My sweet Love หวานใจนายมาเฟีย
เรื่องราวของสายลับสาวสวยตำรวจนอกเครื่องแบบที่ต้องไปเป็นบอดี้การ์ดให้กับมาเฟียหนุ่มหล่อเจ้าของฉายาเพลย์บอย ตัวฉกาจ ชอบลากผู้ขึ้นเตียงเป็นเวลาเล่น เนื่องจากเขาคือผู้ต้องสงสัยเกี่ยวกับยาเสพติด การพบกันครั้งแรกของสองหนุ่มสาวเป็นไม้เบื่อไม้เบากันมา ทั้งสองคนไม่คิดที่เกี่ยวข้องกันอยู่แล้ว แต่แล้วมาเฟียหนุ่มก็เริ่มมองบอดี้การ์ดสาวจอมจุ้นด้วยสายตาเปลี่ยนแปลงที่ทำให้ชายหนุ่มหวั่นไหวทั้งๆที่จะไม่คิดหยุดที่ใคร
นิยายเรื่องนี่เป็นแนวสืบสวนลึกลับ มีคอมเมดี้และโรแมนติกด้วย อย่าลืมติดตามอ่านได้ในนิยายเรื่องนี่นะคะ
นิยายเรื่องนี่เป็นแนวสืบสวนลึกลับ มีคอมเมดี้และโรแมนติกด้วย อย่าลืมติดตามอ่านได้ในนิยายเรื่องนี่นะคะ
Tags: My sweet Love หวานใจนายมาเฟีย
ตอน: ว่าที่พี่เขย
ปัทมาขับรถพาเมธัสมาที่คฤหาสน์ของเขา หญิงสาวร่างระหงขับมาส่งชายหนุ่มถึงที่แล้วก็พูดว่า
“ถึงแล้วลงมาซินายเลโอ”
คนตัวโตแกล้งทำเป็นเจ็บ
“ลูกปัทผมเจ็บนะคุณช่วยพยุงผมหน่อยได้มั้ย”
“มาซิเดี่ยวฉันจะพานายเข้าไปในบ้าน ค่อยๆเดินนะ” ชายหนุ่มแอบอมยิ้มอยู่ในใจ
“มานั่งลงได้แล้วที่นี่นายจะทำอย่างไรนายรู้หรือหรือไปว่าใครเป็นคนวานจ้างฆ่านาย”
“ตอนนี้ผมได้มอบหมายให้คนของผมไปสืบแล้วผมว่าอีกไม่นานผมจะได้รู้ว่าใครเป็นคนทำ”
“นายพอจะบอกฉันได้มั้ยว่าใครเป็นคนทำ”
“เอาเป็นว่าผมรู้แล้วกันนะคุณไม่ต้องรู้หรอก ว่าแต่ตอนนี้ผมเดินขึ้นไปที่บันไดไม่ไหว คุณช่วยพยุงผมขึ้นไปพักผ่อนที่บนห้องหน่อยนะคับ”
“จะบ้าเหรอนายเลโอนายโดนยิงที่แขนนะไม่โดนขาสักหน่อย”
“จะยังไงก็ช่างคุณอย่าลืมซิว่าผมเป็นคนช่วยชีวิตคุณนะหรือว่าคุณจะ” หญิงสาวร่างระหงพูดตัดบทเสียก่อน
“ก็ได้มาเดี่ยวฉันพานายไปพักผ่อนที่ห้อง” หญิงสาวร่างระหงพาคนตัวโตไปพักผ่อนที่ห้อง
หลังจากที่หญิงสาวร่างระหงส่งคนตัวโตเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวร่างระหงกำลังเดินออกจากห้องไปชายหนุ่มจึงพูดดักเสียก่อน
“อะไรลูกปัทผมอุตส่าห์เสี่ยงชีวิตช่วยคุณคุณไม่คิดที่จะตอบแทนผมบ้างเลยเหรอ” ชายหนุ่มแกล้งพูดลอยๆ ได้ผลทำให้หญิงสาวร่างระหงหันหน้ามาเผชิญกับคนตัวโต
“แล้วนายจะให้ฉันทำอย่างไร”
“อะไรกันทูนหัวแค่นี้จะต้องให้ผมพูดด้วยเหรอคับ นี่แหละน่าทำคุณบูชาโทษแท้ๆเลยนะ”
“นี่นายเลโอนายอยากให้ฉันทำอะไรก็ว่ามาฉันขี้เกียจตอบแทนนาย”
“ก็ไม่มีอะไรหรอกคับในช่วงที่มือผมเจ็บผมช่วยตนเองไม่ได้ผมอยากจะให้คุณช่วยเป็นมือเป็นแขนให้ผมหน่อยช่วยดุแลผมจนกว่าผมจะหายดีได้มั้ยละคับ”
“ก้ได้ฉันต้องดูแลนายอยู่แล้วเพราะว่าฉันเป็นสาเหตุให้นายโดนยิง”
“เรื่องนั้นมันต้องแน่อยู่แล้วละคับที่รัก”
“นายก็พักผ่อนได้แล้วเดี่ยวตอนเย็นนี้ฉันจะต้องไปรับไอ้ปิ๊กอีกและต้องกลับบ้านไปหาปู่อีก”
“เดี่ยวนะคับปิ๊กนี่เขาเป็นอะไรกับคุณเหรอคับทูนหัว”
“นายจะอยากรู้ไปทำไม” หญิงสาวร่างระหงก็ไม่รู้ตัวว่ายามนี้ชายหนุ่มได้กัดฟันกรอดจนขบกรามแน่นและพยายามเก็บอารมณ์เอาไว้
“ทำไมเหรอคับหรือคุณกลัวว่าผมจะส่งคนไปทำร้ายสุดที่รักของคุณ”
“นายพูดว่าอะไรนะ”
“เปล่าหรอก”
“นั้นก็แล้วไปนี่ได้เวลาแล้วตอนนี้นายก็พักผ่อนและอย่าลืมทานข้าวทานยาละฉันต้องรีบไป”
“เดี่ยวคุณยังไปไม่ได้” คนตัวโตจับแขนหญิงสาวเอาไว้
“อะไรของนายอีกละฮะนายเลโอ”
“คุณยังไม่ตอบคำถามผมเลย”
“อ๋อนึกว่าเรื่องอะไร”
“ตกลงว่าไงคุณ”
“มันเรื่องอะไรและมันเป็นธุระกงการอะไรของนายที่นายถึงอยากจะรู้เรื่องของฉัน”
“ผมรู้อยู่แล้วดุเหมือนว่าคุณจะรักและเป็นห่วงนายปิ๊กอะไรมากนะ”
“มันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่ฉันจะต้องรักและห่วงเจ้าปิ๊กมาก” หารู้ไม่ว่าคำพูดของตนเองทำให้คนที่ยืนอยู่ข้างๆถึงกับโกรธขึ้งไม่พอใจ
ถ้าไม่ได้ยินคำพูดหนึ่งจากร่างแน่งน้อยว่า
“จะไม่ให้ฉันรักและเป็นห่วงได้ไงฉันนะมีไอ้ปิ๊กเป็นน้องชายคนเดียวนะจะไม่ให้รักและห่วงได้ไงละ” จากใบหน้าบึ้งตึงกลับเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม
“แล้วนี่นายจะปล่อยฉันได้แล้วยังแนจะได้ได้ไปรับน้องชายของฉัน”
“ไปซิคับ”
“อืม”
“เดี๋ยวก่อน”
“อะไรอีกละที่นี่”
“อย่าไปนานนะคับผมคิดถึง”
“บ้าเหรอฮะนายเลโอ”
“ถึงจะบ้าแต่ผมก็บ้ารักคุณคนเดียวนะคับ” ชายหนุ่มไม่ลืมที่จะหยอดใส่หญิงสาวร่างระหง”
“นายเลโอไอ้คนบ้านายมันบ้าที่สุดอย่าคิดนะว่าฉันจะหลงเชื่อน้ำคำของนาย”
หญิงสาวร่างระหงขับรถไปรับน้องชายที่โรงเรียนและพากลับมาส่งที่บ้าน แต่พอกลับมาถึงบ้านไม่มีคนอยู่เห็นแต่จดหมายฉบับหนึ่งตั้งอยุ่หญิงสาวหยิบขึ้นมาอ่านดูและก็รุ้ว่าปู่ของตนไปเยี่ยมเพื่อนที่ต่างจังหวัด
“พี่ลูกปัทปู่ไปไหน”
“แก่ไปเที่ยวบ้านเพื่อนที่ต่างจังหวัด”
“ปู่นะจะชวนผมไปวะหน่อยก็ไม่ยอมพาไป”
“เอาเถอะนะวันนี้พี่ต้องไปทำงานอีกแก่อยู่คนเดียวได้มั้ย”
“ไม่เอาผมไปด้วยนะพี่ลูกปัทผมจะได้เอาการบ้านไปทำด้วยผมสัญญาว่าผมจะไม่ดื้อไม่ซนนะคับพี่ปัท” ปิ๊กหันไปอ้อดอ้อนพี่สาวของตนแต่ก็ได้ผล
“เอาละไปก็ไปว่าแต่แก่ต้องสัญญากับพี่ก่อนนะ”
“คับ”
ปัทมาขับรถมาถึงก็ปลุกให้น้องชายตื่นขึ้นมา หลังจากที่ยังงัวเงียอยุ่ ปิ๊กถึงกับตกใจ
“โอ้โหพี่ลูกปัทนี่มันบ้านหรือว่าอะไรกันนี้ทำไม่ใหญ่ยังกับวัง”
“อย่ามั่วแต่พูดเดินตามพี่มา”
“คับ”
“วัดดีคับคุณปัท”
“โอ้ไม่ต้องหรอกคะคุณเสือ”
“ไม่ทราบว่าใครกันคับ”
“อ๋อนี่ไอ้ปิ๊กวัดดีน้าเขาซิ”
“วัดดีคับผมชื่อปิ๊กคับเป็นน้องชายของพี่ลูกปัทคับ”
ผู้อาวุโสรับไหว้และเอ็นดูกับปิ๊กไม่ได้
“เอาละคะปัทอยากจะฝากให้คุณเสือช่วยพาไอ้ปิ๊กนี่ไปที่ไหนก็ได้นะและก็รบกวนช่วยหาที่ทำการบ้านให้มันหน่อยฉันหวังว่าจะไม่รบกวนคุณนนะคะ”
“ไม่รบกวนเลยคับเชิญคุณลูกปัทเถอะคับ”
“คะยังไงก็รบกวนด้วยนะคะ” พูดจบหญิงสาวร่างระหงก็เดินขึ้นไปในห้อง
หญิงสาวร่างระหงก็เปิดประตูเข้าไปเห็นคนตัวโตยังหลับสนิทจึงเข้าไปปลุก
“นายเลโอนายได้ยินที่ฉันพูดมั้ยนายตื่นขึ้นมาสินายได้ยินที่ฉันเรียกนายมั้ย” เลโอแกล้งทำเป็นหลับลองเชิงดูว่าหญิงสาวร่างระหงจะปลุกเขายังไง
“นายเลโอนายตื่นขึ้นมาได้แล้วได้ยินฉันมั้ยนี่” เสียงเรียกของร่างแน่งน้อยไม่ได้ผลหญิงสาวเข้าไปใกล้ได้ยินเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของชายหนุ่ม
“หรือว่านายจะตายแล้ว” หญิงสาวร่างระหงก้มลงไปฟังเสียงหัวใจของชายหนุ่ม กลับโดนคนตัวโตกอดเอาไว้
“นี่นายเลโอนี่นายจะทำอะไรปล่อยฉันนะนี่นายจะกอดฉันทำไมปล่อยเดี่ยวนี้นะ”
“จ้างให้ไม่ปล่อย” ยิ่งหญิงสาวดิ้นมากเท่าไรกลับทำให้ชายหนุ่มกอดแน่นมากขึ้นเท่านั้น
“นี่นายเลโอฉันบอกให้นายปล่อยฉัน”
“ถ้าผมไม่ปล่อยละคับยาหยีคุณจะทำอะไรกับผมคับ”
“ฉันจะนับหนึ่งถึงสามถ้านายไม่ปล่อยนายเจ็บตัวแน่”
หนึ่ง!
สอง!
สาม!
คนตัวโตก็ยังไม่ปล่อย
“ได้ฉันเตือนนายแล้วนะนายไม่ฟังเอง” หญิงสาวร่างระหงกัดแขนชายหนุ่มทำให้ชายหนุ่มถึงกับร้องโอดอ็ย
“โอ๊ย ผมเจ็บนะคุณ”
“ดีสมน้ำหน้าใครสั่งให้นายมาฉวยโอกาสกับฉันละ”
“ว่าแต่ว่านายยังเจ็บแผลอีกมั้ยเจ็บสิดูซิแทนที่คุณจะกัดแขนอื่นกลับมากัดแขนที่มีแผลอยู่แล้ว”
“เอ๋อไหนขอฉันดูแผลนายก่อนว่าเป็นไงบ้าง เอ๋อฉันขอโทษนะนายเลโอฉันไม่ได้ตั้งใจแต่จะว่านายองก็ผิดที่มาทำชีกอใส่ฉันก่อน”
“ก็คนมันคิดถึงนี่คับผมแค่อยากจะกอดคุณให้หายคิดถึง”
“นี่พอเลยอย่ามาทำสายตาเจ้าชู้นีกับคนอย่างฉัน มันใช้ไม่ได้ผลกับคนอย่างฉันหรอกเพราะฉันไม่ใช่แม่นางแบบของนายนะที่พอนายพุดอะไรฉันจะต้องเหลือเชื่อนายทุกคำ”
“ผมถามคุณจริงๆเถอะทำไมคุณถึงได้ชอบไล่ผมไปไกลๆมากหนัก”
“ก็เพราะว่าฉันเกลียดนายไงที่นายมันเพลย์บอยชอบลากผู้หญิงขึ้นเตียง ไม่เคยคิดที่จะหยุดที่ใคร เพราะนายทำให้พวกเธอต้องเสียน้ำตา”
“ถึงผมจะเจ้าชู้แต่ถ้าผมเจอผู้หญิงที่ผมรักจริงผมพร้อมที่หยุดอยู่ที่ผู้หญิงคนนั้น”
“ชิหน้าเชื่อตายแหละเอาลแนว่านายอย่าพูดเรื่องนี้อีกจะดีกว่า ว่าแต่นายนะเถอะทานข้าวและทานยายัง”
“ยังผมรอคุณอยู่”
“นายจะรอฉันทำไมทำไมถึงไม่ทานข้าวทานยาละ” “ผมทานไม่ได้ถ้าไม่มีคุณก็เหมือนกับชีวิตที่ผมขาดคุณไม่ได้ไงคับ”
“เวลาแบบนี้ยังมาทำชีกอใส่ฉันอีกเหรอนายเลโอ”
“ผมเปล่าเลยนะจะว่ายังงั้นก็ได้ที่ผมพูดมามันคือความจริงใจที่ออกมาจากส่วนลึกของหัวใจ”
“น้ำเน่าจริงๆเลยนะนายเลโอ”
“ถึงจะน้ำเน่าคุณเองก็ชอบไม่ใช่เลยคับ”
“ไม่พูดกับนายแล้วฉันว่าจะลงไปดูว่ามีอะไรที่พอจะทำอะไรให้นายทานได้บ้างว่าแต่แม่บ้านละ”
“อ๋อพอดีแก่ลากลับไปเยี่ยมที่บ้านคับ”
“เอาพี่ลูกปัทผมกำลังจะไปถามอยู่พอดี”
“มีอะไรอีกละไอ้ปิ๊ก”
“นี่คุณเสียมารยาทนะจะไม่แนะนำให้ผมรู้จักของน้องชายคุณหน่อยเหรอคับ”
หญิงสาวโมโหจึงแนะนำเสียงห้วน “นี่ปิ๊กน้องชายของฉัน”
“นี่ปิ๊กนี่เมธัสหรือเรียกว่าเลโอเขาเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้แก่สวัดดีหมอนี่ซิ”
“วัดดีคับเอ๋อคุณ”
“ไม่เป็นไรเรียกผมว่าพี่ก็ได้นะไม่ต้องเกรงใจเรียกว่าพี่เลโอก็ได้”
“คับพี่เลโอ”
“ว่าแต่แก่มีอะไรผมหิวนะ”
“ว่าแต่การบ้านละเสร็จแล้วผมนะน้องชายของพี่นะคับพี่ลูกปัท”
“เอ๋อแก่นั่งรออยู่ตรงนี้พี่กะว่าจะหาอะไรทำสักหน่อยให้แก่และก็พี่ชายคนใหม่ของแก่”
ปัทมาเข้ามาไหนครัวก้เริ่มล้างผักโดยมีปิ๊กเป็นผู้ช่วย ส่วนเลโอก็เข้ามาในครัวเข้ามาดูว่าหญิงสาวร่างระหงกำลังทำอะไร
“ว่าแต่คุณนะทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอผมไม่เคยคิดว่าผู้หญิงที่ห้าวหาญอย่างคุณจะทำอะไรแบบนี้เป็นด้วย”
“ทำไมละฉันจะทำไม่ได้” ปิ๊กเป็นคนพูดตัดบทว่า
“อย่ามั่วแต่ทะเลาะกันเลยผมหิวแล้ว” เด็กน้อยก็ตักเข้าปากเคี้ยวตุ้ยอย่างเอร็ดอร่อย
“เอานายทำไมไม่ทานละ”
“ผมเจ็บมือนะนะคุณช่วยป้อนผมหน่อยนะคับ” คนตัวโตเข้าไปอ้อดออนหญิงสาว
“อย่ามาอ้อนฉันฉันไม่ใช่แม่ผู้หญิงพวกนั้นของนาย”
“ผมก็ว่าไม่ใช่นี่คับผมไม่เคยอ้อนผู้หญิงคนไหนมีแต่คุณคนแรกและจะเป็นคนสุดท้าย”
“อี่คิดว่านายอ้อนฉันนะน่ารักตายแหละ” ความจริงเขาอ้อนเขาก็ดูเหมือนเด็กอายุสิบสองขวบหญิงสาวร่างระหงได้แต่แอบขำในใจ
ก่อนที่ปิ๊กจะเข้ามาช่วยปัทมาเข้าครัวเลโอก็ได้เรียกมาสอบถามเรื่องของปัทมา ซึ่งปิ๊กก็บอกตามที่ตนเองรู้ เลโอจึงติดสินบนด้วยการบอกว่าจะพาไปเที่ยวสวนสนุก ถ้าให้เขาได้มีเวลาอยุ่ใกล้ชิดกับพี่สาวของเขาบ้าง
“ถ้าพี่ลูกปัทอายผมละก้ไม่ต้องอายหรอกคับนี่ผมทานอิ่มแล้วจะออกไปดูทีวีนะผมไม่รบกวนเวลาพี่เลโอกับพี่สาวผมละคับ” พูดจบปิ๊กก็เดินออกไปทิ้งให้สองหนุ่มสาวอยู่ตามลำพัง
“เดี่ยวซิไอ้ปิ๊ก”
“ปล่อยน้องชายคุณไปเถอะ”
“ว่าแต่นายไปพูดอะไรกับน้องชายฉันทำไมไอ้ปิ๊กจึงต้องรีบออกไปด้วย”
“ก็น้องชายคุณรู้ใจผมนี่คับ”
“รู้ใจบ้ารู้ใจบออะไรนายมันเจ้าเล่ห์ที่สุด”
“ก้ไม่เห็นจะแปลกเลยนี่คับที่ปิ๊กเขาเป็นน้องชายคุณก็เหมือนน้องชายผม”
“เดี่ยวนะไม่ทราบว่านายกับน้องชายฉันไปนับญาติกันตอนไหน”
“ผมนะไม่อยากเป็นญาติกับน้องชายของคุณผมอยากเป็นว่าที่พี่เขยเขาต่างหากละ”
หญิงสาวร่างระหงได้ยินถึงกับควันออกหู
“อย่าหวังเลยไม่มีทาง”
“ถ้าคุณไม่ยอมสงสัยผมจับคุณปล้ำเลยดีกว่ามั้ยนี่”
“นายเลโอนาย”
“อย่าทำผมนะ” คนตัวโตเปลี่ยนเรื่อง
“ว่าแต่คุณเถอะช่วยป้อนให้ผมหน่อยนะคับ”
“ก็ได้เอาทานเข้าซิ” หญิงสาวร่างระหงป้อนข้าวชายหนุ่มจนเกลี้ยงหมดเลย
“คุณทำอาหารอร่อยจังเลยนะคับอร่อยแบบนี้นี่สงสัยผมต้องรีบตีตราจองเอาไว้เป็นแม่บ้านของผมแล้วละคับ” ชายหนุ่มพูดส่งสายตาหวานกรุ้มกริ่มมาตรงที่หญิงสาวร่างระหงที่นั่งหน้าบูดหน้าบึ้ง หลังจากนั้นชายหนุ่มก็ทานยาหลังอาหารทันที
“นายก็ไปพักผ่อนได้แล้วแนจะรีบกลับบ้านพาไอ้ปิ๊กไปนอนได้แล้ว”
“ให้ผมไปส่งคุณเถอะคับยาหยีผมอยากทำหน้าที่ว่าที่พี่เขยให้กับปิ๊กเขาล่ะคับ”
“จริงไหมปิ๊ก”
“จริงคับ” สองหนุ่มต่างวัยต่างรับมุกกัน
“กลับเข้าไปได้แล้วไอ้ปิ๊ก”
“ผมลาละคับพี่เลโอ”
“ขับรถกลับบ้านดีๆละคับยาหยี คืนนี้เราไปเจอกันในฝันนะคับทูนหัว” ชายหนุ่มพูดจบยืนยิ้มกริ่มเข้าไปในบ้านอย่างอารมณ์ดี
สองพี่น้องก็กลับเข้าไปในบ้านของตนเอง
“เดี่ยวไอ้ปิ๊กตกลงว่านายเลโอเขาพูดอะไรกับแก่บอกมาเดี่ยวนี้นะถ้าแก่ไม่บอกพี่จะลดค่าขนมของแก่” หญิงสาวร่างระหงทำหน้าเจ้าเล่ห์พร้อมกับสืบสวน
“ก็ไม่มีอะไรนี่คับเขาถามว่าครอบครัวเรามีกันกี่คนแล้วพี่ปัททำอะไรบ้างอะไรอย่างนี้ แล้วเขาบอกว่าพี่ปัทชอบผู้ชายแบบไหน”
“แล้วแก่ตอบว่าอะไร”
“ผมก็ตอบว่าไม่ทราบอีกอย่างผมว่าถ้าได้เขามาเป็นพี่เขยผมว่าดีไม่หน่อยเลยนะคับ”
“นี่ยังไงพี่ว่าไม่ดีแก่จำใส่หัวแก่ไว้ว่านายเลโอไม่ใช่คนดีอย่างที่แก่คิดเขามีอะไรที่เราไม่รู้อีกเยอะ”
“แต่ผมว่าเขานี่กล้าดีหน้าขนาดผมนั่งอยู่เขายังจีบพี่ต่อหน้าผมเลย ถ้าปู่รู้ละก็ผมว่าเขาได้ตายก่อนที่จะจีบพี่ติดแน่ๆ”
“ตายได้ก็ดีคนเลวๆแบบนั้นอยู่ไปก็หนักแผ่นดิน”
“เมื่อตะกี้พี่ลูกปัทพูดว่าอะไรนะฉันได้ยินไม่ชัด”
“แก่ไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้จะได้ตื่นไปโรงเรียนอีก แม้รีบไล่ผมจังอ๋อหรือว่าพี่ลูกปัทจะไปนอนฝันถึงว่าที่พี่เขยของผมเหรอคับ
“แก่แดดใหญ่แล้วนะแก่ไอ้ปิ๊กไปนอนได้แล้ว”
“ถึงแล้วลงมาซินายเลโอ”
คนตัวโตแกล้งทำเป็นเจ็บ
“ลูกปัทผมเจ็บนะคุณช่วยพยุงผมหน่อยได้มั้ย”
“มาซิเดี่ยวฉันจะพานายเข้าไปในบ้าน ค่อยๆเดินนะ” ชายหนุ่มแอบอมยิ้มอยู่ในใจ
“มานั่งลงได้แล้วที่นี่นายจะทำอย่างไรนายรู้หรือหรือไปว่าใครเป็นคนวานจ้างฆ่านาย”
“ตอนนี้ผมได้มอบหมายให้คนของผมไปสืบแล้วผมว่าอีกไม่นานผมจะได้รู้ว่าใครเป็นคนทำ”
“นายพอจะบอกฉันได้มั้ยว่าใครเป็นคนทำ”
“เอาเป็นว่าผมรู้แล้วกันนะคุณไม่ต้องรู้หรอก ว่าแต่ตอนนี้ผมเดินขึ้นไปที่บันไดไม่ไหว คุณช่วยพยุงผมขึ้นไปพักผ่อนที่บนห้องหน่อยนะคับ”
“จะบ้าเหรอนายเลโอนายโดนยิงที่แขนนะไม่โดนขาสักหน่อย”
“จะยังไงก็ช่างคุณอย่าลืมซิว่าผมเป็นคนช่วยชีวิตคุณนะหรือว่าคุณจะ” หญิงสาวร่างระหงพูดตัดบทเสียก่อน
“ก็ได้มาเดี่ยวฉันพานายไปพักผ่อนที่ห้อง” หญิงสาวร่างระหงพาคนตัวโตไปพักผ่อนที่ห้อง
หลังจากที่หญิงสาวร่างระหงส่งคนตัวโตเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวร่างระหงกำลังเดินออกจากห้องไปชายหนุ่มจึงพูดดักเสียก่อน
“อะไรลูกปัทผมอุตส่าห์เสี่ยงชีวิตช่วยคุณคุณไม่คิดที่จะตอบแทนผมบ้างเลยเหรอ” ชายหนุ่มแกล้งพูดลอยๆ ได้ผลทำให้หญิงสาวร่างระหงหันหน้ามาเผชิญกับคนตัวโต
“แล้วนายจะให้ฉันทำอย่างไร”
“อะไรกันทูนหัวแค่นี้จะต้องให้ผมพูดด้วยเหรอคับ นี่แหละน่าทำคุณบูชาโทษแท้ๆเลยนะ”
“นี่นายเลโอนายอยากให้ฉันทำอะไรก็ว่ามาฉันขี้เกียจตอบแทนนาย”
“ก็ไม่มีอะไรหรอกคับในช่วงที่มือผมเจ็บผมช่วยตนเองไม่ได้ผมอยากจะให้คุณช่วยเป็นมือเป็นแขนให้ผมหน่อยช่วยดุแลผมจนกว่าผมจะหายดีได้มั้ยละคับ”
“ก้ได้ฉันต้องดูแลนายอยู่แล้วเพราะว่าฉันเป็นสาเหตุให้นายโดนยิง”
“เรื่องนั้นมันต้องแน่อยู่แล้วละคับที่รัก”
“นายก็พักผ่อนได้แล้วเดี่ยวตอนเย็นนี้ฉันจะต้องไปรับไอ้ปิ๊กอีกและต้องกลับบ้านไปหาปู่อีก”
“เดี่ยวนะคับปิ๊กนี่เขาเป็นอะไรกับคุณเหรอคับทูนหัว”
“นายจะอยากรู้ไปทำไม” หญิงสาวร่างระหงก็ไม่รู้ตัวว่ายามนี้ชายหนุ่มได้กัดฟันกรอดจนขบกรามแน่นและพยายามเก็บอารมณ์เอาไว้
“ทำไมเหรอคับหรือคุณกลัวว่าผมจะส่งคนไปทำร้ายสุดที่รักของคุณ”
“นายพูดว่าอะไรนะ”
“เปล่าหรอก”
“นั้นก็แล้วไปนี่ได้เวลาแล้วตอนนี้นายก็พักผ่อนและอย่าลืมทานข้าวทานยาละฉันต้องรีบไป”
“เดี่ยวคุณยังไปไม่ได้” คนตัวโตจับแขนหญิงสาวเอาไว้
“อะไรของนายอีกละฮะนายเลโอ”
“คุณยังไม่ตอบคำถามผมเลย”
“อ๋อนึกว่าเรื่องอะไร”
“ตกลงว่าไงคุณ”
“มันเรื่องอะไรและมันเป็นธุระกงการอะไรของนายที่นายถึงอยากจะรู้เรื่องของฉัน”
“ผมรู้อยู่แล้วดุเหมือนว่าคุณจะรักและเป็นห่วงนายปิ๊กอะไรมากนะ”
“มันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่ฉันจะต้องรักและห่วงเจ้าปิ๊กมาก” หารู้ไม่ว่าคำพูดของตนเองทำให้คนที่ยืนอยู่ข้างๆถึงกับโกรธขึ้งไม่พอใจ
ถ้าไม่ได้ยินคำพูดหนึ่งจากร่างแน่งน้อยว่า
“จะไม่ให้ฉันรักและเป็นห่วงได้ไงฉันนะมีไอ้ปิ๊กเป็นน้องชายคนเดียวนะจะไม่ให้รักและห่วงได้ไงละ” จากใบหน้าบึ้งตึงกลับเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม
“แล้วนี่นายจะปล่อยฉันได้แล้วยังแนจะได้ได้ไปรับน้องชายของฉัน”
“ไปซิคับ”
“อืม”
“เดี๋ยวก่อน”
“อะไรอีกละที่นี่”
“อย่าไปนานนะคับผมคิดถึง”
“บ้าเหรอฮะนายเลโอ”
“ถึงจะบ้าแต่ผมก็บ้ารักคุณคนเดียวนะคับ” ชายหนุ่มไม่ลืมที่จะหยอดใส่หญิงสาวร่างระหง”
“นายเลโอไอ้คนบ้านายมันบ้าที่สุดอย่าคิดนะว่าฉันจะหลงเชื่อน้ำคำของนาย”
หญิงสาวร่างระหงขับรถไปรับน้องชายที่โรงเรียนและพากลับมาส่งที่บ้าน แต่พอกลับมาถึงบ้านไม่มีคนอยู่เห็นแต่จดหมายฉบับหนึ่งตั้งอยุ่หญิงสาวหยิบขึ้นมาอ่านดูและก็รุ้ว่าปู่ของตนไปเยี่ยมเพื่อนที่ต่างจังหวัด
“พี่ลูกปัทปู่ไปไหน”
“แก่ไปเที่ยวบ้านเพื่อนที่ต่างจังหวัด”
“ปู่นะจะชวนผมไปวะหน่อยก็ไม่ยอมพาไป”
“เอาเถอะนะวันนี้พี่ต้องไปทำงานอีกแก่อยู่คนเดียวได้มั้ย”
“ไม่เอาผมไปด้วยนะพี่ลูกปัทผมจะได้เอาการบ้านไปทำด้วยผมสัญญาว่าผมจะไม่ดื้อไม่ซนนะคับพี่ปัท” ปิ๊กหันไปอ้อดอ้อนพี่สาวของตนแต่ก็ได้ผล
“เอาละไปก็ไปว่าแต่แก่ต้องสัญญากับพี่ก่อนนะ”
“คับ”
ปัทมาขับรถมาถึงก็ปลุกให้น้องชายตื่นขึ้นมา หลังจากที่ยังงัวเงียอยุ่ ปิ๊กถึงกับตกใจ
“โอ้โหพี่ลูกปัทนี่มันบ้านหรือว่าอะไรกันนี้ทำไม่ใหญ่ยังกับวัง”
“อย่ามั่วแต่พูดเดินตามพี่มา”
“คับ”
“วัดดีคับคุณปัท”
“โอ้ไม่ต้องหรอกคะคุณเสือ”
“ไม่ทราบว่าใครกันคับ”
“อ๋อนี่ไอ้ปิ๊กวัดดีน้าเขาซิ”
“วัดดีคับผมชื่อปิ๊กคับเป็นน้องชายของพี่ลูกปัทคับ”
ผู้อาวุโสรับไหว้และเอ็นดูกับปิ๊กไม่ได้
“เอาละคะปัทอยากจะฝากให้คุณเสือช่วยพาไอ้ปิ๊กนี่ไปที่ไหนก็ได้นะและก็รบกวนช่วยหาที่ทำการบ้านให้มันหน่อยฉันหวังว่าจะไม่รบกวนคุณนนะคะ”
“ไม่รบกวนเลยคับเชิญคุณลูกปัทเถอะคับ”
“คะยังไงก็รบกวนด้วยนะคะ” พูดจบหญิงสาวร่างระหงก็เดินขึ้นไปในห้อง
หญิงสาวร่างระหงก็เปิดประตูเข้าไปเห็นคนตัวโตยังหลับสนิทจึงเข้าไปปลุก
“นายเลโอนายได้ยินที่ฉันพูดมั้ยนายตื่นขึ้นมาสินายได้ยินที่ฉันเรียกนายมั้ย” เลโอแกล้งทำเป็นหลับลองเชิงดูว่าหญิงสาวร่างระหงจะปลุกเขายังไง
“นายเลโอนายตื่นขึ้นมาได้แล้วได้ยินฉันมั้ยนี่” เสียงเรียกของร่างแน่งน้อยไม่ได้ผลหญิงสาวเข้าไปใกล้ได้ยินเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของชายหนุ่ม
“หรือว่านายจะตายแล้ว” หญิงสาวร่างระหงก้มลงไปฟังเสียงหัวใจของชายหนุ่ม กลับโดนคนตัวโตกอดเอาไว้
“นี่นายเลโอนี่นายจะทำอะไรปล่อยฉันนะนี่นายจะกอดฉันทำไมปล่อยเดี่ยวนี้นะ”
“จ้างให้ไม่ปล่อย” ยิ่งหญิงสาวดิ้นมากเท่าไรกลับทำให้ชายหนุ่มกอดแน่นมากขึ้นเท่านั้น
“นี่นายเลโอฉันบอกให้นายปล่อยฉัน”
“ถ้าผมไม่ปล่อยละคับยาหยีคุณจะทำอะไรกับผมคับ”
“ฉันจะนับหนึ่งถึงสามถ้านายไม่ปล่อยนายเจ็บตัวแน่”
หนึ่ง!
สอง!
สาม!
คนตัวโตก็ยังไม่ปล่อย
“ได้ฉันเตือนนายแล้วนะนายไม่ฟังเอง” หญิงสาวร่างระหงกัดแขนชายหนุ่มทำให้ชายหนุ่มถึงกับร้องโอดอ็ย
“โอ๊ย ผมเจ็บนะคุณ”
“ดีสมน้ำหน้าใครสั่งให้นายมาฉวยโอกาสกับฉันละ”
“ว่าแต่ว่านายยังเจ็บแผลอีกมั้ยเจ็บสิดูซิแทนที่คุณจะกัดแขนอื่นกลับมากัดแขนที่มีแผลอยู่แล้ว”
“เอ๋อไหนขอฉันดูแผลนายก่อนว่าเป็นไงบ้าง เอ๋อฉันขอโทษนะนายเลโอฉันไม่ได้ตั้งใจแต่จะว่านายองก็ผิดที่มาทำชีกอใส่ฉันก่อน”
“ก็คนมันคิดถึงนี่คับผมแค่อยากจะกอดคุณให้หายคิดถึง”
“นี่พอเลยอย่ามาทำสายตาเจ้าชู้นีกับคนอย่างฉัน มันใช้ไม่ได้ผลกับคนอย่างฉันหรอกเพราะฉันไม่ใช่แม่นางแบบของนายนะที่พอนายพุดอะไรฉันจะต้องเหลือเชื่อนายทุกคำ”
“ผมถามคุณจริงๆเถอะทำไมคุณถึงได้ชอบไล่ผมไปไกลๆมากหนัก”
“ก็เพราะว่าฉันเกลียดนายไงที่นายมันเพลย์บอยชอบลากผู้หญิงขึ้นเตียง ไม่เคยคิดที่จะหยุดที่ใคร เพราะนายทำให้พวกเธอต้องเสียน้ำตา”
“ถึงผมจะเจ้าชู้แต่ถ้าผมเจอผู้หญิงที่ผมรักจริงผมพร้อมที่หยุดอยู่ที่ผู้หญิงคนนั้น”
“ชิหน้าเชื่อตายแหละเอาลแนว่านายอย่าพูดเรื่องนี้อีกจะดีกว่า ว่าแต่นายนะเถอะทานข้าวและทานยายัง”
“ยังผมรอคุณอยู่”
“นายจะรอฉันทำไมทำไมถึงไม่ทานข้าวทานยาละ” “ผมทานไม่ได้ถ้าไม่มีคุณก็เหมือนกับชีวิตที่ผมขาดคุณไม่ได้ไงคับ”
“เวลาแบบนี้ยังมาทำชีกอใส่ฉันอีกเหรอนายเลโอ”
“ผมเปล่าเลยนะจะว่ายังงั้นก็ได้ที่ผมพูดมามันคือความจริงใจที่ออกมาจากส่วนลึกของหัวใจ”
“น้ำเน่าจริงๆเลยนะนายเลโอ”
“ถึงจะน้ำเน่าคุณเองก็ชอบไม่ใช่เลยคับ”
“ไม่พูดกับนายแล้วฉันว่าจะลงไปดูว่ามีอะไรที่พอจะทำอะไรให้นายทานได้บ้างว่าแต่แม่บ้านละ”
“อ๋อพอดีแก่ลากลับไปเยี่ยมที่บ้านคับ”
“เอาพี่ลูกปัทผมกำลังจะไปถามอยู่พอดี”
“มีอะไรอีกละไอ้ปิ๊ก”
“นี่คุณเสียมารยาทนะจะไม่แนะนำให้ผมรู้จักของน้องชายคุณหน่อยเหรอคับ”
หญิงสาวโมโหจึงแนะนำเสียงห้วน “นี่ปิ๊กน้องชายของฉัน”
“นี่ปิ๊กนี่เมธัสหรือเรียกว่าเลโอเขาเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้แก่สวัดดีหมอนี่ซิ”
“วัดดีคับเอ๋อคุณ”
“ไม่เป็นไรเรียกผมว่าพี่ก็ได้นะไม่ต้องเกรงใจเรียกว่าพี่เลโอก็ได้”
“คับพี่เลโอ”
“ว่าแต่แก่มีอะไรผมหิวนะ”
“ว่าแต่การบ้านละเสร็จแล้วผมนะน้องชายของพี่นะคับพี่ลูกปัท”
“เอ๋อแก่นั่งรออยู่ตรงนี้พี่กะว่าจะหาอะไรทำสักหน่อยให้แก่และก็พี่ชายคนใหม่ของแก่”
ปัทมาเข้ามาไหนครัวก้เริ่มล้างผักโดยมีปิ๊กเป็นผู้ช่วย ส่วนเลโอก็เข้ามาในครัวเข้ามาดูว่าหญิงสาวร่างระหงกำลังทำอะไร
“ว่าแต่คุณนะทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอผมไม่เคยคิดว่าผู้หญิงที่ห้าวหาญอย่างคุณจะทำอะไรแบบนี้เป็นด้วย”
“ทำไมละฉันจะทำไม่ได้” ปิ๊กเป็นคนพูดตัดบทว่า
“อย่ามั่วแต่ทะเลาะกันเลยผมหิวแล้ว” เด็กน้อยก็ตักเข้าปากเคี้ยวตุ้ยอย่างเอร็ดอร่อย
“เอานายทำไมไม่ทานละ”
“ผมเจ็บมือนะนะคุณช่วยป้อนผมหน่อยนะคับ” คนตัวโตเข้าไปอ้อดออนหญิงสาว
“อย่ามาอ้อนฉันฉันไม่ใช่แม่ผู้หญิงพวกนั้นของนาย”
“ผมก็ว่าไม่ใช่นี่คับผมไม่เคยอ้อนผู้หญิงคนไหนมีแต่คุณคนแรกและจะเป็นคนสุดท้าย”
“อี่คิดว่านายอ้อนฉันนะน่ารักตายแหละ” ความจริงเขาอ้อนเขาก็ดูเหมือนเด็กอายุสิบสองขวบหญิงสาวร่างระหงได้แต่แอบขำในใจ
ก่อนที่ปิ๊กจะเข้ามาช่วยปัทมาเข้าครัวเลโอก็ได้เรียกมาสอบถามเรื่องของปัทมา ซึ่งปิ๊กก็บอกตามที่ตนเองรู้ เลโอจึงติดสินบนด้วยการบอกว่าจะพาไปเที่ยวสวนสนุก ถ้าให้เขาได้มีเวลาอยุ่ใกล้ชิดกับพี่สาวของเขาบ้าง
“ถ้าพี่ลูกปัทอายผมละก้ไม่ต้องอายหรอกคับนี่ผมทานอิ่มแล้วจะออกไปดูทีวีนะผมไม่รบกวนเวลาพี่เลโอกับพี่สาวผมละคับ” พูดจบปิ๊กก็เดินออกไปทิ้งให้สองหนุ่มสาวอยู่ตามลำพัง
“เดี่ยวซิไอ้ปิ๊ก”
“ปล่อยน้องชายคุณไปเถอะ”
“ว่าแต่นายไปพูดอะไรกับน้องชายฉันทำไมไอ้ปิ๊กจึงต้องรีบออกไปด้วย”
“ก็น้องชายคุณรู้ใจผมนี่คับ”
“รู้ใจบ้ารู้ใจบออะไรนายมันเจ้าเล่ห์ที่สุด”
“ก้ไม่เห็นจะแปลกเลยนี่คับที่ปิ๊กเขาเป็นน้องชายคุณก็เหมือนน้องชายผม”
“เดี่ยวนะไม่ทราบว่านายกับน้องชายฉันไปนับญาติกันตอนไหน”
“ผมนะไม่อยากเป็นญาติกับน้องชายของคุณผมอยากเป็นว่าที่พี่เขยเขาต่างหากละ”
หญิงสาวร่างระหงได้ยินถึงกับควันออกหู
“อย่าหวังเลยไม่มีทาง”
“ถ้าคุณไม่ยอมสงสัยผมจับคุณปล้ำเลยดีกว่ามั้ยนี่”
“นายเลโอนาย”
“อย่าทำผมนะ” คนตัวโตเปลี่ยนเรื่อง
“ว่าแต่คุณเถอะช่วยป้อนให้ผมหน่อยนะคับ”
“ก็ได้เอาทานเข้าซิ” หญิงสาวร่างระหงป้อนข้าวชายหนุ่มจนเกลี้ยงหมดเลย
“คุณทำอาหารอร่อยจังเลยนะคับอร่อยแบบนี้นี่สงสัยผมต้องรีบตีตราจองเอาไว้เป็นแม่บ้านของผมแล้วละคับ” ชายหนุ่มพูดส่งสายตาหวานกรุ้มกริ่มมาตรงที่หญิงสาวร่างระหงที่นั่งหน้าบูดหน้าบึ้ง หลังจากนั้นชายหนุ่มก็ทานยาหลังอาหารทันที
“นายก็ไปพักผ่อนได้แล้วแนจะรีบกลับบ้านพาไอ้ปิ๊กไปนอนได้แล้ว”
“ให้ผมไปส่งคุณเถอะคับยาหยีผมอยากทำหน้าที่ว่าที่พี่เขยให้กับปิ๊กเขาล่ะคับ”
“จริงไหมปิ๊ก”
“จริงคับ” สองหนุ่มต่างวัยต่างรับมุกกัน
“กลับเข้าไปได้แล้วไอ้ปิ๊ก”
“ผมลาละคับพี่เลโอ”
“ขับรถกลับบ้านดีๆละคับยาหยี คืนนี้เราไปเจอกันในฝันนะคับทูนหัว” ชายหนุ่มพูดจบยืนยิ้มกริ่มเข้าไปในบ้านอย่างอารมณ์ดี
สองพี่น้องก็กลับเข้าไปในบ้านของตนเอง
“เดี่ยวไอ้ปิ๊กตกลงว่านายเลโอเขาพูดอะไรกับแก่บอกมาเดี่ยวนี้นะถ้าแก่ไม่บอกพี่จะลดค่าขนมของแก่” หญิงสาวร่างระหงทำหน้าเจ้าเล่ห์พร้อมกับสืบสวน
“ก็ไม่มีอะไรนี่คับเขาถามว่าครอบครัวเรามีกันกี่คนแล้วพี่ปัททำอะไรบ้างอะไรอย่างนี้ แล้วเขาบอกว่าพี่ปัทชอบผู้ชายแบบไหน”
“แล้วแก่ตอบว่าอะไร”
“ผมก็ตอบว่าไม่ทราบอีกอย่างผมว่าถ้าได้เขามาเป็นพี่เขยผมว่าดีไม่หน่อยเลยนะคับ”
“นี่ยังไงพี่ว่าไม่ดีแก่จำใส่หัวแก่ไว้ว่านายเลโอไม่ใช่คนดีอย่างที่แก่คิดเขามีอะไรที่เราไม่รู้อีกเยอะ”
“แต่ผมว่าเขานี่กล้าดีหน้าขนาดผมนั่งอยู่เขายังจีบพี่ต่อหน้าผมเลย ถ้าปู่รู้ละก็ผมว่าเขาได้ตายก่อนที่จะจีบพี่ติดแน่ๆ”
“ตายได้ก็ดีคนเลวๆแบบนั้นอยู่ไปก็หนักแผ่นดิน”
“เมื่อตะกี้พี่ลูกปัทพูดว่าอะไรนะฉันได้ยินไม่ชัด”
“แก่ไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้จะได้ตื่นไปโรงเรียนอีก แม้รีบไล่ผมจังอ๋อหรือว่าพี่ลูกปัทจะไปนอนฝันถึงว่าที่พี่เขยของผมเหรอคับ
“แก่แดดใหญ่แล้วนะแก่ไอ้ปิ๊กไปนอนได้แล้ว”
บูบี้ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 31 ต.ค. 2555, 13:40:11 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 31 ต.ค. 2555, 13:40:11 น.
จำนวนการเข้าชม : 2259
| << ฝ่าวิกฤตอันตราย |