ยัยคู่แฝดตัวร้ายกับนายปีศาจจอมกวน
อันที่จริงฉันก็เป็นสาวม.ปลายคนนึงที่พึ่งจะผ่านชั้นม.ต้นมาหมาดๆเลยแหละ แต่เพียงฉันมีคนที่หน้าเหมือน(ชาวบ้านเรียกว่าฝาแฝด)แต่นิสัยไม่ต้องห่วงหรอกยัยนั่นน่ะนิสัยเรียบร้อยมาก แต่ฉันน่ะหรอแน่นอน...ฉันเป็นคนที่แก่น เซี้ยว ของรร.เชียวนะ(โอ้วววช่างน่าภูมิใจซะเหลือเกิน -0-) และอยู่ๆก็มีผู้ชายหน้าตาดีชื่อ'ท็อป' มาวุ่นวายกะชีวิตของฉัน>< แต่เรื่องมันยังไม่หมดแค่นั้นหรอก สาวแฝดคู่นี้ยังมีอะไรให้คุณน่าติดตามเยอะแยะ อยากรู้ไหมล่ะ อยากรู้ก็ติดตามเอานะ...
Tags: วัยรุ่น
ตอน:
ฉันกำลังเดินเข้าปากทางหมู่บ้าน นี่มันก็หนึ่งทุ่มเศษแล้วล่ะที่กลับดึกก็เพราะวันนี้อยู่ทำงานกลุ่มกับเพื่อนซี้จนเสร็จ ระหว่างทางที่เดินมีผู้ชายวัยรุ่นกลุ่มนึงประมานสามสี่คนมาขวางหน้าฉันไว้ พอฉันเดินไปทางขวามันก็มาดักทางขวา พอฉันเดินไปทางซ้ายมันก็ตามมาทางซ้าย อะไรกันวะเนี่ย??
"จะไปไหนจ๊ะน้องสาว ให้พี่ไปส่งไหม?"หนึ่งในกลุ่มหน้าปลากระโห้พูดขึ้น
"ฉันมีขา เดินเองได้"
"หน้าตาน่ารักแบบนี้ มาคบกับพี่ไหมจ๊ะ"และอีกคนที่พูดขึ้น อึ๊ย!หน้าตาแต่ละคนบ่งบอกให้รู้ว่า มันเป็นคนรึป่าววะเนี่ย น่าเกลียดชะมัด
"ไม่อ่ะ แม่สอนว่าไม่ให้คบกับคนหน้าแปลก"เอ้า!อึ้งๆ ฉันใช้ช่วงเวลาที่พวกมันอึ้งกันอยู่ ฉันจึงรีบเดินมาแต่ไม่ทันที่จะออกไปพวกมันดึงฉันไว้แล้วผู้ชายคนที่หน้าตาน่าเกลียดที่สุดในกลุ่มก็เดินเข้ามาหาฉัน
"ปากดีนักนะมึง "ไอ้คนสุดท้ายพูดดูท่าแล้วน่าจะเป็นหัวหน้า เดินเข้ามาแล้วตบฉัน
เพียะ!!
"จับมันไว้"ฉันดิ้นสุดฤทธิ์ แต่ก็สู้แรงควายของมันไม่ได้ มันลากฉันเข้ามาในดงหญ้าแล้วล๊อคแขนฉันไว้พอฉันดิ้นมันก็ต่อยท้องฉัน
พลั่ก! ตอนนี้ฉันแม้แต่เสียงยังพูดไม่ได้ ตอนนี้ฉันนึกถึงแต่หน้านาย...นายอยู่ไหน...ท็อป ฉัน รัก นาย!!
ระหว่างนั้นหัวหน้ากลุ่ม สั่งให้ลูกน้องมันดูต้นทางไว้มันกลังจะถอดเสื้อฉันแต่มีใครคนนึงเข้ามาแล้วต่อยไอ้หัวหน้ามัน
พลั่ก!เสียงเหมือนมีคนกำลังชุลมุนกัน ฉันรับรู้แค่นั้นรู้ตัวอีกทีฉันอยู่บนเตียงใครสักคนฉันพยายามลุกแต่มันเจ็บท้องน้อยชะมัด และแล้วก็มีเสียงที่ฉันคุ้นหูพูดขึ้น
"ตื่นแล้วหรอ"ท็อป นาย..นายมาช่วยฉันไว้..ฉันรักนายจัง
"ฉันอยู่ที่ไหน"
"บ้านผมเองแหละ"
"..."
"เป็นยังไงบ้าง"
"ถ้า..อึก..นาย..ไม่มา..ช่วย..ฉันไว้..ฉันคง..ฮืออ"ฉันพูดไปร้องไห้ไป ท็อปกอดปลอบฉันแล้วลูบหัวฉันเบาๆ ฉันไม่ขัดขืนฉันรู้แค่ว่าตอนนี้ต้องการใครสักคนที่ต้องปลอบฉันไว้ อ้อมกอดของนายอบอุ่นจัง><
"ไม่เป็นไรแล้วนะครับคนดี"ท็อปพูดแล้วเอามือปาดน้ำตาของฉัน เวลาผ่านไปนานเราสองคนกอดกันนานพอสมควร ตอนนี้ฉันหยุดร้องไห้แล้วล่ะฉันจึงจะออกจากอ้อมกอดของท็อปแต่ท็อปไม่ยอมปล่อยฉัน
"นี่นาย ปล่อยได้แล้ว"
"ไม่เอาอ่ะ"
"ได้ไงกัน ไม่ได้เป็นไรกันซักหน่อย"
"อีกไม่นานหรอก"
"นายว่าไงนะ"ประโยคเมื่อกี้ฉันได้ยินไม่ค่อยชัดอะไรกัน พูดเบาชะมัด
"อะ..อ๋อ ไม่มีไรหรอก"แถได้โล่ห์จริงนายคนนี้-0-
"งั้นฉันกลับบ้านก่อนละกัน" ฉันกำลังลุกขึ้นจากตรงนั้นแต่มือของใครบางคนก็จับฉันไว้
"ให้ผมไปส่งนะ"
"คะ..คือ.."ฉันกำลังจะพูดต่อแต่ท็อปพูดแทรกขึ้นมาซะก่อน
"นะ..ปิ่น"ท็อปและฉันสบตากันฉันมองลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลนั้น...ดวงตาที่บ่งบอกถึงความจริงใจและฉันคงเข้าข้างตัวเองเกินไปว่าดวงตาคู่นั้นจะสื่อความหมายอะไรบางอย่าง แต่ฉันเลือกที่จะหลบตาเค้า><
"อะ..อืม เป็นอย่างงั้นก็ได้"ฉันส่งยิ้มให้เค้าบางๆ :D
"จะไปไหนจ๊ะน้องสาว ให้พี่ไปส่งไหม?"หนึ่งในกลุ่มหน้าปลากระโห้พูดขึ้น
"ฉันมีขา เดินเองได้"
"หน้าตาน่ารักแบบนี้ มาคบกับพี่ไหมจ๊ะ"และอีกคนที่พูดขึ้น อึ๊ย!หน้าตาแต่ละคนบ่งบอกให้รู้ว่า มันเป็นคนรึป่าววะเนี่ย น่าเกลียดชะมัด
"ไม่อ่ะ แม่สอนว่าไม่ให้คบกับคนหน้าแปลก"เอ้า!อึ้งๆ ฉันใช้ช่วงเวลาที่พวกมันอึ้งกันอยู่ ฉันจึงรีบเดินมาแต่ไม่ทันที่จะออกไปพวกมันดึงฉันไว้แล้วผู้ชายคนที่หน้าตาน่าเกลียดที่สุดในกลุ่มก็เดินเข้ามาหาฉัน
"ปากดีนักนะมึง "ไอ้คนสุดท้ายพูดดูท่าแล้วน่าจะเป็นหัวหน้า เดินเข้ามาแล้วตบฉัน
เพียะ!!
"จับมันไว้"ฉันดิ้นสุดฤทธิ์ แต่ก็สู้แรงควายของมันไม่ได้ มันลากฉันเข้ามาในดงหญ้าแล้วล๊อคแขนฉันไว้พอฉันดิ้นมันก็ต่อยท้องฉัน
พลั่ก! ตอนนี้ฉันแม้แต่เสียงยังพูดไม่ได้ ตอนนี้ฉันนึกถึงแต่หน้านาย...นายอยู่ไหน...ท็อป ฉัน รัก นาย!!
ระหว่างนั้นหัวหน้ากลุ่ม สั่งให้ลูกน้องมันดูต้นทางไว้มันกลังจะถอดเสื้อฉันแต่มีใครคนนึงเข้ามาแล้วต่อยไอ้หัวหน้ามัน
พลั่ก!เสียงเหมือนมีคนกำลังชุลมุนกัน ฉันรับรู้แค่นั้นรู้ตัวอีกทีฉันอยู่บนเตียงใครสักคนฉันพยายามลุกแต่มันเจ็บท้องน้อยชะมัด และแล้วก็มีเสียงที่ฉันคุ้นหูพูดขึ้น
"ตื่นแล้วหรอ"ท็อป นาย..นายมาช่วยฉันไว้..ฉันรักนายจัง
"ฉันอยู่ที่ไหน"
"บ้านผมเองแหละ"
"..."
"เป็นยังไงบ้าง"
"ถ้า..อึก..นาย..ไม่มา..ช่วย..ฉันไว้..ฉันคง..ฮืออ"ฉันพูดไปร้องไห้ไป ท็อปกอดปลอบฉันแล้วลูบหัวฉันเบาๆ ฉันไม่ขัดขืนฉันรู้แค่ว่าตอนนี้ต้องการใครสักคนที่ต้องปลอบฉันไว้ อ้อมกอดของนายอบอุ่นจัง><
"ไม่เป็นไรแล้วนะครับคนดี"ท็อปพูดแล้วเอามือปาดน้ำตาของฉัน เวลาผ่านไปนานเราสองคนกอดกันนานพอสมควร ตอนนี้ฉันหยุดร้องไห้แล้วล่ะฉันจึงจะออกจากอ้อมกอดของท็อปแต่ท็อปไม่ยอมปล่อยฉัน
"นี่นาย ปล่อยได้แล้ว"
"ไม่เอาอ่ะ"
"ได้ไงกัน ไม่ได้เป็นไรกันซักหน่อย"
"อีกไม่นานหรอก"
"นายว่าไงนะ"ประโยคเมื่อกี้ฉันได้ยินไม่ค่อยชัดอะไรกัน พูดเบาชะมัด
"อะ..อ๋อ ไม่มีไรหรอก"แถได้โล่ห์จริงนายคนนี้-0-
"งั้นฉันกลับบ้านก่อนละกัน" ฉันกำลังลุกขึ้นจากตรงนั้นแต่มือของใครบางคนก็จับฉันไว้
"ให้ผมไปส่งนะ"
"คะ..คือ.."ฉันกำลังจะพูดต่อแต่ท็อปพูดแทรกขึ้นมาซะก่อน
"นะ..ปิ่น"ท็อปและฉันสบตากันฉันมองลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลนั้น...ดวงตาที่บ่งบอกถึงความจริงใจและฉันคงเข้าข้างตัวเองเกินไปว่าดวงตาคู่นั้นจะสื่อความหมายอะไรบางอย่าง แต่ฉันเลือกที่จะหลบตาเค้า><
"อะ..อืม เป็นอย่างงั้นก็ได้"ฉันส่งยิ้มให้เค้าบางๆ :D
หวานว่าน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ม.ค. 2556, 19:53:08 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 ม.ค. 2556, 19:53:08 น.
จำนวนการเข้าชม : 871
| << |