ลิขิตรักกระชากหัวใจ (ปีเตอร์ VS ทับทิม)
เดี๋ยวมาอัพให้
Tags: ปีเตอร์ ทับทิม อาเซียน นิยาย อาหารไทย ต้มยำกุ้ง
ตอน: ตอนที่ 3
ตอนที่ 3
ปีเตอร์มองสาวต่างชาติหน้าหวานอย่างแปลกใจ รอยยิ้มเท่ห์ทรงอิทธิพลของเขากระตุกยิ้มที่มุมปากออกมาเล็กน้อยนึกขันแกมหมั่นไส้ผู้หญิงอะไรท่าทางจะร้ายกาจไม่เบา “ ตัวเล็กนิดเดียว แต่เหวี่ยงน่าดู”
เธอคนนี้ต้องการพบเขาถึงขนาดผลักผู้ชายตัวใหญ่เสียกระเด็นแม่สาวหุ่นบางร่างเพรียวไม่ใช่เล่นๆ ไม่ธรรมดา แต่เขาไปทำอะไรให้เธอโกรธ ปีเตอร์สาบานได้เขาเห็นหน้าเธอเป็นครั้งแรกถ้าเคยพบกันมาก่อนสวยแบบนี้จำได้ไม่ลืมเลย
ปีเตอร์เดินเข้าไปหาคนทั้งคู่และทำสัญญาณให้พนักงานของโรงแรมถอยออกไปก่อน ชายในชุดแต่งกายสุภาพเครื่องแบบของโรงแรมทำความเคารพเขาและถอยห่างไปแต่ทับทิมไม่ได้สนใจคิดว่าเขาคงเป็นหัวหน้าพนักงานต้อนรับดูมีสง่าราศรี รูปร่างหน้าตาก็หล่อเหลาไม่เบาเลยแต่ทั้งหมดอยู่ในความคิดภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยและเชิดขึ้น
“มีอะไรให้ผมรับใช้ครับคุณผู้หญิง” ปีเตอร์ค้อมศีรษะถามเป็นภาษาอังกฤษด้วยท่าทีสุภาพแต่สายตายามมองเธอมีแววระริกเหมือนเจอของถูกใจ
“ฉันต้องการพบคุณปีเตอร์ เฉิน” เขาอยู่ไหน
“ไม่ทราบว่าคุณมีธุระอะไรกับคุณปีเตอร์พอจะบอกผมได้ไหมครับ”พนักงานของโรงแรมทำสีหน้าแปลกใจ ปีเตอร์จึงส่งสัญญาณให้เขากลับไปทำงาน ผู้หญิงคนนี้เขาจะดูแลเอง
“ เจ้าของโรงแรมแห่งนี้ไม่มีความรับผิดชอบ ปล่อยให้ฉันคอยที่สนามบินนานถึง 3-4 ชั่วโมงโดยไม่มีการติดต่อกลับ ฉันโทรหาเขาก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ คิดดูสิคุณผู้หญิงตัวเล็กๆในประเทศที่ไม่เคยไปมาก่อนทำแบบนี้มันใช้ได้เหรอ นี่ใช่ไหมนิสัยของผู้บริหารแห่งคารล์ตัน สิงคโปร์ โรงแรมออกใหญ่แต่ใจนิดเดียว” ปากจิ้มลิ้มน่าจูบแต่บ่นเก่งหน้าดูปีเตอร์คิด
เขานัดเธอคนนี้ที่สนามบินตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แต่เมื่อคิดทบทวนและประติดประต่อเรื่องราว รูปร่างหน้าตาเธอน่าจะเป็นชาวเอเชียไม่ใช่ฟิลิปินส์ก็ต้องเป็นคนไทยอย่างแน่นอนประชากรสองชาตินี้มีหน้าตาคล้ายคลึกกันมาก ใช่สิหรือว่าเธอจะเป็นเชฟชาวไทยที่เขาส่งคนไปรับ แต่ทว่าทำไมหน้าอ่อนแบบนี้แถมยังสวยอีกต่างหากแม่ครัวสวยๆสาวๆ เขาเพิ่งเจอครั้งแรกนี่แหละ ถ้าใช่เขาก็ส่งคนไปรับแล้วนี่นาทำไมเธอถึงโมโหฉุนเชียวเหมือนเตรียมตัวมาอาละวาดเต็มที
“ผมว่าอาจจะเกิดความเข้าใจผิดกันก็ได้ “
“ไม่มีทางนอกจากเขาลืม ก่อนเดินทางมาถึงเลขาของเขาโทรไปคอนเฟริมนัดบอกว่าเขาจะส่งคนไปรับฉัน แต่วันนี้ฉันรออยู่ที่นั่นตั้งแต่เช้าจนบ่ายก็ไม่เห็นคนจากคารล์ตัน สิงคโปรไปรับฉันแม้แต่คนเดียว เจ้านายของพวกคุณยังปิดเครื่องหนีอีก”
เขาให้พนักงานขับรถไปรับเธอพร้อมกับบอกชื่อและเบอร์โทรศัพท์ของเธอไปแล้ว ทำไมเกิดเรื่องผิดพลาดขึ้นได้เขาจะต้องเรียกพนักงานขับรถมาถามหลังจากจบเรื่องนี้
พนักงานสาวคนหนึ่งของโรงแรมเดินเข้ามาหาเขาและแจ้งว่าพนักงานขับรถของโรงแรมมีข่าวสำคัญจะแจ้งให้ทราบ ปีเตอรเดาด้ทันทีว่าเรื่องอะไรคงไม่พ้นเรื่องเชฟสาวที่ชื่อทัพพี ที่ตอนนี้กำลังเหวี่ยง เขาพยักหน้าให้พนักงานและรับโทรศัพท์
“มีอะไรหรือคุณ เจสสิก้า”
เจสสิก้า แวง พนักงานต้อนรับสาวสวยรีบส่งโทรศัพท์ให้เขา “เรื่องด่วนค่ะคุณปีเตอร์”
“ขอบคุณครับ” ปีเตอร์รับโทรศัพท์
“ปีเตอร์อย่างนั้นเหรอ” ทับทิมควันออกหูเขานี่เองนายปีเตอร์ เจ้าของโรงแรมแห่งนี้ นี่เขาทำเนียนรู้ทั้งรู้ว่าเธอมาหาแต่ไม่ยอมบอกตั้งแต่ทีแรก หน้าหล่อแต่ใจร้ายแบบนี้ต้องเจอดี
พนักงานต้อนรับสาวหน้าตาจิ้มลิ้มหันไปยิ้มสวยให้กับทับทิมเธอเพิ่งเข้างานในรอบบ่ายไม่เห็นหตุการณ์ตั้งแต่ทีแรกจึงคิดว่าหญิงสาวชาวไทยเป็นแขกของโรงแรม
“คุณต้องการน้ำดื่มเย็นๆไหมคะ”
“ก็ดีเหมือนกันค่ะ เพราะตอนนี้มันร้อนมาก”ทับทิมส่งยิ้มหวานให้กับพนักงานสาวแต่ทันทีที่เธอคนนั้นหันหลังไป สายตาคาดโทษก็มองที่แผ่นหลังของปีเตอร์
ปลายสายรายงานว่าจะโทรมาแจ้งเรื่องของเชฟชาวไทยที่ให้ไปรับเขาไม่เจอเธอและไม่สามารถติดต่อได้ เพราะเบอร์โทรศัพท์ของหญิงสาวต่างชาติที่คุณปีเตอร์ให้ไปนั้นเขาบันทึกเอาไว้ในโทรศัพท์ แต่ทำงานผิดพลาดลืมนำโทรศัพท์ไปด้วยจึงจำเบอร์ของเธอไม่ได้ นายเการายงานด้วยน้ำเสียงวิตกกลัวเจ้านายจะตำหนิ
“ช่างเถอะในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้วคงแก้อะไรไม่ได้ นายเกากลับเข้ามาทำงานได้แล้วเพราะคุณทัพพีเขามาถึงที่นี่และยืนอยู่ตรงนี้” จากนั้นปีเตอร์ก็ตัดสายทิ้ง
ทั้งหมดที่ปีเตอร์คุยกับนายเกาเขาใช้ภาษาจีน แต่บังเอิญที่เชฟสาวชาวไทยก็พูดและฟังภาษาจีนได้ดีพอสมควร เธอจึงถึงบางอ้อ ให้คนไปรับเธอแต่บอกชื่อผิดว่าทัพพี คงจะได้เจอกันหรอกต่อให้เธอนั่งรอจนถึงพรุ่งนี้
เมื่อคุยกับนายเกาจนจบ ปีเตอร์ก็หันกลับมาและพบว่าหญิงสาวจ้องหน้าเขาเขม็ง
“หน้าผมมันผิดปกติอะไรหรือเปล่าครับคุณถึงได้จ้องผมเสียขนาดนี้”หรือว่าไม่เคยเห็นใครหล่อบาดใจเท่าเราปีเตอร์คิดขำๆอยู่ในใจ
“ที่แท้คุณนี่เอง เจ้าของโรงแรมแห่งนี้ คนที่ติดต่อไปหาธนาให้เขาส่งเชฟจากเมืองไทยมาให้”
“คุณ ทัพพีผมอธิบายเรื่องนี้ได้ “ เขาส่งยิ้มเจื่อนๆและหัวเราะเล็กน้อย เมื่อเห็นหญิงสาวทำตาโตขึ้นอีก
“ไม่ต้องอธิบายเพราะฉันได้ยินหมดแล้วเข้าใจทุกอย่างดี ทัพพี ได้ยินสองหูเลย” ปีเตอร์ทำสีหน้าเหมือนเหลือเชื่อ
“คุณพูดและฟังภาษาจีนได้”
“ถูกต้อง ฟังและพูดภาษาจีนได้มันแปลกมากนักเหรอคะ”
“ไม่แปลกหรอกครับ อย่างน้อยคุณก็ทำให้ผมรู้แล้วว่าเราจะคุยกันเข้าใจง่ายเพราะอย่างน้อยก็มีถึงสามภาษา”ที่เราจะสื่อสารกันได้”เขาพูดเป็นภาษาไทยสำเนียงแปล่งๆ แต่ทับทิมพอจะฟังและจับใจความได้ เธอคิดว่าเขาคงอยากจะโชว์ความสามารถในการใช้ภาษาไทย
“ฉันจะบอกอะไรให้ คุณควรไปหัดพูดและฟังภาษาไทยใหม่ เพราะฉันชื่อ ทับทิม ไม่ใช่ ทัพพี ค่ะ”
ปีเตอร์มีสีหน้าตกใจก่อนจะรีบปรับให้ปกติ “จริงเหรอ คุณไม่ได้ชื่อทัพพี ”
หญิงสาวชาวไทยสวนทันควัน“คนบ้าอะไรจะชื่อทัพพี คุณรู้ความหมายของ ทัพพีหรือเปล่า”
ด้วยกลัวเสียฟอร์มปีเตอร์ไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ และเสียงแห่งสวรรค์ก็ช่วยเขาเอาไว้เมื่อมิเชลเดินเข้ามาทักเขา
“ทำอะไรอยู่คะคุณปีเตอร์ แล้วนี้เชฟของเรามาถึงหรือยัง” พอดีมิเชลเพิ่งกลับมาจากห้องครัวและพบว่าแม่ครัวชาวไทยยังเดินทางมาไม่ถึง
“ผมขอตัวสักครู่นะครับคุณทัพพี” เหมือนเขาจะนึกขึ้นได้ เขายิ้มแห้งเมื่อเห็นเธอค้อนใส่ “คุณทับทิม ผมขอตัวงสักครู่และจะรีบกลับมาเคลียร์เรื่องของเรา”
ปีเตอร์รีบดึงมือมิเชลให้ห่างออกไป” พระเจ้าทรงคุณมาช่วยผมอีกแล้วมิเชล”
“มีอะไรคะคุณปีเตอร์ ดึงฉันมาตรงนี้ทำไม แล้วสาวสวยที่ยืนอยู่กับคุณเป็นใครแต่ดูสีหน้าแล้วเธอเหมือนอารมณ์ไม่ค่อยดี หรือว่าเธอเป็นแขกของโรงแรมแล้วไม่ได้รับความสะดวก” หัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์และควบผู้จัดการฝ่ายการตลาดกล่าวด้วยความสงสัย
“ดูหมือนว่าเธอจะไม่ใช่อารมณ์ไม่ดีเท่านั้นแต่เธออารมณ์ไม่ดีมากถึงขั้นอารมณ์เสีย เธอตั้งใจจะมาเหวี่ยงใส่ผมเต็มที่”
“เรื่องมันเป็นยังไงกันคะ” ปีเตอร์จึงริ่มเล่าพอสังเขป
“ตายล่ะ คุณจำชื่อเธอผิดและส่งคนไปรับคนที่ชื่อทัพพี ทั้งๆที่เธอชื่อทับทิม ต่อให้รอทั้งชาติคงหากันไม่เจอ เบอร์ก็ไม่ได้เอาไปอีก เป็นฉันจะหนีขึ้นเครื่องกลับเมืองไทยไปแล้ว” มิเชลส่ายหน้า”พลาดมหันต์แล้วค่ะปีเตอร์”
“ปล่อยเธอกลับไม่ได้ คราวนี้จะไปหาเชฟขาวไทยที่ไหนได้อีกงานเปิดตัวอาหารประจำชาติอาเซียนจะจัดอาทิตย์หน้าแล้ว”
มิเชลถอนใจ “จะว่าไปฉันเองก็ผิดที่ไม่ได้ทักท้วงคุณ คนอะไรจะชื่อทัพพี ถ้ามีจริงๆ แสดงว่าคนตั้งชื่อให้ต้องมีความหลังฝังใจอะไรกับห้องครั้วแล้วล่ะ” จากนั้นมิเชลก็กลั้นหัวเราะแทบไม่อยู่ จะขำก็กลัวหญิงสาวที่มองมาจะเข้าใจผิดจะกลั้นหัวเราะก็แทบไม่ไหว
“ว่าแต่ทัพพีมันมีความหมายที่ไม่ดีเหรอเธอถึงไม่พอใจนัก ทัพพี เพราะดีออก”
มิเชลยิ้ม ”ถ้าคุณไปเมืองไทยอย่าไปชมผู้หญิงคนไหนว่ามีหน้าตาสวยเหมือนทัพพีเชียว”
“มิเชล ทัพพีมีความหมายว่าอะไรเหรอคุณช่วยอธิบายหน่อย ความหมายมันแย่มากเหรอ”
“ไม่ใช่อย่างนั้นแต่ผู้หญิงอะไรจะชื่อทัพพี ทัพพีก็คือ Scoop” ถ้าอธิบายความหมายเป็นภาษาไทยเธอก็กลัวปีเตอร์จะเข้าใจผิดๆถูก
“SCOOP พระเจ้าแล้วผมควรจะทำอย่างไรทัพพีถึงจะหายหน้าคว่ำแล้วมาเป็นเชฟให้ผมไม่หนีกลับบ้าน”ปีเตอร์ลอบมองไปที่หญิงสาว
และแล้วมิเชลก็ไม่ทำให้ปีเตอร์ต้องผิดหวัง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
“คนบ้าปล่อยให้คอยที่สนามบินยังไม่พอ นี่ปล่อยให้เรายืนคอยอีกแล้ว ทำไมฉันจะต้องมาทนยืนคอยคนที่ไม่ได้สนใจหรือใส่ใจแม้แต่ชื่อของฉันด้วย” ทับทิมหันหลังกลับกำลังจะเดินออกจากโรงแรมอย่างงอนๆตามวิสัยผู้หญิง
“เฮ มิส เดี๋ยว” ปีเตอร์เดินไปดักหน้าทับทิมเอาไว้
“หลบไปคุณปีเตอร์”เธอเน้นชื่อเขา “ฉันจะกลับเมืองไทย ฉันไม่อยากมองหน้าคุณอีก”
“ไม่เอาน่าโอเค เรื่องทั้งหมดผมผิดเอง” มิเชลเดินตามมาติดๆแต่ปล่อยให้ปีเตอร์จัดการเรื่องของเขาเอง
ทับทิมหยุดฟัง “ฉันไม่อยากฟังคำแก้ตัวของคนที่ไม่ใส่ใจว่าที่ผู้ใต้บังคับบัญชาของตัวเอง”
“ผมเสียใจที่ทำให้คุณรู้สึกไม่ดี และทำให้คุณต้องคอยนาน มันเป็นความผิดของผมทั้งหมด ผมเข้าใจว่าคุณชื่อทัพพี เพราะผมฟังผิดและคิดว่าทัพพีคงจะมีความหมายเดียวกับเทพีในภาษาไทย ผู้หญิงที่สวย มีความงามเป็นเลิศ มิเชลลเล่าให้ผมฟังว่าผู้หญิงไทย สวยอ่อนหวาน ใจดี เหมือนเทพีกันทั้งนั้น” ปีเตอร์แก้สถานการณ์หวังเอาใจให้แม่ครัวสาวหายงอนแต่ก็แอบชมทับทิมไปด้วยเหมือนกัน
“ต้องขอโทษด้วยค่ะคุณทับทิม” มิเชลแทรกขึ้น
“ฉันเป็นครูสอนภาษาไทยที่ไม่ได้เรื่องเลย คุณปีเตอร์เพิ่งจะหัดเรียนภาษไทยได้แค่สามเดือนเท่านั้นทำให้อาจจะเข้าใจความหมายของชื่อคุณผิดไปทำให้การประสานงานผิดพลาด”
เมื่อเธอเห็นมิเชลที่มีท่าทางเป็นมิตรดูเป็นคนจริงใจเปิดเผยเข้ามาช่วยพูดเสริมทัพอีกแรงทำให้ดูมีน้ำหนักมากขึ้น
“เข้าใจว่าทัพพี กับ เทพี มีความหมายเดียวกันเหรอ จะเป็นไปได้เหรอนี่” ทับทิมคิดแต่ว่าเหตุผลที่ปีเตอร์ใช้อ้างมันก็ทำให้หญิงสาวรู้สึกดีมากกว่าการที่เขาจะบอกว่าเขาลืมส่งคนไปรับเธอ แต่เรื่องที่เกิดนี้เป็นการเข้าใจผิดในเรื่องการสื่อสาร
มิเชลรอบยิ้มในใจเมื่อคิดว่าสีหน้าหญิงสาวเหมือนคลายอารมณ์ร้อนและความโกรธลงไป เป็นใครก็คงจะโกรธธอมีชื่อไพราะและความหมายดีว่าทับทิม แต่พ่อหนุ่มหล่อตาสีฟ้าน้ำทะเลลูกครึ่งอังกฤษแต่มีเลือดจากแม่ชาวสิงคโปรอยู่ครึ่งหนึ่งไปเปลี่ยนชื่อเธอเสียใหม่ คราวนี้ปีเตอร์คงจะรู้แล้วว่าสาวไทยสวยไม่แพ้สาวชาติใดในโลกเหมือนที่เธอเคยเล่าให้เขาฟัง ที่ปีเตอร์บอกว่าสาวไทยไม่ใช่เสปคเขาคงต้องเปลี่ยนความคิดเสียใหม่เพราะตอนนี้มิชลเห็นปีเตอร์ส่งสายตาหวานระริกยามมองแม่ครัวสาว ทับทิมเม็ดงามแห่งสยามรายนี้
“ถ้าผมนายปีเตอร์ เฉินเจ้าของโรงแรมแห่งนี้จะขอโทษคุณ เทพี ไม่ใช่สิค..คุณทับทิม และจะขอให้คุณอยู่ที่นี่เพื่อช่
วยงานผมสักระยะจนกว่าเชฟประจำครัวไทยของเราหายดีและกลับมาทำงานได้ คุณจะกรุณาช่วยผมได้ไหมครับ” เขาสบตาเธอส่งสายตาหวาน แต่ทับทิมทำเฉยไม่ยักจะม้วนอาย เขินหน้าแดงเหมือนสาวๆรายอื่นที่เวลาเขาหยอดคำหวานพวกหล่อนแทบจะละลาย
“ถ้าทั้งหมดเป็นการเข้าใจผิด ก็เอาเถอะฉันรับปากธนาว่าจะช่วยแล้วก็ต้องช่วยให้ถึงที่สุด” ปีเตอร์หันไปรอบยิ้มกับมิเชลสายตาที่สื่อไปหามิเชลมีความหมายประมาณว่าสำเร็จแล้ว
“ถ้าอย่างนั้น โรงแรมคารล์ตัน สิงคโปร์ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ คุณทับทิม เชฟที่สาวและสวยที่สุดในโลก”
ทับทิมเพิ่งจะรู้ว่าหนุ่มสิงคโปร์ปากหวานนัก แต่อย่าหวังเลยว่าสาวไทยจะยอมเชื่ออะไรง่ายๆ งานนี้ไม่มีหมูให้นายเชือดแน่ รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง ถึงจะเพิ่งเห็นหน้าจริงๆ และตัวเป็นๆของปีเตอร์ครั้งแรก แต่ทับทิมได้หาข้อมูลมาบ้างแล้วว่านายปีเตอร์ เฉิน คนนี้เป็นคาสโนว่าตัวยง มีทั้งนางแบบ ดารา อาสามาดูแ ลหัวใจให้ไม่น้อยกว่าสามคนเรื่องเจ้าชู้ไม่เป็นสองรองใคร แต่ก็มีฝีมือในการบริหารที่ไม่เป็นรองใครอีกเช่นกัน
“เพื่อเป็นเกียรติที่คุณทับทิมจะมาร่วมงานกับเรา และเป็นการขอโทษที่ทำให้วันนี้ของคุณต้องวุ่นวายเพราะผมประสานงานไม่ดี คืนนี้ผมขออนุญาตเลี้ยงอาหารค่ำคุณ ด้วยอาหารสิงคโปร์แท้ๆ ที่ห้องอาหารของโรงแรมเราหวังว่าคุณจะไม่ปฏิเสธ
ถูกมัดมือชกแบบนี้ทับทิมถึงกับพูดไม่ออก ปีเตอร์ชิงตัดบท “คุณมิเชล ช่วยจัดการเรื่องที่พักให้คุณทับทิมด้วยนะครับ มาเหนื่อยๆผมว่าคุณไปพักเสียก่อนเถอะและทุ่มตรงคืนนี้พบกัน” เขายิ้มมีเสน่ห์ให้เธอและค้อมศีรษะเล็กน้อยรอยยิ้มของคนเจ้าแผนการปรากฏขึ้นก่อนจะเงยหน้าสบตาหวานกับเธอและเดินจากไปตรวจตราโรงแรมในส่วนอื่น ปล่อยให้มิเชลเป็นธุระพาเธอไปที่ห้องพักเพื่อไม่ให้เธอมีโอกาสปฏิเสธเขา
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อย่าบอกนะคะว่าที่นี่เป็นห้องพักของพนักงานโรงแรมนี้ ว้าว! สวยจริงๆ” ทับทิมมองห้องพักว้างสะอาดตกแต่งเรียบง่ายแต่ดูหรูหราแม้จะเป็นเพียงห้องพักของเชฟ
“เราดีใจที่คุณทับทิมชอบ บอกตรงๆนะคะคุณทับทิมถ้าไม่รู้ว่าคุณเป็นเชฟดิฉันคิดว่าคุณน่าจะเป็นนางงามมากว่า”
ทับทิมเขินหน้าแดงส่งยิ้มหวานให้คุณมิเชล “คุณชมฉันเกินไปแล้วค่ะ คุณจะหาว่าฉันละลาบละล้วงไหมคะคุณมิเชล แต่ภาษาไทยของคุณมันดีเยี่ยมราวกับเจ้าของภาษา” แต่ใบหน้าเท่านั้นที่ออกไปทางจีนผสมเอมริกันทับทิมจึงไม่แน่ใจนักว่าทำไมมิเชลถึงพูดภาษาไทยเก่ง
“ฉันมีคุณแม่เป็นคนไทยค่ะแต่ท่านเสียไปนานมากแล้ว ทำให้ฉันขาดการติดต่อกับญาติที่เมืองไทย ตั้งแต่เล็กคุณแม่ของฉันมักจะพาไปวัดไทย และเรียนศิลปะการแสดงที่สถานกงสุลไทยจัดฝึกอบรมให้เด็กไทยในสิงคโปร์และผู้ที่สนใจ”
“แบบนี้นี่เอง”ทับทิมพยักนหน้ารู้สึกว่ามิเชลมีรอยยิ้มเป็นมิตรและจริงใจ
“คุณทับทิมคะพักผ่อนให้สบายเถอะนะคะมาเหนื่อย แถมยังเจอเรื่องชวนปวดหัวมาอีก ที่จริงคุณปีเตอร์เป็นคนความจำดีมากนะคะแต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงจำทับทิม เป็น ทัพพี ไปได้” และแล้วมิเชลก็ต้องกลั้นหัวเราะอีกครั้ง
“นั่นนะสิคะ อย่างนี้น่าจะเอาทัพพี……ฮึ” หญิงสาวไม่พูดต่อ และเมื่อนึกขึ้นได้ว่าคืนนี้เขานัดเธอทานข้าว
“คุณมิเชลคะแล้วคืนนี้ที่คุณปีเตอร์เอ่อ ……”
“นัดคุณทับทิมดินเนอร์ใช่ไหมคะ” มิเชลสังเกตว่าทับทิมหน้าแดง สาวไทยส่วนมากแล้วเรียบร้อยไม่แสดงออกมากนัก การถูกผู้ชายที่แปลกหน้าชวนดินเนอร์แบบนี้คงจะตะขิดตะขวงอยู่บ้างมิเชลกุมมือหญิงสาว
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คุณปีเตอร์คงแค่อยากขอโทษคุณเท่านั้น” มิเชลก้มตัวลงมากระซิบข้างหูสาวไทยหน้าหวาน
“ไม่ต้องกลัวค่ะเสือหนุ่มรายนี้ยังไม่มีข่าวว่าแอบกินลูกน้องในปกครอง” ทับทิมหัวเราะเบาๆ น่าแปลกนักที่ทั้งคู่เพิ่งพบกันได้ไม่กี่ชั่วโมงแต่รู้สึกสนิทจนคุยหยอกล้อกันได้สนิทใจ
“แล้วถ้าเขาคิดจะกิน คุณมิเชลจะช่วยทับทิมจับเสือร้ายใช่ไหมคะ”
“แน่นอนค่ะ มิเชลจะช่วยถอนเขี้ยวถอดเล็บ และแล่ะเนื้อเอาไปให้คุณทับทิมทำเสือร้องไห้เลยค่ะ” เนื้อหมักจนเข้าเนื้อและนำไปย่างประมาณมีเดียมไม่สุกจนเกินไป มิเชลเคยกินตอนไปเมืองไทยกับมารดาเมื่อนานมาแล้วมันไม่ใช่อาหารไทยแต่เห็นคนไทยชอบกินกันมีขายตามร้านอาหารอีสานทั่วไปจากนั้นทั้งสองสาวก็หัวเราะพร้อมกัน
+++++++++++++++++++++++++++++++
ปีเตอร์มองสาวต่างชาติหน้าหวานอย่างแปลกใจ รอยยิ้มเท่ห์ทรงอิทธิพลของเขากระตุกยิ้มที่มุมปากออกมาเล็กน้อยนึกขันแกมหมั่นไส้ผู้หญิงอะไรท่าทางจะร้ายกาจไม่เบา “ ตัวเล็กนิดเดียว แต่เหวี่ยงน่าดู”
เธอคนนี้ต้องการพบเขาถึงขนาดผลักผู้ชายตัวใหญ่เสียกระเด็นแม่สาวหุ่นบางร่างเพรียวไม่ใช่เล่นๆ ไม่ธรรมดา แต่เขาไปทำอะไรให้เธอโกรธ ปีเตอร์สาบานได้เขาเห็นหน้าเธอเป็นครั้งแรกถ้าเคยพบกันมาก่อนสวยแบบนี้จำได้ไม่ลืมเลย
ปีเตอร์เดินเข้าไปหาคนทั้งคู่และทำสัญญาณให้พนักงานของโรงแรมถอยออกไปก่อน ชายในชุดแต่งกายสุภาพเครื่องแบบของโรงแรมทำความเคารพเขาและถอยห่างไปแต่ทับทิมไม่ได้สนใจคิดว่าเขาคงเป็นหัวหน้าพนักงานต้อนรับดูมีสง่าราศรี รูปร่างหน้าตาก็หล่อเหลาไม่เบาเลยแต่ทั้งหมดอยู่ในความคิดภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยและเชิดขึ้น
“มีอะไรให้ผมรับใช้ครับคุณผู้หญิง” ปีเตอร์ค้อมศีรษะถามเป็นภาษาอังกฤษด้วยท่าทีสุภาพแต่สายตายามมองเธอมีแววระริกเหมือนเจอของถูกใจ
“ฉันต้องการพบคุณปีเตอร์ เฉิน” เขาอยู่ไหน
“ไม่ทราบว่าคุณมีธุระอะไรกับคุณปีเตอร์พอจะบอกผมได้ไหมครับ”พนักงานของโรงแรมทำสีหน้าแปลกใจ ปีเตอร์จึงส่งสัญญาณให้เขากลับไปทำงาน ผู้หญิงคนนี้เขาจะดูแลเอง
“ เจ้าของโรงแรมแห่งนี้ไม่มีความรับผิดชอบ ปล่อยให้ฉันคอยที่สนามบินนานถึง 3-4 ชั่วโมงโดยไม่มีการติดต่อกลับ ฉันโทรหาเขาก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ คิดดูสิคุณผู้หญิงตัวเล็กๆในประเทศที่ไม่เคยไปมาก่อนทำแบบนี้มันใช้ได้เหรอ นี่ใช่ไหมนิสัยของผู้บริหารแห่งคารล์ตัน สิงคโปร์ โรงแรมออกใหญ่แต่ใจนิดเดียว” ปากจิ้มลิ้มน่าจูบแต่บ่นเก่งหน้าดูปีเตอร์คิด
เขานัดเธอคนนี้ที่สนามบินตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แต่เมื่อคิดทบทวนและประติดประต่อเรื่องราว รูปร่างหน้าตาเธอน่าจะเป็นชาวเอเชียไม่ใช่ฟิลิปินส์ก็ต้องเป็นคนไทยอย่างแน่นอนประชากรสองชาตินี้มีหน้าตาคล้ายคลึกกันมาก ใช่สิหรือว่าเธอจะเป็นเชฟชาวไทยที่เขาส่งคนไปรับ แต่ทว่าทำไมหน้าอ่อนแบบนี้แถมยังสวยอีกต่างหากแม่ครัวสวยๆสาวๆ เขาเพิ่งเจอครั้งแรกนี่แหละ ถ้าใช่เขาก็ส่งคนไปรับแล้วนี่นาทำไมเธอถึงโมโหฉุนเชียวเหมือนเตรียมตัวมาอาละวาดเต็มที
“ผมว่าอาจจะเกิดความเข้าใจผิดกันก็ได้ “
“ไม่มีทางนอกจากเขาลืม ก่อนเดินทางมาถึงเลขาของเขาโทรไปคอนเฟริมนัดบอกว่าเขาจะส่งคนไปรับฉัน แต่วันนี้ฉันรออยู่ที่นั่นตั้งแต่เช้าจนบ่ายก็ไม่เห็นคนจากคารล์ตัน สิงคโปรไปรับฉันแม้แต่คนเดียว เจ้านายของพวกคุณยังปิดเครื่องหนีอีก”
เขาให้พนักงานขับรถไปรับเธอพร้อมกับบอกชื่อและเบอร์โทรศัพท์ของเธอไปแล้ว ทำไมเกิดเรื่องผิดพลาดขึ้นได้เขาจะต้องเรียกพนักงานขับรถมาถามหลังจากจบเรื่องนี้
พนักงานสาวคนหนึ่งของโรงแรมเดินเข้ามาหาเขาและแจ้งว่าพนักงานขับรถของโรงแรมมีข่าวสำคัญจะแจ้งให้ทราบ ปีเตอรเดาด้ทันทีว่าเรื่องอะไรคงไม่พ้นเรื่องเชฟสาวที่ชื่อทัพพี ที่ตอนนี้กำลังเหวี่ยง เขาพยักหน้าให้พนักงานและรับโทรศัพท์
“มีอะไรหรือคุณ เจสสิก้า”
เจสสิก้า แวง พนักงานต้อนรับสาวสวยรีบส่งโทรศัพท์ให้เขา “เรื่องด่วนค่ะคุณปีเตอร์”
“ขอบคุณครับ” ปีเตอร์รับโทรศัพท์
“ปีเตอร์อย่างนั้นเหรอ” ทับทิมควันออกหูเขานี่เองนายปีเตอร์ เจ้าของโรงแรมแห่งนี้ นี่เขาทำเนียนรู้ทั้งรู้ว่าเธอมาหาแต่ไม่ยอมบอกตั้งแต่ทีแรก หน้าหล่อแต่ใจร้ายแบบนี้ต้องเจอดี
พนักงานต้อนรับสาวหน้าตาจิ้มลิ้มหันไปยิ้มสวยให้กับทับทิมเธอเพิ่งเข้างานในรอบบ่ายไม่เห็นหตุการณ์ตั้งแต่ทีแรกจึงคิดว่าหญิงสาวชาวไทยเป็นแขกของโรงแรม
“คุณต้องการน้ำดื่มเย็นๆไหมคะ”
“ก็ดีเหมือนกันค่ะ เพราะตอนนี้มันร้อนมาก”ทับทิมส่งยิ้มหวานให้กับพนักงานสาวแต่ทันทีที่เธอคนนั้นหันหลังไป สายตาคาดโทษก็มองที่แผ่นหลังของปีเตอร์
ปลายสายรายงานว่าจะโทรมาแจ้งเรื่องของเชฟชาวไทยที่ให้ไปรับเขาไม่เจอเธอและไม่สามารถติดต่อได้ เพราะเบอร์โทรศัพท์ของหญิงสาวต่างชาติที่คุณปีเตอร์ให้ไปนั้นเขาบันทึกเอาไว้ในโทรศัพท์ แต่ทำงานผิดพลาดลืมนำโทรศัพท์ไปด้วยจึงจำเบอร์ของเธอไม่ได้ นายเการายงานด้วยน้ำเสียงวิตกกลัวเจ้านายจะตำหนิ
“ช่างเถอะในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้วคงแก้อะไรไม่ได้ นายเกากลับเข้ามาทำงานได้แล้วเพราะคุณทัพพีเขามาถึงที่นี่และยืนอยู่ตรงนี้” จากนั้นปีเตอร์ก็ตัดสายทิ้ง
ทั้งหมดที่ปีเตอร์คุยกับนายเกาเขาใช้ภาษาจีน แต่บังเอิญที่เชฟสาวชาวไทยก็พูดและฟังภาษาจีนได้ดีพอสมควร เธอจึงถึงบางอ้อ ให้คนไปรับเธอแต่บอกชื่อผิดว่าทัพพี คงจะได้เจอกันหรอกต่อให้เธอนั่งรอจนถึงพรุ่งนี้
เมื่อคุยกับนายเกาจนจบ ปีเตอร์ก็หันกลับมาและพบว่าหญิงสาวจ้องหน้าเขาเขม็ง
“หน้าผมมันผิดปกติอะไรหรือเปล่าครับคุณถึงได้จ้องผมเสียขนาดนี้”หรือว่าไม่เคยเห็นใครหล่อบาดใจเท่าเราปีเตอร์คิดขำๆอยู่ในใจ
“ที่แท้คุณนี่เอง เจ้าของโรงแรมแห่งนี้ คนที่ติดต่อไปหาธนาให้เขาส่งเชฟจากเมืองไทยมาให้”
“คุณ ทัพพีผมอธิบายเรื่องนี้ได้ “ เขาส่งยิ้มเจื่อนๆและหัวเราะเล็กน้อย เมื่อเห็นหญิงสาวทำตาโตขึ้นอีก
“ไม่ต้องอธิบายเพราะฉันได้ยินหมดแล้วเข้าใจทุกอย่างดี ทัพพี ได้ยินสองหูเลย” ปีเตอร์ทำสีหน้าเหมือนเหลือเชื่อ
“คุณพูดและฟังภาษาจีนได้”
“ถูกต้อง ฟังและพูดภาษาจีนได้มันแปลกมากนักเหรอคะ”
“ไม่แปลกหรอกครับ อย่างน้อยคุณก็ทำให้ผมรู้แล้วว่าเราจะคุยกันเข้าใจง่ายเพราะอย่างน้อยก็มีถึงสามภาษา”ที่เราจะสื่อสารกันได้”เขาพูดเป็นภาษาไทยสำเนียงแปล่งๆ แต่ทับทิมพอจะฟังและจับใจความได้ เธอคิดว่าเขาคงอยากจะโชว์ความสามารถในการใช้ภาษาไทย
“ฉันจะบอกอะไรให้ คุณควรไปหัดพูดและฟังภาษาไทยใหม่ เพราะฉันชื่อ ทับทิม ไม่ใช่ ทัพพี ค่ะ”
ปีเตอร์มีสีหน้าตกใจก่อนจะรีบปรับให้ปกติ “จริงเหรอ คุณไม่ได้ชื่อทัพพี ”
หญิงสาวชาวไทยสวนทันควัน“คนบ้าอะไรจะชื่อทัพพี คุณรู้ความหมายของ ทัพพีหรือเปล่า”
ด้วยกลัวเสียฟอร์มปีเตอร์ไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ และเสียงแห่งสวรรค์ก็ช่วยเขาเอาไว้เมื่อมิเชลเดินเข้ามาทักเขา
“ทำอะไรอยู่คะคุณปีเตอร์ แล้วนี้เชฟของเรามาถึงหรือยัง” พอดีมิเชลเพิ่งกลับมาจากห้องครัวและพบว่าแม่ครัวชาวไทยยังเดินทางมาไม่ถึง
“ผมขอตัวสักครู่นะครับคุณทัพพี” เหมือนเขาจะนึกขึ้นได้ เขายิ้มแห้งเมื่อเห็นเธอค้อนใส่ “คุณทับทิม ผมขอตัวงสักครู่และจะรีบกลับมาเคลียร์เรื่องของเรา”
ปีเตอร์รีบดึงมือมิเชลให้ห่างออกไป” พระเจ้าทรงคุณมาช่วยผมอีกแล้วมิเชล”
“มีอะไรคะคุณปีเตอร์ ดึงฉันมาตรงนี้ทำไม แล้วสาวสวยที่ยืนอยู่กับคุณเป็นใครแต่ดูสีหน้าแล้วเธอเหมือนอารมณ์ไม่ค่อยดี หรือว่าเธอเป็นแขกของโรงแรมแล้วไม่ได้รับความสะดวก” หัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์และควบผู้จัดการฝ่ายการตลาดกล่าวด้วยความสงสัย
“ดูหมือนว่าเธอจะไม่ใช่อารมณ์ไม่ดีเท่านั้นแต่เธออารมณ์ไม่ดีมากถึงขั้นอารมณ์เสีย เธอตั้งใจจะมาเหวี่ยงใส่ผมเต็มที่”
“เรื่องมันเป็นยังไงกันคะ” ปีเตอร์จึงริ่มเล่าพอสังเขป
“ตายล่ะ คุณจำชื่อเธอผิดและส่งคนไปรับคนที่ชื่อทัพพี ทั้งๆที่เธอชื่อทับทิม ต่อให้รอทั้งชาติคงหากันไม่เจอ เบอร์ก็ไม่ได้เอาไปอีก เป็นฉันจะหนีขึ้นเครื่องกลับเมืองไทยไปแล้ว” มิเชลส่ายหน้า”พลาดมหันต์แล้วค่ะปีเตอร์”
“ปล่อยเธอกลับไม่ได้ คราวนี้จะไปหาเชฟขาวไทยที่ไหนได้อีกงานเปิดตัวอาหารประจำชาติอาเซียนจะจัดอาทิตย์หน้าแล้ว”
มิเชลถอนใจ “จะว่าไปฉันเองก็ผิดที่ไม่ได้ทักท้วงคุณ คนอะไรจะชื่อทัพพี ถ้ามีจริงๆ แสดงว่าคนตั้งชื่อให้ต้องมีความหลังฝังใจอะไรกับห้องครั้วแล้วล่ะ” จากนั้นมิเชลก็กลั้นหัวเราะแทบไม่อยู่ จะขำก็กลัวหญิงสาวที่มองมาจะเข้าใจผิดจะกลั้นหัวเราะก็แทบไม่ไหว
“ว่าแต่ทัพพีมันมีความหมายที่ไม่ดีเหรอเธอถึงไม่พอใจนัก ทัพพี เพราะดีออก”
มิเชลยิ้ม ”ถ้าคุณไปเมืองไทยอย่าไปชมผู้หญิงคนไหนว่ามีหน้าตาสวยเหมือนทัพพีเชียว”
“มิเชล ทัพพีมีความหมายว่าอะไรเหรอคุณช่วยอธิบายหน่อย ความหมายมันแย่มากเหรอ”
“ไม่ใช่อย่างนั้นแต่ผู้หญิงอะไรจะชื่อทัพพี ทัพพีก็คือ Scoop” ถ้าอธิบายความหมายเป็นภาษาไทยเธอก็กลัวปีเตอร์จะเข้าใจผิดๆถูก
“SCOOP พระเจ้าแล้วผมควรจะทำอย่างไรทัพพีถึงจะหายหน้าคว่ำแล้วมาเป็นเชฟให้ผมไม่หนีกลับบ้าน”ปีเตอร์ลอบมองไปที่หญิงสาว
และแล้วมิเชลก็ไม่ทำให้ปีเตอร์ต้องผิดหวัง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
“คนบ้าปล่อยให้คอยที่สนามบินยังไม่พอ นี่ปล่อยให้เรายืนคอยอีกแล้ว ทำไมฉันจะต้องมาทนยืนคอยคนที่ไม่ได้สนใจหรือใส่ใจแม้แต่ชื่อของฉันด้วย” ทับทิมหันหลังกลับกำลังจะเดินออกจากโรงแรมอย่างงอนๆตามวิสัยผู้หญิง
“เฮ มิส เดี๋ยว” ปีเตอร์เดินไปดักหน้าทับทิมเอาไว้
“หลบไปคุณปีเตอร์”เธอเน้นชื่อเขา “ฉันจะกลับเมืองไทย ฉันไม่อยากมองหน้าคุณอีก”
“ไม่เอาน่าโอเค เรื่องทั้งหมดผมผิดเอง” มิเชลเดินตามมาติดๆแต่ปล่อยให้ปีเตอร์จัดการเรื่องของเขาเอง
ทับทิมหยุดฟัง “ฉันไม่อยากฟังคำแก้ตัวของคนที่ไม่ใส่ใจว่าที่ผู้ใต้บังคับบัญชาของตัวเอง”
“ผมเสียใจที่ทำให้คุณรู้สึกไม่ดี และทำให้คุณต้องคอยนาน มันเป็นความผิดของผมทั้งหมด ผมเข้าใจว่าคุณชื่อทัพพี เพราะผมฟังผิดและคิดว่าทัพพีคงจะมีความหมายเดียวกับเทพีในภาษาไทย ผู้หญิงที่สวย มีความงามเป็นเลิศ มิเชลลเล่าให้ผมฟังว่าผู้หญิงไทย สวยอ่อนหวาน ใจดี เหมือนเทพีกันทั้งนั้น” ปีเตอร์แก้สถานการณ์หวังเอาใจให้แม่ครัวสาวหายงอนแต่ก็แอบชมทับทิมไปด้วยเหมือนกัน
“ต้องขอโทษด้วยค่ะคุณทับทิม” มิเชลแทรกขึ้น
“ฉันเป็นครูสอนภาษาไทยที่ไม่ได้เรื่องเลย คุณปีเตอร์เพิ่งจะหัดเรียนภาษไทยได้แค่สามเดือนเท่านั้นทำให้อาจจะเข้าใจความหมายของชื่อคุณผิดไปทำให้การประสานงานผิดพลาด”
เมื่อเธอเห็นมิเชลที่มีท่าทางเป็นมิตรดูเป็นคนจริงใจเปิดเผยเข้ามาช่วยพูดเสริมทัพอีกแรงทำให้ดูมีน้ำหนักมากขึ้น
“เข้าใจว่าทัพพี กับ เทพี มีความหมายเดียวกันเหรอ จะเป็นไปได้เหรอนี่” ทับทิมคิดแต่ว่าเหตุผลที่ปีเตอร์ใช้อ้างมันก็ทำให้หญิงสาวรู้สึกดีมากกว่าการที่เขาจะบอกว่าเขาลืมส่งคนไปรับเธอ แต่เรื่องที่เกิดนี้เป็นการเข้าใจผิดในเรื่องการสื่อสาร
มิเชลรอบยิ้มในใจเมื่อคิดว่าสีหน้าหญิงสาวเหมือนคลายอารมณ์ร้อนและความโกรธลงไป เป็นใครก็คงจะโกรธธอมีชื่อไพราะและความหมายดีว่าทับทิม แต่พ่อหนุ่มหล่อตาสีฟ้าน้ำทะเลลูกครึ่งอังกฤษแต่มีเลือดจากแม่ชาวสิงคโปรอยู่ครึ่งหนึ่งไปเปลี่ยนชื่อเธอเสียใหม่ คราวนี้ปีเตอร์คงจะรู้แล้วว่าสาวไทยสวยไม่แพ้สาวชาติใดในโลกเหมือนที่เธอเคยเล่าให้เขาฟัง ที่ปีเตอร์บอกว่าสาวไทยไม่ใช่เสปคเขาคงต้องเปลี่ยนความคิดเสียใหม่เพราะตอนนี้มิชลเห็นปีเตอร์ส่งสายตาหวานระริกยามมองแม่ครัวสาว ทับทิมเม็ดงามแห่งสยามรายนี้
“ถ้าผมนายปีเตอร์ เฉินเจ้าของโรงแรมแห่งนี้จะขอโทษคุณ เทพี ไม่ใช่สิค..คุณทับทิม และจะขอให้คุณอยู่ที่นี่เพื่อช่
วยงานผมสักระยะจนกว่าเชฟประจำครัวไทยของเราหายดีและกลับมาทำงานได้ คุณจะกรุณาช่วยผมได้ไหมครับ” เขาสบตาเธอส่งสายตาหวาน แต่ทับทิมทำเฉยไม่ยักจะม้วนอาย เขินหน้าแดงเหมือนสาวๆรายอื่นที่เวลาเขาหยอดคำหวานพวกหล่อนแทบจะละลาย
“ถ้าทั้งหมดเป็นการเข้าใจผิด ก็เอาเถอะฉันรับปากธนาว่าจะช่วยแล้วก็ต้องช่วยให้ถึงที่สุด” ปีเตอร์หันไปรอบยิ้มกับมิเชลสายตาที่สื่อไปหามิเชลมีความหมายประมาณว่าสำเร็จแล้ว
“ถ้าอย่างนั้น โรงแรมคารล์ตัน สิงคโปร์ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ คุณทับทิม เชฟที่สาวและสวยที่สุดในโลก”
ทับทิมเพิ่งจะรู้ว่าหนุ่มสิงคโปร์ปากหวานนัก แต่อย่าหวังเลยว่าสาวไทยจะยอมเชื่ออะไรง่ายๆ งานนี้ไม่มีหมูให้นายเชือดแน่ รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง ถึงจะเพิ่งเห็นหน้าจริงๆ และตัวเป็นๆของปีเตอร์ครั้งแรก แต่ทับทิมได้หาข้อมูลมาบ้างแล้วว่านายปีเตอร์ เฉิน คนนี้เป็นคาสโนว่าตัวยง มีทั้งนางแบบ ดารา อาสามาดูแ ลหัวใจให้ไม่น้อยกว่าสามคนเรื่องเจ้าชู้ไม่เป็นสองรองใคร แต่ก็มีฝีมือในการบริหารที่ไม่เป็นรองใครอีกเช่นกัน
“เพื่อเป็นเกียรติที่คุณทับทิมจะมาร่วมงานกับเรา และเป็นการขอโทษที่ทำให้วันนี้ของคุณต้องวุ่นวายเพราะผมประสานงานไม่ดี คืนนี้ผมขออนุญาตเลี้ยงอาหารค่ำคุณ ด้วยอาหารสิงคโปร์แท้ๆ ที่ห้องอาหารของโรงแรมเราหวังว่าคุณจะไม่ปฏิเสธ
ถูกมัดมือชกแบบนี้ทับทิมถึงกับพูดไม่ออก ปีเตอร์ชิงตัดบท “คุณมิเชล ช่วยจัดการเรื่องที่พักให้คุณทับทิมด้วยนะครับ มาเหนื่อยๆผมว่าคุณไปพักเสียก่อนเถอะและทุ่มตรงคืนนี้พบกัน” เขายิ้มมีเสน่ห์ให้เธอและค้อมศีรษะเล็กน้อยรอยยิ้มของคนเจ้าแผนการปรากฏขึ้นก่อนจะเงยหน้าสบตาหวานกับเธอและเดินจากไปตรวจตราโรงแรมในส่วนอื่น ปล่อยให้มิเชลเป็นธุระพาเธอไปที่ห้องพักเพื่อไม่ให้เธอมีโอกาสปฏิเสธเขา
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อย่าบอกนะคะว่าที่นี่เป็นห้องพักของพนักงานโรงแรมนี้ ว้าว! สวยจริงๆ” ทับทิมมองห้องพักว้างสะอาดตกแต่งเรียบง่ายแต่ดูหรูหราแม้จะเป็นเพียงห้องพักของเชฟ
“เราดีใจที่คุณทับทิมชอบ บอกตรงๆนะคะคุณทับทิมถ้าไม่รู้ว่าคุณเป็นเชฟดิฉันคิดว่าคุณน่าจะเป็นนางงามมากว่า”
ทับทิมเขินหน้าแดงส่งยิ้มหวานให้คุณมิเชล “คุณชมฉันเกินไปแล้วค่ะ คุณจะหาว่าฉันละลาบละล้วงไหมคะคุณมิเชล แต่ภาษาไทยของคุณมันดีเยี่ยมราวกับเจ้าของภาษา” แต่ใบหน้าเท่านั้นที่ออกไปทางจีนผสมเอมริกันทับทิมจึงไม่แน่ใจนักว่าทำไมมิเชลถึงพูดภาษาไทยเก่ง
“ฉันมีคุณแม่เป็นคนไทยค่ะแต่ท่านเสียไปนานมากแล้ว ทำให้ฉันขาดการติดต่อกับญาติที่เมืองไทย ตั้งแต่เล็กคุณแม่ของฉันมักจะพาไปวัดไทย และเรียนศิลปะการแสดงที่สถานกงสุลไทยจัดฝึกอบรมให้เด็กไทยในสิงคโปร์และผู้ที่สนใจ”
“แบบนี้นี่เอง”ทับทิมพยักนหน้ารู้สึกว่ามิเชลมีรอยยิ้มเป็นมิตรและจริงใจ
“คุณทับทิมคะพักผ่อนให้สบายเถอะนะคะมาเหนื่อย แถมยังเจอเรื่องชวนปวดหัวมาอีก ที่จริงคุณปีเตอร์เป็นคนความจำดีมากนะคะแต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงจำทับทิม เป็น ทัพพี ไปได้” และแล้วมิเชลก็ต้องกลั้นหัวเราะอีกครั้ง
“นั่นนะสิคะ อย่างนี้น่าจะเอาทัพพี……ฮึ” หญิงสาวไม่พูดต่อ และเมื่อนึกขึ้นได้ว่าคืนนี้เขานัดเธอทานข้าว
“คุณมิเชลคะแล้วคืนนี้ที่คุณปีเตอร์เอ่อ ……”
“นัดคุณทับทิมดินเนอร์ใช่ไหมคะ” มิเชลสังเกตว่าทับทิมหน้าแดง สาวไทยส่วนมากแล้วเรียบร้อยไม่แสดงออกมากนัก การถูกผู้ชายที่แปลกหน้าชวนดินเนอร์แบบนี้คงจะตะขิดตะขวงอยู่บ้างมิเชลกุมมือหญิงสาว
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คุณปีเตอร์คงแค่อยากขอโทษคุณเท่านั้น” มิเชลก้มตัวลงมากระซิบข้างหูสาวไทยหน้าหวาน
“ไม่ต้องกลัวค่ะเสือหนุ่มรายนี้ยังไม่มีข่าวว่าแอบกินลูกน้องในปกครอง” ทับทิมหัวเราะเบาๆ น่าแปลกนักที่ทั้งคู่เพิ่งพบกันได้ไม่กี่ชั่วโมงแต่รู้สึกสนิทจนคุยหยอกล้อกันได้สนิทใจ
“แล้วถ้าเขาคิดจะกิน คุณมิเชลจะช่วยทับทิมจับเสือร้ายใช่ไหมคะ”
“แน่นอนค่ะ มิเชลจะช่วยถอนเขี้ยวถอดเล็บ และแล่ะเนื้อเอาไปให้คุณทับทิมทำเสือร้องไห้เลยค่ะ” เนื้อหมักจนเข้าเนื้อและนำไปย่างประมาณมีเดียมไม่สุกจนเกินไป มิเชลเคยกินตอนไปเมืองไทยกับมารดาเมื่อนานมาแล้วมันไม่ใช่อาหารไทยแต่เห็นคนไทยชอบกินกันมีขายตามร้านอาหารอีสานทั่วไปจากนั้นทั้งสองสาวก็หัวเราะพร้อมกัน
+++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 ธ.ค. 2555, 23:37:13 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 13 ธ.ค. 2555, 23:37:13 น.
จำนวนการเข้าชม : 1879
| << ตอนที่ 2 | ตอนที่ 4 >> |
อัปสรา 13 ธ.ค. 2555, 23:47:00 น.
เอาล่ะ ปีเตอร์อยากกินต้มยำกุ้ง ส่วนทับทิมก็อยากจะหม่ำเสือร้องไห้
เอาล่ะ ปีเตอร์อยากกินต้มยำกุ้ง ส่วนทับทิมก็อยากจะหม่ำเสือร้องไห้
ดารานิล 14 ธ.ค. 2555, 00:38:18 น.
เข้ามาทักค่ะ เพิ่งเห็นว่านางเอกเราชื่อเหมือนกันเลย มันคือพรหมลิขิต! 55555
เข้ามาทักค่ะ เพิ่งเห็นว่านางเอกเราชื่อเหมือนกันเลย มันคือพรหมลิขิต! 55555
กาซะลองพลัดถิ่น 14 ธ.ค. 2555, 04:16:22 น.
จำชื่อไม่ได้น่าโมโหมาก ๆ เลย....เจอกันครั้งแรกปีเตอร์ก็น่าจะรู้รสชาดของอาหารไทยดีเนอะ ว่าเผ็ดแสบร้อนแค่ไหน .....แต่ถ้าจะลองชิมต่อไปอีกก็คงต้องระวังหน่อยปากอาจจะพองได้เนอะ.
จำชื่อไม่ได้น่าโมโหมาก ๆ เลย....เจอกันครั้งแรกปีเตอร์ก็น่าจะรู้รสชาดของอาหารไทยดีเนอะ ว่าเผ็ดแสบร้อนแค่ไหน .....แต่ถ้าจะลองชิมต่อไปอีกก็คงต้องระวังหน่อยปากอาจจะพองได้เนอะ.
อัปสรา 14 ธ.ค. 2555, 06:44:00 น.
เข้ามาอ่านเม้นต์ค่ะ คุณ Konhin เราว่าสาวไทยแสบแซ่บขนาดนี้เสือร้องไห้แน่
คุณ ดารานิล เดี๋ยวเขาไปอ่านทับทิมของคุณดารานิลบ้างนะ ใจตรงกันเลย 555
คุณ กาซะลองพลัดถิ่น แย่จริงนะตาปีเตอร์เนี่ย
คุณ lovemay สวัสดีค่ะ
เข้ามาอ่านเม้นต์ค่ะ คุณ Konhin เราว่าสาวไทยแสบแซ่บขนาดนี้เสือร้องไห้แน่
คุณ ดารานิล เดี๋ยวเขาไปอ่านทับทิมของคุณดารานิลบ้างนะ ใจตรงกันเลย 555
คุณ กาซะลองพลัดถิ่น แย่จริงนะตาปีเตอร์เนี่ย
คุณ lovemay สวัสดีค่ะ
หนอนฮับ 14 ธ.ค. 2555, 17:07:21 น.
ตาบ้า! คนอะไรชื่อทัพพี 555555555555 อย่างแรง
ตาบ้า! คนอะไรชื่อทัพพี 555555555555 อย่างแรง
kaze 24 ธ.ค. 2555, 03:48:48 น.
อย่างน้อยก็แก้ตัวไปได้นะเออ...ทัพพี เป็น เทพี 5555
อย่างน้อยก็แก้ตัวไปได้นะเออ...ทัพพี เป็น เทพี 5555