ลิขิตรักกระชากหัวใจ (ปีเตอร์ VS ทับทิม)
เดี๋ยวมาอัพให้
Tags: ปีเตอร์ ทับทิม อาเซียน นิยาย อาหารไทย ต้มยำกุ้ง
ตอน: ตอนที่ 2
เนื่องจากชื่อเรื่องไปคล้ายกับเรื่องของแก้วจึงขอเปลียนใหม่เพื่อกันความสับสันค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกเม้นต์ ทุกคลิกไม่มาอ่านทุกเม้นต์ค่ะ
ตอนที่ 2
สิงคโปร์
“อร่อย แซ่บเวอร์จริงๆเลยะนะคุณเนี่ยชาช่า” ปีเตอร์มองร่างเปลื่อยเปล่าของนางแบบสาวหน้าใหม่ที่ลุกขึ้นจากการทับร่างของเขาเธอหยิบผ้าขนหนูนุ่มพันรอบตัวก่อนจะกลับมาทรุดตัวลงนั่งข้างเตียงและหอมแก้มปีเตอร์อย่างเอาใจ
“พูดภาษาอะไรคะปีเตอร์ ชาช่าฟังแล้วงง” ปีเตอร์จึงอธิบายเป็นภาษาอังกฤษ ให้สาวลูกครึ่ง สิงค์โปร ออสเตรเลียเข้าใจ” เธอก้มหน้าลงไปจุมพิตโหนกแก้มของเขา
“ แซ่บแบบนี้คุณก็ต้องกินทุกวันสิคะ ช่วงนี่คุณฝึกพูดหลายภาษาทำเอาชาช่างงไปหมด”
“มันต้องเตรียมตัวเอาไว้”
“ว่าแต่พรุ่งนี้คุณจะให้ชาช่ามาหาอีกไหมคะ”
“ว้าว ! พรุ่งนี้ผมติดธุระน่ะชาช่า “ ถ้าเปรียบเป็นอาหารปีเตอร์คิดว่าชาช่าเป็นอาหารรสจัด แต่ถ้าต้องกินทุกวัน กินบ่อยๆท้องไส้ของเขาคงแย่เหมือนกัน ตั้งแต่เขารู้จักเธอมาได้ราวห้าหกเดือนที่ผ่านมา นางแบบสาวก็ขอนั่นขอนี่เขาไม่หยุดเพื่อแลกกับความสุขทางกาย เธอปรนนิบัติเขาได้ยอดเยี่ยมกว่าคู่ควงคนอื่นแต่ความผูกพันทางหัวใจปีเตอร์ยังไม่เคยมีความรู้สึกแบบนั้นให้กับชาช่าหรือเกิดขึ้นกับผู้หญิงคนไหน ดังนั้นการคบหากันจึงเป็นไปตามข้อตกลง เธอสนองตัณหา ราคะทางร่างกายให้เขา ปีเตอร์ก็บันดาล เงินทอง ข้าวของเครื่องใช้ให้กับเธอได้เช่นกันผลประโยชน์ต่างตอบแทน
ชาช่าเองรู้ดีว่าปีเตอร์เจ้านายใหญ่แห่งโรงแรมคารล์ตัน สิงคโปร์ เป็นเสือผู้หญิงและไม่ได้มีแค่เธอแต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ชาช่าพอใจกับการคบหาในแบบนี้และหวังว่าความอร่อยในตัวเธอจะทำให้ปีเตอร์ติดใจจนไม่อยากกินอาหารจานอื่นๆ เหมือนยัยแองจี้ แม่สาวขี้อ้อนลูกครึ่งนั่นที่ปีเตอร์ออกจะเอาใจเป็นพิเศษกว่าใครแต่ก็ยังไม่ใช่ตำแหน่งคนรักของเสือใหญ่แห่งคารล์ตันอยู่ดี
ปีเตอร์คว้าโทรศัพท์และยิ้มเล็ก“แองจี้ รอเดี๋ยวนะผมกำลังลงไปหาอย่าหนีกลับก่อนเลยเชียว” ชาช่าเหยียดริมฝีปากและขยุ้มผมยาวของเธอเบาๆ
จืด เฉิ่ม เชย” น้ำเสียงกระแทกแกมหมั่นไส้
ปีเตอร์ไหวไหล่ และกำลังเดินเข้าห้องน้ำทิ้งให้ชาช่าระเบิดอารมณ์กับหมอนบนเตียงเพียงลำพัง “ทีกับเราไม่เคยพูดดี เอาอกเอาใจแบบนี้เลยมีแต่ให้จบๆไปจากนั้นก็อาบน้ำทางใครทางมัน ยัยแองจี้หน้าจืดสวยตรงไหนถึงได้หลงนัก”
แองจี้ สาวสวยหน้าหวานนิสัยเรียบร้อยอ่อนโยนคือผู้หญิงอีกคนของปีเตอร์ในสายตาของคนรอบข้าง แน่นอนปีเตอร์ไม่ได้รักเธออย่างคนรักอีกเช่นกันและไม่คิดจะเอาเธอมาเป็นคู่ควงอย่างใครคิดกันสักนิด
พ่อของแองจี้เป็นนักการเมืองคนดังแต่กับแทบล้มละลายลงจากการลงเล่นการเมือง โชคยังดีที่ทุนรอนที่กู้มาจากปีเตอร์พยุงฐานะเอาไว้ได้แต่แน่ล่ะคนจมไม่ลงอย่างนายลี ย่อมไม่มีทางหาเงินจำนวนมากมาคืนปีเตอร์ได้ทันตามสัญญาจึงส่งลูกสาวมาเป็นบรรณาการ แต่ใครว่าเสือจะต้องกินเหยื่อทุกชิ้นเสมอไป แองจี้กับปีเตอร์ไม่เคยมีความสัมพันธ์ทางกายกันทั้งที่แองจี้รู้ดีว่าพ่อส่งเธอมาใกล้ชิดกับปีเตอร์เพื่ออะไร แต่ปีเตอร์กับปฏิเสธทุกครั้งไปนั่นอาจเป็นเพราะว่าเขารู้สึกกับแองจี้เป็นพิเศษกว่าใครแต่เป็นในฐานะน้องสาวคนหนึ่ง เขารู้สึกว่าเธอเป็นเหมือนน้องสาวที่เขาควรจะต้องดูแล ให้เธอพ้นจากปากเหยี่ยวปากกา ผู้หญิงอ่อนต่อโลกอย่างแองจี้ไม่ควรจะต้องมาตกอยู่ในสภาพนางบำเรอของใครเธอควรไปได้ไกลกว่านั้น
“ฉันไม่เข้าใจเลยค่ะปีเตอร์ แม่นั่นมีดีอะไรคุณถึงเอาใจมันกว่าผู้หญิงคนอื่นๆของคุณ”
“ตรงที่ไม่ค่อยทำให้ผมรำคาญใจล่ะมั้ง” จากนั้นปีเตอร์ก็พาหุ่นล่ำสันเข้าไปในห้องน้ำปล่อยให้ ชาช่ายืนเก็บกดความรู้สึก
“นี่ปีเตอร์ว่าเราใช่ไหม เราน่ารำคาญเหรอ ปีเตอร์คะปีเตอร์ เดี๋ยวสิ”
ปีเตอร์รู้สึกเบื่อๆกับบรรดาสาวๆของเขา ขนาดยังไม่แต่งงานยังเป็นแบบนี้ แล้วนี่ถ้าเขาเลือกใครสักคนมาแต่งงานด้วยชีวิตเขาจะเป็นแบบไหน แต่ถึงอย่างไรสักวันเขาก็ต้องหาผู้หญิงที่จะมาทำหน้าที่ภรรยาผู้ให้กำเนิดทายาทของเขา แต่ในเวลานี้สาวสวยรอบตัวไม่มีใครเลยที่จะทำให้เขาคิดอยากจะกระโจนลงไปติดบ่วง
“ชาช่า นับวันยิ่งทำให้รำคาญใจ” ปีเตอร์มีแผนการในสมอง ใช่ชาช่า ส่วยถูกใจ สเปคเขาสูงขาว ผมยาวแต่เขาไม่ชอบนิสัยริษยา อาละวาดกับคู่ขาคนอื่นเของเขารวมทั้งอาการแสดงความเป็นเจ้าของในตัวเขาทั้งที่ได้ตกลงกันเอาไว้แล้ว ว่าเขาไม่ได้มีเธอคนเดียวอย่างแน่นอน ในขณะที่เขาให้โอกาสชาช่าเช่นกันเธอพบใครที่อยากเริ่มต้นด้วยเธอสามารถไปจากเขาได้ทันที แต่ชาช่าเห็นว่าบ่อเงินบ่อทองของปีเตอร์ใช้เท่าไหร่ก็ไม่หมดเธอจะยอมทิ้งเขาไปง่ายๆด้อย่างไร
“นังแองจี้ นังหน้าจืดชืดเดี๋ยวเหอะเดี๋ยวได้เจอดี”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
“แองจี้ ทำไมวันนี้ถึงมาหาพี่ได้ล่ะ”
“แองจี้เอาขนมมาฝากค่ะ ทาร์ตไข่ที่พี่ชายชอบยังไงละคะ หลังจากไปให้เชฟหลิวสอนเมื่อคราวก่อน ผลงานก็ออกมาเป็นแบบนี้ค่ะพี่ชาย”
แองจี้เปิดฝากล่อง ทาร์ตไข่อบสีเหลืองทองดูน่ากินวางเรียงมาเกือบสิบชิ้นอย่างสวยงาม
ปีเตอร์ยิ้มหวานและยีผมสาวน้อยเบาๆ “น่าอร่อยมาก”อาการเอาอกเอาใจหวานกันต่อหน้าต่อตาทำให้ชาช่าเก็บอาการแทบไม่อยู่ พอปีเตอร์เดินหยิบกล่องทาร์ตไข่ไปให้เลขาหน้าห้องไปจัดการ ชาช่าจึงได้โอกาส
“ขอบใจนะจ้ะแองจี้ที่ทำทาร์ตไข่มาฝากพี่กับคุณปีเตอร์ เสียแรงไปมากแบบนี้คุณปีเตอร์ได้กินของหวานๆ คงจะหายเหนื่อย จากนั้นชาช่า ก็เดินเชิดออกไป”
“บ้า น่าเกลียดที่สุด ผู้หญิงอะไรหน้าไม่มียางอาย”แองจี้เข้าใจความหมายของชาช่าดี
“อ้าว ไม่อยู่ทานขนมด้วยกันก่อนเหรอชาช่า” ปีเตอร์พูดไปตามมารยาท
“อ้วน เลี่ยน คุณก็รู้นี่คะว่าฉันไม่ทานของหวาน ขอตัวก่อนนะคะที่รักคืนนี้ชาช่ามีงาน แล้วกระเป๋าใบนั้นที่ชาช่าอยากได้ปีเตอร์ช่วยให้คนของคุณจัดการให้ทีนะคะ” เธอหมายถึงกระเป๋าแบรนด์ดังที่แม้แต่คนมีเงินก็ไม่สามารถซื้อมันได้
เขาไหวไหล่แสดงอาการว่าไม่มีปัญหาเธอจะได้ตามที่ขอ ปีเตอร์ไม่นิยมผู้หญิงในสถานบริการไม่ว่าเธอพวกนั้นจะสวยหยาดฟ้าขนาดไหนก็ตาม ทางออกสำหรับหนุ่มวัยฉกรรจ์ที่พร้อมสรรพจึงเลือกรักแบบชั่วคราวและไม่ผูกพันกับผู้หญิงที่ตนเองพอใจในรูปร่างหน้าตาและตกลงกันได้
“เป็นยังไงคะคุณปีเตอร์ สีหน้าไม่ค่อยดีหรือว่ารถไฟชนกัน” ปีเตอร์เข้าใจคำเปรียบเทียบของมิเชลเป็นอย่างดี เขาหัวเราะหึๆในลำคอ แต่ไม่ได้ตอบอะไร
“แล้วนี่คุณแองจี้มาเหรอคะ”
“ใช่ครับ เขาอยู่ในห้อง”
“คุณลีนี่ก็จริงลูกทั้งคนทำไมถึงทำแบบนี้ได้ นี่ถ้าไม่ใช่คุณปีเตอร์หนูแองจี้คงไม่ได้อยู่สภาพนี้ ป่านนี้คงตกเป็น...”มิชลหยุดพูดเมื่อเห็นเลขากำลังยกจานใส่ทาร์ตไข่ และน้ำผลไม้มาทางนี้
“คุณปีเตอร์คะตกลงเชฟคนใหม่จากเมืองไทยจะมาวันไหนคะ
“อาทิตย์หน้าครับเจ้าธนามันว่าอย่างนั้น”
“แล้วเชฟคนใหม่ชื่ออะไรเหรอคะจะได้ให้คนไปรอรับที่สนามบิน เธอชื่อทัพพีครับ” เขาตอบอย่างมั่นใจชื่อภาษาไทยที่ได้ยินมาจากธนาเพื่อนรัก
“ผู้หญิงเหรอคะว่าแต่เธอชื่อทัพพีจริงๆเหรอคะคุณปีเตอร์” มิเชลขมวดคิ้ว
“แน่นอนครับ เธอชื่อทัพพีไม่ผิดแน่”
“อืม..ชื่อสมกับเป็นแม่ครัวๆจริงๆเลย ว่าแต่ทำไมคราวนี้คุณถึงเลือกเชฟที่เป็นผู้หญิงล่ะคะ “ “
เชฟผู้ชายฝีมือดีๆ ธนาบอกว่าโรงแรมดังๆจองตัวไปกันหมดแล้ว แต่แม่ครัวที่จะส่งมาเป็นเพื่อนของธนา เธอจะมาช่วยงานที่นี่แค่ 4 เดือนเท่านั้นเพราะเธอมีร้านอาหารของตัวเองต้องกลับไปดูแล”
“ว่าแต่คุณปีเตอร์จะให้ฉันติดต่อประสานงานกับเธออีกดีไหมคะ”
“ไม่เป็นอะไรครับ ธนาจัดการให้ทุกอย่างแล้วแค่คุณมิเชลลช่วยให้คนขับรถไปรับเธอที่สนามบินก็พอ”
“ได้ค่ะ” มิเชลพยักหน้ารับคำสั่ง พลางนึกถึงแม่ครัวทัพพีคงอายุไม่น้อย ชื่อแบบนี้คนสมัยนี้คงไม่ค่อยจะนิยมตั้งชื่อ
กันนักยิ่งยุคนี้ได้ข่าวว่าคนไทยนิยมเปลี่ยนชื่อ”
“อยากชิมเสียแล้วสิคะว่าแม่ครัวทัพพีนี่มีดีอะไรคุณธนาถึงได้เลือกเธอมาให้เรา ใครๆเขาก็รู้ว่าคุณธนาเป็นคนช่างเลือก”
“นั่นน่ะสิ”
+++++++++++++++++
สนามบินสิงคโปร์ ชางงี สนามบินที่ได้รับการโหวตว่าดีที่สุดอันดับต้นๆของโลก ทับทิมเองก็ชื่นชมในการทำงานที่รวดเร็วเธอเดินผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองมาและพบว่ากระเป๋าที่โหลดไว้มาถึงพอดี หญิงสาวร่างสมส่วนผิวขาวหน้าหวานพากระเป๋าเดินทางคู่ใจลากไปตามทางเดินพร้อมกับน้องท่องเที่ยวจำนวนมากเธอมองหาคนที่มารับพร้อมแผ่นป้ายที่ใครสักคนอาจจะเขียนชื่อเธอเอาไว้แต่ไม่มีเลย
ทับทิมยกนาฬิกาขึ้นดู “สิงคโปร์รถติดหรือเปล่านะ ทำไมไม่มีใครมารับสักที” ตามกำหนดการ ธนาบอกว่าเมื่อลงจากสนามบินคนของโรงแรมคาร์ลตันจะมารอรับเธอให้สังเกตป้ายชื่อของตน ไม่เป็นไรทับทิมซะอย่างใจเย็น รอได้ หญิงสาวหาอะไรรองท้องก่อนจะกลับขึ้นมาดูอีกครั้งหวังว่าจะมีใครสักคนโทรหาเธอ เข้ามาทักเธอ หรือไม่ก็ชูป้ายที่มีชื่อเธอ แต่ไม่มีอะไรสักอย่าง
“
เย็นแค่ไหนก็ไม่ไหวแล้ว นี่ฉันรอมานานตั้งสามชั่วโมงแล้วนะ” พนักงานของโรงแรมคารล็ตันถอนหายใจก่อนจะยกป้ายชื่อภาษาอังกฤษว่าทัพพีลงและเดินสวนกับหญิงสาว
ทับทิมเหลือบไปเห็นป้ายชื่อนั้นและยิ้มออกมาเล็กน้อยรอให้ผู้ชายหน้าตาคล้ายจะมีเชื้อจีนเดินเลยไปก่อน
“คนอะไรชื่อทัพพี “ว่าแต่ทำไมไม่มีใครมารับเราเสียที แค่เริ่มต้นก็เหมือนว่าจะไม่ดีแล้วเรทเสียขนาดนี้ ”
“ไม่มารับไม่โทรมาอย่างนั้นฉันโทรเอง” เนื่องจากปีเตอร์ และมิเชลกำลังประชุมสำคัญเรื่องแผนการตลาดปีหน้าเขาและเธอจึงปิดโทรศัพท์
“โทรไปก็ไม่ติด แล้วฉันเพิ่งมาสิงคโปร์ครั้งแรก ประทับใจมากเลยคุณปีเตอร์” ทับทิมเก็บอาการโมโหไว้ในใจ ไม่ติดไม่เป็นไรเธอมีที่อยู่จากนามบัตรที่ธนาเอามาให้ ด้านหลังมีแผนที่ของโรงแรม คารล์ตัน สิงคโปร์อยู่ด้วย แท็กซีคงพาเธอไปที่นั่นได้ ให้ตายเถอะไม่คิดว่าการมาเป็นเชฟจำเป็นครั้งนี้เพราะเกรงใจธนา จะทำให้เธอต้องหงุดหงิด หัวเสียขนาดนี้ตั้งแต่วินาทีแรกที่เหยีบบนอาณาเขตของประเทศสิงคโปร์
“นายปีเตอร์ นายตายแน่ คนแย่ๆอย่างนายฉันจะไม่มีวันร่วมงานด้วยเป็นอันขาด แต่ฉันจะไปดูหน้านายสักหน่อยว่านายทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง หลอกให้มาแต่กลับไม่สนใจแม้แต่จะโทรหา”
ระหว่างการเดินทางบนรถแท็กซี่แอร์เย็นฉ่ำและสะอาดดี ทับทิมริ่มยิ้มออกเมื่อพบว่าประเทศนี้สะอาดมากและการเดินทางสะดวกสบายอันที่จริงเธอจะไปโรงแรมคาร์ลตันด้วยการนั่งรถไฟฟ้าก็ได้แต่คงต้องไปต่ออีกทับทิมจึงเลือกใช้บริการแท็กซี่ซึ่งง่ายกว่าคนขับรถใช้ภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่วเธอจึงหมดปัญหาเรื่องการสื่อสาร หลังจากนั่งรถและชมวิวสองข้างทางไปพลางๆทับทิมไม่เคยมาประเทศนี้เมื่อเห็นสถาปัตยกรรมอาคารหน้าตาแปลกๆทำให้ทับทิมคลายความโกรธลงชั่วคราวและหันไปสนใจกับสิ่งรอบๆตัว
“ว้าว! นี่เองเหรอสิงค์โตทะเล” สัญลักษณ์ของสิงคโปร์จะเป็นสัตว์ที่มีหัวเป็นสิงโตหางเป็นปลา เธอมองอาคารหน้าตาแปลกประหลาดและเมื่อเห็นว่าเป็นชื่อของร้านค้ากระเป๋าแบรนด์ดังระดับโลก ความแปลกใจจึงน้อยลง ด้านซ้ายมือของทับทิมเมื่อแท็กซี่ขับผ่านถนนสายหนึ่งเธอเห็นชิงช้าสวรรค์ขนาดใหญ่คล้ายกับที่เคยเห็นในเมืองไทยแต่ปิดกิจการไปแล้ว คนขับรถมนุษย์สัมพันธ์ดีคงเห็นว่าเธอเป็นชาวต่างชาติคิดว่าเธอมาท่องเที่ยวเขาจึงแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวให้กับเธอพร้อมแนะนำให้เธอไปเที่ยวสถานที่หนึ่งชื่อ Marina Bay Sands ที่นั่นมี Casino ด้วยคนขับแนะนำให้เธอไปลองเสี่ยงโชคแต่ทับทิมส่ายศีรษะ ทับทิมหาข้อมูลมาแล้วก่อนเดินทางมาสิงคโปร์ เธอพบว่าตลาดที่ Bugis Street มีสินค้าราคาไม่แพงน่าซื้อ แต่ที่พลาดไม่ได้ก่อนกลับเมืองไทยเธอจะแวะไปช้อปปิ้งที่ Mustafa เพราะได้ข่าวว่าที่นั่นขายทุกอย่างแถมทับทิมยังรับออเดอร์จากเมืองไทยมาเยอะโดยเฉพาะน้ำหอม และช็อคโกแลตยี่ห้อหนึ่งซึ่งเป็นของฝากขึ้นชื่อ เพื่อนๆฝากให้ทับทิมหิ้วกลับไปด้วยในอีกสี่เดือนข้างหน้าแต่ทับทิมคิดว่าไม่แน่พรุ่งนี้อาจจะได้ไปช้อปปิ้งที่ Mustafa จนหนำใจและบินกลับประเทศไทยปล่อยให้นายปีเตอร์ไปหาเชฟไทยคนใหม่เอง เธอเดาว่านายปีเตอร์คงจะเป็นชายวัยกลางคนหน้าตาออกอาตี๋ไม่แปลกที่ธนาจะพบเพื่อนที่อายุมากกว่าเพราะเขาเป็นนักธุรกิจ คนในประเทศนี้ใช้ชื่อแบบฝรั่ง แต่มักมีนามสกุลต่อท้ายเหมือนภาษาจีน ประเทศนี้รวมหลายวัฒนธรรมเข้าไว้ด้วยกัน
โรงแรมชื่อดังที่ทับทิมกำลังจะไปนั้นตั้งอยู่บนเกาะแห่งหนึ่งได้ข่าวว่าราคาห้องพักแพงมากแต่ก็เต็มตลอดปียิ่งช่วงไฮซีซันต้องจองล่วงหน้าอย่างน้อยหกเดือน ทับทิมพบว่าเธอต้องจ่ายเงินอีกประมาณเกือบสามดอลล่าสิงค์โปร เพื่อที่จะผ่านทางเข้าไปที่เกาะนั้นซึ่งเธอต้องเปลี่ยนรถและอีกไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงแต่ก็เป็นเวลาบ่ายความหิวเริ่มรังแกท้องของหญิงสาวจนร้องครวญครางแต่ทับทิมก็อดทนยังไงขอมาดูหน้านายปีเตอร์จอมลวงโลกก่อน
“ไม่ได้นะครับคุณยังไงเราก็ให้คุณพบคุณปีเตอร์ไม่ได้ คุณไม่ได้นัดเอาไว้”พนักงานของโรงแรม
กันเธอกลับไปที่ล็อบบี้แต่ไม่ได้ผลเมื่อทับทิมผลักเขาออกและบอกเป็นภาษาอังกฤษให้เขาหลีกทางให้เธอเดี๋ยวนี้
ปีเตอร์ มิเชล เลิกประชุมแล้วปีเตอร์เดินออกจากห้องประชุมแยกออกจากมิชลซึ่งกำลังเดินไปที่ห้องครัวเพื่อรอเชฟคนใหม่ซึ่งเธอสั่งคนขับรถให้ไปรอรับ ส่วนปีเตอร์เดินมาที่ส่วนลอบบี้ของโรงแรมเพื่อตรวจดูความเรียบร้อยเมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นมา มันไม่เป็นการดีแน่ถ้าแขกไม่พอใจในการบริการของโรงแรม ปีเตอร์จึงรีบเดินออกไปตามเสียงนี้น ภาพแรกที่เขาเห็นคือหญิงสาวหน้าตาสะสวย ใบหน้าหวานจนสายตาเขาค้างอยู่ที่ใบหน้าเธอเกือบสิบวินาที แต่งกายทะมัดทะแมง ก่อนที่เขาจะตาค้างอีกครั้งเพราะหญิงสาวร่างแบบบางผลักพนักงานชายตัวสูงกระเด็นออกไปพร้อมพูดเป็นภาษาอังกฤษว่าถ้าวันนี้เธอไม่ได้พบนายปีเตอร์เธอจะไม่มีทางกลับออกไปอย่างแน่นอน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 2
สิงคโปร์
“อร่อย แซ่บเวอร์จริงๆเลยะนะคุณเนี่ยชาช่า” ปีเตอร์มองร่างเปลื่อยเปล่าของนางแบบสาวหน้าใหม่ที่ลุกขึ้นจากการทับร่างของเขาเธอหยิบผ้าขนหนูนุ่มพันรอบตัวก่อนจะกลับมาทรุดตัวลงนั่งข้างเตียงและหอมแก้มปีเตอร์อย่างเอาใจ
“พูดภาษาอะไรคะปีเตอร์ ชาช่าฟังแล้วงง” ปีเตอร์จึงอธิบายเป็นภาษาอังกฤษ ให้สาวลูกครึ่ง สิงค์โปร ออสเตรเลียเข้าใจ” เธอก้มหน้าลงไปจุมพิตโหนกแก้มของเขา
“ แซ่บแบบนี้คุณก็ต้องกินทุกวันสิคะ ช่วงนี่คุณฝึกพูดหลายภาษาทำเอาชาช่างงไปหมด”
“มันต้องเตรียมตัวเอาไว้”
“ว่าแต่พรุ่งนี้คุณจะให้ชาช่ามาหาอีกไหมคะ”
“ว้าว ! พรุ่งนี้ผมติดธุระน่ะชาช่า “ ถ้าเปรียบเป็นอาหารปีเตอร์คิดว่าชาช่าเป็นอาหารรสจัด แต่ถ้าต้องกินทุกวัน กินบ่อยๆท้องไส้ของเขาคงแย่เหมือนกัน ตั้งแต่เขารู้จักเธอมาได้ราวห้าหกเดือนที่ผ่านมา นางแบบสาวก็ขอนั่นขอนี่เขาไม่หยุดเพื่อแลกกับความสุขทางกาย เธอปรนนิบัติเขาได้ยอดเยี่ยมกว่าคู่ควงคนอื่นแต่ความผูกพันทางหัวใจปีเตอร์ยังไม่เคยมีความรู้สึกแบบนั้นให้กับชาช่าหรือเกิดขึ้นกับผู้หญิงคนไหน ดังนั้นการคบหากันจึงเป็นไปตามข้อตกลง เธอสนองตัณหา ราคะทางร่างกายให้เขา ปีเตอร์ก็บันดาล เงินทอง ข้าวของเครื่องใช้ให้กับเธอได้เช่นกันผลประโยชน์ต่างตอบแทน
ชาช่าเองรู้ดีว่าปีเตอร์เจ้านายใหญ่แห่งโรงแรมคารล์ตัน สิงคโปร์ เป็นเสือผู้หญิงและไม่ได้มีแค่เธอแต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ชาช่าพอใจกับการคบหาในแบบนี้และหวังว่าความอร่อยในตัวเธอจะทำให้ปีเตอร์ติดใจจนไม่อยากกินอาหารจานอื่นๆ เหมือนยัยแองจี้ แม่สาวขี้อ้อนลูกครึ่งนั่นที่ปีเตอร์ออกจะเอาใจเป็นพิเศษกว่าใครแต่ก็ยังไม่ใช่ตำแหน่งคนรักของเสือใหญ่แห่งคารล์ตันอยู่ดี
ปีเตอร์คว้าโทรศัพท์และยิ้มเล็ก“แองจี้ รอเดี๋ยวนะผมกำลังลงไปหาอย่าหนีกลับก่อนเลยเชียว” ชาช่าเหยียดริมฝีปากและขยุ้มผมยาวของเธอเบาๆ
จืด เฉิ่ม เชย” น้ำเสียงกระแทกแกมหมั่นไส้
ปีเตอร์ไหวไหล่ และกำลังเดินเข้าห้องน้ำทิ้งให้ชาช่าระเบิดอารมณ์กับหมอนบนเตียงเพียงลำพัง “ทีกับเราไม่เคยพูดดี เอาอกเอาใจแบบนี้เลยมีแต่ให้จบๆไปจากนั้นก็อาบน้ำทางใครทางมัน ยัยแองจี้หน้าจืดสวยตรงไหนถึงได้หลงนัก”
แองจี้ สาวสวยหน้าหวานนิสัยเรียบร้อยอ่อนโยนคือผู้หญิงอีกคนของปีเตอร์ในสายตาของคนรอบข้าง แน่นอนปีเตอร์ไม่ได้รักเธออย่างคนรักอีกเช่นกันและไม่คิดจะเอาเธอมาเป็นคู่ควงอย่างใครคิดกันสักนิด
พ่อของแองจี้เป็นนักการเมืองคนดังแต่กับแทบล้มละลายลงจากการลงเล่นการเมือง โชคยังดีที่ทุนรอนที่กู้มาจากปีเตอร์พยุงฐานะเอาไว้ได้แต่แน่ล่ะคนจมไม่ลงอย่างนายลี ย่อมไม่มีทางหาเงินจำนวนมากมาคืนปีเตอร์ได้ทันตามสัญญาจึงส่งลูกสาวมาเป็นบรรณาการ แต่ใครว่าเสือจะต้องกินเหยื่อทุกชิ้นเสมอไป แองจี้กับปีเตอร์ไม่เคยมีความสัมพันธ์ทางกายกันทั้งที่แองจี้รู้ดีว่าพ่อส่งเธอมาใกล้ชิดกับปีเตอร์เพื่ออะไร แต่ปีเตอร์กับปฏิเสธทุกครั้งไปนั่นอาจเป็นเพราะว่าเขารู้สึกกับแองจี้เป็นพิเศษกว่าใครแต่เป็นในฐานะน้องสาวคนหนึ่ง เขารู้สึกว่าเธอเป็นเหมือนน้องสาวที่เขาควรจะต้องดูแล ให้เธอพ้นจากปากเหยี่ยวปากกา ผู้หญิงอ่อนต่อโลกอย่างแองจี้ไม่ควรจะต้องมาตกอยู่ในสภาพนางบำเรอของใครเธอควรไปได้ไกลกว่านั้น
“ฉันไม่เข้าใจเลยค่ะปีเตอร์ แม่นั่นมีดีอะไรคุณถึงเอาใจมันกว่าผู้หญิงคนอื่นๆของคุณ”
“ตรงที่ไม่ค่อยทำให้ผมรำคาญใจล่ะมั้ง” จากนั้นปีเตอร์ก็พาหุ่นล่ำสันเข้าไปในห้องน้ำปล่อยให้ ชาช่ายืนเก็บกดความรู้สึก
“นี่ปีเตอร์ว่าเราใช่ไหม เราน่ารำคาญเหรอ ปีเตอร์คะปีเตอร์ เดี๋ยวสิ”
ปีเตอร์รู้สึกเบื่อๆกับบรรดาสาวๆของเขา ขนาดยังไม่แต่งงานยังเป็นแบบนี้ แล้วนี่ถ้าเขาเลือกใครสักคนมาแต่งงานด้วยชีวิตเขาจะเป็นแบบไหน แต่ถึงอย่างไรสักวันเขาก็ต้องหาผู้หญิงที่จะมาทำหน้าที่ภรรยาผู้ให้กำเนิดทายาทของเขา แต่ในเวลานี้สาวสวยรอบตัวไม่มีใครเลยที่จะทำให้เขาคิดอยากจะกระโจนลงไปติดบ่วง
“ชาช่า นับวันยิ่งทำให้รำคาญใจ” ปีเตอร์มีแผนการในสมอง ใช่ชาช่า ส่วยถูกใจ สเปคเขาสูงขาว ผมยาวแต่เขาไม่ชอบนิสัยริษยา อาละวาดกับคู่ขาคนอื่นเของเขารวมทั้งอาการแสดงความเป็นเจ้าของในตัวเขาทั้งที่ได้ตกลงกันเอาไว้แล้ว ว่าเขาไม่ได้มีเธอคนเดียวอย่างแน่นอน ในขณะที่เขาให้โอกาสชาช่าเช่นกันเธอพบใครที่อยากเริ่มต้นด้วยเธอสามารถไปจากเขาได้ทันที แต่ชาช่าเห็นว่าบ่อเงินบ่อทองของปีเตอร์ใช้เท่าไหร่ก็ไม่หมดเธอจะยอมทิ้งเขาไปง่ายๆด้อย่างไร
“นังแองจี้ นังหน้าจืดชืดเดี๋ยวเหอะเดี๋ยวได้เจอดี”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
“แองจี้ ทำไมวันนี้ถึงมาหาพี่ได้ล่ะ”
“แองจี้เอาขนมมาฝากค่ะ ทาร์ตไข่ที่พี่ชายชอบยังไงละคะ หลังจากไปให้เชฟหลิวสอนเมื่อคราวก่อน ผลงานก็ออกมาเป็นแบบนี้ค่ะพี่ชาย”
แองจี้เปิดฝากล่อง ทาร์ตไข่อบสีเหลืองทองดูน่ากินวางเรียงมาเกือบสิบชิ้นอย่างสวยงาม
ปีเตอร์ยิ้มหวานและยีผมสาวน้อยเบาๆ “น่าอร่อยมาก”อาการเอาอกเอาใจหวานกันต่อหน้าต่อตาทำให้ชาช่าเก็บอาการแทบไม่อยู่ พอปีเตอร์เดินหยิบกล่องทาร์ตไข่ไปให้เลขาหน้าห้องไปจัดการ ชาช่าจึงได้โอกาส
“ขอบใจนะจ้ะแองจี้ที่ทำทาร์ตไข่มาฝากพี่กับคุณปีเตอร์ เสียแรงไปมากแบบนี้คุณปีเตอร์ได้กินของหวานๆ คงจะหายเหนื่อย จากนั้นชาช่า ก็เดินเชิดออกไป”
“บ้า น่าเกลียดที่สุด ผู้หญิงอะไรหน้าไม่มียางอาย”แองจี้เข้าใจความหมายของชาช่าดี
“อ้าว ไม่อยู่ทานขนมด้วยกันก่อนเหรอชาช่า” ปีเตอร์พูดไปตามมารยาท
“อ้วน เลี่ยน คุณก็รู้นี่คะว่าฉันไม่ทานของหวาน ขอตัวก่อนนะคะที่รักคืนนี้ชาช่ามีงาน แล้วกระเป๋าใบนั้นที่ชาช่าอยากได้ปีเตอร์ช่วยให้คนของคุณจัดการให้ทีนะคะ” เธอหมายถึงกระเป๋าแบรนด์ดังที่แม้แต่คนมีเงินก็ไม่สามารถซื้อมันได้
เขาไหวไหล่แสดงอาการว่าไม่มีปัญหาเธอจะได้ตามที่ขอ ปีเตอร์ไม่นิยมผู้หญิงในสถานบริการไม่ว่าเธอพวกนั้นจะสวยหยาดฟ้าขนาดไหนก็ตาม ทางออกสำหรับหนุ่มวัยฉกรรจ์ที่พร้อมสรรพจึงเลือกรักแบบชั่วคราวและไม่ผูกพันกับผู้หญิงที่ตนเองพอใจในรูปร่างหน้าตาและตกลงกันได้
“เป็นยังไงคะคุณปีเตอร์ สีหน้าไม่ค่อยดีหรือว่ารถไฟชนกัน” ปีเตอร์เข้าใจคำเปรียบเทียบของมิเชลเป็นอย่างดี เขาหัวเราะหึๆในลำคอ แต่ไม่ได้ตอบอะไร
“แล้วนี่คุณแองจี้มาเหรอคะ”
“ใช่ครับ เขาอยู่ในห้อง”
“คุณลีนี่ก็จริงลูกทั้งคนทำไมถึงทำแบบนี้ได้ นี่ถ้าไม่ใช่คุณปีเตอร์หนูแองจี้คงไม่ได้อยู่สภาพนี้ ป่านนี้คงตกเป็น...”มิชลหยุดพูดเมื่อเห็นเลขากำลังยกจานใส่ทาร์ตไข่ และน้ำผลไม้มาทางนี้
“คุณปีเตอร์คะตกลงเชฟคนใหม่จากเมืองไทยจะมาวันไหนคะ
“อาทิตย์หน้าครับเจ้าธนามันว่าอย่างนั้น”
“แล้วเชฟคนใหม่ชื่ออะไรเหรอคะจะได้ให้คนไปรอรับที่สนามบิน เธอชื่อทัพพีครับ” เขาตอบอย่างมั่นใจชื่อภาษาไทยที่ได้ยินมาจากธนาเพื่อนรัก
“ผู้หญิงเหรอคะว่าแต่เธอชื่อทัพพีจริงๆเหรอคะคุณปีเตอร์” มิเชลขมวดคิ้ว
“แน่นอนครับ เธอชื่อทัพพีไม่ผิดแน่”
“อืม..ชื่อสมกับเป็นแม่ครัวๆจริงๆเลย ว่าแต่ทำไมคราวนี้คุณถึงเลือกเชฟที่เป็นผู้หญิงล่ะคะ “ “
เชฟผู้ชายฝีมือดีๆ ธนาบอกว่าโรงแรมดังๆจองตัวไปกันหมดแล้ว แต่แม่ครัวที่จะส่งมาเป็นเพื่อนของธนา เธอจะมาช่วยงานที่นี่แค่ 4 เดือนเท่านั้นเพราะเธอมีร้านอาหารของตัวเองต้องกลับไปดูแล”
“ว่าแต่คุณปีเตอร์จะให้ฉันติดต่อประสานงานกับเธออีกดีไหมคะ”
“ไม่เป็นอะไรครับ ธนาจัดการให้ทุกอย่างแล้วแค่คุณมิเชลลช่วยให้คนขับรถไปรับเธอที่สนามบินก็พอ”
“ได้ค่ะ” มิเชลพยักหน้ารับคำสั่ง พลางนึกถึงแม่ครัวทัพพีคงอายุไม่น้อย ชื่อแบบนี้คนสมัยนี้คงไม่ค่อยจะนิยมตั้งชื่อ
กันนักยิ่งยุคนี้ได้ข่าวว่าคนไทยนิยมเปลี่ยนชื่อ”
“อยากชิมเสียแล้วสิคะว่าแม่ครัวทัพพีนี่มีดีอะไรคุณธนาถึงได้เลือกเธอมาให้เรา ใครๆเขาก็รู้ว่าคุณธนาเป็นคนช่างเลือก”
“นั่นน่ะสิ”
+++++++++++++++++
สนามบินสิงคโปร์ ชางงี สนามบินที่ได้รับการโหวตว่าดีที่สุดอันดับต้นๆของโลก ทับทิมเองก็ชื่นชมในการทำงานที่รวดเร็วเธอเดินผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองมาและพบว่ากระเป๋าที่โหลดไว้มาถึงพอดี หญิงสาวร่างสมส่วนผิวขาวหน้าหวานพากระเป๋าเดินทางคู่ใจลากไปตามทางเดินพร้อมกับน้องท่องเที่ยวจำนวนมากเธอมองหาคนที่มารับพร้อมแผ่นป้ายที่ใครสักคนอาจจะเขียนชื่อเธอเอาไว้แต่ไม่มีเลย
ทับทิมยกนาฬิกาขึ้นดู “สิงคโปร์รถติดหรือเปล่านะ ทำไมไม่มีใครมารับสักที” ตามกำหนดการ ธนาบอกว่าเมื่อลงจากสนามบินคนของโรงแรมคาร์ลตันจะมารอรับเธอให้สังเกตป้ายชื่อของตน ไม่เป็นไรทับทิมซะอย่างใจเย็น รอได้ หญิงสาวหาอะไรรองท้องก่อนจะกลับขึ้นมาดูอีกครั้งหวังว่าจะมีใครสักคนโทรหาเธอ เข้ามาทักเธอ หรือไม่ก็ชูป้ายที่มีชื่อเธอ แต่ไม่มีอะไรสักอย่าง
“
เย็นแค่ไหนก็ไม่ไหวแล้ว นี่ฉันรอมานานตั้งสามชั่วโมงแล้วนะ” พนักงานของโรงแรมคารล็ตันถอนหายใจก่อนจะยกป้ายชื่อภาษาอังกฤษว่าทัพพีลงและเดินสวนกับหญิงสาว
ทับทิมเหลือบไปเห็นป้ายชื่อนั้นและยิ้มออกมาเล็กน้อยรอให้ผู้ชายหน้าตาคล้ายจะมีเชื้อจีนเดินเลยไปก่อน
“คนอะไรชื่อทัพพี “ว่าแต่ทำไมไม่มีใครมารับเราเสียที แค่เริ่มต้นก็เหมือนว่าจะไม่ดีแล้วเรทเสียขนาดนี้ ”
“ไม่มารับไม่โทรมาอย่างนั้นฉันโทรเอง” เนื่องจากปีเตอร์ และมิเชลกำลังประชุมสำคัญเรื่องแผนการตลาดปีหน้าเขาและเธอจึงปิดโทรศัพท์
“โทรไปก็ไม่ติด แล้วฉันเพิ่งมาสิงคโปร์ครั้งแรก ประทับใจมากเลยคุณปีเตอร์” ทับทิมเก็บอาการโมโหไว้ในใจ ไม่ติดไม่เป็นไรเธอมีที่อยู่จากนามบัตรที่ธนาเอามาให้ ด้านหลังมีแผนที่ของโรงแรม คารล์ตัน สิงคโปร์อยู่ด้วย แท็กซีคงพาเธอไปที่นั่นได้ ให้ตายเถอะไม่คิดว่าการมาเป็นเชฟจำเป็นครั้งนี้เพราะเกรงใจธนา จะทำให้เธอต้องหงุดหงิด หัวเสียขนาดนี้ตั้งแต่วินาทีแรกที่เหยีบบนอาณาเขตของประเทศสิงคโปร์
“นายปีเตอร์ นายตายแน่ คนแย่ๆอย่างนายฉันจะไม่มีวันร่วมงานด้วยเป็นอันขาด แต่ฉันจะไปดูหน้านายสักหน่อยว่านายทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง หลอกให้มาแต่กลับไม่สนใจแม้แต่จะโทรหา”
ระหว่างการเดินทางบนรถแท็กซี่แอร์เย็นฉ่ำและสะอาดดี ทับทิมริ่มยิ้มออกเมื่อพบว่าประเทศนี้สะอาดมากและการเดินทางสะดวกสบายอันที่จริงเธอจะไปโรงแรมคาร์ลตันด้วยการนั่งรถไฟฟ้าก็ได้แต่คงต้องไปต่ออีกทับทิมจึงเลือกใช้บริการแท็กซี่ซึ่งง่ายกว่าคนขับรถใช้ภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่วเธอจึงหมดปัญหาเรื่องการสื่อสาร หลังจากนั่งรถและชมวิวสองข้างทางไปพลางๆทับทิมไม่เคยมาประเทศนี้เมื่อเห็นสถาปัตยกรรมอาคารหน้าตาแปลกๆทำให้ทับทิมคลายความโกรธลงชั่วคราวและหันไปสนใจกับสิ่งรอบๆตัว
“ว้าว! นี่เองเหรอสิงค์โตทะเล” สัญลักษณ์ของสิงคโปร์จะเป็นสัตว์ที่มีหัวเป็นสิงโตหางเป็นปลา เธอมองอาคารหน้าตาแปลกประหลาดและเมื่อเห็นว่าเป็นชื่อของร้านค้ากระเป๋าแบรนด์ดังระดับโลก ความแปลกใจจึงน้อยลง ด้านซ้ายมือของทับทิมเมื่อแท็กซี่ขับผ่านถนนสายหนึ่งเธอเห็นชิงช้าสวรรค์ขนาดใหญ่คล้ายกับที่เคยเห็นในเมืองไทยแต่ปิดกิจการไปแล้ว คนขับรถมนุษย์สัมพันธ์ดีคงเห็นว่าเธอเป็นชาวต่างชาติคิดว่าเธอมาท่องเที่ยวเขาจึงแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวให้กับเธอพร้อมแนะนำให้เธอไปเที่ยวสถานที่หนึ่งชื่อ Marina Bay Sands ที่นั่นมี Casino ด้วยคนขับแนะนำให้เธอไปลองเสี่ยงโชคแต่ทับทิมส่ายศีรษะ ทับทิมหาข้อมูลมาแล้วก่อนเดินทางมาสิงคโปร์ เธอพบว่าตลาดที่ Bugis Street มีสินค้าราคาไม่แพงน่าซื้อ แต่ที่พลาดไม่ได้ก่อนกลับเมืองไทยเธอจะแวะไปช้อปปิ้งที่ Mustafa เพราะได้ข่าวว่าที่นั่นขายทุกอย่างแถมทับทิมยังรับออเดอร์จากเมืองไทยมาเยอะโดยเฉพาะน้ำหอม และช็อคโกแลตยี่ห้อหนึ่งซึ่งเป็นของฝากขึ้นชื่อ เพื่อนๆฝากให้ทับทิมหิ้วกลับไปด้วยในอีกสี่เดือนข้างหน้าแต่ทับทิมคิดว่าไม่แน่พรุ่งนี้อาจจะได้ไปช้อปปิ้งที่ Mustafa จนหนำใจและบินกลับประเทศไทยปล่อยให้นายปีเตอร์ไปหาเชฟไทยคนใหม่เอง เธอเดาว่านายปีเตอร์คงจะเป็นชายวัยกลางคนหน้าตาออกอาตี๋ไม่แปลกที่ธนาจะพบเพื่อนที่อายุมากกว่าเพราะเขาเป็นนักธุรกิจ คนในประเทศนี้ใช้ชื่อแบบฝรั่ง แต่มักมีนามสกุลต่อท้ายเหมือนภาษาจีน ประเทศนี้รวมหลายวัฒนธรรมเข้าไว้ด้วยกัน
โรงแรมชื่อดังที่ทับทิมกำลังจะไปนั้นตั้งอยู่บนเกาะแห่งหนึ่งได้ข่าวว่าราคาห้องพักแพงมากแต่ก็เต็มตลอดปียิ่งช่วงไฮซีซันต้องจองล่วงหน้าอย่างน้อยหกเดือน ทับทิมพบว่าเธอต้องจ่ายเงินอีกประมาณเกือบสามดอลล่าสิงค์โปร เพื่อที่จะผ่านทางเข้าไปที่เกาะนั้นซึ่งเธอต้องเปลี่ยนรถและอีกไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงแต่ก็เป็นเวลาบ่ายความหิวเริ่มรังแกท้องของหญิงสาวจนร้องครวญครางแต่ทับทิมก็อดทนยังไงขอมาดูหน้านายปีเตอร์จอมลวงโลกก่อน
“ไม่ได้นะครับคุณยังไงเราก็ให้คุณพบคุณปีเตอร์ไม่ได้ คุณไม่ได้นัดเอาไว้”พนักงานของโรงแรม
กันเธอกลับไปที่ล็อบบี้แต่ไม่ได้ผลเมื่อทับทิมผลักเขาออกและบอกเป็นภาษาอังกฤษให้เขาหลีกทางให้เธอเดี๋ยวนี้
ปีเตอร์ มิเชล เลิกประชุมแล้วปีเตอร์เดินออกจากห้องประชุมแยกออกจากมิชลซึ่งกำลังเดินไปที่ห้องครัวเพื่อรอเชฟคนใหม่ซึ่งเธอสั่งคนขับรถให้ไปรอรับ ส่วนปีเตอร์เดินมาที่ส่วนลอบบี้ของโรงแรมเพื่อตรวจดูความเรียบร้อยเมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นมา มันไม่เป็นการดีแน่ถ้าแขกไม่พอใจในการบริการของโรงแรม ปีเตอร์จึงรีบเดินออกไปตามเสียงนี้น ภาพแรกที่เขาเห็นคือหญิงสาวหน้าตาสะสวย ใบหน้าหวานจนสายตาเขาค้างอยู่ที่ใบหน้าเธอเกือบสิบวินาที แต่งกายทะมัดทะแมง ก่อนที่เขาจะตาค้างอีกครั้งเพราะหญิงสาวร่างแบบบางผลักพนักงานชายตัวสูงกระเด็นออกไปพร้อมพูดเป็นภาษาอังกฤษว่าถ้าวันนี้เธอไม่ได้พบนายปีเตอร์เธอจะไม่มีทางกลับออกไปอย่างแน่นอน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 ธ.ค. 2555, 10:27:53 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 ธ.ค. 2555, 10:41:11 น.
จำนวนการเข้าชม : 2054
| << ตอนที่ 1 (รักรสแซบ ครึ่งตอนแรก) | ตอนที่ 3 >> |
อัปสรา 9 ธ.ค. 2555, 10:30:04 น.
เมื่อคืนลงตอนดึกๆ ง่วงนอนตาลายไปอัพกับเรื่องของแก้วกรรณิการ กับนายว่าน คนอ่านงงเลย 555
เมื่อคืนลงตอนดึกๆ ง่วงนอนตาลายไปอัพกับเรื่องของแก้วกรรณิการ กับนายว่าน คนอ่านงงเลย 555
violette 9 ธ.ค. 2555, 13:01:35 น.
รออ่านต่อค่ะ ชอบหนูทับทิม
รออ่านต่อค่ะ ชอบหนูทับทิม
lovemuay 9 ธ.ค. 2555, 14:15:37 น.
แหมๆ คนอะไรจะชื่อทัพพี +55
แหมๆ คนอะไรจะชื่อทัพพี +55
กาซะลองพลัดถิ่น 9 ธ.ค. 2555, 18:45:28 น.
555 ทัีีพพี ทับทิม
555 ทัีีพพี ทับทิม
ใบบัวน่ารัก 9 ธ.ค. 2555, 21:17:25 น.
จัดไปทับทิม
จัดไปทับทิม
pseudolife 9 ธ.ค. 2555, 21:53:04 น.
ผิดตั้งแต่ชื่อแล้วคุณปีเตอร์
ผิดตั้งแต่ชื่อแล้วคุณปีเตอร์
dee_jung 9 ธ.ค. 2555, 22:24:15 น.
ทัพพี...ประทับใจชื่อตั้งแต่แรกเลยคะ
ทัพพี...ประทับใจชื่อตั้งแต่แรกเลยคะ
shotang 24 ธ.ค. 2555, 10:41:57 น.
55555555 ของเขาแรงจริงๆ 5555
55555555 ของเขาแรงจริงๆ 5555