DANCE DREAM : เต้นสุดใจไปสู่ฝัน
เรื่องราวของผู้หญิงที่มีความฝันในการที่จะเต้นไปตามจังหวะหัวใจ กับคนที่เธอรักที่สุด แต่แล้ววันหนึ่งเขาได้จากเธอไป โดยไม่ได้บอกลาเธอ เธอจึงรู้สึกเสียใจมากและบอกกับตัวเองว่าต่อไปนี้จะไม่รักใครง่ายๆ อีกต่อไป เธอจึงไปประกวดเต้นทุกที่ที่มีการประกวด แต่เธอก็ต้องหยุดเพราะว่าการเต้นเดี่ยว มีน้อยมาก ส่วนใหญ่จะเป็นการเต้นกลุ่ม เธอจึงตัดสินใจเดินทางเข้ากรุงเทพฯ เพื่อมาหาประสบการณ์และตามหาความฝัน โดยเธอคิดอยากจะมีกลุ่มเต้นเป็นของตนเอง จึงเต้นและติดประกาศรับสมัครทีมเต้น จนมีคนกลุ่มหนึ่ง ซึ่งเป็นกลุ่มแรกที่มาสมัครกับเธอ ด้วยที่เห็นเธอเต้นเก่งและกล้าทำอะไรแบบนี้ และไม่ใช่แค่มีคนมาสมัครกับเธอเท่านั้น ก็ยังมีคนที่มาท่าเธอเต้นทั้งๆ ที่ยังไม่รู้จักกัน แต่เธอเองไม่ชอบการถูกท้าและไม่ยอมให้ใครมาดูถูกเธอ เธอจึงรับคำท้าของเค้า จนเวลาผ่านไปเธอมีทีมเต้นทั้งหมด 16 คน รวมทั้งเธอด้วย เธอได้ลองเข้าประกวดเต้นกับบริษัทแห่งหนึ่งที่จัดการประกวดเต้น แต่สิ่งทำให้เธอต้องประหลาดใจก็คือ แฟนเก่าของเธอทำงานอยู่ที่นั้น และเหตุการณ์ต่างมากมายที่เธอต้องเรียนรู้เกี่ยวกับชีวิตใหม่ในเมืองหลวง

“การเต้นไม่จำเป็นหรอกว่าต้องเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ ถ้ามีใจรัก ใครก็เป็นกันได้” Blue กล่าวกับชายคนที่มาท้าเธอแข่งเต้น
ไม่ใช่แค่ความฝันและปรารถนาอย่างเดียวหรอกนะที่ต้องมี แต่มิตรภาพต่างหากที่อยู่กับเราไปจนตาย ถ้าหากเธอเชื่อมั่นในตัวเองว่าทุกคน
คือเพื่อน เธอก็จะไม่ได้อยู่โลกใบนี้เพียงคนเดียว

Tags: เต้น

ตอน: ตอนที่ 2 วันแรกกับทีมเต้นของฉันกับชายที่ไม่เคยลืมเลื่อน

Blue ตื่นแต่เช้าอาบน้ำแต่งตัวในชุดเดิม เธอเดินลงมาด้านล่างได้ยินเสียงดัง
“นั้นคงเป็นเสียง Mong-Kor” Blue พูด

“อ้าว Blue ตื่นแล้วเหรอ จะไปกันรึยังหละ” Max ทักทาย
“พวกนายมากันแต่เช้าเลยนะ แล้วไม่มีเรียนกันเหรอ” Blue พูด
“เรามีเรียนกันตอนบ่ายหนะ รีบไปกันเถอะ” Chrit พูด
“อืม แล้วคุณน้าหละ” Blue พูด
“แม่ไปธุระข้างนอกหนะ” POP พูด
“งั้นไปกันเถอะ” Blue พูด

แล้ว POP กับเพื่อน และ Blue ก็พากันไปที่โรงแรมที่ Blue เคยพักก่อน และเมื่อไปถึงที่ห้องพัก Blue ก็เริ่มเก็บของของเธอใส่กระเป๋าที่เธอเอามาจากบ้านของเธอ ขณะที่เธอกำลังเก็บกระเป๋าอยู่นั้น Mong-Kor ก็หันไปเห็นสายรัดข้อมือสำหรับใส่เต้น แล้วเห็นว่ามันมีชื่อเขียนเป็นภาษา อะไรสักอย่าง เค้าจึงเรียก Chrit กับ Mix มาดู
“เฮ้ย ไอ้ Max ไอ้ Mix นี้อ่านว่าอะไร อ่านออกปะ” Mong-Kor พูด
“อ่านว่า โซวอน” Chrit พูด
“นั้นมันชื่อนักร้องเกาหลีที่มีชื่อเสียงอยู่ตอนนี้นี่หน่า” Mong-Kor พูด
“เธอปลื้มนายโซวอนเหมือนกันเหรอ” Chrit พูด
“พวกนายคิดมากไปแล้ว (เอามือไปดึงสายรัดกับ Max มา) แค่ชื่อคงเหมือนกันแหละ เสร็จแล้วไปกันดีกว่า” Blue พูด
“โซวอน ชื่อเหมือนกันงั้นเหรอ” Chrit พูด

Blue ชวนทุกคนเดินลงไป Check Out ออกจากโรงแรมและพวกเค้าและเธอก็เดินออกจากโรงแรมไป บริเวณนั้นมีสนามบาสที่ พวก POP ชอบมาเล่นกันบ่อยๆ
“เฮ้ยเพื่อน แวะเล่นกันสักแป๊ปไหม” Mong-Kor ถาม
“เอาของ Blue เค้าไปเก็บก่อนไม่ดีเหรอ” POP พูด
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันก็อยากเห็นพวกนายเล่นเหมือนกันนะ” Blue พูด
“เกมส์เดียวก็ได้ นะไอ้ POP” Mong-Kor ถาม
“อืม ทีมเดิมหนะ” POP พูด
“เออ” Mong-Kor พูอ

แล้วพวกเค้าและเธอก็เข้าไปในสนามบาส และแบ่งเป็นทีม คือ Max Mix และ Mong-Kor อยู่ทีมเดียวกัน และ Chrit และ POP อยู่ทีมเดียวกัน ส่วน Blue ก็นั่งดู ทุกครั้งที่ POP ชูสลงเค้าก็จะมองมาที่ Blue ส่วน Blue เองก็ปรบมือให้กับเค้า ทำให้เค้าเขิน และก็ยิ่งเล่นดีขึ้นเรื่อยๆ จนทีมของ Mong-Kor ต้องเหนื่อยกว่าปกติ และเกมส์ดำเนินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมีเสียงโทรศัพท์เข้าที่เครื่องของ POP เค้าจึงรีบมารับโทรศัพท์ ตามคำเรียกของ Blue
“POP โทรศัพท์นายรึเปล่า มารับหน่อยซิ” Blue พูด
“อืม” POP พูด
“แม่เหรอครับ ครับ ธุระกับ Blue เหรอครับ ได้ครับจะไปเดี๋ยวนี้หละครับ” POP พูด
“มีอะไรวะ POP” Blue พูด
“แม่โทรมา มีเรื่องจะคุยกับ Blue หนะ” POP พูด
“คุณน้ากลับมาแล้วเหรอ” Blue พูด
“อืม งั้นไปกันดีกว่า” POP พูด
ทำให้ทุกคนต้องเลิกเล่นบาส แล้วเดินทางไปร้านของ POP

ที่ร้านของ POP
“แม่มีอะไรกับ Blue เหรอครับ” POP พูด
“มานั่งนี้มา” แม่ของ POP พูด
แม่ของ POP ชวนทุกคนไปนั่งที่เก้าอี้รับแขกในร้าน
“คือแม่มีโปรแกรมทัวร์เกาหลีกับพี่สาวแกนั้นแหละ 3 เดือน”แม่ของ POP พูด
“ฮะ 3 เดือน ทำไมคราวนี้ทำไมแม่ไปนานจังเลยหละ” POP พูด
“ก็พี่สาวแก เค้าอยากให้แม่ไปอยู่ด้วยเห็นว่า ทะเลาะกับแฟนรึยังนี้แหละ แม่ก็เลยต้องไปอยู่เป็นเพื่อนเดี๋ยวคิดมากทำอะไรโงๆ ไปก็แย่หนะซิ”แม่ของ POP พูด
“แล้วที่ว่าจะคุยกับ Blue หละครับ” POP พูด
“ก็แม่จะให้ Blue ดูแลร้านแทนแม่ ระหว่างที่แม่ไม่อยู่ไง ปิงปอง แนนนี่ มานี้ซิ”แม่ของ POP พูด
“คะ”ปิงปอง กับ แนนนี่พูด
“นี้คุณ Blue ที่ฉันเคยบอกพวกเธอไป เค้าจะดูแลร้านแทนฉัน สอนงานเค้าด้วยและก็มีปัญหาอะไรก็บอกเธอเข้าใจไหม”แม่ของ POP พูด
“คะ แล้วคุณนายไปกี่เดือนจ๊ะ”ปิงปอง กับ แนนนี่พูด
“3 เดือน”แม่ของ POP พูด
“อย่าลืมของฝากพวกหนูนะคะ”ปิงปอง กับ แนนนี่พูด
“จร้า ไม่ลืมหรอก ดูแลร้านดีๆ แล้วกัน”แม่ของ POP พูด
“ไว้ใจได้เลยคะ”ปิงปอง กับ แนนนี่พูด
“หนู Blue น้าจะให้เงินเดือนหนูเดือนละ 10,000 บาท นะจ๊ะ”แม่ของ POP พูด
“คุณน้าคะ มันมากเกินไปคะ แค่ให้หนูอยู่ด้วยก็รบกวนมากพอแล้ว” Blue พูด
“ไม่ได้ซิ น้าจ้างหนูนะ ถ้าแม่หนูรู้น้าก็แย่หนะซิ เอาตามนี้แหละ แล้วก็ฝากดูแลเจ้าลูกชายน้าด้วยนะลูก ทำงานไปถึงเวลาซ่อมก็ไปน้าไม่ซีเลียสหรอกลูก ถ้ามีปัญหานักจริงๆ ก็ค่อยโทรหาน้าก็ได้ เป็นอันตกลงนะลูก”แม่ของ POP พูด
“แต่ว่า...” Blue พูด
“ไม่มีแต่แล้ว เพราะน้าต้องออกเดินทางวันพรุ่งนี้ตอนเช้าเลย”แม่ของ POP พูด
“วันเสาร์นี้เลยเหรอครับแม่” POP พูด
“ใช่ซิ ยายกล้วยไม้หนะ มันเร่งฉันจะแย่แล้ว ฉันหละปวดหัวจะแย่”แม่ของ POP พูด
“งั้นเหรอครับ ให้ผมไปส่งแม่ที่สนามบินไหม” POP พูด
“ไม่ต้องหรอกลูกแม่ ให้รถแท็กซี่มารับตอนตี 5 แล้ว ลูกดูแลร้านแทนแม่ดีกว่า แม่เตรียมเงินและก็ของใช้ที่ต้องใช้ในร้านไว้กับ ปิงปองไว้แล้ว ถึงแล้วแม่จะโทรหาแล้วกันนะลูก”แม่ของ POP พูด
“ครับแม่” POP พูด
“งั้นแม่ ไปเตรียมตัวดีกว่า”แม่ของ POP พูด
พูดแล้วแม่ก็เดินขึ้นไปด้านบนของร้าน POP ทำหน้าเศร้าเล็กน้อย Blue เองก็ยังทำหน้างง เพราะจู่ๆ ก็ต้องมารับงานหนักแบบที่เธอไม่เคยทำมาก่อน
“เฮ้ย นี้ 10 โมงกว่าแล้ว ไปเรียนกันเถอะ ไอ้ POP ไปเร็ว” Max พูด

เพื่อนๆ พากันเดินออกไปนอกร้าน
“ไปเรียนก่อนนะ แล้วตอนเย็นเจอกันที่ห้องซ่อมหนะ” POP พูด
“อืม สู้สู้ นะ POP” Blue พูด
“ได้ บาย” POP พูด
“บาย” Blue พูด

แล้วพวก POP ก็ออกไปจากร้าน และขึ้นรถเพื่อไปมหาลัย ส่วน Blue ก็หันกลับมาหา ปิงปอง และแนนนี่
“รบกวนช่วยสอนด้วยนะคะ” Blue พูด
ว่าแล้ว ปิงปอง กับแนนนี่ ก็เริ่มสอนงานให้กับ Blue ที่ละเรื่องว่าในร้านนั้นต้องทำอะไรบ้าง เริ่มจากที่ร้านจะขายอาหารฝรั่งคือ สเต็ก แฮมเบอเกอร์ เฟรนฟรายทอด สลัดผัก ขนมปังทาเนย เป็นต้น อาหารญี่ปุ่น คือ ซูชิ ปลาดิบ กุ้งทอด และขนม คือ ขนมปัง โดนัท เค้ก และเครื่องดื่ม พวกกาแฟ น้ำผลไม้
“พอเข้าใจนะคะ แต่อาหารพวกนี้ ใครเป็นคนทำเหรอคะ” Blue พูด
“ส่วนใหญ่จะเป็นพี่สองคนนะ แต่ Blue เองก็ต้องลองทำดูด้วย เพราะบางวันของในร้านหมด พี่คนใดคนหนึ่งอาจต้องออกไปจ่ายตลาดหรือว่าลางาน ต้องมีคนทำแทนได้หนะ” ปิงปองพูด
“งั้นเริ่มสอนได้เลยคะ” Blue พูด
ทั้งวัน Blue ได้เรียนการทำอาหารและการเสริฟอาหารและการคิดเงินถอนเงินและการสั่งของทางโทรศัพท์ ทำให้เธอรู้สึกเหนื่อย แต่ก็สนุกกับมัน เธอรู้สึกว่า ถ้าหากเธอไปอยู่กับพ่อแม่ของเธอก็คงจะต้องทำประมาณนี้นั้นเอง
“4 โมงเย็นแล้วเหรอเนี้ย พี่ปิงปอง พี่แนนนี่ ” Blue พูด
“ว่าไงจร้า Blue” แนนนี่พูด
“Blue ต้องไปห้องซ่อมแล้วคะ รบกวนพี่ปิดร้านให้ด้วยนะคะ” Blue พูด
“ได้เลย แล้วพี่จะเตรียมอาหารเย็นของ Blue และ POP ไว้ให้หลังกลับมาร้านแล้วกันนะ” แนนนี่พูด
“รบกวนด้วยนะคะ” Blue พูด
“จร้า สู้สู้นะ” แนนนี่พูด
“ขอบคุณคะ บาย คะ” Blue พูด

แล้ว Blue ก็เดินทางไปยังห้องซ่อมเต้น เมื่อไปถึงเธอก็ทักทายกับ ทอมมี่ และเอากุญแจไปไขห้องซ่อม และเธอก็เข้าไปในห้อง เธอเปิดอุปกรณ์เครื่องใช้ไฟฟ้าทุกอย่าง และเอากระดาษปากกามาทำแผนการซ่อมระหว่างรอทุกคน และยังเหลือเวลาอีก เธอจึงซ่อมเต้นไปด้วย และเมื่อถึงเวลา 5 โมง ทุกคนก็เริ่มเดินเข้ามาในห้องซ่อมเต้น
“สวัสดีคะพี่ Blue” Sandar พูด
“กำลังซ่อมเต้นอยู่เหรอ” Deep ถาม

Blue หยุดเต้น และเดินไปปิดเพลง
“ใช่ รอพวกเธอไง” Blue พูด
“พวก POP ยังไม่มากันอีกเหรอ” Kor-Ya พูด
“นั้นไง ตายยากจริงๆ” Deep พูด
“คิดถึงพี่อยู่เหรอจะน้องสาว” Mong-Kor ถาม
“คิดอยู่ว่าถ้านายไม่มา ฉันก็จะมีความสุขมากกว่านี้นะซิ” Deep พูด
“โธ่” Mong-Kor พูด
“(หัวเราะ) วันนี้ได้ทำอะไรบ้างเหรอ Blue” POP ถาม
“ก็หลายอย่างอะนะ แต่สนุกดี แล้วพวก Bank ยังไม่เห็นมาเลย” Blue พูด
“มาแล้ว มีใครบ่นถึงเราเหรอ” Bank พูด
“Blue เค้าไม่ได้บ่นถึง แต่เค้าจะเล่นนายเพราะมาช้าหนะ” Deep พูด
“ไม่จริงซะหน่อย” Blue พูด
“ฉันล้อเล่นหนะ” Deep พูด
“เอาหละมากันครบแล้วรึยัง 1 2 3 4....................15 OK มานั่งเป็นแถวนะ แถวหน้ากระดาน 5 แถวลึก ผู้หญิงอยู่แถวหน้านะ” Blue พูด

ทุกคนเริ่มเข้าแถว โดย แถวแรกมี Deep Kro-Ya Sandar Run และ Rain แถวที่ 2 มี Mong-Kor POP Chrit Max Mix และแถ้วที่ 3 มี Bank Top Ink Sent และ Not
“ต่อไปก็เข้าแถวตามนี้นะ ฉันจะเล่าแผ่นให้ฟังกันก่อนแล้วกัน ที่เรารวมทีมกันไม่ใช่แค่ซ่อมเต้นไปวันๆ หรือเล่นๆ ฉันจะหาการประกวดให้พวกเธอได้ลองฝีมือด้วย แต่เราต้องซ่อมขั้นพื้นฐานและซ่อมเต้นกับดนตรีซะก่อน อันดับแรก ฉันจะบอกเวลาที่จะมาซ่อม ฟัง

ฉันพูดให้จบก่อน แล้วถ้าหากใครมีปัญหาให้รีบบอกแล้วกัน จะเริ่มจริงวันอาทิตย์นี้ เริ่มตั้งแต่ บ่าย 3 โมง – 2 ทุ่ม และจันทร์ – ศุกร์ ตั้งแต่ 5 โมง – 2 ทุ่ม เอาหละมีใครมีปัญหาไหม ” Blue พูด
“Ran กับ Rain ไม่มีปัญหาคะ เพราะเรียนพิเศษไม่ตรงกับเวลาที่พี่ Blue บอกเลย” Ran พูด
“พวกเราก็ไม่มีปัญหา” Ink พูด
“พวกเราก็เหมือนกัน” Sent พูด
“ใช่ พวกเราก็ด้วย” Mix พูด
“ตกลงตามนี้ ส่วนวันนี้หนะเราจะมาเริ่มจากการอบอุ่นร่างกายการให้เป็นซะก่อน เพราะถ้าเต้นโดยไม่อบอุ่นร่างกาย อาจเกิดโทษได้ เอาหละทุกคนลุกขึ้น ฉันจะเริ่มให้ดูแล้วทำตามนะ” Blue พูด
แล้วทุกคนก็เริ่มอบอุ่นร่างกาย โดยการออกท่าทางตามที่ Blue ทำนั้นเอง
“เอาหละ เรียบร้อย คราวนี้ฉันจะเริ่มสเต็ปพื้นฐานเพื่อให้พวกเธอเต้นได้เป็นจังหวะก่อน ให้พวกเธอเต้นตามนะ โดยจะนับ 1 2 3 4 1 2 3 4 ไปเลื่อยๆ จะเริ่มจากช้าและเร็วขึ้นเลื่อยๆ นะ เริ่มได้” Blue พูด
Blue สอนทุกคนเต้นท่าพื้นฐานให้ถูกจังหวะก่อนแล้วเธอก็เริ่มสอนท่าพื้นฐานต่อไปเรื่อยๆ
“OK วันนี้พอแค่นี้ก่อน มีใครสงสัยอะไรไหม” Blue พูด
“แล้วเราจะไม่เต้นกับเพลงเหรอพี่ Blue” Run ถาม
“เต้นซิ แต่ต้องเต้นแบบไม่มีเพลง เป็นการนับจังหวะในใจให้ถูกก่อนเพราะถ้าเราเต้นแบบไม่มีจังหวะก็คือการเต้นเรื่อยเปื่อย Free Style เองก็มีจังหวะโดยการนับในใจโดยอัตโนมัติ” Blue พูด
“ก็ จริงอะนะ แต่ไม่ค่อยได้เต้น แบบนี้ ช้าแล้วเร็วขึ้น ก็เหนื่อยเหมือนกันนะ” Bank พูด
“อืม แต่ทุกคนก็ทำได้ดีมากแล้วมีใครมีคำถามอะไรอีกไหม” Blue พูด
“ไม่มีหรอกแต่จะถามว่า วันนี้มีใครกลับบ้านดึกได้บ้าง” Mong-Kor พูด
“ทำไม นายมีแผนอะไรอีกหละฮะนายลามก” Deep ถาม
“โธ่ ก็อยากจะชวนทุกคนไปร้องคาราโอเกะด้วยกันหนะซิ” Mong-Kor พูด
“ดีจังเลย” Sandar พูด
“Run กับ Rain ขอโทรบอกที่บ้านก็ได้ไหมคะ” Rain ถาม
“ได้ซิจ๊ะน้อง” Max พูด

แล้ว Rain ก็ไปโทรหาที่บ้าน

ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันอยู่ที่หน้าห้องซ้อม มีชายกลุ่มหนึ่ง เดิมออกมาจากห้องส้อมเต้นอีกห้องและเมื่อเค้าเดิมมาและเห็น POP ก็หยุดและยืนมอง POP
“นั้นมันไอ้ POP นิ” ชายคนนั้นพูด
“ใครเหรอ O-Vin” เพื่อนของชายคนนั้นพูด
“เพื่อนเก่า ไม่ได้เจอกันนานเลยหละ” O-Vinพูด


“ไปได้ค่ะ” Rain พูด
“ดีมาก” Mong-Kor พูด
“เป็นครั้งแรกที่นายพูดถูกใจฉัน Blue ไปนะ” Deep พูด
“น่าสนุกดีนิ ไปซิ” Blue พูด
“นิแล้วพวกนายหละ Bank แล้วก็ Sent Not” Mong-kor พูด
“ไปซิ ชอบอยู่แล้ว คาราโอเกะเนี้ย” Top พูด
“งั้นก็ดี วันนี้ฉันเป็นเจ้ามืเอง” Blue พูด
“นิเธอ ชอบร้องเพลงรึไงเนี้ย Blue” POP พูด
“ก็นิดหน่อยนะ ไปกันดีกว่า” Blue พูด

แล้วทุกคนก็พากันออกจากห้องซ่อม และไปยังร้านคาราโอเกะ และเมื่อทุกคนเข้าไป บ้างคนก็สั่งอาหาร บ้างคนก็หาเพลงที่จะร้อง ส่วน Blue หยิบไมล์ และกดรหัสเพลง มีเสียงดนตรีและเสียงคนร้องดังขึ้น ทุกคนหยุดทำสิ่งกำลังทำ และหันหามองเสียงคนร้อง
“ใครร้องวะ” Mong-Kor ถาม
“พี่ Blue ร้อง” Sandar พูด
“ร้องเหมือว่า ว่าแต่เพลงอะไรอ่ะ” Max พูด
“จำชื่อเพลงไม่ได้รู้แต่ว่าเพลงเกาหลีอะ” Mix พูด
“ไปเต้นกันเถอะ Kro-Ya” Sandar พูด
“ไปซิ” Kro-Ya พูด
“ไปด้วยดิ” Deep พูด

คนอื่น ก็พากันลุกเต้น POP ที่นั่งอยู่ก็เลยต้องสั่งอาหารให้กับทุกคน แล้วเค้าก็ลุกขึ้นเดินไปหา Blue ที่กำลังร้องเพลงอยู่ แต่ Blue กับจับมือเค้าเพื่อให้เต้นด้วยกัน POP เกิดอาการหน้าแดงอีกครั้ง แต่ก็เต้นไปกับ Blue ด้วยความสนุก และเมื่อเพลงจบ ทุกคนก็ลงมานั่ง อาหารก็เริ่มมาเสริฟพอดี
“กำลังหิวเลย” Deep พูด
“Blue เธอร้องเพลงเพราะจัง” Kro-Ya พูด
“ขอบใจนะ พวกเธอก็ร้องบ้างซิ ถ้าพวกเธอร้องดีนะ ฉันจะได้ทำตามแผนขั้นที่ 2 ฉันไง” Blue พูด
“แผนขั้นที่ 2 คืออะไรเหรอ” Kro-Ya ถาม
แล้วทุกคนก็ตั้งใจฟังที่เธอจะพูดต่อไปนี้
“ก็ พวกเราเต้นประกวดใช่ไหมแต่ว่านะเต้นก็เหมือนกันทั้งนั้นแหละ แต่ถ้าเราทำ Cover ด้วยแต่ร้องเองให้เหมือนต้นฉบับด้วยหละน่าสนุกออก” Blue พูด
“นั้นซิ ท่าทางจะสนุกดีนะ Blue” Deep พูด
“ใช่ไหมหละ ฉันฝันอยากทำแบบนั้นแหละ” Blue พูด
“เธอนิ ทำอะไรได้เกินคาดจริงๆ ฉันเริ่มอยากจะเห็นแล้วหละ” POP พูด
“เอาไว้ให้ทุกคนเต้นเป็นสเต็ปเดียวกันก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที” Blue พูด
“งั้นวันนี้ก็ร้องเพลงให้เต็มที่เลยแล้วกันพวกเรา” Bank พูด
“แย้” ทุกคนพูดพร้อมกัน

แล้วทุกคนก็พากันร้องเพลงอย่างสนุกสนาน จนเวลาล่วงเลยไป ถึง 2 ทุ่ม ก็พากันแยกย้ายกลับบ้าน ส่วน POP กับ Blue ก็กลับบ้านพร้อมกัน
“จริงซิ ฉันลืมไปเลย ว่าพี่ปิงปองทำอาหารไว้ให้เราสองคนหนะ” Blue พูด
“ไม่เป็นไรหรอก อาหารที่พี่ปิงปองทำให้ฉันไม่เคยกินหรอก ฉันทำเองตลอดแหละ” POP พูด
“แล้วที่พี่เค้าทำให้หละ นายเอาไปไว้ไหน” Blue พูด
“อ้อ มีหมาแม่ลูกอ่อนตัวหนึ่งอยู่ข้างร้านมา 1 เดือนแล้ว ก็เลยเอาไปให้มันหนะ” POP พูด
“อืม” Blue พูด
“ห้ามให้พี่ปิงปองรู้เด็ดขาด ไม่งั้นโกรธมากแน่เลย” POP พูด
“(หัวเราะ) นายกลัวพี่ปิงปองด้วยเหรอ” Blue พูด
“ไม่หรอก ก็แค่นับถือหนะ อยู่ด้วยกันมานานแล้วพี่แนนนี่ก็ด้วย” POP พูด
“ก็คงจะมีความผูกพันธ์แบบพี่น้องหละซิ” Blue พูด
“ใช่ ไปรีบเดินเถอะ” POP พูด

แล้ว POP กับ Blue ก็พากันเดินกลับร้าน พอมาถึงร้านแม่ของ POP ก็นั่งดูทีวี รออยู่ที่ด้านล่างของร้าน

“กลับมากันแล้วเหรอจ๊ะเด็กๆ ทานอะไรกันมารึยัง” แม่ของ POP พูด
“เรียบร้อยแล้วครับแม่ ว่าแต่ทำไมแม่มาดูทีวีข้างล่างหละครับ” Blue พูด
“แม่นอนไม่หลับ ต้องขึ้นเครื่องบินทีไรแม่นอนไม่หลับทุกทีเลย มาคุยเป็นเพื่อนแม่หน่อยซิเด็กๆ”แม่ของ POP พูด
“ได้คะ” Blue พูด
“มานั่งนี้เร็วทั้งสองคน”แม่ของ POP พูด
“งั้นแม่จะเล่าเรื่องของแม่หนู Blue ตอนมาเมืองไทยให้ฟังนะ แม่เธอตลกมากเลยคือว่า...........” แม่ของ POP พูด

แล้วแม่ของ POP ก็เล่าเรื่องแม่ของ BLUE ให้ฟัง เธอฟังไปหัวเราะไป อย่างมีความสุข จนกระทั้ง 4 ทุ่ม POP เองก็เดินไปทางโน้นทีทางนี้ทีแต่ก็แอบฟังอยู่ตลอด แล้วก็แอบอมยิ้มไปด้วย
“นี้แม่ของหนู เป็นคนที่ตลกมากเลย ชอบทำตัวเปิ่นๆ น้ากับแม่ของหนูรักกันมากเหมือนพี่น้องเลยหละ ว่าแล้วก็คิดถึง แต่ก็จะได้เจอกันแน่นอนถ้าน้าไปเกาหลีแล้วนะ จะได้เล่าเรื่องนี้ให้เค้าฟังด้วย”แม่ของ POP พูด
“ได้คะ คุณน้าต้องดูแลตัวเองด้วยนะคะ หนูคิดว่า POP เค้าเป็นห่วงคุณน้ามากๆ” Blue พูด
“จร้า น้าก็รู้นะ แต่ POP เค้าคิดอะไรมักไม่แสดงออกมาหรอก ชอบเก็บอารมณ์ความรู้สึกในใจคนเดียว แม่ถึงเป็นห่วง กลัวว่าจะไม่มีแฟนกับเค้าหนะ (หัวเราะ) ดีจังเลยที่คุยกันหนูนะ น้าคงจะนอนหลับแล้วหละ งั้นน้าไปนอนก่อนนะ”แม่ของ POP พูด
“คะ ฝันดีนะคะ” Blue พูด
“จร้า”แม่ของ POP พูด

แล้วแม่ของ POP ก็เดินขึ้นไปนอนด้านบน

“นิ POP นายเอาอาหาร ไปให้เจ้าหมาน้อยแล้วเหรอ” Blue พูด
“อืม เรียบร้อยแล้ว เธอง่วงรึยัง” POP พูด
“ทำไมเหรอ” Blue พูด
“ฉันอยากคุยด้วยหนะ” POP พูด
“ว่ามาซิ” Blue พูด

POP เดินมานั่งเก้าอี้ตรงกันข้ามกับ Blue
“คือว่าฉันอยากรู้เรื่องของเธอหนะ ตอบคำถามฉันเท่าที่จะตอบได้ไหม” POP พูด
“ได้ซิ ถามมาเลย” Blue พูด
“เธอเป็นลูกสาวคนเดียวเหรอ” POP พูด
“ใช่” Blue พูด
“ความฝันเธอคืออะไร” POP พูด
“เป็นร้องนักเต้น ได้ออกอัลบัมและขึ้นเวทีคอนเสริต์” Blue พูด
“แล้วเธอคิดที่อยากจะไปอยู่กับพ่อแม่ของเธอรึเปล่า” POP พูด
“ก็อยากเหมือนกันนะ แต่ก็คงไม่ไปตอนนี้หรอก” Blue พูด
“แล้วเธอมีคนรักแล้วหรือยัง” POP พูด
“เคยมี แต่ตอนนี้โสดจร้า แล้วนายหละมีไหม” Blue พูด
“อะไรเหรอ” POP พูด
“ก็คนรักไง” Blue พูด
“มีซิ” POP พูด
“ใครเหรอน้องผู้หญิงคนนั้นเหรอ” Blue พูด
“เปล่า แม่ฉัน พี่สาวฉัน แล้วตอนนี้ ก็มีอีกคนที่บอกไม่ได้” POP พูด
“เหรอ แล้วมีคำถามจะถามฉันอีกไหม” Blue พูด
“พอแล้ว ถ้ามีจะขอถามอีกนะ” POP พูด
“ได้ซิ งั้นฉันไปนอนก่อนนะ” Blue พูด
“ฉันก็ว่าจะไปนอนเหมือนกัน เธอไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันปิดประตูร้านก่อน”POP พูด
“OK ฝันดีนะ” Blue พูด
“เหมือนกัน” POP พูด

เช้าวันต่อมา (วันเสาร์ เดือนกันยายน สัปดาห์ที่ 1 ) เวลา 8.00 น.
“อรุณสวัสดิ์คะ มาแต่เช้าเลยนะคะพี่ปิงปอง พี่แนนนี่” Blue พูด
“อรุณสวัสดิ์ จร้าน้อง Blue” ปิงปองพูด
“แล้ว POP ยังไม่ตื่นเหรอ” Blue พูด
“ยังไม่เห็นเลยนะจ๊ะ”แนนนี่พูด
“รึว่าไปส่งคุณนายที่สนามบินแน่ๆ เลย”ปิงปองพูด
“รู้ได้ยังไงคะพี่ปิงปอง” Blue พูด
“ก็น้อง POP หนะ เค้าไม่ชอบแสดงความรู้สึกออกมาหรอกนะ แต่ว่าความจริงแล้วเค้ารักครอบครัวมากทั้ง คุณพ่อ คุณแม่ แล้วก็พี่สาวของเค้าอะนะ”ปิงปองพูด
“คุณพ่อเหรอ เห็น POP บอกว่า คุณพ่อเสียไปแล้วนิคะ” Blue พูด
“พูดขนาดนั้นเลยเหรอ แสดงว่ายังโกรธอยู่แน่ๆ เลยหนะ”ปิงปองพูด
“โกรธอยู่ Blue ไม่เค้าใจเลยคะ อธิบายให้ฟังหน่อยได้ไหมคะ” Blue พูด
“คืออย่างนี้นะน้อง Blue คุณพ่อของน้อง POP เค้าไปทำงานอยู่อเมริกา นานหลายปีแล้ว ไม่ค่อยได้กลับมาเมืองไทยหรอก น้อง POP ก็เลยโกรธขนาดที่ว่าจะตัดขาดไปเลย”ปิงปองพูด
“เหรอคะ” Blue พูด

Blue รู้สึกว่า POP มีบางสิ่งบางอย่างที่เก็บเอาไว้ไม่อยากบอกใคร เหมือนกับใครบางคนที่เธอคิดถึงอยู่ตลอดเวลา

ท่าอากาศยาน
“มาส่งแม่จนได้ซินะเราหนะ” แม่ของ POP พูด
“ก็ผมอยากมาส่งนิครับ แม่ต้องโทรมาหาผมบ่อยๆ นะรู้ไหม” POP พูด
“จร้า ว่าแต่ POP เปลี่ยนเบอร์ใหม่แล้วไม่ได้บอกพ่ออีกแล้วเหรอ POP”แม่ของ POP พูด
“ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องบอกนิครับ ว่าแต่แม่ไปถึงที่เกาหลีแล้วเจอพี่กล้วยไม้ ก็โทรมาบอกด้วยนะครับ ฝากบอกความคิดถึงพี่เค้าด้วยหละ ว่ากลับมาหาผมบ้าง และถ้าไอ้ผู้ชายคนนั้นมันทำให้พี่เค้าเสียใจมาก ผมจะไปจัดกันกับมันเอง” POP พูด
“จร้าแม่จะบอกให้ ว่าแต่ POP ต้องดูแลตัวเองและหนู Blue ให้ดีด้วยนะลูก”แม่ของ POP พูด
“ครับแม่ไม่ต้องเป็นห่วง”POP พูด
“แล้วโทรหาพ่อเค้าบ้างพ่อเค้าคิดถึงลูกมากเลยนะ เชื่อแม่เถอะลูก ไม่มีใครรัก POP เท่าพ่อกับแม่อีกแล้ว โดยเฉพาะพ่อเค้าไม่เคยที่จะไม่คิดถึง หรือลืมครอบครัวเลย POP คิดดูให้ดีๆ นะลูก”แม่ของ POP พูด
“เครื่องจะออกแล้ว เดี๋ยวก็ตกเครื่องหรอกแม่” POP พูด
“สัญญากับแม่นะว่าจะโทรไปหาพ่อ”แม่ของ POP พูด
“รับฟัง ไม่ยังไม่รับปากนะครับ โชคดีครับแม่” POP พูด
“รักษาตัวด้วยนะลูก บายจ๊ะ”แม่ของ POP พูด และเดินไปยังห้องที่ไปขึ้นเครื่องบิน
“บายครับ POP รักแม่นะครับ” POP พูด

จากนั้น POP เดินทางออกจากสนามบิน และไปยังร้าน เค้าเห็น Blue กำลังจะยกถาดอาหารไปเสริฟ เค้าจึงเดินเข้าไปช่วย แต่ Blue ไม่ทันสังเกตเห็น จึงหันหลังกลับมาและทำให้หน้าของคนทั้งสองเกือบจะชนกัน
“อุ้ย ขอโทษทีนะ Blue” POP พูด
“POP กลับมาแล้วเหรอ” Blue พูด และถอยหลังมา 2 ก้าว
“อืม ฉันช่วยเธอเสริฟแล้วกันนะ” POP พูด
“คุณน้าขึ้นเครื่องไปแล้วเหรอ” Blue พูด
“ใช่ ถ้าถึงก็คงจะโทรมา” POP พูด และเดินไปเอาผ้ากันเปื้อน
“เหรอ แล้วนายทานอะไรมารึยังหละ” Blue พูด
“ยังเลย ฉันเริ่มหิวแล้วเหมือนกัน” POP พูด
“งั้นเดียวฉันทำอาหารให้แล้วกันนะ” Blue พูด
“ขอบคุณมากนะ” POP พูด
“อืม” Blue พูด
Blue เดินเข้าไปทำอาหารให้กับ POP ที่ในครัว ส่วน POP ก็เสริฟอาหารให้แขกในร้าน

“น่ารักกันจังเลยนะคู่นี้หนะ”แนนนี่พูด
“ว่าไงนะ อ้อใช่ ถ้าเป็นแฟนกันก็คงจะดีนะว่าไหม”ปิงปองพูด
“ใช่”แนนนี่พูด

เวลาต่อมาไม่นาน Blue ก็ยกอาหารมาให้ POP ที่เคาน์เตอร์ POP จึงเดินล้อมเข้ามาทานอาหารด้านในของเคาน์เตอร์
“อร่อยจัง ทำให้กินทุกวันได้ปะ” POP พูด
“ได้ซิ กินเยอะนะ” Blue พูด

POP ยิ้มแล้วก้มหน้าก้มตาทานอาหารต่อ จากนั้นก็มีเสียงที่ประตูที่หน้าร้าน ทันทีที่ประตูเปิดเข้ามาในร้าน
“สวัสดีคะเชิญคะ” Blue พูด
“พี่ POP วันนี้ไม่ไปไหนเหรอคะ” Gras พูด
“Gras มาทานอาหารเหรอ” POP พูด
“พอดี Gras มีเรื่องอยากจะคุยกับพี่ POP สองคนคะ” Gras พูด
“ได้ซิ” POP พูด
“เชิญที่โต๊ะทางนั้น ได้ไหมคะ” Gras พูด
“อืม” POP พูด

แล้ว POP ก็ต้องหยุดกินข้าว เค้าลุกขึ้นและเดินตาม Gras ไปนั่งที่โต๊ะรับแขกภายในร้าน
“ได้เป็นคนรักกันแน่ ถ้าไม่มารมาผจญอะนะ” ปิงปองพูด
“นั้นซิ” แนนนี่พูด


“มีอะไรเหรอ Gras มาหาพี่ถึงที่ร้าน” POP พูด
“คือ Gras รู้มาว่าพี่ POP มีทีมเต้นใหม่ ก็เลยอยากจะชวนพี่ POP สมัครการประกวดเต้นของค่ายเพลงที่ใช่ชื่อโครงการว่า CNM Dance No.4 Gras คิดว่าพี่ POP น่าจะสนใจก็เลยเอามาแนะนำหนะคะ” Gras พูด
“Gras จะได้ข่าวจากใคร พี่ก็ไม่รู้หรอกนะ แต่พี่ก็สนใจโครงการประกวดที่ Gras เอามาให้พี่ พี่จะลองถามคนในทีมดูก่อนนะ ขอบคุณ Gras มากที่มาบอกพี่นะ” POP พูด
“ยินดีมากๆ เลยคะ ถ้าพี่ POP อยากทราบข้อมูลเพิ่มเติมก็โทรไปที่เบอร์นี้ได้เลยนะคะ Gras ขอตัวกลับก่อน (ลุกเดินมาจูบแก้มของ POP) บายคะ” Gras พูด
“สุดยอด ยายคนนี้” ปิงปองพูด

POP เช็ดแก้มที่ Gras จูบ แล้วลุกขึ้นถือใบสมัครมาที่เคาน์ที่เดิม ที่นั่งกินข้าว ส่วน Blue ก็เดินออกมาจากครัวพอดี โดยที่ไม่เห็นเหตุการณ์ที่ POP กับ Gras คุยกัน
“อ้าว น้องเค้ากลับไปแล้วเหรอ” Blue พูด
“อืม” POP พูด
“กับข้าวเย็นหมดแล้ว ฉันไปอุ่นให้เอาไหม” Blue พูด
“ไม่เป็นไรหรอก Blue เธอนั่งก่อนซิฉันมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง” POP พูด
“อืม” Blue พูด

POP เล่าเรื่องที่ Gras มาหาให้ Blue ฟังทุกอย่าง Blue เองก็สนใจมากเช่นกัน
“ก็ดีนะ POP แต่ว่าต้องถามทุกคนทีมเราก่อนนั้นแหละ” Blue พูด
“เธอนี้ดีจังนะ ไม่ยอมตัดสินใจเอง ฟังความคิดเห็นของทุกคนไม่เหมือน....” POP พูด
“อะไร ใครเหรอ” Blue พูด
“เปล่าหรอก ฉันเอาจานไปเก็บก่อนดีกว่า” POP พูด

เวลาผ่านไป จนกระทั่ง บ่าย 2 โมง
“Blue เราไปกันเลยดีไหม ฉันอยากพาเธอไปที่แห่งหนึ่งก่อนไปห้องซ้อมหนะ” POP พูด
“ได้ซิ พี่ปิงปองพี่แนนนนี่ Blue กับ POP ไปก่อนนะคะ” Blue พูด
“ได้จร้า โชคดีนะ”ปิงปองพูด
“คะ” Blue พูด

หลังจากนั้น Blue กับ POP ก็เดินออกจากร้านมา POP พา Blue เดินไปยังร้านขายหนังสือ เค้าต้องการเห็นหน้าพี่สาวของเค้าจึงเดืนไปตรงแผงขายหนังสือแม็กกาซีน เค้าหยุดดูอยู่สักคู่ Blue จึงเดินเค้ามาหาเค้า
“ชอบดาราคนนี้เหรอ” Blue พูด
“พี่สาวฉันเอง นันโช นางแบบชื่อดัง ถ่ายคู่กับนักร้องที่กำลังมีชื่อเสียงตอนนี้ โซวอน ใช่คนที่เธอแอบปลื้มรึเปล่า” POP พูด
“(Blue ตกใจเมื่อ POP ถามถึงชื่อนี้) ไม่ใช่หรอก” Blue พูด
“ฉันนึกว่าเธอบ้านักร้องเกาหลีเหมือนสาวๆ สมัยนี้ซะอีกนะ” POP พูด
“ไม่หรอก ฉันไม่ชอบใครง่ายๆ โดยไม่มีเหตุผมหรอก ไปกันเถอะ” Blue พูด
“อืม นายโซวอนถ้านายทำพี่สาวฉันเสียใจ นายตายแน่” POP บ่นก็จะเดินออกจากร้าน
“นายจะพาฉันมาดูรูปพี่สาวนายแค่นั้นเองเหรอ” Blue พูด
“อืม ฉันคิดถึงหนะ (หัวเราะ) เขินเหมือนกันนะเนี้ยที่พูดไปปกติฉันไม่ค่อยพูดแบบนี้กับใครหรอก” POP พูด
“เหรอ หมายถึงถ้าเป็นฉันนายจะกล้าพูดงั้นซิ ดีใจจัง (ยิ้ม)” Blue พูด
“งั้นฉันขอให้เธอเป็นที่ปรึกษาฉันได้ไหม” POP พูด
“ฉันต่างหากขอเป็นที่ปรึกษาให้เธอ และขอให้เธอเป็นคนรับฟังปัญหาของฉันเมื่อฉันพร้อมจนทนไม่ไหวอะนะ” Blue พูด
“ได้ซิ ฉันยินดีมากมากเลยหละ (หัวเราะ)” POP พูด

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็พากันเดินทางไปยังห้องซ้อมเต้น ไปถึงเวลาประมาณ บ่าย 2 . 45 เค้าทั้งสองคนเห็นมีคนกำลังยืนรอที่หน้าห้องซ้อมเต้น เป็นผู้ชายใส่เสื้อที่มีหมวกคลุมศรีษะได้
“O-vin นินาย” POP พูด
“ใช่ ฉันกลับมาแล้ว และได้ส่งการ์ดเชิญงานเข้าร่วมประกวดเต้นด้วย หวังว่านายคงไม่หนีอีกนะเพื่อนรัก” O-vin พูด
“นายนั้นเอง” POP พูด
“ใครกัน POP” Blue พูด
“นี้แฟนนายเหรอ สวยดีนิ” O-Vin พูด
“นายเป็นใครฉันไม่รู้หรอกนะ และมีปัญหาอะไรกันฉันก็ไม่รับรู้แต่ถ้ามาท้า POP ก็เหมือนท้าฉัน เพราะฉันเป็นทีมของ POP และต้องขอโทษด้วยถ้านายไม่ว่าอะไร ฉันอยากจะเข้าไปซ้อมเต้น ถอยหน่อยได้ไหม” Blue พูด
“เดี๋ยวนี้ให้ผู้หญิงออกรับแทนเลยเหรอ” O-vin พูด
“นายอยากจะพูดอะไรก็เชิญ ถ้าจบแล้วก็ไปให้พ้น เอ๊าะ อย่างนายฉันไม่นับเป็นเพื่อนหรอก ประกวดคราวนี้ฉันไปแน่” POP พูด
“งั้นเจอกันที่สนามการประกวดแล้วกันนะ บาย” O-vin พูด

แล้ว O-Vin ก็เดินจากไปด้วยเสียงหัวเราะที่ฟังดูไม่ดีเท่าไหร่ ส่วน POP และ Blue ก็เดินเข้าไปในห้องซ้อม
“ฉันไม่อยากรู้เรื่องอะไรของนายหรอกนะ POP แต่ที่พูดไปนั้น มันคือการรับคำท้าไปแล้ว แสดงว่าเราต้องไปที่นั้นตามคำเชิญของ O-Vin”
“ขอโทษที่นะ Blue ฉันโมโหไปหน่อย” POP พูด
“ฉันก็เหมือนกัน อยากจะลองท้าดวลสักครั้งจัง” Blue พูด

“Blue มากันแล้วเหรอ” Sandar พูด
“อืม แล้ว Deep หละ Sandar” Blue พูด
“คือ Sandar กับ Kro-Ya ไปซื้อของด้วยกัน ก็เลยให้ Deep ตามมาทีหลังหนะซิ”

สถานที่แห่งหนึ่ง บริเวณใกล้กับบ้านของ Deep เธอมายืนรอรถแท็กซี่ที่หน้าหมู่บ้าน ส่วน Mong-Kor ขับมอเตอร์ไซต์มาพอดี
“ไปไหนจ๊ะน้องสาว” Mong-Kor พูด
“นี้นายอีกแล้วเหรอ ทำไมฉันต้องเจอแต่นายด้วยนะเนี้ย” Deep พูด
“บ่นอะไร สายแล้วจะไปด้วยกันไหมจ๊ะน้อง” Mong-Kor พูด
“ไม่อยากไปก็เพราะคำพูดนายเนี้ยแหละ” Deep พูด
“สรุปไม่ไปใช่ไหม งั้นฉันไปนะ” Mong-Kor พูด
“เดี๋ยวซิ ไปก็ไป” Deep พูด
“นี้ หมวกกันน็อก ไม่ใช่ใส่เพราะกันผมเสียทรงนะจ๊ะ แต่เพื่อความปลอดภัยจร้า” Mong-Kor พูด
“ยะ ไปซักทีเถอะ” Deep พูด
“ออกเดินทาง (เสียงโทรศัพท์) ว่าไงเสียใจด้วยนะเพื่อนตอนนี้ฉันรับสาวแล้ว ไปเองแล้วกัน” Mong-Kor พูด
“อะไรอีกหละ” Deep พูด
“ออกเดินทางเทกสอง” Mong-Kor พูด
“ว้าย ขับช้าๆ ซิฉันกล้ว ไอ้บ้า Mong-Kor” Deep พูด

อีกด้านหนึ่งของเมือง Mix ที่กำลังยืนรอ Mong-Kor มารับ ก็ถูกปฏิเสธกลางคัน
“เดี๋ยว ไอ้ Mong-Kor ไอ้เพื่อทรยศ เห็นสาวดีกว่าเพื่อน (เอาโทรศัพท์มากดเบอร์เพื่อโทรหาใครบางคน) ไอ้ Chrit เหรอมึงอยู่ไหนมารับกูด้วย ฮือๆๆๆ” Mix พูด

เมื่อทุกคนมาพร้อมกัน
“เป็นอะไรไป Deep” Sandar ถาม
“ก็ไอ้บ้า Mong-Kor ซิ ขับรถโคตรเร็วเลย” Deep พูด
“คนอุตส่าห์รับมาด้วยนะเนี้ย ไม่เคยมีความดีเลย ฮื่อๆ” Mong-Kor พูด
“โกรธกันเป็นพ่อแง้แม่งอนเลยนะ ดูกูนิมึง ทิ้งกูได้นะไอ้เพื่อนเลว เห็นสาวดีกว่าเพื่อนมึง.....” Mix พูด
“หน่า หน้าที่หัวใจสำคัญกว่าคำว่าเพื่อนนิ (หัวเราะ)” Mong-Kor พูด
“ฝากไว้ก่อนเถอะ” Mix พูด
“เป็นอะไรไป POP เห็นเงียบตั้งแต่มาถึงแล้ว” Chrit ถาม
“ไอ้เพื่อน ทรยศ มันกลับมาแล้ว” POPพูด
“O-Vin มิน่าหละ” Chrit ถาม
“เอาหละทุกคน มาเข้าแถวเหมือนเมื่อวาน ฉันมีเรื่องจะบอก” Blue พูด
“มีอะไรเหรอ Blue” Top ถาม
“ฉันได้รับคำเชิญจากคนคนหนึ่งให้เข้าร่วมแข่งขันการเต้น ชื่อโครงการ CNM Dance No.4” Blue พูด
“ค่ายเพลงดังเลยนิหน่า” Sent พูด
“ใช่ ฉันเลยจะมาขอความคิดเห็นจากทุกคนว่า สนใจจะประกวดไหม” Blue พูด
“เอาดิ Blue น่าสนใจดีนะ” Bank พูด
“แต่เราจะชนะเหรอคะ พี่ Blue” Run พูด
“เด็กน้อย อย่าพึ่งพูดให้หมดกำลังใจตั้งแต่ยังไม่ได้ทำซิ” Ink พูด
“ใช่ ทุกคนว่าไง เอาเป็นว่าใครสนใจยกมือขึ้น” Blue พูด

ทุกคนพร้อมใจกันยกมือขึ้นโดยที่บางคนก็ยังสงสัยบางอย่างอยู่ก็ตาม
“ว่าแต่ เงื่อนไขเป็นแบบไหนหละ” Top ถาม
“โครงการนี้จะมีการประกวด 3 ครั้ง ครั้งแรก คัดเลือกกลุ่มแต่ละภาค เดือนตุลาคม ครั้งที่สองเมื่อเข้ารอบ 10 ทีมสุดท้ายจะแข่งกันอีกครั้ง เดือนธันวาคม และรองชิงชนะเลิศ 5 ทีมสุดท้าย เดือน กุมภาพันธ์ นั้นคือเรามีเวลา 1 เดือนในการซ่อม ซึ่งไม่ง่ายเลย” Blue พูด
“นั้นหมายความว่า เราต้องซ่อมหนัก อาจต้องเร่งรัดการซ้อมให้เร็วขึ้น” POPพูด
“ซึ่งมันก็เป็นความท้าทายดีนะ ถ้าทุกคนอยากประกวดงั้นฉันต้องเร่งซ้อมให้ทุกคนแล้วหละ” Blue พูด
“ก่อนอื่น เราต้องไปสมัครที่ CNM ก่อน” POPพูด
“แล้วจะไปกันเมื่อไหร่เหรอ” Not พูด
“พรุ่งนี้ ใครจะไปมั้ง” Blue พูด
“แย้” ทุกคนพร้อมใจกัน
“โอเค งั้นวันนี้ฉันจะซ้อม ฐานพื้นฐานแบบไม่มีเสียงเพลงให้ก่อน แล้วพรุ่งนี้ 9.00 น. เราไปเจอกันที่หน้า CNM ก็แล้วกันนะ”
“โอเค” ทุกคนร่วมใจกัน

หลังจากนั้น Blue ก็เริ่มต้นการสอนเต้นทันที จนกระทั่งถึงเวลา 2 ทุ่มตามเวลาที่ตกลง
“วันนี้ เราไปได้ดีเลย ขั้นพื้นฐาน ทุกคนเต้นผ่านหมดเลย พรุ่งนี้เราจะมาซ้อม Contemporary Dance กัน” Blue พูด
“เป็นแบบไหนเหรอ” Deep ถาม
“การเต้น Contemporary Dance เป็นการเต้นตามจังหวะเพลงแสดงความรู้สึกของเพลงออกมาเป็นท่าทางที่งดงามแต่ก็แข็งแรงในเวลาเดียวกันด้วย” Blue พูด
“น่าสนุกจังเลยเนอะ Kro-Ya ว่าไหม” Sandar พูด
“อืม ว่าแต่ถ้าเราจะประกวดเต้น เราก็ต้องมีชื่อทีมซิ” Kro-Ya พูด
“เออ จริงด้วย ยาย Kro-Ya พูดถูก” Max พูด
“นั้นซิ ฉันไม่นึกถึงเรื่องเลยนะเนี้ย เอาแบบนี้ คืนนี้กลับไปคิดกันมาแล้ว พรุ่งนี้ก็มาโวทกันดีไหม” Blue พูด
“ก็ดีนะ” POPพูด
“เห็นด้วย” Ink พูด
“งั้นก็ตามนี้ วันนี้ก็กลับบ้านกันดีๆ นะทุกคน” Blue พูด

แล้วทุกคนก็ต่างพากันกลับบ้าน ส่วน Chrit เดินมาหา POP ก่อนกลับ
“อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ฉันอยู่ข้างนายเสมอเพื่อน” Chrit พูด
“ขอบใจมากเพื่อน กลับบ้านดีๆ หละ” POP พูด
“อืม ไปไอ้ Mix” Chrit พูด
“รอกูด้วย ไอ้ Chrit” Mix พูด
“นั่งทำอะไรอยุ่เหรอ Blue” POP ถาม เค้าเข้าไปนั่งใกล้ๆ กับ Blue
“กำลังวาง Step การเคลื่อนย้ายในการเต้นอยู่หนะซิ” Blue พูด
“ฮึ ทำไม เรายังไม่รู้เลยว่าต้องเต้นเพลงอะไร” POP พูด
“ก็ใช่นะ แต่ว่า คน 16 คน จะเต้นยังไง บนพื้นที่ที่จำกัดโดยแปรรูปขบวนการเต้นให้ดูเป็นแถวและแนวที่ดูแล้วสวย มันยากจัง ฉันไม่เคยเต้นกับคนเยอะๆ มาก่อนเลยต้องเตรียมเอาไว้ให้พื้นฐานแน่นๆ ก่อน ได้เพลงอะไรเราก็ไม่ต้องกังวลไง” Blue พูด
“เธอรอบคอบดีจัง มาฉันช่วยด้วยคนได้ไหม” POP พูด
“ได้ซิ เอานี้ฉันคิดไว้แบบนี้นะ นายว่าเป็นไง” Blue พูด
“หมายถึง เดินทางนี้แล้วเปลี่ยนเป็นแบบนี้นะเหรอ อืมก็ดีนะ แล้วถ้าโยกจากตรงนี้ สลับกันแต่ละแถวแบบนี้หละ” POP พูด
“ก็ดี POP นายเก่งมากเลย” Blue พูด

แล้วทั้งสองคนก็ออกความคิดเห็นกันจน ถึง 3 ทุ่ม Bank ที่ยังอยู่ที่ร้านของอาตนเอง เค้าเห็นไฟห้องซ้อมยังเปิดอยู่เลยเดินมาดู เห็น Blue และ POP นั่งเขียนและคุยอะไรกันสักอย่าง จึงเดินเข้าไปหา
“มานั่งจีบกันอยู่ได้ ยังไม่กลับกันอีกเหรอ 3 ทุ่มแล้วนะ” Bank พูด
“3 ทุ่มแล้วเหรอเนี้ย เร็วจัง” Blue พูด
“นั้นซิ ไป Blue กลับบ้านกันเถอะ” POP พูด
“กลับบ้านเถอะ พูดเหมือนอยู่บ้านเดียวกันเลยนะ” Bank พูด
“ใช่จ๊ะ เราอยู่บ้านเดียวกันกับ POP หนะ” Blue พูด
“เธอสองคนเป็นคนรักกันเองหรอกเหรอ” Bank พูด
“เปล่า คือเรื่องมันยาวอะนะ เอาเป็นว่าฉันรู้จักกับแม่ของ POP และเป็นพนักงานในร้านก็เลยอาศัยอยู่ที่เดียวกันหนะ” Blue พูด
“อืม ฟังดูดี มีเหตุผล เอาเถอะ กลับบ้านกันได้แล้ว เดี๋ยวฉันปิดห้องให้” Bank พูด
“ขอบใจ Bank” Blue พูด
“กลับกันดีๆ หละ” Bank พูด
“พรุ่งนี้เจอกันนะ Bank” POP พูด
“โชคดี” Bank พูด

Blue และ POP เดินออกมากจากห้องซ้อมและ พากันเดินกลับร้านตามปกติ เมื่อมาถึงร้าน POP ก็ไขกุญแจเข้าไปในร้าน
“ทีมเรามี 16 คน เอาชื่อนี้ไหม Pulse ” POP พูด
“ก็ดีนะ POP แต่ก็ต้องถามเพื่อนในทีมอีกนั้นแหละว่าสนใจชื่อที่นายตั้งให้รึเปล่า” Blue พูด
“ได้ ว่าแต่เธอหิวไหมเดี๋ยวเราทำอาหารให้กิน” POP พูด
“ขอคุณมากเลย POP หิวมากๆ เลยหละ” Blue พูด

เช้าวันต่อมา (วันอาทิตย์ เดือนกันยายน) เวลา 9.00 น. หน้าบริษัท CNM
“POP ใช่ตึกนี้รึเปล่า” Blue พูด
“เราว่าใช่นะ นั้นงั้น พวกไอ้ Mong-kor ” POP พูด
“มาช้ามากเลยนะนายสองคนหนะ” Mong-Kor พูด
“แกก็พึ่งมาถึงเมื่อกี้เหมือนกันนั้นแหละ ไอ้ Mong-kor” Mix พูด
“แต่ก็มาก่อน 2 นาทีโว้ย (หัวเราะ)” Mong-Kor พูด
“แล้วคนอื่นหละมากันรึยัง” Blue พูด
“โน้นงั้นเดินมากันแล้ว” Mix พูด
“สวัสดี Blue มากันแล้วเหรอ” Deep พูด
“ทุกคนมาพร้อมกันแล้ว อ้าวแล้ว Run กับ Rain หละ” Blue พูด
“ไม่เห็นเหมือนกันหนะ” Deep พูด

เสียงโทรศัพท์ของ Blue ดังขึ้น
“สวัสดีคะ อ้าว Run กับ Rain เหรอ มาไม่ได้เหรอ ไม่เป็นไร ก็ไว้วัน จันทร์พี่จะไปเล่าให้ฟังแล้วกันนะ จร้าสวัสดีจร้า” Blue พูด
“สองคนนั้นมาไม่ได้เหรอ Blue” Sandar ถาม
“ใช่ งั้นพวกเราเข้าไปกันเถอะ” Blue พูด

แล้วทุกคนก็เดินเข้าไปในตึก ของ CNM เมื่อเข้าไปก็มีพนักงานประชาสัมพันธ์เดินเข้ามาทำอะไรกัน เห็นมากันหลายคน จึงเกิดความสงสัย
“สวัสดีคะ พวกเรามาสมัครเต้น โครงการ CNM Dance No.4 หนะคะ”
“อ้อ เห็นมากันหลายคน มาสมัคร 2 คนกับพี่ แล้วที่เหลือก็ไปนั่งรอ ที่เก้าอี้รับแขก ก่อนแล้วกันนะ” พนักงานในบริษัทพูด
“คะ ขอบคุณนะคะ” Blue พูด

ว่าแล้ว Blue ก็บอกให้สมาชิก คนอื่น ๆ ไปนั่งรอตามที่พนักงานเค้าบอกมา ทุกคนก็ไปนั่งรอตามที่ Blue อธิบายให้ฟัง
ส่วน Blue กับ POP ไปรับใบสมัครและกรอกข้อมูลร่วมกับ Blue
“ถ้าน้องกรอกใบสมัครแล้วก็มาส่งได้ที่นี้นะ จะไปนั่งเขียนที่เพื่อนนั่งอยู่ก็ได้นะ”พนักงานในบริษัทพูด
“ได้คะ” Blue พูด

ว่าแล้ว Blue กับ POP ก็เดินไปนั่งเขียน กับเพื่อนๆ ของเค้า ระหว่างที่เขียนก็มีช่องให้ใส่ชื่อทีม Blue จึงถามความเห็นของทุกคนว่า จะใช่ชื่ออะไรดี
“ฉันนั่งคิดเมื่อคืน ว่าควรจะชื่อ Sixteen เพราะเรามี 16 คนไง” Deep พูด
“ฉันว่าชื่อ Ten to Six ดีกว่า” Sandar พูด
“นี้ฉันตั้งชื่อ One-O-Six เจ๋งสุด” Mong-Kor พูด
“Pulse ชื่อทีม Pulse” POP พูด
“แปลว่าอะไรอะ” Sandar ถาม
“ชีพจร พวกเรามี 16 คนใช่ไหม ก็เหมือนกับชีพจรแต่ละจุดที่ต้องเต้นไปพร้อมๆ กันในร่างกาย” POP พูด
“โอ๋โฮ สุดยอดเลย POP” Deep พูด
“อืม ก็จริงนะ” Chrit พูด
“เห็นด้วย พวกนายว่าไง” Bank พูด
“เห็นด้วย” Sent พูด
“งั้นก็เอาชื่อนี้แหละ” Blue พูด

ว่าแล้ว Blue ก็เขียนชื่อ Pulse ลงในใบสมัคร และเมื่อเธอเขียนใบสมัครเสร็จ เธอก็ลุกเอาใบสมัครไปส่งที่พนักงานประชาสัมพันธ์ และเมื่อเธอยื่นใบสมัครเสร็จ ก็มีเสียงใครบางคนพูดขึ้น
“ทีมชื่อ Pulse เหรอ อืมตั้งชื่อแปลกดีนิ ว่าแต่มีสมาชิคเยอะจังนะทีมของน้องหนะ” ผู้ชายคนหนี่งพูดขึ้น
“ก็นะคะ คนเยอะๆ มันดูอบอุ่นดีนิคะ” Blue พูด
และเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองเค้า เธอก็ถึงกับตกใจ



inkpot
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 พ.ย. 2555, 22:56:35 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 พ.ย. 2555, 21:59:23 น.

จำนวนการเข้าชม : 1185





   ตอนที่ 3 พี่ชายที่ใจร้ายที่สุด กับความฝันที่ต้องก้าวผ่านให้ได้ >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account