เกลียดนักดันรักเธอ
ก็คนเกลียดกันมาตั้งนาน จะให้รักกันแบบธรรมดาๆ ได้ยังไง?
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: 4. อักษรซ่อนยิ้ม
นับว่าเป็นการเฝ้าคนป่วยที่อึดอัดที่สุดในชีวิตก็ว่าได้ เพราะนับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา หญิงสาวผมสั้นเจ้าของใบหน้าใส ก็เข้าใจถ่องแท้ถึงสัจธรรมกับสุภาษิตที่ว่า ‘Don’t feed the trolls (อย่าไปสนใจและตอบโต้พวกนิสัยแย่ๆ)’ ดังนั้นเธอจึงเลือกที่เงียบปากไว้ พร้อมทั้งสื่อสารกันทางข้อความแทนการพูดคุย ซึ่งมันก็ช่วยให้ไม่ต้องต่อปากต่อคำกันมาก แต่ก็ไม่ได้ทำให้มลภาวะทางเสียงลดลงแต่อย่างใด
“เออนี่คุณทอม อยากอ่านหนังสือเล่มนั้นน่ะ” ปุณเรียกร้องสิ่งที่ตัวเองเพิ่งบอกว่าเป็นหนังสือไร้สาระไปเมื่อชั่วโมงที่แล้วอีกครั้ง
สาวผมสั้นปรายตามอง พ่นลมหายใจหนักๆ ออกมาเพื่อระงับอารมณ์เดือด แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเธอก็ยังไม่ยอมปริปากพูดอะไรอยู่ดี เพราะถือว่าหากยิ่งต่อปากต่อคำก็จะไม่จบไม่สิ้นกันอีก ทับทิมจึงยกไอแพดขึ้นมาเขียนยุกยิกๆ ลงไปได้ความว่า ‘อย่าเยอะ’ ให้กับคนที่นอนเดี้ยงอยู่บนเตียงมาเกือบสี่วัน ด้วยสีหน้าบึ้งตึง
“ไม่ได้เยอะ แค่อยากอ่านหนังสือ” สิ้นเสียงทุ้มๆ ของคนป่วย เธอก็หยิบหนังสือเล่มบางยื่นไปให้ แทนเล่มที่เขาอยากได้
“ไม่ใช่เล่มนี้” ปุณโบกมือไปมา แต่ทว่าคนที่ยื่นหนังสือมาให้ยังคงย้ำให้อ่านอยู่ดี ก่อนจะใช้นิ้วมือเน้นตรงชื่อหนังสือให้เห็นชัดๆ อีกครั้ง
‘สมบัติผู้ดี’
“มีเยอะแล้ว อยากอ่านอะไรที่ประเทืองปัญญากว่านี้”
ได้ยินดังนั้นคนที่ถือหนังสือสมบัติผู้ดีอยู่ถึงกับเบะปากให้ แล้วเดินไปหยิบไอแพด เพื่อหาอะไรบางอย่าง จนคนที่มองอยู่อดแปลกใจไม่ได้ แล้วความสงสัยของเขาก็ได้คำตอบเมื่อเธอยื่นไอแพดมาตรงหน้า พร้อมจิ้มนิ้วลงไปตรงคำหนึ่งย้ำๆ รัวๆ
‘โง่ ว.เขลา, ไม่ฉลาด, ไม่รู้. โง่แกมหยิ่ง (สำ) ว.โง่แล้วยังอวดฉลาด, อวดดีทั้งๆ ที่โง่. โง่เง่า ว. โง่มาก โง่เง่าเต่าตุ่น (สำ) ว.โง่ที่สุด’
เสร็จแล้วก็ใช้ปากกาสำหรับเขียนไอแพด ขีดๆ เขียนๆ ลงไปในนั้น ก่อนจะยื่นมาให้อ่านอีกรอบได้ความว่า
‘อยากโง่แบบไหนก็เลือกเอา จบ!’
เห็นดังนั้นปุณก็เผลอหัวเราะออกมา เออแน่ะ...ถ้าจะหลอกด่ากันทางพจนานุกรมออนไลน์อย่างนี้ พูดออกมามันจะง่ายกว่าไหม แต่ไหนๆ อยากจะเล่นเกมประสาทกับเขาก็ย่อมได้ ชายหนุ่มจึงหยิบโทรศัพท์มือถือของตนเองขึ้นมาเปิดพจนานุกรมออนไลน์บ้าง ก่อนจะยื่นให้ยัยทอมแสบที่ยืนกอดอก มองเขาด้วยหางตา ได้อ่านสิ่งที่เพิ่งหาเจอ
‘โหด๒ ว.ชั่ว, ร้าย, เช่นใจโหดโหดร้าย ว. ร้ายกาจ. โหดเหี้ยม ว. ดุร้ายทารุณ เหี้ยมโหด ก็ว่า’
“อยากเป็นทอมโหดชนิดไหนก็เลือกเอา แต่ฉันว่าน่าจะเป็นทอมโหดเหี้ยมนะเหมาะดี” พูดแล้วก็หัวเราะก๊าก เมื่อเห็นสีหน้าบูดบึ้งของอีกฝ่ายที่เป็นคนเริ่มสงครามประสาทก่อน
ทับทิมเห็นดังนั้นก็ของขึ้น รีบก้มหน้ารัวนิ้วพิมพ์ไปในไอแพดของตัวเอง เมื่อเจอคำที่ต้องการแล้วก็รีบยื่นไปให้อีกฝ่าย พร้อมใช้นิ้วจิ้มไปยังคำที่ต้องการให้อ่านด้วยสีหน้าถมึงทึง
‘หน้าด้าน, หน้าทน, หน้าหนา ว. มีสีหน้าไม่สลดทั้งที่ควรจะอายแต่ก็ไม่อาย, โดยปริยายหมายความว่า ไม่มีความรู้สึกอายในสิ่งที่ควรอาย’
“ไม่หรอก ไม่เห็นตรงกับฉันตรงไหน” ปุณยักไหล่ก่อนจะไล่หาคำที่ต้องการต่อไป พร้อมจิ้มไปยังคำที่ต้องการให้อีกฝ่ายเห็น “นี่ไง มันต้องคำนี้ถึงจะตรง”
‘หล่อเหลา ว. งามสมส่วน’
เห็นดังนั้นทับทิมก็ทำหน้าขยะแขยง รีบเปิดหาคำที่ต้องการ จนไม่ได้สนใจเลยว่ามีใครอีกคนเดินเข้ามาในห้อง
“แหม...เล่นอะไรกันจ๊ะเด็กๆ น่าสนุกเชียว โชคดีจริงๆ นะคะน้องปุณที่มีแฟนน่ารักๆ อย่างนี้มาดูแลทุกวัน”
นางพยาบาลวัยใกล้เกษียณที่เข้ามาส่งยาก่อนอาหารให้ เอ่ยทักหนุ่มสาวตามภาพที่เห็น
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ!” ในที่สุดทับทิมก็แหกกฎของตัวเอง รีบโพล่งปฏิเสธลั่น จนคุณป้าพยาบาลยิ้มเก้อ ทว่าก็ต้องหัวเราะออกมาอีกครั้ง เมื่อหันไปเห็นโทรศัพท์มือถือของปุณที่เปิดหน้าเว็บพจนานุกรมออนไลน์เอาไว้ โดยชี้ไปที่คำคำหนึ่ง
‘โกหก ก. จงใจกล่าวคำที่ไม่จริง, พูดปด, พูดเท็จ’
“ถ้างั้นไม่กวนแล้วนะจ๊ะ มีอะไรก็กดออดเรียกป้าได้ตลอดเวลาเลย” คุณป้าพยาบาลส่งยิ้มให้หนุ่มสาวอย่างเอ็นดู ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
หลังจากได้กลับมาอยู่ตามลำพังอีกครั้ง ปุณก็หันไปมองหน้าทับทิมพร้อมกระตุกยิ้ม ก่อนจะเอ่ยกระเซ้าขึ้นมา
“อ้าว...มีปากแล้วเหรอ นึกว่าเป็นใบ้”
เพียงเท่านั้นคนที่ถูกหาว่าเป็นใบ้ก็หันขวับมามองราวกับนางยักษ์ ก้มลงไปเขียนยุกยิกๆ บนไอแพด ก่อนจะยื่นมาไว้ตรงหน้าคนป่วยให้เห็นได้เต็มสองตาอีกครั้ง
‘ปากมีไว้คุยกับคน ไม่ใช่กับสัมภเวสี’
“ถ้ามันลำบากนักพูดเถอะ...เป็นห่วง” ว่าแล้วคนที่นอนอยู่บนเตียงก็ยิ้มมุมปาก เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหน้างอหนักเข้าไปใหญ่
แต่ยังไม่ทันที่สาวหน้างอจะได้ทำอะไรกับไอแพดในมือ เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง พร้อมกับร่างระหงของพี่ส้มที่เดินนวยนาดเข้ามา ทำเอาน้องสาวถึงกับอ้าปากค้างอย่างตกตะลึง
“มาได้ยังไงกันพี่ส้ม!” ทับทิมอุทานลั่น ไม่คิดไม่ฝันว่าจะเจอพี่ส้มอยู่ในห้องนี้ได้
“ก็แอบตามเธอมายังไงล่ะจ๊ะเธอจ๋า เห็นสามสี่วันมานี่ร้านปิดปุ๊บ ก็รีบออกมาปั๊บ ถามอะไรก็ไม่บอก เลยต้องมาหาคำตอบเอาเอง แต่ยิ่งเห็นคำตอบที่นอนอยู่บนเตียง แล้วยิ่งเซอร์ไพรส์เข้าไปใหญ่ นึกยังไงถึงมาอยู่ด้วยกันได้ล่ะเนี่ย” พี่ส้มเอ่ยถามน้องสาวสุดที่รัก ผู้เป็นหุ้นส่วนร้านสมถะด้วยกันอย่างสงสัย
“เฮ้ย...พี่ส้มอย่าไปบอกใครนะว่าเจอทิมอยู่ที่นี่กับนายบ้านี่ ไม่งั้นทิมจะโกรธพี่ส้มไปตลอดชีวิตเลย” ทับทิมหน้าเสีย รีบดุนหลังพี่สาวให้ออกไปจากห้องเร็วจี๋
“อะไรกัน ฉันเพิ่งมาถึงนะยะมิสรูบี้ ยังไม่ได้ทักทายหนุ่มหล่อที่กำลังส่งยิ้มให้เลย ไม่มีมารยาทน่า” สาวสวยที่มัดผมรวบตึงไปด้านหลัง สวมเสื้อเชิ้ตแขนกุดกับกางเกงเข้ารูป บนส้นสูงสามนิ้ว เบี่ยงตัวหลบน้องสาวที่พยายามดันเธอให้ห่างอย่างไม่สนใจ ขณะเดินเข้าไปหาพ่อหนุ่มหน้าตี๋รูปหล่อที่นอนอยู่บนเตียงคนป่วย
“สวัสดีครับพี่ส้ม” ปุณยกมือไหว้คนมาใหม่อย่างมีมารยาท
“แล้วเป็นอะไรถึงมานอนให้น้ำเกลือกันอยู่ที่โรงพยาบาลได้ล่ะคะน้องปุณ” สิ้นคำถามของพี่ส้ม ทับทิมก็หน้าซีดลง กลัวว่านายปากปลาร้านี่จะบอกความจริงกับพี่ส้ม จนถูกเท้าความหลังไปถึงเรื่องจูบ
หนุ่มหล่ออมยิ้มเล็กน้อย เมื่อเห็นหน้าใสๆ ของคู่อริที่เริ่มอยู่ไม่สุข ก็เกิดอาการอยากแกล้งขึ้นมาอีกรอบ แต่ก็ต้องยั้งมือเอาไว้ก่อน เพราะบัญชีนี้เอาไว้คิดคราวหลังก็ยังไม่สาย
“เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยตอนไปส่งทับทิมที่บ้านครับ พ่อแม่เขาก็เลยส่งตัวลูกสาวมาดูแลผม ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับ นอนอีกไม่กี่วันก็ออกโรงพยาบาลได้แล้ว”
“อืม...แต่พี่รู้สึกว่าตอนนั้นพี่ส่งทับทิมขึ้นรถแท็กซี่นี่ ไม่ใช่รถน้องปุณสักหน่อย” พี่ส้มขมวดคิ้ว มองคนรูปหล่ออย่างต้องการคำตอบ
“แหม...พี่ส้มก็รู้นี่ว่าบ้านทิมมันอยู่ลึกแท็กซี่เขาไปไม่ถูก พอดีปุณขับรถผ่านมา ทิมเลยขอติดรถไปลงบ้านก็แค่นั้นเอง” น้องสาวรีบโพล่งขึ้นมาทันควัน
“ก็แล้วไป ยังไงก็หายไวๆ นะคะน้องปุณ ช่วงนี้พี่ก็ยุ่งสุดๆ ไปเลย”
ได้ยินดังนั้นทับทิมก็ลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ ด้วยกลัวว่าจะถูกพี่สาวช่างซักจับได้ จึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที
“นั่นสิพี่ส้ม ไหนจะเรื่องพี่ชายตาบ้านี่ ไหนจะเรื่องไอร์อีก ทิมว่าไอ้พวกแอนตี้แฟนก็ทำเกินไปนะ”
ทันทีที่พูดออกไป พี่ส้มก็หันมาทำหน้าดุเสียยกใหญ่ น้องสาวจึงรู้ตัวว่าเผลอหลุดปากเรื่องที่ไอรีณถูกเหล่าแอนตี้แฟนพ่นสีประจานเอาไว้บนตัวรถเสียแล้ว
“ว่าอะไรนะ?” ปุณถามซ้ำอีกครั้ง เพราะค่อนข้างแน่ใจว่าสาวผมสั้นกำลังพูดถึงว่าที่พี่สะใภ้ในอนาคตของเขาอยู่
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะน้องปุณ ก็แค่ถูกรังควานนิดๆ หน่อยๆ จากพวกคลั่งดารา พวกเรารับมือได้สบายอยู่แล้ว” พี่ส้มพูดยิ้มๆ ก่อนจะหันไปแยกเขี้ยวใส่ทับทิม ที่เกือบจะหลุดความจริงออกมาให้น้องชายของเอริครู้
“งั้นเหรอครับ” ปุณพยักหน้ารับไม่เซ้าซี้ต่อ
“เอาเป็นว่าพี่คงต้องขอตัวกลับก่อนนะคะ แล้วถ้าว่างๆ จะมาแวะมาเยี่ยมใหม่”
“ไม่ต้องมาหรอกพี่ส้ม เดี๋ยวอีตานี่ก็จะได้ออกโรงพยาบาลแล้ว มาทำไมเปลืองเปล่าๆ” ทับทิมรีบออกตัว ด้วยกลัวว่าหากพี่สาวยังเทียวไปเทียวมา ความจะแตกเอาง่ายๆ
“ไม่ต้องลำบากหรอกครับพี่ส้ม แล้วผมก็ต้องขอร้องพี่เหมือนกันว่าอย่าบอกพี่เอริคนะ รายนั้นขวัญอ่อน ชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ตลอด”
“เฮ้อ...อะไรกันเนี่ยสองคนนี้ แสดงว่าพี่ต้องทำเป็นเหมือนวันนี้ไม่เคยเกิดขึ้นใช่ไหม” สาวสวยยักไหล่ มองคนนั้นทีคนนี้ทีด้วยความอ่อนใจ
“ขอบคุณนะพี่สาว” ทับทิมยิ้มกริ่ม เดินเข้ามาเอาหน้าซบไหล่พี่ส้มอย่างออดอ้อน
“ขอบคุณครับ” หนุ่มร่างสูงพูดพลางส่งยิ้มให้
“โอเคๆ ถ้างั้นพี่จะปิดปากให้สนิทก็แล้วกัน แต่มีข้อแม้ว่าหมดเรื่องยุ่งๆ ของไอร์เมื่อไหร่ ต้องเล่าให้พี่ฟังว่าเรื่องจริงมันเป็นยัง ไม่งั้นไม่รับประกันความลับนะจะบอกให้”
“ทำเพื่อน้องแค่นี้ก็ไม่ได้” น้องสาวบ่นอุบ ขณะเดินไปส่งพี่สาวที่หน้าห้อง ก่อนร่างระหงนั้นจะหายลับออกไป
“อะ คราวนี้จะเอายังไง กลับมาพูดกันเหมือนเดิมดีไหม มันลำบากนะที่ต้องมานั่งหาคำอย่างนี้ทั้งวัน”
หลังจากที่เห็นพี่ส้มกลับออกไป หนุ่มจอมกวนก็เปิดฉากกับสาวจอมวีนทันที
แต่ทว่าคนที่ถูกถามก็ไม่เล่นด้วย ยังคงยึดตามสุภาษิตเอาไว้อย่างเหนียวแน่น ยกไอแพดขึ้นมาพร้อมชี้ไปยังคำที่เพิ่งหาเจอ
‘รำคาญใจ ก. ถูกรบกวนจุกจิกจนเบื่อหน่าย’
“จริงเหรอ แต่ฉันกลับรู้สึกอย่างนี้มากกว่า”
ปุณพูดแล้วก็หยิบมือถือของตัวเองขึ้นมา เพื่อหาคำบางคำที่เขาต้องการใช้ในตอนนี้ ก่อนจะยื่นไปตรงหน้าอีกฝ่ายให้เห็นชัดๆ
‘กระเหี้ยนกระหือรือ...’
“ไอ้ลามก!” อ่านได้เท่านี้คนที่มองอยู่ถึงกับต้องแว้ดขึ้น ก่อนจะกระแทกส้นเท้าออกไปจากห้อง โดยไม่หันกลับมามองไอ้กระเหี้ยนกระหือรือที่นั่งหัวเราะร่วนอยู่บนเตียง กับคำแปลที่ไม่ได้มีความหมายส่อไปในทางลามกเลยแม้แต่น้อย
‘กระเหี้ยนกระหือรือ ก. แสดงความกระตือรือร้นเอาจริงเอาจังอย่างออกนอกหน้า’
“เออนี่คุณทอม อยากอ่านหนังสือเล่มนั้นน่ะ” ปุณเรียกร้องสิ่งที่ตัวเองเพิ่งบอกว่าเป็นหนังสือไร้สาระไปเมื่อชั่วโมงที่แล้วอีกครั้ง
สาวผมสั้นปรายตามอง พ่นลมหายใจหนักๆ ออกมาเพื่อระงับอารมณ์เดือด แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเธอก็ยังไม่ยอมปริปากพูดอะไรอยู่ดี เพราะถือว่าหากยิ่งต่อปากต่อคำก็จะไม่จบไม่สิ้นกันอีก ทับทิมจึงยกไอแพดขึ้นมาเขียนยุกยิกๆ ลงไปได้ความว่า ‘อย่าเยอะ’ ให้กับคนที่นอนเดี้ยงอยู่บนเตียงมาเกือบสี่วัน ด้วยสีหน้าบึ้งตึง
“ไม่ได้เยอะ แค่อยากอ่านหนังสือ” สิ้นเสียงทุ้มๆ ของคนป่วย เธอก็หยิบหนังสือเล่มบางยื่นไปให้ แทนเล่มที่เขาอยากได้
“ไม่ใช่เล่มนี้” ปุณโบกมือไปมา แต่ทว่าคนที่ยื่นหนังสือมาให้ยังคงย้ำให้อ่านอยู่ดี ก่อนจะใช้นิ้วมือเน้นตรงชื่อหนังสือให้เห็นชัดๆ อีกครั้ง
‘สมบัติผู้ดี’
“มีเยอะแล้ว อยากอ่านอะไรที่ประเทืองปัญญากว่านี้”
ได้ยินดังนั้นคนที่ถือหนังสือสมบัติผู้ดีอยู่ถึงกับเบะปากให้ แล้วเดินไปหยิบไอแพด เพื่อหาอะไรบางอย่าง จนคนที่มองอยู่อดแปลกใจไม่ได้ แล้วความสงสัยของเขาก็ได้คำตอบเมื่อเธอยื่นไอแพดมาตรงหน้า พร้อมจิ้มนิ้วลงไปตรงคำหนึ่งย้ำๆ รัวๆ
‘โง่ ว.เขลา, ไม่ฉลาด, ไม่รู้. โง่แกมหยิ่ง (สำ) ว.โง่แล้วยังอวดฉลาด, อวดดีทั้งๆ ที่โง่. โง่เง่า ว. โง่มาก โง่เง่าเต่าตุ่น (สำ) ว.โง่ที่สุด’
เสร็จแล้วก็ใช้ปากกาสำหรับเขียนไอแพด ขีดๆ เขียนๆ ลงไปในนั้น ก่อนจะยื่นมาให้อ่านอีกรอบได้ความว่า
‘อยากโง่แบบไหนก็เลือกเอา จบ!’
เห็นดังนั้นปุณก็เผลอหัวเราะออกมา เออแน่ะ...ถ้าจะหลอกด่ากันทางพจนานุกรมออนไลน์อย่างนี้ พูดออกมามันจะง่ายกว่าไหม แต่ไหนๆ อยากจะเล่นเกมประสาทกับเขาก็ย่อมได้ ชายหนุ่มจึงหยิบโทรศัพท์มือถือของตนเองขึ้นมาเปิดพจนานุกรมออนไลน์บ้าง ก่อนจะยื่นให้ยัยทอมแสบที่ยืนกอดอก มองเขาด้วยหางตา ได้อ่านสิ่งที่เพิ่งหาเจอ
‘โหด๒ ว.ชั่ว, ร้าย, เช่นใจโหดโหดร้าย ว. ร้ายกาจ. โหดเหี้ยม ว. ดุร้ายทารุณ เหี้ยมโหด ก็ว่า’
“อยากเป็นทอมโหดชนิดไหนก็เลือกเอา แต่ฉันว่าน่าจะเป็นทอมโหดเหี้ยมนะเหมาะดี” พูดแล้วก็หัวเราะก๊าก เมื่อเห็นสีหน้าบูดบึ้งของอีกฝ่ายที่เป็นคนเริ่มสงครามประสาทก่อน
ทับทิมเห็นดังนั้นก็ของขึ้น รีบก้มหน้ารัวนิ้วพิมพ์ไปในไอแพดของตัวเอง เมื่อเจอคำที่ต้องการแล้วก็รีบยื่นไปให้อีกฝ่าย พร้อมใช้นิ้วจิ้มไปยังคำที่ต้องการให้อ่านด้วยสีหน้าถมึงทึง
‘หน้าด้าน, หน้าทน, หน้าหนา ว. มีสีหน้าไม่สลดทั้งที่ควรจะอายแต่ก็ไม่อาย, โดยปริยายหมายความว่า ไม่มีความรู้สึกอายในสิ่งที่ควรอาย’
“ไม่หรอก ไม่เห็นตรงกับฉันตรงไหน” ปุณยักไหล่ก่อนจะไล่หาคำที่ต้องการต่อไป พร้อมจิ้มไปยังคำที่ต้องการให้อีกฝ่ายเห็น “นี่ไง มันต้องคำนี้ถึงจะตรง”
‘หล่อเหลา ว. งามสมส่วน’
เห็นดังนั้นทับทิมก็ทำหน้าขยะแขยง รีบเปิดหาคำที่ต้องการ จนไม่ได้สนใจเลยว่ามีใครอีกคนเดินเข้ามาในห้อง
“แหม...เล่นอะไรกันจ๊ะเด็กๆ น่าสนุกเชียว โชคดีจริงๆ นะคะน้องปุณที่มีแฟนน่ารักๆ อย่างนี้มาดูแลทุกวัน”
นางพยาบาลวัยใกล้เกษียณที่เข้ามาส่งยาก่อนอาหารให้ เอ่ยทักหนุ่มสาวตามภาพที่เห็น
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ!” ในที่สุดทับทิมก็แหกกฎของตัวเอง รีบโพล่งปฏิเสธลั่น จนคุณป้าพยาบาลยิ้มเก้อ ทว่าก็ต้องหัวเราะออกมาอีกครั้ง เมื่อหันไปเห็นโทรศัพท์มือถือของปุณที่เปิดหน้าเว็บพจนานุกรมออนไลน์เอาไว้ โดยชี้ไปที่คำคำหนึ่ง
‘โกหก ก. จงใจกล่าวคำที่ไม่จริง, พูดปด, พูดเท็จ’
“ถ้างั้นไม่กวนแล้วนะจ๊ะ มีอะไรก็กดออดเรียกป้าได้ตลอดเวลาเลย” คุณป้าพยาบาลส่งยิ้มให้หนุ่มสาวอย่างเอ็นดู ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
หลังจากได้กลับมาอยู่ตามลำพังอีกครั้ง ปุณก็หันไปมองหน้าทับทิมพร้อมกระตุกยิ้ม ก่อนจะเอ่ยกระเซ้าขึ้นมา
“อ้าว...มีปากแล้วเหรอ นึกว่าเป็นใบ้”
เพียงเท่านั้นคนที่ถูกหาว่าเป็นใบ้ก็หันขวับมามองราวกับนางยักษ์ ก้มลงไปเขียนยุกยิกๆ บนไอแพด ก่อนจะยื่นมาไว้ตรงหน้าคนป่วยให้เห็นได้เต็มสองตาอีกครั้ง
‘ปากมีไว้คุยกับคน ไม่ใช่กับสัมภเวสี’
“ถ้ามันลำบากนักพูดเถอะ...เป็นห่วง” ว่าแล้วคนที่นอนอยู่บนเตียงก็ยิ้มมุมปาก เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหน้างอหนักเข้าไปใหญ่
แต่ยังไม่ทันที่สาวหน้างอจะได้ทำอะไรกับไอแพดในมือ เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง พร้อมกับร่างระหงของพี่ส้มที่เดินนวยนาดเข้ามา ทำเอาน้องสาวถึงกับอ้าปากค้างอย่างตกตะลึง
“มาได้ยังไงกันพี่ส้ม!” ทับทิมอุทานลั่น ไม่คิดไม่ฝันว่าจะเจอพี่ส้มอยู่ในห้องนี้ได้
“ก็แอบตามเธอมายังไงล่ะจ๊ะเธอจ๋า เห็นสามสี่วันมานี่ร้านปิดปุ๊บ ก็รีบออกมาปั๊บ ถามอะไรก็ไม่บอก เลยต้องมาหาคำตอบเอาเอง แต่ยิ่งเห็นคำตอบที่นอนอยู่บนเตียง แล้วยิ่งเซอร์ไพรส์เข้าไปใหญ่ นึกยังไงถึงมาอยู่ด้วยกันได้ล่ะเนี่ย” พี่ส้มเอ่ยถามน้องสาวสุดที่รัก ผู้เป็นหุ้นส่วนร้านสมถะด้วยกันอย่างสงสัย
“เฮ้ย...พี่ส้มอย่าไปบอกใครนะว่าเจอทิมอยู่ที่นี่กับนายบ้านี่ ไม่งั้นทิมจะโกรธพี่ส้มไปตลอดชีวิตเลย” ทับทิมหน้าเสีย รีบดุนหลังพี่สาวให้ออกไปจากห้องเร็วจี๋
“อะไรกัน ฉันเพิ่งมาถึงนะยะมิสรูบี้ ยังไม่ได้ทักทายหนุ่มหล่อที่กำลังส่งยิ้มให้เลย ไม่มีมารยาทน่า” สาวสวยที่มัดผมรวบตึงไปด้านหลัง สวมเสื้อเชิ้ตแขนกุดกับกางเกงเข้ารูป บนส้นสูงสามนิ้ว เบี่ยงตัวหลบน้องสาวที่พยายามดันเธอให้ห่างอย่างไม่สนใจ ขณะเดินเข้าไปหาพ่อหนุ่มหน้าตี๋รูปหล่อที่นอนอยู่บนเตียงคนป่วย
“สวัสดีครับพี่ส้ม” ปุณยกมือไหว้คนมาใหม่อย่างมีมารยาท
“แล้วเป็นอะไรถึงมานอนให้น้ำเกลือกันอยู่ที่โรงพยาบาลได้ล่ะคะน้องปุณ” สิ้นคำถามของพี่ส้ม ทับทิมก็หน้าซีดลง กลัวว่านายปากปลาร้านี่จะบอกความจริงกับพี่ส้ม จนถูกเท้าความหลังไปถึงเรื่องจูบ
หนุ่มหล่ออมยิ้มเล็กน้อย เมื่อเห็นหน้าใสๆ ของคู่อริที่เริ่มอยู่ไม่สุข ก็เกิดอาการอยากแกล้งขึ้นมาอีกรอบ แต่ก็ต้องยั้งมือเอาไว้ก่อน เพราะบัญชีนี้เอาไว้คิดคราวหลังก็ยังไม่สาย
“เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยตอนไปส่งทับทิมที่บ้านครับ พ่อแม่เขาก็เลยส่งตัวลูกสาวมาดูแลผม ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับ นอนอีกไม่กี่วันก็ออกโรงพยาบาลได้แล้ว”
“อืม...แต่พี่รู้สึกว่าตอนนั้นพี่ส่งทับทิมขึ้นรถแท็กซี่นี่ ไม่ใช่รถน้องปุณสักหน่อย” พี่ส้มขมวดคิ้ว มองคนรูปหล่ออย่างต้องการคำตอบ
“แหม...พี่ส้มก็รู้นี่ว่าบ้านทิมมันอยู่ลึกแท็กซี่เขาไปไม่ถูก พอดีปุณขับรถผ่านมา ทิมเลยขอติดรถไปลงบ้านก็แค่นั้นเอง” น้องสาวรีบโพล่งขึ้นมาทันควัน
“ก็แล้วไป ยังไงก็หายไวๆ นะคะน้องปุณ ช่วงนี้พี่ก็ยุ่งสุดๆ ไปเลย”
ได้ยินดังนั้นทับทิมก็ลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ ด้วยกลัวว่าจะถูกพี่สาวช่างซักจับได้ จึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที
“นั่นสิพี่ส้ม ไหนจะเรื่องพี่ชายตาบ้านี่ ไหนจะเรื่องไอร์อีก ทิมว่าไอ้พวกแอนตี้แฟนก็ทำเกินไปนะ”
ทันทีที่พูดออกไป พี่ส้มก็หันมาทำหน้าดุเสียยกใหญ่ น้องสาวจึงรู้ตัวว่าเผลอหลุดปากเรื่องที่ไอรีณถูกเหล่าแอนตี้แฟนพ่นสีประจานเอาไว้บนตัวรถเสียแล้ว
“ว่าอะไรนะ?” ปุณถามซ้ำอีกครั้ง เพราะค่อนข้างแน่ใจว่าสาวผมสั้นกำลังพูดถึงว่าที่พี่สะใภ้ในอนาคตของเขาอยู่
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะน้องปุณ ก็แค่ถูกรังควานนิดๆ หน่อยๆ จากพวกคลั่งดารา พวกเรารับมือได้สบายอยู่แล้ว” พี่ส้มพูดยิ้มๆ ก่อนจะหันไปแยกเขี้ยวใส่ทับทิม ที่เกือบจะหลุดความจริงออกมาให้น้องชายของเอริครู้
“งั้นเหรอครับ” ปุณพยักหน้ารับไม่เซ้าซี้ต่อ
“เอาเป็นว่าพี่คงต้องขอตัวกลับก่อนนะคะ แล้วถ้าว่างๆ จะมาแวะมาเยี่ยมใหม่”
“ไม่ต้องมาหรอกพี่ส้ม เดี๋ยวอีตานี่ก็จะได้ออกโรงพยาบาลแล้ว มาทำไมเปลืองเปล่าๆ” ทับทิมรีบออกตัว ด้วยกลัวว่าหากพี่สาวยังเทียวไปเทียวมา ความจะแตกเอาง่ายๆ
“ไม่ต้องลำบากหรอกครับพี่ส้ม แล้วผมก็ต้องขอร้องพี่เหมือนกันว่าอย่าบอกพี่เอริคนะ รายนั้นขวัญอ่อน ชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ตลอด”
“เฮ้อ...อะไรกันเนี่ยสองคนนี้ แสดงว่าพี่ต้องทำเป็นเหมือนวันนี้ไม่เคยเกิดขึ้นใช่ไหม” สาวสวยยักไหล่ มองคนนั้นทีคนนี้ทีด้วยความอ่อนใจ
“ขอบคุณนะพี่สาว” ทับทิมยิ้มกริ่ม เดินเข้ามาเอาหน้าซบไหล่พี่ส้มอย่างออดอ้อน
“ขอบคุณครับ” หนุ่มร่างสูงพูดพลางส่งยิ้มให้
“โอเคๆ ถ้างั้นพี่จะปิดปากให้สนิทก็แล้วกัน แต่มีข้อแม้ว่าหมดเรื่องยุ่งๆ ของไอร์เมื่อไหร่ ต้องเล่าให้พี่ฟังว่าเรื่องจริงมันเป็นยัง ไม่งั้นไม่รับประกันความลับนะจะบอกให้”
“ทำเพื่อน้องแค่นี้ก็ไม่ได้” น้องสาวบ่นอุบ ขณะเดินไปส่งพี่สาวที่หน้าห้อง ก่อนร่างระหงนั้นจะหายลับออกไป
“อะ คราวนี้จะเอายังไง กลับมาพูดกันเหมือนเดิมดีไหม มันลำบากนะที่ต้องมานั่งหาคำอย่างนี้ทั้งวัน”
หลังจากที่เห็นพี่ส้มกลับออกไป หนุ่มจอมกวนก็เปิดฉากกับสาวจอมวีนทันที
แต่ทว่าคนที่ถูกถามก็ไม่เล่นด้วย ยังคงยึดตามสุภาษิตเอาไว้อย่างเหนียวแน่น ยกไอแพดขึ้นมาพร้อมชี้ไปยังคำที่เพิ่งหาเจอ
‘รำคาญใจ ก. ถูกรบกวนจุกจิกจนเบื่อหน่าย’
“จริงเหรอ แต่ฉันกลับรู้สึกอย่างนี้มากกว่า”
ปุณพูดแล้วก็หยิบมือถือของตัวเองขึ้นมา เพื่อหาคำบางคำที่เขาต้องการใช้ในตอนนี้ ก่อนจะยื่นไปตรงหน้าอีกฝ่ายให้เห็นชัดๆ
‘กระเหี้ยนกระหือรือ...’
“ไอ้ลามก!” อ่านได้เท่านี้คนที่มองอยู่ถึงกับต้องแว้ดขึ้น ก่อนจะกระแทกส้นเท้าออกไปจากห้อง โดยไม่หันกลับมามองไอ้กระเหี้ยนกระหือรือที่นั่งหัวเราะร่วนอยู่บนเตียง กับคำแปลที่ไม่ได้มีความหมายส่อไปในทางลามกเลยแม้แต่น้อย
‘กระเหี้ยนกระหือรือ ก. แสดงความกระตือรือร้นเอาจริงเอาจังอย่างออกนอกหน้า’
ดารานิล เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ธ.ค. 2555, 00:20:11 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 ต.ค. 2556, 14:09:41 น.
จำนวนการเข้าชม : 2147
| << 3. บุญคุณต้องทดแทน ความแค้นต้องรับภาระ |
konhin 8 ธ.ค. 2555, 00:53:17 น.
โอ้ ปืนลั่นจริงๆด้วย คู่นี้แรง ต้องเชียรสลับข้างแบบเชียรมวย หึๆๆ จะได้มีไฟๆ
โอ้ ปืนลั่นจริงๆด้วย คู่นี้แรง ต้องเชียรสลับข้างแบบเชียรมวย หึๆๆ จะได้มีไฟๆ
bow 8 ธ.ค. 2555, 00:57:37 น.
อ๊าย.. ตอนนี้น่ารักจัง :)
เชียร์ไม่ถูกเลย.. กัดกัน (?) นานๆ นะคู่เนี้ย..
อ๊าย.. ตอนนี้น่ารักจัง :)
เชียร์ไม่ถูกเลย.. กัดกัน (?) นานๆ นะคู่เนี้ย..
กาซะลองพลัดถิ่น 8 ธ.ค. 2555, 06:00:05 น.
ชอบน้องบ๊วย รวยหญิงอ่ะ ความคิดหางานหลุดโลกดีเหมือนกัน...ก็เล่นแรงพอกันทั้งคู่เลยทั้งเนอะทิม+ปุณ
ชอบน้องบ๊วย รวยหญิงอ่ะ ความคิดหางานหลุดโลกดีเหมือนกัน...ก็เล่นแรงพอกันทั้งคู่เลยทั้งเนอะทิม+ปุณ
Zephyr 8 ธ.ค. 2555, 10:27:26 น.
แหม ต้นขาซ้าย....ปุณ
สูงอีกหน่อย... ขวาอีกนิด.... ทับทิมอาจโกรธพ่อไปจนตายได้เลย....
ดีนะ ยังอยู่ คริคริ
แต่แหม เป็นคนป่วย ยังมีแรง กด อีกนะ ชิๆๆ ไอ้ที่เสียเลือดไปมากนี่ ไม่ทำให้แรงนายลดลงเลยเรอะ นายปุณ ท่าจะถึกกกกมาก นะเนี่ย
หนูทิม จ้องฟิตเยอะๆนะ เดี๋ยวถึกสู้ไม่ไหว ฮ่าๆๆๆ
แหม ต้นขาซ้าย....ปุณ
สูงอีกหน่อย... ขวาอีกนิด.... ทับทิมอาจโกรธพ่อไปจนตายได้เลย....
ดีนะ ยังอยู่ คริคริ
แต่แหม เป็นคนป่วย ยังมีแรง กด อีกนะ ชิๆๆ ไอ้ที่เสียเลือดไปมากนี่ ไม่ทำให้แรงนายลดลงเลยเรอะ นายปุณ ท่าจะถึกกกกมาก นะเนี่ย
หนูทิม จ้องฟิตเยอะๆนะ เดี๋ยวถึกสู้ไม่ไหว ฮ่าๆๆๆ
goldensun 8 ธ.ค. 2555, 13:05:22 น.
หวยออกที่ปุณ แต่ทิมก็ยังไม่รอดอยู่ดี เพราะคุณบุษยุติธรรมมากกกกก
จะแกล้งปุณก็ทำได้ไม่เต็มที ก็ปุณเจ็บขา มือไม้ยังดีครบอยู่นี่ ทิมไม่น่าจะต้องป้อนน้ำนะ ส่งแก้วให้ก็พอแล้ว
ชอบบ๊วยแฮะ แนวดี
หวยออกที่ปุณ แต่ทิมก็ยังไม่รอดอยู่ดี เพราะคุณบุษยุติธรรมมากกกกก
จะแกล้งปุณก็ทำได้ไม่เต็มที ก็ปุณเจ็บขา มือไม้ยังดีครบอยู่นี่ ทิมไม่น่าจะต้องป้อนน้ำนะ ส่งแก้วให้ก็พอแล้ว
ชอบบ๊วยแฮะ แนวดี
anOO 9 ธ.ค. 2555, 16:59:49 น.
ตามอ่านมาตั้งแต่บทนำ ยังไม่เห็นคุยกันดีๆ เลยสักตอน
แล้วแบบนี้จะไปรักกันยังไเนี้ย
ตามอ่านมาตั้งแต่บทนำ ยังไม่เห็นคุยกันดีๆ เลยสักตอน
แล้วแบบนี้จะไปรักกันยังไเนี้ย
supayalak 11 ธ.ค. 2555, 13:49:03 น.
ยกนี้เสมอกันค้า
ยกนี้เสมอกันค้า
นางสาวปลาดาว 11 ธ.ค. 2555, 21:38:34 น.
โหนายปุณเล่นนักนะเนี่ย
โหนายปุณเล่นนักนะเนี่ย
kaze 20 ธ.ค. 2555, 05:34:15 น.
ตอนที่แล้ว เดาเล่น ๆ ว่าน่าจะยิงถูกพระเอก
พออ่านปุ๊ป ฮาปั๊ปเลย ถูกจริง ๆ แล้วเหรอเนี่ย 555555
ติดขอบมวย เอ๊ย หน้าจอต่อค่ะ
ตอนที่แล้ว เดาเล่น ๆ ว่าน่าจะยิงถูกพระเอก
พออ่านปุ๊ป ฮาปั๊ปเลย ถูกจริง ๆ แล้วเหรอเนี่ย 555555
ติดขอบมวย เอ๊ย หน้าจอต่อค่ะ
cherryfirm 3 ก.พ. 2556, 18:35:17 น.
หยิกแกมหยอกจริงๆ...555
มีคำผิด 1 คำคะ เทใส่แกล้ว >>> เทใส่แก้ว....คะ....
หยิกแกมหยอกจริงๆ...555
มีคำผิด 1 คำคะ เทใส่แกล้ว >>> เทใส่แก้ว....คะ....