก็แค่รู้สึกถูกชะตา รู้สึกว่าอบอุ่นในหัวใจอย่างไรก็ไม่รู้ เธอจำตอนที่เธอประคองแก้วน้ำเข้าไปได้ไหม ฉันเห็นหน้าตาเธอตื่น ๆ แล้วมือสั่น ๆ ฉันเห็นแล้วนึกเวทนาขึ้นมา”
สายบัวนิ่งฟังด้วยใบหน้าที่เริ่มขยายขึ้นเรื่อย ๆ
“หลังจากนั้นก็ตอนที่ฉันขาหัก ฉันรู้สึกอุ่นใจอย่างไรก็ไม่รู้ มันไม่มีเหตุผล ยิ่งตอนที่ฉันเมาแล้วอาเจียนเธอเข้าไปดูแล และที่สำคัญนะ ตอนที่ฉันจ้างเธอให้ไปนวดให้”
“ด้วยเงินห้าร้อย” สายบัวนึกถึงวันนั้นแล้วอดขำไม่ได้
“ฉันไม่ได้มีเจตนาแบบนั้นนะบัว ฉันแค่อยากให้เธอมีเงินไปกินโรงเรียนก็เท่านั้น”
“แต่มันทำให้บัวเกลียดคุณขึ้นมาเลย แล้ววีดีโอโป๊ล่ะ”
“ก็หาเรื่องแกล้งเธอเล่น”
“บ้าแล้ว” แล้วสายบัวก็หยิกมั๊บให้ที่เอวหนาของเขา
“อย่าพูดถึงความหลังเลยบัว เอาแต่วันข้างหน้าเถอะ”
“แล้วเรื่องผิวของบัว” สายบัวยังไม่หายข้องใจเรื่องปมด้อยของตัวเอง
“ชอบคนผิวดำครับ ดูเร้าใจได้อารมณ์ดี”
“อี้”
“คืนนี้ขอชื่นใจหน่อยได้ไหม” ว่าแล้วเขาทำท่าจะดึงร่างของสายบัวเข้าไปกอด แต่สายบัวรีบห้ามไว้
“ยังค่ะ ยัง”
แล้วคุณอารักษ์ก็รีบแก้เขินด้วยคำที่ว่า
“พรุ่งนี้พ่อแม่ฉันจะมานะ ตอนเช้านิมนต์พระมาทำบุญที่บ้านนี้ด้วย เดี๋ยวป้าเธอก็คงให้คนมาปูเสื่อสาด เตรียมข้าวของเลี้ยงพระ พอพระกลับก็หมั้นกัน” สายบัวหน้าแดง
“บัวส่งนิ้วนางข้างซ้ายมาให้ดูหน่อยซิว่าฉันกะแหวนไว้ผิดหรือเปล่า”
สายบัวกำมือแน่น เขาจึงคว้ามากุมไว้ พอสายบัวไม่ขัดขืน คุณอารักษ์ก็ถือโอกาสยกขึ้นจุ๊บหนึ่งที สายบัวจ้องหน้าของเขา แล้วคุณอารักษ์ก็ดึงสายบัวเขาไปสู่อ้อมกอดอันแสนอบอุ่น
สายบัวร้องไห้ออกมาด้วยความเต็มตื้น เขาเป็นมากกว่าสามี เขาทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น มั่นคง
และไม่อ้างว้างเหมือนทุกคืนวันที่ผ่านมา ความรักที่มันสมหวังเป็นเช่นนี้เอง
“แม้วันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ให้เธอมั่นใจว่า ฉันจะรักเธอคนเดียว สัญญา” แล้วจมูกโด่งเป็นสันก็กดลงที่กลางกระหม่อมของสายบัว
“บัวฝากชีวิตบัวไว้กับคุณนะคะ”
“ฉันจะดูแลเธอตราบชั่วชีวิตฉันจะหาไม่”
“จริง ๆ นะ”
“คำไหนคำนั้น”
“จริง ๆ นะ”
“คำไหนคำนั้น เด็กเจ้าปัญหา ฮู้จะให้พูดอะไรอีกคิดไม่ออกแล้วนะ”
---------------------
จบ
อรุณสวัสดิ์หัวใจ ราคาเล่มละ 200 บาทพร้อมค่าจัดส่ง สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ f_nakhon@hotmail.com
หรือใครสะดวกที่ร้านในหนังสือในสวนจตุจักร ก็มีที่ร้าน แผง 15 ร้าน 55 บุ๊ค และร้าน บี ครับ....
ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากทุก ๆ ท่าน..
จุฬามณีเฟื่องนคร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 พ.ค. 2554, 10:58:47 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 พ.ค. 2554, 10:59:15 น.
จำนวนการเข้าชม : 3703
| << 19. |
จุฬามณีเฟื่องนคร 17 พ.ค. 2554, 11:01:08 น.
ดูปก..
http://www.facebook.com/note.php?note_id=10150168300637984
ในบล็อก..
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=julamanee&month=05-05-2011&group=6&gblog=15
ดูปก..
http://www.facebook.com/note.php?note_id=10150168300637984
ในบล็อก..
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=julamanee&month=05-05-2011&group=6&gblog=15
saralun 17 พ.ค. 2554, 12:06:07 น.
ว้าา!! จบซะแล้ว จะมีตอนพิเศษมั๊ยน้าาา...ชอบมากเลยคะ อิอิ!!
ว้าา!! จบซะแล้ว จะมีตอนพิเศษมั๊ยน้าาา...ชอบมากเลยคะ อิอิ!!
winchaya 17 พ.ค. 2554, 12:07:14 น.
เพิ่งเข้ามา เห้นตอนจบพอดี มาเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ
เพิ่งเข้ามา เห้นตอนจบพอดี มาเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ
Pat 17 พ.ค. 2554, 12:27:05 น.
จบแล้ว เหมือนจบรวบรัดไปนิดนะคะ กำลังฟังคุณอารักษ์อ้อนอยู่เลย แลั้้วจะมีตอนพิเไหมคะศษ
จบแล้ว เหมือนจบรวบรัดไปนิดนะคะ กำลังฟังคุณอารักษ์อ้อนอยู่เลย แลั้้วจะมีตอนพิเไหมคะศษ
จุฬามณีเฟื่องนคร 17 พ.ค. 2554, 12:30:22 น.
ไม่ีมีแล้วครับ..เรื่ออ้อน ๆ ยกให้คุณสูรย์ กุหลาบซ่อนกลิ่นเขาครับ.. 555555
ไม่ีมีแล้วครับ..เรื่ออ้อน ๆ ยกให้คุณสูรย์ กุหลาบซ่อนกลิ่นเขาครับ.. 555555
Pat 17 พ.ค. 2554, 12:44:19 น.
แล้วถ้าจะสั่งฃิ้อต้องทำอย่างไร พอดีปกติเล่น,อ่านจากโทรศัพท์อ่ะ ไม่ได้ใช้คอมเลยค่ะ (เห็นแก่ความพยายามของคุณอารักษ์กะสายบัวน่ะนะ) คุณเฟื่องยังไม่รู้สึกเคลียร์เรื่องที่คุณอารักษ์คุยกับเพื่อนแล้วสายบัวมาได้ยินเลย ทีแรกนึกว่าจะบอกในตอนที่ยี่สิบ ก็ไม่มี
แล้วถ้าจะสั่งฃิ้อต้องทำอย่างไร พอดีปกติเล่น,อ่านจากโทรศัพท์อ่ะ ไม่ได้ใช้คอมเลยค่ะ (เห็นแก่ความพยายามของคุณอารักษ์กะสายบัวน่ะนะ) คุณเฟื่องยังไม่รู้สึกเคลียร์เรื่องที่คุณอารักษ์คุยกับเพื่อนแล้วสายบัวมาได้ยินเลย ทีแรกนึกว่าจะบอกในตอนที่ยี่สิบ ก็ไม่มี
chat 17 พ.ค. 2554, 12:49:14 น.
ยินดีด้วยค่ะ อีกหน๊่งผลงานที่สนุกมาก รอลุ้นกุหลาบซ่อนกลิ่นต่อนะคะ
ยินดีด้วยค่ะ อีกหน๊่งผลงานที่สนุกมาก รอลุ้นกุหลาบซ่อนกลิ่นต่อนะคะ
จุฬามณีเฟื่องนคร 17 พ.ค. 2554, 13:44:59 น.
..สรุปว่าทั้งหมด สายบัวรู้ว่าคือเกมนี่ครับทุกอย่างเป็นเกมตั้งแต่ทีแรก.... จะให้ได้อรรถรส ก็ ต้องอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นแบบหนังสืออีกรอบครับ...(
..สรุปว่าทั้งหมด สายบัวรู้ว่าคือเกมนี่ครับทุกอย่างเป็นเกมตั้งแต่ทีแรก.... จะให้ได้อรรถรส ก็ ต้องอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นแบบหนังสืออีกรอบครับ...(
มะดัน 17 พ.ค. 2554, 15:47:18 น.
โฮ้ย ลุ้นน่าดูว่าหนูบัวจะใจแข็งถึงไหน 555
โฮ้ย ลุ้นน่าดูว่าหนูบัวจะใจแข็งถึงไหน 555