เพราะรักเธอ
ทุกสิ่งเกิดเพราะว่ารัก และจบลงเพราะความรัก รักที่ผิด กับ รักที่ถูกก่อให้เกิดเรื่องราวต่างๆได้มากมาย และเมื่อใช่ความรักในการมอง เราก็จะมีคนรักมากมายในโลกใบนี้
Tags: วันเวลา หัวใจ
ตอน: ตอนจบ -->>ได้น้องสาว และ หัวใจกลับคืนมา
ตอนจบแล้วนะ ต่อไป ก็ช่วยอ่าน นายซุปตาร์ฯด้วยนะ จะมีโอกาสได้เจอ ยัยเนว นายข้าวปั้น และคนอื่นๆอีกครั้ง แบบ แวบๆๆ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
15 ปีต่อมา
เนวดี Talk
ฉันมองไปที่ทะเลที่เคยมาเที่ยวกับคนที่ฉันรักมากที่สุดเมื่อ สิบห้าปีก่อน สิบหาปีแล้วเหรอไวเหลือเกิน ฉันมองขึ้นไปบนฟ้า ฉันเห็นภาพของผู้ชายคนหนึ่งลอยอยู่บนนั้น รอยยิ้มที่เคยมอบให้ฉัน อ้อมกอดที่แสนอบอุ่น สิบห้าปีมันไม่เคยมีสักวันที่ฉันจะลืมเขาได้เลย
“ฮึก...อยู่บนนั้นเหงาไม่คะ...ฮึก...พี่...กำลังมองเนวอยู่รึเปล่า...วันนี้ครบสิบห้าปีแล้วนะ...ฮึก...พี่...ฮึก...ได้มาเที่ยวกับเนวรึเปล่าคะ”
ฉันลูบสร้อยที่คอด้วยมือข้างขวา น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง นึกถึงเขาทีไรฉันต้องร้องไห้ทุกที
“ร้องอีกแล้วขี้แยจริงๆ”มือหนาๆของใครอีกคนลูบหัวฉัน “เดี๋ยวลูกพี่ก็ตกใจหมดหรอก”พูดจบมือหนาๆจากคนเดิมก็มาลูบที่ท้องฉันที่มันใหญ่เอามากๆ
“พี่ข้าวปั้นคะลูกดิ้นใหญ่เลย”
คนที่อยู่ตรงหน้าฉันก็คือพี่ข้าวปั้น พ่อของลูกในท้องฉัน ส่วนคนที่ฉันนึกถึงก็คือพี่เวพที่จากฉันไปครบสิบห้าปีแล้ว พี่เวพ พี่ชายที่ฉันรักที่สุด
15 ปีที่แล้ว
‘กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!’
‘มากี้’ซูชิวิ่งมารับร่างของมากี้ไว้ทันก่อนที่จะล้มลง
คนที่มารับกระสุนแทนฉันก็คือยัยลูกครึ่ง เธอโดนยิงที่หัวไหล่ด้านซ้ายเหนือหัวใจไปนิดหน่อย
พี่ข้าวปั้นกับฉันเลิกกอดกันหันมาดูยัยลูกครึ่ง
‘แม่คะ...หยุดเถอะคะกี้ไม่อยากเห็นแม่ทำแบบนี้’
ยัยลูกครึ่งพูดได้แค่นั้นก็หลับไป เลือดของเธอออกมามากและไม่มีท่าทีว่าจะหยุด
แม่เลี้ยงของฉันทรุดลงกับพื้น ตำรวจเข้ามาควบคุมตัวเธอไป ไม่นานรถพยาบาลก็มาเขาเอาตัวยัยลูกครึ่งขึ้นรถ ฉันกับพ่อขึ้นมาด้วย
‘พ่อคะ...อย่าโกรธแม่เลยนะ’มากี้ลืมตามาอีกครั้ง
‘พ่อไม่โกรธแม่หรอก...ไม่ต้องห่วงนะลูก’
‘แล้ว...เธอล่ะโกรธแม่ฉันไหม’มากี้หันมาถามฉัน
‘ไม่...ไม่โกรธ’
‘ขอบ...ใจนะ’
แล้วเธอก็หลับไปอีกครั้ง จนถึงโรงพยาบาลก็โรงพยาบาลเดียวกับที่พ่อมาส่งนายปุนนั้นแหละ ปรากฏว่าเลือดที่จะให้ยัยลูกครึ่งไม่พอ ฉันที่ดันมีเลือดกรุ๊ปเดียวกับยัยลูกครึ่งเลยต้องจำใจให้เลือดยัยนั้น แล้วเราสองคนก็ปรับความเข้าใจกันเรียบร้อยจนได้เป็นพี่น้องที่รักกันสุดๆเลย
“พี่สาว พี่ชายมาสวีดกันสองคนอีกแล้ว”นึกถึงก็มาเลย
มากี้เดินถือแก้วนมมาแก้วหนึ่งยื่นให้ฉัน เธอเองก็ท้องใกล้คลอดพอๆกับฉัน ฉันรับนมมาดื่ม
ส่วนพ่อของลูกเธอก็คือ ซูชิ
ในช่วงที่ยัยลูกครึ่งนอนรักษาตัวซูชิเป็นคนที่คอยมาดูแลเธอ จนเธอใจอ่อนยอมคบกับซูชิ และเราพี่น้องก็แต่งงานงานพร้อมกันหลังจากที่เรียนจบ
“มากี้มาก็ดีแล้ว พี่จะไปเล่นกับเด็กๆ”
พูดจบสามีสุดที่รักของฉันก็วิ่งลงบันไดไปหาเด็กที่วิ่งเล่าอยู่ริมชายหาด และมีพี่บูม พี่โมจิ ยัยแคว พี่ภู นายปุน และแคท วิ่งเล่นอยู่ด้วย
เด็กๆแปดคนที่เป็นลูกๆของ ฉันกับพี่ข้าวปั้น มากี้กับซูชิ พี่ภูกับยัยแคว พี่บูมกับพี่โมจิ และนายปุนกับแคท
ลูกของพี่โมจิกับพี่ภู โตที่สุดเป็นลูกชาย ชื่อน้องซัน อายุ13แล้ว
ลูกของยัยแควกับพี่ภู เป็นแฝดสาม หญิงสอง ชายหนึ่ง ชื่อ ฟ้า ฝน และเมฆ อายุ 11ขวบ
ลูกของนายปุนกับแคท เป็นเด็กผู้ชาย ชื่อ เคน อายุ10ขวบ
ลูกของมากี้กับซูชิเป็นลูกสาวชื่อ เมวี อายุ9ขวบ ซึ่งอายุเท่ากับ ลูกแฝดชายหญิงของฉัน เจเจและบีบี
บ้านแสงดาวริมหาดที่เมื่อมีเพียงหลังเดียวแต่ตอนนี้มีอีกหลังปลูกเคียงคู่อยู่ แต่หลังใหม่ใหญ่กว่า มีทางเดินเชื่อมกันเป็นเหมือนบ้านหลังเดียวทำให้บ้านแสงดาวมีทั้งหมดสิบห้าห้อง
ที่หน้าบ้านหลังที่ปลูกใหม่มี ลุงจ้าว คุณแม่ฉัน คุณพ่อฉัน ป้ารัญญา ลุงใหญ่ น้าออน ลุงศร น้าดาว นั่งมองเด็กๆวิ่งเล่น หน้าของแต่ละคนเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม
“พี่สาวขอบคุณนะที่ไม่โกรธฉันกับแม่”
หลังจากที่ป้ารัญญาโดนตำรวจจับ ตำรวจลงความเห็นว่าป้ารัญญาเป็นโรคจิตและส่งเธอไปรักษา พอหายคุณพ่อก็รับกลับมาอยู่ด้วย เรื่องคดีความ ลุงใหญ่ ลุงจ้าว คุณพ่อ และลุงศร ใช้เส้นก๋วยเตี๋ยวที่ใหญ่สุดๆผสมกันลบคดีความนั้นหายไป คุณพ่อรักป้ารัญญาอย่างที่แม่บอกจริงๆ
“พี่สาวจะโกรธแม่ของน้องสาวได้อย่างไงล่ะ” ฉันลูบหัวมากี้ “ลูกๆพวกเราหน้าตาดีเนอะ”
“ใช่คะพี่สาว เด็กๆไม่ค่อยมีเวลาว่างเลย”
อีกเรื่องหนึ่งค่ะ ลุงศรกับลุงจ้าวจับมือกันทำธุรกิจบันเทิง มีนายปุนเป็นผู้บริหาร และลูกๆของพวกก็ตบท้ายเข้าวงการกันทุกคน เป็นดาราเด็กที่ยอดนิยมมากในตอนนี้ จนเด็กๆไม่มีเวลาที่วัยพวกเขาควรจะมี
จริงสิมีคนติดต่อคิวเด็กเล็กที่เพิ่งคลอดใหม่ๆ สงสัยลูกแม่จะมีงานเข้าแล้วเกิดไวๆนะ
“ที่เขาติดต่อเด็กที่เพิ่งคลอดเขาเอาเมื่อไรนะน้องสาว”
“อีกประมาณเดือนมั่งคะ”
“โอ๊ย!!!” เจ็บท้องจัง
“พี่สาวเป็นอะไรคะ น้ำไหล”มากี้ท่าทางตกใจ “พี่ชาย!!!โอ๊ย!!!”
มากี้เอามือจับท้องมีน้ำไหลออกมาเหมือนฉัน ลูกแม่จะออกมาดูโลกแล้วเหรอ
“มีอะไรกัน”พี่ข้าวปั้นวิ่งมาพร้อมทุกคนที่มาเที่ยวด้วยกัน
“ลูก...ลูกเราสองคนจะคลอดแล้ว”ฉันพูดตะกุกตะกักเพราะรู้สึกเจ็บท้องอยู่
“ห๋า...ไปๆเร็ว”
ทุกคนตกใจช่วยกันอุ้มฉันกับมากี้
ถึงแม้จะวุ้นวายไปหน่อยแต่นี่แหละเขาเรียกค่ะคือครอบครัว เป็นครอบครัว
ใหญ่ซะด้วย ฉันไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไงแต่ขอแค่เรามีกันแบบนี้ตลอกไปก็พอ
เอาไว้เราคงจะได้เจอกันนะคะ ขอให้ทุกคนมีความสุขกับครอบครัวของทุกคนนะคะ
The End ^__^ .............
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
โธ่ ไอ้เราก็นึกว่า เอาเป็นว่า ดีใจด้วยนะ
ยังไงช่วยคอมเม้นหน่อนนะ
อีกเรื่อง ฝาก นายซุปตาร์ฯ ด้วยนะคะ
รักทุกคนทึีเสียเวลามาอ่าน นักเขียนนิยายหัดใหม่
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
15 ปีต่อมา
เนวดี Talk
ฉันมองไปที่ทะเลที่เคยมาเที่ยวกับคนที่ฉันรักมากที่สุดเมื่อ สิบห้าปีก่อน สิบหาปีแล้วเหรอไวเหลือเกิน ฉันมองขึ้นไปบนฟ้า ฉันเห็นภาพของผู้ชายคนหนึ่งลอยอยู่บนนั้น รอยยิ้มที่เคยมอบให้ฉัน อ้อมกอดที่แสนอบอุ่น สิบห้าปีมันไม่เคยมีสักวันที่ฉันจะลืมเขาได้เลย
“ฮึก...อยู่บนนั้นเหงาไม่คะ...ฮึก...พี่...กำลังมองเนวอยู่รึเปล่า...วันนี้ครบสิบห้าปีแล้วนะ...ฮึก...พี่...ฮึก...ได้มาเที่ยวกับเนวรึเปล่าคะ”
ฉันลูบสร้อยที่คอด้วยมือข้างขวา น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง นึกถึงเขาทีไรฉันต้องร้องไห้ทุกที
“ร้องอีกแล้วขี้แยจริงๆ”มือหนาๆของใครอีกคนลูบหัวฉัน “เดี๋ยวลูกพี่ก็ตกใจหมดหรอก”พูดจบมือหนาๆจากคนเดิมก็มาลูบที่ท้องฉันที่มันใหญ่เอามากๆ
“พี่ข้าวปั้นคะลูกดิ้นใหญ่เลย”
คนที่อยู่ตรงหน้าฉันก็คือพี่ข้าวปั้น พ่อของลูกในท้องฉัน ส่วนคนที่ฉันนึกถึงก็คือพี่เวพที่จากฉันไปครบสิบห้าปีแล้ว พี่เวพ พี่ชายที่ฉันรักที่สุด
15 ปีที่แล้ว
‘กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!’
‘มากี้’ซูชิวิ่งมารับร่างของมากี้ไว้ทันก่อนที่จะล้มลง
คนที่มารับกระสุนแทนฉันก็คือยัยลูกครึ่ง เธอโดนยิงที่หัวไหล่ด้านซ้ายเหนือหัวใจไปนิดหน่อย
พี่ข้าวปั้นกับฉันเลิกกอดกันหันมาดูยัยลูกครึ่ง
‘แม่คะ...หยุดเถอะคะกี้ไม่อยากเห็นแม่ทำแบบนี้’
ยัยลูกครึ่งพูดได้แค่นั้นก็หลับไป เลือดของเธอออกมามากและไม่มีท่าทีว่าจะหยุด
แม่เลี้ยงของฉันทรุดลงกับพื้น ตำรวจเข้ามาควบคุมตัวเธอไป ไม่นานรถพยาบาลก็มาเขาเอาตัวยัยลูกครึ่งขึ้นรถ ฉันกับพ่อขึ้นมาด้วย
‘พ่อคะ...อย่าโกรธแม่เลยนะ’มากี้ลืมตามาอีกครั้ง
‘พ่อไม่โกรธแม่หรอก...ไม่ต้องห่วงนะลูก’
‘แล้ว...เธอล่ะโกรธแม่ฉันไหม’มากี้หันมาถามฉัน
‘ไม่...ไม่โกรธ’
‘ขอบ...ใจนะ’
แล้วเธอก็หลับไปอีกครั้ง จนถึงโรงพยาบาลก็โรงพยาบาลเดียวกับที่พ่อมาส่งนายปุนนั้นแหละ ปรากฏว่าเลือดที่จะให้ยัยลูกครึ่งไม่พอ ฉันที่ดันมีเลือดกรุ๊ปเดียวกับยัยลูกครึ่งเลยต้องจำใจให้เลือดยัยนั้น แล้วเราสองคนก็ปรับความเข้าใจกันเรียบร้อยจนได้เป็นพี่น้องที่รักกันสุดๆเลย
“พี่สาว พี่ชายมาสวีดกันสองคนอีกแล้ว”นึกถึงก็มาเลย
มากี้เดินถือแก้วนมมาแก้วหนึ่งยื่นให้ฉัน เธอเองก็ท้องใกล้คลอดพอๆกับฉัน ฉันรับนมมาดื่ม
ส่วนพ่อของลูกเธอก็คือ ซูชิ
ในช่วงที่ยัยลูกครึ่งนอนรักษาตัวซูชิเป็นคนที่คอยมาดูแลเธอ จนเธอใจอ่อนยอมคบกับซูชิ และเราพี่น้องก็แต่งงานงานพร้อมกันหลังจากที่เรียนจบ
“มากี้มาก็ดีแล้ว พี่จะไปเล่นกับเด็กๆ”
พูดจบสามีสุดที่รักของฉันก็วิ่งลงบันไดไปหาเด็กที่วิ่งเล่าอยู่ริมชายหาด และมีพี่บูม พี่โมจิ ยัยแคว พี่ภู นายปุน และแคท วิ่งเล่นอยู่ด้วย
เด็กๆแปดคนที่เป็นลูกๆของ ฉันกับพี่ข้าวปั้น มากี้กับซูชิ พี่ภูกับยัยแคว พี่บูมกับพี่โมจิ และนายปุนกับแคท
ลูกของพี่โมจิกับพี่ภู โตที่สุดเป็นลูกชาย ชื่อน้องซัน อายุ13แล้ว
ลูกของยัยแควกับพี่ภู เป็นแฝดสาม หญิงสอง ชายหนึ่ง ชื่อ ฟ้า ฝน และเมฆ อายุ 11ขวบ
ลูกของนายปุนกับแคท เป็นเด็กผู้ชาย ชื่อ เคน อายุ10ขวบ
ลูกของมากี้กับซูชิเป็นลูกสาวชื่อ เมวี อายุ9ขวบ ซึ่งอายุเท่ากับ ลูกแฝดชายหญิงของฉัน เจเจและบีบี
บ้านแสงดาวริมหาดที่เมื่อมีเพียงหลังเดียวแต่ตอนนี้มีอีกหลังปลูกเคียงคู่อยู่ แต่หลังใหม่ใหญ่กว่า มีทางเดินเชื่อมกันเป็นเหมือนบ้านหลังเดียวทำให้บ้านแสงดาวมีทั้งหมดสิบห้าห้อง
ที่หน้าบ้านหลังที่ปลูกใหม่มี ลุงจ้าว คุณแม่ฉัน คุณพ่อฉัน ป้ารัญญา ลุงใหญ่ น้าออน ลุงศร น้าดาว นั่งมองเด็กๆวิ่งเล่น หน้าของแต่ละคนเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม
“พี่สาวขอบคุณนะที่ไม่โกรธฉันกับแม่”
หลังจากที่ป้ารัญญาโดนตำรวจจับ ตำรวจลงความเห็นว่าป้ารัญญาเป็นโรคจิตและส่งเธอไปรักษา พอหายคุณพ่อก็รับกลับมาอยู่ด้วย เรื่องคดีความ ลุงใหญ่ ลุงจ้าว คุณพ่อ และลุงศร ใช้เส้นก๋วยเตี๋ยวที่ใหญ่สุดๆผสมกันลบคดีความนั้นหายไป คุณพ่อรักป้ารัญญาอย่างที่แม่บอกจริงๆ
“พี่สาวจะโกรธแม่ของน้องสาวได้อย่างไงล่ะ” ฉันลูบหัวมากี้ “ลูกๆพวกเราหน้าตาดีเนอะ”
“ใช่คะพี่สาว เด็กๆไม่ค่อยมีเวลาว่างเลย”
อีกเรื่องหนึ่งค่ะ ลุงศรกับลุงจ้าวจับมือกันทำธุรกิจบันเทิง มีนายปุนเป็นผู้บริหาร และลูกๆของพวกก็ตบท้ายเข้าวงการกันทุกคน เป็นดาราเด็กที่ยอดนิยมมากในตอนนี้ จนเด็กๆไม่มีเวลาที่วัยพวกเขาควรจะมี
จริงสิมีคนติดต่อคิวเด็กเล็กที่เพิ่งคลอดใหม่ๆ สงสัยลูกแม่จะมีงานเข้าแล้วเกิดไวๆนะ
“ที่เขาติดต่อเด็กที่เพิ่งคลอดเขาเอาเมื่อไรนะน้องสาว”
“อีกประมาณเดือนมั่งคะ”
“โอ๊ย!!!” เจ็บท้องจัง
“พี่สาวเป็นอะไรคะ น้ำไหล”มากี้ท่าทางตกใจ “พี่ชาย!!!โอ๊ย!!!”
มากี้เอามือจับท้องมีน้ำไหลออกมาเหมือนฉัน ลูกแม่จะออกมาดูโลกแล้วเหรอ
“มีอะไรกัน”พี่ข้าวปั้นวิ่งมาพร้อมทุกคนที่มาเที่ยวด้วยกัน
“ลูก...ลูกเราสองคนจะคลอดแล้ว”ฉันพูดตะกุกตะกักเพราะรู้สึกเจ็บท้องอยู่
“ห๋า...ไปๆเร็ว”
ทุกคนตกใจช่วยกันอุ้มฉันกับมากี้
ถึงแม้จะวุ้นวายไปหน่อยแต่นี่แหละเขาเรียกค่ะคือครอบครัว เป็นครอบครัว
ใหญ่ซะด้วย ฉันไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไงแต่ขอแค่เรามีกันแบบนี้ตลอกไปก็พอ
เอาไว้เราคงจะได้เจอกันนะคะ ขอให้ทุกคนมีความสุขกับครอบครัวของทุกคนนะคะ
The End ^__^ .............
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
โธ่ ไอ้เราก็นึกว่า เอาเป็นว่า ดีใจด้วยนะ
ยังไงช่วยคอมเม้นหน่อนนะ
อีกเรื่อง ฝาก นายซุปตาร์ฯ ด้วยนะคะ
รักทุกคนทึีเสียเวลามาอ่าน นักเขียนนิยายหัดใหม่
เพียงใจกล้า เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 ธ.ค. 2555, 08:40:12 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 13 ธ.ค. 2555, 08:40:12 น.
จำนวนการเข้าชม : 2331
| << ตอนที่24-->>เมื่ออันตรายเปิดเผยตัวจริงออกมา |
