แผนลวงบ่วงรัก
เดี๋ยวมาอัพ ต้องขอโทษด้วยนะคะนิยายที่นำมาลงไม่ใช่ฉบับรีไรต์เขียนไปลงไปบางครั้งมีส่วนที่แก้ไขแต่ยังไม่ได้อัพแก้ให้
Tags: ยาบ้า ยาไอซ ยาอี โสเภณี นางฟ้า
ตอน: ตอนที่6 แผนลวงบ่วงรัก
เรื่องนี้เป็นนิยายสั้นไม่กี่ตอนก็จะจบแล้ว
ตอนที่6 แผนลวงบ่วงรัก
“ยาหยีฉันว่าการที่เธอมีเจ้าหน้าที่ตำรวจมาคอยรักษาความปลอดภัยให้ โดยเฉพาะตำรวจหนุ่มหล่อๆแบบผู้กองปันบุรีคนนี้เป็นฉันจะไม่เสียเวลาคิดมากเลย”แก้วพยักเพยิดให้ยาหยีมองที่ผู้กองรูปหล่อที่กำลังยืนหันหหลังให้อยู่ตรงริมระเบียง
“ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ ชีวิตของฉันมันสุ่มเสี่ยงขนาดจะต้องอยู่ในความดูแลของตำรวจเชียวเหรอ อีกอย่างฉันเองก็ต้องหางานทำ ต้องกินต้องใช้เขาจะพาฉันไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้” เธอพูดเบาๆ แต่ตำรวจหนุ่มที่ยืนหันหลังอยู่แม้ว่าทำไม่สนใจแต่ที่จริงเงี่ยหูฟังอยูตลอดใบหน้าหล่อเหลาคมคายระบายยิ้มอย่างเข้าแผนการ
เขาเดินกลับมาหาหญิงสาว “ผมยังไม่ได้บอกคุณใช่ไหมถ้าคุณช่วยผมจนเราปิดคดีมิจฉาชีพออนไลน์ลงได้คุณจะได้รางวัลนำจับในฐานะผู้ชี้เบาะแสและให้ข้อมูลแก่กรมตำรวจนำไปสู่การจับกุมเป็นเงินรางวัลถึงห้าหมื่นบาท
“ห้าหมื่น!” มันไม่น้อยเลยสำหรับยาหยียิ่งอยู่ในช่วงวิกฤตทางการเงิน แต่เธอหารู้ไม่ว่ารางวัลนำจับนี้ร้อยเอกหนุ่มเป็นคนตั้งรางวัลและควักกระเป๋าจ่ายเองทั้งหมด
“และฉันต้องทำอย่างไรบ้างคะ และจะต้องไปอยู่ที่ไหนนานเท่าไหร่กว่าจะเสร็จภาระกิจ และประวัติของฉันจะหมดมลทินคุณแน่ใจใช่ไหม” หลายคำถามที่เกิดข้อสงสัยในชีวิตของตนเองทำให้ผู้กองปันบุรีนั้นถึงกับรู้สึกเห็นใจหญิงสาวในโชคชะตาของผู้หญิงตัวเล็กๆที่ไม่เหลือญาติคนไหนอีกซึ่งมารดาของเขาเล่าให้ฟังว่าตั้งแต่พ่อและแม่ของหญิงสาวจากไปเธอก็สู้ชีวิตมาเพียงลำพังมรดกที่พ่อและแม่ทิ้งเอาไว้ให้คือบ้านสวนเล็กๆในต่างจังหวัดเท่านั้น
รถยนต์ของตำรวจหนุ่มแล่นผ่านประตูรั้วอัลลอยที่บ่งบอกว่าราคาของมันนั้นคงแพงไม่น้อยเหมาะสมกับคฤหาสน์งามแทบชาญเมืองใช่ยาหยีตาไม่ฝาด ที่นี่เป็นคฤหาสน์จริงๆ เหมือนที่เธอเคยเห็นในละคร
“คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ อย่าบอกนะคะว่าเกสเฮาส์ที่คุณบอกว่าฉันจะต้องทำงานร่วมกับคุณ และเป็นที่ๆฉันจะได้รับความปลอดภัยจากพรรคพวกของพี่ชลคือที่นี่”
เขาไม่ตอบแต่จอดรถหน้าคฤหาสน์จากนั้นผู้ชายสูงวัยอายุราวๆสักห้าสิบก็วิ่งมาเปิดประตูพร้อมกุลีกุจอช่วยขนของลงจากรถ
“ไม่เป็นไรนายแดง กระเป๋าของคุณผู้หญิงคนนี้ฉันถือเข้าไปเอง” ปันบุรีหยิบกระเป๋าเดินทางของยาหยีและถือเอาไว้ หญิงสาววางตัวไม่ถูกและเริ่มสับสนที่อยู่ที่ทางกรมตำรวจจัดไว้ให้ทำไมถึงได้หรูหราอลังการขนาดนี้ตอนนี้จะถอยกลับไปก็คงไม่ทันทางเดียวก็คือเดินตามเขาไปซะเลยจะได้รู้ว่าผู้กองคนนี้จะทำอะไรกันแน่
“ที่นี่บ้านใครคะผู้กอง”
“บ้านผม” ยาหยีหยุดเดินทันที จนผู้กองหนุ่มต้องหันกลับไปมอง จะไม่ให้เธอตกใจได้ยังไงอาชีพตำรวจซึ่งก็รู้กันดีว่าเงินเดือนนั้นคงไม่ได้มากมายเหมือนพวกนักการเมืองแต่มีบ้านไม่ต่างจากวัง และที่สำคัญเขาจะพาเธอมาที่บ้านทำไม
“เป็นอะไรไปล่ะทำไมหยุดเดินมีใครบางคนรอคุณอยู่นะ ตามผมมาเถอะ”
“คุณจะให้ฉันมาอยู่ที่บ้านของคุณอย่างนั้นเหรอคะไหนคุณบอกว่าทางกรมตำรวจต้องการให้ฉันไปอยู่ในที่ๆปลอดภัย”
“ก็ที่นี่ยังไงปลอดภัยและสะดวกที่สุด ผมมีเวลาเฝ้าคุณได้ยี่สิบสี่ชั่วโมงรับรองว่ายุงจะไม่ให้ไต่ไลจะไม่ให้ตอม คุณจะกินข้าว เข้าห้องน้ำ จะนั่งจะนอนผมก็เฝ้าคุณได้อย่างไม่คลาดสายตา”
“ฉันกลับล่ะตำรวจบ้ากาม” ยาหยีกระแทกเสียงใส่และกลับหลังหัน จะบ้าไปแล้วหลอกเด็กอนุบาลคงหลอกได้แต่หลอกยาหยีไม่มีทางเชื่ออย่างนี้เขาต้องคิดมิดีมิร้ายกับเธออย่างแน่นอนจู่ๆเอาเธอมาอยู่ร่วมบ้านมีตำรวจที่ไหนเขาทำกัน ไม่แจ้งความข้อหา
แขนยาวที่มีมัดกล้ามแข็งแรงดึงแขนเธอเอาไว้ “อย่าดื้อ นี่ถือว่าเป็นคำสั่งผมไม่ได้พาคุณมานอกเรื่อง แต่ตอนนี้ผมได้รับมอบภารกิจให้ทลายแก็งค์มิจฉาชีพออนไลน์โดยคุณต้องช่วยงานผมสามเดือนนี้ผมไม่จำเป็นต้องเข้าไปที่กรมเพราะงานของผมทำงานจากที่บ้าน และก็ยังสามารถดูแลความปลอดภัยให้คุณได้พร้อมกันอีกด้วยเพราะคุณจะต้องอยู่ในสายตาของผมยี่สิบสี่ชั่วโมงที่นี่จึงเป็นที่ๆลงตัวที่สุดสำหรับคุณและผม
“คุณไม่คิดจะถามบ้างเหรอคะว่าฉันตกลงด้วยไหม”
“คุณหมดสิทธิ์นั้นตั้งแต่คุณขึ้นรถผมมาแล้ว” เขาตอบหน้านิ่ง
“เผด็จการ คนบ้านอกจากฉันจะเป็นเหยื่อถูกมิจฉาชีพมันหลอกยังถูกตำรวจหลอกอีกด้วย”
ก่อนที่ทั้งสองคนจะเริ่มโต้เถียงกันหญิงวัยกลางคนแต่งกายภูมิฐานก็เดินออกมาจากห้องโถงสีหน้าของนางบ่งบอกถึงความประหลาดใจจากนั้นมองหญิงสาวไม่วางตา
“หนูยาหยี หนูจริงๆด้วย” คุณอันดาเดินตรงมาหาหญิงสาวและเผยรอยยิ้มจริงใจออกมา ยาหยีคลับคล้ายคลับคลาและเธอก็นึกออกว่าหญิงวัยกลางคนตรงหน้าเธอเคยพบที่โรงพยาบาลแล้วหลายครั้ง
“คุณป้า หนูจำคุณป้าได้ คุณป้าเป็นเพื่อนกับพี่วิมลและเคยไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลอยู่บ่อยๆ”ยาหยียกมือไหว้อย่างนอบน้อมแม้ยังไม่รู้ว่าคนตรงหน้ามีสถานะเกี่ยวพันอย่างไรกับบ้านหลังนี้และคนที่มาด้วย
“ไหว้พระเถอะ ดีใจเหลือเกินที่หนูมาหาฉันที่บ้าน พี่เขาคงเล่าให้ฟังหมดแล้วใช่ไหมว่าฉันให้เขาไปพาหนูมาหา ฉันรู้เรื่องหนูจากวิมลแล้วรู้สึกเสียใจจริงๆที่คนดีมีน้ำใจแบบหนูต้องมาลำบาก หนูสวยและใจดีเหมือนแม่แต่บางครั้งคนเราก็มีช่วงที่ดวงไม่ดี”
“นี่มันอะไรกันคะ หนูงงไปหมดแล้ว” สายตาของยาหยีแสดงความไม่เข้าใจยิ่งกว่าหน้าตาเสียอีก
“อ้าว! ตาปันลูกไปพาน้องมาแล้วไม่ได้เล่าอะไรให้น้องฟังมบ้างเลยเหรอ” คุณอันดามองหน้าบุตรชาย แกมตำหนิ
“เรื่องของคุณแม่ผมยังไม่ได้เล่า ผมพาเธอมาที่นี่ในส่วนความรับผิดชอบของผม”
คุณอันดามองหญิงสาวแล้วก็ถอนหายใจ “ถ้าอย่างนั้นคงต้องเล่ากันยาว ไปที่ห้องรับแขกกันก่อนเถอะ”คุณอันดาจูงมือยาหยีไปกับเธอ ปันบุรีเดินตามเขาคิดว่ามารดาคงจะอยากได้หญิงสาวมาเป็นสะใภ้มากเขาไม่เคยเห็นมารดาจะเอ็นดูผู้หญิงคนไหนเท่านี้มาก่อน แม้กระทั่งนิสรินอดีตแฟนสาวคนสวยของเขาที่เกือบจะได้เป็นสะใภ้ของคุณอันดาไปแล้วถ้าหากเขาไม่รู้มาก่อนว่าเธอนอกใจเขาด้วยการแอบคบกับนักธุรกิจค้าทองคำรายหนึ่งเพราะความใกล้ชิดนิสรินทำงานเป็นที่ปรึกษาด้านการตลาดให้กับนักลงทุนทองคำในตลาดหลักทรัพย์จึงทำให้ทุกอย่างต้องจบลงเหลือไว้เพียงความเป็นเพื่อน
“อะไรนะคะคุณป้ารู้จักกับแม่ของหนูและเป็นเจ้านายเก่าของพี่วิมลด้วยเหรอคะ”
คนสูงวัยกว่ามากพยักหน้ามีรอยยิ้มอบอุ่นส่งให้ “ฉันรู้มาจากวิมลว่าหนูเป็นลูกของดารา ดารากับฉันเคยสนิทกันมากสมัยที่อายุอานามของฉันประมาณเท่าหนูในตอนนี้เ สียดายดาราอายุสั้นเลยไม่ได้เห็นว่าลูกสาวคนเดียวของเขาเป็นเด็กดีและหน้าตาสะสวยไม่แพ้ดาราเลย”ยาหยียิ้มเขิน ไม่พูดเปล่าคุณอันดายืนยันด้วยอัลบั้มภาพรูปภาพขนาดใหญ่ที่ด้านในมีภาพถ่ายในวันวานของเธอกับแม่ของหญิงสาวเอาไว้ด้วย
“ภาพนี้ยาหยีเคยเห็นคุณแม่ก็มีเก็บเอาไว้อยู่ในอัลบั้มเหมือนกันที่แท้ก็คือคุณป้าเองหรือคะ”ภาพหญิงสาวสองคนท่าทางสนิทสนมกันเบื้องหลังคือภาพแม่น้ำโขง มีรูปดวงไฟกลมๆสีชมพู สีส้มเป็นดวงลอยอยู่เบื้องหลัง
“เราไปดูบั้งไฟพญานาคด้วยกัน แม่ของหนูสนใจเรื่องราวเกี่ยวกับพญานาค บั้งไฟพญานาคและเรื่องราวอาถรรพ์ในลำน้ำโขง เธอเขียนหนังสือเกี่ยวกับสิ่งเร้นลับและเรื่องราวตำนานอาถรรพ์ต่างๆ ถ้าเขายังอยู่คงเขียนออกมาอีกมาก”
“ใช่ค่ะคุณแม่สนใจในสิ่งเร้นลับมาก”
“หนังสือที่ดาราเขาเขียน ป้ายังหยิบขึ้นมาอ่านบ่อยๆยามที่คิดถึงเขา”
เมื่อสองสาวต่างวัยที่ดูเหมือนว่าจะถูกคอและถูกชะตากันคุยกันจนแทบจะลืมปันบุรีไป เขาจึงเรียกร้องความสนใจด้วยการกระแอมกระไอส่งสัญญาณให้รู้ว่าสองสาวลืมเขาที่นั่งอยู่ด้วย นั่นทำให้ยาหยีนึกขึ้นมาได้อีกครั้งว่าเพราะเหตุใดเธอจึงมานั่งอยู่ตรงนี้
“ถึงจะอย่างไรก็แล้วแต่หนูคงจะอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอกค่ะ”
“ทำไมล่ะจ้ะ หรือหนูโกรธตาปันที่ไม่ยอมบอกความจริงกับหนูเรื่องที่ป้าใช้เขาให้ไปพาหนูมาหาป้าที่นี่เหรอ”
“ผู้กองปันบุรีไม่ได้พูดเรื่องอื่นแม้แต่นิดเดียว หนูเพิ่งจะรู้ว่าคุณป้ากับคุณแม่ดารเป็นเพื่อนกันจากปากของคุณป้าที่ยาหยีตามมาที่นี่ก็เพราะ”
“ก็เพราะคุณอยากได้รางวัลนำจับห้าพัน”เขาตอบ ยาหยีหันไปค้อนตาเขียวปัด
“ห้าหมื่นต่างหาก” ยาหยีแย้ง
“งก แม่ค้าจริงๆ”ปันบุรีแกล้งบ่น
“ก็มีส่วน ทำยังไงได้ล่ะก็คนกำลังตกงานมี ช่องทางหาเงินก็ต้องรีบคว้าเอาไว้ก่อน”
“ตาปันลูกนี่ก็จริงๆเลยนะ”
“ถ้าผมพูดไปเธอจะเชื่อผมเหรอครับคุณแม่ดีไม่ดีจะหาว่าผมไปหลอกเธอเข้าให้อีก มองหน้าก็รู้ว่าดื้อแค่ไหน”เขายักคิ้วให้เธอหนึ่งครั้งยาหยีได้แต่เก็บอาการเอาไว้ทั้งที่คันปากอยากจะเถียงเขา
“อีกอย่างเรื่องที่ผมต้องดูแลคุณในช่วงนี้ และเรื่องที่ผมจะให้คุณมาช่วยงานมันก็เป็นเรื่องจริง”
“หนูยาหยีในเมื่อเรื่องมันก็กลายมาเป็นแบบนี้แล้ว ป้าว่าหนูมาอยู่ที่นี่กับป้าสักพักเถอะนะถ้านายคนนั้นหรือพักพวกของเขาที่อยู่นอกคุกยังมายุ่งกับหนูไม่เลิก ชีวิตหนูคงตกอยู่ในอันตราย ไม่เห็นแก่ใครก็เห็นแก่ดาราเขาเถอะเขาคงไม่อยากเห็นลูกสาวเพียงคนเดียวต้องมีชิวิตสุ่มเสี่ยงอันตราย”
“หนูเกรงใจค่ะคุณป้า จะให้หนูมานั่งกินนอนกินอาศัยบ้านคุณป้าได้อย่างไรคะ หนูเองไม่เคยมาทำประโยชน์ให้เลยแล้วเวลาทุกข์จะให้มารบกวนแบบนี้มันคงไม่เหมาะ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกแค่คุณช่วยงานผมจนผมจับพวกมันได้ก็ถือว่าคุณมีประโยชน์แล้ว แต่ถ้าคิดว่าไม่อยากจะติดค้างจะทำกับข้าว ซักผ้าให้ผมก็ไม่ว่า” เขายิ้ม
“ตาปันนี่ลูกทำไมพูดกับน้องแบบนี้ล่ะ”คุณอันดาทำสีหน้าดุใส่ลูกชาย
“ผมก็ไม่รู้นะว่าผมมองคนผิดหรือเปล่าบางทีคุณอาจจะช่วยทำให้งานของผมยุ่งยิ่งกว่าเดิมก็เได้ผมอาจจะคาดหวังในตัวคุณมากเกินไป”
“คุณต้องการให้ฉันทำยังไงบอกมาเลยดีกว่าอย่ามาพูดประชดกดดันแบบนี้ ฉันจะรีบช่วยงานคุณข้อมลทินในตัวฉันจะได้หมดสักที และถ้าแก็งค์มิจฉาชีพในอินเตอร์เน็ตกับขบวนการค้ายาที่พี่ชลสิทธิ์พัวพันเป็นแก็งค์เดียวกันทุกอย่างจะได้จบลงพร้อมกัน ชีวิตอย่างคนปกติของฉันจะได้กลับมาเสียที”
ปันบุรีอยากจะพูดดังๆว่าเข้าแผนเขา
+++++++++++++++++++++++++
ปันบุรีลอบสูดกลิ่นหอมจากเลือนผมและกลิ่นกายสาวที่ลอยขึ้นมาเมื่อเขานั่งมองเธอจากทางด้านหลังพร้อมเสนอวิธีการให้เธอเริ่มแผนการหลอกลวงมิจฉาชีพให้มาติดกับดัก
“เว็บบอร์ดนี้ก็แล้วกันผมว่ามีคนเข้าไปใช้บริการเยอะคนร้ายมันจะต้องเข้ามาหาเหยื่ออย่างแน่นอน” เขาออกอุบายให้เธอไปตั้งกระทู้ตามหาสินค้าแบรน์เนมที่เว็บดังยอดฮิตซึ่งสาวๆมักจะแวะเวียนกันไปซื้อและขายสินค้ากัน
“แต่จากประสบการณ์การเป็นแม่ค้าออนไลน์ของฉัน เราควรไปตั้งกระทู้ตามหาของที่เว็บสีชมพูจะดีกว่าเพร
าะเว็บนั้นสมัครง่ายไม่ต้องมีบัตรประชน มีลูกค้าของฉันหลายคนที่ถูกโกงจากเว็บนั้น”
“ผมว่าคุณลองลงประกาศตามหาสินค้าอะไรสักอย่างก็ได้ที่ผู้หญิงเขานิยมกันและก็มีราคาพอที่พวกมันคิดจะเข้ามาหลอก 70% ของผู้เสียหายเป็นพวกเข้าไปตั้งกระทู้ตามหาของ”
ยาหยีจึงตั้งกระทู้ประกาศตามหาครีมยี่ห้อดังระดับโลกยี่ห้อหนึ่งซึ่งราคาของมันแพงกว่าทองคำเสียอีก รวมถึงบรัชออนยี่ห้อดังที่มีชื่อสั้นๆและนำหน้าด้วยตัวเอ็น ตลับเป็นสีดำหน้าตาธรรมดาและสาวๆมักจะบ่นว่าสกปรกง่ายแต่ก็หลงรักสาวๆทั้งหลายคลั่งไคล้เพราะมีเม็ดสีที่แน่นและสวยกว่ายี่ห้ออื่นๆเรียกว่าหากมีใครนำมาเสนอขายมือสองในเว็บนี้ไม่ถึงสิบนาทีก็จะมีสาวๆเข้ามาแย่งกันซื้อ
“ประกาศหาครีมยี่ห้ออะไรน่ะคุณผมไม่เห็นเคยได้ยินชื่อมาก่อนแล้วพวกโจรมันจะรู้จักหรอ แล้วนี้รูปบรัชออนเหรอหน้าตาตลับมันทะแม่งๆ พวกมันจะรู้จักกับคุณด้วยไหม”
ยาหยีหันหน้าสวยมาและเกือบจะชนกับหน้าผู้กองปันบุรีที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“เชย ไม่รู้จักและยังมาพูดมั่วๆ บรัชยี่ห้อนี้ดังที่สุดไม่มีสาวๆคนไหนไม่รู้จัก” ยาหยีพูดชื่อยี่ห้อพร้อมกับคว้าออกมาจากกระเป๋าเครื่องสำอางใบเล็กให้เขาดู “สีนี้ฉันชอบมากออกัส…”เธอไม่พูดต่อเพราะชื่อสีนี้มันอาจทำให้เขามองหน้าเธอแปลกๆ
“ฉันรู้แล้วว่าทำไมคุณถึงล่อคนร้ายให้มาติดกับดักไม่ได้สักทีขนาดเว็บนี้เขาค้าขายอะไรกัน นิยมซื้อะไรกันยังไม่รู้จักเลย นี่แหละนะพวกผู้ชาย...”
ยาหยีลอยหน้าลอยตาพูด
“ก็เรื่องแบบนี้ผู้ชายจะสนใจทำไมกันล่ะคุณ ผมเพิ่งจะรู้ว่ากำลังนั่งคุยกับกูรูด้านความงาม”
“มันเป็นธรรมดาผู้หญิงอย่าหยุดสวยเคยได้ยินไหม” เธอพูดอย่างอารมณ์ดีและมีรอยยิ้มสดใส ทำให้ปันบุรีเผอมองหญิงสาวจนตาค้างแต่ก็รีบปรับสีหน้าซะใหม่เมื่อคนถูกมองมีแววตาสงสัย เป็นเวลาพอดีกับแม่ชื้นแม่บ้านสาวใหญ่มาตามปันบุรีเขาจึงเลี่ยงไปให้ความสนใจที่แม่บ้าน
“มีอะไรเหรอครับ”
“คุณปันคะคุณนิสรีนมาพบค่ะ ท่าทางไม่ดีเลยเหมือนจะร้องไห้มาด้วยค่ะ”
“อะไรนะ นิสรีนร้องไห้ด้วยเหรอ แล้วนี่เธออยู่ที่ไหน”
“คุณนิสรีนรออยู่ที่ห้องโถงค่ะ เธอบอกว่าให้คุณรีบลงไปหาเธอมีธุระด่วนที่ต้องการคุยกับคุณ”
“ตกลง ผมจะรีบลงไป”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่6 แผนลวงบ่วงรัก
“ยาหยีฉันว่าการที่เธอมีเจ้าหน้าที่ตำรวจมาคอยรักษาความปลอดภัยให้ โดยเฉพาะตำรวจหนุ่มหล่อๆแบบผู้กองปันบุรีคนนี้เป็นฉันจะไม่เสียเวลาคิดมากเลย”แก้วพยักเพยิดให้ยาหยีมองที่ผู้กองรูปหล่อที่กำลังยืนหันหหลังให้อยู่ตรงริมระเบียง
“ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ ชีวิตของฉันมันสุ่มเสี่ยงขนาดจะต้องอยู่ในความดูแลของตำรวจเชียวเหรอ อีกอย่างฉันเองก็ต้องหางานทำ ต้องกินต้องใช้เขาจะพาฉันไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้” เธอพูดเบาๆ แต่ตำรวจหนุ่มที่ยืนหันหลังอยู่แม้ว่าทำไม่สนใจแต่ที่จริงเงี่ยหูฟังอยูตลอดใบหน้าหล่อเหลาคมคายระบายยิ้มอย่างเข้าแผนการ
เขาเดินกลับมาหาหญิงสาว “ผมยังไม่ได้บอกคุณใช่ไหมถ้าคุณช่วยผมจนเราปิดคดีมิจฉาชีพออนไลน์ลงได้คุณจะได้รางวัลนำจับในฐานะผู้ชี้เบาะแสและให้ข้อมูลแก่กรมตำรวจนำไปสู่การจับกุมเป็นเงินรางวัลถึงห้าหมื่นบาท
“ห้าหมื่น!” มันไม่น้อยเลยสำหรับยาหยียิ่งอยู่ในช่วงวิกฤตทางการเงิน แต่เธอหารู้ไม่ว่ารางวัลนำจับนี้ร้อยเอกหนุ่มเป็นคนตั้งรางวัลและควักกระเป๋าจ่ายเองทั้งหมด
“และฉันต้องทำอย่างไรบ้างคะ และจะต้องไปอยู่ที่ไหนนานเท่าไหร่กว่าจะเสร็จภาระกิจ และประวัติของฉันจะหมดมลทินคุณแน่ใจใช่ไหม” หลายคำถามที่เกิดข้อสงสัยในชีวิตของตนเองทำให้ผู้กองปันบุรีนั้นถึงกับรู้สึกเห็นใจหญิงสาวในโชคชะตาของผู้หญิงตัวเล็กๆที่ไม่เหลือญาติคนไหนอีกซึ่งมารดาของเขาเล่าให้ฟังว่าตั้งแต่พ่อและแม่ของหญิงสาวจากไปเธอก็สู้ชีวิตมาเพียงลำพังมรดกที่พ่อและแม่ทิ้งเอาไว้ให้คือบ้านสวนเล็กๆในต่างจังหวัดเท่านั้น
รถยนต์ของตำรวจหนุ่มแล่นผ่านประตูรั้วอัลลอยที่บ่งบอกว่าราคาของมันนั้นคงแพงไม่น้อยเหมาะสมกับคฤหาสน์งามแทบชาญเมืองใช่ยาหยีตาไม่ฝาด ที่นี่เป็นคฤหาสน์จริงๆ เหมือนที่เธอเคยเห็นในละคร
“คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ อย่าบอกนะคะว่าเกสเฮาส์ที่คุณบอกว่าฉันจะต้องทำงานร่วมกับคุณ และเป็นที่ๆฉันจะได้รับความปลอดภัยจากพรรคพวกของพี่ชลคือที่นี่”
เขาไม่ตอบแต่จอดรถหน้าคฤหาสน์จากนั้นผู้ชายสูงวัยอายุราวๆสักห้าสิบก็วิ่งมาเปิดประตูพร้อมกุลีกุจอช่วยขนของลงจากรถ
“ไม่เป็นไรนายแดง กระเป๋าของคุณผู้หญิงคนนี้ฉันถือเข้าไปเอง” ปันบุรีหยิบกระเป๋าเดินทางของยาหยีและถือเอาไว้ หญิงสาววางตัวไม่ถูกและเริ่มสับสนที่อยู่ที่ทางกรมตำรวจจัดไว้ให้ทำไมถึงได้หรูหราอลังการขนาดนี้ตอนนี้จะถอยกลับไปก็คงไม่ทันทางเดียวก็คือเดินตามเขาไปซะเลยจะได้รู้ว่าผู้กองคนนี้จะทำอะไรกันแน่
“ที่นี่บ้านใครคะผู้กอง”
“บ้านผม” ยาหยีหยุดเดินทันที จนผู้กองหนุ่มต้องหันกลับไปมอง จะไม่ให้เธอตกใจได้ยังไงอาชีพตำรวจซึ่งก็รู้กันดีว่าเงินเดือนนั้นคงไม่ได้มากมายเหมือนพวกนักการเมืองแต่มีบ้านไม่ต่างจากวัง และที่สำคัญเขาจะพาเธอมาที่บ้านทำไม
“เป็นอะไรไปล่ะทำไมหยุดเดินมีใครบางคนรอคุณอยู่นะ ตามผมมาเถอะ”
“คุณจะให้ฉันมาอยู่ที่บ้านของคุณอย่างนั้นเหรอคะไหนคุณบอกว่าทางกรมตำรวจต้องการให้ฉันไปอยู่ในที่ๆปลอดภัย”
“ก็ที่นี่ยังไงปลอดภัยและสะดวกที่สุด ผมมีเวลาเฝ้าคุณได้ยี่สิบสี่ชั่วโมงรับรองว่ายุงจะไม่ให้ไต่ไลจะไม่ให้ตอม คุณจะกินข้าว เข้าห้องน้ำ จะนั่งจะนอนผมก็เฝ้าคุณได้อย่างไม่คลาดสายตา”
“ฉันกลับล่ะตำรวจบ้ากาม” ยาหยีกระแทกเสียงใส่และกลับหลังหัน จะบ้าไปแล้วหลอกเด็กอนุบาลคงหลอกได้แต่หลอกยาหยีไม่มีทางเชื่ออย่างนี้เขาต้องคิดมิดีมิร้ายกับเธออย่างแน่นอนจู่ๆเอาเธอมาอยู่ร่วมบ้านมีตำรวจที่ไหนเขาทำกัน ไม่แจ้งความข้อหา
แขนยาวที่มีมัดกล้ามแข็งแรงดึงแขนเธอเอาไว้ “อย่าดื้อ นี่ถือว่าเป็นคำสั่งผมไม่ได้พาคุณมานอกเรื่อง แต่ตอนนี้ผมได้รับมอบภารกิจให้ทลายแก็งค์มิจฉาชีพออนไลน์โดยคุณต้องช่วยงานผมสามเดือนนี้ผมไม่จำเป็นต้องเข้าไปที่กรมเพราะงานของผมทำงานจากที่บ้าน และก็ยังสามารถดูแลความปลอดภัยให้คุณได้พร้อมกันอีกด้วยเพราะคุณจะต้องอยู่ในสายตาของผมยี่สิบสี่ชั่วโมงที่นี่จึงเป็นที่ๆลงตัวที่สุดสำหรับคุณและผม
“คุณไม่คิดจะถามบ้างเหรอคะว่าฉันตกลงด้วยไหม”
“คุณหมดสิทธิ์นั้นตั้งแต่คุณขึ้นรถผมมาแล้ว” เขาตอบหน้านิ่ง
“เผด็จการ คนบ้านอกจากฉันจะเป็นเหยื่อถูกมิจฉาชีพมันหลอกยังถูกตำรวจหลอกอีกด้วย”
ก่อนที่ทั้งสองคนจะเริ่มโต้เถียงกันหญิงวัยกลางคนแต่งกายภูมิฐานก็เดินออกมาจากห้องโถงสีหน้าของนางบ่งบอกถึงความประหลาดใจจากนั้นมองหญิงสาวไม่วางตา
“หนูยาหยี หนูจริงๆด้วย” คุณอันดาเดินตรงมาหาหญิงสาวและเผยรอยยิ้มจริงใจออกมา ยาหยีคลับคล้ายคลับคลาและเธอก็นึกออกว่าหญิงวัยกลางคนตรงหน้าเธอเคยพบที่โรงพยาบาลแล้วหลายครั้ง
“คุณป้า หนูจำคุณป้าได้ คุณป้าเป็นเพื่อนกับพี่วิมลและเคยไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลอยู่บ่อยๆ”ยาหยียกมือไหว้อย่างนอบน้อมแม้ยังไม่รู้ว่าคนตรงหน้ามีสถานะเกี่ยวพันอย่างไรกับบ้านหลังนี้และคนที่มาด้วย
“ไหว้พระเถอะ ดีใจเหลือเกินที่หนูมาหาฉันที่บ้าน พี่เขาคงเล่าให้ฟังหมดแล้วใช่ไหมว่าฉันให้เขาไปพาหนูมาหา ฉันรู้เรื่องหนูจากวิมลแล้วรู้สึกเสียใจจริงๆที่คนดีมีน้ำใจแบบหนูต้องมาลำบาก หนูสวยและใจดีเหมือนแม่แต่บางครั้งคนเราก็มีช่วงที่ดวงไม่ดี”
“นี่มันอะไรกันคะ หนูงงไปหมดแล้ว” สายตาของยาหยีแสดงความไม่เข้าใจยิ่งกว่าหน้าตาเสียอีก
“อ้าว! ตาปันลูกไปพาน้องมาแล้วไม่ได้เล่าอะไรให้น้องฟังมบ้างเลยเหรอ” คุณอันดามองหน้าบุตรชาย แกมตำหนิ
“เรื่องของคุณแม่ผมยังไม่ได้เล่า ผมพาเธอมาที่นี่ในส่วนความรับผิดชอบของผม”
คุณอันดามองหญิงสาวแล้วก็ถอนหายใจ “ถ้าอย่างนั้นคงต้องเล่ากันยาว ไปที่ห้องรับแขกกันก่อนเถอะ”คุณอันดาจูงมือยาหยีไปกับเธอ ปันบุรีเดินตามเขาคิดว่ามารดาคงจะอยากได้หญิงสาวมาเป็นสะใภ้มากเขาไม่เคยเห็นมารดาจะเอ็นดูผู้หญิงคนไหนเท่านี้มาก่อน แม้กระทั่งนิสรินอดีตแฟนสาวคนสวยของเขาที่เกือบจะได้เป็นสะใภ้ของคุณอันดาไปแล้วถ้าหากเขาไม่รู้มาก่อนว่าเธอนอกใจเขาด้วยการแอบคบกับนักธุรกิจค้าทองคำรายหนึ่งเพราะความใกล้ชิดนิสรินทำงานเป็นที่ปรึกษาด้านการตลาดให้กับนักลงทุนทองคำในตลาดหลักทรัพย์จึงทำให้ทุกอย่างต้องจบลงเหลือไว้เพียงความเป็นเพื่อน
“อะไรนะคะคุณป้ารู้จักกับแม่ของหนูและเป็นเจ้านายเก่าของพี่วิมลด้วยเหรอคะ”
คนสูงวัยกว่ามากพยักหน้ามีรอยยิ้มอบอุ่นส่งให้ “ฉันรู้มาจากวิมลว่าหนูเป็นลูกของดารา ดารากับฉันเคยสนิทกันมากสมัยที่อายุอานามของฉันประมาณเท่าหนูในตอนนี้เ สียดายดาราอายุสั้นเลยไม่ได้เห็นว่าลูกสาวคนเดียวของเขาเป็นเด็กดีและหน้าตาสะสวยไม่แพ้ดาราเลย”ยาหยียิ้มเขิน ไม่พูดเปล่าคุณอันดายืนยันด้วยอัลบั้มภาพรูปภาพขนาดใหญ่ที่ด้านในมีภาพถ่ายในวันวานของเธอกับแม่ของหญิงสาวเอาไว้ด้วย
“ภาพนี้ยาหยีเคยเห็นคุณแม่ก็มีเก็บเอาไว้อยู่ในอัลบั้มเหมือนกันที่แท้ก็คือคุณป้าเองหรือคะ”ภาพหญิงสาวสองคนท่าทางสนิทสนมกันเบื้องหลังคือภาพแม่น้ำโขง มีรูปดวงไฟกลมๆสีชมพู สีส้มเป็นดวงลอยอยู่เบื้องหลัง
“เราไปดูบั้งไฟพญานาคด้วยกัน แม่ของหนูสนใจเรื่องราวเกี่ยวกับพญานาค บั้งไฟพญานาคและเรื่องราวอาถรรพ์ในลำน้ำโขง เธอเขียนหนังสือเกี่ยวกับสิ่งเร้นลับและเรื่องราวตำนานอาถรรพ์ต่างๆ ถ้าเขายังอยู่คงเขียนออกมาอีกมาก”
“ใช่ค่ะคุณแม่สนใจในสิ่งเร้นลับมาก”
“หนังสือที่ดาราเขาเขียน ป้ายังหยิบขึ้นมาอ่านบ่อยๆยามที่คิดถึงเขา”
เมื่อสองสาวต่างวัยที่ดูเหมือนว่าจะถูกคอและถูกชะตากันคุยกันจนแทบจะลืมปันบุรีไป เขาจึงเรียกร้องความสนใจด้วยการกระแอมกระไอส่งสัญญาณให้รู้ว่าสองสาวลืมเขาที่นั่งอยู่ด้วย นั่นทำให้ยาหยีนึกขึ้นมาได้อีกครั้งว่าเพราะเหตุใดเธอจึงมานั่งอยู่ตรงนี้
“ถึงจะอย่างไรก็แล้วแต่หนูคงจะอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอกค่ะ”
“ทำไมล่ะจ้ะ หรือหนูโกรธตาปันที่ไม่ยอมบอกความจริงกับหนูเรื่องที่ป้าใช้เขาให้ไปพาหนูมาหาป้าที่นี่เหรอ”
“ผู้กองปันบุรีไม่ได้พูดเรื่องอื่นแม้แต่นิดเดียว หนูเพิ่งจะรู้ว่าคุณป้ากับคุณแม่ดารเป็นเพื่อนกันจากปากของคุณป้าที่ยาหยีตามมาที่นี่ก็เพราะ”
“ก็เพราะคุณอยากได้รางวัลนำจับห้าพัน”เขาตอบ ยาหยีหันไปค้อนตาเขียวปัด
“ห้าหมื่นต่างหาก” ยาหยีแย้ง
“งก แม่ค้าจริงๆ”ปันบุรีแกล้งบ่น
“ก็มีส่วน ทำยังไงได้ล่ะก็คนกำลังตกงานมี ช่องทางหาเงินก็ต้องรีบคว้าเอาไว้ก่อน”
“ตาปันลูกนี่ก็จริงๆเลยนะ”
“ถ้าผมพูดไปเธอจะเชื่อผมเหรอครับคุณแม่ดีไม่ดีจะหาว่าผมไปหลอกเธอเข้าให้อีก มองหน้าก็รู้ว่าดื้อแค่ไหน”เขายักคิ้วให้เธอหนึ่งครั้งยาหยีได้แต่เก็บอาการเอาไว้ทั้งที่คันปากอยากจะเถียงเขา
“อีกอย่างเรื่องที่ผมต้องดูแลคุณในช่วงนี้ และเรื่องที่ผมจะให้คุณมาช่วยงานมันก็เป็นเรื่องจริง”
“หนูยาหยีในเมื่อเรื่องมันก็กลายมาเป็นแบบนี้แล้ว ป้าว่าหนูมาอยู่ที่นี่กับป้าสักพักเถอะนะถ้านายคนนั้นหรือพักพวกของเขาที่อยู่นอกคุกยังมายุ่งกับหนูไม่เลิก ชีวิตหนูคงตกอยู่ในอันตราย ไม่เห็นแก่ใครก็เห็นแก่ดาราเขาเถอะเขาคงไม่อยากเห็นลูกสาวเพียงคนเดียวต้องมีชิวิตสุ่มเสี่ยงอันตราย”
“หนูเกรงใจค่ะคุณป้า จะให้หนูมานั่งกินนอนกินอาศัยบ้านคุณป้าได้อย่างไรคะ หนูเองไม่เคยมาทำประโยชน์ให้เลยแล้วเวลาทุกข์จะให้มารบกวนแบบนี้มันคงไม่เหมาะ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกแค่คุณช่วยงานผมจนผมจับพวกมันได้ก็ถือว่าคุณมีประโยชน์แล้ว แต่ถ้าคิดว่าไม่อยากจะติดค้างจะทำกับข้าว ซักผ้าให้ผมก็ไม่ว่า” เขายิ้ม
“ตาปันนี่ลูกทำไมพูดกับน้องแบบนี้ล่ะ”คุณอันดาทำสีหน้าดุใส่ลูกชาย
“ผมก็ไม่รู้นะว่าผมมองคนผิดหรือเปล่าบางทีคุณอาจจะช่วยทำให้งานของผมยุ่งยิ่งกว่าเดิมก็เได้ผมอาจจะคาดหวังในตัวคุณมากเกินไป”
“คุณต้องการให้ฉันทำยังไงบอกมาเลยดีกว่าอย่ามาพูดประชดกดดันแบบนี้ ฉันจะรีบช่วยงานคุณข้อมลทินในตัวฉันจะได้หมดสักที และถ้าแก็งค์มิจฉาชีพในอินเตอร์เน็ตกับขบวนการค้ายาที่พี่ชลสิทธิ์พัวพันเป็นแก็งค์เดียวกันทุกอย่างจะได้จบลงพร้อมกัน ชีวิตอย่างคนปกติของฉันจะได้กลับมาเสียที”
ปันบุรีอยากจะพูดดังๆว่าเข้าแผนเขา
+++++++++++++++++++++++++
ปันบุรีลอบสูดกลิ่นหอมจากเลือนผมและกลิ่นกายสาวที่ลอยขึ้นมาเมื่อเขานั่งมองเธอจากทางด้านหลังพร้อมเสนอวิธีการให้เธอเริ่มแผนการหลอกลวงมิจฉาชีพให้มาติดกับดัก
“เว็บบอร์ดนี้ก็แล้วกันผมว่ามีคนเข้าไปใช้บริการเยอะคนร้ายมันจะต้องเข้ามาหาเหยื่ออย่างแน่นอน” เขาออกอุบายให้เธอไปตั้งกระทู้ตามหาสินค้าแบรน์เนมที่เว็บดังยอดฮิตซึ่งสาวๆมักจะแวะเวียนกันไปซื้อและขายสินค้ากัน
“แต่จากประสบการณ์การเป็นแม่ค้าออนไลน์ของฉัน เราควรไปตั้งกระทู้ตามหาของที่เว็บสีชมพูจะดีกว่าเพร
าะเว็บนั้นสมัครง่ายไม่ต้องมีบัตรประชน มีลูกค้าของฉันหลายคนที่ถูกโกงจากเว็บนั้น”
“ผมว่าคุณลองลงประกาศตามหาสินค้าอะไรสักอย่างก็ได้ที่ผู้หญิงเขานิยมกันและก็มีราคาพอที่พวกมันคิดจะเข้ามาหลอก 70% ของผู้เสียหายเป็นพวกเข้าไปตั้งกระทู้ตามหาของ”
ยาหยีจึงตั้งกระทู้ประกาศตามหาครีมยี่ห้อดังระดับโลกยี่ห้อหนึ่งซึ่งราคาของมันแพงกว่าทองคำเสียอีก รวมถึงบรัชออนยี่ห้อดังที่มีชื่อสั้นๆและนำหน้าด้วยตัวเอ็น ตลับเป็นสีดำหน้าตาธรรมดาและสาวๆมักจะบ่นว่าสกปรกง่ายแต่ก็หลงรักสาวๆทั้งหลายคลั่งไคล้เพราะมีเม็ดสีที่แน่นและสวยกว่ายี่ห้ออื่นๆเรียกว่าหากมีใครนำมาเสนอขายมือสองในเว็บนี้ไม่ถึงสิบนาทีก็จะมีสาวๆเข้ามาแย่งกันซื้อ
“ประกาศหาครีมยี่ห้ออะไรน่ะคุณผมไม่เห็นเคยได้ยินชื่อมาก่อนแล้วพวกโจรมันจะรู้จักหรอ แล้วนี้รูปบรัชออนเหรอหน้าตาตลับมันทะแม่งๆ พวกมันจะรู้จักกับคุณด้วยไหม”
ยาหยีหันหน้าสวยมาและเกือบจะชนกับหน้าผู้กองปันบุรีที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“เชย ไม่รู้จักและยังมาพูดมั่วๆ บรัชยี่ห้อนี้ดังที่สุดไม่มีสาวๆคนไหนไม่รู้จัก” ยาหยีพูดชื่อยี่ห้อพร้อมกับคว้าออกมาจากกระเป๋าเครื่องสำอางใบเล็กให้เขาดู “สีนี้ฉันชอบมากออกัส…”เธอไม่พูดต่อเพราะชื่อสีนี้มันอาจทำให้เขามองหน้าเธอแปลกๆ
“ฉันรู้แล้วว่าทำไมคุณถึงล่อคนร้ายให้มาติดกับดักไม่ได้สักทีขนาดเว็บนี้เขาค้าขายอะไรกัน นิยมซื้อะไรกันยังไม่รู้จักเลย นี่แหละนะพวกผู้ชาย...”
ยาหยีลอยหน้าลอยตาพูด
“ก็เรื่องแบบนี้ผู้ชายจะสนใจทำไมกันล่ะคุณ ผมเพิ่งจะรู้ว่ากำลังนั่งคุยกับกูรูด้านความงาม”
“มันเป็นธรรมดาผู้หญิงอย่าหยุดสวยเคยได้ยินไหม” เธอพูดอย่างอารมณ์ดีและมีรอยยิ้มสดใส ทำให้ปันบุรีเผอมองหญิงสาวจนตาค้างแต่ก็รีบปรับสีหน้าซะใหม่เมื่อคนถูกมองมีแววตาสงสัย เป็นเวลาพอดีกับแม่ชื้นแม่บ้านสาวใหญ่มาตามปันบุรีเขาจึงเลี่ยงไปให้ความสนใจที่แม่บ้าน
“มีอะไรเหรอครับ”
“คุณปันคะคุณนิสรีนมาพบค่ะ ท่าทางไม่ดีเลยเหมือนจะร้องไห้มาด้วยค่ะ”
“อะไรนะ นิสรีนร้องไห้ด้วยเหรอ แล้วนี่เธออยู่ที่ไหน”
“คุณนิสรีนรออยู่ที่ห้องโถงค่ะ เธอบอกว่าให้คุณรีบลงไปหาเธอมีธุระด่วนที่ต้องการคุยกับคุณ”
“ตกลง ผมจะรีบลงไป”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 ต.ค. 2555, 23:49:29 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 30 ต.ค. 2555, 23:49:29 น.
จำนวนการเข้าชม : 2219
| << ตอนที่ 3 | ตอนที่ 8 รวบรัก รวบรัด >> |
หนอนฮับ 30 ต.ค. 2555, 23:58:27 น.
เอาแล้วไง...จะเป็นเค้าลางเห็งความปวดรึป่าวเนี่ย....นิสรีน
เอาแล้วไง...จะเป็นเค้าลางเห็งความปวดรึป่าวเนี่ย....นิสรีน
อัปสรา 30 ต.ค. 2555, 23:58:31 น.
ถ้าไหวคืนนี้คงได้อีกสักตอน
ถ้าไหวคืนนี้คงได้อีกสักตอน
อัปสรา 30 ต.ค. 2555, 23:58:58 น.
สวัสดีตอนดึกคุณหมอนฮับมาเร็วจังค่ะ
สวัสดีตอนดึกคุณหมอนฮับมาเร็วจังค่ะ
pseudolife 1 พ.ย. 2555, 00:24:46 น.
แว้บๆ เพิ่งได้กลับมาอ่านอีกรอบ
กำลังเถียงกันหนุกหนานน่ารัก
แฟนเก่ากลับมาอีกแล้ว
แว้บๆ เพิ่งได้กลับมาอ่านอีกรอบ
กำลังเถียงกันหนุกหนานน่ารัก
แฟนเก่ากลับมาอีกแล้ว
อัปสรา 1 พ.ย. 2555, 06:33:19 น.
สวัสดีค่ะคุณ pseudolife
สวัสดีค่ะคุณ pseudolife
