ลำนำเถื่อน

Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: ตอนที่ ๔ (๑)

ตอนที่ ๔ (๑)

ท่ามกลางเปลวแดดระยิบของเวลาสิบโมงสามสิบห้า รถยนตร์ขับเคลื่อนสี่ล้อสีเมทัลลิกที่ติดสติ๊กเกอร์นภาฟาร์มก็หักเลี้ยวจากถนนเส้นหลักเข้าสู่ลานจอดสวนอาหารชื่อดังแห่งหนึ่งย่านชานเมืองด้วยความว่องไว

แต่ทว่าชายหนุ่มคนขับกลับได้แต่ขมวดคิ้วนิ่วหน้าเมื่อกวาดตามองลานจอดสวนอาหารที่มีรถจับจองอยู่ในซองกันให้พรึบเต็มเหยียด

อะไรกันนักหนา! ลภน อนันตกรณ์นึกว่าอย่างหัวเสีย
นี่ไอ้คนสมัยนี้มันรวยกันนักหรือยังไง ถึงได้มากินอาหารเหลากันให้ครึ่ดตั้งแต่ยังไม่สิบเอ็ดโมง!

และก็เหมือนลูกค้าของสวนอาหารชื่อดังแห่งนี้นั้นจะรวยจริง เพราะทั่วทั้งลานจอดก็มีแต่เก๋งยุโรปหรู จะหาเก๋งญี่ปุ่นได้อยู่ก็สักสามสี่คัน ส่วนปิกอัพนั้น เห็นก็มีแค่ไอ้คันของเขาที่เพิ่งเลี้ยวเข้ามาติดแหง็กหาที่จอดกันอยู่นี่

ลภนถอดแว่นกันแดดออกอย่างหงุดหงิด การกระทำนั้นเผยให้เห็นดวงตาคมที่ทรงอำนาจ และยิ่งผนวกกับคิ้วเข้มซึ่งขมวดเข้ากันก็ยิ่งส่งผลให้ใบหน้านั้นยิ่งดูทรงอำนาจแม้วันนี้เขาจะไม่มีหนวดมีเคราอย่างเดิมแล้วก็ตาม!

ใช่! ลภนไม่มีแล้วหนวดน่ะ เพราะเขาถูกแม่สั่งให้โกนออกซะเกลี้ยงตั้งแต่เมื่อวาน! ซึ่งนั่นก็เป็นเหตุหนึ่งที่ทำให้ชายหนุ่มหงุดหงิดไม่หายมาตั้งแต่ขับรถออกจากฟาร์มที่ปากช่อง

และหลังจากติดแหง็กมองหาช่องจอดอยู่นานเป็นหลายอึดใจ ในที่สุดก็มีพนักงานโบกรถประจำร้านโผล่มาเป่านกหวีดปี๊ดๆ พร้อมโบกมือหย็อยๆ เป็นสัญญาณบอกให้ปิกอัพของลภนเข้าจอดได้ในช่องจอดเกือบสุดท้ายซึ่งเพิ่งจะว่างด้วยเบนซ์เอสคลาสเพิ่งจะคลานออกไป

เมื่อนั้นชายหนุ่มจึงขับรถเลยช่องจอดไปประมาณหนึ่งเพราะตั้งใจจะถอยเข้า แต่ทว่าขณะที่มือกำลังจะซัดเกียร์ถอย เสียงโทรศัพท์มือถือเขาก็ดังขึ้นเสียก่อน

ลภนหยุดชะงัก เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เห็นชื่อคนโทร.เข้าที่ปรากฏหราแล้วก็อดจะหงุดหงิดขึ้นอีกมาไม่ได้


แต่แม้ไม่อยากเสวนาปราศรัย ยังไงเขาก็ต้องรับ


“ครับ ว่าไงครับพ่อ” ชายหนุ่มกรอกเสียงลงไปสั้นๆ ไม่ห้วน แต่ก็ไม่ได้นุ่มนวลสักนิด

“อืม ลภถึงไหนแล้วล่ะลูก?” อีกฝ่ายเอ่ยถาม

“ก็ถึงไอ้สวนอาหารสราญจิตอะไรแล้วนี่ล่ะ” เขาตอบ

“อ้อ! งั้นหรือ ดีแล้วล่ะ เออ แต่พ่อจะบอกว่าพ่ออาจไปถึงช้ากว่าที่นัดกับลภหน่อยนะลูก พอดีว่ารถพ่อมัน”

“โอเคครับ ผมรู้แล้ว กำลังถอยรถจอดอยู่ เท่านี้ก่อนนะ” ลภนตัดบททันที เมื่อรู้ว่าต้องรอ ชายหนุ่มก็ไม่ได้อยากจะฟังคนเป็นพ่อพล่ามเหตุผลหรอก

เฮอะ! ก็ในเมื่อเขามันเป็นคนที่มักจะต้อง ‘ถูกสั่ง’ อยู่เสมอนี่ แล้วจะมาอธิบายเหตุผลให้ฟังทำไม! คนคิดกระแทกลมหายใจออกไปหนักๆ ก่อนยัดโทรศัพท์มือถือกลับเข้ากระเป๋า

เขากลับมาซัดเกียร์ หันมองหลังแล้วเหยียบคันเร่งให้รถเคลื่อน แต่แล้ว แค่เสี้ยววินาที ลภนก็ต้องเหยียบเบรกพรืดกะทันหัน และแรงกระชากนั้นเหวี่ยงตัวเขาเสียกระตุกวูบ!

“เฮ้ย!” ชายหนุ่มร้องเมื่อจู่ๆสปอร์ตสีแดงเพลิงคันหรูจากไหนไม่รู้ดันห้อทะยานตีโค้งเสียบเข้าในช่องที่พนักงานโบกรถโบกให้เขาได้ชนิดพอดีเชี๊ยะอย่างกับฝีมือนักขับระดับเทพ!

เมื่อจู่ๆ ช่องจอดเขาก็ถูกฉกไปหน้าด้านๆ ลภนเกือบๆจะอ้าปากค้างพอๆ กับเจ้าหนุ่มพนักงานที่ได้แต่ยืนเหวอ!

เออ! แต่มันไม่ถึงนาทีหรอก เขาก็หายงง


ฮึ! งานนี้ ถ้าไม่มีเรื่อง ก็อย่ามาเรียกเขาว่าไอ้ลภเลย!


ชายหนุ่มผลักประตูรถลงมาทันที


“นี่!” เขาตะโกน กระแทกประตูรถปิดดังปังขณะตรงดิ่งมาหาเจ้าของรถสปอร์ตมารยาทแย่ แต่เพราะระยะห่างที่เขาตีขึ้นเมื่อตอนจะถอยเข้า ก็ส่งผลให้เจ้าของรถสปอร์ตมีเวลาเยื้องย่างออกมายันท้ายรถแล้ว

และแน่นอนว่าร่างอรชรในเดรสสีแดงตัวสั้นจุ๊ดนั่น ก็คงจะยักย้ายออกไปจากลานจอดอย่างไม่คิดสนใจแล้วหากลภนจะไม่ได้ตะโกนเรียกเจ้าหล่อนไว้ก่อน


“นี่คุณ!”


หญิงสาวชุดแดงหยุดชะงัก เหลียวกลับมาทางต้นเสียงกระเป๋าดิออร์ในมือถูกย้ายสำมะโนครัวขึ้นบังแดดให้กับใบหน้าที่แต่งแต้มเครื่องสำอางมาเต็มพิกัดทันที

“อะไร?” ริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีเดียวกันเป๊ะกะชุดและรถขยับถามแค่นั้น ก่อนหน้าขาวๆตัดกับแว่นกันแดดสีดำนั้นจะสะบัดเชิดขึ้นดุจนางพญา

แต่ว่า...ไม่ว่าเจ้าหล่อนนั้นจะเป็นแม่นางพญามดหรือนางพญาปลวก คนอย่างลภน อนันตกรณ์ก็ไม่สนหรอก! เขาเปิดฉากทันที


“นี่คุณ! ประทานโทษเหอะ! ผมไม่สนหรอกว่าคุณจะห้อมาจากไหน แต่ไอ้ช่องที่คุณเพิ่งเข้าไปจอดเนี่ย พนักงานโบกรถเขาโบกให้สำหรับผมนะ!” ชายหนุ่มว่าพร้อมชี้ปราดไปยังสปอร์ตเจ้าปัญหาอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อนั้นคิ้วโก่งที่ถูกเขียนไว้อย่างเลิศจึงเลิกกระดกพ้นขอบแว่นกันแดดในทันที

แน่ละ! กิริยาเช่นนั้นคล้ายจะบอกให้ลภนเตรียมตัวได้เลยที่จะพบกับ ‘อาการปรี๊ด วี๊ด แรงส์ หรือจะอะไรก็ตามแต่’ ของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า ‘ผู้หญิง!’

เออ! จะมาก็ให้มาเถอะ! คนอย่างลภน อนันตกรณ์ แรงมาก็จะแรงไป กับผู้หญิงไร้มารยาทแบบนี้เขาจะสั่งสอนเสียให้เครื่องสำอางหลุดเชียว!


แต่ทว่า...แทนที่ปากแดงๆ นั่นจะเอ่ยเสวนากับชายหนุ่ม เจ้าหล่อนกลับหันไปหาพนักงานสวนอาหารแทนเสียนี่

“งั้น...ก็ช่วยหาที่จอดใหม่ให้นายคนนี้เขาด้วยแล้วกัน จะได้หยุดโวยวาย มาตะโกนโหวกเหวกให้ฉันหยุดแบบนี้ ไร้มารยาท ร้อนจะตาย”

!!!

ว่าจบเจ้าหล่อนก็เชิดหน้าแล้วส่ายสะโพกยุรยาตรต่อไปเฉยโดยไม่สนเลยว่าคนซึ่งถูกแย่งที่จอดอย่างหน้าไม่อายนั่นน่ะจะ...


“โธ่โว้ย! ยาย...!”


“โอ้ยๆ ใจเย็นๆ ก่อนครับคุณพี่” พนักงานโบกรถประจำร้านรีบโดดเข้าห้ามทันทีเมื่อเห็นชายหนุ่มกำลังจะพุ่งตามไปเอาเรื่อง

“โอ้ย ใจเย็นๆ ร่มๆ นะคร้าบ เดี๋ยวผมหาที่จอดใหม่ให้ แว้บเดียวครับ แว้บเดียว” พนักงานรีบว่า เพราะด้วยอาชีพคนบริการ แค่เห็นสีหน้าก็รู้แล้วว่าชายหนุ่มนั้นต้องอยู่ในอารมณ์ขั้น ‘โกรธจนหนวดกระดิก!’

เจ้าหนุ่มพนักงานโบกรถเลยกุลีกุจอรุนหลังลภนให้กลับไปที่รถ ปากก็ตะโกนบอกเพื่อนพนักงานอีกคน

“เฮ้ย! ไอ้จ๊อด! รีบเคลียร์รถให้ลูกค้าสิ เร็วๆ เร็วๆ เลย” แล้วพนักงานโบกรถสองคนก็ช่วยบริการดูแลลภนเป็นอย่างดี ทั้งที่จอดรถ ทั้งผ้าเย็น แถมจะบริการเดินไปส่งเขาถึงภายในร้านเพื่อเสนอการเลือกสรรโต๊ะอาหารบรรยากาศดีให้เขาด้วย แต่ชายหนุ่มปฏิเสธ!

สำหรับนาทีนี้ สิ่งที่นับว่าเป็นโชคดีอย่างที่สุดของวัฒนาก็คือ การที่ตัวเขายังมาไม่ถึงร้านอาหารตามที่นัด นั่นเพราะ

ถ้าหากวัฒนาปรากฏตัวขึ้นมาในนาทีนี้ แล้วเจ้ากี้เจ้าการให้ลภนต้องเข้าไปพบ ‘ว่าที่เจ้าสาวและครอบครัว’ หลังจากที่เขาเพิ่งถูกยายผู้หญิงไร้มารยาทแย่งที่จอดรถไปสดๆ หมาดๆ ล่ะก็ ลภนไม่แน่ใจหรอกว่าตัวเองจะทำตัวเป็นอภิชาตบุตรของพ่อแม่ได้!


เพราะเขาอาจจะหงุดหงิดจนบ้าระห่ำ และตัดสินใจขับรถกลับปากช่องมันเสียเดี๋ยวนี้เลยก็เป็นได้!

“บ้าเอ๊ย!” ลภนกระแทกลมหายใจขุ่นเคืองออกไป ก่อนตัดสินใจเดินออกนอกลานจอดรถของร้านไปหาที่สงบจิตสงบใจตามลำพัง!
..........

สวัสดีค่ะ!

มาแบบสั้น หลังจากห่างหายไปนาน มีการเปลี่ยนแปลงเยอะเเยะในชีวิต
แต่เราจะกลับมาแล้วค่ะ เราจะพยายาม



ปาริน
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ต.ค. 2555, 08:50:32 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 ต.ค. 2555, 08:50:32 น.

จำนวนการเข้าชม : 1584





<< ๓   
ling 16 ต.ค. 2555, 11:57:51 น.
กำลังสนุกเลย ขอเยอะๆนะค่ะ


Pat 16 ต.ค. 2555, 22:05:45 น.
ค่อยๆมาล่ะ


ree 16 ต.ค. 2555, 22:40:28 น.
ยัยชุดแดงนั่นนางเอกเหรอ มารยาทสุดทน ไม่เชียร์อย่างแรง


NB 17 ต.ค. 2555, 13:51:03 น.
สงสัยจะเปงนางเอก


ใบบัวน่ารัก 22 ต.ค. 2555, 19:48:26 น.
สาวคนนั้นไร้มารยาท
ไม่มีใครสั่งสอน


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account