พายุรักซาตานร้าย
Tags: ซาตาน
ตอน: ตอนที่ 6
ตอนที่ 6
รันมองคนรักที่กำลังเล่นน้ำอย่างสนุกสนานอยู่กับน้องสาวตัวกลมในริมลำธารที่อยู่ติดกับบ่อน้ำร้อน ดูแล้วพลอยมีสีหน้าสดชื่นไม่ได้ซึมเศร้าอย่างที่เขาคาดคิดเอาไว้แม้แต่น้อย เสื้อโปโลสีชมพูเข้ารูปกับกางเกงขาสั้นสีดำที่บดบังร่างระหงเอาไว้แม้แต่รันเองก็ไม่เคยได้เห็นหรือเคยสัมผัสมาก่อน เป็นเพราะเขารักเธอมากจึงไม่คิดจะหักหาญน้ำใจกัน แต่ไอ้สารเลวนั่นมันทำให้พลอยเม็ดงามอันบริสุทธิ์ของเขาต้องเกิดริ้วรอยราคี
“ทำไมอาการของพลอยไม่เหมือนคนถูก...คงเป็นเพราะพลอยเคยเรียนการแสดงมาบ้าง” รันถอนหายใจและไม่นานโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเบอร์เดียวกับที่ส่งรูปนั้นมา รันจึงรีบรับสายทันที
“มึงจะบอกกูได้หรือยังว่ามึงเป็นใคร มึงต้องการอะไร” รันระเบิดอารมณ์ใส่
“ใจเย็นๆสิครับคุณรัน ใจร้อนจังเอ..ไม่ทราบว่าอยากดูภาพที่สองหรือยังผมจะได้ส่งให้ดู”
“กูต้องการทุกรูปของพลอย มึงต้องการเงินเท่าไหร่บอกมา…แต่ขออย่างเดียวอย่าทำให้รูปของพลอยหลุดออกไปไม่อย่างนั้นมึงจะไม่ได้เงินแม้แต่บาทเดียว”
“โธ..โธ่..คุณนักข่าวคนดังผมไม่ต้องการหรอกครับเงินสกปรกของคุณน่ะ ผมเองก็มีอยู่เยอะแล้วชาตินี้อาจจะใช้ไม่หมดด้วยซ้ำไป” ปลายสายเริ่มพูดกวนอารมณ์ก่อสงครามประสาทไปเรื่อยๆ
“ถ้าอย่างนั้นมึงตอบกูมาสิว่ามึงต้องการอะไร มึงมีความแค้นอะไรกับกูนักหนาถึงทำร้ายคนรักกูถึงขนาดนี้ไอ้สารเลว ไอ้ระยำ ถ้ามึงแตะต้องพลอยอีกครั้งกูสัญญากูจะล่ามึงมาสับเป็นหมื่นชิ้น” สีหน้าองรันแดงจัดในตาฉายแววโกรธจัด
“กลัวจนขนหัวลุกไปหมดแล้วครับ แต่ว่าแฟนคุณทั้งสาว.ทั้งสวย..ผิวเนี๊ยเนี๊ยนเนียนจะจับจูบลูบคลำไปตรงไหนก็หอมไปหมดผมชักคิดถึงอีกแล้วสิ” วาโยกวนอารมณ์รันไปเรื่อยๆ อันที่จริงเขาไม่เคยทำทั้งจับจูบลูบคลำอย่างที่พูดออกไปเลยสักนิด
“กูขอสั่งให้มึงหยุดพูดถึงพลอยแบบนั้นอีก มึงอยู่ไหนมึงบอกกูมากูจะไปลากคอมึงมาเข้าตะราง”
“เก่งนักก็หาผมให้เจอสิครับ แต่ตอนนี้สิ่งที่คุณต้องทำก็คือคุณต้องเลิกกับแฟนคนสวยของคุณ ออกไปจากชีวิตของเธอซะหากคุณยังรักเธอยู่บ้าง”
“ทำไมกูต้องเชื่อมึง พลอยเป็นคนรักของกูมึงอย่าสะเออะมายุ่งถึงพลอยจะถูกมึงเอ่อ...แต่กูก็รักเขา กูไม่รังเกียจเขา”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป็นไรคุณเตรียมไปเขียนข่าวในคอลัมภ์ดังของคุณได้เลย พาดหัวตัวโตๆ ด้วยนะ ว่านางแบบโฆษณาครีมอาบน้ำสาวสวยมีภาพหลุดสวิงกิ้งกับผู้ชายในโรงแรม ส่วนคลิปกับภาพนิ่งประกอบการเขียนข่าวให้มีน้ำหนักของคุณไม่ต้องห่วงผมจะช่วยกระจายมันไปทางอินเตอร์เน็ตให้เองไม่นานหรอกครับคนทั้งประเทศจะได้เห็นมัน....” วาโยขู่รันด้วยความซะใจแต่ในใจเขาไม่เคยคิดทำร้ายหญิงสาวแบบที่พูดเลยสักนิดเดียว
“อย่า! อย่าทำแบบนั้นได้โปรด”น้ำเสียงของรันดูอ่อนลงไปทันทีเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร
“ออกไปจากชีวิตของเธอซะ ถ้าไม่อยากให้เธอต้องตกเป็นเหยื่อและรับไม่ได้ที่ตัวเองต้องเป็นนางเอกหนังโป๊จนคิดฆ่าตัวตาย”
“ให้ผมทำอย่างอื่นเถอะ ผมยอมทำทุกอย่าง แต่ผมเลิกกับพลอยไม่ได้” น้ำเสียงของรันแผ่วเบาราวกับกำลังอ้อนวอนซึ่งมันทำให้วาโยยิ้มออกมา แต่แค่นี้มันไม่พอที่เขาจะอภัยให้กับความเลวของนักข่าวไร้จรรยาบรรณ
“ถ้าคุณไม่เชื่อผมลองดูหนังตัวอย่างที่ผมมีเป็นไง อ้อช่วยเช็ดน้ำลายก่อนดูด้วยนะ ฮึฮึ…” จากนั้นปลายสายก็ตัดไป
แต่เพียงไม่ถึงหนึ่งนาทีคลิปวีดีโอขนาดความยาวสามนาทีก็ส่งตรงเข้ามือถือของรัน ซึ่งถ้าไม่ใช่ตากล้องระดับเซียนจริงๆจะไม่สามารถแยกออกว่าภาพชายหญิงในคลิปจะใช้มุมกล้องช่วยเพราะคนถ่ายเป็นอดีตตากล้องระดับเทพของเมืองไทยที่ผันตัวเองไปทำงานในไร่
โทรศัพท์มือถือของรันร่วงลงจากพื้นทันทีมือของเขาอ่อนปวกเปียกเต็มไปด้วยความรู้สึกเสียใจและเจ็บปวดจนยากที่จะบรรยาย
“โธ่พลอย ! พลอยของพี่”
แต่แล้ววาโยก็ไม่ปล่อยโอกาสให้คนใจร้ายได้ตั้งตัว
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นรันรู้ว่าคนโทรมาคงเป็นไอ้ตัวร้ายที่เขาไม่รู้ว่ามันแค้นอะไรเขา
“ฮัลโหล” รันรับโทรศัพท์ด้วยอาการมือสั่นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและโกรธแค้น
“ภาพคมชัดดีใช่ไหม คุณรันคงอยากเป็นพระเอกในคลิปแทนล่ะสิครับเพราะมันมีความสุขเกินจะบรรยายจริงๆ ผู้หญิงอะไรน่าฟัดไปทั้งเนื้อทั้งตัว ทั้งขาวทั้งหวาน แหม..ยิ่งพูดก็ยิ่งหิว”
“แกไอ้ชาติชั่ว! หุบปากเดี๋ยวนี้”
“ด่าไปเถอะครับด่าเข้าไปด่าให้คอแห้งก็ได้ เป็นยังไงล่ะเห็นภาพคนรักของตัวเองถูกชายอื่นย่ำยีมันได้อารมณ์ดีไหม ...อ้อนี่นะหนึ่งต่อหนี่ง แต่สองต่อหนึ่ง สามต่อหนึ่งผมยังไม่ได้ส่งให้คุณดูเลย” ปลายสายหัวเราะเสียงดังดูมีความสุข
อันที่จริงที่วาโยพูดมามันไม่มีความจริงสักนิดมีเพียงภาพวาบหวิวที่ใช้มุมกล้องช่วยระหว่างตัวเขากับพลอยญาวีเป็นคลิปสั้นๆ เอาไว้ขู่รันเล่นเท่านั้น แต่เขาจับจุดได้ว่ารันรักพลอยญาวีมากจึงขู่ได้ขู่ดีแล้วมันก็ได้ผล
“ผมจะอยู่ให้ห่างพลอยอย่าเอาคลิปนั้นไปเผยแพร่นะสัญญามาสิ ได้โปรดเถอะแล้วผมจะยอมทุกอย่างแม้แต่ชีวิตของผม” รันไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วเขาเป็นลูกกำพร้าไม่มีพ่อแม่ เติบโตมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าคนเดียวในชีวิตที่รันรักอย่างแท้จริงและคิดจะปกป้องก็คือพลอย
“ดีครับพูดง่ายๆแบบนี้ คุณรันนี่ก็รักแฟนดีนะครับ แต่ทำไมกับคนอื่นคุณถึงทำร้ายเขาลงคอ อย่าโทษว่าผมใจร้ายแต่เรื่องราวทั้งหมดมันเกิดขึ้นจากการกระทำของคุณเอง เอาล่ะนะแค่นี้ก่อนแล้วผมจะโทรหาคุณใหม่อย่าเบี้ยวล่ะเลิกยุ่งกับพลอยซะถ้าไม่เชื่อพรุ่งนี้คุณได้ยินข่าวดังเรื่องคลิปแฟนคุณแน่” เขาขู่ก่อนจะวางสาย ยังมีอีกมากที่นายรันจะต้องสูญเสีย
+++++++++++++++++++++++++++++++
พลอยญาวีในเสื้อผ้าชุดใหม่หลังอาบน้ำมาหมาดๆ เดินมาหารันเพราะเธอเห็นเขานั่งเงียบอยู่คนเดียวที่ศาลาริมน้ำดูท่าทางเครียดจัด
“พี่รันๆ เป็นอะไรไปคะ” พลอยญาวียิ้มหวานส่งให้คนรัก ในคำถามเต็มไปด้วยความเป็นห่วง
“เปล่าจ้ะ พี่ไม่ได้เป็นอะไรพลอยเล่นน้ำมาสนุกไหม” รันฝืนยิ้มให้แฟนสาวก่อนจะเอื้อมไปจำมือเธอมากุมไว้
“สนุกมากค่ะ แช่น้ำร้อนเสร็จก็ลงไปแช่น้ำเย็นต่อ แต่ยัยกระท้อนนะคะลงแช่บ่อน้ำร้อนร้องโวยวายยังกับหมูถูกน้ำร้อนลวก เลยหนีไปเล่นน้ำเย็นในลำธารอย่างเดียว” พลอยญาวียิ้มอย่างมีความสุข
“พลอย!”
“อะไรคะพี่รันเรียกชื่อพลอยเสียงดังเชียว”
“พี่อยากให้พลอยรู้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพลอยจะเป็นคนเดียวที่พี่รักเสมอ”
พลอยยิ้มหวาน “ค่ะพลอยเชื่อ แต่เป็นอะไรมากรึเปล่าคะพี่รันทำไมถึงดูเครียดจัง”หญิงสาวหัวเราะเบาๆ
รันปล่อยมือจากคนรัก “พี่มีงานด่วนพี่จะกลับกรุงเทพฯ พลอยคงไม่ว่าพี่นะ”
“อ๋อ..ที่อารัมภบทมาทั้งหมดนี่พี่รันกลัวพลอยจะโกรธใช่ไหมคะที่ไม่อยู่เที่ยวด้วยกันก่อน พลอยไม่โกรธหรอกค่ะพี่รันมีงานก็กลับไปทำเถอะ เดี๋ยวกลับกรุงเทพฯเราค่อยนัดเจอกันก็ได้”
“พลอยช่วงนี้พี่งานยุ่งมากอาจไม่ค่อยมีเวลาให้พลอยเราคงไม่ได้เจอกันสักพักนะ”
“อ้าว...ทำไมล่ะคะ” พลอยทำสีหน้าเศร้า ตอนพบกันก่อนเธอจะลงไปเล่นน้ำรันยังสัญญาว่าต่อจากนี้เขาจะมีเวลาให้เธอมากขึ้นแล้วทำไมตอนนี้เขาถึงเปลี่ยนคำพูด
“พลอยอย่างอนพี่เลยนะ พี่บอกพลอยแล้วไงไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพี่อยากให้พลอยจำไว้ว่าพี่รักพลอยคนเดียวเสมอตลอดไป ที่พี่ทำทุกอย่างก็เพื่อพลอย”
“ค่ะ พี่รัน”พลอยมีสีหน้าไม่เข้าใจแต่ก็รับคำ
จากนั้นรันจึงขอตัวกลับก่อนโดยไม่ทันได้ลาครอบครัวของพลอย เขาไม่คิดจะเลิกกับพลอยจริงๆเพียงแต่ถอยห่างไปเพื่อสะสางเรื่องที่เกิดขึ้นเขาจะต้องรู้ให้ได้ใครกันที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้
+++++++++++++++++++++++++++++
ณ. ไร่รับอรุณ
คุณนภามองแผ่นหลังกว้างของบุตรชายเพียงคนเดียวด้วยความรู้สึกว่าเขากำลังมีเรื่องไม่สบายใจบางอย่าง
“ตาโยเป็นอะไรไปลูก ฝนกำลังจะตกมายืนอยู่ริมระเบียงตากลมอยู่แบบนี้ เดี๋ยวก็ไม่สบายไปหรอก”
ชายหนุ่มละสายตาจากท้องฟ้าที่มืดครึ้มกลับหันมาหามารดา “แม่ครับคิดถึงคุณพ่อกับพี่มีมี่นะครับ”
สีหน้าของนางนภาดูเศร้าลงเพียงแวบเดียวก่อนจะฝืนยิ้มให้กับบุตรชาย “พ่อกับพี่สาวเราเขาไปสบายแล้วเหลือแต่เราสองคนแม่ลูกต่างหากที่ยังต้องใช้กรรมอยู่ คนตายคือคนที่หมดกรรมไปแล้ว”
“แม่ครับผมไปดูโรงแรมของเรามาแล้วนะครับสภาพของมันยังไม่มีส่วนไหนที่ทรุดโทรมลงไปแต่หากปล่อยร้างไว้นานไม่เปิดบริการสักทีอีกหน่อยคงทรุดโทรมลง ตอนนี้ผมได้แต่ส่งคนไปเฝ้าดูไว้ไม่ให้ใครเข้าไปบุกรุกหรือขโมยทรัพย์สินของเราได้”
“แล้วโยจะทำอย่างไรที่ไร่ก็ต้องดูแล โรงแรมจะทิ้งร้างไม่เปิดบริการก็ไม่ได้งานหนักนะลูก”
“ขอผมสะสางงานบางอย่างให้เสร็จก่อนครับแม่ เรื่องโรงแรมผมพอจะมีทางออกอยู่บ้าง แต่ไร่มันเป็นหัวใจของผมจะให้ทิ้งงานในไร่ไปนั่งบริหารโรงแรมอย่างเดียวผมคงทำไม่ได้”
ลมฝนเริ่มกระโชกแรงวาโยมองไร่ขนาเจ็ดร้อยไร่ของตนที่บิดาและเขาเป็นผู้บุกเบิกมันขึ้นมาที่นี่เป็นไร่ผักผลไม้ปลอดสารพิษไม่ว่าจะเป็นพวกผักออแกนิกซ์ แครอท แคนตาลูป เมล่อน แตงโม ฝักทอง ฯลฯ ผักผลไม้ทุกชนิดล้วนปลอดสารพิษใช้ปุ๋ยจากธรรมชาติเขามีความสุขที่เห็นว่ามันเติบโตเจริญงอกงาม
“เข้าบ้านกันเถิดครับแม่” วาโยประคองมารดาวัยหกสิบเศษเข้าไปในบ้าน ประจวบกับลมฝนที่กระโชกแรงทำให้ลมพัดเอากรอปรูปหลุยส์ที่วางอยู่บนโต๊ะไม้สีขาวริมหน้ต่างล่วงลงที่พื้น
เพล้ง ! เศษกระจกแตกกระจายทั่วพื้น
“เดี๋ยวผมไปเก็บเองครับแม่”
วาโยประคองนางนภาให้ทรุดกายนั่งลงที่โซฟานุ่มสีน้ำตาล ส่วนเขาเดินไปเก็บกรอบรูปของพี่สาวขึ้นมา ภาพหญิงสาวสวยหน้าหวานที่กำลังจะได้เป็นดาราดังประดับวงการของเมืองไทยเมื่อเกือบสามปีก่อนกำลังยิ้มอย่างมีความสุขกลางไร่แห่งนี้
“พี่มีมี่ไม่ต้องห่วงคนที่ทำร้ายพี่มันต้องชดใช้”
ยิ่งนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาวาโยยิ่งรู้สึกเจ็บปวด ครอบครัวเขามีฐานะระดับเศรษฐีในจังหวัดกาญจนบุรีวาโยจบวิศวะแต่เหันมาสนใจและเอาดีกับงานในไร่ ส่วนพี่สาวมีมี่จบด้านการตลาด เธอเป็นสาวสังคมและมีความฝันที่อยากจะเป็นดารา ด้วยหน้าตาของมีมี่มันไม่ใช่เรื่องยากและแล้ววันหนึ่งเธอก็มีโอกาสเข้าวงการเริ่มจากงานโฆษณาและมีละครหลายช่องติดต่อเข้ามา มีมี่เริ่มมีชื่อเสียงแต่แล้วเหตุการณ์ร้ายก็เกิดขึ้น เธอตกเป็นข่าวพาดหัวหน้าหนึ่งอยู่หลายอาทิตย์เพราะข่าวคลิปฉาวดาราสาวไฮโซมีมี่ วรินทัศน์มั่วยา ปาร์ตี้เซ็กส์หมู่ เธอถูกกระแสสังคมเล่นงาน ตอนนั้นวาโยรู้เพียงแต่ว่าพี่สาวไม่ยอมออกจากห้องไปไหน ไม่ยอมแตะอาหารและน้ำ เธอบอกแต่เพียงว่าเธอถูกใส่ร้ายไม่มีใครยอมเชื่อเธอมีเพียงน้อยชายและครอบครัวเท่านั้นที่ให้กำลังใจเธอตลอดและมั่นใจว่ามีมี่ไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นเอง แต่แล้วหญิงสาวก็ไม่อาจทนอยู่บนโลกได้อีกต่อไปเธอตัดสินใจกินยาฆ่าตัวตาย เพียงเวลาไม่ถึงเดือนเสาหลักในครอบครัวอย่างคุณปรีชาก็ตัดสินใจยิงตัวตายไปอีกคนเพราะทนทำใจไม่ได้เรื่องบุตรสาว
++++++++++++++++++++++++++
รถเก๋งสีดำของครอบครัวสุดหรรษายังคงขับด้วยความระมัดระวังระหว่างถนนในเขตอำเภอทองผาภูมิที่รายล้อมด้วยธรรมชาติและขุนเขาอันเขียวขจี มีแม่น้ำซองกาเลีย ไหลจากต้นกำเนิดในประเทศพม่า พาดผ่านอำเภอสังขละบุรีหล่อเลี้ยงผู้คนสองฟากฝั่งแม่น้ำ และเชื่อมสัมพันธ์ชนชาติมอญทั้งสองประเทศ มาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน นอกจากนี้ระหว่างทางยังได้เห็นแม่น้ำรันตีซึ่งจะไหลไปรวมกับแม่น้ำซองกาเลีย และบลีคลี่รวมเป็นแม่น้ำสามประสบที่ไหลผ่านสะพานมอญอันลือชื่อ
“เป็นไงยัยกระท้อนกลัวไหม” พลอยหันมาหาน้องสาวซึ่งนั่งตัวเก็งบางช่วงที่รถขับผ่านทางคดเขี้ยวไปตามไหล่เขาและที่ลาดชัน
“กลัวสิคะ” ริมฝีปากน้อยๆเริ่มสั่นระริกเมื่อพี่สาวขับขึ้นตามไหล่เขาที่ชันขึ้นเรื่อยๆ “ถ้าหนูฉี่บนรถพี่พลอยจะดุหนูไหม”
พลอยหันมามองน้องสาวหน้าซีดสนิท “ไม่ดุหรอก แต่ไว้ใจเถอะน่าเราต้องปลอดภัยจริงไหมคะคุณพ่อคุณแม่”
“เอ่อ...จริงจ้ะลูก” คุณยุวดีตอบเสียงสั่นๆ แม้แต่ผู้อาวุโสด้านเบาะหลังคนขับก็ตัวเก็งไปเหมือนกัน
“อย่างนี้แหละค่ะ อยากไปดูของสวยงามมันก็ต้องผ่านเส้นทางยากลำบากกันสักหน่อย”
ในเวลาต่อมาราวชั่วโมงเศษพลอยก็พาครอบครัวเดินทางเข้ามาสู่อำเภอสังขละบุรีแบบที่ตั้งใจเอาไว้ ได้สำเร็จพร้อมกับคนในครอบครัวที่เริ่มหายใจทั่วท้อง
“พี่พลอยกระท้อนหิวข้าวแสบท้องจะแย่แล้วรู้ไหม” พลอยยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเป็นเวลาเกือบจะบ่ายสามโมงเย็นกระท้อนถึงบ่นขนาดนี้เพระตลอดเส้นทางไม่ค่อยมีร้านอาหารที่พอจะแวะได้อีกทั้งเป็นทางบนภูเขาลาดชันพลอยจึงต้องใช้สมาธิเป็นอย่างมาก
“ได้เดี๋ยวพี่จะมองหาร้านอาหารให้นะ เออ...นึกออกแล้วขาบอกว่ามาสังขละบุรีให้แวะไปทานเข้าที่ร้านสมชายกาแฟสด”
“ร้านกาแฟจะมีข้าวขายเหรอคะ” กระท้อนเริ่มโมโหบอกว่าหิวยังจะพาไปร้านกาแฟอีก ที่สำคัญเธอกินกาแฟยังไม่เป็นเพราะพ่อกับแม่บอกว่ามันไม่ดีสำหรับเด็ก
“มีสิรับรอง”
“มาแถวกาญจนบุรี พ่ออยากกินผัดเผ็ดหมูป่าขึ้นมาแล้วล่ะสิถ้าไปถึงต้องสั่ง”
“ส่วนแม่อยากกินยำผักหวานบ้าน”
“ถ้าอย่างนั้นกระท้อนก็นึกเมนูอาหารเอาไว้เลย ว่าอยากจะกินอะไรจะได้ไม่เสียเวลาลงไปจะได้สั่งเลย”
“หนูคิดไว้แล้วแหละว่าจะกินอะไร” รับรองมันต้องยิ่งใหญ่กว่าเมนูของคนอื่น กระท้อนแอบยิ้ม
“คงหนีไม่พ้นข้าวผัดล่ะสิ” พี่สาวแซวเพราะรู้ดีว่าน้องสาวตัวกลมชอบกินข้าวผัดที่สุด
“แต่วันนี้หนูจะขอสั่งข้าวผัดช้างจานใหญ่ๆ”
คนเป็นพี่หัวเราะออกมาเสียงดังอย่างไม่ห่วงสวย “อะไรนะเธอจะกินข้าวผัดช้างเหรอ”
“ใช่ค่ะ” กระท้อนยังคงยิ้มหวานภูมิใจกับเมนูนำเสนอของตัวเอง
คุณยุวดีกับสามีก็อดจะขำลูกสาวคนเล็กไม่ได้
“ยัยกระท้อน แล้วร้านเขาจะมีจานใส่ข้าวผัดช้างให้เธอเหรอ”พลอยแซว
“ก็หนูหิวมากนี่นา ถ้าข้าวผัดกุ้งข้าวผัดหมูหนูคงกินมันไม่อิ่ม”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
รันมองคนรักที่กำลังเล่นน้ำอย่างสนุกสนานอยู่กับน้องสาวตัวกลมในริมลำธารที่อยู่ติดกับบ่อน้ำร้อน ดูแล้วพลอยมีสีหน้าสดชื่นไม่ได้ซึมเศร้าอย่างที่เขาคาดคิดเอาไว้แม้แต่น้อย เสื้อโปโลสีชมพูเข้ารูปกับกางเกงขาสั้นสีดำที่บดบังร่างระหงเอาไว้แม้แต่รันเองก็ไม่เคยได้เห็นหรือเคยสัมผัสมาก่อน เป็นเพราะเขารักเธอมากจึงไม่คิดจะหักหาญน้ำใจกัน แต่ไอ้สารเลวนั่นมันทำให้พลอยเม็ดงามอันบริสุทธิ์ของเขาต้องเกิดริ้วรอยราคี
“ทำไมอาการของพลอยไม่เหมือนคนถูก...คงเป็นเพราะพลอยเคยเรียนการแสดงมาบ้าง” รันถอนหายใจและไม่นานโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเบอร์เดียวกับที่ส่งรูปนั้นมา รันจึงรีบรับสายทันที
“มึงจะบอกกูได้หรือยังว่ามึงเป็นใคร มึงต้องการอะไร” รันระเบิดอารมณ์ใส่
“ใจเย็นๆสิครับคุณรัน ใจร้อนจังเอ..ไม่ทราบว่าอยากดูภาพที่สองหรือยังผมจะได้ส่งให้ดู”
“กูต้องการทุกรูปของพลอย มึงต้องการเงินเท่าไหร่บอกมา…แต่ขออย่างเดียวอย่าทำให้รูปของพลอยหลุดออกไปไม่อย่างนั้นมึงจะไม่ได้เงินแม้แต่บาทเดียว”
“โธ..โธ่..คุณนักข่าวคนดังผมไม่ต้องการหรอกครับเงินสกปรกของคุณน่ะ ผมเองก็มีอยู่เยอะแล้วชาตินี้อาจจะใช้ไม่หมดด้วยซ้ำไป” ปลายสายเริ่มพูดกวนอารมณ์ก่อสงครามประสาทไปเรื่อยๆ
“ถ้าอย่างนั้นมึงตอบกูมาสิว่ามึงต้องการอะไร มึงมีความแค้นอะไรกับกูนักหนาถึงทำร้ายคนรักกูถึงขนาดนี้ไอ้สารเลว ไอ้ระยำ ถ้ามึงแตะต้องพลอยอีกครั้งกูสัญญากูจะล่ามึงมาสับเป็นหมื่นชิ้น” สีหน้าองรันแดงจัดในตาฉายแววโกรธจัด
“กลัวจนขนหัวลุกไปหมดแล้วครับ แต่ว่าแฟนคุณทั้งสาว.ทั้งสวย..ผิวเนี๊ยเนี๊ยนเนียนจะจับจูบลูบคลำไปตรงไหนก็หอมไปหมดผมชักคิดถึงอีกแล้วสิ” วาโยกวนอารมณ์รันไปเรื่อยๆ อันที่จริงเขาไม่เคยทำทั้งจับจูบลูบคลำอย่างที่พูดออกไปเลยสักนิด
“กูขอสั่งให้มึงหยุดพูดถึงพลอยแบบนั้นอีก มึงอยู่ไหนมึงบอกกูมากูจะไปลากคอมึงมาเข้าตะราง”
“เก่งนักก็หาผมให้เจอสิครับ แต่ตอนนี้สิ่งที่คุณต้องทำก็คือคุณต้องเลิกกับแฟนคนสวยของคุณ ออกไปจากชีวิตของเธอซะหากคุณยังรักเธอยู่บ้าง”
“ทำไมกูต้องเชื่อมึง พลอยเป็นคนรักของกูมึงอย่าสะเออะมายุ่งถึงพลอยจะถูกมึงเอ่อ...แต่กูก็รักเขา กูไม่รังเกียจเขา”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป็นไรคุณเตรียมไปเขียนข่าวในคอลัมภ์ดังของคุณได้เลย พาดหัวตัวโตๆ ด้วยนะ ว่านางแบบโฆษณาครีมอาบน้ำสาวสวยมีภาพหลุดสวิงกิ้งกับผู้ชายในโรงแรม ส่วนคลิปกับภาพนิ่งประกอบการเขียนข่าวให้มีน้ำหนักของคุณไม่ต้องห่วงผมจะช่วยกระจายมันไปทางอินเตอร์เน็ตให้เองไม่นานหรอกครับคนทั้งประเทศจะได้เห็นมัน....” วาโยขู่รันด้วยความซะใจแต่ในใจเขาไม่เคยคิดทำร้ายหญิงสาวแบบที่พูดเลยสักนิดเดียว
“อย่า! อย่าทำแบบนั้นได้โปรด”น้ำเสียงของรันดูอ่อนลงไปทันทีเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร
“ออกไปจากชีวิตของเธอซะ ถ้าไม่อยากให้เธอต้องตกเป็นเหยื่อและรับไม่ได้ที่ตัวเองต้องเป็นนางเอกหนังโป๊จนคิดฆ่าตัวตาย”
“ให้ผมทำอย่างอื่นเถอะ ผมยอมทำทุกอย่าง แต่ผมเลิกกับพลอยไม่ได้” น้ำเสียงของรันแผ่วเบาราวกับกำลังอ้อนวอนซึ่งมันทำให้วาโยยิ้มออกมา แต่แค่นี้มันไม่พอที่เขาจะอภัยให้กับความเลวของนักข่าวไร้จรรยาบรรณ
“ถ้าคุณไม่เชื่อผมลองดูหนังตัวอย่างที่ผมมีเป็นไง อ้อช่วยเช็ดน้ำลายก่อนดูด้วยนะ ฮึฮึ…” จากนั้นปลายสายก็ตัดไป
แต่เพียงไม่ถึงหนึ่งนาทีคลิปวีดีโอขนาดความยาวสามนาทีก็ส่งตรงเข้ามือถือของรัน ซึ่งถ้าไม่ใช่ตากล้องระดับเซียนจริงๆจะไม่สามารถแยกออกว่าภาพชายหญิงในคลิปจะใช้มุมกล้องช่วยเพราะคนถ่ายเป็นอดีตตากล้องระดับเทพของเมืองไทยที่ผันตัวเองไปทำงานในไร่
โทรศัพท์มือถือของรันร่วงลงจากพื้นทันทีมือของเขาอ่อนปวกเปียกเต็มไปด้วยความรู้สึกเสียใจและเจ็บปวดจนยากที่จะบรรยาย
“โธ่พลอย ! พลอยของพี่”
แต่แล้ววาโยก็ไม่ปล่อยโอกาสให้คนใจร้ายได้ตั้งตัว
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นรันรู้ว่าคนโทรมาคงเป็นไอ้ตัวร้ายที่เขาไม่รู้ว่ามันแค้นอะไรเขา
“ฮัลโหล” รันรับโทรศัพท์ด้วยอาการมือสั่นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและโกรธแค้น
“ภาพคมชัดดีใช่ไหม คุณรันคงอยากเป็นพระเอกในคลิปแทนล่ะสิครับเพราะมันมีความสุขเกินจะบรรยายจริงๆ ผู้หญิงอะไรน่าฟัดไปทั้งเนื้อทั้งตัว ทั้งขาวทั้งหวาน แหม..ยิ่งพูดก็ยิ่งหิว”
“แกไอ้ชาติชั่ว! หุบปากเดี๋ยวนี้”
“ด่าไปเถอะครับด่าเข้าไปด่าให้คอแห้งก็ได้ เป็นยังไงล่ะเห็นภาพคนรักของตัวเองถูกชายอื่นย่ำยีมันได้อารมณ์ดีไหม ...อ้อนี่นะหนึ่งต่อหนี่ง แต่สองต่อหนึ่ง สามต่อหนึ่งผมยังไม่ได้ส่งให้คุณดูเลย” ปลายสายหัวเราะเสียงดังดูมีความสุข
อันที่จริงที่วาโยพูดมามันไม่มีความจริงสักนิดมีเพียงภาพวาบหวิวที่ใช้มุมกล้องช่วยระหว่างตัวเขากับพลอยญาวีเป็นคลิปสั้นๆ เอาไว้ขู่รันเล่นเท่านั้น แต่เขาจับจุดได้ว่ารันรักพลอยญาวีมากจึงขู่ได้ขู่ดีแล้วมันก็ได้ผล
“ผมจะอยู่ให้ห่างพลอยอย่าเอาคลิปนั้นไปเผยแพร่นะสัญญามาสิ ได้โปรดเถอะแล้วผมจะยอมทุกอย่างแม้แต่ชีวิตของผม” รันไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วเขาเป็นลูกกำพร้าไม่มีพ่อแม่ เติบโตมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าคนเดียวในชีวิตที่รันรักอย่างแท้จริงและคิดจะปกป้องก็คือพลอย
“ดีครับพูดง่ายๆแบบนี้ คุณรันนี่ก็รักแฟนดีนะครับ แต่ทำไมกับคนอื่นคุณถึงทำร้ายเขาลงคอ อย่าโทษว่าผมใจร้ายแต่เรื่องราวทั้งหมดมันเกิดขึ้นจากการกระทำของคุณเอง เอาล่ะนะแค่นี้ก่อนแล้วผมจะโทรหาคุณใหม่อย่าเบี้ยวล่ะเลิกยุ่งกับพลอยซะถ้าไม่เชื่อพรุ่งนี้คุณได้ยินข่าวดังเรื่องคลิปแฟนคุณแน่” เขาขู่ก่อนจะวางสาย ยังมีอีกมากที่นายรันจะต้องสูญเสีย
+++++++++++++++++++++++++++++++
พลอยญาวีในเสื้อผ้าชุดใหม่หลังอาบน้ำมาหมาดๆ เดินมาหารันเพราะเธอเห็นเขานั่งเงียบอยู่คนเดียวที่ศาลาริมน้ำดูท่าทางเครียดจัด
“พี่รันๆ เป็นอะไรไปคะ” พลอยญาวียิ้มหวานส่งให้คนรัก ในคำถามเต็มไปด้วยความเป็นห่วง
“เปล่าจ้ะ พี่ไม่ได้เป็นอะไรพลอยเล่นน้ำมาสนุกไหม” รันฝืนยิ้มให้แฟนสาวก่อนจะเอื้อมไปจำมือเธอมากุมไว้
“สนุกมากค่ะ แช่น้ำร้อนเสร็จก็ลงไปแช่น้ำเย็นต่อ แต่ยัยกระท้อนนะคะลงแช่บ่อน้ำร้อนร้องโวยวายยังกับหมูถูกน้ำร้อนลวก เลยหนีไปเล่นน้ำเย็นในลำธารอย่างเดียว” พลอยญาวียิ้มอย่างมีความสุข
“พลอย!”
“อะไรคะพี่รันเรียกชื่อพลอยเสียงดังเชียว”
“พี่อยากให้พลอยรู้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพลอยจะเป็นคนเดียวที่พี่รักเสมอ”
พลอยยิ้มหวาน “ค่ะพลอยเชื่อ แต่เป็นอะไรมากรึเปล่าคะพี่รันทำไมถึงดูเครียดจัง”หญิงสาวหัวเราะเบาๆ
รันปล่อยมือจากคนรัก “พี่มีงานด่วนพี่จะกลับกรุงเทพฯ พลอยคงไม่ว่าพี่นะ”
“อ๋อ..ที่อารัมภบทมาทั้งหมดนี่พี่รันกลัวพลอยจะโกรธใช่ไหมคะที่ไม่อยู่เที่ยวด้วยกันก่อน พลอยไม่โกรธหรอกค่ะพี่รันมีงานก็กลับไปทำเถอะ เดี๋ยวกลับกรุงเทพฯเราค่อยนัดเจอกันก็ได้”
“พลอยช่วงนี้พี่งานยุ่งมากอาจไม่ค่อยมีเวลาให้พลอยเราคงไม่ได้เจอกันสักพักนะ”
“อ้าว...ทำไมล่ะคะ” พลอยทำสีหน้าเศร้า ตอนพบกันก่อนเธอจะลงไปเล่นน้ำรันยังสัญญาว่าต่อจากนี้เขาจะมีเวลาให้เธอมากขึ้นแล้วทำไมตอนนี้เขาถึงเปลี่ยนคำพูด
“พลอยอย่างอนพี่เลยนะ พี่บอกพลอยแล้วไงไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพี่อยากให้พลอยจำไว้ว่าพี่รักพลอยคนเดียวเสมอตลอดไป ที่พี่ทำทุกอย่างก็เพื่อพลอย”
“ค่ะ พี่รัน”พลอยมีสีหน้าไม่เข้าใจแต่ก็รับคำ
จากนั้นรันจึงขอตัวกลับก่อนโดยไม่ทันได้ลาครอบครัวของพลอย เขาไม่คิดจะเลิกกับพลอยจริงๆเพียงแต่ถอยห่างไปเพื่อสะสางเรื่องที่เกิดขึ้นเขาจะต้องรู้ให้ได้ใครกันที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้
+++++++++++++++++++++++++++++
ณ. ไร่รับอรุณ
คุณนภามองแผ่นหลังกว้างของบุตรชายเพียงคนเดียวด้วยความรู้สึกว่าเขากำลังมีเรื่องไม่สบายใจบางอย่าง
“ตาโยเป็นอะไรไปลูก ฝนกำลังจะตกมายืนอยู่ริมระเบียงตากลมอยู่แบบนี้ เดี๋ยวก็ไม่สบายไปหรอก”
ชายหนุ่มละสายตาจากท้องฟ้าที่มืดครึ้มกลับหันมาหามารดา “แม่ครับคิดถึงคุณพ่อกับพี่มีมี่นะครับ”
สีหน้าของนางนภาดูเศร้าลงเพียงแวบเดียวก่อนจะฝืนยิ้มให้กับบุตรชาย “พ่อกับพี่สาวเราเขาไปสบายแล้วเหลือแต่เราสองคนแม่ลูกต่างหากที่ยังต้องใช้กรรมอยู่ คนตายคือคนที่หมดกรรมไปแล้ว”
“แม่ครับผมไปดูโรงแรมของเรามาแล้วนะครับสภาพของมันยังไม่มีส่วนไหนที่ทรุดโทรมลงไปแต่หากปล่อยร้างไว้นานไม่เปิดบริการสักทีอีกหน่อยคงทรุดโทรมลง ตอนนี้ผมได้แต่ส่งคนไปเฝ้าดูไว้ไม่ให้ใครเข้าไปบุกรุกหรือขโมยทรัพย์สินของเราได้”
“แล้วโยจะทำอย่างไรที่ไร่ก็ต้องดูแล โรงแรมจะทิ้งร้างไม่เปิดบริการก็ไม่ได้งานหนักนะลูก”
“ขอผมสะสางงานบางอย่างให้เสร็จก่อนครับแม่ เรื่องโรงแรมผมพอจะมีทางออกอยู่บ้าง แต่ไร่มันเป็นหัวใจของผมจะให้ทิ้งงานในไร่ไปนั่งบริหารโรงแรมอย่างเดียวผมคงทำไม่ได้”
ลมฝนเริ่มกระโชกแรงวาโยมองไร่ขนาเจ็ดร้อยไร่ของตนที่บิดาและเขาเป็นผู้บุกเบิกมันขึ้นมาที่นี่เป็นไร่ผักผลไม้ปลอดสารพิษไม่ว่าจะเป็นพวกผักออแกนิกซ์ แครอท แคนตาลูป เมล่อน แตงโม ฝักทอง ฯลฯ ผักผลไม้ทุกชนิดล้วนปลอดสารพิษใช้ปุ๋ยจากธรรมชาติเขามีความสุขที่เห็นว่ามันเติบโตเจริญงอกงาม
“เข้าบ้านกันเถิดครับแม่” วาโยประคองมารดาวัยหกสิบเศษเข้าไปในบ้าน ประจวบกับลมฝนที่กระโชกแรงทำให้ลมพัดเอากรอปรูปหลุยส์ที่วางอยู่บนโต๊ะไม้สีขาวริมหน้ต่างล่วงลงที่พื้น
เพล้ง ! เศษกระจกแตกกระจายทั่วพื้น
“เดี๋ยวผมไปเก็บเองครับแม่”
วาโยประคองนางนภาให้ทรุดกายนั่งลงที่โซฟานุ่มสีน้ำตาล ส่วนเขาเดินไปเก็บกรอบรูปของพี่สาวขึ้นมา ภาพหญิงสาวสวยหน้าหวานที่กำลังจะได้เป็นดาราดังประดับวงการของเมืองไทยเมื่อเกือบสามปีก่อนกำลังยิ้มอย่างมีความสุขกลางไร่แห่งนี้
“พี่มีมี่ไม่ต้องห่วงคนที่ทำร้ายพี่มันต้องชดใช้”
ยิ่งนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาวาโยยิ่งรู้สึกเจ็บปวด ครอบครัวเขามีฐานะระดับเศรษฐีในจังหวัดกาญจนบุรีวาโยจบวิศวะแต่เหันมาสนใจและเอาดีกับงานในไร่ ส่วนพี่สาวมีมี่จบด้านการตลาด เธอเป็นสาวสังคมและมีความฝันที่อยากจะเป็นดารา ด้วยหน้าตาของมีมี่มันไม่ใช่เรื่องยากและแล้ววันหนึ่งเธอก็มีโอกาสเข้าวงการเริ่มจากงานโฆษณาและมีละครหลายช่องติดต่อเข้ามา มีมี่เริ่มมีชื่อเสียงแต่แล้วเหตุการณ์ร้ายก็เกิดขึ้น เธอตกเป็นข่าวพาดหัวหน้าหนึ่งอยู่หลายอาทิตย์เพราะข่าวคลิปฉาวดาราสาวไฮโซมีมี่ วรินทัศน์มั่วยา ปาร์ตี้เซ็กส์หมู่ เธอถูกกระแสสังคมเล่นงาน ตอนนั้นวาโยรู้เพียงแต่ว่าพี่สาวไม่ยอมออกจากห้องไปไหน ไม่ยอมแตะอาหารและน้ำ เธอบอกแต่เพียงว่าเธอถูกใส่ร้ายไม่มีใครยอมเชื่อเธอมีเพียงน้อยชายและครอบครัวเท่านั้นที่ให้กำลังใจเธอตลอดและมั่นใจว่ามีมี่ไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นเอง แต่แล้วหญิงสาวก็ไม่อาจทนอยู่บนโลกได้อีกต่อไปเธอตัดสินใจกินยาฆ่าตัวตาย เพียงเวลาไม่ถึงเดือนเสาหลักในครอบครัวอย่างคุณปรีชาก็ตัดสินใจยิงตัวตายไปอีกคนเพราะทนทำใจไม่ได้เรื่องบุตรสาว
++++++++++++++++++++++++++
รถเก๋งสีดำของครอบครัวสุดหรรษายังคงขับด้วยความระมัดระวังระหว่างถนนในเขตอำเภอทองผาภูมิที่รายล้อมด้วยธรรมชาติและขุนเขาอันเขียวขจี มีแม่น้ำซองกาเลีย ไหลจากต้นกำเนิดในประเทศพม่า พาดผ่านอำเภอสังขละบุรีหล่อเลี้ยงผู้คนสองฟากฝั่งแม่น้ำ และเชื่อมสัมพันธ์ชนชาติมอญทั้งสองประเทศ มาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน นอกจากนี้ระหว่างทางยังได้เห็นแม่น้ำรันตีซึ่งจะไหลไปรวมกับแม่น้ำซองกาเลีย และบลีคลี่รวมเป็นแม่น้ำสามประสบที่ไหลผ่านสะพานมอญอันลือชื่อ
“เป็นไงยัยกระท้อนกลัวไหม” พลอยหันมาหาน้องสาวซึ่งนั่งตัวเก็งบางช่วงที่รถขับผ่านทางคดเขี้ยวไปตามไหล่เขาและที่ลาดชัน
“กลัวสิคะ” ริมฝีปากน้อยๆเริ่มสั่นระริกเมื่อพี่สาวขับขึ้นตามไหล่เขาที่ชันขึ้นเรื่อยๆ “ถ้าหนูฉี่บนรถพี่พลอยจะดุหนูไหม”
พลอยหันมามองน้องสาวหน้าซีดสนิท “ไม่ดุหรอก แต่ไว้ใจเถอะน่าเราต้องปลอดภัยจริงไหมคะคุณพ่อคุณแม่”
“เอ่อ...จริงจ้ะลูก” คุณยุวดีตอบเสียงสั่นๆ แม้แต่ผู้อาวุโสด้านเบาะหลังคนขับก็ตัวเก็งไปเหมือนกัน
“อย่างนี้แหละค่ะ อยากไปดูของสวยงามมันก็ต้องผ่านเส้นทางยากลำบากกันสักหน่อย”
ในเวลาต่อมาราวชั่วโมงเศษพลอยก็พาครอบครัวเดินทางเข้ามาสู่อำเภอสังขละบุรีแบบที่ตั้งใจเอาไว้ ได้สำเร็จพร้อมกับคนในครอบครัวที่เริ่มหายใจทั่วท้อง
“พี่พลอยกระท้อนหิวข้าวแสบท้องจะแย่แล้วรู้ไหม” พลอยยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเป็นเวลาเกือบจะบ่ายสามโมงเย็นกระท้อนถึงบ่นขนาดนี้เพระตลอดเส้นทางไม่ค่อยมีร้านอาหารที่พอจะแวะได้อีกทั้งเป็นทางบนภูเขาลาดชันพลอยจึงต้องใช้สมาธิเป็นอย่างมาก
“ได้เดี๋ยวพี่จะมองหาร้านอาหารให้นะ เออ...นึกออกแล้วขาบอกว่ามาสังขละบุรีให้แวะไปทานเข้าที่ร้านสมชายกาแฟสด”
“ร้านกาแฟจะมีข้าวขายเหรอคะ” กระท้อนเริ่มโมโหบอกว่าหิวยังจะพาไปร้านกาแฟอีก ที่สำคัญเธอกินกาแฟยังไม่เป็นเพราะพ่อกับแม่บอกว่ามันไม่ดีสำหรับเด็ก
“มีสิรับรอง”
“มาแถวกาญจนบุรี พ่ออยากกินผัดเผ็ดหมูป่าขึ้นมาแล้วล่ะสิถ้าไปถึงต้องสั่ง”
“ส่วนแม่อยากกินยำผักหวานบ้าน”
“ถ้าอย่างนั้นกระท้อนก็นึกเมนูอาหารเอาไว้เลย ว่าอยากจะกินอะไรจะได้ไม่เสียเวลาลงไปจะได้สั่งเลย”
“หนูคิดไว้แล้วแหละว่าจะกินอะไร” รับรองมันต้องยิ่งใหญ่กว่าเมนูของคนอื่น กระท้อนแอบยิ้ม
“คงหนีไม่พ้นข้าวผัดล่ะสิ” พี่สาวแซวเพราะรู้ดีว่าน้องสาวตัวกลมชอบกินข้าวผัดที่สุด
“แต่วันนี้หนูจะขอสั่งข้าวผัดช้างจานใหญ่ๆ”
คนเป็นพี่หัวเราะออกมาเสียงดังอย่างไม่ห่วงสวย “อะไรนะเธอจะกินข้าวผัดช้างเหรอ”
“ใช่ค่ะ” กระท้อนยังคงยิ้มหวานภูมิใจกับเมนูนำเสนอของตัวเอง
คุณยุวดีกับสามีก็อดจะขำลูกสาวคนเล็กไม่ได้
“ยัยกระท้อน แล้วร้านเขาจะมีจานใส่ข้าวผัดช้างให้เธอเหรอ”พลอยแซว
“ก็หนูหิวมากนี่นา ถ้าข้าวผัดกุ้งข้าวผัดหมูหนูคงกินมันไม่อิ่ม”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 พ.ค. 2554, 13:28:50 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 พ.ค. 2554, 13:28:50 น.
จำนวนการเข้าชม : 8525
| << ตอนที่ 5 | ตอนที่ 7 >> |
lovemuay 23 พ.ค. 2554, 13:39:07 น.
ตายแระยัยกระท้อนจะกินข้าวผัดช้างเชียวหรอ? ดีนะไม่ขอกินข้างผัดปลาวาฬสีน้ำเงิน ไม่งั้นไม่รู้จะไปจับได้ที่ไหน +55
ตายแระยัยกระท้อนจะกินข้าวผัดช้างเชียวหรอ? ดีนะไม่ขอกินข้างผัดปลาวาฬสีน้ำเงิน ไม่งั้นไม่รู้จะไปจับได้ที่ไหน +55
ida 23 พ.ค. 2554, 13:57:12 น.
กระท้อนช่างคิดอ่ะ หิวมากขนาดจะกินข้าวผัดช้างเลยนะหนู ..55
กระท้อนช่างคิดอ่ะ หิวมากขนาดจะกินข้าวผัดช้างเลยนะหนู ..55
saralun 23 พ.ค. 2554, 14:05:01 น.
สงสัยกระท้อนคงหิวจริง ๆ อิอิ
สงสัยกระท้อนคงหิวจริง ๆ อิอิ
ann 23 พ.ค. 2554, 14:32:22 น.
สงสัยกระท้อนจะเป็นนางเอกเรื่องต่อไป อิอิ แววออกแต่เด็ก 555+
สงสัยกระท้อนจะเป็นนางเอกเรื่องต่อไป อิอิ แววออกแต่เด็ก 555+
kaero 23 พ.ค. 2554, 14:36:15 น.
เวรกรรมยัยกระท้อนยักษ์
เวรกรรมยัยกระท้อนยักษ์
ยุพากร 23 พ.ค. 2554, 14:55:34 น.
ลงรวดเร็วมากค่ะ ตลกมากค่ะ...ข้าวผัดช้าง สู้ๆ นะคะ
ลงรวดเร็วมากค่ะ ตลกมากค่ะ...ข้าวผัดช้าง สู้ๆ นะคะ
แพม 23 พ.ค. 2554, 15:31:55 น.
งึมงัม ๆ ซับซ้อนจัง
งึมงัม ๆ ซับซ้อนจัง
ปูสีน้ำเงิน 24 พ.ค. 2554, 00:07:08 น.
ถ้ามีจานใส่ข้าวผัด งั้นขอถามว่ามีกะทะผัดเหรอ
ถ้ามีจานใส่ข้าวผัด งั้นขอถามว่ามีกะทะผัดเหรอ