เพราะรักเธอ
ทุกสิ่งเกิดเพราะว่ารัก และจบลงเพราะความรัก รักที่ผิด กับ รักที่ถูกก่อให้เกิดเรื่องราวต่างๆได้มากมาย และเมื่อใช่ความรักในการมอง เราก็จะมีคนรักมากมายในโลกใบนี้
Tags: วันเวลา หัวใจ
ตอน: ตอนที่24-->>เมื่ออันตรายเปิดเผยตัวจริงออกมา
จะได้รู้แล้วว่าใครเป็นคนร้ายตัวจริง
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ข้าวปั้น Talk
ที่นี่ที่ไหนวะ ทั้งร้อนทั้งเหม็น โอ๊ย!!!เจ็บต้นคอเป็นบ้าเลย แล้วมาอยู่ที่นี่ได้ไง นึกให้ออกสิวะ
ภาพสุดท้ายที่ผมจำได้คือ...ไอ้ดารานั้นวิ่งมากอดแฟนผม แล้วก็...เสียงปืน
ใช่!!! เสียงปืน เนว...อยู่ไหน เฮ้ย!!! มือกับเท้าผมโดนมัดด้วยเหรอ ใครมามัดผมไว้แบบนี้นะ แล้วเนวจะเป็นอะไรไหม โธ่โว้ย!!! ออกสิวะ ออกสิโว้ย เชือกบ้านี้แกะเท่าไรก็แกะไม่ออก
“เฮ้ย...ไอ้ซกเล็กไอ้หน้าวอกมันตื่นแล้วว่ะ”
ไอ้หน้าแย่ตัวแห้งแกรงคนหนึ่งที่ผมเพิ่งเห็นว่ามันมีตัวตนอยู่ในนี้พูดกับไอ้ดำตัวใหญ่เท่าหมีควายที่ผมก็เพิ่งเห็นเหมือนกัน แต่ไอ้เวรนั้นจับผมมาทำไม
“พี่ยักษ์จะให้หนูไปตามนายเลยไหมจ๊ะ”
ไอ้หมีควายพูดเสียงอ่อนเสียงหวานกับไอ้แห้ง ชื่อ รูปร่าง นิสัย ช่างเข้ากันมากเลย
“เออ...ไปตามนายมาได้แล้ว”
ไอ้หมีควายเดินออกไปแล้ว ผมลองถามไอ้แห้งนี่ดูหน่อยดีกว่าเพื่อว่าจะได้ความบ้าง
“พี่หล่อครับจับผมมาทำไมครับ”ไอ้แห้งหันมาเหล่ตามองผม
“ไม่รู้นายสั่ง”
“แล้วนายพี่หล่อเป็นใครครับ”
“เดี๋ยวแกก็รู้เอง”ไอ้บ้าเอยบอกหน่อยก็ไม่ได้
ทำไมชีวิตผมช่วงนี้มีแต่เรื่องที่ไม่เหลือเชื่อเกิดกับผมตลอดเลยก็ไม่รู้ เรื่องที่ไอ้ดารานั้นมันเป็นลูกอีกคนของคุณพ่อ...ผมไม่เคยคิดเลยว่าพ่อที่แสนจะรักแม่จะมีเมียน้อยได้ จะมีอะไรที่ผมยังไม่รู้อีกไหมครับ
มีคนเปิดประตูเข้ามาแล้ว...ไอ้หมีควายนั้นเอง มีอีกคนนี่ใครวะแสงแยงตามองไม่ชัดเลย ผู้หญิงอย่างนั้นเหรอท่าทางคุ้นๆนะ...อารัญญา
“ผู้ชายนี่มันเลวจริงๆ”
อารัญญาเดินเข้ามาหาผมบีบที่ไหล่ผมขอบอกว่ามันแรงมาก ตอนนี่เนวโดนอารัญญาทำร้ายเธอจะรู้สึกแบบผมรึเปล่า
“คุณอาจับผมมาทำไม”
“แกมันเลว...เลวจริงๆ”
อารัญญาเหมือนคนเสียสติมาก...ผมรู้สึกว่าอารัญญาพร้อมที่จะฆ่าคนได้ตลอดเวลา
“ผมทำอะไรครับ”
“แกหลอกลูกสาวฉัน”แรงบีบที่ไหล่ที่ว่าแรงแล้วกลับแรงขึ้นไปอีก “อีนังนั้นมันดีกว่ามากี้ยังไง มากี้ทั้งสวยกว่า ดีกว่านังเด็กนั้นเป็นล้านเท่า”
โอ๊ย!!! เจ็บเป็นบ้า
“ผมไม่ได้หลอกอะไรมากี้...ผมไม่เคยรักมากี้เลยต่างหาก”
เพียะ!!!
อารัญญาตบหน้าผม หน้าผมหันไปตามแรงตบ ตอนนี้ผมรู้สึกได้ถึงเลือดในปากด้วย
ถุย!!!
ผมถุยน้ำลายครับ น้ำลายผมสีแดงด้วย
“แกรู้ไหมว่านังเด็กนั้นมันเลว เลยทั้งแม่ทั้งลูก”สีหน้าแววตาบ่งบอกถึงความโกรธแค้น เนวกับว่าที่แม่ยายผมมาก “มันแย้งความรักของผัวฉันไป แม่มันแย่งผัวฉันไป”
อ๋อ...ที่แท้ก็เรื่องแย่งผัว
เฮ้ย...หมายความว่าว่าที่แม่ยายผมแย่งสามีอารัญญา สามีอารัญญาก็คืออาโอรุ อาโอรุมีผู้หญิงคนอื่นนอกจากน้าชิตาอีกเหรอ หรือว่า...
“มันตายยากทั้งแม่ทั้งลูก...ถ้าเมื่อสิบสามปีที่แล้วมันตายๆไปซะ...ลูกสาวฉันก็ไม่ต้องโดนแกทิ้ง”
หมายความว่า...เนวดี กับ นาจิ
“ฮาๆๆๆ มันคงคิดว่ามันเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนนามสกุลแล้วฉันจะจำมันไม่ได้...มันโง่”
เป็นคนๆเดียวกัน นางฟ้าของผมยังไม่ตาย ผมควรจะดีใจ ใช่ผมต้องดีใจ แต่ลึกๆผมกับเสียใจที่โดนเธอหลอกหรือว่านี่คือสิ่งที่ทุกคนพยายามจะบอกผม...
“วันนี้แหละฉันจะฆ่ามันด้วยมือของฉันเอง”
อารัญญากดโทรศัพท์โทรหาใครสักคน
“นังชิตา...ใช่ฉันเอง เอาตัวลูกสาวแกมาแรก แกไม่มีทางเลือก ดี โกดังเก่า แล้วเจอกันนังตัวดี”อารัญญาว่างสายแล้ว “อีกไม่นานแกจะได้เห็นนังเด็กนั้นตายไปต่อหน้าแก แกกับโอรุจะได้รู้ว่าการต้องเจ็บเพราะคนที่รักมันมรมารแค่ไหน ฮาๆๆ ฮึก...โอรุจะได้รู้...ฮึก...ว่าฉันเจ็บแค่ไหน...แกจะได้รู้ว่าลูกสาวฉันเจ็บแค่ไหน...ฮือๆๆๆๆๆ”
อารัญญาที่หัวเราะสะใจกลับร้องไห้สะอึกสะอื่นอย่างน่าสงสาร เธอโดนทำร้ายจิตใจจากคนที่เธอรัก
ความรัก...ทำให้คนเป็นได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ
เวลาผ่านไปประมาณเกือบหนึ่งชั่วโมง ผมเฝ้าแต่ภาวนา ขออย่าให้เนวมาเลยผมจะทำยังไงดี อารัญญามีปืนด้วยผมทนไม่ได้ผมทนที่จะต้องเสียเธอไปเป็นครั้งที่สองไม่ได้
“ทำไมมันยังไม่มาอีก”อารัญญาเดินมาบีบไหล่ผมที่เดิมเลย เจ็บโว้ย “หรือมันไม่รักแก...ฮาๆๆแกมันคงเป็นเครื่องมือของอีเด็กนั้น”
“ไม่จริงเนวรักผมและผมก็รักเนว ผมกับเนวมีความรักที่คนอย่างคุณอาไม่มีทางรู้จัก ผมกลับดีใจมากด้วยซ้ำที่เนวไม่มา ผมพร้อมที่จะตายแทนคนที่ผมรักได้เสมอ”
เพียะ!!!
ตบอีกแล้ว คนนะครับไม่ใช่ลูกวอลเล่เดี๋ยวตบเดี๋ยวตีเจ็บครับ
“โง่”
ปี๊มๆๆ
“สงสัยมันมาแล้วครับนาย”ไอ้แห้งพูด
“ไปพามันมา”อารัญญาสั่ง “แกเตรียมตัวเจ็บปวดได้เลย ซกเล็กจับมันมาไว้ตรงนี้”
ไอ้หมีควายแก้มัดผมแล้วจับผมลากมาคุกเข่าที่หน้าอารัญญา ผมพยายามดิ้นแต่แรงไอ้หมีความมันดีจริงๆ
“อยู่นิ่งๆสิวะ”
“อาอย่าทำแบบนี้เลยครับ แม่ของเนวเขาก็แต่งงานใหม่ไปแล้ว”
“มันไม่ใช่เรื่องของแก ซกเล็กปิดปากมันไว้”
ไอ้หมีควายมันเอาสก็อตเทปมาปิดปากผม ผมจะทำยังไงดี ทำไงดีๆ
“นายครับมากันแล้วครับ”ไอ้แห้งมันเดินกลับมาแล้ว
มีคนตามหลังมันมาด้วย เนว คุณว่าที่แม่ยาย คุณอาโอรุ ซูชิ
โธ่โว้ย!!! มาทำไม ผมจะบ้าตายแล้ว ผมจะทำยังไงดี ผมพยายามดิ้นเต็มที่แต่ก็ไม่ได้เรื่องอะไร
“คุณมากับพวกมันได้ยังไง”อารัญญาดูโกรธมากกว่าเดิมมาก
“ญ่าผมไม่คิดเลยว่าคุณจะทำอะไรแบบนี้”อาโอรุมีสีหน้าดูผิดหวังมาก ผมว่าอาโอรุต้องรักอารัญญาแน่ๆ ผู้ชายด้วยกันผมดูออก
“ก็เพราะคุณไม่เคยรักฉันเลย”เสียงของอารัญญาดูแข็งมากแต่ผมเห็นน้ำตาของอารัญญาด้วย
“เธอแน่ใจเหรอว่าเขาไม่ได้รักเธอ”คุณว่าที่แม่ยายบอก ผมว่าตอนนี้อารมณ์ผู้หญิงสุดๆ
“แกไม่ต้องมาพูด ก็เพราะแกโอรุเขาถึงไม่เคยรักฉันเลย...ฮึก”
“โอรุเขารักเธอ...เขารักมานานแล้วด้วย”คุณว่าที่แม่ยายผมเองก็ชักเสียงสั่นๆแล้วสิ
“ไม่จริง...เขารักแกต่างหาก...ฮึก”
ผมหันไปมองเนวเธอเองก็เหมือนจะร้องไห้อยู่แล้ว อาโอรุเองก็หลบหันไปมองทางอื่น
“เขาก็รักทั้งสองคนนั้นแหละ”คุณว่าที่ยายหันไปมองอาโอรุ “เขากับฉันคบกันมานานจนแต่งงานกัน...ใช่เธอพูดถูกว่าเขารักฉัน แต่พอเขาได้พบเธอเขาก็เลิกกับฉันอย่างง่ายดายทั้งๆที่เขาพูดว่ารักฉัน...เขาเปลี่ยนไปตั้งแต่เจอเธอ แต่ที่เขายังมาวุ่นวายอยู่กับฉันเพราะว่าเราลูกด้วยกัน”
“ไม่จริง...ฮึก...เขาเฝ้าตามหาแกมาตลอด”
ท่าทีขออารัญญาดูอ่อนลงมากแต่ก็ยังดูสับสนอยู่
“เขาก็แค่คนที่อยากจับปลาสองมือก็แค่นั้น...แต่ฉันคงเป็นแค่ปลาที่ดิ้นหลุดออกมาแล้วฉันจะไม่กลับไปอยู่ในมือของเขาอีกแล้ว...ปล่อยข้าวปั้นเถอะนะ เขาไม่รู้อะไรด้วย ความจริงมันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่อย่างพวกเรา
มากกว่า...อย่าเอาลูกของพวกเราหรือคนอื่นมาเกี่ยวเลยนะ”
คุณว่าที่แม่ยายผมกับอาโอรุค่อยๆเดินมาหาอารัญญา เนวเองก็จะตามมาด้วยแต่ซูชิลั้งเธอไว้
ปัง!!! ปัง!!!
อารัญญายิงปืนลงพื้นเกือบโดยคุณว่าที่แม่ยายผมเลยแต่อาโอรุดึงคุณว่าที่แม่ยายผมหลบได้ทัน
“แม่!!!”
เนวร้องด้วยความตกใจจะวิ่งมาหาแม่ของเธอแต่ซูชิดึงเอาไว้
“หยุดอยู่ตรงนั้น ส่งนังเด็กนั้นมาแรกกับไอ้เวรนี้”
อารัญญาส่ายปืนไปมาระว่างเนวกับผม
ผมสั่นหัวช้าๆ ไม่อย่ามานะผมตายแทนเธอได้ แต่ผมทนเห็นเธอเจ็บตัวไม่ได้ เนวอย่ามานะ
“อย่าให้คนอื่นมาเกี่ยวเลยนะฉันขอร้อง เธอกับฉันเรามาตกลงกันเองดีกว่า”คุณว่าที่แม่ยายผมพยายามกล่อม
“ถ้าช้าไอ้เวรนี่ตาย”
อารัญญาเอาปืนมาจ่อหัวผม ผมหลับตา ยิงเถอะ ยิงผมเลย
“อย่า...ฉันยอมแล้วปล่อยตัวพี่ข้าวปั้นเอาฉันไปแทน”
ผมลืมตามองเนว เนวเดินมาหาอารัญญาช้าๆ ไม่อย่าเขามา
“เนว...ลูก” คุณว่าที่แม่ยายจับแขนเนวไว้
“แม่คะ...เนวขอทำเพื่อคนที่เนวรักบ้างได้ไหมคะแม่” เนวเอื่อมมือไปแกะมือของแม่เธอออกจากแขน
เนวเดินเข้ามาใกล้ เธอไม่กลัวรึไง แต่ผมกลัว กลัวว่าผมจะต้องเสียเธอไป
ไอ้ซกเล็กดึงผมยืนขึ้นแก้มัดที่มือผม แล้วดันไปหาเนว ผมเดินช้าที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่เนวกลับไป
ผมกับเนวเรากำลังจะเดินสวนกันผมมองตาเนว เนวเองก็มองตาผม ถ้าผมทำอะไรตอนนี้อารัญญาต้องยิงแน่ๆ
ฉึกๆ
ผมได้ยินเสียงชักปืน ขาที่ก้าวไปข้างหน้ามันกลับถอยหลัง ผมคว้าตัวเนวมากอดถ้าจะต้องตายจริงๆผมขอตายพร้อมกันดีกว่า
ผมหันหลังให้อารัญญากอดเนวไว้แน่หลับแล้วตาลง
“พี่ข้าวปั้น”
เสียงของเนวที่สั่นเครือกอดผมว่าแน่เช่นกัน เสียงนี้ผมจะจำไปจนนิรัน
ปัง!!!!!!!
“กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตกลงข้าวปั้นจะโดนยิ่งอีกคนเหรอเนี้ย
ติดตามตอนจบ อีกสักครู่
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ข้าวปั้น Talk
ที่นี่ที่ไหนวะ ทั้งร้อนทั้งเหม็น โอ๊ย!!!เจ็บต้นคอเป็นบ้าเลย แล้วมาอยู่ที่นี่ได้ไง นึกให้ออกสิวะ
ภาพสุดท้ายที่ผมจำได้คือ...ไอ้ดารานั้นวิ่งมากอดแฟนผม แล้วก็...เสียงปืน
ใช่!!! เสียงปืน เนว...อยู่ไหน เฮ้ย!!! มือกับเท้าผมโดนมัดด้วยเหรอ ใครมามัดผมไว้แบบนี้นะ แล้วเนวจะเป็นอะไรไหม โธ่โว้ย!!! ออกสิวะ ออกสิโว้ย เชือกบ้านี้แกะเท่าไรก็แกะไม่ออก
“เฮ้ย...ไอ้ซกเล็กไอ้หน้าวอกมันตื่นแล้วว่ะ”
ไอ้หน้าแย่ตัวแห้งแกรงคนหนึ่งที่ผมเพิ่งเห็นว่ามันมีตัวตนอยู่ในนี้พูดกับไอ้ดำตัวใหญ่เท่าหมีควายที่ผมก็เพิ่งเห็นเหมือนกัน แต่ไอ้เวรนั้นจับผมมาทำไม
“พี่ยักษ์จะให้หนูไปตามนายเลยไหมจ๊ะ”
ไอ้หมีควายพูดเสียงอ่อนเสียงหวานกับไอ้แห้ง ชื่อ รูปร่าง นิสัย ช่างเข้ากันมากเลย
“เออ...ไปตามนายมาได้แล้ว”
ไอ้หมีควายเดินออกไปแล้ว ผมลองถามไอ้แห้งนี่ดูหน่อยดีกว่าเพื่อว่าจะได้ความบ้าง
“พี่หล่อครับจับผมมาทำไมครับ”ไอ้แห้งหันมาเหล่ตามองผม
“ไม่รู้นายสั่ง”
“แล้วนายพี่หล่อเป็นใครครับ”
“เดี๋ยวแกก็รู้เอง”ไอ้บ้าเอยบอกหน่อยก็ไม่ได้
ทำไมชีวิตผมช่วงนี้มีแต่เรื่องที่ไม่เหลือเชื่อเกิดกับผมตลอดเลยก็ไม่รู้ เรื่องที่ไอ้ดารานั้นมันเป็นลูกอีกคนของคุณพ่อ...ผมไม่เคยคิดเลยว่าพ่อที่แสนจะรักแม่จะมีเมียน้อยได้ จะมีอะไรที่ผมยังไม่รู้อีกไหมครับ
มีคนเปิดประตูเข้ามาแล้ว...ไอ้หมีควายนั้นเอง มีอีกคนนี่ใครวะแสงแยงตามองไม่ชัดเลย ผู้หญิงอย่างนั้นเหรอท่าทางคุ้นๆนะ...อารัญญา
“ผู้ชายนี่มันเลวจริงๆ”
อารัญญาเดินเข้ามาหาผมบีบที่ไหล่ผมขอบอกว่ามันแรงมาก ตอนนี่เนวโดนอารัญญาทำร้ายเธอจะรู้สึกแบบผมรึเปล่า
“คุณอาจับผมมาทำไม”
“แกมันเลว...เลวจริงๆ”
อารัญญาเหมือนคนเสียสติมาก...ผมรู้สึกว่าอารัญญาพร้อมที่จะฆ่าคนได้ตลอดเวลา
“ผมทำอะไรครับ”
“แกหลอกลูกสาวฉัน”แรงบีบที่ไหล่ที่ว่าแรงแล้วกลับแรงขึ้นไปอีก “อีนังนั้นมันดีกว่ามากี้ยังไง มากี้ทั้งสวยกว่า ดีกว่านังเด็กนั้นเป็นล้านเท่า”
โอ๊ย!!! เจ็บเป็นบ้า
“ผมไม่ได้หลอกอะไรมากี้...ผมไม่เคยรักมากี้เลยต่างหาก”
เพียะ!!!
อารัญญาตบหน้าผม หน้าผมหันไปตามแรงตบ ตอนนี้ผมรู้สึกได้ถึงเลือดในปากด้วย
ถุย!!!
ผมถุยน้ำลายครับ น้ำลายผมสีแดงด้วย
“แกรู้ไหมว่านังเด็กนั้นมันเลว เลยทั้งแม่ทั้งลูก”สีหน้าแววตาบ่งบอกถึงความโกรธแค้น เนวกับว่าที่แม่ยายผมมาก “มันแย้งความรักของผัวฉันไป แม่มันแย่งผัวฉันไป”
อ๋อ...ที่แท้ก็เรื่องแย่งผัว
เฮ้ย...หมายความว่าว่าที่แม่ยายผมแย่งสามีอารัญญา สามีอารัญญาก็คืออาโอรุ อาโอรุมีผู้หญิงคนอื่นนอกจากน้าชิตาอีกเหรอ หรือว่า...
“มันตายยากทั้งแม่ทั้งลูก...ถ้าเมื่อสิบสามปีที่แล้วมันตายๆไปซะ...ลูกสาวฉันก็ไม่ต้องโดนแกทิ้ง”
หมายความว่า...เนวดี กับ นาจิ
“ฮาๆๆๆ มันคงคิดว่ามันเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนนามสกุลแล้วฉันจะจำมันไม่ได้...มันโง่”
เป็นคนๆเดียวกัน นางฟ้าของผมยังไม่ตาย ผมควรจะดีใจ ใช่ผมต้องดีใจ แต่ลึกๆผมกับเสียใจที่โดนเธอหลอกหรือว่านี่คือสิ่งที่ทุกคนพยายามจะบอกผม...
“วันนี้แหละฉันจะฆ่ามันด้วยมือของฉันเอง”
อารัญญากดโทรศัพท์โทรหาใครสักคน
“นังชิตา...ใช่ฉันเอง เอาตัวลูกสาวแกมาแรก แกไม่มีทางเลือก ดี โกดังเก่า แล้วเจอกันนังตัวดี”อารัญญาว่างสายแล้ว “อีกไม่นานแกจะได้เห็นนังเด็กนั้นตายไปต่อหน้าแก แกกับโอรุจะได้รู้ว่าการต้องเจ็บเพราะคนที่รักมันมรมารแค่ไหน ฮาๆๆ ฮึก...โอรุจะได้รู้...ฮึก...ว่าฉันเจ็บแค่ไหน...แกจะได้รู้ว่าลูกสาวฉันเจ็บแค่ไหน...ฮือๆๆๆๆๆ”
อารัญญาที่หัวเราะสะใจกลับร้องไห้สะอึกสะอื่นอย่างน่าสงสาร เธอโดนทำร้ายจิตใจจากคนที่เธอรัก
ความรัก...ทำให้คนเป็นได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ
เวลาผ่านไปประมาณเกือบหนึ่งชั่วโมง ผมเฝ้าแต่ภาวนา ขออย่าให้เนวมาเลยผมจะทำยังไงดี อารัญญามีปืนด้วยผมทนไม่ได้ผมทนที่จะต้องเสียเธอไปเป็นครั้งที่สองไม่ได้
“ทำไมมันยังไม่มาอีก”อารัญญาเดินมาบีบไหล่ผมที่เดิมเลย เจ็บโว้ย “หรือมันไม่รักแก...ฮาๆๆแกมันคงเป็นเครื่องมือของอีเด็กนั้น”
“ไม่จริงเนวรักผมและผมก็รักเนว ผมกับเนวมีความรักที่คนอย่างคุณอาไม่มีทางรู้จัก ผมกลับดีใจมากด้วยซ้ำที่เนวไม่มา ผมพร้อมที่จะตายแทนคนที่ผมรักได้เสมอ”
เพียะ!!!
ตบอีกแล้ว คนนะครับไม่ใช่ลูกวอลเล่เดี๋ยวตบเดี๋ยวตีเจ็บครับ
“โง่”
ปี๊มๆๆ
“สงสัยมันมาแล้วครับนาย”ไอ้แห้งพูด
“ไปพามันมา”อารัญญาสั่ง “แกเตรียมตัวเจ็บปวดได้เลย ซกเล็กจับมันมาไว้ตรงนี้”
ไอ้หมีควายแก้มัดผมแล้วจับผมลากมาคุกเข่าที่หน้าอารัญญา ผมพยายามดิ้นแต่แรงไอ้หมีความมันดีจริงๆ
“อยู่นิ่งๆสิวะ”
“อาอย่าทำแบบนี้เลยครับ แม่ของเนวเขาก็แต่งงานใหม่ไปแล้ว”
“มันไม่ใช่เรื่องของแก ซกเล็กปิดปากมันไว้”
ไอ้หมีควายมันเอาสก็อตเทปมาปิดปากผม ผมจะทำยังไงดี ทำไงดีๆ
“นายครับมากันแล้วครับ”ไอ้แห้งมันเดินกลับมาแล้ว
มีคนตามหลังมันมาด้วย เนว คุณว่าที่แม่ยาย คุณอาโอรุ ซูชิ
โธ่โว้ย!!! มาทำไม ผมจะบ้าตายแล้ว ผมจะทำยังไงดี ผมพยายามดิ้นเต็มที่แต่ก็ไม่ได้เรื่องอะไร
“คุณมากับพวกมันได้ยังไง”อารัญญาดูโกรธมากกว่าเดิมมาก
“ญ่าผมไม่คิดเลยว่าคุณจะทำอะไรแบบนี้”อาโอรุมีสีหน้าดูผิดหวังมาก ผมว่าอาโอรุต้องรักอารัญญาแน่ๆ ผู้ชายด้วยกันผมดูออก
“ก็เพราะคุณไม่เคยรักฉันเลย”เสียงของอารัญญาดูแข็งมากแต่ผมเห็นน้ำตาของอารัญญาด้วย
“เธอแน่ใจเหรอว่าเขาไม่ได้รักเธอ”คุณว่าที่แม่ยายบอก ผมว่าตอนนี้อารมณ์ผู้หญิงสุดๆ
“แกไม่ต้องมาพูด ก็เพราะแกโอรุเขาถึงไม่เคยรักฉันเลย...ฮึก”
“โอรุเขารักเธอ...เขารักมานานแล้วด้วย”คุณว่าที่แม่ยายผมเองก็ชักเสียงสั่นๆแล้วสิ
“ไม่จริง...เขารักแกต่างหาก...ฮึก”
ผมหันไปมองเนวเธอเองก็เหมือนจะร้องไห้อยู่แล้ว อาโอรุเองก็หลบหันไปมองทางอื่น
“เขาก็รักทั้งสองคนนั้นแหละ”คุณว่าที่ยายหันไปมองอาโอรุ “เขากับฉันคบกันมานานจนแต่งงานกัน...ใช่เธอพูดถูกว่าเขารักฉัน แต่พอเขาได้พบเธอเขาก็เลิกกับฉันอย่างง่ายดายทั้งๆที่เขาพูดว่ารักฉัน...เขาเปลี่ยนไปตั้งแต่เจอเธอ แต่ที่เขายังมาวุ่นวายอยู่กับฉันเพราะว่าเราลูกด้วยกัน”
“ไม่จริง...ฮึก...เขาเฝ้าตามหาแกมาตลอด”
ท่าทีขออารัญญาดูอ่อนลงมากแต่ก็ยังดูสับสนอยู่
“เขาก็แค่คนที่อยากจับปลาสองมือก็แค่นั้น...แต่ฉันคงเป็นแค่ปลาที่ดิ้นหลุดออกมาแล้วฉันจะไม่กลับไปอยู่ในมือของเขาอีกแล้ว...ปล่อยข้าวปั้นเถอะนะ เขาไม่รู้อะไรด้วย ความจริงมันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่อย่างพวกเรา
มากกว่า...อย่าเอาลูกของพวกเราหรือคนอื่นมาเกี่ยวเลยนะ”
คุณว่าที่แม่ยายผมกับอาโอรุค่อยๆเดินมาหาอารัญญา เนวเองก็จะตามมาด้วยแต่ซูชิลั้งเธอไว้
ปัง!!! ปัง!!!
อารัญญายิงปืนลงพื้นเกือบโดยคุณว่าที่แม่ยายผมเลยแต่อาโอรุดึงคุณว่าที่แม่ยายผมหลบได้ทัน
“แม่!!!”
เนวร้องด้วยความตกใจจะวิ่งมาหาแม่ของเธอแต่ซูชิดึงเอาไว้
“หยุดอยู่ตรงนั้น ส่งนังเด็กนั้นมาแรกกับไอ้เวรนี้”
อารัญญาส่ายปืนไปมาระว่างเนวกับผม
ผมสั่นหัวช้าๆ ไม่อย่ามานะผมตายแทนเธอได้ แต่ผมทนเห็นเธอเจ็บตัวไม่ได้ เนวอย่ามานะ
“อย่าให้คนอื่นมาเกี่ยวเลยนะฉันขอร้อง เธอกับฉันเรามาตกลงกันเองดีกว่า”คุณว่าที่แม่ยายผมพยายามกล่อม
“ถ้าช้าไอ้เวรนี่ตาย”
อารัญญาเอาปืนมาจ่อหัวผม ผมหลับตา ยิงเถอะ ยิงผมเลย
“อย่า...ฉันยอมแล้วปล่อยตัวพี่ข้าวปั้นเอาฉันไปแทน”
ผมลืมตามองเนว เนวเดินมาหาอารัญญาช้าๆ ไม่อย่าเขามา
“เนว...ลูก” คุณว่าที่แม่ยายจับแขนเนวไว้
“แม่คะ...เนวขอทำเพื่อคนที่เนวรักบ้างได้ไหมคะแม่” เนวเอื่อมมือไปแกะมือของแม่เธอออกจากแขน
เนวเดินเข้ามาใกล้ เธอไม่กลัวรึไง แต่ผมกลัว กลัวว่าผมจะต้องเสียเธอไป
ไอ้ซกเล็กดึงผมยืนขึ้นแก้มัดที่มือผม แล้วดันไปหาเนว ผมเดินช้าที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่เนวกลับไป
ผมกับเนวเรากำลังจะเดินสวนกันผมมองตาเนว เนวเองก็มองตาผม ถ้าผมทำอะไรตอนนี้อารัญญาต้องยิงแน่ๆ
ฉึกๆ
ผมได้ยินเสียงชักปืน ขาที่ก้าวไปข้างหน้ามันกลับถอยหลัง ผมคว้าตัวเนวมากอดถ้าจะต้องตายจริงๆผมขอตายพร้อมกันดีกว่า
ผมหันหลังให้อารัญญากอดเนวไว้แน่หลับแล้วตาลง
“พี่ข้าวปั้น”
เสียงของเนวที่สั่นเครือกอดผมว่าแน่เช่นกัน เสียงนี้ผมจะจำไปจนนิรัน
ปัง!!!!!!!
“กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตกลงข้าวปั้นจะโดนยิ่งอีกคนเหรอเนี้ย
ติดตามตอนจบ อีกสักครู่
เพียงใจกล้า เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 ธ.ค. 2555, 08:28:59 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 13 ธ.ค. 2555, 08:28:59 น.
จำนวนการเข้าชม : 1287
| << ตอนที่23-->>ลูกชายคนที่สองตัวจริงของคุณลุง | ตอนจบ -->>ได้น้องสาว และ หัวใจกลับคืนมา >> |
