เรียกว่ารักใช่ไหม
Tags: <a href="http://writer.dek-d.com/loveprettygang/story/view.php?id=595078" target="_blank">:) <style type="text/css"> .head1 { background:#22bdb2 !i
ตอน: ตอนที่4
ตอนที่4...
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาความรู้สึกที่ตามันร้อนมากออกจะบวมๆด้วยฉันคงร้องไ้มากเกนไปแต่ฉันก็รู้สึกดีขึ้นจริงๆนั่นแหละฉันค่อยๆดันตัวลุกขึ้นมาเอ๊ะนี่มัน...ห้องฉันหรอ มาอยู่ที่นี่ได้ไงล่ะ (O.O? )
จำไม่ผิดฉันเจอมาร์คแล้วก็...ฉันจะร้องอีกแล้ว ไม่ ไม่ ไม่!!!!แล้วก็ ใช่ฉันชนกับคนนั้น แล้วร้องไห้แล้วหลับ หลับ? เขามาส่งฉันหรอ
"แม่ค่ะ"
"จ้าลูก"
"เมื่อวานใครมาส่งหนูค่ะ"ฉันถามด้วยเสียงที่รีบร้อนปนตกใจ
"กัสเบลจ๊ะ"ใครอ่ะฉันพยักหน้าอย่างเข้าใจแล้วเดินขึ้นห้อง กัสเบลหรอ ชื่อกัสเบลหรอ ฉันใจง่ายไปแล้วให้เขามาแตะตัวฉันได้ยังไง ก็หลอกเราอีกน่ะสิฉันเอามือกายหน้าผากคิดถึงใบหน้าของเขามัน..
"ใจดีจัง"
...เปิดเรียน...
ฉันเดินเข้าไปในห้องตั้งแต่เช้ามันรู้สึกหน้ากลัวแบบบอกไม่ถูกเหมือนวันเวลาผ่านไปไวเกินไปหรือว่าฉันเร่งมันเองนะ ตอนนี้ฉันอยู่ ม.4แล้ว ก็จริงอยู่ที่เด็กม.3 เจอประสบการณ์ที่ต้องอกหักแทบทุกคนฉันไม่สนใจแล้วฉันลืมไปจนหมดสิ้นแล้วนี่คือชีวิตใหม่!!!
ฉันสอบเข้าได้ห้อง วิทย์-คณิต ห้อง1 ถือว่าแค่สอบได้ที่1ของโรงเรียนไม่เข้าใจเหมือนกันมีแต่คนบอกว่าฉันหักโหมจนเครียดไปแต่ฉันกลับไม่รู้สึกแบบนั้นเลยสักนิด ฉันเหมือนเศร้าตลอดเวลามากกว่าแม้ตอนนี้ฉันจะลืมเรื่องพวกนั้นได้แล้วก็ตามแต่ความร่าเริงฉันหายไปหมดสิ้น บรรยากาศในห้องตอนนี้ไม่ต่างจาก--ป่าช้าสักนิด มันเงียบ
ป็อก!!!!!
"กรี๊ดดดดดดด>0<"ฉันกรี๊ดอย่างดังมาก สะ...เสียงของหล่นนี่น่าทำไงดีล่ะ วินาทีนั้นฉันวิ่งออกจากห้องทันทีอย่างรวดเร็ว
ตุ๊บ
"กรี๊ดดดดดดดดดดด"ฉันตะโกนแปดหลอด ชนกับอะไรเข้าเนี่ยกลัวแล้ว
"ยัยแปดหลอดกรี๊ดทำบ้าอะไร"
"O_O"ฉันลืมตาขึ้นฉับพลัน คนหรอ
"หนวกหัวโว็ย"เขาเอามืออุดหูของเขาไว้
"ก็...ก็ฉัน.."ฉันกลัวผี หมอนี่ต้องหัวเราะแน่ๆเลย=_=
"เฮ้ย วิญญาณ วิญญาณข้างหลังเธอ"เขาพูดหน้าซีดเซียวมากหรือว่า
ตึก ตึก มีคนสะกิดไหล่ของฉัน
"กรี๊ดดดดดดดดดดด>0< O_O"ฉันร้องแล้วกระโดดไปโดนตัวเขาเอ่อ ฉันทำตัวไม่ถูกแล้วนะ>///<
"ฮะๆ"เขาหัวเราะหรือว่าเขาโกหก ฉันรีบดันตัวออกจากออกเขาทำให้หน้าฉันประชิดกับเขา หล่อเอาเรื่องแฮะ ชิ
"นายหลอกฉัน"
"แล้วไง"กวนปะสาทสิ้นดี=_=ฉันหันกลับไปข้างหลังคนที่สะกิดไหล่ฉัน กัสเบล!!!!
"ดูเธอร่าเริงขึ้นนะ^^"
"..."จริงที่เขาพูดฉันดูร่าเริงขึ้นตั้งมะกี้และฉันเหมือนว่าความเศร้าหายไปหมดสิ้นแล้วล่ะเพราะคนนี้งั้นหรอ ((=_= ) (( =_=)
ไม่มั้งกวนประสาทมากกว่าสิ
"ร่าเริงจนเสียงแปดหรอกแล้ว"หาาา นายบ้าเอ๊ย ใครย่ะ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 อารมดีขึ้นแล้ว^^
"^^"
"หน้าหนากว่าที่คิดแฮะ"ฟะ..ฟอร์มเย็นชาฉันหายไปไหนนะ ฉันกำหมัดจะต่อย ไม่ หายใจเข้าลึกๆ เอาหมัดลง
"^O^"
"หูตึงป่าวอ่ะเธอ ด่ายังยิ้มอีก"
"ไม่เย็นแล้วเว้ย"ฉันแบมือตีไหล่เขาแรงๆ เขาลูบไหล่ตัวเองทำหน้าน่าสงสาร แบร่
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาความรู้สึกที่ตามันร้อนมากออกจะบวมๆด้วยฉันคงร้องไ้มากเกนไปแต่ฉันก็รู้สึกดีขึ้นจริงๆนั่นแหละฉันค่อยๆดันตัวลุกขึ้นมาเอ๊ะนี่มัน...ห้องฉันหรอ มาอยู่ที่นี่ได้ไงล่ะ (O.O? )
จำไม่ผิดฉันเจอมาร์คแล้วก็...ฉันจะร้องอีกแล้ว ไม่ ไม่ ไม่!!!!แล้วก็ ใช่ฉันชนกับคนนั้น แล้วร้องไห้แล้วหลับ หลับ? เขามาส่งฉันหรอ
"แม่ค่ะ"
"จ้าลูก"
"เมื่อวานใครมาส่งหนูค่ะ"ฉันถามด้วยเสียงที่รีบร้อนปนตกใจ
"กัสเบลจ๊ะ"ใครอ่ะฉันพยักหน้าอย่างเข้าใจแล้วเดินขึ้นห้อง กัสเบลหรอ ชื่อกัสเบลหรอ ฉันใจง่ายไปแล้วให้เขามาแตะตัวฉันได้ยังไง ก็หลอกเราอีกน่ะสิฉันเอามือกายหน้าผากคิดถึงใบหน้าของเขามัน..
"ใจดีจัง"
...เปิดเรียน...
ฉันเดินเข้าไปในห้องตั้งแต่เช้ามันรู้สึกหน้ากลัวแบบบอกไม่ถูกเหมือนวันเวลาผ่านไปไวเกินไปหรือว่าฉันเร่งมันเองนะ ตอนนี้ฉันอยู่ ม.4แล้ว ก็จริงอยู่ที่เด็กม.3 เจอประสบการณ์ที่ต้องอกหักแทบทุกคนฉันไม่สนใจแล้วฉันลืมไปจนหมดสิ้นแล้วนี่คือชีวิตใหม่!!!
ฉันสอบเข้าได้ห้อง วิทย์-คณิต ห้อง1 ถือว่าแค่สอบได้ที่1ของโรงเรียนไม่เข้าใจเหมือนกันมีแต่คนบอกว่าฉันหักโหมจนเครียดไปแต่ฉันกลับไม่รู้สึกแบบนั้นเลยสักนิด ฉันเหมือนเศร้าตลอดเวลามากกว่าแม้ตอนนี้ฉันจะลืมเรื่องพวกนั้นได้แล้วก็ตามแต่ความร่าเริงฉันหายไปหมดสิ้น บรรยากาศในห้องตอนนี้ไม่ต่างจาก--ป่าช้าสักนิด มันเงียบ
ป็อก!!!!!
"กรี๊ดดดดดดด>0<"ฉันกรี๊ดอย่างดังมาก สะ...เสียงของหล่นนี่น่าทำไงดีล่ะ วินาทีนั้นฉันวิ่งออกจากห้องทันทีอย่างรวดเร็ว
ตุ๊บ
"กรี๊ดดดดดดดดดดด"ฉันตะโกนแปดหลอด ชนกับอะไรเข้าเนี่ยกลัวแล้ว
"ยัยแปดหลอดกรี๊ดทำบ้าอะไร"
"O_O"ฉันลืมตาขึ้นฉับพลัน คนหรอ
"หนวกหัวโว็ย"เขาเอามืออุดหูของเขาไว้
"ก็...ก็ฉัน.."ฉันกลัวผี หมอนี่ต้องหัวเราะแน่ๆเลย=_=
"เฮ้ย วิญญาณ วิญญาณข้างหลังเธอ"เขาพูดหน้าซีดเซียวมากหรือว่า
ตึก ตึก มีคนสะกิดไหล่ของฉัน
"กรี๊ดดดดดดดดดดด>0< O_O"ฉันร้องแล้วกระโดดไปโดนตัวเขาเอ่อ ฉันทำตัวไม่ถูกแล้วนะ>///<
"ฮะๆ"เขาหัวเราะหรือว่าเขาโกหก ฉันรีบดันตัวออกจากออกเขาทำให้หน้าฉันประชิดกับเขา หล่อเอาเรื่องแฮะ ชิ
"นายหลอกฉัน"
"แล้วไง"กวนปะสาทสิ้นดี=_=ฉันหันกลับไปข้างหลังคนที่สะกิดไหล่ฉัน กัสเบล!!!!
"ดูเธอร่าเริงขึ้นนะ^^"
"..."จริงที่เขาพูดฉันดูร่าเริงขึ้นตั้งมะกี้และฉันเหมือนว่าความเศร้าหายไปหมดสิ้นแล้วล่ะเพราะคนนี้งั้นหรอ ((=_= ) (( =_=)
ไม่มั้งกวนประสาทมากกว่าสิ
"ร่าเริงจนเสียงแปดหรอกแล้ว"หาาา นายบ้าเอ๊ย ใครย่ะ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 อารมดีขึ้นแล้ว^^
"^^"
"หน้าหนากว่าที่คิดแฮะ"ฟะ..ฟอร์มเย็นชาฉันหายไปไหนนะ ฉันกำหมัดจะต่อย ไม่ หายใจเข้าลึกๆ เอาหมัดลง
"^O^"
"หูตึงป่าวอ่ะเธอ ด่ายังยิ้มอีก"
"ไม่เย็นแล้วเว้ย"ฉันแบมือตีไหล่เขาแรงๆ เขาลูบไหล่ตัวเองทำหน้าน่าสงสาร แบร่
นิยามแห่งความฝัน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ม.ค. 2556, 15:49:25 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 ม.ค. 2556, 15:49:25 น.
จำนวนการเข้าชม : 871
| << ตอนที่3 | ตอนที่5 >> |