มายากรแห่งรัก
คริสต์มาสแสนโรแมนติกในฝันของแวนด้าจะเป็นจริงไหม
...เมื่อเธอเป็นเพียงแมวดำตัวหนึ่ง ที่หลงรักเจ้านายของตนเอง
...เมื่อเธอเป็นเพียงแมวดำตัวหนึ่ง ที่หลงรักเจ้านายของตนเอง
Tags: แวนด้า ซิลเวอร์ วีตัส มายากล คริสต์มาส
ตอน: ...ค่ำคืนแห่งหิมะสีเงิน... ตอนแรก
แมวดำตัวหนึ่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง
สายลมกำลังพัดพาเอาละอองน้ำแข็งเย็นๆร่วงโรยลงมาจากฟ้า
ลมนั้นก่อตัวเป็นพายุหิมะพัดอู้มากระทบหน้าต่าง มีละอองหิมะไม่มาก
แต่สายลมแรงก็ค่อยๆ ลบร่องรอยน้ำแข็งสวยๆบนกระจก
ซึ่ง “แจ็ค ฟรอสต์” ภูติหิมะหนุ่มน้อยได้แอบมาวาดไว้เมื่อคืน
ให้ค่อยๆจางไปอย่างน่าเสียดายยิ่งในความรู้สึกของเจ้าเหมียว
ดูภายนอกแวนด้าเป็นแมวพันธุ์ทางขนไม่สั้นไม่ยาวตัวสวยที่ผสมออกมาได้อย่างเหมาะเจาะ
แต่ความลับก็คือ แวนด้านั้นต่างออกไปจากแมวธรรมดาทั่วไป บางทีเธอก็รู้สึกว่าตนเอง
เป็นหญิงสาวที่มาติดอยู่ในร่างของแมว ด้วยความที่ว่าจิตวิญญาณส่วนหนึ่งในตัวเธอ
เชื่อมต่ออย่างแน่นเหนียวกับบุคคลผู้เป็นเจ้าของ ผู้ที่ได้แบ่งเอาส่วนเสี้ยววิญญาณของเขา
มาใส่ไว้ในตัวเธอตั้งแต่แวนด้ายังเล็ก
ซิลเวอร์เป็นทั้งเจ้าของ เจ้านาย และเป็นเพื่อน อาชีพนักมายากลชื่อก้อง
ซึ่งเป็นคนของประชาชนดูจะทำให้งานของเขายุ่งมากเหลือเกิน จนช่วงนี้
อีกฝ่ายไม่ค่อยมีเวลาให้เธอนัก
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ซิลเวอร์ออกไปทำงานตามลำพังและไม่ได้พาแวนด้าไปด้วย
‘ถ้าเหงาก็ชวนยายแมวขาวข้างบ้านมาอยู่เป็นเพื่อนแล้วกัน’
แล้วคนพูดก็หายไปตั้งแต่เช้า แวนด้าเฝ้าดูหิมะเหงาๆอยู่ลำพังในบ้านอันอบอุ่น
ล่วงเข้าบ่าย หิมะหยุดตก ฟ้าเริ่มโปร่ง แต่ร่องรอยหิมะจำนวนไม่น้อยก็ทำให้แวนด้า
เข้าใจได้ว่าแพทริเซียแมวเปอร์เซียขาวเพื่อนสาวของตนที่แสนสวยสำอาง
จะไม่ยอมฝ่าดงหิมะนี้มาหาอย่างแน่นอน
แวนด้าเหยียบลงบนปุ่มโลหะข้างประตูบ้าน ส่งสัญญาณออกไปภายนอก
ให้เครื่องทำความสะอาดหิมะบนพื้นอันเป็นสิ่งประดิษฐ์หรือของเล่นอย่างหนึ่ง
ของเจ้านายหนุ่มทำงานทันทีด้วยการโกยหิมะที่อยู่หน้าประตูออกไปพ้นทาง
แวนด้าจึงลอดประตูแมวออกไปได้โดยสะดวก
เมื่อแวนด้าไปถึง แพทริเซียนอนวางท่าสวยสะดั่งเป็นเจ้าของเคหสถานอยู่บนโซฟาใกล้เตาผิง
แต่เมื่อแวนด้าเข้าไปเล่นด้วย ไม่นานมาดนางพญานั้นก็คลายลง แมวขาวแมวดำวิ่งไล่กัน
ไปรอบๆอย่างสนุกสนาน ก่อนที่แพทริเซียจะแบ่งปลาทูอลาสก้าชั้นเลิศในชามของตน
ให้แวนด้ากิน ตามด้วยขนมขบเคี้ยว ก่อนที่ทั้งคู่จะนอนผึ่งพุงกันบนเตียง ใกล้หน้าต่างปิดสนิท
ในห้องนอน แต่ยังแว่วเสียงเปียโนเพลงคุ้นหูดังมาจากแมนชั่นสูงรั้วถัดไป
แวนด้าชันตัวขึ้น “ดีจังเลยนะ คริสต์มาสใกล้เข้ามาแล้ว...”
“ทำไมฉันเห็นเธอตั้งตารออยู่ได้ทุกปีๆ คริสต์มาสน่ะไม่ใช่อะไรที่พิเศษสำหรับพวกแมวหรอก”
แพทริเซียพึมพำด้วยน้ำเสียงเบื่อๆ เชิดหน้าคล้ายตุ๊กตาขึ้นอย่างระอาใจ
แมวดำถอนใจ...ก็คงเป็นจริงตามนั้น เพราะทั้งซิลเวอร์เจ้านายของแวนด้าเอง
รวมไปถึงคุณนายผู้เป็นเจ้าของแพทริเซียซึ่งอาศัยอยู่ในบ้านหรูเคียงกันไม่เคยให้ความสำคัญ
กับพวกแมวเป็นพิเศษในค่ำคืนที่ว่า แมวสาวมองผ่านหน้าต่างบ้านเพื่อนกลับไปยังบ้านของตน
หวังว่าในปีนี้ซิลเวอร์จะมีเวลาให้ อย่างน้อยได้กินอาหารค่ำร่วมกันที่บ้านหลังเลิกงานก็ยังดี
...เรื่องมีอยู่ว่า ชายหนุ่มหนึ่งคนกับแมวสาวอีกหนึ่งตัวได้ย้ายเข้ามาอยู่
ยังบ้านใหญ่สามชั้นในเมืองเอดินบะระ สกอตแลนด์ ได้หลายปีดีดักแล้ว
อาคารหน้าตาคลาสสิก สีขาวสะอาดตา ทรงทึบแทบไม่ต่างกับแมนชั่นแบ่งส่วนให้คนเช่า
ซึ่งตั้งอยู่ในละแวกเดียวกัน เพียงแต่มีรายละเอียดสวยงามบางอย่างตามรสนิยมส่วนตัว
ของเจ้าของเพิ่มเติมมา แม้มีพื้นที่สวนจนถึงรั้วเหล็กดัดเตี้ยๆกั้น แต่ก็ยังถือว่าชิดกัน
มากกับเคหาสน์หลังถัดมาที่มีแพทริเซียวางท่าเป็นนายใหญ่อยู่กับหญิงคนรับใช้กลางคน
อายุจวนเจจะเรียกได้ว่าวัยทองผู้มั่งคั่ง เงินทองกองท่วมจนเกินจะใช้คนเดียวหมด
ทั้งยังทำท่าว่าจะโสดสนิทอย่างเสมอต้นเสมอปลายไปตลอดกาล
แม้ซิลเวอร์เองมิเคยพักเสวนากับเพื่อนบ้าน แต่เขาก็รู้ว่าแวนด้ามีเพื่อนอยู่ในบ้านหลังข้างๆ
เริ่มจากแมวสองตัวลอบมองกันผ่านหน้าต่างหลายหน แพทริเซียแมวขาวรสนิยมสูง
ซึ่งมีสายตาแหลมคมสามารถสัมผัสได้ถึงรังสีระยิบระยับแปลกตาจากแม่แมวดำแสนงาม
ที่หล่อนเห็น ความคิดในแง่ดีที่พ้องกันตั้งแต่แรกพบของทั้งคู่ก็คือ
แมวดำตัวนั้นช่างแลดูสวยสง่ามีสกุลรุนชาติจริงๆ...
แมวขาวข้างบ้านน่ารักจังเลย ตาใสบ้องแบ๊ว ต้องนิสัยดีแน่นอน...
ทั้งคู่จึงได้เริ่มย่องลงมาสานไมตรีกันเงียบๆ จนความเป็นเพื่อนแน่นแฟ้นขึ้นเรื่อยๆ ตามวันเวลา
แวนด้ามีขนสีดำปลอดเป็นเงา ไม่ยาวและไม่สั้นเกินไปนัก ส่วนแพทริเซียขาวจั๊ว
นิสัยก็ไปไกลกันคนละโยชน์ผิดจากที่คาดไว้ทีแรก เมื่อแวนด้าเป็นแค่แมวพันธุ์ผสมแบบบ้านๆ
ที่บังเอิญออกมาสวย และแพทริเซียซึ่งน่ารักยิ่งกว่าตุ๊กตากลับมีนิสัยเจ้าอารมณ์ร้ายกาจอย่างกับนางมาร
ไม่ว่าอย่างไรก็แล้วแต่ ทั้งคู่กลับเข้ากันได้ดีมาก ยิ่งเรื่องซุบซิบนินทาเจ้านาย
แพทริเซียวางตัวเทียบเท่า ทั้งที่แวนด้าอ้อมแอ้มว่าเธออายุมากกว่าเจ้าหล่อน
อาจเพราะคะเนเอาจากรูปลักษณ์ หารู้ไม่...แวนด้าไม่อยากจะบอกความจริงออกไป
ว่าตนแก่กว่าอีกฝ่ายนับเป็นร้อยๆ ปี แต่ตอนนี้เพื่อนก็รู้แล้วจนได้ว่าเธอเอง
เป็นแมวของพ่อมดที่แสร้งวางตัวเป็นนักมายากลตบตาสังคมโลก
มาร์ลอน เดอะซิลเวอร์เป็นที่รู้จักในฐานะนักมายากล หรือคำเรียกสั้นๆว่า “มายากร”
...ในสายตาแวนด้าก็สมควรเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว เจ้านายของเธอหน้าตาหล่อเหลา
ผมยาวสีเงินหยักศกน้อยๆ งามจนสาวๆยังต้องอาย
ไม่มีใครจะดูสมบูรณ์แบบไปกว่าซิลเวอร์อีกแล้ว
“เฮ้อ อากาศก็หนาว ไม่มีแมวหนุ่มๆ ไว้นัวเนียเคลียคลอให้อุ่นกับเขาบ้างเลย”
แพทริเซียบ่นขัดจังหวะความคิดเคลิบเคลิ้มของแวนด้าอย่างก๋ากั่นตามประสา
พลางบิดขี้เกียจอยู่ในกองผ้าห่มบนเตียงหรูขนาดมหึมาของเจ้านาย
“ต่อไปฉันต้องกลายเป็นยายแก่แร้งทึ้งนอนเหี่ยวเปลี่ยวเอกาอยู่บนเตียงคู่แบบยายป้านี่แน่”
แวนด้าขมวดคิ้ว กระดิกหนวดยุกยิกอย่างคันปาก ไม่ใคร่ชอบใจเวลาที่เห็นแพทริเซีย
หลงคิดไปว่าตนเองคือนายหญิง และคนคอยเกาคางเอาใจให้ข้าวปลาอาหารเป็นข้าทาสบริวาร
จะทำอย่างไรได้ ...ในสังคมแมว ทุกตัวลงความเห็นกันเช่นนั้น แวนด้าก็ต้องยอมตามน้ำไป
แต่ดูเหมือนเพื่อนสาวของเธอจะค่อนข้างไว้ตัวและพองขนอยู่ในบ้าน
เกินหน้าแมวตัวไหนๆ ที่เคยพบมาทั้งหมด
จู่ๆ แพทริเซียก็ชันตัวพรวดขึ้นมาอย่างเพิ่งนึกได้
“เออแน่ะ ! วันก่อนมีแมวขาจรผ่านมาเมาท์ให้ฟังนะ ว่าบ้านหรูๆหลังคาสีแดงใหญ่เบิ้มหลังนั้น
เขาเพิ่งไปรับแมวหนุ่มมาบูชาไว้คู่บ้าน ชื่อโรมิโอ ฟังดูมีคลาสใช่ไหม...ฉันแอบไปส่องมาแล้ว
รูปหล่อมากเลย ขนสีเงินสวยเชียว แต่เสียดายเป็นแร็กดอลล์ สเป็คฉันต้องเปอร์เซียพันธุ์แท้
ด้วยกันเท่านั้น แต่คิดว่าเธอลองเจอแล้วอาจจะชอบนะ”
คำว่าสีเงิน สะดุดหูแวนด้าเข้าอย่างจัง แต่เธอก็แกล้งเมินไปเสียทางอื่น
“...ป่านนี้แล้ว เรื่องมากอะไรอีกล่ะ เมื่อไหร่จะเลิกแอบรักอีตาซิลเวอร์ คนรับใช้อวดดี...
เอ๊ย เจ้านายสุดหล่อของเธอเสียที ความรักของแมวกับคนมันไม่มีวันสมหวังไปได้หรอก”
แพทริเซียแกล้งเรียกผิดแล้วรีบแก้อย่างจงใจ
แวนด้าฟุบลงนอนเหงา กวาดหางไปมาอย่างหงุดหงิดใจ ทว่าไม่โต้ตอบ
“ลองดูตัวกับแมวหนุ่มสีเงินนั่นสักครั้งเหอะน่า อากาศหนาวขึ้นทุกที
อย่างน้อยจะได้ไม่ต้องนอนหนาว ได้มีคริสต์มาสดีๆอย่างการออกเดทกับหนุ่มหล่อก็ยังดีน้า... ”
แพทริเซียไม่วายพยายาม
“ไม่ ! ” แวนด้าตอบเสียงเบาแต่เฉียบขาด
เหยียดขาไปข้างหน้าแล้วจ้องมองอุ้งเท้านุ่มๆของตัวเอง ตาสีเขียวสวยใสหรี่ปรือลง
“ของขวัญคริสต์มาสที่ฉันอยากได้น่ะ มีแค่จากคนคนเดียวเท่านั้น...”
สายลมกำลังพัดพาเอาละอองน้ำแข็งเย็นๆร่วงโรยลงมาจากฟ้า
ลมนั้นก่อตัวเป็นพายุหิมะพัดอู้มากระทบหน้าต่าง มีละอองหิมะไม่มาก
แต่สายลมแรงก็ค่อยๆ ลบร่องรอยน้ำแข็งสวยๆบนกระจก
ซึ่ง “แจ็ค ฟรอสต์” ภูติหิมะหนุ่มน้อยได้แอบมาวาดไว้เมื่อคืน
ให้ค่อยๆจางไปอย่างน่าเสียดายยิ่งในความรู้สึกของเจ้าเหมียว
ดูภายนอกแวนด้าเป็นแมวพันธุ์ทางขนไม่สั้นไม่ยาวตัวสวยที่ผสมออกมาได้อย่างเหมาะเจาะ
แต่ความลับก็คือ แวนด้านั้นต่างออกไปจากแมวธรรมดาทั่วไป บางทีเธอก็รู้สึกว่าตนเอง
เป็นหญิงสาวที่มาติดอยู่ในร่างของแมว ด้วยความที่ว่าจิตวิญญาณส่วนหนึ่งในตัวเธอ
เชื่อมต่ออย่างแน่นเหนียวกับบุคคลผู้เป็นเจ้าของ ผู้ที่ได้แบ่งเอาส่วนเสี้ยววิญญาณของเขา
มาใส่ไว้ในตัวเธอตั้งแต่แวนด้ายังเล็ก
ซิลเวอร์เป็นทั้งเจ้าของ เจ้านาย และเป็นเพื่อน อาชีพนักมายากลชื่อก้อง
ซึ่งเป็นคนของประชาชนดูจะทำให้งานของเขายุ่งมากเหลือเกิน จนช่วงนี้
อีกฝ่ายไม่ค่อยมีเวลาให้เธอนัก
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ซิลเวอร์ออกไปทำงานตามลำพังและไม่ได้พาแวนด้าไปด้วย
‘ถ้าเหงาก็ชวนยายแมวขาวข้างบ้านมาอยู่เป็นเพื่อนแล้วกัน’
แล้วคนพูดก็หายไปตั้งแต่เช้า แวนด้าเฝ้าดูหิมะเหงาๆอยู่ลำพังในบ้านอันอบอุ่น
ล่วงเข้าบ่าย หิมะหยุดตก ฟ้าเริ่มโปร่ง แต่ร่องรอยหิมะจำนวนไม่น้อยก็ทำให้แวนด้า
เข้าใจได้ว่าแพทริเซียแมวเปอร์เซียขาวเพื่อนสาวของตนที่แสนสวยสำอาง
จะไม่ยอมฝ่าดงหิมะนี้มาหาอย่างแน่นอน
แวนด้าเหยียบลงบนปุ่มโลหะข้างประตูบ้าน ส่งสัญญาณออกไปภายนอก
ให้เครื่องทำความสะอาดหิมะบนพื้นอันเป็นสิ่งประดิษฐ์หรือของเล่นอย่างหนึ่ง
ของเจ้านายหนุ่มทำงานทันทีด้วยการโกยหิมะที่อยู่หน้าประตูออกไปพ้นทาง
แวนด้าจึงลอดประตูแมวออกไปได้โดยสะดวก
เมื่อแวนด้าไปถึง แพทริเซียนอนวางท่าสวยสะดั่งเป็นเจ้าของเคหสถานอยู่บนโซฟาใกล้เตาผิง
แต่เมื่อแวนด้าเข้าไปเล่นด้วย ไม่นานมาดนางพญานั้นก็คลายลง แมวขาวแมวดำวิ่งไล่กัน
ไปรอบๆอย่างสนุกสนาน ก่อนที่แพทริเซียจะแบ่งปลาทูอลาสก้าชั้นเลิศในชามของตน
ให้แวนด้ากิน ตามด้วยขนมขบเคี้ยว ก่อนที่ทั้งคู่จะนอนผึ่งพุงกันบนเตียง ใกล้หน้าต่างปิดสนิท
ในห้องนอน แต่ยังแว่วเสียงเปียโนเพลงคุ้นหูดังมาจากแมนชั่นสูงรั้วถัดไป
แวนด้าชันตัวขึ้น “ดีจังเลยนะ คริสต์มาสใกล้เข้ามาแล้ว...”
“ทำไมฉันเห็นเธอตั้งตารออยู่ได้ทุกปีๆ คริสต์มาสน่ะไม่ใช่อะไรที่พิเศษสำหรับพวกแมวหรอก”
แพทริเซียพึมพำด้วยน้ำเสียงเบื่อๆ เชิดหน้าคล้ายตุ๊กตาขึ้นอย่างระอาใจ
แมวดำถอนใจ...ก็คงเป็นจริงตามนั้น เพราะทั้งซิลเวอร์เจ้านายของแวนด้าเอง
รวมไปถึงคุณนายผู้เป็นเจ้าของแพทริเซียซึ่งอาศัยอยู่ในบ้านหรูเคียงกันไม่เคยให้ความสำคัญ
กับพวกแมวเป็นพิเศษในค่ำคืนที่ว่า แมวสาวมองผ่านหน้าต่างบ้านเพื่อนกลับไปยังบ้านของตน
หวังว่าในปีนี้ซิลเวอร์จะมีเวลาให้ อย่างน้อยได้กินอาหารค่ำร่วมกันที่บ้านหลังเลิกงานก็ยังดี
...เรื่องมีอยู่ว่า ชายหนุ่มหนึ่งคนกับแมวสาวอีกหนึ่งตัวได้ย้ายเข้ามาอยู่
ยังบ้านใหญ่สามชั้นในเมืองเอดินบะระ สกอตแลนด์ ได้หลายปีดีดักแล้ว
อาคารหน้าตาคลาสสิก สีขาวสะอาดตา ทรงทึบแทบไม่ต่างกับแมนชั่นแบ่งส่วนให้คนเช่า
ซึ่งตั้งอยู่ในละแวกเดียวกัน เพียงแต่มีรายละเอียดสวยงามบางอย่างตามรสนิยมส่วนตัว
ของเจ้าของเพิ่มเติมมา แม้มีพื้นที่สวนจนถึงรั้วเหล็กดัดเตี้ยๆกั้น แต่ก็ยังถือว่าชิดกัน
มากกับเคหาสน์หลังถัดมาที่มีแพทริเซียวางท่าเป็นนายใหญ่อยู่กับหญิงคนรับใช้กลางคน
อายุจวนเจจะเรียกได้ว่าวัยทองผู้มั่งคั่ง เงินทองกองท่วมจนเกินจะใช้คนเดียวหมด
ทั้งยังทำท่าว่าจะโสดสนิทอย่างเสมอต้นเสมอปลายไปตลอดกาล
แม้ซิลเวอร์เองมิเคยพักเสวนากับเพื่อนบ้าน แต่เขาก็รู้ว่าแวนด้ามีเพื่อนอยู่ในบ้านหลังข้างๆ
เริ่มจากแมวสองตัวลอบมองกันผ่านหน้าต่างหลายหน แพทริเซียแมวขาวรสนิยมสูง
ซึ่งมีสายตาแหลมคมสามารถสัมผัสได้ถึงรังสีระยิบระยับแปลกตาจากแม่แมวดำแสนงาม
ที่หล่อนเห็น ความคิดในแง่ดีที่พ้องกันตั้งแต่แรกพบของทั้งคู่ก็คือ
แมวดำตัวนั้นช่างแลดูสวยสง่ามีสกุลรุนชาติจริงๆ...
แมวขาวข้างบ้านน่ารักจังเลย ตาใสบ้องแบ๊ว ต้องนิสัยดีแน่นอน...
ทั้งคู่จึงได้เริ่มย่องลงมาสานไมตรีกันเงียบๆ จนความเป็นเพื่อนแน่นแฟ้นขึ้นเรื่อยๆ ตามวันเวลา
แวนด้ามีขนสีดำปลอดเป็นเงา ไม่ยาวและไม่สั้นเกินไปนัก ส่วนแพทริเซียขาวจั๊ว
นิสัยก็ไปไกลกันคนละโยชน์ผิดจากที่คาดไว้ทีแรก เมื่อแวนด้าเป็นแค่แมวพันธุ์ผสมแบบบ้านๆ
ที่บังเอิญออกมาสวย และแพทริเซียซึ่งน่ารักยิ่งกว่าตุ๊กตากลับมีนิสัยเจ้าอารมณ์ร้ายกาจอย่างกับนางมาร
ไม่ว่าอย่างไรก็แล้วแต่ ทั้งคู่กลับเข้ากันได้ดีมาก ยิ่งเรื่องซุบซิบนินทาเจ้านาย
แพทริเซียวางตัวเทียบเท่า ทั้งที่แวนด้าอ้อมแอ้มว่าเธออายุมากกว่าเจ้าหล่อน
อาจเพราะคะเนเอาจากรูปลักษณ์ หารู้ไม่...แวนด้าไม่อยากจะบอกความจริงออกไป
ว่าตนแก่กว่าอีกฝ่ายนับเป็นร้อยๆ ปี แต่ตอนนี้เพื่อนก็รู้แล้วจนได้ว่าเธอเอง
เป็นแมวของพ่อมดที่แสร้งวางตัวเป็นนักมายากลตบตาสังคมโลก
มาร์ลอน เดอะซิลเวอร์เป็นที่รู้จักในฐานะนักมายากล หรือคำเรียกสั้นๆว่า “มายากร”
...ในสายตาแวนด้าก็สมควรเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว เจ้านายของเธอหน้าตาหล่อเหลา
ผมยาวสีเงินหยักศกน้อยๆ งามจนสาวๆยังต้องอาย
ไม่มีใครจะดูสมบูรณ์แบบไปกว่าซิลเวอร์อีกแล้ว
“เฮ้อ อากาศก็หนาว ไม่มีแมวหนุ่มๆ ไว้นัวเนียเคลียคลอให้อุ่นกับเขาบ้างเลย”
แพทริเซียบ่นขัดจังหวะความคิดเคลิบเคลิ้มของแวนด้าอย่างก๋ากั่นตามประสา
พลางบิดขี้เกียจอยู่ในกองผ้าห่มบนเตียงหรูขนาดมหึมาของเจ้านาย
“ต่อไปฉันต้องกลายเป็นยายแก่แร้งทึ้งนอนเหี่ยวเปลี่ยวเอกาอยู่บนเตียงคู่แบบยายป้านี่แน่”
แวนด้าขมวดคิ้ว กระดิกหนวดยุกยิกอย่างคันปาก ไม่ใคร่ชอบใจเวลาที่เห็นแพทริเซีย
หลงคิดไปว่าตนเองคือนายหญิง และคนคอยเกาคางเอาใจให้ข้าวปลาอาหารเป็นข้าทาสบริวาร
จะทำอย่างไรได้ ...ในสังคมแมว ทุกตัวลงความเห็นกันเช่นนั้น แวนด้าก็ต้องยอมตามน้ำไป
แต่ดูเหมือนเพื่อนสาวของเธอจะค่อนข้างไว้ตัวและพองขนอยู่ในบ้าน
เกินหน้าแมวตัวไหนๆ ที่เคยพบมาทั้งหมด
จู่ๆ แพทริเซียก็ชันตัวพรวดขึ้นมาอย่างเพิ่งนึกได้
“เออแน่ะ ! วันก่อนมีแมวขาจรผ่านมาเมาท์ให้ฟังนะ ว่าบ้านหรูๆหลังคาสีแดงใหญ่เบิ้มหลังนั้น
เขาเพิ่งไปรับแมวหนุ่มมาบูชาไว้คู่บ้าน ชื่อโรมิโอ ฟังดูมีคลาสใช่ไหม...ฉันแอบไปส่องมาแล้ว
รูปหล่อมากเลย ขนสีเงินสวยเชียว แต่เสียดายเป็นแร็กดอลล์ สเป็คฉันต้องเปอร์เซียพันธุ์แท้
ด้วยกันเท่านั้น แต่คิดว่าเธอลองเจอแล้วอาจจะชอบนะ”
คำว่าสีเงิน สะดุดหูแวนด้าเข้าอย่างจัง แต่เธอก็แกล้งเมินไปเสียทางอื่น
“...ป่านนี้แล้ว เรื่องมากอะไรอีกล่ะ เมื่อไหร่จะเลิกแอบรักอีตาซิลเวอร์ คนรับใช้อวดดี...
เอ๊ย เจ้านายสุดหล่อของเธอเสียที ความรักของแมวกับคนมันไม่มีวันสมหวังไปได้หรอก”
แพทริเซียแกล้งเรียกผิดแล้วรีบแก้อย่างจงใจ
แวนด้าฟุบลงนอนเหงา กวาดหางไปมาอย่างหงุดหงิดใจ ทว่าไม่โต้ตอบ
“ลองดูตัวกับแมวหนุ่มสีเงินนั่นสักครั้งเหอะน่า อากาศหนาวขึ้นทุกที
อย่างน้อยจะได้ไม่ต้องนอนหนาว ได้มีคริสต์มาสดีๆอย่างการออกเดทกับหนุ่มหล่อก็ยังดีน้า... ”
แพทริเซียไม่วายพยายาม
“ไม่ ! ” แวนด้าตอบเสียงเบาแต่เฉียบขาด
เหยียดขาไปข้างหน้าแล้วจ้องมองอุ้งเท้านุ่มๆของตัวเอง ตาสีเขียวสวยใสหรี่ปรือลง
“ของขวัญคริสต์มาสที่ฉันอยากได้น่ะ มีแค่จากคนคนเดียวเท่านั้น...”
อสิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ม.ค. 2556, 21:43:34 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ม.ค. 2556, 11:07:52 น.
จำนวนการเข้าชม : 2557
| ...ค่ำคืนแห่งหิมะสีเงิน... ตอนที่ 2 >> |
นางสาวกระป๋อง 8 ม.ค. 2556, 22:34:45 น.
ตัวเอกเป็นแมวเหรอคะ แปลกดี น่าสนใจๆ
ตัวเอกเป็นแมวเหรอคะ แปลกดี น่าสนใจๆ
goldensun 8 ม.ค. 2556, 22:38:24 น.
แวนด้า กับ ซิลเวอร์ อืห์ม น่าสนใจค่ะ พ่อมดกับแมวสาว หรือผู้หญิงในร่างแมว
จากพี่เสือ กลายเป็นน้องแมวซะแล้ว
แวนด้า กับ ซิลเวอร์ อืห์ม น่าสนใจค่ะ พ่อมดกับแมวสาว หรือผู้หญิงในร่างแมว
จากพี่เสือ กลายเป็นน้องแมวซะแล้ว
ริญจน์ธร 9 ม.ค. 2556, 01:30:03 น.
มาอ่าน คิดถึงแวนด้า
มาอ่าน คิดถึงแวนด้า
พันธุ์แตงกวา 9 ม.ค. 2556, 03:27:25 น.
แหม แมวสมัยนี้...
น่ารักดีค่ะ แวะมาช่วยเปิดม่านหน้าเวที เป็นกำลังใจให้นะคะ
แหม แมวสมัยนี้...
น่ารักดีค่ะ แวะมาช่วยเปิดม่านหน้าเวที เป็นกำลังใจให้นะคะ
lovemuay 9 ม.ค. 2556, 06:34:32 น.
เอ? นางเอกเป็นแมว หรือว่าคู่แข่งนางเอกเป็นแมว
เอ? นางเอกเป็นแมว หรือว่าคู่แข่งนางเอกเป็นแมว
ใบบัวน่ารัก 9 ม.ค. 2556, 06:50:59 น.
แมว เหมียวๆๆ
แมว เหมียวๆๆ
ameerahTaec 9 ม.ค. 2556, 09:11:45 น.
หุหุ แมวเหมียว ชอบคะ
หุหุ แมวเหมียว ชอบคะ
หมูอ้วน 9 ม.ค. 2556, 14:37:05 น.
สองแมวสาว เค้าเม้าท์หนุ่ม ๆ กันอ่ะค่ะ หุหุหุ
สองแมวสาว เค้าเม้าท์หนุ่ม ๆ กันอ่ะค่ะ หุหุหุ
เรือใบ 9 ม.ค. 2556, 16:42:01 น.
เคยอ่านเรื่อง "มายากรแห่งรัก" ที่ตัวเอกชื่อ วีตัส เกรย์ พารารีส์ อยู่ แต่หนังสือก็นานพอสมควรแล้ว ไม่ทราบว่าเรื่องเดียวกันรึเปล่าคะ แต่ชื่อเรื่องเหมือนกันเลยอ่ะ ตัวละครก็คุ้นๆอยู่ว่า มีแมว ซิลเวอร์ แวนด้า อะไรทำนองนี้อยู่ด้วย
เคยอ่านเรื่อง "มายากรแห่งรัก" ที่ตัวเอกชื่อ วีตัส เกรย์ พารารีส์ อยู่ แต่หนังสือก็นานพอสมควรแล้ว ไม่ทราบว่าเรื่องเดียวกันรึเปล่าคะ แต่ชื่อเรื่องเหมือนกันเลยอ่ะ ตัวละครก็คุ้นๆอยู่ว่า มีแมว ซิลเวอร์ แวนด้า อะไรทำนองนี้อยู่ด้วย
อสิตา 9 ม.ค. 2556, 22:29:13 น.
ใช่เรื่องเดียวกันค่ะคุณเรือใบ เดี๋ยวตอบเม้นต์ทุกคนยาวๆตอนหน้านะคะ ว่าเรื่องนี้เป็นโปรเจคอะไรยังไง นางเอกเป็นแมวแน่นอนค่ะ 
ใช่เรื่องเดียวกันค่ะคุณเรือใบ เดี๋ยวตอบเม้นต์ทุกคนยาวๆตอนหน้านะคะ ว่าเรื่องนี้เป็นโปรเจคอะไรยังไง นางเอกเป็นแมวแน่นอนค่ะ
กานตี 17 ม.ค. 2556, 19:10:19 น.
เรื่องต่อไปแวนด้าเป็นนางเอกหรือนี่
เรื่องต่อไปแวนด้าเป็นนางเอกหรือนี่