จำเลยใจ
เธอทำให้เขารัก ให้เขาหลง และทิ้งเขาไป
วันหนึ่งเมื่อเธอกลับมาอยู่ใกล้ๆ อีกครั้ง
เขาก็ไม่รอช้าที่จะทำให้เธอรู้ว่าการล้อเล่นกับหัวใจคนอื่นนั้น
ต้องได้รับผลตอบแทนเช่นไร!
วันหนึ่งเมื่อเธอกลับมาอยู่ใกล้ๆ อีกครั้ง
เขาก็ไม่รอช้าที่จะทำให้เธอรู้ว่าการล้อเล่นกับหัวใจคนอื่นนั้น
ต้องได้รับผลตอบแทนเช่นไร!
Tags: ณณี จำเลยใจ
ตอน: ตอนที่ 3
สวัสดีเช้าวันอังคารค่ะ
ณณีเอาจำเลยใจ ตอนที่ 3 มาส่งแล้วค่ะ
ตอนที่ 3
หนึ่งปีต่อมา ปฐพีเดินทางกลับประเทศไทยพร้อมปริญญาโททางด้านบริหาร เขาไม่ได้โทรบอกให้น้องสาวมารับ ธาราทิพย์เพิ่งคลอดลูกได้สามเดือน เธอย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านพักในเมืองของสามี
หลานสาวคนแรกของปฐพีกำลังน่ารักน่าชัง เขาเห็นรูปที่น้องเขยถ่ายส่งมาให้ ตัวเขาตกหลุมรักทารกตัวน้อยๆ ทันที
นายดำ คนงานผิวสีหมึกที่ไร่ขับรถโฟร์วีลคันใหญ่มารับ ก่อนเขาจะไปอเมริกา นายดำเคยช่วยขับรถให้เวลาที่เขาต้องมากรุงเทพหรือไปจังหวัดอื่นๆ เลยคล่องงานกว่าใครเพื่อน
ปฐพีส่งกระเป๋าเดินทางเพียงใบเดียวให้
“มีของแค่นี้หรือครับนาย”
“ใช่” ได้ทิ้งของไม่จำเป็นไว้ที่นั่น บางอย่างให้รุ่นน้อง พวกเสื้อผ้าที่ไม่มีวันจะใช้ได้ในเมืองไทย ด้วยสภาพอากาศที่ไม่เหมือนกัน
ตำราเรียนไม่จำเป็นสำหรับเขา ใครมาขอก็ยกให้ ของที่เอากลับมามีแค่เสื้อผ้าเล็กน้อย ของใช้ส่วนตัวบางอย่าง ของที่ระลึก และที่สำคัญกว่าอะไรทั้งหมดนั้น...
เขานำความเจ็บปวดใจติดตัวมาด้วย รอยแผลในใจเขาที่เกิดขึ้นด้วยฝีมือของญาณิน สาบานว่าต่อไป เขาจะไม่หลงกลผู้หญิงคนไหนอีก...
โฟร์วีลสีดำแล่นไปเรื่อยๆ ปฐพีบอกนายดำว่าไม่ต้องรีบ เขาให้แวะที่บ้านของหมอภัทรก่อนเพื่อเยี่ยมน้องสาว
“คุณน้ำให้คุณหมอมาส่งที่ไร่แต่เช้าครับ”
“น้ำรู้ได้ยังไงว่าฉันจะกลับวันนี้”
นายดำหัวเราะแหะๆ
“ผมบอกให้ป้าใจเตรียมทำความสะอาดบ้าน แล้วคุณน้ำแวะมาเอาผักพอดีเลยได้ยิน”
“ลูกยังเล็ก ไม่น่าจะพาออกไปไหนมาไหน” เขาเปรยถึงน้องสาว ไม่ค่อยเป็นห่วงธาราทิพย์มากมายเท่าเมื่อก่อน เพราะเธอแต่งงานกับภัทรที่เขาไว้ใจได้ว่าจะเป็นสามีที่ดีตลอดไป
ตัวเขามีแต่น้องเหลือเพียงคนเดียว พ่อแม่เสียชีวิตในอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อสิบกว่าปีก่อน มีสมบัติตกทอดคือไร่อรุณรุ่ง เป็นไร่แบบผสมที่มีรายได้พอเลี้ยงชีพในระยะแรก เขาได้ 'ท่านสุวัฒน์' พ่อของภัทรเข้ามาให้คำแนะนำในการปรับปรุง เริ่มแบ่งที่ทำบ่อปลา เลี้ยงหมู และปลูกผักสวนครัวกับผักผลไม้อื่นๆ ตามฤดูกาล นอกจากไร่ผลไม้ที่เป็นสร้างรายได้หลักให้ไร่นี้อยู่
พ่อเขามาซื้อที่ผืนนี้ ตั้งใจทำไร่ผลไม้เล็กๆ อาศัยแรงงานตัวเองกับคนงานเพียงไม่กี่คน ตั้งชื่อไร่ว่า 'อรุณรุ่ง' ตามชื่อ 'อรุณรัตน์' ของแม่ ผลผลิตของไร่ดีขึ้นในระยะหลัง ก่อนพ่อตายยังได้ขยายที่ดินออกไปเกือบห้าร้อยไร่
พอพ่อแม่ตาย คุณลุงสุวัฒน์ซึ่งเขานับถือเหมือนญาติผู้ใหญ่บอกให้เขาไปเรียนต่อ หลังจากที่ทิ้งร้างการเรียนมาร่วมสิบปีเต็ม เขาจบปริญญาตรีตอนอายุยี่สิบสอง และทำงานไร่สิบปี เพิ่งมีโอกาสไปเรียนต่อปริญญาโทเพื่อหวังเอาวิชาความรู้มาพัฒนากิจการเดิมของครอบครัว
ระหว่างที่เขาไม่อยู่ ได้หมอภัทรกับธาราทิพย์ช่วยกันดูแลงานให้ ระบบงานที่วางไว้ดีอยู่แล้วทำให้ทั้งสองไม่ต้องวุ่นวายนัก นอกจากส่งรายงานไปให้เขาอ่าน หรือมีงานที่ต้องรอการตัดสินใจจากเขาอีกที
ไม่นานนัก นายดำขับรถมาถึงไร่อรุณรุ่ง ป้ายไม้ขนาดใหญ่เขียนชื่อไร่แขวนอยู่เหนือทางเข้ายังเป็นของเดิม
ปฐพีเงยหน้า มองไปรอบๆ ไร่ที่ยังคงไว้ซึ่งสภาพเดิม แปลงผักที่เพิ่งทำใหม่ได้ไม่กี่ปีเคยให้ผลผลิตดีอย่างไร ก็ยังเป็นเช่นนั้นอยู่ คนงานกำลังกางตาข่ายไว้กันแดดให้กับต้นกล้าที่เพิ่งมีอายุไม่กี่วัน
รถแล่นลึกเข้าไปเรื่อยๆ ผ่านที่ซื้อไว้ปลูกผลไม้ ขุดท้องร่องเอาไว้เพื่อให้น้ำ มีบ่อปลาอยู่ถัดไปด้านหลัง
นายดำจอดรถเทียบกับขอบอิฐที่ก่อเป็นแนว ตัวบ้านเป็นไม้ทั้งหลัง สร้างแบบบ้านสมัยก่อนที่ยกพื้นใต้ถุนสูง คนงานที่เป็นทั้งชาวไร่และคนใช้ไปในตัวกำลังรวมกันอยู่ พอเห็นรถจอดสนิทแล้ว 'นางใจ' รีบตรงมา
ปฐพีเปิดประตูรถ ก้าวลงไป ไหว้ทักทายอดีตพี่เลี้ยงที่กลายมาเป็นแม่บ้านคอยดูแลไร่ให้
“คุณดิน คุณดินจริงๆ รึนี่ เปลี่ยนไปจนน้าแทบจำไม่ได้”
“เปลี่ยนในทางที่ดีขึ้นหรือว่าแย่ลงล่ะน้าใจ”
นางใจค้อนเหมือนสาวๆ ฟาดแขน 'นายหนุ่ม' ซึ่งกระเซ้าเย้าแหย่เหมือนยังเป็นเด็ก
“ดีขึ้นสิคะ หล่อขึ้น ขาวขึ้นด้วยละ”
ปฐพียิ้ม เอาแขนโอบพี่เลี้ยงเก่า ก้มหน้าลงหอมแก้มที่คลายความเต่งตึงลง
“แหม ไม่มีสาวๆให้หอมแล้วรึคุณดิน มาหอมคนแก่”
“น้าใจยังไม่แก่เลย”
นางใจหัวเราะ แล้วโดนกอดจากข้างหลังจากอีกคนที่เพิ่งวิ่งลงมา
“พี่ดินทำเป็นปากหวาน แล้วพาแหม่มมาด้วยรึเปล่าคะ” ธาราทิพย์ชะเง้อคอมองหา สายตาดูหวาดระแวง
ปฐพียีผมน้องสาว หากปากถามถึงหลานก่อนอื่น
“น้องนัทนอนอยู่ข้างบนค่ะ แต่พี่ดินกลับมาคนเดียวจริงๆ เหรอ”
“แล้วจะให้พี่พาใครมา”
“ผู้หญิงสิคะ ถ้าพาผู้ชายมา น้ำรับไม่ได้จริงๆ ด้วย ใช่ไหมคะน้าใจ” ธาราทิพย์ถามพี่เลี้ยงที่ลุ้นพอๆ กันกับเธอว่าพี่ชายจะพาเมียแหม่มมาด้วยไหม พอไม่เห็นว่ามีบุคคลที่สองห้อยติดมาด้วย หญิงสาว...ภรรยาของหมอภัทรเลยคิดขึ้นว่าพี่ชายยังไม่หายจากอาการอกหักเมื่อปีก่อน
“ขอให้คุณดินมีแฟนเถอะ จะไทยหรือแหม่ม น้าชอบทั้งนั้น ขอเป็นผู้หญิงแล้วกันนะคุณดิน”
“ต้องผู้หญิงสิครับน้าใจ อย่าไปฟังยัยน้ำ ตั้งแต่แต่งงานไป รู้สึกภัทรไม่มีเวลาอบรมเมีย”
“เชอะ!” ธาราทิพย์ว่าเสียงขึ้นจมูก ควงแขนพี่ชาย “เข้าบ้านดีกว่าพี่ดิน แดดร้อน น้ำกลัวดำ”
นางใจเดินนำสองพี่น้องขึ้นไปบนบ้าน เพราะเคยเลี้ยงทั้งคู่มาตั้งแต่เท้าเท่าฝาหอย เลยกล้าที่จะดุจะเตือนกัน ปฐพีกับธาราทิพย์นับถือนางใจประหนึ่งญาติผู้ใหญ่เช่นกัน
“คุณดินกลับจากนอกหนนี้ก็ขาวขึ้น อย่างนี้หัวกระไดบ้านคงไม่แห้ง”
“น้าใจก็ให้เด็กเอาน้ำมาราดบ่อยๆ สิคะ จะได้ไม่แห้ง”
“คุณน้ำพูดเล่นอยู่เรื่อย ว่าแต่คุณดิน คุณน้ำเองก็เถอะ ถ้าคุณหมอไม่เฝ้าเช้าเฝ้าเย็น กระไดบ้านคงเปียกแฉะพอๆ กัน ถึงขนาดว่ามีลูกแล้วนะคะ”
“ทำไมครับน้าใจ”
นางใจเรียกคนงานให้ยกน้ำยกท่ามาให้ ก่อนนั่งกับพื้นด้วยความเคยชินว่าเย็นสบายกว่านั่งเก้าอี้
“คุณวศินจากไร่ข้างๆ ตอนเขามาดูที่เจอคุณน้ำ ยังไม่รู้ว่าคุณน้ำน่ะแต่งงานแล้ว เลยมาจีบ คุณหมอเคืองจะแย่ เกือบมีเรื่องกัน”
“ไร่ข้างๆ?” ก่อนปฐพีจะไปอเมริกา ไร่ข้างๆ ยังเป็นที่ดินรกร้างว่างเปล่า เจ้าของซื้อทิ้งเอาไว้ ตัวเองอยู่กรุงเทพมีธุรกิจก่อสร้าง ไม่เคยมาดูแลที่ดินผืนนี้
เขากะว่าถ้ากิจการของไร่ดีขึ้นอาจจะติดต่อขอซื้อขึ้นมาเอง อยู่ติดกันแค่นี้ จะได้ขยายไร่ออกไปอีก
“น้าลืมบอกไป เจ้าของใหม่มีกันสองคนพี่น้อง เหมือนคุณดินกับคุณน้ำนี่แหละค่ะ คนพี่ชื่อคุณวศิน ส่วนน้องเป็นผู้หญิง อายุรุ่นราวคราวเดียวกับคุณน้ำ ชื่อคุณวารีรัตน์”
“แล้วไร่เขาทำอะไร”
“ทำผลไม้เหมือนกันค่ะ แต่ปลูกอยู่ไม่กี่อย่าง น้ารู้จักกับคนงานของเขาอยู่บ้าง เห็นพวกนั้นเล่าให้ฟังว่าคุณวศินกะจะทำเล่นๆ เขามีบริษัทรับก่อสร้างอยู่กรุงเทพ น้องสาวมีรีสอร์ตเล็กๆ อยู่ภูเก็ต”
คนงานเอาน้ำฝรั่งสดๆ จากสวนมาวาง ธาราทิพย์พูดกับถึงไร่ข้างๆให้พี่ชายฟัง
“คุณศินนิสัยดีค่ะ ท่าทางมีเงินด้วย เห็นเขาจะทำบ้านไร่ไว้เป็นบ้านตากอากาศ ส่วนรัตน์ น้องสาวเขาอยากทำเป็นรีสอร์ตเหมือนที่ภูเก็ต เปิดให้แขกมาพัก แต่พี่ชายไม่เห็นด้วย”
“รู้มากจริง เราสนิทกับเขาเหรอ”
“ก็พอสนิทค่ะ ตั้งแต่เขามาครั้งแรกก็แวะมาทักทาย หลังๆ ก็เอาของมาฝากบ้าง ผลไม้จากสวนเขา ทั้งๆ ที่เห็นอยู่ว่าเราปลูกเหมือนกัน”
“ฟังดูเขามีน้ำใจดีนะ”
“ค่ะ น่ารักทั้งพี่ทั้งน้อง น้องสาวยังโสดด้วยนะคะ” ธาราทิพย์รีบเข้าประเด็น ที่เล่าให้พี่ชายฟังเพราะจะโฆษณาว่ายังมีผู้หญิงดีๆ อยู่ใกล้ๆ นี้อีกคน อย่ามัวแต่ฝังใจกับรักเก่าที่ไม่สมหวังอยู่เลย
ปฐพีขยี้ผมน้อง แกล้งดุ ปิดบังความรู้สึกในหัวใจ
“เหลวไหล ริจะเป็นแม่สื่อแม่ชัก”
“ไม่เหลวไหลค่ะ น้ำเชียร์คนนี้เต็มที่ ถ้าพี่ดินเห็นแล้วไม่ชอบ มาว่าน้ำได้เลย”
“พี่กลับมาทำไร่ของเราให้ดีขึ้นนะยัยน้ำ ไม่ได้มาหาเมีย”
“ต้องหาค่ะ ต้องหา พี่ดินทำท่าว่าจะทำงานหนัก ไม่มีเมียดูแลจะได้เหรอคะ อย่างน้อยกลับบ้านมาเหนื่อยๆ มีคนคอยทำกับข้าวให้ คอยบีบคอยนวด จะได้มีแรงทำงานไหวไงคะ”
“ยิ่งพูดยิ่งเลอะเทอะนะเรา ทุกวันนี้น้ำคอยบีบคอยนวดให้ไอ้หมอมันรึเปล่า”
ธาราทิพย์สั่นหน้า
“แล้วทำเป็นสอนคนอื่น”
น้องสาวปากยื่นใส่
“ไปพาหลานมาให้พี่ดูหน่อย นอนอยู่รึเปล่า” ปฐพีอยากเห็นหลานมากกว่า เคยเห็นแต่ในรูป เขาก็หลงทารกตัวเล็กๆ คนนั้นเสียแล้ว
“ลิลลี่นอนกลางวันค่ะ ยังไม่ตื่นหรอก พอให้กินนมเสร็จจะนอนยาวเลย อีกชั่วโมงกว่าจะตื่น”
“นอนนานขนาดนี้ กลางคืนจะทำยังไง” เขาเคยได้ยินว่าเด็กๆ ชอบตื่นมากวนพ่อแม่กลางดึก น้องสาวกับน้องเขยที่เป็นเพื่อนเขาบอกว่าจะเลี้ยงลูกเอง ท่าทางต้องเหนื่อยกันพอสมควร
“กลางคืนก็หลับค่ะ ลิลลี่เลี้ยงงาน กินแล้วก็นอนเป็นเวลา”
“ดีแล้ว อย่างนี้โตขึ้นคงจะเรียบร้อย ไม่เหมือนแม่”
“แน้ พี่ดิน”
ปฐพีขยี้ผมน้องอย่างเอ็นดู ธาราทิพย์เป็นคุณแม่แล้ว แต่สำหรับเขา เธอคือน้องสาวที่ชอบจู้จี้ จุ้นจ้านกับเรื่องส่วนตัวของพี่ชาย เป็นห่วงพี่ไปหมดเสียทุกเรื่อง จนบางครั้งเขาก็ลืมไปว่าเธอเป็นน้อง นึกว่าตัวเองมีพี่เพิ่มมาหนึ่งคน
“น้ำไปดูลูกไป พี่จะอาบน้ำก่อน”
“กินข้าวเลยไหมคะ น้าใจทำแกงเผ็ดไว้หม้อเบ้อเร่อ มียำวุ้นเส้น พล่าปลาหมึกด้วย”
“ไปเอาปลาหมึกมาจากไหน”
“ไร่ข้างๆ สิคะ ส่งมาให้ สดๆ จากทะเลเลย เดี๋ยวนี้ไม่ต้องไปซื้อถึงในเมืองแล้ว แพงก็แพง อร่อยก็ไม่อร่อย คุณศินให้บ้านที่กรุงเทพส่งมาเดือนละสองครั้ง เขาแบ่งมาให้เราตลอด”
ที่บ้านไร่ ของทะเลสดๆ หายาก ร้านในตัวเมืองก็ขายแพง ตอนที่ปฐพียังอยู่ที่นี่ เขาเน้นให้มีผักในมื้ออาหารเยอะกว่าพวกเนื้อสัตว์ ถึงเขาจะเลี้ยงหมู แต่ไม่เคยฆ่ามันเพื่อเอามากิน เลี้ยงไว้เพื่อให้ระบบไร่สมบูรณ์ ไว้สำหรับให้คนมาศึกษาดูงานกัน ฉะนั้นถ้าจะกินหมูกินไก่ต้องซื้อเอา และไม่ค่อยมีใครอยากซื้อกันให้เปลือง ในเมื่อที่นี่มีปลากินแทบทุกมื้อ และมีไข่ไก่ ไข่เป็ด นมสดๆ ให้กินทุกวัน
ปฐพีเข้าไปในห้องพัก แต่ก่อนห้องเขาอยู่ตรงข้ามกับห้องน้องสาว ตอนนี้น้าใจจัดห้องใหม่ เปิดห้องของพ่อแม่ให้เขาอยู่ ส่วนห้องเดิมของเขา จัดเป็นห้องทำงานใหม่ เพราะเวลาทำงานดึกๆ น้าใจจะได้ไม่ต้องห่วง หากเขายังอยู่ในสำนักงานที่หน้าไร่
ธาราทิพย์เข้าไปในห้องนอนเก่าของเธอที่ตอนนี้จัดมุมหนึ่งทำเป็นห้องเด็กเล็กๆ ปฐพีเห็นเธอเดินช้าๆ ไปยืนอยู่ข้างเตียงเด็ก ใบหน้าเธอที่ก้มมองทารกน้อยในเตียงมีสีหน้าของคุณแม่ที่น่ารักและใจดี
เขาดีใจที่น้องมีหลานให้อุ้มเล่น ความน่ารักของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ กับงานมากมายที่รออยู่ คงทำให้เขา 'ลืม' ใครบางคนได้สำเร็จในคราวนี้
ปฐพีสดชื่นขึ้นหลังจากอาบน้ำเสร็จ อากาศที่ค่อนข้างร้อนอบอ้าวในวันนี้ทำให้เขาไม่ค่อยสบายตัว คิดว่าอีกไม่นาน เขาคงปรับตัวได้ เหมือนตอนที่เขาไปเรียนใหม่ๆ ก็ไม่ชอบอากาศหนาว
โต๊ะไม้สี่เหลี่ยมเตี้ยบนชานบ้านมีกับข้าววางรออยู่เมื่อเขาออกมา กลิ่นแกงหอมๆ ที่ต่อเขาเคยทำกินกับเพื่อนๆ คนไทยที่นู่น ก็ยังหอมและอร่อยสู้ไม่ได้ ด้วยเครื่องแกงที่น้าใจโขลกเอง หนักสมุนไพรสดๆ ที่เก็บใหม่จากสวน ส่วนยำก็ดูสีสันน่ากิน คงจะเผ็ดมากแน่ อดีตพี่เลี้ยงยังจำรสของอาหารที่เขากินได้
“นั่งก่อนคุณดิน หิวแล้วหรือ”
“ยังครับ น้าใจไม่ต้องรีบหรอก มีอะไรให้ผมช่วยไหม”
“ไม่ต้องค่ะ นั่งพักเถอะ เพิ่งกลับมาเหนื่อยๆ ยังขาดผัดผักอีกอย่าง น้าลงไปผัดให้แป๊บเดียว”
“รอยัยน้ำก่อนก็ได้ครับ”
“คุณน้ำดูหนูลิลลี่อยู่ในห้องค่ะ น่าจะใกล้ออกมาแล้ว” น้าใจหันไปมองนาฬิกาขอบทองเหลืองบนผนังบ้าง “ได้เวลาให้นมพอดีน่ะค่ะ”
ปฐพียิ้ม ท่าทางหลานสาวจะเป็นเด็กเลี้ยงง่ายจริงๆ
ระหว่างน้าใจลงไปผัดผัก ธาราทิพย์ก็อุ้มเจ้าตัวเล็กที่กำลังอ้อแอ้ออกมาสมทบ เด็กน้อยมองผู้ชายตัวโตที่แกไม่คุ้นหน้าด้วยตาแป๋วแหวว
ปฐพีกางแขนออก หนูลิลลี่ส่ายหน้าดิก เบะปากอย่างไม่ไว้ใจ แล้วซุกเข้าหาคุณแม่ของแก
ธาราทิพย์หัวเราะ ปลอบลูกสาว กระซิบบอกค่อยๆ ว่านี่คือลุงดิน
“ลุงดินของหนูไงคะ จำได้ไหมเอ่ย”
“จะจำได้ยังไง ลิลลี่ไม่เคยเห็นพี่”
“น้ำให้ดูรูปค่ะ กะว่าพอพี่ดินมา แกจะได้คุ้นหน้า”
คนฟังขำน้องสาว ดวงตาจับจ้องหลานที่น่ารักเหมือนตุ๊กตา เหมือนแกจะรู้ เลยค่อยๆ เอี้ยวคอมาจ้องเขา นิ้วโป้งเล็กอยู่ในปาก ดูดเป็นเสียงจุ๊บๆ
“ลิลลี่” ปฐพีเรียกอย่างอ่อนโยน ส่งมือไปให้ก่อน เจ้าตัวเล็กยอมคายนิ้วโป้ง เอามือเปียกน้ำลายมาจับหมับบนมือเขา ปากจิ้มลิ้มสีชมพูห่อเป็นตัวโอ
“ลิลลี่ยอมรับพี่ดินแล้วค่ะ”
“รู้ได้ไง” เขาไม่มองน้อง เพราะหลานสาวสะกดเขาให้มองที่แก มือน้อยๆ เหมือนกุมหัวใจเขาไว้ได้รวดเร็ว
“ก็ดูแกทำหน้าสิคะ ถ้าทำตาแป๋วๆ เด๋อๆ แบบนี้ใส่ใคร แสดงว่าชอบคนนั้นล่ะ”
ปฐพีหัวเราะเบาๆ หลานสาวดิ้นจะโผใส่ให้เขาอุ้ม
“ระวังนะพี่ดิน” ธาราทิพย์เตือน ส่งลูกสาวสู่อ้อมแขนพี่ชาย
เจ้าตัวเล็กซุกหน้าสำรวจว่า 'คุณลุง' มั่นคงและปลอดภัยสำหรับแก ทีนี้ก็เริ่มซน โดยเอามือน้อยๆ คู่นั้นสำรวจไปทั่วหน้า หัวเราะเมื่อตบๆ มือไปบนคางของคุณลุง
“ลิลลี่ ลิตเติ้ล แองเจิ้ล”
ลิลลี่ยิ้มกว้าง ชอบชื่อใหม่ที่คุณลุงเรียก
“แกเหมือนนางฟ้าตัวน้อยๆ เลยน้ำ”
“ค่ะ พี่ภัทรก็พูดแบบนี้ ชอบเรียกลูกว่านางฟ้าของพ่อ คนอื่นฟังจะหมั่นไส้แย่รึเปล่าก็ไม่รู้”
“ช่างสิ แกน่ารักจริงๆ นี่นา”
“ไม่คิดว่าพี่ดินจะรักเด็กขนาดนี้”
“หลานพี่ทั้งคน” เขาพูดไปหยอกล้อกับหลานไป นางฟ้าน้อยๆ ใช้หมัดเล็กของตัวเองตบแถวๆ หูเขา ออกแววเป็นนักสำรวจตั้งแต่เด็ก
“พี่ดินมีเองสักคนสองคนสิคะ” ธาราทิพย์ไม่ทันคิด พี่ชายสีหน้าเปลี่ยนไป เธอรีบขอโทษ
“น้ำลืมไปค่ะ...”
“ไม่เป็นไร ก็ผ่านมานานแล้ว”
แต่พี่ดินไม่เคยลืมเธอเลย ไม่ใช่เหรอคะ?
น้องสาวได้แต่ถามในใจ
“พี่ดินอยู่โน่น รู้ข่าวพ่อเธอไหมคะ”
“อืม” ปฐพีพูดอยู่ในคอ
พลโทอดิศักดิ์เสียชีวิตเมื่อครึ่งปีก่อน ด้วยการยิงตัวตาย ข่าวดังไปทั่วประเทศ ลงหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ มีเหรอว่าจะรอดพ้นหูตาของนักเรียนที่นั่น ในเมื่อลูกสาวท่านเคยไปเรียนอยู่ตั้งสองปีกว่า ถึงญาณินจะกลับมานานแล้ว แต่ชื่อเสียงเธอในกลุ่มคนไทยยังถูกเอ่ยถึงอยู่เสมอๆ
“น่าสงสารนะคะ พี่ดิน...คิดจะไปเยี่ยมเธอไหม”
“ไปทำไม ไม่เกี่ยวอะไรกันแล้ว”
“ได้ยินว่าเธอกำลังลำบาก แม่เลี้ยงอยู่โรงพยาบาล เธอต้องหาเงินไปรักษา”
“เป็นอะไร”
“ไม่รู้ค่ะ รู้แต่ว่าผู้หญิงคนนั้นต้องวิ่งหาเงินใหญ่ ญาติของเพื่อนน้ำไปซื้อบ้านของเขามาค่ะ”
“ถึงกับต้องขายบ้าน?” ปฐพีเป็นห่วงขึ้นมา ต่อให้จะสั่งตัวเองว่าให้เลิกคิดถึงญาณิน
“ทั้งบ้าน ทั้งรถ แล้วก็...” คนเล่าหลบตา
“อะไร น้ำ”
“ก็ อาจจะตัวด้วยค่ะ”
“พูดบ้าๆ”
“จริงๆ นะคะ” ธาราทิพย์ยืนยัน “พี่ดินไปหาข่าวดูสิ หนังสือพิมพ์เขียนว่าเธอไปกับพวกคนมีเงิน แล้วเลือกไปแต่ประเทศที่คนไทยเที่ยวกันเยอะๆ อย่างฮ่องกงกับมาเก๊า ไปมาหลายรอบแล้ว”
หัวใจเขาเหมือนโดนบีบ ปฐพีไม่อยากเชื่อว่าผู้หญิงที่เขาเคยรักจะตกต่ำลงขนาดนี้
เขาส่งลิลลี่ให้น้องสาวอุ้ม ถามอย่างร้อนใจ
“ข่าวลงเมื่อไหร่”
“หลายวันแล้วค่ะ ขอน้ำนึกก่อน น่าจะฉบับวันเสาร์ น้าใจคงยังไม่ได้เอาไปเก็บ น้ำจะหาให้”
“ไม่ต้อง พี่หาเอง” ปฐพีตรงไปรื้อกองหนังสือพิมพ์ที่ตั้งไว้อย่างเป็นระเบียบเผื่อใครจะหยิบอ่าน น้าใจยกจานผัดผักขึ้นมาเห็นเข้าพอดี
“จะหาอะไรคะคุณดิน”
“หนังสือพิมพ์วันเสาร์ น้าใจเก็บไปรึยัง”
“ยังค่ะ”
เขากลับไปหาต่อ สักพักก็เห็นว่าฉบับนั้นถูกวางไว้เกือบล่างสุด เพราะว่าผ่านมาเกือบสัปดาห์แล้ว
“ไม่กินข้าวก่อนเหรอคุณดิน”
“เดี๋ยวครับ”
น้าใจจะเรียกอีก แต่ธาราทิพย์ห้ามไว้ เธอส่งลูกสาวต่อให้พี่เลี้ยงรับไปดูแล มองพี่ชายจอมปากแข็งที่พอได้ข่าวไม่ดีของแฟนเก่าก็ดูกังวลจนออกนอกหน้า
ปฐพีก้มอ่านข้อความยาวหลายบรรทัด คนเขียนอย่างกับเห็นด้วยตาตัวเอง บรรยายเสียละเอียด
'เสี่ย ส. เจ้าของคอนโดหรูแถวสาธรอาศัยจังหวะเหมาะที่เมียพาลูกสามคนไปฝากเรียนที่อังกฤษ แอบพาไฮโซตกอับไปโอ้ลัลล้าถึงฮ่องกง งานนี้อย่าคิดว่าไม่มีใครเห็น เพราะเสี่ยกับไฮโซสาวคราวลูกไปจ๊ะเอ๋กับกรุ๊ปทัวร์ตระแวรกินร้านมิชลินสตาร์ของนักธุรกิจใหญ่พี่เขยเสี่ยเอง
โอ๊ะโอ...โลกนี้ช่างกลมจริงๆ ค่ะท่านผู้ชม เสี่ยคงต้องรีบโทรไปเคลียร์กับเมียอย่างด่วนๆ เลยนะค้า'
กระดาษตรงส่วนที่เป็นเนื้อข่าวโดนฉีกติดมือ ถูกขยำเป็นก้อนกลมแล้วปาทิ้ง
พี่เลี้ยงเก่าแก่ตกใจ หันไปหาธาราทิพย์ เธอแตะนิ้วที่ปากว่าอย่าเพิ่งถาม
“บ่อยไหม?”
“คะ?”
“ข่าวแบบนี้มีบ่อยแค่ไหน” ปฐพีอดใจไม่ให้กระชากเสียงถาม เขาโกรธ ใช่ เขาไม่มีสิทธิ์โกรธญาณิน แต่เขาห้ามตัวเองไม่ได้
“ตอนแรกๆ ก็ไม่บ่อยค่ะ ช่วงหลังนี้สิคะ คนยิ่งพูดกันเยอะเลย แต่อาจจะไม่จริงก็ได้”
ถ้าไม่เป็นความจริง คนอย่างญาณินต้องฟ้องหนังสือพิมพ์ยับแน่
ปฐพีรู้จักหญิงสาวดี
“กินข้าวก่อนค่ะพี่ดิน แล้วค่อยคิดว่าจะทำไงต่อดี”
เขากลับมานั่งกินข้าวเงียบๆ กับข้าวอร่อยถูกปากมาก ทว่าเขากลืนไม่ค่อยลง พอกินหมดจาน โทรศัพท์ก็ดัง
ธาราทิพย์วิ่งไปรับให้
“ของพี่ดินค่ะ” เธอปิดโทรศัพท์ไว้แล้วพูดเสียงเบาลง “รู้ด้วยว่าพี่กลับวันนี้”
ปฐพีรับสาย คิดว่าเป็นเพื่อนที่เรียนหนังสือมาด้วยกัน บางคนที่สนิทๆ เขามีส่งอีเมลบอกว่าจะกลับวันนี้ ประมาณกี่โมง เพื่อนอาจจะโทรมาทักทาย
“สวัสดีครับ”
“ไงไอ้ดิน”
“วิต!” ภาวิต เพื่อนสนิทร่วมก๊วนเดียวกับเขาและหมอภัทร ตอนนี้รับช่วงต่อกิจการร้านอาหารของที่บ้าน ขยายร้านออกไปสามสาขาอยู่ในตัวเมืองจังหวัดนี้้ และอีกสองจังหวัดใกล้ๆ กันยายน
“นึกว่าต้องสปีคอิงลิชกับเอ็งซะแล้ว เป็นไงบ้างวะ พาแหม่มสวยๆ กลับมาฝากข้ารึเปล่า”
ปฐพีอาจจะหัวเราะ ถ้าไม่ได้กำลังกลุ้มใจเรื่องของญาณิน
“มีแต่ของฝาก ไม่มีคนมาฝาก แกอยู่ไหน”
“ถามแปลกนะไอ้นี่ ฉันก็อยู่บ้านสิ นี่เหลือลูกค้าไม่เยอะถึงโทรหาแกได้ ว่าจะไปรับที่สนามบิน แต่ไอ้ภัทรบอกว่าไม่ต้องเพราะมีคนไปรับแล้ว”
“ที่จะมารับเพราะจะเอาของฝากล่ะสิ”
“ทายถูกเผง เอ็งว่างเมื่อไหร่”
“ว่างแบบไหน ถ้านัดเจอก็ไปได้ตลอด เอาวันที่แกกับเพื่อนสะดวกดีกว่า”
“งั้นเสาร์นี้ ช่วงเย็นแล้วกัน ไอ้หมอภัทรไม่ต้องอยู่เวร สถานที่ก็ร้านข้า กินไม่อั้น ฟรีตลอดรายการ ฉลองที่เอ็งกลับมาให้สาวๆ แถวนี้น้ำลายหยดแหมะๆ”
“พูดน่าเกลียด คุณนายอยู่แถวนั้นรึเปล่า” ปฐพีล้อเพื่อน
ภาวิตเป็นคนแรกที่แต่งงาน ภรรยาก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนเก่า คู่ไม้เบื่อไม้เมาประจำโรงเรียน ทะเลาะกันตั้งแต่วัยรุ่น ไม่รู้ว่าเปลี่ยนใจรักกันตอนไหน
เพื่อนหัวเราะร่วนมาตามสาย ตอบเสียงดัง
“ไม่อยู่สิวะถึงกล้าพูด น้องเตยหวานใจข้าไปบ้านพ่อตา กะว่าจะไปรับกลับเย็นนี้ ไปสองวันแน่ะ ชักคิดถึง”
“อืม ตกลงนัดเสาร์นี้ ฝากแกโทรนัดเพื่อนๆ ที ฉันจะบอกภัทรเอง ค่ำๆ ก็เจอ”
“ไปตามน้องน้ำเมียมันล่ะสิ ไอ้นี่ติดเมียแจ”
“ก็เหมือนใครบางคนแถวนี้” เขาล้อกลับ ย้ำเวลานัดอีกทีก่อนวาง
“พี่วิตโทรมาเหรอคะ” น้องสาวเขาถามขึ้น ส่วนน้องเขย 'หมอภัทร' เพิ่งมาถึงพอดี
คุณหมอยิ้มกว้างให้ทันที เข้ามาตบไหล่ทักทายอย่างดีใจ
“เป็นไงบ้างดิน”
“ก็สบายดี”
หมอภัทรทำเป็นชะโงกชะเง้อไปข้างหลังเขา ทีแรกปฐพีไม่เข้าใจว่าเพื่อนมองหาอะไร จนคุณหมอถามขึ้นมา
“ไม่ได้พาใครกลับมาด้วยกันเหรอ”
“ไอ้นี่ ติดนิสัยยัยน้ำมาอีกคน ฉันไม่ได้พาใครมา เมื่อกี้ไอ้วัตก็ถามไปทีแล้ว”
“วัตโทรมาเหรอ นัดไปกินข้าวมั้ง”
“นัดวันเสาร์นี้ช่วงค่ำๆ ที่ร้านมัน”
คุณหมอพยักหน้ารับรู้ หันไปขออนุญาตภรรยา เลยโดนธาราทิพย์ตีที่ต้นแขน
“พี่ภัทรจะไปก็ไปสิคะ มาขอน้ำทำไม ทุกทีก็ไม่เคยขอ แหม...”
“อ้าว พี่อยากให้ไอ้ดินเห็นว่าพี่อยู่ในโอวาทของน้องน้ำนี่จ๊ะ”
ปฐพีส่ายหัว สองคนนี้มีลูกคนหนึ่ง ยังหวานกันไม่เลิก จะว่าไป เขารู้สึกอิจฉาอยู่นิดๆ
“พี่ดินรู้อยู่แล้วค่ะ น้ำไม่ปล่อยให้พี่ภัทรได้ไปหวานกับคนอื่นหรอก พี่ภัทรไปล้างมือล้างหน้าก่อนค่ะ น้ำจะไปเอาน้ำฝรั่งให้ เพิ่งคั้นสดๆ เย็นนี้มีพล่าปลาหมึกด้วยนะคะ”
“อภินันทนาการจากไร่ข้างๆ อีกสิ”
“ค่ะ”
คุณหมอไปล้างหน้าให้สดชื่นตามคำสั่งของภรรยา เสร็จแล้วก็แอบเข้าไปกอดจูบลูกสาวสุดที่รักก่อนกินข้าวสักสองฟอด พอกลับมานั่งที่โต๊ะปุ๊บ น้ำฝรั่งเย็นชื่นใจก็วางลงตรงหน้า ข้าวถูกตักไว้พร้อม ช้อนส้อมวางให้ด้วย พร้อมกับร่างอิ่มน่ารักน่ากอดที่คอยตักกับข้าวให้
“แกรู้จักไร่ข้างๆ เหมือนกันเหรอภัทร”
“เคยคุยสองสามครั้งแล้ว นิสัยดีทั้งพี่ทั้งน้อง เออ...ถ้าแกได้เจอคนที่เป็นน้องสาว คุณรัตน์น่ะ แกจะต้องชอบ ใช่ไหมน้องน้ำ” คุณหมอถามภรรยา
“น้ำบอกพี่ดินแล้วค่ะ แต่พี่ดินเฉยๆ”
“ไว้รอเจอตัวจริงก่อน แกจะเฉยไม่ไหว”
“พูดอย่างกับแกก็สนใจเลยนะไอ้หมอ” ปฐพีแกล้งโยนระเบิดใส่เพื่อน คุณหมอรีบหันไปส่ายหน้าดิกๆ กับท่านผู้บัญชาการประจำบ้าน
“พี่ไม่ได้สนใจ น้องน้ำก็รู้ พี่แค่เห็นด้วยกับน้องน้ำไงที่จะให้ไอ้ดินจีบคุณรัตน์”
“น้ำยังไม่ได้ว่าอะไรเลยค่ะ พี่ภัทรบ้าจี้ตามพี่ดินไปได้”
“บ้าจี้ทั้งคู่เลย” ปฐพีว่า
“อ้าว...อุตส่าห์หวังดี ไอ้วิตมันลูกสอง ฉันก็มีนางฟ้าน้อยๆ หนึ่งคน พวกเพื่อนคนอื่นก็แต่งงานเกือบหมดทั้งรุ่นแล้วนะ เหลือแกคนเดียวมั้งที่ยังโสด”
ปฐพีเงียบไปอึดใจหนึ่ง
“ฉันยังไม่อยากคิดเรื่องนี้”
“สงสัยไอ้ดินจะแต่งกับงาน ใช่ไหมน้องน้ำ”
ธาราทิพย์ไม่ทันตอบ เพราะสังเกตพบว่าพี่ชายดูเงียบๆ ตั้งแต่อ่านข่าวของผู้หญิงคนนั้น
เขายังตัดใจจากแฟนเก่าไม่ได้อย่างที่พูด และทำท่าว่าจะ 'รัก' อย่างฝังใจยิ่งกว่าที่เธอเคยคิดไว้
ณณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 พ.ย. 2555, 08:40:53 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 พ.ย. 2555, 08:40:53 น.
จำนวนการเข้าชม : 1163
| << ตอนที่ 2 |
ณณี 27 พ.ย. 2555, 08:43:37 น.
ตอบคอมเมนท์ค่ะ
คุณหมูอ้วน หนูเมย์ยังน่าสงสารไปอีกหลายๆ ตอนเลยค่ะ
คุณตามฝันเมื่อวันวาร ขอบคุณที่ติดตามค่ะ ขอฝากผลงานด้วยนะคะ ^^
คุณ RdoubleC ขอบคุณที่ติดตามค่ะ ขอฝากผลงานด้วยค่ะ
คุณ alecigor จะพยายามอัพทุกวันนะคะ จะพยายามมากๆๆๆๆๆค่า
คุณใบบัวน่ารัก ใช่แล้วค่ะ รักมันฝังใจ ฮ่าๆ
ตอบคอมเมนท์ค่ะ
คุณหมูอ้วน หนูเมย์ยังน่าสงสารไปอีกหลายๆ ตอนเลยค่ะ
คุณตามฝันเมื่อวันวาร ขอบคุณที่ติดตามค่ะ ขอฝากผลงานด้วยนะคะ ^^
คุณ RdoubleC ขอบคุณที่ติดตามค่ะ ขอฝากผลงานด้วยค่ะ
คุณ alecigor จะพยายามอัพทุกวันนะคะ จะพยายามมากๆๆๆๆๆค่า
คุณใบบัวน่ารัก ใช่แล้วค่ะ รักมันฝังใจ ฮ่าๆ
หมูอ้วน 27 พ.ย. 2555, 14:24:19 น.
เอาใจช่วยหนูเมย์ สู้ ๆ (หนังสือพิมพ์ลงข่าวแบบนั้น ไม่จริงใช่ป่าวค่ะ)
เอาใจช่วยหนูเมย์ สู้ ๆ (หนังสือพิมพ์ลงข่าวแบบนั้น ไม่จริงใช่ป่าวค่ะ)