เจ้าสาวพันธุ์สืบ
ปลื้ม---สาวเจ้าตัวดีที่มีนิสัย ซื่อ ทื่อ และโกง
ปลาย--น้องชาย ซึ่งกลายเป็นน้องสาวเธอช่างเป็นคนแสนดี
สองพี่น้องเป็นนางสาวสัปเหร่ออันเลื่อชื่อ ที่บรรดาผีผีรุมขอความเป็นธรรมกันเป็นแถวทีเดียว
คิมหันต์---บุรุษหนุ่มมาดเนี้ยบเจ้าของธุรกิจพันล้าน ผุ้มีเบื้องหลัง ต้องมาเป็นเจ้าบ่าวของนางสาวสัปเหร่ออย่างปลื้ม
วสันต์---หนุ่มหล่อซึ่งเป้นผีที่กลัวผีที่สุด และช่างน่าสงสารที่เขาหลงรักนางสาวทื่อ บื้อ อย่างปลื้มได้ลงคอ
เหมันต์---หนุ่มน้องคนสุดท้องที่ไม่ไว้ใจคนในครอบครัว และไม่ไว้ใจพี่สะใภ้ แต่เขากลับมาแอบรัก นาย...สาว ปลาย ซึ่งทุ่มหัวใจไปรักผีน่าสงสารเสียดาย
เรื่องราววุ่นวาย และสุดรักสุดหวงของ นางแก้ว ได้นำมาลงให้อ่านกันแล้วจ้ะ
ปลาย--น้องชาย ซึ่งกลายเป็นน้องสาวเธอช่างเป็นคนแสนดี
สองพี่น้องเป็นนางสาวสัปเหร่ออันเลื่อชื่อ ที่บรรดาผีผีรุมขอความเป็นธรรมกันเป็นแถวทีเดียว
คิมหันต์---บุรุษหนุ่มมาดเนี้ยบเจ้าของธุรกิจพันล้าน ผุ้มีเบื้องหลัง ต้องมาเป็นเจ้าบ่าวของนางสาวสัปเหร่ออย่างปลื้ม
วสันต์---หนุ่มหล่อซึ่งเป้นผีที่กลัวผีที่สุด และช่างน่าสงสารที่เขาหลงรักนางสาวทื่อ บื้อ อย่างปลื้มได้ลงคอ
เหมันต์---หนุ่มน้องคนสุดท้องที่ไม่ไว้ใจคนในครอบครัว และไม่ไว้ใจพี่สะใภ้ แต่เขากลับมาแอบรัก นาย...สาว ปลาย ซึ่งทุ่มหัวใจไปรักผีน่าสงสารเสียดาย
เรื่องราววุ่นวาย และสุดรักสุดหวงของ นางแก้ว ได้นำมาลงให้อ่านกันแล้วจ้ะ
Tags: คน ช่วย ผี
ตอน: ความเชื่อ
เมื่อสามแม่ลูกไปแล้ว ปลื้มนั่งตามสบายแล้วล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกางเกงยีนขายาว เธอทำท่าจะกดหมายเลขโทรด่วน แต่ปลายปรามเสียก่อน
“จะรีบโทรไปไหน”
“ฟ้องพ่อ”ปลื้มทำหน้าตึง ปลายยิ้มในสีหน้าก่อนเย้าว่า
“ฟ้องว่าจีบผู้ชายไม่สำเร็จหรือไงปลื้ม”
“ไม่ใช่สักหน่อย”ปลื้มไถลไป
“ปลื้มจะบอกว่า เจ้าสัวทำอวดดี มาท้าตีกะปลื้ม” ปลายหัวเราะ เพราะพี่สาวหาเรื่องผีอีกแล้ว หญิงผู้น้องจึงไม่อยู่รับฟังเสียงพี่สาวดังฝ่ายเดียวอีก ทั้งที่เธออยากเห็นวสันต์ใจแทบขาด อยากช่วยอีกฝ่ายเต็มที เพียงแต่เธอไม่มีความสามารถพิเศา อีกทั้งพี่สาวไม่อนุญาต ดังนั้นจึงต้องอยู่เงียบและหวังว่าวสันต์จะขอให้ช่วย ตามคำที่พ่อบอก เมื่อเขาอยากให้ช่วยและสื่อสัญญาณตรงกัน เธอจะเห็นวสันต์เอง...เมื่อไหร่วันนั้นจะมาถึงกันเล่า
“ไอ๊หย่าอาลูกซาไภ้ ไง๋มาลงที่อั๊วล่ายไง”
“อาแปะอบรมลูกมาไม่ดีนี่นา นี่ถ้าเหาะได้ เขาคงเหาะไปนั่งค้ำหัวทุกคนแล้วล่ะ คนอะไรพูดขนาดนี้แล้วไม่ยอมเชื่อ น่าสงสารคนเป็นแม่น่าดู เนี่ยต้องหาคนเข้าไปอยู่ใกล้ๆแล้วสั่งสอนนิสัยเสียใหม่รู้มั้ยอาแปะ”
“ช่าย ลื้อต้องปายช่วยอั๊ว ไปปล้ำอาคิม”
“มีดีกว่านั้นอีก”ปลื้มบอกพลางทำตามลุกวาว เจ้าสัวรีบกระแซะเข้ามาใกล้จนสาวปลื้มตั้งการ์ดมวยกันท่า “เข้ามาใกล้อีกนิดเจอต่อยแน่”
“จาดุไปหนาย ลื้อบอกมีวิธี ก็วิธีที่อั๊วจาเป็งพ่อผัวลื้อไง”
“ใช่ที่ไหนกันเล่า ปลื้มหมายถึงให้พ่อปลื้มกับมาม้าแต่งงานกันต่างหาก”
“ไอ๊หย่า ซีซั้วต่า ยอมม่ายล่าย”
“ไม่ยอมเรื่องนี้ ปลื้มก็ไม่ยอมเรื่องนั้น” สาวปลื้มวกเข้ามารวมเป็นเรื่องเดียวกันได้หน้าตาเฉย เจ้าสัวลิ้มคิดหนัก แต่ไม่อาจคิดนาน
“ตกลง อั๊วยอม ว่าแต่ลื้อต้องเป็งเมียอาคิมก่องนะอาลูกซาไภ้”
“ปรึกษาพ่อก่อน”ปลื้มโยนไปที่ผู้ให้กำเนิด “แต่ว่า ปลื้มคงจะขอให้พ่อไปกับปลื้มเพื่อพบมาม้าด้วย”
“ลื้อโกงนี่หว่า”
“โกงที่ไหน เขาเรียกว่าฉลาดต่างหาก”
สาวปลื้มเรียบเรียงข้อกล่าวหาเสียใหม่ จากนั้นจึงโทรไปฟ้องพ่อ แต่ไม่ใช่เรื่องเจ้าสัว หากเป็นเรื่องหัวใจของพ่อนั้นเอง
“พ่อจ๋า”เสียงหวานใส แม้คลับคล้ายคนน้องแต่พ่อปรัชญาแยกออกว่าเป็นลูกสาวตัวดี
“มีอะไรหรือปลื้ม”
“เสร็จธุระหรือยังปลื้มจะได้บอกธุระของปลื้มมั่ง” หญิงสาวรีบสรุปเข้าเรื่องตัวเอง ผ็ให้กำเนิดเปิดร้อยยิ้มแทบจะทันที แต่ไม่วายหยอก
“ยังไม่เสร็จธุระเลย”
“อะไรกันจ๊ะพ่อ ท่านเจ้าคณะคนใหม่ไม่ฉันเพลหรือไงจ๊ะ แอ๊ะ”เสียงแอ๊ะ บอกให้รู้ว่าอีกฝ่ายเริ่มรู้ทัน “ท่านฉันมื้อเดียวนี่นา เดี๋ยวไม่บอกเรื่องยาใจซะร็อก” ปลื้มลงเสียงสั้น
คำว่ายาใจ ทำให้ชายวัยเริ่มต้นอีกครั้งรู้สึกถึงความกระชุ่มกระชวยขึ้นมาในทันทีแต่ยังรักษากิริยาอาการด้วยเสียงเรียบตอบลูกสาว
“จะบอกหรือไม่บอกก็ตามใจปลื้ม ส่วนพ่อเพียงรับฟัง”
“จริงอ่ะ”
“แล้วกันเจ้าลูกคนนี้ น่าให้นั่งสวดมนต์ทั้งคืน”
“ปลื้มจะเอามาม้ามานั่งสวดเป็นเพื่อนที่บ้านเราดีมั้ยพ่อ”
“มาม้า น้ำฝนหรือปลื้ม”
“แอ๊ะ ทำไมต้องเป็นน้ำฝนด้วยล่ะอาจจะเปผ้นน้ำค้าง น้ำหวานน้ำ”
“พ่อจะปิดสายแล้วนะ”
“โธ่ พ่อ ปลื้มแค่หยอกนิดเดียวเองอ่ะ” หญิงสาวทำหน้าแง่งอน ก่อนง้อด้วยการบอกเล่าให้ผู้เป็นพ่อฟังยืดยาว
“มาม้าน่ารัก ใจดีมาก พ่อรีบๆเอามาเป็นแม่ปลื้มเร็วๆนะพ่อ ปลื้มอยากชนะคน”
“แล้วกัน”พ่อปรัชญาอุทาน “พ่อไปธูระก่อนนะปลื้ม แล้วค่อยคุยกัน มีอะไรก็พูดกับปลาย น้องเข้าใจเรื่องพวกนี้ดี”
“เรื่องอะไรจ๊ะพ่อ”
“ความรัก”จากนั้นปิดสายไม่รับฟังเรื่องเอาชนะคน ซึ่งกำโทรศัพท์เคื่องบางแน่นหน้าแดงจัดเพราะเลือดฉีดพุ่งไปหล่อเลี้ยงอย่างผิดปกติ
รัก...เธอหลงรัก หมอนั่นเข้าให้แล้วจริงๆหรือนี่!!
ฝ่ายคิมหันต์สั่งให้บุญสมแวะไปที่สถานีตำรวจ เพื่อสอบถามความคืบหน้าในการสืบหาคนร้าย และเมื่อไปถึงโรงพักจึงได้พบกับพ่อปรัชญาโดยบังเอิญ คุณน้ำฝนเก๋บความยินดีเอาไว้ไม่มิด เพราะนางส่งยิ่มไปให้กับชายรูปงามซึ่งยิ้มตอบกลับมาราวกับหนุ่มน้อยริรักไม่มีผิด
ภาพบาดตาลูกชายวัยหนุ่มจนอยากเสียมารยาทไม่ไหว้อีกฝ่าย แต่ทำไม่ได้ เพราะเห็นกับมารดา ปรัชญารับไหว้หนุ่มรูปหล่อทั้งสองคน ซึ่งบัดนี้กลายเป็นจุดสนใจของตำรวจสาว และแม้แต่ผู้ต้องขังหรือสาวที่มีคดีและมาติดต่อเรื่องแจ้งความ ด้วยความเข้าใจว่าสองหนุ่มเป็นดารา
“ปรัช มาทำอะไรที่นี่คะ” คุณน้ำฝนทักอีกฝ่าย
“มาเป็นพยานให้กับเด็ก เขาโดนกล่าวหาว่าฆ่าคนตาย พอดีวันนั้นผมอยู่ด้วย”
“เรียบร้อยมั้ยคะ”
“รออยู่ครับ ฝนมาเรื่องคดีเจ้าสัวใช่มั้ย”
“ค่ะ ไม่ทราบว่าสืบถึงไหนแล้ว”
“วันที่เจ้าสัวหายไปจากบ้านท่านอยู่กับใครหรือมีอะไรให้ชวนสงสัยหรือเปล่า” ปรัชญาถามตามหลักฐานการนำสืบ คิมหันต์ลดท่าทีหยิ่งหัวสูงลงมาด้วยการนั่งลงข้างกายปรัชญาซึ่งนั่งอยูบนเก้าอี้ไม้ยาว เหมันต์และคุณน้ำฝนแยกกันนั่งเก้าอี้คนละตัว ซึ่งเป็นแถวนั่งรออีกชั้นด้านใน
“คุณอาเคยพบพ่อผมก่อนหน้านี้หรือเปล่าครับ”
“ไม่เคยเลยสักครั้งเดียว แต่อาเชื่อว่าคนทำเป็นคนใน”
“แต่พวกคนในบ้านโดนสอบปากคำก่อนหน้านี้ที่พวกเราไปแจ้งความว่าเตี่ยหายไป ตอนนี้ยิ่งแย่เพราะหมอพิสูจน์ไม่ได้ว่าเตี่ยโดนยา หรือสารพิษอะไร”
“คนในอาจจะติดต่อคนนอกให้ลงมือก็เป็นได้ไม่ใช่หรือ”
คมหันต์นิ่งอึ้งไปในทันที เขาเคยสงสัยพี่เขย ซึ่งเป็นทั้งทนายความและตำรวจ พ่อค้า แต่ว่า เขาไม่อาจสืบอะไรได้ความ จ้างนักสืบมาตามรอยก็ล้มเหลว แต่คำของปรัชญาทำให้คิมหันต์สนใจ ส่วนเหมันต์เอ่ยปากออกมาอย่างต้องการมีส่วนร่วมในการสนทนาว่า
“คุณปลื้มทำท่าเหมือนรู้เรื่องของเตี่ย ยังบอกเรื่อง...”คิมหันต์กระแอมให้เสียงน้องชายเตือนว่าไม่สมควรนำเรื่องไร้สาระเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่คุณน้ำฝนกลับสนับสนุนลูกคนเล็กด้วยการย้ำไปว่า
“ปลื้มดูเหมือนจะรู้ในเรื่องที่พวกเราสื่อสารไม่ได้ คุณพ่อของปรัชเป็นหมอดูด้วยไม่ใช่หรือคะ ปลื้มอาจจะไดรนับการสืบทอดใช่มั้ยคะ”
“เอาตามหลักนิติศาสตร์ดีกว่า ส่วนเรื่องของปลื้มเขามีอะไรดีดีอยู่เหมือนกัน”
ดีอะไร ประสาทน่ะสิ...คิมหันต์คิดแย้ง แล้วเจ็บนิดๆเมื่อนึกถึงเรื่องที่ปลื้มพูดออกมาทั้งหมด เรื่องปืนไม่มีใครรู้นอกจากพ่อของเขา แต่ปลื้มรู้ได้อย่างไร
“ปลื้มเขารู้เรื่องในเรื่องที่ฝนไม่รู้ ทำให้ฝนอยากขอความช่วยเหลือจากลูกสาวของปรัชค่ะ เขาพูดถึงว้าลุกชายที่หายไป”
“ผมเสียใจด้วยนะครับ”ปรัชญษออกปาก ทำให้คุณน้ำฝนชะงักงันก่อนถามเสียงเบาหวิวหลุดออกมาโดยไม่รู้ตัว
“ปรัช เอ่อปรัชรู้เรื่องว้าด้วยหรือคะ”
“รู้เท่าที่รู้ว่าเขาหายไปตามข่าวจากหนังสือพิมพ์เท่านั้นเอง” พ่อปรัชญาเลี่ยงตอบ เวลานั้นห้องสารวัตรถูกเปิดออก พ่อม่ายรูปงามจึงบอกกับคนรักเก่าว่า
“เสร็จเรื่องแล้ว”ปรัชญาเอ่ยออกมาเมื่อมีการอนุญาตให้ประกันตัวเด็กผู้ที่ตกเป้นผู้ต้องสงสัย เพราะพยานแวดล้อมเป็นที่หน้าเชื่อถือ
“ผมเข้าไปหาสารวัตรก่อนนะครับ ไม่อยากให้ผู้สื่อข่าวเข้ามาแทรก”คิมหันต์รีบร้อน เดินเข้าไปหาสารวัตร คุณน้ำฝนเอ่ยกับปรัชญาว่า
“ปรัชมีธุระหรือเปล่าคะ ถ้าไม่มี ฝนอยากคุยเรื่องปลื้มค่ะ”
“ผมรอก็ได้ คุณเข้าไปเถอะ”ปรัชญารับคำ คุณน้ำฝนตามลูกชายคนโตเข้าไป เหมันต์ตามพี่และแม่เข้าไปเป็นคนสุดท้าย คิมหันต์เอ่ยกับมารดาเบาๆว่า
“คุณแม่จะพูดถึงผู้หญิงคนนั้นทำไมครับ”
“แม่รู้สึกถูกชะตากับปลื้ม อยากรู้เรื่องของปลื้มมากกว่านี้”
คิมหันต์นิ่งงัน เขาบอกไม่ถูกว่า อยากรู้ หรืออยากหนีไปจากความก่อกวนของสาวที่เถียงคำไม่ตกฟากคนนั้น
“จะรีบโทรไปไหน”
“ฟ้องพ่อ”ปลื้มทำหน้าตึง ปลายยิ้มในสีหน้าก่อนเย้าว่า
“ฟ้องว่าจีบผู้ชายไม่สำเร็จหรือไงปลื้ม”
“ไม่ใช่สักหน่อย”ปลื้มไถลไป
“ปลื้มจะบอกว่า เจ้าสัวทำอวดดี มาท้าตีกะปลื้ม” ปลายหัวเราะ เพราะพี่สาวหาเรื่องผีอีกแล้ว หญิงผู้น้องจึงไม่อยู่รับฟังเสียงพี่สาวดังฝ่ายเดียวอีก ทั้งที่เธออยากเห็นวสันต์ใจแทบขาด อยากช่วยอีกฝ่ายเต็มที เพียงแต่เธอไม่มีความสามารถพิเศา อีกทั้งพี่สาวไม่อนุญาต ดังนั้นจึงต้องอยู่เงียบและหวังว่าวสันต์จะขอให้ช่วย ตามคำที่พ่อบอก เมื่อเขาอยากให้ช่วยและสื่อสัญญาณตรงกัน เธอจะเห็นวสันต์เอง...เมื่อไหร่วันนั้นจะมาถึงกันเล่า
“ไอ๊หย่าอาลูกซาไภ้ ไง๋มาลงที่อั๊วล่ายไง”
“อาแปะอบรมลูกมาไม่ดีนี่นา นี่ถ้าเหาะได้ เขาคงเหาะไปนั่งค้ำหัวทุกคนแล้วล่ะ คนอะไรพูดขนาดนี้แล้วไม่ยอมเชื่อ น่าสงสารคนเป็นแม่น่าดู เนี่ยต้องหาคนเข้าไปอยู่ใกล้ๆแล้วสั่งสอนนิสัยเสียใหม่รู้มั้ยอาแปะ”
“ช่าย ลื้อต้องปายช่วยอั๊ว ไปปล้ำอาคิม”
“มีดีกว่านั้นอีก”ปลื้มบอกพลางทำตามลุกวาว เจ้าสัวรีบกระแซะเข้ามาใกล้จนสาวปลื้มตั้งการ์ดมวยกันท่า “เข้ามาใกล้อีกนิดเจอต่อยแน่”
“จาดุไปหนาย ลื้อบอกมีวิธี ก็วิธีที่อั๊วจาเป็งพ่อผัวลื้อไง”
“ใช่ที่ไหนกันเล่า ปลื้มหมายถึงให้พ่อปลื้มกับมาม้าแต่งงานกันต่างหาก”
“ไอ๊หย่า ซีซั้วต่า ยอมม่ายล่าย”
“ไม่ยอมเรื่องนี้ ปลื้มก็ไม่ยอมเรื่องนั้น” สาวปลื้มวกเข้ามารวมเป็นเรื่องเดียวกันได้หน้าตาเฉย เจ้าสัวลิ้มคิดหนัก แต่ไม่อาจคิดนาน
“ตกลง อั๊วยอม ว่าแต่ลื้อต้องเป็งเมียอาคิมก่องนะอาลูกซาไภ้”
“ปรึกษาพ่อก่อน”ปลื้มโยนไปที่ผู้ให้กำเนิด “แต่ว่า ปลื้มคงจะขอให้พ่อไปกับปลื้มเพื่อพบมาม้าด้วย”
“ลื้อโกงนี่หว่า”
“โกงที่ไหน เขาเรียกว่าฉลาดต่างหาก”
สาวปลื้มเรียบเรียงข้อกล่าวหาเสียใหม่ จากนั้นจึงโทรไปฟ้องพ่อ แต่ไม่ใช่เรื่องเจ้าสัว หากเป็นเรื่องหัวใจของพ่อนั้นเอง
“พ่อจ๋า”เสียงหวานใส แม้คลับคล้ายคนน้องแต่พ่อปรัชญาแยกออกว่าเป็นลูกสาวตัวดี
“มีอะไรหรือปลื้ม”
“เสร็จธุระหรือยังปลื้มจะได้บอกธุระของปลื้มมั่ง” หญิงสาวรีบสรุปเข้าเรื่องตัวเอง ผ็ให้กำเนิดเปิดร้อยยิ้มแทบจะทันที แต่ไม่วายหยอก
“ยังไม่เสร็จธุระเลย”
“อะไรกันจ๊ะพ่อ ท่านเจ้าคณะคนใหม่ไม่ฉันเพลหรือไงจ๊ะ แอ๊ะ”เสียงแอ๊ะ บอกให้รู้ว่าอีกฝ่ายเริ่มรู้ทัน “ท่านฉันมื้อเดียวนี่นา เดี๋ยวไม่บอกเรื่องยาใจซะร็อก” ปลื้มลงเสียงสั้น
คำว่ายาใจ ทำให้ชายวัยเริ่มต้นอีกครั้งรู้สึกถึงความกระชุ่มกระชวยขึ้นมาในทันทีแต่ยังรักษากิริยาอาการด้วยเสียงเรียบตอบลูกสาว
“จะบอกหรือไม่บอกก็ตามใจปลื้ม ส่วนพ่อเพียงรับฟัง”
“จริงอ่ะ”
“แล้วกันเจ้าลูกคนนี้ น่าให้นั่งสวดมนต์ทั้งคืน”
“ปลื้มจะเอามาม้ามานั่งสวดเป็นเพื่อนที่บ้านเราดีมั้ยพ่อ”
“มาม้า น้ำฝนหรือปลื้ม”
“แอ๊ะ ทำไมต้องเป็นน้ำฝนด้วยล่ะอาจจะเปผ้นน้ำค้าง น้ำหวานน้ำ”
“พ่อจะปิดสายแล้วนะ”
“โธ่ พ่อ ปลื้มแค่หยอกนิดเดียวเองอ่ะ” หญิงสาวทำหน้าแง่งอน ก่อนง้อด้วยการบอกเล่าให้ผู้เป็นพ่อฟังยืดยาว
“มาม้าน่ารัก ใจดีมาก พ่อรีบๆเอามาเป็นแม่ปลื้มเร็วๆนะพ่อ ปลื้มอยากชนะคน”
“แล้วกัน”พ่อปรัชญาอุทาน “พ่อไปธูระก่อนนะปลื้ม แล้วค่อยคุยกัน มีอะไรก็พูดกับปลาย น้องเข้าใจเรื่องพวกนี้ดี”
“เรื่องอะไรจ๊ะพ่อ”
“ความรัก”จากนั้นปิดสายไม่รับฟังเรื่องเอาชนะคน ซึ่งกำโทรศัพท์เคื่องบางแน่นหน้าแดงจัดเพราะเลือดฉีดพุ่งไปหล่อเลี้ยงอย่างผิดปกติ
รัก...เธอหลงรัก หมอนั่นเข้าให้แล้วจริงๆหรือนี่!!
ฝ่ายคิมหันต์สั่งให้บุญสมแวะไปที่สถานีตำรวจ เพื่อสอบถามความคืบหน้าในการสืบหาคนร้าย และเมื่อไปถึงโรงพักจึงได้พบกับพ่อปรัชญาโดยบังเอิญ คุณน้ำฝนเก๋บความยินดีเอาไว้ไม่มิด เพราะนางส่งยิ่มไปให้กับชายรูปงามซึ่งยิ้มตอบกลับมาราวกับหนุ่มน้อยริรักไม่มีผิด
ภาพบาดตาลูกชายวัยหนุ่มจนอยากเสียมารยาทไม่ไหว้อีกฝ่าย แต่ทำไม่ได้ เพราะเห็นกับมารดา ปรัชญารับไหว้หนุ่มรูปหล่อทั้งสองคน ซึ่งบัดนี้กลายเป็นจุดสนใจของตำรวจสาว และแม้แต่ผู้ต้องขังหรือสาวที่มีคดีและมาติดต่อเรื่องแจ้งความ ด้วยความเข้าใจว่าสองหนุ่มเป็นดารา
“ปรัช มาทำอะไรที่นี่คะ” คุณน้ำฝนทักอีกฝ่าย
“มาเป็นพยานให้กับเด็ก เขาโดนกล่าวหาว่าฆ่าคนตาย พอดีวันนั้นผมอยู่ด้วย”
“เรียบร้อยมั้ยคะ”
“รออยู่ครับ ฝนมาเรื่องคดีเจ้าสัวใช่มั้ย”
“ค่ะ ไม่ทราบว่าสืบถึงไหนแล้ว”
“วันที่เจ้าสัวหายไปจากบ้านท่านอยู่กับใครหรือมีอะไรให้ชวนสงสัยหรือเปล่า” ปรัชญาถามตามหลักฐานการนำสืบ คิมหันต์ลดท่าทีหยิ่งหัวสูงลงมาด้วยการนั่งลงข้างกายปรัชญาซึ่งนั่งอยูบนเก้าอี้ไม้ยาว เหมันต์และคุณน้ำฝนแยกกันนั่งเก้าอี้คนละตัว ซึ่งเป็นแถวนั่งรออีกชั้นด้านใน
“คุณอาเคยพบพ่อผมก่อนหน้านี้หรือเปล่าครับ”
“ไม่เคยเลยสักครั้งเดียว แต่อาเชื่อว่าคนทำเป็นคนใน”
“แต่พวกคนในบ้านโดนสอบปากคำก่อนหน้านี้ที่พวกเราไปแจ้งความว่าเตี่ยหายไป ตอนนี้ยิ่งแย่เพราะหมอพิสูจน์ไม่ได้ว่าเตี่ยโดนยา หรือสารพิษอะไร”
“คนในอาจจะติดต่อคนนอกให้ลงมือก็เป็นได้ไม่ใช่หรือ”
คมหันต์นิ่งอึ้งไปในทันที เขาเคยสงสัยพี่เขย ซึ่งเป็นทั้งทนายความและตำรวจ พ่อค้า แต่ว่า เขาไม่อาจสืบอะไรได้ความ จ้างนักสืบมาตามรอยก็ล้มเหลว แต่คำของปรัชญาทำให้คิมหันต์สนใจ ส่วนเหมันต์เอ่ยปากออกมาอย่างต้องการมีส่วนร่วมในการสนทนาว่า
“คุณปลื้มทำท่าเหมือนรู้เรื่องของเตี่ย ยังบอกเรื่อง...”คิมหันต์กระแอมให้เสียงน้องชายเตือนว่าไม่สมควรนำเรื่องไร้สาระเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่คุณน้ำฝนกลับสนับสนุนลูกคนเล็กด้วยการย้ำไปว่า
“ปลื้มดูเหมือนจะรู้ในเรื่องที่พวกเราสื่อสารไม่ได้ คุณพ่อของปรัชเป็นหมอดูด้วยไม่ใช่หรือคะ ปลื้มอาจจะไดรนับการสืบทอดใช่มั้ยคะ”
“เอาตามหลักนิติศาสตร์ดีกว่า ส่วนเรื่องของปลื้มเขามีอะไรดีดีอยู่เหมือนกัน”
ดีอะไร ประสาทน่ะสิ...คิมหันต์คิดแย้ง แล้วเจ็บนิดๆเมื่อนึกถึงเรื่องที่ปลื้มพูดออกมาทั้งหมด เรื่องปืนไม่มีใครรู้นอกจากพ่อของเขา แต่ปลื้มรู้ได้อย่างไร
“ปลื้มเขารู้เรื่องในเรื่องที่ฝนไม่รู้ ทำให้ฝนอยากขอความช่วยเหลือจากลูกสาวของปรัชค่ะ เขาพูดถึงว้าลุกชายที่หายไป”
“ผมเสียใจด้วยนะครับ”ปรัชญษออกปาก ทำให้คุณน้ำฝนชะงักงันก่อนถามเสียงเบาหวิวหลุดออกมาโดยไม่รู้ตัว
“ปรัช เอ่อปรัชรู้เรื่องว้าด้วยหรือคะ”
“รู้เท่าที่รู้ว่าเขาหายไปตามข่าวจากหนังสือพิมพ์เท่านั้นเอง” พ่อปรัชญาเลี่ยงตอบ เวลานั้นห้องสารวัตรถูกเปิดออก พ่อม่ายรูปงามจึงบอกกับคนรักเก่าว่า
“เสร็จเรื่องแล้ว”ปรัชญาเอ่ยออกมาเมื่อมีการอนุญาตให้ประกันตัวเด็กผู้ที่ตกเป้นผู้ต้องสงสัย เพราะพยานแวดล้อมเป็นที่หน้าเชื่อถือ
“ผมเข้าไปหาสารวัตรก่อนนะครับ ไม่อยากให้ผู้สื่อข่าวเข้ามาแทรก”คิมหันต์รีบร้อน เดินเข้าไปหาสารวัตร คุณน้ำฝนเอ่ยกับปรัชญาว่า
“ปรัชมีธุระหรือเปล่าคะ ถ้าไม่มี ฝนอยากคุยเรื่องปลื้มค่ะ”
“ผมรอก็ได้ คุณเข้าไปเถอะ”ปรัชญารับคำ คุณน้ำฝนตามลูกชายคนโตเข้าไป เหมันต์ตามพี่และแม่เข้าไปเป็นคนสุดท้าย คิมหันต์เอ่ยกับมารดาเบาๆว่า
“คุณแม่จะพูดถึงผู้หญิงคนนั้นทำไมครับ”
“แม่รู้สึกถูกชะตากับปลื้ม อยากรู้เรื่องของปลื้มมากกว่านี้”
คิมหันต์นิ่งงัน เขาบอกไม่ถูกว่า อยากรู้ หรืออยากหนีไปจากความก่อกวนของสาวที่เถียงคำไม่ตกฟากคนนั้น
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 ม.ค. 2556, 05:46:44 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 ม.ค. 2556, 05:46:43 น.
จำนวนการเข้าชม : 1670
| << ตอนพิเศษ | เข้าทาง >> |
mottanoy 5 ม.ค. 2556, 09:55:46 น.
มา ลุ้นค่ะ
มา ลุ้นค่ะ
Zephyr 9 ม.ค. 2556, 01:06:03 น.
อยากรู้สิเฮีย แต่ปากแข็งไปงั้นใช่มะ
อยากรู้สิเฮีย แต่ปากแข็งไปงั้นใช่มะ
beautan 10 ม.ค. 2556, 08:34:18 น.
น่ารักดีนะค่ะ
น่ารักดีนะค่ะ
องุ่น 12 ม.ค. 2556, 17:16:38 น.
กลับมาไทยแล้วคะ รออ่านอยุ่น้า
กลับมาไทยแล้วคะ รออ่านอยุ่น้า
องุ่น 17 ม.ค. 2556, 21:53:04 น.
หายไปไหนอ้า
หายไปไหนอ้า