ยุ่งนักรักคนเสื้อกาวน์ มาเฟียกับหมอสาวยอดยูโด
เฉินฮ่าวหมิงมาเฟียมหาเศรษฐีฮ่องกงผู้ลึกลับ น้อยคนที่จะเคยเห็นหน้าเขา เขาคือทายาทมหาเศรษฐีชาวจีนอันดับหนึ่ง เฉินกวงหลิน
การบริหารไม่แพ้ผู้เป็นบิดา จนคนตั้งฉายา
พ่อเสือ ลูกพญามังกร
เธอคือสูตินรีแพทย์สาว โก๊ะในบางเวลา แต่เธอก็มีจิตวิญญาณของความเป็นแพทย์เต็มตัว
แล้วสองคนก็โคจรมาพบกันเมื่อวันที่เธออยู่เวร เกิดเหตุไม่คาดฝันกับหญิงสาวคนหนึ่งที่มีความเกี่ยวข้องกับเฉินฮ่าวหมิง
แค้นนี้ต้องชำระ หนี้เก่าที่เธอเคยฝากรอยแผลไว้ให้เขา อาถรรพ์รัก ที่เธอลงคาถาเสกไว้ในตัวเขา เขาจะคิดบัญชีคืนพร้อมกันคราวนี้
แต่อย่าหวังว่าหมอนักยูโดสายดำคนนี้จะยอมง่ายๆ
การบริหารไม่แพ้ผู้เป็นบิดา จนคนตั้งฉายา
พ่อเสือ ลูกพญามังกร
เธอคือสูตินรีแพทย์สาว โก๊ะในบางเวลา แต่เธอก็มีจิตวิญญาณของความเป็นแพทย์เต็มตัว
แล้วสองคนก็โคจรมาพบกันเมื่อวันที่เธออยู่เวร เกิดเหตุไม่คาดฝันกับหญิงสาวคนหนึ่งที่มีความเกี่ยวข้องกับเฉินฮ่าวหมิง
แค้นนี้ต้องชำระ หนี้เก่าที่เธอเคยฝากรอยแผลไว้ให้เขา อาถรรพ์รัก ที่เธอลงคาถาเสกไว้ในตัวเขา เขาจะคิดบัญชีคืนพร้อมกันคราวนี้
แต่อย่าหวังว่าหมอนักยูโดสายดำคนนี้จะยอมง่ายๆ
Tags: วงการแพทย์ รักโรแมนติก หมอ มาเฟีย
ตอน: บทนำ อดีต แรกรักปักใจ
นิยายรักโรแมนติกในวงการแพทย์
เรื่องราวความรัก ความแค้นระหว่างอดีตนักศึกษาแพทย์เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง ที่มีเหตุจำเป็นถูกใส่ร้ายจนเรียนไม่จบ ต้องจากไปต่างบ้านต่างเมือง จากหญิงคนรักที่ทำให้เขาเจ็บปวดสุดแสนสาหัส สิ้นรัก สิ้นอนาคต ชีวิตจะมีความหมายอะไร
หากหัวใจเต็มไปด้วยบาดแผลเหวอะหวะ
แต่แล้วสวรรค์ก็ลิขิตให้เขากลับมาอีกครั้งหนึ่ง ในนามมหาเศรษฐีชาวจีน เพื่อกลับมาแก้แค้นหญิงคนรัก แต่บัดนี้ เธอกลายเป็นแพทย์อาชีพที่เขาเคยใฝ่ฝัน แต่เรียนไม่จบ
เขาจะทำให้เธอรักเขาอีกครั้งในสถานะใหม่ และทิ้งเธอไปเช่นที่เธอเคยทิ้งเขาไปในอดีต
แต่แล้วกลายเป็นว่า เขานั่นแหละกลับมาหลงรักเธออีกรอบ ไม่ใช่สิ เขาไม่เคยหยุดรักเธอเลยต่างหาก และปมในอดีตที่ต้องการสะสางกลับค่อยเผยตัวมาทีละนิด
ขณะเดียวกันความเป็นหมอทั้งจิตวิญญาณของเธอกลับก่อความวุ่นวาย ทำให้เขาเดือดร้อน ต้องคอยตามช่วยเธอตลอด
แล้วนี่ เขาจะเอาเวลาที่ไหนมาแก้แค้นเธอกันล่ะ
บทนำ
อดีต...แรกรักปักใจ
“น้องน่ารักไหมจ๊ะ พ่อเตย”
พ่อเตยเป็นเด็กชายวัยไม่เกิน 4 ขวบ กำลังชะโงกตัวอยู่เหนือซี่กรงเปลเด็กขนาดเล็ก ตาเรียวคมกล้าเกินเด็กวัยเดียวกันมองจับนิ่งอยู่ที่เด็กทารกหญิงตัวกลมๆป้อมๆ ผิวขาวผ่องอมชมพูที่กำลังนอนหลับตาพริ้ม หายใจสม่ำเสมออย่างสุขสบายอยู่บนผ้าปูเตียงลายหมีพูสีหวาน ด้วยท่าทางสนอกสนใจ ไม่มีทีท่าจะยอมขยับเขยื้อนไปไหน ไม่แม้จะละสายตาไปที่อื่น
ทั้งที่ ในทีแรกทีคุณเตชินีผู้เป็นมารดา กวักมือเรียกพร้อมกับบอกว่า
"ลูกเตย มานี่เร้ว มารู้จักน้องกล้วยลูกสาวคุณลุงนพกับป้าวาดหน่อย"
เด็กชายมีทีท่าอิดออด เพราะกำลังสนใจของขวัญวันเกิดครบ 4 ขวบที่เพิ่งได้รับจากคุณลุงนพ คุณป้าวาด บิดามารดาของเด็กหญิงตัวน้อยกระจ้อยร่อยบนเตียงนั่นเอง เครื่องบินเล็กของเด็กเล่นของโปรดของเด็กชาย ที่ใช้กลไกคอมพิวเตอร์ควบคุมการเคลื่อนไหว เพิ่งแกะจากกล่องออกมาสดๆร้อนๆ จนเมื่อมารดาพยักหน้าเรียกอีกครั้ง จึงลุกเดินไปหาอย่างไม่เต็มใจนัก ตั้งใจจะแค่ชำเลืองมองน้อง ที่มารดาต้องการจะให้รู้จัก เพียงแวบเดียวแล้วจะกลับไปเล่นต่อ
หากเมื่อสบกับดวงตากลมโตใสแจ๋วแหวว แสนบริสุทธิ์ที่จ้องตรงมาพอดี เด็กชายก็มีอันตกตะลึง ณ จังงังในบัดนั้น
"คนหรือตุ๊กตากันแน่?" เด็กชายถามตนเองในใจ ไม่อาจละสายตาไปจากร่างเล็กตรงหน้าแม้แต่วินาทีเดียว ลืมความตั้งใจแต่แรกโดยสิ้นเชิง ลืมกระทั่งเจ้าเครื่องบินไฮเทคสุดโปรด จิตใจขณะนี้จดจ่ออยู่แต่เด็กหญิงตรงหน้า ที่บัดนี้ เริ่มอ้าปากน้อยหาวหวอดๆ ตากลมโตเริ่มหรี่ปรือลงทีละนิดๆ จนในที่สุดก็ปิดสนิท
ตุ๊กตาหาวนอนก็ได้ อดเห็นแก้วตาสีนิลแวววาวกระจ่างใส แต่แผงขนตายาวที่ทาบลงมาเหนือพวงแก้มเนียนใสเปล่งปลั่ง ที่กลายเป็นเป้าสายตาแทนก็น่าดูไม่แพ้กัน
มัวแต่มองจ้องพินิจพิจารณาเพลิน จึงไม่ได้ยินคำถามของคุณปานวาดผู้เป็นมารดาของน้องน้อยบนเตียง
"น้องน่ารักไหมจ๊ะ พ่อเตย"
กระทั่งผู้เป็นแม่ต้องสะกิดแขนของลูกชาย เตือนว่า "คุณป้าถามว่าน้องน่ารักหรือเปล่า เตยไม่ได้ยินหรือ"
นั่นแหละ เด็กชายเตยจึงได้สติ ละสายตาจากเด็กหญิงตุ๊กตาขึ้นมาตอบคำถามคุณป้า
"น้องตุ๊กตาน่ารักมากคับคุณป้า” แล้วก็ก้มลงไปมองน้องใหม่ “เตยอยากมีน้องหน้าตาน่ารักอย่างนี้บ้างจังเลย ถ้าเตยมีน้องน่ารักอย่างนี้ เตยจะทะนุถนอมน้อง รักน้องมากๆ"
“งั้นก็ดีแล้ว” คุณปานวาดก้มลงโอบไหล่เด็กชายเตย กระซิบว่า “ถ้าเตยรักน้องมากๆ ดูแลน้องดีๆตามที่สัญญา ป้าก็จะยกน้องให้เลย เอาไหม?”
คราวนี้ เด็กชายเงยหน้าขึ้นมาทันควัน ดวงตาเรียวส่อแววเฉลียวฉลาดตั้งแต่เด็กเบิกกว้างขึ้นอย่างตื่นเต้น ดีอกดีใจ หากก็แกมความสงสัย ไม่แน่ใจ จนผู้ใหญ่คนเดิมต้องย้ำถามอีกครั้งว่า
“ป้ายกน้องให้ เตยชอบไหมจ๊ะ”
“ชอบคับ ชอบมากเลยคับ”
เด็กชายเตยตอบพร้อมกับพยักหน้าถี่เร็ว ราวกับเกรงผู้ใหญ่จะเปลี่ยนใจ แต่กระนั้นก็ยังไม่มั่นใจสิ่งที่ได้ยินว่าเป็นความจริงหรือไม่ เด็กน้อยจึงเหลียวขึ้นมองผู้ใหญ่อีกคนในห้อง คุณเตชินีผู้เป็นมารดา ที่ยืนมองมาเงียบๆด้วยสีหน้ายิ้มแย้มใจดี พร้อมส่งสายตาฉาบเครื่องหมายคำถามไปให้ โดยมิได้เอ่ยปากถามแต่อย่างใด
“ยังไม่ขอบคุณคุณป้าอีกหรือ ลูกเตย”
เมื่อได้รับคำพูดเชิงยืนยันจากผู้เป็นมารดาอีกครั้ง เด็กชายรีบละล่ำละลักบอก
“ขอบคุณคับ ขอบคุณมากคับคุณป้า” พร้อมกับพนมมือไหว้แสดงความขอบคุณอย่างเด็กที่ได้รับการอบรมมาดี ซ้ำยังให้คำมั่นสัญญาหนักแน่น เท่าที่เด็กชายวัยไม่เกิน 4 ขวบจะพึงปฏิบัติได้ว่า “เตยสัญญาจะดูแลน้อง ไม่รังแกน้อง ไม่แกล้งน้อง เตยจะไม่ตีน้องด้วยคับ เอ้อ...แล้วเตยจะเรียกน้องว่าอะไรดีคับ?” ตอนท้าย เด็กชายถามอย่างเขินๆ
“น้องชื่อกล้วย ชื่อจริง ปันนา บริรักษ์บดีกุล” ปานวาดแม่ของเด็กหญิงตอบยิ้มๆ
“น้องกล้วย...ปันนา” เด็กชายทวนคำซ้ำ ราวกับจะสลักจารึกชื่อนี้ไว้กลางดวงใจ
"โตขึ้นน้องจะเป็นเจ้าสาวของเตยด้วยนะ" มารดาผู้อ่อนโยนของเด็กชายกล่าวเสริม
“จริงหรือคับ” เด็กชายถามด้วยความรู้สึกตื่นเต้นที่สุดในชีวิต ใบหน้าที่มีเค้าหล่อคมคายตั้งแต่เยาว์วัยระบายไปด้วยรอยยิ้มแห่งความปิติยินดี
“จริงสิจ๊ะ" คุณเตชินีอธิบายเพิ่มด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนตามนิสัย “เพราะฉะนั้นเตยจะต้องรักน้องมากๆ อย่าทำให้น้องร้องไห้ เสียใจ สมกับที่คุณป้าไว้ใจยกน้องให้เตยดูแล"
"คับ เตยจะไม่ทำให้คุณป้าผิดหวัง" เด็กชายรับคำหนักแน่น สีหน้ายังไม่หายตื่นเต้น
เด็กน้อยคนนี้คือเจ้าสาวของเขา
ความผูกพันแนบแน่นวาบหวามจนรู้สึก สัมผัสได้ แม้ยังเป็นแค่เด็กชายตัวโตไม่ถึงครึ่งของผู้ใหญ่
มือเล็กยื่นผ่านซี่กรงเตียงเข้าไปกุมกำปั้นเล็กๆของเด็กหญิง ที่วางแนบข้างตัว เหมือนเด็กหญิงจะรู้ตัว จึงลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ดวงตากลมโตที่โดดเด่นสะดุดตาตั้งแต่เล็กกะพริบปริบๆ เด็กชายจ้องมองด้วยสายตารักใคร่เอ็นดู
เด็กหญิงแบมือ พลิกกลับกำมือเขาแน่นดุจจะรับรู้ เข้าใจสิ่งที่เขาถ่ายทอดออกมาผ่านวาจา และอาการแสดงทั้งสีหน้าท่าทาง ปากจิ้มลิ้มสีชมพูสดใสคลี่ยิ้มน่ารักอวดเหงือกสีชมพูอย่างเด็กสุขภาพดีทั่วไปให้พี่เตย
“ฉันกับพี่นพคงตัดสินใจถูกแล้วนะ ที่ยกยายกล้วยให้พ่อเตย” เสียงคุณปานวาดพูดกับคุณเตชินีห่างออกไปเมื่อทั้งสองก้าวออกไปจากห้องตรงไปสมทบกับสามีด้านนอก หากก่อนไปยังไม่วายกำชับเด็กชายว่า "พ่อเตย ดูน้องดีๆนะ อย่าให้น้องตกเตียงล่ะ"
"คับ" เด็กชายเตยขานรับหนักแน่น
มือเล็กแต่ใหญ่กว่ามือกระจิ๊ดริดข้างที่ว่าง ไม่ได้กุมมือป้อมๆไว้ ยกขึ้นลูบไล้ไปตามใบหน้า หู คอ จมูก ปากน้อยๆ ทันทีที่ผู้ใหญ่สองคนลับตัวไป
"สวัสดีจ้ะน้องกล้วย นี่พี่เตยนะ" ถือโอกาสแนะนำตัวเองเสียเลย
"ชื่อจริงของพี่คือเตชิต ต่อไป น้องจะต้องเป็นเจ้าสาวของพี่ อีกหน่อยเราก็จะกลายเป็นแม่กล้วยกับพ่อเตย เหมือนพ่อแม่ของพี่ เหมือนพ่อแม่น้องกล้วยด้วย ที่จริงนะ...พี่ไม่ค่อย..."
เด็กชายมีอาการลังเล ทำท่าตริตรอง เมื่อพูดว่า "แต่สำหรับน้องกล้วย พี่เตยขอให้สัญญาว่า ต่อไป ถึงเธอจะอ้วนจ้ำม่ำกลายเป็นอึ่งอ่าง หรือผอมบักโกรก โทรมเหมือนหุ่นไล่กา พี่ก็จะรักเธอ มีเธอเป็นเจ้าสาวของพี่เพียงคนเดียวเท่านั้น"
อาการรับรู้คือเสียงหัวเราะเอิ้กๆ แอ๊กๆ ตากลมโตจับจ้องที่คนอาวุโสกว่าละม้ายกัน
เงียบไปครู่หนึ่ง
และแล้วคำพูดที่ผู้ชายตัวโตๆชอบพูดกับเจ้าสาวของเขาในซีรีส์เกาหลีที่แม่เตชอบดูบ่อยๆ บางทีไม่ยอมหลับยอมนอนเอาเลยทีเดียวก็แวบเข้ามาในสมองน้อยๆ
"ผมจะรักคุณ ดูแลคุณ และปกป้องคุณด้วยชีวิตของผม"
เจ้าบ่าววัยเด็กยืดตัวตรง พูดกับน้องน้อยเจ้าสาววัยกระเตาะของตนด้วยความภาคภูมิใจเฉกเช่นกันว่า
"พี่จะรักเธอ ดูแลเธอ และปกป้องเธอตลอดชีวิตของพี่"
คราวนี้มือน้อยนิ่ง ไม่พยายามดึงมือหนีอีกต่อไป เหมือนจะเข้าใจสิ่งที่ผู้เป็นเจ้าของมือสื่อสารผ่านมาให้
หากคนตัวโตกว่ายิ่งพูด ความรู้สึกเป็นเจ้าเข้าเจ้าของคนตัวเล็กกว่าก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นทุกขณะ จนความหวงแหน รักใคร่ เอ็นดู เอ่อท้นในใจ เด็กชายอดไม่ได้ ก้มลงหอมแก้มยุ้ยของเด็กหญิงฟอดใหญ่ ทีละข้างจนชื่นใจ
กลิ่นแป้งเด็กหอมหวานละมุนละไม จนหยุดไม่ได้ต้องพรมจูบไปทั่วหน้าเล็กๆนั้น ไล่ไปตั้งแต่หน้าผากกลมมน ลูกตาสองข้าง ปลายจมูกเล็กจิ้มลิ้ม และท้ายสุดยังสั่งลาด้วยการจุ๊บเบาๆที่ริมฝีปากน้อยน่าจุ๊บหนึ่งที และยังกระซิบเบาๆชิดปากอิ่มแดงระเรื่อว่า
"พี่ประทับตราไว้แล้วนะ เจ้าสาวของพี่เตย น้องกล้วยจะต้องเป็นเจ้าสาวของพี่เตยคนนี้ คนเดียวเท่านั้น"
และนับแต่นั้นมา ชื่อปันนา บริรักษ์บดีกุล หรือ น้องกล้วย ก็สลักตราตรึงอยู่กลางใจของเตชิตในฐานะเจ้าสาวเพียงคนเดียวในชีวิตเสมอมา จนกระทั่ง...
ตามฝันเมื่อวันวาร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 พ.ย. 2555, 06:11:02 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 พ.ย. 2555, 06:31:24 น.
จำนวนการเข้าชม : 1541
| บทที่ 1 สูติแพทย์สาวใจเด็ด >> |
juneo 27 พ.ย. 2555, 14:25:08 น.
พระเอกจองนางเอกตั้งแต่แบเบาะเลยหรอค่ะ
พระเอกจองนางเอกตั้งแต่แบเบาะเลยหรอค่ะ
antibody 27 พ.ย. 2555, 14:29:12 น.
หมอกล้วยตอนเด็กๆน่ารักจัง
หมอกล้วยตอนเด็กๆน่ารักจัง
idon 29 พ.ย. 2555, 18:21:52 น.
รักฝังใจ ผูกพันร้อยรัด แล้วหมอปันนาจะเป็นจะได๋
รักฝังใจ ผูกพันร้อยรัด แล้วหมอปันนาจะเป็นจะได๋