I love you sir รักนะค่ะคุณชาย
สวัสดีจ้าวันนี้จะมาแนะนาตัวละครกันนิดๆหน่อยๆ ตัวละครตัวแรกมีชื่อว่า “ชิสุ ฮารุกะ” (มีฉายาว่ายัยบื้อ โดย โทโอรุเป็นผู้ตั้งให้) เกิดวันที่ 30 มีนาคม 2542
เป็นนางเอกของเรื่องจ้า และก็มีเหตุผลจำเป็นที่จะต้องมาเป็นเมดของ โทงะ โทโอรุ
ตัวละครตัวที่สองมีชื่อว่า “โทงะ โทโอรุ”(มีฉายาว่านายจอมหยิ่ง โดย ฮารุกะแอบตั้งให้ ^-^) เกิดวันที่ 27 ธันวาคม 2542 เป็นพระเอกจ้า ซึ่งเป็นเจ้านายที่เอาแต่ใจสุดๆ เห็นแก่ตัวสุดๆ และก็นิสัยคุณหนูสุดๆ หาที่ใดเปรียบมิได้ *3*(เหนื่อยใจแทน ฮารุกะจัง)
ตัวละครตัวที่สามมีชื่อว่า “โทกะ มิสึโกะ”อยากจะบอกว่า she ร้ายมาก เกิดวันที่ 27 กันยายน 2542 เป็นคู่ปรับของ”ฮารุกะ”
ตัวละครตัวที่สี่มีชื่อว่า “โฮยะ อิซึ” เป็นเพื่อนของ “ฮารุกะ” เกิดวันที่ 5 มกราคม 2542 เป็นเพื่อนสนิทผู้ชายของฮารุกะซึ่งอิซึเองก็แอบชอบฮารุกะมาตั้งนานแล้วด้วย โดยที่ฮารุกะเองไม่รู้เรื่องเลย (บื้อสมฉายาจริงๆ)
งั้นพอแค่ สี่ตัวละครก่อนนะ (>-<)
เป็นนางเอกของเรื่องจ้า และก็มีเหตุผลจำเป็นที่จะต้องมาเป็นเมดของ โทงะ โทโอรุ
ตัวละครตัวที่สองมีชื่อว่า “โทงะ โทโอรุ”(มีฉายาว่านายจอมหยิ่ง โดย ฮารุกะแอบตั้งให้ ^-^) เกิดวันที่ 27 ธันวาคม 2542 เป็นพระเอกจ้า ซึ่งเป็นเจ้านายที่เอาแต่ใจสุดๆ เห็นแก่ตัวสุดๆ และก็นิสัยคุณหนูสุดๆ หาที่ใดเปรียบมิได้ *3*(เหนื่อยใจแทน ฮารุกะจัง)
ตัวละครตัวที่สามมีชื่อว่า “โทกะ มิสึโกะ”อยากจะบอกว่า she ร้ายมาก เกิดวันที่ 27 กันยายน 2542 เป็นคู่ปรับของ”ฮารุกะ”
ตัวละครตัวที่สี่มีชื่อว่า “โฮยะ อิซึ” เป็นเพื่อนของ “ฮารุกะ” เกิดวันที่ 5 มกราคม 2542 เป็นเพื่อนสนิทผู้ชายของฮารุกะซึ่งอิซึเองก็แอบชอบฮารุกะมาตั้งนานแล้วด้วย โดยที่ฮารุกะเองไม่รู้เรื่องเลย (บื้อสมฉายาจริงๆ)
งั้นพอแค่ สี่ตัวละครก่อนนะ (>-<)
Tags: วัยรุ่น โรแมนติกคอมเมดี้
ตอน: บทที่ 3 เพราะนาย...ฉันถึงต้องหนี้การตามล่าของผู้หญิงทั้งโรงเรียน
และพอยัยมิสึโกะพูดจบฉันก็หนี้นักเรียนหญิงห้องฉันไปเรื่อยๆแต่วิ่งไปวิ่งมาก็มีนักเรียนหญิงเพิ่มขึ้นกลายเป็นทั้งโรงเรียนวิ่งไล่ฉันคนเดียวให้ตายสิแล้วที่นี้ฉันจะทำยังไงดีตอนนี้ก็วิ่งจนจะหมดแรงแล้วด้วย อุ๊บ
“ใครนะปล่อยฉันนะ”ฉันดิ้นสุดแรงแต่กลับได้ยินเสียงที่คุ้นหู เอ๋!! ใครนะหรือว่า....
“ฉันเองอิซึ”
“อะ..อะ...อิซึ ฉันคิดถึงเธอมาไม่ได้โกธรฉันใช่ไหมแล้วนายเป็นไงบ้าง” แล้วฉันก็กระโดดกอดอิซึและอิซึก็พูดว่า
“ไม่โกธร”
“อืม” ฉันดีใจมากที่อิซึไม่โกธรฉัน แถมหน้าตาเขาดูดีใจที่ได้คุยกับฉันด้วย ดีนะที่ฉันอยู่กับอิซึเพราะเขาพ
าฉันมาหลบที่ห้องทดลองตลอดเวลาเลย แต่ถ้าฉันรอดไปได้จะเปลี่ยนจากหอมแก้มเป็นต้อยหน้าซัก 1 มัด
“นี่อิซึขอบคุณมากนะที่มาช่วยฉัน” ตอนที่ฉันขอบคุณอิซึนั่นเองออยู่ดีๆประตูก็เปิดออกและนั่นคือพวกผู้หญิง
นั่นเองแต่อิซึก็ดันฉันไปหลบที่ใต้โต๊ะแล้วพูดว่า
“คนจะหลับจะนอนอย่าเสียงดังได้ไหม”และอิซึก็ส่งสายตาอำมหิตใส่ผู้หญิงพวกนั้นทำให้ผู้หญิงพวกนั้นรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว และแล้วฉันกับอิซึก็แอบกันที่นี่จนเลิกเรียน
“นี่อิซึวันนี้ฉันไปนอนบ้านนายได้ไหม คุณน้าไม่ว่าใช่ไหม”
“อืมได้สิ ฉันให้เธอไปนอนได้เสมอนะ แม่ฉันไม่ว่าหรอ”
หึ...ต้องให้นายจอมหยิ่งนั่นรู้สึกเป็นห่วงฉันซะบ้าง ฮาฮาฮ่า
“นี่ไปบ้านนายกันคิดถึงจังนะไม่ได้ไปค้างนานแล้วด้วย” และฉันก็เดินไปจนถึงบ้านของอิซึ
บ้านอิซึ
“ขอรบกวนหน่อยนะค่ะ สวัสดีค่ะคุณน้า”
“จ๊ะ” คุณน้ายังใจดีไม่เปลี่ยนเลยนะ
“คุณน้าค่ะคือวันนี้หนูขอนอนที่นี่ได้ไหมค่ะ”
“ได้สิจ๊ะ จะนอนห้องเดียวกับอิซึไม๊จ๊ะเหมือนตอนเด็กๆไง
“ก็ได้ค่ะ”เพราะตอนเด็กๆเวลาเรานอนด้วยกัน อิซึชอบชวนฉันเล่นเกม...เล่นแล้วทำให้ฉันลืมเรื่องไม่สะบายใจได้ทุกครั้งเลยนะ
“งั้นหนูขอไปอาบน้ำก้อนนะค่ะคุณน้า” ป่านี่นายจอมหยิ่งคงหาฉันให้ควักแล้วมั้งสมน้ำหน้า อยากมาทำให้ผู้หญิงทั้งโรงเรียนวิ่งไล่กวดฉันทำไมละ เฮ้ย! พอๆๆหยุดนึกถึงนายนั่นได้แล้ว รีบอาบน้ำดีกว่า
“คุณน้าค่ะอาบน้ำเสร็จแล้วนะ งั้นหนูขอไปนอนก่อนนะค่ะ”
“จ๊ะ อิซึเข้าก็ขึ้นไปนอนแล้วนะจ๊ะ”
“ค่ะ...ลาตรีสวัสดิ์นะค่ะ”
เมื่อเดินขึ้นมาบนห้อง อ่าวหลับแล้วหรออิซึงั้นฉันก็นอนเลยแล้วกัน และเมื่อฉันนอนลงข้างๆอิซึๆก็กอดฉันแล้วพูดว่า
“ฉันคิดถึงเธอมากแต่พักนี้เธออยู่แต่กับโทโอรุคนเดียวฉันอิจฉานะ”
“อะ...อืม” O///o
“งั้นคือนี้ขอนอนกอดเธอทั้งคืนเลยได้ไหม”
“หา~ทั้งคืนเลยหรอ”
“ก็ฉันคิดถึงเธอมากเลยนะ”
“ก็ได้มั้งก็ตอนเด็กๆก็เป็นอย่างนี้มาตลอดอยู่แล้วนิ อิซึนี่ขี้อ้อนไม่เปลี่ยนเลยนะ” ^^a
และแล้วตอนที่ฉันกำลังจะหลับตาอิซึที่นอนกอดฉันอยู่ก็มาหอมแก้มฉัน เล่นซะแนสะดุ้งเลยแต่ดูเหมือนว่าอิซึจะหลับแล้วแต่คงจะละเมิอมั้งแต่ตอนอิซึนอนน่ะก็น่ารักดีเหมือนกันนะ และแล้วฉันก็นอนกลับอิซึจนเช้า
ห้าว~เช้าแล้วหรอ
”อิซึทำไมไม่ปะ.........................”O///o อิซึนอนหอมแก้มฉันทั้งคืนเลยหรอเขินนะ
ฉันลุกขึ้นแล้วปลุกอิซึ แต่อิซึกลับทำหน้าอ้อนแล้วทำตัวเหมือนลูกแมวพึงตื่นฉันจึงแกล้งพูดว่า
“ถ้ารีบไปอาบน้ำจะให้หอมแก้ม” แต่พออิซึได้ยินก็ทำตาโตเหมือนแมวได้ปลาอย่าง แล้วอยู่ดีๆอิซึก็ดึงฉันไปหอมแก้มเฉยเลย
“เฮ้ย...ฉันล่อเล่น”ทำไมอิซึถึงเอาจริงอะ~แต่หยุดอึ้งได้แล้ว
“อิซึทำอะไรอะ ฉันล้อเล่นนะ”
“แต่ฉันเอาจริงนะ ก็ฉันนะ ฉันนะชอบฮารุกะนะ ชอบมานานแล้วด้วย”
“บ้าละเมิอหรอ ฉันเขินนะ”
“ฉันเคยโกหกเธอไหมล่ะฮารุกะ”
นี่ฉันเขินนะอิซึพูดบ้าๆ
“แต่ตอนนี้พอกับเรื่องหอมแก้มก่อนเพราะเดียวไปโรงเรียนสายนะ”
เมื่อฉันกับอิซึออกจากบ้าน
“นี่อิซึทำไม...พอออกมาจากบ้านแล้วนายถึงต้องจับมือฉันด้วยอะ”
“ก็ฉันสาระภาพรักเธอไปแล้ว...แล้วเธอก็ไม่ปฎิเสธแสดงว่าคบกันแล้วไง”
“บะ...บ้า ฉะ...ฉัน” พอฉันพูดขึ้นอิซึก็เอานิ้วชี้มาโดนปากฉันแล้วพูดว่า จู๋ จู๋
“งั้นฮารุกะตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้วนะ”
“เออ...แต่....”
“ไม่เป็นไรไม่ต้องอายนะฮารุกะ”
อิซึนายเนี่ยเอาแต่ใจชะมัดเลยแต่ชั่งเหอะไปโรงเรียนดีกว่า เอ๋...เหมือนลืมใครไปคนนะ~~~
เมื่อฉันเดินกับอิซึมาจนถึงโรงเรียน
ก็มีชายร่างสูงคนนึงเดินเขามาหาฉันแล้วดึงฉันออกจากอิซึ
“นี่เธอทำไมเมื่อวานไม่กลับบ้าน”
“ก็ฉันหนีผู้หญิงทั้งโรงเรียนเพราะนาย แต่อิซึกลับมาช่วยฉันได้พอดี”
“แล้วทำไมต้องไปนอนบ้านมันด้วย”
“ก็ไปนอนไม่ได้หรือไงตอนเด็กๆแทบไปนอนทุกวันเลย”
ทำไมหอมแก้มฉันมันร้อนวูบๆ ความรู้สึกนี่มันอะไรเนี่ย
“นี่ฮารุกะเธอคงไม่ได้นอนห้องเดียวกับ ไอเจ้าอิซึหรอกนะ”
“นี่นายเห็นฉันเป็นคนยังไงกันห๊า~ อ๋อ คือว่า นอนห้องเดียวกัน” พอพูดจบนายจอมหยิ่งนี่ก็ทำหน้าตาไม่พอใจมากแล้วก็บอกว่า
“ทำอะไรกันหรือปล่าว”
“อืม...ก็แค่โดนหอมแก้มทั้งคืนโดยไม่รู้ตัวน่ะ” พอฉันพูดคำนั้นออกมา โทโอรุก็เหมือนวิญญาณออกจากร่าง
“อย่างนี้เรียกว่าไม่ทำอะไรได้ยังไง เธอนี่มัน...สุดจะบรรยาย”
แต่ทำไมเมื่อโทโอรุพูดแบบนั้นแล้วรู้สึกเหมือนโทโอรุหึงฉันยังไงก็ไม่รู้ แต่เป็นไปไม่ได้หรอกเพราะว่าฉันน่ะเป็นแค่เมดของเค้านี่
“นี่นายหึงฉันหรอกนายจอมหยิ่ง”
“ปะ...ปล่าว ฉะ...ฉันจะไปหึงเธอได้ยังไงกันก็เธอเป็นเมดของฉันนิ”
“มันก็จริงอยู่ งั้นพรุ่งนี้ใช้งานเมดคนอื่นนะฉันมีธุรน่ะ”
“ธุรอะไรของเธอมิทราบ”
“ก็แค่อยากไปหาแม่นะ วันเดียวเองนะขอร้อง” ฉันส่งสายตาหวานเยอมให้นายจอมหยิ่งนี้และท่าทีของเขาก็เหมือนจะโอเคด้วย อะนะก็ฉันสวยอะ 555
“ได้แค่วันเดียวและต้องกลับมานอนบ้านด้วย”
ความจริงแล้วฉันไม่ได้ไปหาแม่หรอกเพราะไม่รู้ว่าแม่อยู่ไหน แต่ฉันจะนัดอิซึไปเที่ยวเพื่อตอบแทนเรื่องตอนนั้นที่พาฉันหนีผู้หญิงทั้งโรงเรียน
“นี่แล้วแม่เธฮอยู่ที่ไหนอะ”
“ก็อยู่ที่ไหนซักแห่งบนโลกนี้แหละ”
“แสดงว่าเธอไม่รู้หรอว่าแม่เธออยู่ไหน”
“ก็ประมาณนั้นแหละ”
“แล้วนี่ไม่รู้แล้วจะมาขอทำไมห๊า~ มันต้องมีอะไรแน่นอน บอกมาเดียวนี่เลย”
“กะ...ก็ได้ ฉันจะไปเที่ยวกับอิซึสองคน”
“แล้วมีเหตุอะไรจะต้องไปกับมันด้วย”
“ก็เพราะรู้ว่าถ้าขอตรงๆนายจะต้องไม่ให้เลยพูดอ้อมๆ” นายจอมหยิ่งเนี่ยเรื่องมากชมัดเลยนะน่ารำคราญจริงๆ
“ได้ฉันจะให้เธอไปกับหมอนั้นก็ได้นะแต่มีเวลาให้แค่ 5 ชั่งโมงนะ”
“โทโอรุนายป่วยรึปล่าว ทำไมนายถึงให้ฉันไปอะ” แต่ก็ชั้งเถอะดีแล้วละ
“งั้นนายน้องค่ะดิฉันขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะค่ะ”
ในที่สุดจากที่จะต้องทำงานกลับได้ไปเที่ยวกับอิซึเหมือนอย่างเคย ดีจังเบย
งั้นตอนนี้ก็ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า เอ๋!!!ทำไมของในห้องน้ำสะอาดอย่างนี้ดีจังทั้งๆทีเป็นห้องน้ำใครห้อน้ำมันแท้ๆ ^///^
.....เมื่ออาบน้ำเสร็จ…..
ห๊าว~ จริงสิรีบเข้านอนดีกว่าจะได้ไปเที่ยวเร็วๆ
แต่ตอนนี้พึ่ง 2 ทุ่มเองนอนไม่หลับอะทำไรดี จริงสิเมื่อเช้าซื้อสมุดมาใหม่งั้นทำแดอาลี่ดีกว่างั้นจะเขียนรื่องตั้งแต่วันที่เข้ามาที่นี่เลยละกันนะ...........
“ใครนะปล่อยฉันนะ”ฉันดิ้นสุดแรงแต่กลับได้ยินเสียงที่คุ้นหู เอ๋!! ใครนะหรือว่า....
“ฉันเองอิซึ”
“อะ..อะ...อิซึ ฉันคิดถึงเธอมาไม่ได้โกธรฉันใช่ไหมแล้วนายเป็นไงบ้าง” แล้วฉันก็กระโดดกอดอิซึและอิซึก็พูดว่า
“ไม่โกธร”
“อืม” ฉันดีใจมากที่อิซึไม่โกธรฉัน แถมหน้าตาเขาดูดีใจที่ได้คุยกับฉันด้วย ดีนะที่ฉันอยู่กับอิซึเพราะเขาพ
าฉันมาหลบที่ห้องทดลองตลอดเวลาเลย แต่ถ้าฉันรอดไปได้จะเปลี่ยนจากหอมแก้มเป็นต้อยหน้าซัก 1 มัด
“นี่อิซึขอบคุณมากนะที่มาช่วยฉัน” ตอนที่ฉันขอบคุณอิซึนั่นเองออยู่ดีๆประตูก็เปิดออกและนั่นคือพวกผู้หญิง
นั่นเองแต่อิซึก็ดันฉันไปหลบที่ใต้โต๊ะแล้วพูดว่า
“คนจะหลับจะนอนอย่าเสียงดังได้ไหม”และอิซึก็ส่งสายตาอำมหิตใส่ผู้หญิงพวกนั้นทำให้ผู้หญิงพวกนั้นรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว และแล้วฉันกับอิซึก็แอบกันที่นี่จนเลิกเรียน
“นี่อิซึวันนี้ฉันไปนอนบ้านนายได้ไหม คุณน้าไม่ว่าใช่ไหม”
“อืมได้สิ ฉันให้เธอไปนอนได้เสมอนะ แม่ฉันไม่ว่าหรอ”
หึ...ต้องให้นายจอมหยิ่งนั่นรู้สึกเป็นห่วงฉันซะบ้าง ฮาฮาฮ่า
“นี่ไปบ้านนายกันคิดถึงจังนะไม่ได้ไปค้างนานแล้วด้วย” และฉันก็เดินไปจนถึงบ้านของอิซึ
บ้านอิซึ
“ขอรบกวนหน่อยนะค่ะ สวัสดีค่ะคุณน้า”
“จ๊ะ” คุณน้ายังใจดีไม่เปลี่ยนเลยนะ
“คุณน้าค่ะคือวันนี้หนูขอนอนที่นี่ได้ไหมค่ะ”
“ได้สิจ๊ะ จะนอนห้องเดียวกับอิซึไม๊จ๊ะเหมือนตอนเด็กๆไง
“ก็ได้ค่ะ”เพราะตอนเด็กๆเวลาเรานอนด้วยกัน อิซึชอบชวนฉันเล่นเกม...เล่นแล้วทำให้ฉันลืมเรื่องไม่สะบายใจได้ทุกครั้งเลยนะ
“งั้นหนูขอไปอาบน้ำก้อนนะค่ะคุณน้า” ป่านี่นายจอมหยิ่งคงหาฉันให้ควักแล้วมั้งสมน้ำหน้า อยากมาทำให้ผู้หญิงทั้งโรงเรียนวิ่งไล่กวดฉันทำไมละ เฮ้ย! พอๆๆหยุดนึกถึงนายนั่นได้แล้ว รีบอาบน้ำดีกว่า
“คุณน้าค่ะอาบน้ำเสร็จแล้วนะ งั้นหนูขอไปนอนก่อนนะค่ะ”
“จ๊ะ อิซึเข้าก็ขึ้นไปนอนแล้วนะจ๊ะ”
“ค่ะ...ลาตรีสวัสดิ์นะค่ะ”
เมื่อเดินขึ้นมาบนห้อง อ่าวหลับแล้วหรออิซึงั้นฉันก็นอนเลยแล้วกัน และเมื่อฉันนอนลงข้างๆอิซึๆก็กอดฉันแล้วพูดว่า
“ฉันคิดถึงเธอมากแต่พักนี้เธออยู่แต่กับโทโอรุคนเดียวฉันอิจฉานะ”
“อะ...อืม” O///o
“งั้นคือนี้ขอนอนกอดเธอทั้งคืนเลยได้ไหม”
“หา~ทั้งคืนเลยหรอ”
“ก็ฉันคิดถึงเธอมากเลยนะ”
“ก็ได้มั้งก็ตอนเด็กๆก็เป็นอย่างนี้มาตลอดอยู่แล้วนิ อิซึนี่ขี้อ้อนไม่เปลี่ยนเลยนะ” ^^a
และแล้วตอนที่ฉันกำลังจะหลับตาอิซึที่นอนกอดฉันอยู่ก็มาหอมแก้มฉัน เล่นซะแนสะดุ้งเลยแต่ดูเหมือนว่าอิซึจะหลับแล้วแต่คงจะละเมิอมั้งแต่ตอนอิซึนอนน่ะก็น่ารักดีเหมือนกันนะ และแล้วฉันก็นอนกลับอิซึจนเช้า
ห้าว~เช้าแล้วหรอ
”อิซึทำไมไม่ปะ.........................”O///o อิซึนอนหอมแก้มฉันทั้งคืนเลยหรอเขินนะ
ฉันลุกขึ้นแล้วปลุกอิซึ แต่อิซึกลับทำหน้าอ้อนแล้วทำตัวเหมือนลูกแมวพึงตื่นฉันจึงแกล้งพูดว่า
“ถ้ารีบไปอาบน้ำจะให้หอมแก้ม” แต่พออิซึได้ยินก็ทำตาโตเหมือนแมวได้ปลาอย่าง แล้วอยู่ดีๆอิซึก็ดึงฉันไปหอมแก้มเฉยเลย
“เฮ้ย...ฉันล่อเล่น”ทำไมอิซึถึงเอาจริงอะ~แต่หยุดอึ้งได้แล้ว
“อิซึทำอะไรอะ ฉันล้อเล่นนะ”
“แต่ฉันเอาจริงนะ ก็ฉันนะ ฉันนะชอบฮารุกะนะ ชอบมานานแล้วด้วย”
“บ้าละเมิอหรอ ฉันเขินนะ”
“ฉันเคยโกหกเธอไหมล่ะฮารุกะ”
นี่ฉันเขินนะอิซึพูดบ้าๆ
“แต่ตอนนี้พอกับเรื่องหอมแก้มก่อนเพราะเดียวไปโรงเรียนสายนะ”
เมื่อฉันกับอิซึออกจากบ้าน
“นี่อิซึทำไม...พอออกมาจากบ้านแล้วนายถึงต้องจับมือฉันด้วยอะ”
“ก็ฉันสาระภาพรักเธอไปแล้ว...แล้วเธอก็ไม่ปฎิเสธแสดงว่าคบกันแล้วไง”
“บะ...บ้า ฉะ...ฉัน” พอฉันพูดขึ้นอิซึก็เอานิ้วชี้มาโดนปากฉันแล้วพูดว่า จู๋ จู๋
“งั้นฮารุกะตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้วนะ”
“เออ...แต่....”
“ไม่เป็นไรไม่ต้องอายนะฮารุกะ”
อิซึนายเนี่ยเอาแต่ใจชะมัดเลยแต่ชั่งเหอะไปโรงเรียนดีกว่า เอ๋...เหมือนลืมใครไปคนนะ~~~
เมื่อฉันเดินกับอิซึมาจนถึงโรงเรียน
ก็มีชายร่างสูงคนนึงเดินเขามาหาฉันแล้วดึงฉันออกจากอิซึ
“นี่เธอทำไมเมื่อวานไม่กลับบ้าน”
“ก็ฉันหนีผู้หญิงทั้งโรงเรียนเพราะนาย แต่อิซึกลับมาช่วยฉันได้พอดี”
“แล้วทำไมต้องไปนอนบ้านมันด้วย”
“ก็ไปนอนไม่ได้หรือไงตอนเด็กๆแทบไปนอนทุกวันเลย”
ทำไมหอมแก้มฉันมันร้อนวูบๆ ความรู้สึกนี่มันอะไรเนี่ย
“นี่ฮารุกะเธอคงไม่ได้นอนห้องเดียวกับ ไอเจ้าอิซึหรอกนะ”
“นี่นายเห็นฉันเป็นคนยังไงกันห๊า~ อ๋อ คือว่า นอนห้องเดียวกัน” พอพูดจบนายจอมหยิ่งนี่ก็ทำหน้าตาไม่พอใจมากแล้วก็บอกว่า
“ทำอะไรกันหรือปล่าว”
“อืม...ก็แค่โดนหอมแก้มทั้งคืนโดยไม่รู้ตัวน่ะ” พอฉันพูดคำนั้นออกมา โทโอรุก็เหมือนวิญญาณออกจากร่าง
“อย่างนี้เรียกว่าไม่ทำอะไรได้ยังไง เธอนี่มัน...สุดจะบรรยาย”
แต่ทำไมเมื่อโทโอรุพูดแบบนั้นแล้วรู้สึกเหมือนโทโอรุหึงฉันยังไงก็ไม่รู้ แต่เป็นไปไม่ได้หรอกเพราะว่าฉันน่ะเป็นแค่เมดของเค้านี่
“นี่นายหึงฉันหรอกนายจอมหยิ่ง”
“ปะ...ปล่าว ฉะ...ฉันจะไปหึงเธอได้ยังไงกันก็เธอเป็นเมดของฉันนิ”
“มันก็จริงอยู่ งั้นพรุ่งนี้ใช้งานเมดคนอื่นนะฉันมีธุรน่ะ”
“ธุรอะไรของเธอมิทราบ”
“ก็แค่อยากไปหาแม่นะ วันเดียวเองนะขอร้อง” ฉันส่งสายตาหวานเยอมให้นายจอมหยิ่งนี้และท่าทีของเขาก็เหมือนจะโอเคด้วย อะนะก็ฉันสวยอะ 555
“ได้แค่วันเดียวและต้องกลับมานอนบ้านด้วย”
ความจริงแล้วฉันไม่ได้ไปหาแม่หรอกเพราะไม่รู้ว่าแม่อยู่ไหน แต่ฉันจะนัดอิซึไปเที่ยวเพื่อตอบแทนเรื่องตอนนั้นที่พาฉันหนีผู้หญิงทั้งโรงเรียน
“นี่แล้วแม่เธฮอยู่ที่ไหนอะ”
“ก็อยู่ที่ไหนซักแห่งบนโลกนี้แหละ”
“แสดงว่าเธอไม่รู้หรอว่าแม่เธออยู่ไหน”
“ก็ประมาณนั้นแหละ”
“แล้วนี่ไม่รู้แล้วจะมาขอทำไมห๊า~ มันต้องมีอะไรแน่นอน บอกมาเดียวนี่เลย”
“กะ...ก็ได้ ฉันจะไปเที่ยวกับอิซึสองคน”
“แล้วมีเหตุอะไรจะต้องไปกับมันด้วย”
“ก็เพราะรู้ว่าถ้าขอตรงๆนายจะต้องไม่ให้เลยพูดอ้อมๆ” นายจอมหยิ่งเนี่ยเรื่องมากชมัดเลยนะน่ารำคราญจริงๆ
“ได้ฉันจะให้เธอไปกับหมอนั้นก็ได้นะแต่มีเวลาให้แค่ 5 ชั่งโมงนะ”
“โทโอรุนายป่วยรึปล่าว ทำไมนายถึงให้ฉันไปอะ” แต่ก็ชั้งเถอะดีแล้วละ
“งั้นนายน้องค่ะดิฉันขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะค่ะ”
ในที่สุดจากที่จะต้องทำงานกลับได้ไปเที่ยวกับอิซึเหมือนอย่างเคย ดีจังเบย
งั้นตอนนี้ก็ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า เอ๋!!!ทำไมของในห้องน้ำสะอาดอย่างนี้ดีจังทั้งๆทีเป็นห้องน้ำใครห้อน้ำมันแท้ๆ ^///^
.....เมื่ออาบน้ำเสร็จ…..
ห๊าว~ จริงสิรีบเข้านอนดีกว่าจะได้ไปเที่ยวเร็วๆ
แต่ตอนนี้พึ่ง 2 ทุ่มเองนอนไม่หลับอะทำไรดี จริงสิเมื่อเช้าซื้อสมุดมาใหม่งั้นทำแดอาลี่ดีกว่างั้นจะเขียนรื่องตั้งแต่วันที่เข้ามาที่นี่เลยละกันนะ...........
momojung เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 31 ธ.ค. 2555, 16:38:51 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 31 ธ.ค. 2555, 16:38:51 น.
จำนวนการเข้าชม : 1177
| << บทที่2 ไม่จริงหน่า เพื่อนในโรงเรียนรู้แล้วหรอว่าฉันไปเป็นเมดของนายนั่น!!! |